Hiçbir terapiyi kişi kendine yapamaz.

Travma terapilerinde maruz bırakma kullanılır genelde. EMDR farkı çift taraflı uyarımın da sürece eşlik etmesi şeklinde. Seanslardan sonra kişinin öfkelenmesi olabilir elbette, her durumun bir duygusu var. Kişide ne açığa çıkaracağını bilmiyoruz. Bunu sonraki seansta terapist ile konuşmak çok faydalı ve hatta gereklidir.

travma için somatik deneyimleme de inceleyebilirsiniz. bana travma terapilerinde kullanılması çok mantıklı gelen bir uygulama. bunu hep emdr hem somatik hem derinlikli çalışan psikoterapi dneyimleyen hem de bu alanda çalışan biri olarak söylüyorum.

the sinner'ın anasını babasını öldüren çocuklu sezonunda bu konu anlatılıyor. hippimsi bir topluluk var ve değişik travmaları olan kişilere maruz bırakmalı ayinler yapıyorlar, sonuçların hiç iç açıcı olmadığını 4k çözünürlükte izlemiş oluyorsunuz.

womantime.com.ar

Ankara'da kaan akın.

therapy art ekibi oldukça iyidir levent istanbulda.

hiçbir şey olmaz. anksiyetesi olmayan mı var bu devirde ya. ben de ilaç kullandım iş raporunda falan sorun olmadı

hiçbir şey olmaz

Hiçbir sorun çıkmaz.

İşe giriş raporuna girilmiyor o bilgiler.

İşe girişte düzenli kullandığınız bir ilaç var mı sorusu olur formda. Siz geçici olarak kullandığınız için bunu yazmanız gerekmiyor. Bir sorun olmaz.

hafif ya da orta geçiriyorsunuzdur.

majörü yaşadım, allah düşmanımın başına vermesin. cebimde 1 lira bile yoktu, iş bulup çalışmam lazımdı. memurluğu kazanmama rağmen başlamadım. öyle bir hal. aylarca evden çıkmadım, günlerce kıyafet değiştirmedim. yaptığım tek şey nefes alıp vermekti. dediğim gibi allah kimseye vermesin, çok kötü çok.

kişinin duygu durumunda yoğun bir bunalım olup (mutsuzluk halinin gün boyunca yoğun hissedilmesi), çareler önünde olmasına rağmen o çareleri çözümleyecek motivasyonu kendinde bulamaması durumudur. çözüm yolları bazen çetrefilli, bazen de basit ama anskiyete ile olduğundan daha büyükmüş gibi algılanabilir. çareler eğerki dışsal faktörlere bağlı ise ör: iş yerinde mobbinge maruz kalmak ama mortgage'ın bir sonraki taksiti beklemesi vs gibi, bu durum hali kısır döngüye bağlayabilir, pek çok insan bu durumdan muzradip olmasına rağmen olayın "anormal" olduğunun farkında bile değildir.

valla benim aşırı duş alıp major depresyon yaşamışlığım var. öz bakımla direkt bağlantılı diyemeyiz. ama uyku düzeni, beslenme düzeni, dikkat ve bir daha asla o güzel günlerin gelmeyeceğine inandığın muhteşem bir zihin.

Hocam ortak para toplayıp bir şey alınıyor genelde. Öyle bir gruba katılmanız mümkün değil mi?

bütçeniz nedir acaba?

Bileklik, küpe düşünür müsünüz? İnce bileklikler var, gümüş üstü altın kaplama. Bana hediye gelmişti, hala severek kullanıyorum.

Ortak gruba dahil olamam şu an.
Bütçem gram altını bile zor alırım öyle diyim

hocam nikahta alma ya düğünde alırsın ne gerek var nikaha hediye gidecek düğüne ne gidecek.

Galata'da Avusturya Sen Jorj Hastanesi var, bir arayıp sorun.

Balat'taki Balat Hastanesi de uygunca olabilir. Ben olsam bunları arayıp bir ücretleri öğrenirdim. Muayene ücretleri diğer yerlere göre ucuzdu buraların.

Geçmiş olsun
(not: bu arada duyuruyu editleyip "internet kullanıcıları da görebilsin" i seçerseniz sözlük üyesi olmayan üyeler de görüp cevap verebilir.)

balat hastanesini sık kullanıyorum da telefondan fiyat vermiyorlar ille de gitmem gerekiyor bilginiz olsun

jinekolog istek yapmasi lazim.

özelde evet yaparlar. kan vericem deyin acilden giriş yaptırın ücreti ile yapılıyor

özelde yaptırdım, biraz ücreti fazlaydı ama yaptılar. sanırım devlette de sadece evlilere yapıyorlar zaten

sgk'ya başvursanız olmaz mı?

nereye kayıtlı olduğunu bile bilmiyorum, hiçbir belge bulamadım evde sorun o. farklı sgk merkezleri varmış.

ölüm veraset ilamı ile sgk'ya başvurun bence. bir hak varsa onların bulup çıkarması lazım.

170 i arayıp sormayı deneyin

veraset ilamı ile sgk'ya başvurmanız gerekiyor.

Öncelikle başınız sağ olsun.

Herhangi bir yerdeki SGK bürosuna başvurun, durumu söyleyin, görevli bir TC kimlik no ister, sistemden hemen görür bilgilerini. Maaşın aktarılması için bir form var, görevli orada verir, doldurup yine söylenecek olan şubeye postayla yollarsınız eğer başka bir ildeyse. 2-3 ay falan bekliyor, hemen çıkmıyor. Evlat olduğunuz için %65'i bağlanır diye biliyorum. Ama çalışmıyorsanız ve evli değilseniz. Çalışıyorsanız miktar azalıyor herhalde.

Veraset ilanının çıkması çok sürmüştü benim babam vefat ettiğinde. Veraset ilanı falan götürmedik. Gidin sorun şimdilik oradan yönlendirirler sizi.

400'ten başlıyor terapi seans ücretleri, uygun bile sayılabilir.

neye ihtiyacınız var bilmemekle birlikte terapistin fiyatından çok X alanda deneyimli, Y alanda çalışmış, uzmanlığını Z yaklaşımla perçinlemiş olmasını dikkate almanızı önerebilirim.

8 ay önce 250 liraya bayağı iyi bir doktordan seans almıştım. Her hafta, ya da en kötü 10 günde bir gitmeniz gerekiyor ki maddi olarak oldukça yorucu geliyordu bana bıraktım. Diğer doktorun bir buçuk ay sonraya randevu vermesi garip biraz, devlet hastanesinde bile o kadar beklenildiğini sanmıyorum. Çok ünlü, şımarık ve ego sahibi birisi olabilir. Bir buçuk ayı duyduktan sonra kesinlikle gitmezdim. Hem 850 tl ver hem bir buçuk ay bekle wtf? Hadi bir seans gittin, diğer seans için bir buçuk ay bekleyecek misiniz? Aralık çok fazla. 400 tl lik fiyat şu ortam için normal ama.

hem alanda çalışan hem de destek alan biri olarak gayet iyi bir ücret. gideceğiniz sıklığa göre ve maddi durumunuza göre ödemeyle ilgili konuyu yine terapist ile görüşmekte fayda var. bazen belli kotaları oluyor danışmanların sallıyorum %20 indirim yaptığım 2 danışan gibi tamamen salladım.
pahalı iyi demek değil kesinlikle. ama @evde liyakat kalmamis dediği gibi hangi alanda deneyimli bakmak gerek. her yaş grubu ve her alanda her patolojide çalışanları ciddiye alamıyorum

takviye grubundakiler yerine ilaç grubundan bir şey alın, örn: Zinco, 50mg, eczanede satılır sadece.

Zinco +1. Doktorlar her seferinde onu yazıyor.

Zinxx benim doktor bunu yazıyor

sambucol plus efersevan

Zink oksit degil polikinat tuzu çinko tercih edin. Google da yeterli bilgi mevcut

çinko pikolinat formu var ocean'ın ben onu tercih ediyorum.

çinko pikolinat formunda olan herhangi bir ürünü tercih edebilirsin.

evde 2 yildir kedi var, iyi ki de var. ev kedisi bizimki, sokak gormedi yani hic, sessiz sakin takiliyor evde. zaten evden calistigim icin cani da sikilmiyor.

bakiminda pek bir sey yok, her gun kumunu temizle, mamasini/suyunu ihmal etme, sevgi istedigi zaman sev, oyun istedigi zaman oyna tamamdir. mama icin mama makinesi aldik, mamayla da ugrasmiyoruz. su var bir tek her gun degismesi gereken o kadar. yatmadan once 30saniyelik is.

tek sorun tatile giderken olabilir, 2-3 gun cok sorun olmayabiliyor kedisine gore, eger sorun olacak gibiyse anahtari birine birakip gunde yarim saat gelmesini istemek en makulu.

bir diger muhtemel sorun da evdeki esyalara zarar verme ihtimali, bizimki vermiyor(masallah diyelim) o yuzden bir sorun yasamadik ama sizin kedi zarar verirse ne olacagini da dusunmek lazim.

maddi durum olarak, buyuk bir hastaligi olmadigi surece veteriner masraflari cok yuk olmaz diye dusunuyorum. mamalar pahalanmis turkiye'de, gunde 50-60 gram mama yiyecegini varsayarak bi hesaplama yapabilirsiniz, kum fiyatlari da artti sanirim :( ona da bakmak gerekir. eskiden ucuzdu hep...

Ben sevgisiz büyümedim ama sevgisiz bir insandım. Yani herhangi bir insanla kolay kolay empati kuramaz, bir şeye kolay kolay üzülmezdim. Eve kedimiz geldiğinden bu yana sokakta kedi görsem akşam acaba ne yaptı diye düşünen bir insana dönüştüm. Tanımadığım insanlar bir problem yaşadığında onlar adına düşünebilen , kendimi onların yerine koyabilen bir insana dönüştüm. Yani kedi sahiplenmek sayesinde duygu hissedebilen birine dönüştüm. Sırf bu sebeple bile bence sahiplenmeye değer.

Kediye bakamamak çok kolay bir şey değil, maddi imkanınız ve vaktiniz olduğu sürece. Çok çetrefilli bir bakımı yok. Ama hastalıklarda çok kaygı duyabilirsiniz, benim gibi birisi için kaygı duymak yeni bir şey olduğu için zor gelebilir. Kediler zaman zaman hastalanabiliyorlar. Bir de eve getirmeden önce kediler için neler sakıncalı bir bakıp öğrenmek lazım. Bazı şeyleri karşılaştıkça öğrenmek konu bir canlı olduğu için yanlış olabilir. Örneğin asla çikolata ve süt vermemek gerek, yutabileceği şeyleri evde ortada bırakmamak, yavruyken yalnız bırakmamak, temizlik dünleri vb. kimsyasalların kullanımı vs. Kedi biraz evin efendisi ve evi yaşamı ona göre belirleyeceğiniz bir hayvan.

Gözünüzü korkutmak istemedim, zaten bunların hepsi bir kedi sahiplenmenin verdiği mutluluk ve getirilerin yanında hiç bir şey. Bir hayvanın mutlu olması bile yeterli. İnsan elinde paylaşabileceği bir şey varsa bunu paylaşmalı. Paylaştıkça anlamlı gerçekten de hayat.

maddi sikinti yoksa, yer varsa ve evdekiler kedi seviyorsa "kediye bakamamak" diye bir sey soz konusu degil. kopek olsa ok ama kediler baya bagimsiz hayvanlar. mamasini suyunu vereceksin, kumunu temizleyeceksin, hastaysa veterinere gidecek, bir de yasi gelince kisirlastiracaksin o kadar. kedi seviyorsan zaten oynarsin arada bir. baska da yapman gereken bir sey yok.

evdeki ailenin kedi sevip sevmemesi onemli olabilir, cunku yaramazliklar olacak, bazi seyler kirilip dokulecek falan. bunlara gulup gecebilmek gerekiyor.

endiselenecek bir sey yok yani, abartiyorsun.

farklı bir noktaya değineyim. aile evindeki diğer insanların onayını aldığınıza emin olun. odanın olmasından bağımsız olarak, evde kedinin olmasından rahatsızlık duyacak biri olabilir. bir yakınım bu sebeple kediyi geri vermek zorunda kalmıştı.

Köpek olsa farklı konuşurdum ama kedi de bakmış biri olarak düzenli hayat varsa ve para da varsa bir sorun olmaz diyorum.
Köpeklerin aksine ne dışarı gezdirmek gerek ne sürekli taramak, tirnak için eve tirnak sürmesi için bir şey alirsiniz, evde yalnız kalirlar zaten.

Biz de kedi ve köpek arasinda kalmistik ama köpek aldik ki dışarı cikalim, kosalim vs. Ama düzenli hayatimiz olmasa kesinlikle kedi alirdim.

Bence yaparsiniz.

ayrı alanı olsun anlamında diyorsanız bu güzel bir şey ama kedi tek bir odada bakılmaz. ek olarak zorlukları var. benimki 4.5 yaşında, hala yaramazlık yapıyor. bugün telefonu diş geçirerek çatlattı örneğin.

Kedi tek odada yaşamaz.

daha onceki cevabimda dikkat etmemistim ben, oda musait derken yataginin oldugu yer falan diye dusundum. kedi tek odada olmaz tabii evet. dolasmak bolge belirlemek ister.

kedinin kalacağı oda diye bir şey olmaz. kedi sizinle evde yaşar, bir odada yaşayamaz. eziyet etmeyin hayvancığa.

kedisiz yaşadığım her günü neden bu kadar geç kalmışım diyerek yad ediyorum. 1,5 yıldır bir kediyle yaşıyorum. önceden bazı hayvanları severdim, uzaktan ama şimdi tüm hayvanlara karşı inanılmaz şefkat duyuyorum hepsi evladım gibi. insanlar çocuk yapmamalı ve kedi ile yaşamalı diyorum artık.
evladım hırçın olmasa ve maddi olarak bu pahalılıkta daha fazla kediye kaliteli bir hayat sunabileceğimi bilsem daha fazla sahiplenirdim. belki ilerde alanım ve maaşım yeterli olursa fazlası hayalim.

Fıtık olabilir. Genel cerrahi bölümüne gidersen daha iyi.

