işsiz erkek çalışan kız ilişkisi nereye varır?
bugün “kız arkadaşım cimri mi?” duyurusunu okuyunca geçtiğimiz günlerde girdiğim benzer bir tartışmayı burada da paylaşmak istedim:yıllardır tanışan, uzun süredir birlikte olan, 25 yaşını geçmiş bir çift.üniversiteden mezun olalı ve askerden döneli birkaç yıl olmuş ve henüz düzenli bir iş bulamamış
bugün “kız arkadaşım cimri mi?” duyurusunu okuyunca geçtiğimiz günlerde girdiğim benzer bir tartışmayı burada da paylaşmak istedim:
yıllardır tanışan, uzun süredir birlikte olan, 25 yaşını geçmiş bir çift.
üniversiteden mezun olalı ve askerden döneli birkaç yıl olmuş ve henüz düzenli bir iş bulamamış bir erkek. ailesi ile yaşıyor, babasının işlerine yardımcı oluyor ancak düzenli değil. ailesi ile çok sorunlu. ailesinden maddi destek almayı gururuna yediremiyor, ailesi de zaten oralı değil. bir yandan da kendine de, insanlara da güvenmiyor, depresif ve çok sinirli bir halde. psikolojisi bozulmuş durumda ve bunu sevgilisine de yansıtıyor, durum psikolojik şiddete varıyor. iş bulmak için çok çaba göstermiyor, eş-dost aracılığı ile ilettiği başvurulardan medet umuyor, okuduğu alan dışında hiçbir iş ile ilgilenmiyor. öğrenci olduğu zamanlarda da ailesi ile sorunlu olmasıyla ve çok cimri olmasıyla biliniyor.
üniversiteden mezun olalı kısa bir süre olmuş ve işe girmiş bir kız. maaşı iyi, ailesi ile yaşıyor. ailesiyle, işiyle, geliri ile bir sorunu yok ancak zaman zaman işi ve ailesi sevgilisinin önüne geçebiliyor. bir yandan da harcadığı kadar para biriktirmeye de çalışıyor.
uzun süredir dışarıda her harcamayı kız yapıyor, üzerine zaman zaman fatura, kart borcu vb. konularda sevgilisine destek oluyor ve bunu sorun etmemeye çalışıyor. sevgilisi de her zaman teşekkür etmek, kendisi için önemini dile getirmek ile birlikte bu durumu normal karşılıyor, bir bakıma “benim durumum bu” deyip işin içinden çıkıyor.
bu durumda kız bu durumdan memnun olmadığını anlatmaya çalışsa, o ya da bu nedenden erkeğin durumunda ve davranışlarında uzun süre bir değişiklik olmayınca ayrılmak istese haklı mıdır, haksız mı?
tek sorunun da bu olmadığını ama genelde diğer sorunların da kaynağının erkeğin içinde olduğu bu genel durum olduğunu düşününce kızın ayrılmak istemesi vefasızlık olur mu, yoksa normal midir?
kız yine de destek olmalıydı, insan sevgilisini o durumda bırakmaz diyen de var, erkek sorumsuz, kızı kullanıyor diyen de var. siz olsaydınız ne yapardınız?
0
kız sevgilisine destek oluyormuş zaten ama erkeğin çaba göstermemesi pek hoş değil açıkçası. yani son sorularınızın ikisinin de cevabı evet.
ama ayrılmalı mı ayrılmamalı mı, kız bilecek yani. "sorumsuzsa sorumsuz, ben onu öyle seviyom" dedikten sonra kimseye laf düşmez.
0
physcos physcos
(
06.11.14)
askerden döneli birkaç yıl olmuş hala iş bulamamış(!) bence o iş aramıyor nasıl olsa kız arkadaşımdan geçiniyorum diye. ev erkeği olmayı kabul ederse evlensinler, ileride çocuğa bakar.
aynısını kız yapsa buralar hep "ayrıl kız kezban" diye dolardı tersi olunca pek yazan olmamış.
0
Benim 8 yıllık eski ilişkim böyleydi, sadece aile ile birlikte kalma ve psikolojik şiddet kısmı yoktu. "Eski" dediğime bakma, eski olmasının nedeni bu değil. Apayrı, bambaşka bir konu.
