fanatik değilim aşırı fanatikliği yanlış buluyorum

bir erkek olarak anlamıyorum bunu. heralde anlamam da mümkün değil.

fanatiklik değil de derin bir tutkuyla bağlanmak diyelim. insanı çok mutlu da edebiliyor çok üzebiliyor da. aslında böyle şeylerin olumsuz yanı daha fazla.

Fanatiklik genelde bir takımdan gıcık olup diğerine veya diğerlerine yaklaşmak oluyor.

Taraftarlık ise büyük aşk. Nasıl anlatsam ki sana, her sabah uyanınca onun bana yazmasını, fotoğraf atmasını, bir ümit sesini duymayı bekliyorum. Hafta başlayınca da galatasaray'ın maçının gelmesini.

Futbol o kadar büyük tutku değil bende de ama ben de herkesin bu tarz bir tutkusu olmasından yanayım.

aslında bazen ben de düşünüyorum keşke böyle bir tutkum olsa diye. maçlara gidiyoruz arkadaşlarla ben gol olunca ole havaya kalkıp alkışlıyorum bir iki kere sonra oturuyorum. ama arkadaşlar birbirine sarılıyorlar, hiç tanımadığı adama sarılıyorlar. gol olunca çıldırıyorlar falan filan. hatta onlarla maça da gitmiyorum artık takım gol atınca beni darp ettikleri için. biraz benim yapımdan kaynaklanan bir şey aslında bu. okulda falan da böyleydi pek heyecanlı biri değilim. o yüzden hep böyle insanlara şaşırıyorum. ama kesinlikle deşarj oluyorlar orası kesin.

bir takımı sevdiren de küçüklüğünden beri o takımın onun parçası olması olabilir. karşılıksız sevgi var sonuçta. ben de küçükken her maç saatini mutlaka bekler, maç özetleri izlemek için gece yarılarını beklerdim.öbürsü gün okulda arkadaşlarla maçın kritiğini falan yapardık. hatta ümit karanın son dakika da attığı bir gole çok sevinmiştim. hala unutmam ama dediğim gibi benim kişiliği oturunca artık böyle heyecanlanmamaya başladım. ama fanatik arkadaşların ole değil. hala o heyecanı duyuyorlar herhalde.

saygı duyuyorum ama futbolu (fanatizm kısmını) hayatının merkezine koyan kimseye prim / değer ne dersen de vermezdim. ne arkadaş olarak ne sevgili olarak.

ailemden sonra galatasaray gelir.

parçalıyla maça çıktığımızda gözlerim dolar. onunla sevinir onunla üzülürüm. kulübün maaş bütçesini hesaplar, bir lira zarar etmeyelim isterim. ben deli gibi seviyorum. her an. galatasasrayı sevmek futbol sevmek değil. romantik davranmak istemiyorum. aşırı fanatiğim. deli gibi sever, savunur, yaşarım galatasarayı.

bence hepsi birer gerizekalı. ben sadece eğlencesine bakarım. fanatizm gerizekalıların işidir. eğlensinler kendilerince boşver.

spor hastası bir erkek olarak söylüyorum ki benim gözümde ağır eziklikten, hastalıktan farkı yok. öyle "fıtbıl çık vıhşı bir ıyın :((" adamı değilim, dediğim gibi basketbolundan buz hokeyine devamlı takip ettiğim bir sürü organizasyon ve takım var. masaüstümün arka planında avangard omsk'un logosu ve bu sezon fikstürü var, oynayacakları 60 maçı da tarihleriyle birlikte aşağı yukarı söylerim sana. o kadar severim.

AMA hiçbir takıma aidiyet, bağlılık falan duymuyorum artık. eskidendi o. severim, desteklerim, heyecan duyarım falan da yok işte şereftir seni sevmek zart zurt... kulübün yönetiminde olmadığım sürece böyle bi şey söylemem. insanların kendilerini sportif alanda faaliyet gösteren ŞİRKETler üzerinden tanımlamasını çok acınası buluyorum. 5-6 yaşında çocukların takımları maç kaybetti diye ağlaması falan korkunç bi şey mesela ama onu çocukluklarına, anlamadıkları bi şeyi taklit ediyor olmalarına vermek daha mantıklı sanırım.

şimdi sözlük entrylerim yüzünden holigan veya fanatik olduğumu düşünebilirsiniz. hayır. sözlük ayrı, gerçek hayat ayrı. yüz yüze tek bir insanın kalbini kırmak istemem böyle aptal bi mevzu yüzünden. sözlükte görünce basıyorum kalayı amk deşarj oluyoruz işte. kalkıp maçta adamları mı bıçaklayak daha mı iyi.

benimki biraz sevgi boyutunda. beşiktaşlı bi çevrede büyüdüm sevdim beşiktaşı onu destekliyorum. ama enteresan bi şey bu fanatiklik.

mesela bi penaltı pozisyonu olsun tüm galatasaraylılar evet penaltı der, fenerliler hayır değil der. bir taraf yalan atıyor ama. yani algıyı ne biçim etkiliyor demek ki, garip geliyor bana da. hele takım tartışmaları biz şu kadar kupa aldık, siz sarışınsınız biz tinerciyiz off midem bulanıyor.

Ilginc bir sosyolojik vaka aslinda, biri yazmisti, turkiyede siyasi gorusunu, esini, dinini degistirebiliyosun ama tuttugun takimi degistiremiyosun diye.

bu aidiyet ile alakalı, hepimiz sosyal varlıklar olduğumuzdan mütevellit bir takıma, bir akıma veya siyasi bir görüşe aidiyet hissedebiliyoruz. bana sorarsan bunların arasında en boş olanı bir takıma hissedilen aidiyet. sana maddi manevi hiçbir getirisi yok, hele beşiktaşlıysan hepten sıçtın. o kadar hezimeti insanın yüreği kaldırmaz.

üretenler ecnebiler
reise söyleyelim hadlerini bildirsinler adam gibi koltuk yapsınlar.

Not: Kısmen katılıyorum sana bazı şekillerde rahat ediyorum ama geneli rahatsız

20 yaşındayım minibüse ilk kez bu yıl bindim. hatta kısa bir dönem aktif kullandım. her bindiğimde de lanetler yağdırdım. dediğin koltuğa yaslanabilmek için bildiğin pamuk prensesteki cadı gibi kambur durmak gerekiyor. ilk kez birisinin buna değinmesi beni mutlu etti çünkü "nasıl rahat ediyorsun" diye sorduğum yakınlarım "neden etmeyeyim ki?" dedi hep. düşündükçe o koltuklara olan nefretim daha da büyüyor...

edit: yaşımı niye yazmışım diye kısa bir süre düşündükten sonra hatırladım, sanırım bunun alışkanlıkla alakalı olduğunu, uzun süreli kullanımlarda etkisini yitirdiğini falan yazacaktım ama koltuk beni nasıl sinirlendirdiyse unutmuşum.

Tasarım faciası.
Karsan J10 encrypted-tbn2.gstatic.com

Kafanı öne itiyor, belini doldurmuyor. Sırtın ya yukarı aşırı boşluğa ya aşağı çıkıntıya denk geliyor.

hahaha buna ne güzel takılmışın, ben de bunlara hiç dikkat etmeyenleri amaan koltuk işte diyenlere gıcık oluyorum, tabi bu oturup dolmuş şoförüyle konuşulcak şey değil ama o kadarcık götümüzü koycaamız yere dair zevkimiz olmucaksa geriye ne kalır ki. bir de boyu uzunlara göre yapmıyolar dolmuşta cenin pozisyonu gidiyorum. bornova karşıyaka dolmuşlarının bazılarının koltukları fena değil ama yine de.

ayarlarda tema rengi gibi bir şey olacak. nova ayarlarında tabi. ordan şaapmanız gerek

her yere baktım ama bu tarz bisey bulamıyorum. nerede tema rengi?

güç tasarruf rengi olmasın o. bi devredışı bırakıp bakın

çok tesekkur ederim

ama güç tasarrufu rengini de değiştiremez miyiz?

xposed ile değiştirebilirsin. belki de romun ayarlarında vardır ama çok nadir.

standard rom her zaman iyidir
ama cok sade ve hizli bi launcher dersen zeam launcher derim.
cicili bicili hic bir sey yok.

cicili bicili bir şey değil de göz yormayan sade bir şey arıyorum.

nova iyi gibi. gece modu var. altına koyu bi arkaplan atıyor.

1 yıldır falan nova'nın premiumunu kullanıyorum 10 liraydı sanırım gayet de memnunum. her şekilde özelleştirme yapılabiliyor

+nova
yıllardır kullanıyorum. En stabilize olanı ve özelleştirme anlamında da en iyisi

sokakta yürürken laf attığım kedi köpek bana yüz verince moralim ne kadar kötü olursa olsun düzeliyor, kedi ayaklarıma sürtündüğünde ya da ne bileyim köpek kuyruğunu salladığında filan aşırı mutlu oluyorum gözlerimden kalpler çıkıyor, bıdır bıdır konuşup seviyorum hemen. ben de bu çeşit bi' manyağım, işinize gelirse.

hayvanları seven çocuklar görünce oluyor bana

Hayat güzel bir şey değil de böyle ufak güzellikler görünce ben de mutlu oluyorum.
Dediğin gibi tatlı bir çift mesela mutlu oluyorum denk gelince, sonra diyorum ki sana ne oluyor ya manyak.

Valla bana oyle seyler olmyor, iki insan birbirini opup sarilinca mutlu falan opmuyorum, banane yahu?

O yaşadığın mutluluk bana da oluyor. Bir de çocuğunu seven veya onunla çok güzel bir iletişim kuran baba gördüğümde çok mutlu oluyorum böyle.

Ben en cok hayvanlari izlerken mutlu oluyorum, mesela az once bir filin nehirdeki adama bogulmasin diye hortumunu uzattigi goruntuleri izledim ve aynen durum su:

encrypted-tbn3.gstatic.com

Haftasonu buldugumuz kedileri kopekleri mincikliyoruz onda da ayni duygu olusuyor.

Ben de hayvanatta manevi zevkler bulan arkadaşlara katılıyorum. Geçen termik döne döne güneye göçen bazı yırtıcılar denk geldi arazide. Yırtıcı göçer mi lan demek göçüyormuş helal, yolu beleşe getiriyorlar avlanma yöntemini uyarlayıp, hay kurban olduğum negzel evriltmiş içsesleri eşliğinde izledim. Kendi sefil hayatlarımızın biraz uzağında aslar sansarlar tilkiler cirit atıyor. Muhteşem bir gezegene hayali sınırlar çiziyoruz sınıflar yaratıp sığırlar gibi yaşıyoruz.

Ya ben bugün biberonla kuzu besledim, hayat şahane bir şey.
Çiftler değil de bir hayvanlar, bir de çok sıradan bir anda birbirine yardım eden yabancılar o hissi veriyor bana. Otobüste yere düşen tokayı alıp, sahibine iade etmeden önce tozunu silkeleyen bir teyze vardı mesela, aylar önce gördüm hâlâ hatırlıyorum o minicik inceliği.
(Fakat olmasını istediğim bazı şeyler olmuyor ve hayat bok gibi bir şey.)

yıllarca bu anımla insanların kafasını ütüledim lakin lisede bi alt sokağımızdaki nesibe aydın dersanesin önünden geçerken uzun sarı saçlı selvi boylu 16 yaşlarında bi kızın önündeki sevgilisi tahmin ettğim oğlanın sırtına zıpladığını gördüm. kız zıpladı, sonra böyle sarıldı oğlanın boynundan öptü falan, bacaklarını beline doladı. çocuk da kızın elini kolunu öptü falan. vay arkadaş dediğimi hatırlıyorum bi gün beni de biri böyle sarabilecek mi falan diye.

Ne olursa olsun hayat o kadar güzel ki insanın hiç bırakası gelmiyor. Hatta o kadar büyük ki senin üzüntün derdin bu koca hayatta zerre nokta değil. Kimimiz güzel şeyleri görmeyi ret etsede çok güzel yaşamak.

Evde liyakat +1
Kedilerin sürtünmesi, sakin ve sevecen huylu köpeklerin ilgisi beni mutlu ediyor. Bir de kargaları izlemeyi çok seviyorum, paat diye cevizleri oraya buraya atıp kırıp yemeye calışıyorlar :) zeki olmak başka bir şey işte, canlarım benim.

