son müzakereci haklı, ben de aynı göz kararmasını, aynı baş dönmesini yaşmıştım.
çocuk sahibi olmak o kadar kolay değil, öncesinde yıllarca o çocuğu sağlıklı bir ortamda büyütebilmek için uğraşıyorsun; bir hayat arkadaşı bul, onu iyice tanı. sonra evlilik fikrine alış, teklif et, git iste (ya da gelsinler istesinler), söz, nişan bohçası, nişan, kına hazırlığı yap, kınada maymun ol, gelinlik seç, evlilik hazırlığı yap, bir ev bul ve onu yaşanabilir hale getir, eşyasıydı perdesiydi ayarla. evlen, nikahta/düğünde bir daha görmeyeceğin teyzelerin elini öp, evlendiğini ilan et.
sonra anne/baba olmaya karar ver, doktora git/eşini doktora götür, kontroller tahliller yapılsın, gebelik öncesi ilaçları al, programlı sevişmelere başla, takip et, git gebelik testi bul, üzerine işe, olmadı kan ver.
çocuk haberi almak artık bu maratonun bittiğinin habercisi. hayatının en önemli kararını verdiğini, birsürü şeyi düzgün yaptığını ve sağlıklı bir üreme sistemine sahip olduğunu belirten haber.
çocuk sahibi olmak istediği için yıllarca binlerce iğne yiyerek tüp bebek merkezi dolaşmak zorunda kalan bir dolu insan var. umarım hepsi tez zamanda bebeklerini kucaklarına alırlar.
bebek haberi o andan sonra sana bir sıfat etkiyor; anne/baba. bu sıfattan kurtulmak mümkün değil, istifası yok, vazgeçmesi yok, geri dönmesi yok. o bebek ilk andan itibaren sana muhtaç ve senin hayattaki en büyük zevkin.
ne parayla, ne başarıyla ölçülecek bir keyif değil. an an, gün gün, saat saat ellerinde büyüyecek bir melek yavrunun hikayesinin başladığı an.
bana kalırsa insan hayatının en önemli dönüm noktası, asla vazgeçemeyeceğin tek şey o çocuk.
ben bebek sahibi olacağımı öğrendiğimde hunharca sevinmiş, dakikalarca zıplamıştım sevinçten. az bile yapmışım.
0