Öncelikle erkek için durum daha zor, bunu kabullenmek gerek. Neden çalışmadığı ile çok ilgili bu. Çalışmasını engelleyen bir şeyler de olabilir, tembellikten de çalışmıyor olabilir. Bizde çalışmasını engelleyen durumlar vardı ve bu erkeğin suçu değildi kesinlikle. Sadece kurbanıydı. Ama öyle bile olsa, bu durumdaki bir erkek ilişkiye başladığında, çevreden baskı görebiliyor "Nasıl erkeksin sen" diye. Hiç baskı görmese bile, o baskı görecek olma korkusu ve stresi bile yetiyor erkeğe. Kendini asalak hissediyor, utanıyor; kendini ilişkiye tamamen vermekte zorlanıyor. Örneğin, tartışmak istediği bir konu olduğunda, tartışmayıp içine atabiliyor; bir söz söyleme hakkını kendinde göremediği durumlar olabiliyor. Bunlar içinde patlayınca sinirlenebiliyor. Bu yüzden, diğer tarafın onun duygularını daha iyi anlama çabası ve alındıracak imalardan kaçınması çok önemli hale geliyor. Ya da o senden daha da çok üzülüyor. Düşünüyorum da aynı durumda ben de olsaydım, ben de aynı hissederdim. Ama toplumumuzda kadın çalışmayınca insanlar "Olabilir" diyor, erkek çalışmayınca "Nasıl olur" diyorlar. Bu yüzden, işsizlik durumunda erkek olmanın stresi çok çok daha zor. Yaşadığı hayatı ve kaldırmaya çalıştığı yükü düşündükçe, ne kadar artık görüşmediğim bir insan bile olsa, gerçekten eski sevgilimle gurur duyuyorum.
Özellikle hayatını birleştirmeyi düşündüğü bir insansa, aileden değil de sevgiliden para almak çok daha normal bence. Aileden bir şeyler saklanabilir ama sevgiliden saklanmaz o durumlarda.
Ama bu duruma tembellikten dolayı başlamışsa, artık o duruma alışmış ve çaba göstermiyorsa, o apayrı bir konu. O zaman rahatsız olmak çok normal. Çünkü bir noktadan sonra sevgilisi değil de ona bakan bir anneymiş gibi olacaksın. Bundan rahatsız olmak da çok normal. Onun için çalışıyor değilsin. Üstüne bir de psikolojik şiddet görüyormuşsun. Bu biraz da aşağılık kompleksi kaynaklı olabilir. Bu aşağılık kompleksi de tamamen çalışmıyor olmasından. Bu "Ben toplumun belirlediği rollerde erkek rolünü tamamlayamıyorum"un çok tipik bir dışarı yansıması.
Kaynak erkek olabilir ama bence "Destek olmalıydı" ile "Kullandırtmamalı" arasındaki temel fark çalışamama nedeninden kaynaklanıyor . Yoksa hepimiz dönem dönem işsiz kalabiliriz. Hatta o şokla bir süre basiretimiz bağlanır ve ne yapacağımızı bilmeden çaba bile gösteremeyebiliriz, kendimizi toparlamakta zorlanabiliriz. Önemli olan bunun kronik olmaması. Tembellik ve keyif mi, gerçekten çok ciddi engeller mi var? Çalışamama ve geçimin size kalması kimin suçu?
İleride hayatı paylaşmak gibi bir düşünceniz varsa, bunun içinde parasızlık da var, hastalık da, çirkinleşmek de, orta yaş krizi de. Bunların hepsini göz önüne almak gerekiyor.