Sevişen insanları görünce böyle şeyler hissetmiyorum. Çirkinler ya da her insan sevişmemeli bence. Sadece güzel insanlar yapsın böyle şeyler. Çirkinleri görmek zorunda değiliz. Yaşlılardan da hoşlanmam. Millet yaşlı dede görünce falan güler, ama ben hiç sevmem. Bebek görünce mutlu olabilirim. Bir de bana bakıp gülüyorsa çok güzel olur. Kedileri de severim.

Hayat sen nasıl görürsen, hissedersen, düşünürsen öyledir. Bunların hepsi yani nasıl gördüğün, hissettiğin, düşündüğün sürekli değişir.

Benim için şuan; kötü.

sürtünen kediler, tatlış hayvanlar, beklenmeyen ve öylesine şahit olunmuş iyilikleri ben de eklemek istiyorum ^^

Ben de bir hayvanin karnını doyurduğumda, maddi manevi daha büyük bir tatmin hissedemezmişim gibi geliyor. Düşünsene tamamen tesadüfen ordan geçiyorsun, bi garibi doyuruyorsun, deliler gibi seviniyor. Senin için yemek verdiğin bir kedi/köpek daha ama onun o gün karnı doydu. Ya da hayatında yediği tek düzgün şeydi. Ya da o gün yediği tek şey. Onun hayatı için paha biçilemez.

Üzücü ve müthiş bir his. Belki ben abartıyorum. Hayatta kendimi bu kadar ise yarar hissettiğim olmuyor pek.

Bir de taşa sormak lazım.

Garanti bankasında "sanal kart" olayı var mesela vadesiz hesabına bağlı, ön yüklemeli gibi önce para atıyorsun içine o limitle alacağın şeyi alıyorsun. Fake kredi kartı gibi yani.

Belki başka bankalarda da vardır

Bir arkadasina rica etsen, o satin alsa olmuyor mu?

ya istemek istemiyorum açıkçası birinden.

parasını peşin veriyorsun niye istenmesin abi
amazon hesabı olan biri varsa yardımcı olur

Sabaha karşı 4.30'da oldu. gözlerimi açtım, eşim deprem oluyor dedi. Bizim gardırop sallandı. Hemen baktım Yunanistan sabahtan beri sallanıyormuş. Geçmiş olsun.

Hissettik. Şiddeti çok fazla değildi de süresi uzundu.

sivrisineklerle kavga etmekten deprem falan hiç hissetmedim..

Güncelleme: Deprem Kuşadası'nda olmuş

cidden guzel soru. arastirdim: www.independent.co.uk

ozet: bilmiyoruz cidden.

ekşi sözlüğü takip etmiyor musunuz hiç? :) orada epey bir tartışıyoruz da biz bunu. kendi yazdıklarımdan alıntı yapayım hemen. öncesinde tek cümlelik cevap vereyim; mantık gereği öldürebiliyorlar. belki bunu silahlarla yapamıyorlar ama bir bıçak alıp gayet de kesebiliyorlar birbirlerini. şimdi alıntı cevabımla genişletelim durumu;

hocam soru şu : şimdi bu parkta bin küsür guest olabiliyormuş aynı anda ama iki bölümdür hala insanlar karşılarındakinin insan mı yoksa robot mu olduğunu nasıl anlıyorlar çözemedim.

demiş bir arkadaş. kendimce cevaplayayım. bu bizim ya da oyunu oynayanların ana bilmecesi ya da derdi değil ki. yani oraya siz "hangisi robot?" oyunu oynamaya gitmiyorsunuz. lan acaba insanoğlu hep aynı noktaya mı evrimleşiyor diye tırstım şu anda. hemen de ana konu "vurduğum insansa ne olacak?" sorunsalı yaşanmış. :) tek anladığınız/anladığımız birilerini vurmak ise işimiz iş yani.
bu ortam bir oyun. çok geniş bir haritası var. süreniz kısıtlı. (hem reset açısından. hem de maddi açıdan) milyonlarca olasılık var. tıpkı 2. bölümün başındaki gibi. yere düşen adama yardım ederseniz sizi hazine avına sürüklüyor. tek bir oyuna takılmak da ister istemez diğer oyun olasılıklarından mahrum olmanıza neden oluyor. işin bir şekilde silahların konuştuğu noktaya gelmesi de sizin karakterinizle alakalı bir durum. yine bakınız 2. bölümde zengin bir züppe, sarhoş olup "bin biridiki hirkisi ildiriciğim" diye çirkin ruhunu kusuyor ortaya. olan teddy'ciğimize oluyor.

yine mesela eski robotlar daha mekanik. onları insandan ayırmak daha kolay. ama artık onlardan yok. neden? gerçekcilik çıkabildiği kadar üste çıksın diye. haliyle robotlarımız içki de içiyorlar, yemek de yiyorlar. hepsini geç gayet ateşli bir şekilde sevişiyorsun onlarla. yani çok kapsamlı vajina ve pipilere sahipler. şişme bebek zkmeye benzemiyor yani o iş.

haa alırsın eline bıçak sokarsın birine. o bir insan ise ölür. ee ama bu zaten gerçek dünyada da var olan bir risk değil mi? gerçek dünyada da sırtımıza her an bıçak yiyebiliriz. ya da birine saplayabiliriz. ama yapıyor muyuz? hayır. neden? çünkü kanunlar var. oyunun içinde adam öldürmeye cesaret edecek birisi de 2 kere düşünecek bunu (silahla vurmuyorsa). "ben 10 bin dolar verdim ve oyundayım" diye kanundan kaçacağını falan düşünmeyin yani.

oyun parkının yapısı da şöyle işliyor:

zenginlere satılan ana bir hikaye var. sabah başlıyor bu hikaye. zenginler de trenle kasabaya vardıkları an zaten "çoktan başlamış" olan hikayeye dahil oluyorlar. robotlar robot olduklarını bilmiyorlar. sıradan insan gibi "bir hayat" yaşıyorlar. hatta etrafta insan faktörü olmadığı anlarda bile bunu sürdürüyorlar. (bkz: kızın evde, anne ve babasıyla kendi aralarında diyaloglarını yaşaması.. gibi)" sabah başlayan hikaye her gece bitiyor mu, bitmiyorsa da kaç gün daha sürüyor?" sorusunun cevabı henüz net değil. bakmayın kızın her gün aynı şekilde uyandığına. bizler de genel olarak aynı şekilde uyanıyoruz ve genel olarak aynı şeyleri yapıyoruz zaten hayatımızda. kaldı ki seneler öncesinin western ortamı, günler ne kadar farklı olabilir ki birbirinden. günü resetlemek ellerinde tabi. resetliyorlar da. sadece kaç günde bir oluyor orası belirsiz demek istedim. kendilerinde kuralları vardır belki bunun. atıyorum "ana hikayeyi sürdüremeyecek hale getiren" olaylar olursa, x sayıdan fazla robot telef olursa.. gibi gibi kurallar.

neyse işte bu gün sayısı belli olmayan hikayeler paket şeklinde satılıyor. vizyona giren filmler gibi düşünün. yılın 365 günü hep aynı filmler olsa idi şirketler ne kadar para kazanırdı? haliyle sezonlar vardır. mesela a sezonuna ait hikayede "şerif katliamı ve onunla bağlantılı olan olaylar sillisesi" yer alıyor diyelim. bunun reklamını normal dünyada yapıp, ona göre satıyorlar. sen ben gibiler de arkadaşlar arasında "olm oyun parkında şu an şerif katliamı var, ben 2 kere gittim ama 3.ye param çıkışmadı, yeni oyunu bekliyorum" diyoruzdur. a sezonu bitip, b sezonu geldiğinde önemli bir soygun girişimi yer alıyordur. zaten tam da bunu isparlarcasına 1. bölümde "bir kaç hafta sonra" gerçekleşmesi gereken (bu şu demek; ya mevcut hikaye paketinin sonraki günlerinde olacak, ya da yeni sezona ait olarak olacak) hector ve çetesinin gerçekleştirdiği bar soygununu öne çekiyorlar bozulan robotların ana hikayeye verdiği/vereceği zarardan ötürü. çünkü dile kolay yüzlerce robot var, 300-500 tane müşteri var. ortada bir hikaye dönmezse (ya da gerçeklikte sırıtacak kadar dönmezse) satış yapılmaz, şikayetler artar ve oyun parkı gelirleri sakata uğrar. (ki hatırlayın, ingiliz aksanını yediğimin "fuck" görevlisi "yaa ne gerek var bu kadar gerçek olmaya, eski günlere dönelim, sırıtsın gerçeklik ne olacak yahuu" gibi bir şey diyordu yönetici ablaya. buradan da ford abinin ilk sürüm robotların tekiyle içki içip dertleştiği sahneyi hatırlayabiliriz. o eski bir robot. hareketleri daha robotsal... )

telef olan robotlar, insanların olmadığı zamanlarda vs toplanıp, temizlenip, tekrar tamir edilip, hafızasındaki güncel karakter resetlenip, tekrar tiyatro sahnesinde, rollerini oynayacakları yere yerleştiriliyor ve oyunun başlama saatinde hepsi birlikte aktifleştiriliyorlar. insanların olmadığı anlarda robotların birbiri ile olan husumetinin varlığı 2 nedenden gerekli. 1.si ana hikayenin parçası olan doğaçlama ve senaryo birleşimi adına, 2.si de robotlar da zaten o çağın bir yeniliği olduğundan sürekli inceleniyor. şu an gerçek dünyayı bilmiyoruz. ilerde belki büyük isyanla o dünyaya dalarak genişleyecek hikaye, bilinmez. kısacası robot teknolojisi gerçek dünyanın içinde nasıl bir konumdalar şu an sisli. yoksa robotların üstüne bu kadar düşülmezdi. bozulduysa at çöpe yenisini üret, sal oyuna gitsin denilirdi. ama bilinçlerini önemsiyorlar, kontrol altında tutmak istiyorlar ve muhtemelen de pahalı bir teknoloji bunun üretimi. iş-görmez hale gelen robotları bile depoda tutuyorlar sonuçta...

önceki entry'mde de söylediğim gibi oturun lütfen 73 yapımı filmi izleyin. ana iskeleti öğrenmiş olursunuz. (ki dizide ne kadar değiştirilmiş o, bilmiyoruz tabi) robotları o dünyada ellerinden ayırt ediyorlardı. elleri insan eli gibi değildi tam olarak. bir de robot silahları asla insanlara ateş edemiyordu. tabi oradan şeyi de anlamak lazım. silaha özgü bir şey bu. yoksa ben oyunda başka bir müşteriyi öldürebilirsem çok riskli olurdu.

bunlar da dizi hakkında yazdığım tüm entry'ler > eksisozluk.com

ve bu da dizi için açtığım facebook sayfası. şu anda türkçe içerik olarak en dolusu oldu diyebilirim > www.facebook.com

hayir, olduremiyor.

boyle bir sey olsa kimseye silah vermezler. adam cekti vurdu diyelim birini, karsisindakinin konuk ya da robot oldugunu bilmiyor ki.

robotlardaki ayni silahlara sahipler iste, robotlara isliyor, insanlara islemiyor.

Ali Lidar, iskender pala, senai demirci, sinan yağmur aktif yazarlar arasında çıkan her kitabını aldığım isimler.

çok sevmesem de kahraman tazeoğlu'nu da ergen edebiyatına yakın olmak ve kafalarını bilmek adına yine her kitabını alıp okuyorum. Okumadığım çok isim, çok kitap var düzenli okumama rağmen. Her ay farklı isimlerin kitaplarını almak adına kendime 50 lira bütçe ayırıyorum.

işim gereği bir sürü ismi okuyorum ama çok çok klasik isimler harici beğendiklerimi söyleyeyim

hasan ali toptaş, murathan mungan, ayfer tunç, sema kaygusuz, sevgi soysal, ihsan oktay anar, aslı erdoğan, mine söğüt, elif türker

hayir

oluyor arada dalgalanp duruluyorum.
ama sen, yanlış bilmiyorsam daha lisans okuyorsun
o yaşlarda olmuyordu 28 gibi bir kriz atlattım -sağlık durumum da baya bir sıkıntılıydı bence psikolojik olarak bundan etkilenmiştim- sonra geçti
arada geliyor ama anlık, geçiyor
benden daha büyüklerin dediğine göre 40 gibi en sancılı şekilde tekrar böyle bir kriz yaşanıyormuş, ondan biraz korkuyorum açıkçası.
evlenecem, çocuk yapacam diyen bir insan hiç olmamıştım o yaşa, o krize kadar. şimdi 33 yaşındayım yine demiyorum -çünkü şu ara o kriz uğramıyor :P

hayır ama hissettiklerin normal. ne yazık ki hormonlar böyle cılgınlıklar yapıyor/yaptırıyor.

