Var ve söylemem. Nihohoh.

var. yöneticime küfür etmişimm:(

Hiçbir zaman kendimi kaybedecek, ayıkken yapmayacağım şeyleri yapacak kadar sarhoş olmadım. Çok kahkaha attığım, çok eğlendiğim olmuştur ama utanacak bir şey yapmadım. Yapanları da sevmem.

Annemin bana verdiği "Harcama ama yanında dursun" parası ile içerken "Bu kot da eskidi" diye laf olsun diye konuşan ve o gün tanıştığım birine kot almak. O saatte kotçu bulamayınca "Al, bu da senin kot paran" diye parayı cebine sıkıştırmak. Aynı evde uyumuştuk, sabah parayı geri aldım ama o saatte kotçular açık olsa likit parayı kota yatırmıştım. 15 yaşındaydım. Evinde kaldığımız kişi akraba, kotu eskiyen kişi onun 17 yaşında bir arkadaşı idi.

Tüm ev ahalisine ve misafirlere hoşlanılan beyefendiyi anlatmak. Büyük bir olay değil belki ama benim gibi özel hayatını anlatmaktan itina ile kaçınan biri için çok da küçük değildi.

Hayatımda ilk ve son defa topluluk içinde şarkı söyledim :/

Lise hazırlık sınıfı bittiğinde sınıfın yarısı sahile gidip birkaç tane bira içmiştik. ben ve bir arkadaşım baya zom olduk. gece 00:00 otobüsüyle arkadaşın evine gideceğiz. ev de 1 saat mesafede. izmir'liler bilir. karşıyaka - menemen hattı (artık yok).

neyse. otobüse giderken ben yalpalıyorum. arkadaş da beni dürtüp duruyor. "düz yürü lan" diye. güya onda hiçbir şey yok :)
otobüse bindik. daha 10 dakka geçmeden bizimki tır çarpmışa döndü. otobüsün içinde bir güzel kustu. ben 1 metre önümdekileri görüp algılayamıyorum. ama kulağıma sesler geliyor "ıyyy kustu çocuk. arkaya gidelim" falan sesleri...

efendim sonra bizimki kafayı bacaklarının üstüne kadar indirdi. öyle duruyor. ben ise ineceğimiz yeri yakalamaya çalışıyorum. ama dediğim gibi gördüklerimi bile yorumlayamıyorum. biz baya bi gittik. arkadaşı kaldırdım. "nerde ineceğiz lan" dedim. "3 durak sonra" diye cevaplayıp tekrar yattı.

karşıyaka - menemen yolunun menemene yakın taraflarında yerleşim pek yoktu o zamanlar. yolun kenarındaki ışıklı yerin durak olduğunu anlayıp doğru durakta indirmiştim bizi. indik ama eve gidemiyoruz. arkadaş duraktaki koltuğa yatıyor. kaldırıyorum. 10 adım atıp kaldırıma yatıyor. osmanlı mehteran takımı gibi iki ileri bir geri gitmeye çalışıyoruz. sonra jandarma ekip minibüsü geldi. "hayırdır hemşerim kavga mı ettiniz? gelin eve götürelim sizi" falan dediler. binmedik. 5 dakikalık yolu yarım saatte gidip eve vardık. annesiyle babası kapıda karşıladı bizi :)

bizimki hemen tuvalete gitti. öğür öğür kusuyor :) babası da bana sorular soruyor. çok mu içtiniz. ne içtiniz falan. benim kafam acayip "evet, bi eşeklik yaptık." falan diyorum. sonra yatıp uyumaya çalışmıştım. onu da tam yapamadım. yatak dönme dolap gibi. zaten 2 gün kendime gelememiştim. midem falan alt üst oldu :)

edit: bu arada otobüste baya üstüme falan da kustu ama biz yerimizden bile kalkmadık :))

Utanılacak olanı söyleyemem de pişman olduğum; cebimdeki son kuruşa kadar içip sabah 4 te Taksimden Mecidiyeköy e yürümek zorunda kalmıştım.
Bir kere de vermem gereken bir aidat vardı onunla da içmiştim neyse ki yerine koyabilmiştim sonra.

başıma gelen komik olay değil de kendi yaptığım bir komiklik... vodka çarpınca (ilk kez içiyordum, "hmm o kadar da ağır değilmiş" diye yuvarladıkça yuvarladım) youtube'dan sovyetler birliği marşı açıp, sevgilime sarılarak ağlamıştım hüngür hüngür "ben sovyetleri çok özledim" diye. sarhoşken yaptığım en saçma şey buydu sanırım. o halimi hatırladıkça gülüyorum. bildiğin ağladım ya. sovyetleri özlemişim. lan ben 94'lüyüm.

Bahar senliginde gizlice soktugumuz polonya'dan gelen iki sise vodkayi birer sise olarak paylasmistik (._.). Sisenin yarisina dogru ellerimizi carpraz tutarak cim sahada kendi etrafimizda donmeye basladik. Okadar hzilandik okadar hzilandik ki ellerimizi birakmak zorunda kaldik. O sahanin bir ucuna firladi ben diger ucuna. Yabistim yere (._.) Birbirimizi anca konser sonunda bulabildik. Eve gelmisiz. Nasil geldigimiz muamma. Katiyen hatirlamiyoruz. Sabah cuzdanlarimizi kontrol ettik. O gece uyudugumuz yatagi oylece kaldirip tasiyip copun yanina koyduk. Vodka kokusundan uzaklasmak icin bildigin yatagi attik. Bir daha ne vodka icebildim ne de sarhos olabildim.

bisiklet cambazlığı yapmaya çalışırken fazla hızlanıp takla atmak.
kapısı açık unutulmuş bir arabaya denk gelip içmeye aracın içinde devam etmek. içine işediğimiz boş bira şişelerini arabada bırakıp gitmek.
sabaha karşı otel havuzuna donla girmek.

komik değil de bende rezil olaylar daha fazla. biçok kez taksimden otobüse binip, otobüste sızdığım ve kendi evimi geçip gitmişliğim, sonuç olarak kendimi gecenin kör vakti alakasız semtlerde bulmuşluğum oldu. gecenin 2sinde bağcılar'da ya da ikitelli'de otobüste inip taksi bile bulamamanın verdiği sıkıntıyı düşünmek bile istemiyorum.

onun dışında en yakın arkadaşımın düğününde sarhoş olup düğünde oynamıştım ve arkadaşları da beraber oynayalım diye ikna etmeye çalışmıştım. ve düğünde olanların çoğu beni çocukluğumdan beri tanıyan insanlardı.normalde yalnızca evde yalnızken dans eden birine göre benim için fazlasıyla saçma bi durumdu. gittiğim son düğün oldu.
bi pubta içerken sandalyeden geri uçmuştum. kafam öyle güzeldi ki acımadı bile.

bi de her sarhoş olduğum gecenin sabahı whatsapp, facebook ve bilimum sosyal medya mesajlarımı kontrol ediyorum, umarım saçmalamamışımdır ümidiyle. eskiden eski sevgililere mesaj atma olayına çok giriyordum. allahtan onu bıraktım. ama yine de korkuyorum.

bunlar en masum olanları. diğerlerini hatırlamak bile istemiyorum :S

pişmanlık değil, komik de değil,
2 kat merdiven yuvarlanıp hayatta kalmıştım... kafama 10 küsür tane dikiş atıldı o zamanın dikişiyle...

hastanede gözümü açtığımda hala sarhoştum. aslında komikmiş.

eğitim meslekten çok iletişim uyumlu mu o önemli
yani lise mezunu olup çok donanımlı ve çok derin muhabbetler de yapabilir doçent olup salak şekilde konuşan birisi de olabilir.

34/e/lisans/tamirci/yorum yukarda

eğitimine bakarım. bence eğitim düzeyleri farklı insanlar arasında kültürel bir fark oluşuyor ister istemez. tabii istisnası olur mu olur. ama genelleme yapacaksak bakarım.

26, E, mühendis/öğretmen

direkt olarak eğitime bakmaktan ziyade, aile kalitesine, yaşam tarzına bakarım.
ya da onu anlamaya çalışırım.

okul bitirmekle iş bitmiyor.
cv önemli, ama vizyon daha önemli.

32/k/çevirmen

33/ k/ akademisyen

Blatta hiberna + 1
Hani, "Eğitimsiz adam şöyle kötü olur, böyle ne yapacağını bilmez" gbi şeyler söylenebilir de, zaten öyle bir adamda eğitimine gelene kadar "Iyyy ne biçim adam" diye elerim. Onları geçmişse eğitiminin çok bir önemi yok

Mesleğine bakarım ama "Beni ne doktorlar, mühendisler istedi" yaklaşımıyla değil de, o mesleğin gerektirdiği hayat tarzı ile benim mesleğimin gerektirdiği hayat tarzı tutar mı diye bakarım. Benim sol beyin ağırlıklı kafa sayısal sayısal çalışıyor ve eve işle gelebiliyorum. Atıyorum, şairle veya sanatsal ya da bir gönül adamı tipi işi olan biri ile birlikte olursam uzun vadede uyumsuzlıktan karşılıklı kafayı yememiz büyük olasılık. Adam şiir okumaya başlasa ben gülerim çok fena, adama saygısızlık olur başta. Ötesinde işine karşı tutkusu var mı, işini severek mi yapıyor diye bakarım. Para kazanması veya kazanmaması önemli değil, bu da benim zaafım.

21/e/lisans öğrenci

yakın zamanda tanıştığım, 18 yaşında lise terk (ikinci sınıfta bırakmış okumayı, mezun olup üniye gitmemiş değil) hatun son birkaç senede gördüğüm aklı en berrak, zihni en pratik ve hayat görüşü en geniş kızlardan biriydi, belki de en zarfı ona layıktır. etiketler belli bir ortalama sunuyor, genelde o ortalamaya ait oluyor insanlar. ilk bakış için faydalı olabilir ama 15-20 dakikalık muhabbetten sonra kimin ne olduğu az çok çıkıyor ortaya. daha ciddi bir ilişki aranıyorsa da biraz daha zaman verip yaşam tarzına bakmak daha sağlıklı olur elbette.

öncelikle sana hayırlı işler dilerim.

denk olmak iyidir, atalarımız boşa konuşmamış her zaman olduğu gibi. önemli olan kafaların uyuşmasıdır'ı da şuraya koyalım. benim gözlemlediğim, yukarıdaki klişeler bir yana, işin etiket tarafında kadının az bi üstünlüğü var ise tüm o kafa uyuşması mevzuları falan hikaye oluyor ve erkek tarafında başta olmasa bile zamanla -ister yedirememe de, ister çekememe de- uyumsuz bi hal hasıl oluyor en nihayetinde. sen hayran oluyormuşsun buna, senin gibi başka istisnalar da vardır muhakkak ama pratikte bu yüzden ilişki ve hatta evlilik bozulduğuna bile defalarca şahit oldum.

soruya cevap; ben bakmam, bakmadım, hiç takılmadım, takılmaya gerek olmadığını düşünüyorum.

Eskiden çok takılmazdım böyle şeylere ama çöpe giden bir 3 sene yaşadıktan sonra fark ettim ki gerçekten önemli karşındakiyle yakın bir eğitim, kültür seviyesinde olmak. Şu saatten sonra dikkat ederim yani.

ailesine, sosyal hayattaki duruşuna (statüsüne değil), eğitimine, mesleğine, konuşma tarzına, her şeyine bakarım.

25k bankacı.

Mantık ararım. Sadece bu.

Bi de olgunluk

//Gayrimenkul sektöründeyim

27/k/asistan doktor

nöbetli bir işim var ve karşı tarafın bunu sürekli anlayışla karşılaması, kendinin de nöbetli bir işinin olmasıyla mümkün bence. diğerleri empati yapar ama gerçekten anlayamaz. doğrusu, nöbetsiz bir doktor olsa dahi geçinemeyebiliriz. işinin zorluğu benimkine denk biri olsun isterim.

soru işle ilgili olduğu için diğer parametrelere girmiyorum ama iş belirleyici, evet.

Süvarilerin genel sorunu bu
Gemi kafasından kurtulamadığın için oluyor bence

32/e/Mühendis

Eğitim pek önemli değil ama mesleği ilişkiye zaman ayırabilmesi ,hayat kalitesi(yorgunluk) açısından önemli.

ister istemez bakarım.

26/k/gayrimenkul sektöründeyim : a.k.a emlakçıyım.

Eğitimine bakarım, iyi bir eğitim hayatı varsa ne güzeldir benim için fakat şöyle bir şey var; misal kendisi büyük eğitimler gerektirmeyecek bir işte başarılı olmuş, kendini fazlasıyla geliştirmiş ve geliştirmeye devam ediyorsa bu da şahane bir şey bence.

Eğitim çok mühim, insanın hayatını baştan aşağı etkileyecek bir şey fakat bazen bir sürü sebep dolayısıyla (aile, maddi sebepler, çalışmak zorunda olmak vs.) akademik bilgi alamadan devam etmek zorunda kalıyor insanlar. Sadece buna bakarak bir insanı değerlendirmek hatalı olur diye düşünüyorum.

Birlikte olduğum insanla uyum içinde olmak, denkliklerimizin olması, genel olarak aynı yöne bakabilmek isterim ama bunu yalnızca akademik duruma bağlayamam. Büyüdüğümüz ortamlar, yetiştiğimiz semtler, ailelerimizin tarzı, insan ilişkilerimiz, inançlarımız, yemek kültürümüz dahi bu mevzuda etken.

Misal erkek arkadaşım inşaat mühendisi, 9 aydır birlikteyiz ve kendisini seviyor oluşumun nedeni mühendis olması olamaz herhalde. Onu tanıyıp içine girdiğimde beni mutlu etmesi, benim de ona bana hissettirdiklerini hissettirebiliyor olmam, benzer şeylere gülmemiz, hayattan benzer şeyleri beklememiz, benzer şeyler yapmaktan keyif almamız vs vs olduğunu sanıyorum.

28/K/Halkla İlişkiler

31 K. Docent
Bakmiyorum. Unvanimdan dolayi insanlar bendne fellik fellik kaciyor. Karsimdaki onu nasil degerlendirecegim diye iki kelimeyi yanyana getirirken omur geciyor. Yoruldum. Ayrica muthis sıkılıyorum zaten univeristediki ciddiyetten. Adamin Icki, sinema, teknoloji bilgisi de ilgi alanimda degil. Kulturel urunlerin nasil yorumlanacagi uzerine dersler alip kitaplar okudum, yonetmen insanlarla tanistim, tartisacagimi, paylasacagimi paylasiyorum uzmaniyla, hoslandigim adam gelip ama kieslowski falan deyince gulecegim geliyor. Yetiyorum ben kendi kendime her alanda. Kopek, mandalina, spor, kayak kosma falan sevsin yeter. Butlari guzel olsun (*-*) Zeka, akil gibi seylerdense canlilik güc ve hazza odaklaniyorum. Gulelim bir de. Okadar.

31, k, lisans, işsiz

Eğitimine, ne mezunu olduğu çok önemli değil, önemli olan vizyonu. Yani bakmıyorum. Ben konuşabilir miyiz, neler paylaşabiliriz, birbirimizin esprilerini anlayabilir miyiz böyle şeylere bakıyorum. Elbet eğitimi ya da mesleği muhteşem olan insanlara hayranlık duyuyorum. Ancak bu şekilde bir erkeğin bana ilk etapta burcumu sorması anında beni kendinden soğutmasına yetiyor. Bu basit bi örnekti.Bu ve buna benzer takıntılarım var yani. Bazıları gerçekten uzaktan daha güzel.

Eğitimden ziyade, kendini geliştirmesi, zekası, espri yeteneği ve en önemlisi yeniliklere açık olması benim için daha önemli.

35/E/Finans

Herşeye bakıyorum sanırım..

Güzel olmasına dikkat ediyorum. Aşırı kısa, şişman, fazla zayıf veya şekilsizse ilgilenmiyorum. Güzel gülümseme, sağlıklı ten, saç ve dişlere dikkat ediyorum. Bunlar görsel konular..

Bunun yanında çok fazla ilişki geçirip "ait olma" hevesini kaybedip kaybetmediğini anlamaya çalışıyorum. Ama evden çıkmayan sorunlu bir tip olmasını da istemiyorum. Daha önemlisi evlilik kafasına girdiği için avlanıyor mu yoksa benden cidden hoşlandı mı onu çözüyorum bir süre sonra. Yani hedef mi süreç mi odaklı diye analiz ediyorum.

