Mümkün mü sizce.

Aşkın en babasını yaşamış, yaşayan bir insan bunu tekrar yaşayabilir mi kalan ömründe?

Anamlar bugün bi falcıya gitmişler. Yanlarında tabi benim vesikalık fotoyu götürmüşler habersiz. Ben böyle şeylere inanmazdım ama gelince beni aradı bi gelsene diye.. gittim anamın yanına..

Anam ''bir foto göstersem size'' demiş ve benim fotoyu uzatmış. herif almış benim fotoyu, arkasına adımı yazmış geri vermiş. Ne merak ediyorsun demiş, anam ''evlenecek mi'' demiş dsakopds adam benim için bu evlenmez, sanatçılar gibi anlık yaşıyor, ilişkileri de hayatı gibi anlık oluyor. Özgür ruhlu, asi, inatçı o yüzden evlenmesi zor demiş. Sonra geçen aylarda kafasına birisini takmıştı, çok üzülmüş falan demiş. 2 arkadaşı var, burak ve gökhan bunlarla her gün görüşüyor ama dikkat etsin bunlara demiş.. Lan?

Adma ne dediyse doğru bilmiş benim için. Adımı duymadan adımı bilmesi, arkadaşlarımın adını bilmesi. Ki *bnedir bunlar biliyorum :D Ayrıca 2 ay önce kafama taktığım kızı.. Hatta buraya yazmıştım :D Anam için yine bir sürü şeyler söylemiş ve tutturmuş.

neyse, nasıl biliyor la bu herif bunları?

Bir türlü üstesinden gelemediğim bir sorun oldu bu kredi kartları. 2 tane kredi kartım var ve ben bunları kesinlikle ödeyemiyorum.geöen sene birden ödemek için kredi çektim ama zararlı çıktım. Şuan borcum daha fazla. Öyle büyük Bi meblağ da değil ama olmuyor. Biraz detay vermem gerekirse
Maaş 200 br olsun
Kredi kartı borcu 600 br
Her ay ödemem gereken taksit 50 br var.
Totalde ben ayda 100 br bile harcamıyorum gibi görüyorum kendimi ama 200 e her ay yaklaşıyorum. Nasıl çözücem ben bu sorunu? Yeniden kredi mi çekeyim? Yoksa yapılandırayım mı? Ya da var mı Bi fikrimiz?

bilen var mıdır?

merak ediyorum mesela 1800lerde ikinci el kitaplar satılıyor muydu?

ya da matbaanın daha başlangıcına yakın olan yıllara daha yakın yüzyıllarda 16 17 falan?

Hoşlandığım kişiye sürekli sarılma isteğim var onun benim varlığımdan bile haberi yok büyük ihtimalle ama böyle gördüğüm yerde gideyim sarılayım o bu şoku atlatamadan kaçayım diyorum. Böyle saçma bir şey yapmam tabiki ama bu nasıl bir sevgi bu nasıl bir istektir yarabbim. Sizde de oluyor mu bu ben platonik oldugum için mi böyle hissediyorum?

lost'u yeniden izliyorum ama çok sıkıcı geldi bu sefer. meditasyonla ilgili bir kitap okuyorum ara ara. o da az okuduğum için bitmiyor.

Ne yapıyorlar şuan?

lisedeyken başladı. üniversiteye gidince geçer dedim, geçmedi. işe atılınca geçer dedim, geçmedi. girmediğim ortam, tanımadığım insan, görmediğim olay kalmadı. "evlenince geçer belki." dedim, evlendim geçmedi. iş hayatında beklediğim başarıları elde edince de dolmadı o boşluk.

olmuyor. dolmuyor. sürekli bir olmamışlık hissi.

ne yapmak gerek bilmiyorum. 30'a gelince bir de üzerine "artık yaşlanıyoruz." tribine girmeye başladım. bugüne kadar boş bir hayat yaşadığımı söyleyemem asla, ama olmuyor. bu da beraberinde mutsuzluk getiriyor.

yazayım dedim öyle.

