Ekşi Duyuru

Eğer herhangi bir ölçüm yapmadan akü takalım (satalım) dediyse bana göre çakal esnaf.

Ulan belki aracın şarj sistemi arızalı, yeni akü taksak da boşalacak bir kaç saate?

Yalnız 45 dk bir işe yaramaz orada haklı, elektrik problemi için servise gidilmez, bir elektrikçiye gidip "usta şunun şarj sistemini bir ölçer misin?" Dersen hızlı sonuç alırsın.

Bu arada akü 4-5 senelikse kesin aküdendir haberiniz olsun. Ama tabi ki şarj sisteminin sağlam olduğu garantisi yok şu an.

Markasına göre çok değişiyor. Reno servisi mesela normal sanayiden halliceydi. Audi servislerinde epey bir ağırlama, insan yerine koyulma var. O yüzden memnunum genel olarak.

Bu arada şarjı yarım saat doldurup devam etmek yine geçici bir çözüm, aslında adamın akü değişimi önermesi normal bir şey. Yarım saat şarjı doldurup yola çıkarsanız 1-2 gün sonra yine patlama ihtimaliniz yüksek. Yetkili servisler genelde daha pahalı ama kesin çözümler sunmaya odaklılar. Sanayide mesela lastik tamiri bile yaptırırsın ama yetkilide adam git değiştir der direkt. Adam olması gerekeni yapmış.

yıllar önce bir arkadaşın aracı ile 2 saatlik bir yola çıktık. çocuk da söyledi , ben kendim de kontrol ettim. araçta bir güçsüzlük var. fark ettim ki, aracın turbo devreye girmiyor. gideceğimiz şehre girerken, yetkili servise soktuk, anlattık derdimizi, usta daha arabaya dokunmadan ya da bilgisayara bağlamadan turbo değişimi dedi. o zamanın parasıyla 600küsür lira para tutar dedi. biz de saçmalama lan manyak dedik, sanayiye gittik. sokakta gördüğümüz ilk kişiye turbodan anlayan kim var diye sorduk, ilerideki bosch servisini gösterdi. girdik, usta bilgisayara bağladı, hava müşürü havayı ölçmüyor dedi. söktü, tıkanmış. basınçlı hava ile temizledi. problem giderildi. ücreti sorduk. saçmalama abi, ne yaptık ki para istiyoruz dedi. üzerimde en bütün 20 lira vardı, onu verdim. şimdinin 150 lirası falan yapar.

2 sene önce sabah aracı çalıştıramadım, araç filo kiralamadan olduğu için ve garanti kapsamında olduğu için yol yardım çağırdım, eleman geldi, soğuk günlerde akü boşalabilir dedi. şarj etti, devam ettim. 10 gün sonra aynısı oldu. tekrar çağırdım, abi bu arabada bir bokluk var, sen şimdi işe git gel ama yarın getir arabayı servise dedi, gittim garantiden aküyü değiştirdiler.

bu arada benim görüşüm, araç markasından ziyade bu yaklaşımın servis servis değişik olduğu yönünde. bazı yerlerde adam gibi usta oluyor, inceliyor tamir ediyor. bazı yerlerde adam gibi usta olmadığı için, bilgisayarda çıkan hata kodları hangi parçalarınsa komple değiştiriyorlar.

Mecbur degilsen asla yetkili servise gitme.
%99'i dolandirici %1'i de zaten eline anahtar tutmamis usta tipi.

En kaliteli servis japonundur onlar bile berbat.
Filtre yeniyse acip degistirmezler bile.
Cikan parcayi ver dersin gidip copten alakasiz parca arar yalanci oldugu belli olmasin diye.

Aksini iddia edenle onerdigi servise gidelim bakalim ben parcalara isaret koyayim cikista kontrol edelim. Tam da bakim zamanim geldi.

Bi kere benim arabayo goturdum motor ariza isigi yaninca, aklina gelen her parcayi yazdigi bir liste olusturdu bunları değiştirip test edecez bakacaz dedi. Hic bir şeye bakmamis hiçbir test yapmamis bile her turlu anlasiliyor.

Bu daha da gitmedim yetkiliye.

Bir öğretmen olarak 2400 lira maaşla, sigortasız olarak haftada beş gün çalışmak sizin için çok üzücü olmaz mı? Eğer çok ihtiyacınız yoksa bu süreçte oturup ders çalışmanız daha zamanınızı daha verimli geçirmenizi sağlar diye düşünüyorum ben

Ücretliye başvur.

Yani açlıktan ölmüyorsanız kabul etmeyin elbette. 5 gün 9 saat bir işte çalışıp girdiğiniz kpss ile tam konsantre sınava odaklandığınız kpss'den alacağınız puanlar arasında uçurum olur. Teklifin rezilliğinden bahsetmeye gerek yok. Paraya çok ihtiyaç varsa dahi en azından asgari ücretli ve sigortalı bir şekilde iş bulunabilir sanırım.

sigortasız 2400'e çalışacağınıza oturup kpss çalışın.

Ücretli öğretmenliğe başvurup kpss ye odaklanın.

İç saati geliştirmek faydalı. Ben bir soruyu çözerken bir noktada "şu an bir dakikayı geçti, başka soruya geç" diyebiliyorum. Ya da bir soru çözünce "5 dakika oldu" diyebiliyorum. Zamanı tahmin etmeye çalışın. Sonra saate bakıp gerçekte ne kadar zaman geçtiğini öğrenin. 1 dakikada bir soru yerine 20 dakikada 15 soru şeklinde çalışın. Her dakika kronometreye bakmak zorunda kalmazsınız. Bir de sınavlarda bazı sorular 10 saniyede çözülür, bazı sorular 2 dakikada çözülür. Bu şekilde süreler birbirini dengeler. Süre baskısı olmaması için iyi konu bilgisi lazım. Okuduğunu çözeceksin. Bu şekilde çözersen yetişir.

bol bol pratik

Süre baskısına alışmanız lazım en başta sadece kaçta başlayıp bitirdim diye saate bakın sonra geniş zaman aralığını daraltarak ve hızlı okuyup anlayarak çözmeye çalışın sınav sırasında her şey birbirine karışıyor yoksa. Benim boşlara geri dönüp bakmaya bile zamanım yetmiyordu mesela.

Kpss çıkmış sorulara baktığınızda dönüp dolaşıp aynı şeyleri sorduklarını görürsünüz. Bol bol pratik yaptıkça artık ne tip sorularla karşılaşacağınızı anlayıp hızlıca denklemi kurabileceksiniz. Orta düzey bilginiz varsa sene başından itibaren soru bankalarının yanında(bunda süre tutmanız şart değil bence) her gün birkaç matematik denemesi çözebilirsiniz süre tutarak. Zamanla kısalacaktır o süre.

Orta yakinliktaysaniz gerek yok. Duz bir mutluluklar dileriz yazip gecin.

Yanınızda olamadığım için üzgünüm diyip geçin:)

Hiç mazerete girme, mutluluklarını dile geç.

suicides+1 sonra mutluluklar dileyin.

Kendisine maddi gelir sağlayacak bir uğraş yaratması en iyi yol. İkinci el ürün al-sat işi yapabilir bazı platformlardan ya da küçük çaplı ticaret.

işsizlik kadar kötü bir ruh hali yok er kişi için. donanımı tahsili nedir bilmiyorum ama gerekirse kasiyerlik olur pazarda ürün satmak olur illa bir şey yapsın. evde oturmak işkence.

koşu çok iyi gelebilir
genel olarak spora yönlenirse duurlur

hem işsizlik hem parasızlık o kadar zor ki... asgari ücretle bile olsa garsonluk, kasiyerlik, satış danışmanlığı vs. yapsın kendi alanında iş bulana kadar. hem para kazanır hem oyalanmış olur.

tam tersi de olabilir, ona sorsan esi ona evi dar ediyordur:) Maalesef bir an once yeni is bulmaktan baska cozumu yok problemin

asosyal birisi esnafla insanla rastgele konu açıp muhabbet ederse onun için ölümden beter eziyet olur. yapmayın etmeyin.

erkek mi kadın mı?

niye? bu şekilde mutluysa neden mutluluğunu bozuyorsunuz? herkes geveze, girişken, gezmekten zevk alan birisi olmak zorunda değil ki.

@bronz böcek Erkek
@yazar yazmaz yazan yazar

kendisi bu durumdan dolayı şikayetçi, yoksa haklısın elbette.

Gönüllü olarak katılabileceği etkinlikler, dernekler, stklar vardır mutlaka. Kendisine en uygun olanı araştırsın. Çocuklar, hayvanlar, eğitim, çevre, maddi durumu iyi olmayanlara gereken yardımların yapıldığı oluşumlar var.

Yalnız sosyalleşmek esnafla konuşabilmek değil. Kendisi bir arkadaş ortamı mı arıyor? Yoksa insanlara karşı çok fazla yabani bunu mu aşmak istiyor? İkisi farklı şeyler. Tam olarak ne bekliyor ya da ne istiyor arkadaşınız? Bence biraz ayrıntı verirseniz daha iyi olur.

@GoodMorning Teachee kendisi hem arkadaşlık ortamları, hem kalıcı şekidle sürdüreceği aktif ikili üçlü dörtlü arkadaşlıklar arıyor.

28 yaşından sonra böyle 3-4 kişilik arkadaş grupları kurmak zor. Bence en mantıklısı yukarıda yazdığım şekilde bir dernekte gönüllü olması, stk etkinliklerine katılması. Evliyse eşiyle beraber katılsın. Ortak çevre edinirler. Kurs işi bence arkadaş bulmak için yaş. Esnafla da fazla sohbet doğru değil. Mutlaka ilgi alanına göre bir gönüllü iş bulabilir. Yazılım ile ilgiliyse gönüllü yazılım eğitmenliği yapsın.

erkekler birlikte bir hedef için uğraşarak sosyalleşir. birlikte cs atmak olur basket oynamak olur halı saha olur savunma sanatı antremanı olur. öyle bi şey organize edin kendi arkadaşlarınızı çağırın onun bilmediği tanımadığı. iki üç etkinlik sonrası çıkışta iki bira nargile falan başlarsınız.

Doğuştan gelen bir yetenek değil de, yetiştirilme tarzıyla alakalı olabilir. Tamamen ebeveynlerden ya da gelime çağındaki sosyal çevresinden gördükleriyle kişiliği oluşuyor insanların. genetik özellikler de söz konusu tabii ama genetik özelliklerin de çıkması için tetiklenmesi gerekiyor vs. (konunun uzmanı değilim).

ağızın laf yapması elbette bir beceri, mesela çok sade,halktan bir tipin olur insanlar hemen seninle iletişim kurar o da bir beceri.

önemli olan pratikdir. adam avantajlıdır
20 üzerinden 7 doğuştan geliyordur 5 koymuştur 12lvl ile devam ediyordur

sende yoktur doğuştan 2 geliyordur üzerine 15 koyarsın 17 ile devam edersin.

oturup ben bu adamla nasıl, ne konuşayım lafa nereden gireyim diye çok plan yapmışımdır. tutmasa bile bir sonraki adamlara yatırımdır.

uğraşmak lazım. vazgeçersen 2lvl ile hayatına devam edersin

sosyal beceriler zaman içinde geliştirilebilir. Ama himmet dayının da belirttiği gibi yetiştirilme tarzı ve yetiştiğin çevrenin etkileri büyüktür ve bunu kırmak kolay değil.