Karakter olarak, uyumlu, geçimli ve mülayim mi diye değerlendiriyorum. Sohbeti tatlı mı, entelektüel derinlik sahibi mi, yoksa acun mu izliyor diye bakınıyorum. Her gün tolstoy muhabbeti yapmasını beklemiyorum ama Salinger dediğimde kimde bahsettiğimi bilsin en azından diyorum. Geçimsiz bir karaktere neden olan kültürel derinlik kibrinden de farkındalık sahibi olmayan kültürel sığlık kadar uzak duruyorum.

Okuduğu okul, eğitim seviyesi, mesleği vs bunlarla her zaman paralel olmuyor. O yüzden önemsemiyorum özgeçmiş bilgilerini.

Bunlardan bazıları eksikse çok da kafama takmıyorum, eğlenmeme odaklanıyorum.

24/k/lisans/öğrenci

Birçok şey önemli bana kalırsa. Fiziksel olarak çekici bulduğum, birlikte vakit geçirmekten zevk aldığım, sanat, edebiyat, gündelik konular vs. üzerine rahatlıkla konuşup fikir paylaşımında bulunabileceğim biriyle birlikte olmayı elbette yeğlerim.

Ayrıca eğitim durumundan ziyade bence kişinin hayatta bir amacının olup olmaması daha önemli, ki bu nokta da eğitime bağlanabilir belli koşullarda. Eski erkek arkadaşım mesela adı sanı pek de bilinmeyen bir anadolu üniversitesinde 2 yıllık bir bölüm bitirmişti. Gayet iyi anlaşırdık, ortak zevklerimiz vardı ama benim hayatta varmak istediğim yere ulaşmak için sahip olduğum motivasyon ya da arzu onda yok gibiydi. Hani illa kariyer yapmaktan, çok para kazanmayı hedeflemekten bahsetmiyorum. Daha çok hayatında ipleri elinde tutmak, kendinden emin olmak kastettiğim şey. Ayrıca istisnalar vardır mutlaka ama eğitimin sosyal ve kültürel anlamda sağladığı kazanım inkar edilemez, bu yüzden tercihim yine bu yönde olur.

29/k/akademisyen

valla bu konuda çook gidip geldim. ama artık sanırım velvetmorning gibi düşünüyorum.

neden? çünkü eşim de benim gibi; ve sanırım accayip sıkılıyorum bu durumdan. itiraf gibi itiraf oldu ya, neyse.

tamam bir bambam olmasın adam, ama yine de bana hayat aşkı, neşesi, gücü olsun yeter gibi geliyor. hayata duyduğum salak zevklerimden hoşlansa, bi de tutkuyu da yakaladık mı, tamam işte sanki ya. daha ne olsun. haa, velvet'e bi daha katılıyorum, butları ve omuzları da güzel olabilir ahahds.

velvetmorning'in cevabını en iyi cevap seçiyorum.

Ben herşeyden önce insanların deneyimlerine bakarım. Eğer yaşadıkları, gördükleri vs. benimkilere uyuyorsa; birşeyler katma olayının karşılıklı olduğunu düşünüyorsam, kariyere/mesleğe bakmam. Zaten bu birinci kriter uyduğunda diğerleri domino taşı gibi devam eder diye düşünüyorum.

Bana karşı kendini kanıtlama çabası varsa istemem mesela, eşitlik veya özgüven isterim.

Ben doktora üzerinde uğraşıyorsam ve benim ne yaptığımı anlayamacak veya yaptıklarımı boş işler olarak gören biri ise zaten olmaz.

Aynı meslekten olmasa bile aynı dili konuşmak önemli bence. Hatta benim için aynı dili konuşmak gerçekten önemli. çevremdeki insanların geneli Türk değil ve onlarla vakit geçirmemiz için bazı becerilerinin gelişmiş olması gerekiyor. Tabii bunu 'yaa herkes İngilizce mi bilicek' olarak değerlendirmek çok saçma olur, çünkü bu sosyal hayatın devamı için bir gereklilik bana göre.

Onun dışında, veya hepsinden önce, içinin rengine bakarım. Eğer sözleri hep siyah çıkıyorsa olmaz. yeşil yeşilse güzel olur.
Samimiyet derecesine bakarım. Eğer herşeyi kurallarına veya verilen rollere göre yapıyorsa, veya farklı olacağım diye saçmalıyorsa, olmaz.


32/k/akademisyen

kimse için asla kendini değiştirmeye çalışma, kişiliğinden ödün verme.

Tarkan'dam geliyor "Başkası olma, kendin ol. Böyle çok daha güzelsin".
Bir de İsmail Türüt'ten geliyor, "Plan yapmayın plan"z
İkisinin özeti, akışına bırak. Güzrllikle oluyorsa oluyordur. Olmuyorsa oldurmaya çalışma. Hiç taktiğe stratejiye girme.
Emek ver, çok emek ver ama bir şeyler değişsin diye değil ve iki tarafın da kendini kaybetmesine izin verme.

O da asla ders cikardim dememek

39 Yaş/ Kadın

1. Kimseyi değiştirmeye çalışma kendin de değişme. Zaten mümkün değil. Oldurmaya da çalışma. Olmuyorsa olmayacaktır bunu hemen anla. (İlişkide gelişerek yol almak başka konu)
2. Merhametli insanları seç. Hayvan seven, doğa seven, yaşlı seven, çocuk seven, insan seven vs.
3. Emeksiz asla olmaz, emek ver.
4. Seni gerçekten sevenle beraber ol. Yani ruhunu, varoluşunu, olma biçimini, her şeyini. Gözlerinden sana doğru sevgi akanı seç, gözlerini devirip beğenmez tavırlarla seni sürekli aşağı çeken sözde sevgilileri değil.
5. İlişkilerde hayat gibi. Hiçbir şey planladığın gibi gitmeyebilir. Engeller çıkabilir; para mezhep farklı şehirler vs. Gerçekten oysa her şeye rağmen asla bırakma.
6. Cinsel çekim, fiziksel çekim geçicidir. Sadece o duyguya kapılıp evlenme, 100 sevişme sonrası tüm o arzu ve şehvet azaldığında minnoş minnoş sarılıp sevgiyle uyuyabildiğin adamı/kadını seç.
7. Seni destekleyen, sana omuz veren, seni her şart altında gönlüyle taşıyan insanı seç. Eleştiren, beğenmeyen, hor gören sana sürekli negatif verip sonra da "ben senin iyiliğin için" diyenden uzak dur.
8. Cinselliği gerçekten yaşamak istiyorsan yaşa. Yaşamak zorunda olduğunu düşünerek hiçbir şey yapma. Sevgi alabilmek için, onaylanabilmek için özünden taviz verme. (Genç kızlar için özellikle)
9. Saygılı insan seç. Sana, annene babana, insanlara, topluma, kendine, her şeye saygılı olsun. Beğenmese de sevmese de.

Uzar gidermiş bu liste .

Uzun sure yalniz kalmis olmanin algilarimla oynamasina izin vermemeliyim, saf olmamaliyim. (Bunu telkin etmeme ragmen hep dusuyorum tekrar)

Devaminin olmayacagi bir seye "belki olur" diyip baslamamaliyim, cunku olmuyor. Viyanada yasarken trde yasayan biriyle daha once tanisiklik olmadan iliskiye baslamak gibi.

hayatta bir an olur, yalnızlık insanın başına vurur. sağlıklı düşünmeyi bir kenara bırakıp laf olsun diye, sırf yalnızlığını gidermek için insan çok random insanlarla görüşür, çıkar, sevgili olur vs. vs.

biliyorum o an çok savunmasız ve çaresiz hissediyor insan. ama böyle laf olsun diye biriyle olmaktansa uzun süre yalnız kalıp doğru birisini beklemek en iyisi.

şey gibi bu, mesela 10 nuramaralı otobüsü beklersin, gideceğim yere 11 de götürür 12 de ama onlar çok dolaştırır. 10 numara direkt olarak istediğin yere en kısa yoldan götürür seni. sen de 11 ve 12 geçmesine rağmen "bu kadar bekledim biraz daha bekleyeyim gelir birazdan" deyip 10 numarayı beklersin ya. o durum biraz.

örnek iyi oldu mu bilmiyorum ama neyse anladınız siz bence.

alakasız edit: bu örnek nerden aklımda kalmış diye baktım. can yücel söylemiş galiba. onu da belirteyim de sonra sıkıntı olmasın.

1. salak her zaman salaktır.
bu sadece ilişkiler için değil, hayatta herkes için geçerli.

2. "düzelir, hallederiz" diye düşünülen her ilişki patlar.

3. evlilik, "eh, evlenelim bari" diye değil, coşkulu bir istekle yapılmalı.

4. her şey döner, dolaşır ve sekse gelir.

5. deneyimlere ve tecrübeye saygı duymak, ciddiye almak lazım.

6. karşındakini asla geçmişinde yaptığı bir şey(ler) yüzünden yargılama, olduğu gibi kabul et.

7. ilişkilerde, sorunları çözmeden, üstünü kapatarak ilerleme, gün gelir o da patlar.

8. aldatmak, her zaman sevmemek anlamına gelmez.

9. sevmek de her zaman yeterli olmaz.

10. zayıf karakter, uzak durulması gereken bir şeydir.

11. ne istediğini bilmeyen insanlar tehlikelidir, seni de kendileriyle birlikte batırırlar.

12. cinsel ilişkiye girmek istemediğin bir erkekle aynı evde yalnız kalma.

13. kimseye kendini sevdirmek için uğraşma.

14. herhangi bir durumda, insanların verdikleri tepkilerin nedenleri vardır. fevri olma. en ufak durumda (hatta hiçbir durumda) kendini kurban pozisyonuna sokma.

15. kişiler ve olaylarla ilgili varsayımlarda bulunma.

16. açık ve net ol. triple ilişki yürümez.

17. herkesten önce kendini tanı ve kabullen.

18. hayatını ve ilişkilerini egosantrik kararlar üzerine kurma.

32, kadın.

kimseye asla çok bağlanma ve hayatının merkezi yapma. bir anda çekip giderler, baya uzunca bir süre göt gibi kalırsın ortada.

yüzüğü görmeden aileyle tanıştırma.

kendini sev. başkasını da sev ama önce kendini sev.

beyni olan birini secebilirdim. hayatin en gereksiz kisimlarini sorun olarak gorenleri ayıklayabilirdim. herkes bana normal geliyordu oysa. kendi ayaklarinin uzerinde duran ve karar verebilen kadin ile beraber olmam gerekiyor.

Iki terapistin iliskisi cehennem gibi bir sey oluyor (._.). Ders bu.

Bir insanı ilk tanıdığımda ilk bir haftada çıkan problemler her ne ise, o ilişki 1 senelik de olsa 10 senelik de, temelde o sorunlar yüzünden bitti. Bunu sonuç olarak tespit etmiş olmam, yeni bi ilişkiye bu çıkarımla yön vereceğim anlamına gelmeli belki ama gelmiyor bende. Zira her insan ve her ilişki üniktir. Umut daima var, şans vermeye devam :)

kararında sevmek, teist biriyle birlikte olmamak

e, 23

@i drive the hearse, + 1 000 000

@ trollziya'nın dediğinde de doğruluk payı var sanki. ben sözelciyim, o sayısalcıydı. uyuşmadı bir türlü kafalar. bir de akrep-ikizler...

- bahane uyduruyorsa kac. bir insan gercekten istiyorsa bakariz, o zaman dusunuruz filan hikaye, 6 ay sonrayi simdiden programlar.
- ilk yalanda kac. ben bakiyodum, kahve niye tasti turu yalan degil tabi ama size kendinizi suclattiracak kadar yalanini yakaladiysaniz karaktersizin onde gidenidir.
- gercekten oldugu ile disariya gosterdikleri farkli insanlarsa kac. ailesini, arkadaslarini, sosyal hayatini tamamen uc farkli hayat tarziyla yasiyorsa istedigi kadar sevsin de hatta bir ruh hastasinin enkazini toparlamakla ugrasirsiniz.

Bahanecilerden uzak dur. Over-investing yapma.

35 yaşında erkeğim. bugune kadar 3'ü uzun süreli 8-10 tane ilişkim ve bir miktar da fb/ons falan oldu.

sadece kadınlarla olan ilişkilerimden değil, tüm insanlarla - aile sevgili fuckbuddy arkadaş kanka patron çalışan iş arkadaşı yoldaki şoför asker arkadaşı markette kasiyer mağazadaki müdür şirketteki ceo- girdiğim iletişimden çıkardığım çok ders var ama sen en önemlisini soruyorsun.

İlişkilere, özellikle Kadın erkek ilişkilerine dair söylenen akla mantığa uygun anlayışlı efendi temiz insan haklarına saygılı fikirlerin neredeyse tamamı yalan. Kadın erkek de eşit değil. kadın ve erkek eşitliğine en az inanlar da kadınlar. Bir de aforizma ile bitirelim: eat meat fuck meat own meat.

Buradakiler dahil kimseden tavsiye almamak.

herkes bir gün gider. bunu asla unutma . hayatının merkezine kendini koy, önce kendini sev. kendini sevmeyeni kimse sevmiyor çünkü. kimse için prensiplerinden, kişiliğinden taviz verme. bunun adı fedakarlık değil çünkü. herkesi olduğu gibi kabullen çünkü insanlar asla değişmiyor boşuna yorulma.

29yaş- kadın

kimseye %100 güvenmemek gerektiğidir. En masum olan bile içinde kötülük barındırır. 25/K (Lgbt)

etki tepki demiş. bence güzel.

Etki tepki peki ama neden kare şeklinde yazılmış onun bi nedeni var mı

Belirlenimci bir arkadasimiz. Sonsuz bir belirlenimcilik icinde ancak sonsuzlugu anlatan mistik bir daire yerine kare yapmis. Doga bilimleri on planda, olan bitende nedensellik disinda herhangi bir guc yok demek istemis yazar burada.

evet, yas ilerledikce secici olunuyor. sevgili bulmak zor degil sosyal olup genis bir cevreye sahip oldugun surece.

@scars dont fade sevgili olmak sorun değil tabi ama öyle çıkarlar işin içine giriyor ve insan belli bir yaştan sonra sanki daha farkına varıyor her şeyin.

evet kendine bir şeyler kattıkça karşındaki insandan beklentin de artıyor.

@shotgunwoman beklentiler samimiyeti yok ediyor sanki

Aşk arıyor sanki insan ya da bahanesi bu oluyor evlenmeyenlerin. Yani benim öyle olacak gibi duruyor en azından.

Yaşı ilerlerken boş ilerlemeyenler icin seçici olmak normal. Geliştikçe, kendine ait güzel bir hayat kurup sürdürdükçe kendine ve kurdugun o hayata layık görebileceğin insan sayısı azalıyordur muhtemelen.

Yaş ilerledikçe talip olunacak havuz daralıyor, iyiler kapiliyor. Mesele bundan ibaret. Seçicilik artması da işin goygoyu.

@doxanikee çok doğru tespit sanki. Bir çok ideal eş adayı kızların en basitinden uzun süreli ilişkileri bulunmakta

Yaşin ilerledikçe hayat standartların gelişiyor, kendini geliştiriyorsun.en az senin gibi olmayan insan da sana çekici gelmiyor.

Birlikte yasanacak yatak arkadasi vs. birlikte yasanacak hayat arkadasi.

Ilkini bulmak ikincisini bulmaktan daha kolay. Yas gectikce ikincisini bulmanin zorlasmasinin nedeni de bence kendi ideallerimizle doldurdugumuz hayatimizi baska bir arkadasla paylasmak istemememiz.

bu işte bi kırılma noktası gibi bişey var.

bir noktaya kadar potansiyel partnerden beklentiler hep artma eğiliminde ama çoğu insan için o malum noktaya ulaşıldığında bu durum tersine gitmeye başlıyor. mahalle baskısı mı dersin artık, yetiştirilme tarzı mı dersin ne dersin bilmiyorum da bu böyle. hayatta bir noktaya geliniyor ve artık bazı beklentiler vazgeçilebilir oluyor. "filtreyi bu kadar dar tutmayayım, sıçıcaz bu gidişle" oluyor iş bir anda.

evlenecek kişiyi bulmak kolay. istenen profildeki kişiyi, o profilin arayışında olduğun zaman diliminde bulmak zor.