herkese merhabalar. bu yıl yılbaşı çekilişi için organizasyonu üstüme aldım. aralık ayının ilk haftası kura çekilsin, hediye düşünmeye de vakit kalsın daha iyi olur. o güne kadar da katılım isteklerinizi duyuruya cevap olarak yazabilirsiniz. yeni katılımcılar eklendikçe duyuruyu editleyeceğim.
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+---+--

**Not: Önceki senelerde çekilişe katılıp hediyesini alamamış kişilerin, eşleştikleri kullanıcıları mesaj yoluyla iletmeleri halinde organizasyon bu bilgilere göre gerçekleştirilip ilgili kişiler çekilişe dahil edilmeyecektir.

**Not: Minimum tutar ne kadar olmalı? Bana özelden yazabilirsiniz onu da ortak kararla belirleyelim. (Güncelleme - 35 TL olsun dedi çoğunluk)
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
Tarihler;
30 Kasım - çekiliş
7 Aralık - eşi iletişime geçmeyenler için ayrı çekiliş
1 Ocak - hediyelerin son gönderim tarihi

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-

kaptan maydanoz
epistemic_regress
busewitch94
grigri
kendi helvasını kavuran zombi
Etna
tuborg yesili
Snd88
gucune giden kaplumbaga
IcedFlames
mikmik
neorealism
naaaan
E.
Big bada bum bum
datnet
burchak
babafingo
mkrk
rakicandir
infernalcadre
wendyangelamoiradarling
Pati
Avoiding The Puddle
avianthem
milletin efendisi olmaya gelen adam
murtiii
r evolution
balpolen
livaneli_kadir
sanat guresi
janderzel zartanyan
Phoebe
choclatetekila
brussss
desdenova34
melodiaa
siyah gece
blue rebel motorcycle club
senolll
birbilsem
tthet
catch
bir ileti paylastim
platoniclover
heidi'nin dedesi
porn star
yirmisantim
neymis
tss
gap
smellofsoul
vasilias
aaasosyal
emfuzi
benbirbenibulup
qxgviper
westblack
jimicik
potsdamer
surfile
frkn83
drystedb efficacious
elbar
rotkody

Yılbaşı hediye/kitap çekilişi olacak mı?

var mı böyle birşey? varsa nasıl önüne geçiliyor?

arkadaşlar selamlar hepinize. öncelikle biraz uzun olacak. okuyanlara teşekkürler şimdiden.

3-4 ay önce üniversiteden mezun oldum ve staj yaptığım yerin yönlendirmesiyle bir şirkette grafiker olarak işe başladm. şirket yeni a.ş olmuş, aile şirketi diyebileceğimiz bir şirket. zira 30 çalışan varsa 15 tanesi yakından veyahut uzaktan akrabalar.

şimdi ben muhasebe odasında 3 kadınla aynı ortamda çalışıyorum. bunların arası oldukça sıkı fıkı. odada bir hayli dedikodu dönüyor. dedikodu yetmiyor, kendi özel hayatlarındaki binbir türlü saçma sapan muhabbetlere kulak misafiri oluyorum. ağızlarından küfür düşmüyor. 3 kadından ikisi boşanmış. bir tanesinin 5-6 yaşlarında birinci sınıfa giden bir oğlu var. okuldan çıktığında ofise geliyor ve iş çıkış saatine kadar ofiste didinip duruyor, sağa sola koşturuyor. odadakilerin yaptığı gürültüler falan yetmezmiş gibi bir de bu çocuğun gürültüleri ekleniyor. şimdi bu kadın öyle tehlikeli ve iğrenç zihniyetli bir kadın ki, herkesin yüzüne gülüp arkasından konuşuyor. örnek verecek olursak; şirketin müdürünün arkasından etmediği küfür, hakaret kalmıyor. fakat yüz yüze gelince bir görseniz, ay canım müdürüm, bir tane müdürüm moduna giriyor. veya ofise bir ziyaretçi veya farklı departmanda çalışan birisi geliyor, gider gitmez başlıyor arkalararından ana avrat küfür etmeye. milletin dış görünüşüyle dalga geçip, ''ay şunun kocası ne kadar çirkin, ay bunun karısı ne kadar tipsiz'' diye insanları yorumluyor. bir de bu kadının ufak versiyonu var. bunun da diğerinden farkı yok. hemen yukarıdaki kadın için anlattığım hemen hemen her şey bunun için de geçerli. ki bu anlattıklarım inanın devede kulak. daha anlatsam bu duyuru uzar gider, o yüzden fazla uzatmak istemiyorum. ancak yukarıda anlattığım her şey noktasına kadar doğru.