Tabii ki belli teknikleri var bunun. Mesela etkili konuşma, beden dili oldukça fayda sağlar sosyalleşmede. Ama tabii bunları içselleştirmek mesele. Mesela böyle kurslara gidip robot gibi davranıp garip durumlara düşen çok insan var.

Bir de biz sosyalleşmeyi çok akışa bırakarak olağan gelişen bir şey sanıyoruz ama, bu konuda başarılı insanların çoğu bu konularda kafa yoruyor. Mesela önemli bir görüşme öncesi, diyelim ki iş bağlayacak, görüşeceği insanı ders çalışır gibi çalışan insanlar da tanıyorum. Bunlar da başarılı bir network kurmak için kullanılan ufak hileler sanırım.

Bişeyin motive etmesi gerekmiyor. Yaşamak, hayatta kalmak zaten kendi kendini devam ettiren bişey. Yani vücudun yaşamaya devam etmek için senden izin/sebep vs talep etmiyor. Sistemi sürdürmeye programlı zaten. Yani kısaca dünyaya geldiğimiz için yaşıyoruz bence.

Hocam sen de biraz aksiyon al. Ara ara duyurularını görüyorum, sürekli bir sızlanma modundasın. Sadece ama sadece bu ama. Problemleri biliyorsan problemi çözmek için uğraş, mesela bu bir aksiyondur. Yok problemin çözülemez olduğunu düşünüyorsan da o ortamdan (kurtlar sofrası olarak nitelendirdiğin) yerden uzaklaş, bu da başka bir aksiyon almadır.

Öyle oturup "çok güçsüzüm kahrolsun" deyip bişey yapmamak ise zaten doğada yok. Madem kurtlar sofrası örneğinden girdin ordan devam edeyim, kurtlara hangi avın öylece oturup gelin beni avlayın dediğini gördün? Av zayıfsa da beceriksizse de sonuna kadar mücadele ediyor hayatı için.

hayat uzun bir yolculuk. kah gulecez, kah agliycaz, kah cosacaz. sen bu yolculugun bazi noktalarinda uzulmus olabilirsin; ama hatalarinda israr eden bir aptal degilsen guzel gunlerin de olacak.

Yaşarken her an bir süprizle bir insanla bir kitapla tanışıp sevinebilir duygulanabilir ve üzülebilirsin. Özetle insan hissedebilmek için yaşar. Acıyı, mutluluğu, ayrılıgı, kavusmayı hissetmek için yaşar.

6 yıl oldu intihar üzerine doktora tezi yazıyorum. Son demlerine geldim. Tezim bitmek üzere. Bu hayatı istedigim gibi yaşamayı gerekirse sıfırdan başlamayı öğrendim. Hayatımın kendim için ne kadar kıymetli oldugunun farkına vardım. Ölüm elbet gelecek, güzel ölmek istiyorum. Ölene kadar da yalnızca iyi duyguları hissedebilmek için yaşıyorum. Bir çiçegi, karıncayı yahu düşmanımı bile seviyorum. Her bi yaşam özel ve kıymetli. Her başlangıç yeni bir umut. Insan yeter ki kendisiyle mutlu olmaya çalışsın.

Surec icinde kendimle olan kavgalar, zoru basardiktan sonraki hissiyati cok seviyorum.

Sansin yuzune gulmesi icin sansi yaratman lazim, dogru zamanda dogru yerde degilse o sans kolay kolay sana gulmez.

Hayatı sürdürme konusunda beceriksiz, zayıf kalan birine ben amator spor oneriyorum. Ultra hirsiz ve utangac bir cocuktum, musabakalarda mucadele uzerine cok sey ogrendim.

Valla yüksek lisansı bitirmek üzereysen bende araştırma görevliliğinden vazgeç. Hem genel olarak zorlu bir süreç, hem kadrolar çok yok ve torpil dönüyor hem de çoğu kadro sanırım yüksek lisans yapıyor olma şartı ile açılıyor. Elbette çok istiyorsan yardır ancak öyle açıkta kalmamak için belirlenecek bir alternatif değil bence.

Bunun dışında sadece devlet kadrolarına yoğunlaşmak da iyi değil. Misal bildiğim kadarıyla KPSS belli sürelerde oluyor. Amacın KPSS olursa sınav süresine kadar işsiz mi kalacaksın? Eğer öyleyse çok mantıklı bir seçim değil çünkü KPSS de yerleşmek de sanırım biraz zor. Nihai amacını KPSS olarak belirleyebilirsin tabii ancak bence sınav süresine kadar falan da özelde çalış.

Bence özel okulda şansınızı deneyin. Olursa orası. Olmazsa bakalım.

boş durup kuruntu yapmaktansa, o okulda şansını bir dene. Kurum sahibiyle işe alım dışında ne kadar muhatap olacaksın ki zaten?

Baktın olmuyor, salarsın:)

Ama ben başka bir şey söyleyeceğim. ne olursa olsun sosyal medyada aktif olmanı öneririm. Mesleğin buna epey uygun, sosyal medyada alanınla ilgili paylaşımlar yaptığın bir kanalın hesabın vs olursa, atıyorum çocuklara etkili çalışma tavsiyeleri verdiğin, velilere önerilerde bulunduğun vs, bir süre sonra buradan yürürsen marka değerin inanılmaz yükselir. Özel sektörde elin güçlenir. Hatta çok iyi giderse şansına, bi bakarsın özel sektöre de ihtiyacın kalmaz.

Tercih edin tabii ki. Eşiniz de olsa başkasının düşüncesiyle hareket etmek yerine kendi düşüncenizle hareket etmeniz daha iyi sizin için.

Siz eşiniz için başka şehre gitmişsiniz. Onun işine saygı duymuşsunuz. O da sizin işinize saygı duysun.

bu anlattıklarınıza bakarak tercih edilebilir duruyor.

memur olun.

Özelde çalışan bir öğretmen ve yazdıklarınızla yakınlık kurmuş biri olarak memuriyeti seçin derim.
Özelde öğretmenliğin şartları belli, maaşı belli.

Özel sektörde öğretmenlik amelelikle aynı seviyede çoğu şehir ve okulda. Vasıfsız, lise mezunu bile olmayan adamlarla aynı maaşı veriyorlar hatta. Hatta şöyle okulu temizleyen görevli ile öğretmen aynı maaşı alıyor çoğu yerde.

Memur ol. Fırsatı kaçırma.

Memuriyet fırsatı her zaman gelmez bence de değerlendirin.

Bahsettiğiniz şartlarda en doğru tercih memuriyet gibi duruyor. Sizi bilmiyorum ama özelde öğretmen olarak çalışan kuzenimin nerdeyse tüm cumartesileri bazen pazarları zaten okulda geçiyordu. Yeni başlayan bir memur da en kötü 4 bin TL civarı alır. Sizin özeldeki şartlarınız memuriyetten daha iyiyse tereddüt etmeniz bir yerde normal ama biliyorusunuz özelde iş güvencesi yok. Anladığım kadarıyla en çok kafanıza takılan nokta da bu. eğer (memuriyetin hiç gündemde olmadığını var sayalım) size yakın mesafede iş bulamadığınız takdirde özel de olsa uzak da olsa mutlaka çalışmanızı gerektirecek şartlar varsa (ki bu illa maddi sıkıntı demek değil misal evde oturmak sosyal olarak zor gelecekse) 70 km'yi de kafaya takmayın.

trafik derdi yoksa yapılır

Trafik yok anladığım kadarıyla, o zaman yapılır gayet. Benzin parası ve araç amortismanını da hesaba kat tabii.

Gidilecek güzergah önemli bu konuda. Örnek; Kocaeli'nin bir ilçesinden istanbul'a gidilecekse yıpratır ama niğde'nin bir ilçesinden, niğde merkeze gidilecekse düşünülebilir.

Birde yakıt mevzusu var. günde 150 km haftada, 600 km. ayda 2400 km yapar yakıt parası maaşda gedik açabilir.

günde 120 kmye yakın yol yapıyorum, sıfıra yakın trafik, araba lpgli. valla sürekli gitgel yaptığım zaman yorucu olmuyo ama tatilden sonra vs o yolu tekrar gitmeye başlayınca ilk birkaç gün sıkıcı ve yorucu oluyor.

sesli kitap dinliyorum yolda. bir sürü kitap bitirdim.

benim gözüm kesinlikle keser 150 km yolu, şimdiki yolum gibiyse tabii.

ben eskiden 20 km yolu 45 dakikada gidiyordum şimdi de 60 km yolu 45 dakikada gidiyorum, değişen pek bir şey olmadı benim açımdan yani.

başka seçenek yoksa mecbur. en fazla 1 saat sürer evden çıkıp işyeri kapısından girmen. trafik de yoksa denildiği gibi yapılır bence. daha fazlasını yapan arkadaşlarım vardı eski iş yerimde yine memurluk için. ayrıca istanbulda vs. insanlar için normal bir şey bu (km olarak değil zaman olarak)

yapılır sıkıntı yok. bir tablet bir kitap al yanına film izle kitap oku

her gün mesai için 40 km gidip 40 km geliyorum (dum uzaktan çalışıyoruz şimdi)
sizin yaptığınızın tersini yapıyorum, şehir merkezinde oturup ilçeye gidip gelmek şeklinde. yağmurda soğukta zor oluyor tabi ama yapılmayan iş değil. saatler denk gelirse trenle, olmadı ilçeler arası otobüsle. kitap okuyorum, oyun oynuyorum, uyuyorum, çalışıyorum, duolingodan dil öğreniyorum, şarkı dinliyorum bir şekilde vakit geçiyor, ama gene de yorucu oluyor.
son 1 yıl işyerinden arkadaşlarla carpool yaptık, sırayla her gün biri aldı, hem zaman açısından kısaldı, hem de daha az yorucu oldu.
bizimle carpool yapmayıp tek başına arabayla gidip gelenler de var ama hem benzin masrafını nasıl karşılıyorlar hem de hergün yolda nasıl sıkılmıyor anlamıyorum.

sepet yap. 1/3 borsa 1/3 coin 1/3 döviz.

Sepete coin de girmiş artık :)
Sepet yap:
1) altin, dolar, euro
2) (hemen bozmayacaksan) altin, dolar, tl vadeli (uzun sureli)
3) araba al kapinin onunde dursun.

Bu senin diğer parametrelerine bağlı.

Birden fazla 100 bin liran varsa kafana göre takıl

Benim gibi bir adet 100 bin liran varsa

- Vadeli Mevduat
- Gram altın
-Dolar

Adetten: ytd

kısa mı uzun vade mi düşünüyorsunuz bu önemli çünkü kısa vadeli ise borsa ve coinden verim alamazsınız. uzun vadede ise mevduat faizi-altın/dolar uygun olmaz.

öncelikle yatırım araçları olark uzun vadeli borsa-coin mantıklıdır. halka arz-temettü geliri değerleri için bilinçli bir sepet hazırlayabilirseniz çok iyi olur.

kısa vadede ise altın-dolar-tl faizi riski dağıtarak tutabilirsiniz. ama bunlar tam olarak yatırım sayılmaz daha çok tl deki değer kaybından avantaj elde edersiniz.

bir yatırım danışmanı ile görüşürseniz detayları anlatacaktır başlangıç için 100bintl çok iyi bir sermaye bence

50 lirasına sepet al :) sonra o sepetin içine ;
%10 halka arzlar
%5coinler
%10 döviz
%70 devlet katkılı bes
%5 yataş hissesi koy
yatırım tavsiyesi değildir :)
ileride bunlar büyüyüp sepete sığmaz olunca bir sepet daha al :)

Halka arzlara nereden bakılıyor? Nasıl alınıyor? Risk var mı?

ben götürdüm bileti ibraz ettik saldılar.

konum: izmir

Sadece kalori değil, yediklerinizin içindeki oranlar da önemli.