Yaş ilerledikçe farkındalığı artıyor insanın. Ne istediğini bilmeye başlıyor yavaş yavaş ve istediği o insan profiline uymayanları kafadan eliyor. Diğerlerini zaman kaybı olarak görmeye başlıyor. Bir de şu var, yıllar insanın tahammül eşiğini epey düşürüyor. Artık "herhangi biri"ne katlanacak gücü kalmıyor. Aptallıklara sabredemiyor. Uğraşmak istemiyor. Bu yüzden yalnızca her yönüyle içine sinen kişileri hayatına almayı tercih ediyor.

yaş aldıkça değişiyorsun
beklentiler değişiyor
maddi manevi ilerleme kaydediyorsun -hele bir de ortalamaya göre daha fazla ilerlediysen, buna ayak uyduracak insan bulma şansın azalıyor.
düzenin, rahatlığın, lükslerin oluyor. herşeyi kendi başına yapmaya alışıyorsun (uzun süreli ilişkiden çıkanlar hariç, onlar da belki uzun süreli ilişkiden sonraki özgürlüğü seviyordur). insan "bu rahatımı neden bozayım, ne gerek var" diyor.
tabi bu dediklerim mantık evliliği için
çok tutkulu bir aşk filan söz konusuysa o da genelde evliliğe gelmeyecek, hatta o istese senin "evlensek saçma olur" dediğin insanlarla oluyor :)

Ben hayat arkadaşı kavramına inanmıyorum. Ortalama bir insan 25 yaşında mesleğini eline almış ve iş hayatına başlamış oluyor. Geriye kalan hayatı o güne kadar yaşanılan hayattan farklı tutmak çok büyük bir hata. 25 yaşına kadar yaşadığın şeyler seni oluşturuyor. Beğenilerin, zevklerin... bunların hepsini bir anda terk etmek mümkün değil. Bir adam 25 yaşına kadar rockçı kızlarla takıldıysa 25 yaşından sonra artık daha sakin! bir kız bulalım diye düşünüyorsa orada bir sorun vardır. Seçicilik insanın kendini bir eşya olarak görmesi benim gözümde. İçinde aşkın olmadığı alıcı-satıcı ilişkisi. Aşık olduğun insanla evleneceksin. Bu kadar basit.

yaştan çok fazla ilişki yaşayınca kafanda her bir ilişkinden o kişideki olumlu yönleri biriktiriyorsun. sonuçta insanın aradığı tüm bunların toplamı olmaya başlıyor. komik olsun, güzel olsun, zeki olsun, kariyeri olsun....

ancak başlangıçtaki beklentilerimiz ile elde ettiğimiz sonuçlar uyuşmayınca aslında beklenti kriterlerimizi değiştiriyor ve mutsuz olmamak için duruma uyum sağlıyormuşuz. yani dan ariely öyle diyor.

www.youtube.com

Mükemmel cevaplar geldi gerçekten, ve anlaşılan bir çoğumuz aynı şeyi yaşıyoruz :)

beklentiden kastettiğim şeyi ne anladığına bağlı olarak değişir, iş eğitim para da olabilir sana yaşattığı hissettiği duygular da.

www.youtube.com

Aslinda ben soyle dusunuyorum bu konuyla ilgili; 18-19 yasindayken iliskinden beklentin 'tum hayatini beraber gecirmek' olmuyor. Eglenelim, gezelim, vakit gecirelim, olursa ilerde devam ettiririz olmazsa ayriliriz diye dusunuyor hemen herkes. Zaman ilerledikce insanlarin bir cogu iliskilerine daha ciddi bakar oluyor, e kriterlerine uymayan insanlari da bastan eliyor. Dolayisiyla tanidikca sevebilecegin, anlayabilecegin bir insanin hayatinda olma sansini zaten kaybediyorsun. E bir de erken yaslarda insan sevgilileriyle yeniden bir seyler ogreniyor, sekilleniyor, birbirini degistirme sanslari oluyor. Ilerki yaslarda bu biraz daha azaliyor. Artik bir iliskiden ne bekledigini, ne istedigini buyuk olcude biliyorsun, e ona uygun biriyle beraber olmak istiyorsun. Vaktigini bosa harcamak istemiyor cogu kisi. Bir yandan kendimizi de surekli yeniliyoruz, hayata bakisimiz, isteklerimiz degisiyor. Bunlara uyum saglayan birini istiyorsun.

Iyilerin kapilmasi degil de ozellikle bizim toplumumuzda bircok kisi cok fazla yasi ilerlemeden evlenip, yuva kurayim kafasinda oluyor. Benim sevdigim, tanidigim butun insanlar 1-1.5 yildir pes pese evlenmeye basladi mesela. Bu furya 4-5 yil daha devam edecektir muhtemelen. Kalanlar ya en iyisini isteyenler, bekleyenler ya da iliskilerini sorunsuz bir sekilde devam ettiremeyenler olacaktir buyuk ihtimalle.


Kor kutuk asik olma cok farkli bir sey ama. isterseniz 50 yasinda olun, o derece asik olduktan sonra gozunuz pek bir sey gormuyor zaten.

Kesinlikle secicilik artiyor. havuzun daralmasi ya da 'iyilerin' kapilmasi ile ilgisi yok bence. 20 yasinda daha hayata dair bir sey gormemissin, gelecekten ne bekledigin belli degil, genel kultur, gorgu anlaminda capin belli, bu yasta neyin iyi neyin kotu oldugunu anlayamayacagin gibi on sene sonra ayni seyleri iyi kotu bulmama ihtimalinin de yuksek oldugu asikar. 20 yasinda sectigin insanin kitap okumuyor olmasi, seyahat ya da muzik vs. tutkusunun olmamasi, nerede nasil oturup kalkacagini bilmemesi vs. bir onem tasimayabilir, boyle bir insana asik olabilirsin, ama 30 yasina geldiginde eger bunlara onem veren biri olursan, kendini gelistirmissen buyuk ihtimalle 20li yaslarinda ilgini ceken bu kisi artik ilgini cekmeyecektir. Bu insanla 20 yasinda evlensen ya onun gibi biri olursun, ya sen baska bir insana donusursun ve esin ilgini cekmez, seni tatmin etmez, ya da esini de degistirirsin ve sana benzer. Simdi 20 yasinda kendini tanimadan, hayata ve beklentilerine dair bir sey bilmeden yaptigin bu secim 'iyisini' kapmak midir? Yoksa 30lu yaslarinda bu tur insanlarin ilgini cekmemesi ve belli basli ilgi alanlarini paylastigin kisilerin ilgini cekmeye baslamasi seciciliginin artmasi midir?

zor değil. kafamızın içindeki engelleri, duvarları, kaygıları bi aşabilsek...

anlatamıyoruz ve anlaşamıyoruz. yüzdürülen sahte mutluluklar silsilesi gördüklerimiz.

Yas arttıkça secicilik azaliyor ya. Gormezden gelip fergat edebilecegi seyler cogaliyir insanlarin. Bir evlensin de. Cunku boyle giderse evlenemeyecek. Evlenecek kisinin bulunamamasi herkesin zaten evli olmasi sebebi ile. Kisi bulunsa, her turlu kabul.

Çok güzel konu aslında bu. Ben de bundan musdaripim. Şu an hayatta durduğum nokta itibariyle hem 30 yaş ve üstü kadınlarla hem de 25 yaşlarındaki genç kadınlarla uzun vadeli bir şey yaşamak bazen zor geliyor.

Hatunlara selam etmek için söylemiyorum. Samimiyetle yazıyorum.

35 yaşında erkeğim. Kariyerim çok çok iyi gidiyor. Terfi alıyorum deli gibi. Uluslararası bir şirkette yöneticiyim. Şu anki direktörüm beni kaybetmeyi kabullense anında Paris ya da Münih'te çalışmaya başlayabilirim. Senelerce aileme baktım. Ama araba alabildim. Şimdi de ev almak üzereyim. Kendime de bakmaya başladım, götü göbeği erittim ve yavaş yavaş 20 yaşındaki yakışıklılığımın daha erkeksi versiyonuna dönüşüyorum. Dallama gibi de davranmıyorum insanlara. Ayrıca kendime ve insanlara karşı deli gibi dürüstüm. Ne istediğimi biliyorum. Ne istemediğimi de.

Neden yazdım bunları? Şu yüzden: Ben eskiden "birbirimizi sevelim çok harika hayatımız olmasa da olur. yeter ki deli gibi sevelim" kafasında tatlı adamken kadınlar benimle ilgilenmezdi. Ara ara tek gecelik şeyler yaşardım. Ama arzu ettiğim kafa ve kalitede kadınlar benimle pek ilgilenmezdi.

Oysa şimdi taciz derecesinde tekrarlanacak şekilde üstüme düşüyorlar. İpler benim elime geçti. Tabiki bir sadist gibi insanlarla oynamıyorum. İlgim yoksa kibarca uzaklaşıyorum. İlgim varsa da eskisi gibi aman olsun da taştan olsun bu kadınla yaklaşımım yok. Beni mutsuz eden bir şey varsa anında kesiyorum ilgimi. Bu kadınları şok ediyor. Şok olmaları için yapmıyorum. Mutsuz edeni 2-3 günden fazla aklımda tutmuyorum.

Ben mağara çağından gelen dürtülerin yalan kabul edildiği bir mantıkla büyüdüm. İnsanların birbirini seveceği varsayımına sahiptim. Ama tecrübelerim diyor ki, kadınlar sevmiyorlar, ancak hayran olabiliyorlar. Erkekler gerçekten seviyor. Dolayısıyla kadın ve erkek arasındaki ilişki, kadının tazeliği ve dokunulmamışlığı ile erkeğin başarısı arasındaki bir takastan ibaret. Ben buna inanmadan büyüdüm. Ama gördüm ki durum böyle.

Bu yüzden 30 yaş üstü olup da bana eskiden ilgi göstermezken şimdi ilgilenen kadınlar samimiyetsiz geliyor. Sorun ne? Sorun şu: 20'li yaşlarının başındaki kadınlarla da seks dışında ne paylaşabilirim bilemiyorum. Ortak noktalarımız neredeyse yok. Aynı şeylere gülmüyor aynı şeylere ağlamıyoruz. Bu da beni ikilemde bırakıyor.

Neyse, entry gibi uzun oldu ve yaşla beraber başka konulara da girdim. Kusura kalmayın..

Bende durum armudun sapı, üzümün çöpü...

Beklentiler yükseliyor ama beklenti sahibi şunu da düşünmüyor; ben karşımdakine ne verebilirim?
Geçen burda sakin, kıskanç olmayan vs bir erkek bulmak sizce zor mudur diye sorulmuştu. E sen karşılığında ne vereceksin bu adama?
Kadın veya erkek fark etmez, karşı taraftan beklentileri büyüytürken kendini unutma.
Benim çoğu kız arkadaşım istiyor ki adam sosyal olsun, cimri olmasın, paralı bi işi olsun, mevkii sahibi olsun, kitap okusun, espri anlayışı şöyle olsun, olsun da olsun. Tamam beklenti ve standartları düşürmeyelim ama öyle adamın da kız arkadaşından bu tip beklentileri var, sen bunları karşılayabiliyor musun?
Kadın olduğum için kadınlardan örnek veriyorum bu arada yanlış anlaşılmasın.
Bence evlenecek partner bulmakta beklentileri yükseltmek sıkıntı değil, sıkıntı aynı beklentileri sen de karşılayabilecek misin? Bu işler iki taraflı.

dijalli +1

beklentiler yükseliyor ama para/iş/güç üzerinden değil, daha çok karakter üzerinden oluyor.

misal 20 yaşındasın ve serseri bir tiple sevgilisin. onun umursamazlığını, telefonunu açmamasını, seni takmamasını aşk-tutku olarak görüyorsun.

23 yaşındasın bu sefer daha efendi, sana düzgün davranan, yalan söylemeyen ama geceleri sarılıp uyumayan, pek öpmeyen biriyle birliktesin ve onla olan da aşk-huzur

derken 25 yaşında hem efendi, hem sana düzgün davranan, hem seni önemseyen ve el üstünde tutan ve aynı zamanda seninkine benzer hobileri olan, sana hep birşeyler katan birini buldun. o zaman tekrar 23 yaşında birlikte olduğun adama dönemiyorsun.

misal eskiden vücuduna çok güvenmiyordun, her daim spor-diyet halindeydin. sevgililerinde sana kilo ver, spor yap derlerdi başka kızlara bakarlardı gözünün önünde sende bunu özgüvenin düşük olduğundan kabul ederdin. zamanla kilo vermesen-
spor yapmasan bile kendine ve vücuduna güvenmeye başladın o zaman sana kilo ver, spor yap diyen adamı/kadını 'hadi yallah' diye hayatından atıyorsun. hayatına negatiflik, enerjini emen bir sülük, seni beğenmeyen bir adam/kadın değil sana pozitiflik katan, enerji veren ve vücuduna saygı duyan birini istiyorsun. onu bulamazsan da ilk adama/kadına dönmektense yalnız kalmanın seni daha mutlu ettiğini fark ediyorsun.

@dijalli işte bu da bir çıkmaz. Ben şunu şöyle isterim bunu böyle isterim demek kolay, doğru ya sen nasılsın bunu karşılığında?...

Tecrübe arttıkça evlilik daha itici geliyor.

bi fotoyla renklendirsene burayı ona göre çözüm üretek

listerine iyi diyorlar

listerine + bol su için.

yahut karbonatla ağız çalkalanabilir.

diş fırçalama + listerine

listerine

@nivoandmira +1

psikolojik o

Ay kusucam şimdi (._.) Dilini fircala.z

encrypted-tbn3.gstatic.com

İlk defaydı sanırım. Üzülme, geçer.

Naneli sakız çiğne. :D

iğrenç nasıl oluyor yahu :) listerine üstüne bol su diyorum bende.

iyi bir oral seksle

Baş parmaklara dikkat ederseniz ikisinin de aynı kişi olduğunu anlarsınız. Ama sen değilsin.

İkinci fotoğraftaki tarz iyiymiş.

Şunu da deneyebilirsin.

img01.alkislarlayasiyorum.com

madem manken fotoğrafı koyuyosun, bari daha yakışıklı birini bulaydın.

edit: ben inandım valla. olm hadi biz şortla oturmuş kola içiyoz sen napıyon burda.

Seviyeyi arsa cikardin başka kimse ifsa yapmasin artik zirvede birakalim

sen mankensin abi, ekmek musaf çarpsın inanıyoruz. lütfen yeter artık

i.hizliresim.com

egon olmasa iyisin aslında

adam şaka maka ifşa yapan kızların hepsinden güzel çıktı.

Fazla iyi. Kimse bunu haketmiyor. Sen kendinle çık bence.

O ayaklarin buyuklugu nedir (o.0)
Kafana geometri yapistirdigin foto guzelmis.

Ben de oyuncuyum, setten fotoğraflar mı atsam acaba? Veya Backstage'den falan?

Böyle şeylerle prim yapmayı bırak artık.

İfşayı görmedim ama neden işiyle prim yapmak tipiyle prim yapmaktan daha aşağı olsun?

dış görünüş: çok büyük ve yamuk burun.
karakter: dinine sıkı sıkıya bağlı müslüman ve kıskanç

liste baya uzar gidermiş yalnız onu fark ettim kendimi bi sorguladım.

imla kurallarına dikkat etmeyen, dinlere inanan ve sigara içen biriyle olmaz.

Sigara içen, herhangi bir dine dindar, kitap okumayan veya genel olarak cahil olan, agresif, karamsar, hayatta amacı olmayan, plakasında ismi yazan spor arabaya binen, çok küfreden, kendisinden "biz" diye bahseden, futbol tüm dünyası olmuş, eşcinsellere veya herhangi bir azınlığa karşı manasız bir kin besleyen, en ufak bir iması olacak şekilde bile kadına şiddete potansiyeli olan, kavgacı biriyle olmaz.
Az bile saydım.

Kitap okumamışla/okumayanla, yobazla, Türkçeyi düzgün kullanamayanla, neo-Osmanlıcılarla, kıskançla, iletişimsiz biriyle olmaz.

herhangi bir siyasi görüşün, dinin ya da futbol takımının fanatiği olan biriyle olmaz. pilava, pizzaya ketçap sıkıyorsa olmaz. yersiz takıntıları olan biriyle olmaz. hele hele burçlara inananla arkadaş bile olamam.

aslında böyle bir soruya cevap vereceğimi sanmazdım ama gerçekten bazen bazı şeyler önemli oluyor. ilk etapta aklıma gelenler;

-ingilizce bilmeyenle (işe alır gibi oldu ama yaşadım bir kere çok saçma oluyor)
-dindar biriyle
-milliyetçi biriyle
-müzikle işi olmayan özellikle yabancı müzik sevmeyenle
-LGBTQIA insanlara önyargısı olanla.
-Empati kuramayan ben merkezci insanla
-Ağzı bozuk olanla

Hayatını kendisi için değil de başkalarının istekleri, beklentileri ve görüşleri doğrultusunda yaşayanla olmaz.