0
erkek bir taraftan tüm ilişkide başına buyruk bir şekilde davranıyor. bazen günlerce ortadan kaybolup ailevi durumları veya anlatamayacağı şeyler olduğunu söylüyor. arkadaşlarını saklıyor. bazen asla telefonlarını açmıyor. gündüz neler yaptığının sorulmasına küfür edilmiş gibi tepki veriyor. sevgilisinden bu konuda önceden yardım, fikir alabilecekken mülakata çağırıldığında bunu saklıyor, internete karşı olduğu için özgeçmişi hiçbir online iş arama portalında yok, danışmanlık firmaları ile iletişime geçebilirsin dendiğinde sallıyor. babasının işyerine düzenli gitmemesini hem babasıyla sorunları olmasıyla, hem de işyerinin çok kazanmamasıyla açıklıyor. part-time, proje bazlı işlere karşı. yani pek elinden geleni yapıyor gibi görünmüyor.
bir taraftan da sevgilisine sıkıntılı zamanlarda psikolojik destek oluyor. çoğu zaman destek oluyor, az görüşebildikleri zamanlarda iş, aile vb. konulara söylense de içten içe aslında saygı duyduğu belli.
bu anormallikleri toplumun belirlediği erkek rollerine ve normlarına uyamadığı ve içinde bulunduğu sorunlardan bir türlü sıyrılamadığı için yaşadığı özgüven eksikliği bertaraf etmek amacıyla olabilir mi, bu şekilde düşünerek anlayış gösterebilir misiniz? yoksa direk saygısızlık mı dersiniz?
anlayış göstermeye, yardımcı olmaya, yönlendirmeye, anlaşmaya çalıştıysanız ama değişiklik yoksa ne kadar bekleyebilirsiniz?
0
İş kısmından bağımsız olalım. Günlerce kaybolması neden? Her insanın karanlık birtakım sırları olabilir. Bunlarla birlikte kabul etmeyeceğini mi düşünüyor? Belki de o söyleyemediği şeylerden çalışmıyor? Bunları bilmeden senin ne tepki vermeni bekliyor? Bir şey var ve söylemiyor. Bunlar açılsa, belki ilişki için kesin bir karar vereceksin. Ya "Seni terk ediyorum. Lanet olsun." diyeceksin, ya da "Bu zamana kadar anlamıyordum, şimdi her şey yerine oturdu. Neden daha önce söylemedin" diyeceksin. Belki çözüm kolay ama kendi işin içinden çıkamıyor. Belki seni koruyor, belki senin kızacağın bir şeyler saklıyor. İnternete karşı oluşu, arkadaşlarından saklayışı, kayboluşu; kesin bir şey var, belki büyük, belki küçük. Ama bunlar birbirine bağlı olabilir.
Şu haliyle net olarak uğraşılabilecek tek şey şu: Uğraşmıyor. Burada toplumdan, rolünden, vb. daha fazlası var. Bir bahanesi var ve söylemiyor.
0
duyurundan sonra cevabı okumaya sabrım kalmadı artık ayrılsın hiç de suçlu olmaz.
depresyondur bunalımdır anlarım bunları ama bir insan sevgilisine kredi kartını ödetip bu kadar rahat davranıyorsa ve hiç de çekinmiyorsa ayıp. bırak sevgiliyi annem ödemiyor benim kredi kartımı maaşım olmadığı halde. keyfim için harcadığımı bir başkasına nasıl öde derim? hadi bir oldu iki oldu mecbur kaldım ödettim; harcamam bir daha. kırar atarım kredi kartını. bir de arayıp sormaması falan abbouuuv. bu heriften hala ayrılmayan ve vefasızlık mı diyen kız ya çok saf ya da dünyanın en iyi insanı olmaya çalışıyor.
0
kesinlikle kız ayrılmalı. erkek belli ki bu kadar dezavantajlı duruma rağmen halen birtakım şeyler saklıyor, ilişkiye gereken saygıyı göstermiyor.
0
yorumlar için teşekkürler.
@aychovsky, saklamak zorunda kaldığı bir şey olduğunu ben de çok düşündüm ama acaba paranoya mı yapıyorum, böyle düşünmek beni kullandığını düşünmekten daha kolay mı geliyor diyordum hep, böyle bir şey olabileceğini söyleyen ilk kişisin.
10 yıllık arkadaşım, 3 yıllık sevgilim, aşık olduğum insandı. ta ki mart ayında ettiğimiz büyük bir kavga sonrasında önce yalvarıp 3 hafta sonra yarım saatlik bir "bitti" konuşmasından sonra ortadan tamamen kaybolana kadar. 8 aydır nerede olduğunu bilmiyorum, çok ulaşmaya çalıştım, sadece ancak zamanı gelince konuşabileceğimize, şu an için en doğrusunun bu olduğuna vs. dair bir mail geldi.
aşağıdaki sorular da onunla ilgiliydi.