şimdi tahmin edebileceğiniz üzere ben bu durumdan oldukça rahatsızım. bu ortamda yapacağım işleri yapamıyor, pek verimli çalışamıyorum. bugün merak edip, ''acaba benim arkamdan ne söylüyorlar'' diye, telefonun ses kaydını açtım ve masaya bırakarak odadan çıktım. ses kaydını dinlediğimde ise benim de bir hayli dedikodumu yapıp, arkamdan konuşmuşlar. şimdi benim bunlara verdiğim en ufak bir rahatsızlık yok inanın. sabah geliyorum, masama oturuyorum, kendi işime bakıyorum. benim yerimde başkası olsa, benim maruz kaldığım gürültünün, dedikodunun vs. 10'da 1'ine maruz kalsa eminim çoktan ya işten ayrılmıştı, ya da bunlarla kavga etmişti. şimdi benim hakkımda söylediklerini duyunca ister istemez moralim bozuldu. zaten arkamdan konuştuklarını tahmin ediyordum ama böyle bizzat duyunca ister istemez sinirleniyor insan.

yani arkadaşlar kısacası ben bu durumdan oldukça rahatsızım. 3 aydır canıma tak etti resmen. sabah 9 akşam 7 çalışıyorum. günümün 10 saatini bu insanlarla geçirmek cidden çok vahim. staj yaptığım yerin beni buraya sokma sebebi kendimi geliştirip, 4-5 ay sonra geri gelmemdi. ama bu ortamda kendimi geliştirecek herhangi bir şey de yapamıyorum. sizce işten ayrılmalı mıyım, yoksa patrona durumdan bahsetmeli miyim? odamı değiştirme talebinde bulunayım diyorum lakin yerleşebileceğim bir oda da yok binada.
yukarıda da dediğim gibi, daha yazacağım birçok şey var ama uzamasını istemiyorum ki bunları bile zor yazdım. şimdiden teşekkürler tavsiyeleriniz için.

ya da en az nefret ettiğiniz?

Senaryo, kurgu, olay örgüsü, oyunculuk, müzik, replikler, veciz laflar falan filan.... Gelmiş geçmiş en iyi Türk dizisi değil mi sizce de?

Şöyle ki; yaklaşık 5 yıldır devam eden bir ilişkimiz var ve küçük sorunlar dışında genel olarak sorunsuz mutlu bir yaşantı oldu. Her şey yolunda zannederken geçen gün şöyle bir tokat yedim: Yaklaşık 2 haftadır bunun üzerine düşündüğünü ve artık ilişkimizde eskisi kadar çok bir şey paylaşmadığımızı bu yüzden ciddi olarak ayrılık olayını düşünmeye başladığını söyledi. Son 2 yıldan beri böyle olduğunu hissettiğini ve son 2 haftadır üstünde iyice düşündüğünü söyledi. En başta kesin ayrılık noktasındayken şimdi "birbirimize süre verelim, beraber yaşamaya devam edelim, sıkıntılarımızı açıkça birbirimizle paylaşalım" durumuna geldi konu. Üstünde düşününce haklı olduğuna karar verdim. Çokça şey paylaşıyoruz. İşten geriye kalan vakitlerimizi ya beraber ya arkadaşlarımızla ya da ayrı ayrı kendi arkadaşlarımızla geçiriyoruz(evde ya da dışarda). Cinsellik konusunda da hiçbir problemimiz olmadı. Öğrenciyken daha çok vaktimiz olduğundan daha çok şey paylaşabiliyorduk gibi geliyor bana. Mezuniyetten sonra ikimiz de iş hayatı falan derken azaltmış gibiyiz paylaşımları. Öğrenciyken ayrı yaşıyorduk. 3 yıl. Mezuniyetten sonra beraber yaşamaya başladık. Neredeyse 2 yıl oldu.