Dış görünüş: çelimsiz adamla olmaz
Karakter: Dindar/ milliyetci adamla olmaz. Sadece pop müzik dinleyen adamla olmaz. Hareket etmeyi sevmeyen adamla olmaz, iki adim attiginda kan ter icinde kalip solugu kesiliyorsa arkama bakmadan kacarim. Ev kusu insanla olmaz, her dakika pijamalari cekip oturalim yemeksepetinden cigkofte soyleyelim modundaki insan, nope. Tam tersi asiri sosyal, bir aktiviteden digerine kosup herkesle arkadas olan ortam kelebegi adamla da olmaz.

Son olarak; samimiyeti laubalilik, nezaketi "güldü verecek" olarak anlayan, gulucuge odaklanip hemen lakaytlasan, sonra istedigini elde edemeyince cirkinlesen adamla hic olmaz.

3. dalga feministiyle olmaz. Adamakilli feministle olur ama.

kadınlara heybetli olmak yakışmıyor. şişman olmak da. minyon kadın seviyorum. 1.75 boy bile bana fazla gelebilir ki kendim 1.75 boy 65-70 arası gezen biriyim zaten

aşırı gelenekçilerle yapamıyorum çünkü ben ramazan, kandil dinlemem. canım isterse açarım biramı. aile de öyle.

aklıma 2 detay geldi anlık.

Bencil insanla, kaprisli insanla, köktendinciyle olmaz.

Öğrenmeyi sevmeyen, kendini geliştirdiği bir tutkusu olmayan, her şeyden şikayet eden, geçimsiz, sinirli (ister saman alevi, ister kronik), huysuz, koyuya doğru dindar, milliyetçi, delikanlılığın kitabı ve benzeri yaklaşımlarla ilkelerini, hayat görüşünü oluşturmuş, imla kurallarını sallamayan biriyle olmaz.

sanırım artık hiç kimseyle.

biriyle sevgili olabileceğime inancım kalmadı.

güzellik, şirinlik masumluk derdim bi ara, çok anlamlı gelmemeye başladı.

dünya güzeli karşıma çıksa "git ötede oyna, bana bulaşma" diyesim var. arada yalnız gibi hissediyorum ama hemen sonrasında "yok iyi böyle" diyorum.

aşırı tayyipçi ya da aşırı tayyip düşmanı, dinsiz ya da yobaz, kemalist, mhpli hdpli ya da baska ırk milliyetcisi

kendinde olmayan bir şeyi, karşısındakinden isteyenle olmaz. güzelliği dışında bir özelliği olmayıp sizden yakışıklı, zengin, sporcu, kültürlü vs. olmanızı isteyen biriyle olmaz.

hayvanlara kötü davrananlarla, çevreye saygısız insanlarla, yere tüküren, çöpünü atanlarla, nazik olmayı bilmeyenle, okumayan, araştırmayanla...

asagidakilerden birisini sagliyorsa o kadinla olmaz: ( cok vasat olmadigi surece fiziginin bir onemi yok)

- nasil tartismasi gerektigini bilmeyen
- hatalarini kabul etmek yerine, bunlari inkar etmeye calisan
- ingilizce bilmeyen
- ogrenmeye kapali, mecbur kalmadikca bir sey ogrenmeyen
- hayati sadece cevresindeki insanlar ve olaylardan ibaret olan (arada bir ac bir bak baska ulkelerde neler oluyor)
- bir hobisi, ilgi alani olmayan
- futbol takimi tutan
- 25 yasindan buyuk olmasina ragmen hala bir dine, uzaylilara, karmaya, fala, buyuye, burclara vs. inanan
- evrimi kabul etmeyen
- lgbti lerin hasta ya da anormal oldugunu dusunen
- romantik solculuk, komunizm, anarsizm gibi utopik/distopik dunya goruslerini savunan
- richard dawkins in kim oldugunu bilmeyen
- kitaplara cok anlam yukleyen, surekli kitap okumanin cooook onemli bir meziyet oldugunu dusunen, hayati yasamak yerine baskalarinin hayatini okumayi sevecek denli kitap kurdu olan
- rasyonalist ya da septik olmayan

Dahi anlamındaki -de'yi ayırmayan ve sade soda yerine elmalı soda içen biriyle olmaz.

aşırı dindar, hayvanları sevmeyen, edebiyatla alakasız, müzik zevki boktan ve empati yoksunu biriyle olmaz.

dış görünüş olarak da benden kısa ve benden zayıf biriyle zor.

Feminist/bahaneci/pasif agresif ve/ya şişman kızlarla olmaz. Salağa yatmacılarla hiç olmaz.

güven vermeyen, teist, türkçe pop müzik dinleyen kadınla zor.

hayatının gidişatını verimli ve düzgün şekilde ele alamamış/alamayan, olaylar ve özellikle kendi hayatı konusunda farkındalığı gelişmemiş, ağır şekilde travmatize olan ve bunun etkisiyle egosantrik kararlar alan, yaşam tarzı ya da temel bakış açıları benimkine yakın olmayan, harekete geçemeyen, tutkusuz ve mantıksız biriyle olmaz.

edit:
ayrıca, eeb+1

şu kişilerle olmaz:

- gözüme hitap etmeyen
- herhangi bir dine inanan
- cinsiyetçi
- geleneklerine bağlı
- futbolsever
- iğrenç bir müzik ve film zevki olan
- saygısız
- kaba
- konuşkan
- aşırı enerjik
- paragöz
- öfke kontrolü olmayan, agresif, kavgacı
- hep yüksek sesle konuşan

Dindar ve milliyetci biriyle,
Her isi kendi ayagina bekleyen, tek basina kaldiginda disaridan yemek soyleyip o da olmazsa anca makarna yapip yiyen, bu zamana kadar hic yalniz yasamamis, hep annesinin arkasini toplamasiyla yasamis biriyle,
Ailesine cok bagli biriyle,
Bencil biriyle
Cahil ozguvenine sahip biriyle
En buyuk "basarisi" yakisikli, zengin veya kasli olmak olan biriyle

Olacagini sanmiyorum.

"valla onu bunu bilmem..." şeklinde başlayan cümle kuranla asla olmaz.

Kopek ve mandalina sevmeyenle olmaz. Kulakları cirkin olanla, ust baldiri gucsuz, poposu sıkı olmayanla olmaz. Vallahi (*-*)

İstediği dine inanıp inanmamakta özgür olduğu halde başkasının inancına ya da inançsızlığına saygısı olmayanla olmaz.

İçinde en ufak vatan, millet sevgisi olmayanla olmaz.

Atatürk'ü sevmeyenle kesinlikle olmaz.

Cemaat ve tarikata bağlı olanla olmaz.

Türkçe'yi doğru konuşamayanla olmaz.

Akp ve türevlerine bir kere bile oy vermişle olmaz.

Ter kokanla,ağzı kokanla olmaz.

Erkek gibi ağbiiiee diyen kızla olmaz.

Daha vardır ama bir çırpıda bunları sayabildim.

2 ay sonra editi: ağbiiiee diyenle oluyomuş. yani en azından çok sorun olmuyormuş.

Erkeğim. Yikarim. Neden yikamiyim?
O da benimkini yikarsa hosuma gider. Aşın bunlari artik yaaa

Her akşam 'Hanııım, işten geldim, leğeni hazırla' gibi bir Kakılmış-İtilmiş tarzı ilişkimiz varsa hayır ama arada şımarmak isterse veya ben rahatlatmak istersem, morali bozuksa, hastaysa, içimden gelmişse, vb. yıkarım.

Edit: 'Ayak yıkama' konseptini hayal de edemedim aslında. Yani, ben rahatsız olurdum ıslak ayakla otururken falan. neseranni'nin dediği ayak masajıdır, sırt keselemedir, çıkan kire bakıp 'Anaaa, silgi şeysi gibi' falan da denir ne güzel de, zaten duşa giren insanlarız. Ayağın ne zaman yıkanacağını şey ettiremedim.

Yıkarım, sırtını kaşımak gibi bence

Ben yikatmam ama yikarim.

Erkegim.

@runagain +1

gerekirse ya da isterse neden yapmayayım..

neden: e sevdiğim kişi..

yıkamaktan gocunmam ama ne gerek var... duşta sırtını keselemeyi tercih ederim.

bir insan neden ayağını yıkatmak ister ki? ben ayağımı yıkatmazdım, sevdiğim kişinin de böyle bir istekte bulunacağını zannetmem. ha ama masaj vs olur o bağlamda yapılabilir, o da ayağa özel değil kapsayıcı zaten.

sırtını keselemek +1 bana samimi gelen bu. hani kendin sırtını da yıkayabilirsin ama yine de birinin sırtını yıkaması sanki iki kişinin birbirinin eksiğini tamamlaması gibi sevimli bir his veriyor.

ayak fetisistiyim, yikatmazsa olay cikaririm. kremler masajlar uu beybi ayak onemli.

yıkarım. çünkü neden yikamayayim ki? yikatirim da.

ayaklarımı yıkamaktan büyük keyif alan bir sevgilim vardı, gerçekten o masaj bağımlılık yapıyor.
ben yıkamam ama çok üşengeç biriyim.

valla ne yalan soyleyeyim, hastalik vs gibi bir durum yoksa durduk yere yikamam. zaten aychovsky'in dedigi gibi o konsepti de hic hayal edemiyorum. her gun dus aliyoruz zaten, ayrica bu ayak niye yikaniyor ya da banyoya girip iki dakika kendi kendimize yikamak cok mu zor?


gerci ben mesaj yapmayi/ yaptirmayi da sevmem. belki bu yuzden anlamiyorumdur.

Hastalık gibi bişey varsa, masaj da yaparım yıkarım da.
Ama onun dışında yok şımarsın yok bilmem ne, yapmam. O benimkini yıkasa da yıkamam.
Arada masaj yapabilirim canım isterse.

Eğer kendisinin yıkamasını ya da direkt duşa girmesini engelleyen bir durum varsa, ya da iddia şaka v.b. bir durum varsa yıkarım. Ama onun dışında neden yıkayayım? Hani ayak olduğu için değil, gömleğini de yıkamam eli kırık değilse. He eğer cinsel fantezi tarzı bir şeyse de deneyebilirim sanırım bana seksi bir fikir gibi gelmese de. Ama ayağının önceden temiz olması şartıyla. Bütün gün ayakkabısının içinde kalmış ayağını değil, ahgsfd.

Bi hastalik ya da yorguunluk hakikaten yapmasina mani bi durum yoksa yapmam. Yaptirmam da gene boyle bi neden yoksa. Sacma geliyor.

Nein. Cunku kendi ayaklarimizi kendimiz yikayabiliyoruz. Sirtini falan da keselemem ya, annesi gibi hissetmek istemiyorum (._.)

Velvetmorming+1 sırt keselerken kafasına tasla vurasım gelir rahat dur diye ahahahah. Ayak da yıkamam, ayak fobim var ayaklara dokunamıyorum.

Ben yatalak modda hastayken duşumu da aldırdı, ayağımı da yıkadı, tuvalete de taşıdı.
Gerekirse ben de yaparım.
Ama keyfi durumlarda yapmam/yaptırmam. Kendim yapabiliyorken kendimiz yaparız zaten.

tek başına bir ayak yıkamanın hayatın hangi noktasında gerekli olacağını kestiremedim ben de.

yani nasıl bir şey olacak, salona baya leğen getirip tuzlu suyla ovalamaca mı?

hayır gocunmam, "acil ayaklarımın yıkanması lazım, çok mühim bir durum bu" falan derse kafamda soru işaretleriyle ovuklarım, tamam da niye insan gibi duş almayalım ki?
gelsin duşta sırtına kese vurayım, topuğuna taş süreyim, çıkınca saçına fırçayı ben saplayayım falan öyle olmaz mı yani?

Yıkarım. Yıkar. Yıkaşırız.

ayaklarla ilgili herhangi bir fetişim yok.
ama yıkarım elbette.

aycho +1 tabii bir de.

Yıkamam. Çünkü kendisi yıkayabilir. Ha hastaysa altını bile değiştiririm o ayrı.

Bunu bir gereklilik olarak görüyorsa asla yıkamam. Bunun dışında sevgilimin şurasını ellemem, şurasına dokunmam gibi bir düşüncem yok. Allah ne verdiyse yıkarım paklarım öperim koklarım. Nedeni onu seviyor olmam tabii ki. :)

Yıkamam ama o kendiliğinden yıkamak isterse hayır demem :) Benim hiçbir beklentim olmamasına rağmen kendiliğinden ayaklarımı yıkayan bir kız arkadaşım olmuştu. Aslında biraz da hem çocuğu hem de eşi olarak görüyordu beni. Çayımın şekerini karıştırıp ta getiriyordu, yemekleri-meyveleri tek lokmada yiyebileceğim şekilde keserek önüme getiriyordu, bütün çamaşırlarımı yıkayıp, ütüleyip tek tek yerleştiriyordu,vs.. Böyle içinden gelerek erkek arkadaşının/eşinin her işini kendi üstlenen kızlar da var. Kıymetini bilmek lazım ;)

Gece gece nedense aklima geldi bu duyuru.

Sirtimda da tasirdim, hamallik da yapardim falan diyesim geldi niyeyse.

Giderim, neden gitmeyeyim?

giderim

Giderim

Bütün ilişkilerimi otelde yaşadım. Evde yaşadığım ilişki çok azdır.

Zaten otel bir konfordur, lükstür, güvenlidir. Kadın da kendini iyi hissediyor bu durumda zaten.

Öyle bir gece geçirdikten sonra, sabah uyanıp birlikte otelde açık büfe kahvaltı yapıyorsunuz. Kahvaltı hazirlama vs derdi yok. Otel cidden çok güzel.

giderim.

nedense aklıma bihterin behlülle otelde yapamadığı sahne geldi. www.youtube.com

Gitmem.

giden arkadaşım var ama bu kadın işi gücü olan uzun süre yurtdışında yaşamış biri.

muhtemelen 20lerin başında bir kadın olursa ve uzun sürerli ilişkisi değil ise kendini kötü hisseder.(filmlerin biliçaltına etkisi)

Giderim, gittim de. Eğer iyi otelden kastın Hilton'sa ben o zaman gayet kötü otellere de gittim. Zira erkek arkadaşım da ben de ailemizle yaşıyoruz ve fakiriz. :( He ama check-in esnasında falan insan bir garip hissediyor ne yalan söyleyeyim. Ben hissediyorum en azından.

otellerde evlilik cüzdanı zorunluluğu yok mu ya? ben mi yanlış biliyorum..

eşimle evlenmeden önce 2 senemiz otellerde geçti , ikimiz de ailelerimizle yaşadığımız için her şeyi yaşayamıyorduk keyfimizce . Bu sebeple düzenli olarak otele gidiyorduk.Hatta sürekli gittiğimiz oteldeki görevli arkadaş düğünümüze gelip takı taktı :)

hostele bile gittim ne diyosun aslşdkaskdasdf

gitmezler mi yaa? ekmek elden su gölden.

@since1907 parayı kadınların ödemediğini ya da alman usulü olmadığını nereden çıkardınız? ahhh ahh. :D

@nice genelde erkek ödiyor ben hep öyle gördüm

@nice tnetennba;

Öyle kadınlar yok :) Bi kadin da sürpriz yapsa keşke. otel ayarlamış olsa gel diye mesaj atsa..

Ne hoş olur dimi bu jest. Hayaller hayatlar..

Oteli biz tutuyoruz tabiki. Ama arada bu tür jestlere ihtiyaç var.

öyle kadınlar var, siz bulamamışsınız, o yüzden zırlamayın piliz. </3

Gitmem ya. Ne işim var.
Ama bir daha düşündüm de. Kiminle gideceğime bağlı galiba. Koşullu. İstediği her yere gideceğim adamlar var, mevcut.