Makro dağılımını yapmanız şart. Dağılımda da belirli araştırmalar karar mekanizması oluyor. Örneğin yağsız kütle çarpı 2-2,5gr gibi bir protein alımı önemli. Hatta yag yakımı için 3gr olması gerektiğini belirten araştırmalar mevcut. Yine karbonhidrat ve yağı da ayarlamanız ve gün içinde boğazınızdan ne gectiyse fatsecret gibi uygulamalarla takip etmeniz kontrollü beslenme için elzem. Soslu dönerle simitle olmaz o iş. Elbette kalori açığı sizden bir seyler alır ama bunun tercihen yağdan sağlanması bahsettiginiz beslenmeyle verimsiz hale geliyor. Kas kaybı kaçınılmaz.

Verilir. Skiny fat olursunuz. Türkçesi göbekli sıska olursunuz.

Mirket +1

Harcadığınız kaloriden az kalori alırsanız tabi ki verilir ama yağ oranı, yağ yakma vs için oranlar da önemli.

İyi kalori kötü kalori olayını bir araştırın

Sürdürülebilir değil ama başlangıç için olumlu. Vücuttaki atalet azaldıkça sporun dozu da artar farkında bile olmadan.

valla üniversiteye başlayınca alışmıştım birkaç ay sonra. 8 yıldır yılda 2-3 ay görüyorum max.

Ilk deneyimim anaokulunda yatılı olan program ile başlamıştı. tam gün olana yazdırmıştı annem. öglenleri uyuyamıyordum ve camdan dışarı bakıyordum hep ama asıl travmam ilkokul beşinci sınıfta birden beni sınıftan alıp eve götürmesiydi (okulun son günüydü) içimde garip bir burukluk vardı, kimseye hoşcakalık diyemeden gitmiştim. sanırım o an bende travma yarattı. insan sevdiklerinden birden kopabiliyor, bu aile ile de olabilir diye aklımda yer etti yıllarca. şimdi de zaten beni sildiler gibi o yüzden pek koymadı bana.

“ annen baban yanında degil, senin keyfine bak”
Bu psikoloji bende de vardı yeni evlendiğimde. Özellikle pandemi de olunca 2 aya yakın bir süre görüşememiştik. 1.5 yıllık evliyim. Birkaç ay oldu bu duruma alışalı sanırım. Özlem hep var tabi ki. Ama gün içinde sürekli telefonla konuşuyoruz, görüntülü konuşuyoruz falan. Bir şekilde halloluyor.

özlüyorum ama ayrı hayatlara sahip olmamız gerekiyor. bunu kabullenip artık yeni bir sayfa açtığının farkında olman lazım.

anladıgım kadarıyla guzel aile bağlarınız var. oyyleyse o his hep içinizde kalır ancak fazla da da aileye düşkün olmamak gerek. kendi hayatınıza bakın oyalanın yakında kalmaz bir şey.

ben 4-5 yaşlarında ayrı kalmak zorunda kaldım. o zamanlar durmadan ağlıyordum. hep çok üzgündüm. sanırım o zaman alıştım ve sonrasında en uzunu 1,5 yıl olmak üzere ailemi hiç görmediğim çok uzun zamanlar oldu. özlemiyor değilim ama bu günlük hayatımı etkilemiyor.
şimdi de pandemi yüzünden türkiye'ye gelemedim bir yıldır yurtdışındayım.

aslında benim de aile bağlarım güçlüdür fakat herkesin hayatının ayrı olduğu ve birbirimiz yanımızda olmadan da hayatımıza devam etmemiz gerektiği gibi bir düşünce var. zaten böyle de olmalı bence. kendileri de ailelerine 8 saatlik mesafede yaşıyorlar 30 yıldır.

2 günde bir arıyorum ama annemi.

ben de universiteye baslayinca 2-3 ayda alistim.

son 2-3 yildir yilda toplam bir ay kadar falan goruyorum.

bi de esin yanindaymis. daha ne.

ilk uzun suteli ayriligimiz cocukken 1,5-2 yaslarinda olmustur. ikisi de calistigi ve bana bakacak kimse olmadigi icin 8-9 saat uzakliktaki anneanneme gotururlerdi ara ara. sonralari yaz tatillerinde hep orada kalmaya basladim bu hemen hemen ergenlige kadar devam etti. sonrasinda onlar goturmese de ben severek gitmeye basladim hep. 17 yasimdayken de universiteyi kazaninca zaten otomatik olarak uzak kalmis oldum. pek ozlemem hala, yaklasik 2 saatlik mesafedeler ama bazen 3 ay gitmedigim oluyor. diyecegim o ki kucukken alisinca zorlanmiyor insan ama yasini basini aldiktan sonra ayri kalinca zor geliyor sanirim. yuksek lisanstayken ben alisamiyorum diyip okulu birakip ailesinin yanina donen bir arkadasim olmustu, universiteyi ailesinin yaninda okumus yuksek lisans icin istanbul'a gelmis.

Qualtrics gibi online survey platformlarında yapabilirsiniz sanıyorum.

Ahmet boşansın.

2)Ahmet işsiz. Eşi devlette çalışıyor. Ahmet'ten nafaka alır mı?

bu kadınlar ne zaman erkeklerin yakasını bırakacak.

ahmet seviyor mu sevmiyor mu? ne hissediyor?
yani evlilik bu, sanki hiç tanımadığı biiryle birlikte de ilk defa karşılamış bu durumla, eşinin bu huyuyla gibi yazmışsınız.
ne bileyim ayrılık kafasına geldiyse bile eşinin zorla nafaka alacağını mı düşünüyor nasıl insanlarla evleniyorsunuz siz? yani ahmet bey?
nafaka durumu boşanmanın gerekçesine ve koşullara bağlı olarak belirlenen bişey yani o da baya davalık nefretlik olursanız :/
çift terapisine neden gidilmiyor?
ahmet anksiyetesi varsa veya genel olarak bu durumlardan rahatsızsa zaten neden psikoloğa, terapiye falan gitmiyor sizinle dertleşeceğine?

bi de size ne cidden? insanların hayatlarına karışmayın. onların hayatlarında neler olup neler olmadığını kimse bilemez.

Esinde narsistik patolojiler var. terapiye gitsin ahmet

eleştiriye tahammülsüzlük - check
öfke patlaması - check
hayır cevabına (istediğinin olmamasına) tahammülsüzlük - check
partnerinin duygularını görmezden gelmek ve hatta bilmeye tahammül bile edememek - check
manipasyon - check

narsisistik kişilik bozukluğuna çok benziyor, aman dikkat.

Ahmet narsisistik kişilik bozukluğuna dair her şeyi okusun ve bu sırada eşini çaktırmadan çok dikkatli gözlemlesin.

Okuduğu her şeyde eşini buluyor, aa benim eşimi anlatmışlar diyorsa bu ihtimal çok yüksek.

öyle olursa:

1. eşine sende böyle bir şey olduğundan şüpheleniyorum psikologa gidelim demesin kabul etmez.
2. boşansın ama boşanma sürecini anlaşmalı atlatmaya çalışsın ki çok zor olabilir. eşini boşanmayı o istiyormuş gibi manipüle etmeye çalışmak belki denenebilir.
3. eşi bu süreçte çok değişmiş gibi yapabilir, melek gibi davranabilir, kanmasın, Ahmet'in aleyhine delil toplamaya çalışabilir, Ahmet çok dikkatli olsun, Ahmet'i sinirlendirmeye çalışabilir hatta şiddete provoke edebilir, sinirlerine hakim olsun.

Ahmet başlangıç olarak şuralara göz atabilir:

www.narsistlemucadele.com…-yazlar.html?m=1

narsistiliski.blogspot.com…u-cevap.html?m=1

www.narsistleyuzlesme.com

narsistleyasam.jimdofree.com

Bu duyuruya yazılanlar ile bir yorum yapmak doğru olmuyor. Yani öyle bir yazılmışki Ahmet melek, eşi ise berbat birisi. Eşi herhalde bir anda böyle berbat birisi olmadı.

Ahmet'in niyeti boşanmak, buna bahane bulmasına gerek yok.

"Ahmet bu hallerinden dolayı anksiyetesi yüksek bir arkadaş."
"Boşanmak istenirse aileler önceden tanışık."

Belliki Ahmet ailelerden çekinip boşanmaya çekiniyor. Kocaman adamın ailesinin tepkisinden çekinmesi biraz garip. Madem bu kadar 'sorunlu' biriyle evli -galiba çocuk yok- ailede tabi boşansın der.

Ahmet kendi hatalarını ve yanlışlarını görmüyor veya bize aktarmıyor. Ailelerden çekinme sebebi acaba nedir? Ahmet melek değil. Hikayeyi hiç bir zaman tam anlamıyla bilemeyeceğiz. Ahmet'e de ki; yorumlamak bana düşmez, bir de dön aynaya bak.

hikayenin bu haliyle ahmet psikolojik şiddete maruz kalıyor.

1. ailelerin ne zamandan beri tanıştığı falan önemli değil.
ahmet bir hedef belirleyip ona uygun şekilde davranmalı.
en azından belli bir süre sonra boşanmayı kafasına koyarsa, boşanmayı düşünen bir eş gibi davranmalı yani.

2. alabilir, bu durumlar belli olmuyor.
karşısındaki boşanmak istememeye devam ederse ve çekişmeli ayrılırlarsa, karşı taraf sırf pislik olsun diye nafaka isteyip süreci uzatabilir.
sonunda nafaka bağlanmasa bile ahmet'i yıpratmış olur.

ahmet psikolojik şiddet görüyor + 1

ahmet'in eşi onun kontrol alanında değil. kontrol alanında olan yegane şey kendisi, kendi davranışları. evlilik dediğiniz noktaya gelene kadar bu davranışlar muhakkak olmuştur, öyle hoppp gece uyudum sabahına narsistik kişilik bozukluğu davranışları da tam bana göreymiş demez kimse. ahmet dönüp kendisine diyecek ki, benim sorunum ne aga, neden böyle bir ilişkiyi evliliğe götürdüm, neden bunu sürdürdüm, bana bunların yapılmasına neden izin verdim/veriyorum. kendisinde bu davranışların karşılık geldiği noktaları bulacak zira kendisi sağlıklı bir duygusal duruma sahip olsaydı şu an bu evliliğin içinde olmazdı.

tekrar hatırlatıyoruz, eşi onun kontrol alanında değil, kendisinde ki sorunu çözmesi gerekiyor. aksi halde ahmet bu eşten boşanır sonra hop koşa koşa yeni bir toksik ilişkinin kollarına atar kendisini. dönüp kendiyle konuşsun ahmet bi zahmet. ışıl ışıl aydınlanıp zihni açılınca boşanmadır, nafakadır daha sağlıklı bir şekilde çözer.

welcome to the real world
açıkçası ikisi bende çok güzel gidiyor işyerinde goygoy yapabileceğin arkadaşların varsa ve işini seviyorsan o iş güzel geçiyor.