Çok değer verdiğim biri ve ilişkide ikimizin de büyük emeği var. Bu şekilde bitebilecek olması canımı ne kadar acıtıyor anlatamam. Buraya kadar okuduysanız sizden isteğim, bunu nasıl canlı tutabilecegimize dair düşünceniz nedir? Herhangi bir şey, bir öneri... Her şeye açığım.

Not: Ben erkeğim, sevgilim kadın

Okuyan herkese teşekkür ederim.

Bütün sohbetleri bu çevremdeki herkesin. Onu aldım bunu sattım.
Şu surda bunu bu kadara aldı, onlar bunu sattı. Faize yatırdım, hisse aldım.
Gına geldi artık bu sohbetlerden. Sizde durumlar nasıl.

Çok kötü giden, karşılıklı travmalar yaşadığınız ve yaşattığınız ancak sürdürmeye devam ettiğiniz ilişkiler oldu mu? Nasıl travmalardı? Nasıl sonuçlandılar?

En çok vakit geçirdiğiniz siteler hangileri?

Sadece sınava hazırlık süreci çok sıkıcı değil mi? hayattan kopmuşcasına sınav çalışmak..

kimleri biliyorsunuz ?

Bu insanlarla ne alıp veremediği var sözlükçülerin? Niyeyse sürekli bir gömme çabası var.

Hepsi ruh hastası normal tek bir insan yok dizide ama birinin hayatını yaşayacaksın deseler kimi seçerdiniz?

Merhaba arkadaşlar,

Bir süredir çok büyük bir ikilemin, son derece klişe bir aşkın kıskacındayım. Yaklaşık iki yıl önce lisans tahsilim sırasında alt sınıftan güzelliği kimse tarafından sorgulanmayacak bir kıza vurulmuştum. Aramızdaki sosyoekonomik uçurum ve o dönemki gözlemlerim nedeniyle kendisine açılmamıştım. Ders aralarında kimseyle muhatap olmayıp arabasında oturuyor; verilen ara kaç dakikalık olursa olsun vaktini orada geçiriyordu. Bir keresinde gözlerimin önünde aynı sınıfta olduğu birinin tanışma teklifini de son derece net ve kesin bir şekilde, hiç dinlemeden reddetmişti. Mutsuz ve tatmin edilmez görünüyordu. Ben de "Unuturum elbet." diye uzak kalmayı daha doğru bulmuştum. Ama yine de beklenmedik fırsatlar yaratıp kendisini sık sık izliyordum. O da bunun farkındaydı.

Ben ekonomik imkânları ona göre son derece kötü, çirkin denilemeyecek yakışıklılıkta, büyük çabalar sonucunda çok iyi bir imaj yaratmış yabaninin biriyim. Vaktimin çoğunu takıntılı şekilde aynı mekânlarda geçiriyorum ve çevremi dar tutmaya özen gösterdim şimdiye kadar. Hâliyle tanımayanlar için soğuk, ciddî, çekinilen bir tipim. Bu muhitimde beni muhitimde popüler ve saygı duyulan biri hâline getirdi zamanla. İşsizim, yüksek lisans yapıyorum. Talihimi değiştirebileceğime inancım tam ama bu 5 yıl da sürebilir 10 yıl da. O zamana kadar sürüneceğim.


Hoşlandığım kız o zamanlar alâkamın farkındaydı ve bundan rahatsızlık duymuyor gibiydi. Çünkü hiç alışkanlığı olmadığı hâlde takıldığım muhitlere geliyor, beni süzüyordu. Bir kaç defa yanımdakilerin telkiniyle beni arkadaşlarına işaret ettiğini görmüştüm. Onun da müspet ya da menfi bir alâkası vardı bana karşı. Gelgelelim bölümünü değiştirdikten sonra izini kaybettim ve onu unuttuğumu sandım. Tâ ki geçen haftaya kadar.

