bence internet + erasmusta sosyal ortam. hiç kursa falan gitme, ingilizceni geliştirebileceğin bir ortama gidiyor olacaksın zaten. gir insanların arasına konuş, soru sor, türklerden uzak dur, bir süre sonra konuşma seviyenin arttığını kendin de fark edeceksin. kursa vereceğin parayı da biraya ve seyahate yatır.

ben kendi erasmus deneyimimi böyle geçirdim, sonucunu gayet efektif olarak gördüm.

iyi eğlenceler.

barabas +1, genç bir üniversite öğrencisinin, hele ki erasmus'a gidecekken, ingilizce gibi bir dil için kursa 2700 lira vermesi benim canımı yakar. "sana noluyo amk" diyebilirsin ama yanar işte. ingilizce öğrenmek kolaydır demiyorum ama ingilizce öğrenmesi en kolay yabancı dil bence. halihazırda b1 seviyesindesin, öyle şuursuz ve ne yapacağını bilmeyen biri de değilsin. erasmus'ta zaten yardıracaksın. boşuna para verme abi ona. kendi çabanla git. reddit'te takıl, quora'da takıl, podcast dinle, interpals'tan arkadaş bul skype'tan görüş konuşma pratiği istiyorsan vesaire. seçenek bol.

bak fince öğreniyorum çünkü seneye finlandiya'ya yerleşeceğim, rovaniemi valisi olacağım deseydin derdim ki gerekiyorsa 10 bin lira ver, git dili hakkıyla ustasından, hiçbir şeyi kaçırmadan öğren. ama ingilizce? b1 seviyesindeyken, erasmus'a gidecekken, üniversiteliyken? tövbe biss. hayır. ulu önder kenan komutan'ın da ifade ettiği gibi: olamaz, olamaz, kesinlikle olamaz!

Kursa gitme

Kursa git veya gitme bir sey fark etmez her turlu tarzanca konusacaksin insanlarla iletisim sikintilari yasayacaksin her turlu kurs care degil.

geçmiş olsun. uzun vadeli değil de kısa vadeli yapılacaklar listesi belirliyorum. gitmediğim yerlere gitmek ve tatmadığım lezzetleri tatmak gibi. uzun vadede denemek istediğim çılgınca şeyler var ama sanırım benden başka kimse bilmiyor bunları.

kimilerine saçma gelse de "25'ten önce 25" listem var, yetiştireceğim diye umuyorum.

Böyle bir listem yok. Ne kadar dolu yaşarsan yaşa ölüm anında hep bir şeyler eksik olacak.

dissendium kankitoya katılıyorum bu konuda, ne yaparsan yap her zaman eksik kalacaksın. daha doğrusu, bu bakış açısıyla ilgili. kimisi hayatını köyünde geçirip mutlu yaşar ve ölürken hiçbir şeyin eksikliğini hissetmez. kimisi ise çok şey yaşamış olmasına rağmen "daha fazlasını yapabilirdim" der.

o açıdan benim kesinlikle şunu yapmalıyım/yapayım listem yok. yaptıklarımın, yapabildiklerimin tadını çıkarmaya bakıyorum şahsen.

yok.

der meister ve dissendium aynı fikirde birleşir de ben itiraz edebilir miyim, her ikisine de koccaman bir +1.

listeye dökünce zorunluluk gibi, görev gibi oluyor; benim hevesim kaçıyor öyle olunca. hepsi aklımda ve anı kovalıyorum, hangisi için imkan oluşursa bam bam bam...

abi geçmiş olsun.

alaska'ya gitmek orada şöyle 1 ay falan vakit geçirmek isterdim. kış mevsiminde elbette

geçmiş olsun.
bir listem yok ama yapmak istediğim şeyler oldu her daim hayatımda.
bunları gerçekleştirmeye bakıyorum. mesela paten kaymayı çok istiyordum eşim 30 yaşımdan sonra bana paten hediye etti.
şimdiki amacım tekrar davul çalmaya başlamak. altyapısını yapıyorum şimdiden. bir seneye kalmaz sahnelere dönerim sanırım.

Geçmiş olsun. Ölüme yaklaştığın trafik kazası gibi olaylarda bunlar geliyor aklına, ama bir kaç ay sonra normale dönüyorsun. Ben de yaşadım maalesef bu süreci.

Benim tek tek isteklerim oluyor. Mesela şu anki hayalim kuzey ışıklarını görmek. O gerçekleştikten sonra başka şeyler gelecek.

ludovico einaudi konserine gitmek, adamı canlı canlı dinlemek

bugün, mutluyum. uzun zamandır inmeye çalıştığım bir kilo eşiğinin altına indim. hasta oldum, iştahımı inanılmaz kesti. mutluyum işte.

Birkaç his bir arada ama en baskını umut ve heyecan sanırım. İstediğim bir şey var ve nedense aşırı bir umut içindeyim.

dün bir kızla buluştum, istediğim gibi geçmedi.
zaten günün başından beri iyi hissetmiyordum, birlikte olduğumuz süre boyunca da tespih böceği gibi içime kapandım. eve döndüğümde çok bitik durumdaydım.

hala toplayamadım. geçmesini bekliyorum.

sıcak havadan nefret ettiğim kadar başka hiçbir şeyden nefret etmiyorum sanırım. sıkılıyorum, hava yüzünden hiçbir şey yapmak da gelmiyor içimden. oturup wimbledon izleyeyim diyorum ama oturduğum yerde maç izlerken bile bunalıyorum pü allah belasını versin böyle havanın. şimdi kahvaltı hazırlayacağım, umarım doyunca biraz daha iyi hissederim.

umutlu, güçlü hissediyorum şu sıralar biraz pişmanlıklar var geçmişe dair ama iyidir o da lazım..

en fazla hissettiğim şey ise tabii ki %100 olmasa da sağlıklı olmak.

şu hayatta kendimce en iyi yapabildiğim şeylerden biri istediğim zaman maraton kafa yapısına girip uzun süreli bir irade gösterip sonunda radikal şeyler başarabilme yetim. Tunnel vision da ilerliyorum...

afedersin b*k gibi.
seyahat dönüşü enerjim yok, ayağım sakat ve kısa vadede iyileşecek gibi durmuyor. üstelik on gündür sakat sakat koşturup evrak hazırladığım başvurunun deadline'ı kaçtı (kaçmadı da şrfszlik yapıyolar). neyse ki ofis serin, sakatım diye işleri yayabiliyorum ve dostlar var^^
o kadar da kötü değil miymişim ne o.O
yok lan kötüyüm :(

bıkmış.yaz bitsin ya skerim yazı.
kışın gözünü seveyim.

Sıkkın, bıkkın, bunalmış, güçsüz, ne yapacağınız bilemez bir halde; zor hayaller, boş beklentiler peşinde. Depresyondur dimi kesin böyle boktan olamaz =/

İyiyim. Enerjiyi yüksek tutalım.

Klima çarptı berbat durumdayım işten sıkıldım ancak arkamda Genel müdür çalıştığı için çalışıyor gibi yapmak zorundayım. :(

haftaya izne ayrılıyorum, onun öncesinde çalışmama isteği yoğun. birşekilde yuvar topar gidiyor.

işi gücü olmadan evde oturanlar bir de bunu yazanlar, size gıcığım...

Hem mutlu, hem panik, hem endişeli. Ne varsa hissediyorum.

Tatile geldim, mutluyum. Patron "Bizi iş ne oldu" demiş, uygun bir dille "Tatilde olduğumdan bir halt olmadı" deme yollarını arıyorum. Bir yandan da nasıl yetiştirsem diye düşünüyorum.

genel olarak bok gibi. beraber okula geldiğim arkadaşa sürekli sitem ettim mesela, bu arada araba kullanıyordum. ama kendi işlerim var onlarla kafa dağıtıyorum. sonra tekrar işsizlik, sevgilisizlik, herkes gezerken veya maaşını hak ederken, zevk aldığım boş işlerle uğraşacağım.

saçımı kestirdim kestireli bir türlü ne yapmam gerektiğine karar veremedim.
sağa atıyorum olmuyor, sola atıyorum durmuyor. topluyorum, o hiç değil.

evet, bu sıcak yaz gününde tek derdim bu sanırım.

saçma bir sebeple işten ayrıldım dün. çok matah bir iş değildi ama 3 yıldır çalıştığım, odemelerimi yapabildiğim bir yerdi sonuçta.

boşlukta... umutlu... gergin...

iyi değil...

Valla ben iyiyim. Kotu hissedenler kendini kapamasin, disariya acik dursun. Cunku iyi hislerin nereden nasil gelecegi belli olmaz. Engelleri hep kendimiz kendimize koyuyoruz. Hayatta engelleri kaldirmak gerek diye dusunuyorum.

Günler çok aktif geçiyor. Ondan süper.

Başıma bir bela aldım. Tedirgin hissediyorum. Normal hayat istiyorum.

sen soruyu sorunca ben de merak edip çok kısa bir gugıl araştırması yaptım. ölmüyorlarmış keratalar, için rahat olsun. terminal velocity deyolla.

@vegas: balkon yok ki evde.

@st curse: yani aniden saldırıp üzerime atlamayacak her canlı için aynısını düşünüyorum. süpürge ve ev küreği ile halletmeye çalışıyorum.

Belli bi yüksekten sonra oyle ufak hayvanları atmanin herhangi bi zarari yok diye biliyorum, 12. Sinif fizik dersinde bunla ilgili bi konu vardi hatta. Bu belli yukseklik de karinca vs icin baya alcak yani 1 metre gibi bi sey olabilir, yani olmaz merak etmeyin. Ama ben direkt öldürürdüm sanırim boceklerden pek hoşlanmayan biriyim :/

Yok, ben de aynı şeyi merak edip "N'olur ölmesinler, dinimiz amin, fingers crossed" diyerek bakmıştım. Onların yüzey-kütle oranları yüksek, sürtünmeden dolayı paraşütlü gibi iniyor onlar. Yani çok paraşüt değil de, paraşütümsü. Yükseklik çok da fark etmiyor.

Yaşadıklarını hissettikleri tek andır belki de.
Ertesi gün güneş artık farklı doğar onlar için, kim bilir.

Ben bi parça peçeteye sarıp atıyorum, sonra bahçede kağıt vs. varsa onları da toplayıp çöpe atıyorum ara ara.

limit hız ve kitin tabaka koruyordur onların çırpı kıçlarını :)

Bunların limit hızları düşük olduğu için çok şiddetli bir şekilde düşmüyorlar yere, ayrıca kütleleri ve hızları düşük olduğu için momentum da üretemiyorlar, momentum üretemedikleri için zarar da görmüyorlar.

Ucaktan bile atsan bir sey olmaz:) Rahat ol. Hele bir karafatma sadece yuksekten dusmek degil, tahmin edemeyecegin bircok ekstrem kosula dayanabiliyor.

At.
Sonra aşağı in bak bakalkm yaşıyor mu.

restorandan restorana değişiyor o benim gördüğüm kadarıyla. kimisi oradaki saat dolana kadar sipariş kabul ediyor, kimisi yarım saat kala "kapatıyoruz knk sry" deyip iptal ediyor.

yemek gelir.

Geldi yemek, yedim bile ^^

bavul ve turna güvenilirdir. onlar erkenden koltuk alıyorlar. yani aslında sana baz fiyatından aldığı koltuğu kar ederek satıyor. yani 150-200'e kadar falan. sahih yani

bavul'u bilmiyorum ama ben daha 20 gun once falan yine skyscanner yonlendirmesiyle atlas'in internet sitesinden gidis-donus 300 liraya aldim harkiv'e. tripsta, airticket gibi acentalar duzgun. ben adini sanini bilmedigim bir acentaya yonlendirirse internette yazilanlara bakiyorum, kafama yatarsa aliyorum.

ayrica not: harkiv havalimani ukrayna'da gordugum en yolsuz, en serefsiz polislerin oldugu yer. donuste check-in yaptiktan sonra bir numarali kontuarin solunda kalan merdiveni degil de en sagdakini kullan pasaport kontrole cikmak icin. doviz burosuna yakin olan sol taraftakini mesken tutuyor o gavatlar, muhakkak pasaport kontrolu ayagina rusvet isteyecekler. ha isterlerse de sakin ol, salaga yat, birakiyorlar. genc, kisa sacli, sisman oc bilhassa tehlikeli, onun vardiyasina denk gelirsen arkana bakmadan kac.

Der meistrr +1

özgüven, zeka ve işini çok sevmek.
Zaten işini çok sevince çok çalışıyorsun.
Adamlar cidden çok çalışıyor. Her türlü işi yapıyorlar ben ceo'yum ulan demiyor adam hala ilk başta yaptığı işleri yapmaktan ve temelini attığı işlerde hala kendini geliştirmekten çekinmiyor.
Bugün kendisinin dediği şeyi söylüyorum: "işte ego olmaz benim de eksiklerim var söyleyin hepimiz konuşalım tartışalım"
İş konusunda ego yok belki ama gerçek hayatta başarının getirdiği yüksek özgüven var, hissediyorsun zaten.

Nasip, gayret ve farkındalık.
Farkındalık icin cok zeki olmak gerekmiyor bence ama şartları doğru okuyabilcek kadar kafa lazım.

Çok çalışma ile zengin olunsa hamallar zengin olurdu.

zaten zengin olanların arkasından hep ileri geri konuşuluyor dikkat ediyorum. bir tanıdığımızın çalıştığı, ayakkabı mağazası zincirleri olan bir yerin sahibi tekerlekli arabayla terlik satarak gelmiş bugünlerine. meslek aşkından ölüyorum diyordu birinde.

bence nasip diyorum. tamamen Allah'ın elinde her şey isteyene ve istediğine veriyor. inşAllah bize de verir bi gün. :D

Asosyallik şart.

Hangimiz rahatı bırakıp, sosyal medyayı bırakıp, telefonu bırakıp işimize gücümüze sımsıkı asılıyoruz ki

lol çok çalışmak, özgüven ve sosyal zeka üçlüsü zengin etseydi türkiye'nin %75'inin falan zengin olması gerekirdi. zenginliğin yöntemi falan yok, olsa herkes zengin olur. başkasının yapamadığını yapacak, başkasının bulamadığını bulacaksın. daha doğrusu, zenginliğinin yolunu kendin üreteceksin. benzer şekillerde zengin olan bir sürü insan olabilir ama kimse başkasının tavsiyesiyle hareket edip de zengin olmaz. babandan para kalmamışsa tamamen kendi düşüncelerinle, planlarınla zengin olursun. çok çalışmaymış sosyal zekaymış geçin bunları, ne iki lafı bir araya getiremeyen tembel öküzler paraya para demiyor.

MaNOfTheYear, rahatlığı bırakıp severek yapacağımız bir iş var da biz mi yapmıyoruz. adamlar bugünlerine severek gelmiş. dikkat edersen hepsinde de yapılan işe karşı arzu ve istek var.

Zenginlik ticareti bilmekle, parayi gerektigi gibi cekip cevirmekle olur. Şans ile cok miktarda para elinize gecse dahi bunlari bilmeden iki gunde hava olacaktir.

Trollziya, ülkenin farklı şehirlerinde birden fazla mağazası olan adamları da zengin sayıyorum bu soruda.

Nasil ya! Bir siyasetciye yalakalik yapmislardir!!!

Acımasız olacaksın. arkadan iş çevireceksin, kurnaz olacaksın, hırslı olacaksın, ahlaki değerlerin pek olmayacak, her yol mübah olacak. Fırsatını buldun mu herkesi ezip geçeceksin.

@komando kani var bende, bu bana inek şaban'ın bir filmini hatırlattı. kız tavlama taktikleri veriyordu arkadaşı ona ya o film. :D

kafayı kullanabilmek, odaklanabilmek, fırsatları değerlendirebilmek, girişimde bulunabilmek, belli ölçülerde risk alabilmek ve öncelik vermek gerekiyor başarıya ulaşmak için.

ayrıca vizyon ve farklı bir şeyler katabilmek de önemli.
vizyondan kastım sanat, sepet, kültür anlamında değil.
neyin para edeceğini, hangi yatırımın daha doğru olabileceğini, sonraki 3-5 adımlık süreci görebilmekten ve anlamaktan bahsediyorum.

farklı şeyler konusu da...
pazarcı da olsa, iş adamı da olsa, mutlaka kendine göre bir yöntemi olur bu insanların.
ya hiç kimsede olmayanı satar ya bunu çok stratejik bir noktada pazarlar ya tek bir mal satar, oradan yürür ya iyi bir fikirle ortaya çıkar.
yani illa ki kendi kendine bir strateji belirler.

o yüzden hem şans, hem zeka.
ama saf bir zekadan çok, biraz sokak ya da bulunulan sektörün kültürünü bilmek, biraz da o zekayı kullanacak akla sahip olabilmek lazım.

sıfırdan yükselmek cidden çok az kişiye nasip olur. zaten zengin olmanın sırrı ticaret.

bu "biz önceden şöyledik böyleydik" diye fakir edebiyatı yapan insanların çoğu aslında çok da fakir değil. belki okula gitmemiş, kitap okumamış ama tarlaları toprakları, memleketten kira gelirleri falan oluyor. sermayeleri var ama gizliyorlar bence. bir de biri bir iş açacak oluyor abisi eşinin bileziklerini satıyor, birbirlerine destek oluyor. yaşam tarzlarını değiştirenler gözümüze çarpıyor.

bizim bir akrabamız var adamın güzel bir yerde 4 bloklu sitesi var, karısı evlere temizliğe gidiyor. çocuklarını yurtdışında okutabilirler ama dumlupınar üniversitesi gibi bir şeye yolladılar. sürekli fakir edebiyatı yapar. yaşam tarzlarını değiştirmeyenler de oluyor. biz onları fakir zannediyoz.

orta sınıf, eğitimli insanlarda bu imkanlar olmuyor. spora git, dış görünüşüne para harca, kültürel aktivitelere katıl, beslenmene dikkat et, evini temizlet, yurtdışında tatil yap, taksiye bin vb. mayıştan bir şey artmıyor, para işletemiyor, yatırım yapamıyon. zaten ailen şehirli en fazla kendilerine ait bir daireleri, bir arabaları oluyor.

bazilari tacir doguyor. okumuyor mecburen ticarete aliyor. yada baba tuccar. olanlar oyle oluyor. kafasi zehir gibi calisan maaslilar'da atalet olmasi hepsini donunda sallayip paranin amina koyar; amma velakin maasli ise girince cikmak imkansiz gibi. o ataleti yenemiyorsun.