Bu agriya sebep olan aktiviteyi hemen kes ve mümkün olduğunca çabuk doktora görün.

bana yaz seni birine göndericem

ya ben uzman değilim. sadece sağ kasık ağrısıyla başlayan belirtilerimle bir labrum yırtığım olduğunu fark etmişti doktor 5-6 yıl önce. geçen yıl ameliyat oldum. ortopediye görünün kalçayla ilgili ufak tefek bir şey olabilir.

Pat diye bırakmak tehlikeli sanırım. Psikiyatristinize danışmadan iş yapmayın derim.

@beyond a learner tabi ki doktor kontrolünde bıraktım:)

bırakalı ne kadar oldu bilmiyorum ama uzun süredir antidepresan kullanan bir insan olarak tam 1 ay evvel bıraktım ilacımı hekim kontrolünde 3 aya yayarak. aynı zamanda bırakmaya karar verince terapiye de yeniden başladım. son 1 haftadır biraz daha toparladım sanki. ilk günler biraz zordu ama yürüyüş, yoga, pilates vs bir şeyler ile meşgul olunca rahatladım biraz.

Sakinlik ve tahammül ile ilgili sıkıntı varsa belki de başka bir grup ilaç kullanmalısınız, belki düşük dozda. Yani daha hafif ilaçlara geçiş yapıp zamanla azaltarak bırakma şansınız olabilir. Doktorunuzla görüşün bence.

Psikoonkolıji, bu alanda çalışanlar var, biraz araştırın, instagram’da gördüm ama hatırlamıyorum tam. Geçmiş olsun.

direkt isim önerim yok. psikoonkoloji alanında uzmanlar var, ben de instagramda gördüm ama kaydetmemiştim.

kanserle mücadele eden kişi kaç yaşında bilmiyorum ama yaşının büyük olması isteğini çok iyi anlıyorum. ben de olgun, benden en az 10 yaş büyük bir terapistle çalışmak istemiştim. geçmiş olsun.

(0212) 263 07 70

Durak copyi arayıp ücretini ibanlarına göndermek suretiyle pdf versiyonunu direkt kaynağından elde etmeyi denediniz mi?

Writing için endişe et bence de, çok değil aşırı derecede çalış. Felaket kasıyorlar. Onun dışında yukarıdaki arkadaş +1

kelime bilgin iyiyse writing için endişe etme bence. reading için zorlandığımı hatırlıyorum ama yıllar oldu valla ne desem yanlış olur

@biseysorucam durak copyi aradım pdfimiz yok dedi

Anestezist sana kullandığın ilaç var mı diye soracak sen kullandıklarını ona söyleyeceksin izlenecek yol bu. Ameliyat gününden önce zaten görmen gerekiyor anestezisti normal koşullarda.

Ben söyledim etkilemez dediler. Venlafaksin etken maddeli ilaçtı.

öncesinde doktora söyledim. ameliyat günü de aç gittiğimden amelşiyattan sonra içtim. bir sıkıntı olmadı.

ben yaşamadım böyle bir durum. hatta öfke çıkarken kendini belli edebilen bir duygu ve meditasyonu rutin haline getirdikten sonra çıkarken fark ettiğimden daha ılımlı tepkiler veriyorum genelde. ama tabii bazen tahammül sınırımın çok esnek olmadığı günlerde patlayabiliyorum ama meditasyon yaptığım günlerde spesifik olarak başıma gelen bir durum olmadı.

bende hiç olmadı ama bazı kişilerde öyle olabiliyor. kimin nası duygularıyla yüzleşip onları boşalttığıyla alakalı bu biraz. algıların daha açık odluğu için çeşitli hassasiyetler oluşabilir. ama senin de okuduğun gibi düzenli yapmaya devam ettikçe bu gibi duygularla nasıl başetmen gerektiğini daha iyi oturtursun.

Normalde seni rahatsiz edecek cevresel etmenlerin ustesinden simdiye kadar onlari gormezden gelerek geldiysen, bu etmenlerin daha cok farkinda olmak seni sinirlendirebilir. Bunlarin ustesinden gelmenin baska yollari da oldugu icin devam etmekle duzelebilir diye dusunuyorum ben de.

kaju fıstığının hem ağrıya hem de duygusal dengeye iyi geldiği söylenir.

vegan olmanın regl etkileri üstünde azaltıcı bir etkisi olduğunu duymuştum. erkek olduğum için doğruluğu konusunda bir bilgim yok ama internette de benzer bilgiler, yapılan bilimsel araştırmalar var belki bakmak istersiniz.

Başka bir rahatsızlık sebebiyle magnezyum takviyesi alıyordum, sanırım bu durumlara da iyi geldi. Bir araştırın isterseniz.

tamamen kurtulmanın bir yolu yok ama benim için işe yarayan şeyleri yazıyorum:

- solgar'ın magnezyum + b6 takviyesi (doktorunuza danışın elbette)
- sosyal ilişkileri azaltmak, dizi-film izleyerek vakit geçirmek
- çok yorulmamak. biraz daha fazla uyumak, sadece gerçekten yapılması gereken işleri yapmak, kendine yüklenmemek.
- açık havada bulunmak, yürüyüş.

AGNUCASTON isimli bir bitkisel ilaç bu şikayetlere fayda ediyor. ben emzirirken bile dr izni ile kullandım.

haftada 2 gün pilatese gidiyorum diğer günler mutlaka 40-50 dk yürüyorum. son 2 aydır bunu rutin haline getirdim. hem fiziksel hem duygusal belirtilerde belirgin bir düzelme oldu. hhala ağlayacak gib oluyorum hhatta çoğunlukla ağlıyorum ama en azından major depresyon havasında olmuyor. öfke ve gergginliğim de aşırı yıkıcı değil tabii ama yok da diyemem :)

bir de magnezyum +1

ah vah dememesi gekekir, 50 senelik travmayı açtırması kendi yöntemine bağlı onu psikolog belirler. travmayı açmak veya detaylandırmamak psikoloğun kendi bileceği şey. siz cerraha fazla kesmiş çok dikmiş diyebiliyor musunuz?

ah vah mı çok saçma, bence acilen değiştirin bir an önce. kadın diyecek ki şuna bak psikolog bile ah vah ediyor bana demek ki cidden durumum kötü. ayrıca normal 50 sene önceye dönmesi çünkü zaten bugünkü psikolojimizi geçmişimiz belirliyor.

yüzden fazla, farklı terapi ekolü var. yani her psikolog freudiyen bakış açısı ile karşınızda nötr durmak zorunda değil. psikoloğun faydası bağ kurulduğu anda başlar. ancak psikolog bu "ah-vah" seramonisinin bir kaçışa sürüklenmemesini, seansın çay sohbetinden ileri giderek ufak da olsa bir çözüm getirmesini amaçlamalıdır. malesef dışarıdan bu bilgiler ile iyi-kötü yorumu yapmak pek mümkün değil. annenize iyi geliyorsa, devam etmek istiyorsa bırakın etsin. bazen sadece anlaşılmak ve yalnız olmadığını hissetmek bile faydalı olur.

ah vah demişse değiştirin tabii.

ama gerçekten ah vah mı dedi yoksa zor zamanlardan geçmişsiniz gibi bir şey mi dedi?

korkunç falan diyorsa zaten direkt değiştirin.

ama travma anlattırma konusunda @mikahakkinen +1. malesef bunları seansta konuşma çok acılı olmasa da bazen detaylar önem arzedebiliyor. contexte bağlı tamamen, burdan biz ne desek boş

Odada ne olduğunu bilemeyiz. Ah vah dememiştir diye umuyorum. Bütün bu zorluklarla nasıl baş ettiniz, ne kadar güçlüsünüz vs demek istemiştir diye yoruyorum.

uzman bir psikologun empati gostermemesi lazim. ne yaptigini bilen birine benzemiyor. Terapist anneni anlayip, problemlerini paylasmak icin orda degil. Onu aile ve arkadaslar yapar.

ah vah etmesi gereken zaman da vardır, empati göstermesi gereken zaman da.
anneniz iletişim kurabildiğini düşündüyse, kurabilmiş demektir.
terapilerde herkese göre farklı davranılabiliyor, bu psikologun annenizle iletişim kurma şekli de olabilir.

diğer yandan, tabii ki travmalarıyla yüzleşecek.
yüzleşmeyecekse terapiye neden gidiyor ki?
şu andaki durumun gidişatına göre, hayatına göre bunun belli bir sırası ve yöntemi vardır.
bir yerden başlamışlar belli ki.

kafası orada da olacak, zaman zaman depresifleşecek, ağlayacak da.
sorunlar böyle çözülür.
terapiye gitmek mutluluk içinde gezilen bir süreç değil, gayet zorlu ve ağır bir süreç zaten.

diğer yandan, 50 yaşındaki annenizin terapistini "değiştirsek mi?" diye bir soru çok yanlış.
gerekiyorsa kendi değiştirir zaten, müdahalede bulunmayın.

bu ülkede psikologların ve psikiyatrların en büyük sorunlarından biri, danışanlarının eşinin, dostunun, akrabasının, çocuğunun terapiye müdahil olma çabasıdır.
annenizin sürecine saygı duyun, bu aşırı kişisel bir süreç.

Ben de hissediyorum. 29 k :) sevgili günlük;

Hiçbir konuda "uzman" değilim. Yeteneğim var ama üzerinde durmadığım için enstrüman çalamıyorum ve resim yapamıyorum. hayatım boyunca hep spor yaptım ama bir spor alanında ilerlemedim. Çok kitap okurum ama hiçbirinden alıntı yapamam gerekse. Kendi alanımda bile "uzman" değilim. Daha iyi neler yapabilirim diye araştırıyorum ama asla tatmin olmuyorum. Yani her şeyden az az var bende.

Ama bunların hepsine gerek var mı ona da emin değilim. Yani hayatın olayı mutlu olmak ve çok mutluyum. Cahilliğimden ötürü kimseye salça da olmuyorum. E o zaman keyfime göre yaşamamda çok da sakınca yok gibi geliyor.

off bende de var bu durum 35+ etrafimdakilere sorsan cok zeki oldugumu soyler her seyi bildigimi sanirlar. ama her seyden az bilgim var gibi hissediyorum. az seyden cok bilgim olmasi daha iyi olurdu gibime geliyor.

ayni sekilde tarih cografya politika konularinda cok yorum yapacak bilgim yok.

bir kursa veya kitaba baslayayim diyorum baslamiyorum sonra 2-3 yil sonra hy mk keske baslasaydim simdi ekstra bi sey biliyor olacaktim diyorum. milleti gorunce aklima geliyor bu. millet 2-3 sene icinde is degistiriyor hatta meslek... tabi mevzu sadece is veya meselek de degil ama ister istemez oraya geliyor konu

49'luk olanı da var bu modellerin. aklına gelecek her konuda iyi kötü bilgim vardır ama hep bir yanı eksik. zaten çocukluktan bu yana çalışmadığım sektör yok. motor teknik lisesi mezunu olup boğaziçi pdr kazanmış (tabi ki yarıda bıraktım) kaç tane adam bulabilirsin? şu an için en ilgili olduğum konular bisiklet ve trader işleri ama onlarda bile bir ölçme değerlendirme yapsak %30 kapasitede çıkarım.
ama tv yarışmalarına çıksam şov yaparım. kelime oyunu bul beni.

Bu çok normal, çok büyük çoğunluğumuz böyleyiz zaten. Ben de bazen kafaya takmıyor değilim.

Antik Yunan'dan anlamam, modern batı felsefesinden anlamam, hukuktan anlamam, İslam'ın altın çağını bilmem, Budizm bilmem, Ortodoks Hristiyanlığı hiç bilmem. İkinci yabancı dilim yok, hiç komşu ülkelerin tarihlerini bilmem, hele Afrika ve uzakdoğu tarihim sıfır. Ne Ming bilirim, ne Khmer bilirim, ne Japonya'nın Daimyolarına ait en ufak bir fikrim var.

Enstrüman çalıyorum, nota bilmem; resim bilmem, heykelden anlamam, mimariden anlamam, ne Barok bilirim, ne Modernizm bilirim, ne Post-Modernizm.

Bir buğday başağı tanesini almadım, hayatımda hiç ekmek yapmadım, ormanda gördüğüm iki ağacı ayırt edemem, yön bilgim yok, hiçbir takım yıldızını gösteremem, bir eve tuğla eklemişliğim yok, hangi mantar yenebilir bilmem, hangi meyve ne zaman çıkar onu bile tam bilmiyorum. Biri yanımda bilincini kaybetse CPR bile düzgün yapamam.

