Ekşi Duyuru

iyi gelir diye çıkılan 2 haftalık yıllık izin sonrası benzer duygularda kalmak normal midir? iş ortamı güzel, mobing yok, iş 1-2 sene önce hayali kurulan bir iş. ama bir isteksizlik var. nasıl motive olabilirim? teşekkür ederim.




 

Merhabalar herkese,

Yarın (teknik olarak bugün) 2 yıldır birlikte olduğum kız arkadaşımın annesi ile tanışacağım, bir kafede görüşeceğiz.

İlk defa böyle bir tanışma gerçekleştireceğim, çiçek ya da başka bir şey almak gerekir mi? Evlerine gidiyor olsaydım ev hediyeleri alırdım fakat dışarıda buluşacağız, uygun olur mu bilemedim. Hiç fikrim yok açıkcası.

Ne önerirsiniz, ne yapmak lazım?

Yaş: 35

 

öncelikle bu duruma erişmek isteyen herkese başarılar diliyorum.

kariyer sürecim kendiliğinden böyle gelişti ve şuan istediğim bir pozisyon ve iyi bir gelir sahibi oldum.

fakat bu süreç bana düşündüğümden çok çok fazla boş zaman bıraktı.

farklı bir iş değişikliği düşünmediğim için bu konfor alanı beni çok rahatsız ediyor artık.

iş dışında; flört, seks, alkol, resim, sinema ve müzik gibi uğraşılarla oyalandım ama artık tatmin olmuyorum.

öyle bir hal ki artık ertesi gün olsun, vakit geçsin der oldum. oysa yaşam süremiz bu kadar bonkör olmaya elverişli değil.

sizce bu düzeni nasıl değiştirebilir ve zamanı kıymetli hale getirebilirim?

 

Dün first date’e çıktım. Sosyal medyadan tanışmıştık. Önce kahve içelim diye konuşmuştuk ama mekan belli değildi. Buluşunca gözümüze kestirdiğimiz bir cafeye oturduk. Menüye bakarken kahve fiyatlarına söylendi soğuk kahve içelim demiştik ama galiba fiyattan dolayı seçimini değiştirip filtre kahve istedi. Tatlı falan söylemedik. Bu arada tek kahve diye sözleşmiştik ama birkaç saat oturduktan sonra “bir şeyler mi atıştırsak” diye konuştuk ve burda oturmayalım kalkıp bakalım etrafa dedi. Bingo kampanya dönerci gördü ve oraya girmek istedi. Bu durum itici geldi çünkü herşeyin yolu yordamı var. Seçim yaparken sadece fiyata bakması beni soğuttu. Bu tutumlu normal bir davranış mı yoksa cimrilik mi




 

6 Şubat depremini Adana'da yaşadım, yaşadığım mahalle yıkımın ve ağır hasarli binaların en çok olduğu mahalle. Bizim binada çatlaklar var ama durumu net değil, bilgim yok ağır ya da az/orta hasarli. Neyse 6 Şubat sabah 9, ben sırtımda çanta üstümde pijama, enkaz ve ağır hasarlı binaların arasında mahallemi geziyorum. Bu arada 30 kusur yaşındayım, 20 kusur yaşında, Ankara'da yaşayan bir arkadasimla depremle ilgili yazistik, mahallemi, sokagimizdaki yıkılan binalari gösterdim. yazistiktan sonra bana Ikea'dan aldığı nevresimlerin fotosunu attı wp'dan, ben de 'derdini' yazdım ve bu mesajıma çok bozulduğunu bügun söyledi. Ben o mesajimla ona çok duygusuz birisi gibi olduğunu hissettirmisim ve çok olumsuz etkilemisim, benimle konuşmayi, iletişimi kesmeyi düşünmüş.

Şimdi size de sorayım dedim, ben mi haksizim yoksa o mu? Ben o durumdayken bana atılan nevresim fotoğrafları sonrası hafif ve kibar dille tepkimi gösterdim sadece ama arkadaşıma göre onun yaptığı çok normal ve ben onu kırmisim..


 

İnternet, iş, okul harici. Sb.




 

Kurgu kitaplar yani roman okuyamıyorum, film seyredemiyorum. Sıkılıyorum, dikkatimi toplayamiyorum

Kitap okuyacaksam araştırma vb kitaplar okuyabiliyorum. Tarih, siyaset, finans, kişisel gelişim vb kitaplar okuyabiliyorum.
Film izleyemiyorum ancak belgesel izleyebiliyorum.