(git:
707878)
(git:
698375)
çok saf biri değilim sanırım ama varlığına çok bağlanmıştım ve her şeye rağmen mutlu olduğumuz zamanlar az değildi.
ikimiz de rakı içmeyi çok severiz ve en çok benimle baş başa rakı sofrasına oturmayı sevdiğini söylerdi. bu bile her şeyi iyi niyetli yorumlamaya çalışmama yetiyordu.
onun için acaba bir gün her şey normalleşir mi diye bekledim. onun kötü biri olmadığına, sadece çaresiz biri olduğuna inanmak istedim ama en sonunda onlarca soru bırakıp kayboldu...
0
Söylediklerinden açıkça belli, başına pis bir bela almış ve seni bulaştırmak istemiyor. Sakladığı bir şey var; artık iş bulamayınca mafya olmuş olabilir, derin devlet işlerine karışmış olabilir, uyuşturucu işine girmiş olabilir.
0
bela deyince sonunu da yazayım o zaman. inanmak istemiyorum ama yerli yerine oturuyor.
"mart ayında ettiğimiz büyük bir kavga sonrasında önce yalvarıp 3 hafta sonra yarım saatlik bir "bitti" konuşmasından sonra ortadan tamamen kaybolana kadar" cümlemdeki kavga şöyle çıktı:
bi cumartesi gecesi kavgalı bitti, eve gittim, çok aradı açmadım. pazar akşamüstü aradı, çok acil paraya ihtiyacı olduğunu, gerekirse evimi basacak kadar kötü durumda olduğunu söyleyince delirdim. sana o parayı vereceğim ama bir daha beni asla arama, çık hayatımdan, yeter artık vs. dedim. akşam buluştuk, parayı verdim, başıma gelenleri bilmiyorsun, birilerinden borç almıştım, gece beni sıkıştırdılar, dövdüler, seni çok aradım, açmadın, beni nolur dinle vs. dedi. dinlemedim (ki hala içim acıyor)
3 hafta aramadı. sonra arayıp konuşmak istedi. buluştuk, yalvardı, artık bitti, bu sefer kesin dedim. ayrılırken şimdi böyle diyorsun ama biz ne olursa olsun sonunda iyi olacağız, söz veriyorum, göreceksin bunu sen de dedi ve gitti.
yine 3 hafta aramadı. yine sonra arayıp konuşmak istedi. yine buluştuk, sadece 20 dakikada ikimiz için de en doğrusu artık görüşmemek, benim son kararım bu deyip gitti. kalakaldım...
bir daha da ne gördüm (ki evlerimiz çok yakın), ne de tel.i açıldı...
konuşmak için defalarca mail atınca cevap olarak da zaman gerek, ben zamanı gelince sana haber vereceğim gibi bir şey yazdı.
0
Tüm yazılanları ve özellikle sizin konuyla ilgili diğer yazdıklarınızı tekrar okudum. İşin içinde sizinle tüm bu sorunları birebir yaşamamış bir insan olarak çok da acımasız olmak istemiyorum ama yine de sormak isterim kendinize neden bunları yapıyorsunuz. Neden kendinizi herhangi bir insanın yaşamaması gereken bu psikolojik şiddetin ortasına atıyorsunuz. Neden cevabını çok da iyi bildiğiniz, hak etmediğinizi düşündüğünüz bu sevgisizlik ve anlayışsızlık karabasanında hala acaba bir umut var mı diye geziniyorsunuz. Lütfen silkinerek bir an önce kendinize gelin ve kendi varoluşunuzun farkına varın. Hayatınızı onun istekleri, onun sorunları etrafında öyle bir konumlandırmışsınız ki sizden geriye hiçbir şey kalmamış. Rica ediyorum artık kendinize "ben ne istiyorum, beni ne mutlu eder" sorusunu sorun ve hayatınıza yetişkin bir birey olarak devam edin, dengesiz bir bireyin yoluna çıkmış herhangi bir kurban gibi değil.