Daha milyonlarca temel şey yazılır, uzman olunmasına gerek bile olunmayan. Ben cehaletime razı geldim. Kötü bir şey değil, ömrümüz çok kısa, aklımız yetersiz.

bu cehalet değil kendini bilmek insan her konuda yetkin olamaz, hem ekonomi hem yazılım hem mimari hem tasarım hem kurgu vs her şeyi bilemezsin meraklı olduğun konularda araştırmalar okumalar yapabilirsin kendini kimseye kanıtlamak zorunda değilsin

O an ögrendigim kisisel olarak bana haz ve tatmin sagliyorsa, gecmis bilgilerimle kopru kurup yeni bir noktaya ulastiriyorsa 3. Kisilere bunu anlatacak kadar konuya hakim olamamaya takilmiyorum o kadar, kendi isime bakiyorum. Tek konuda cok anlatabilmektense hayatina yon verecek kadar farkindaliga ve kulak dolgunluguna sahip olup bircok seyi kendi icinde ozumsemek de fena degil nihayetinde.

ne bilip ne bilmedigini bilen kisi cahil degildir. Bilgisizdir. herkes birseylerin bilgisizidir zaten. herseyi bilmek mumkun degil. cahil insan ne bilmedigini bilmeyen, bilmedigi icin de ogrenmek icin cabasi olmayan kisidir.

olmuyor. Uzmanı olduğum alanlar var. Görece iyi değilim, uzmanım.

tarih ben de bilmiyorum. bir ara çok takardım kafama, sonra kendi kişisel tarihimle ilgilenince bıraktım o işleri. valla nefret ediyorum, o ne yapmış bu ne yapmış üzerine düşünmeye. aklımda da tutamıyorum madem niye o konuda bilgim olsun. o da olmayıversin aman dedim. sevdiğim şeylere yapışıp sevmediklerime bakmıyorum artık. her şeyi bilmek, entelektüel olmak için her konudan fikir sahibi olmak gerek gibi bir algı var. hayır ben entelektüel olmuyorum o zaman :) ha bir yerde havam olsun diye öğrenmek isteseydim sanırım mesele değişirdi ama bilmiyorum, bu konuda da çok cahilim demek kötü bir şey değil bence.

ama kitap okuyun bence, cahillik hissiniz artacak ama tatminiyetiniz de artacak :)

www.youtube.com

Şu linki de bırakayım çok faydalı

olmak istediğiniz kişileri karşımda görünce ne diyor lan bu tirrek diyorum. bilginden, bildiğinden şüphe duymak iyidir. ancak aptallar emin olur. yetersizlik hissi sizi daha çok ileriye götürür. ben de yapmak istediğim her şeye hayranlık duyuyorum yapmayı başarınca -meh bu muymuş? diyorum. bu sebepten övgü kabul edemiyorum zaten de sevmiyorum övülmeyi. hep bir sonrasını hedefliyorum.

bilme meselesi bir hedef değil yolculuğun kendisidir. şunları bildikten sonra cahil olmayacağım, şu kadar şu kadar şeyi öğrendim hah tamam şimdi bilgin oldum gibi bir süreç değil bu. yukarıda arkadaşlar bahsetmiş, bununla ilgili bir söz de var; bir şeyleri öğrendikçe ne kadar çok şey bilmediğimi fark ediyorum diye. bak mesela bu sözü kimin söylediğini bilmiyorum ama burada örnek verecek kadar aklımda kalmış, derdimi anlatmama yetti. kimin söylediğini bilsem ne değişecek? o zaman da bu sözün altmetnini bilmek gerektiğini düşünecektim.

insan meraktan öğrenir bu tip konuları, sen de demek ki merak ettiğin, ilgini çeken kadarını öğrenmişsin. fazlası ilgini çekseydi öğrenirdin bir şekilde. burada bir eksiklik yok, karşılaştırma yapmaya da gerek yok. bildiklerinden memnuniyetsizsen daha fazlasını bilmek için uğraş ama bunun sonu olmadığını bil.

ayrıca bilmediğin şeyleri kabul etmek yeni şeyler öğrenmenin ilk koşulu. en azından öğrenmeye açık olduğunu biliyorsun, bu da bir şey.

eksisozluk etkisi diyorum ben bu duruma

bence bbden daha iyi. Bir kere daha hızlı akıyor. ilk 3 sezonun psikolojik gerilimi çok iyi.

Saçma sapan netflix dizilerindense şans verirdim ben.

Baya güzel dizi, izlenir

Ben Breaking Bad'i sevmiş biri olarak bunu pek sevmedim. Bir olmamışlık hissetmiştim izlediğimde. Ama denenebilir tabii ki.

Aynı çekincelerle başlamayı hep erteledim.
Ama çok beğendim. Tavsiye ederim.

bb de izledim. saul da izledim ama breking bad sonrası bende yavan kaldı. sıkıldım izlerken, yavaş akıyordu sanki. ama yine de kötü değil, izleneblr.

Başla pişman olmazsın. Ama altıncı sezon da çıksın, yayınlansın, dizi final yapsın öyle başla.

ilk bbi kaç bölümünü izleyip şuan hatırlamadığım bi nedenle bırakmıştım. Sanırım yoğun bi dönemdi. Sonra bi kere izleyemeyip bıraktığım için şans vermedim. Ama sonra çok sevildiği için başladım. 5. bölümden sonra çok iyi akmaya başladı. Bi çırpıda bitti. bence izle.

Better Call Soul değil; Saul.

BB'den güzel diye beklentini yükseltme. İlk 3 sezon karakter gelişimi açısından önemli sezonlar olsa da bence dizi 4 ve 5. sezon ile sınıf atladı. İlk 3 sezonda sıkılıp bırakmazsan sonradan çok iyi olan dizilerden.

mükemmel bir dizi. bbden güzel.

sağlık açısından bir farkı yoktur, hangisi zamanda daha tempolu yürüyebileceksen o zaman yürüyebilirsin.
gündüz yürürken güneş yanığı dezavantajı ile beraber d vitamini için gerekli güneş ışığını almak gibi bir avantajı da olacaktır tabii. ne giydiğine, ten rengine ve normalde güneşe ne kadar maruz kaldığına göre değişecek ihtimaller...

Hangisi daha sağlıklı bilmiyorum ama ben sabah yürüyüşlerimden sonra kendimi çok iyi hissediyorum. Gün daha verimli geçiyor. Sabahtan kastım gün doğmadan önceki 45dk -1 saat. Gün ayınca benim yürüyüş de bitiyor ve eve dönüyorum. O yüzden size de sabah çok erken saatlerinde yürümeyi öneriyorum. Ancak havalar soğumaya başladığı için ben el mahkum akşam üstüne aldım.

Yıllardır işyerinde öğle arasında yürürüm iş yerimin yakınlarında hep yürünecek güzel alanlar keşfederim. Bazen sabah erkenden bazende akşam geç saatte yaparım. Yıllardır her gün en az yarım saat yürümeye çalışıyorum.

Bir yerde duymuşdum.
Kalp hastalarına sabah gün doğarken yürümeleri tavsiye edilir miş . Bunu teyit edemem ama :)

Akşam yemekten önce yürüyorum, gün aşırı, uzun yıllardır oturttuğumum bir düzen oldu. kolestrolüm baya yüksekti düzene girdi diyebilirim.

hangisi daha sağlıklı diye düşünmeyin, bu bilgiyi boşverin ve sadece gün içinde yürüme ile geçecek bir zaman dilimi olsun rutininizde. akşam ya da sabah fark etmez. Belki denedikçe farklı zaman aralıklarını kendinize en uygun, en keyifli saati bulursunuz. şu an sizin için önemli olan sadece yürümek.

ben ikisini de seviyorum. Her gün 45 dk-1 saat yürürüm mutlaka. ama erken başlıyorsam güne iş için o gün bir de yürümek için alarmı erkene kurup strese gireceksem o zaman akşam üstü yürüyorum. yazın daha geç saatte yürürüm. hafta sonu sabah da olabilir benim için.

sabit bir saatte olabilir tabii ama bence şu an "just do it!" :)

Sabah yürüyüşü. Akşam yürüyüşü yaparsam gece uykularım sorunlu oluyor.

Geçmiş olsun. İlacı siz talep etmişsiniz, şimdi de tereddüt yaşıyorsunuz. Doktorunuzun tavsiyelerine ve reçetelerine uymayacaksanız görüşmelerden verim alma olasılığınız epey azalır. Citoles en hafif antidepresanlardan birisi ve tecrübeler yanıltıcı olabilir. Zira kullananların durumları yaşadıkları depresyonun seviyesi aynı değil. Farklı sebeplerle aynı ilaçlar reçetelenebiliyor. Bu sebeple insanların yorumlarına değil sizi dinlemiş olan uzmanın tavsiyesine uymak daha makul bir yol.

citolos ve cipralex muadil. Ben yıllardır cipralex kullanıyorum. zaman zaman bıraktığım da oldu. 5 mg ile terapi aynı süreçte ilerlediğinde gayet güzel sonuçlar elde etmştim.

doktor önerdiyse endişelenmeyin, 5 mg düşük bir doz zaten.

bence uyku kalitenin neden düşük olduğunu anlaman için bununla alakalı uzmana görünmelisin.

Kahve denedin mi?

Arcallion a bakın bi

uyku için modafinil içerikli ilaçlar var ama psikiyatriste danışmalısınız.

bir de uyku hijyeni konusunu araştırın bence.

Parkinsona yakalanan bir akrabam gençlik yıllarında fırında çalışırken bazı uyku açan ilaçlar kullanıyordu :/

Ben fena tırsıyorum o iddiada ilaç ve takviyelerden artık.

Uyku bozukluğu tedavisini araştırmalısınız bence.

Yukarıdakilere katılıyorum. Kendisi de uyku apnesinden muzdarip birisi olarak, bir an önce uyku polikliniğine gitmeni öneririm.

psikiyatriye gidip modiodal/modiwake yazdırabilirsin.

ancak bu bir çözüm değil. uyku kaliteni düşüren faktörü bulman lazım. biyolojik eksiklikler demir, d vitamini vs... bir de fizyolojik sorunlar var mesela burun tıkanıklığı, horlama gibi.

Dua ediyorum, yüzüyorum, yıldızları seyrediyorum, ağlıyorum, odun kırıyorum

Dışarı çıkarım. Film izlerim.

Spor ile ter atmak, efor harcamak bana iyi geliyor. Özellikle de 10-15 tur koşmak.

O haldeyken insanın hiç bi şey yapası gelmiyor işin özü ben de bu yukarda yazılanlara inanasım gelmiyor. Ben daha da dine çöküyorum dostum. Gülme garantili eş dost varsa o an onu arıyorum yoksa sevdiğim belgesel ya da tv programı bulmaya çalışıyorum. Bu da yoksa uyurum.

Uyuyorum.

Yürüyorum, uyumak da bir çözüm ama hayatı boşa yaşıyor hissi veriyor bana.

insanların ne şartlarda çalışıp nelerle mutlu olduğunu görmek açısından iyi oluyor;

www.youtube.com

kedi köpek videoları izliyorum. tatlı, komik, awww anları olsun hepsi işe yarıyor bende.

Yürüyorum. Son bir aydır imkanım varsa pilatese gidiyorum, ter atmak, spor yapmak iyi geliyor.

İçinden çıkamıyorsam terapiste.

Çok fenaysan psikiyatriste gidiyorum :)

komik video ve dizi izliyorum. dua ediyorum, aileme ya da sevgilime ağlayıp sonra gözyaşlarımı siliyorum ve sen neleri başarmadın üstesinden gelmedin ki diyerek yoluma devam ediyorum.

Uyuyorum +1
O kadar fazla uyuyorum ki uyandığımda bu işin sonu artık depresyon hemen toparlanmalısın deyip yapabileceğim ne varsa saldırıyorum;
-Yemek yapıyorum
-Kahve yapıyorum
-Önümdeki süreç için yeni planlamalar yapıyorum
-Sürükleyici olduğunu bildiğim ve sevdiğimi bildiğim bir dizi ya da filme sarıyorum.
-Kulaklığımı takıp yürüyüş yapıyorum

--Üsttekilerin hepsini yapıyorum ve anca toparlıyorum.

icip sarki dinliyorum, soyluyorum ve uyumaya calisiyorum. ama uyyuyamiyorum

sevdiğim müzikleri/grupları dinliyorum, bateri çalıyorum.

sevdiğim, iyi hissettiren dizileri 153.kez baştan izliyorum.

Gidip cocugumun saclarini kokluyorum

Depresyondan kaçmıyorum/ kaçamıyorum. O anki hüznü yaşayıp kafamı biraz toplayınca elimde ne var, neden memnun değilim, ne yapabilirim, neden yapmıyorum konuları üzerine düşünüyorum. Eğer çözüm bulamazsam, ki bu dönem öyle oldu, içinden çıkamadım. Yardım almayı deniyorum şu an.

İçiyorum

ormanda yürümek veya 24 saat uykusuz kalmak bilimsel olarak depresyon üstünde hafifletici etkisi olduğu ölçülebilen aktiviteler. bunları yapıyorum. kaçık prens podcast dinlerim (konu psikoloji üstüne, kendimi anlamamı sağlıyor). çok çok ciddi bir konu değilse mutsuzluğumun sebebi stand-up falan izlerim (halim varsa gidip canlı izlerim yoksa netflix).

Sarı kantaron, papatya vb. çayları ile bunların içinde olduğu haplardan denedim ama açıkçası hiçbirinden çok fayda sağlayamadım; yine de şans verilebilir.

Maddi imkanınız varsa psikolojik destek almanız faydalı olur ya da meditasyon yapmayı deneyebilirsiniz. Meditopia uygulamasının (Başka uygulamalar da var tabi) tematik meditasyonları var, düzenli olarak bir süre yapınca rahatladığımı, bazı şeyleri daha az kafama taktığımı hissetmiştim.

ben uzun yıllardır psikolog desteği alıyorum. o yüzden bu toplantı, sunum öncesi vs. meseleleri genelde terapide konuştum. zaman zaman da antidepresan kullandığım yıllar oldu ama sadece kaygı için değildi biraz depresiftim. yani anlık sunum öncesi alıp sakinleştiğim bir şey kullanmadım. yukarıdaki arkadaş meditopia önermiş, onu da 3 yıldır falan dönem dönem kullanırım.

lakin adet öncesi sendromuna bir şifa bulamadım :) normalde çok ağır seyredenlere prozac verilebiliyor ama ben başka bir ilaç kullandığım için vermemişti doktor. onun yerine adet öncesi tranko buskas almamı önermişti ama çok efektifti diyemem. çok delilirsem ve ertesi gün de çok önemli bir işim yoksa yarım xanax alıyorum çok çok nadir o da.

bu söylediklerim hepsi doktor kontrolünde yapılan şeyler. adet öncesi çok zorlu geçiyorsa meditasyon, yoga, bol yürüyüş ve doktor önerisiyle bir ilaç alabilirsiniz. bir de bence kafein gerçekten azaltılmalı premenstruel dönemde kesinlikle.

şuan üzerimde taşımaya üşendiğim 5,10,25 kuruşluk demir paraların olduğu kumbara hayatımda biriktirdiğim tek kumbara olabilir muhtemelen 100 lira falan var içinde

Butun bozuklari hep kumbaray atarim gun sonunda. Her ay 100-150 cikiyor.

Lisedeyken 1senede bir kiloluk kavonozda 200-250 birkirdi. Öğrenci bütçesiyle
Çoğunluk 1lira 50 kuruş

fiziksel kumbara değil de bir kumbara hesabı açtırmıştım. orada 3000 tlye yakın para biriktirmiştim. çıktığım bir gezide harcamıştım.

kumbarada maksimum 200-250 birikiyor. o da günlük ihtiyaçlara gidiyor bir anda zaten.

240 birikti.bütünletmedim henüz.

ilkokulda 3-4 yılda biriktirdiğimiz paramız vardı. ne kadar olduğunu hatırlamıyorum ama kardeşimle hemen hemen aynı miktardı. paramızı birleştirip bilgisayar almıştık. 20 sene falan oldu.

yılbaşından bugüne kadar 183 lira.

(3 ay) 350 TL - Kulaklık aldım.
(3,5 - 4 ay) 560 TL - Ivır zıvıra gitti.