Hormonlar ah bu hormonlar. Kesinlikle cok normal

6 yıldır evliyim bir kere bile öyle hissetmedim bana niye gelmiyor bu duygular sinir oluyorum.

sade kadınlara maal etmeyelim, erkeklere de oluyor 28 den 30 a kadar azar azar yokladı, 30 - 32 ye kadar biraz daha yokladı, 2 hafta önce acayip bastırdı neredeyse başedilmeyecek kadar. yaş 32 erkek

tabi doğurma olarak değilde, cinsel dürtülerin tavan yapamsıyla karışık çoluk çocuk olayları.

hormon hormon üstüne piniyor ondan oluyor tüm bunlar.

enteresandır hayatımda anlayamadığım belkide en basit şey şu evlilik çoluk çocuğa karışma kavramıydı, diyordum lan bu insanlar manyakmı olm? gzemek tozmak, kendine zaman ayırmak, kendi istediğin şeylere odaklanmak varken, evlenmek mevlenmek neymiş lan diyordum.

anladım ki hormonlardan. demek insanlar bu yüzden deli gibi evlencem ben, evlencem, lan evlenmem lazım diyormuş.

24 yaşındayım ve bazı bazı bebek gördüğümde bende bundan bir tane yapmak istiyorum diye kendimden geçiyorum. bende de olsa öpsem, koklasam, bağrıma bassam. sonra hayallerimi hatırlayıp, bebeğe zaman var yola devam diyorum.

23'üm ben de ve 1-2 yıldır böyle hissediyorum, bebek görünce özellikle. İçgüdüler, biyolojik saat vs derken böyle hissetmek normal ama biraz erken başladı sanki.

Hayır, hiç öyle duygularım yok. Hep böyle değildim ama. İş hayatına başladıktan sonra bir çocuğun sorumluluğunu almak aşırı zor ve imkansız geliyor. Ayrıca bir avm'de falan yaramazlık yapan, şımaran, istediğini aldırmak için zırlayan veletleri görmem de bu duygularımı pekiştiriyor tabi.

O kafayı küçümseyenleri anlamıyorum. Anneleri de o kafada olduğu için kendileri varlar. Bunun küçümsenecek veya tahkir edilecek bir yanı yok. Aksine İNSAN yetiştirmektir o, yetiştiremeyenlerin eserleri her yerde.

Cevap: 34 yaşındayım, kadınım, 30'dan itibaren sık sık oluyor. Bu cinsiyetimizin kendi doğası, erkeklerdeki üre(t)me içgüdüsünün kadınlardaki şekli. Çok normal.

bebekleri görünce sevesim falan geliyor ama doğurmalıyım olmuyorum. ufukta evlilik de var ama yok yani 30a yaklaşınca olur herhalde :)
25 K

Eski sevgilimle çocuk yapsak nasıl bir şey olurdu çok merak ediyorum. Keşke bi çocuğumuz olabilseydi.

Fazlasıyla anaç yapılı bir insanım, yirmilerin başından beri oluyor. Bi doğuramadın gitti :)

"My biological clock is ticking and i want babies now!"

Benim olmadi ama hayatimin her yerinde oldugu gibi cocuk icin de plan yapmistim. O plan da isleyince istedigim zamanda cocugum oldu. Tabii inanilmaz sansliydim bu konuda o da ayri mesele. Birkac faktor ust uste iyi gitti. Biri olmasa olmayacakti. Plan program o durtuyu kontrol altina aldi sanirim

Hic olmadi, hatta arkadaslarla konusurken "cocugum olursa adini x koyarim" muhabbeti gecti, bu arkadaslar biri kiz digeri erkek. Sonra bana sordular "iii ben hic dusunmedim bile" diyince uzayli gormus gibi bakmislardi.

Olmuyor.

4-5 sene öncesine kadar bir bebem olsun ilerde diye hayallerim vardı, şu an yok. Yapmam diyemem ama hevesli değilim şimdilik. Aşırı büyük bir sorumluluk ve ben rahatıma aşırı düşkünüm.

2 yıl öncesine kadar oluyordu özellikle arkadaşım yeni doğum yaptığında bebeği kucağıma alıp anneme "anne ben de istiyorum bundan" demiştim, herkes şaşkın bakmıştı :)

Sonra baktım ki öyle kolay iş değil çocuk büyütmek çok büyük sorumluluk ve belli bir düzeye gelmeden (hem maddi hem manevi) yapılmamalı. Çocuğun her istediğini almaktan bahsetmiyorum ama ihtiyacı olan şeyleri alırken zorluk yaşamaman gerekiyor. Çocuğun da olsa kimseyi zor durumda bırakmaya hakkın yok.

Şu an istemiyorum. İleride ne olur bilemem tabii ama düşünmüyorum.

eski sevgilimle birlikteyken ara ara düşündüğüm oluyordu, lan çok yakışıklı adam, bundan çocuk yapsam nasıl bi şey çıkar acaba diye agdhff. o gidince düşüncelerim de gitti. şu an çocuk düşünmekten daha önemli problemlerim var, para kazanmak, stabil psikoloji, gelecek kaygısı gibi. ha bir de rahatıma çok düşkünüm doğru. zevklerimden pek kısabileceğimi (para harcamak değil illa) zannetmiyorum. 5 dakikada bir kontrol edeceğim çocuk yapmak yerine yatakta boş boş yatmayı tercih ederim mesela. bu en küçüğüydü :)

Menstürasyon döngüsü. Canın bir alfa, bir beta çekecek; artık hangisi denk gelirse o anda.

hiç olmuyor bana
eskiden beri de düşünmedim.
32 yaşına geliyorum.
demek ki herkese olmuyor.

31 yaşındayım.
ben de hiç evlilik isteyen, gelinliğinin hayalini kuran biri olmadım.
ama evet, çocuk istiyorum, yani o bahsettiğin his bana da vuruyor.
özellikle son 3-4 yıldır var.

bana kalsa, maddi gücüm el verirse 2-3 tane doğururum.
yaşın ilerliyor oluşu bu konuda biraz heyecanlandırıyor beni, 40 yaşında anne olmak istemem şahsen.
bu tabii işin içgüdüsel değil, mantık kısmı.

ama genel olarak "doğurmalıyım" hissi çok baskın.

edit: bebekleri severim, ama çocuk ben de sevmiyorum bu arada.

1 gün bile öyle bi his gelmedi. iyi ki.

Tam o dönemlerde bi gelir. Sonra bir de belki 30'a yaklaşırken gelir. Hormonlardandır geçer :)

hayır olmuyor, hiç olmadı 32k
hadi diyelim kafama saksı düştü, gezegenler yörünge değiştirdi vs istedim, bu sefer de "bu kadar manyağın, psikopatın arasına çocuk mu salınır?" der yine yapmam.

Hiç olmadı. Hatta yaş ilerledikçe çocukları daha da çekilmez bulmaya başladım. Eskiden bu kadar tahammülsüz değildim. Şimdi bildiğin tiksiniyorum. 28/K

bende 30 yaş civarında olmuştu...

23 yaşında hiç öyle bir isteğim olmadı, hormonlarım beni hiç o şekilde yoklamadı çok şükür :)

Oluyor.
26 yaşındayım, erkeğim.

ben çocuk sevmiyorum, bebek de. yani oturup çocukla bütün gün napıcam ya, kedi olsa neyse lazer tutarsın, top atarsın filan. bu anca ağlasın, götünü sil, gazını çıkar, agumugu yap. düşününce sıkılıyorum, o derece bir adanmışlığa hazır değilim, mümkün değil yani.

buna rağmen bana bile zaman zaman oluyor. acaba çocuğum olsa ne biçim mi güzel olur diyorken ay yine yumurtalıklarım dizginleri ele aldı diyip uyanıyorum mevzuya, çok takılmıyorum.

Yeni evlendim, öyle bir içgüdüm yok, hiç olmadı. Çocuk sevmiyorum.
Sadece isveç norveç'te falan sapsarı saçlı, mavi gözlü, çığlık çığlığa ağlamak yerine bize gülücükler saçan bebekleri gördüğüm zaman şunlardan birini kaçırsak mı diye düşünmüştüm:)
29

evliyim.
hiç o hisse kapılmıyorum.

23k hiç olmuyor.

geçen seneden beri ara ara geliyor. her şey yaz tatilinde çocuklu ailelere sempati duymamla başladı. yalnız kaldığım bi dönemdi, uzaktan izlerken ilk defa bi an için çocuk yapmak, büyütmek fikri mantıksız gelmedi. yalnız kalmak derken okul bitti, arkadaş çevresi sıfırlandı. fakat o zamana kadar hiç mi hiç düşünmemiştim, garipsedim. o zamandan beri ara ara acilen evlenip bir sürü çocuk doğurmalıyım şeklinde düşünüyorum. hayatın boyunca hissetmeyince, daha önemlisi kendine o şekilde bir hayat planı çizmeyince insan bocalıyor. sonra kendimi mantıklı düşünmeye zorluyorum, geçiyor. sonra tekrar geliyor. bir daha gelmemek üzere o duyguyu nasıl göndereceğim bilmiyorum. 24k.

33'üm, hiç olmadı. "Acaba bir gün olur mu" diye merak ediyorum. Çocuk sevemiyorum, uğraştım ama içimden gelmiyor.

27 yaşındayım bana hiç olmadı. bir gün çocuğum olsun istiyorum gerçi galiba anne olsam iyi anne olur benden ama kafamdaki hayat planıyla çocuk yapabileceğim yaş sınırları kesişmiyor gibi. kısfmet.

ben de evleneyim, çocuk yapayım kafasında değilim hatta evlilik beni çok korkutuyor. fakat o hissi yaşıyorum bir süredir. Özellikle bu yıl başladı. hormonal olsa gerek... direkt o an çocuk doğurasım, doğum yapasım geliyor. sanki doğursam rahatlayacakmışım gibi. değişik bir his.

23k.

32 yaşında kadınım, hiç olmadı henüz.
32 yaşındaki en yakın arkadaşıma son iki yıldır oluyor, 2 yıl içinde bir yeğen bekliyorum kendisinden.

Fruktoz insülin salgılatmaz leptini uyarmaz yani herhangi bir tokluk/açlık duyusunu harekete geçirmez yedikçe yersin. Çok yersen kilo alırsın zira karaciğerde direkt yağa dönüşür.

mandalina yiyerek obez olan ilk insan olursun heralde :p

abartmamak lazım bence yarım kiloya düşür

Zaten barınaklara gitmiyor mu o artık yemekler ya? Allah allah şüphelendim bak şimdi

gittiğini düşünmüyorum. o çöplere her sey atılıyor. peçete, plastik şişe, ekmeğin poşeti vs. ki zaten yemekhanede çalışan kadınlar bazen gıcık oluyor öyle olsa ' biz zaten gönderiyoruz' falan derlerdi.

edit: tabii kimi yerlerde gönderiyorlardır.

Istanbul Universitesi yapiyordu sanki bunu bir ara, ugrasmistik biz yanlis hatirlamiyorsam. Hatta duyurular asilmisti galiba, kurdan atmayin tabldotlara diye. Yani su an tam hatirlamiyorum, bu dediklerimizi ya yapmistik ya da dusunmustuk. Bir de kurdan olayi tehlikeli diye bir barinak kabul etmemisti galiba. Valla hafizami zorladim da cikaramadim simdi ayrintilari, heralde bu isten ben sorumlu degilmisim.

