Hem okuyup hem çalışabilirsin. Psikolojinin ilk yılında bölümün kendilerine uygun olmadığını, aradıklarını bulamadıklarını söyleyip ayrılan onlarca insan var. Denemiş olursun. Ya da kendini mesleğinde daha yetkin hale getirmek için motive olmaya çalışabilirsin.

Ben de mesleğimle alakalı benzer sıkıntılar yaşıyorum ve meslekte yetkinlesmenin bu tarz kafa karışıklıklarını gidereceğini umuyorum. Mesleginle alakalı seni tatmin etmeyen nokta nedir? Yeterince kazanmıyor musun, yeterli saygıyı görmüyor musun, iyi tasarımcılarla senin aramdaki fark nedir? Bunlar üzerine yoğunlaşmak da faydalı olacaktir. Psikoloji öğrenme merakını da daha derin okumalar yaparak sürekli besleyebilirsin,mutlaka meslek haline getirmene gerek yok.

Disiplinlerarası bir ssyler çalışmak mümkün mü acaba? Buna baksanız

Tasarım ve psikolojinin pek çok ortak çalışma alanı var, örneğin UX tasarımı ve reklamcılık gibi. Uzmanlığınız nedir bilemiyorum ancak yukarıda önerildiği gibi disiplinlerarası çalışma olanaklarını araştırabilirsiniz.

Psikoloji ile ugrasman keyif almandan cok kendinle ilgili hosnutsuzlugundan ve kendini degistirmek istediginden gibi geldi. Konfor alanindan cikip bir seyleri basardikca hem sosyal hem mesleki o ozguvenin yerine gelecektir. Bu yuzden is degistirmek, mesleki anlamda deneysel calismalar yapman bunlari sosyal medyada da paylasabilirsin, veya meslekte derinlemesine egitimler bulmak sana faydali olacaktir.

Psikoloji ile ilgili şöyle bir detay var; 4 yıl okuyayım sonra artık psikolog oldum diyemiyorsunuz maalesef. Sonrasında terapist olmak için yüksek lisans yapmalı, terapi eğitimleri almalısınız. Okuldan çıkar çıkmaz danışan görme ihtimaliniz yok, anladığım kadarıyla siz terapist olmak istiyorsunuz. Yüksek lisans için devlet üniversitesine girme ihtimaliniz düşük (yok demiyorum ama cidden sıkı çalışıp ales'ten çok yüksek not ortalaması yapmanız gerekir, bilim sınavlarını başarıyla atlatmaniz gerekir vs ve talep çok). Bunların hepsi ciddi bir bütçe, emek, zaman gerektiriyor. Bu detayı iyi düşünüp taşınmak gerekiyor.

Benim sınıf arkadaşlarımdan bir kısmı bu kadar eğitim ile uğraşmak istemediği için bir kısmı da hayalindeki bölümün psikoloji olmadığını anladığı için ikya (ki bu da yüksek lisans ister) ya da reklam ajansı vs gibi beyaz yakali işlerine kaydilar mesela.


Ha çok seviyorum en az 8-9 yil daha emek harcamayi göze alırım diyorsanız başka. Bence buna karar verdikten sonra yol haritası çizin kendinize, yoksa ilerde pişman olursunuz bayağı.

evet son zamanlarda bunu görebilmek için hesap istiyor.

Abartmıyorsun. Özür dilerim ama saygısızlık. Bir de memlekette dişçi mi kalmadı.

Koca İstanbulda dişçi kalmadı mı da Antalya’ya geliyor, Hemde yeni evli evine hemde yıldönümünde? Ortalığı dağıtır, Tanzanya canavarına dönüşürdüm. Kendi kardeşimin asla böyle bir şey yapmasına izin vermez ve gereken lafları edip annemlere kadar söylenirdim de eş kişisinden de aynı şeyi beklerdim. Çok şükür eş adayım da benim gibi bu konularda ama aynı şey benim başıma gelse olay çıkarırdım. Evime gelme tarihine kadar ben belirler gerekirse İstanbul’da iyi bir dişçi bulur hem tatil keyfi hem dişçi bahanesini önlemiş olurdum.

Otomatik düzeltme kurbanıyım hep. Ana fikri anladınız siz yazdıklarımdan inşallah.

@tolkien;

o günlere göre alsınlardan kastım, biz müsait olmadığımız tarihleri verelim, ona göre alsınlar biletleri, sonuçta bize gelecekler kalmak için, otel opsiyonu yok.

ama eşimin mantığına göre öyle de demek olmazmış, yanlış anlarlarmış. Fakat buna rağmen ilgili günün sabahı ayrılmaları bana saçma ve düşüncesizce geliyor.

@Hallegadola;

seninle aynı hissiyata sahibim. Eşimin de bu kadar pasif kalmasına ve normal görmesine çok şaşkınım.

Açıkçası çok bozuldum ama belli etmemeye çalışıyorum, bu da beni yoruyor.

Belli etmemeye çalışıyorum deme belli et, bozulduğunu, istemediğini belli et.
Yeni evlisiniz şimdi alttan alırsan ileride daha yüzsüz olurlar. Hem eşin hem de onlar.
Yani bak eşinde onlarla kardeş ve maalesef aynı kafada. Öyle olmasa bu kadar rahat olur mu?

Aile içinde olur böyle şeyler, idare et,büyüklük sende kalsın. Gerekirse bi hafta sonra bile kutlarsınız. Eşinle huzurun olsun elbet ama aileyle de iyi geçinmeden o da olmuyor.

bence yüz verme alışırlar +1
resmen diş bahanesiyle tatile geliyorlar. tarih belirlerken size sorma nezaketi bile göstermiyorlar (nezaket de değil gereklilik bu ama neyse) ki 2 hafta önce yine gelmişler.

çok ayıp bir şey.

abi ver anahtarı evde takılsınlar sen de al eşini git başka yere. corona falan var ama bul bir çözüm. gerekirse çok geç saatte eve gel. eve de yemek memek bırakma, mal gibi kalsınlar. madem kendi evleri gibi davranıyorlar, misafir gibi titizlenme, vay karşılayım vay ağırlayım deme, çözümü de kendileri bulsunlar...

@nucleon, bence eşinize ne hissettiğinizi söyleyin. İnsanız sinirleniriz. Bazen çok anlamsız şeylere kızabiliyor karşıdaki insan, söylemeyene kadar anlamıyoruz. Eşler birbiri ile hislerini her şeyini paylaşmalı bence.

Durum normal değil, yukarıdaki arkadaşlara katılıyorum, yüz verilirse alışırlar. O ev sadece eşinizin değil ikinizin evi; ikinizin de onayı olmadan kimse gelemez.

Annemle babama çok defa ders çalışmam lazım veya hastayım diye misafir kabul ettirmedim. Arada söylenseler de bana hak veriyorlar. Aile içinde bu gibi durumlarda ortak karar alınmalı. Baktınız olmuyor anahtarı onlara verin, siz başka yere gidin +1

Hatta bir defasında annem Almanya’dan gelen dayısının kızını aradı, bizim kızın çok dersi var diye. Bozuldular onlar da ama yapacak bir şey yok. Böyle çok defa annemin ve babamın akrabalarının gelmesini engelledik. Yatılı misafir kadar sevmediğim bir şey yok hele ki bizim ev kadar küçük eviniz varsa. Evin ambiyansı kokusu değişiyor, her yer her yerde oluyor krize giriyorum.

Teşekkürler arkadaşlar, çoğunluğun benimle aynı fikirde olmasi, kendi düşüncemin pek yanlış olmadığını destekledi açıkçası.

Konuyu eşime de açmistim zaten duyuru açmadan, doğrusu o da pek memnun değil ama herkesi memnun etmeye çalıştığı için durumun buraya geldiğini belirtti, bu konuları pek iyi idare edemediğini düşünüyor o da.

Neyse, ben de tavrimi biraz belli edeceğim, herşey çok normalmiş gibi davranmayacagim bu durumda.

Çünkü açıkçası ileride yeniden bu konuları ve belki daha ciddilerini konuşmak ve düşünmek istemiyorum. Durduk yere yaşam kalitemizi düşürüyorlar.

beleş tatil kapısı bulmuşlar gibi valla, o ne öyle ayda 2 kere İstanbul'dan Antalya'ya ziyaret? :D

ben empati yapınca sinirlendim valla, siz de baştan sınırlarınızı net çizmediğiniz sürece boşuna kendi enerjinizi tüketirsiniz.

eğer dönüş yapmadıysan o tarihte evde yokuz bilmem ne şehrine eğitime gideceğiz de,onların da biletleri yansın,ne zaman biteceği de belli değil diyerek,süreci sabote et.Virüsle alakalı da bişeyler söyle,alışmasınlar,her seferinde bişeyler uydur hatta,yüzsüzlük onlarda yoksa sende hiç olmasın

Evet bir de virüs konusu var, biz kendimizi oldukça iyi izole ediyoruz, hiç uçağa binmedik, toplu ulaşım sıfır, ama onlar İstanbul'dan uçakla kaç kere gelip gidiyorlar. Açıkçası ben korkuyorum ama onlar da sözde dikkat ettiklerini söylüyorlar, virüsten çekinen insan şu zamanda şehirlerarası tedavi işine hiç girmezdi diye düşünüyorum.

Çok zor işlermiş bunlar gerçekten, koca koca insanların bu kadar düşüncesiz olabilmesi, insanın eşinin de buna çanak tutması gerçekten yıpratıyor, üzüyor.

bence de yüz verme alışırlar +1
beleş tatil kapısı bulmuşlar +1
hatta yüzsüzlük onlarda yoksa sende hiç olmasın +1

Evli değilim. Ancak bu işlerin akrabalık dahi olsa karşılıklı saygıya dayandığını düşünüyorum. Saygı da kazanılan bir şey, eğer size ve ailenize saygı gösterilmiyorsa ve amaç değil araç olarak kullanılmaksa olay, siz de vurun masaya yumruğunuzu.

Kavga edin demiyorum tabi ki, ancak (mesela sizin yıldönümü 30 ağustos) siz de 28 ağustostan itibaren müsait olmadığınızı, kayınçolarınızın buna göre plan yapmalarını ve 28'inden sonra evde olmayacağınızı açık açık söyleyin. O saatten sonra ister bir haftalığına gelirler, 5. günde bir otele geçerler; ister 7 gün değil 5 gün kalırlar, ister hiç gelmezler; onların bileceği iş olur.

Eğer "siz anahtarları bize bırakın gidin ehehehe" yüzsüzlüğüne de girerlerse, aynı vurdumduymazlıkla "ev bizim evimiz, otel ya da pansiyon olarak işletmiyoruz maalesef." dersiniz.

Eşiniz bu duruma kızabilir, tabi ki, çünkü arada kalacaktır. Size "çıkarıp masaya vurun" deme sebebim de bu. Tüm insiyatifi, eşinizle konuşup anlaşarak tabi, kendi üzerinize alıp bizzat konuşun. Tekrar eşinizi araya sokmaya çalışırlarsa da hem ortak karar aldık dersiniz hem de eşiniz de başını biraz dik tutup sağlam durur.

Böyle basit bir şey için bile işlerine gelmediği için tavır alacak olan akrabadan da, kardeş dahi olsa, hayır gelmez zaten bence.

Siz sağlam durun yeter ki... Ancak eşinizi incitmeyin ve ortak karar alın. Evlilik iki tarafın da tolerans göstermesi gereken bir kurum ama üzerinize binmelerine de izin vermeyin.

@jrrtolkien bir yerden dediğin yer neresi ki. Daha 4 gün olmuş. Bu dediğin için erken değil mi ?

Ben de yazismayi sevmiyorum.
Hele bi de su an tanidik bile degilsiniz. Fazla sanal geliyor da olabilir karsi tarafa. Bana oyle gelirdi.
Isten sonra yorgunluktan bazen sadece kendine vakit ayirabiliyorsun. Istersen vakit ayirirsin da bana pek dogru gelmiyor.
Yani sizin is biraz zor duruyor. Ayni sehirde olsaniz bulusun bi an once dicem ama farkli sehirler covid sirasinda sikinti.

Ne yapmak istediğine karar vermen gerekiyor. O kızı beğendin mi, o kızla sevgili olmak istiyor musun, o kızla sevgili olursan ilişkinin geleceği olur mu gibi sorulara cevap ver öncelikle. Bazen Instagram'da görüyorum, erkekler ya da kızlar beğendikleri bir kişiyi görünce "nikâhı basarım" diyorlar. Sen de öyle diyor musun? Bu işlere ivme kazandıran şey budur. Başlangıçta yeterli ivme yoksa o iş bir yere gitmeyebilir. Şu an acele etmeden normal konuşmaya devam et.

Yol ver.
Nasıl başlarsa öyle gidiyor ilişkiler. Şuan sürekli senin çabalaman gerekiyor ya, ilerde her konuda da öyle olacak. Mesela yüz yüze buluşmalara başladığınız zaman sürekli senin onun yanına gitmeni bekleyecek, gidemezsen trip yapacak, o geldiğinde ise lütfetmiş ve sana dünyaları vermiş gibi yapacak...
Mesajlaşmaya alışkın değilim ne demek? Birini tanımak istiyorsan ve uzun mesafedeyse, ne kadar nefret etsen de o telefona-whatsapp’a ve instagrama muhtaçsın. Karşıdakine ilgini belli etmek-zevklerini aşağı yukarı görmek için bunlar yorucu-sıkıcı olsa da önemli kanallar. Bunları kullanmak istemeyen karşı tarafa ilgi duymuyodur, merak etmiyodur, önemsemiyodur. Size soru sormayan biri de malesef size değer vermiyodur-önemsiz görüyodur ve “istemem yan cebime koy” hesabı yapıyodur.

Hakli haksiz mevzusu degil de rahatsiz olman dogal. 2. Kez yasanmazsa bir sure sonra unutursun. Yine boyle bir durumun ortasinda kalirsin ve yine bu sekilde hissedersen demek ki hayati yasayis bicimleriniz pek de ortusmuyor. Usulca yollari ayirabilirsiniz. (Ya da cok seviyorsaniz orta yolu bulmayi deneyebilirsiniz ama zor.)

bu tarz olaylar tamamen subjektif ve ilişkinin dinamikleriyle alakalı. benim için ayrılma sebebi başkası gülüp geçebilir. bana göre bunu yapma cüretinde bulunan kadın erkeğe saygı duymuyordur.

kendince haklısın ancak sevgilin de yanlış birşey yaptığını düşümediği için senin yanında rahat davranmış.
aranızda konuşup anlaşmışsınız. bence uzatma, bir daha tekrarlarsa farklı düşün ama.

karşı tarafın cinsel kimliği önemli değil. kız arkadaşın normalde nasıl biri? bana şu anlattıklarından ciddiyetsiz, lakayt, gereğinden fazla rahat biri gibi geldi. benim de normal karşılayabileceğim davranışlar değil açıkçası.

Kadınım, değil gey bir arkadaşım olsun kız arkadaşlarımla ya da kardeşimle bile böyle aşırı fazla ten temasına girmem sevgilimden başka. Annem ve babama bile sarılırken çok çabuk darlanıyorum. İnsanın vücudu ve teni özel olmalı bence. Sarılma eyleminin çok özel bir şey olduğunu düşünüyorum. Çok samimi olduğum arkadaşlarım vardı cinsiyet fark etmeksizin, ne böyle mıçmıç bir sarılma faaliyetleri içinde bulundum ne de el şakaları yaptık birbirimize. Sevgilinizin karakteri ve alışkanlıkları ile alakalı olduğunu düşünüyorum. Siz de bir sıkıntı göremiyorum, ben de çok rahatsız olurdum yerinizde olsam.

Konunun daha fazla üzerine gitmeyin. Henüz ayıp etmediniz ama daha fazla üzerine giderseniz ayıp etmiş olursunuz hatta haksız duruma düşersiniz. Şu anda kız makul davranmış gibi duruyor. Bu olay tekrar ederse durum başka olur tabii.

SiyamKedisi ve Tolkien'e katılıyorum. Rahatsız olman çok doğal ama ikiniz de medeni bir şekilde sorunu konuşup gerekeni yapmışsınız. Kız da bir daha olmaz demiş konu kapanmış. Devamında böyle hissetmene gerek yok bence de.

Ama bu konudan bağımsız olarak sevgilim genelde çok samimi, arkadaşlarıyla aşırı sarılıp el kol atan bir insan olsa ben ilişki yürütemezdim. Ama 1 yıla yaklaşacak bir ilişkide zaten bunu anlamanız ve ona göre sevgili olup olmamayı seçmeniz gerekirdi.

subjektif ve ilişkinin dinamikleriyle alakalı +1
Şahsi görüşüm bence haklısın, kavga gürültü olmadan da tepkini belli etmişsin, kendini kötü hissetmene gerek yok bence, herkesin yapısı aynı değil, ben olsam bende kaldıramazdım böyle birşeyi. Uzatmaya da gerek yok diye düşünüyorum, hiçbirşey olmamış gibi devam edebilirsiniz, tşk.

gereksiz ten teması hemcins olsalar bile salakça. ayıp etmemişsiniz. kucağına yatmazsa arkadaşlıkları çok kankitoluk olamıyor mu?

Eski arkadaşıyla samimi olmak -> sorun değil herkesin temas toleransı başka
Rahatsız olman -> olabilir insansın
Bunu medeni şekilde dile getirmen -> iyi hareket
Kızın özür dilemesi -> Süper hareket
Kıskançlık krizi hala rahatsız hissetmen -> mantıklı değil üstüne gitme geçer
Ayıp mı ettin? -> şu an değil uzatırsan evet.

abi araya girdim ama paçır puçur demişsin, covid19 bağışıklık var galiba?

Arada cinsel bir gerilim olmadığı için ten temasından kacinilmamis ama ben de çok dokunmatik biri olmadığım için bana da biraz aşırı gelir birbirinin orasını burasını cimciklemek, üstüne oturmak vs. Birkac sene önce arkadaşımın evinde tanıştığım bir gay dudagimdan opmustu mesela, ne alaka demiştim ama içimden tabii. İki üç saattir tanıdığın birinin dudağını niye opersin. "Aynı takimdayiz" mesajı mi vermeye çalışıyorlar, çok anlamıyorum açıkçası.

Garipsemen normal yani.

Haklısın ama unut uzatma. Bir daha olursa o zaman gerekeni yaparsın

Haklısın ama uzatma +1.

haksızsın ama neticede konuşup anlaşmışsınız unut gitsin muhtemelen ilk defa bu hissiyatı yaşadığın için atamıyorsun. Ilık bir duş al, diziye miziye düş geçer.

haklısın

ayıp falan değil bence. mesela kız arkadaşlarımızın da üstüne gidip yatmıyoruz bize cinsel istek beslemiyor diye. aşırı samimiyet, hem karşı cinse hem sevgilinin yanında pek hoş değil. özür dilediği için bence uzatma. bir daha olursa düşünürsün.

ben de herkesle aynı fikirdeyim + olarak da şunu söyleyeceğim; asla benimsemesek de yetişkin her insan yaşadığı toplumda nelerin garipsenebileceğini bilir. Örneğin misafirliğe gittiğimizde herkesin yatağına gittiği sessiz bir ortamda balgam çıkarmayız değil mi. bu o an fiziksel bir ihtiyaç olarak aşırı belirgin hale gelse de bunu yapmayız. aynı şey ikili ilişkilerde de geçerli bence. kız arkadaşın ortalama bir insan zekasına sahip her yetişkin gibi senin nelerden rahatsız olabileceğini anlayabilir diye düşünüyorum. neden böyle düşünüyorum; çünkü yaptığın asla havadan nem kapmak değil. o nedenle benim tavsiyem bu olay kanser olmadan hayat görüşlerinizin farklı gibi göründüğü bu arkadaşa yol vermen. yoksa durduk yere sende geleceğe dair bir defekt oluşacak. ileriki ilişkilerinde daha katı olacaksın belki vs. gerek yok. eyyorlamam bu kadar

bence burada takıldığın nokta kızın hatasını anlaması değil o hareketleri yaparken buna alınabileceğini düşünmemiş olması ya da yanlış bir şey oldugunu fark etmemiş olması.
senin kafandaki soru işareti sen yokken bunu başkasına da hata oldugunu bilmeden yapar mı? sorusu olabilir. bence bu yönde konuş ama olay kapandıysa uzatmaya da gerek yok.

haklısın. ayıp etmedin.

hayatım boyunda 6 kere tüm arkadaş çevremi değiştirdim.

pişman değilim yine aynı şeyleri yapsınlar yine değiştiririm.

insanlarla bir yol ayrıma geliyorsun o yol ayrımına gelene kadar herşey güzel çünkü çıkarlar ortak yol ayrımında sen sana aykırı olsa bile arkadaşını seçiyorsun ama eleman hiç bu tercihi yapmıyor.

o zmn ben kayış kopuyor.