Şeker kanser hücrelerine dost olduğh için babama kemoterapi sırasında şeker yasaktı. Kemoterapi vücutta potasyum depolarını yediği için babama anamurdan kasa kasa muz gelirdi. Şöyle organik iyi bir muz bulursanız iyi olabilir.

üstteki arkadaş yazmış şeker kanser hücreleri için iyi bir şey değil.

ben lenfoma tedavisi görürken şekerim yükselmişti, kortizon kullandığım için de tuz yasaktı. o yüzden her ikisini de tüketmemiştim. şeker tedavi sürecindeki herkese yasak aman kesin yememeli gibi bir şey olarak sunulmamıştı ama genel olarak hoş görülmüyordu. doktorum çok nadir demişti bana ama sonra şeker çıkınca zaten tüketemedim.

ne alsanız bilemedim ama sağlıklı taze meyve, kuru meyve vs alabilirsiniz belki.

Şeker içeriği yüksek meyveler de sıkıntılı olabilir, dayım kemoterapi alırken meyveyi de kısıtlı yiyordu diye hatırlıyorum.

Kuruyemiş belki, sağlıklı yağ onlar hep. Ya da arkadaşınızın koşullarına ve kendi imkanınıza göre buzluğa atıp sonra tüketebileceği ev yemeği türü şeyler çok güzel olabilir.

yiyecek bir sey goturmeyin kesinlikle.

+ Terapinin iyi gittiğini anlamak için yaklaşık kaç seans gerekir?
- Bende sanırım en az 6 ay. Hatta belki de daha fazla. 7 senedir gidiyorum çünkü.

+ Terapinin iyi gittiği nasıl anlaşılır?
- İyi gittiğini nasıl anladım bilmiyorum. Kişiden kişiye değişir.

+ "Doğru" terapisti bulana kadar birden fazla terapisti birkaç seans denemek makul mü?
- Bana pek makul gelmedi. İlk soruda 6 ay dedim. Üç beş seans ile anlaşılabilecek bir durum değil.

+ Aynı anda birden fazla terapistle çalışmanın faydası ve zararı nedir?
- Bir, masraf olacak fazlasıyla ücretsiz bulmadığınız sürece. Terapistlerin verdiklerini hangi ara uygulayacaksınız iki. Üç, ister istemez terapistlerin söyledikleri ayrı ayrı olacak, bunu onu dedi, ama öbürü şunu demedi neden dedi, demedi olacak. Dört, muhtemelen terapistler her hafta gelmenizi isteyecek ve çakışma ihtimali epey bir fazla.

ilk iki sorunuzun formüle edilebilecek bir yanıtı yok ki. örnek veriyorum siz sosyal fobi için gidiyorsunuzdur, bir diğer insan tecavüze uğradığı için gidiyordur. hatta aynı nedenle giden insanlar arasında bile bu sorunu ne kadar zamandır yaşadığından tutun da daha önce terapiye gidip gitmediğine kadar zibilyon tane parametre var sonucu değiştirebilecek.

üçüncü sorunuzu bence zaten gittiğiniz terapistle konuşmalısınız ki güven inşa etmeyi yeniden değerlendirsin.

doğru terapist tanımınızı bilmiyoruz ki? bazı kişiler her anlattığı onaylansın, terapist onunla vah vah tüh tüh etsin istiyor, bazıları yol göstersin, bazıları daha bilimsel yaklaşsın. doğru terapist kime göre neye göre?

bazen ilk seansta bile uyuşmadığınızı anlarsınız terapistle. bazen biraz zaman gerekir. işe yaramamasının sebebi danışan mı terapist mi yoksa başka bir şey mi bu da seansta konuşulur ona göre karar verilir genellikle. ama ilk seansta da bundan bir halt olmaz diyebilirsiniz terapiste. kardeşimin gittiğii bir terapist öyleydi. 3. seansta bıraktı, terapist kendi düşüncelerini ve yaşayışını push etmeye çalışıp kardeşimi aşağıladı neredeyse. böyle tipler ilk seansta bile anlaşılır. ama her şey terapist odaklı değil bence. neden işe yaramıyor tek taraflı bir soru değil çünkü.

aynı anda değil farklı zamanlarda denenmeli. bu özel bir ilişki inşası bence. aynı anda iki anneyle bağlanma kurmak ne kadar zorsa terapistle de kurmak öyle zor ve özel. ayrı zamanlarda olmalı bence.

Bu konuda bende çok kararsız kaldım. Ancak biontech te olası ağır yan etkiler genelde ikinci doz sonrası çıkıyor. Çevremde kalp hastası, böbrek hastası ebeveynlerine bu aşıyı yaptırtan arkadaşlarım var. Herhangi bir olumsuzluk yaşamadılar şu ana kadar. Bir de şöyle bir durum var; iki doz sinovac aşılı sağlık çalışanı arkadaşım covit oldu, iki doz sinovaclı anne babaya bulaştırdı. Anne vefat etti. Bu tarz örneklere de şahit olunca sanırım bende babama biontech yaptırtacağım.

mehmet ceyhan şöyle bir şey demiş: Enfeksiyon Hastalıkları Derneği Başkanı Prof. Dr. Mehmet Ceyhan kararla ilgili yaptığı açıklamada, Sinovac aşısı olanların üçüncü dozda Biontech aşısı olmasının delta varyantına karşı etkili bir koruma için gerekli olduğunun anlaşıldığını belirtti.

Ancak Bilim Kurulu'nun iki doz Biontech olanlar için de üçüncü doz aşı olabilme hakkı tanımasının gerekçesini anlayamadığını söyleyen Ceyhan Habertürk TV yayınında yaptığı açıklamada, “Dünyada bunu yapan başka bir ülke yok. Bu yönde bilimsel bir veri de yok” dedi.

t24.com.tr

bilemiyorum açıkçası. 2 sinovac sonrası 1 biontech olabilir belki. ama 2 biontech sonrası yine şimdi biontech olmak oldukça saçma. dünyada ilk olur olacak olanlar. ben de anne babaya ne yaptırıcam diye düşünüyorum.

kimseye korku salmak istemem. aşı karşıtı değilim, modern tıbba ziyadesiyle güveniyorum ve ailece de biontech aşısı olduk. aşının ilk günü baygınlık geçiren annem yaklaşık 10 gün sonra emboli nedeniyle hala yoğun bakımda. aşıdan olmamasını yürekten diliyorum. annem 50 yaşındaydı ve kalp hastasıydı.

dediğim gibi aşı karşıtı değilim ben ve tüm ailem olduk. ama böyle bir deneyimimiz var ve bunun aşıyla korelasyonu var mı bilmiyorum. umarım yoktur..

herkese şifalar diliyorum ve bu aşı muammasının gerçekten çözülmesini yürekten istiyorum.

geçmiş olsun.

Biz 90+ yaşındaki babanneme ve 80+ yaşındaki büyük yengeme yaptıracağız. Yengenin torunu doktor, "ikisine birlikte alın randevuyu da tek seferde hallolsun" diye organize etmeye çalışıyor.

ben ve eşim salı günü biontech aşısı olduk, ikimiz de kiloluyuz. bende ayrıca enfeksiyon varmış, onu da süreç içinde anladık. anlatayım:

aşıyı olduk, eşim hissetmedi bile, benim biraz kolumu yaktı. sonra sıcakta ama gölgeden yürüyerek eve gittik, keyfimiz yerinde falan. ben biraz uyudum klima altında. akşam ikimiz de kötü olduk, dedik ki:
- sıcak çarpmıştır.
- klima çarpmıştır.

vs vs.. aşıya başta toz kondurmak istemedik. ama gecenin ilerleyen vakitleri:

dalgalı ateş: 38'e çık in çık in çık in
eşimde öksürük krizi ve boğaz ağrısı, bende göğüs ağrısı ve zor nefes alma
ikimizde de kol bacak uyuşması, acısı ve ağrısı
bende ekstradan bilek, dirsek, diz gibi eklem noktalarında şişlikler
bende yüz ve göğüs bölgesinde bir anda sivilcelenme
bende sıtma tutması
eşimde aşırı halsizlik
bende mide yanması, bulantısı, karın-böbrek-bel ağrısı
eşimde sırt ağrısı
ikimizde de baş ağrısı, özellikle benimki "kafaya yumruk atma" seviyesine geldi, baya bildiğin kafamı yumrukluyordum en son. ağrı geçtikten çok sonra bile alnıma dokunduğumda acı hissediyordum.
düşün yani, bir "tek görüp çift sayma" olmadı.

ertesi gün bunlar azalarak da olsa devam etti. sonraki gün ben ofise gittim. (bu iki gün evden çalışmaya devam ettim. eşim zaten tam zamanlı uzaktan çalışıyor.) sabah biraz nefes darlığı dışında iyiydim. öğlene doğru baş ağrısı başladı, bir tane apranax fort yuttum, lavaboya gittim.

allahım yarabbim, hem ishal hem kanama, bir de bacağımda bir çıban oluşmuştu aşıdan önce, bu aşıyla ilgisiz ama, o da patladı o sırada, artık "beni sal ağam" dedi sanırım, hava sıcak, baş dönmesi, nefes darlığı, bir de karın ağrısı derken başımdan ayak ucuma kadar bir soğuk ter bastı bana. tuvaletten zar zor çıktım, revire gittim, iş yeri hekimi nabız 120, eğer yatar vaziyette 100'ün altına düşmezse hastaneye, dedi. taşikardi geçiriyorsun dedi. kendi panik oldu beni de panik yaptı, düşeceği varsa da düşmedi. sonra hastaneye gittik, acilden girip dahiliyeden çıktık, tüm doktorlar bu belirtiler normal, özellikle de 30lu yaşlardaki kadınlarda çok görülüyor bu şikayetler ilk 3 gün dediler. muhtemelen hormonal bir etki, diye düşünüyorum -menapoza girmiş kadınlarda pek rastlamamışlar- CRP 55,5 gibi uçuk bir değer çıktı, dahiliyeci enfeksiyondandır dedi, antibiyotik verdi yolladı. iş yeri hekimimiz illa PCR da yapılsın, dedi. bu sefer yeşilköy pandemi hastanesine gittik, orada benden önce üniversite öğrencisi kızlar vardı, onlarda da aynı şikayetler vardı, baş ağrısı, vücut ağrısı, kollarda bacaklarda şişme, nefes darlığı, ishal vs vs. doktor çok normal belirtiler ve bir haftaya kadar uzayabilir dedi. bu arada eşim de aynı gün, yani 48 saati çoktan geçmiş olmasına rağmen, yatak döşek oldu, önceki iki günden bile daha kötüydü ki hastaneye yanıma bile gelemedi, annem refakat etti.

bu manas destanından sonra diyebilirim ki: eğer kronik hastalığın yoksa biontech yaptırmak daha iyi gibi görünüyor. iş yerimde iki kadın bir erkek arkadaşım daha benzer belirtileri yaşadı, kızlardan biri dedi ki bir ihtimal panik atak yaşamış olabilirsin çünkü benim de durup dururken böyle başıma geldi aşıdan sonra, dedi. yani tamam tuvalette biraz bunalmıştım ama çözümsüz şeyler değil, niye bu kadar kötü oluyorum ki? ama dediğim gibi bir haftaya kadar böyle belirtiler olabiliyor. bunu da göz önüne alarak yaptır ya da yaptırma derim.

benzer yaşlar için de söylersem: babam 70 yaşında, sinovac'ın ikinci dozundan iki hafta sonra rahatsızlandı, geç yan etki dendi. ateş, ağrı, halsizlik yaşadı. tansiyon ve kalp hastası. teyzem de 59 yaşında, kalp rahatsızlığı var, kapakçığı değişti, sinovac sonrası o da benzer yan etkiler yaşadı ama çok daha kısa sürede. 58 yaşındaki teyzem biontech oldu, üstelik kilosu ve fibromiyaljisi var, hiçbir şey olmadı. annem sinovac oldu, ara ara kolestrolü yüksek çıkar, onda da birşey yok. hasılı aşılarla ilgili yüzde olarak diyebileceğimiz hiçbir yan etki/iyi etki yok şu anda bence. baya kobayız yani (-_-)

Acil bir ameliyat değilse bekle.

ameliyatta bulaşma riski çok düşük, ancak hastane içerisinde kalacağınız süreçte bulaşabilir. o durumda da eğer özel hastane ya da tek kişilik oda gibi bir durum varsa sorun olmaz.

benim aşım nisanın başında çıkmıştı, ameliyat olmadan birkaç gün önce anestezi doktoruna sordum olayım mı diye anestezi aşının etkisini azaltabilir bence sonra ol dedi, ben de sonra oldum.

vakaların en yüksek olduğu günlerden birinde ameliyat oldum, 2 gece de hastanede kaldım. bir sorun olmaz gibi ama yine de hekiminize danışın tabii.

cok acil degilse, evet, 2. doz + 3 hafta. acil olmadikca hastanede bulunmak bile sacma.

Ozellikle reglin ilk gunu hicbir sey yapmak istemiyorum ben. Cok yorgun hissediyorum

Etkilenmiyorum. Birkaç ayda bir belki ilk gün biraz canım sıkkın oluyor. Ama işimi etkileyecek kadar değil.

Hem de nasıl etkileniyor. Ayın 15 günü yokum gibi bir şey. Birinci gün kusar ve bayılırım her ay hiç sekmez. Tansiyonum düşer kanım çekilir falan.

pms haftası yorgun olunca günler çok stresli geçiyor, kafam pek çalışmıyor benim de. reglin ilk 2 günüyle birleşince toplamda 1 hafta dandik geçiyor diyebiliriz.

fiziksel olarak bi halsizlik, ağrı, uzanma isteği oluyor ama genel olarak da kendimi salan biri değilimdir.

Önceki hafta değil de reglin ilk iki günü aşırı yorgun hissediyorum ve ağrılarım oluyor. Ama ben ateşlenen, ateş düşürücü içip sonra kalkıp evi temizleyen; Coronanin üçüncü gününde yüksek lisans ödevini saatlerce yapmaya çalışan bir tür olduğum için yatmaktan nefret ederim. O zamanlarda da ağrı kesici içip tempoya devam ediyorum.