Kütüphanede hep aynı masada çalışıyorum. Sabah en geç 9.30'da oradayım. (Bunu o da biliyor.) Geçen Salı kendimden geçmiş vaziyette çalışırken çıkageldi, birkaç saniye düşündükten sonra çaprazıma oturdu ve alâkasını belli etmek istercesine defalarca gözlerini bana dikti. O bakarken yanımda oturan hanımefendi de merak edip "Kim bu salak acaba?" dercesine dönüp dönüp bana bakıp güldü. :D Ertesi gün tekrar kütüphaneye geldi, bu kez ne okuduğuma baktı, göz ucuyla inceledi ve aynı yere oturdu. Açıkçası ders çalışmak için gelmemiş gibiydi, dikkati çok dağınıktı. Zaten hemen kalktı.

Sorunum şu: kendimi trajik duruma sokmaktan şimdiye kadar hep kaçındım. Haddimi bilerek, kayda değer derecede sıkı çalışarak statü atlamaya, kendime iyi bir gelecek hazırlamaya gayret ediyorum. Şimdiye kadar kimsenin bana acımasına müsaade etmedim. Varsa var, yoksa yok. Sosyal biri de olmadığımdan kendime yetmeyi biliyorum. Kızla ortak arkadaşlarım var, beni ona çok iyi şekilde tanıtacak ve tanışmamızı sağlayacak birilerini tanıyorum. Ne var ki, bu işin zamanla bir trajediye dönüşeceğini bildiğimden (gerçi şimdi de dönüşmüş durumda sadece kimseye ayan olmadı.) sürekli düşünüyorum. Hayal ettiğim güzellikte, akranlarımın çoğunun birlikte olmak isteyeceği bir kızdan ilginç şekilde uzak duruyorum ama diğer taraftan onu tanımayı çok istiyorum. Ben otobüs durağına giderken onun yanımdan 200 binlik jipiyle geçmesi beni çok güldürüyor. Yıllardır okuduğum romanlardan birinin kahramanıyım sanki. :)


Neden harekete geçmediğimi sorguluyorum. Korkak, şimdiye kadar hiçbir kızla tanışmamış, çok utangaç biri değilim. Acaba imkânlarımla mı yüzleşemiyorum? Yoksa zannettiğimin aksine korkak mıyım? Hayatımın fırsatı ayağıma geldi ve elimin tersiyle itiyor muyum? Son derece saçma bir soru soracağım, buradaki hiç kimseyle karakterim uyuşmaz muhtemelen ama merak ediyorum: Benim imkânlarımın ve hislerimin sahibi olsaydınız, o kızla tanışır mıydınız?

Sürükleyici günlük hayatı işleyen kafa dağıtıcı bir netflix dizisi önerir misiniz

Retronuz nasıl gidiyor? Etkilendiğinizi düşünüyor musunuz? Evet ise hangi alanlarda?

Bir ilişkinizde toksik olan tarafın siz olduğunuzu fark ettiğiniz, dönüp geriye baktığınızda ya ben neler yapmışım bu insana dediğiniz, adeta bir Netflix filminde antagoniste büründüğünuzu gördüğünüz oldu mu? Ne yaptınız?

Benimki çok güzel hareketler bunlar 2 izlemek ve bazen ciddi anlamda eğlenmek.

Sizinkiler nelerdir?

Nasıldı? Bu hafta ilk defa psikologa gittim, kadın şikayetimi sordu bi şeyler anlattım falan sonra ailemi sordu işte yaşamdan zevk alıp almadığımı falan sordu ben anlattım baya, size terapi yapmamız lazım dedi toplam 45 dakika sürdü ve 250 lira verip çıktım :D açıkçası bir rahatlama hissetmedim hatta biraz kandırılmış hissettim. Devam edicem bakalım nasıl olcak ama tüm bu olanlar normal mi? Gitmeden yorumları okumuştum insanlar birkaç seansta bile hayatım değişti vs yazmışlar

Elinden telefon düşmeyen anlamında değil de sürekli kendisine like atanlarla, kendisine mesaj atanlarla, kendisini takip edenlerle vs. çok ilgilenen ve Instagram hesabı olmayan birini görünce bunu acayip garipseyen bir erkek... Hatta "Bir kişinin Instagram'ı yoksa bu beni şüphelendirir, hiç hoşuma gitmez." falan diyen bir erkek... Son zamanlarda böyle birçok kişiye rastladığım için normalliğini ayırt edemez oldum. Böyle birinde sıkıntı vardır, değil mi ya? Normal mi bu durum? Herkes böyle değil, değil mi?