Ikinci el ürün alıp satabilirsin

Büyükşehirlerde olup orada olmayan ürünleri satabilirsin

Sosyal medyayı iyi yönetirim diyorsanız network satış markalarına üye olabilirsiniz.
Satış yapma zorunluluğu yok, eklediğiniz insanların ve onların altına eklediklerinden ne satarlarsa 4 kuşak pirim alıyorsunuz.
Bunun internetten kısmı nedir derseniz İnstagram açtım blog açtım hanımlar gelin beraber kazanalım denemesi bedava diyorum geliyorlar cidden. Millet iyi de satıyor evhanımları seviyor böyle şeyleri.
Yuzumu gözümü göstersem daha çok insan toplarım ama o kadarına çıkamam akmasa da geliyor bir kazanç zamanla iyi bir büyüme katedeceğimi düşünüyorum.

Pek iyi değil

Bu nedir dostum?hep mi fastfood yiyorsun?
Yasin kac kilon kaç?

hdl kaç acaba. benim de kolestrol yüksek ancak hdl yüksek olunca doktor önemsiz diyor total kolestrol.
diğerlerini bilmiyorum.

bir buçuk iskender veya iki tane big mac yedikten sonra kan verdiysen normal.

Ben de bugun yaptirdim.

Ldl 170
Kolesrerol 250
Hdl 55
Trigiliserit normal

Diyete devam cikto benimkinde. Gexmis olsun.

Konunun uzmanı değilim ama ilaç döngüsüne giren kimsenin en az 2-3 seneden önce normale döndüğünü görmedim. Psikologlar da daha ilk seanstan bam diye ilacı tavsiye edebiliyorlar, yani bi seansta kimi nasıl tanıdın, ne yaptın da direkt ilaç önerdin, başka hiç mi farklı bir yolu yoktu bunun? Bence de bu konuda ciddi bir reform ihtiyacı var gibi geliyor.

Sanirim tek sansiniz, sizin o yokken giris yaptiginiz yönünde savunmayla olur. Ama bunun gerceklesmesi de ancak gizin yürüme hizinda ilerlemenizle mümkün.

Bence itirazlik pek bir sey yok.

Kontrolsüz kavşak ise sağdan gelenin geçiş üstünlüğü var. Bence de %100 siz kusurlusunuz.

Karşı tarafa kaç kusur vermiş?

trafik ışığı veya yol ver/dur tabelası gibi unsurlar yok ise yol sağdan gelen aracın. buna itiraz edecek bir şey yok.

Internetten nereden satacaksınız. Vergi vermek şirket kurmak...

letgo'dan vergisiz satabilir ama orası ölücü doludur, telefon satışı çok hızlı oluyor yine küçük ev aletleri de aynı şekilde çok hızlı ya da kadın giyim olabilir yine dolap, gardrop gibi uygulamalarda vergisiz satış yapılır.

Magnimoreu hiç duymadım o yüzden bilmiyorum ama omega 3 ü çoğu doktor tavsiye ediyor zaten kullanılmasını özellikle balık az tüketiliyorsa. Ben de 2 aydır düzenli kullanıyorum ve bir sıkıntı yaşamadım artı haftada 1-2 mutlaka balık tüketiyorum.

Başka takviyeler de kullandığım için omega 3 ün bende ne faydası olduğunu bilemiyorum. Ama genel olarak kullandığım diğer vitaminlerle beraber gördüğüm faydalar; daha enerjik hissediyorum, anksiyetem azaldı büyük ihtimal magnezyumun etkisi oldu bunda, ve kilo verme dönemimde çok yardımcı olduklarını düşünüyorum.

Çok fazla değişken söz konusu.

Lisans? Yüksek Lisans? Doktora?

Sosyal Bilimler? Fen Bilimleri? Sanat?

Bende de oluyor arada özellikle bugünlerde hem de. Kışa girdiğimizden sanırım. Fazla uykuyu hiç sevmezken uyku yetmez oldu. Çay, kahve soğuk su çarpma, erken kalktıktan sonra uyumamaya çalışarak savaşıyorum.

Son bir haftadır böyleyim ben de. İşte keyifsizdim, evde de hiçbir işe elimi atmadan camış gibi yattım. Sebebini anlayamadım.

d vitamini eksikliği olabilir. belirli seviyenin altında düşünce depresyon mutsuzluk yorgunluk ağrıya sebep oluyor. güneş almadığımız için dışardan takviyeyle alıyorum ben. günlük 3-4k iu.

valla bana senelerdir her mevsim geçişi olur, hatta ilaç da yazıyorlardı.

herhalde bu sene daha dibe vuramayacağımdan hafif geçiyor

Söylesem tesiri yok sussam gönül razı değil.

Hocam aile tanışması ile evlendiniz de, zorla mı evlendiniz? Sevgisiz ve tanımadan oluşan bir birliktelikten nasıl bir evlilik beklenir ki? hayır ilerde çocuk da olur, bu dünyanın mutsuz bir ailede büyümüş 1 bireye daha ihtiyacı var gibi o da büyür.

Ailelerin tanıştırmasında sıkıntı yok da, o kişiyi tanımadan evlenmekte sıkıntı var. Yani insanlar bir sebep tanışabilir. Bir bar, internet, aileleri vasıtasıyla, arkadaş ortamında. Sadece karşındaki insan kendini tanıtabiliyor mu, gizliyor mu, bunun için vakit tanınıyor mu, yoksa göze batan kusurları görmezden geliniyor mu bunlar önemli. Burada evliliği çıkmaza giren neredeyse herkes, eşinin sevgililik döneminde yaptığı kusurları görmezden geldiği için ya da evlilik öncesi eşinin ailesini tanıma ihtiyacı duymadığı için problemler yaşıyor.

Özetle başlangıçtaki küçük sinek evlenince mide bulandırıyor

yeteri kadar tanımadan mecburmuş gibi evlenmişsiniz bence. kendi bulduğunda da böyle sorunlar çıkabilir bu arada ama, aradaki sevgi daha yoğun oluyor ve bi şekilde çözüyorsun. sevgi ve saygı olmadı mı farketmeksizin sorun olabilir.

ayrıl gitsin psmstc, bekarlık sultanlık harbiden. yaşıyoruz hayatı.

eski duyuruları da okudum ve gerçekten işin zor. bir ömür törpüsü ile evlenmişsin dostum. eğer nafaka fln dert olmayacaksa boşanmayı düşün bence.

bence de aile tanıştırmasında bir sorun yok. ama siz birbirinizi yeteri kadar tanımadan evlenmişsiniz. rahatsız olduğunuz şeyler belirli bir konuda yoğunlaşıyor olsa çözümü kolay olabilirdi ama birkac sorunuzu hatırlıyorum da esas sorun şu an tanıdığınız kişiye ısınamamanızdan kaynaklanıyor.

yakın arkadaşım da bir anda tanışıp birkaç ay gibi kısa bir sürede evlenmişti. haliyle birbirlerini gerçek anlamda tanımaya vakitleri olmadı. yedinci aylarında dava açtılar çünkü tanıdıkça daha çok yabancılastılar, birbirlerinin gerçek karakterlerini kabul edemediler. simdi bu durumda problem evlilik fikrinden ziyade kişilerin gercekten sevip saymadan evlenmelerinde.

daha fazla yıpranmadan çözersiniz umarım.

27 yasinda bekar bir kadinim, bekara kari bosamak kolaydir diye bu aciklamayi yaptim ki cok da dikkate almayin.

ama bir suru aile seminerine katildim, aile danismanlariyla gorustum tanistim. evliligin ilk 3 senesinde sorun yasamayan, birbirine alismayan yok gibi sanirim.

evli arkadaslardan da gordugum kadariyla, severek de evlenseniz, senelerce flort edip de evlenseniz, gorucu de olsa o eve birlikte girdikten sonra binbir turlu sorun cikiyor. cikmayan neredeyse yok benim etrafimda. evlilik sanki basli basina hem sorun hem beraberlik gerektiren bir sey gibime geliyor. yani evlenirken mutlu olacagim, huzur olacak kesin diye dusunmekten vazgectim ben mesela, sorunlar paket halinda geliyor bence. kaldi ki inancli bir insansaniz, islam alimleri de imtihanlarin artacagini soyler evlilikle birlikte. bu ulvi bir durum degil bence yani goklerden gelen imtihanlar vardir seklinde degil. olay baska biriyle, baska bir insanla beraber yasamak, iliski, iletisim kurmak vs. basli basina zor isler. arkadaslarimizla senelerce sorun yasamadik mi? ailemizle sorun yasamadik mi? is hayati, aile hayati sorunlu degil mi? sorunlar hep var, herhalde hayat onlari cozme kabiliyeti gelistirmek ve mucadele etmekten geciyor diye dusunuyorum.

o kadar da kolay degil bosan demek. baska biriyle evlenseniz sorunlar cikmayacak mi? esiniz problemli olabilir, sizi de degerlendirmeye almak gerek, belki onun da bize soyleyecekleri vardir. burda sizi suclamiyorum sadece bazen kendimize bakmak zor olabiliyor, balik denizin icindeyken suda oldugunu biliyor mu bilmiyoruz? birinin onu denizden cikarip bak sen burda yasiyorsun ve su su sartlarda demesi gerektir belki de.

Karsilikli sevgi ve evliligi yurutme istegi olmadan zor. Birbirini taniyarak ve severek evlenince bile uyum saglayana kadar bocalamalar oluyor, bu noktada da ben bu insani seviyorum ve kaybetmek istemiyorum hissi iliskiyi kurtariyor. Tanımadığın, sevmedigin, seni de sevmeyen bir insanla hangi motivasyon iliskiyi ayakta tutacak, buna göre karar vermeniz lazim. Evlilikte karsindakini sevmesen cekilmeyecek binbir tane husus var.

sevdiğim biriyle evlenmedim demeye getirmişsiniz. bunun ötesi yok ki. ilk iki yıl, son beş ay ne farkeder ya da profil fotoğrafını telefonuna koysa ne olur siz onun fotoğrafını gözünüzün önünde istemedikten sonra?
ha yürüyor böyle ilişkiler de çocuk oluyor, daha kötüsü işler yoluna girsin diye çocuk yapılıyor, aileler zaten tanıştırdıkları için baskı unsuru, bir de kendi kendine geçimsizliği normalleştiriyor insanlar.
akıl fikir.

Eski sorularınıza da baktım geldim. Ya boşanacaksınız ya da boşanmazsanız bir seneye eşinizin isteğiyle çocuk yapacaksınız, sonra da "çocuk var, nasıl boşanayım" diye böyle böyle yaşlanacaksınız.

Son sorunuzun cevabı: hayır evlilik kavramının kendisinde sıkıntı yok.

Siz eşinizi sevmiyorsunuz ilk önce onu kendinize itiraf edin bir.

Burada eşinizin yaptıklarını tasvip etsek de etmesek de onu suçlayıcı bir şekilde arkasından konuşmanız burada çok kötü. O size rakip olan bir arkadaşınız değil. Yoldaşınız, kader ortağınız, arkadaşınız, dostunuz, sevgiliniz, eşiniz.

Mesela normalde seven bir eş, karısının telefonuna kendi fotoğrafını koyması (çok avam bulsam da) gibi bir olayını burada onu küçük düşürücü bir şekilde anlatmaz. Kendisine bu durumun kendince komik olduğunu ve kötü gözüktüğünü söyler, kararı kendine bırakır.