0
@postneo; farkındayım, çok yerinde olmuş yazdıklarınız.
çok eski ve güzel bir arkadaşlık geçmişi, benim bazı sağlık sorunlarımdan dolayı hayattan bezdiğim dönemlerde beni hiç yalnız bırakmaması, destek olması, onun da desteğe çok ihtiyacının olması, bir ton ortak zevkimizin olması ve aslında çok iyi zaman geçirebilmek, çok bağlanmış olmak, aşık olmak, alışmış olmak ve en önemlisi beni benden iyi tanıyan, yanında en kendim olduğum tek insan, sonrasında da her ayrılmaya çalıştığımda müthiş ikna yeteneğinin devreye girmesi...
ama aylar sonra artık bitti diyebiliyorum.
0
gadınlara yeterince para vermezsen eninde sonunda terk ederler. yani zaten şutlayacaksın bunu ama asıl soru: bu saatten sonra yenisini bulabilecek misin?
0
@midesiz; ben kadınım, o erkek. ona maddi destek olup bunu da o süreler boyunca dert etmediğimi de yazdım, sanırım yanlış okumuşsunuz.
0
ben asla yanlış okumam. sen şimdi evlenme vaktinin geldiğini düşünüyorsun ve eve en azından senin kadar -mümkünse daha fazla- para getirecek bi adam bulman gerektiğine inanıyorsun. mevcut kişi öyle olmadığına göre bunu şutlayıp kriterlere uyan bir tip bulup ivedilikle sisteme entegre olma arzusuyla yanıp tutuşuyorsun. haksız da sayılmazsın yaş olmuş 25.
0
@midesiz; anladım, bu da bir bakış açısı tabii.
0
Bence retorik bir soru olmuş. :) Hiçbir kız bu durumda böyle bir adamla arkadaşlığını devam ettirmez. Hatta, çocuk aynı kafayla giderse etrafındaki aklı başındaki adamlar da arkadaşlığı kesecektir. Bir insan, işsiz olabilir. Bu olabilir. Ama içinde bulunduğu ve şikayet ettiği durumu değiştirmek için bir şeyler yapmıyorsa, bu kişiden bir cacık olmaz. Sürekli şikayet eden ama harekete geçmeyen insanlarla hadi sevgili olmayı geçtim, senin yaşam kaliteni bile düşürür. Uzun vadeli de bir şey olmaz öyle birisiyle.
Dolayısıyla, eğer adam kendini geliştirmek ve durumunu değiştirmek için çaba sarfediyorsa, bırakmamalı elbet. Ama hiçbir aşama kaydedemiyor veya bir çaba bile yoksa, biran önce bu arkadaşlığı bitirmeli.
0
@neferkitty; aslında "işsiz kalmak" ifadesi duruma çok uymuyor.
üniversiteden mezun olduktan hemen sonra askere giden, askerden döneli 5 yıl olan ve henüz hiç bir işe girip çalışmamış olan ve insanların iş bulabilmesi için verdiği hiçbir tavsiyeyi sallamayan, hatta birçok iş için ben o işi yapamam, ben senin gibi çalışamam diyen birinden bahsediyoruz. 28 yaşında henüz 5 TL olsun kendi parasını kazanmamış ve bu gidişle kazanmayacak bir erkekten.
bu da bir tercih olabilir. ailemle yaşar giderim, ne gerek var diyebilir. psikolojik durumu onu bu hale getirmiş olabilir. herkes çalışmak zorunda olmayabilir... ancak gecesini gündüzüne katarak çalışıp ayakları üzerinde durmaya çalışan biri onun bu hayatına denemesine rağmen uyum sağlayamazsa tamamen haksız mı olur?
0
Arkana bakmadan kaç! Sakın kendini cehennemin içine atma!
0
kesin olarak hayatından çıkarmalısın..
hem de en kısa sürede..
0
zaten ben bir şey yapmadan o beni çıkarmış oldu hayatından, 8 aydır tam anlamıyla kayıp.
sanırım bu durumda iyi ki gitmiş demem lazım.
tüm yorumlar için çok teşekkürler.
0