Maasla zengin olunmaz, dolayisiyla tuccarlari degerlendirecegiz. Hani ceolari, buyuk capta firmalae icin genel mudurleri bir kenara birakiyorum. Neticede herkes ceo olamiyor. :)

Benim tanidigim tuccarlarin cogu 50 uzeri ve bu kisoler piyasadaki boslugu degerlendirme anlaminda bizim jenerasyonumuzdan daha sansli. Arasinda tekstilci de var, yedek parcavi da var, hortumcu da var. Bircogu kendi alanlarinda oilk sayilabilecek orta olcekli kuruluslarin sahibi ve hatei sayilir servete sahipler. Risk almak, sans, calsikanlik en onemli faktorler. Hak yeme, katakulli gibi konular goreceli seyler, bunlara girmiyorum.

İcinde bulundugumuz donemde ortaya cikqn genc zenginler, cok buyuk oranda teknoloji ve buna bagli alanlarda faaliyer gosteriyor. Burada da vizyon, zamani anlamak ve ileri goruslulik gibi etkenler devreye giriyor.

Ben simdi kalkip hadi bir tekstil atolyesi kurayim dersem, 40 senelik Merter esnafi karsisinda sansim sifir. Araba yedek parcasi ureteyim dersem, yzubinlerce lki milyonlarca tl sermaye koymam lazim ki bununla bire pazarda varopma sansim cok dusuk. Ailenizden servet kalmiyorsa, teknolojiyle entegre olabilecek ve gercekten fark yaratacak bir fikriniz de yoksa zengin olmazsiniz. :)) o nedenle, maasli calisanlar olarak, harcamalariniza dikkat edin, birikim mve yatirim yapmaya ozen gosterin. Arada, beyaz yakali dar gelirli arkadaslarinizla, yurtdisi tatillerinizi kritik eder, kendinizi zengin hissedersiniz. :))

zengin değilim yatırım ve ticaret kafasıyla davranabilmek lazım sanırım biraz. mesela memur adam gelir gider bilançosu hesaplar. zengin girişimciyse gelir-yatırım döngüsüyle düşünerek hareket eder.

bir de o bankada bilmem kaç milyon lirası olan kapıcı olayları miras filan oluyor genelde. orası artık şans :)

Cocodanser +1 Hüsnü Özyeğin yurtdışında okumaya giderken parasizliktan arac kiralama sirketlerinde calisip arabalarda uyudugunu anlatir ama baska bi' anisinda da vehbi koc ile komsulugunu anlatır. O fukaralik anilari showdur zaten.

Sakip aga fakirlik halkin adamlığıni anlatir kucucuuuk bi bakkal dukkanindan bahseder ama kimse babasinin kurdugu Akbankdan bahsetmez. Ali sabanci anlatıyor. Benim annemle babam(sakip aganin kardesi) evlendiginde Türkiyenin en zengin 3 kişisi vardi diyor. 1si vehbi koç en zengini 2.si haci omer sabahci (sakip aganin babasi) 3.sü de ali sabancinin diger dedesiymis.

Tani o fukaralik anilarinin cogu show. Chobani dedigin adamin asireti varmis diyorlar misalen.

Zengin olmak ticaretle bu dogru ama 0'dan zengin olmak ya birisi birsey birakacak ya da önce okuyup bir hamle yapip sonra onu sermaye yaparak ticaret yaparak olunabilen birsey. Bunu disinda 1. Nesil zenginleri (yani kendi kendine) forbes yayinliyor zaten, bunlar da bilişim sektöründe ya da mucit adamlardan oluşuyor.

Onun disinda ticaret dedigin(bilisim haric) zaten sermaye ile gelen birsey.

Isbu yuzden paranin kaynagi siyasette; yani neyin siyasetini yaptığınin onemi yok. Ister ticaretde siyaset yap insan iliskileri gelistir ister egitimde yap ister politika da. Siyaset paranin tek gelir kaynagi ve cok kucuk bir azinlik disinda kazik atmadan 0'dan yukli meblalara ulasan yok.

edit: mobildeydim bunu yazarken, harfler karışmış okuyana çok zorluk çıkartan bi' yazı olmuş. kusura bakmayın lütfen; şimdi de hiç düzeltesim gelmedi.

i.hizliresim.com
thewireless.co.nz

ciddi bir kısmı aileden zengin. sıfırdan çıkan pek görmedim açıkcası. 1'den 10'a çıkmak zor değil de 0'dan 1'e çıkmak zor. onun dışında iyi okullar bazı zengin olmak kapıları açıyor. ancak buralarda da genelde belli bir sınıf okuyor. yani 0'dan hayli zor.

kisaca, su ikisi:

1) talebi olan ama piyasada arzi olmayan bir urunu ya da yeniligi satacaksin (ya da daha iyisini).

2) para kazanmak icin cogu zaman, her yol mubah diyeceksin.

son 6 ay parayı bulan biri olarak diyebilirim ki tamamen parayı bulmayı istemekle alakalı bu işler. ha zeki miyim evet ama körmüşüm açıkçası. parayı neden bulmak istedim peki? bu zamana kadar olan geçmişimi analiz ettim ve büyük mi,ktarda para kaybettim. bunlar beni motive etti. daha 1 i 10 edemedim ama bu sene sonunda o da olacak. eyyorlamam bu kadar. ha bir de sermaye olmazsa olmaz ya da sermayeyi size verebilecek biri.

en önemli şey cesaret!

patrondan çok daha kalifiye, çalıştığı sektörde ve patrondan daha çok nakiti var ama maaşa talim ediyor artı ağız kokusu denilen şeyi çekiyor.

tabii ki zeka, çalışma falan filan filan da ce-sa-ret!

parası olan arsa, faiz, daire peşinde. iş kurmayı düşünen de çiğköfte bilmem ne... halâ...

sermayesi olan, yatırım yapmak isteyen arkadaşlar yeşillendirsin. geyik yapacaklar, iş olsun diye yazacaklar hariç.

Kapitalizmin basarisi girisimcileri zengin edebilmesi. Fakat bu basariyi abartmamak lazim. Zenginler genel olarak bellidir. Fakirler de bellidir. Cunku sosyal siniflar vardir. Sizin siniftan olmayanlarin ne kadar paralari var hayal bile edemezsiniz.

Ek olarak bizim gibi ulkelerde devlet ve iktidar birilerini zengin etme aracidir.

Bu işin zekayla nasiple bir alakası yok. Ya babadan zenginsindir ya da fakirsindir. Çok çalışarak ancak refah seviyen artar kendine yetersin ama zengin olamazsın. O zenginlik öyle çok çalışarak ulaşılabilecek bir zenginlik değil. Zaten zenginlerin çoğu ticaret yapmıyor mu? Yani ona bağlı çalışan bir sürü insan var. Zengin olabilebilmen için belli bir paranın olması lazım ki o paradan para kazanasın. Yani iş başkalarını sömürmek vergi kaçırmak yolsuzluk yapmak gibi şeylerden geçiyor. Kimse gelip de bana limon satan adamın holding sahibi olduğunu anlatmasın. İnanmıyorum. O bir çeşit reklamdır fakirlere zengin olabilme umudu vermek açısından.

komando özetlemiş. gerisi tıraş.

özgüven, zeka ve işini çok sevmek vs. akademik hayatta bile kesin başarı sağlamazken zengin olmak için bunların yettiğini düşünmek saflık.

sabancılar holding kurmadan önce de adananın büyük kısmının sahipleriydi,vehbi koç daha önce TBMM de çalışıyordu.başarı hikayeleri garibanların isyan etmemesi için,bi dükkan açın günde 10 bin lira getirmeye başlasın bakın nasıl akbabalar üşüşüyor,fazlasıyla örnekleri mevcut.

parayı bulmak fırsatları değerlendirme ve hiç bir fırsatı küçük görmeme işidir.

insanların çoğu sonsuza kadar hayatının fırsatını bekler. daha basit düşünen insanlar ise karşısına çıkan her fırsatı dener birinde de tutturur.

dunal haklı. asıl sorun sınıfsal fark ve bunu aşmak. parayı buldum diyenlerin ciddi bir kısmı zengin bir insanın önemsemeyeceği bir paraya ulaşmıştır. buna ciddi kafa yordum, araştırdım ama sınıfsal geçiş zor. yani paradan kasıt nedir? eğer 20k 30k kazanmaksa çalışarak gayet mümkün.

Zeki olduğun kadar cesur ve çalışkan olacaksın. Talih kuşu konmazsa böyle.

parayı bulmaktan kasıt nedir aylık ne kadar kazanınca zengin oluyorsun sana göre aylık 20-30 bin mi 1-30 milyon mu,bu milyon kazanan tanıdıklarımın birçoğu 1900'lerin başında istanbul'a göçmüş karaköy,haliç,eminönü civarında ki rum ve ermenilerin yanında torna tezgahlarında,atölyelerinde çalışmış işi öğrenmiş rum ve ermeniler buradan gidince bu işleri devralmışlar,parayı da arsa ve gayrimenkule yatırmış birçoğu bir kısmı ise kooperatif kurup sanayi sitesi,organize sanayi bölgesi kurmuşlar,çocukları ise bu işleri devam ettiriyor,Bu yazdıklarım gebze tuzla istanbul bölgesinde ki sanayinin temelidir.

Bunun harici optisyenlik bölümü okuyup,sonrasında hastane karşısına borçla dükkan açmış,şu an ayda 30 bin üzeri kazanan arkadaşlarım var.
Zamanında hamallık yaparak işe başlayan daha sonra at arabası,kamyon,tır derken lojistik firması sahibi olan birçok kişi var.
Akrabalardan döner ustası olarak 10 yıl çalışıp sonunda yine borçla krediyle kendi dükkanını açıp, daha sonra 3 şube daha açanlar var.
Pazarda incik boncuk takı satıp deli paralar kazanan arkadaşım var,zamanında inşaatlarda harç karan adamlar şu an müteahittlik yapıyorlar bu ülkede,Türkiye de çok okudum araştırdım zengin oldum falan diyen insanlar genelde yalan söyler,benim gözlemim koçlar ve sabancılar gibi deli zengin olmak çalışarak değil siyaset ile olur (bakınız 1960 yılları 5 yıllık kalkınma planları,ithal ikamesi ve devlet teşvikleri)

özet olarak cesaret ve hırs gerekli,diğer herşey için bayc ve komanda +1

Yukarıda yazılanların hepsi doğru. Bizlerden önceki jenerasyon çok şanslıydı. Her sektörde boşluk vardı. Vitali Hakko nasıl Vakko oldu ? Şapka devrmi oldu ve adam o dönem istanbuldaki tek şapka üreticisiydi. Yukarıdaki Hüsnü Özyeğin örneğindeki gibi. Bu adamcağız da İstanbul Kurtuluş ta çok yokluk çektiğinden bahseder ama Christian Dior a modellerini tanıttığını da anlatır. Belki o dönemde sınıflar da birbirine daha yakındı, Dior daha ulaşılabilirdi belki. Ama şimdi bağcılardan çıkıp odtü bilg müh okuyup fikrini direkt gidip bill gates e yüz yüze aktarma olasılığı nedir bir düşünmek lazım. Bugünün zenginleri de o zenginlerin çocukları torunları vs. işte . Velhasıl zenginlik babadan oğula geçen ve süregelen birşey. Bi adama dedesinin ne iş yaptığını sorarak giydiği donun comfort family mi yoksa calvin klein mi olduğunu bile anlayabilirsin. Öyle çalışmayla falan kolay olacak işler değil bence. Final : Çok laf yalansız çok para haramsız olmaz demişler..

primetime +1 internetle biraz daha kolay gözlemleniyor. bakıyorsun adam çok iyi işlerde çalışıyor. az stalklasan dedesinin işini buluyorsun. ve ciddi anlamda kendi zengin olmuş kimse yok. sadece zenginlik değil orta sınıf bile böyle. bağcılarda büyüyen bir çocuk ölse odtü'ye boğaziçi'ye giremez. ufak tefek boşluklar var tabii. bence bu günümüzde daha kolay geçiş. internet bu açıdan çok faydalı. daha bilinçli oluyor insan. ama ciddi manada çok zor.

"mesela bir psikoloğun kitabında okumuştum başarının zekayla ilgisinin olmadığına değiniyordu. kendini kültürel anlamda çok geliştirmiş, kitaplar devirmiş aydın denebilecek bir çok kimsenin hiç parasının olmadığından söz ediyordu."

ticaret zekâsı denen bir şey var, bu adamlarda ondan olsa gerek.
kendini çok geliştirip "kitaplar devirmiş" insanların tamamına yakını asosyal, melankolik karakterler. ticarette bu tipe yer yok.

en lüks markaların en üst düzey, milyonluk arabalarını kullanan ve bütün aile bireylerinde aynı markaların üst düzey araçları bulunan insanların seyrek istisnalar hariç hiçbirinin sanatla, kültürle işi olmaz.
arabasını develi'nin valesine bırakıp içeride et yemek bu insanlara hiçbir sanat eserinin veremeyeceği keyfi verir. tek eğlenceleri budur. biraz daha medenisi de yurtdışı gezer.

@filteria ticari zekaya inanmıyorum. tabii girişken olmak, insan ilişkileri önemli. mesela acun ılıcalı buna bence örnektir. adam muhabirlikten medya patronluğuna yükseldi. bu adam işi biliyor. ama baktığın zaman amcası milletvekili, abisi doktor. zaten orta sınıf, imkanı olan bir çevreden geliyor. yani benim ticari zekam var ameleyken ali ağaoğlu oldum gibi bir durum yok. o anca milyonda birdir.

@black mamba:

haklı olabilirsin ama ben gösteri dünyasını hiç düşünmeden, al-satçı tüccarları kast etmiştim. neden? çünkü onları biraz daha yakından tanıma fırsatı buldum.
gösteri dünyası ayrı bir ortam olsa gerek.

Çok kişi biliyor, çok önemli değil. Ama sözlük nickimi çok az kişi biliyor. Burada abidik gubidik şeyler konuşmuyorum.

Hiç önemli değil. Bilmem her ifşa da bir foto atarım.

secret service gizliliğinde olmasam da ne gerek var başkalarının bilmesine diye düşünüyorum.

anonim kalmak önemli bence. beni tanıyan olduğunu sanmam. tanıdığım kişiler yazıyordur kesin ama nick olarak bildiğim yok :)

kişisel alan hassasiyeti olmayan insanlardan bi bok olmaz. genel bir tavsiye.

çok da takmıyorum ama yine de elimden geliyorsa gizliyorum. 3-4 kişi vardır rahat.

bayağı kişi biliyor benimkini. özellikle açıyor değilim ama gizleme ihtiyacı da duymuyorum. gizlemem gerektiğini düşündüğüm şeyleri zaten yazmıyorum. yoksa adımı, kim/neci olduğumu biliyorlarsa bilsinler bana ne. dediğim gibi özellikle gizlemeye çalışmıyorum ama "ADRESİM YENİMAHALLE LAKABIM 35'LİK RAKI ADIM CAFER KORKUN BENDEN" diye açık etme gayem de yok.

ben duyuruyu genelde biraz günlük gibi kullanıyorum, yazmayı/anlatmayı çok seviyorum. e burada da okunduğunu biliyorum jsfjs kimsenin açmayacağı bir blog ya da deftere yazmaktansa buraya sarmayı tercih ediyorum. biraz da o yüzden fazla kişisel bilgi/detay veriyorum. şu zamana kadar da bu açıdan hiçbir sıkıntı yaşamadım açıkçası. okulda birisi "aa meister!" demişti, biraz ürkmüştüm aslında ama o da problem olmadı yani duyurudan tanıdığım biriydi zaten konuştuk ettik falan.

50-60 kişi en az yüz yüze tanıyor. 10'dan fazlasında telefonum vardır. bazı sorular sorarken sıkıntı tabi ama onun için yedek hesabım var.

Pek önemli değil ama yine de çok ortalığa dökmüyorum.
3.

internet türkiyenin bir iz düşümü.

o yüzden mal mal insanlar da var.

sakınınız.

ekşide de beni tanıyan tanır, duyuruda da.

Çok önemli. Raskolnikov bile kimliğimi bilmez.

Ailem ve arkadaşlarımdan hiç kimse bilmiyor bilmelerini de istemem. Burada günlük sorunlarım hakkında şeyler de soruyorum, bu yüzden kimsenin bilmesini istemem. Duyuruda takılan arkadaşım veya ailemden biri olduğunu da düşünmüyorum. Sözlükte yazar olan arkadaşım bile burayı bilmiyormuş.

@fragile lady +1

burada ifşa yapmadım ama beni gerçek hayatta gören çok insan var
pek önemsemiyorum.