Evlilerin, sevgililerin birbirinde hoşlanmadıkları bir ton şey var. Konuşarak çözüyoruz bunları. Kendisinden şikayetçiyseniz, buradaki söylediklerinizi kendisine söyleyin ve boşanın.

Evlilik çocuk oyuncağı değil ayrıca. Kanınızın ısınmadığı, gönlünüzün sevmediği, çekim hissetmediğiniz biriyle hemen nasıl evlendiniz. Bu bir sevgililik değil ki, resmi bir olay, ha diyince hemen ayrılacak bitecek bir şey değil, Nafakayla uğraş dur şimdi.

evliliğin ilk 2 yılı ip çekme yarışı gibidir. biraz sen çekersin ipi, nereye kadar geliyor sınırları neresi, gücü ne kadar, hassas yeri neresi öğrenirsin. biraz karşı taraf ipi çeker. hele görücü usulü evlenmişseniz bu durum iyice ayyuka çıkar, sonuçta birbirinizi tanıma sürecini flörtle değil evlilik süreciyle geçiriyorsunuz.

2 yıldan sonra ya birbirinizin sınırlarına, hassasiyetlerine saygı duymaya başlarsınız yada olmuyor dersiniz.

şu yanılgıya düşmeyin: bu problemleri yaşayan sadece siz değilsiniz. sizin gibi binler var.

size tavsiyem aradaki sevgi ve özellikle de saygı daha fazla zedelenmeden bir aile terapistine gidin. sonra çok dua edersiniz

Hepinize teşekkür ederim.

Hiç uzatmadan yazayım . Bir abim,6 ay evli kaldı.
Düğün taksidi bitmeden boşandı. 2 sene sonra yine evlendi. Şimdi mutlu ve çocuklu.

10 senelik sevgili 5 senelik evliyim. Şu hayatta senden sıkılmayan . Paran yokken de seninle mutlu olabilen insanlarla takıl.

Boşanmalar ve kavgalar çoğunlukla ilk senelerde oluyor zaten. Bir arada yaşamaya başlayan eşler, cicim ayları bitince kavgaya başlıyorlar. Ya aralarındaki sıkıntıları çözüp devam ediyorlar, ya da boşanıyorlar. Başka bir insanla bir arada yaşam kurma, yaşama işi zor bir iş.

Öncelikle her insan kusurludur. Bazı şeyleri görmezden geleceksiniz. Her şeyi takar, büyütürseniz olmaz. Bence eşinizle konuşmayı öğrenin.

Bir kere EVET deyip evlendiyseniz, bu işi yürütmek için sonuna kadar gayret etmeniz lazım. Bazı şeylerin çözümü beklediğinizden çok kolay olabilir.


.

eşimle çocukluk arkadaşıyız, ömrümüzün çoğu birlikte geçti. totalde 20 seneden fazladır tanışıyoruz. evlenmeden önce de 10 sene boyunca sevgiliydik toplam ettiğimiz kavga sayısı 2 3 falandı.

evlendik ilk ay hiç olmayacak şeylerden, sonra da incir kabuğunu doldurmayacak sebeplerden her ay 2 3 büyük kavga patlamaya başladı.

bir ara oturup bu adam kim benim yıllardır beraber olduğum adam nerede dediğimi hatırlıyorum.

ki öylesine bi takılmacadan bahsetmiyoruz cidden çok severek evlendik. şahsen ben eşimle evlenemesem ölürdüm sanırım. onun da bana olan sevgisinden eminim. bunca yıldan, bunca kavgadan sonra bile ayağına taş değsin istemem, hep iyi olsun, hep mutlu olsun, hep yanımda olsun...

ama evliliğin ilk yıldönümünü geçtikten birkaç hafta sonra bu böyle olmayacak galiba boşanacağız diye sabaha kadar oturduğum geceler vardı.

bazı acemilikler zamanla rayına giriyor, birbirinize, aynı evde yaşamaya alışıyorsunuz ve bir şekilde huzurlu bir yuva kurulmuş oluyor.

ya da ben kendimde bunu düzeltecek gücü göremiyorum diyip baştan pes edip ayrılıyorsunuz. bu sürecin gidişatını belirleyen de aranızdaki sevginin yoğunluğu.

evlenmek kolay, evlenmekte ne var ki. bir ev tutuluyor, eşyalar düzülüyor, bir imza atılıyor bitti gitti. zor olan o evliliği sürdürmek zaten.

eşiniz zor biri belli, ama ona sorsak o da sizinle ilgili kendisine ters gelen bir sürü şey anlatacaktır. öncelikli hedefiniz sakin ve başbaşa olduğunuz bir zamanda bu konuları konuşup çözüm bulmaya çalışmak olmalı. bir evliliğin en büyük düşmanı iletişimsizlik çünkü.

bir ömür geçecek beraber, daha ne kavgalar, ne sıkıntılar, ne zorluklar olacak ama iletişimi baştan sağlam tutarsanız aşamayacağınız engel yok.

cocuk yapmadan önce bosanın. kimse kimseye katlanmak zorunda degil. bu yasa gelmis insani da degistiremezsiniz.

Kendimiz tanistik. Sevgiyle yuruyen bir iliskimiz var. Evlilik yurt disina tasinabilmek icin aceleye geldi. Bosanmayi olasilik olarak masaya koydugumuz bir sohbetimiz oldu, orda da gerekli olmadigia karar verip konusup sorunu cozduk. Zaten kendisine "ilerde yurumezse kavga dovus degil, el sikisarak bosanabilecegim birini istiyorum" demistim ve buna gore iliskimizi goturuyorduk.

Senin durumuna gelince: Gercekten hele hele bu devirde gorucu usulu evlenmeyi anlamiyorum.

ayrıl coco.

net ilişkiniz yolunda gitmiyor.ileride mal mülk hatta çocuk girerse iyice sıkıntıya girersiniz.düzelir diye bakmayın düzelmeyecek.ne kadar beklersen o kadar zararına olur.

not:avukat. :/

bosan bosanma diyememe ama;
1- kesinlikle çocuk yapma, bazen kadınlar hormonlarının etkisi ile gaza gelip çocuk konusunda ısrarcı olabiliyorlar dikkatli olun.
2- kendi severek çıktığınla evlensen yine benzer sorunlar yaşayabilirdin, o zaman da kendini suçlardın.

Evliliğin ilk 1-2 yılı ip çekme yarışı gibi diyen arkadaşa katılıyorum. Severek evlendim. Ama sanırım en ciddi tartışmalarımızı o ilk yıllarda yapmışızdır. Karşılıklı sevgi işte o ilk kavgalarda bile empati yapabilmeyi sağlıyor. Tartışıyorsunuz ancak kırıcı olmamaya çalışıyorsunuz.

8 senelik bir evli olarak cevap vereyim. Bu tarz insanlarin karakterleri zor degisir.Bardagin %99'u dolu olsa bile bos olan %1'e takar, hayattan keyif almani engeller.Esinin gozune bakarak birlikte gulebiliyor musunuz? Hic sanmiyorum.Bana kalirsa bosanmak icin yeterli sebep ancak istersen oncesinde iliskiye bir sans ver ve karsilikli yuzlesin.Sakin icine atip kendi kendine cozmeyi deneme.Ben olsam bosanma ihtimalini masada tutarak yuzlesirdim

Evli değilim ama ayrı dünyaların insanısınız gibi gözüküyor. İlerde de çocuk olunca da değişmez bu sorunlar çünkü insanların karakterleri değişmiyor. Yine de bir aile terapistine gidin hiç olmazsa denemiş olursunuz.

5 yıllık evliyim seni çok iyi anlıyorum, çok benzer şartlarla evlilik yaptım, çok benzer meselelere ayağımız takılıyor, bayağı bir şiddetli kavga geçmişimiz var, benim kendimle ilgili yapabildiğim saptama, ben evlilik adamı değilim, gayet kesin. karımı sevmediğim yok, 2 çocuğumuz oldu birini kaybettik bir oğlumuz var şuanda, oğlumu tarifsiz bir sevgi ile seviyorum, bugün zamanı geri alsam oğluma rağmen o imzayı atmazdım, şimdi boşanmak ta bana saçma geliyor, çünkü gerçekten çok ızdırap çektik ama bu güne geldik, artık kurumsallaştık, biryerlerde rölantisini bulduk evliliğin, ama inanılmaz yoruldum sadece 5 yılda saçımda sakalımda ağardı, bu yazı daha hayvan gibi uzar yazsam ama uzatmıyım,
karımda bende çok kez yüzümüze karşı seninle evlendiğim güne lanet olsun dedik, yani pişmanlığı itiraf ettik. Oturup konuşsak şimdi boşanmak çok saçma deriz, su ne sıcak ne soğuk artık, ılık geliyor iyice, okey yani, seninde geleceğim kıvam en iyi olasılık bu, sen benim zamanda geriye gitmiş halim gibisin, çocuk yapmayacaksan boşan dostum, yada yapmadan boşan, bence çok daha mutlu olursun, karında ne yaparsa yapsın, bulur birini, yerinde olsam yada kendi evliliğimin en cehennem dönemi geride kalmasa ve oğlum olmasa bende aynını yapardım, ikiniz acı çekiyorsunuz üçünüz olmasın.
sen içini dökecektin ben döktüm galiba.

firemanjonny evlilerin neden bosanmadiginin ozetini gecmis :)

Cok klise olacak ama bosanmaya usenmeseler,belirsizlikten korkmasalar evliliklerin yarisi biterdi.Bu kadar kendini zorlamaya gerek yok.Bir kapi kapanir bin kapi acilir

Ben de düz lisede, başarı düzeyi düşük bir sınıfta okudum. Dolayısıyla az çok yaşananları tahmin edebiliyorum. Öğretmen ne kadar kasarsa o kadar çok alay konusu olur. Gerek yok dolayısıyla. Öğrenciler alay ettikçe o da gülerse, öğrenciler dersi kaynatmaya çalıştığında o da öğrencilerle konuyu dağıtıp muhabbet ederse, yavaş yavaş öğrenciler dersle ilgilenmese bile kendisine karşı bir sevgi ve saygı duymaya başlıyor. 40 dakika ders işlemeye çalışıp da işleyemeyip sinir krizi geçirmektense "Çocuklar, 20 dakika ders işledikten sonra sizi bırakacağım." gibi ödüllendirmeler de işe yarayabilir. En azından 20 dakika boyunca dersi dinlerler.

Canlı ders için soruyorsanız öğrencilerin mikrofonunu, görüntüsünü kapatıp dersi anlatabilirsiniz. Yüz yüze dersler için soruyorsanız öğrenciler 12. sınıf ve okul bitse de gitsek derdindeler. Maalesef sınav kaygısı olan öğrenci dersi dinliyor. Zorlamaya çalışmayın. Günlük olaylarla ilgili sohbet etseniz, kendilerini ifade edebilecekleri sorular sorup onları dinleseniz daha iyi olur. İlla konu anlatacağım diye düşünmeyin. Bir iki ders öyle geçebilir.İlerleyen günlerde test verirsiniz. Testteki her soruyu çözdürmeye gerek yok. Birkaç soruyu seçip birlikte okuyarak öğrencilere çözdürün.( Sözel bir ders olduğunu varsaydım.)

Cosmicstring'in dedikleri doğrudur ama öğretmenlikte zamanla kazanılan, bilgi ve tecrübe gerektiren şeylerdir.

Bu gibi olayların çok normal olduğunu unutmayın. Zamanla ne yapmanız gerektiğini anlayacaksınız.