Öncelikle hiç etkilenmeyenler veya 1-2 gün etkilenenleri aşırı kıskandığımı belirtmeliyim :)

Ben de haftaiçi haftasonu fark etmeksizin sabah 7'de kalkan, günlerini verimli geçirmeyi seven, hep işleri tıkırında olsun isteyen birisiyim. Bu yüzden de reglin ilk 1-2 günüyle birlikte her ayın bir haftası yarı verimle geçince iyice sinirim bozuluyor. Ama vücudumu dinlemeyip,ağrı kesici içip kendimi zorlarsam o hafta sonucu da acı oluyor. Geçen ay bu yüzden 10 gün boyunca başım ağrıdı pms geçtikten sonra..

regş öncesi 9-10 gün + reglin ilk 2 günü yok bende. öyle gıcık, öyle dikkatsiz, yorgun öfkeli oluyorum ki! normalde 2-3 saatte halledebileceğim işe kafa yorup da 1 hafta da hhalledemiyorum. uyku problemi gece ortasında uyanma vs.

benim bayağı durum ciddi. prozac öneriliyor bazı psikiyatristler tarafından reglden birkaç gün önce almak için. ben başka bir ssri ilaç kullandığım için sadece tranko buskas alıyorum bu dönemde ek olarak ama çok da aşırı bir faydasını göremedim.

bir doktora danışabilirsininiz.

bu arada mg desteği de yazmışsınız onu bütün ay almak bende bir tık daha efektif oldu.

şifalar dilerim, çok iyi anlıyorum.

Biraz fazla duygusallaşmam dışında fiziksel veya ruhsal bir etkisi olmuyor bende, düzenimi bozacak seviyede bir sıkıntım olmuyor.

Kusma+ ishal+ baş ağrısı. Ilk gün ben yokum, banyodan çıkamıyorum. Bir de ilk gün gece uyumama. Yani regl baslangıcı öncesi gece uyku yok. Ben gidermek için pek bir şey de denemedim aslında. Magnezyumu spor icin kullaniyordum zaten, bende iyice kas krampalrına sebep olmaya başladı, bıraktım. Zihinsel olarak pek etkilenmiyorum ama bedenim çöküyor resmen.

Ruhsal değişiklik regl öncesindeki 1-2 günde oluyor sadece. Normalde aşırı sabırlı ve tahammül eşiği yüksek biri olmama rağmen bu süreçte daha tahammülsüz ve çabuk sinirlenen biri oluyorum. O sebeple birini kırınca ya da sert çıkışınca özür diliyorum yaptığım öküzlük için. Bir de bazı kendimle ilgili konularda duygusallaşıyorum o anlarda 'Saçmalama amaranta bu sen değilsin kendine gelç.' deyip kendimi daha az ciddiye almaya gayret ediyorum:D

Fiziksel değişiklik ise reglden önceki bir gün ve ilk regl gününde zirve oluyor. Ağrı kesici kullanmadığım için daha acı dolu olabiliyor. Haliyle bu iki gün spor yapamıyorum. Verimlilik yüzde 25 azalıyor. Ama fiziksel değişiklik içinde en can sıkan şey ise aynı anda hem terleyip hem üşüyebilmek. Lanet. Hele ki yazın.

Ben bunları hafifleten bir şey ile tanışmadım henüz. Maydanoz çayı ağrıyı bir nebze hafifletiyor sadece.

Geçmişler olsun, yalnız değilsiniz.

bedensel ya da ruhsal etkilenmiyorum. sadece libidoda bir miktar artış oluyor. :)))

Terapi seansları ve sayıları tam olarak ifade ettiğiniz şekilde yürümez.

Sorunlar ve dokunmak istediğiniz ya da süreç içerisinde dokunmanız gereken noktaların bittiğine inanıyorsanız bunu terapistinizle paylaşın. Neden devam ettiğinizi açıklar bence ki 10 seans çok az bu arada.

Psikolog değilim bu arada sadece uzun yıllardır bu deneyimin içindeyim.

Hasılı konuşun direkt terapistle

Suistimal olacak bir sey yok, kimi insan ömür boyu psikologa gider spora gider gibi, kimisi hayat kalitesini dusuren bir sey oldugunda gider, ve o mesele cozulunce birakir bir dahaki sefere kadar. Bu tamamen sana bagli, eger problemim cozuldu diyorsan tesekkur edip ara vermek veya birakmak istedigini soyleyebilirsin. yani bir psikolog 100% iyilestigini gormeden "artik gelme ya" demez, niye desin? suistimal etmek istediginden degil - sen seansa katiliyorsan istiyorsundur fayda gordugunu dusunuyorsundur. o yuzden tamamen sana bagli.

ayrica hic bir problem izole de degildir, kazdikca incelenebilecek yeni seyler cikar. kimisi bunlari konusmayi desmeyi sever, kimisi hayat kalitesini etkiledigii dusunmuyorsa desmek istemez. sen konunun ilerleyisinde seanslara devam ediyorsan istekli katilimci oldugun varsayilir yani. daha otesiyle ilgilenmiyorum dersen sen birakabilirsin.

veya en kotu bu dusuncelerini psikologunla paylasirsan sana soyler ne dusundugunu.

Bence danışan eğer terapiden aydınlanmış, rahatlamış çıkıyor ve sonrasında hala kalan bir şey olduğunu düşünerek tekrar, iradi olarak kendi güdüleniyorsa gitmek için ders devam ediyordur.

2 seneden fazladir haftalik seans aliyorum. Kazdikca yeni seyler cikiyor kafamin icinden. Hic fark etmedigim seyler fark ediyorum hala.

Maddi olarak belli bir yuk var dogrudur. Guven iliskisini de suistimal eden vardir kesin ama x seans yeterli gibi bir kavram yok.

Şükretmem ve minnet duymam. Daha iyi olabilirdi diye düşünürüm genelde.

ben şükretmeyi sevmiyorum yarın başıma ne geleceği belli değil, bugün başıma birşey gelmediği için şükretmiyorum. şükretmek kendi yaşantınızı başkalarının kötü talihi ile avutmaktır ve bana göre hoş değil.

Sukretmem.daha iyisi isterim. Bu demek değil ki bulundugum konum beni mutsuz ediyor.

Kafamda oturtamadığım kavramlardan biri. İyi veya kötü içinde bulunduğum duruma hiçbir gücün etkisiyle değil tamamen hür irademle gelmişim. İyi olduğun için şükret, daha kötüsü olmadığı için şükret.. iyi ama niye?? Kaderimi bir güç tayin ediyorsa eğer, her şey iyi giderken şükretmem gerekiyorsa eğer kötü giderken de isyan etme hakkım olmalı o zaman. Bunu bi türlü anlayamıyorum.

Dolayısıyla şükretmiyorum. Hem anlayamadığım için hem de dindar olmayıp bunu yapmayı samimi bulmadığım için.

Dinden uzağım ve şükrediyorum.
Sağlıklı olduğum için, bir eksiğim olmadığı için.

İnançsızım ve şükrediyorum. Ben bana sahip olduğum için. Nolursa olsun mutlu hissettiriyor.

Alemin derdini gördükçe kendi derdime şükrediyorum.

Şükretmem. Aksine başkalarının kötü haline bakarak kendi haline sevinmenin/şükretmenin hoş bir şey olmadığını düşünüyorum.

İnsanların, başkasının mutsuzluğuyla nasıl mutlu olduklarına şaşırıyorum hatta.

Şükür ediyorum fakat bir şey yanlışsa, eksikse ifade etmekten çekinmiyorum.

Sevmem.

Zaman zaman şükrederim, özellikle bazı konularda. İnançlı biri değilim, Allah'a etmiyorum bu şükrü. Şükür söz konusu olduğunda onu genelde tek tip yorumlama eğilimi gösteriyor toplumumuz ama herkesin şükürden anladığı elbette farklı olabilir. Ben bahsettiğim şükretme eylemini her anlamda kendi kazançlarıma ilişkin bir sevinç ifadesi ve kendime karşı duyduğum bir memnuniyet göstergesi olarak görüyorum mesela. Kendimi benden kötü durumda olanlarla asla karşılaştırmam ve bundan dolayı herhangi bir varlığa minnet duymam.

Bazen şükrederim.Ama genel olarak kendini kötüsüyle kıyaslayıp haline mutlu olmak saçma geliyor.

şükretmek ile sahip olduklarının kıymetini bilmek aynı şey değil. "buna da şükür" tabirinden nefret ediyorum, bizim gibi gelişmemiş toplumların gelişimi karşısındaki en büyük engellerden biridir bu. hiç şaşırtıcı değil ki dinlerle ilgili bir yaklaşım...

ben iyimser, elindekilerin kıymetini bilen, hatta sahip olduklarına kıymet verme konusunda biraz da safça bir bakışa sahip biri olarak şükür kavramına çok uzağım. çünkü sahip olduklarının kıymetini bilmek sadece sahip olduklarınla ilgili bir şey. şükür ise sahip olduklarının kıymetinin olamadıklarından daha fazla olduğu altmetnine sahip bir kavram.

sağlıklı insan psikolojisini temellerinden biri sahip olduklarının kıymetini bilmek bence. günümüzdeki diğerleriyle karşılaştırmalı özgüven problemlerinin temelinde insanların kapasitelerinin, sahip olduklarının farkında olmamalarıyla ilgisi var. kendinizi sevin goygoyunun altındaki de bu işte; neyi yapıp neyi yapamayacağının farkında olmak özgüvenli bir birey olmanın temel şartlarından biri. evet bende bunlar bunlar var, şunlar yok. olmasını sağlayabilir miyim? cevabı evetse onun için uğraşmaya devam ama bazı şeylerin olmasını sağlayamazsın. o durumda da elindekilere odaklanıp kendini onlar üzerinden motive edebiliyor olman lazım.

Bir çok şey için, günde bir çok kere şükrederim. Başta sağlık ve düşünme gücü oldu üzere sahip olduğum bir çok şey için. En güzeli de sabah uyanır uyanmaz bu güne de çıktığım için ve akşam yatarken sağ salim yatağa yatabildigim için şükrederim.

şükretmek ya da şükran duymak çok sık kendime hatırlattığım bir şey.

bir sürü kadim gelenekte var ve bence insana çok iyi geliyor. şükür tam olarak ne bence oranın ayrımını tam yapamadığımız bize abes geliyor.

Sevmem, duyunca irrite olurum.

Hiç sevmem.

Sevmem, neden sukrediyoruz?

dinsizim, şükrediyorum. böyle söyleyince 'şükretmek' doğru kelime oluyor mu emin değilim ama.
'hayat güzel lan oh' durumunu hissediyorum yani. yaratıcıya inansam 'allaam çok şükür' derdim.
*hayatım süper falan değil bu arada.

Şükrederim. Sağlıklı olduğum için, yeni bir güne uyandığım için. İç ferahlatan bir aktivite benim için. Ateistim. Bir yaratıcıya şükür gibi değil ama sabah vaktinin güzelliğin, deneyimlemeye, sağlıklı olma haline şükretmek benimki.

e nabızda çıkıyor sonuç ordan rapor olarak çıkartabilirsiniz

Jelly bear, o sonuç rapor yerine geçiyor mu?

sonuç olarak rapordan bahsediyorsanız e-nabızda görünüyor. ama istirahat raporundan bahsediyorsanız bana da vermemişlerdi öyle bir şey şipşak test yaptırıp çıktım. o gün epey kötüydüm peki ya rapor dedim, vermiyoruz dedi. ertesi gün aile hekimime gidip hocam dün gece test yaptırdım negatif ama durum bu dedim öyle bir rapor aldım.

beni ilk gün arayan hemşire/doktor sormuştu rapor lazım mı diye. raporu da e nabıza düşmüştü.

Arayan hemşire sormadıysa aynı numaradan geri arayıp rapor isteyebilirsiniz. E-nabız’a düşüyor sonradan.

Kendi tecrübeme göre, o uykuda tutmak için değil, uykuya dalmak için çok işe yarıyor.
Yani bende yaradı. Düzenli kullanımla değil, icinde yarım saate etki etti hep

açıkçası ben de öyle anladım, salınımlı falan diyor ama kalktım gece yine uyuyamadım. amaan...

sana redepra 15mg yaziyorum at gibi uyursun

ciddi kronik insomniada çok efektif olamamıştı bende. doktor seroquel önermişti o zaman. ama normal günlerde biraz uyku saatimi öne çekmek ya da çok uzun süre aydınlık ortamda kaldıysam ve uyku bir türlü gelmiyorsa alıyorum.

melatonin ama kaç mg?
bende 3 mg var, bana mısın demiyor, 5 mg var, eh işte hafif dalar gibi oluyorum. 3+5 içiyorum, o zaman güzel uyuyorum. 2 tane 5'lik içince kabus görüyorum, hiç uyumasam daha iyi.
bir de daha önce de konuşulmuştu burda, kaç mg içersem, saat kaçta içersem içeyim tam 5 saat uyuyorum. başkaları da benzer şey söylemişti.

5 mg bendeki de, bugün biraz daha geç yatıp deneyeyim bakalım :D

Kime göre neye göre çok pahalı bilemeyiz ki. Bütçeni belirtirsen daha iyi olur.

Barış Muslu'yu bir araştır lütfen. Ayrıca bir psikoloğa ihtiyaç duyarsan (bkz: psikolog hasan arslan)'ı tavsiye ederim.

Seans 300 lirayı aşmasa iyi olur diye düşünüyorum. Kuzenim için araştırıyorum, ikna eder gibi oldum, daha fazla olursa vermez cayar gibi geliyor.

300 liraya psikolog yok gibi bir şey, çok üzgünüm... olmuyor, herkes aldığı eğitimler için harcadıkları parayı amorti etmeye çalışıyorlar, haksız değiller ama halkı harcıyorlar.

300e yoksa 400 de olur, piyasayı bilmiyorum. Söylemek istediğim nokta 1500 liralık ünlü psikolog önerisi gelmesindi aslında.

hem alanda master yapan hem de yıllardır terapi alan biri olarak barış muslu falan önermem. o iş hiç bilimsel gelmiyor bana.

psikolog barış gürkaş bir bakın ama seans ücretlerini bilemiyorum

@ruh i tibbiye

Bence özellikle bakın Barış Muslu'ya. Çünkü kullandığı tekniklerin bilimsel temeli zaten var. Saçma sapan bir iş yapmıyor yani. Sadece terapistlerin ve psikiyatrların kullandıkları ve bizim bilmediğimiz teknikler onlar. Biz bilmiyoruz diye bilimsel değil diyemeyiz.

ne dedin ki?
herhangi bir psikiyatrik bozujluğum olmadığı için benim dediğime gülse ve komikse beraber gülerdik belkide.

insanlık hali olabilir. takılı kalma bence.

gulunecek bir sey mi anlattin? komik, garip veya sacma?

o anda doktora neden guldunuz diyebilirdin.