Kadın değilim ama fuckbuddy ile gidildi.
Ama sevgili ile gidilmez sadece sevişmek için

ikimiz de ailelerimizle yaşarken gidiyoduk. check-in esnasında garip hissetmek +1. sanki selam biz sevişmeye geldik bunlar da kimliklerimiz der gibi oluyo.

ben odayı ayarladım numarası şu direk odaya çıkarsın diye planlayan kadınlar bile var

not:erkeğim

Giderim. Otel de ayarlarım gerekirse.

giderim. gittim. genelde evi uygun olmayan yada ailesi ile yaşayanlar tercih ediyor.

bi de evlilik cüzdanı falan istemiyor mu diyenler olmuş. evet isteyenler var ama büyük oteller nüfus cüzdanı dışında birşey istemiyor. pansiyonlarda istiyorlar sanırım hiç denemedim.

harika bir soru bu ya! erkekler olarak biz kadinlari ne yazik ki cogu zaman gercek anlamda cozemiyoruz. bunda biraz onlarin da her olayi islerine geldigi gibi yorumlamasinin ve yonlendirmesinin etkisi buyuk. ben de mesela universite yillarinda ilk kiz arkdasima (ikimiz de yurtta kaliyorduk ve geceleri resmen kampuste bank uzerinde sevisecek duruma gelmis durumdaydik) incinir diye korktugumdan otele gidelim diyememistim. ilk teklif ondan geldi en sonunda. ama ayni kiza bir keresinde arkadaslarimin evi bosmus dedigimde ona sokakta calisan kadin muamelesi yapmisim gibi alinmisti. cunku o an muhtemelen sevismek istemiyordu. simdi genelleme geliyor hazir olun! kadinlarda beni en cok korkutan sey, bir seyi gercekten istediklerinde geri kalan her seyin onlar icin teferruat olusudur. umurlarinda olmaz toplum ne der, insanlar onlar hakkimda ne dusunur, sonucunda onlari neler bekler! iste sadece budur beni gercek anlamda bir kadina karsi hep tetikte tutan.

Kesinlikle dış görünüş. Güzellikten ve sadakatten başka kriterim yok.

Bariz düşük zekalı olmadığı sürece sorun değil benim için.

dış görünüş.

her şart ve ilişkide böyle değil ancak çoğu zaman öncelikle dış görünüşe vurulursun, sonra tanımaya çalışırsın. bazen beğendiğin kişinin sana uymayacak özelliklerini gözardı edersin.

yakışıklı/güzel olmayıp çekici olan insan da çok. ancak fiziki güzelliğin çekiciliğe yorulması daha kolay.

Dış görünüş.

zeki, olgun, ne istediğini bilen insanın enerjisinde zaten genelde bir hoşluk ve çekicilik oluyor.

bunun dışında, dış görünüş hoş gelse de, en ufak aptallığa tahammülüm yok.
yani dış görünüşü hoş, ama zekası ne kadar ileri ya da geri ya da kıvrak?

çirkin, ama seksi ya da karizmatik insanları hafife almamak lazım.
güzellik ve dış görüntü ilk başta ilgi çekse de, vazgeçilmesi en kolay olan şeydir.
zeka ve kararlılık, sekse bile etki edebilen bir şey.

"az hoş görüntü"nün ölçüsüne göre, ikinci seçenek daha mantıklı ya da daha vazgeçilemez olabilir kadınlar için.

ben kadın olarak, muntazamlık ararım.
yani yüz hatları çok güzel olmayabilir adamın, ama eli ayağı, boyu posu düzgünse, güzel bakıyorsa, genel görüntü hoşuma gidebilir ya da idare edebilirim.
bu durum hangi seçeneğe dahil olur, bilemedim.

Yani az hoş görüntüden kastım çirkinlik değil aslında şöyle örnek vereyim.

1. Kişi: güzellik 7.5/10 - zeka 4.5/10
2. Kişi: güzellik 5.5/10 - zeka 9/10


Buçuklu sayı vermesem olmazdı :)

2. Kişi

Dış görünüş diyenler paralı sekse karşıdır eminim. Ortadoğu kafasında yaşayanlar dış görünüş der elbet. Dış mihraklar yüzünden hep.

Dış görünüş. Paralı sekse karşı değilim. Eminim Turkiye'de sigortalı bir iş olduğunu ve başvuru icin binlerce insanin sirada oldugunu biliyorsunuzdur (._.)

Dış görünüş. İnsan içinde rezil etmeyecek seviyede sosyal zeka yeterli.

Hangi üniversiteler? bu önemli.

Çok iyi özel okullar olmasına rağmen, özel okul evvela ticarethanedir, malesef. Hangi okulda, ne yapıldığı kadar, paydaşların da çok önemli. Bunu göz önünde bulundurmakta fayda var.

Ayrıca, evet, @ekaterina +1.

bölümlerim maltepe ve yeditepede mevcut. ancak maltepe daha ekonomik.

Şahsi fikrim Yeditepe'nin hocalar bakımından daha sağlam olduğu yönünde. Ancak benim bildiğim bölümler üzerinden oluşan intiba bu. İyi araştırmalısın. Diğer taraftan, iki okulun da öğrenci kitlesi oldukça sıkıntılı. Gerçekten hocaların, okulun kadar paydaşların da çok önemli. İyi düşün, iyi araştır. Nihayetinde an gelecek, eğitimini satın alan insanlarla aynı kefede değerlendirileceksin.

bilkent, koç veya sabancı'da olacaksa mantıklı hatta odtü veya boğaziçi'nde yapmaktan daha iyi.

Bölümünüz ne acaba?

Nein. Yapmayın. Yurtdışına gidin. Akademik dunya yurtdışı doktora istiyor.

eşiniz ve çocuğunuzla birlikte bir tatile çıksanız?

biraz olsun aynı ortamdan ve günlük işlerden uzaklaşırsınız. toparlanmanıza yardımcı olabilir.

@eeb esimin isten izin almasi sikintili. Haftasonu da her yer tiklim tiklim daha cok bunaliyorum.

doktor bişey önermiş onu neden gözardı ediyosunuz ki? nasıl yapayım diye bişey yok yapacaksınız.

hastaysanız dışardan yemek söyleyin ya da arayın annenizden rica edin. yemek yapamayacak kadar hasta olduğunuzu ne bilsin kadın, söylediniz de yok yapmam mı dedi? dediyse işte dışarda her yer lokanta arayın göndersinler ya da koyun bi hazır çorba.

aklını başına topla ablacım. sağlıklısınız, eşin yardımcı oluyomuş, daha ne.. anneni kardeşini boşver, herkes kendi hayatının derdinde. sen ise sadece bunalmışsın, normaldir. çocuğu da al, çıkın, dışarıda vakit geçirin. temiz hava iyi gelir. terapiye gidebiliyosan daha da iyi.

acaba bu sorumluluğa -çocuk sahibi olmak- hazır olmayabilir misiniz? ya da büyüdükçe aslında hazır olmadığınızı mı anladınız?

bunlardan çok daha zor sınavlarınız da olacak maalesef. @eeb'in dediği gibi biraz uzaklaşmak iyi olabilirdi.

başka bir uzman bulun ve yeniden gidin. lohusalık depresyonunda birine bu kadar düz tavsiyeler veren bir uzman ilk defa duyuyorum. lohusalık depresyonu gerçekten çok çok zor atlatılan bir durum. lütfen bir uzmanla görüşün. sizde bir tuhaflık yok. bilimsel olarak kanıtlanmış/kabul edilen bir durum yaşıyorsunuz sadece.

@elorelia goz ardi etmiyorum yapamiyorum. Elimde degil deniyorum olmuyor. Mevzu hasta oldum yemek yapamiyorum da degil bunu bilmesine ragmen ailemin hic bisey olmuyormus gibi davranmasi.

çocuğun davranışları normal, anormal olan sensin gibi. canını yakacak şeylerin peşinde olabilir, sen ona güzel güzel anlatacaksın. yetişkin biri yok karşında sonuçta. olur öyle şeyler, kızabilirsin de o da çocuktur ağlar ya da üzülür vs. sen abartma olayları derim.

@krempeynir ogretmenim. Ucretsiz izindeyim. Ise donsem bakacak kimse yok. Guvenebilecegim kimse yok. Guvenmeyi deniyorum ama babasiylayken bile gozum hep uzerinde. Hic rahat olamiyorum. Cok zor bir gebelikti oncesinde dusuk hikayem falan da vardi. Neredeyse 9 ay yattim. O arada calisamadim tabi. Isimi ozluyorum. Donemiyorum.

Psikiyatrist emzirdigim icin ilac vermedi emme aralarini acabilirsem -6 saat gibi- o zaman kisa etkili bir ilactan bahsetti. Memeyi de aralayamiyorum dis cikartma doneminde oldukca huysuz. O terapiye yonlendirdi ama onu da yapamiyorum.

Bagirdigimi unutur mu? Uzulmus mudur? Kirilmis midir? Kontrolumu ne kadar kaybettim hic bilemiyorum. ( fiziksel siddet falan yok kesinlikle) sozlu siddetim bile rahatsiz etti. Bugun yine koynumda opuyor seviyor ama icim rahat degil.

yeterince denemiyosundur, doktor sana imkansız bişeyi tavsiye etmemişir nihayetinde. ya da dedikleri gibi başka bi uzmanla görüşebilirsin. tedavisi olmayan bi hastalık durumu yok ortada allah korusun sadece davranışları açısından seni yoran bi çocuğun düzeni değiştirilecek. kadınlar kulubunde filan takıl atavsiye ederim bilinçli anneler var.

ben hala ailene neden kızdığına anlam veremedim. evine geip gidip sana yardıme etsinler istiyosun sanırım ama herkesin bi hayatı var. sonuçta seni ve kardeşini yetiştirip çocuk işini sonlandırdılar değil mi belki onlar da kendi yağlarında kavrulmak istiyolardır. ya da gerçekten bencil insanlardır. ama durum bu sonuçta. sen de görmüş oldun. kabullenip yola devam ediceksin. sizin aileniz 3 kişilik artık ve kendi başınızasınız.

biraz bunalmışsın belli ama ölmek isteyecek ne var? hiç ağza yakışan bi laf değil. ailenizi filan boşverin iyi bi uzman bulup çocuğun rutininiz size de bireysel olarak bi yaşam alanı sağlayacak şekilde düzeltin.

ayrıca küçükken annemden çokça azar yediğimi hatırlıyorum kim yemedi ki? hiç birimiz sağlıksız insanlar değiliz. şimdiki anneler bu konuda evet çok hassas ama bir iki bağırma ile çocuğa bişey olmaz. tavsiye ettiğimden değil ama bence gerçek bu.

ayrıca babasına bile güvenemiyorum diye bişey yok. siz de biraz kendinizdeki yanlışları görün. babasına da güvenin bi zahmet. ayrıca annesi işe dönen bebekler sokaklara düşmüyor değil mi bakıcı veya kreş alternatifleri var. güvenmeme konusunu aşmanız lazım. illa ki bi gün başkasına emanet edeceksiniz.

@piremses 6 yillik evliligin ardindan cok isteyerek bebek sahibi oldum o zamanlar hazir hissediyordum simdi bocaliyorum. Onsuz olmak istemiyorum sadece isler biraz kolaylassin istiyorum.

ablacım aşırı drama yapmışsın sıkıntıdan. evlilik çocuk işleri böyle, çalışmıyorsan ve çocuğa aile bakmıyorsa. para sıkıntın yoksa çık gez, parka git avm ye git, yaz geldi ne işiniz var evde. haftasonu da sakin bi yerlere gidin, ağaç olan su olan, piknik yapın. kafana takıp büyütme. iyi durumdasın. geçer hepsi

saglikli cocugun var sikayet edemezsin denir tabi işin zor kısmını halledip sığ suda mı boğulacaksın

@hasmetizm evden cikana adar oglanin pesinde kirk takla atiyorum. Cantasini al yemek hazirla atistirmalik al. Hop giydirmeye calis. Altini degistir bunlar rutin ama savas halinde olan seyler. 1 saat kiyafet elimde kovaliyorum. Zorlamadan olsun gonlu olsun diye. Yine de olmuyor. Bende de gezecek heves falan kalmiyor.

Cevabım silinmiş oysa çok haklıydım, başka duyurularına da baktım psikolojin bozuk, ağır takıntıların var ve en çok da çocukla kocana takmışsın. acilen tedavi olman lazım. İyi bir psikolog bul mutlaka, yoksa o çocuk büyüdükçe hayatı zehir olacak yavrunun. Ablamın da oğlu var hiç 1 saatte giydirdiğini görmedim, gönlü olmak başka zorlamak başka şeyler, bunu zorlamadan da çocuğa anlatarak yapabilirsin. Takıntın burda da kendisini gösteriyor.

not: krem peynir silmez misin lütfen. Birisinin doğruları söylemesi lazım.

Gönlünü ederek kıyafet giydirilmez çocuğa. O şekilde alıştırmışsın, çocuk oyun bellemiş. Tut yatır yere, hızlıca giydir. Ağlasa zırlasa bile, çocuk bu, çıkınca unutur.

@arnold kiyamiyorum. O aglarken ben oluyorum. Uzuluyorum. Yanlis burada galiba.

@krem peynir psikiyatristimle birebir aynu cumleleri kurmussunuz. Aklin yolu bir belli ki.

Emzirme kismina gelince tuhaf bir bag hissediyorum. Sanirim oglumdan cok benim ona ihtiyacim var. Mesela aksam babasiyla oynarken kucaginda uyudu cok uzuldum emmeden uyudu diye. Aslinda sacma biliyorum ama engel olamiyorum. Onunla tutunuyorum bir ise yaradigimi hissediyorum.

Farkli bir doktor arayisi icersindeyim. Yardimlariniz icin tesekkurler.

bir şey söyleyeceğim, ailenizden hayır yok belli ki. peki bu süreci atlatmak için çağırabileceğiniz -yardım için değil de eğlenmek için- yakın bir arkadaşınız yok mu?

insanın kafası dağılıyor gerçekten arkadaşlarıyla vakit geçirdiğinde.

@piremses var elbette ama surekli darlamak istemiyorum onlari da. Hem cocuktan ayri pek etkinlik yapamiyorum

Emin ol birçok aile senden daha kötü durumda.
Aklını başına al bence.
Unutma
Çaresizseniz çare "siz" siniz

Siz sanırım ailenizi geri kafalılar diye çocuğunuzdan uzak tutmak istiyordunuz. Birkaç sorunuzu hatırlıyorum sanki. Çocuk ilk doğduğunda sürekli en çok ben biliyorum benzeri Duyuru'lar açıyordunuz. Eğer o kişi sizseniz aileniz haklı. İnsanları en başta tersledikten sonra onlardan yardım beklemek anlamsız.

Şimdi baktım. O kişisiniz.

eksiduyu.ru

Bir de sünnet konusunda tartışmıştınız.

Hakkınızda ne hali varsa görsün diye düşünüyor olabilirler.

Ya ayni yegenim de senin gibi. Çocuğu yokken deli gibi ağlardi. Aşi tedavisi oldu Allah ona ikiz çocuk verdi hiç mutlu degil. Simdi de genc omrum gidiyor bu cocuklarin telasiyla diyor. Saka gibisiniz. Kinamak da istemem ama yine de elimde olmadan icin icin kiniyorum sizi. o cocuğu buyuturken onun mutluluğuyla mutlu olmaniz gerekiyor sizin artik. Mesela cocugum olunca disleri cikacak 2 tane vampir gibi ben ona cok gulecem. Sonra ilk adimini atacak ben yurumus gibi olacam. Onla okula gidicem, onla okumayi sokecem. Ben yeniden dogacakmisim gibi hissediyorum. Belki coook yaniliyorumdur. Basima gelince her sey farkli olur mu acaba.

düşünsene dünyaya geleceksin, milyarlarca seçenek var ama bu kadının çocuğu olma talihsizliğini yaşıyorsun. hayata 1-0 yenik başlıyorsun. ne acı bir şey.
umarım çocuk size benzemeden büyür. senin için zor bacım, keşke çocuk yapmasaydın.

bir cocugun sorumlulugunu almak kolay mi? bak degil. bununla birlikte hamilelik sonrasi sendromu diye bir gerceklik var. sorunlarin altindan kalkamayacagini da dusunuyor olabilirsin icten ice fazla geliyordur. bir iki yil sonra bircok seyin duzeldigini soyluyorlar genelde. yapabilecegin bir sey yok. cocugunla birlikte eglenmeye caliş. ve evet mumkunse aksamlari kendine ayirmaya caliş. onlar insanlik yapmasa da sen onlarin insan olmasini bekle ve annenden kardesinden yardimniste. spesifik yardimlar iste. iki saat gel cocuga bak uyuyayim de. sizde yemek var mi aksama yemek yok de. Zaten yapmiyorlar lanet olsun de me sen iste onlar utansin. sabret. Allah kolaylik versin.

"Annem bi tas yemek getirmedi, kardeşim gezmede tozmada"
Onlara güvenerek mi çocuk sahibi oldunuz? Hayır. 6 sene çabalamışsınız istemişsiniz ve olmuş. Kendi başınızın çaresine bakmak zorundasınız. Herkesin bebeği var, dünya bebek sahibi olanları. Etrafında dönmüyor.
Annelere kardeşlere bu kadar yüklenmek, sürekli beklenti içinde olmak yersiz. Herkesin kendi düzeni kendi hayatı var. Kaç yaşında kadın, kaç çocuk büyütmüş ve artık eleğini asmış. Allah belli yaştan sonra insanların çocuk sahibi olmasını engelliyorsa var işte bi bildiği, vücut kaldırmaz o yorgunluğu artık.
Kardeşiniz de kendi hayatını yaşıyor, hazır hissettiğinde o da çocuk sahibi olacak veya olmayacak, ama bu size yardım etmesi gerektiği manasına gelmiyor.