Şurada cdn-image.travelandleisure.com <3<3 Yahudi'ye selam şeklinde bir poz istiyorum. Yapmazsan her duyuruda yüzüne vurcam.

www.youtube.com

Beni de bavula koyup götürür müsün?

Herkese selam söyle. Greenden uzak dur hararetli bir arkadaş sağı solu belli olmaz. Currye de selam söyle.

Soruyorlar, kalacak yeri de soruyorlar.

büyük ölçüde memurun inisiyatifine kalmış bir durum. kendi tecrübelerime dayanarak söylüyorum, pasaport memurlarının en ince eleyip sık dokuduğu ve uyuzluk yaptığı havalimanı borispol. sorması muhtemel ama ukrayna'ya daha önce girip çıktıysan veya pasaportunda başka vizeler varsa sormayabilir. bana sondan bir önceki gidişimde dönüş bileti sordu, son gidişimde ise hiçbir şey sormadı harkiv'dekiler. kiev'e inmekten özellikle kaçındığım için son durum nedir bilemiyorum. ben bilet çok daha ucuz olduğu için harkiv'e inip oradan trenle geçiyorum kiev'e.

dönüş biletini moldova üzerinden almanın sorun olacağını sanmıyorum, oraya geçip oradan döneceğim dersen problem çıkarmazlar muhtemelen. moldova'ya geçeceğine dair belgen (uçak/tren/otobüs bileti vs) varsa çok daha rahat olur tabii. ukrayna'ya gidip de herhangi bir belgesi eksik olduğu için deport edilen tek bir kişi bile duymadım açıkçası, edilen de zaporijya'daki gibi bazukayla uçağa binmeye falan çalışmıştır herhalde.

haziran ortasında gittim. sormadılar. (kiev, zhulhany havalanı)

Karadan girdim gecen hafta, sormadilar. Standardi yok. Onceki gidisimde de havaalanindan giris yaptim, ben ve birkac kisi haric herkese bir ton soru sordular ve ellerine bir kagit verip sogrulama odasina gonderdiler. Direkt gecen az sayida insandan biriydim.

Borispolde sormuyorlar. Turistim bir hafta kalıp dönecem de yeterli. Ben 7-8 defa gittim hiç bir problem yaşamadım

Lviv'de bize sormuşlardı, nerde kalacağımızı, masraflarımızı nasıl karşılayacağımızı da sormuşlardı ayrıca, kredi kartlarımızı falan göstermiştik.

ilk kez ukrayna'ya gireceksen büyük ihtimalle soracaklardır ancak pasaportunda schengen veya abd vizeleri varsa sormazlar.

tavsiyem göstermelik bir dönüş rezervasyon kağıdını da yanında götürmen. seyahatini riske atma.

İçindekiler : Tahıllar (tam buğday (%44,5), mısır (%16,8), pirinç), şeker, glikoz şurubu, kakao tozu (%6,1), bitkisel yağ (palm), yağı azaltılmış kakao tozu (0,5%), tuz, asitliği düzenleyici (trisodyum fosfat), aroma verici.

www.nesquik.com.tr

100 ml süt dediğin yarım bardak, protein az

içinde nesquik ya da ona benzer şekerli, lüzumsuz zıkkımların olduğu hiçbir kahvaltı iyi değil.

buram buram şeker o kadar şeker içeren hiçbir şey iyi olamaz ana öğün olarak.

Çöp

Leş

(bkz: oatmeal )

şekeri az tutmalısın.

oatmeal'da biraz kuru üzüm serpsen yeter.

proteini artırmak için süt veya yoğurtla desteklemelisin.

www.youtube.com

o sadece filmlerde güzel.

geçiniz efendim..

proteini çok az, kilo derdin yoksa şekeri idare edersin de 2 yımırta çak yanında bari.

değildir. niyesi yukarıda yazılmış.
daha dolu kahvaltı yap.
nesquik yerine yulaf, yumurta, zeytin peynir, çavdar ekmeği vs.

Güzel olmuş. Aklıma gelen ilk soru buradaki bilgiler nasıl güncel kalacak. Atıyorum şu şehrin belediyesi veya devleti ilgili otobüs hattını kaldırdığında onun yerine güzergahı değişmiş başka bir otobüs koyduğunda sizin nasıl bilginiz olacak? Yani gezgin siteye baktığında bilginin güncel olduğundan nasıl emin olacak?

Bence her bilgi yani her sekmenin altına en son güncelleme tarihi eklemelisiniz. Atıyorum ben bugün girdim singapur havalimanı için baktım son güncelleme tarihini 19.06.2017 olarak gördüm ve dedim ki tamam tarih yakın demekki bilginin doğru olma ihtimali çok yüksek ama bangkok havalimanına girdim tarihe baktım 03.01.2017 gözüküyor dedim ki burda bu bilgi yanlış olabilir. kış tarifesi/yaz tarifesi olabilir. kışın şu numaralı metro/otobüs çalışıyor yazın şu hattaki otobüs çalışıyor olabilir dedim. tabi yaz/kış kavramları ülkeye göre değişir ama demek istediğim 6 aylık periyodlar.

bence bunu da eklemelisiniz. kolay gelsin.

@mr.goodcat tarih konusu cok mantikli, uzerinde dusunduk de biraz. Hatta bi buton koysak, guncellenmesi gereken yer varsa direkt yorumlari alsak diye de dusunduk fakat sonunda kullanici guven olayini olumlu etkilemez diye vazgectik. Hem tatilden sonra geri bildigim verecek kisi sayisi da cok cok az olacaktir.

Bizim aklimizda yilda iki defa rutin kontroller yapmak var, bilgileri boyle guncel tutacagiz. Aslinda en mantiklisi bu tum datalari toplama, guncel tutma isini biraz community olayina donusturmek. Hem yeni havaalanlarini eklemek cok daha hizli olur, hem de datalar cok daha guncel olur fakat onun icin de sitenin biraz daha duyulmasi gerekiyor. Bi suredir kafa yoruyorum da eger aklina gelen bi yol olursa da duymak isterim :)

bayıldım valla ben, mr.goodcat'in dediği gibi güncellik olursa harika.

bu durumda belki yorum seçeneği açabilirsiniz, farklı bi şey bilen/duyan değişiklikleri yazarsa ona göre güncellersiniz.

anladığım kadarıyla bilgileri bir yerden çekmemişsiniz? direkt metin&resim olarak girilmiş, bu da güncellik için manuel kontrol gerektirecek ve o da biraz külfetli gibi.

@kamerayaelsallayanadam ben yazarken siz cevap vermişsiniz aynı şeyler üzerinde düşünmüşüz fakat yılda 2 çok az. ben bu güncellemeye güvenip siteyi kullanmazdım. hele balkanlarda vs on kere yöntem saat değişiyor zor...

@maleficent o fee kismi aslinda hangi seceneklerin olduguna bagli. Bi ornek uzerinden gidelim, ornegin otobus seceneklerinde hem servis (mesela Havatas, 20tl diyelim) hem de halk otobusu (5 tl) secenekleri olsun.

Bu durumda otobus icin fiyat araligi 5-20tl arasi olarak gorunuyor. Hangisini sectigine gore ucret degisiyor ama fiyat araligi olarak bu araligi vermemiz gerekiyor.

En hizli secenegi direkt gostermiyoruz, ulasim araclarinin altindaki sure kisminda gosteriyoruz ki hemen karsilastirma yapilabilsin.

Google Maps suphesiz cok daha gelismis ama orada Havatas'i goremiyoruz mesela.

Mesaj atiyorum ayrica sehrinle ilgili :)

Güncelleme işini şöyle yapabilirsiniz. Fikir olarak vereyim. Elinizde her ülkenin havalimanlarının ulaşım bilgilerini gösteren resmi sayfaların adresleri olur. Bunları tutarsınız bir kere. Sonrasında web sayfası güncellendiğinde size bildirim yapan servisler var. Ücretli tabiki bunlar. Ücretsizleri genelde kotaya göre çalışıyor deneme hesabı. Ücretli servis alırsınız bu sayfaları oraya eklersiniz. Örneğin Amsterdamın o bilgilerin olduğu sayfada bir güncelleme olunca size bildirim gelir. Nerede güncelleme olduğunu da gösteriyor o servisler. Ücret güncellemesi olunca onu renkli yapıyor vs. siz de gelip kendi siteniz üzerinden o bilgiyi güncellersiniz.

Community güncelleme için şuan çok çok erken. Yani siteniz tüm dünyada duyulmalı ve bazı yerlerde yerini almalı ki her ülkeden şehirden insanlar gelsin kendi bildiğini güncellesin (wikipedia tarzı)

Siteyi redditte duyurun.

@kullanıcıadımbuolsun tesekkurler :)

dediklerine katiliyorum, guncellik onemli, bu bilgilerin de otomatik cekilmesi biraz zor. Ornegin fiyat kismi en basit otomatiklestirelebilecek gibi gorunuyor; fakat rome2rio bile dogal olarak hep bi aralik veriyor. Tayland'daki ya da balkanlardaki sistemlerin ne kadar islemedigi dusunulunce, api ile cekilme ihtimali de ortadan kalkiyor.

Bu yorum, tarih kismini biraz dusunmemiz gerekecek sanirim. Cok tesekkurler.

converter'dan para birimini değiştirdiğimizde mümkünse sitedeki fiyatlar o para biriminde görünsün. diğer türlüsü dalga geçmek gibi olmuş çünkü, şahsen çok sinir oldum sjfsjks. atıyorum fiyat 5 dolar görünüyor. tl cinsinden göster diyorum. sadece oradaki tek fiyat için "5 usd = 15 tl" gibisinden bildirim çıkıyor, diğer tüm fiyatlar hala dolar olarak kalıyor. e bunun için zahmet etmenize hiç gerek yoktu ki google'dan da çevirebilirim tek tek yapacaksam.

bahsettiğim şey şu,

prntscr.com

gördüğünüz gibi sadece ilk seçenekteki fiyat çevriliyor. direkt olarak sitede para birimi seçme şeysi olmalı bence. sonuçta insanlar kendi kazandıkları paraya göre hesap yapıyor, ülkenin yerel biriminden bağımsız olarak bizim paramızla ne kadar ettiğini görebilmemiz lazım. bunun için seçenek de koymuşsunuz iyi güzel ama her fiyat için ayrı ayrı çevrim gerekiyor anladığım kadarıyla.

bu arada gördüğüm kadarıyla ukrayna'da hiç havalimanı yok. onun için eways'den kopya çekebilirsiniz. eways kyiv, eways lviv falan yazın google'a direkt bütün otobüs-minibüs hattını seriyor önünüze zalım gibi. güncel hem de. oradan çekebilirsiniz çatır çatır.

@mr.goodcat supersin! hic aklima gelmemisti, mesaj atiyorum :)

@der meister tamamdir, converter isini halledecegiz, not aldim :)

hocam siten güzel favladım silme
en büyük eksiğiniz harita ve haritadaki durakların noktaları.
adam görmek ister inecek otobüsten ama haritada nerede? Oteli ne tarafta kalıyor vs vs.

edit: havalimanları ile ilgili bilgiler istersen tecrübelerimi yazabilirim sitende olmayanlardan örneğin budapeşte kiev gibi gibi.

herkese cok tesekkurler tekrar geri bildirim icin. mr.goodcat'e ayrica tesekkurler, guncellemeleri anlik olarak kontrol ediyoruz artik.

bu duyuruya gelecekte gelenler icin ekleyeyim dedim.

Bi buçuk seneyi geciyor kafa oldukça rahat

Abi sen manyak mısın ya. Ben kadının olmadığı ortama girmem bile. Kadının gülüşüdür hayat, kadın varsa güzeldir bir yer. Koşarken, film izlerken bir kadeh rakıdır kadın. Kadın olan alkol masası ne güzeldir o sofrada kırmızı karanfil gibi muhabbeti güzelleştirir sen kalkmış bırak diyorsun.

Kadınlar olmadan bu hayat bana ortadoğuyu andırıyor. Kadınlarla güzel, benim hatunun bir gülüşü yeter boşversene. :)

sen bırakamazsın. onlar bırakmıştır. gel dediklerinde yine gidersin, gideriz.

Gönlüne buyur etmekten vazgeçebilirsin ama bedenine davet etmekten çekinme bence. Dudak tiryakisi olarak takıl.

Aman tanrım elf kulaklarım neler duyuyor?
Kadın bırakılır mı ya.
Onlar seni bırakmıştır olsa olsa.
Pompaya devam diyorum.

Beni ak sakallı ve bir gözü bantlı hayal edin:

-Bunu deneyen çok oldu evlat! Ancak çok azımız hayatta kalabildi...

bir haftadan sonra böyle bi başlık açıyorsan el titremen henüz geçmemiş anlaşılan.

@testis ağrısı nick ve entry duyumuna çok güldüm :)

Kadın bırakılır mı yahu

@razvan rat

Sağ olasın. Ak sakallı ve tek gözümde bant ile düşünün derken işkembeden atmadığımı anlamışsındır :))

"karşı cinsi bırakmak" gibi garip bir düşünce geliştirmek ve buna ihtiyaç duymak, kişisel olarak ciddi sorunlar yaşadığının göstergesi bence. burada sözünü ettiğimiz şey zerrin egeliler, malatyalılar, araplar vs. değil. amiyane tabirle "anan, bacın" da kadın. bunlar senin benim gibi insanlar. hayatın her alanında varlar. istatistiksel olarak, karşına çıkabilecek insaların sanırım %50'si falan kadın. hayatı paylaştığın, büyük ölçüde benzer ruhsal ve fiziksel özelliklere sahip olduğun (memeden pipiden değil dna'dan söz ediyorum, ikimiz de insanız sonuçta) bir canlıyı "tutmak" veya "bırakmak" ihtiyacı hissediyorsan muhtemelen temelde çok ciddi bir sosyal problem var.

ayrıca "kadın bırakınca" el titremesi ne? bu zamana kadar tanıştığın kadınları öğütüp toz haline getirerek burnundan mı çekiyordun? daha önce elin titreyip de kadınsız kaldığında ne yapıyordun mesela, ilk gördüğün memeye mi saldırıyordun, neydi olay?

böyle insanları görünce samimiyetle üzülüyorum. aşık olmamak, karşı cinsle iletişimi sınırlamak vs. bunlar tamamen saygı duyulabilir tercihler. hayatını daha kaliteli yaşayacağını düşünüyorsan bu işleri bırakırsın tamam da bunu bu şekilde ifade etmek, "kadın bırakma" konusuna bu kadar fanatik yaklaşmak çok üzücü ya. bırakmak zorunda hissettiysen belli ki onlara muhtaçsın. bu en acısı.

neyse, aynen devam.

1- Dilin dile deyince öğrenilir. Çalışırken de öğrenirsiniz. Yeter ki gidin.
2- Avantaj/dezavantajı açman lazım? Ne anlamda?

@dissendium rusça çok zor bir değil derken neyi kastettin acaba? ingilizce'de ve almanca'da olup rusça'da olmayan derinlik kriterlerini cidden merak ettim.

kullanilan kelime ve cumle cesitliliklerine mi bakiyorsun? ahahahaha. peki ruscada cumlenin nasil kuruldugunu, kac varyasyon oldugunu, fiil cekimlerini de biliyor musun dissendium? cok basit bir ornek yaziyorum,


home - dom
at home - doma / v dome
to home - domoy / v dom
from home - iz doma
between home... - mejdu domom...

fiil cekimlerine falan girmiyorum, bu cekimleri her kelimeye yapman gerektigini ve dom kelimesinin eril olup ruscada orta ve disil cinsin de oldugunu, bu cekimlerin de istisnalarinin oldugunu hatirlatirim. biliyorum hicbir sey bilmedigin konularda uzmanmis gibi poz kesmeye bayiliyorsun ama el insaf, insanda biraz utanma olur. ruscayi ingilizceden kolay bulmus adam hsjsj.

soruya cevap: rusca cok zor ama kesinlikle ogrenilebilir bir dil. goz korkutmaya gerek olmamakla birlikte cidden cok ilgi ister, kullanilmayinca inanilmaz hizda unutulur. soyle soyleyeyim baslangic seviyesini bitirip temel duzeyde duzgun gramerle sohbet edeyim desen yine 6-7 aydan asagi surmez. cok isteyip de hayatinin geri kalaninda sikca kullanacagini dusunmuyorsan bence degmez. aksi takdirde go go go. muhendislik konusunda hicbir sey diyemiyorum.

bir dönem rusça özel ders vermiş birisi olarak yazıyorum, rusça ingilizceden çok daha zor, ispanyolca (1 yıla yakın öğrendim) ve fransızca'dan (2-3 yıl öğrendim) zor, japonca'dan (3-4 ay öğrenip dayanamayarak bıraktım) çok daha kolay bir dil bence.
temel seviyede 3-4 kelimelik cümle kurmaya 1. ayın sonunda başlayabilirsiniz fakat konuşulanları idrak etmeniz, kompleks cümleler kurmanız hele ki iş amaçlı rusça konuşmanız en az 2 yılınızı alabilir (kendinizi sadece rusçaya adamayacağınızı, bir yandan da iş hayatınızın olduğunu varsaydım).

dilin genel özellikleri şöyle:

fiil kullanımları açısından: rusçada her kişi için ayrı fiil çekimi olmakla birlikte fiiller de başına ek alarak bambaşka anlamlara veya zaman çekimlerine dönüşebiliyorlar.

kelime öğrenimi: büyük sıkıntı, çünkü fiillerin birçoğu önden ek alarak üretiliyor. sık kullanılan bir fiilin başına aldığı eke göre 15-20 farklı hali olabilir ve bu haller orijinalinden bambaşka anlamlara gelebilir.

zamir-sıfat -nesne ilişkileri: sıfatlar kelimenin cinsiyetine göre, ismin yönelme / bulunma / ayrılma vs haline göre, çoğulluğa tekilliğe göre birkaç ek alıyorlar ve bunlar kavraması sıkıntılı durumlar olabilir. Sadece sıfatlar değil zamirler de bundan nasibini alıyor, kelimenin kendisi yani nesneler de. iki güzel insana demek için kırk dereden su getirebilirsiniz.

bileşik cümleler: ingilizcedeki gibi who/which/that ile kolayca cümle birleştirmek mümkün olmayabiliyor çünkü bu bağlama kelimeleri de sıfatlarda bahsettiğim şekilde çekimlere uğruyor, her zaman stabil değiller.

ha ama biraz emek verdikten sonra bırakmaya kıyılacak bir dil değil gerçekten. :)

olm ben sana oturup alti saat ruscayla almanca arasindaki farklari da anlatirim ama sonunda "saka yapmistim" deyip kacacagini bildigim icin ugrasmiyorum.

benim okumamla ne alakasi var amk, ne cesit bi eziksin sen ya. sorun ruscanin zor olmasi degil. aksine insanlarin ruscayi kolay bulmasi beni de motive eder, lan o kadar zor degilmis derim. sorun senin tek bildigin yabanci dil a2 seviyesinde ingilizceyken toplam kelime sayisi gibi sacmasapan kriterlerle ruscanin almanca ve ingilizceden daha zor olmadigini iddia etmen. japonca icin ayni seyi soylesen yine sinirlenirdim. cunku hakkinda ahkam kestigin diller hakkinda bi skim bilmiyorsun. google'a znat fiil cekimi yazip ruscanin gramerini ogrendigini zannediyor, ustune o gramerle millete ders veriyorsun.

mantiga gel amk ich gehe - ya znayu ahah bu kadar yani. tamamlanmis/tamamlanmamis fiil? vurgu? cumle dizilimi? padej? on ekler? pisat yazmak mesela. dopisat, zapisat, perepisat. ne bunlar sence? veya ikisi de sormak demek, sprasivat ve sprosit. ne zaman hangisini kullanacaksin?


sadece aklima ilk etapta gelenleri yaziyorum. ayrica ben almanca kolay demedim. sorun senin ruscayi sacmasapan argumanlarla, yanlis yonlendirmelerle ingilizce ve almancadan kolay gosterme suursuzlugu gostermen.

neyse ya artik millet gordu zaten bunlari, seni ciddiye almak gibi bir hata yapacaklarini sanmiyorum.