Lisanstaki en yakın arkadaşım benim vesilemle bir kariyer sahibi oldu. O da bana karşı havalanmış gibi hissediyorum. Babası yüzünden pasif bir arkadaştı, ben ona girişkenlik konusunda çok yardım ettim. Öyle ki ben başkan olduğumda bunu yardımcım yaptım, ailesini arayıp başkan yardımcısı olduğunu söyledi. Şimdi onun kendini aşması, kariyer yapması, tecrübe kazanması beni mutlu ediyor. Ama o bana karşı kompleksli davranıyor. Yani oluyor böyle şeyler. Güçlü hisseden taraf sizseniz bunu o da biliyordur. Yaralanması gereken kişi siz değilsiniz. Kompleksi çok büyükse size katlanamıyor da olabilir. Bu da çok normal. Ona da hak vermeyi deneyin ve üzülmeyin derim.

10 yıllık en yakın arkadaşım, dostum, kardeşim kadar sevdiğim, anasını öz teyzem yerine koyduğum insanla artık iki yabancıyız. Kadınım. Arkadaşım da kadındı.

Lise, üniversite ve sonrası hep onunlaydı. Kötü şeyler yaşadık ama birbirimizin yanında durduk hep. Belki de arkadaşlığımız daha önceden bitmesi gerekiyordu ama karşılıklı birbirimizi tolere ettik. En son patlama noktasına geldi. İş tebriği için özel bir hediye yolladım en son. Annelerimiz konuşuyor ama biz birbirimizi sildik hayatımızda. Birbirimizin enerjisini çok tüketmişiz.

Çok özlüyorum diyemem onu. Hatta yüklerimden arınmış gibiyim. Evet 10 yılım geçti onunla, karakter gelişimimiz birlikte oldu, birlikte büyüttük birbirimizi. Ama şu an ben onunla küs oluşuma ya da arkadaşlığımı bitirişime değil onun yüzünden çok değerli insanları kaybettiğime üzülüyorum. Arkadaş çevrem çoktu ama ben onu tercih ettim hepsine karşılık. Ben yalnızlaşırken o kalabalıklaştı.

İş konusuna gelince kendim için uğraşmadım onun için uğraştığım kadar. KPSS'den iyi puan alamadı, uzun süre bir yere yerleşemedi, onu işe sokmak için kendisi uğraşmamıştır benim kadar.

Uzun süreden beri ilk kez bir erkeği sevdim, tutuldum. Kendi aramızda söz yaptık, yüzük taktık. En güzel günümü zehir etti kendisini kıskandığımı ima ederek. Ailem, onu tüm tanıyanlar beni kıskandığını söylese de ben hiç konduramadım, ona hep acıdım. Ama ona acıyarak kendimden yemişim hep.

Şimdi yalnızım ama çok mutluyum. Yaş 26 ama hala çok umutluyum, hep umutluydum ben artık beni aşağı çeken, olumsuz düşüncelere sahip o kişi ve yanındakiler yok. Beni hep Pollyannacılıkla suçlardı ama dediğim gibi ben böyle mutluyum. Yeni ve daha güzel arkadaşlıklar edineceğimden adım gibi eminim.

Kendinizi kötü hissetmeyin. Ben de çok ağladım. Bana Twitter'da ve İnstagram'da ettiği lafları görünce bu kadar aşağı seviye insanla muhatap olduğuma üzüldüm. Anneme ağladım, babama ağladım, sevdiceğime ağladım. Ama artık daha iyiyim.

Her son bir başlangıçtır. Şimdi üzüldüğünüz şey yarın sizi için güzel bir şeye dönüşür. Her şerde bir hayır, her hayırda bir şer gizlidir; bunu biz göremeyiz genelde.

edit:imla.

benim dostluklarım genelde çok eskiye dayanır.
yeni arkadaşım ya da dostum vardır ama azdır, asıl çekirdek kadrom hep ilkokuldan, ortaokuldan ve liseden.

benim de bu aralar böyle bir konum var çok yakın bir dostumla ilgili.
yolun sonuna geliyoruz maalesef ama bu hayatın getirdiği bir şey.

bu yaşıma gelene kadar gördüm ki, bazı insanların misyonları var ve bir noktadan sonra en iyi arkadaşlarınızdan biri de olsa hayatınızdan çıkması gerekiyor.
maalesef herkes size sizin onlara yaklaştığınız iyi niyetlerle yaklaşamıyor.
özellikle kadınlarda bu böyle.
erkeklerin de bu tip sorunları oluyor tabii ama genel olarak dostluk ilişkileri daha farklı.

erkeklerle ilişkilerinizi, kariyerinizde daha başarılı olmanızı, daha güçlü durmanızı, daha çok para kazanmanızı, her şeyi içten içe rekabet haline getirip kıskanabiliyorlar maalesef.
direkt bir kıskançlık olmasa da, ilişkinizde hissedilir bir gerginlik ya da bir değişim yaratıyor bu tip çekişmeler.
böyle dertleri olmayan, işine gücüne, kendi hayatına bakan kadınlar için -ki anladığım kadarıyla siz de bunlardan birisiniz- bununla uğraşmak ilk başta üzücü, sonra sinir bozucu ve en sonunda da yük oluyor.

bu tip insanlar sadece vakit kaybıdır, ağırlık yapar.
hiç üzülecek bir şey de yok.
onun derdi böyle küçük şeylerse, onu küçük dünyasında bırakıp hayatınıza devam etmeniz lazım.
bu aslında bir uyum meselesi.
herkes aynı yere doğru, aynı hızda ve aynı şekilde büyüyemiyor.

benim 14 yıllık arkadaşlığım da sallantıda, çok takılmıyorum çünkü çok soğuttu kendinden. bizimki öyle büyük kavgalı, gürültülü şeyler değil ama yapım gereği yavaş yavaş soğuttum arayı galiba. :D

hastalıklı ilişkilerle ömrünüzden yemeyin ya, kendinizden taviz vermeyin. bizde hiç öyle somut bir şey de yok, sadece kendisi üniversiteden sonra çook değiştiği için karakterlerimiz uyuşmamaya başladı. sürekli hatalar yapıp bizde (3 kişilik arkadaş grubuyuz) avunmaya çalıştı. biz onu korudukça o bile isteye devam etti hatalarına. ben de artık "kendi düşen ağlamaz" diyip sallamamaya başladım. olur öyle şeyler.

Zamaninda icten ice kiskanmistir dogru tespit. Sen olmak istedi belki de arkadasliginiz boyunca. Para, ezik karakteri olanlara ekstra guc getiriyor, keza koca da oyle. Para, kariyer ve evlilik 3 temel basari unsuru cogu kadin icin. Sende bunlardan biri bile yoksa zamaninda biriktirdigi kini bunlar uzerinden hava atarak cikariyor olabilir.
Uzuluyor insan ama bazen arkadasliklarin bitmesi gerekiyor.

Rusları bilmem ama Norveç’li hatunların tercihi zenciler oluyordu.

Insanin dogasinda sarisin sevmek yok ki.

sanmiyorum, slavlik arttikca irkcilik artiyor lineer olarak falan da degil exponansiyel olarak hem de.

Kuehles +1
Ben nefret ederim mesela.
Burada az olduğu için seviyor bence insanlar. Hatta o kadar seviyorlar ki ben sevmediğimi söylediğimde yalan söylediğimi düşünüyorlar. Değişik.

Evrimsel olarak bize en çok benzeyen partneri seçme eğilimindeymişiz. Bu yüzden bazı karı-kocalar “kardeş misiniz?” sorusuna maruz kalıyorlar. Tabii bu her zaman böyle olacak değil. Birçok dış etkene maruz kalıyoruz. Soruna cevap: olabilir de olmayabilir de. Genellemek dünyanın en sığ davranışı olabilir.

Bunda modanın çok etkisi var. Güzellik göreceli ve güzelliği başkalarından öğreniyoruz. Örneğin birkaç yüzyıl öncesine kadar kilolu kadınlar begenilirmis. Şimdi zayıflık moda. 10 yıl öncesinde kılsız erkekler modaydı, şimdi kıl moda oldu.

Valla "Blacked" sitesindeki kadın modellerin çoğu rus. Bu sanırım bir fikir vermiştir.

farkli olan tabii ki cekicidir ancak ruslar gibi dunyanin en irkci milletlerinden biri icin bunu istisna tutabiliriz.

1-hayir
2- sıçtırma eski sevgiline şimdi

1. Hayır
2. Arkama bakmadan giderim.

1)Asla
2)onu da eskilerin arasına yollarım

1.hayır
2.hiçbir şey yapmam

1. Hayır.
2. Üç hayırla uğurlardım.

1- bir kere yaptim, engelledi uhasduahsda.

Bazı sorularınız beni gerçekten sinirlendiriyor.

1-Beğenmiyorum bakmıyorum. Bakacak olsam eski olmaz.

2- ben bakmıyorum ne yapıyor nasıl kullanıyor sosyal zerzavatları. Ben kullanmıyorum hiçbirini. Ama öyle bir şey görürsem çok dağıtırım etrafı sanırım.

Cevaplarım takip etmem, like atmam atanı da atarım hayatımdan.
Ama size bir sorum olacak;
Hocam yaş farkı var, ten uyumu yok, biriniz dul diğeriniz bekar, ha bir de exinin dibinden düşmüyorken hala hayatından çıkartmama sebebin nedir?

1- beğenirim ne olacak ki, gönderiyi beğenince "ne olur geri dön" mü demiş sayılıyoruz?
2- umrumda olmaz, kız arkadaşım eski sevgilisiyle takılıyor bazen. restoranlarına gidip yemek falan yiyor. kafasında bin tilki dolaştığını düşünmüyorsam gönlüm rahat olur çünkü ben de öyleyim. geçenlerde eski sevgilime bir kitap verdim ve herhangi bir aynı cins arkadaşıma karşı ne hissediyorsam ona karşı da öyleyim. birer kahve içtik dağıldık. o da benim tüm gönderilerimi beğeniyor çünkü kimse karaktersizlik yapmadı ayrılırken ve ayrıldıktan sonra. ancak öyle bir durumda buna dikkat ederdim.

1. eski sevgililerimle hiçbir sosyal mecrada takipleşmem
2. ayrılma noktasına getiririm ilişkiyi. Ayrılamıyorsam bile kendimden bir süre mahrum ederim.

Bu kitaplara bir göz at derim.

İyi Hissetmek.
Müthiş Psikoloji - Hayır Diyebilme Sanatı.

Babanin sirketinden cik bir sure, baska yerlerde yogrulman lazim. Sonra donersin.
Simdi konforbalonunu patlatman lazim yoksa ilerde cok sikinti cekersin, sana kalan sirketi zor ayakta tutarsin..

Babanin sirketinden cik bir sure, baska yerlerde yogrulman lazim. Sonra donersin +12156

Simdi konforbalonunu patlatman lazim yoksa ilerde cok sikinti cekersin +12156

Abim, gel yardımcı olursun demişti. 3 gün gidip, 4. gün gelemem demiştim. Sene sonunda, bir firma işe başladım. 6,5 sene oluyor. Burada gördüklerimi, karşılaştıklarımı, edindiğim tecrübelerimi abimin yanında göremez, karşılaşamaz, o tecrübeleri edinemezdim.


Özgüvenim düşük demişsiniz; bu Özgüveni kazanmak. Geç değil. Bununla birlikte değişmek uzun süren bir süreç. Bugün yaptıklarınızı, olumlu geri dönüşlerinizi sonradan alacaksınız.

bu nasıl iş diye düşünüp de bakmış olabilir. kendisine sorun

Ben de yazdim simdi ama google gorsellerden hicbir sey anlasikmiyor somut ornek gormek istemistir baya normal bence

femboy u ilk defa duydum bu ne diye aratmış olabilir

Kadınsı erkek işte arada ben de bakıyorum, heterospor

kendisine ne olduğunu sorup cevap almadıkça yapacağınız her çıkarım ilişkinize zarar verir. ben yıllarca 4chan gibi ortamlarda dolaştım birisi bilgisayarımı açıp neymiş lan bu diyip bir 4chan linkini açsa değil eşcinsel, insan olmadığımı bile düşünebilir lakin inanılmaz ufku açan güvenli şeyler de mevcut burada merakımdan takılıyorum.

Anında ayrıl bacım. Bu erkek sana yaramaz. İnternette böyle şeyler aramak ne bileyim çok sıkıntı.

(Sen de bu iyiliğimi unutma kardeşim. Seni bi psikopattan kurtardım.)

kiz arkadasimin arattigim kelimeyi arastirip, sitelerde sordugunu ogrensem 2 dk durmazdim. bence de ayril, kurtar onu.

erkek arkadaşım dediğin adamın arama geçmişine ulaşabiliyor ama cinsel yöneliminden bihabersen, ayrıl coco. bu ne saçma iş

erkek arkadaşının arama geçmişini kurcalama hakkını nereden aldın öncelikle, mahremiyet ihlali yapmışsın zaten başta, kocan da olsa mahremiyetine saygı duyman lazım, "senin özelin yok hepsi benim" diyen birini hatırlattın bana.

açık iletişim kurmalısınız karşılıklı. ben femboyu merak ettiğimi sevgilime söyleyemeyeceksem kime söyliycem? ha hiç paylaşmama hakkı da saklı, o ayrı.

sizin de bunu nasıl öğrendiğinizi bir kenara koyarsak (kurcalamıyorsunuzdur umuyorum ki), aynı şekilde kendisine sorabiliyor olmanız gerekir. ama yargılamadan, utandırmadan, suç yakalamışsınız gibi değil. zira haddiniz ve hakkınız değil bu sevgilisi olsanızda. böyle bir ilgi alanın varsa benimle paylaşmak ister misin, ben bu tarz konularda birbirimize açık olmamızı çok isterim gibi gibi. o zaman haz mı alıyor, sadece merak mı vesaire öğrenmiş olursunuz. diyorsanız ki haz almasını geçtim merak etmesi bile bana uymaz, o zaman burda da sormanız anlamsız bunu, sonuç belli zaten kafanızda.

nahtoderfahrung +1

İnternet geçmişini bırak sadece geçmişte izlemiş olduğu porno videoları veya aratmış olduğu şeyleri taksaydık direk nüfusun %90 nı elenirdi partner adayı olarak.

Garip gelecek belki biliyorum ama femboy videolarını fotoğraflarını düzenli bile takip etmesi gerçek hayatta bunlara ilgi duyduğuna yeterli kanıt olmaz. Sadece saçma bir fantazi olabilir. Çok merak ediyorsanız kendisini sorgulayın. Ama rencide edici olmayın çünkü özel hayatına giren sizsiniz.

- Bilmiyorum neden böyle, kız oldugumdan mi yoksa annem beni sadece 2 ay emzirmis hasta olduğum için, bağlılık mı gelistiremedi acaba?

ilk secenek.
edit: ve senin buna karsi bir sey yapmaman. muhtemelen "nasil olsa 22 yasinda kiz, yarin elin ogluna gidecek" kafasi var annede. bizde de var boyle akrabalar. adamlar 50lerde, 60larda almanyaya gitmisler. 3 kusaktir oradalar, cocuklarin hepsi almanya da iyi yerlerde okumus insanlar ama bazilari kendi kizini hizmetci gibi kullanip zerre kadar saygi duymuyor. oglanin yedigi b**lar halici doldurur ama her daim kizi ezerler.

Kız olduğun için +1

Abin "görevi" olmadığı halde yaptığı için aklında kalıyor, ama senden o konuda beklentisi daha yüksek olduğu için bir şey yapmıyormuşsun gibi geliyor.

Güzel yemek olayı abin evde değilse geldiği zamanlarda heyecanlandığı falan içindir, orası normal. Sen evden ayrılıp ara sıra eve gitsen sana da aynısını yapar.

genelde anneler oğullarına daha bir düşkün olurlar, babalar da kızlarına. istisnalar var tabii ki ama genelde böyle oluyor.

ben de 22 yaşındayım, 2 yaş büyük abim var. öyle çok olmasa da temizlik yaparım ama abim eline bir süpürge alınca hemen "bak erkek çocuğu olduğu halde temizlik yapıyor,sen?" der. sanki hiç iş yapmıyormuşum gibi. ayrıca yine dediğin gibi evde her zaman aynı şeyler pişer ama abim gelince kıyma alınıp köfte yapılır. eski insanların zihniyeti işte, onlara göre kız çocukları köle gibi çalışıp hizmet edecek, erkek çocukları da paşa gibi keyiflerine bakacaklar. he de geç. ben artık takmıyorum.

Kiz cocuklar hizmetci, erkek cocuklar gercek evlat oldugu icin. Zihniyet boyle, yapacak tek sey sizin kendi cocuklariniza bu sekilde davranmayip bu zihniyetin degismesine katki saglamak.

Erkek olmasi
Ilk goz agrisi olmasi
Oedipus kompleksi-tersten

sorunuzun dogru bir yaniti olabilir mi? muhakkak. ama bu dogru cevabi ancak siz verebilirsiniz gunun birinde. bir baskasinin bu soruya verecegi cevaplar varsayimlar, sahsi deneyimler, belki okunmus izlenmis bir kac materyal uzerinden kurgulanacaktir. belki sizin yaninizda olmak isteyen, destek cikmak isteyen bir dost size hak verecektir, belki bir baskasi anneye oyle denir mi diye kizacaktir size. bunlarin hicbir ehemmiyeti yok. onemli olan sizi uzen, caninizi sikan bu konu hakkinda sizin nasil bir tutum sergileyip bundan sonrasi icin ne yapacaginiz. ebeveyn evlat iliskisinde duygusal bag/yakinlik standart donanimda geliyor gibi dusunuluyor. ozellikle bizim kulturumuzde. ancak cocukluk genclik travmalari da maalesef en cok aile icerisinde yasaniyor. ve yine maalesef ki sanilandan cok daha yaygin bir sekilde goruluyor.
sorunuza iki kitapla cevap verecegim. ikisi de tam olarak sordugunuz soruya ufuk acici cevaplar veriyor diye dusunuyorum. umarim okudugunuzda sorunuza cevap bulma yolunda basarili adimlar atmis olursunuz.
olgunlasmamis ebeveynlerin yetiskin cocuklari - lindsay gibson
insan olmak - engin gectan

Ne yazık ki cinsiyetiniz ve ben de eklemek istiyorum onlarla yaşadığınız için

Gelecek yıl okulunuz bitsin ayrı eve çıkın. Evlenmeseniz de ayrı eve çıkın. Çok değerli olduğunuzu anlayacaklar. Ben üniversite ilk yaz tatilinde yanlarındaydım, erkek kadın fark etmeksizin sorun oluyordu, daha sonra arkadaşlarla tatil falan derken çok az uğrar oldum ve değerim gittikçe arttı.