Niçin böyle oluyor? Hayal gücüm öldü ve sadece gerçekci şeyler mi ilgili çekiyor artık? İlerleyen yaş ile ilgisi var mıdır?

 

telefon daha mahrem geliyor ama bilemiyorum yakininiza, sevgilinize bilgisayarinizi verir misiniz? siz yokken kullanabilecegi sekilde açik midir her sey?




 

ben 1 gün çıkmayınca afakanlar basıyor. siz en çok kaç gün evde kaldımız? kalınca nasıl vakit geçiriyorsunuz?




 

İçinde bulunduğumuz ahval ve şerait ışığında ayrı bir nostalji yaşadım videoları görünce. Lise 1'deyken, program sonrası üzerimi değiştirmeyip, kırmızı tişört-eşofman altı, beyaz eldiven ve şapka ile şehir merkezinde gezmekten gurur duyduğumu anımsadım. Bi yandan dersten kaçmak için fırsat gibi gelirken kutlama günü o anma ve coşku hissinin yarattığı bilinci anımsadım. O toplu hissiyatın bir parçası olmak hoşuma gitmişti, gurur duymuştum.

Siz katıldınız mı stat gösterisine, kule yapmış mıydınız mesela? Var mı enteresan bir anınız. Anlatın da azıcık emekli subay gibi, permalı cehape teyzesi gibi hassaslaşalım.


 

Neredeyse bütün partnerlerimle sadece sevgili degil, flört, görüşme bakışma, olsun hepsiyle bir daha hiç konuşmayacağımiz şekilde bitiyor nasıl beceriyorum bilmiyorum. Artık kafam almıyor. Hep böyle mi olacak, eski sevgilimle, flortumle arkadaş kalamayacak miyim. Nasıl batirmiyor musunuz benim gibi

Çok detaysiz oldu biliyorum kafam çok attı yatıp uyicam belki sonra detaylandiririm.

Son yaşadigim olay 1-2 sene önce isyerinde hoslandigim ama asla ilgi göstermediğim biri var (escinselim, ikimiz de erkeğiz). Neticede kendisi adım attı ilgisi olduğunu belli edecek bir şey yaptı, ben karşılık vermedim ama kızmadım da, görmezden geldim diyelim. Aradan 1 yıl geçti. Gördüğümuzde yine konuşuyorduk ama ben herkese nasılsam öyleyim. Geçen gün gene başka bir şey için bulunduğu odaya gittim orada işim vardı, odadan çıkınca mesaj atmış, aklıma geçen sene geldi diye, o hareketini kast ediyor.

Ya şimdi evet desem başka hayır desem baska, cevap vermedim. Birkaç saat sonra kabalık ettiysem özür dilediğimi, iş yeri ortaminda böyle davranmak zorunda olduğumu falan yazdım. Şimdi bu adamla yatsak işyerinde yüz yüze nasıl bakacaktık 1 sene önce, ayrıca ben kafayı takmaktan aşık olmaktan da korkuyorum. Adamla gelir düzeyi, sosyal çevre bakımından da ayrı dünyaların insanlarıyiz. Seks olmaz iliski de olmaz. Hoşuma gitmesine ragmen belli etmedim. Hiç sallamadim, o da önceki güne kadar bir şey yapmadı zaten. Buraya kadar sorun yok.

Sonra bu mesajıma dedi ki sen ortada bir şey yokken çok geriliyorsun, sanki seni rahatsız ediyormuşum gibi hissettiriyorsun, geçen sene yaklastigim için pişman oldum bir daha selamlasmayalim bile.

Ya netice olarak istediğim buydu ama ben niye berbat (argo diye silinmesin) gibi hissediyorum kendimi. Öyle hissettiysen özür dilerim benim karakterim böyle gergin değilim ama kendi konfor alanimin dışında dışarıdan öyle algılanıyor, dedim bıraktım ben de. Benim burada hatam nedir

Geçmişte de benim hareketleim yüzünden nasıl oluyorsa bilmiyorum içinden çıkılmaz bir hale bürünüyor flört/iliski, ileride konuşmak isteyeceğim kültürlü, entelektüel insanlarla da birbirimizin yüzüne bakamayacak hale geliyoruz, öyle küfür kavga falan da etmeden.

Demek istediğim ben adamın gösterdigi ilgi (çoktan 1 sene öncesinde kaldı) sona erdiği için değil adam benden bir şekilde tiksindigi için berbat (argo) gibi hissediyorum yani neden? Hiçbir şey yapmayarak nasıl tiksindirdim, soguttum (hiç konuşmak istemeyecek kadar), yani anlamıyorum.