Kafanda bitiremedikçe her seferinde başa dönersin.

Sigara krizi sürekli olmayan birşey. Ben o anları soğuk su icerek atlatıyordum.evet sigara içiyor olmamız çok saçma haklısın.

kafada nasıl bitirilir? bunu öğrenelim

her paket alasın geldiğinde aç bu duyurunu oku, alma.

Ben de inanamıyorum valla. Bir insan neden bile bile zehir solumak ister..

Benim eşim de içiyor maalesef, hipnoz yöntemini düşünüyoruz. Henüz araştırma aşamasındayım ama.

bi tanidigim psikolog. bagimlilik uzerine uzmanlasmis. soyle diyodu beyindeki bagimlilik merkezi surekli bi uyari yolluyor sigara vb maddeyi hatirlatmak icin. kullanmayi birakinca bu hatirlatma sikligi azaliyor ama tamamen de bitmiyor. ama ister aradan seneler gecmis olsun tekrar kullanmaya baslarsaniz bu hatirlatma dongusu tekrar basa donuyor sanki daha dun icmissiniz gibi.

valla ben de sırf mallığıma içiyorum. tadı hoşuma gitmiyor hatta bazen midem bulanıyor.

birileri içiyor diye eşlik etmek, muhabbete dahil olmak, ne bileyim otobüs falan beklerken bir tane yakıp vakit geçirmek, yemeklerin üstüne içmek falan hoşuma gidiyor sadece.

kafada bitirmek için kaynak yapmaya geldim. lele ^^

spor yap.

Kafada nasıl biter?
1- "Gerçekten içmek istemiyorum" diye düşünüyorsan, aklın bedenine engel olabilir bu güç sende olmalı.
2- Rahatlatma düşüncesi ile içiyorum: bu tamamen yalan biliyorsun değil mi? Sigara rahatlatmıyor, öyle bir özelliği yok, kendini kandırmana sebep olmasın ona yüklediğin anlamlar.
3- Çevrendeki insanların sigara içmesi senin içmene sebep olmamalı. Anne sözüyle geleyim: onlar kendini köprüden atsa, sen de mi atacaksın? :)
4- Alma yeni paket tabii ki.
5- Sigaranın yerine bir şey koyma. Sakız, çekirdek vs. Çünkü bunlar da sigarayı unutmanı değil hatırlamanı sağlar. Hiç hayatında olmamış gibi düşünmen lazım.
6- Canın isteyecek olursa 1 numaradan tekrar başla.

Dondurma ye onun yerine

Kaynak yapmaya geldim. Evet çok saçma, pis bir şeyi içimize çekip duruyoruz. Bırakmaya çalışanlar grup mu kurup motive etsek birbirimizi?

@curukturp neden olmasın yapabiliriz

grup kurarsanız kadir inanır tarzı motivasyon mesajlarımla elimden gelen desteği sağlarım.

allahını seven benim de üstüme cevap atsın. yıllardır 50 kere bırakmaya çalıştım.

sigara icen biri olarak ben seker konusunda daha rahatsizim sigaranin ne oldugu belli. cok zararli oldugunun farkindayim ama daha gencim, vucudum tolere edebilirmis gibime geliyor. seker ise tam oc, tam sinsi.

kostugunda canin sigara cekmiyor mesela ama bir ice tea veya kola icin adam oldurebilirsin seker bagimlisiysan. cocuklara hediye olarak sigara vermezsin ama fruktoz surubu basilmis igrenc, bagimlilik yapici zehirleri veriyoruz. sigara tek bir sey. biraktiginda bitiyor gidiyor. bu seker denen it oglu itin girmedigi sey yok. kacamiyorsun. tamamen kesilmeli demiyorum, zaten o konuda yorum yapacak yetkinligim yok ama en masum sandigimiz urunle bile zehirleniyoruz ve bunun zararlari az buz degil.

bilmiyorum belki ben abartiyorum ama 18-22 yas arasi sadece "onlenemez seker tuketimi" yuzunden gecirdigim rahatsizliklari, aldigim kilolari, yasadigim iq dususunu anlatsam kitap olur. sigara oyle degil. her yerde karsima cikmiyor.

evet sigara icmek de cok kotu ve ciddi bir problem ama benim icin su an oncelikli degil. ukrayna'dan iki kartonluk stok da yaptim paketi 5 liradan parliament pufpuf oh mis. ama seker iste aplam seker o cok berbat. onu nasil birakicaz iste. tatli yemiyosun makarna sosundan cikiyo serefsiz boyle bi sey olabilir mi ya kesinlikle dogru bulmuyorum

Sigarayı vücudun terk edinceye kadar iç. Her bir içişini kendinle ilgilenme seansı olarak değerlendir ve her seansta bundan kurtulmak istediğini, bunu sevmediğini, kokusundan dumanından tadından çok rahatsız olduğunu tekrar tekrar söyle kendine. Fakat kendini sınırlama ve dürtme. Normalin neyse onu içmeye devam et. Bir yandan da niyet et. Bu bağımlılıktan kurtulmaya niyet ettim de. Hiç başım ağrımadan, hiç öfkelenmeden, hiç strese girmeden, hiç dişlerimi sıkmadan, hiç kabız olmadan, tamamen sağlıkla ve ferahlıkla, neşe içinde kurtulmaya niyet ettim de.

Bunları her bir sigara içişinde tekrar tekrar söyle. Eklemek istediklerin olursa ekle. Mesela sigara dumanı ve kokusu bana hiçbir şey ifade etmesin. Hiçbir şekilde canım istemesin, rahatsız da etmesin. Kilomu koruyayım... gibi.

Vücudun ve bilinçaltın bir olup kendi bırakacak. Senin bişey yapmana hiç gerek kalmayacak. Emin ol. Her bir dal sigaradan sonra mutlaka 1 bardak su iç. O suyu da kendinle bu seansları yaparken yanında bulundur, en sonunda iç. Bak göreceksin. 3 ay veriyorum.

böyle kitaplar falan var mı peki ise yarayan?

kırk kere bırakıp başladım ben. şu an 22 gün oldu ki hala bıraktım diyemem. artık bırakırken bir türlü motive olamıyorum. sabah karar verip ikindide bozuyorum falan. en sonunda 21 gün ölsen de ağlasan da içmeyeceksin ondan sonra ne bok yersen ye diye kendime söz verdim. ilk gün resmen azap çektim her sigara aklıma geldiğinde suya sarıldım bol bol içtim bir yandan da sigara içmeyen bir iş arkadaşımı aklıma getirdim. gün içinde ben ne yaşıyorsam üç aşağı beş yukarı o da aynı şeyleri yaşıyor ama o gününü sigarasız geçirebiliyor hatta aklına sigaranın gelmesi söz konusu bile değil. böyle böyle 22 gün geçti şu an sigarasız devam. sigaranın fiziki ve psikolojik açıdan bizi nasıl esir edip aslında hiçbir faydası olmadığını içselleştirmeye bir yandan da fiziksel aktivitelere ağırlık vermeye çalışıyorum. allen carr'ın bir kıtabı var onu okumak da yarar sağlayabilir.

Allen carr'ın sigarayla ilgili filmini görmüştüm. Tamamen bir kandırmaca. İnsanda hakiki bir kurtulma isteği uyandırmıyor. Tamamen ego savaşına teşvik ediyor. Yukarıda anlattığım tekniği ben hiç bilmeden, hiçbir yerden öğrenmeden, hiç de tasarlamadan, plan falan yapmadan uygulamıştım. Öyle kendiliğinden oldu yani. 2 eylül 2014 21.30'da 3 sene dolu dolu bitecek. O kadar ferah öyle rahat öyle neşeli bıraktı ki vücudum, "ya bu neyin kafası ne içiyosun biz de istiyoz" diyorlardı ve "ay aksine içmiyorum" deyip bi daha gülüyodum. Hâlâ sigaradan rahatsız olmuyorum ve canım da hiç çekmiyor. Hiç yoksunluk sendromu kriz mriz yaşamadım.

Kendiliğinden oldu bu. Ben de olduğu gibi yazdım işte.

cok uzun yillar hic icmedim. merak da etmedim. son 3 aydir günde 1 paket bitiriyorum. neşet baba benim yerime cevabini vermis

www.youtube.com

tam şu yaşımda hissediyorum bunu, 23.

Arkadaşımın 1999 doğumlu kardeşini üniversitede görünce "fakat iyi yaşlandık" demiştim.

Edit: 24.

26 yaşındayım. bir yıldır hissediyorum :(

benim bu sene (25) hafiften oldu ama geçti. sanırım psikolojik baraj falan olayları. bir de saçlarımın seyrekleşmesinin de payı yok değil ama toparlıyoruz gibi.

35

Bu yıl hissetmeye başladım. 25

22 üniversite son yıl bunalımı mıdır nedir

26 dan sonra hissetmeye başlamıştım. uykusuzluğa ve hareketliliğe dayanamayıp yorgun düşünce nooluyoruz ya demiştim bünyeme. karşıma alıp yaşlandın mı sen bebeğim diye dertleşmiştim..
sonrasında hiçbir şey eskisi gibi olmadı...

ben 26 olmama rağmen daha "şu hayatın olgunluğuna da bi uyum sağlayamadık iyi mi" diyorum, siz veledler neyi bu kadar büyütüyonuz anlamadım. 30'a kadar hiçbir şey için geç kalınmamıştır, gençsinizdir, genç hissetmelisinizdir. ölü toprağı mı ne varsa artık atın silkinin kendinize gelin yav, BİZ DAHA ÖLMEDİK DEYİN!

29 yaşındayım ve hayatımda hiç bu şekilde hissetmedim.

25

34 uasindayim ve hissediyorum.

Guya kendime bakiyorum, spor yapiyoeum, iyi beslenmeye calisiyoeum, vs ama yasliyim amk.. Spor salonund hayvan gibi sakalli elemanlar abi diypr bana, uzuluyorum.

Tam olarak böyle değil ama 19 yaşındakileri ergen gibi görürken şimdi genç hatun denilince onların kastedildiğini, o yaşlardaki kızların erkeklerin gayet yetişkin olduklarını fark edince hımm biz artık zamanın genç nesli olmaktan çıkmışız dedim. 23-24 yasinda dedim bunu.

30 yaşında hissettim bunu ve iki yıldır da devam ediyor. Yazılanlara bakınca yaş ortalaması ne kadar gençmiş, daha da bir yaşlandım hissi çöktü bu başlıkta.

Her şey 26 yaşımda başladı..

geçtiğimiz nisanın sonunda 23 yaşıma girdim, o günden beri tam olsrak böyle hissediyorum.

Tam olarak 31. Lanet olsun öyle yaşa hatta.

32-33 gibi ortaya çıkan gürültüye karşı aşırı tahammülsüzlükle hissettim.

34 yaşındayım, genel olarak yaşlı hissetmiyorum. Hatta 30lu yaşların 20lerden çok daha keyifli bir gençlik hali olduğunu düşünüyorum. Sadece arada sırada 40lı yaşlarıma 5-6 sene kaldığını düşününce "aa bir dakika ya, ben o kadar da genç değilim herhalde artık" diye bir farkına varma hali düşüyor içime.

23'üm ve iki senedir falan düşünüyorum. şu an için pek rahatsız sayılmam çünkü sorumluluk bilincimi azıcık da olsa geliştirdiğini, beni ittirdiğini düşünüyorum ama uzun vadede bunalacağımı şimdiden hissedebiliyorum. bunun daha 26-27'si, 30'u 35'i falan var. en sonunda altıma bez bağlayıp anama koşmaktan, TEKRAR BAŞLAYACAM diye duvarları yumruklamaktan korkuyorum. gerçi "yetişkin olmak ama dört yaşındaymış gibi hissetmek" durumunu çoğu kişi yaşıyor sanırım, çok da şeyapmama gerek yok bence.

ne kadar abartmışsınız. 20lerinde bunları yazanlar 40larında ne hissedecekler merak ediyorum.

sopiro'ya %100 katiliyorum.

genclere cok uzuluyorum, bence umutsuzluk ile dogrudan iliskili. insanlarin umudu kalmamis artik, yasli hissediyorlar kendilerini, yasama 'bitse de gitsek' gozuyle bakiyorlar. ve kesinlikle kesinlikle 30'lar 20'lerin cok cok daha guzel hali.

Hiç hissetmedim.

20li yaşlarda ne yapacağanı bilememe vb durumlardan bir depresif ruh hali sonucu yaşlandım geyiği çıkabiliyor bence.30larda geçiyor:)
ben 25-26da öyle bir düşünmüştüm,şimdi 32 yaşında biri olarak alt komşunun kızı bana hala abla dediği ve o teyzeye geçene kadar yaşlanmayacağımı düşünüyorum.

28 yasindayim ve uc yildir oyle hissediyorum. Ilk olarak sanirim bel fitigi teshisi kondugunda basladi bu his, sonra da hem cesitli fizyolojik sorunlarla hem de psikolojik etkilerle katlanarak devam etti. Hatta ben kendimi artik "yasli" olarak bile goruyorum.

2 ile başlayan yaşlarda bunu nasıl düşünürsünüz ?
ben 4 ile başlayan yaşımda asla kaykay ya da paten kullanamayacağımı farkettiğimde bunu düşünmüştüm

yine de yüz yüze ilişki kurmak önemini kaybetmez diye düşünüyorum ama eskisi kadar zorluğu kalmayacak tabi ki.

@re noreno zaten yüz yüze muhatap olacağız ama anında çeviri kulaklık aracılığıyla yapılabilecek. demek istediğim yabancı dil eğitiminin bir önemi kalmayacak veya bilmek bir avantaj olmaktan çıkacak.

E o zaman da zorunluluk olmaktan çok ekmek yedirecek düzeyde bir artı olabilir. Bence bilmenin önemi devam eder yani

bir yabancı dil öğrencisi olarak bu konuda sülalem raad diyebilirim. istedikleri kadar yazılım geliştirsinler, dil bilmek önemini büyük ölçüde her zaman korur. bir de dil var dil var, durum var durum var.

rusça mezunu olup da rusça iş mülakatı yapamadığı için (seviyesi yetmiyor) iş bulamayan adamlar var. öte yandan puanı yetmediği için atıyorum macar dili ve edebiyatı okuyup, şak diye kendine uygun, macarca gerektiren bir pozisyona giren adamlar da var. dünyada o işi yapan tek kişi mesela adam. ne bileyim sözlükte vardı öyle birisi, adam leh dili ve edebiyatı okumuş. burada desen gülerler "o ne yav" diye. polonya'da yaşıyordu. eh kağıt toplayarak sağlamıyodu geçimini sonuçta, diliyle gitti oraya, diliyle iş buldu. e hadi lehçe-ingilizce-türkçe google translate dosyası kurun da gidin bakayım polonya'da yaşamaya görelim noluyo, yapabiliyonuz mu. gidip deyin bakalım bende çeviri programı var ben lehçe konuşabiliyom, alıyolar mı polonya'ya. (feminiklere not: örnek verdiğim kişilerin hepsi essahtan adamdı yani pipiliydi ondan adam aşağı adam yukarı hepsine adam dedim)

dil bilmek hiçbi zaman tek başına anlam ifade etmez. biz robot değiliz. microsoft çeviri yapar tamam da sana bilmem hangi dilden kaynak taraması yapıp da o bilgilerden tez yazmaz mesela. konuya "dog" kelimesini "köpek"e çevirmek olarak bakarsak zaten hepimiz gidip ölelim. adam 6 dil biliyorum işsizim diyo, soruyosun hangi diller, zazaca kürtçe lazca falan diyo. dediğim gibi dil var dil var, durum var durum var. rus edebiyatında hedehödö akımına ilişkin essay'i microsoft'a mı yazdıracaksın mesela, çeviri yapmaksa benden iyi yapıyo, e hadi yazsın pezevenk.

bu çeviri motorları hayatı kolaylaştırıyor, dil bilmeyen insanlara yardımcı oluyor eyvallah ama dille para kazanan insanların yolunu tıkaması için 5-10 değil bence en az 25-30 seneye ihtiyaç var. dil büyük ölçüde insan işidir, iletişim işidir. belli bi yere kadar mekanikleştirilmesi faydalı bile olabilir ama onun ötesinde bir çeşit yönlendirmeye ve dış müdahaleye daima ihtiyaç duyar. "ruh" falan diyerek ılıklık da yapmıyorum bakın.