Yukarıda biri iyi demiş. Siz çocuk isterseniz erkek çocuğunuzla kız kardeşi ayrı tutmayın.

Işiniz olup eviniz olduğunda siz de annenize anlayacağı deyimlerle bir iki alttan laf söylersiniz, bir daha da öyle şeyler yapmaz. Örneğin, annem de "el iyisi", benim bir şeye ihtiyacım olur elini kipirdatmaz, hala yemek yap ev işi yap der, bir yabancının bir şeye ihtiyacı olsun bizi bırakır ona koşar de. Onlara bizim dedikodumuzu yapar bir de, deyin yüzüne karşı. Ama kavga etmeyin tabi.

Konudan bağımsız bonus: Şu et sevgisi da çok abartılıyor. Onlarca güzel sebze yemeği var. Bence et pahalı olduğundan insanlar süper bir şey diye sartlanmış. Bir gün mercimek 100 lira olsa, oooo mercimek süper diye insanlar begenmeye başlayacak gibi :)

Direkt Etin Cinsel Politikası gibi bir giriş yapmışsınız. (Okumanızı öneririm.)
Çoğu evde etli yemek erkeğe gider. Etli yemeğin en etli kısmı erkeğe gider hatta.

Cinsiyetçi anne işte. Hepimizde var. Standartı bu o kuşağın.

Sorsan asla öyle bir niyeti yoktur, sinirlenip reddeder. Erkek çocukları bir gün yatağını toplamış ya da ev işinde aktif bir rol oynamış olsun, on yıl anlatırlar. Kız çocuğu küçük yaştan itibaren ev işinde rol oynamazsa olmaz. Zorundadır çünkü.

İyi hissetmediğiniz, ait hissetmediğiniz bir yerde, aile evi olsa dahi kalmamalısınız, yoksa çok büyük özgüven ve özsaygı sıkıntıları yaşarsınız. Tabii ki benzerlerini yaşadım ve en hızlı şekilde ev ile arama fiziki mesafe koydum. Tek yolu bu.

Bu çocuklarınıza kadar yansıyacak bir tutum. Hazırlıklı olun.

kız olduğunuzdan dolayı ne yazık ki.

ailedeki tek erkek torunum ve sadece teyzem var.

o yüzden her ne kadar ilk torunum diye yerimin ayrı olduğu iddia edilse de bence erkeğim diye el üzerinde tutuluyorum.

çok çirkin bir şey ve anneanneme de bunu açık açık söylerim her zaman.

Hoş diğer torunlara kıyasla kesinlikle daha fazla vakit geçiriyorum anneannemle ama işte bu diğer torunlara yaklaşımından da kaynaklı olabilir elbette.

Ayrı eve çıkın bence de. Ev işlerine elinizi sürmeyin. Kadınım, yaş 26. Şuna eminim ki kendimi ev işlerine harap etsem annem beni daha çok sevmeyecekti. Ya da maaşımı alınca anneme ve babama maaşı vermek beni daha değerli yapmayacaktı. Protesto edin. Annemle babamı çok severim. İkisini birbirinden ayırt etmem. Ama onlar beni daha çok sevsin diye hiçbir işin altına girmedim. Temizlik, yemek yapma, ütü vs benim işim değil evde, annemin işi. Ya da evi geçindirme derdi benim değil babamın derdi. Bu arada normal ortadirek bir aileyiz. Babam emekli, annem okul varken kantincilik yapıyordu. Çok şükür borcumuz yok hiç ve Karadenizliyiz biz toplattığımız çaydan gelir geliyor belli bir meblağ babama. Gelirleri bu kadar. Maaşım şimdiki gelirlerinden yüksek yani. Ama hiç ellerine para saymadım ki istemezler mesela. Bugün siz çalışmaya başlasanız ve maddi olarak yardım etseniz dahi yine de abiniz daha kıymetli olur bana öyle geliyor.

Anne ve babanız da olsa bazı konularda prensipli olun ve mesafe koyun. Annem ev işi yapmadığımı söylediğinde yaptığım işleri beğenmediğini hatırlatıyorum. Bir şey diyemiyor mesela.

Benim de bir erkek kardeşim var. 20 yaşında. Okuyor ama savruk bir hayatı var. Aşırı para harcar. Tatile gitmek istedi. Ben asla para vermedim yardım da etmedim. Annemle babam ödemek zorunda kaldılar.

Sınırlarınızı çekin. Anneniz iş yap dediğinde dersim var diyip ders çalışın. Arkadaşlarımla buluşcam diyip dışarı çıkın. Onlar size gidici nasıl olsa bu evden gözüyle bakıyorsa siz de o şekilde davranın.

Bağlılık geliştirememekten değil, cinsiyet ayrımcılığından. Ve bu travmalar insana seneler geçse de vuruyor. Bir arkadaşım dedi ki "Babam eve geldiğinde karşılar boynuna atlardım, bena söylediği ilk söz "kardeşin nerede" olurdu". Böyle yetiştirilmiş bir kızın evlense de evlenmese de ne erkek kardeşine ne de anne-babasına sevgi duyması mümkün değil. Ancak ana-baba yaşlanınca kim bakacak onlara? Zırnık değer vermedikleri kızları mı, yoksa canım oğullarının eşi el kızı gelin mi?
Konuşsanız da değişecek şeyler değil bunlar ama illa ki bir ara (ve tekrar tekrar) bu tartışmayı yaşayacaksınız ebeveynlerinizle.

İlaveten tersten Oedipus kompleksi demiş baldur. Kesinlikle katılıyorum. Erk merkezi yaşlandıkça babadan oğula kayıyor ve kadın erk sahibine yakın olmak, kontrol etmek istiyor. Sizin için üzülüyorum ama abinizle / erkek kardeşinizle evlenecek kıza daha fazla acıyorum.

merhaba, yemek yapma olayına geldim.

ben de uzakta okudum ve yine ailemden uzakta çalışmaya devam ediyorum kardeşim ise onlarla beraber kalıyor -bir süre o da uzakta okumuştu- ve ben ne zaman gelsem sevdiğim yemekler yapıldığından anneme takılıp duruyor. iki kız kardeşiz, aramızda da üç yaş falan var. cinsiyet vs. ile alakalı değil yani, sadece uzakta olanı özleyip değer verdiklerini gösteriyorlar/eve gelince mutlu etmek istiyorlar :)

e tersi elektra kompleksi iste. ama size boyle geliyor da olabilir. olabilir de olmayabilir. su aralar mesela kiz cocugu populer.
kiz cocugu oyle kiz cocugu boyle kiz cocugu olmayan babayim demesin. kizlar babaya cok duskun.
ilk cocugum erkek ikincisi kizdi. kizin dogumuna kadar evde hayvan besledigimizin farkinda degilmisiz vs vs. bu isler boyle.
cok eskiden cok cok eskiden yine kadinlar revacta idi sonra erkekler oldu simdi gene kadinlar oluyor yavas yavas.

biz iki erkek kardeşiz. eskiden babam sürekli ev dışında olurdu o eve gelince sevdiği yemekler yapılırdı. abimle anneme laf atardık kocasına nasıl da bakıyor diye. sonra babam emekli oldu abim yurtdışında çalışmaya başladı abim türkiye'ye geldiğinde abime hürmet sevdiği yemekler hazırlanır oldu. babamla abim üzerinden anneme laf attık. şimdi. ben de dışarıdayım babam anneme laf atıyor. çocuklarına nasıl da bakıyor besliyor çocuklar eve gelmese biz hiç bunları yemeyeceğiz diye. kadını boş yere şaka ile karışık üzmüşüz.
bu arada annemler 5 kardeş bir tek dayım var onlar da anneannemin dayımı hep el üstünde tuttuğunu söylerler. dedem de en cok teyzemi severdi. kısacası olabilir deeeee olmayabilir dee. olanı da var olmayanı da var. size çok büyük zararlı şekilde geri dönüşleri yoksa fazla takmamak lazım.

Bizde de tam tersi 3 kardeşiz ilk kız bur oglan ben abla ve birde küçük kardeş erkek ama bizimkiler de ortanca kız kardeşe böyleler. Söylediğinde direkt bağırarak savunmaya geçiyorlar biz ayrım yapmayız hepiniz birsiniz. Birsek erkek kardeşim ve ben nasıl hissediyoruz bunu? Böyle dediğinde de eee o işte çocukluktan beri biraz huyluydu onun üzerine düştük. Huylu dediği de ağlayarak, duygu sömürüsü ile vs. Duygusal yönden bunları kandirmasi.
Çok söyledik çok yaşadık aynı şeyleri, sonra bir zaman geliyor ve artık söylemekten bıkıyorsun gözlerinin içine bakardık bizimle ilgilensinler konuşsunlar diye. Şimdi ikimiz de ortanca kardeşe Bilendik erkek kardeşim öylesine de olsa konuşuyor ama ben yıllardır konuşmuyorum.
Yıllarca çalıştım babam bekledi ki maaşımı ona veriyim vermedim, annem ne yaparlarsa yapsınlar büyük olduğum için kardeşi ve onları hoşgörmemi bekledi görmedim. Erkek kardeş bizden 12 yaş küçük ona yapsalar ayrımcılığı anlar kafamda mantıklı bir nedene oturturdum ama benden sadece bir yaş küçük kardeşe tapmalarina dayanamadım. Benim de hatta bizim de anne baba ilgisine ihtiyacımız vardı hala annem her konuştuğumuzda illa ara konuş der neden dediğimde çok üzülüyor der hala onu düşünüyor yani.
Zor yani zor sanırım bu durumu burada en iyi anlayan benim. Yıllarca gördüğüm muameleyi kimse görmemiştir bir şey dediğimde de sen kiskaniyorsun oldu.
Kıskandım ya da haksızlığa karşı çıktım diyelim bu benim hakkım degilmiydi?
Şimdi bir kızım var sırf bu yüzden bir kardeşi olmayacak.

Bizim ailede tam tersi. Annem sizinle yaşıt kız kardeşime laf bile ettirmiyor. Detaya girmeyeyim ama cinsiyetle alakalı olmayabilir.

normalde böyle bir platformda bu derece detay anlatmam ama şu an içinde bulunduğun ruh halinde kendini yalnız hissetmemen için bazı detayları paylaşmak istiyorum. ben doğunca kız çocuğu bu emzirme ölsün denilmiş ve hiç emzirilmemişim. bütün çocukluğum ve ilk gençliğim bu hikayenin bana kundakta terste çevirdik nefessiz kal diye, emzirmedikte ama ölmedin şeklinde kendilerince şaka yapılmasıyla ve hatta sitemiyle geçti. eve alınan o dönemin pahalı yiyecekleri sadece abim yesin diye kilit altında tutuluyordu. yemek ayrımı o derece barizdi ki kendi paramı gani gani kazandığım dönemde bile içgüdüsel olarak sadece tavuğun kanadını yemeye devam ettim bir süre. kafam gözüm yarılacak derecede fiziksel şiddeti, abi okumadığı ama ben hep takdirle geldiğim için onu küçük düşürüyorsun diye sürekli okuldan alınmamı vesaire saymıyorum bile. yatardım abim kalkardım abim konuşulurdu, bu arada kendisi de kumar oynayan, sabaha karşı eve gelip akşamstü 5 e kadar falan uyuyan bir tipti. ama herkes tapınırdı ona. sonra vefat etti, vefatındaki karmaşayı da fırsat bilip lise sonda evden ayrıldım ve bir daha asla o eve ziyaretler haricinde dönmedim. uzaktan bile zehirlemeye devam ettiler ama kontrol altına aldım bir süre sonra. tamamen kendi yaşam duruşumla ve vicdanımla alakalı olarak anneye bakım gerektiğinde yanıma alıyorum, para desteği sağlıyorum, gidip gelip evin eksik gediklerini hallediyorum ama asla anne sevgisi hissetmedim, hissetmiyorum, hissetmek zorunda da hissetmiyorum. nefrette etmiyorum, kendisine hesap falan sorup yüzleşmiyorum da. o kadar yaptığı şeyin farkında değil ki, konuşmak, derdimi anlatmaya çalışmak, özür dilerim kızım bilemedim demesini beklemek boşuna zaman kaybı geliyor. çok uzun yıllar önce kendi içimde hallettim zaten bu hesaplaşmayı. zaman içinde olgunlaştıkça, bu toplumsal yapıda kadın olarak yaşadığın deneyimler arttıkça, onun bunu hangi motivasyonla yaptığını anlıyorsun (ama hak vermiyorum o ayrı), araştırıp okudukça altında yatan psikolojik gerekçeleri çözüyorsun. bu "ama ana babanın hakkı ödenmez" ağlaklığından da hiç hoşlanmıyorum zira benimkine benzer milyon tane hikaye olduğunu biliyorum, dinliyorum, şahit oluyorum. her çiftleşip üreyen ebeveyn olmuyor maalesef.

çalış çabala, gerekirse okulunu dondur çalışıp para biriktir ama o toksik ortamda yaşamaya devam etme. imkanların elverdiğinde de bu konuda uzman desteği al, bütün hayatına yayılmasına, senin iç dünyanda kökleşmesine izin verme. bugünki mental sağlığımı, kariyerimi, yaşam enerjimi, iç huzurumu geçmişte bir cesaret aldığım bu evden ayrılma kararına borçluyum.

önerilen kitaplara ek olarak boş ayna kitabını da tavsiye edebilirim.

sen kıymetli ve önemlisin. adı anne bile olsa senden başka hiç kimse senin kıymetini belirleyemez. kendine lütfen şefkat ve sevgi göster ve asla kendini erkek kardeş ile kıyaslama, sevgi dilenmek için çabalama. hiç bir koşulda sonuç alamayacaksın. bu gerçeği ne kadar hızlı içselleştirebilirsen o kadar hızlı yol almaya başlarsın.

mutlu ol.

Mümkün değil. İnsan beyni yeni yüzler yaratamaz. Hayatın boyunca mutlaka görmüşsündür o kişiyi ama yüzünü hatırlamıyorsundur. Beyninin bir yerine işlemiştir.

Ne kadar doğru bilmiyorum ama görmediğin birini rüyanda göremezsin diye duymuştum.
Hatırlamıyor olmak görmemek anlamına gelmiyor.

kesin görmüşssündür. bilinçaltın onu çıkartıp önüne koymuştur. her gün dediğine benzer saçmalıkta rüyalar görüyorum artık sıktı yani. tanımadığın insanları görmek çok da şaşırtıcı değil benim açımdan.

rüyamızda gördüğümüz birini daha önce görmeme ihtimalimiz hiç yokmuş. yolda bir yerde mutlaka bir saniyeliğine de olsa gördüğümüz bir insanı görebilirmişiz. ben de yaşamıştım böyle bişey ama üstünde durmadım :D

Evet oldu. Sonra nerde bu adam diye üzüldüm falan. Ama denildiği gibi beynimiz yeni bir yüz yaratamıyormuş.

Valla ben de gördüm ama kesin sokakta mokakta gördüğüm bi tiptir yani. hergün binlerce insan görüyoruz.

10 rüyamdan 9'u gerçekte tanımadığım insanlar ve bilmediğim mekanlar içerir. Dediğin gibi de gördüklerim oldu. 1 güne acısı geçer üzülme swh.

Beyin yeni yüzler yaratamaz ama şimdi sosyal medya sayesinde farkında olmadan birsürü yüz görüyoruz. Ben de bunu çok düşünüyordum yav nerde gördüm acaba diye sonra gereksiz ve mistik bi anlam yüklememe gerek olmadığını gerçek hayatta karşılaşmama bile gerek olmadan bi ton yüzün ister istemez hafızama kazındığını fark ettim.

thispersondoesnotexist.com

gibi bir site varken, bilgisayarlar bunu yapabiliyorken beynin bunu yapamaması çok saçma. beynin hiç görmediği bir yüzü yaratamadığı savı onedio gibi dandik sitelerden çıkıp büyümüş bir mit. rüyalar aleminde hiç görmediğimiz şeyleri görebilir ve yaratabiliriz.

evet yıllar önce böyle bir rüya gördüm adamı görsem hala hatırlayabilirim. ama öyle biri yok etrafımda.

Abi git görüş. Normalde böyle şeyleri hiç yapmam ilk kez oluyor gibisinden gir muhabbete. Ordan yürür. Bir sürü ortak nokta yakalarsin. Şimdiden kolaylıklar. Görüşme sonrası güncelleme isteriz.

Ustunde ne var nedir ya :/
Su anda bulundugu yerle ilgili soru sorun vs.
bulusana kadar biraz idare edin, donrr donmez bulusun. Isinden bahsedin

sen biraz basla, zaten onun konusmasi lazim. sonra sen sus o konussun.

yeni tanıştığın kişiye sorulacak tonla soru var. o sorular başka soruları hikayeleri beraberinde getirir zaten.

ya bence hiç tanımadığın biriyle sohbet konusu üretmek daha kolay :D herşeyi sorabilirsin saygı çerçevesinde. amaç birbirini tanımak neticede.

estağfurullah, ruh hastası demeyelim de...

Ruh hastası demezdim ben. Daha çok şey gibi duruyorsunuz.

Bence doğru kişiyi bulunca değişmez.
Sonuçta bunu yapa yapa bunu karakterin haline getiriyorsun ve bu doğru kişiyle geçmez.
Bundan rahatsizsan bir şekilde cozmelisin yoksa doğru kişi dediğinle Karşılaşınca ilişkin boka döner. Hatta belki de doğru kişilerden biriyle karşılaşmış bile olabilirsin

Ha bu arada hadi içiniz rahatlasın. Size şey dedim ama ben de sizin gibi erkek seyiyim. En sevdiğim yandım bittim kul oldum dediğim kızı bile aldattım. Ama ben şuna bağlıyorum bunu. Belki sizde de benzer bir hikaye vardır. Bi kız vardı hiç aldatmadım. Hiç yalan söylemedim. Her zaman sevdiğimi sonsuza kadar seveceğimi ve aldatmayacagimi biliyordu. Hoşlanmadı bunlardan garibim. Ondan sonra da iflah olmadım. En ufak ihtimali bile degerlendirdim.

Çok eşli olmak istemek, açık ilişki yaşamak istemek bir problem değil belki kendini keşfediyorsun fakat ilişkide olduğun kişinin de bundan haberdar olması birlikte karar almış olmanız olması gereken

Bunun yanında bağlanma sorunların olabilir, güvenli bağlanma, kaygılı bağlanma, kaçıngan bağlanma türlerini bir araştır istersen

hic aldatmiyor, rahatsiz edici davranmiyor olsan aldatila aldatila ve senin yapmayacagin davranislarla karsilasip haksizliga ugraya ugraya kafayi yiyecektin yine problemli ve ruh hastasi olacaktin

Bu biraz karakterle alakalı bir durum. İyi bir insan değilsiniz. Siz bu durumda aldatmayı, yalan söylemeyi, arkadan iş çevirmeyi, birini kandırmayı çok normalleştirmişsiniz. Bu şekilde güzel, sağlıklı bir ilişki yaşayamazsınız, ne sevilebilir ne de sevebilirsiniz.

Yaptıklarınızın yanlış, kendinizi vicdanen rahatsız, pişman hissettiğinizi yazmamışsınız. Yani sizin için ortada bir yanlışlık yok. Üstelik kendinizi haklı dahi gördüğünüzü belirtmişsiniz.

Yaptıklarınızı erkek arkadaşınızdan/sevgilinizden saklayıp, bencilce onun size sadık olmasını, ilişkinize dair sorumluluk almasını beklemeniz çok acımasızca. Bu acımasızlığın, birini kandırmanın haklı yanı, bahanesi, psikolojik rahatsızlığı olmaz. Hele olanların farkındayken.