Soyle, bu konuyu okulun ogrenci konseyiyle konusursaniz, rektorluk kanaliyla yapilir. Ozellikle kurdandan kacinmanin bir yolunu bulmak gerek. Atiyorum, yemekhane cikisina koyulur kurdanlar, boylece tabakta kalmaz. Baska boyle cozumler de bulunabilir. Cunku ozellikle sert cisimlere onlem alinmazsa kas yaparken goz cikarirsiniz. Denetlemenin veya kurdanlari ayristirmanin bir baska bir yolu yok malesef.

keskulpesent işte ben bunun daha sistemik ve genele yayılmış bir hale gelmesini istiyorum.

yani düşünsene her yerde o yemekler çöp oluyor, hayvanlar içinse bir ziyafet.

böyle bir proje falan yapılabilir mi acaba.

yemekhanede kürdan zaten yok.

kulüp ve topluluk olaylarını da devredışı bırakmak zorundayız. burası ' öyle' bir üniversite değil. zaten dediğim gibi biz gönüllü olarak üzerimize düşeni yaparız, o problem değil.

Barınak gönüllüsüyüm. Böyle bir sistem yok. Bazı yemekhaneler bazı barınaklarla anlaşıp artıklarını veriyorlar, genelde büyük kurumsal yerler oluyor. Bazen de barınaklar kendi çabalarıyla tek tek dolaşıp yemek topluyorlar. Lakin barınaklar genelde şehir merkezinin dışında olduğundan her gün toplayıp getirmek noktasında lojistik sorun oluyor.

Memleketteki hiçbir sorunun çözülemeyeceğini düşünen biri olarak bu sorunun çözülmesine de ihtimal vermiyorum. Kaldı ki hayvan konusu sorunlar gündeminde ilk
500de bile değildir. Halihazırda barınaklara alınan hayvanları topluca öldüren bir sistemden bahsediyoruz. Bunları geçip üstüne bir de sistematik bir yardım sağlanacağını düşünmek dev ütopya.

Sen ancak kendi çabanla toplar toplar götürürsün. Yapabileceğin tek şey bu. Biz burada grup kurarız, herkes kendi yemekhanesinden toplar, buluşup barınaklara götürülür. İlk bir ay 20 kişi gelir, sonra 10, sonra 5, sonra şanslıysan kafa dengi 1 kişi kalır yanında yine kendi kendine uğraşırsın.

Çok pesimist bir cevap yazdım gibi geliyor belki ama realite bu. Biz kendi barınağımızı ayakta tutalım diye çok afedersin göt siktiriyoruz resmen. Kimsenin kendi vicdanını rahatlatmaktan öte bir kaygısı yok. Onu da üç beş kuruş yardımla, iki üç paket mama ile hallediyorlar; günün sonunda sen yine tek başına kalıyorsun.

evet fazlasıyla pesimist bir cevap oldu hakikaten.

barınaklarda sadece gönüllüler mi çalışıyor, yani zorunlu olarak orada çalışan ' belediye çalışanı' gibi birileri oluyor mu?

lojistik anlamda en azından burası için bir problem teşkil edeceğini düşünmüyorum, küçük bir şehir. ve etse bile aslında oradaki hayvanların yemek problemi halledilmiş oluyor, yani büyük bir iş halledilmiş oluyor öyle değil mi? aslında bu problem olmamalı. tabii istanbul için konusmuyorum.

ve bu sistemikleşse insanların keyfinden daha bagımsız bir hale gelebilir. yemekhanede yemegin o kovaya dökülmesi büyük bir iş ve ugras değil. o yemeğin alınması, götürülmesi asıl olay bu sanırım.

sistematik bir yardım beklemiyorum. bu sistematiği biz olusturup, bunu yapmak istemeyenler için bir iş ve zorunluluk haline getirelim diyorum.

Anadolu üniversitesinde çöpleri temizledikten sonra veriyorduk görevliye, kovaya döküyorlardı sonra. Yemekhane çevresinde onlarca köpek vardı. Barınağa verilmese de o köpeklerin doyurulduğu kesindi. Öğrencileri bilinçlendirme ile başlayabilirsin, rektörlükle falan konuş ama çok da bir şey bekleme. Ayrıca her yemeği hayvanlara vermek de çok faydalı bi olay değil

Odtü'de pati dostları zaman zaman yemekhaneden ve diğer yemek mekanlarından toplayıp kampüs hayvanlarına dağıtıyorlar. Sen de kendi okulunuzda böyle bir girişim başlatabilirsin.
Sadece büyük destek bekleme; hatta yok vermiyoruz diyecek yemekhane çalışanlarına, buraları kirletiyorsunuz ayrıca kampüste hayvan istemiyoruz diyecek denyolara, rektörlükten vs gelecek uyarılara, yasaklara hazırlıklı ol.
Sistematikleşme konusunda deneyime dayanarak ne yazık ki pesimistim. Yine de denemekten zarar gelmez, hatta güzel olur.

Barınaklarda çalışan belediye çalışanları var tabi.
t24.com.tr

t24.com.tr

www.patiliyo.com

Ben bunları yazıyorum, yanlış anlaşılmasın. Biz halihazırda zaten ağzımıza sıçılsa da uğraşmaya devam eden kitledeniz. Elbette elinizden geleni yapın. Sadece mesele çok güllük gülistanlık, neşeli ve kolay değil onu bilmelisiniz.

Üniversitesine bağlı biraz ama benim eski okulumda olsa eminim kültür dairesini ikna edip bunun için bir topluluk kurabilirdik. Hazırda topluluk varsa keskulpesent+1
Hazırda topluluk yoksa, bununla ciddi ciddi uğraşacak 5-6 kişi daha bulup topluluk kurabilir ve üniversitenin desteğiyle daha programlı bir şeyler yapabilirsiniz.

Kürdan meselesi için de, yemekhanenin her yerine "yemek artıklarını hayvanlar için topluyoruz, lütfen kürdan peçete gibi şeyleri atmayın" ilanları asılabilir. (Eskişehir'de bir mekânın menüsünde var böyle bir uyarı, işe de yarıyor.)

boğaziçi'ne bu sistemi yaptık biz. okulun barınağındaki hayvanlara gidiyor yemek artıkları ve tabii okul içerisindekilere. oradan da artanlar okulun tarlasına gidiyor işlenip gübre olmak için.

kocaeli ünv hayvan ve doğa dostları kulübü yapıyor bunu. okulunuzda böyle bir kulüp vardır belki bi sorun, belki siz oluşturabilirsiniz

askerde belediye gelip alıyordu artık yemekleri hayvanlar için.

siz de bu tür kurumlar ile iletişime geçmelisiniz bence.

bi rahatsızlığın yoksa ne gereği var?
probiyotiği aldım bi kutu kullandım bi sene yeter diye bişey yok, sürekli alınması lazım. sürekli probiyotik hapı mı kullancan.
beslenme düzeninde iyileştirmeler yapmak, menüne probiyotik, prebiyotik içeren şeyler eklemek daha akıllıca olur. hem vücut kolaya alışıp yayılmaz hem de kutudakilerden daha fazla çeşide ulaşabilirsin.

Sıcak içecekler, bol meyve ve çorba. Doktora git bu kadar acı çekiyorsan bir de.

ılık içecekler daha iyi olabilir,çok sıcak ve soğuktan kaçının. zencefil,limon ve bal iyi geliyor.

prensip olarak minimum düzeyde doktora gidiyorum. henüz hiçbir şey denemedim. gecmezse giderim.

iksirleriniz var mı?

boğaz ağrısına iyi gelir mi bilmem de ben hasta olacak gibi olduğumda ve boğazım ağrıdığında kefir içiyorum. bağışıklığı güçlendiriyormuş. mesela eylül ayında boğazım ağrıdı 1-2 gün, kefir içtim, hastalığa dönüşmedi. yine 3 gün önce boğazım ağrımaya başladı, 3 gündür kefir içiyorum, bugün hiçbi şey yok boğazımda. psikolojik mi bilemem ama iyiyim işte. annem ve babam ise hastalıktan kırılıyor ve iyileşmiyorlar örneğin ilaç içtikleri halde. ki bana onlardan geçti muhtemelen.

ilaç falan kullanmayı sevmiyorum ben de.

bir limonu ortadan ikiye kesin.
bir kaseye toz şeker koyun.
kestiğiniz limonu o şekere batırıp batırıp emin/yiyin.
korkunç yakıyor, ama boğazdaki batmayı bitiriyor.

ben küçükken doktorum anneme anlatmış bunu.
iki ayda bir boğazı iltihaplanan bir çocuk olduğum için hayat kurtarıcıydı.
hala boğazım ağrıdığında yaparım.

geçmiş olsun.
zencefili ben de duymuştum. markette satılan zencefil meyvesini biraz rendeleyip bir kaşık bal ile yut diye tavsiye etmişlerdi. bir kez denedim, iyiydi. yalnız zencefil çok acı. bir de bu karışımın pastili eczanelerde satılıyor, onları da deneyebilirsin.

Doktora git, ben tonsillit olmuşum, aynı belirtiler. Doktor 10 iğne verdi aman diyim. Çok bol dinlenmek lazım.

Bir haftadır bende böyleyim. Ilac kullanmayi sevmem o yuzden Bekledim geçer diye doktora gitmeye direndim ama olmuyo sanki ilerledi birazdan gidip mecburen ilaç yazdırcam doktora.
Zencefilli bal karışımı iyi geliyor ama kronik bir şey ise geçirmez sadece hafifletir, bbence doktora gidin.

Bal + karabiber + limon da ise yariyor bogazi yumusatmalik.

Ya da bal + zencefil

Senden yasliyim. Evet, simdiden boyleysen ileride daha tuhaf oluyor. Bana 16 yasimdan beri hic buyumemisim gibi geliyor. Akranimmis gibi gelen kisiler bana amca diyor falan tuhaf durumlar yani.

O yaşlarda kardeşin falan varsa belki ondandir. Ben de 23 yasindayim ve liseliler cocuk gibi geliyor cunku o yastaki kardesimi hala 13 14 falan sanıyorum. O yuzden burada 17lik liseliyle olur mu gibi sorulari aşırı yadirgiyorum. Yani o yaslara karsi kafandaki algıyla alakalı. Yoksa daha ne yaşlanmasi :)

23 yaşındayım ve prensip olarak tek başıma kafeye gitmiyorum. Gideceksen bir arkadaşınla git. Ayrıca liselilerin muhabbeti eğlencelidir, çaktırmadan dinleyebilirsin.

Sanırım sen bir kaç yaşını yaşamadan atlamışsın. Zamanla geçer. Ayrıca 23 yaşındayken 16 yaşındaki birine bu şaşkınlıkla yaklaşırsan on sene sonra vay haline.

gram altın +1

25'den sonrası çok hızlı geçiyor.

25' in öncesinden daha hızlıysa biraz kalbim kırılır.

epey daha hızlı

Bana universite ogrencileri de cocuk gibi geliyor. Ozellikle kiz ogrenciler. 25'ten sonra hizli geciyor +1
Zaten 20'den sonra hizlaniyor, 25'ten sonra bir ivme daha kazanip bir daha hizlaniyor:)

23 ney lan. seksenli bile değilsin. ben olmuşum 30 hiç yaşlı maşlı muhabbeti yapmıyorum. lütfen.
:(

izlemedim de niye bu kadar sevimli bulunduğunu anlayabilmiş değilim, amma abarttılar. robot mu bu adam, ne olmuş yani sirtaki oynamışsa neyi bu kadar garip geldi ki yağlayıp duruyorlar sabahtan beri?

der meister, garipliginden değil de tatlı yani, bu kadar

Biri bana bir gün İlber Ortaylı'yı bir ayağı çıplak şekilde oyun oynarken göreceksin deselerdi "s.ktir lan oradan, mına kodumun delisi" derdim. Gördüm. Oluyormuş. Bir 100 promil seziyorum ama.

ooo hocamın kafa gitmiş ne güzel dağıtmış lan adamın alkol alıp dağıtması bile tatlı.

kadın olsam giymezdim

Asla giymem.
Tabanı çok kalın, burnu çok kalkık, yılan derisi efekti çok iğrenç.

Cirkin

Tabanından bağcık deliklerine her bir parçası ayrı kaba. Olmamış.