Bu açıdan beceriksiz olduğumu biliyorum zaten insanlara da bu yüzden yaklaşmıyorum asla hoslansam bile, bu beni kendi buldu. Kötü bitmesin diye öne night stand dışında bir şeye baslayamaz oldum.

Hâlbuki benim amacım şuydu, işyerindeyiz, olmasak da bir şey olamaz farklılıklardan dolayı, bana ilgi göstersin diye bir kaygım zaten yok, normal bu olay yasanmamis gibi neden devam edip arkadaş olamıyoruz da ben tiksinilen insan oluyorum.

 

simdi cevap da gelmez ama geldigi kadar.
simdi karar vericem disaridayim.
3 ay kadar once ben sinirlendirmistim, ne zamandir istedigi bir hediye almistim barismistik bir sekilde.
bu sefer ciddi kavga ettik. bu kez suclu taraf annem.
ama annem asla ve asla suclu oldugunu kabul etmez.
"anayim ben ana" sendromu var da..
napsam o adim atmicak, benim atmam lazim.
cicek alsam mi? her kavgada bi hediye aliyosuna bile getirebilir.
napsam dersiniz. nasi cikicaz bunun icinden. 3 gundur devam ediyor durum.

 

İsyerinde falan sıkılınca arayıp dertleşecek birilerini arıyorum fakat ulaşamıyorum. Herkes de aranmıyor öyle. Böyle kişileri nasıl bulabilirim? Siz bu durumlarda napıyorsunuz?




 

Eskiden insanlara bir şey öğretme amacım olurdu. Biri bir konuda tavsiye istediğinde ya da istemese bile o kişiye faydalı şeyler söylerdim. şimdi umrumda olmuyor bilsem de söylemiyorum.

düşündüm neden söylemek istemiyorum diye; kendime şu cevabı verdim bu kişiye söyleyeceğim şey yüzünden ya ben sorun yaşarsam ya bu kişi bir noktada bana zarar vermeye başlarsa ya bu durum yayılırsa ve herkes bildiği için bir anlamı olmazsa.

şöyle örnek vereyim ;

bir iş fikri var, ben şu an yapıp para kazanıyorum ama başkasına söylemiyorum bana rakip olmasın benim kazandığım gelir düşmesin diye. bu ve buna benzer durumlarda insanlara yardım etmeyi bıraktım resmen.

 

hani "görünce selam verme, konuşma" gibi bi uyarıdan bahsediyorum. arkadaşlarının bile iletişimi kesmesine vesile olmaktan. bugün eski sevgilimin bi arkadaşını gördüm. geçimsizlik dışında kötü bir ayrılık yaşamadık denebilir ki arkadaşları da bana hep iyi davranırdı, aramız cidden iyiydi, ben öyle sanıyordum en azından. ama arkadaşı beni tanımazlıktan geldi. valla aşırı kötü hissettirdi ya beklemiyordum böyle bir şey. acaba düşman gibi mi görülüyorum? ilk ilişkimdi ve ilk ayrılığım. böyle mi olur bu işler? berbat bi süreç ya hiç iyi de yönetemiyorum sanki. unutana kadar sürekli mutsuz olucam gibi geliyor. bi de bu arkadaşla karşılaşma durumları olabilir aynı mahalledeyiz. napayım ben de tanımazlıktan geleyim o zaman dimi napıcam zaten




 

1.biriyle ilgilenmeye başlıyorum
2. ilgim karşı tarafın hoşuna gidiyor
3. ama bana karşılık vermiyor soğuk davranıyor
4. istemiyor herhalde diyip uzak duruyorum
5. bu sefer karşı taraf ilgilenmeye başlıyor
6. ben tekrar ilgilenince 3.adıma geri dönüyoruz.

neden böyle oluyor ?

 

Bu soru bana sorulunca her seferinde afallıyorum, hiç hayal kurmadığımı fark ediyorum. Belki kendimce bi koruma mekanizması belki baska bir şey ama bi hüzünlendim hayal bile kurmaz olmuşuz be gibisinden.