...

ama bence abartiyorsundur, yanlis anlamissindir. anksiyeteden dolayi olabilir. benim de cok alinganlastigim bir donemim olmustu.

kafaya takilacak bir sey degil, rahat ol. gulduyse de guldu, nolmus? gulerse gulsun aman... herkes bir seyleri sacma veya komik buluyor, bu bizim sacmalayan biri veya gulunc biri oldugumuzu gostermez.

bence abartmiyorsunuz

@sutlu nescafe

Ya iş arkadaşımdan bahsederken “X kişisi şizofren” dedim, ondan sonra belirdi tepkisi.

Hem nasıl beraber gülelim? Adam güldüğünü fark etmemi istemiyor ki. Gülse herhalde ciddiyetsiz olacağını düşündüğü için alenen gülmemiştir.
Ayrıca yersiz bir gülme olmaz mı beraber gülmek için?

şizofren tanısı var ve bunu biliyorsan güzel demişsin de davranışlarına bakıp x şizofren dediysen psikiyatrist arkadaş da ulan ne rahat adamlar var. şak diye koydu teşhisi diye düşünmüştür belki

Psikolog arkadaş işinde yeni olabilir, salla.

Çoklu kişilik bozukluğundan muzdarip olabilir, bi psikolog önerebilirsin.

Bir sonraki sefere sor, danışan psikolog arasında güven ilişkisi ve aynı zamanda sınırlar var, onlar oturdukça terapi de daha iyi ilerliyor, sonuç alınıyor, benim danışan olarak gözlemim bu. Anksiyete dediğimiz de bazen olmadık senaryolar çıkarma, Türkiye'de zaten insanlarla açık konuşamamak, sınır çizememek de içimize işlemiş. Bu nedenle sonraki görüşmede sormanızda hiç sakınca yok:)

Ne yaylana yaylana konuşuyon diye sor bir dahakine. Aklına bambaska bir şey gelmiş olabilir. Muhtemelen neden güldüğünü de söylemeyecek, lafı çevirecek ama sor sen yine.

Bunu onunla konuşmalısın. Yani rahatsız olduğunu. Eğer bunu konuşmazsan terapin hep örtülü gider. Oysa ki terapi odası iyi olabilmek için her şeyi anlatmamız gereken bir yer. Her şeyimi konuşamadığı terapiste neden gideyim? Bunu konuş mutlaka. Eğer seni huzursuz ederse ve daha yeni başladıysan bir karar verebilirsin.

sorsaydin, komik mi buldun diye? buyuk olay degil de, amatorluk mu, insanlik hali mi o onemli.

yukarıda ne olacak efendim diyenlere hayret ettim ben asıl. o psikoloğu değiştir.

Ne anlattığına ve onun o an sana odaklanıp odaklanmadığına göre değişir. Benim o an tepem atabilirdi, olay çıkarabilirdim.

anksiyetesi olan birine takma kafaya demek ne kadar salakca. bence sapina kadar haklisin. bence asla sumenalti etme.

mail falan at, sikayet et, bulundugu mecralarda kotu yorumlar yaz.

psikolog da insan. belki sizin anlattığınız bir şey adama başka bir şey hatırlattı, ona güldü. havadan nem kapmamak lazım.

Bunu konusmak lazim, evet insanlik hali olmus olabilir,bu bi tani degilse şizofren kelimesinin yerli yersiz kullanilmasina takilmis olabilir, ya da baska bir sey dusunmus olabilir. Ya da belki siz tamamen yanlis anlamissinizdir. Boyle durumlari yonetmek danisan icin de terapist icin de cok kolay degil ama kirginlik, gucenme halinin gizli kalmasi terapiyi oldukca olumsuz etkiler. Siz bunu konusursaniz, terapiste de hatasini kabul etme imkani verirsiniz ve iliskiyi daha saglamlastirirsiniz.
Sikayet edin, kotu yorumlar yazin vs yorumlari bana gucenmis ve ofkesini yanlis yonlendiren bakis acilari gibi geliyor. İlla yapilacaksa bu konusmadan sonra yapilabilir.

boyle kritik bir is yapan insanin, ay pardon aklima bisi geldi o yuzden guldum deme luksu yok. cunku karsidaki insanin nihai amaci, onu yargilamayacak bir insanla duygularini paylasmasi. gene sikayet edin diyorum. yukaridaki arkadasin dedigi gibi ofkeyi yanlis yere yonlendirmek degil bu. empati ozurlusu bir doktora ders vermek.

eğer ilişkiniz yeni başlıyorsa çok abes olmuş, haklısınız.

ama uzun süredir yürütüyorsanız ve terapistinizle bazı şeylere beraber gülebiliyorsanız artık çok sorun değil bence. biz çok güleriz terapistimle.

ama ilk başlarda bunu yapsaydı hoş karşılamazdım

Cipralex kullaniyorum, ilk 1 ay biraz uyku yapti ama sonra gecti. Bana iyi geliyor ama terapi de sart

sene 2004-5 civariydi, edronax ve cipralex kullandim. receteliydi. asiri halsizlik ve yorgunluk yaptigini hatirliyorum. 1 sene kadar kullandim sanirim, bir ise de yaramamisti bende.

6-7 ay boyunca 100 mg. Selectra kullandım. Bu süre boyunca cinsel isteksizlik sıkıntısını ciddi anlamda yaşadım. Hiçbir şekilde beklentilerimi karşılamadığını düşündüğüm için doz düşürerek kendi kendime bıraktım. Bıraktıktan sonra 1 ay kadar kendimi sersem gibi hissettim. Bırakmanın fiziksel olarak bu denli zorlayıcı olacağını düşünmemiştim. Fakat söylediğim gibi, bu durum yaklaşık 1 ay sürdü.

2007 yılında yaşadığım bir travma sonrası 1 ay hastanede yatıp ardından;
günde 3 defa seroquel- ativan- efexor- desyrel dörtlüsünü kullandım. o zamanlara ait hiçbir şey hatırlamıyorum. bazı fotoğraflar var mesela yeğenimin mezuniyetindeyiz. o güne dair hiçbir şey hatırlamıyorum. ya da birkaç arkadaş toplu fotoğraf, hiç kimseyi tanımıyorum hatırlamıyorum. sonradan kim olduklarını öğreniyorum. o dönem tamamen black out.

2016 yılında babamı kaybedip yeniden hastaneye yatıyorum.

paxera, trankobuskas kullanıyorum. inanılmaz bir iştah, gece kalkıp kola içiyorum ki hayatımda kola içmemişimdir. munchiese düşmek gibi oluyor. ağız kuruluğu ve arada anksiyete. ( ilacın etkisi midir bilmiyorum.)

2019 yılı MS teşhisi alıyorum. Alyse kullanıyorum (yeşil reçete) ilk içtiğim gün tüm gün hareketsiz yattım kafam çalışmyıordu su isteyecem suyun ismi aklıma gelmiyor falan.


bu arada bu bahsettiğim tüm ilaçları bir anda bıraktım. hiçbir zaman yoksunluk falan hissetmedim. sanırım bazı şeyleri bir anda bırakmak konusunda iyiyim. sigarayı da bir anda bırakmıştım. yoksunluk durumlarına pek inanmıyorum.

paxil 20mg,

receteli, herhangi bir problem yasamiyorum. sikayetlerime iyi geliyor, yaninda concerta da kullaniyorum. psikiyatristinize hikayenizi dogru anlattiginizda ilac vb konusundaki tavsiyelerine uymanizi oneririm.

SSRI'larin withdrawal'i olma konusu gercek, kafaniza gore kullanip birakmamanizi oneririm.

uzun yıllardır cipralex deneyimim oldu. son 2 yıldır da sürekli kullanıma devam ediyorum. anksiyete için terapiyle daha faydalı oldu. ama biyolojik olarak depresyona girdiğim 2 yıl önce gerçekten ilacın elzem bir şey olduğunu deneyimleyerek öğrenmiş oldum. ilk 2-3 hafta dışında hafif uyku dışında bir sorun olmadı. severim kendisini :)

Engin Geçtan in Varoluş ve Psikiyatri kitabi var. Bence bu oldukça anlaşılabilir yazılmış.

Bir de okuyan us yayinlarinda var kitapları Rollo May a bakabilirsiniz.

Nietzsche, kierkegaard.. anlaşılması zor ama çok da ağır metinler değil bence

viktor frankl'ın kitaplarına da bakabilirsiniz. insanın anlam arayışı, duyulmayan anlam çığlığı gibi.

roman derken tiyatro olursa sartre'nin tiyatro oyunlarından da uygulamalı öğrenebilirsiniz.

sisifos söyleni - albert camus

varoluşçular kahvesi temel ve anlaşılır bir altyapı sunuyor bence

Roman dışında demiştim :d

solomon-akılcılıktan varoluşçuluğa kitabı çok güzeldi, eğer varoluşçuluk nasıl ortaya çıkmış, tarihi nasılmış gibi soruların da yer almasını istiyorsanız bu kitap oldukça iyi. fakat konuyu daha direkt ele alan bir kitap istiyorsanız kesinlikle oxford'un existentialism: a very short introduction kitabını öneririm, sanırım libgen'de vardı bu. türkçe'de de dost yayınevinin ufak bir varoluşçuluk başlıklı kitabı var, o da faydalı olabilir.

surekli olmasa da, eger cok kalabalik bir yere gidiyorsan ve masken de ince gibiyse iki tane ustuste takabilirsin,

ama acik havada cok kalabalik bir ortamda degilsen gereksiz gibi

ben cevabın "evet" olduğunu düşündüğüm için 1 aydan fazladır çift maske kullanıyorum.

kendinizi korumak istiyorsaniz ffp2 / ffp3 / n95 maske alip dikkatle kullanmalisiniz (icini temiz olmayan hic bir yere degdirmeyerek)

yukarida ici temiz olmayan bir yere degmeyecek derken, buna (bir kere disarida vakit gecirdikten sonra) ceneniz, bogaziniz, kolunuz vs. dahil. Maskenin yuzunuze bakan tarafi acik oldugu zaman kontamine olur, ondan sonra agziniza taktiginizda hastalik kapasiniz yoksa bile agziniza burnunuza soktugunuz icin hasta olursunuz.

Maske çok nemleniyor ben çift maske hiç takamadım.

Abim tek maskeyle coronaya yakalandı. Dün konuştuğumda çift maske tak dedi. Alabiliyorsanız n95 maske daha iyi tabi

ben çift takıyorum 2 aydır kapalı ortamlarda

Hayatımda bir kere doktora sorarak vitamin almadım. O yüzden, evet.

buff +1

aklıma geldikçe magnezyum alıyorum.

D3 K2 alıyorum. Doktora sormadım.

Hayatımda hiç vitamin takviyesi almadım.

Ne alıyorsunuz? Benim bugğn inanılmaz sırtım ağrıyor ve çok halsizim. Coronayı hafif atlatma belirtisi diye geçiyor internette. Bi tırsmadım değil. Vitamine mi abansam diyorum.

D vitamini alin eklem agrilari icin.

Ben su an biraz kafama gore kan tahlili yaptirmadigim icin ama kronik olarak d ve b12im eksik o yuzden simdi de eksiktir diye dusunerek onlari aliyorum. Arada karamurverli bi destek aldim. Bir de efervesan cler o da pek duzgun beslenmedigim icin.

probiyotik, folik asit, hyaluronic asit, alpha-lipoic asit, coq-10, magnezyum, b6, b12, c ve d vitamini alıyorum.

probiyotik, omega 3 , d3

Doktora danismadan probiyotik, magnezyum, cinko, kapsul seklinde corek otu yagi, omega 3 aliyorum. Doktor tavsiyesi ile de d3.

d3 k2, omega 3 alıyorum.

pandemi sebebiyle düzenli olarak C, D vitaminleri ve propolis alıyoruz.

(git: 1444934)
Almıyorum.

Almıyorum.

aslında iç hastalıkları uzmanı olan diyetisyenim , kan tahlilime bakarak d vitamini verdi. bunun yanında sambucol alıyorum ara ara

c vitamini+d vitamini+magnezyum olan efervesan tabletlerden alıyorum.

d3, c ve biotin alıyorum.
biotin doktor tavsiyesi.
d3'ü pandemi öncesi ölçtürmüştüm çok düşük çıkmıştı o zaman doktor tavsiye etmişti ama kullanmadım. şimdi başladım nasıl olsa hala düşüktür diye.
c kafama göre.

D vitamini + Magnezyum + Çinko + C vitamini + B complex.

Hayır, almıyorum.

d vitaminin genelde dusuk bu yuzden (doktorumun da gecen sene verdigi tavsiye ile) d3k2 kullaniyorum; kisin gunde 10 damla, yazin 5 damla seklinde. bu aralar olcturemedigim icin ve fazla gelmesini istemedigimden haftada 3'e dusurdum.

Ocean Plus 1200 Mg Saf Balık Yağı 50 Kapsül kullaniyorum. daha once de gene doktor tavsiyesi ile kullanmistim, asiri yorgunluk ve hafif unutkanlik baslayinca yeniden basladim, iyi geldi. Daha once baska marka kullanmistim ama o cok pahalaninca onunla cok yakin degerleri olan fiyat performans olarak fena gelmedigi icin buna dondum.

bir de gene ocean'in daily one energy diye bir tableti var, cinkolu, selenyumlu, c vitli falan ondan aliyorum gunluk. arada da venatura ester-c atiyorum 1 tane :)

cok uyku problemim olursa da extra mag aliyorum yatmadan 1 saat once falan. daily one icerisinde de magnezyum oldugu icin bunu gunluk almiyorum.

bu kullandiklarim, pandemiden hemen once gittigim doktorumun tavsiyeleriydi. daha once de gene kendisinin tavsiyesi ile benzer ve farkli destekler kullanmistim, biraz da kendimi tanidigimdan dolayi sanki neye ihtiyacim var biliyor gibiyim. bu nedenle kullanirken icim rahat acikcasi.