Öğretmen siz misiniz? Başkası adına soruyorsanız ona göre yanıtlamak lazım. Bu haliyle ne söylense havada kalır. Derse mi ilgisizler, öğretmene mi, okula mı? Öğrencilerin alanı ne? Ders ne?

Soruyu soruş tarzınızdan öğretmenin siz olmadığınızı çıkarıyorum.

türkiyeye has salakca bir sorun bu.

almayanda bir lise öğrencisi bunu yapsa, sınıfın disiplininin bozmaktan sınıftan atılır, birkaç tekrar yaparsa okuldan atılır.
sınıftan ve okuldan atma yetkisi vermeyen devlet ve vatandaşları hiçbir çabanızı hak etmiyor.
dönün kıçınızı sınıfa, tahtaya yazın anlatın.
hiçbir soruya cevap vermeyin, hiçbir soru sormayın.
hatta soru soran öğrenciye "az ye özel hoca tut amk" diye ters cevap verin.
okey masası kurup oynasalar dönüp bakmayın.
sınıfta birbirini bıçaklasalar ilgilenmeyin.
kim için, ne için , hangi toplum için çabaladığını allah aşkına durun 2 saniye düşünün ? değermi ? değmez. bitti.

Lise 2-3, fen sinifi haliyla tarih cografya edebiyat falan kimsenin umrunda degil, millet arka siralarda matematik fizik cozuyor.

Bir edebiyat hocamiz vardi, 60'i gecmis. Gun gelirdi hocam derdik, derslerden baydik dertleselim. Zaten ergenlik mevzulari, herkesin kafa bir dunya. Peki derdi, butun ders havadan sudan konusurdu, hayat dersi verirdi. Sonraki ders gecen ders kaytardik, bu ders hizli gidip arayi kapatacam derdi, herkes pur dikkat dinlerki cit cikmazdi ki adam sikintiya girmesin. Sert yaptigi zaman da tirsardin ama, tersi kotuydu, pek kizdirmazdik. Adamin en buyuk gururu hic ogretmen masasina oturmamasiydi, sinif defterini alirken, yoklama alirken bile oturmazdi, hep ayakta anlatirdi, butun siralari dolasirdi, sinifa cok hakimdi arkasinda gozleri var gibiydi. 2 senede bir suru ani biriktirdik, hala arkadaslarla konusuruz.

Hocanin saygiyi bir sekilde kazanmasi lazim, karsisindakiler artik yetiskinlige adim atmak uzere olan bireyler herseyin farkindalar. Bir dersi bos gecirsin, derdinizi anlatin dinliyecem desin. Gerekirse sert tartisirsin ama meseleyi cozersin. Onlarla abi/abla kardes iliskisi kurarsa isler yoluna girer.

Yukardaki edebiyat hocamiz birkac ay once vefat etti, hep iyi sekilde hatirlacam kendisinin bizde emegi buyuktur. Bir baska secenekde soru soran öğrenciye "az ye özel hoca tut amk" demek. Bak oyle hocalarim da oldu. Onlari da malesef her seferinde bela okuyarak hatirliyorum.

Öğretmen değilim ama meslek lisesinde ders verdim. Çok sıkıntılı tipler değillerdi ama yine de sahip olamıyordum öğrencilere, 10-15 dakika sonra kaynamaya başlıyordu sınıf.

Babam da 30 yıllık öğretmen, bir gün aynı sınıfta nasıl ders anlattığını gözlemlemek için derse girip izledim. Görünürde özel bir çaba sarfetmemesine rağmen çocuklar mum gibi dinliyorlardı. Başta anlam veremedim, ama ders dışında öğrencilerle olan iletişimini görünce taşlar yerine oturdu.

Öncelikle kimseye zorla bir şey öğretemezsiniz. Çoğunluğu derse ilgisizse salın onları, sadece sessiz kalmalarını sağlasanız yeter. İkna etmeye çalışabilirsiniz tabi ama olmazsa olmaz, o ayrı bir konu.

İkincisi, öğrencileri küçük görmeyin. "Başarı düzeyi düşük" de olsa insanlar ve çok yüksek ihtimal aptal değiller, sizin onlar hakkında ne düşündüğünüzü gayet rahat anlıyorlar. Saygılı olun, karşınızda insan olduğunu unutmayın. Karşılığını görürsünüz.

Üçüncüsü de öğrencilere bireysel iletişim/bağ kurmaya çalışın. O yaşta çocuk sizin de kendisinin de ne yaptığını anlayamayabiliyor, bence çok normal, ben de anlamıyordum. Bunu anlatın, ama böyle tepeden bakan, ders verir bir edayla değil. Derdinizi anlatın, ikna etmeye çalışın.

Ben sorunu nasıl çözdüm onu anlatayım, sınıfta 30 öğrenci vardı, 5 tanesi falan dersle ilgileniyordu, gerisi pek takmıyordu. Önde oturan bir öğrenci sürekli sağa sola bulaşıyordu, dersi durdurdum, çocuğa adıyla seslenip niye böyle yaptığını sordum. Önce azarlıyorum sandı, özür falan diledi. Azarlamadığımı açıkladım, niye ilgi göstermediğini sordum, sebeplerini öğrendim. Ondan sonra da onlara işkence yapmak için değil yardımcı olmak için orada olduğumu, yine de dersi dinlemek istemeyen olursa arka sırada oturup kitap/telefon/test vs. sessiz bir şekilde dersi dinlemeyebileceğini söyledim. İlgi göstermeyen yine göstermedi (ve onların ilgisini nasıl çekebileceğimi hala bilmiyorum) ama dersi sabote eden olmadı, ilgilenenlerle çok güzel ilerledik biz de. Yine arada sıkılan oluyordu, fıkra falan anlatıyordum, 5 dakika rahatlattıktan sonra toparlayıp devam ediyordum falan.

Babamın bir de sınıf içinde sürekli yürüme, zamanı iyi yönetme, kılık kıyafet, ses tonu vs. gibi 50 tane trick'i var, hepsini öğrenecek zamanım yoktu benim. Ama madem öğretmensiniz tecrübeli olanlardan bunları öğrenin, sizin işiniz bu.

fiziksel hareket, iyi uyku (bende bu yok)

hiç biri fayda etmiyorsa geçiçi olarak rahatlatıcı ilaçlar.

D vitamini depresyon arasinda ilişki oldugunu okumustum. D3k2 takviyesi alabilirsiniz doktorunuza danışıp

serinlikte uzun akşam yürüyüşleri çok iyi geliyor. erken uyandığım günlerde de asla depresif hissetmiyorum.

bana her sene olur (bu sene daha olmadı nedense) ve ağır olur gerçekten ama 2-3 günde geçer normalde. sizde uzun mu sürüyor?

yürüyüş iyi gelebilir diye düşünüyorum.

D vitamini eksikliği varsa d vitamini epey etkili oluyor. B vitamin kompleksi ama içinde b5 olmasına dikkat edin benexol de yok. Mg olarak vitaminler.com un kendi markasınınkini en iyi bulmuştum. Varsa tavsiye ederim. Egzersiz ve yürüyüş yapmakta çok faydalı. Uyku da ama maalesef onu beceremiyorum

temel ihtiyaçlarınızdna çok daha fazla para kazanın.
depresyon işi fakir işi.

türkiyede medikal malzeme satanlarda olabiliyor.

Beuer marka olanları bir dönem tchibo sattı internet sitelerinde olabilir. Yoksa da medikalcilerde var, beuer markayı öneririm.

Kiralık kasa bina yanmadığı, depremde yıkılmadığı sürece bence en güvenlisi.

imar bankası batıp da kızılay'daki şubesinin kapısına kilit vurulduğunda, kiralık kasasında kalan ziynetlerimizi alabilmek için kırk takla atmıştık.

akbank beşevler şubesi'nin kiralık kasasına koyduğumuz ziynetlerimizi, şube kapanınca tandoğan şubesine taşıdılar. demek ki öyle içindekilerle birlikte kaldırılıp kamyona yüklenen bir şey.

yani güvenli müvenli de, o kadar da şeyapmayın.

Evet güvenli ama garanti değil. Sigorta yaptırabilirsiniz ama içindekileri beyan etmeniz gerekiyor.

cevap 1: bankalardaki kişisel kasalar soyulamaz değildir.. geçmişte seyrek de olsa örnekleri var.. fakat dünya üzerinde kıymetli şeylerinizi saklayabileceğiniz en güvenli nokta bir devlet bankasının müşteri kasasıdır..

cevap 2: banka hesabı ile kiralık kasa elma ile armut gibi farklı şeyler.. evet ikisi de meyve ama farklı işte.. eğer saklayacağınız şey para ise her iki seçeneği de (kasa+hesap) kullanabilirsiniz, kaydı olur falan.. ama ziynet eşyası gibi kayda girmeyen menkul bir nesne (altın, gümüş, değerli taş, değerli evrak veya sizin için kıymetli herhangi bir şey vs) saklayacaksanız bunu banka hesabına koyamazsınız..

Kiralık kasalar o kadar da büyük sayılmaz bu arada. Olsa olsa ortalama bir ayakkabı kutusu kadar (teşbihte hata olmaz).

Diyet yapman lazım.

Sakatattan uzak dur eğer yiyorsan, çok daha az yağlı beslen, yeşili arttır.

Doktorun zaten söyleyecektir. Diyetle bu değerler birkaç ayda normale döner.

Adana yeme tavuk şiş ye, yürüme koş.

bakılsa pek çok kişide benzer değerler çıkar. olması gerekenden çok ciddi olmayan miktarda daha yüksek yağlanma değerleriniz var. denildiği gibi diyet, spor gibi yaşam tarzı değişiklikleri ile toparlar.

eos bir şeye alerjin olduğunu gösterir. bir de bir süre ferrum fort kullanacaksın gibi duruyor demirin düşük.
geçmiş olsun.

kullanım amacına göre değişir, hangi meslek olduğuda önemli her reklam ilgi çekici olmuyor veya hedef kitleye ulaşmıyor.

Reklam ancak sağlam bütçe ayırırsan etkili olur. Onun dışında bir süre düzenli paylaşım yaparsan daha etkili.

Güvenlik için Malatya veya Elazığ
Sağlık ve ulaşım için de Malatya
Sosyal imkanları bilemedim. Antep Urfa gibi daha büyük şehirler belki.

Antep ve Urfa güneydoğu. Güneydoğu da dahilse işler değişir fakat sadece Doğu Anadolu diyorsanız;
1. Malatya, Elazığ
2. Erzurum (Merkeze uzak ilçeler ve güney ilçeleri hariç), Erzincan
3. Van
Bonus: Bingöl

Dursun hocam

1-2 yil bozmayi dusunmuyorsaniz takip etmemenizi oneririm hocam. Hic bakmayin bile, unutun gitsin.

düzeltme zaten bekleniyordu. Durmadan devamlı yükselen şeye roket denir.altın değil.

ve su anda cok yuksek bir ons degerinde.

sahsi dusuncem ons degeri dusse bile doların bu dususu kompanse edecegidir. (tabi ons düşerse)


ve tabii ki yatırım tasiyesi değildir.

not: amerikan borsası yükselişte. bu da doları nasıl etkiler hadi siz düşünün.

altın alış maliyetinin altına düştüğü için doğal olarak şu an zarardasın. Ama 2 yılda illaki yükselecek. çünkü TL herşeye karşı değersizleşiyor.

evet

ben 3 ay once 3.89 dan almistim o zaman turkiye tarihinin maksimum degeriydi. ben de bu soruyu soruyordum. simdiki hal ortada :D

Haftasonu bakma hiç. Makas farki yüksek olur.