Benim bu şekilde davranan tanıdığım bir kız var. Aynı sizin duyurunuzda yazdıklarınız gibi biri. O kızın hayatında hiç gerçekten mutlu olduğunu görmedim, düzgün arkadaşlık ilişkisi yoktu, ailesiyle ilişkisi kötüydü. Kendisi de kötü bir insan.

Açık ilişki yaşayacak olgunluğa da sahip değilsiniz. Bu durumdan huzursuz rahatsız, pişman olmadığınız için sizin ilişkiler hep bu şekilde devam edecektir. Bu haldeyken de hayatınıza doğru kişi girse fark etmezsiniz ki. Zaten onunla da benzer ilişki yaşarsınız ve yine aynı döngüyü yaşarsınız.

Hadi diyelim tercihin böyle çok eşlilik bilmemne, o zaman klasik ilişkilerden uzak durman lazım. Kendi istediğin ilişki tarzını baştan söyleyeceksin. Aldatmak kandırmaktır. Gözü görmeyen adam size 5 lira yerine yanlışlıkla 200 lira uzatsa bu durumdan istifade etmektir aldatmak. Bi de bu duyuruya cevap verenlere sitem edeceğim: sanki herkes birbirini aldatıyor imajı çizmişsiniz, yazıklar olsun.

@kahir ekseriyet biz öyle birşey mi dedik toptan yargıladın bizi

@Kahir ekseriyet ya sadece duygusal ilişkilerimde böyleyim işin tuhaf tarafı. Yani ticarette aşırı dürüstüm mal satarım, kusurunu söylerim. En ufak şeyi bile anlatırım ki hak geçmesin. Sokak hayvanlarına her gün bakarım. Yaralı görsem özel veterinere götürürüm asla kaçınmam. Ama duygusal ilişkilerde böyleyim maalesef. Hatta insanlar duygusal ilişkilerdeki dengesizliğime ve duygusuzluğuma şaşırır. Asla canım cicim yapmam ama ayrılınca kahrolurum filan gerçekten ben bile kendimi anlayamıyorum...

Sigmund frued abiye dayanarak arkasında travma/travmalar olduğunu düşünüyorum. Belki bir ilişki terapisti iş görebilir.

Yalnız benim takıldığım nokta şu: karşıdaki kişi size göre, ne tür hata yaparsa yapsın aldatıyor musunuz?
Yani o da başkalarıyla flörtleşti ben de flörtleşti? yoksa bugün istediğimi yapmadı dur şunu bi aldatayım mı diyorsunuz.

Konudan bağımsız olarak flörtöz ve “aslında samimiyim beni yanlış anladın” kızı mısın?

Sadece sevgi açlığın var. Çok sevilmeye ihtiyacın var. Şefkatle şehveti yüksek dozda yaşatacak ilk adamda normallesirsin. Yarım aşklar yerine bir tam aşka ihtiyacın var.

@freebird5406_2: genel olarak öyle bi intiba oluşmuş, herkes öyle demedi tabi.

@esinsin: ilişkiyi de bi ticaret olarak gör o zaman :d

Çevreni değiştir. Etrafın ucuz karekterli insan dolu muhtemelen.

@Unde bach canim mesela bakıyorum instagramdan yeni birini takip etmiş gittiği bir yerden filan o zaman diyorum hakettin.

@Kahir ekseriyet hahahahhaha göremiyorum

@luluki ya çevremde benim gibi birisi yok

@deer hunter umarım...

Hey dostum, evet sen bir ruh hastasısın. Hakaret değil, gerçekten öyle. Yani tedaviye ihtiyacın var. Benim kız arkadaşım da senin gibi saçma kıskançlıkları var ve anlam veremiyorum hareketlerine. Beni aldatıyor mu bilmiyorum ama onu doktora götürdüm iki kez, psikoloğa. Psikoloğa olanları anlattığımda, eee ne var seven kıskanır dedi be ben de psikoloğa başka bir psikoloğa gitmesini önerdim.
Şimdi eğer bana sorarsan, senin probleminin kaynağı çocukluktan geliyor. Çocuklukta yaşamış olduğun güvensizlik ve intikam hırsının kaynağını bulduğun zaman ruh hastası olup olmadığının da cevabını bulmuş olursun.

Ha ikinci bir ihtimal de Çirkin bi kızsındır. Nasıl olsa beni bırakacak, o beni bırakmadan ben başka flörtlere, onlar da beni bırakacağı veya sadece beni cinsel bir obje olarak gördükleri için benle beraber olduğundan yine başka flörtlere atlayayım diyorsundur.

ruh hastası değilsiniz, bağlanma sorununuz var.
terapiye gidin.

Sadece anlattiklarindan yola cikiyorum, bir tur kendini korumaya alma refleksi gelistirmis olabilir misin? Hemen suphelenip aldatiyorum demissin, sanki yasadiklarindan ve tanik olduklarindan yola cikarak ne olursa olsun, kim olursa olsun bir gun aldatilacagin hissi, kimseye guvenmeme hissi olusmus sende gibi geldi. Uzulmekten ve hayal kirikligi yasamaktan korkup once ben aldatayim diyor olabilir misin?

@palmtree evet bence tam olarak böyle ama bu düzelmez mi ?

Hayır sen sadece güvenilmez ve sadık olmayan birisin. Arkadaşlarını çevrelerini değiştirmek konusunda uyarmalısın.

Özgüvenin aşırı düşük muhtemelen. İşinde gücünde başarılı olmaya çalış. Kendine saygını geliştir.

çok eşli olabilirsin belki ama tabi işin içine "aldatma" (kandırma, yalan söyleme) girdiği için yine adil olmayacaktır.

belki tombala olur ve doğru kişiyi buldum algısı ile bir daha böyle şeyler yapmayabilirsin. ama düşük ihtimalli bir tombala olacaktır. büyük ihtimal, doğru kişi olduğunu düşünsen bile, zihnin zamanla seni maniple edecek, "doğru kişi olmadığını" kurmaya başlayacaksın ve yine aldatmayı meşrulaştıracaksın kendin için.

terapi öneriyorum.

not: herkes, herkesi aldatmıyor.

Ben yazdım sandım.
öyle salakta salakta takılıyorum vallahi hiçbir şey yaptığım yok belki işe yarar bir şeyler yazarlar takipteyim.

aynı durumdayım, yaşadığım şehir, çalıştığım iş, alışkanlıklarım hiç biri istediğim gibi değil. köklü bir değişim arayışındayım fakat bir türlü doğru şartlar oluşmuyor. önce farklı bir şehirde iş lazım daha sonra biraz iradeyle çeşitli alışkanlıklar edinmem lazım. o itici güç bir gün gelecek.

Ben varım. Ama yapmiyor değilim. Yapamiyorum. Mevcut işim beni o kadar yoruyor ve bunaltiyor ki kendim icin yapacağım şeylere enerji/vakit bulamiyorum. Kendimi harekete geciremiyorum. Hadi bunlar oluyor yetmiyormus gibi bir de yapmiyorum diye surekli bir suçluluk hali ile günleri geciriyorum.

Evli değil ve çocuğunuz yok ise engel olan şey nedir ?

İnsanlar şunu unutuyor. hayat 1 kez size veriliyor ve bunu başkası için harcamak sadece vakit kaybıdır. Hayat demek; 4 duvar, üremek, para kazanmak, daha büyük 4 duvar demek değil. Belli bir yaşanmışlık olur ve artık böyle bir hayat istersiniz o zaman başka.

bir sırt çantası ve cebinize 2-3 bin lira koyup, nereye gideceğinizi düşünmeden dışarı çıktınız mı hiç ? arkadaşlarla falan değil. Tek başınıza kendinizi dinleyebileceğiniz bir kaçıştan bahsediyorum.

çok iyi maaşı olan işimi bırakıp amerikaya yüksek lisansa gidiyorum. yaş 28.

engel olan su:

(bkz: apati)

Ben de senin gibiyim. Cok uzuluyorum bu durumuma bi de. Gun geciriyorum ama boyle. Bazen dusunuyorum, mesela bindigim bi ucak dusmek uzere olsa o an bu pismanligim aklima gelir.
Bilince ragmen hicbir adim atmiyorum/atamiyorum.
Bu isler hep paraya bakiyor cunku.
Yeterli para kazanmiyorum ben. Is degistirsem verilecek para da cok farkli olmayacak.

Mesela isi de birak hadi hayatimi bastan degistireyim, maceralara atilayim desem maddi birikim yok iste. Her sey daha kotuye gitmesin diye yerimde sayiyorum. Buna razi geliyorum.

Her seyin basi saglik diye bi laf var ya, tabi ki cok dogru. Ama bi seyleri degistirmek icin sagligin yaninda para lazim.
Bakiyorum bazi basari hikayelerine, yok risk aldim vs diyorlar. Biraz arastir cogu aileden zengin. E ben de risk alirim oyle bi durumda. Benim de ailem fakir degil gerci ama risklere girecek kadar da degil arkam.

Anca nasi degisimler olur benim gibi biri icin; sismansindir kilo verirsin, asiri zayifsindir kilo alirsin.

İki sorum var;

Peki istediğiniz hayat nedir? Mevcut hayatınızın neresini beğenmiyorsunuz?

Gerçi bu sorular sadece sizin için değil, benim için de geçerli.

Uykumda duyuru girdim sandım. Ben de aynen böyleyim, gün geçiriyorum yukarıdakilerin de dediği gibi. Üzerimde inanılmaz bir atalet ve korkaklık var.

28 yaşındayım. Evlilik yok, borç yok. Kenarda birikmiş çok çok az bir param var.

25 kişin tek bir kişiyi zengin ettiği küçük bir firmada piyasaya göre normalin üstü, yapılan işe göre ise yok hükmünde bir paraya çalışıyorum.

Hayalimde değil, gelecek planımda olan küçük bir şehre yerleşip geçimimi tarımdan sağlama düşüncemi gerçekleştirebilmek için istifa isteğimi belirttim. İstanbul'da zorunda olmayanın ve/veya zengin olmayanın yaşaması akıl alır gibi bir iş değil artık.

Ben de düne kadar sizin gibiydim. Bir noktada atıyor o damar. Sizi de bağlayan bir şey yoksa çok da zor bir karar değil. Kaldı ki emeklilik planları yapabileceğimiz bir düzen ve sistem de yok. Kaybedecek bir şey olmayınca güzel hissettiriyor.

Umarım istediğiniz hayata tutunmanızı sağlayacak bir itici güç veya sizi oraya daha çok çekecek başka bir çekici güç çok geçmeden sizi bulur.

Ten uyumu olur o zaman.
Olmazsa seks hayatınızda biraz eksik kalacaktır bunu da bir şekilde tolare edersiniz. Sanki her şey tam da?
İdeal dünyalarda yaşamıyor ki kimse.

Ha bunu alkollü bir şekilde telafi edemezsin

Olmazsa olmaz. Erken farkederseniz kolay olur. İnternet ilişkisini uzatmadan ne yapıyorsanız yüzyüze yapın.

Herşey bitti bi seks kaldı. Fedakar birini bul ve başla. Gerisi aptal avuntusu.

Bence bunu zorlamak manasız. Ben böyle bir şeyi zorladığımda kendime olan saygımı bir aşama daha yitirdim. Hem karşıdakini kandırmak bence bu.

bu cevabı burda kaçıncı defadır yazdığımı bilmiyorum :))).

kötü bir cinsel hayat bir ilişkinin %95idir, iyi bir cinsel hayat bir ilişkinin %5idir.

@üğpoıuy Tartmak ne kelime kafayı yiyeceğim bir haftadır. Hayatımda bu kadar kaygılandığım bir karar hatırlamıyorum. Tinerciyle tartışmak v.b. yaşadığım olaylarda bile daha rahattım.

Sıradan mutsuz bir aile olsa neyse diyeceğim ama tehlikeli bir aile anladığım kadarıyla. Bir şekilde bu insanlarla yüz göz olacaksın. Bitir gitsin.

işin etik ve vicdani boyutu sizi ilgilendirir ancak boyle fikirleriniz varsa burada anlatacak boyle aksettirecek kadar acayip seyler dusunuyorsaniz hayatinizdaki insana haksizlik etmeyin bence. şu veya bu sekilde kandirilmasin kendisi. ne kadar "normal" bir aileniz ne kadar "normal" bir hayatinkz var acaba.

1 yıl gibi bir sürede sizce bu noktaya gelmeniz normal mi? Yani henüz çok gençsiniz, mezun değilsiniz, iş güç yok, askerlik yok ama ilişkiyi ciddi hale getirmişsiniz. Bence ilk sıkıntı burada. Aileleri bile bu şekilde birbirinden haberdar etmeniz.. Henüz ciddi bile olmayan ilişkide kızın ailesiyle ilgili kötü bu kadar şeyi detaylıca anlatması garip geldi.

Üstelik sizin bu durumu annenize anlatıp, annenizin size ayrıl demesi, ayrılmanızı istemesi çok yanlış. Siz niye ilişkinize annenizi, annenizin kararını katıyorsunuz ki? İlişkinin ciddileştiğini fark etmeden önce, ilişkinin/flörtün başında kızın ailesini ne olduğunu herhalde öğrenmişsinizdir. Eğer anneniz ayrıl diyene kadar kızın ailesini önemsemediyseniz çok garip olur.

Sizin ilişkiniz devam da etse, ilişki iyice ciddi hale gelse bana daha çok anneniz yüzünden sorun yaşarsınız gibi geldi. Bence de ayrılmanız mantıklı.

konu kız arkadaşınla ilgili. o ailesi ile arasına mesafe koyabiliyorsa bir sorun yaşamazsın. evlilik gibi bir düşüncen varsa da kıza en baştan ailesi ile ilgili düşüncelerini ve yakın olmak istemediğini belirtmelisin.

dışarıdan zengin, kültürlü görünen ailelerden de hiç aklına gelmedik sorunlar çıkabilir.

bence tam tersine aileden kopuk ve bağımsızca kendi hayatınızı kurabileceğin bir kişi daha ideal.

@GoodMorningTeacher Dediğim gibi kız o kadar iyi ki benim ailem bu bu diye daha 2. haftadan anlattı. Baktı ki hoşlanıyoruz, bir yerlere gidecek bileyim istedi. Ama öyle güzeldik ki o zaman o kadar dert etmedim. Bu aralar ise kafamı inanılmaz kurcalıyor, beni kaygılandırıyor. Tabii ki şu an ciddi bir şey yok fakat bu 1 sene 3 4 sene olmadan bu kararı almak mantıklı değil mi? Keşke 2. hafta alsaydım o kararı. Bu kadar üzmezdi.

Asıl sorun senin bir yıllık mezun olup 23 yaşında evlilik düşünmen. 26 yaşına gelimce yaşıtların parti parti koşarken sen çocuk bakacaksın, 29 yaşında üniversitedeki kadın arkadaşların ilk kez evlenirken sen yeni bir oturma takımı almak için sabah akşam calisiyor olacaksın. Bir iki kez işten çıkarılacaksin. Çocuklarin bundan en çok etkilenecek. 30 yaşına geldiğinde gençliğin gitmiş olacak. Hayatımı yaşayamadım diyeceksin. Ya boşanma ya karına ihanet ve boşanma. Bence önce bunları düşün. Asıl düşünmen gerekenler bunlar. Iki üç yıl beklesen ne olur ki? Evlilik kaçmıyor sonuçta.

@howfaristhesky Hocam bam güm anlatmışsın. Evlilik olayı zaten minimum 4 yıl sonra olur. Dediğin gibi öncelikle hayatımızı kurmak amaç. Benim burada demek istediğim o kararı en başta alamadım. Şu an acı çekiyorum. Eğer yine alamazsam 4 yıl sonra ki halim ne olur? O kadar yaşanmışlık v.s.

@orpheus ++

Kız ve babası arasındaki ilişkiyi çok anlatmamışsın. Babasının profilini çıkaramadım. Ama anlattığın kadarıyla aile zaten dağılmış. Baba ileride maddi çukurlara düşecek ve kız bunu üstlenmek isteyecekse eğer çok sorun yaşarsınız. Bu durumda en başından konuşmanız lazım. Kötü bir babaysa eğer irtibatı koparmaya hazır olması, anlattığın gibi sadece saf ve başı belaya giren biriyse bunu sizin aileye yansıtmayacağının garantisini vermesi lazım.

Annenin yaptığı yorum çok alakasız. Belli ki düzgün dünürler istiyor o da. Ortada dünür olmayacağı için anneni ilgilendiren bir şey yok.

Sen biraz kendi kendine gelin güvey olmuşsun gibi geldi. Yeni mezunsun, o hala okuyor.. Evliliğinize daha çok var. İleride belki başka bir sebepten ayrılacaksınız. Sebebi kızın ailesi olmasın en azından. Bu travmayı yaşatma ona.

@consee

Siz, anneniz kızın ailesini öğrenip, sizin ayrılmanızı isteyince böyle tutuşmuşsunuz. Üç yaşında çocuk musunuz? İlişkinin, flörtün başında kız size anlatmış ailesini. Rahatsız olmamışsınız. İlişki süresince, o kadar yaşanmışlıklar boyunca kızın ailesi aklınıza gelmedi ama annenize bahsedince sorun oldu.

Hem evlilik için min 4 yıl var diyorsunuz hem de ilişki ilk senesini doldurunca işler ciddileşmeye başladı diye kara kara düşünmeye başladım diyorsunuz. Çok çelişkili.

Siz zaten kızdan ayrılmayı kafaya koymuşsunuz. Sizin gözünüzde ilişkiniz bitmiş. Anneniz de zaten ilişkiye izin vermemiş. Kızı düşünen gerçekten çok seven biri olsanız böyle çelişkili şeyleri bahane etmezsiniz. Kızla ayrılmanız kız için iyi olur.

@GoodMorningTeacher Tanıştığınızda büyülenirsiniz ya hiçbir şey umurunuzda olmaz durum o idi. Anlatılanları göz ardı ettim. Benim de o sıralar sevgiye ihtiyacım vardı ve bu ilişkiye hayır diyemedim. Fakat 1 yıl içerisinde ailesi hakkında bilgi edindikçe ve o yaşanılanları bana anlattıkça soğumaya başladım.

Annem karşı çıktığında 7. ay gibiydi. Anneme de karşı durdum. O aralar kafam çok karışmıştı. İçimdeki ses devam et dedi. Ama şu an biraz daha oturaklı düşününce o gücü göremiyorum kendimde.

Niye ciddileşmesin ki? Daha fazla yaşanmışlık daha fazla üzüntü demek. Emin olun çok sevdim. Fakat kaygılı birisiyim ve kafam ciddi anlamda karıştı.

Daha kötü durumda ailesi vardı hatunun, bu sebeple ayrılmayı düşünmedim. Tarihe not düşülsün.

Emzikten düşmemiş çocuk görüyorum ben. Ayrıl. İlerde ananın ağzına baka baka kızı uzersin.

@elorelia :D Her şey filmlerdeki gibi değil maalesef. Aşk her şeyi çözemiyor.

Atlamadım umarım bir yeri.

Tam olarak neyden korktuğunu anlamadım? Ailesinin ayrı olması mı yoksa babasının borçlu olup ödeme yapması mı? Babasına umursamaz derken tam olarak hangi ihtiyaçlar için para istediğini biliyor musun? Hangi nedenle olursa olsun saygı duymuyorsan senin bileceğin bir iş söz düşmüyor bize tabiki.

Son olarak, babasını gözlemlediğin kadarı ile kızı ile iletişime geçince saygı/sevgi çerçevisinde mi cümlelerini kuruyor çoğu zaman?