Çok çirkin değil. Ama az çirkin :)

Lutfen alma :(

Bu ayakkabı, ayı kadar kalın tabanlı ayakkabı modasının örneklerinden sadece biri, son zamanlarda durum bu ama modası geçince elinizde kalacak. Gene de beğendiyseniz ve alacaksanız ne tür kıyafetlerin altına giyebileceğinizi düşünün almadan önce.

Alma.

iyi gömmüşsünüz ben baya beğenmiştim :(

henüz ölmemişsin, bir tane de ben vurayım

süper çirkin

ben alicam sanırım bunu herkstn ozr dlrm

alma bence ya, bu modellerin tabansızı çok daha zarif duruyor böyle traktör gibi

www.amazon.com

bu ürün geliyor türkiye'ye 5.5 dolar kargo ücreti var. adres ve isim bilgilerini verirken türkçe karakter kullnamamaya özen gösteriyorsun. kredi kartı bilgilerini veriyorsun. kart kurunu tl'ye çevirmesin, dolar olarak işaretle onu da, kur farkından iki defa geçirmesinler. sonra arkana yaslanıyorsun, iki haftada evinde.

alıyorum bunu umarım sorun cıkmaz. teşekkür ederim

sorun çıkmaz da, çıkarsa da çözülür. öyle bir durumda ingiliççen yetmezse, beni bulabilirsin.

Satan kısımda Amazon export sales olursa ya da supported by Amazon yazarsa iyi olur. Sizin ürününüzde Sold by: Stop n' Shop ifadesi var uyarmak istedim. Bir de 80 dolara kadar gümrük vergisi eklenmediği için alacağınız ekstra aksesuar varsa ( sd kart, kılıf vb.) onu da siparişe eklemeniz mantıklı olur

amazon bana ' This card is not supported in United States' dedi. kalbim cok kırık

amazon tarafından satılıyor, benim verdiğim linkte. öyle olmasa da fark etmez.

banka kartı falan mı denediniz, ne oldu? ben sorunsuz alabiliyorum.

sanal kart kullanmıstım banka kartı olması önemli mi?

hiç anlamam, düz kredi kartı kullanıyorum ben :)

Senin modun bu tencere.

www.youtube.com
www.youtube.com

bunlara mı baktın?

ben böyle hayatlara biraz(!) özeniyorum. yapmak istediğimden emin değilim ama yapamayacak olduğumu bilmek üzüyor beni.

bu his bana sık sık gelir. düşünmemeye çalış tadın kaçıyor, zevk almıyorsun.

tamam onlara üzüldün.

O zaman yarından itibaren merak ettiğin şeylere ulaşmak için çalışmaya başla..İçinde kalan şeyleri erteleme en azından dene..ne demişler its not about destination its about the journey.

Bişileri erteleme en azından dene bu hislerinden kurtulacaksın :)

(bir de büyütme bu tarz şeyleri)

Ben de küçükken Kill Bill izleyip kadına bak lan nasıl dövdü yüz kişiyi falan diyordum, sonra büyük bir istekle 21 yaşında karateye başladım. Kısaca harekete geç.

güzel aplam bikaç gündür dikkatimi çekiyor da sen resmen kendini üzmek için yer arıyosun, depresyona mı girdin naptın niye böyle yapıyosun ki? cidden derdin olsa yardımcı olmaya çalışayım dicem de yok resmen kendi kendine dram yaratıyosun. neyin var annem asıl mevzuyu anlat da bi şey diyek.

cok bilindik bir klasik

www.youtube.com

yemek yerken bi sey izleme manyakligi harika lan.
just for laughs cidden guzel gidiyor. jaboody dubs komik baya. teknoloji seviyorsaniz unbox therapy. DIY tarzi seyler seviyorsaniz slivski show EN (aksani cok sinir bozucu ama izlemek keyifli).

-bazıları uzunca, ama 25-30 dklık olan ayhan sicimoğlu programları.
-tastemade gibi çeşitli yemek tarifi kanalları.
-tabii ki craig ferguson. (ya da espri anlayışınıza uyan başka talk show hostları olabilir).
-ted talklara ve ted-ed'e de bakıyorum bazen.

iphonedo. ayfonum olmamasına rağmen zevkle takip ediyorum.

kisscartoon.me üzerinden bob burgers izliyorum. iyi oluyor.

Primitive Technology kanalı izledikçe huzur buluyorum.

www.youtube.com

kolay enstruman yok, öylesine çalarım dersen çalarsın tabi

youtube ta bi sürü video bulabilirsin.

benimde zaman zaman ilgimi çekmiyor değil ama şu an benim için gereksiz, saygılar.

gitar mı kolay ukulele mi dersen ukulele daha kolay gözüküyor.

hem ne kadar iyi yada ne kadar çaldığının ne önemi var ki? mutlu olabildikten sonra dimi?

kolay enstrüman yok +1

enstrümanların hepsinde ustalaşmak büyük iştir. sadece ilk etapları diğerlerine göre daha hızlı atlayabileceğiniz enstrümanlar var. size gereken şey ise sabır. bir de isteğinizi kaybetmezseniz olur bu iş.

su vidyoyu gormediyseniz tam aradiginiz cevap

www.youtube.com

Kolonya olarak mandalina ve lavanta çok güzel.

Dark Spice güzel ama yapmak istediğin şey çok gereksiz.

bence aqua güzel ama onu parfüm olarak kullanan var mı ya
kolonya yani o. en güzeli bile en fazla traş kolonyası gibi kokuyor

saçma bir hareket +1

Yorucu bi film. Öyle ki izlerken uyuyabilirsiniz. Bakın dikkatinizi çekiyorum, sıkıcı değil "yorucu".

evde liyakat kalmamış'ı şahsen tanımıyorum ama duyurularından ve duyurulara yazdığı yorumlardan eğer tanışsaydık çok ortak yönümüzün olabileceğini düşünüyorum.
bir de kibritsuyu iyi biri gibi. hep yardımcı oluyor :)
kimlanbu da iyi biri.

yuvarlanantencereninkapagi - çok güzel bir yüzü var.

okurken nicklere bakmıyorum genelde. ama senin elma gibi yanakların olduğu canlandı şuan nedense gözümde.

Köstebek kurabiye çok güzel. Görmedim ama zalimler ve neferkitty nin de her daim bakımlı, şıkır şıkır giyinen, güzel kızlar olduğunu düşünüyorum.

Ask = elo

evde liyakat kalmamis'i ben de çok seviyorum ama fiziksel bir şey gelmiyor aklıma.
köstebek kurabiye'yi kurabiye gibi düşünmüştüm, yenge erik gibi çıktı.

yoo kimseyi tanımıyorum.

Aylar belki yıllar evvel ifşasının yarım yamalak aklımda kalan tek ismi: kirazlı karpuzlu bi nick. Güzel kızdı.

Aslında tanıdık gelen çok isim var ama duyuru/cevaplarına çok denk gelmiş olmam sebebiyle ya da cümlelerinde karakterini daha çok yansıttığını düşündüğüm birkaç isim karşısında takınacağım muhtemel genel tavır şöyle olurdu:

angelus ve arnold : "kesinlikle abi haklısın. Evet 20 gr, evet karbonhidrat."

der meister : "la bi sus artık"

sta : "allah bağışlasın. sizin mi?"

cocodancer : "ziyaaa!"

nickin bir önemi yok ama istemsizce aklima gelen seylerden biri, böyle duyuruda çok rahat takılan, her ağzına geleni söyleyenler eninde sonunda başta sağlık sorunu olmak üzere çesitli kisisel problemleriyle alakalı duyuru açıyorlar. biraz frene basmak lazım demek.

soyle birduyuruda biri de fakyoras cok reroro desin, nerde...

simdi yazilanlara baktim;
der meister: konusmayi seven bir arkadasimiz

kibritsuyu ve kimlanbu kişilerini aile babası, 40ları aşmış ağır top olarak görüyorum. eminim ikisinin de göbeği vardır biraz.

aychovsky duyuruda en değer verdiğim kullanıcılardan biri. 35lerde bir akademisyen olduğunu düşünüyorum. saçları omuzlarını geçmiyordur. hafif kızıl olabilir. şarap sevdiğine eminim. değer vermemin sebebi önyargısız ve tarafsız olması. sorulan sorulara en uygun ve en tatminkar cevapları veren kişilerden biri ve epey kültürlü.

douchebag de çok kral biri. kimseyi takmayan, kendi bildiğini okuyan zeki bir tip olduğunu düşünüyorum. düzgün ve zeki insanlarla iyi anlaşıp, böyle olmayanları gerektiğinde ezen biri. darvin ödül töreni olsa katılmaktan keyif aldığı bir aktivite olurdu.

cigerdelen vardı bir zamanlar. kendisini severdim. çok iyi biriydi. hala burada mı acaba? bir sevgili mevzum vardı da kendisi bir nevi ablalık etmişti bana, sağolsun.


emrahday'in yazılım konusunda yazdıklarını hususi dikkate alırım. başka bir konuda bir cevabına denk gelmedim. burası quora gibi olursa en büyük katkı verenlerden biri olurdu.

hayat aklini konusacak bir filozof üret adlı kişi 50li yaşlarda olmalı, hatta daha yüksek. hayat tecrübesine sahip, emekliliği gelmiş bir kadın olduğunu düşünüyorum.

Ben şişmanım diyenler geliyo aklıma duyurularında bunu söyleyenler
Pek fiziksel olarak düşünmüyorum nickleri görünce
Duyurulardan gördüklerim kadarı var kimisini ergen kimisini kanka olunacak insan olarak düşünüyorum ama nick ver desen aklıma geleni yok

Aychovsky 30 başlarında kareli gömlek giyiyor, trekking ayakkabısı var. Bol not verniyor bence öğrencilere.
Douchebag adıyla zıt bence. Kedi gibi biri diyorum. Panter olabilir, bacaklar kaslı.
Angelus çok s.kici bi kardeş. Kaslı, bütün kızlar peşinde. Defol git şişman diyor hepsine. Şişko bile der.
Arnold angelusun daha insansi versiyonu ama angelusu alır vs atsalar.
Der meister dombili
Stav allah anali babalı büyütsün yenge.
Gözü açık yahudi sitede büyüdü kesin. Basketbol şortu vardı küçükken. Biraz tombalak ve saçları kısa değil bence

Yazarken ellerini bırakan adam diye biri var, ne zaman nickini görsem bisiklet süren biri geliyor aklıma. İstemsizce gülmeye başlıyorum.

evde liyakat kalmamış'ı ben de severim. :)

Ben seni ve evde liyakat kalmamışı karıştırıyordum ne alaka anlayamadım ama :)

Beni de Bıyıklı falan bi tip sanıyorlarmiş ondan sonra kimsenin nickinden tip tahmini yapmıyorum.

Senin nikini görünce istemsizce "Aha! Uncubozköylü" diyorum.

Kelimeleri boşluksuz birleştirip kullanıcı adı yapanların pasaklı olduğunu düşünürüm eskiden beri.

tanımıyorum ama buff ve ebananickbırakmamışsınızzalimler in yazıları/yorumları sempatik geliyor

douchebag kral biri +1
der meister cok konusuyor ama bos konusmuyor +1, daha ogrenecegi cok sey var, cabuk sinirleniyor ama kin tutmuyor diye dusunuyorum, oyle manyaklar da var cunku
want2die anlamadigim bir sekilde cok sempatik geliyor
arnold angelus'a gore cok daha atarli

bir de gecen herkes evcil hayvanlarini ifsa etmisti, orada bir cok kisi inanilmaz sempatik geldi, onlardan zarar gelmez.

peki ya compumaster?

Butun kadinlarin guzel ayaklara sahip oldugunu dusunuyorum, hatta bazen duyuruya yazmadan once ayaklarini pit pit ovusturduklarini hayal ediyorum.

compumaster: adından da anlaşılacağı üzere computer master. gün geçtikçe yozlaşan sözlük kültürüne rağmen ekşi duyuru gibi bir sözlük uzantısını her şeye rağmen ayakta tutmaya çalışan koca yürekli insan.

pbs.twimg.com

Belediye zabıtası veya polis diyor. gurultu.cevreorman.gov.tr

Apartmanı söylersin onlar tespit eder daireyi.