Sizde durum nasıl hayal kurar mısınız?
ufak tefek de olsa hayalleriniz var mı?
Paylaşırsanız da çok sevinirim(:

 

işe iade davam devam ediyor
davayı kazanırım ama geri alınma ihtimalim düşük

bu süreçte işe girdim ama maaş olarak geçmiş tecrübem pek dikkate alınmadı
1 sene sabredersem farklı bir kadroya geçip maaşı arttırabilirim
bir de kıdem ve ikramiyeler çalışma yılıyla açılıyor

sorun şu ki ben yaz tatilinden sonra başlamak istiyordum ama bir şekilde kabul etmiş bulundum

2 ay güzelce çalışıp sonra istifa edip "ben 1,5 ay tatile gidiyorum, bulunmaz hint kumaşı değilim elebtte dünyada, bunun farkındayım" ama daha iyi koşullarda çalıştırmak isterseniz görüşelim diyebilirim

ya da 1.ayın sonunda az çok gördünüz tecrübeme uygun bir maaşla devam etmeyeceksek ben size öncesinde haber vermek istedim diyip şansımı deneyip tatili yakmak

avans izin vs. konuştum, daha sonraki aylarda başlamayı teklif ettiler
o da bana makul gelmedi

en kötü kpss'ye çalışıp atanabilirim
gerçekten çalışmaya değecek maaşlar için hem yaş olarak hem de meslek olarak doğru noktada değilim
o yüzden daha fazla sosyal hayat ortalama maaşı hedefliyorum (depremde yıkılmazsa mevcut ev vs. olduğu için)

tatil neden önemli en basitinden güneşlenme ihtiyacı sağlık açısından
daha sonra ağustos sıcağını daha serin olan memlekette geçirmek

esas derdim bunları sürece bırakmayı nasıl başarırım çünkü aklımı meşgul edecek
doğru strateji nasıl olur bu seçeneklerde
kendi içimde de tutarlı olmak istiyorum sonuçta sözleşmeyi bilerek imzaladım

 

Karşı tarafın beğenmediğini nasıl anlarsınız? Nasıl bahaneler üretir?




 

Yeni sevgilimle (ben E, o K, yaslar 35 civari) 3 aydir tanisiyoruz. Benim gözümde hersey süper. Ten uyumu, espri anlayisi, hayat görüsü, aliskanliklar, hobiler, zevkler falan son derece uyumlu. Benim icin cok degerli, kendisine yogun bir muhabbet besliyorum, üzerine titriyorum. O da bana cok düskün, bana deger verdigini net hissettiriyor, son derece düsünceli, canayakin ve duygularini cok yogun yasayan ve gösteren birisi.

Fakat tekrar eden ve asamadigimiz bir sorunumuz var. Kendisi benim ona yeterince ilgi göstermedigimi düsünüyor. Bazen az mesaj attigimi, cok mesaj atsam bu sefer telefonla aramadigimi, arasam bu sefer yeterince görüsmedigimizi, yogun görüssek bu sefer görüsme planlarini önceden ayarlamadigimi, hep 1-2 gün önceden plan yaptigimi falan bahane ediyor ve arada bir laf carpiyor, tadimiz kaciyor.

Simdi ben kendimi biliyorum, kesinlikle ilgisiz falan degilim. Bu konuda farkindaligim cok yüksek, saglikli bir iliskinin nasil olmasi gerektigini cok iyi biliyorum. Sorunun onun önceki iliskilerinden ya da travmalarindan kaynaklandigini düsünüyorum, bunu kendisi de kismen kabul etti, gecmisinde zor iliskileri olmus ama detay bilmiyorum. Bana kalirsa aslinda cok güzel bir seyi sabote edecek davranislar gösteriyor. Ben tabi kendisini ilgisiz hissetmesin diye caba da gösterdim. Cabani görüyorum diyor ama sen biraz da yapi itibariyle agirbasli ve kontrolü birakmayan birisi oldugun icin bana o duyguyu ve tutkuyu geciremiyorsun falan diyor. Gercekten ilgisiz de olabilirsin ya da ilgili olup da gösteremiyor olabilirsin, benim icin ikisi de ayni kapiya cikiyor dedi. Yapi olarak cok farkliyiz dedi en son ve kaldi öyle.

Biz simdi napalim? Neler konusalim? Eski iliskileri hakkinda daha cok soru mu sorayim? Daha fazla anlamaya mi calisayim? Iliski terapisine mi gidelim? Ayrilmamiz mi gerek? Ayrilacaksak basta saydigim onca pozitif seyi napicaz? Bir sey yapmadan bu sekilde devam etsin diye mi ugrasalim? Nedir bu isin yordami?