Ben biriyle beraber olurken aileyle de beraber olunduğunu düşünüyorum. Kişiler kendisini ailesinden çok izole edip bireysel bir hayat kurmuşsa değişiyor ama şu an evlilik aşamasında kaç arkadaşım varsa hepsi ailelerden dolayı ayrılma noktasına gelip alttan alıp bir şekilde evlenmeye çalışıyor. Ben de çekinirdim ama yaş çok genç +1 aşk her şeyi çözmüyor +1

Gelecek ilişkilerinde ailene çok fazla bilgi verme bence.

@inte17 Sorun net olarak babası. İddia, piyango tarzı para kazandıran şeyler için para istiyor. Arkadaşlarına borç veriyor. Şaka gibi gerçekten. Kızın anlattığına göre babasıyla bir ilişkisi yok. Arada bir telefon açıp yokluyor. Sert bir dille. Adam iş sonrası zamanını dışarıda geçirip eve gelip uyuyor. Çocukları umurunda değil. Ablasıyla babası birkaç yıldır konuşmuyor.

Ablası babasıyla iletişimi kesmişse kız arkadaşın da kesebilir. O evli mi mesela? Resmen babası kızın başına kalmış. Tehdit etmiyorsa yüzüne bile bakmasın şu saatten sonra.
Ama yazdıklarından kızı çoktan gözden çıkarmışsın gibi geldi.
Annen de pek katıymış. Sen de ondan çok etkilenmişsin. Hiç mi sevmemiş kız arkadaşını?

eksiduyu.ru

Yukarida begemnedin seyler ne yazik ki dogru.

5 yasindaki cocuk 10 paket cikolata yemek isterse anne babasi yeme zararli derse cocuk bundan anlamaz, anne babasina kizar.

23 yasindaki yeni mezun issiz, deneyimsiz, askere gitmemis kisi evlenmeyi kafasina bu kadar takarsa bir de iyice cocuk gibi kendi kararlari yerine annesinin sozunu dinliyorsa 5 yasindaki cocugun abur cubur yemek istiyorum dusuncesinden bir farki kalmaz.

5 yasindaki cocuk nasil ki bunu anlamiyor, siz de henuz anlamiyorsunuz ama o dediginiz 4 yil gecince iyi ki bunu yapmamisim ve ayrilmisiz diyeceksiniz. Bekleyin ve gorun. Bizden soylemesi, gercekler acidir.

@ekşi duyuru sever Annemin tanışıklığı yok. Birkaç fotoğraf gösterdim sadece. Başta sevecendi. Zaman geçtikçe hakkında soru sormaya başladı. Yuvarlak cevaplar vermeye çalıştım fakat ayrı oldukları, memleket gibi ayrıntıları vermek durumunda kaldım. Evet hep ben bilirim kafasında. Bir memleketten bile nasıl çıkarımlar yapılıyor. Üzülüyorsunuz sonuçta en yakınınız.

Sen kızı çoktan gözden çıkarmışsın, burada destekçi arıyorsun kendine. Annenin fikri ile değil kendi fikrin ile ayrıl madem, evlilik için çok erken ama sizin kuşak böyle erken evliliğe daha meyilli. Bu yüzden kızda büyük bir hasar bırakacaksın. Evliliği erkenden düşünmesen belki başka bir nedenle ayrılacaksın ama ailesi yüzünden terk edilmek ona ağır gelecektir.

@howfaristhesky 4 5 yıl boyunca evlilik gibi bir planım yok. Nereden bu kadar çıkarım yapıp yok işsizlik yok o yok bu dediniz anlamadım. He ciddi bir düşünce içerisine girdim. Bir karar verilecekse erkenden vermek için. 5 yıl bittikten sonra kıza onu söylemek üzer, onu yıkar.

@kestane gürgen palamut Evlilik kafasında değilim fakat o şekilde anlaşılmışım. Benim amacım sadece bir şeyleri önceden düşünmek. Nereye gideceğini kestirebiliyorum ilişkinin. İlk cümleniz acı ama gerçek.

Sen daha büyümemişsin kardeş kusura bakma. Annene söyle o sana kendi hoşuna gidecek bir kız bulsun sen de hiç bu dertlere düşme. O kıza da daha fazla eziyet çektirme senin gibi bir erkek ile yıllarını heba etmesin.

Yaşın çok küçük daha evliliği neden düşünüyorsun diyenlere katılmıyorum, çünkü 5 sene sonra da olsa 10 sene sonra da olsa bu kızla evlenme düşüncesi seni rahatsız ediyorsa şuanda sevgili olmanın anlamı yok bence.
Evlilik hayali(plan demiyorum bak sadece hayal) kuramadığın kişiyle sevgili olmak ilişki yaşamak da gereksiz. Çünkü ilişkinin ilerlediği her aşama seni tedirgin edecektir, ailesinden biriyle bir yerde denk gelse ayaküstü tanışsanız bile huzursuzluk verecektir size, çünkü içiniz rahat değil.
Ailesiyle istediği kadar mesafeli olsun, evlilik aşamasında herkes iç içe geçiyor yüz göz oluyor. Ve ne kadar ailesinin garip olduğunu düşünse de hiçbir zaman onları karşısına almayacak, siz bişey derseniz çok batacak bundan emin olun. İnsanlar ailelerini sevmeseler de saygı göstermenizi beklerler.

Ama diğer sorularıma cevap vermediniz? Trol olma ihtimaliniz var sanki? Her şeyi kafanda halletmiş gibisin. O halde birinden akıl almayı bırakmalısın. Cidden evlenmeyi düşünme hem kendin hem de kız açısından.

@ekşi duyuru sever Trol değilim. Burayı sık kullanmıyorum. O kadar ayrıntıya girmek istemediğim için bazı soruları cevaplamadım.

Ailesine borç ve ya para verme planı için eş adayinizla anlasın, gerisi kolay.

Eşinizi bulmuşsunuz, fırsatı kaçırmayın.

inançlarını bilmiyorum. ama eğer derdin "karma", "etme bulma", "kınadığını yaşama" gibi çeşitli şekillerde dillendirilen bir tür ilahi adaletse, yarın öbür gün evlendiğinde yaşayacakların "keşke o kızı bırakmasaydım ailesi yüzünden" dedirtecek mi düşüncesindeysen onun cevabını kimse bilemez.
ama burada söylenenler hoşuna gitmese de gençsin sonuçta. gençlik bu hataları yapmak için, kafaların karışık olması normal. evlilik düşünecek yaşta da değilsin. için rahat değilse zaten bitecek bir şekilde. herkes yolunu çizecek.

Evlilik olduğunda kızın babasını kendi baban derdini kendi derdin bilmen gerekir. Bunu yapabildcek misin? Hayır. Cevap açık bence.

Annesi terk etmiş ve bir daha kızıyla hiç iletişime geçmemiş mi? Tam olarak kız kaç yaşındayken olmuş bu olay?

@fobfilm 17-18 yaşındayken olmuş. Birkaç kez sms atmış fakat kız nefret ediyor ondan.

Ek: Desen ki "Sevgilimin babası kumarbaz. Sevgilim de çok dağınık, çok savurgan, maddiyata çok düşkün. Bu da beni düşündürüyor. Çünkü babası da böyle bir sorun yaşamış. Ya ileride sevgilim de benzer bir yola girerse ben nasıl başa çıkarım bununla?" o zaman kaygını anlarım. Fakat sen anlattıklarında sevgilinle ilgili bir tek olumsuz özellik söylememişsin.

Demek ki sen bu kadını sevmiyorsun.

Ailelerimizi seçemiyoruz. Senin görece "daha iyi" bir aileye doğman senin şansındı. Sadece bu şansından yola çıkarak, arada başka bir sorun yokken sevdiğin kadını ailesinin yaptığı hatalar yüzünden cezalandırmaya kalkmamalı, etiketler yapıştırmamalısın. Buna hakkın yok.

Senin şans eseri belki de hiç tökezlemeden sürdürdüğün hayatta, annesinin gidişiyle başlayan türlü travmalarla mücadele etmiş ve buna rağmen iyiliğini, güven duygusunu korumuş bir kadınla birliktesin. Sen daha şanslıydın, görünen o ki o senin kadar şanslı değildi ailesinden yana. Tek mesele bu.

Babasının ipotek konan maaşına dek anlatmışsın. Ne diyeyim. Sana ne ki bundan? Senin güzel ve uyumlu bir ilişkin var mı? Var. Seviyor musun? Sevdiğini söylüyorsun. Eee... Babasının maaşına ipotek konulmuş. Bu nedir?! Neyin göstergesidir?

Sevdiğin kadını, hiçbir sorumluluğu suçu olmadığı bir meseleyle ilgili -ve bir de sana güvenip bunları sana açmasına rağmen- yargılıyorsun.

Evet, eğer böyle düşünüyorsan sen ayrıl zaten. Yarın öbür gün yaşadığınız ilk zorlukta onu yarı yolda bırakabilirsin. O potansiyel var gibi duruyor. O travmalarla savaşmış, zorluklara karşı bilenmiş ve anlattığına göre iyi de bir kadın. Senin o kadar güçlü olduğun ne malum?

Sana neden güvensin?

@chihirovekohaku Tokat gibi bir eleştiriydi, teşekkürler. Ben bırakmak istemiyorum zaten ama beynimle kalbim çakıştı ve çok arada kaldım. Burada acımasız eleştirilere dahi açık olduğumu söyleyip durumu masaya yatırmak istedim.

Zaman ayıran herkese teşekkür ederim.

E ayrıl o zaman neyi soruyorsun anlamadım? Bence de kendini kötü hissetmemek için destekçi arıyorsun. Kıza karşı o çok iyi birisi .s.s triplerine de girmene gerek yok. Sen kızı sevmiyorsun belli. Ailesini ve memleketini kendisi seçmedi bu konuda senin acımana ve vicdan yapmana ihtiyacı yok. Kızı sevmiyorsun da bence. Seviyor olsan 3 sene sonra mı ayrılalım demezsin gerçekten 3 sene sonra ayrılığı yaşarsın seven kimse seve seve 2 3 yıl sonrasının hesabını yapıp şimdiden kolay kolay ayrılamaz ki yaş 23 demişsin hiç mi için kıpır kıpır etmiyor da şimdiden iş ciddiye binerse hesabı yapıyorsun. Bırak sen kızı ama öyle babanı memleketini sevmedim deme de kıza. Kendi elinde olmayan şeyler yüzünde travma yaşatma. Yalan da söylemeden açıkça durumu belirt ve ayrıl. Kız çok geçmeden kurtulsun aileden çekmiş bi de senden çekmesin. Kızın karşısına çıkacak uygun kişileri engellemiş olma boşuna bir an önce ayrıl

yukarıdaki herkesi okumadım ama chihirovekohaku+1

ben temel olarak denk olmayanların yaptığı evliliklerin ya da kurduğu ilişkilerin yürümeyeceğine inananlardanım.
yani evet, davul dengi dengine oluyor bir noktadan sonra.
kültür farkı, siyasi görüş farkı, dini bir takım farklar, yaşam tarzı farkları, sosyal farklar ve hatta ekonomik farklar gibi şeylerle evlilik bence olmaz.
ya da olursa da, bunlardan bir ya da en fazla iki tanesi belli bir seviyedeyse falan yürütülebilir.

ailesinden ne kadar koparsa kopsun, bir noktada çocuğunuz olursa, "ama babam da/x halam da/y teyzem de gelmek istiyor" diyecek elbette.
demek kızın hakkı.
eğer kızı gerçekten seviyorsan, kendinize ayrı bir dünya kurabilmişseniz, bu tip süreçlere göğüs gerersin, bazı şeylere katlanırsın.
bunu da bu işe girerken göze almış olursun zaten.
ama sen buna karar verebilecek, kendini bu konuda tanıyabilecek, tek başına adımlar atıp, kararlar verip, yeri geldiğinde birileriyle mücadele ederek bunların arkasında durabilecek ya da bir şekilde diretebilecek yaşta değilsin.

sen daha sevgilinin fotoğrafını annene gösterecek yaştasın.
üstelik hayatı da tanımıyorsun.
bir insanla uyumlu olmayacağını düşünmek başka şey, onu küçümsemek, elinde olmayan bazı durumlar için hor görmek, beğenmemek başka şey.
bugün sen birini beğenmezsin, yarın başkaları seni beğenmez.
bugün sen birinin babasını hapse girdi diye kınarsın, yarın sevdiğin birilerini hapishanede ziyaret edersin.
hayat böle bir şey.
o yüzden vereceğin karar bu sebeplerden dolayı kızdan ayrılmak olsa dahi, biraz daha mütevazi duygularla yaklaşmanı tavsiye ederim.

kaldı ki, kızın kendisi hapse girip çıkmış olsa bir derece.
ama babasının ne yaptığı seni belli bir yere kadar ilgilendirir.
şu anda da seni belli yere kadar ilgilendirecek konumda değilsin.

emzikten ne zaman ayrilacaksin +1

sen bu kiz yerine baska biriyle evlensen de annenin hislerine ve fikirlerine gore sekillenecegin icin zor bir evlilik hayatin olacak. once yetiskin olman gerekiyor.

Bütün yorumları okudum. Burası genelde bağcının dövüldüğü bir yer. Herkes vurup gitmiş.

Ben seni çok iyi anlıyorum kardeşim. Bence sen kızı seviyorsun. Sevmesen ileriyi düşünmezdin. Kafaya taktığın şeyler de aşırı normal. Burada seni olgun olmamakla suçlayıp kafasında ideal davranışlar ideal hayatlar uyduranlara bakma.

Ben de kaygılı bir insanım. Yakın zamanda evlendim. Hikayelerimizde garip bir şekilde ortak noktalar var. Anne faktörü bende de mevcut. Yani onu mutlu etmeyecek kararlar almaktan it gibi çekindiğimi fark ettiğim günden beri kendimle savaşıyorum. Hikayedeki bahis bağımlısı maaşsız baba ise yine benim babam. Benim de en büyük kaygım babam birkaç senedir bu işleri bırakmış olmasına rağmen babamın tekrar başlayıp hayatımı mahvetmesi. Bundan it gibi korkuyorum. Kız arkadaşım bunları biliyordu. Sanırım hiç sorun etmedi. Çünkü bana hiçbir şekilde bununla ilgili bir şey demedi. Böyle bir kaygısı olduğunu bile dile getirmedi. Ben kaygımı dile getirdiğimde ise beni teskin etti, yarının ne getireceğini bilemeyiz belki tam tersi olur diye bana hep moral verdi. Kendisi yabancı. Dilimiz de dinlerimiz de kültürlerimiz de farklı. Memleket farklılığı falan çok büyük şeyler değil.

Bir yandan da düşününce eğer benden babam yüzünden ayrılsaydı çok tuhaf hissederdim. Sonuçta ben babam nasıl biriyse tam tersi karakterde biriyim. O sigara içer, ben daha ağzıma sürmedim. Bahisle şans oyunlarıyla işim yoktur. O parasını tutmaz, ben sevdiklerim için tutarım vs. Haksızlık gibi gelirdi sanırım. Bir de anne konusu var ki çok büyük sıkıntı. Annemi melek gibi bilirdim ama bazı konularda klasik kaynanaya büründüğünü görünce inanılmaz şaşırdım. Olabiliyor yani böyle şeyler.

Sana şunu şunu yap diyecek konumda değilim, ama evlilik delisi olduğunu falan da düşünmedim üsttekiler gibi. Önünü görmeye çalışıp hem kalben hem de mantıken kendini mutlu edecek bir yol çizmeye çalışan bir birey gördüm. Ben de dahil buradaki çoğu kişi normal değil. Yorumlar da normal olmuyor hâliyle.

Bazı yerlere ortadından eklemeler yaptığım için kopuk bir cevap oldu. Tekrar uyarayım, burada kendine persona yaratan deliler de yorum yapıyor. Kendi karakterlerindeki bir kusuru sana yansıtıyor da olabilirler. Duyurudan ev arkadaşlarım oldu. Bir tanesinin 200 kiloluk sevgilisi bir taciz başlığında kendini çok alımlı biri gibi tarif ediyordu djdkdk

le jeune turc +1

benzer şeyler düşünüyorum. kızı sevmediğine inanmıyorum, bilakis sevdiğin için kaygılısın ve kafan karışmış durumda. babasının maddi olarak güvensiz biri olmasından dolayı da, babasının ileride yaşayabileceği maddi sıkıntılar yüzünden size (evleneceğinizi varsayarsak) sarma, sizin huzurunuzu kaçırma ihtimali seni rahatsız ediyor ve doğal olarak bunu dert ediyorsun. bunlar son derece doğal.

ne kadar ve nasıl yapılabilir bilemiyorum ama kızı kaybetmek istemiyorsan, konu tekrar buralara geldiğinde bu durumdan dolayı kaygılı olduğunu ve beraber olduktan sonra da babasıyla aranıza mesafe koymak istediğini bir şekilde bildirmen gerekir diye düşünüyorum.

kötü bir insansınız evet. tehlikeli olduğunu düşündüğünüz insanlarla mesafe koymak istemenizde bir sıkıntı yok ama kızı bundan sorumlu tutmak yanlış. ayrıca annen de sen de "ailemize yakışmaz" hissiyatı verdiniz. bu düşünce gerçekten çirkin. sanki paşa torunusunuz da size gelmezmiş.

chihirovekohaku +1

evli değilim ve hiç evlenmedim ancak kanaatim:
sevgiliyken ayrilabiliyorsun, ayriliğa meyilli olabiliyorsun gorece ayrilik kolay olabiliyor fakat evli olunca cozumlemeye alttan almaya ayrilmamaya calisiyorsun.
negatif bir sey olarak yazmis olabilirim ancak evliligin pozitif etkisi bence bu. evliyiz gormezden gelelim gibi degil de biraz daha olgun, sakin, ihyiyatli olabiliriz gibi bir durum.

birinde ayrılınca küfür yiyorsun diğerinde ömrünün sonuna kadar bir asgari ücret kadar nafaka ödüyorsun.

bu kızın paraya ihtiyacı yok ya da çok karakterli yapmaz öyle şey diye düşünme. çünkü senden sinirini çıkarmak istemesine bağlı. nafaka bir ceza yöntemi olmuş.

Eger ailelerden izole yasiyorsaniz (yurt disi, uzak sehir vb) ve cocuk istemiyorsaniz pek bir farki yok sevgililik ve evlilik arasinda.

evlilik ekonomik yönü ağır basan bir durum. bütçeler ortaklaşıyor. bir ortaklık aslında. atılan imza bir sözleşme imzası gibi. sıkıldım ayrılalım olmuyor.

fark olduğunu düşünenlerin, ilişki kavramıyla ilgili sorunları olduğunu düşünürüm.

çok bariz farklar vardır sadece;

1) aynı evde yaşamaya başlarsınız. (tabi sevgiliyle de bunu yaşayanlar olabiliyor.)
2) resmi olarak evlisinizdir.
3) aileniz başta olmak üzere sülalelerinizin büyük bölümü sizin evli olduğunuzu bilirler.
4) çocuk yapabilirsiniz.

başka bir şey gelmiyor benim aklıma. doğru bir ilişki anlayışında da bu maddeler dışında fark olmamalı.

1-) Hayır bilmiyordum
2-) Bilmediğim için kullanmıyordum.

Beni bundan bir süre önce instagramdan bir kadın ekledi. Ben de onu takip listeme ekledim. Instagram'da hikaye attığımda bu kadını görenler listesinde hiç görmüyorum. Ben de merak ediyordum neden acaba diye. Instagramı çok aktif olarak kullanan biri sürekli hikaye, post paylaşıyor. Bahsettiğin türden bir uygulamayla mı alakalı acaba?

Bir insanı sevince yapacağın şeyleri yaptığını o insandan saklamayarak.
Ha Bi insanı sevince ne yapacağını biz söylersek olur mu? Olmaz.