Hormonlarınız, vücudunuz buna hazırlanmış ve o çocuğu doğurmuşsanız, siz ve eşinizden başka kimse bu kadar hazır değil şuan çocuğu büyütmek için. Biyolojik olarak bu süreçleri aşmışsınız gayet de başınızın çaresine bakabilirsiniz, hiçbir sebep yok yapmamanız için.

Güçlü olun, dramatikliği bi kenara bırakın. Ücretsiz izin süreniz dolduğunda çocuğunuzu emanet edebileceğiniz güzel bi kreş bulun şuan yapacak en mantıklı hareket bu. Ha yok ben anneme bırakırım, onun ömründen 5-10 sene gitsin yeter ki çocuğum yabancılarla büyümesin derseniz, sizin için yapılacak bir şey kalmamış demektir.

Hımm. Şey. Çok ivedi bir şekilde sizi düzenli olarak takip edecek bir pskiyatr bulmanız gerekiyor. Burada yazarak ve dinleyerek vakit kaybetmeyin. Yazdığınız birkaç durum değerlendirmenizden bile durum çok açık. Emzirmeyi bırakın, ivedilikle ilaçlarınıza başlayın.

Önce çocuğun alışkanlıklarını düzenleyin yoksa sizi parmağında oynatmaya devam eder.

www.idefix.com

Kitabı alın, okuyun, hatmedin ve ısrarlı biçimde uygulayın.

Bizim 6 aylık ufaklığın emme, oynama ve uyku düzeni var. Uykusu gelince yatağına koyuyoruz, kendi kendine uykuya dalıyor. Çocuğun düzeninin olmayışı sizi epeyce yıpratmış.

Çocuk düzene girince siz de hayatınızı toparlarsınız bence.

14 ay boyunca bir çocukla birlikte kalmanın etkileri gibi geliyor bana. siz oğlunuzla birlikte vakit geçirmekten ona benzemişsiniz. çocuk gibi olmuşsunuz, her şeye ağlayıp sinirleniyorsunuz. sürekli bir pms döneminde gibisiniz sanki. sizi eleştirmiyorum, sizinle aynı olgunluğa sahip olmaktan çoook uzak bir bireyle 7/24 zaman geçiriyorsunuz ve onunla anlaşmaya çalışıyorsunuz. normal olarak böyle olmuşsunuz. ben olsam kelimenin tam anlamıyla delirirdim. zaten bütün anneler nasıl delirmiyor anlamıyorum. gerçi benim bildiğim kadarıyla anneler çocuk 1 yaşını doldurmadan çalışmaya başlıyor, sizin bu süre fazla uzamış.

sakin olun öncelikle. psikiyatrist doğru demiş, çocuğunuzdan ayrı kalın. anneniz gelmiyorsa bile bakıcı ayarlayıp eşinizle baş başa bir şeyler yapın. kendinize bakmayı ihmal etmeyin. eskiden nasıl giyiniyorsanız öyle giyinin dışarı çıkarken. eskiden nerelerde en çok eğleniyordunuz onu hatırlayın, gidin onları yapın. çocuğunuz sizden ayrı kaldı diye de başına bir şey gelmez, pimpirikli anne moduna girmeyin.

sizin gibi yenilerde anne olmuş insanların toplaştığı bir yerler yok mu, ya da instagramda hep görüyorum "alaranın annesi" falan gibi hesaplar, oralara yazsanız, onlarla konuşsanız? neler yapıyorlar nasıl atlatıyorlar bu dönemi?

bana uzaktan bakınca hiçbir sorununuz yok gibi geldi bu arada. "dayanacak gücüm kalmadı" falan derken biraz abartmıyor musunuz sizce de?

sabah abim ile konuştum benzer konuları. yengem çalışmıyor. çocuk 3,5 yaşında. tam bir canavar. tüm ilgiyi üzerine çekmek için elinden geleni yapıyor. kendine zarar verecek şeylerde dahil. yanına gitmeyi çok istiyorum ve seviyorum. ancak gittiğimde tahammül edemiyorum. ben böyleyken baba ve anne daha da bunalmış durumdalar.
@cakabo senin kitap tavsiyeni görünce, mağazayı gezdim ve iki kitap sipariş ettim. birinin adı 'Bağırmayan Anne Baba Olmak', diğeri de 'beni ödülle cezalandırma'. ilk fırsatta hem okuyup hemde abim ve yengeme vericem. tahammülleri kalmadığı zaman çocuğa bağırıyorlar. çocuk ise ilk başta korkup, sonra her şeyi oyun gibi kurgulayıp, çıldırmaya devam ediyor.

Özellikle problemimiz, yemek yememe. Aile büyükleri dahil herkes çocuğa abur cubur veriyor ve beslenme düzeni bozulduğu için yemekte bizimle yemiyor. sonra da zorla yedirmeye çalıştıklarından yemek yemeyi oyun sanıyor. kısır döngüdeler. yemek işkenceye döndü. bu ve buna benzer çok problem yaşıyorlar.

@uzun kulaklı yalnız tavşan psikiyatristin önerisi gayet yerinde gibi görünüyor. aynı abim ve yengem gibi her şeye verilecek bir yanıtın var. demek ki yanıtların ya doğru değil, ya da senin bahanelerin haline gelmiş. davranışlarını değiştirmek zorundasın. hem çocuğuna, hem kendine...

şimdi eski duyurularınızı okudum da, siz de karı-koca aileleri her zaman yanınızda isteyen kişiler değilmişsiniz. anne nereden bilecek yanında istediğiniz ya da istemediğiniz zamanları?

bir kadının anneliğinin eleştirilmesine çok kızarım, bence çok iyi bir annesinizdir de. az çok öyle anlıyorum. ama şu çocuk peşinde koşmayı da anlamadım. benim yapım biraz serttir ondan da olabilir ama oturtun çocuğu giydirin işte, neden giyinmesi için peşinde dolaşıyorsunuz? çok çocuk baktım, tuvaletleridir giyinmeleridir az çok biliyorum. devamlı hareketliler zaten, çocuğun sakin olması beklenemez ki.

bence de psikiyatristin önerisi güzel. ayrı vakit geçirin. iyi gelecektir. devamlı çocukla kalmak anneyi de çok yoruyor. bir de vicdan yapıyor anneler çocuklarından ayrı kaldığında halbuki öyle bir şey yok.

bence evlencek birini bul pişman olmazsın

not : erkeğim

23 yaşındayım, 5 yıllık bi ilişkim var, sürekli evlenelim artık daha ne kadar böyle sürecek siye baskı görüyorum, ama evlenmeye hiç niyetim yok. Evlilik gerçekten çok korkutuyor beni. 5 yıl önce de böyleydi, 5 yıl sonra da böyle olacağını öngörebiliyorum.
Daha sonrası için bir fikrim yok, benim kafamda hep 30umdan sonra evlenirim gibi bir plan olduğu için 30a kadar korkup kaçacağımı düşünüyorum.

İnsanlar sorun değil bence ama sen yaşının geçtiğini düşündüğün için evlilikten korkuyorsun gibi geldi bana. Evlen mutlaka ileride zor olur.

İsteyip istemediğimi bilmiyorum ama düşencesi bile titremeye yol açıyor bende. Lafın gelişi söylemiyorum bunu, gerçekten fiziksel tepki veriyor vücudum.

Geçen gün anneme de dedim, hiçbir zaman o evlilik tanımı içerisinde konumlandırmadım kendimi, konumlandırmadım. Neden bilmiyorum ama olmadı işte, içimden gelmedi hiç. Büyük sorumluluk, daha kendi hayatım içinde tam olmamışım ben, tam olmadan olmaz ki bu işler diyorum sanırım kendi kendime. Yalnız kalmak da istemiyorum ileride, birtakım çelişkilerdeyim.

31 yaşın son demlerindeyim, bitse de gitsek hatta, hiç sevemedim kendisini.

ben. her geçen gün evlilik fikrinden daha da soğuyorum.

29-30 yaşındayken ben de delicesine ürküyordum. Hatta bol bol 'Niye sevdiğim kişiden evlenerek nefret etme riskini göze alayım ki' diyordum. Meğer sorun o zaman birlikte olduğum kişideymiş. Yeni yeni fikre ısınıyorum. Şu anda da çocuk fikri delicesine 'Hayatta olmaz, imkansız, istemem' görünüyor. Ona da zamanı gelince bakacağım. Ailemde 40-45 yaşları arası doğumlar bol, o yüzden çok da düşünmüyorum.

Bir arkadaşımla konuştum az önce. O da 36 yaşında. 'Benim hayalim hep evlenmemekti. Şimdi evlenmek istediğimi fark ettim' dedi. Yeni bir sevgili sahibi, göreceğiz.

Bir kuzenim var, 48 yaşında evlenmedi. O bile, 'Bilmem, zamanı gelince bakarız' diyor.

Eski patronum, 60 yaşında. O da 3 ay sonra evleniyor.

Dördümüzün de kız kurusu olmak dışında ortak noktası şu, pişman değiliz. Kendim hakkında polemik yapmayayım, taraflı olur; bu kuzen evlilik teklifi almamış ya da cinsel hayatı olmayan biri değil. Hazır hissetmemiş, istememiş ve yeni yeni hazır hissediyor. Açıkçası ben de tren kaçtığını düşünmüyorum çocuk düşünülmüyorsa. Yapabilinecek insan ne zaman denk gelirse. Bunun için zorlamaya, o an içinden gelmeyen bir şeyi yapmaya gerek yok. Zamanı geri çevirememek gerçekten bir dert, o konuda söyleyeceğim bir şey yok ama ilerisi için çok korkulacak bir şey olduğunu düşünmüyorum.

Bende bu durum tam tersi. Is guc sahibi de olduktan sonra evlenmek istiyor artik insan. Evlilik dusuncesini hicbir zaman aklindan gecirmemis bir insan olarak evlilik olabilir artik diyorum. Evlenilecek kadin atsin birileri ustume.

25 / erkek.

kendimi bildim bileli gözümü korkutan bir şeydi. boşanmış aile çocuğuyum onun da etkisi vardı. şu an 25 yaşındayım, son 1 senedir nedense çok sıcak bakıyorum evliliğe. özellikle çocuk olacaksa bu yaşlarda olsun ki, yaş ilerleyince kafam kaldırmaz gibi geliyor. neden sıcak bakmaya başladın dersen, sevgili gibi gez toz beraber yaşa. nereye kadar. asıl o sıkıcı geliyor bana artık.

@ayça, aslında evlilik bizim kulturumuzde cekilcek cile degil zaten de o cocuk olayı tum işi tereddute sokuyor zaten:/

Evlilik kurumu keşke baştan hiç olmasaymış diyorum. Ama evlilik denen şeyin var oldugu mevcut durumda evlilik deyince korkup kaçanlardan da degilim. Tabi ilerisi icin. Su yaşımda evlenmek kötü olurdu. Sevdigim bir insanla makul bir zamanda evlenme fikrine gayet sıcak bakıyorum ama çocuk olayından emin degilim. Su an icin cocuga cok soguk bakiyorum. Ileride degisir muhtemelen.

Ergenliğimden beri evliliğe bakış açım hiç değişmedi. Hep nefret ettim toplumdaki bu evlilik dayatmasından. Bir an bile "acaba olur mu" diye geçirmedim aklımdan, her zaman aşırı uzaktım evlilik fikrine. Yıllardır bu fikrim değişmediyse artık yeni insanlar tanıyıp yeni şeyler gördükten, sorunlu evliliklere şahit olduktan sonra fikrimin değişeceğini sanmıyorum hiç.

Ben varım yani sonuç olarak. 24 yaşındayım.

31 k evlenmek istemiyorum. Ömür boyu gömlek ütüleyemem.

Ne gerek evlilige. Herkes yapiyor diye mi yani.

Suicides underground +1

Bir is arkadasim gecen baktim erkek arkadasinin gomlegini utuluyor. Sogudum cidden kizdan

27 k
Evlilik son 1 seneye kadar hep manasız ve eziyet dolu görünmüştü bana. İçinde illa ki aldatma olacakmış gibi, neden bu ihaneti yaşayayım ve hayatımı çıkmaza sokup modumu düşüreyim ki? diyodum.
Ama şuan öyle bakmıyorum, güven problemini biraz daha aştım, yalnız yaşamaktan alabildiğine korkuyorum. Aile dostlar falan biyere kadar, insan kendini yalnız hissediyor. Aileyle yaşamak kalabalık geliyor, tek yaşamak da çok yalnız. En iyisi 2 kişi olmak, sevdiğinle uyumak, her şeyden senin haber vermene gerek olmadan haberdar olması, senin hikayeni yarı yarıya paylaşması ve bunun resmiyete bağlanmış olması.
"Tam ve sürekli bir hayat ortaklığı" kanun tanımını ilk okuduğumda kabus gibi hapis gibi boğucu bir çıkmaz demiştim. Ama şuan tam tersi, tek başına olmak arkadaşlarla aileyle avunmaya çalışmak karanlık bi çukur gibi geliyor.

Çocuk sahibi olma konusunu düşünmek bile istemiyorum. Bazen kabuslarımda hamile olduğumu karnımın kocaman olduğunu görüyorum.

evliligi gomlek utulemeye indirgeyen, sevgilisinin gomlegini utuledi diye kizdan soguyan lumpenler kadar garip, sig bir topluluk gormedim sanirim. evlenmeyi istemeyenlere hicbir lafim yok da bu zihniyet muthis ya, ciddi ciddi yetiskin insanlarin boyle seyler yazabilmesi, bu konuda bu kadar dar goruslu olmasi urkutucu.

Tamamen tanıştığın insanla ilgili bence. Ben ütü yapmayı pek sevmiyorum diye gömlek giymem yaka takar üstüne kazak giyerim diyen sevgilim vardı mesela. Tamam belki ileride böyle olmaz ütülerim illa ama o da başka bir şey yapar bir şekilde beraber yürür. Evlenince de hayatında güzel ve kötü anlar olacak evlenmeyince de. O yüzden evliliği bir şeylerden vazgeçiş ya da kazanma olarak görmek biraz saçma geliyor bana. Bakarsın biri olur evlenirsin olmaz evlenmezsin. Her şey mümkün.

29,5! yaşımdayım ve seninle az çok aynı şeyleri düşünüyorum fakat şöyle de inandığım bir şey var; evlilik istenilmez istetilir diye. Yani muhtemelen o kafaya sokacak birisi çıkmadığı için karşımıza böyle düşünüyoruz.

evlenmeyi bilmem de
cocuk dogurup sonradan pişman olan hiç görmedim.

evlilik konusunda muhtemelen pişman olursun.
çünkü burası türkiye.
erkek halimle beni bunaltıyor dost akraba.

der meister +1

nutkum tutuldu.

Of cok guldum, hep utuden konusulmus. Utu muhim beyler. kimler kimler istedi de dedim utu yabmayi bilmiyorsan aufwiedersehen. Ben evlenmeyi cok seviyorum, herkese evlenme teklif ediyordum baska bir sosyal ortamda, cok komikti. Seye de heb gulmusumdur. Evlilik diyorsun, aklina dugun, akraba sorumluluklari bir seyler bi seyler geliyor. Olm bi gun beyaz bir elbise, bir takim giyeceksin, iki ayakta durup el cirpacaksin, biraz yorulacaksin, anneannen mutlu olacak! Olay bu yani. Yaşlılar mutlu olsun, ne olacak yani, sanki hergununu muthis anlamli seyler yaparak dolduruyorsun da bir geceye gelince ay dugunler cok sacma. Konudan dagildim, ne diyordum? Evliligin bu sevgili disinda geti4digi sevilmeyen seyleri iki dakikada halledince geriye muthis bir sey kaliyor bence. Yalniz hepimizin olmesi cok dandik bir sey. Gelecekteki kocamin olecek olmasina katlanamiyorum.