Ne kadar artar bilmiyorum ama 480u geçer, zarar etmezsiniz.

doktor değilim, ancak bildiğiniz üzere psikyatrik ilaçlar herkeste aynı etkiyi gösteremeyebiliyor. doktorla nasıl bir takvim çizildi 20 mg al iyi gelecek mi denildi ? 7 ayda etki görülmesi lazım diye düşünüyorum.

antidepresan etkinliğinin başlaması genelde 3 hafta alır, en yüksek seviyeye ulaşması ise 2 ayı geçmez. şikayetlerinizin 7. ayda yüksek doz essitalopramla devam ediyor oluşu tedavinin düzenlenmesi gerektiği anlamına gelebilir. buradan tanı ve tedavi düzenlemesi yapmak da mümkün olmadığından muayene olmanızı öneririm.

Ücretli çalışansa Maaşı eline geçmeden gelir vergisi kesilmiştir zaten.
Başka bir gelir unsuru yoksa beyanname vermesine gerek yok.

tek işverenden ücret almışsa, yani yıl içinde işyeri değişikliği ve/veya ikinci bir işyerinde çalışma durumu yoksa herhangi bir beyanda bulunmasına gerek yoktur.

Evli bir insan cok cok zor durumda kalmadikca ailesinden yardim almayi bence birakmali, isin varsa ne kadar kazaniyorsan onunla gecinmeyi insan ogrenmeli. Bence sizin yaptiginiz dogru, kardeslerinizinki yanlis eger onlar da is bulmus universite mezunu insanlarsa. Zaten eninde sonunda miras kalacak. Ben olsam kendi ayaklarim uzerinde durmaya devam ederdim.

Düşünce tarzınız çok yanlış.Bu gurur değil kusura bakmayın. Kendi hayatınızı mahvediyorsunuz. "Ölsem bir bardak su istemem modundayım." yarın öbürgün eşinize çocuğunuza bir şey olsa, paraya ihtiyacınız olsa yine 'gurur' diye tanımladığınız gereksiz, anlamsız bakış açısında mı kalacaksınız? Ya da çok ama çok istediğinzi bir şeyi sırf maddiyattan dolayı erteleyecek, vazgeçeceksiniz. Neden? Anlamsız bakış açınız yüzünden.

Babanız çok, çok kötü bir insandır. Size, annenize, kardeşlerinize hayatı zehir etmiştir, emek vererek kazanmadığı paradır anlarım ama geri kalan durumları anlamak saçma. Üstelik kardeşlerinizin böyle bir derdi yok, ihtiyaçları olduğunda destek alıyorlarmış, babanız kötü biri olsa hiç para vermez.

Bu şekilde düşünen biri olsaydım, ailemden maddi destek alırdım. Ama bu maddi destek ile en azından birikim/yatırım yapardım. Hayat bu her şey olabilir. Belki ilerde çocuğunuz olacak. Ona daha iyi bir hayat sunabilmek varken gereksiz nedenlerle niye ondan imkanlarını çalasanız ki? Aynısı sizin içinde geçerli. Çok, çok daha iyi fırsatlar önünüze geliyor ve siz bunları kaçırıyorsunuz.

GoodMorningTeacher +1

Evet her ay harçlık gibi bir destek alınmaz belki ama ihtiyaç olduğunda alınabilir. Evladınız olsa almasını istemez miydiniz ? reklam yapma durumu evet hoş değil. o tavırda olmasa alır mıydınız maddi destek.

vefat ettiklerinde her türlü size de pay düşecek sonuçta o zaman da mı almayacaksınız ?

ben olsam alırım.

Her ay; hayir. Maaş gibi o ne?

Ama ihtiyaç olunca evet. Ailemle aramda parayla ilgili en ufak laf olmaz. Onlarin para durumu Süper değil ama bazen ufacik bir seyden bahsedeyim hop annem oglum bak kafana takma gerekirse biz yardım ederiz der (ki edemezler euroya cevirdikleri an acayip para). Ben de misal onlara hic sey yapmam. Misal annemin dikis makinesi vardi, biri kullanmiyordu ona vermişti ama o kişi yeniden baslamak isteyince geri vermek zorunda kalmis, hobi gibi de yapiyordu. Dayanamadim sen al ben oderim dedim.

Kisacasi boyle şeyler olur, destek istenir vs ama maas gibi her ay olmamali.

Sen dogrusunu yapiyorsun. Insanin kendi ayaklari uzerinde durmasinin verdigi hazzi hicbir sey vermez. Turk genci maalesef 24-25 yasina kadar ailesine bagimli olarak yasar. Bu da erken yasta olusturulmasi gereken bircok karakter ozelliginden yoksun buyumelerine neden olur. Kendi kisiliginizi olusturmaniz acisindan, zorluklarla kendiniz mucadele edip kendi kaslarinizi gelistirmeniz cok onemli. Para sizin icin onemliyse eger babanizin yaptigi seyi siz de yapabilirsiniz.

bence ailen o kadar da varlıklı değil, yüzleşmek istemediğin asıl sorun bu.

Valla benzer bir durumdaydım. Gurur yapmak kadar salakça ve saçma bir şey yapmamışım. Aileye karşı gereksiz gurur yapılmaz yok aile saçmalıyorsa sallanır. Ayrıca adam baban yahu, hava atsa nolacak? Adamın spermisin sonuçta. Yapman gereken Aslan babam o olmasa ben neyim diye takılıp baba sen aslansın kaplansın demen lazım. İki el öpünce dudağın mi aşınacak.

Kendi kasların üzerinde dur tabii ama Türkiye’de asgari ücretle kas geliştirmek kolaysa saygı duyarım ama ben tercih etmiyorum

Aç kal, muhtac Kalma müdür. Atasözü bana ait, dilediğin gibi kullan.

Yetiskin insan ailesinden maddi destek almadan yasayabilmeli. Sen iyisini yapiyorsun.

araba ev satın almalarında yardım isterdim. diğer türlü aylık harçlık gibi yardımları ben de istemezdim. siz de istemeyin. ama ev alacaksanız mesela, 100k'lık bir ev buldunuz farazi, 80-85'i biriktirip geri kalanı ailenizden isteyin mesela. hem küçük miktarlar olduğu için kimse kimseye şovda yapamaz hem de siz mahcup olmazsınız

Lafını ederse vermeseydin o zaman diye cikisilabilir bence.

para al hata ediyorsun. aynı durumdayım ve lanet ede ede parayı alıyorum. ama alıyorum

kiptaş ibb iştirakidir. sıkıntı olmaz.

@ozdek’in kurduğu cümleyi nasıl özlemişiz meğer...

www.haberturk.tv

zaman geçtikçe.

yeğen mıncırarak

Antidepresan denen şeyler pek güzel ve bu işe yarıyor.

dikkati dağıtmak ve fiziksel aktivite

bol bol turşu yiyerek ve turşu suyu içerek. hazır tüm yiyeceklerden uzak durarak. bir de kafaya hiçbir şey takmayarak.

Sevgili bularak

uzunca bir süre antidepresan kullandım.

antidepresanla

intiharın eşiğine geldiğim çok ciddi bir depresyon geçirmiştim. iyileşmemdeki başlıca faktörler bana göre şunlar,

* en yakın arkadaşımın yanına taşınmam, ev arkadaşı olup birlikte yaşamaya başlamamız.
* buz patenine başlamam. o dönemde hayata dair keyif aldığım belki de tek şeydi.

o ara doktora bile gitmedim ben. korktum. gerçekten çok ağırdı ve korkunçtu. nitekim ilaçsız iyileşmedi. birkaç sene sonra tekrar bastırdı, o zaman doktora gitmem gerekti. bir sene falan ilaç kullandım. yine benzer şekilde toparladım: aynı arkadaşım yanımdaydı, keyfimiz yerindeydi aslında, zamanla düzeldi.

uzun lafın kısası benim için bir tane dost, bağlanabildiğim bir sosyal aktivite ve antidepresan fazlasıyla yeterli oldu. yine de gerçekten depresyonda olduğunu düşünenlere ben hep profesyonel destek almalarını öneriyorum. antidepresan cidden mucizeymiş. kafamdaki eksik tahtaların tek tek yerlerine çakıldığını hissettim ben ilaç tedavisinden sonra, "ulan manyakmışız resmen eskiden" dedim. gerçi bir senedir kullanmıyorum ve yavaştan yine saçmalamaya başladım sanki ama olur o kadar, ota boka hastalık dememek lazım. bak mesela ilaç kullanmamış olsam kendimle bu kadar barışık olup bu cümleyi kuramazdım.

gerçekten depresyondaysanız doktora gidin. hadi dün arkadaşım vardı, yarın olmasa ne bok yicem kalkıp intihar mı edicem? ilaç sizin dostunuzdur, arkadaşınızdır. depresyon tedavi edilebilir bir hastalıktır. go go go

Ilk depresyonum ergenlik doneminde basladi ve en uzun olaniydi, o donem doktora gittim. Doktortum seans boyunca bitse de gitsek gibisinden elindeki deftere bakip, suratima bile bakmiyordu ve oraya gitmenin ne kadar aptalca bir fikir oldugunu dusunuyordum ama bir yandan da duvara anlatir gibi konusuyordum. Sonra iste nasilsa dinlemiyor diye saldim ergen ergen konusuyorum isyan ediyorum bir yandan, " her seyi denedim spora yazildim, arkadaslarimla vakit gecirdim, resim cizdim, dersimi calistim denenebilecek ve yapilmasi gereken her seyi yaptim ama olmuyor o mutsuzluk hissi gecmiyor" derken adam birden gozlerini bana cevirdi ve soyle dedi:

- evet haklisin, kolay oldugunu soyleyemem ama asla vazgecmeyecek ve ne olursa olsun devam edeceksin!


Bir daha hic psikolog ya da psikiyatra gitmedim ama aradan 10 sene gecmesine ragmen bu sozu hic unutmadim. Hayatimdaki tum olumsuzlukari kabulenme ve ne olursa olsun vazgecmemeyi tercih ettim. Her gece agliyordum ve mutsuz bir sabaha uyaniyordum ancak devam ettim. Vazgecmeyeceksem bunu degistirmek ya da bundan siyrilmak icin ne yapmam gerekli diye dusundum ve hep bu yonde hareket ettim. O doktora gitmenin aptalca bir fikir olmadigini asla vazgecmedigimde anladim.

Lutfen siz de vazgecmeyin.

reel sorunların daha ağır baskısı altında. kafasını çıkaramıyor.

iyileşmedi :) benimle beraber uzun bir süredir yaşıyor kendisi :)

Kabullenerek

Triban 3, beyaz. Başlangıç seviyesi yol bisikleti. Günde 40 km. Gün aşırı.

antidepresanla.

fakat geri geldi kendisi

iyilesmedi alistik birbirimize

Bende tersi arada oluyor. Yılda üç beş sefer derse konsantre olabiliyorum zaten.

öncelikle : "tabii lan manyak mısın" ^^

Ders içinde bir konuda kopmuşssan o ders içinde bir sonraki konuya kadar bekle kasma. Diğer yeni alt-konudan yakalamaya bak..o da olmuyorsa eee yeter ulan diyip derse gitmeyip kendi kendine daha iyi çalıştığını ve öğrendiğini fark ediyorsun. sonuç meçhul tabi..