Ezbere yapılmamış tüm eylemler, yani yaptığın her neyse refleks olarak yapıyorsan gerçekten sevgi gösteriyorsundur

sevgi gosterilmez seviyorum denilir.

yurur niye yurumesin, gecmise takilmayin hatta sorgulamayin

Çocuk olsa daha fazla düşünmek gerekir belki, şu haliyle boşanmış olmak sorun değil.

Yahu neden yürümesin. Hiçbir handikap yok, gayet de güzel yürür.

Uzman değilim ama kadın için durum yaş farkı nedeniyle biraz dezavantajlı görünüyor.

Ver kurtul. Çocuksuz erkek işte. Bir kere ağzı da yanmış. Kedi gibi olur kedi. Yapıştır nikahı

Her şey kısmet. Burada benim gözüme çarpan net bir olumsuz bir şey yok

Erkeğin boşanma nedeni hiçte öyle basit durmuyor. 1 senelik evlilikten bahsediyoruz. Hadi 2 seneyi de tanışma, sevgililik, nişan, düğün oldu diyelim. Mutlaka yurtdışı işi bu beraber geçen min 3 sene içersinde konuşulmuştur. Zaten adam da eşi de gitmek için planlar yapmışlar. Evlilikleri, ilişkileri nasıl bu kadar kısa sürede hasar görüp, hızlıca boşanmışlar?

Sevgili olsalar sorun değil. İkiside kendi yoluna gitmiş derim. Ama evlilik gibi bir yükün altına girip, yurtdışı planı yapıp, 1 seneye yakın sürede ilişkiyi bitirip, boşanmak garip.

Bana kalırsa kadın tarafı bu adamdan uzak dursun. Daha ilişki yürür mü yürümez mi diye endişe ederken kafasında evlilik fikri var. Bana daha çok karşısına azıcık düzgün biri çıksa ya da duygusal bir şeyler hissettiği herhangi biriyle kafasında hemen evlenir miyiz acaba diye düşünen biri gibi geldi. Bence ilişki anca zorlarsanız yürür. İki tarafta yıpranır. Pek evliliğe gidecek ilişki gibi durmuyor.

Aşık olmanın eşiğinde derken buna mı takılmış çok absürt

Çocuk yoksa sevgililikten bi farkı yok ki. Hiç bir bağ kalmadıysa; nafaka, ailelerle görüşme vs. hiç sorun yaşamazsınız.

Evlilik ile gerçek bir sevgililiğin gerçekten farkı yok. Ben de bekarken çok abartıyordum da hayatımda neredeyse hiç bir şey değişmedi desem yeridir. Bi tek çocuk acayip değiştiriyor bu denklemi, o da yoksa bence sıkıntı yok yav.

Bir şey farklı olmak zorunda değil. Birlikte yaşayan çiftler de var onlar da aynı şeyleri yaşıyorlar. Ben olsam bosanmissa kafaya takmam. Bir de aşk mutlu etmeli, o yüzden var. Biz olayı yanlış anlıyoruz bazen

Bence kadının yaşı ve biyolojik deadline'i gelmiş, onun aşk olduğuna inanmak istiyor.

Bu sene nasıl başladı ve geçiyor anlamakta zorlanıyorum. Sanki sürekli "bir şey" bekliyormuşuz da o beklenen şey bir türlü olmuyormuş gibi bir his. Özetle, ortalama haldeyim, bazen daha kötüyüm.

2020'nin her günü ayrı ayrı üstümden geçti/geçiyor. Kuyruğu dik tutmaya çalışıyorum:)

2020'de düzlüğe çıktığım bir dönem olmadı..

Tüm zamanların en yükseğindeyim.

Ben iyiyim ya, güzel gidiyor. Maddi açıdan zor günlerde olsam da huzurluyum.

Ayakta kalmaya çalışıyorum

İşsizlik, yalnızlık. Covid19 derken ne ara Ağustos oldu, sonrasını görebilecek miyim falan...

hem iyi hem kötü.

benim gözlediğim kadarıyla herkesin psikolojisinde ufak/büyük bir takım olumsuzluklar oldu bu covid döneminde.

benim de çok zor günlerim, huzursuz, mutsuz, umutsuz, bıkkın günlerim oldu. ama geneline bakarsak yıllardır içime hapsettiğim, kurtulmak istediğim sağlıksız davranış ve düşüncelerimle yüzleşme fırsatı ve cesareti buldum. bu sağlıksız düşünce ve davranışların bir kısmından da kurtuldum. kendimle gurur duyuyorum. zor oldu, hala zorlanıyorum ama kendime güvenim tam. bunları da atalacam.

İçime sinmeyen hiçbir işi yapmayan ben, en yapmam dediğim şeyleri yaptım. Çok huzursuz ve pişmanım. İyi durumda olacakken şans gülüyorken yüzüme yapmamalıydım.
He geçer ama düzelinceye kadar uyku yok. Böyle böyle anlatarak hafifletmeye çalışıyorum.

Genel olarak mutluyum da boş vakti verimli değerlendirememekle ilgili bir vicdan azabım var. Korona olayı hayalimdeki çalışma yöntemine kavuşturdu beni desem yeridir.

Fena değil ya. Pandemi oldu evde oturdum, o esnada ailemle baya vakit geçirme şansım oldu, iyi insanlarmış sevdim, baya muhabbet ediliyor.

Çok iyi bir işte çalışıyorum ama ondan bile sıkıldım. Şirket batsa da başka bir şeyler yapsam diye bakıyorum. İnsanoğlu doyumsuz.

öncesinde işimden kovuldum haksız yere sonra bi şekilde pilot lisansı aldım ama elimde patladı malum. sonra en azından eski işime geri dönebildim. buna şükür diyorum. ailemin geçimini sağlayabiliyorum şimdilik. eskiden şükür kelimesinden nefret eder ve kesinlikle söylemezdim. son 2-3 yıldır içimden her şeye şükür diyorum. sağlığımız yerinde şükür diyorum.
aslında moralim çok bozuk çünkü 3 ay sonra ülke olarak ne durumda olacağımızı kestiremiyorum. ama şimdilik sıkıntımız yok şükür.3 ay sonra kıyamet kopacak deseler şu andan daha rahat olurum. çok huzursuzum.

kötü, durumlar ne olacak vs ekonomi, ülkeden gitmek isteme. sevgiliden ayrılma vs

2020'nin üstünden geçmediği kimse kaldı mı acaba ?

İnişlerde. İne ine bitemeyişlerde.

Morali iyi kimse yoktur cidden. Cok bunalmis durumdayim ben de. Hayir olay sadece salgin da degil ulke de her gecen gun kotuye gidiyor gelecege umidim kalmiyor hayat kalitem yasimla kosut olarak artmasi gerekirken tam tersi azaliyor.

Hiç görmedim ama bacakları ince uzun, hafif kaslı ve ayak bilekleri inceyse, üzerine keten ya da sile bezinden bir pantolon giyecek kadar bir karizmaya sahipse hoş olabilir. Ten renginin de kumral olması lazım. Erkek için riskli yani.

Benden daha dişi olduğunu düşünürüm, erkeksi bulmam.

Halhal takmayı sevdiklerini düşünürüm

Feminen bulurum.

Son zamanlarda sık karşılaşıyorum henüz bir anlam arama çabasına girmedim, haber verin girince ona göre gömelim;)

Sünnet değil mi ya :))

Yakıştırırım, sempatik bulurum aşırı kalın bilekli değilse.

Hiç görmedim ama güzel olabilir sanki.

Erkeğe de kadına yakıştıramıyorum ama beni ilgilendirmez, takan dışında kimseyi de ilgilendirmez - bu en onemlisi

varos bulurum. gereksiz bir stil yaratma cabasi.

eşcinsel kimlik sahibi

gokkusagi renginde kemerle hos olur kanaatindeyim. bana ters.

Hangi film o? Güzel bi ömrün olsun işallah, nice yıllara.

Tabi ki into the wild :)
Çok teşekkür ederim!

Güzel saatmiş. Sevgilime aldım bile. Sen de film izle..

:) tezatın farkındayım, biraz espri olsun diye söyledim
Üniversite yıllarının hayallerine bağlı olarak hep kalbimin bir köşesinde kaldı bu film. Beyaz yaka dünyasının çarklarına çoktan girmiş olsam da en sevdiğim film olarak kalacak :)

Sonuçta onca yaşanmışlık, beraber geçirilen zaman var. Birbirimizi yok sayacak, kötülüğünü isteyecek değiliz. Yarın bir gün karşılaşırsak en azından birbirimize merhaba diyebilir, ayaküstü sohbet edebiliriz. Ama daha da fazlası olmaz.

Nasıl bittiği çok önemli bence. Eğer iki taraftan birini ta da her ikisini birden yaralayıcı bir süreç olmamışsa medeni olan asgari iletişimi sürdürmek bence de. Ama işin içine duygular girdiği için bu işlerin mutlak doğrusu ya da olması gerekeni yok.

Kötü olmayalım selam verirsen havada bırakmam ben de selamımı veririm, yaşanmışlığımızın hatrı var demiş, ama halt etmiş... selamlaşacak kadar pozitifiniz varsa evli kalırdınız.

kendisine biz diyen insanlara çok gülmekle birlikte yeterince açık olduğunu düşünüyorum.

@j r r tolkien hayrani +1

boşandık ama düşman değiliz, 2 selam verdik diye sevişmeye başlamayız korkma demiş

Herkes birbirine ayıp olmasın diye takip ediyor

isterseniz silin isterseniz tutun ama bunlar o kadar üzerine düşünülecek şeyler değil bence. yakınınız üç beş kişi hariç kimse de ciddi olarak ilgilenmez paylaştıklarınızla bakıp geçerler. şahsen nadiren bir şey paylaşırım gerçekten beğenmediğim bir fotoğrafın beğenme butonuna basmam. sürekli hikaye paylaşıp yoran insanların da hikayesini gizlerim. siz eğlenmenize bakın, insanların bir tuşa basıp basmaması sizi bu kadar üzmesin.

ben de sozde 200 kusur kisiyi takip ediyorum ama en az 150'si mute'a alinmistir. bi kere eski bi arkadasi takipten cikartmistim, ertesi gun "neden takibi biraktin?" diye mesaj atti. o gunden beri boyle tatsiz bi muhabbete girmemek icin mute'layip geciyorum.

edit: gunde ortalama instagram kullanmam surem 10 dakikanin altinda, onda da cok cok nadir post begeniyorum.

hesabi tumden kapatacaktim da hanim "arada ordan begendigim seyleri sana gonderiyorum kapatma" dedi diye kapatmadim. benim gibi cok vardir.

300 kişinin tamamının seni an be an takip etmesini bekleyemzsin.adam 5000 kişi takip ediyordur,senin gönderin onda çıkmıyor dahi olabilir.her gönderdiğini beğenecek,oylayacak,yazacak kişi ya sana yürüyendir ya da ümidi sana bağlamıştır.birde instagram yüklü diye sürekli kullanılıyor diye düşünmen yanlış olur.sınırlı bir kitleye karşın gayet yüksek aksiyon ama sadece sıradan beğenenlerden oluşuyor.

Umrumda olmaz beğenen sayısı. benim takipçi sayım 296'ydı (iyi hatırlıyorum çünkü gönderi ve takip ettiğim sayısını da böyle ayarlamıştım) sonra baktım 296 kişi arasında tanımadığım ya da bana bakmalarını istemediğim çok fazla kişi var. 170'ye düşürdüm. hikaye sayısını bilmiyorum ama son fotoğrafıma şimdi baktım 43 kişi beğenmiş (4 gün önce paylaşmışım) ondan bir önceki paylaşımımı 41 kişi, yaklaşık 2 ay önceki paylaşımımı (takipçi sayımı düşürmeden önce) 28 kişi beğenmiş.
kaç kişinin beğendiği umurumda mı, hayır. sadece eski arkadaşımsa ama artık görüşmüyorsam ama yine de güzel zaman geçirdiğimiz birini ben takip ediyorsam ve o beni etmiyorsa üzülüyorum. ben arada insanlara yorum yapar ya da mesaj atarım. bu kişilere de yorum yaptıysam, yorumdan ya da mesajlardan iletişimimiz olduysa yine de buna rağmen bana takip isteği atmadıysa ben de takipten çıkıyorum çünkü insan ister istemez biriyle mesajlaşınca açar profilini bakar.

Herkes like atsa ne değişecek ki? Buna takılman bile garip. Kullan geç işte.

Ben beğen geç yapıyorum. İnsanlar beğensin beğenmesin umrum değil. Story de aynı şekil herkes bakmıyor bakıyor çok tınlamıyorum.

2000 küsur takipçi var bende 300den fazla beğeni hiç görmedim. Herkes aktif değil zaten. Instagram algoritması bazı gönderileri daha fazla öne çıkarttığı için seninkiler gözden kaçıyor da olabilir. Hesabının yaptığın işe vs. bir katkısı yoksa kafana takma.

Bu insanı lütfen gerinizde bırakın çünkü hızlı koşan atın b*Ku seyrek düşermiş, bende benzer biriyle birlikte oldum 4 sene boyunca tabi bekardı ama siyaset vs konularında da aynı sizin gibiydik ve bence siyaset filan aşılır bir şekilde belki ama kıskançlık kısıtlama devreye girerse sorun olabilir diye düşünüyorum, ki o bir kere evlenmiş ve siz evlenmemişsiniz, bilemiyorum, ama ben vazgeçerdim olmayacağını bir kez hissediyorsanız dinleyin ben 4 sene o sesi bastırdım en sonunda da evlilikten döndüm zaten, kısacası olmadı.

Çok baskıcı ve paranoyak diyorsun ne kadar hızlı söylersen o kadar faydalı olur. Kibarca ve mesafeli bir şekilde kendini ifade et.

Sana bu kadar değer verdiğini umarım kıskançlığından vs düşünmemişsindir bu iyi bir sevme modeli değil ki. Bence iyi seven yoksa hiç seven olmasın daha iyi. Kıskanç paranoyak adamlardan kurtulmak çok zor olabiliyor zaman geçtikçe.

bu soru trol di mi? lütfen öyle olsun. mide öz suyum ağzıma geldi. karıcığım ne ya ://

adamın seni sevdiği falan yok. gözünü seveyim kendine gel abla. kaç kurtar kendini.

ay bana çok korkunç geldi bu tablo. her ilişkinin dinamiği farklıdır ama sizinki sağlıklı olarak değerlendirilebilecek bir şey değil.

ek olarak ben de onun tepkisinden içten içe tedirgin olduğunuzu düşünüyorum ki böyle birine karşı çok normal. onu suçlamadan ve uzun uzun laf anlatmaya çalışmadan ayrılın. sen böyle böyle yapıyorsun vs dediğinizde sizi ikna etmesi için ona açık bir kapı bırakmış olursunuz.

problemli birisi, zaten siz de saymışsınız.

Problemleri daha da belirmeden hemen nikah kıymak istiyor ki kaçamayasınız.

Kendisinden hiç hoş bir his almadım, ayrılınca çirkinleşecek bir karakter gibi geldi.

Koşarak uzaklaşın, başınıza iş almayın derim.

Bi dünya efendi adam var, şu piçlerde ne buluyor bu kızlar anlamıyorum.

gidip boyle adamlari buluyorsunuz ondan sonra basiniza bin tane olay geliyor, tabi ki adamin yaptigi dogru degil ama sizde biraz akilli olun be kardesim, her tespih sallayani, her killi kekoyu kendinize sevgili yapip agliyorsunuz sonra burda

Yalnız adam piç erkek değil, bildiğin deli bu bence :D

bırak kimse seni sevmesin ne olacak? Sen kendini sev emin ol seni de seven çıkar.

Elemanin verdigi kirmizi bayraklardan fular-sal felan yapar giyersin o kadar cok.

Kackackackac...

ego yapıyorsundur büyük ihtimal.

kafanda "ilişki bitirenlere" dair tanımların vardır. ayrılmak istediğini söylediğinde o insanlardan olacağını düşünüyor ve kendine bunu yakıştırmıyorsundur. (egon, senin en düzgün, en ideal halinde var olmak ister.) bir de sorumluluk alamama şeysi de vardır tabi.

yalnız karıcım ve kocacım fenaymış. ben ilişkilerimde aşkım kelimesini bile kullanmayı pek sevmiyorken o sıfatlar beni aştı şu anda. :)

"Bana sürekli karıcığım diyor. Neden diyor anlamıyorum. Benden de ona "kocacığım" dememi istiyor."

cidden imdat. neler oluyor sana?

bir de teknik yorum yapalım. adam tek kale maç oynuyor senin kalende. sen bi topu alabilsen, baskıyı durdurabilsen bir düşüneceksin şimdi ne yapmamız gerekiyor diye ama adam öyle baskı kurmuş ki kalende, senin tek yaptığın önüne gelen topu sallamasyon ileriye vurmak olmuş. sonra o topu alıp yine yükleniyor sana. düşünmeni engelliyor. hipnoz ediyor.

bağımlı kişilik falan olabilir misin acaba? Böyle birinin ilgisini kaybetmek istememek bana biraz patolojik geldi. adamın hiçbir olumlu yanı yok nereden tutsan elinde kalıyor umarım ayrılmak istediğin için zarar görmezsin bu kişiden. jet hızıyla bitir bence.

inanılmaz. bir plazadan atılmayı ya da sokak ortasında dövülmeyi mi bekliyorsun? şu anlattığın profil tam olarak onu çağrıştırdı bana çünkü. ya bi de şu optimizmi anlamıyorum; ben bahsettiğin "figür"e hayran birini insan yerine koyup sümüğümü bile atmam. siz nasıl ilişkilere başlıyorsunuz...

evet. 23 yilim bir yük.

Evet

Evet. Daha doğrusu sadece annemle ilgili olanlara üzülüyorum (veya şöyle diyeyim, tarifine sadece o konu uyuyor). Onun dışında gayet gamsız insanım.

Evet, her zaman olmasa da evet.

Değiştiremeyeceğim şeyleri eskisi kadar düşünmüyorum.
Hatta biraz kabullenince eskisi kadar sorun olmaktan da çıkabiliyor bazen.

Kendi adıma çok güzel ve dolu dolu yaşayacağım hayatımı boşa geçmesine üzülüyorum. Son birkaç senedir bir şey yapıyorum, yapmaya çalışıyorum. Ama lise ve üniversite senelerimin boş boş geçmesine çok üzülüyorum.

eskiden üzülürdüm. hatta fazla üzülürdüm. üzüldüğüm şeyler benim elimde olmayan ve değiştiremeyeceklerimdi. artık değiştiremeyeceğim hiçbir şeyi takmamaya çalışıyorum. bir anlamı yok, üzülünce daha iyi hale gelmiyorlar.

Hayır, hayat o kadar uzun değil.

üzülmek değil kaygı duyuyorum ve sürekli stress halindeyim bu sebeplerle.

Ben bunu şöyle yendim, hiçbir öfkemi ertelemiyorum artık, kızdığım anda karşımdaki insana bunu gösteriyorum. Göstermesem içimde ptlamaya hazır bi volkan olarak kalıyor çünkü. Fiziksel şiddete başvurmaya gerek kalmıyor zaten, üslubuna dikkat et, ve kızdığında bunu göster.

Ayrıca spor da iyi gelir.

Kendinizi sakinleştireceğiniz bir yol bulmanız gerekiyor. Belki resim yapmak, belki koşmak, belki yemek yapmak, temizlik yapmak gibi şeyler. Size iyi gelecek, sakinleştirecek şeylere ihtiyacınız var.

Belki yazmak, birilerine anlatmakta iyi gelecektir ama şuan için sakin değilsiniz. Oturupta neden böyle oldu, bundan sonra ne yapabilirim, şimdikinden nasıl daha iyisi olur diye olanı biteni kabullenmeniz lazım ama sakince düşünemiyor insan bu kadar öfkeliyken, kızgınken. Üstelik bu haldeyken düzgün şekilde hayata devam edilmiyor, bir işle uğraşıyorsunuz ama kafanızın içinde hep öfkeli düşünceler var.