çocuk çok severim ama o sorumluluğu almak istemediğimden çocuk yapmam, o yüzden uzun süre evlenmem de diye düşünüyordum.

beni evliliğe itebilecek hiçbir neden yoktu bana göre zira 3 yıldır bir ilişkim var, birlikte yaşıyoruz, maddi sorunumuz yok vs. vs.

ama toplumun içine karıştıkça maalesef o sosyal baskıyı hissederek sudan çıkmış balığa dönüyorsun. en basitinden, halası beni komşularına "sözlüsü" diye tanıtırken daha ailemle bile tanışmamıştı sevgilim. yaptığımız ayıp günah değil neden böyle deme gereği duydu diye üzülmüştüm. o yüzden çocuk konusunda hala benzer düşünsem de 2-3 seneye evlenirim muhtemelen çünkü artık bu ülkenin kokuşmuş zihniyetiyle mücadele edemiyorum.

evlenmeyi iki kişinin canının istediği gibi şekillendirmek, kendi kurallarını belirlemek, yoldaşlık, heyecan, destek, eğlence gibi kavramları kaybetmeden sürdürülebilecek bir seçim olarak bakacak erkeği bırakın, genel olarak insan bulmanın çok zor olduğunu düşündüğümden evlenmek gibi bir düşüncem yok.

evlenmekten korkmuyorum da, kendi seçtiğim bir şeyden niye korkayım. En kötü ihtimalle boşanırsın, biter gider diye düşünüyorum, ama benim tuzum kuru. Çalışan bir kadınım, kendi param var, modern bir ailem/sosyal çevrem var, bu yaşıma kadar kimseden "evlen, çocuk yap" gibi bir baskı görmedim, görmüyorum.

daha önce evlendim, iki sene sürmedi. hayatımda yaptığım en saçma ve gereksiz şeydi.

Genel olarak evlilikten korkma kavramını pek anlamıyorum. Misal, durup dururken "ya attan düşersem" diye uykum kaçmıyor benim, zira ata binmeyeceğim, ata binmemi gerektiren ortamlarda bulunmayacağım, illa ata binmem gerekirse belki ders alıp pratik yapıp bunu başarıp başaramayacağımı deneyeceğim, hayat illa ata binmemi gerektiren bir şekilde ilerlerse de başka alternatiflerin de kabul göreceği bir yerde yaşamak için gerekenleri yaparak bir yol planı çizeceğim. Saçma bir metafor oldu ama, korkuyorsanız evlenmeyin demek istiyor şair burada.

Bence hızlı bir hayatınız yoksa çok pişman olursunuz. Birkaç tanıdığım var, hepsi açıkca belirtmese de pişmanlar. Bir tanesi geçen evlenmeyi denedi ama bu yaştan sonra sıkıntılı, olmadı...

Standart ev kadını veya evden-işe şeklinde bir hayatınız varsa mutlaka evlenin. Ancak ekstrem bir hayatınız varsa (örneğin dünyayı geziyorsanız), uzun bir süre niyetinizde buysa o zaman evlenmek istemiyorsanız evlenmeyin.


.

Benim arkadaşım beş yıl önce aklımdan geçmezdi evlenmek ama şimdi çok pişmanım diyor. Ciddi anlamda da istiyor evlilik. Bahsettiğim kişi 34,k.
Ben de biraz @kartallar yuksek ucar gibi düşünüyorum bu konuda.

İnsanlar hala bunun zorunluluk değil bir tercih olduğunu anlayamıyor.
Kadın bir erkeğe ait veya anne olmayınca daha değersiz değil, bunu karşındaki ile tartışmayı bilmek, ona gerçekten ne söylemeye çalıştığı konusunda yardım etmek lazım.
Çevresinde tek başına durabilen güçlü kadınların tü kaka ise kime neye göre olduğunu.. Bir insanın hayat kavgasını aşağılamaya vakit ayıran insanın vaktini almayı da bilmek lazım. Evliliğin zıttı Yalnızlık değil.

27-kadın

küçüklüğümden beri hiç evlenmek istemedim çünkü evlenmeye gerek olduğunu düşünmüyorum. eskiden korkutucu gelirdi sürekli aynı adamla yaşama fikri. şimdi ise tam tersi, bütün ömrümü aynı adamla geçirmek istiyorum ama bunun için niye evlenelim ki? bizim birbirimize "sana söz, iyi günde, kötü günde, hastalıkta, sağlıkta yanında olacağım. bunun altına imzamı dahi atarım. te bunlar da şahitlerim" demeye ihtiyacımız yok :D bunu zaten biliyoruz.

ailelerimiz açısından da şanslıyız, yıllardır sevgilimle beraber yaşamama rağmen hiç baskı kurmuyorlar "niye evlenmiyorsunuz" diye.

hem sonra evlenmeye kalksak düğün yapıcaz, annemler ablamın düğününde yaptıkları gibi 600 kişiyi çağırmak isteyecek, ben olmaz diyeceğim, kavga edeceğiz, sonuçta o 600 kişi gelecek, ve bir sürü gereksiz masraf olacak. yazık günah.

çocuk istersem o zaman evlenirim tabi. ama çocukları çok sevmeme rağmen şu yaşımda bir çocuğun minimum 18 yıllık sorumluluğunu almak istemiyorum. şu anki yaşam tarzım bir çocuk yetiştirmek için kesinlikle uygun değil. çocuk için hayatımı toptan değiştirmem gerekecek. çok zor. 

sevgilimin gömleğini de ütülerim donunu da yıkarım ayrıca. o da benim için yapar. bunlar da bir şey mi, insan sevdiğinin yüzü gülsün diye neler yapmaz ki. sanırım birbirimiz için yapmaktan gocunacağımız hiçbir şey yok şu hayatta. gömleğini ütülemekten şikayetçi olacağınız biriyle evlenmemelisiniz zaten.

bir kez evlendim(aslında imza atmamak için oldukça direndim ama işte enerjimizi neden insanlara bunu izah etmeye çalışarak harcayalım, kendimize harcarız söylemleriyle ikna oldum, belki de o dönem ikna olmak istedim). öyle travmalı, çok kötü bir evliliğim olmamasına rağmen inanılmaz pişman oldum. hayatımda verdiğim en yanlış karardı. balayından döndükten sonra pek çok kişiden, evlenmeden önceki etkinliklerime/hobilerime/iş tempoma vesaire devam edince, artık evli barklı kadınsın "uyarısı" aldığımda ne "halt" ettiğimi idrak edebilmiştim. eskiden işyerinde asiliklerim, aferin phoebe hakkımızı aldın diye yorumlanırken, evlilik sonrası e ama sende kendine bir çeki düzen vere dönüştü. hayatta evlilik kadar pişman olduğum hiç bir kararım olmadı gerçekten. o yaşa kadar inşa ettiğim bütün kimliğimi/zihinsel birikimimi sınırlamam ve evliliğe uygun bir kadın profiline dönüştürmem beklendi. bunu yaşamayan kadın sayısı son derece sınırlı bu ülkede. sosyo kültürel-ekonomik düzeyi farketmiyor. kadınlar bunu kendi aralarında dahi dile getiremiyor çoğunlukla. çünkü seçilmemiş/tercih edilmemiş kadın algısıyla anılmayı göze alamıyorlar. yemişim bu algıyı. benim mutluluğumdan, huzurumdan daha önemli ne var bu bir kere yaşayacağım hayatta? istisnai evlilikler elbette vardır, her evlilik böyledir diye ahkam kesmeyeceğim.

herkes tekrar evlenmeme sebebimin evlilik fobisi falan olduğunu düşünüyor. hiç alakası yok. bunun bir tercih olduğunu kabul etmek istememe sebepleri, çoğunlukla, kendileri bu sosyal algıyla mücadele edecek gücü kendilerinde göremedikleri için yaşadıkları iç çekişmeler. şükür iç huzurum çok yerinde ve son derece mutluyum. 50 yaşımı 50 yaşına gelince düşünürüm. neden olasılıklar üzerinden senaryolar yazıp bugünümü anksiyete ile geçireyim?

ezcümle; bir başkası ile birlikte olmadanda ben tam ve bütünüm. bir başkası ile hayatımı birleştirme kararı alırsam şayet, bu toplum istedi diye, kendimi tamamlamak için vesaire olmaz. bir yol arkadaşı istediğim için olur, ki imza atmayı yinede düşünmüyorum.

27 k, birebir aynı fikirdeyim sizinle.

yalnızca evlilik değil, genel olarak ilişki olayına alerjim var. ne zaman gereğinden fazla bir samimiyet oluşsa biriyle, ya bi yolunu bulup kendimden soğutuyorum, ya da ayaklarım totoma çarpa çarpa kaçıyorum. çevremdeki ilişkilere ve evliliklere baktıkça bu fikrim sadece pekişiyor. bundan 4-5 yıl önce bu görüşümün 30a yaklaştıkça değişeceğini ve isteyeceğimi düşünüyordum, tam tersi oldu. kafamda soru işareti bırakan tek husus toplum baskısı. bu yüzden mümkün olan en kısa zamanda daha medeni topraklara kaçmaya çalışıyorum, evlenmemiş kadınların buradaki kadar yadırganmadığı yeni diyarlara doğru.

sebebi ise büyük ihtimalle korkunç bir babaya sahip olmaktan kaynaklı çocukluk travmalarım. çok severek evlenen annemin neler yaşadığına doğrudan şahit oldum. önceden mantık evliliğine veya paravan evliliğe biraz daha yakındım, şimdi o da gitti. sevmediğim sürece aynı evin içinde ikinci bir kişinin varlığına katlanamıyorum. hiç gerek yok o yüzden. ama işte, dediğiniz gibi, 50 yaşıma geldiğimde akranlarım çocuk, ve hatta torun severken acaba pişman olur muyum diyorum ben de. hayırlısı yaa.

ekleme: sebep demişim, havada bırakmışım. tamamen kısıtlanma psikolojisiyle alakalı. istediğim an, istediğim kişilerle, istediğim aktivitelerde bulunmaya çok alıştım. yukarıda da bahsedilmiş, evlilik "kendine çeki düzen verme"ye mecbur bırakıyor insanı biraz. çok hareketli bir hayatım olduğundan da değil de, canımın istediği gibi hareket etme özgürlüğüme biraz fazla düşkünüm. hayatımı ikinci bir kişiye (çocuk da giriyor devreye bu noktada) göre şekillendirmek istemiyorum. aldığım kararların hepsini kendim öyle istediğim için almak istiyorum, mecburiyetten veya sırf uyum sağlayayım diye değil.

Hiç kimseyi sevmemiş, hiç kimse tarafından da sevilmemişsiniz.

Çağımızın sorunu bu olduğu için, kimse evlilik düşünmüyor ya da korkuyor.

evliliği ömür boyu gömlek ütülemek sananlar var. tamam evlenmenin bana göre de pek bir mantığı yok ama evlenince ev işini kadın yapar mantığındaki erkeklerle evlenip sonra da evlilikten soğuyorum demek salakça.

öyle delicesine istememek değil de biriyle nasıl geçineceğim konusunda ciddi endişelerim var. Bu da beni geride tutuyor.

Ailemde ve yakınımda geç evlenen/hala bekar olan ileri yaşlar var. 39'dan 73 yaşa kadar bir aralıktan bahsediyorum. Evlenenler keşke erken yaşta evlenseydik, bekarlar da keşke evlenseydik diyorlar.

Türkiye medeni bir yer olduğunda evlenen çift sayısı azalacak. İstemediğiniz kimseyle evlenmek zorunda değilsiniz.

öncelikle der meister +1


biriyle sürekli beraber olacak olmak, geçinme dusuncesi korkutucu. su yıla kadar evlilik benim de korktuğum bir şeydi. ama bilhassa su günlerde ' neden olmasın ya ^^ ' cümleleri geçiyor icimden.

22 k istemiyorum, korkunç

Insanlarla yapamamak ayrı bir sorun, onun evlenmeyi istemekle alakası yok. Iyi vakit gecirdiginiz insanlar yok demek ki etrafınızda?

Evlenme kısmına gelince, iki yıl öncesine kadar evlenmek istemiyordum. Hala da, çok baskı yoksa evlenmeyi sebepsiz görüyorum. Yaklasık iki senedir evliyim. Bu denli aile baskısı üzerimde olmasa ve beraber yasadıgım insanı sürekli 'saklama'ya calısmaktan bıkmıs olmasam, ikimiz de sacma buluyorduk evliliği,özellikle asla cocuk istemeyen bir cift olarak, hala da öyle buluyoruz.

27-k.

Eşim çift olmadan birey olmayı bildiği için evlilik öcü gibi gelmiyor şu an bana. Omuzuma binen hiçbir ekstra yük yok. Öyle oldugu için de, bir imza atıp aileyi rahatlatmak çok büyümedi gözümde.

23 yaşında bi erkek arkadaşım oldu, ilk 1 sene evlensem evlenirdim. Sonra bir soğudum bu evlilik olaylarından, 29 yaşımda da ayrıldık zaten...

30 yaşındayım, çocuk doğurmaya karar vermedikçe evlenmem diyorum. Korkmak ürkmek vs. değil, sadece gereksiz buluyorum.

var.
bulduğun adam
1. hem çok aşık olduğun bir adam olacak
2. hem sana çok aşık olacak.
3. hem sorun çıkartmayan düzgün bir dünür ailesi olacak.
4. hem ekonomik-kültürel olarak senin aile kültürüne uyum sağlayacak.
5. hem aldatma ihtimali düşük olacak, sadık kalacak.

böyle bir adam bulma olasılığı yerlerde sürünüyor açıkçası, en güzel kızlar için bile zor, hatta güzeller için beğeni skalası daraldığı için daha da zor. dolayısıyla bu sebeple bekar kalan bir sürü kız arkadaşım var bende bunlardan biriyim.

evlenmek istemeyen kadın yoktur, kendine layık gördüğü adamlar onunla evlenmek istemeyen kadın vardır. dolayısı ile yoktur, ütü mütü hikaye. coni dep gelsin gömleğimi ütüle desin yuvarlanarak ütüler. boş geyik bu, farklıyım ben edebiyatı işte. meriç avcısı şişman teyzeler daha çok girer bu işe.

kıza söyle kurtarsın kendini.

çekinme, yapıştır mesajı.

Kiza haner ver kesin. Hatta telefin ac. Bu isin gelecegi 2 kadinla evlenen o.cocuklari.

söyle de böyle aptallıklar yapınca yanına kalmayacağını öğrensin

www.cnnturk.com

Su haberi gor de anla

erkek kişisi türk değil bu arada ek bilgi :)

Soyle. Kiz da "biliyiorum yaa sorun diil" falan derse kotu olur ama:)

@stavro. sanmıyorum çünkü konuştuğumuzda kızın bilmediğini söyledi, umarım şüphelenmemiştir öğrenirse ayrılır filan dedi. baya korkmuş gözükmüştü o zaman. tabi yine de 3. kişi tarafından öğrendiği için önemli değilmiş gibi davranma ihtimali var.

söyle +1000

böyle densizlere haddini bildirmek lazım.
kız arkadaşına söyle, ama her türlü tepkiye de açık ol.

edit:
bu arada ben de kimse kimsenin hayatına karışamaz diye düşünen bir insanım.
kız arkadaşı olduğunu bile bile flört etsen, o senin ve onun bileceği bir şey diye düşünürdüm.
burada mesele adamın inatla, cebren ve hileyle seni aptal yerine koymaya çalışıp, tekrar tekrar yalan söylemesi.
bu süreçte aşık olabilir, evlenme hayalleri kurabilirdin.
belki aylarca devam edebilirdi.
hepsi bir anda başına yıkılabilirdi.
bu bana göre "kötülük yapmak" kategorisine giren bir şey.
o yüzden haddi bildirilmeli.

söyle kız kendini kurtarsın

sevgilimin peşini bırak diye mesaj at kıza, duruma ayıksın sonra çocuğu terk et

Söyle bence de.

oradan söyle'ye bir çarpı daha rica ediciğim

Söyle tabii ki. Kanıtlarla falan konuş hatta.

söyle +1

Yabıştır mesajı!

söyleme. adam belki sevgilisinden sıkılmış yeni heyecanlar arayayım derken pişman olmuştur, özetle yapma.

Söylee!!

ben de söylemeniz taraftarıyım fakat bir şey ekleyeceğim. söylemeye karar verirseniz elinizde kanıtlar olsun. mesajlaşmalarınızın ekran görüntüsü olur, "x zamanda y yerdeydi, beraberdik" tarzı fotoğraflar olur. facebook şifresi de varmış, bulursunuz bir şeyler.
geçmiş olsun... umarım bir daha böyle bir tiple karşılaşmazsınız.

Mutlaka söyleyin. Mutlaka. Sadece elinizde kanıtlar olsun +1. Yoksa siz de zor durumda kalırsınız, adam inkar eder.