 

Hoşlandığım ve öncesinde de pek muhabbetim olmayan kızı bir yerlere davet etmek istediğimi söyledim. Daha zamanı var dedi. Bu arada kesinlikle olumsuz bir durum olmadı son derece mutluydu gerçekten beni tanımadığından ve aynı yerde çalıştığımızdan, biraz da çekingen olduğundan güven duymak isteyebileceğini düşündüm hiç üstelemedim. Zaten az olan iletişimimiz ramazan vs. ile iyice kesildi bu arada bazı bahanelerle iletişim kurmaya da çalıştı tabi ben onu görünce beynim yandığından gerekli karşılığı o anda veremedim. Naz yaptığını şimdi anlıyorum. Arayıp görüşme isteğimi tekrarlayayım mı ? Veya nasıl davranmalıyım ? En azından tanımaya değer birisi olduğunu düşündüğümden soruyorum. O yüzden boş ver, kızın ilgisi yok vs. diyecekler yazmasın.




 

Merhaba,
Bu satırları size Prag-Berlin treninde pencerenin yanında yazıyorum.

2018'den sonra şahsi rekorum olarak 3 ay içmeden geçirdim. 3 ayda tabii ki kendime 2 defa ihanet ettim ama sonuçta bayağı bir ara vermiştim.

O zamanki motivasyonum kuzenimin düğünüydü. 3 ay her şeyi kestim ve spor yaptım. Bayağı da şekilleniyordum, psikolojim inanılmaz iyiydi. Vücudum resmen güçlenmişti. Sonra yine başladım ve duramadım. Duramıyorum.

Bu kez hiçbir plan program, hiçbir söz beni cezbetmiyor.
Tam diyorum ki tamam artık ara verdim. Sonra kendimi içmek için plan yaparken buluyorum. Ln hava da tam içmelik diyorum ve hava açıkken de kapalıyken de yağmurluyken de içmelik hava oluyor.

Durmak istiyorum ama nasıl?
Gelecek cevaplar yalnız sohbet olacak yoksa ben de biliyorum bunun cevabının bende olduğunu. Teşekkür ederim.

 

Bende bugün itibariyle gündeme daha da yoğunlaşmış bulunuyorum ve heyecan var...
Herbir partinin ne sonuç alacağı ile ilgili çıkarım yapmaya çalışıyorum kendimce; 2018 seçim sonuçlarını inceliyorum sabahtan beri. Günlerdir duygusuzdum, nötr. Bugün başladı heyecan.
Tek bir sorum var: Siz de heyecanlı mısınız?
Görüşünüz hiç farketmez: Evet mi, hayır mı?

 

beklentileri merak ediyorum. iciniz kipir kipir olur muydu? mutluluk, umutla dolar miydiniz?

yoksa hicbirsey farketmez mi sizin icin?


 

Büyük haksızlık ve vefasızlık mağduru oldunuz diyelim ne yapardınız?




 

Evde mi, sokakta mı,
Çalışıyor mu, uzanmış mı, ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Hey gülüm, beyaz, kalın bileğini nasıl da çırçıplak eder bu hareketi...

Aklımızı yitirmekten başka ne yapıyoruz?
Ne yapıyorsunuz?

Ben yalnızca su içerek bekliyorum.

 

İş yerinde aynı odada bi arkadaş var. Durup durup odada birilerine bişeyler söylüyor, anlamlı anlamsız konuşuyor. Bana sesleniyor efendim dediğimde cevap vermiyor. Benim canım arkadaşım, benim minik arkadaş benim küçük arkadaşım diyor durup dururken. Sürekli birileriyle konuşmak laf atma çabasında. Durup dururken bişeyler yapıyor bişeyleri üstleniyor bak sizin için yaptım diyor. Odada olabildiğince uyumlu insanlar var ve hep idare ediyoruz. Zaten bu yüzden bu kadar rahat.

Bir de yapı gereği çok kavgacı, hiç bi şeyden memnun değil. Müşteri hizmetleri ile kavga eder, ailesiyle kavga eder, başkalarının yüzüne söyleyemediklerini gelir bizim ortamda söyler.

Dikkat çekmeyi, konuşmayı çok seviyor. Biz pas vermeyince beni hiç bir zaman sevmediniz diye başlıyor bu sefer. Aşırı yalnız durumda, kavgacı olduğu için kimse arkadaş kalamıyor.

İşin kötü tarafı şu, laftan sözden anlamıyor, alınmıyor, utanması vs yok.

Ben sessizce işimi yapıp gitmek istiyorum. Evet arada sohbet edilir filan ama durup dururken konuşmak saçmalık hatta delilik

Sizce ben ne yapmalıyım? Ondan nasıl kurtulabilrim?