Maalesef aşmak için yapilacak bir şey bulamıyorum ben, herkes bunu yaşar bence ama ısrarla uzun ders saatleri oluyo, Master zamanımda 3 saat kesintisiz derslere girdiğim oldu nasıl kimse sesini çıkarmadan dinledi inanamıyorum, aynı şekilde konferanslar falan da bitirir beni, tabi anlatıcı kişinin oldukça etkisi de var. Belki tamamen sallayip zaten daldım boşver dememek önemli olabilir, ara ara kendini toplayıp ayıldikça duyduğun şeyleri Not edip sınav zamanı çalışırken bağlantı kurmak işe yaşayabilir, ben öyle yapardım yani notlara baksan bi bok anlamazsin ama daha sonra arada ilişki kurmaya çalıştıkça ezber yapmadan araştırıp öğrenmiş oluyorsun, bayağı etkili oluyor. Dikkatin dağılmasına bi çözüm değil ama buna rağmen başarılı olmaya bi çözüm bence.

askerlik

askerlik

Gezi

askerlik

Askere gidip ne yapacaksın bu alemin tek keki sen misin, biraz paran varsa gez dolaş askere her zaman gidersin de bu yaşlara bir kere geliyorsun sadece.

İlk işiniz askerlik işlemlerini başlatmak olmalı. Askere gidiş tarihine kadar da eğer süre yetiyorsa bence mesleki kurslar veya dil kursu olabilir.

Askerden geldikten sonra da 1-2 ay dinlenme ve gezi, ondan sonra hayat mücadelesine hoşgeldiniz.

eğer askerliği bedelli vb bir şekilde yapmayı düşünmüyorsan tabi ki de askerlik

gez biraz
sonra hemen para kazanabileceğin bir işe gir.

boş durma üret yani. daha sonra "gerçekten" yapmak istediklerine daha çok zaman ve fırsat yaratabilirsin.

Gez. Daha sonra yüksek lisans başvurularına bak. Askere gitmek çok saçma değil mi? bedelli yaparsın.

Hemen hemen aynı durumda bulunmuş biri olarak yorum yapacağım. Ben askerliği kesinlikle yapmama taraftarıyım. Bunun için tecil süresini sonuna kadar kullanıp yüksek lisansa başlamayı da düşünüyorum.

Ben bu boşluk zamanlarımı mesleğin gerektirdiği belgeleri almakla ve yurtiçi gezileri yapmakla kullanıyorum. Geriye kalan boş zamanlarım film, dizi, kitap, müzik, tiyatro, konser vs. gibi zevklere kalıyor. Şartlar düzeldiğinde elbette mesleğimi yapmayı düşüneceğim. O zamana kadar biraz keyif yapmakta bir sakınca yok.

Askerlik. İşe girip, düzenini kurduktan sonra her şeyi durdurup minimum 5 buçuk ay ara vermek berbat bir şey. O yüzden seni bağlayan bir şey yokken aradan çıkarmanı tavsiye ederim.

Bütçeni ayarlayabilirsen Interrail yap, ayarlayamazsan yurt içinde gez. Ama mutlaka gez. Öyle koştur koştur faydalı şeyler yapacağım diye kasma kendini, yaşın daha çok genç.

Ardından yüksek lisans kovala derim. Askerliği boşver.

Askerlik.

Sonrasında iş ararken ayağına dolanır yoksa.

6 ay sonrasında ne geleceği, ondan sonra ne yapacağına göre sen tercih etmelisin.

cevap da vermek gerekirse, zorunlu olan askerlik gibi en iyi seçenek. yine de yüksek sonra akademik kariyer ya da yurt dışına yerleşip orada yaşayıp-çalışma imkanına göre değişir

başarılar

Hayır, görüşme.

tanıdığın hocalar değilse itici olur bence. tanıyorsan hem hal hatır sorar hem de yüksek lisans planından bahsedebilirsin bence abes kaçmaz.

İtici falan olmaz. Hocalar önceden bildikleri, gerçekten çalışmak isteyecek birini almak isterler. Mülakatta iki dakika gördükleri adamı değil. Bence çalışmak istediğin hocayla konuşup, çalışmak istediğin konuyu vs anlatı kendini tanıtabilirsin. Öncesinde bir mail atıp CV ve niyet mektubu göndermen ve randevu istemen daha şık olur.

Hocalar tanıdıksa görüş, kendi üniversitende devam edeceksen yüksek lisansa kesin görüş, ama mülakat için geldiğini belli etmeden, yüksek lisans planından bahset, fikir iste, istekli olduğunu anlasınlar.

Görüşün. Varsa tavsiyelerinizi almak isterim diyin. Evrim halkası güzel demiş.

birkac saatte bir meyve yiyin. glikoz zihni aciyor. muz benim tercihim.

kahev, kahve demiş miydim, dedim mi hatırlamıyorum ama kahve(fazla kafeinden mütevvellit sıyırdığım doğru). bu mottoyla günde 10 fincandan fazla kahve içiyorum. insalar için elektriğin kesilmesi, su kesilmesi kabustur benim için evdeki kahvenin bitmesi kabus.

not: bazen kahve yapmaya üşendiğimde kaşıkla yerim ama kahvesiz kalmam.

yeşil elma zihin açar diyorlar ama ben pek etkisini göremedim.

3 Önerim var.

1) Çalışmaya başlamadan önce kalın giyin eklemlerini ısıt. 20dk da bir zar zor 10 tekrar yapabileceğin ağırlıkta bir dumbell ile iki kolla da curl yap.

2)Banyo kovan varsa içine soğuk su doldur buzluktan da buz at. 5dk bekle soğusun iyice. Kafayı daldır çıkar.

3)Kaliteli multivitamin kullan.

Haftada 20-30 sayfa ingilizce yazı yazmak durumundayım. Bu yöntemler verimliliğimi arttırdı. Manospherede gezen sitelerden birinde bulmuştum.

ben kişniş tohumu kaynatıp içiyordum. içtikten sonra çok fena odaklanıyordum derse nedense

Fiktre kahve
B vitamini
Günde 1 saat kaliteli dinlenme

Bu ucune dikkat et, gunde 10 saat calisirsin. Mumkunse yatma kalkma saatlerini sabitle.

1) Pomodoro: Uygulamaları var. Sistem 25 dakika çalış, 5 dakika ara ver şeklinde. Bana 25 dakika-5 dakika çok dikkat dağıtıcı geldiği için ve büyük aralar çok uzun geldiği için 50-10 yapıyorum ama belki sana orijinal 25-5'ler güzel gelebilir.

2) Teknolojiyi komple kes: Kitap, defter gibi internet gerekmeyen bir şeylerden çalışacaksan. Bilgisayarı kapat, mobil internetini kes, hatta cebi de kapa. Sanki mağarada kitap, defter varmış gibi olsun.

3) Ara ara hafif meyve ama çok değil, şekeri mayıştırmasın.

Kuruyemis falan da olabilir aralarda

bol bol su.

Kitabın her tarafını notlarla, işaretlenmiş pasajlarla ve altı çizili sözcüklerle doldurarak. Ciddi bir akademik eserse belli bir kavramsal bütünlüğü vardır ve kitabı tam anlamıyla kavramak için kavramlarının ne olduğunu çözmek ve sürekli hatırlamak gerekir. O yüzden bunlara ihtiyacın var.

Tabii buna ek olarak, kitabın içinde yer aldığı kuramsal düzlemle ilgili bilgi sahibi olmak da gerekiyor. Yani benzer konuyla ilgili daha fazla kitap/makale okumuş olmak anlamanı kolaylaştırıyor.

1- Gece trenleri rezervasyonlu trenlerdir. Elinizde interrail bileti de olsa ek ucret odemeniz gerekir. Yataklarin ucreti ne kadar bilmiyorum ama koltukta oturacaksaniz 5-10 euro bir ucreti var. Surekli koltukta uyuyarak dinlenemezsiniz. Dus meselesi de var tabi. O yuzden arada bir hostelde kalmaniz ya da cadiriniz varsa cadirda kalmak daha iyi.

2- Rota konusu tamamen zevk meselesi. Interrail bileti "abi burasi bok gibiymis basip gidelim baska yere", " yakinlarda surasi varmis cok guzelmis oraya gidelim" diyebilme esnekligi kazandirir. Onceden ayarlanan rota degisir. Mesela Monaco'dan Marsilya'ya gecerken Nice'e ugrayip denize girerdim ben olsam.

3- Tum geziyi bisikletle yapmayacaksaniz o bisiklet size yuk olur. Yeri gelince cantadaki az kullanilan seyler agirlik yapmasin diye cope atilirken bisiklet kanser eder adami.

Verdiğin rotaya göre konaklamasız gece treni şansın çok çok çok az. Selanik-Roma arası için Patras limanından Bari'ye gideceksin feribotla. Bilet parasının yarısını ödeyeceksin, tüm gecen gemide geçecek. Bi burada gece geçirirsin.

Bir de Madrid - Paris arası gece trenine binebilirsin onda da yine 15 euro ekstra para vereceksin.

Zaten oralarda 15-20 eurolara çok da kötü olmayan hosteller bulabiliyorsun.

Yanına olabildiğince az şey al derler, sen bisikletten bahsediyosun. Yük olur inanki.

daha fazla mallaşamazsın. o ilaçları kullan + imkanın varsa psikoterapi.

tam da senin yaşındaydım ilk kez psikoloğa gittiğimde. ilaçları birkaç ay kullandım, hiçbir işe yaramadı. zamanla kendimi zihnen tedavi ettim diyebilirim ya da durumuma alıştırdım ne bileyim. yalnız hissizlik baki kaldı. yine de halimden memnunum şu an. her şeyi saldım gitti, su yolunu buldu.

ilaçsız da geçer, hatta ilaçsız geçmesi daha iyi olur da; öyle oturduğun yerden olmaz, yapıp ettiklerinden arkadaşlarından muhatap olduğun kişilerden... hayatını oluşturan dinamikler içerisinde bir değişiklik yapman, kendini farklı bir şeylerin içine atman lazım. tabii bunları seçerken seni bugüne getirene değin olan bitenler başına gelenler, mesleğin/okulun/işin, varsa sevgilin, yoksa eski sevgililerin, hiç olmadıysa bunun nedenleri... falan gözönünde bulundurulmalı, lakin bilmediğim için en fazla yukarıda yazdığım bir iki cümleyi söyleyebiliyorum.

İlaç falan kullanma. Kullananlar bile bir süre sonra kendi bırakıyor. Senin durumunda anca biraz laylaylom olsun da düşünmesin, kafası güzel olsun diye verilir. Şu dünyada azıcık zeki olan, beynini kullanabilen herkesin zaten depresyonda olması gerekir zaten. Boşluk geçiyor, hem de sonrası süper oluyor, daha bi iyi bileceksin kendini, ya da bakış açın, düşüncelerin değişecek falan. Oturacak yani bazı şeyler. Sen zaten biliyorsundur neden böyle olduğunu, bir şeyler tetiklemiştir. Evet insan babasından nefret edebilir, tıpkı herhangi birinden nefret edilebileceği gibi. kanbağımız var falan, kendimiz seçemiyoruz, sevmek zorunda değilsin.

Ayrıca kediden iyi antidepresan mı olur bee. (Kedilerin insandaki olumlu etkileri bilimsel olarak kanıtlanmıştır.)

İlaç için tereddütteysen halen şunu izle derim: www.sadecebelgesel.com