Birilerine karşı tepkinizi sadece öfkelendiğinizde sinirli halde göstermek zorunda değilsiniz. Sakinleştiğinizde, olanı biteni detaylıca düşündükfen sonra Bu tepkiniz bir bakışla, basit bir sözle, sadece yok saymaktan da oluşabilir. Hatta karşınızdakine başarılı/daha iyi olduğunuzu göstererekte tepkinizi gösterebilirsiniz.

İçime attığım ve yıllardır ifade edemediğim çok fazla şey var, birçoğu ailemle alakalı. Sorunlar ve anlaşmazlıklar kemiklestigi ve artık özellikle annem ve kizkardesimin yüzüne bakarak dahi konuşmak istemediğim için bu noktadan sonra nasıl ifade ederim kendimi bilemiyorum. Bugün doktorun biri hastalık hastası anneme ağzının payını vermiş mesela, "Neden meşgul ediyorsun bizi?" gibi bir şey söylemiş. Sinirle geldi, kufrederek durumu anlatıyor. İçimden "Sonunda biri gerçeği yüzüne vurdu" demekten başka bir şey yapamadım. Ne yapılır bilmiyorum, yani bu saatten sonra "Hayatımı mahvettiniz" cigliginde bir çıkış da yapamam kimseye. İki metre otemde oturması bile geriyor beni, öyle söyleyeyim.

Zamanında tepki göstererek..

arada bir rte gibi sudan sebeplere kizip bagirarak konus

Tedavi ol gibi seyleri istememissiniz ama bu kadar derinlesmis bir konuyu psikolog yardimi almadan cozemezsiniz ki. Anlik cozumler sadece o ani kurtarir, temelde en derinde kalir ve siz omur boyu kendi kendinizi yer durursunuz sadece

Dışa vurulmayan öfke zamanla kızgın insanlarla kendi hayal dünyanda canın nasıl istiyorsa öyle kavga ettiğin pis bir alışkanlığa dönüşüyor. Orada o kadar özgürsün ki muhatabına hiç duymadığı hakaretler edip zavallı bir insan olduğunun farkında varmasını sağlayabiliyosun. Tamamen senin kontrolünde bir alan. Tabi gerçek değil. Bütün o sahneleri kafanda 10 saniyede yaşayıp gerçekten yüzyüze gelince az evvel belki yüzüne tükürdüğün kişi sanki o değilmiş gibi gülebiliyosun. İkiyüzlülük bi kere. Düşünsene kafandan geçenleri herkesin görebildiği bi an ne utanç verici olurmuş. Böyle çirkin şeyler düşünmek değil bunları gerçekleştirecek cesarete sahip olmamak utanç verici olurdu.

Hepimiz zaman zaman yapıyoruz bunu. Sen belki sadece bunu yapıyor olabilirsin. Öfkelerin artık gerçeklikten kopmuştur. Bir yerden başlaman lazım. İğneli sözlerle alaylı konuşmayla laf sokmayla bi şekilde başla.

Bir süre düşük riskli işler için plansız hareket et. Aklına ilk geleni yap. Kontrolü kaybedeceğin durumlar için ne yaparım endişesi baskılıyor bence seni. Kontrol dışı zamanlarla ilgili tecrübe geliştirmen gerek.

Bence de fazla. ama onlar mutluysa sıkıntı yok. öyle mutlu oluyorlar demekki.

bizim aile de boyle. ozellikle anne tarafiyla. igrenc, vicik vicik, sacma iliskilerimiz var ve nefret ediyorum

yalnız değilsin, bana da düşüncesi bile boğucu geliyor. benim çevremde de çok var öyle. onlar da beni yadırgıyor :)

bu konudaki düşüncelerimi yazdım yazdım sildim. çok dertli olduğum konudan sormuşsun :)

ilave: kazık kadar olmuş, işi gücü olan, yeterli para kazanan insanların, bekar da olsalar, aileleriyle yaşamalarına da akıl erdiremiyorum.

Bunlar anormal şeyler. İnsan kendi anne babasına tahammül edemezken nasıl bir başkasınınkine edebilsin? Mesafe varsa saygı da kendini korur. Önemli olan bu.

Bayağı bu şekilde yaşayan aile var. Mesela iki çocukluk arkadaşım evlendi; ikisi de sabah çocukları alıp annesinin yanına geliyor; akşam kocaları alıp eve götürüyor. Kaç senedir sadece uyumak için evlerine gidiyorlar. Gayet de mutlular. Ben sıfır akraba ile mutlu oluyorken onlar da böyle mutlu oluyor demek ki. Sıkıntıdan birbirlerine sardıklarını düşünüyorum.

Türk toplumuna dair en nefret ettiğim şeylerden biri. Böyle bir ailem olmadığı için çok şanslıyım. Toplumca kişisel alan diye bir kavramımız yok. Bana çok ezikçe ve zavallıca geliyor. Resmen sürünün parçası. Başka bir şey değil.

Ne guzel iste. Hayati acisiyla, tatlisiyla sevdigin ve seni sevenlerle beraber paylasarak yasamak kadar guzel ne olabilir?

Bu munis iklimden uzak, hayata kablolarla bagli metropol uygarliginin insanlari bunu nefret edilesi bulabilir. Onlar icin en buyuk sans bol sayida plastik kredi kartlari olsa gerek.

"şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
kaypak ilgilerin insanı, zarif ihanetlerin"

40indan önce de sonra da
Anlamsız tripler, çocuk taklidi, yönetmeye çalışma

Bir de bana göre inanılmaz olumlu etkisi olan bir şey söyleyeyim, gülümseme.

@?

biraz karışık anlatmışsınız sanki:)

1- sorumsuzluk
2- genel kültürü geliştirici hiçbir şey yapmaması (gezi, kitap okuma, tiyatro vs)
3- sigara içmesi
4- küfürlü konuşması

yaşla pek alakası yok sanirim :)

Yaşla birlikte tahammülün en çok düştüğü konu kadınlardaki gerçeklik algısının kaybı.

Tedavi olmalısın, bu hayatta daima birileri seni bir alanda geçecek bunu kabul ederek ve gözlerini yumum kendi yolunda ilerleyerek hayatına devam etmelisin yoksa haytı kendine zindan etmeye devam edersin

Herkesin hayat şartları farklı.O yüzden kendinizi başkalarıyla değil önceki halinizle kıyaslayın.Sizden iyi yüzen kişi belki çok erken yaşlarda yüzmeye başladı,iyi gitar çalan kişi senin gibi düşünseydi hiç bir zaman ilerleyemeyecekti belki de başlayamayacaktı gitar çalmaya. Çünkü her zaman bu işlere bizden önce başlamış deneyimli insanlar olacak hayatta. Hayat bir simülasyon değil herkes aynı zamanda aynı şartlarla başlamıyor yarışa.
Dünyada 7,5 milyar insan var. Kaçımız hollywood aktörleri kadar yakışıklı-güzel, ünlü sanatçılar,sporcular kadar yetenekliyiz ki? Hayat devam ediyor bir yerinden yakalamak lazım.

şöyleki o kadar yarış atı gibi yetiştiriliyoruz ki küçük yaşlardan itibaren hepimiz birer hırs manyağına dönüşüyoruz. bu nedenle böyle olman garip değil başta söylemek gerekirse ama şunları sorgulamanı tavsiye edebilirim.
yeni bir şey öğrenmenin kendi bireysel keyfi yok mu peki?
bir şey sadece birilerinden iyi olmak için yapılmaz ki? sadece evde kendi kendine çalacağın iki şarkı sana neden yetmiyor neden başkalarından iyi olmalısın? mesela sevgilin için dünyadaki en yakışıklı adam sen olacaksın zaten var mı daha önemlisi?

Henüz 22 gibi ruhu anne sütü kokan muhteşem bir yaştayken ruh sağlığı ve selametin için kelime dağarcığından çıkarman gereken ilk kelimeyi söylüyorum: Başkaları.

tedavi olmalısın. bu hislerin bir şeyleri devam ettirmemek veya bitirmemek için bir kaçıştır belki ve bu kaçışın altında farklı sebepler vardır.

Tedavi olmalisin.
Bu sekilde bir kiskaclik hayra alamet degil. Verdigin kararlari, calismak istedigin konuyu, alani falan etkiler. Gidip tez vakitte kurtul bu psikolojiden.

bende mesleğim konusunda tam tersiyim benden daha iyi biri ile çalışmak isterim, ortamdaki en bilgili olan ben olmayayım ki daha çok öğrenebileyim. ben adamlardaki bilgiyi kıskanıyorum ama hasetlik şeklinde değil, o öğrenebilmiş ve yapabiliyorsa bende yaparım şeklinde. mesleğimle ilgili benden daha bilgili daha zeki insanlar görünce soruyorum hemen nasıl başladın, ne okudun, hangi sitelerde üyeliğin var/takip ediyorsun, neler yapıyorsun nasıl yapıyorsun falan diye. kıskançlığımı kendime olumlu bir dönüş için kullanıyorum. Bu aslında çok da işe yarıyor. çünkü meraklısın ve çaba gösteriyorsun bu fark ediliyor, daha fazla zam alıyorsun daha sık zam alıyorsun, insanlar sana o bilgili kişiye duyduğu saygı kadar saygı duyuyor. belki bir linus torvalds değilim ve olamayacağım ama zaten hedefim de linus olmak değil.

davul çalmaya çalışıyorum falan o konularda genç yetenekli insanlar biraz moralimi bozuyor açıkcası, bu adamın sol kolu kadar çalabilsem bana yeter diyorum ama o yetenek işi. mesleğim veya bazı başka işler ise bilgi ve tecrübe meselesi, bunlarla ilgili bir sıkıntım yok.

zaten biraz akıl yürütünce kitap dediğin şeyin bir başkasının bilgi ve tecrübelerini aktarma yöntemi olduğunu fark ediyorsun, demekki bilgi ve tecrübeyi dışarıdan edinebiliyoruz, evet bir usb stick ile henüz yükleme yapılamıyor ama kitap şu anda bunun en pratik hızlı yöntemi, tabii teknoloji ilerledi artık videolarda var hayatımızda onu da ekleyebilirsin ama yarım saatlik bir videodan edineceğin bilgiden kat be kat fazlasını okuyarak edinebilirsin.

santranç ustasına sormuşlar nasıl iyi bir santranç oyuncusu olurum diye, senden daha iyilerle oynayarak demiş. sürekli yendiğin biri ile oynarsan o kendini geliştirir ama sen kendini geliştiremezsin.

semih saygıner bilardo oynarken X şehirde çok iyi oynayan biri var diye duyum aldığında kalkıp o adamı bulup oynuyormuş. be like semih.

Yani bu adam evlenir evlenmez böyle olmamıştır sonuçta. Öncesinde anlaman gerekirdi. Yaptıkları çok çiğ. Ama senin de iş/güç sahibi olmadan evlenmen çok bilinçsizce.

Bizim tum hesaplarimiz ayri ama tum kararlarimiz ortak. Kisisel maas hesaplarimiz, yatirim hesaplarimiz, bir tane de esimin adina yuksek faiz veren bir yerde kara gun parasi dedigimiz bir miktar nakit para duran bir hesap var totalde.

Genelde bunu alabilir miyim gibi sorular olmuyor. Calismiyorken kibarlik olsun diye soruyorduk birbirimize bunu, cevabin asla hayir olmayacagini bile bile. Sunu begendim aliyorum seklinde ilerliyor daha cok. Ancak, finansal olarak bilincli insanlariz ve beklentilerimiz benzer, o yuzden birbirimize gore sacma seylere pek para harcamiyoruz. Bu konuda uyumlu olmak onemli, a kisisi x i cok begenir onsuz yapamaz, b kisisi icin x gereksizdir, tatsizlik cikar (ornegin makyaj malzemeleri veya elektronik bilimum ivir zivir, anlayisli olup orta yolu bulmak gerekebiliyor bazen).

Buyuk bisey alinacaksa hangimizin kredi karti yuksek puan veriyorsa, veya hangimizde o sirada limit varsa ordan aliyoruz, geri kalan hersey aynen devam ediyor. Kredi kartiyla alamiyorsak kara gun parasiyla alip sonrasinda ilk once orayi tamamliyoruz.

Bence oturup karsilikli konusun, beklentileriniz nedir, nasil daha uyumlu ve her ikizin de rahat edebilecegi bir duzene gecebilirsiniz bunlari ortaya koyup cozum arayin. Ben evlilikte senin/benim param muhabbeti olmamali, simdiye kadarki tavrinin sizi rahatsiz ettiginden bahsedebilirsiniz.

Bütün hesaplarımız ortak. Kredi kartlarımız vs her şey ortak. Senin benim param yok asla da olmadı. Büyük bir şey alacağım zaman sorarım o da tamam der ya da o bana sorar ben de tamam derim onun dışında hiç karışmayız birbirimize. Zaten alışveriş konusunda çok aykırı tipler değiliz.

6 yillik evliyim. Sizinki evlilik degil profesyonel beraberlik. Yarin bir gun hasta olsaniz ve maddi olarak tum birikiminizi kullanmaniz gerekir ise ya size borc verir ya da kendi parasini kullandirmaz gibi geldi bana.

Merhaba. Öncelikle okurken üzüldüm, evliymişsiniz de üstelik
Eşiniz gerçekten arkadaşın da dediği gibi çiğ hareketlere sahip
Evlenmeden önce basıldı? Hiç konusu geçmedi mi bu durumun ?
Ve içinizdeki o güvensizlik duygusu ileride birçok şeyi sorgulamanıza sebep olacak.
Buraya yazdığınız gibi tüm hissetiklerinizi eşinizle paylaşın. Esiniz sonuçta, herseyde birlik ve ortak olmaya karar vermişsiniz. Çözmeye çalışın. Çözemedikçe daha farkı sorunlara yol açacak.
En kısa sürede halledersiniz umarım.

Siz İngiliz tarzı evlilik yaşıyorsunuz.

Bize ters.

bu tabloda, "sen çok su sarf ediyorsun su faturasını sen öde" vb gibi diyaloglar da doğabilir. sta nın sitemi en ideali.

bence doğrusu şu olmalı. ortak tüm harcamalar (evin tüm giderleri vs) ikiye bölünüp herkes ödemeli. ekstra zevk için harcamalar (mesela oyun konsolu gibi) kim tutturuyosa o ödemeli. herkesin banka hesabı ayrı olmalı. senin paran benim param evet kötü duruyo ama yoksa işler çok karışır

Evli degilim. Ama ortalama bir insandan daha tutumlu ve pragmatik biri olarak yaklasiyorum:

Ben ev almak icin, veya yarin bir gun isimi kaybedersem idare edebileyim diye veya gelir getiren bir seye yatirim yapmak icin her gun hem madden hem de zihinsel fedakarlik yapiyorken esime sirf arkadasi aliyor o da ozendi diye taki almazdim.

Buradaki anahtar kelimeler:
1) "İhtiyacım olan şeylere müdahale etmiyordu"
2) "İşe başlayınca bu konuda çok rahatladım"

"Neye ne kadar harcama yaptığıma karışmıyor. Para biriktirirken yatırım için öneride bulunuyor. Ama gerisine karışmıyor." - anlamadim ne yapacak ki daha? aranizdaki senin paran benim param muhabbetlerini bilemeyiz ama "gerisine" nasil bir karismasi istedigini anlamadim.

Herkesin iliskisi farkli ama ihtiyaclari %50 %50 bolusup fuzuli harcamalarin kisinin kendi sorumlulugunda olmasi absurt bir konsept degil. Evliligin zaten sonsuza kadar surmesi garanti bir sey degil, her turlu kendi kendine butce yapip para biriktirebiliyor olman lazim.

Bu tarz şeylerin tek çözümü var. Eşiniz için uygun bir zamanda konuyu, uygun bir üslupla dile getirip, rahatsızlıklarınızı ve istediğiniz para harcama yöntemini dile getireceksiniz. Konuşacaksınız. Bazen çözüm tahmin ettiğinizden kolay olabilir.

Konuşmadan, gizleyerek evliliğinize, mutluluğunuza yara verirsiniz. Bir süre sonra saçma sapan bir hayat yaşamaya başlarsınız.

Eşiniz iyi niyetle, yaptığında sıkıntı olmadığını düşünüyor olabilir. Tek bildiği yöntem bu olabilir vs. vs.

Kadınların bu konuda çok hassas içgüdüleri var. Eşinizin hangi konuşmaya, ne tepki vereceğini bir süre sonra çözersiniz zaten.


.

Ben karşı tarafın tavırlarında herhangi bir problem göremedim açıkcası, sadece ortak bir yatırım hesabı olması, ileride oluşabilecek ani veya yüksek masraflı işler için iyi olabilir, araba vs. için ise ne kadar ödediğinizin bir önemi yok, nasıl ki buzdolabı, süpürge, tv vs. nasıl ki evin malı, arabada öyle, isterseniz hepsini siz ödemiş olun isterseniz hepsini o ödemiş olsun.

takı konusunda yaşadığınız ise(gerçi karşı tarafında tavrı tek taraflı) biz para harcama/biriktirme konusunda biraz hesap kitap yapmayı severiz, belki sizin için 100 liralık bir takı olacaktı ve mutlu olacaktınız ama karşı taraf o yüz lirayı masraf olarak gördü diyorsunuz ya aslında onun başka planları vardı, mesela para biriktirip beraber tatile çıkmak veya beraber bir etkinliğe/yemeğe gitmek vs. gibi, belki bir sürpriz bişi planlıyordu ve bu nedenle para biriktirmeye çalışıyordu veya kafasında bambaşka hesaplar vardı. size hayır demesinin sebebi bir yerde hayır demez ise ucunun açılabileceği ve o kafasındaki hesapların şaşabileceği gibi şeyler. bu konularda erkek milleti ketum davranır biraz.

Böyle durumlarda karşı tarafı dinlememek yorum yaparken illa eksiklik oluşturuyor. Eşim de ben de çalışıyoruz. Eşimin iş hayatında kötü dönemleri oldu. Çoğunlukla evin asıl maddi getirisini benim maaşımın oluşturduğunu söyleyebiliriz. Son 2-3 senedir hem benim pozisyonum yükseldiği için, hem de onun işleri yoluna girdiği için rahat nefes almaya başladık. Bütün bu zor dönemlerde de, şimdinin nisbeten rahat döneminde de önemli olan satınalmalar konusunda ortak bir akılda kalabilmek. Takı örneğini vermişsiniz. Ben evlenmeden önce paramı gayet rahat Kapalıçarşı'da harcardım. Her sene güzel bir parça alırdım (hatta öğrenciliğimde bile). Evlendik, çocuk oldu. Şimdiki kazancım bu alışkanlığımı sürdürmeye elbette yeter, ama düşünüyoru bunun bedeli ne? Çocukların eğitimine yeterince kaynak ayıramamak, daha az gezmek... Böyle bir durumda eşime sormam bile "şu takıyı alabilir miyim?" diye. Bunun sonuçlarını tahlil edebilecek durumdayım çünkü. İşsiz olduğunuz dönemde pahalı takı dükkanına giriyorsunuz ve eşinize (cevabı belli) soruyu soruyorsunuz. Bence bu soruyu sormak bile yanlış. Belki buna benzer örneklerden yola çıkarak sizin paranızı (eve pahalı şeyler alınırken) kullandırmaya çalışıyor ki, siz o parayı (afedersiniz) çarçur etmeyin.
Benim gördüğüm karşılıklı güvenin henüz kurulmamış olduğu. Siz de kendinize güvenin, doğru hareketlerde bu güveni kurabilirsiniz. Araba almışsınız, %20 de olsa katkıda bulunmuşsunuz. Araba ortak arabanız. Kendinizi de ezmeyin, ezdirmeyin.