00.00-07.00 arası polis bunun dışındaki saatlerde zabıta bakıyor demişti bana belediye. polisi aradığında duruma göre ekip gönderiyoruz diyip geçiştirebilirler 2-3 gece üst üste arayınca gelmişlerdi ben şikayet ettiğimde.

Öyleyiz. Çünkü eksiğiz.

hoşgeldin kolomb. Konunun ayrıntısı çok uzun ama insan birşeyi 2 sebepten ötürü istermiş. Hangi sebebi seçersen seç insan aslında kendi için istermiş. Yani, sevdiğinde karşındakini sevmiyorsun, kendin için seviyorsun. Mutluluk kavramının tanımını çetin altan zamanı unutmak olarak yapıyor, şöyle düşün; bir adama aşık olduğunu sandığında o adama ulaşmak için aşacağın yollar(imkanın varsa, yani tek zorluk fizikselse yani ona doğru yürüyorsan ve yolun sonunda o bekliyorsa) sana hiç acı vermez, aksine keyif verir. Buluşma. Orada geçen süre senin canını acıtmaz, süre seni ilgilendirmez

Ama aynı kişide sevdiğin şeyi bitirdiğinde bu sefer bırak ona ulaşmak için gittiğin onca yol ve süre sana batmaya başlar, o süre zarfında yapacağın alternatif eylemler sana daha keyif verici ya da faydalı ya da iyi gelebilir. hah işte, geçmiş olsun. Bizler birşeyi severken tensel/tinsel hazlar için severiz. Onun için yaptığımızı sandığımız bütün fedakarlıkları aslında o duygu için yaparız. Ananın da manitanın da seni sevmesi dahil bunlara.

"istemsizce müthiş mi benciliz acaba?" Evet net.

bir yazar, aslında insanlar sadece bir kez aşık olur, sonraki aşklar sadece o duyguyu özlediğimiz içindir mealinden bir laf etmiş hemde baya eski bir yazar etmiş güzel laf etmiş bence

Öyleyiz. Sadece bazılarımız bunu kabul etmek istemiyor.

sen hayırdır ya son zamanlarda niye bu kadar melankolik oldun ki

sevgilimden ayrılınca hiç özlediğim olmadı, biten arkadaşlıklarımı da hiç aramadım. bencil de değilim hissiz de değilim. birini seviyorsam bana hissettirdikleri için değil, kendine has özellikleri için severim; artık ilgimi çekmiyorsa da yürür giderim, olayı dramatikleştirmeye gerek yok.

müthiş bencil olmanız için kurduğunuz tüm ilişkilerin boşluk doldurucu nitelikte olması gerekir. tüketici, öğütücü ve vampir biri olmanız gerekir. öyle misiniz bilmiyorum? soruyu biraz naif sormuşsunuz, ihtimal vermiyorum. iyi günler.

Doğru.
tr.wikipedia.org

Ol tabii ki. 1 yıl önce kaç doz olmuş olursan ol en azından 1 rapel gerekli. 1 doz yani.
Tetanoz da olmalısın.

Tırmalama için olmazdım, olmadım da hiçbir tırmalama için.

Isırdı geçen biri, ilk o zaman oldum.

kuduz kedinin tırnaklarını yalayıp sizi tırmalaması gerekiyor. bence ol

olman lazim

kuruntu yapacaksan git ol. kafan rahat birisi ise olma. ama bence tetanoz olma riskin kuduzdan çok daha yüksek eğer aşın yoksa. onu da ol dedikleri gibi.

arada beni de tırmalıyor, ben olmadım hiç.

Olman lazım ama eminim olmayacaksın.

1 yıl önce 5 dozu da yaptırdıysan ve kediyi takip edebileceksen olmana gerek yok.

Şans sebep oluyor buna. Türkiye'de değil de Arjantin'de doğmuş olsaydık ergenliğe girer girmez seks hayatımız da başlayacaktı. Bu durumda bazı "zevklere" hiç çaba harcamadan, doğal bir şekilde ulaşabilecektik. Ama Arjantin'de doğmak her konuda avantajlı olacağımız anlamına gelmeyebilir. Nasıl ki 20'li yaşlarda seks yapmak hayatın eğlence kısmıysa 30 yaşında işe güce sahip olmak da başka bir zevktir. Belki orada doğsaydık geri kalmışlık nedeniyle üniversite okuyamayacak ve istediğimiz mesleği yapamayacaktık. Bu açıdan bakıldığında her yaşın her zevkine her ortamda sahip olmak mümkün değil. Çok takmamak gerek onun için.

20 kaç küsür? 21 de 20 küsür 29 da. 21 ise çok da şaapmamak lazım. 29 ise tehlikenin farkına varmak lazım.

kadın olsam üzülürüm. çünkü cinselliğe erişimi iki dudağının arasında, tipinin falan hiçbir önemi yok. erkeklerin ise uğraşması lazım. o yüzden bi süre cinsel ilişki yaşamadığımda yıkılmıyorum.

akışına bırak.. kafanda büyüttükçe kendinle sorunların başlayacak yoksa. Kimseyle hiçbir şeyle kıyaslama kendini bir kere..yarış mı bu? Kendi yoluna bak olur oluyor. ya sadece bu konuda değil genel olarakta aynı zaman da..

Senede bir sevişmeye calış :)

Başka dünya nimetleri için de böyle düşünüyor musun?:D

aktif ve düzenli bir cinsel hayatı olmamak değil de herhangi biri tarafından istenmemek olsun, herhangi biri için önemli olmamak olsun bunlar biraz canımı sıkmıyor değil. seks kısmı bunlar kadar canımı sıkmıyor çünkü öyle ya da böyle seks yerine göre satın alınabilecek bir şey. kendini düşün, parasını verip her 4 günde bir jigolo emiklesen "düzenli cinsel hayatım var" mı diyeceksin? istediğin şey yalnızca cinsellik mi? bence değil. beni arzulamayan, benimle olmaktan keyif almayan, beni düşünmeyen biriyle yaptığım seksten ben tatmin olmam açıkçası. aksine, kendimi çok acınası ve kötü hissederim.

yine de yaş konusuna çok takılma derim, benim de kafamdaki bazı düşünceler için "en geç 18'imde gerçekleştirebilirim, sonra ne tadı ne de anlamı kalır" diye bir fikrim vardı ama şu an 22'yim ve gerçekleşseler aynı hazzı olmasa bile temiz bi %90'ını alırım diye düşünüyorum. ne olursa olsun, insan en çok içinde bulunduğu ve en canlı olduğu andan mutluluk duyuyor. evet belki bunu 23 yaşında yapabilmiş olmak daha iyi ama emin ol aktif ve düzenli cinsel hayatın 37 yaşında başlasa, 23 değil de 37 yaşında mutlu olursun. belki çok şey kaybetmişsindir, belki hiçbir şey. onu asla bilemeyiz. önemli olan, var olduğun anda mutlu olmak değil mi ama? sonuç olarak, 23 yaşında cinsel ilişkinin olmasını, o an 23 yaşında olduğun için istemiyor musun?

o yüzden çok şeyapma, zaten bakmışsın ararken ölmüşüz.

*keeps fapping furiously*

Olamamak bir şeyler ifade ediyor bu devirde. Olmamak bir tercih ise ayrı.

hayatı çok kurcalamamak lazım.
her şey farklı yaşlardayken farklı oluyor, evet.
ama bazen 23'ünde anlamadığın şeyi 28'inde anlar oluyorsun.
25'inde sevmediğin şeyi 30'unda sevmeye başlıyorsun.
20'nde "asla olmaz" dediğin şeylere 27'inde "mantıklı aslında" diyorsun.

yani o fark her zaman "daha güzel" olduğu anlamına gelmiyor.
herkes hayatında neyi ne zaman yaşamalıysa o zaman yaşıyor.
çünkü ancak o zaman yaşadığı şeyi "anlıyor".
o yüzden hayata biraz güvenmek lazım.
bir şeyleri kaçırmış olma hissi, bu anı yaşamanıza engel olur.
geçmişe takılıp kalırsınız.

kadınları bilmiyorum da erkeklerde sevişememek depresyon kaynağı.

ben "yaşa" inanmam. 365 günlük insan icadı bir periyotla sınıflandırma yapma şeysi absürt geliyor. hayat akan giden bir şey. aralıkta 23 olan insan ile ocak'ta 24 arasında nasıl bir fark olabilir ki hani. kaldı ki tüm 30'lar aynı bile diyemeyiz mesela. "yaş" konusu tamamen göreceli bir şey yani uçlaştırmamak şartıyla. yoksa elbette 50 yaşındaki biri ile 20 yaşındaki aynı değil.

cinselliğin de sonu yok. atıyorum ömrünüzde 100 cinsellik yaşamış olmakla 120 tane yaşamak arasında ne fark var ki? "kaç kere yaşamış olmak isterdiniz" sorusuna kim ne cevap verebilir ki? açgözlülük ile haşır neşir olan bir konu bu.

yalnız sultanahmet gibi yerlerde dolaşırken türk insanı ile yabancıları şöyle bir kıyasladığımda onların üzerinde ayrı, özel bir ton olduğunu farkediyorum hep. daha rahat gibiler, daha akışkan. bunun da sebebi (tek sebebi demiyorum ama) bir şekilde cinselliği türklere göre daha uygun koşullarda yaşamalarıymış gibi geliyor. türk insanının üzerinde bunun bir gerginliğini taşıma hali var hep. yeterince "rahatlayamadıkları" için oluşmuş bir gerginlik kabuğu gibi. katmanlı, matematiksel mevzular tabi bunlar.

gece kremini 30lu yaşlara doğru öneriyorlar. göz etrafında ifade kırışıklıkları vardır en fazla ama o yaşlardayken bana göz kremini önermemişlerdi, o da 30a doğru başlıyor genelde :) krem kırışıklığı önlemiyor bu arada, sadece daha yumuşak bi geçiş diyeyim, güzel kırışmak diyeyim böyle yani. bence siz günlük olarak cildinizi temiz tutun, nemlendirin. kırışıklıkları düşünmek için daha çok erken. önlem olarak da düzenli beslenme, düzenli uyku, sigara içmemeyi sayabilirim.

Gece kremi icin daha yasiniz cok kucuk, ancak cildinizi nemli tutun, bu cok onemli ve kirisikliklar icin asil ve en onemli onlem yani olayin %70'i neredeyse gunes kremi. Her zaman gunes kremi sureceksiniz, yazin zaten kesinlikle ihmal etmeyin, kisin da daha az faktorlu bir sey mutlaka mutlaka surun. Yazin gunluk cantanizda mutlaka bulunsun. Istedigin kadar iyi bak cildini gunesin altinda pisirdikten sonra bir anlami yok. Hesapli bir sey icin sebamed bakabilirsin, biraz butce arttirirsan la roche posay, bioderma, avene urunleri guzeldir.

Ayrica bepanthen kullanacaginiza excipial hydro kullanin bence

excipial hydro da kullanıyorum zaman zaman. sık kullanınca bana pek iyi gelmiyor.

Organik hindistan cevizi al. Lifeco gayet iyi. Göz çevrene de sür. Saçına da vücuduna da. Hiç ağırlık yapmıyor hindistan cevizi yağı, hemen emiliyor.

evet pisboğazlık diyorum ben buna, bi süre sonra bişey yemeden uyuyamaz oluyosun, çok arkadaşımda böyle.

sucuk, bu yüzden de bu tür şeylerin tv reklamlarına çok karşıyım. (inanmayacaksınız ama kendim için değil)

ben de korkuyorum yemeden uyuyamayacagim diye. bütün gün yedigime ictigime dikkat etsem bile bir gevrek bütün günü mahvediyor :,(

tabii ki ve tabii ki ÇİKOLATA.

s-media-cache-ak0.pinimg.com

valla hocam var bi dengesizlik bizim gibi pisboğazlarda ama bilemedim ben şimdi

çok oluyo. evde yoksa km'lerce gidebilirim bazı durumlarda. Gittim de. Ama geçti mi geçiyo. ertesi zamanlara kalmıyo hiç.

Kurutulmuş ahududu. Gecen gece nasıl canım cekti anlatamam. Gittim cikolatalı ekmek yedim yok limon yaladım yok tuzlu bişiler yedim yok. Hani aclıktan değil onu farkettim ama acken yediğim zaman ki hazzı tokken alamıyorum niyeyse.

oluyor, özellikle sigarayı bırakalı. gece uykumdan uyandırıyor zorla uyusam da. genelde çikolata oluyor. eti karam stoğu var evde. bi tane yiyip rahatlayıp uyuyorum.