"insanoğlu varlıkların en şereflisidir. microsoft falan filan bunlar insanın yerini tutmaz."

rudolf hess

somutlaştırmaya çalışayım. örneğin 5-10 sene sonraki öngördüğüm teknoloji şu anda olsa patron direkt beni şutlardı. aynen dediğiniz gibi bir sorun veya sıradışı bir konu olmadıkça 200-300 kelime etrafında dönen alım satımla alakalı konular hakkında konuşup yazıyorum. patron bile wechat/QQ üzerindeki translator sayesinde çat pat karşı tarafla anlaşıyor.

Der meister aşırı haklı.
Word vs yıllardır yazım denetimi yapıyor ama onu bile mükemmelleştiremediler. Tercüman olmak ve mesela bir kitapta yazarın üslubunu aktarabilmek için insanları aradan çıkarmaya daha çoook zaman var diye düşünüyorum.

iki taraf da haklı
200 kelime hazine gerektiren standart formlar, onaylar, al-sat şeklinde yürüyen işler için dil bilme ihtiyacı 5 -10 sene içinde yok olabilir. eskiden gümrükte iş 3 gün sürüyorsa o işi 3 saatte haledecekler belki ileride -atıyorum. herşey bilgisyarda formu doldur gönder, karşı taraf onaylasın vs. şeklinde akarsa dil bilmeye gerek kalmayabilir.
ama uslup, uzmanlık, alan bilgisi başka şeyler. yazılımın yetmediği, herşeyin standart formlarla yürümediği işler var.

Bence de lazpalle haklı bu kadar önemi kalmayacaktır ağır çeviri yapanlar haricinde, basit çeviriler için (denildiği gibi anlaşma vs) insana ihtiyaç kalmayabilir. Mesela eskiden gemicilik çok güzelmiş çünkü gidiyorlarmış burdan brezilya'ya geminin gümrük işlemlerinin yapılıp yükün boşalması 6 ay sürüyormuş. Şimdi kaptan işlemleri yapana kadar, vinçle 1 günde indiriyorlarmış, karayı hiç görmeden geri döndükleri oluyormuş. Bunun gibi işte makineler yavaş yavaş yerimizi alıyor bence de.

Edebi çeviri bağlamında bir değişiklik olmaz bence.

Simdi benim dil bildiğim filan yok da. Bazen yabancı sitelere girip çeviri yoluyla anlamaya çalışiyorum yazilari. Ama maalesef sadece ebemi zor anliyorum. Tabi sizin bu yazilimlarin çevirisi dort dortlukse orasini bilemem. O yuzden ben der meistere katiliyorum +1

Google çeviri artık öyle çeviriler yapıyor ki sadece 2-3 edit gerektiriyor güzel bir çeviri için. 5-10 değil 2-3 sene sonra yazılı çeviri işi bitecek ya da çok ufak paralarla text uzerınde editing yaptıracaklar....

Bence de fetis var sende.

Mesela, bence insanin en cirkin uzvu ayak. Hele kadinlarda ayakta ojeye falan tahammul edemiyorum. Benim de boyle bir takintim var.

O köküne kadar kesilen tırnaklar, kısacık tırnaklara sürülen parlatıcılar, yusyuvarlak başparmak, kalın parmaklar, oje kalıntıları ya da tırnağın altındaki etim tırnaktan önde olması, kirli tırnaklar ya da bunları kapatmak için sürekli sürülen siyah oje vs..

Bunlara dayanamıyorum :) keşke görmezden gelebilsem

Bende de tam tersi fobisi var ayaklara bakamam, kimsenin ayağını tutamam, normal değil sanırım ama napayım. Bence sende takıntı var ama tam fetişist değilsin, ayakları öpüp yalamak istiyorum falan dememişsin en azından, deme de zaten :(.

Benim o kadar abartı değil ama dikkat ederim. O kişiden etkilenme oranımı etkiler

Ne güzel la yakışıklı/güzel olmadığımız gibi bir de bu çıktı başımıza. Yok elin kötü ayağın kötü götün eğri vs. Uzar gider bu. Eli ayağı çirkin olan kadınları bırakmana sevindim belki bu saçmalıklara önem vermeyen düzgün bir adam bulmuşlardır. Soruna cevap veriyorum: normal değil. Doktora git.

muhtemelen farkında değilsin ama fetişin var. @bayc, bu kadar "butthurt" olmaya gerek yok. herkesin güzellik kriteri farklı. merak etme, ayak fetişistleri, "ayağı güzel değilmiş, öldürün gitsin!" diyen insanlar değil. sonuç olarak herkesin ilgi duyduğu, beklediği, sevdiği şey farklı. adama öcü muamelesi yapmanın manası yok, acayip acayip konuşmayın yahu.

@der meister haklısın biraz sert oldu kusura bakmasın arkadaş.

@bayc, sen de kusura bakma "butthurt" ifadesi için, öyle sert görünce ben de sert girdim eheh. cidden yani fetişizmi böyle değerlendirmemek lazım, boşu boşuna üzülürsünüz yoksa. bu "karşı taraf mükemmel olsun" beklentisi değil; sadece farklı şeylere daha fazla ilgi duyma meselesi. ayrıca üzülünmesi gereken bir kitle varsa bence o da fetişistler. yani insanlar zaten hoşlanacak/sevecek kişi bulmakta zorlanıyor, sen bir de bunun üstüne "eli/ayağı güzel olmalı" kriteri koyuyorsun. şaka gibi. düşünsene mesela bayıldın bi hatuna ama ayağı güzel değil. olmuyo işte, yapamıyosun. cidden. foşikleri sevelim, sayalım :((

kint +1

bence de insandaki en çirkin uzuv ayak. hele o ayakta oje örneğini okuyunca tiksindim oturduğum yerde. çok çirkin bi görüntü bence

Fetiş abi işte, illa öpme/yalama isteği vb. olmak zorunda değil. Sapıklık falan da değil, doktora gidecek bir şey yok. Nasıl keyif alıyorsan öyle devam et.

@dox +1 demeye geldim de kendini doktorluk anormal falan gorme diye..

bence çok hoş bir zevk. ben de mesela ince bilek, kibar, narin el ayaklara bayılırım. incecik de boyun olursa bi de vay başıma gelenler.

bi de nedir ya bu tutturmuşlar bi fetiş. sapık mıyız kardeşim biz. rabbim yaratmış biz de beğeniyoruz, poroblem mi var? (iki keklik bir derede ötüyor dinliyorum da ondan heralde bi an celallendim)

Takıntılı bir arkadaşımızsın. Tercih meselesi ama çok da sağlıklı değil.

Havalimani kucuk dolayisiyla az ucus oldugu icin olabilir. Arz talep dengesi yani. Zaten etrafinda bir suru ulke var ucakla indikten sonra belgrada otobusle rahatca ulasim saglayabilecegin.

çünkü vize yok ve çok talep var.

ukrayna ile aynı sebepten olabilir. gideceğin ülke ne de olsa ucuz, çok fazla harcama yapmana gerek yok, hava yolu şirketleri ise bu durumu fırsat bilip buradan kaktırma peşinde. ayrıca arz-talep meselesi de var tabi.

çünkü vize yok ve vize fiyatları artık çok çok çok pahalı (eur yüzünden) ayrıca son bir yıl içinde en azından herkesin bir vizeden red yemiş tanıdığı oldu.

mesela ilginç bir şekilde londra biletleri de aşırı ucuz. bir hafta sonraya 500 tlye gidiş dönüş alınabiliyo bazen şaka gibi.

not: kahrolsun dış politika.

velhasıl talep çok +1
havayolu şirketleri çakal +1

ukrayna ne alaka ya, ukrayna uçulabilecek en ucuz ülkelerden biri bilet fiyatı açısından. yakın da zaten. belgrad niye pahalı ben de merak ediyorum. keza minsk de aynı şekilde asla ucuz bilet bulamadığım bir yer, ne zamana bakarsan bak istanbul'dan 500-600'den aşağı olmuyor.

ülkenin ucuzluğundan ziyade gideceğiniz şehrin vizesizler arasında en iyi seçeneklerden
biri olması bunun sebebi.

ukrayna'da kiev, odessa gibi yerlere çok ucuza gidebiliyorken lviv biletleri bunlara göre fazladır. çünkü lviv bunlara göre güzel bir şehir, daha avrupai vs. keza belgrad da öyle.

bence hiçbir sıkıntı olmuyor aksine ikinizin de ana dili olmayan ingilizce ile iletişim kurduğunuzu bildiğiniz için birbirinize karşı daha toleranslı ve anlayışlı oluyorsunuz.

edit: gerçi eş özelinde bahsediyorsan bilemem evlenmedim.

1.5 yıl süren yabancı bi ilişkim oldu. sık kullandığım mecazi şeyleri öğretip söylediğimde tam olarak anlamasını sağlamam maksimum 2-3 hafta sürmüştür.

oturup öğreticem desen 1-2 gününü almaz ben kullandıkça açıklıyodum

bıraksan avrupa'ya koşup sokaklarında evsiz olmaya razı gelecek bir vatan hayını olarak bu konuda seninle aynı fikirdeyim. iki taraf iletiştikleri dili anadil seviyesinde bilmeyince doğal olmayan bişeyler var gibi hissediliyor. hele ki dili iyi kullanmayı bilenler, onunla oynayıp kendini daha iyi ifade edenler için zor olduğunu düşünüyorum.

hoş, 45 kuşak türk olup hala anlaşamadığım o kadar insan varken overall açıdan evlenme kriterlerimi karşılayan bir ingrid için buna takılmazdım ama günün sonunda evet; bi bişeylik oluyor.

2,5 yıl ingiliz bir sevgilim oldu. en son hiç ingilizce bilmeyen bir arkadaşımla neşet babadan ahirim sensini dinleyip tarzanca anlatıyorlardı birbirlerine :). kapıcıya kolay gelsin halil efendi falan diyordu. bizimle fasıla gelip hüzünlü şarkılardan aniden hareketli şarkılara geçişlerimize falan katıla katıla gülüyordu. onun esprilerini anlamadığımda english humour diye dalga geçiyordum, o da benim esprilerimi anlamadığında aynı şekilde dalga geçiyordu, bu durumla eğleniyorduk. karşınızdaki kişiyle ilgili bu durum bence, dil ile değil...

iliskiye bu yabanci ya da degil gibi bakmadan 'bu insanla anlasiyor muyum, bu kisiden yol arkadasi olur mu' diye dusunebilmek onemli sanirim. Eger kisi onceliklerinizi sagliyorsa yabanci olup olmamasinin bir onemi kalmiyor benim icin. Benim iliskimde esimin mecazi ifadeleri anlamasi ya da anlamamasi 'karin doyurmuyor', baska oncelikleri saglamasi daha onemli. Bu nedenle de bence bu iliskiyi yavanlastiran bir sey degil, ondan daha cok yavanlastiran seyler var. Ama bu sizin iliskinizde farklidir mesela, bu sizin icin olmazsa olmazdir o zaman yapamazsiniz tabii ki. Hem iyi hem kotu yonleri var ama her iliskide var, hangi konular elzem, goturusu getirisi nedir onu tespit etmek lazim.
Bunu turkler soyle boyle demek icin demiyorum, eger ayni sekilde hissettigim ve/veya anlasabildigim kisi turk olsaydi da ben turk istemem, yabanci isterim demezdim.

Yavan degil, Umut Sarıkaya karikatürlerine Türk arkadaslarımla da gülüyorum. Eksikligini hissettigim sey, Türkce konusamamak aslında genel olarak. En son 5 yıl önce Türk sevgilim olmustu, o vakitten beri hic boyle dusunmedım, bir eksiklik hic hissetmedim. Baska seyler konu oluyor, baska seylere ironi yapılıp beraber gülünüyor.

Bir de, aynı dil ve kültürden gelmek benim öncelligim degil. Öyle biriyseniz tabii ki mutlu olamayabilirsiniz.

Üzülmeyin yani, o ciftlerin onundeki en son engel belki aynı dilde mecaz frekansı olmaması.

Türkçe konuşmaya çalışan ecnebi hatunlar çok sevimli. Bir de onu düşün.

kusura bakma ama hayatımda duyduğum en manasız, en cahilce şeylerden biri olabilir bu. yabancı ya da türk eşi tercih etmek için sebepler vardır, ona diyecek sözüm yok da "mecazlı anlatımlar, türkçe, anne sütü" romantizmi falan çok saçma. evleniyosun yahu kitap çevirmiyosun. yabancı sevgilim varken hiçbir zaman geyik ya da mecaz konusunda sıkıntı çekmedim, aşağı yukarı aynı kafa-zevk insanı olduğunda benzer şeylere gülüp ağlayarak ortak bi kültür zaten oluşturuyosun. ha türkle konuşmak yabancı dilin ne kadar iyi olursa olsun çoooook daha rahat ama bu ilişkiye etkisi olan bi şey değil. anca bu anlamsız romantizm sahiplerinde olur. eşi yabancı olan birine üzülmek ne ya jsfksl

şimdiki aklım olsa gavur hatunla evlenirdim.
(mecazdan hoşlanmam.)

Ben öyle düşünmüyorum ya. Kafalar uyuşunca inanılmaz gırgır şamata dönüyor. Çok eğlenceli oluyor. Hem her geçen gün dil becerilerin de gelişeceğinden kendini çok daha iyi, anadil seviyesinde ifade edebilecek raddeye geliyorsun. Ama böyle önyargılı yaklaşırsan olmaz o iş.

Dusundum de hic merak ettigim yokmus:)

ben douchebagi merak ediyorum. bir de letheavendangered vardi bir aralar.

Duyuru başlığını okuyunca aklıma sen gelmiştin(devilred). Hala buradaymışsın. Arkadaşlar Devilred hala buralardaymış. İfşalarda şaraplı foto paylaşmıştı sanki bu.

He compadrito'nun akibetini merak ediyorum aklima geldi simdi.
Birbirimizi gulduruyorduk en son:))

der meister, konsere gidecekti noldu acaba öldü mü kaldı mı.

www.eksiduyuru.com

bu arkadaşı ve kedisini merak ediyorum.

Ermanen'in, compadrito'nun, hope ender'in naptigini merak ediyorum biraz.

douchebag! para kirmak icin kendisini bekliyorum.

letheavendangered +1, gavur ellerde staj konusunda sıkıntı çekiyordu, halletti mi işleri yoluna koydu mu merak ettim bu duyuruyu görünce.

yalnız şöyle bi detay var, gitti kayboldu sanılan çoğu kullanıcı farklı nick'lerle burada, buraya yazarsanız sesinizi duyup gelebilirler.

Cro magnon'u merak ediyorum ben de. Tatlı bir insandı.

duyurucu değil ama www.eksiduyuru.com

Minik donut canavari.

ben de damdanakan'ı merak ediyorum, bir de mza. naberabi vardı bir ara her şeye çay iç geçer yazıyordu, herhalde şimdi çay koy geliyorum olmuş çünkü tarzlarını çok benzetiyorum. minik donut canavarı'nı da aşırı merak ediyorum çünkü herkes beni o sanıyormuş. manyak mısınız?

edit: whatyoudidiswhatyouget naptı acaba, teknikerlik okuyordu bitti mi. en çok onu merak ediyorum.

kimse de beni merak etmemiş : (

yani pek kimseyi tanımadığım için, merak ettiğim biri yok

Bi hollowlife vardı, ona ne oldu?

minik donut sözlükte yazıyor aktif olarak. geçen mesajlaştık, duyuruda ortam çok bozdu, ondan bıraktım dedi. haklı kız.

shedracon vardı, mis gibi trollumuz. o uğramıyor artık.

Bunalımlı asabi bir damdanakan vardı, kpss falan kasıyordu mutsuz ve agresifti. O geldi aklıma. Onun disinda bu artık gorunmeyen kullanicilarin neredeyse hepsi hâlâ burada bence.

damdanakan'la konuşuyorum arada, iyi galiba.
haklı kız demişsiniz de minik donut erkekti bu arada dsfsdfsd

merak etmem, merak edilirim (bkz: servis bekletilmez, beklenir)

şaka lan kimse merak etmiyo gördüğünüz gibi adfs

ben de minik donut'u merak ediyodum burdan öğrenmiş oldum, steam'den oyun almaya falan ilk başladığımda baya sorularıma cevap vermişti.