Söyle+1

ben aslında herkesin hayatına kimse karışamaz yaklaşımında bir insanım, ama zamanında benim eşimden ayrılmama da yine böyle bir "seni aldatıyor. bir dost" şeklinde bir mesaj sebep olmuştu. bu kim olabilir ya, allah allah, diye kafa patlattım önce ama sonra çok da önemi olmadı. o kişi iyi ki söylemiş diyorum şimdi.

bir erkek olarak kesinlikle mesaj atmanı öneriyorum. böyle g*tler genel güveni sarsıyor. o kız da terk etsin de bi kendine gelsin..

Alıntının yapıldığı yerde cümle başında değilmiş, ancak alıntı yapılırken cümle başına alındığı için büyük harf yapılmış, değişiklik gösterilsin diye de köşeli paranteze alınmış. Alıntılarda köşeli parantez alıntı yapanın yaptığı değişikliği belirtiyor (*-*)/

benim de ayaklara biraz ilgim var ama fetiş derecesinde değil. ağzıma almam mesela ))
dokunurum ama yani dokunmaktan haz duyabilirim.

var ama cogayip :(

parmaklar

normalde hiç hazzetmememe rağmen ara ara skinny fetişim oluyor çok zayıf kadınları aşırı seksi buluyorum ama bir süre sonra geçiyor.

zarif bir ayak bileğinin üstünde bir de halhal olursa öpesim geliyor direkman :)

Guzel butlu insan seviyorum. But fetisistiyim.

Uğraştırmayan ve yalnız yaşayan kadınlar dizlerimin bağını çözüyor.

asian. öyle böyle değil hastasıyım. komple fetiş yani.

burun fetişinin yıllardan beri yegane temsilcisiyim burnu güzel olan qıslar eqlesin xD

Zeka fetişiyim. Akılla, mantıkla konuşan kişilere hayranım.
(bkz: sapiosexual)

var ayak fetişistiyim.

meme auuuvvv. yazınca bile kendimden geçtim.

doğalsa ve anlık geliştiyse nema problema.

yapmacıksa pipim büzüşür.

Aynen dogalsa sprinte kalkarim.

defaat ve defaatle b

hard sex severim ama igrenç diyaloglardan en uç noktada nefret ederim.

Türkçesini bilmiyorum ama İngilizcesi idare ediyor. Türkçe dirty talk soğuturdu beni

a normalde benim için ama kötüsü çok saçma sapan bir duruma da dönüşebiliyor karşı taraftan geliyorsa, e sus da diyemiyorsun can sıkıcı oluyor. yeni tanışılan biriyse hiç o konulara girip risk almamak en iyisi.

B

Zamanında burada bi duyuru açılmıştı aklıma onu getirdin. Kadın duyuruyu açan, adam diyo ki "seni bedavaya sikmek çok güzel"

Başka bişey demicem.

keyif aldigini gosteren her seye bayiliyorum.

Ay dirty talk denen seyi beynime okadar kufur diye kodlamisim ki, oldugu anda küfür gibi geliyor, bi tane yapistirmak istiyorum. Baskasi soylese kufur olacak seyin sevdigim soyleyince nasil olmadigini daha kavrayamadim. Penis vajina deyince de kendimi doktorda hissediyorum. Anca yer yon belirten zamirler ve durum belirten sifatlat kullaniyoruz. Hic dirty degil (._.)

Çok kolpa geliyor.

Ben pek girişmiyorum da karşı taraf gidişata göre ağzını bozunca şaşkınlıkla karışık bi kamçı etkisi olmuyor değil.

Senin attığında değil ama diğer evlerden beğendiklerim var ve yaşayabilirim. Bunalacağımı düşünmüyorum. Benim için ufak da olsa oturma alanı olması yeterli gibi. Tabi iyi bir şekilde havalandırma imkanı olmalı, temiz hava şart.

guzelmis, cocugumuz olana kadar biz de boyle bir seylerde yasamak istiyorduk.

ben boyle ev/dekor instalarini cok seviyorum ayrica, daha varsa bildiginiz, ozelden yollar misiniz?

Dar mekanlardan hoşlanmıyorum, odalar az ama geniş ve kullanışlı, camlar büyük olmalı. 4 ve 5 numarayı beğendim.

bu evler küçük ama kullanışlı. yükseklik de kullanılarak her metreküpe bir işlev tanımlanmış, dolayısıyla kayıp alan yok. istanbul'da ne evler var, 70m² ama alanın sadece yarısını kullanmak mümkün. ince uzun, ancak 2-3 kişinin yan yana dizilebildiği balkonlar; kare şeklinde, yemek masasıyla oturma grubunun iç içe olduğu salonlar; dar, uzun, karanlık koridorlar; doğal ışık almayan mutfaklar..

uzun lafın kısası, seve seve yaşardım ben böyle bir evde.

Bayıla bayıla yaşardım böyle evlerde.

fotoğraflar çok harika duruyor ama günlük koşuşturmalar sırasında o ev o fotoğraftaki gibi kalmayacak ki. mesela en basitinden çamaşırları nereye asıcaz? :D ben şahsen pek tercih etmem. büyük alan ve az eşya olması taraftarıyım.

ha yaşar mıyım, yaşarım tabi. günlerce çadırda yaşıyorum bunda mı yaşayamayacağım.

Onlara benim dev kopek sigmaz (._.) Bir tane de mini var. Ikisi guresse ev yıkılır.

Aşırı seviyorum hatta kendime de yapmak istiyorum

@ j r r tolkien, amaç genelde bir yıllık kiraya karşılık ev yapmak. Ucuz eve sahip olmak. Senin olan şeye kira vermediğinden bir yıl sonra vs artık istediğin gb süslersin. Bir de ısınma güneş enerjisi vs derken ev iyice ucuz oluyor.

daralırım, bana basar öyle evler. yaşayamam. bir ara 28 m2 evde yaşamıştım. aklıma geldikçe bunalıyorum.

Of kiyamam, bu nasil bir duyuru benimle:) Guldurdun valla, cok guzel degilim ama elim ayagim duzgun:) istersen seninle bir kahve icelim

Dünden beri bunu yaşıyordum iyi denk geldi

sahip olmak fiilini tekrar düsünmen lazim dostum. bozulmuyor. güzel kızlar :kalp:

çok pis küfür ediyorum bu ne biçim kader lan diye
yani bi kendime bakıyorum bi de o kıza sonra diyorum ki;
neyse cumartesi günü burada küfür yazmayayım

bu arada kendini güzel zanneden makyaj kızlarına selam eder, hacı şakir armağan ederim. gerçek güzellik bu değil

hayır da nesrin cavadzade'yi görünce bi hayatı sorgulamıyor değilim.

@ elvedui, güzellik görecelidir diye bi laf duymadın mı?

niye moralim bozulsun, içim açılıyor.
tabii ince bir hüzün de sarıyor.

@elorelia: çok güzel değil ki.

hüzünle karışık güzel bir resim görmenin huzuru baş gösteriyor.

Mutlu oluyorum. Tanıdığım güzel kızların hepsi çok alçak gönüllüydü. Sahte güzellerde genelde bir kibir oluyor. Güzel kızlarla iletişim kurmak aslında çirkin kızlara göre çok daha kolay. Çünkü çirkin kızların takıntıları oluyor. Güzel kızlar güzellikleri nedeniyle daha kaygısız oluyorlar. Diyaloğa daha kolay giriyorlar.

dün ben de aynı şekilde mahvoldum. ben daha çok şaşırıyorum aslında hepsi birbirinden güzel yahu.

bu arada sahip olmaktır evet. karşılıklı sahiplik. takılmayın böyle şeylere

"Sahip olmak ya da olmak"
biz bunları kitaplarımızda hep yazdık ama okumuyorsunuz ki !
fromm

:) :))

Muhtesem bi duyuru mnskym yeter diyorum.

Ben zekasiz oldugunu dusunuyorum. bir gulmem geliyor.

Kader payına düşeni alıyor , küfrün bini bir para

ben teşekkür ediyorum, tanrım eline sağlık kız çok güzel olmuş diyorum. sonra da kıza gidip çok güzelsiniz diyorum. bazen teşekkürle karşılık veriyorlar bazende böyle sanki sevdikleri birşeyi alıp da saklamışım ve onlara yerini söylemiyormuşcasına bir çocuksu nefret ve ürpertiyle bakıyorlar. millete rezil oluyorum.

Ama olsun, etrafınızda güzel kadın-erkek görmek motivasyonu arttırıyor, yaşama olan inancın artıyor.

tıpkı güneşli güzel bir hava gibi.

Ben de x6 gorunce ayni hisse kapiliyorum, demek ki yalniz degilmisim, birisine bakip aglamisligim var,
Kiz mevzusunda da durum biraz farkli,
Asla ulasamayacagimdan ziyade, ulasan adamlardaki sansa bahta gipta ediyorum,
"Oha lan diyorum, hic kimse bu kizla birlikte olacak kadar sansli olmamali, dusunsene, bununla takilan birisi de var" demisligim coktur, napalim bize de kaderde efkar edip yutkunmak dustu,
Avrupa yakasindaysan icelim:(

Bende öyle düşünüyorum. Ama asla öyle birine sahip olamayacağımdan değil, bir tanesine sahip olsam da diğer çok güzel kadınlara sahip olamayacağım için.

yalnızca türkiye'de değil, dünyada güzel kızlara biraz da üzülüyorum. dışarıdan oh ya dünya sana güzel deniyor ama biraz etraflıca düşününce durumlarının öyle olmadığını düşünüyorum. sosyal medya üzerinden erkeklerin nasıl pisleştiğini biliyor herkes, düşünebiliyor musun kimlerle uğraşmak zorunda kalıyorlar?

dışarda senin bile korkacağın adamlar bu kızların arkasından neler söylüyor, onu bırak nasıl hastalıklı düşüncelere giriyor, düşünebiliyor musun? bence biliyorsun.

bu yüzden sen sadece "ahh keşke benim sevgilim olsa" demiyorsun, içinden kim bilir neler geçiyor da yazılmaz buraya değil mi?

bu yüzden moralim falan bozulmuyor, çok güzel görünce "vay anasını, şeytanla anlaşma mı yaptın da bu güzelliği aldın" vs. diyorum içimden ya da arkadaşımla konuşurum ama hiç bir zaman neden benim sevgilim değil vs. senin gibi böyle saçma düşüncelere girmiyorum. böyle devam edersen sonu kötü çünkü, istediğin her şeye sahip? olamazsın biliyorsun bunu, belli bir yaşa gelmişsin. bu yüzden böyle şeyler düşünmek yerine taktir et, öv, geç.

ben vakt-i zamanında hayalini bile kuramayacağım bir kızla aşk yolculuğuna başlamıştım, hayat ilginç her şey olabilir :D ama cidden çok güzeldi, öyle olunca terk etmiştim. ilişki de denklik önemli tabi.

@Apocalypse: yok hocam ben abaza değilim. güzel bir sevgilim olsun evlenene kadar elini bile tutmam gerekirse :)

istediğim her şeye sahip olmayacağını biliyorum. ya çok güzel olsun ya da hiç olmasın diye düşündüğümden (birkaç cinsellik odaklı flört dışında) hiç sevgilim olmadı.

çok güzel değil fakat çok akıllı bir kadın görünce keşke diyorum.

Gözüm gönlüm şenleniyor tam tersine.

aksine moralim düzelir. onun yakınlarda olmasına sevinirim. bir bahçe gibi düşünüyorum dünyayı. güzel çiçekler olması rahatsız etmemeli.

bozuluyor çünkü güzel kızları sevmiyorum :///

madem hortladı başlık ben de cevap yazıjam..

kötü olmak değil de güzelliğine şaşırdığım oluyor..cidden bu kadar güzel olunuyor mu diye bir afallama oluyor anlık..

çok güzel bir kız görmüyorum. bütün kızlar birbirinin aynısı gibi geliyor. zaten hemen her kadın güzelleştiriyor kendini bir şekide.

cool bir şekilde teşekkür ediyorum. zaten her şeye cool yaklaşan bir yapım var, abes durmuyor.

o senin ...'dır. olarak cevaplarım. "..." aynı ya da benzer iltifat

Iltifati alaninda uzman birisi etmiyorsa danke deyip geciyorum. Eger uzman birisi ne bileyim, sporcudur, bacaklarimi over, ya da isimde cok iyi biridir yaptiklarimi over ozman hemen konuyu kapatip degistiriyorum. Utaniyorum (*-*)

Çok incesin teşekkür ederim, derim. Hoşlandığım biriyse ben de ona iltifat ederim.

"teşekkür ederim, çok naziksin" derim kızlara. erkeklere de "eyw karşim" derim.

Hiç iltifat almadığım için böyle bir derdim yok.

Eger hocamdan, isimle ilgili alaninda uzman birisinden iltifat alirsam soyle tepki veriyorum:

pbs.twimg.com :large

Tipime iltifat gelince "he saol canim" diyip geciyorum. Onun disinda urettiklerime iltifat gelince gozumden kalpler cikarak "ay gercekten miiiii ayyy sacmaliyosunnn" falan oluyorum.

Gecen profesyonel bir cizer arkadasim "sen baya cizebiliyomussun, ne guzel yapmissin o resmi oyle" dedi, "ayyyy yemin etttt" diye eridim. Ayni resme en yakin arkadasim "cok guzel olmus eline saglik" diyince "ehe saol" diyip gectim. Kimden geldigi de fark ettiriyor tepkimi.

"Evet oyleyimdir" derim:)
Saka bir yana tesekkur ediyorum.

i1.kym-cdn.com

şunu yolluyorum.

galeri8.uludagsozluk.com

utangaçlıkla karışık cilve ve flörtle karşılık veriyorum, teşekkür de ediyorum.

Vücut fatal error veriyor :D
s-media-cache-ak0.pinimg.com
İçeride hakkaten bunlar olurken, dışarıdan sakin ve utangaç bir şekilde teşekkür ediyorum. Bana değil de, sahip olduğum bir şeye iltifat edilmişse de, "Giysi sana yakışmış" tarzı örneğin, "Teşekkür ederim. Ben de bu giysiyi çok seviyorum" diyorum. Bu arada, karşındakinin beğendiğim bir özelliği varsa ben de iade-i iltifat ederim. Yoksa da, ehehe mehehe yaparım. Çok yakın olduğum bir arkadaş falan söylerse de "Yaşasın! Yaşasın!" diye zıplarım (gerçekten). İşle ilgili iltifat alırsam, dışarıdan hiçbir şey olmamış gibi devam edip nazikçe teşekkür ederken içimde sadece bu zamanlarda uyanan cinsiyetçi futbol holiganı canlanarak "Olleeeey, oley oley oleeeey. Koduk mu çocuğu, koduk mu?" der ve timsah yürüyüşü yapar. Sevgilim söylerse cilveleşir ve uzun uzun öperim.

teşekkür ederim.
eğer hoşlandığım biriyse, teşekkürün yanında flört de ederim.

"saçma sapan konuşma la"

Teşekkür ederek.

Olması

Tek madde çok zor oldu:)

Düzgün iletişim diyorum

Erkek

güzellik.

şahsen ben zeki sevgili istemem. fazla zeki olmayan insanları manipüle etmek daha kolay, yalanlarını vs kolayca yakalayabilirsin :D

iletişim, muhakeme, farkındalık, hatta seks algısı gibi şeylerin de zekayla ilgili olduğunu varsayarak, ben de zeka diyorum.

kadın

duygusal zeka

kadın

Huy, Soy, inanç
Erkek

Olması +1

Zeka olmazsa olmaz tabii bu her ilişki için geçerli arkadaşlık vb.

Kadın

Antrikotta medium rare ayarını tutturabilmesi.

Erkek.

sinirli, çabuk parlayan bir insan olmaması

kadın

saygı

duygusal empati

Cinsiyetçi olmaması. (K)

nezaket ve vicdan. Bu ikisi varsa geri kalan klasik problemler kolay kolay yaşanmaz

Kadin

İyi seks.

Yanında rahat hissetmem.
Duygusal zeka ya da iletişim (zaten iç içe şeyler) diyecektim ama mevcut ilişkimde eksik, olduruyoruz bir şekilde.

Güzel olması. (Erkek)

zeka, vicdanlı ve hakkaniyetli olmak. bunlar varsa zaten pek çok olumsuz özelliği kolay kolay barındırmaz.

kadın.

Ütü yapabilmesi. (._.)
Ütüden nefret ediyorum.
Kadın.

kahkül.

e.

güzellik, tatlılık çok önemli.

İsteklerime saygı duyabilen (duyamıyorsa da ilişkiyi bitirebilecek kadar kendine güvenen) biri olması.

Gına geldi artık her şeyin kendi istediği gibi olması için trip atan, mevzu ayrılığa gelince de ühühühü ayrılmayalım diyen karaktersizlerden.