4 ay önce yürüdüğüm kız hatta baya sevgili olma aşamasına geldiğim kız evlenmiş.4 ayda hangi ara tanıstı bir de evlenme safhasına geldi.İlginç değil mi ?

anneannem vefat etti, ölü yıkamasına girdim hayatımda ilk kez. Tüm hayatta kalma motivasyonum bitti ve boşlukta hissediyorum.resetlenmiş gibiyim. sizinkilerden kopya çekmeye ihtiyacım var, teşekkür ederim.

Merhabalar, bahsi geçen kişi ben değilim, ablam. 22 yaşında 4 senedir üniversite öğrencisi. Derslerine gitmiyor, haliyle sınıfta kalıyor. Daha üniversitenin birinci sınıf derslerini bile veremedi. İtü'de fizik mühendisliği okuyor. Kendi isteğiyle yazdı bölümü. Auzef ile de iktisat okuyor. Kayıt yaptırdı ama sınavlarına girmedi.

Arkadaşları var ama ayda yılda bir görüşüyor. Sıkça evde oturuyor. Devamlı internet başında. Birkaç kez görüştüğü erkek arkadaşı oldu bize okuldan tanıştığı kişiler olduğunu söylemişti. Ama twitterdan tanıştığı kişilermiş hep. Halbuki çok güleryüzlü, utangaç olmayan girişken birisi. Girdiği ortamlarda sevilen birisi. Üstüne başına, bakımına da özen gösteren biri. Yetenekli biri üstelik. Yağlı boya tabloları var. Edebiyata ilgisi var. İçki, sigara alışkanlığı yok.

Ama eğitim ve sosyal açıdan kendisine hiç faydası yok. Evde oturduğu zamanlarda yabancı dil öğrenmeye kalkışmıyor.Belki kendi haline bıraksak, odasında çürüyüp gidecek. İki sene önce psikiyatriye gittiğinde psikiyatrist ablamda amaçsızlık olduğundan bahsetmiş, bir sorunu yokmuş. Bir daha da gitmedi. Ama ben ve ailem ablamın bu hali için çok endişe ediyoruz. İleride çok pişman olacak. Onu teşvik etmek için ne yapabiliriz?

Geçtiğimiz hafta 12 senedir Türkiye'de yaşayan ve çalışan bir İngilizle tanıştım. Sohbeti açtı, sürekli mesajlaşmaya, konuşmaya başladık. En başından Türk milliyetçisi olup olmadığımı sordu. Bildiğim kadarıyla değilim ama ülkenin kültürünü, geçmişini, sosyolojisini bilmeden üst perdeden atıp tutan avrupalılara katlanamıyorum dedim kırık ingilizcemle. Konuştuğumuz süre zarfında alakalı alakasız her sohbete Türkiye ile ilgili şikayetlerini sıkıştırdı bu süreçte. Çoğuna hak veriyorsun fakat hani önyargıyla ve kibirle edinilmiş izlenimler olduklarını da farkediyorsun. Sürekli Türk erkeği ve kadınını tiye alması, kendi ülkesinin zamanındaki kolonileşme politikalarını bile dolaylı olarak övmesi, neredeyse zorla the office izletmesi falan yaklaşan fırtınanın ayak sesleri gibiydi.