Başka da eski hatırladığım yok sanırım zaten isim hafızam çok iyi değil, buradaki linkleri çok hatırlamıyorum o yüzden

bahsi geçenlerin çoğunu hatırlayamadım ama hollowlife umarım acılar içinde ölmüştür yazayım bir daha. burada sildiklerini geçtim sözlükte nickaltlarını bile sildiriyordu.

douchebag anagramıyla (nick'inin tersten, boşluklu yazılışı; tam anagram da denir mi bilmem) buradaymış zaten. cevapları silindiği için moderatörle kavga etmişti en son. halihazırda kullandığı 2 duyuru hesabı daha varmış hatta, onlarla moderatöre saldırıda desteğe kalkışınca moderatör piyastos etmişti kendisini. tüm kullanıcılarıyla açtığı duyurularını falan silip sessizliğe gömüldü.

animal'la ilgili daha önce başka bir duyuruda cevap yazmıştım: eksiduyu.ru

glori'yi soran silmiş. ben de cevabımın onunla ilgili kısmını siliyorum.

ben de libertine'i merak ediyorum. neredeyse 1 senedir giriş yapmıyor.

cecilia'yi merak ediyorum. en son bankaci olmustu.

kanadalı birisi vardı çok zengin onu merak ediyorum. nicki neydi onun?

cigerdelen apla vardı bir tane, o n'apıyor acaba. "allah de gerisini bırak" kafasında biriydi, kendisine kalsa duayla çözülemeyecek hiçbir şey yoktu ama aynı zamanda gördüğüm en melankolik insanlardan biriydi.

ben de damdanakan diyorum.

sözlüklerde, duyuruda paso karşıma çıkıyor yıllardır.

mücadeleyle geçen depresif bir hayatı vardı, kpss'ye hazırlanıyordu falan.

bir de mandalina kokusu sevgili buldu mu diye merak ediyorum. lsfjkldfl

ay bir de pmkfkfk mi ne öyle random bir çocuk vardı. öylesine muhabbet ederken kilomu söylemedim diye küsmüştü bana ldşfdşdf. sonra bi baktım gitmiş.

Ben şıkkı diyorum. 26 yaşındayım ve hep böyle tatillerden zevk aldım. Otele kapanmali tek bir tatilim oldu onda da 2. Gün sıkıntıdan patlamiştim.

kesinlikle deniz-kum-güneş tatili değil..sevmiyorum, çok sıcak oluyor, denizi çok arayan biri değilim, kum zaten nalet bir şey..Tatil yerlerindeki fahiş fiyatlar ve o ortamları da çok sevmiyorum..

Benim için tatil illa denize gitmek değil de zaman bulamayıpta ertelediğim beni rahatlatacak mutlu edecek şeylere vakit ayırmak..Bu yeni bir yer keşfetmek olur ya da tüm tatil sadece uyuyup kitap okumak olur vb.

Tatile gidipte tatilde yapılacakları görev kafasıyla yapmaı sevmiyorum..En olmadı yazdıklarından ikincisini tercih ederim.

tatili nicin tek bir kefeye koyuyorsunuz ki? kimi zaman sadece dinlenmeye ihtiyaci vardir insanin, kimi zaman gezmek dolasmak ister, kimi zaman deniz tatili isterken, kimi zaman daga tirmanmak ister.

2.sini tercih ederim. her şey dahil sistemin sadece o otele faydası var.aslında ne o otel müşterisi kaliteli hizmet alıyor ne de çevredeki esnaf(varsa tabi).
tatile gitmişsem o yerin yerlisi gibi olana kadar gezip görmem lazım, lezzetlerini tatmam lazım.
24/e

Kesinlikle deniz kum güneş değil +1

Denizi severim ama yüzmeyi hiç sevmem, güneşe de alerjim var o yüzden böyle bir tatili aklımın ucundan bile geçirmiyorum yıllardır. Ben kültür turlarını seviyorum. Orta karar otellerde kalıp görebildiğim kadar çok yer görüp diyar diyar gezmek isterim. Benim için ideal tatil budur.

Yaş: 29

yazlıkçıyım, tatilde en öncelik verdiğim şey mangal

tatil sadece bir yere gidilerek yapılmıyor.

"Eğlenmek, dinlenmek amacıyla çalışmadan geçirilen süre"

ben boş boş takılmayı, kendimi oradan oraya atmayı, arkadaşlarla görüşüp saatlerce sohbet etmeyi seviyorum.

deniz sevmiyorum ben, aman götüm.

24

Dönem dönem değişiyor.
Ama ilk tercihte yapamam pek benlik değil, çabuk sıkılırım.
Gezip dolaşmalı tatil severim.
Denize girmeyi değil bakmayı severim asla güneşlenmem.

Evdekileri tatile yollayıp evde bi başıma tatil yaptığım zamanlar da oldu maksat kafa dinleyip dinlenmekse o bile on numara oluyor.

Yaş: 29

Denizden, kumdan ve güneşten nefret ederim. Güneşi sadece yaşamı sürdürebilecek kadar almayı tercih ediyorum. Yüzlerce insanla karaya vurmuş balık sürüsü gibi aynı kıyıda çırpınanları gördükçe dehşete kapılıyorum :)

Tatil anlayışım dağ, taş, toprak ve orman ile etkileşimde olmak. Doğal güzellikleri görmek, kanyon gezmek, trekking diye gidiyor. Fazlasıyla yetiyor tüm bunlar. Ekme, biçme ile de uğraşıyorum. İçerisinde toprağın olduğu her gün benim için bir tatil değeri taşıyor. Fiyat ve performans açısından insanı en çok tatmin edecek aktivite aynı zamanda ama sebebi bu değil elbette.

Tüm bunlar emekli sözleri gibi gelebilir ama 25 yaşındayım.

benim de ihtiyacım dönem dönem değişiyor ama deniz-kum-güneş benlik de değil açıkçası.

şartlar müsaitse yurtdışı gezisini tercih ederim; başka bir şehrin sokaklarında kaybolmak bile çok hoşuma gidiyor.

ama mesela geçen ay böyle bir gezide 3 ülke gezince aşırı yoruldum, bu yüzden bir de yaz sonuna doğru kısa ve sadece yatıp dinlenmeli yakın bir yere kaçacağım.

küçük ekonomik bir otelde kalarak, etrafı dolaşmak. denize max 2 3 gün girerim, onda da tüm gün girmem. birkaç saat yeterli.

nedeni de şu, yeni şeyler görmeyi ve hareketi seviyorum. eğer yıllık iznimi kullanıp gideceksem sadece yatıp uyuduğum bir tatil olmamalı.


yaş 26.

yuto +1500

yazlık en güzeli. arkadaşlarım olacak, sevgilim olacak, bir de kardeşim. abuk subuk şeyler de yapsak eğleniriz.

çok yorulduysam ve yunanistan vizesi almaya halim yoksa belki her şey dahil tatiline giderim. o da 3-4 gün. ne yesek diye düşünmeyeyim, telefonu cüzdanı bir kenara koyayım, spa, havuz derken kafam dinlensin. deniz şart değil. hatta özel kumsalı olan yerlere gıcık oluyorum.

kahvaltı dahil gerisini gezerek geçirince daha masraflı oluyor. madem oteli kalmak için kullanıcam, daire tutarım. yurtdışı gezilerinde hep ev kiralıyorum bu sebeple. canım dışarda yemek istemezse rahat rahat mutfakta bir şeyler hazırlayıp çıkıyorum. böylece oranın insanı gibi yaşamış hissediyorum. gittiğim yerlere bokunu çıkarana kadar gitmek gibi kötü bir alışkanlığım olduğundan sakız adası ve londra'da minimum para ile gezme konusunda ihtisas yapmış sayılırım.

bir tarihi eser manyağı olarak "kültür tatili" anlayışı bana garip geliyor. tatil = dinlenmek benim için. kültür gezisi desek tamam. bir de bunun dışında yemek gezisi var ki, şüşkoluğumun top10 sorumlularındandır :D

edit: yaş 28

yaş 27

eğer yaz tatiliyse ve türkiye'de geçireceksek; arkadaşlarla çadırlarımızı alıp arabalara doluşup 3-4 farklı sahilde kamp yapmak, her sahilde 2-3 gün kalmak.

gündüz gezesin varsa gez, yüzeceksen yüz. akşamüstü marketten etleri al, mangalını yak, rakını koy. uykun gelince 2 adım öteye git çadırında uyu. sabaha karşı biraz ürper hatta, üstüne birşeyler ört. sabahın ilk ışıklarıyla da denize gir mis gibi.

neden mi çadır? çünkü kimseye laf anlatma derdi yok, biz bizeyiz. yemekler kötüydü, çarşaflar kirliydi, servis yavaştı gibi dertler yok. ön ödeme yok, rezervasyon yok, yer bulamamak yok, beğenmediğin yerde kalmak yok, bir sonraki koya devam edersin en kötü. bugün ne giysem derdi yok, çişli havuzlardan mikrop kapma ve en iyi ihtimalle bikini lastiklerini eskitme derdi yok. bin tane insana çarpa çarpa yüzme derdi yok. bir bluetooth hoparlör götürürsen müziğini de kendin seçiyorsun, saçma pop dinlemek zorunda kalmıyorsun. en önemlisi de; bildiğin huzur doluyorsun.

söylemeye gerek var mı bilmiyorum ama, hiç para harcamıyorsun.

3 tarafı denizlerle çevrili güzel ülkemizin özellikle ege bölgesinde hepimizin de bildiği üzere dağların denize dik uzanması sonucu 3842105 adet koy bulunması bu dediğim tatil şeklini çok kolaylaştırıyor. neyse ki daha her koya otel yapamadılar.

ikinci bir alternatif olarak da anne-babanın yanına yazlığa gitmek, bütün gün yatmak, anne yemeği yemek, üstüne buz gibi karpuzları götürmek, akşam mangal yapmak, sonra biraz daha yatmak.

yurtdışı tatiline gittiysek de genellikle şehir merkezlerinde kaldığımız için kamp yapamıyoruz haliyle. o zaman da airbnb ya da hostel tercih ediyoruz; hangisi ucuzsa.

bir aylık maaşını; hatta belki fazlasını 5 yıldızlı otellere veren insanlarla da arkadaş bile olmamın imkanı yok sanırım. o derece farklı kafalardayız kendileriyle. hiç anlam veremiyorum.

valla benim her türlüsünü canım çekiyor. çünkü bu gittiğim yere, beraber gideceğim kişiye/kişilere, mevsime, para durumuma, psikolojime göre falan bir sürü kriterle değişebiliyor. bu konuda mutlaka tatilim böyle böyle olur bıkbıklarım yok. güzel zaman geçirmek değil mi tatilin amacı? ben günlerden hangi gün olduğunu unutabiliyorsam başarılıdır benim için.

ultra her şey dahil sistemi benden uzak olsun. açık büfe gördüğü zaman çıldırıyor millet, bence komple zarar ziyan. bir sürü hile giriyor işin içine.

tatile otelde takılmaya, plajda yanmaya gitmiyorum. bir haftam varsa iki lokasyon belirler, üç gece birinde, üç gece birinde kalır, uyumak ve kahvaltı dışında otelde bir saniye durmam. çevredeki görülecek yerleri keşfe çıkarım, farklı yerlerde denize girerim, mangal yakarım, yöresel lezzetleri keşfederim.

benim için tatil bedenen dinlenmek değil, ruhen dinlenmek. vallahi dalyan'ı özledim :)

İkisinin de zevki farklı bence. Yaşım 22, genelde yeni bir yere gidip kültür tatili yapma fikri beni daha çok cezbediyor ama bazen psikolojik ve fiziksel olarak çok yorulduysam canım deniz-kum-güneş ve her şey dahil otelin rahatlığında gebeşçe bir hafta geçirmek istiyor. Mesela şu an biten dönemin gerginliğini güzel denizli bir yerde gün boyu güneşlenip denize gireceğim, şimdi ne yesem diye düşünmeyeceğim, istediğim saatte eğlenip istediğim saatte dinleneceğim bir haftalık bir tatille atmayı çok isterim. O sinir stres gidince de daha yüksek tempolu, planlı programlı, şunu şunu görmeden dönmeyeyim diyerek hareket edeceğim bir kültür turu cilası olur. Hayaller bunlar. Hayatlar bir tatil beldesindeki hala evi, ashghjd. Neyse en azından denize gireceğim. :(

baharat +1000

her seyin yeri ve zamani var. birlikte gittigim kisilere gore mutlaka degisiyor. pasa gonlum ne istiyorsa ve karsilayabiliyorsam onu yapiyorum.

ikinci belirttiğin gibi seviyorum ben. Küçük ve ekonomik konaklama ile bol alkol/eğlence - ve görülmeyen doğa harikalarını görme şeklinde seviyorum. saatlerce güneşin altında kalmalı tatile gidecek kadar vaktim yok olsa da sıkılırım. yaş 26.

Duruma koşullara göre degisir benim için de. 24 yasindayim. Insanların akın akın tatile geldigi bir yerde yasadigim icin deniz tatili cok cezbetmiyor ama yine de olabildigince gittim bu zamana kadar. Farklilik olsun diye.

Onun dışında kültür gezisi tabi ki daha cazip. Tatillerde genelde oteli çok önemsemem, ögrencilik zamanimda ve simdi de otele para harcamaktansa ucuza halledip civarı gezme yoluna gittim hep.

Ama düşünüyorum şartlar uygunsa sevgilimle/eşimle lüks şık bir otelde otel keyfi yapmak da isterim tabi onun da tadı ayrı. Calismaktan bunaldigim bir zamanda da 1 hafta evde oturmanın dünyanin en guzel tatili gibi geldigi donemler de oldu. Tamamen o anki isteklere göre degisir yani.

Ben de baharat +1 diyeceğim.

Oncelikle yaz ise kesinlikle tatilimin icinde deniz oluyor, tum günümü sahilde gecirmesem de birkac saat mutlaka denize girmeliyim. Denize girip girip cikmayi, kumda kitabimi okuyup, soğuk icecegimi icmeyi seviyorum. Resmen desarj oluyorum o anlarda. O yüzden tum yazi denizsiz gecirdigimi dusunemem, illa ki gideceğim. Tabii ki gittigim yerde gezip, gormeyi seviyorum.

Geçen sene bir tatilimizde ultra her sey dahil otele gittik. Bizim icin yogun ve stresli bir donemdi, 4 gün malak gibi yattik desem yeridir. Mutlu döndük. Ondan bir sonraki tatilimizde orta karar butik bir otelde kaldik, 4 gun boyunca her gun gezdik zira enerjimiz vardi. O da güzeldi.

Yurtdışında hostel bize gore degil ama gidip de ultra luks otellerde kalmiyoruz; temiz, uygun fiyatli yerlere bakiyoruz. Zaten genelde uyumadan uyumaya ve dus almak için kullanılıyor otel. Arkadaslarla gideceksek ev kiraliyoruz, o daha rahat oluyor.

Dogayla icice tatilleri de seviyorum. En son lisede kamp yapmistim, simdi bir iki günlük kamp yapmak icin plan yapıyoruz. Umarim guzel gecer.

Yazlikta kalmak da cok rahat oluyor. Tam dinlenmelik tatil.

Velhasil ruh haline, yanındaki kisilere gore degisir bence tatil. Hepsi de guzeldir.

23 yaşında erkeğim. hem asosyal hem fakir olduğum için gittiğim yerde yaşayan insanlarla yaşamak ve onların hayatlarına misafir olmak hoşuma gidiyor. benim için en güzel tatil böyle olur. o yüzden couchsurfing yahut workaway tarzı sitelerden şeyapmaya çalışıyorum eğer yalnızsam. arkadaşlarımla gideceksem de klasik genç adam gezmesi oluyor işte.

ama ben hep diyom bunu, ben rusya'ya gideceksem rus bi ailesiyle akşam yemeğine oturmak, sarı pipili veletle parkta oynamak, onların gittiği markete gidip onlarla alışveriş yapmak vs. istiyorum. başka kültürlerin, başka insanların hayatına ortak olmak o kadar özel ve güzel bi şey ki. hele de bunu karşılığında onlara yardımcı olduğun için neredeyse ücretsiz olarak yapıp güzel arkadaşlar edinebiliyorsan. ünlü filozof meister'in de ifade ettiği gibi: yav moskova dediğin orada duruyor, parasını verip gidersin, şehirde ne varsa gidip görürsün. amma moskovalı bir aileyle akşam yemeği yemek yahut onların yaşamına misafir olmak... aha işte bu parayla alınabilecek bir deneyim değil. istediğin kadar para ver, "bu kadar mı yiyon weak ass" deyip de tabağı tepeleme dolduran babuşka bulaman.

İkinci dediğin. Deniz kum güneş en fazla 2 3 saat. Bi yerleri gezip dolaşıp görmek daha çok ilgimi çekiyor.

23 kadın

Her ikiside farklı zamanlarda olabilir çünkü ruh hali sürekli değişen bir insanım. İlla birini seç diyorsan eğer 2 daha cazip geldi.

19/k

Hiç gitmediğin bir yere gidip gezmek

görmediğim yerlere gitmek her zaman önceliğim, çadır-motosiklet. Deniz sevmiyorum orman içine bıraksan beni hiç çıkmam heralde

yaş:30

mezun olmadığın için olabilir mi? mezun olmayacak birisine okul puanı verilmesi saçma olur biraz? belki tek ders sınavı vardır belki bütünlemeye, mazerete falan kalmıştır.