 

soru başlıkta




 

Eski flörtüm var. Instagramına bakmadan duramıyorum, takipçi sayılarına bakıp kapatıyorum her gün yapıyorum bunu istemsiz bir şekilde kendime engel olamıyorum.

Başka biriyle konuşsam, yine açıp ona bakarım. Bence yarım kalan bir hikaye olduğu için içimde ukte kaldı. Nasıl kurtulurum?


 

Parası olduğu halde rahat rahat konforlu harcamak yerine hesap yapan görece daha az kaliteli yaşayan veya hiç yaşamayan mı yoksa para içinde yüzmese de bir şeylerden kısıp yine kaliteli yaşayan mı bu hayatı çözmüştür? Çevremde görüyorum parası var ama geceliği daha ucuz diye kötü hostellerde kalıyor. Pahalı diye lüks yerde yemiyor. Bir de kirada oturduğu halde yapmışken en iyisini yapalım mantığıyla imkanları zorlayıp kaliteli yaşayanlarda var. Hangisi mantıklı davranıyor cevapları görelim.




 

Ortamdan kastım bir eğitim veya dans kursu gibi düşünebilirsiniz. Haftada 1-2 saat aynı ortamda bulunduğunuz insanlarla arkadaşlığınızı bu eğitim veya kurs bağlamının dışında nasıl devam ettiriyorsunuz?




 

Birisinin düğünü sonrası, birisinin çocuğu olmuş. Whatsaptan tebrik eder bir mesaj atıyorsunuz. Geri dönülmüyor. Bunun nedeni sizce ne olabilir?




 

Kardeşiniz , akrabanıza ya da arkadaşlarınıza tavsiye veriyor musunuz şöyle yapmak yerine böyle davran diye.

ben eskiden çok tavsiye verirdim, şimdi ne hali varsa görsün diyorum. insan hakettiğini yaşar diyerek ileride, şu anki davranışlarından dolayı çekeceği sıkıntıları görmesini istiyorum. bu biraz ağır gelebilir ama kişi kendini geliştirmeli, benden büyük birine ben neden tavsiye vereyim kendini geliştirmemişse bunun cezasını çekmeli diye düşünüyorum.


 

Kız arkadaşım güzel bir işte, şuan rutine bindirmiş şekilde çalışıyor. Bugün takım lideri iş çıkışı sana daha önemli işler vermek istiyorum gibisinden konuşmuş. Kız arkadaşım istiyor fakat ben hiç istemiyorum. İstememe sebeplerimden birisi, kendisi şuan için rutine binmiş iş durumunda bile yetişemediği anlar oluyor. Şimdi başka ve hiç bilmediği alanda iş yapacağı için hiç yetiştiremeyecek. Bu durumun sonucunda (her ne kadar kendisi inkar etse de) ilişkimiz zarar görecek. Çünkü yeni işi öğrenene kadar çok stresli zamanlar yaşayacak, çoğu zaman eve iş getirecek, eve iş getirmese bile aklı fikri hep arka planda işte olacak. Kız arkadaşımın kişilik yapısını çok iyi bildiğimden benim en ufak bir hareketim onun gözüne batacak vs. Tabii ben tüm bunları kendisine anlattım. Hani dedim ki bir haftayı düşünelim 100 birim. Senin şuan rutine bindi dediğin olağan işlerin 90 birim. Hatta yeri geliyor modun düşük olduğu zamanlarda olağan işlerin 110 birime kadar çıkabiliyor dedim. Şimdi sen bu teklifi kabul edeceğin zaman senin iş anlamında 170-180 birime kadar çıkacak iş yoğunluğun. Yetişemeyeceksin, yetişemediği için kendinden ve bizden yemeye başlayacaksın bu sebeple de ben kabul etmeni istemiyorum hayatım dedim. Bunların üzerine takım yöneticinin umurunda olmayacaksın ona hava hoş, onun işi gücü üst yönetimden kendisine laf gelmemesi işlerin bir şekilde yürümesi derken hemen takım yöneticisini savunur gibi oldu ama işte o da bizi çok seviyor bizim hatalarımızı bile yeri geliyor üstleniyor vs dedi. Bende buna istinaden iş hayatında dostluk, arkadaşlık ilişkileri gelip geçicidir umurunda dahi olmazsın üst yönetimden laf geldiğinde dedim.