Dün öğretmenler grubunda sınavlarla ilgili ufak bir anlaşmazlık yaşadık (öğretmenim ben bu arada). Öğrencilerin yapabileceklerinin ötesinde sorular sormak istiyor diğer öğretmenler. Ben de soruların öğrencileri çok fazla zorlayacağını, çoğunun sınıfı geçemeyeceğini söyledim ama diğer öğretmenler pek oralı olmadı. Ben de derdimi bu İngiliz arkadaşa açayım dedim. "Tabii ki zor soracaksınız, yoksa öğrencileri hayata nasıl hazırlarsınız?" gibi bi şey dedi. Ben de liseye yeni başlamış öğrencilere ilk sınavdan böyle bir bozgun yaparsak derse karşı daha büyük bir önyargı geliştireceklerini söyledim. Bence suyun altını yavaş yavaş açmak lazım, öğrenciyi birden bire kaynar suya atamazsın. Hayata hazırlamak böyle bi şey olmasa gerek.

Nasıl yaptı anlamadım ama olayı ülkecek gerçeklerden kopuk yaşamamıza bağladı. Arada İngiliz özdeyişleriyle süsledi konuşmasını. Liberal olduğumu söyledi. Öğrencilerin kendi başlarına hayatta kalmasına izin vermiyorsunuz dedi (bu konuda haklı ama ben bunu kastetmemiştim). Hatta çok acı, siz çocuklarınıza hayır ı duymayı öğretmediğiniz için Türkiye'de bu kadar fazla tecavüz ve kadın cinayetleri oluyor gibi gerçekten yapılabilecek en sığ, en aptalca çıkarımı yaptı.

Zaman zaman yurtdışında yaşasam daha mı huzurlu olurum diye düşünüyorum ama yükselen milliyetçilik ve Doğu düşmanlığı akımından burada bile payıma düşeni alıyorsam, oralarda nelere maruz bırakılırım, kestiremiyorum.

Aynı duruma birkaç defa düştüğüm oldu. Yani karşılarında sürekli kafa sallamamızı, ya evet, Türkiye boktan!" dememizi bekliyorlar. Ülkelerin gelişmişlik düzeyleri yle bireylerin tamamının entelektüel, sosyal vs gelişmiş düzeyleri arasında şaşmaz bir korelasyon olduğunu var sayıyorlar. Üsttenciler, rahat bir sohbette bile kendinizi nutuk dinlerken buluyorsunuz.

Siz neler düşünüyorsunuz? Bu durum canınızı sıkmıyor mu artık?

Eksi de bir kızla konuşuyorduk. Tabi başlık sevişmek isteyenler ila alakalı bir başlık. ben de altına yazdım. Bir kız mesaj attı konuştuk ettik. Resim isteme safhasina geldi olay bu arada ben attım bir resim çok hoşsun dedi ama ben başka biriyle bulusucam dedi?. Ne düşünmeliyim kızlar yazsin sadece ???

Selamlar,

Bir devlet lisesinde ücretli öğretmenlik yapıyorum. Matematik öğretmeniyim. Lise, sonradan Anadolu lisesi olan düz liselerden. Öğrencilerin akademik düzeyleri biraz düşük. Liseye de yeni başladıkları için uyum sorunları da yaşıyorlar. Derse de neredeyse sınıfın tamamı ön yargılı olduğu için dersi yürütmekte sıkıntı çekiyorum. Bir de artı olarak sınıf çok kalabalık.

Aramızda deneyimli öğretmen arkadaşlar varsa, çocukların kalbini, hevesini kırmadan bu sorunun üstesinden nasıl gelebilirim? Tabii meslek dışından insanların da önerilerine açığım. Bu durum canımı gerçekten çok sıkıyor, yetersiz hissediyorum. Gururuma da dokunuyor sınıf yönetiminde başarısız olmak.

Okuldaki deneyimli öğretmenlerden biriyle konuştum, bir öğrenciyi hedef al ve haddini bütün sınıfın önünde bildir, dedi. Bense ders esnasında cinnet noktasına gelmekten korkuyorum. Geçen hafta bir öğrenciye "Hala ne konuşuyorsun o cırtlak sesinle?" diye bağırmıştım, eve dönünce kendimi çok kötü hissetmiştim. Ne yapmalıyım, tam olarak kestiremiyorum.

Önerilere açığım. Teşekkürler.