Sanırım zamanında mağduriyetler doğmuş olacak ki bilginizin güncel ve doğru olduğundan emin olun hatırlatması yapılmış. E-okul'a yanlış bilgi girilmiş veya biz başvururken okul bilgimizi yanlış girmiş olabiliriz diye bir hassasiyet sanırım. Onaylaya bastım gitti.

kusura bakmayın direkt dalıyorum ama beni ilgilendiren bir şey olabileceği için merak ettim. 2012'de liseden mezun oldum, aynı sene sınava girdim. tercih yaptım. sonraki sene tekrar sınava girdim, yine tercih yaptım. son olarak 2017'de sınava girdim. şimdi benim okul puanı almak için herhangi bir onaylama işlemi yapmam gerekiyor mu? öyleyse, nereden? ösym'nin sitesinden hesaba giriş yaptım ama onay monay hiçbir şey çıkmadı. nedir bu mesele bilen biri aydınlatabilir mi? hori fak.

Hepsi ve daha fazlası için:
www.osym.gov.tr

Adam elemek için kılı kırk yarıyorlar. Seçme değil direkt eleme amaçlı.

hangi bölümden yapılıyor o işlem.

Kurumsal bir yerde kimse kimsenin cinsel kimliğini merak edeceğini sanmıyorum..

Durduk yere iş mülakatında cinsel kimlik açıklamak zaten absürt..

Soruyu ben de anlamadım sanırım..

Peki şöyle düşünelim. çok açık düşünceli biri kendi sevgilisinden sana bahsedebiliyor, öpüyor kokluyor elini tutuyor. sen hiçbirini yapamıyorsun. Ayrıca üstüme baskı yapılsın istemiyorum. eşcinsel olduğunu söylemeyince insanlar sana birini ayarlamaya çalışıyor veya kızın biri gelip askıntılık ediyor. rahatsız oluyorum. bu konuyu bir söylesem de kurtulsam diye düşünüyorum.

Bu ülkede böyle birşey yapmak akıl karı değil. başına olmadık belaları alırsın.

ne alakası var ya. yıllarca sevgilim yoktu kimse de gelip bir şey söylemedi. bir sürü heteroseksüel insan var istediği halde sevgilisi olmayan veya bilinçli olarak birliktelik istemeyen. bence sen her yerde eşcinsel olduğunu duyurmaya bayılan poser'lardan birisin, kendi adına mağduriyet veya cool'luk malzemesi çıkarmak için bahane arıyorsun. işyerinde böyle denyoluklar yapanlara da mesafe koyar, özel hayatımı konuşmak istemiyorum falan deyip geçersin.

Valla işe girerken cinsel yönelimimizi belirtme geregi duymuyoruz. Sen de duyma bence. Ayrıca birilerinin isyerinde sana asılması, birilerini ayarlamaya calismalari vs bunlar eşcinsel olmasan da olabilecek, birçogumuzun yaşadığı seyler. Ilişki düşünmeyen ya da bu gibi tavırlardan hoşlanmayan herkes nasıl bertaraf ediyorsa sen de o sekilde edeceksin. Kendi kendine ayrimcilik yaratmana gerek yok.

@der meister, cool olmak eşcinsellikle olmaz. seni bu düşünceye iten nedir? Şimdi almanya'da sevgilisinin elini tutarak gezen insan insanlar bize kuul desin diye mi geziyorlar?

Tamamen içinizde patlamış sizin bu durum, başka yerlere sataşıyorsunuz. soruma cevabınız yoksa konuşmayın, bu kadar basit.

biraz fazla takıntılısın bu konuda sanırım. etrafında eşcinsel olduğunu bilen ve bunu umursamayan pek yakın arkadaşın olmadığı için olabilir mi? ayrımcılık tabii ki var çoğu insan senin yüzüne karşı kibar davranır ama düşünceleri farklı olur. ayrıca iş bulurken medeni durum, cinsel tercih, siyasi görüş gibi şeyleri belirtmene gerek yok bunları özellikle soran yerde ise zaten çalışılmaz.

niye açıklıyorsun abi? yanına gelen sevgilin de seni herkesin içinde dudağından öpüvermesin. en azından açıktan yapmasın ki farklı cinsler de yapmıyor bunu bu ülkede.

sana kız ayarlamaya çalışanlara "ilgilenmiyorum" de kestir at. 30 yaşındayım ve bana da sürekli kız ayarlamaya çalışıyorlar. direkt "ilgilenmiyorum sağ ol" deyip kestirip atıyorum. zorla koynuma sokacak değiller ya.

askıntı olanlara da takılmayacaksın. ülkede ilgisine yanıt alamayınca kadın öldüren erkek var ama tersi yok.

evet baya baya zorlanırsın iş bulmakta. hatta direkt bulamazsın diyeyim ben sana. o yüzden açıklama kimseye.

Teşekkürler desteğin için. ÇEvremde lgbt destekçisi pek yok, hep küçük yerde yaşadım.bu zamana kadar atlattım bi şekilde ama bu yaştan sonra hiç sevgilim olmadı dediğim zaman insanlar anormal bakıyorlar. hatta 1-2 kere yanımda eşcinsellik konusunu açan oldu. çalışma ortamına ilk kez gireceğim, bu tarz durumlarda ne yapmam gerekli bilmiyorum. ayrıca bu tarz dert ve sıkıntılarım yüzünden mesleki gelişimim bile etkileniyor.

O ayrımcılığa uğrayanlar kadın gibi davranan kişiler. Kadın gibi davranmıyorsanız ve bu gereksiz ayrıntıyı kimseyle paylaşmazsanız iş bulabilme şansınız var.

Duyurudan tanıdığım bir gey vardı. Gayet itibarlı bir işi vardı ve kız kankasıyla yaşayıp herkese "sevgilim" diyordu danışıklı olarak. Bana sarkıntı olmak için gey olduğunu gizlemedi ama hiçbir iş arkadaşı bilmiyordu. :) Benden yüz bulamayınca da görüşmeyi kesti zaten.

Kimliğini açık etmek istemeyen gey duyurucular mesajla irtibata geçer ya da çoktan geçmiştir zaten.

Once is bul daha sonra ortam uygun olursa yakin kisilere acil. Ama bence ozel yasamini yine de kimseyle paylasma. Gay oldugun icin demiyorum. Ornegin aile sorunlarini da anlatma. Bir gun alakasiz bir sorun olur ona baglarlar.

Kardes sirf sevgilim oldugunda rahat elini filan tutamayacagim ve milletle dedikodu yapamayacagim diye acik acik bunu soylersen simsekleri uzerine cekersin. Kimse kimsenin ozel hayatiyla senin gibi ilgilenmez. Bir ikincisi yeni girdigin iste, hemde ilk tecrubende, isi nasil kaparim veya nasil yukselirimi degil cinsel kimligimi nasil ifsa ederim diye dusunuyorsun. Sende pek umut goremiyorum patron :)

@yirmisantim o kadar itibarlı biri dahi gizliyorsa benim hiç söylememem en iyisi gibi duruyor ama okul gibi değil ki burası. okulda asosyaldim, kimseyle görüşmüyordum.

@Traveller dediklerini dikkate alıcam. Yani sadece iş yerinde çok güvendiğim biri olursa ancak ona söyleyeyim. hatta ona bile söylemek tehlikeli diyorsun. 30 yaşıma geldiğimde ve hiç sevgilim olmadığında anlarlar zaten... bu düşünce beni mahvediyor.

30 yaş ve sevgili ne alaka? Müslümanım zinaya karşıyım de, tek kadın yetmiyor, kimseyi de aldatmak istemiyorum çok kadınla takılıyorum de, illa tek eşli mi olman gerekiyor? 27 yaşındayım, 3 yıldır yalnızım. Kimse gey misin diye sormadı bana. Hatta bilakis iş yerinde adımı zamparaya çıkardılar, kimseye sarkmamama rağmen, kimseyle birlikte görmemelerine rağmen. :)

Bana bizzat soran olmuştu. hatta uzaylı gibi bakanlar oldu sevgilim olmadığını öğrendiklerinde. hayatın asıl zorluğu bundan sonra başlıyor olsa gerek...

Sakın söyleme bunu sorun yapmayacak şirket çok az. Ve bahsettiğin durumu ben hep yaşıyorum. Devamlı bir erkek ayarlama çabası, neden sevgilin yok, ne zaman evleneceksin vs vs vs. Erkeklere böyle baskı yapılıyor mu bilmiyorum ama kadınlara yapılıyor. Evlenmeyi düşünmediğini söylemen de bile şey değiştirmiyor. Ama işte öğrenilse işsiz kalmak ya da yaşayacagım baskı erkek arkadaş bulalım vs gibi baskıdan çok daha fazla. Bana gösterdikleri erkeklere bahane bulup geyik yapmayı tercih ediyorum.

Bu arada sevgilim olmadı vs gibi detaylara girme bence. Şu sıralar yok gibi konuşman daha rahat olmanı sağlayabilir.

Söyleme o zaman bu kadar basit.

Sorun istemiyorsan, standarta uymayan hicbir özelligini aciklama. Bu kronik hastaligin da olabilir, dinin de olabilir, cinsiyet kimligin ya da kicindaki dövme de olabilir.

Sevgilin var mı fakbadin var mı gibi lakayıt sorular sorulan ortamda çalışma. Homo da hetero da olsan da çalışma. Öyle köylü ortamlardan uzak dur hayatta hiçbir derdin olmaz.

önemli olan senin güvenliğin o yüzden açıklama bence. ben de açıklamadım, belki sevgilim olsa açıklardım ama o da sadece çok küçük bir yerde çalıştığım ve insanların bu konuda önyargılı davranmayacaklarını bildiğim için. ev arkadaşlarım da bilmiyor mesela, söylemeye korkuyorum ne bileyim beni onları dikizlemekle falan suçlayabilirler (nedense heteroseksüel insanlarda böyle bir panik oluyor, işim gücüm yok çünkü), evden çıkmamı isteyebilirler. biliyorum bir hep diken üstündesin, insanları kandırıyormuş gibi hissediyorsun bir yandan da. ama suç sende değil. hele ki ayrımcılık yaptıkları yazıyorsa hiç söyleme (hatta çok zorunda kalmadıkça o işe de girme, siteye kadar yazıyorlarsa içeride nefret söylemleri çok dönüyordur gibime geliyor, her gün öyle bir ortamda olmak çok yıpratır). ancak traveller'ın dediği gibi işe girdikten sonra güvendiğin biri olursa söyle.

zayıf olmak sağlıklı olmak anlamına gelmiyor ki?

İnsanlar fit kalmak sağlıklı kilo aralığında kalmak istiyordur. Gayet doğal..Fazla kilom vardı yakınıyordum, verdim şimdi de fit kalmaya çalışıyorum. Sağlık, kilo önemli bence.

edit: çevrendeki insanların neden sürekli bundan konuştuklarını bilemem..Sıkıcıymış evet..Ancak duyuraki önemli mi sorusuna kendi bakışımdan cevap verdim.

Sagligi anlarim ama ya sürekli su kiloya inmek istiyorum vs. Yahu is yemeginde erkekler bile bunu konusuyor.. sanki en onemli konu bu.. kizlar zaten tek bunu konusuyor..

güzel görünmek ve bununla ilişkili tüm hareket/düşünceler insanoğlu için daima önemli olmuştur. son yıllarda interlek imkanları olsun, yeni gelişmeler ve bilgiler/bulgular olsun insanlar bazı konularda daha hassas ve hatta takıntılı davranmaya başladı. direkt olarak kilo saplantısı sağlıklı olmayabilir ama ideal kiloda olmayan birinin bunu sorun etmesi gayet yerinde bence, "real women have curves" gibi gerzeklikler yüzünden herkes obez oluyor, insanlar şişmanlığı normal kabul ediyor. sene 2017 oldu, fazla kilonun zararlarını iki tıkla öğrenmek mümkün. hal böyleyken insanların ellerindeki en önemli şey için hassas olmaları bence gayet doğal.

Çünkü insanlar yönlendiriliyor, sürü gibi güdülüyorlar.

medya-mankenler-sağlık-vb vb vb.....

1940'taki ile 2017 deki güzellik kavramı aynı değil. 20 sene sonra da aynı olmayacak.

ne zamanki insanı insan oldugu ıcın severiz, o zaman adam oluruz.

Toplumun büyük bir kısmı şişman, bir kısmı obez, zayıfların bir kısmı da skinny fat. Normal yani bu şikayetler sağlıksız estetik yoksunu bir toplumuz ve bu daha da artarak ilerliyor, normal olmayansa sadece şikayet edip sızlanmak, bunu aşmak için hiçbir şey yapmamak.

Sanki birbirimize ve hatta kendimuze bunu baz alarak deger veriyoruz ve yargiliyoruz gibi geliyor..

Millet sekilci.

siyaset baydı
tek yıldayız olimpiyat, kupa önemli bir şey yok, futbol filan kızlar çok konuşmaz zaten hem sezon bitti. bi de sarmıyor eskisi gibi. hiç bi haltın tadı da kalmadı ki arkadaş.
çok şükür önemli bir mevzu da yok son zamanlarda zaten olan önemli mevzularımız da patlama, zehirlenme filan bıktı insanlar, en başta dediğim gibi siyasete kayacak şeyler hem baydı hem her yerde konuşmak yemiyor onları OHAL var bu ülkede, sabun köpüğü şeyler daha iyi konuşmak bakımından.
yaz geldi, tatiller başladı, düğün dernek, deniz, bikini gündem bu

Insan kendini beğenmek ister, kilolarından rahatsızsa önemser tabi. Bence insanların, özellikle genç insanların kendini önemseyip böyle şeylere dikkat etmesi ve bunun icin bir seyler yapmasi güzel. Bütün gündemin bu olması, sadece sızlanmak yersiz ama neden onemli sorusuna cevabim, neden onemsiz olsun ki şeklinde.

Edit: önemsenmesi normal ama bu kadar gundemde, herkesin dilinde olmasinin sebeplerinden biri instagram gibi ortamlar. Insanlar artik kendini fazlaca teşhir ediyor, herkes göz önünde. Güzel, fit, kaslı vücutlar, iyi giyim tarzları vs derken belli bir güzellik/ yakisiklilik algisi oluştu. Sırf instagram paylasimi için vücut calisan onlarca insan var. Her şeyin modası olduğu gibi şimdilerde de fit vücut, spor salonuna gitmek gibi seyler moda işte. O yüzden bolca konuşuluyor.

Ya cunku turk insani birbiri hakkinda ve kendi hakkinda direk dis gorunuse odakli konusmaktan rahatsizlik duymuyor. Hayatinda bir kere gordugun kisi bile ikinci gorusmede aaa kilo almissin aaa kilo vermissin diyebiliyor. Kilo muhabbeti biraz sosyallesme araci gibi gununuzde muhabbet tikaninca ya da muhabbet acmak icin kullaniliyir.
Bence baya cirkinn

Bozuk çok şükür.

ben.

s-media-cache-ak0.pinimg.com

s-media-cache-ak0.pinimg.com

sıcakta iş güç enerji.akşam olsada eve gitsek serinlesek diye düşünüyorum

her yaz yapardım bir şeyler de bu yaz hala 2 bütünleme var. ne ders çalışabiliyorum ne de çıkıp gezesim var. bok gibi bu yaz.

Ameliyattan ötürü 45 gün rapor kullandığım için tatil amaçlı izin almaya utanıyorum resmen, kurban bayramı sonrasına aldım yıllık iznimi, onu da 5 gün aldım ayıp olmasın diye.
Nasılsınıza cevaben de mesai bitse de tunalıya falan koşsam diye bekliyorum.

ben deli olduğum için bana her gün bayram. şu an yurttayım, yarın tüm eşyalarımı alıp eve döneceğim. pazar günü tekrar buraya dönerim, pazartesi sabah yükranya'ya uçuyorum. 30'unda şu hayvanları canlı izleyeceğime hala inanamıyorum, umarım uçak düşmez: youtu.be

döndükten sonrası sıkıntı ama. taşınma, okul kaydı vs. derken uğraşacağım. gerçi iyi olur ya, eğlence çıkar bana da. sıkıldım çünkü. yazdan nefret ediyorum, gezmek falan da istemiyorum. bir şeyler yapmam lazım. iyi iyi güzel.

Eh iste. Odevlerin stresinden kacip 2 gun tura ciktim. Geldim, daha da stres yaptim cünkü yapacak isler hala duruyor. 36 derecede proje hazirlamaya calisiyorum klimasiz evde.

Kotu. Kotu geciyor. Calisiyorum. Tatil yok.
Dayimin olum haberini aldim bugun.

Bugun de bir bahane buldum icmek icin.

dikkat dağınıklığı ne zaman aptallık oldu?

sık sık oluyor ve aslına bakarsan bu durumdan kendi adıma memnunum. çalışmadığını düşündükçe çalışması için daha fazla efor sarf ediyorum çünkü, algı kapasitemi arttırmak için uğraşıyorum. genel olarak da zaten her şeye böyle yaklaşmaya çalışıyorum. biliyorum, yaptım, oldu, aha da böyle olur vs. dememek lazım. yerinde saymak, geriye gitmektir. o yüzden daima bir şeyler eksikmiş gibi yaşamak en iyisi. ha dengeyi iyi tutturmak lazım tabii, "ben gerizekalıyım" diye özgüveni sıfırlayıp eve kapanmakla "yeterince iyi değilim" düşüncesiyle motive olup ileri gitmek arasında çok büyük fark var. ikincisini yapmak lazım.

geçenlerde that sugar film'i izledim ve rahatladım biraz. iq'mun yarı yarıya düşmesinin sebebi sanıyorum ki şeker. ben ciddi bağımlısıyım şekerin, öyle gizli şeker falan da değil bildiğin çikolata dondurma falan yemezsem sinirleniyorum, mutsuz oluyorum. %15-20 götürüyodur herhalde bu benden.