Bir hedef belirledim. Aslinda 10 yil once belirledigim hedefe ulasamayacagimi ima eden her seye ragmen buna tekrardan tutundum ve bence yapacagim. Bu dusunce bile beni inanilmaz heyecanlandirdi. Su an yerimde durasim bile yok.

Geçmişi düşünmüyorum, anı yaşamaya çalışıyorum. Çok şey kaçırmadım, sadece daha verimli olabilirdi. 23 yaşındayım, bir şeyleri kaçırmak için daha çok erken.

Yaş kaç?

1. Evet
2. Evet
3. Harekete geçemiyorum.
4. Bu hisle başedemiyorum.
5. Hiç aklımdan çıkmıyor.

1 evet
2 hayır
3 evet
4 "beyle"
5 takmıyorum , en değerli şeyimin zamanım olduğunun farkına vardım, önümde ki maçlara bakarım.

potansiyelimi kullanamadığımı düşünüyorum, bunla ilintili olarak geç kalmışım hissi zaman zaman darlıyor, geç kalmakla beraber sanki sıkışmışım gibi de hissediyorum bi' yandan. insan böyle düşünüyorsa çok üzülüyor yalnız, bir de karadelik gibi başladı mı içine çekiliyorsun bu dangalak ruh halinin. durumların gücüm/isteğim dahili veya dışı, farketmiyor, böyle olduğunu kabulleniyorum. hareketsizliğe ihtiyacım varsa birkaç gün hareket etmiyorum, dinleniyorum, kendimi de gereğinden fazla üzmüyorum. birkaç güne toparlıyorum. yarışa kaldığım yerden devam ediyorum. önemli olan kazanmak değil çünkü.

1 o kafada degildim ama sanırım olacağım
2 valla evde kalmama olayı konusunda yapabileceklerim sınırlı.
3 ben üzerime düşeni yapıyorum ama bazen can istemeyince istemiyor yani napam bıktırıldım
4 suan umrumda degil de sanırım cocuk yapmak için gec kalınca dert keder sahibi olabilirin

bunlar hep facebook'un oyunları.

Çok ciddiyim bununla ilgili sosyal araştırmalar da var zaten. İnsanlar son 5-6 yıldır bunu tartışıyorlar zaten, kendini gerçekletirmek.

Teknik olarak kendini gerçekleştiremezsin, dünya zaman ve mekan sınırına tabidir çünkü ama aklın değil, patladığınız/patladığımız nokta işte tam burası.

Bi' hedefin olabilri ama oraya ulaşmaya yaklaştığın anda(zor ihtimal ama velevki gerçekleşti) hedefine alışırsın ve başka bir yöne eğilirsin, bu eskiden yoktu. Facebook'un başa bela ettiği birşey, meşhur samsung'un bilmemne yöneticisi hikayesi de buna güzel bir örnek teşkil ediyor aslında.

Onun dışında, biz şurada çok şey yaşadık, kaçırmadık (lisede ne fırlamaydık) diye gezenlerin tamamı aşşağılık psikolojisi içindedir, bunun hakkında da hepsi aynı fikirde olmak kaydıyla çokcana yazı ve söz var.

Sahip olma ve imzalama ile ilgili şeyler bunlar. O yüzden sorularının cevabı mastürbatif ergen bünyelerin dışında herkeste aynı olacak. Kimisi farkındalık içinde ''olur ya bu hayat'' diyecek kimisi depresyon etkisiyle ''evet herşeyi kaçırdım ve boğuluyorum düzeltemiyorum'' diyecek kimisi de ''yok yea, oğlum biz üniversitede bütün okulun gözdesiydik(!)'' diye sallayacak. Kaliteli yaşam dedikleri şey zaten bu. Sorularını bu pencerede yanıtlaman çok daha sağlıklı olacaktır senin için.
yani, sorunun cevabını birazdan yazacağım ama sorunun çözümü şu; ''düşünme.''

Ve evet; hayata dair çok şey kaçırdık, ve herzaman birşeylere geri dönüş olmaksızın çok geçtir ama yine de başka şeylere dönüş olacak zaman(başka şeylerden kastım optimum diyorlar ya hah işte o) her halde(durumda) bulunur. ve bu yüzden birşeyler yapmaya devam etmekten başka şansımız yok, devam etmeliyiz. Bizi harekete geçiren tek şey motivasyondur ve motivasyon kaynaklarını , senden benden daha akıllı adamlar tıpkı bir 2x2=4 analizinde açıp ayrıntılı olarak madde madde anlatmışlar, yazmışlar bi'de onların üstüne hormonları tetikleyen kimyasalları bulmuş yine bizden akıllı başka insanlar, yani motivasyon ile birşeyler yapmaya devam ediyoruz(harekete geçiyoruz) ama bu kaynakların ne olduğu ve neye hizmet ettiği kişiden kişiye değişiyor. Bu hisle nasıl başa çıkıyoruz, yine motivasyonla. Aslında senin aradığın soruların cevaplarının hepsi verilmiş ve bunların çoğunu motivasyon taraması yaparak ulaşabileceğin yerlere koymuşlarda biz yine de nasıl harekete geçtiğimizi cehaletimizle şöyle 3 parçada anlatalım
ı)yapılacak iş ıı) sevilecek birşey ııı)peşinden gidilecek bir hedef ile rolantiden kurtulabiliyoruz, ve hızlı okumanın temel mantığı ile bu aynı şey. beyninin üst kısmı birşeylere dahil oldukça gevezeliği azaltıyor ve seni sakinleştiriyor. Yani çokcanasını ütmek için oynayarak yapıyoruz. (insanlık adına cevap verdim ya la, vay arkadaş)

Eskiden çok üzülürdüm zamanında yapmadıklarıma/yaptıklarıma, emek harcayıp olduramadıklarım ile emek harcamadıklarım ama emek harcasaymışım bugün işime yarayacaklara. Artık üzülmüyorum. Çünkü ne kadar yaparsam yapayım, ne kadar toplarsam toplayayım, toplamış halimle bile elbet bir şeyler yarım kalacak, elbet ilerisi için tamamlanması gereken ve zamanım/enerjim/param vb. olmadığı için eksik kalan şeyler olacağını fark ettim.

Bu düzenin bana dayattığı çoğu şeyden elimi ayağımı çektim, gerçekten yapmak istediğim için yapmak istediğim şeyler önemli, yapmam zorunlu bırakılan ama bana fayda sağlamayacak sırf cv'de olsa ne kaybedersin denilen şeylerden filan vazgeçeli çook oldu ve inanılmaz rahatladım.

1. Eğitimim konusunda evet. Keşke daha özenli davransaydım diyorum.
2. Ediyorum valla iş güç biraz zor geliyor
3. Bir gün harekete geçerim diye düşünüyorum. İsteyince yapamayacağım şey yok deyip kendimi avutuyorum.

evet çok şey kaçırdım. gençliğimin büyük bir çoğunluğu boşa geçti mesela. 26 yaşında üniversiteye başladım. şimdi bitti. devamı gelecek. aslında zor olan geç kalmışlık hissiyle uğraşmak en acı olan kısımlar oraları. bir şey yapmamak acını daha da artırır. harekete geç. önce plan kur. adım adım onu uygula. küçük adımlar. 5 veya 10 yıl sonra da hale bu hareketsizlik hissi ile yaşamaya devam etmek istiyor musun?

burdan ne desek yalan olur, bağ doku zedelenmiş olabilir, kas yırtılmış olabilir, çatlatmış bile olabilirsin. üzerine buz koyup doktora git, sonradan başın ağrımasın.

git git kesin git, bi' kere bizde tecrübe etmiştik ve doktora gitmemize 2-3 tane ilaç vermesine rağmen sonradan poğaça hamuru gibi şişti yürüme eylemini aksattı.

bu olabilir mi?

eksisozluk.com

maalesef bu değil :/

ben hiç konuşmuyorum, ama bu bir çözüm değil sadece kolay bir çıkış noktası.

şöyle yapmayı dene, mesela etrafında sempatik; ağzı laf yapan birileri muhakkak vardır. bu insanlar herkesle kolay iletişim kurarlar, havadan sudan da olsa önemli bir şey konuşuyormuşuz hissiyatını verirler, ne bileyim saçma şekilde iyi hissedersin mesela. bu insanları gözlemle. nasıl iletişim kuruyorlar, konuşmayı ne ile açıp ne ile kapıyorlar filan gibi şeylere dikkat et. sorularına cevap vermek gerekirse :

1 - konuşmuyorum. iş icabı aynı ortamda bulunuyorsak hal hatır soruyorum, sonra görüşmek üzere diyip ayrılıyorum.
2 - konuşmuyorum :(

Bu insanına, ortamına bağlı. Eğer işle alakalıysa, adamın uzmanlık alanıyla ilgili bir şeyler sorarım. Arkadaşımın bir arkadaşıyla berabersem, ortak arkadaştan bahsederim. Siyasete genelde girmem.

Sen bizim yöremize gelince göreceksin ey Şems, huyumuz susmak olmuş bizim. Sadece susmak. (mevlana)

Genelde havadan sudan konu açılıp, bi' olay anlatımına geçer(şu gün şu oldu, şöyle şöyle oldu- iş dünyası ya da hayatın içinden). ya da ortak arkadaşlarınızın hakkında konuşursunuz, yahut bir fikir ya da olayı yorumlarsınız(siyaset, futbol, felsefe, davranış) gibi. En azından benim denkgeldiklerim de sistem böyle çalışıyor.

İnsanına göre değişir. Kimisi ile saatlerce sohbet edersin kimisi ile bitse de gitsek dersin

bunu "neden" soruyorsun? yani altında yatan sebebi soruyorum. konuşabildiğinde "sıkılmanın sonlanacağını düşünmek" falan mıdır mesela?

aklimdakisorular da haklı kesinlikle.

Herkesle konuşan insanların bile takıldığı insanlar vardır. Benim bu nedenle kaybettiğim çok insan oldu. Konuşkan biriyim, karşı taraf eşlik etmeyince bir yerden sonra sıkılıyorsun.

@matrix, maksat ufkum açılsın.
evet biraz da sıkıntımın azalacağını dusunmem.

Konuşmuyorum, konuşmak da istemiyorum işim dışında.
Bu sebepten tek içmeyi, tek takılmayı seviyorum, iç ses yeter.

Salla gitsin, ufak şeyleri çok takmamak gerek.

trendyoldan alıyorum ben. genelde aynı oluyor. içinize sinmiyorsa veya yanlış ürün geldiyse iade edilebiliyor zaten.

Neredeyse bütün ayakkabılarımı internetten alıyorum ve çok memnunum. Kaliteli markadan alıyorsan ve ayakkabı numarandan eminsen sorun çıkacağını zannetmiyorum. Kaldı ki sorunsuz iade de edebilirsin beğenmezsen. Çoğunlukla Trendyol ve Mecrea kullanıyorum.

amazon'dan aldım. çok memnun kaldım.

bakıyorum ama almıyorum.

yalnız şöyle bir şey var, ben ayakkabı almıyorum en son 8 sene önce aldım, onun haricinde abim ya da kardeşim alır beğenirim ve ben onlardan alırım, ayakkabı almak çok sıkıcı ve tehlikeli.

ben mağazada denediğim ayakkabıdan bile emin olamıyom, "aa oldu bu" derken ertesi gün "olmadı bu sıkıyo" diye zırlıyorum falan. internetten sipariş etmeyeceğim az sayıda şeylerdendir ayakkabı. tabii bunda benim ayağımın sorunlu olmasının da payı var, şişiyo iniyo falan kafasına göre, biri 42 diğeri 43 vs. sıkıntı büyük. vatandaş tepkili.

aliyorum ve genelde sorun yasamiyorum; dediginiz sitelerde olabilir ya da kendi siteleri de... 1-2 kez gelen urunu begenmedim ve iade ettim

Çok aldım. Sadece ayakkabı değil pantolon, gömlek, t shirt, takım elbise, oyuncak, hediyelik eşya, ev için malzemeler vs. De aldım. Hatta hepsinden 3er 5er tane. Sadece kendime değil çevreme de çok aldım.