2 ay evvel doktor tavsiyesi ile b12, d3k2, folik asit, magnezyum aldım. şu an magnezyuma devam ediyorum. bir de gün aşırı ester c ve çinko alıyorum.

ne olur ne olmaz diye kenarda vitamin bulunduruyorum bazı zamanlar tam takviyeli beslenemeyebiliyorum ve özel diyeti tercih eden insanlardanım ama çok vitamin takviyesi alışmamaya dikkat ediyorum.

düzenli almaya dikkat ettiğim şu an için B12 ama onu da kafama estikçe işte.. çünkü b12 başka türlü alamıyorum.

www.instagram.com

Bu arada rendeledigim her şeyin suyunu aldım. Bir tek yumurtanın beyazını almayı akıl edemedim.

Yine yumurta toplar un haricince. Patates rendesi de düşünebilirsiniz. Ben bebeğe rende patates
, kabak ve yumurta ile tost makinesinde yapıyorum çok güzel oluyor.

Aklıma nohut unu geldi. Bence lezzetli de olur.

sebzeleri önden kavurabilirsin.

Patates ve lor peyniri

Patates ile eski kaşar koymuştum aslında

odtü.

boğaziçi

ODTÜ bu yıl yapmayacak.

DEÜ

Tam olarak yazdığınız gibi hatta bazen daha kötüsü. Ailede kimse bir iş iyi yata kötü sonuçlanmadan konuşmaz.

İnanmıyorum bence çok aceleci davranıyorsunuz(ben de öyleyimdir :D) bu tür hurafelere inanmayın, nazar konusu sanırım şamanizm'e dayanıyor.
Dediğim yaşadağınız olaylar ise rastlantıdan ibaret çok anlam yüklememek lazım.

Sevdiğim şeyleri paylaşmayı hiç sevmem sırf bu nedenle.insanlar kıskanıp negatif bir düşünce ile bloklayabiliyorlar.sonuç olaraka evet inanıyorum.

inanıyorum tabii ki.

ayrıca o kadar da bilimsel olmayan bir şey değil bu.
insanın enerjisi ve manyetik alanı etkileniyor bir şekilde.
diğerleriyle etkileşim içindeyiz yani.
şamanizme dayanıyor diye anlamı olmamak zorunda değil ki.

inanıyorum.
aynen dediğiniz gibi sonuçlanmadan anlattığım neredeyse her şey sıkıntıya giriyor. bir de ben anlatmayı çok severim. kendimi tutmaya çalışıyorum artık.

net inanıyorum enerjisinden çok emin olmadığım insanlara, netleşmeyen işlerimi anlatmam mesela :)

Anında nazar değdirmişliğim var, o yüzden inanıyorum.
Kuzenimin eski retro çok güzel bi televizyonnu vardı, çok begendiğimi söyledikten 2 dakika sonra çocuğu koştururken çarpıp kırılmıştı. Korkuyorum beğendiğim şeyi söylemeye

nazar deveyi kazana, insanı mezara sokar derler büyükler. Başıma gelenlerden sonra kesinlikle inanıyorum. Dikkat etmekte fayda var.

@mcgrain, acelecilik elbette sorun bunda hem fikiriz ama acelecilikle ilgili olmayan şeyler de var mesela yakın zamanda çok değerli bir alet gelip gören kişilere anlattıktan bir kaç gün sonra yandı.

Evimize gelen misafirlerle sohbet esnasında misafirler evi övdü şöyle yeri güzel böyle açısı güzel şöyle esiyor.

Şimdi evin içinde pişiyoruz, 5. kattayız her yerinden karınca çıktı, hemen evin önünde inşaat başladı evi her gün silmemize rağmen tozdan illallah ettik, her gün tesisatının bir yerleri patlıyor, daha sayamadığım bir sürü sorun oluştu.

Yani demek istediğim henüz olmamış olaylarla ilgili değil mevcut elimizdekileri de birileri överse hemen arkasından o şeyde bir sıkıntı yaşıyoruz.

inanırım

inanıyorum evet, birçok kez yaşadım. birilerinin nazarı beni duman etti.

ama bir şey fark ettim, ben nazar değdirebiliyorum hatta kendime bile :D

inanıyorum. çokça da örneklerini yaşadım. ve buna riayet edersem de başıma işi gelmiyor çok şükür. daha 1 ay önce başıma geleni anlatayım.
stanley fatmax 5 mt'lik metrem vardı. ömür boyu garantili 3 mt'reye kadar kırılmadan açabiliyorsun inanılmaz bi mıknatısı hassasiyeti falan var.
gören herkes çıldırıyor. kontrolünden ustasına.
ben de elimden hiçbir şey düşürmem kolay kolay. örneğin telefonlarımı kılıfsız ekran koruyucusuz kullanırım daha da düşürüp çizmişliğim kırmışlığım yok. ben o metreyi elime aldım. 18 mt'den düşürdüm. kırılmadı, 27 tonluk demir tırının altında kaldı bir şey olmadı. bunların hepsi 1 haftada oluyor he.
en son kontrolün teki ya bu ne güzel bunu ben alayım dedi. ceks dedim. demez olaydım. adam vrf'den yerin ölçüsüne bakarken o esnada. metreyi çeliğinden koparttı. ulan metre çeliğinden kopar mı?
metre 5 mt ölçüğü yer 3.40 ve başardı.
bebeğe ineğe ve arıya çok çabuk nazar değer derler ona artık siz stanley metreyi de ekleyin ehueheh. daha iyi bir şey kullanmam dekor metre ile devamkee.
gerçi milletin ağzı da durmuyor. nazar olmasın diye dandik arabaya binersin kesin batıyor işleri kötü sattı nakte çevirdi derler. iyi araba alırsın. ooo yandaş voleyi vurdu derler.
göz mühim. maşallahı ağızdan eksik etmemek lazım.

İnanıyorum açıkçası. Bir gün bir yerde yaptığım işle alakalı güzel sözler söylenmişti vs, akşamına felaket hasta oldum. Yoktan yere mide bulantısı, titreme vs yaşadım.

inanmıyorum.

@solo verdiğiniz örnek üzerinden gidecek olursak, karıncalar birden peydah olmadı heralde orda. ya da inşaat zaten yapılacaktı. tesisat da malzeme ve işçilik ile ilgili. sizin sıkıntılar nazar için fazla somut. genelde daha soyut şeyler ve tesadüfler için insanlar söylüyor.

yeni aldığı kıyafeti arkadaşı fazla süzdü kıskandı, iki dk sonra kuş pisledi gibi.
çok yakışıklısın dedi bir akraba bayramda, ertesi gün hasta kalktı vs.

ben de şöyle bir şey anlatayım salona yeni eşya aldığımız zamanlar, ses duyduk annem teyzem evde, baktık masanın üzerinde göçük var, bulamadık nedeni başta, baktık avizeden elmas şekilli parça düşmüş durup dururken. annem nazar demeye başladı. teyzem daha fena. bence tamamen malzeme ve üretim ile ilgili. sonuçta her üretim kusursuz olmuyor. fabrikalarda 100% hatasız kalite standardı yok zaten. 10binde bir oluyordu belki o da bize denk geldi.

bir de insan bazı şeyleri, kendi istediği/inandığı şekilde yorumluyor, algıda seçicilik doğru tabir mi bilmiyorum.

istesem nazara inanabilirdim. mesela gitar çaldığım videolarım vardı, bi gün canlı yayın yaptım, ertesi gün parmağım kırıldı. 3-4 aydır gitar çalamıyorum doğru düzgün. bir arkadaşım sana nazar değdi dedi. bense buna inanmamayı seçtim. ben bu parmağı bi öfke nöbetinde kırdım ve bu benim sorumluluğumda. bunu ben yaptım yani. suçu başkalarına atmak yerine kendimize dönüp bakmak en mantıklı ve faydalı yol. hayatta neye inanırsak o tezahür ediyor. o yüzden ben de tüm kontrolün benim elimde olduğuna inanmayı ve dışarıya daha fazla güç atfetmemeyi seçiyorum.

ama şu var, başka insanlardan etkileniyoruz. misal bi projemiz var ve bunu baltalayacak kötü niyetli arkadaşlar ya da kişiler var. onların bakış açısından ve enerjisinden etkilenmemek için onlardan bitakım şeyleri saklı tutmayı seçebilirim. çünkü enerjilerden şimdiye kadar çok çabuk etkilenen biri oldum.

demem o ki tüm güç içimizde. siz izin vermezseniz, auranızı çelik zırh gibi takınırsanız bişicik olmaz. ama korkarsanız nazar değecek diye, o zaman halden hale girmek zorunda kalırsınız. mesele kendimizi güçlü tutmakta diyor susuyorum. sevgiler.

@durme, çok güzel anlatmışsın ama işte buna nazar denmiyor mu? hadi nazar demeyelim ismine zurna diyelim sonuçta aynı yola çıkıyor gibi anlattıkların?

@solo

parmak kırılması değil de, ikinci kısımda evet nazarı anlatmış.

ben de hep tesadüf olduğuna inanmak istiyorum ama ne zaman mutlu olsam, başıma çok iyi bir şey gelse bu mutluluk kısa sürüyor. bu yüzden sevincimi hatta gerçekleşmesini istediğim planlarımı bile gizliyorum artık. bunla ilgili bir ted vidosu vardı, belki ilgilenirsiniz:)

www.ted.com

@solo tamam adına nazar diyin isterseniz ama benim bahsettiğim tamamen metafizik bir şey değil. bir başkasının hayata bakışı bizi etkileyebilir, moralimizi bozabilir vs. yani siz izin vermedikçe hiçbir şey olmaz.

lakin güçlü hissetmiyorsanız, o zaman saklarsınız, belki batıl inançlar geliştirirsiniz bunu bertaraf etmek adına. misal nazar boncuğu. işe yarayabilir de zira siz inanıyorsunuz iyi geleceğine.

ben inanmaktan ziyade kötüye gideceğini hissediyorum. Gaybı Allah bilir.

inanıyorum. zaten olmasını istediğiniz şeyleri olana kadar başkaları ile paylaşmak pek önerilmez.

inanmak için sağlam argümanlı bir neden bulamıyorum. deneyselliği de yapılamıyor. başa kötü bir şey geldiğinde "nazar ettiler" yorumu yapılabilir. ama o yorum olmadığında da "başa bir şey gelmiş olması" değerinden bir şey kaybetmiyor. başınıza gelen şeylerin tek sebebi determinizm'dir. o kadar. yani öncül domino taşları devrilmiştir.

kendi deneyselliğini yap. yaptığın işle ilgili olumlu tüm şeyleri hiçbir zaman söyleme. bakalım kaç defa işe yarayacak bu.

belki de sen "çok fazla paylaşım yapmayı seviyor" da olabilirsin. yani "sana öyle geliyordur" belki.

Pubg oynamak

yazın dalıyorum kışın kayıyorum

plastik modeller içime sinen tamamlanmış modelim hala yok gerçi.
motosiklet ile orta-uzun yol
fotoğraf çekiyorum bir de

sahibinden emlak, araba ilanı bakmak xp

Fotoğraf çekmek, editlemek(hafifçe), yeni şehirler keşfetmek, yabancı dil öğrenmek, aslında sadece yabancı dil değil sürekli yeni bir şeyler öğrenmek. Ama derinlemesine öğrenmek. Konuya hakim olana kadar.

cigerim cikana kadar kosmak. motor surmek. her ikisini de her gun yapiyorum.

kriptopara, calisthenics, yemek yapmak, bolca seyahat. ufaktan da bitki yetistiriyorum ama henuz hobi boyutunda degil bence.

dolma kalem doldurmak, temizlemek ve de yazmak. uzun ve yalnız yürüyüşler.

Kriptopara, borsa, trade

Bisiklet,bisiklet

Birisi yurtdışında olmak üzere 5 arkadaşımla Red Alert 2 oynamak en büyük hobim. Bunun dışında hiç bir hobi sahibi değilim.

merhabalar. ben psikoloğa gidiyordum Mart'tan önce. Ara vererek 5 aya yakın gittim. faydalı olduğunu, bana olumlu bir şeyler kattığını düşünüyorum. ancak psikologta yapacağım konuşmaları günlük hayatımda sürekli kurgulamaktan yorulmuştum. faydalı olduğuna inanmama rağmen bu sebepten bıraktım. ayrıca maddi olarak zorlamaya başlıyordu. maddi imkanım daha iyi olsa bir şekilde devam ederdim.

Hayatımın bir döneminde yaklaşık 1 yıl boyunca terapi aldım.Aslında aile kaynaklı sorunlarda bile düşünce yapısını kendimiz değiştirmemiz gerektiğini düşünüyorum ama uzman değilim tabii. Çünkü terapilerde düşüncelerimle yüzleşiyordum ve çoğunun ne kadar gereksiz olduğunu fark ediyordum. Anksiyetem var. Nasıl idare edebileceğimi baya öğrendim sayılır.

Bende olumlu etki yaptı. Kalabalık ortamlara daha rahat girmeye başladım. Endişe ataklarım gelse bile başa çıkmayı öğrendim. Başkalarının ne dediğine de çok umursamamaya başladım.
Mutlaka alman gerektiğini düşünüyorum.İhtiyacın olduğunu düşünüyorsan vardır. Zaman bulunuyor. Hafta sonları gidiyordum terapiye. Evet maddi yönden etkiliyor. Her seans ücreti var sonuçta. Ama bu da bir hastalık olarak düşünmek lazım. Sağlığına harcıyorsun sonuçta.

terapi bir kez almayı denedim. taa 2014 civarı. 250 liraydı seans başı. bir kez gittim bir daha gitmedim. o zamanlar para pul değerinde de değildi ve 250 lira büyük paraydı. şimdi eminim artmıştır.

sonra psikiyatr denedim bir özel hastanede ucuzdu. ama bu adam da dinlemiyordu. 1 kez gittim antidepr yazdı. o da uykumu getirdi sürekli. bıraktım.

sonra stoiszm e daldım. o iyi geldi. devam ediyorum bu düşüncede olmaya çalışıyorum.

geçen sene yaklaşık 8 sene psikoterapi gördüm.

34 yaşındaydım.