Sıkıntı yok normalsin

@ardacan +1 :))))

bahsettiğin şey aslında gerçekten dikkat dağınıklığı.
bu tarz bir durumda ben kendime hemen 5 dakika mola veriyorum, yaptığım işi bırakıp arkama yaslanıyorum. kendiliğinden geçiyor :)

Ne hissetmesi! Hayatta en hakiki mürşit kafamın çalışmaması. Uykusuzken zaten malın ötesine bağlıyorum da, hayatta en büyük derdim vasat zeka zaten. Kendimi sevmesem nefret bile ederim bu yüzden, iyi ki kendimi seviyorum aralarda, geçinip gidiyoruz.

bazen bana da oluyor ama nedeninin odaklanamamak olduğunu düşünüyorum. aklım başka yerde oluyor. ya da ciddiye almıyorum. bu nedenle bazı şeyleri anlamıyorum. çünkü daha önce çok daha kompleks şeyleri kavrayıp çok başarılı olduğum oldu ve çok daha basit şeylerde sıkıntı yaşamamın nedeni dikkatimi vermemem olduğunu böyle anlıyorum.

Zaman zaman.

Anlık dalgınlıklar, uykusuzluk yorgunluk gibi durumlar disinda hiç böyle hissettiğimi hatirlamiyorum. Bir anlık olur yani, zekamı sorgulayacak kadar degil.

İnsanlar aşık olmayı boşa özlemiyor; sevilen kişi sadece bir araç, sevmek amaç. Bunun da insanın narsistliğiyle bir bağlantısı vardı ama şimdi hatırlayamadım nasılını.

ben devilred'in tam tersi düşünüyorum. aslında sonunda yine narsisizme bağlanıyor ama benimki farklı yoldan. asla "aşık olmayı" özlemiyorum çünkü sevgi benim için özel, çaba gerektiren bir şey. değeri, ayrıcalığı olmalı diye düşünüyorum. sevdiğim kişi için, ilişkim için hiçbir şekilde değilse bile mental olarak çok enerji harcarım, orası kesin. böyle bir şeye beni sevmeyen, bunu hak ettiğini düşünmediğim biri için katlanmam. sevmenin en güzel yanı hayatını paylaşabileceğin ikinci bir kişiyi getirmesi. yoksa hiç sevmezdim ben açıkçası, seviyor olmanın neyini seveyim ki bana ne. ben kişiyi seviyorum. sevgimi hak ettiğini düşünmüyorsam enerjimi daha başka şeylere kanalize ederim, ne uğraşcam.

ben devilred'e katiliyorum.

Oldu. Hatta iki his birbirine o kadar yakın ki "Ben onu mu seviyorum, sevmeyi mi seviyorum" diye sorardım bol bol. Sonra ayrıldık ve başka biriyle de beraber olduktan sonra böyle bir soru hiç kafamda olmadı. Sonrasında "Meğer ben kendimi ilişkide sanıyormuşum" dedim.

Alışkanlık hali değil tam. Duygularının senden mi, ondan öı kaynaklandığına emin olamama ve aradaki bağı çözememe gibi sanki. "Bir ley havada ama be havada" gibi bir adını koyamama durumu oluyor. "Kafamda önemli bir soru kalmadı"lık bir birlikteliğin ne kadar önemli olduğunu anladım.

Bu benim de dikkatimi çekti. Tanımadan çok asiri, deli gibi hoşlandığım, elimin ayağımın titrediği insanlarla tanıştıktan sonra aşırı derecede sıradan bir ilişkim oluyor. Ben de sevmeyi sevmek tabirini kullanıyorum hep bu konudan bahsederken. Bu bı alışkanlık olabilir. O ilk andaki heyecanı yaşamak aşkı yaşamaktan daha kolay ve daha masrafsız olarak görünebilir ve hissettirebilir insana. Ayrıca o ilk an hissettiklerini hissetmek için böyle bir insana dönüşmüş olabilirsin, yani bunu alışkanlık edinmiş olabilirsin. Bence kötü bı alışkanlık ve normal olmamalı. Bana normal gelmiyor.

Gayrıresmî adı, "Mini Dünya Kupası" olarak geçiyor. Dünya Kupası'ndan bir yıl önce (gerçekleştirileceği yıl değişebiliyor, bir yıl öncesi yeni yeni alınan bir karar), sonraki yılda ev sahibi olacak ülke tarafından gerçekleştirilen bir organizasyon. Bildiğim kadarıyla her kıtanın şampiyonları ile birlikte turnuvaya davet usulü gelen diğer takımlar arasında oynanan bir turnuva işte. Fakat, kıta şampiyonları mevzusundan emin değilim. Tüm milli takımlar aynı ciddiyetle yer almıyor; hatta daveti geri çevirenler de olabiliyor.

Mesela bu yıl, Almanya'nın yedek ağırlıklı bir kadroyla geldiğini gördüm. Keza, eğer yanlış hatırlamıyorsam aynı Almanya 2003'teki daveti geri çevirmiş, daha sonra yerine Türkiye davet edilmişti.

dünya kupası'nı düzenleyecek ülkede gerçekleştirilen, kimsenin iplemediği, prova türü bir organizasyon. herhangi bir ehemmiyeti yok yani, dünya kupası öncesinde eksik-gedik varsa tamamlansın, organizasyon provası yapılsın diye oynanıyor.

ronaldo yu yoruyorlar bosa. o da niye oynuyor hayret ettim

suudi arabistan tarafından ilk defa organize edildi. 3 turnuva kadar onlar ev sahipliği yaptı; sonra fifa organizasyonu eline aldı. 2005'e kadar 2 yılda bir gerçekleşiyormuş. 2005'ten beri 4 yılda bir oynanıyor. kıta şampiyonları, dünya kupası şampiyonu ve ev sahibi katılıyor.

mesela 2013'te ispanya hem son dünya şampiyonu hem de son avrupa şampiyonu olduğu için kupaya euro 2012 finalisti olarak italya davet edilmiş.

bizim için güzel de takımlar angarya gözüyle bakıyorlardır. almanya yedeklerle geldi mesela; ama fifa'dan ve organizasyon komitesinden tepki aldılar.

tek cümleden fazla kullanmıyorsunuz sanırım, çöp yorum yapacağınıza hiç yazmasanız daha fazla enerji saklayabilirsiniz.

onlar da insan.
bu konuda yazılacak anlatılacak çok şey var da bu ülkede özellikle değmez açıklamaya.
cevaplara göre çemkireceğim insanlara.

Delilik ve psikiyatri üstüne, çalışma alanım sebebiyle, araştırma yapma ve literatür tarama fırsatım az çok oldu. İki konuda ilgimi çekiyorlar. Birincisi rasyonel ve çıkarları doğrultusunda karar veren modern özneyi meşrulaştırmak için 'ikinci sınıf' insan (öteki) statüsüne düşürülüyorlar. İkincisi patolojikleştirme üzerinden bireyin özneleştirilmesi, denetimi ve disiplini için kullanılan mekanizmaların deneği haline getiriliyorlar. Bu sebeplerden dolayı, bu kişilere bakış açım, görece daha olumlu.

Hasta olduğunu bilen insana canım feda. Bir köşede sessiz sakin takılsın, kimseye sataşmasın, ağzımı açıp "deli la bu" demem. Ama nerede millete saran, sorunlu olduğunu kabul etmeyen manyaklar var, onların toplumdan uzaklaştırılmasını doğru buluyorum. Hele ki Amerika gibi bir ülkede bu çok normal çünkü insanlar sapıtmaya meyilli. Ben mesela hayatımda hiç psikoloğa gitmedim. Antidepresan kullanmadım. Ciddi durumlarda akıl hastalığı olup da ilaç kullanan her insana saygı duyarım ama ota boka antidepresan kullanıp 50 tane ilacın ismini ezbere bilecek kadar ilaç kullanmış insanlar gözümde direkt düşüyor. Aklımda zayıf olarak kalıyorlar.

başlarına gelen herhangi bir hastalıktan farksız. talihsiz kimseler işte.

daha kompleks olduklarını kabul etmekle birlikte sıradan bir vatandaş olarak ruhsal sorunların da fiziksel hastalıklardan farksız olduğunu düşünüyorum, dolayısıyla ciddi bir problemi olmadığı müddetçe hastaymış değilmiş, ilaç kullanıyormuş kullanmıyormuş vs. hiç ayırmam, sonuçta bacağı kırılan birine "geçmiş olsun" diyoruz, "yürüyemiyo da kodumun kertenkelesi" değil. üstelik psikolojik rahatsızlıklarda sınırlar o kadar belirgin değil. fazlasıyla sıradan ve normal görünen biri hasta olabilirken, "deli lan bu" dediğimiz birisi ruhsal olarak son derece sağlıklı olabiliyor. bu açıdan, ruhsal sağlığı olsun veya olmasın, insanları "hasta" veya "sağlıklı" olarak değerlendirmek doğru değil bence. hadi antidepresan kullanan arkadaşımız hasta olsun. biz kendimiz ne kadar sağlıklıyız peki? bizim antidepresan kullanmamamız gerektiğini, bu şekilde iyi olduğumuzu kim söylüyor? yanlış anlaşılmasın, "hepimiz hastayız abi aslında" ergenliği yapıyor değilim. sadece, demek istediğim, mental hastalıklarda fizikseldekilerdeki kadar keskin ve belirli ayrımlar yok. o yüzden ağır bir problem olmadığı ve kişi hastalığının bilincinde olup da bununla mücadele ettiği müddetçe ben hiçbir şekilde olumsuz değerlendirmem.

bir de bu hastalıkları ciddiye almayan, küçümseyen yaklaşımlar var.
"çok abartıyorsun herkes böyle şeyler yaşıyor" ya da "ben de depresyona girdim geçen ay şimdi iyiyim çok düşünme geçer" gibi.

açıkçası psikiyatrik bir sorunu olup bunun üzerine tedavi gören ya da ilaç kullanan herkese bakış açım, diğer insanlara olandan daha pozitif olabilir.

çünkü bu ülkede yaşayan insanların çok büyük bir kısmında, (henüz tanısı konmamış olsa da) halihazırda psikolojik rahatsızlığı bulunduğuna inanıyorum.

bunu fark edip kendisini olumlu bir yola sokmuş insanlara ise sırf bu sebeple daha çok saygı duyuyorum.

bunu yapmayan gidip bir çorba yüzünden adam vuruyor, ya da çoluk çocuğa musallat oluyor da ne oluyor? deli değil de katil ya da sapık diye anıyoruz kendilerini. ya da en hafif ihtimalde ise psikolojisi bozuk olup arkadaşlarına, ailesine çektiriyor; geçimsiz, huysuz diyip geçiyoruz. neden? çünkü henüz tanısı konmamış.

hepimiz deliyiz, ya da olabiliriz. bunu kabul edip hayatını ona göre idame ettirmeye çalışan ise candır bana göre.

Burada mı yoksa Sözlük'te mi okumuştum geçen gün bilmiyorum. 'İstanbulluların üçte biri acilen hastaneye kapatmalık, üçte biri ilaçla tedavilik, kalan üçte biri de uzun süreli terapiden sonra ancak travmalarını atlatır' diyordu. O yüzden, açıkçası nevrotik olanlara 'Normaaal, herhalde bozuk olacak. Kimin ruhu doğru ki' gözüyle bakıyorum. Hatta, doktora gidecek kadar bilinçli oldukları için ve çaba harcadıkları için de takdir ediyorum. Bunu kınayanları kınıyorum. Kınana kınana hem toplumsal hem bireysel travmalara karşı yardım almayarak manyağa bağladık; dışarıda yüzü gülen insan kalmadı, herkes canavar gibi davranıyor. Nevrotik davranmak delirmek ya da anormal olmak anlamına gelmiyor, stres kaynağı karşısında her insanın gireceği hal bu.

Psikozlara gelince, birkaçını bir anda içeren bir insanın yıllardır yakınıyım. Minör durumda olanları yukarıdaki gibi değerlendiriyorum ama majör olanlarının çok ama çok zor olduğunu biliyorum. Bazen kişinin kendisine de zor, bazen sadece bakana çok zor. Asla çekinmek veya konuşmamak gibi bir durumum olmadı ve olamaz da, o koşullarda birini gördüğümde zorluğunu ve yükünü hissediyorum hemen. Karşıdakinin nasıl yıprandığını düşünebiliyorum sadece.

Amerikalıların bizim gibi stres kaynakları yok çok fazla. İş en büyük stres kaynağı ama iş dışında da streslenecek çok bir şeyleri yok. Bu yüzden psikoloji bozacak çok büyük bir etmen de yok. 11 Eylül travması halen her yerde. Bizim gibi yılda 10 bomba patlamıyor. Trafikte zaman geçirmiyorlar. Kibar kibar davranıyorlar. E haliyle, ortada çok anksiyete yaratıcı şey de yok sıradan vatandaş için. Ama örneğin, bir göçmenin işi için kendini ispatlaması gerekiyor, bir zencinin bir beyaz polis karşısında kendini kollaması gerekiyor, bir Latinin herhangi bir yere girdiğinde alacağı tepkilere hazırlıklı olması gerekiyor. Azınlıklar için anksiyete kaynağı görece daha fazla ama sıradan vatandaş daha rahat.

Bir de Amerikalılar çok korkak. Büyük şehirlerden ve eğitimli insanlardan çok söz etmiyorum ama senin, benim gibi halk her şeyden ürküyor. Hatta bununla ilgili çekilmiş bir belgesel de var. Adını unuttum ama 'Kanadalılar neden cesur, Amerikalılar neden korkak' diye. New York ve bir iki büyük şehir dışında marjinalin m'sine dayanamayan, başkanlarını veya senatörlerini 'Aile hayatı var, mutlu ailesi var' diye seçen insanlar. Geçen sene en büyük korkuları palyaço görmekti. Çünkü geçen yaz kampüslerden birinde palyaço kılığındaki bir kişi kampüste iki kıza saldırmış. Ondan beri kışın bir kısmını 'Palyaço göreceğiz' diye geçirdiler. Troller de insanları korkutmak için palyaço kılığına girip milleti korkuttu. Mesleği palyaçoluk olan birinin arabasını parçaladılar, yolda saldırdılar. Kuzenimin kızı Amerika'da doğdu ve gece evinin kapısının önüne çöp atmaya korkuyordu 'Palyaço saldırırsa' diye. Geçen gün bir şey öğrendim, eğer evde biri intihar etmişse evin fiyatı bayağı düşüyor, çünkü hayaletinin evde olduğuna inanıyorlar ve ev zor satılıyor. O eve gelen insana da anında 'garip bir insan' damgasını yapıştırmaya meyilliler. Aynı şekilde, eski mahkumlardan ve psikoloji rahatsızlığı çekenlerden de rahatsız oluyorlar. Bunun yanında, bir de zaten bireyselliğin had safhada ve çoğu kişinin izole yaşadığı bir memleket. Normal olmayan her şey korkutuyor, aşağılanıyor. Dediğim gibi NY ve büyük şehirler dışında. Zaten dehümanizasyon için bahane arıyorlar, ruh hastalıkları da onlardan biri. En ufak şeyde dehümanizasyon standart zaten. Kahve içmeyince bile minik çapta 'Nasıl yani, sen insan olamazsın o zaman' tribine giren insanların ruh hastalığına tahammül etmesini bekleyemiyorum.

ayağımı dışarıya sarkıtabilmek için koridor ve mümkünse en arka.

acil çıkış candır.

arka taraf koridor, cillop gibi servis.

10F, her zaman. en iyi koltuktur.

Acil çıkış çok ayak altı oluyor. En arkalar mis. Uçak boşsa ve online checkin yapmamışsan bir de yanına bloke rica edersin. Üç koltuğa yayılıp uçarsın.

10F +1

Ay bunu hatırlayan kalmış haha.

en arkalarda herhangi bir yer. hem yanım boş kalıyor hem de uçak iner inmez ayaklanıp koşturan insanlarla haşır neşir olmak yerine yer ekibini izliyorum camdan.

10F +1

neden bilmiyorum ama 24F

23M KOCAELİ

ben kanatlara yakın ve cam kenarında olmak istiyorum, özel bi koltuk tercihim yok, online check-in'de varsa eğer kanada yakın ve cam kenarı almaya çalışıyorum. motor sesi, kanadın voink voink sallanması, hem de dışarıyı izleyebiliyor olmak vs. tam anlamıyla "uçtuğumu" hissediyorum. hoşuma gidiyo, uçağa doyuyorum resmen.

kesinlikle 10f

kanattan 2-3 satır ileride oluyorum genelde yer varsa ağer. tabi bu türk hava yollarındaki koltuk seçme zamazingosunda oluyor genelde. onun dışında default pegasus ne verirse.

F olmasına özellikle dikkat ediyorum 9-10 F yetüşebilirsem alıyorum ama son zamanlarda hepm13F ile uçtum

direkt ayni degil ama unravel olabilir mi yav

hah aynen ravel ya.

bevel

olur.

kadın çalışıyor erkek çalışmıyorsa sorun olabilir. örneğin kadın çalışıyor ve haliyle dışarda biryerlerde para harcamak istiyor ama 24'lük elemanın o kadar imkanı yok. her seferinde ev yolu gözükebilir. sorun olabilir de olmayabilir de. mesela benim hayatımda sorun olurdu.

23-28 var bizde, şu zamana kadar yaş nedeniyle tek bir sorun dahi yaşamadık. bu konuda başkalarının ne dediğini dinleyecek değilim açıkçası, biz sevdik ve "olduralım" dedik, yaptık. o açıdan, sorun yaşamıyorsanız siz de yardırın bence. kimisinde olur, kimisinde olmaz. çok klişe olacak, hep bu cevabı veriyorum ama karakter-uyum meselesi.