Şimdi benim anladığım kadarıyla takım yöneticisi kendini kurtarmanın dersinde çünkü kız arkadaşıma vereceği işleri yapan takımdaki çalışan istifa edip başka şirkete geçti. Tabii kız arkadaşımın takım yöneticisi o çalışanın işini birisine yıkmanın derdinde fakat sorun benim kız arkadaşımda, çünkü iş öğreneceğini zannediyor. Oysa takım yöneticisinin öyle bir derdi yok. Ne yapmalı, nasıl konuşmalı ki kız arkadaşı bu işleri devralmaktan vazgeçirmeli.


 

ne aldınız annenize?




 

Henüz buluşulmamış ama sürekli iletişim halinde olduğunuz kişi ile yaşadığınız uzak mesafe ilişkinizi, ilişkileriniz sorulunca bunların arasında sayar mısınız? Yoksa reele taşınmadığı için sadece basit bir flört aşaması olarak mı görürsünüz?




 

Şu önümüzdeki 1 yılın çabucak geçmesi gerekiyor benim için. Zaman hızlı geçer değil mi?

Saçma soru evet ama cevaplayıverin.


 

Dusuncelerinizi merak ediyorum her acidan konusabilirsiniz




 

Ne yapacaksınız, sonuçları nasıl izleyeceksiniz? Var mı ilginç organizasyonlar?




 

Sizde de var mı aynı durum? Başkası için kötü olacak ama kendimize ait kötü kokuların rahatsız etmemesi hatta çekici gelmesi durumu




 

Temmuzda tatile gideceğim 15 gün. Evde yalnız kalmasını istemediğim için evi büyük olan (benimki küçük) bir arkadasimin evine bıraktım kedimi geçen gün. Onunda kedisi var, ikisi oynar sıkılmaz diye, kedim sosyal sayılır kedilerle genel olarak iyi anlaşıyor. İki gün yanlarında kaldım ben de ilk başta benimki buna tısladi, bağırdı ama sonra oynamaya başladılar bir noktadan sonra alıştılar. Arkadaşın kedisi zaten aşırı uysal, oyuncu, kısır ama daha 1 yaşında. Benimki bunu arada ısırıyor gene tepki vermiyor.

Geçen sene kedimi yalnız biraktigimda çok sıkıldı, bı tanıdık gunlum uğruyordu ama 1 saat, geri kalan zamanda yalnız kaldı aklım da hep onda kaldı. Gerci kediler değişiklik sevmez, özellikle ev degistirmekten hiç hoslanmazlar biliyorum ama kedim ben işe gidip akşam geldiğimde bile ağlıyor ben kapıyı açarken.

Şimdi eve geldim ev bomboş geliyor, oyuncaklarını, mama kabıni görüyorum gözlerim doldu aglauaxsgim neredeyse, sanki bir şey olmuş gibi, deli gibi özledim yani anlatamam. 2.5 ay orada kalacak. Neden bu kadar erken götürdün derseniz, anlasamazlarsa son dakika ortaya çıkmasın diye götürdüm, sevmezse geri getiririm gene birini bulur evde kontrol ettiririm tatilde diye. Yol 2 saat sürüyor, hayvan aşırı kötü oluyor yolda, geriliyor. Şimdi çok özlüyorum açıkçası haftasonu geri alsam Haziran sonunda tekrar götürsem mi diye bile aklımdan geçti. Bencillik mi yapmış olurum? Kedim de orada çok mutlu değil bu arada bana da tisliyor, yer değiştirdiği için mutsuz ama oradaki kediyle anlaştı, oynuyorlar. Şu an beni alıkoyan hem anlaşmaları hem de yolda cok eziyet çekecek olması. Temmuzun 15 ine kadar ayri kalacağım kedimden. Dayanmali mıyım

 