34 senemi insanlardan asla yardım istemeyecek şekilde, bunun güçlülük olduğunu sanarak geçirmiştim. ama çok zor olsa da kendi kendime uğraşarak çözemeyeceğim davranışsal veya bilişsel sorunlarım da olabileceğini ufak bir ihtimal de olsa bir psikoloğun bana yardım edebileceğini düşündüm. ve geçen sene yeni yıl kararlarımdan biri o hep değiştirmek istediğim şeyleri değiştirmekti. bunun için psikoloğa gittim.


psikolog işini şöyle sanıyordum. ben bir koltukta uzanacam. o dinleyecek. şunu şöyle yap, bunu böyle yap diye açık direktifler verecek, ben de o direktiflere uyacam ve değiştirmek istediğim şeyler düzelecek. yani sigara bağımlılığı problemi olan birine psikolog, "sigara içme" deyince iş bitecek gibi bir aptalca düşünce. tabii abarttım bu kadar aptalca değildi düşüncem :)


başlarda biraz şüpheyle yaklaşsam da aslında olayın sadece benim anlattıklarımla kalmadığını gördüm. misal ben bir şeyler anlatıyorum, sorunlarımı anlatıyorum, kadın da bana sorular soruyor. ama soruların cevabını da ben veriyorum o değil. sorduğu her soruyla kafamda yeni bir pencere açıldı hep.

değiştirmek istediğim o beni mutsuz eden davranışların mekanizmasını zamanla anlamaya başladım. mekanizmayı anladıkça olayı yönetmek kolaylaşmaya başladı. sonra o durumlarla başa çıkabilmek için bazı silahlar kazandırdı bana bu soru cevaplar falan.

arada kitap okumak falan gibi ödevler de veriyordu. ya da anketler, ya da işte yazılacak şeyler. bunları da yapmak ayrı bir farkındalık kazandırıp olay terapi/özel ders arası bir şeye dönüştü. genel olarak insanlar, hayat hakkında inanılmaz bilgilendim. çocukken kurduğumuz o hayat görüşünün aslında tek doğru olmadığını anladım. dünya bambaşka bir yer oldu.


bu süreç sonunda arkadaşlarım da bendeki değişikliği farketti. şimdi arkadaşlarım bir sıkıntıları dertleri olduğunda gelip bana anlatıp fikir alıyorlar. bunun için dün bir arkadaşım şöyle dedi "kime söylesem anlayamayacağı bir durum olunca gelip sana anlatıyorum. sen bir şekilde benim kendi yaşadığım şeyi benden daha farklı bir gözle bakıp benden bile daha iyi tanımlayıp, bana anlatıyorsun. " bu gerçekten de böyle oldu artık çünkü o terapide edindiğim silahları artık çok etkin kullanıyorum.


benim sorunlarım ile sizinkiler farklıdır bilmiyorum ama bir çoğu benim küçüklüğüme hatta annemle (ben erkeğim) olan ilişkime geldi. annemin ben çocukkenki bazı tutumları bende bu tarz sorunlara yol açtı. ama ben anneme düşman olmadım bunları görünce zira annem babamı dirsekle dürterek şöyle dememiştir ben çocukken eminim:" bak bak şimdi nasıl yanlış, çarpık düşünceler ve davranışlar kazandıracam kekoya ahahaha"

annem de kendi ailesinden bir şeyler gördü orada gördüklerini yanlış yorumlayıp benim için en iyi olanın bu olduğunu düşünerek böyle yaptı. ama yaptıklarının ileride ne gibi sorunlar doğuracağını bilmiyordu. bilmesine imkan yoktu. o yüzden gidip de annemin boğazına çöküp 30 sene önce bana neden şöyle yatın sen ya demedim.


bütçe olarak uzun süreli terapi gelirinize göre sarsıcı da olabilir. ama eğer benim durumum gibi sizi çok rahatsız eden ama yıllardır değiştiremediğiniz şeyler varsa, hayat kalitenizin yükselebileceğini düşünüp, risk alıp (terapi işe yaramayabilir de) bir müddet lükslerinizden vazgeçmek denemeye değer.

tabii burada psikolog seçimi eminim önemlidir, ben şansa seçtim, çok araştırmadım ama sizin tutumunuz da aşırı önemli. bu konuda, değişim için ne kadar azim gösterdiğiniz ne kadar çabaladığınız ve psikoloğunuzla ne kadar uyumlu çalıştığınız da önemli. psikoloğunuzun söylediği şey size aşırı mantıksız geliyorsa aranızda bir uyum yoktur. aşırı mantıksız bulduğunuz bir şeyi azimle denemezsiniz. en iyi ihtimalle biraz dener, eğer hemen sonuç alamazsanız bırakırsınız.


ben kendi terapi sürecimden inanılmaz faydalanarak çıktım. kendi adıma rönesans sayıyorum. 34 yaşına kadar bu dünyada yaşayan ben ile son 1 buçuk senedir yaşayan ben aynı insanlar değiliz.

hem psikologum hem de psikiyatristim var. Belli aralıklarla ikisi ile de görüşürüm. düzenli gittiğim dönemler olduğu gibi uzun dönemler ihtiyacım olmayan süreçler de oldu.

işe yaradı mı konusunda evet, inanılmaz işe yaradı. ama şunu kabullenince süreç daha verimli geçiyor: bu süreç sizi mutlu etmek zorunda değil, canınız çok yanabilir ama bu yaralara bakmaya istekli olmak lazım. bir de gerçekten çabalamalısınız. kendinizle uğraşmalısınız. iç görünüzü geliştirmeye çalışmalısınız. bunlar terapiyle de oluyor ama siz de bakın okuyun çabalayın.

bu dünayada yaptığım en doğru şey terapi almak. gitmeseydim şu an muhtemelen manyak, çekilmez, narsist bir insan olurdum.

terapi almiyorum. psikiyatrim/psikologum da yoktur.

psikoloji dunyasinda hizmet veren insanlari bilimin seyhleri olarak goruyorum. benim icin ha dini bir seyhin yanina gittim, ha bilimin seyhinin yanina gittim. ikisi de ayni sey.

seyhler, yol gosterir. akil verir. insani dinler. insan kendini iyi hisseder. karsilginda seyhe para verir.

gitmeyin demiyorum. bu dogru veya yanlistir da demiyorum. gidip gitmemeniz beni ilgilendirmiyor. ben gitmiyorum.

letmegooglethat.com

Buff kardeşim teşekkür ederim cevapladığın için, ÖSYM nin sitesine bir gir bakalım anlaşılır bir bilgi var mı orada?

www.osym.gov.tr

@buff +1

gayet anlaşılır bence

30/06/2020 başlangıç tarihi
13/07/2020 de son gün

06/09/2020 sınav tarihi

Ösym sitesinde bu şekilde, tabi değişme olmaz ise

Teşekkür ederim sagolun

Şu zamana kadar hiç yapmadıysanız başlamak için doğru zaman değil.Dışarıda her gün 1 saat yürüyüş yapma imkanınız varsa güzel olur bunun yanında evde direnç bantlarıyla ve serbest ağırlıklarla bir çok egzersiz yapılabilir

aynen şu an hiç mi hiç zamanı değil.

Evde leslie

Bence de zamanı değil

ayrıca dediğiniz etkiler için en güzel şey yürüyüş yapmak.

Kulaklığınızı takıp her min 1 saat açık havada yürüyüş yapıp düşünmek, hayal kurmak, hayatın muhasebesini yapmak harika bir terapi.

Biraz sağlıklı beslenme, uyku düzenini iyileştirme bir de yürüyüşle hayatınıza müthiş katkı yapabilirsiniz.

ama ayakkabınız iyi bir ayakkabı olsun. dandik bir ayakkabıyla yürümek işkenceye dönebilir.

2 adet 10kg'lık ağırlıkla 1 sene çalıştım evimde. sonra aktivite istediğim için spor salonuna yazıldım. ben 250 ödüyorum ama bunun içinde hamamı,masajı ve orta büyüklükte bir havuzu var.

bence asla!

Hocam karantina döneminde evde spor yapmak baya popüler hale geldi ve bununla alakalı çok fazla sayıda videolar çekildi. Özellikle İngilizce yayın yapan kanallarda gerçekten güzel hareketler var ve İngilizce bilmenize gerek yok.

Sporun anti depresan etkisi var, bu dönemde canınız da sıkkınsa tam sırası!

Ama spor salonuna gitmek iyi bi fikir değil, hem maddi hem de sağlık açısından. Üstelik parayı verip gidip gitmeyeceğiniz belli değil. Bu zamana kadar spor salonuna paralar verip de gitmeyen şahsım, evde spor yapıyorum karantinadan beri gayet de iyiyim çok şükür.

Sizin için spor yapmanın motivasyonu ne? İyi gelir diye mi düşünüyorsunuz? O zaman motivasyonunuzu güçlendirmek bedeninizi harekete geçirir. Spor yapmak ve anti-depresan, mutluluk üzerine yazılar okuyabilir, videolar izleyebilirsiniz.

Siz bedeninize güzel yatırımlar yaparsanız, kendinize, daha iyi hissedersiniz emin olun.

Kolay gelsin!

major depresyon tanili degilim ama ruh sagligi alanindayim. Ilk haftalar ilac kullaniyorsaniz ilac etkisiyle, terapiye gidiyorsaniz terapi sureci ile ilgili olarak kendinizi daha kotu hissetmeniz dogaldir zira terapide aslinda yaranizi acip, desiyorsunuz. ilac kullanirken de vucudunuz adapte olmaya calisiyor. Bu ratz korkular, umutsuzluklar donem donem olacaktir. Burada onemli olan nokta bu duygu ve kaygilarinizi doktorunuza ya da terapistinize acmaniz olacaktir. Soylenen yardimci teknikleri uygulamak, duygularinizi kabul edip anlamaya calismak onemlidir.

Dedigim gibi doktorunuz veya terapistinizle iletisimde kalirsaniz zaten size gerekli yonlendirmeyi yaparlar. Bir de herkesin hayat hikayesi farkli oldugu gibi bu surecleri de farkli geciyor. Bu yuzden baskalariyle kendinizi kiyaslamak yerine sureci kabul etmek daha iyi.

@fraise çok teşekkürler şuan sadece ilaç kullanıyorum. Doktorum depresyon bu dereceyken terapinin faydasız olacağını 6. Haftadan sonra ilaçlar da işe yararsa terapi alabileceğimi söyledi. Ama öncesine göre kıyasla daha kötüyüm henüz 1 haftadır içiyorum ilacı.

Evet tanı aldım. Çok uzun sürüyor meret. Takribi iki buçuk yıl oldu tanı alalı, bir de tanı öncesi doktora gitmeye cesaret edemediğim zamanlar var tabii.

Evet çok korktum, hala korku geçmiş değil. İlk haftalar durum ağırdı yazdığınız gibi. Çift ilaç yazmıştı doktorum. Bir süre sonra ilaçlar etkisini tamamen göstermeye başlayınca belli bir süre kuş gibi hissediyorsunuz, mutluluktan delirirsiniz. O birkaç ay, kendimi inanılmaz verimli, coşkulu hissediyordum. Acayip bir dönemdi.

Sonra rayına oturduğu, sakinleştiğim bir dönem var. Daha sonra da artık dozun yeterli gelmediği bir dönemim oldu, çok leşti. Dozunu artırdı doktor falan.

Sonra tekrar bir yeni doza tepki verme süreci, coşkulu bir dönem, sonra yine bir rutine girme döngüsü. Böyle bir süreç işte.

Şimdi iki aydır ilacım bitti, bok gibiyim. Doktorum farklı şehirde olduğu için yazdıramadım. Her şey ilaç bitene kadar açıkçası. Sağlam bir psikoterapi almadıktan sonra çok zor. Onun için de para dökmek lazım maalesef.

Şu an kendimi ilaçsız yaşamaya alıştırmaya çalışıyorum.

Çok geçmiş olsun. Umarım siz daha kolay anlatırsınız

@bir fincan kahve ile film izlemek çok teşekkür ederim. Size de çok geçmiş olsun umarım en kısa sürede iyileşirsiniz.

Majör depresyon tanısını birçok kez aldım ve ilaçlı tedavi gördüm. Eşzamanlı olarak psikoterapiye gidemediğim için tedavi olamadım sürekli nüksediyor.

Fakat aynı zamanda spor da yapmak ve entelektüel faaliyetlerde de bulunmak gerekiyor. Yani kısacası "meşguliyet" deniyor ama nitelikli meşguliyet olmalı ve beden sağlığına hizmet edecek şekilde yapılabilmeli. Spor çok kıymetli, sanat, zanaat, sosyal sorumluluk faaliyetleri vs de çok önemli olumlu etkiler sunuyor.

Demek istediğim, psikoterapi alamıyorsan bu saydıklarımı yap kendini desteklemek için. Hem majör depresif olmak hem spor yapmak mecburiyetinde olmak beni daha çok yıpratmıştı ama 2+2=4 kadar çetin bir gerçek ki spor çok önemli. Yapmaya kendini şartlamak lazım. Bunu kendime de söylüyorum.

hem tanısı olan hem de ruh sağlığı alanında olan biri olarak söyleyebilirim ki ilacı ilk kullandığını dönemler ağırlaşma olabilir. daha öfkeli, daha tahammülsüz ve daha kaygılı hissedebilirsiniz.
ben son bir yıl içinde 2 major depresyon dönemi yaşadım. ki zaten hali hazırda anksiyetem için düş dozda ilaç alıyordum. terapi geçmişim de var. ama size de doktorunuzun dediği gibi ağır dönemdeyken terapi efektif olmuyor. ben terapi sürecinde kendimle ilgili birçok şeyi farketmiş olmama rağmen atak döneminde zihnim çalışmadığından, yataktan çıkamadığımdan hiçbir işe yaramıyordu. Biyolojik olarak biraz da olsa toparladıktan sonra terapi iyidir.

ve eve iyileşemicem korkusu yaşadım. toparlayınca da ya tekrar ederse korkusu yaşadım. doktorumla da konuştum bu durumu. bazı insanlar biyolojik olarak buna yatkınlar biliyorsun, kendini kötü hissettiğinde tedavisi olan bir şey en azından dedi. ben de artık tekrar gelebileceğini kabul edince korkularım bir miktar daha azaldı.

@ruh i tibbiye çok teşekkürler. Peki kaç yaşından itibaren böylesiniz ? 25 ten sonra çıkması normal mi bunun ?
@muhayyer divan çok teşekkürler. Ben de spor yapacağım ama şu korona dönemi bitince.