Alışverişlerimin çoğunluğu morhipo oluyor. Trendyol ve markafoniye de bakmadan geçmiyorum. Giyim harici istediğim şeyler olursa ve acelesi de yoksa aliexpress ile çin'den söylüyorum. Kravat, kol düğmesi, telefon kılıfı tarzında.

kajun - tavuk, patates
zerdeçal - pilav, tavuk, tencere yemekleri
biberiye - balık, et marinasyonu
yenibahar - köfte

kişniş hiç kullanmadım.

kajuyu garam masalali hindiye attim gecen gun.
zerdecali usutursem kullanacam.
biberiye bahcede yetistirmeye calisiyorum hala. olursa ete koyarim.
yenibahar kullanmiyom diye attim onu en son.
kisnisi top aldim, karabiber koydugum seylere gidiyor.

biberiyeyi et tavuk yaparken kullanıyorum. diğerlerini neredeyse hiç kullanmadım.

Tek kullandığımız kişniş o da kurusu.
etnik yemeklerde kullanıyoruz. yeşilliğe de tavuğa da yakışıyor kurusu.

3.nohut yemeği, kıymalı soslar
4.fırında patates
5.kıymalı dolma/sarma iç harcı, kırmızı etli köfteler
ana malzemenin içine toz halinde atıyorum.

kaju patates kızartması, omlet
kişnişle zerdeçalı mayoneze ekleyip çok az suyla açarak, brokoli-havuç haşlamasına döktüm geçen çok hoş oldu.
yenibahar köfteye.

he bi de zerdeçalı balla karıştırıp yiyebilirsin boğazı açar, ya da yine bal ve limon suyuyla karıştırdıktan sonra sıcak su ekleyip içebilirsiniz.

Yenibahar ve tarçınla kurabiye de yapılır, çok da güzel olur.

Ayni durumdayim. 5ten beri ayaktayim bir haftadir. Yatakta don don vakit gecmiyor.

belki mevsim geçişlerindendir. ya da farkında olmadan taktığın bir şeyler vardır kafanda.

bir ara bana da olmuştu yaklaşık 3-4 hafta sonra geçti şunu kullan yada şu doktora git diyemem kendiliğinden geçmesini bekliycen bilinç altındaki psikolojik nedenlere bağlıdır

Birkaç sene önce bana da olmuştu aynısından. 3-4 gibi kendiliğinden uyanıp uyuyamıyordum sonrasında. Çok fena psikoloji bozuyor, haklısın. Tamamen bilinçaltına atılan sebepler, farkında bile olmadığın durumlardan kaynaklı. Biraz müddet ver kendine. Gece yatmadan önce telkinlerde bulun. Beyin çoğaaceyip.

Bu bir haftadır bana da oluyor böyle. Mevsim geçişi olabilir.

1 aydir gece kacta yatarsam yatiyim sabah 7bucuk dedin mi ayaktayim
Ben ki normalde tam bi snorlax, hem uyku hem horlama acisindan shdjsj yani oglenlere kadar uyurdum.

Uyaniyorum, inada yataktan kalkmiyorum. Yarim saate sizip sonra 9bucukta yine uyaniyorum. Aslinda cok da kotu degil ama okul acilmadi hala, umarim okul acildiginda da boyle devam eder :D

Hava çok sıkıcı. Yaz geri gelsin.

Al benden de o kadar. Bir gün ancak bu kadar lanet başlayıp böyle boktan devam edebilirdi.

piç roma kaybetmeseydi daha iyi olurdu ama şimdi de fena değil. 6'da yatıp 12'de kalkmış olmama rağmen iyi hissettiğimi söyleyebilirim. gece erken yatarım mis gibi, sabah da çalışırım. sonra osbire devam. hafta sonlarını seviyorum ben ya. kuşlar ötüşüyo, evropa'nın her yerinde maçlar var, insanlar genel olarak daha pozitif ve mutlu falan. niye sevmiyonuz ki pazarı?

Sıkıcı yine.

Gün bi bana mı güzel :/

İnsan gibi uyumadım, bütün haftanın uykusuzluğunu attım, annem en sevdiğim yöresel yiyeceklerden birini yaptı, şu an da kanepede uzandım akşam İstanbul'a kaçta gitsem onu düşünüyorum. Çay var içer misiniz?

pazar diye değil de, bilmiyorum hiç enerjim yok...
kaşlarım atatürk orman ciftligi gibi kuaföre bile gidemiyorum :,(

Yemek yapayım, dışarıdan mı alayım kararsızlığı var, napsam tencere ?

çok taze fasulyeli bir gün gibi benaslindayohum.

ben sabahtan beri ağlıyom bok gibi

Burada taze fasulye yok:(

İki saatim trafikte geçti. Bok gibi bir gün.

Sahane geciyor acikcasi, bir ton guzel dizi ve film izledim sabahtan beri.. Thiem ve Pospisil de sagolsun maglubiyetleriyle saglam para kazandirdi keratalar...

www.youtube.com
güne bunla başlarım

www.youtube.com

www.youtube.com

picosong.com

al bu şarkının da ismini pıtırcıx koyuyorum o zaman

@la rana, bayıldım!

alt bilgi geçeyim first 50 dates filminin soundtrackidir bu yuvarlanantencereninkapaği

www.youtube.com

www.youtube.com

daydream believer

youtu.be
youtu.be
youtu.be

youtu.be

Moduna gore aglayabilirsin de yalniz, uyandirayim.

www.youtube.com

www.youtube.com
Colin Vearncombe ölmeden evvel huzur veren şarkı tanımı buydu benim için, şimdi değişik duygular içerisindeyim.

www.youtube.com

ayreon - day seven: hope
masterplan - kisses from you
helloween - i want out

pıtırcık olmazsın ama umutlanırsın, neyse ki güneş her gün doğuyor / doğacak beee dersin, serin hissedersin;

Beirut - The Rip Tide

www.youtube.com

Yöresel domaltmaca oyunu
Seyyar kavuncu

Yerlere yatmak garanti

hiç gulmedim :(

Hatta ağlamış olabilirim....

alkislarlayasiyorum.com buna çok gülerim, çakır diyen abinin hali, arkada dayanmayıp dansa erken başlayan, hotel california? bilmiyorum neden, ardından silahlı abinin sahneye girişi falan.

alkislarlayasiyorum.com

bu da bonus: alkislarlayasiyorum.com

Yurt dışı gidip gelen varsa asus transformer windows tabletler.

Tab a alınabilir. Bence az daha koy ipad mini al.

ipad mini +1

Genelde youtube tan, sözlükten...

last.fm

Sözlük, soundcloud, spotify, tumblr (muhteşem müzik blogları var), çeşitli online radyo kanalları (kıyı müzik vs.)... Keşfetmek isteyene ve zamanı olana sonsuz seçenek var açıkçası.

Radyo dinliyom arabada beğendiklerimi sporda dinliyorum

youtube ve arkadaş tavsiyesi. müzik zevklerimin benzer olduğu arkadaşlarım sayesinde daha çok.

last.fm iyi o konuda. dinlediğim müzik türevine göre bilmediğim grupları görüp indiriyorum.

amazon'u kullanıyorum ben ilginç bir şekilde. mesela o albümün, o grubun bir albümünün kaç yıldız aldığına bakıyorum. böyle yaptığım, hatta amazon üzerinden böyle cd aldığım 100'ü geçmiştir.

spoti-youtube-arkadaş-whosampled.com-aramaya inanmam

Evde radio dinliyorum internetten. Tunein den tarzıma göre seçiyorum radyoyu, şarkı beğenirsem albüm indirip dinliyorum. Feci şeyler keşfediyor insan.

Siz tıp okuyordunuz sanırım. Çok ders çalışmayın. Bende paranoya yok, ama bir paranoya oluşursa hemen dışarı çıkıp hayatımda biraz değişikliğe gidiyorum. Dışarı çıkmak en iyi çözüm. Kendinizi dinlediğiniz için oluyor bunlar. Yalnız kalmayın.

Cizgi film izleyerek uyu, ilgini ceken bir cizgi filme/diziye sar. Yarisinda uyusan da bisey kaybetmiycegin, tekrar izlemekten gocunmiycagin bisiyler olsun. Benim bahsettiginden cok daha uzun suren korkulu paranoyali bi' donemim olmustu, scooby doo, american dad ve family guy'la astim.

youtu.be
böyle şeyler dinleyerek uyuyorum mis. öyle korkacak bir durum olduğunda da bırakğın gelsin gel hele gel diyorum. çok rahatlatıyor beni.

uyusam da uyumasam da birileri varsa zaten her türlü yandım aman salla gitsin diyip uyuyorum.

childhoods end. mini dizi.

kynodontas

köpek dişini beğendiysen bad boy bubby'i de seversin. lars von trier diyeceğim bi de izlemediysen

nymphomaniac

una pura formalita

incendies
enemy

aynı yönetmen: dennis villeneuve

izlemediyseniz black mirror'a bir bakın hocam. film değil mini dizi gibi bi şey, bölümleri birbirinden bağımsız ama.

Çiçek abbas.

www.imdb.com
www.imdb.com
www.imdb.com
www.imdb.com
www.imdb.com

uyuyamamalı duyurunu gördüktensonra edit: mientras duermes izleme :(

the skin i live in

tam bir tabu yıkıcı: do começo ao fim -from beginning to the end

Lobster, mon roi, men and chicken

dogville

beni hiç bir şeyi beğenmeme timi karşılama için yolladı. beğenmedim. çok çocuksu.

Baby face ara ara sevdiğim halde bunu beğenmiyorum. 85'liymiş ama 95'li duruyor.

Ben de takviye güç olarak geldim. Beğenmedim.

Tanımıyordum ben bu çocuğu, googleladım. Bana tipi biraz şey gibi geldi, fazla zeki değil gibi. Sanki bir şey anlatmaya kalksam on saatte anlamayacak gibi. Bir de ben düşük kaşlı ve kıvırcık saçlı erkeklerden pek hoşlanmam. Ayrıca boynunun duruşu bir değişik, poz verirken kendini bayağı kasıyor gibi. O yüzden boynu bayağı kalın çıkmış fotoğraflarında.

sanırım ben de bu muzurluğu, biçimsiz suratını falan cekici buluyorum. çok doğal ve samimi görünmüyor mu?.....

baby facelerden de hiç hoşlanmam aslında.

Bildiğin çocuk bu yahu.

duyuru kadınlarına değil de genç kızlarına bir soru gibi bu.

Ben de 85'liyim ama bu çocuktan 10 yaş falan büyüğüm. Yaşıtım olup da bu adamı çekici bulacak kadın düşünemiyorum.

oha resmen Simon Baker'ın çocukluğu. Ergen gibi gözükmeyi geçince, 40'larından sonra çekici bir orta yaşlı olabilir, şu haliyle bana abla diye hitap etse yadırgamam.

hiç beğenmedim

Ay bu ne? Valla hic begenmedim. Yakisikli desen degil cekici desen degil karizmatik hic degil.

ben hakikaten çirkin adamları begeniyorum sanırım :D

3 numara.

kısa kestiriyorum skajska

uzun saçı sevmiyorum. ama sen uzun kullanmak istiyorsan önlerini kısaltıp hacim verebilirsin. hepsi aynı boyda uzun saç korkunçlu duruyor.

edit: anlatmak istediğim;

www.sacmodelleri.com.tr

2.bp.blogspot.com

1.bp.blogspot.com

Yüz seklin nasil?

saçlarım kısa, uzatsam mı diye düşünürken bir sorayım dedim.

yüz tipim şöyle www.google.be

heart shaped denilen türden.

Ben küt kestiriyorum, omuz hizasında ve önler çok hafif uzun. İstersen uçlara kat attırabilirsin ama ben pek tercih etmiyorum bunu.

kat kestiriyorum

bu arada saçınıza yaptığınız her fön, her düzleştirme, her ısı münasebeti dalgasını kıracaktır. orta-uzun vadede dalgalı değil pırasa saçlara sahip olursunuz. zayıflaması da cabası

işte bunlar hep kimya hep disülfit bağları

decathlon kalenji ekiden var, ondan mi almistin? onlar cook basarili. kaymiyor ki :(