Eniştede bir sorun göremedim. Siz biraz evhamlanmışsınız gibi geldi.

Ben de yeni evli sayılırım, eşime para konularında hiç karışmam o da bana karışmaz aynı şekilde. Ortak hesabımız var ayda belli bir miktar yatırım/birikim için ayırıyoruz, kirayı bölüşüyoruz, faturaların da bazıları bende, bazıları onda. Bunun dışında atıyorum oyun konsolu alacağım, kendi kredi kartımla alır kendi birikimimden öderim. Yani burada mülkiyet değil olay, ben kendi keyfim için harcama yapıyorum. Ama eşimin çok istediği bir şey var, ortak hesaptan alabiliriz onu da kesin sınırlar yok, olmamalı da zaten.

Bir şekilde kendi içinde dengeye ulaşıyor para konusu. He siz bu adam benden parasını sakınıyor düşüncesindeyseniz alın karşınıza konuşun. Belki gerçekten de içten içe öyledir ve kendine çeki düzen verir. Eşinizi en iyi siz tanıyorsunuz buradakiler sadece kendi hayatlarından örnek verebilir.

evlilik ben ve seni arkada birakip biz olabilmektir.
butun gelirlerinizi ortak hesaba atip, butun harcamalarinizi da oradan yapin.

15 Yıllık evliyim , ben maaşımı hanım işimizden kazandığını atar çanağa atar. Bütün kredi kartlarım,banka kartlarım ondadır. Sabahları harçlığın var mı der (evet hala harçlık alıyorum), ne alınacaksa ne ödenecekse birbirimizin haberi olur (enim ona aldığım süpriz hediyeler hariç).
@oscar ; + 1 milyon , sizinkisi evlilikten ziyade profesyonel beraberlik gibi olmuş, hele bir de o takı dükkanında yapmış olduğu şey yontulmamış kütüklüğün ağa babalığıdır.

Evlisiniz siz , nefesinizi yatağınızı en mahrem duygularınızı birleştirebiliyorsunuz ama iş paraya gelince ...

Kazara söyledikten sonra eve gidip "Ben bir sığırım" diye ağlamalik bir temenni olmuş :) hiç duymadım yeni evli çifte böyle dendiğini.

Cocuk da yapin, tamam olun demek istemis olabilir.

Evlenmekteki nihai amac genelde uremek oluyor cunku.

Denilmez bence de manasız.

Ama @epistemic'in dediği gibi de ağlamalık bir durum değil

Bazen insanin dili dolasyor. Akim derken b*kum diyebiliyor. Cok uzerinde durmamak lazim

Bir arkadasimin bebegi icin guzel gunleri olsun gibi birseyler diyecegime gule gule kullanin demistim. Bu daha rezil bir enstantane.

Kökenini bilmiyorum ama bir sen bir ben bir de bebek puzzle ını tamamlamaktan bahsediliyorsa ben tamamım. Yoksa bana göre talihsiz bir temenni. Ne yani, şüphen mi var? diye sorarlar adama. Evli çiftin birbirine seni seviyorum inşallah boşanmayız demesi kadar boş.

Boş bulunmuş bilerek söylemezdi. İslami çevrede Allah hayırlı eylesin denir. Aklı ona gitmiştir bir an takılmayın sabah ofise girerken iyi akşamlar diyen kafası dalgınlar misali işte..

Çok yaptığım bir hata. Sabahları iyi akşamlar, akşamları günaydın diyebilen bir insanım; insanın bazen kafası karışabiliyor. Normal bir olay bence. Yanlışlıkla demiş bulunmuştur.

Yeni evliçifte denmezki bu zaten diyen yanlış demiş

Genelde çocuk olayı için veya ağız alışkanlığı, boş bulunup böyle söyleniyor. Ama çok kullanılan ve doğru bir ifade değil.


.

valla bu yeni neslin ilişki anlayışı midemi bulandırıyor. ben de 96'nın sonunda doğmuş biriyim ama uyum sağlayamıyorum, keşke eski zamanlarda yaşasaymışım diyorum çokça.

Bunun nedeni de yine odaklanma sorunu olabilir. Yani hayatındaki insana kendini ne tam olarak acabiliyorsun ne de onu tam anlamıyla tanıyorsun. Ki bana göre ikili ilişkilerdeki sadakatin dinamosu budur. Hayatındaki insan hep kafanın bir yerinde olmalı, hala kesfedemedigin, merak ya da hayranlık uyandıran gizemli tarafları olmalı. İşten eve giderken "Bugün ne yaşadı, neye ne tepki verdi?" diye dusunmelisin. Bu da derinlikli bir paylaşımla sağlanabilecek bir şey, başka türlü uyaranlara maruz kalmadan karsindaki insanı biricik gorebilmeni saglayacak bir süreçten bahsediyorum.

Asagi yukari boyleydi hep(80 lerde dogdum) Sen yeni farketmissindir.

Ha artik insanlarla tanismak cok daha kolay iletisim imkanlari hayvani gelistigi icin. Ask, iliski vs hic bir zaman kutsal, buyulu degildi eskinin kitaplarinda/filmlerinde anlatildigi gibi. insan oturdugu yerden Papua yine gine de yasayan birisiyle dahi flort edebiliyorken eski jenerasyondaki dinamikleri bekleme. Dunya degisiyor, bazi gelenkeler oluyor, yeni dinamikler doguyor. Gariplik vs yok.

Ucuz kadınlarla birlikte olan ucuz erkekler. Adamla Parası için evlenen kadınlar. Genel bi durum yok. Takıldıgım adamlar zengin. Evli oldukları ise kolay kadınlar. Yoksa kadınlar göz yummazlar, bosanirlardi.

Jenerasyonla ilgisi yok bence. Arkadasimin sevgilisi 81li. Sevgiliyken cok aldatti,cift maasi oldugu icin birakmadi. Asgari ucretli kizin yedigi ictigi, evi, her seyi markaydi. Kiz depresyon tedavisi gordu yine de birakmadi. Evlendiler.

Türkiye'de çoğu ilişki bu şekilde. Evlilikle de alakası yok aynı aldatma olayları sevgililer arasında da yaygın. Bir ilişki yaşamanın sorumluluğunu alamamış, aciz, korkak karakterdeki insanlar aldatır sadece. Büyük bir zavallılık örneği. Adam eşinden/sevgilisinden ayrılmayı göze alamıyor, korkuyor ama sayısız yalanla onu aldatıyor.

Türkiye'de zaten sağlıklı ilişkiler yok denecek kadar az. Sevgililerin ayrılmamasının en büyük nedeni yaşanmışlıklar diye bahane ediliyor. Uzun süren sevgililiğin evlilikle sonuçlanması bekleniyor çevreden. Çoğu evlilikte kadın çalışmadığı için eşine muhtaç, çocuklarına babalık yapsın, eve yemek parası getirsin yeter gözüyle devam ediyor evlilikler. Kadın çalşıyor olsa bile boşanmaya kalkması, boşanması çok zor.

Evli/sevgilisi olan erkeklerin bu kadar çok aldatmasının nedeni de doyumsuzluk. Adam, evlenince/sevgilisiyle ilişkisi uzun sürmeye başlayınca "ben ömrümü tek kadınla mı geçireceğim, dışarıdaki dişi sinekler ne olacak?" stresine giriyor, ilişkisini de bitirmeye cesaret edemiyor aldatıyor eşini/sevgilisini. Yaptığı ortaya çıksa ne olacak? Eşi/sevgilisi ilişkisini mi bitirebilecek? Aman kızım görmezden gel, bir kadın için yuva mı bozulur, erkek milleti yapar böyle diye diye ilişkiyi sürdürüyorlar.

var.
eskiden de varmış ya da vardı.
ama artık ortam çok laçka bir hâle geldi ve bazı şeyler çok normalleşti.

eskiden toplumda karısını aldatan adamın ya da kocasını aldatan kadının bir haber değeri vardı hiç değilse.
birileri bir şeyleri gizlemeye çalışırdı.
artık gizlemese de onu kabul edip, kendini boşamayacak kadınlarla evlenerek kendilerini garantiye alıyorlar.
dışarıda da "e olur öyle" gibi düşünülüyor.

karşı cinse ve sekse ulaşmak da tek bir tıka bakıyor neredeyse.
dolayısıyla güçlü olmayan iradeler hemen fire verebiliyor.
neden vermesin ki zaten?
şartlar o kadar konfor sunuyor ki, kimse kendi doğasıyla ya da içinden gelen isteklerle mücadele etme ihtiyacı hissetmiyor zaten.

daha uzun süreli ilişki ağları, aşklar, iki kişi arasında kalmalar, bir şekilde "ilişki" olan ilişkiler değil de, sadece seks için tinder'dan ya da sağdan soldan birilerini bulmaktan bahsediyorum.
ilişkilerin hikâyesi farklı olabiliyor, onları kendi içinde değerlendirmek lazım.
yani o ayrı bir tartışma konusu bence.

ama daha basit, seks amaçlı olan aldatmalardan konuşacak olursak, bunun toplumsal bir yönü de var.
insanlarda bir yandan hâlâ olan "evlenmek lazım" kafası, diğer yandan aslında yaşamak istediği rahatlık ve özgürlüğün arasına sıkışmışlık oluyor.
geriden, aileden, çevreden, toplumdan, gelenekten gelenle, çağın getirdiğinin arasına sıkışmanın da etkisi.
hem "hayat kaçmasın", hem de "kök salayım" düşüncelerinin arasında bir yerler.
yani gidip bir rus'la, bir escortla, tek gecelik bir ilişkiyle iki saat geçirecek diye, eve gittiğinde onu karşılayacak, yemeğini yapacak, çocuğunu doğuracak kadından, bunun sunduğu konfordan, yaşlılığındaki yalnız kalmama garantisinden vazgeçmek istemiyor çoğu erkek.

tabii ki ikiyüzlülük, insan bir seçim yapmalı.
ama yapmıyorlar ve yapmaları için prensipleri olmadıkça pek fazla neden de yok.
kadınlar da bunu görmezden geliyor.
daha geçen gün en yakın arkadaşlarımdan biri, erkek arkadaşından şüphelendiği hâlde (ki muhtemelen gerçekten bir şeyler vardı) sadece biraz bozuk attı ve bir şey olmamış gibi ilişkisine devam etti.
bu kız aileden zengin, adama aşık değil, bunu kabullenmek için hiçbir nedeni yok ama üzülse de sesini çıkartmıyor.
insanlar davranışlarının sonucunu görmeyince, yaptıklarının karşı taraftaki kişi tarafından bir şekilde onaylandığını düşünüyorlar.
yani buna tepki vermeyen kadının karşısındaki erkeği bir dahaki sefere ne durdurur ki?ve neden durdursun zaten?
tepki verenler ya da vereceği tahmin edilenler de artık tercih edilmiyor işte bu sebepten.
çünkü bir yerlerde, bunu kabul edecek, ses çıkartmayacak kadınlar var.
adamlar neden zora soksun ki kendilerini?
zincirleme gelişen şeyler bunlar.
bu kadınların da psikolojik açıdan kendi içlerinde ses çıkartmama nedenleri var tabii ki ama sonuçta yansıması bu şekilde oluyor.

ama gerçek şu ki, iki taraf için de karakter sorunu tabii.
yani insan sadece karşısındakinden korktuğu için kendini frenlememeli, bazen de bir şeyi yapmaması gerektiği için yapmamalı.
içinde bulunduğu şartlar buna uygun olmadığı için de durabilmeli.
toplumsal olarak yetişkin olamamanın da etkisi fazla.
ergen erkekler, çocuk kadınlarla evleniyorlar, böyle oluyor.

bir çocuk hiçbir zaman annesi babası ona yatmasını söylemedikçe yatması gereken saatte yatmaz.
yetişkin insan "şu saatte yatmam lazım, yarın şu saatte kalkacağım" der.
aslında teknik olarak benzer davranış modeli.

ama herkesin ya da en azından her erkeğin aldattığına da asla inanmıyorum.
beraber olduğu insanı seven ya da sevdiği insanla düzgün bir ilişkisi olan, evine koşa koşa giden, evli ve mutlu insanlar da var.
arkadaş çevremde bunlar çoğunlukta neyse ki.

Valla bir kısmı cinselliğin doğru düzgün yaşanamaması, bir kısmı karaktersizlik.

Normal değil elbet ama değiştirmek de bizim vazifemiz değil. Yolumuza bakıcaz.

Bence bu işin en garip kısmı bu insanlara iyi insan denilmesi, arkadaşlık ilişkilerinin sürdürülmesi. Konusunca mangalda kül bırakmayan, çok iyi, samimi adam on numara adam denen tipler sevgilisini karisini aldatıyor, iki üç kızı bir arada idare ediyor.

Bir insan eşini sevgilisini aldatıyorsa ve bununla yaşayabiliyorsa iyi insan falan değildir. Insanlari dolandiran biriyle ama iyi insan diye arkadaşlık eder mi kimse? Ama aldatanla ediyorlar iyi adam bunun dışında diye.

Esas sorun bu aldatmanin böyle normalleşmesi, kinanmayan, yapanın hala iyi adam! olup bu yüzden arkadaş, çevre kaybetmediği bir şey olması.

Eskiden de vardı ama gizli kapaklı, az yapılırdı. Şimdi sosyal medyadan, internetten, atlayıp Ukrayna'ya bir kaç saatte gitmenin çok kolaylaşmasından kaynaklı; bu işler çok çoğaldı.

İnsanların çoğu maddiyata, rahatlığa ve zevke önem veriyor artık. Dolayısıyla hem evleniyim rahat ediyim, hem de tüm zevkleri tadıyim diyorlar.

Bence de sağlıklı ve doğru değil.


.

dedem 82 yaşında, bir ara bi hastanede çalışmış istanbul'da. adamın anlattıklarını duysan aklın durur. arkadaşı imamın karısıyla falan yatmış böyle bir sürü şey. bunun nesille hiç alakası yok. kişilikle var.

Ben böyle değilim, böyle arkadaşlarım da yok. Yapan olursa arkadaşlığı keserim, eşini aldatan bana ne kazıklar atar :)

yanlışın var, 85 sonrası doğumlularda başlıyor sıkıntı. onun dışında anlıyorum derdini.

konunun ilişkilerle ilgili kısmı zaten yeterince açıklanmış ancak ben biraz da toplumsal kısmına değinmek isterim. öncelikle belirteyim, sektörüm mühendislik. özellikle erkeklerin bu aldatma bağımlılığını, toplumda kaybetmeye başladıkları cinsiyet sebepli iktidarın bir yansıması olarak görüyorum. özellikle son yıllarda sırf erkek diye işe kabul edilen, yönetici yapılan, daha yüksek maaş alan vs. insan sayısı iyiden iyiye azalıyor ve bu erkekleri hayatta rahatsız ediyor. kendileri gibi beyaz yakalı ve makul üniversitelerden mezun kadınların hem sayısı arttı hem de gözü açıldı. o yüzden bu kafa yapısındaki erkekler zaten dengi kadınlarla olamıyor, olunca da artık eziklikten midir nedir gözünün yaşına bakmadan sürekli aldatıyor. herhalde kendini hayatındaki kadından ancak arkasından iş çevirdiği zaman bir adım önde görüyor. dediğim gibi burada sadece iktidar hırsına sahip ve hayatına giren herkesi aldatma hevesi içinde olan bir kısım erkekten bahsediyorum. hepsi öyle değil elbette. bir kısım erkek de zaten ilişkilerle ilgili primitif güdülerini çoktan kontrol etmeyi öğrenmiş ve daha farklı (kariyer, aile kurma, dünyaya açılma vs.) dertlere sahip erkekler.

lucid dream rüyanın olmayacak bir şey olmasıyla alakalı değil. farklı bir nörolojik durum. hatta ben kendi adıma en gerçekçi rüyalarımda deneyimliyorum.
geçtiğimiz aylarda gerçekten kötü hissettiren (hem mesela ölen kişileri canlı görüp uyanınca gerçeğe dönmek hem de olay akışı sebebiyle) kabus gibi rüyalar gördüm ama şu sıralar kesildi rüyalar.

Sevmem. Görmemeyi tercih ederim.

Ananeme veya babama sıkı sıkı sarıldığım rüyalar görüyorum bazen. Uyandığımda içim acıyor bir yandan ama, rüyamda da ölmüş olduklarını biliyor olama rağmen, rüyamda bile onlara sarılmak çok güzel. Zaten ölmüş olduklarını bildiğim için görmüşken öyle sarılıp hasret gideriyorum rüyada.

eksiduyu.ru

denedim ama çözümü burada bulamadım ben.

Valla benim hoşuma gidiyor, güzel oluyor.

Bende seviyorum rüya görmeyi. Evet belki imkansız olaylar da görüyorum cok istediğim olaylar. Ama sabah onun mutluluğuyla uyanıyorum. Hoş bir anı gibi. Zaten unutulup gidiyor hemen.

Çok severim genelde eğlenceli ve bol aksiyonlu film gibi geçer. Uyanır uyanmaz hatırlayabildiğim kadarını hemen bir yere yazıyorum. Bilinçaltım her gün beni epey şaşırtıyor.

Rüya görmeyi seviyor musunuz?
Hayir. Ulan hic mi iyi ruya olmaz ya yok bir yere yetismem lazim, gec kaliyormusum, yok sampiyonluk kaciyormus, son macmis falan. Bir de aileden birine basina kotu bir sey geliyormus. Baska gun yuksekten dusuyorum. Ulan hic gormeyeyim daha iyi anasini satayim. Sirf bu ruyalar yuzunden sacim beyazlayacak, hayatim bu kadar stresli degil benim

Benim annem de böyle ama onun bizi manipüle etmek için böyle bir teknik gelistirdigini düşünüyorum ben. "En doğrusunu ben bilirim, sözümden çıkarsanız burnunuz boktan çıkmaz. Beni dinleyeceksiniz" deme şekli. Altında psikotik bir rahatsızlık yattığını düşünmedim o yüzden. Bir de hakettigini düşündüğü saygıyı doğal yollardan elde edemiyorsa yani doğru bir rol model olmadığının içten içe farkindaysa altıncı hissinin kuvvetliligi üzerinden bir tahakküm kurmaya çalışıyor kimi ebeveynler. "Yaşadığın sıkıntılarla alakalı onerebilecegim mantıklı bir çözüm yok çünkü senin yaşadığın zorlukları zamanında ben yaşamadım ama rüyamda gördüm yani, bence yanlış yoldasın" deme şekilleri oluyor bu durum. Ben katlanılmaz buluyorum açıkçası. Durumu açıklamaya calistigimda lafini sürekli "Anne olunca anlarsın"la bitirdiği için de polemiğe girmiyorum kendisiyle. He deyip geçiyorum pasif agresif bir sekilde.

Benim de annem böyle. Bırak bu işleri bilinçaltına işlemiş bana satıyorsun şimdi diyorum. Geçen freud’un kitabını aldım rüyalarla ilgili, bilinçaltında ne demeye çalıştığını da bir siteden açıp okuyorum. Binlerce defa konuşunca yola geldi biraz sonra da ben böyle rahatlıyorum rüyalarımı yalnız bırak dedi ben de salladım artık. Kendilerini önemli gibi görmeye ihtiyaçları var sanırım.

Her şeyi anlatırım.

Eski manitaya anlatırdım. Şimdi o kadar konuşasım yok.

Tabii ki hayır.

Konusuna göre değişmekle beraber bazı konuları sadece konu başlığıyla, bazılarını detaylarıyla bilse bile bazılarını da hiç bilmemesi daha uygudur. Her şeyi bilecek diye bir şey yok. Bazı konular bireyseldir. Birlikte hareket edilmemesi gerekiyor.