Selam, sıkılganlığım ve bunalmisligimin disinda rasyonel mantikli olacagini dusundugum bir sekilde bir seyler kaleme almak istedim. Az once tv gezerken vin dieselin jackie chanin falan filmlerine denk geldim. Eskiydi adamlar gencti daha ama bir mutlu hissettim. Ne guzel filmlerin var senelerdir dunyanin 4 bir yaninda, iyi veya kotu filmler tartismali ama sen varsın. Bir yandan da diger islere bakıyorum mail yaz toplantiya gir cart curt. Allahim seneler boyle gecer mi dusunemiyorum. Yani yok olsan bir anda dunyada kainatta ilde ulkede hicbir sey degismez. Bu plazadaki adam icinde atolyedeki kadin icinde fabrikadaki isci icinde gecerli aslında. Neyse çok da genellemeyelim. Ama bir yanda mesela jk rowling çat diye bir kitap koymuş filmi çekilmis makaleleri yazilmis soylesileri yapilmis kendi resmen bir dunya yaratmis. Bu ornekler uçuk biliyorum sadece adım adım gidiyoruz. Ya da doktor adamin birisi yarali gelmis bunu saatler suren ameliyata alıyor kurtariyor. Ne biliyim modacı tasarlıyor kesiyor biciyor kumaşı mankene bir giydiriyor ki kitap gibi. Sonra binlerce satış uretim elestiri tasarimi gelistirme falan. Müzik yapıyorsun 19xxlerde kasette tofaşlar dinliyor. Plaktasın. Spotifydasin. Cocugun bile dinliyor sarkiyi sarki yasiyor sarkici yasiyor eser var. Ne biliyim kimyagersin ilac kesfediyorsun. Ya da o ugurda bir sekilde calisiyorsun. Illa saydiklarim icinde de boş insanlar vardır. Yazarken düşündüm mesele ünlü olduklari icin mi yazdım yoksa bir seyler urettikleri icin mi tam oturtamadım. Her neyse. Bu kisiler gercekten de faydali adam akilli isler yaptiklarini dusunuyorum. Senin cizdigin kanepe tasarimiyla yuzlerce insan oturacak. Senin diktigin kiyafetle moda degisecek ya da degismese de birileri lan ne guzel etek diyecek belki de. Varligini anacak, andıracaksın. Bir yanda eli kıcında teftis et su kagidi oku su raporu yaz su kodu test et su cekicle vur şunu analiz et sunu gotur sunu getir sunu ye su zaman otur su zaman kalk uyu uyan. Sıkılıyorum sabri, bunalıyorum.
Siz ne diyorsunuz ne dusunuyorsunuz



 

sb.?




 

.




 

Dün bir şeylerin geçiş sürecini yumuşatmak üzere sahile indim. İki de bira aldım, oturdum sakin sakin kitabımı okudum.
Sonra, içtikçe içimde bir şeyler oldu. Bir şeyler. Sanki okudukça hırslandım, hırslandıkça içtim. Açıkçası yine b*kunu çıkaracak derecede kendimden geçtim.
Bazı yerler kesik kesik var hatrımda. Gittiğim, geldiğim, para harcadığım yerlerin yarısını hatırlamıyorum.
Esas konu bu da değil.
Bir ara, akşam üstü gün batımı izlemek niyetiyle kayalıklara oturdum. Sol cebimdeki çok sevdiğim kulaklık bir anda kayalıkların altına, dalgalara kavuştu ve gitti :(
Almam imkansızdı.
Bir anda inanılmaz şekilde öfkelendim. Sanki hayat bana bir tokat daha attı o anda. Hiç haketmediğim bir tokat. Beni ciddi şekilde sarsan bir tokat. Sonra benden bir tane daha olduğunu hissettim. Gördüm gibi bile oldum.
Sonra kendimi Söğütlüçeşme YHT gişesinde buldum. Ciddiyim oradan oraya nasıl gittim bilmiyorum. Normalde bir gün sonra hatırlardım bir şeyler ama bu kez olmadı.
Bilet yoktu ve birisi daha bilet bulamamıştı. Bana otogarı sordu. Gidiyoruz gel dedim.
Sonra otobüsteydim.
Eskişehir'e gidiyordum. Bir anda oldu her şey.
Beraber gittiğim kişiye de bin tane saçma sapan şey anlattım. Onları hatırlıyorum.
Freni patlamış kamyon gibiydim. Öfkeliydim.

Sabaha karşı Eskişehir'e indim. 45 dakika otel aradım çünkü otellerde yer yok. Etkinlik mi ne varmış.
Şimdi yine oteldeyim ve yine içiyorum.

Fakat neden böyle oldu?
Aklıma Nurseli İdiz'in Erzincan'dan taksiyle İstanbul'a gelmesi geliyor.
www.hurriyet.com.tr

Fikir, görüş, yorum ve her neyse. Dinlemek istiyorum.

Eskişehir ne alaka diyecekleri duyar gibiyim. Burada bir arkadaş var. O kadar ama öylesine bir arkadaş. O da müsait değilmiş görüşmedik.

 

bir ebeveynin çocuğunu koşulsuz sevmesi tam olarak ne demek sizce? nasıl büyürseniz, anne/babanız size nasıl davranırsa “koşulsuz sevildim” dersiniz? (şımartılmayla, bencil/saygısız bir çocuk yetiştirmekle karıştırmadan.)




 

Anneannem (85) kendimi bildim bileli ağlıyor. Geçmişte sağlıkçı olarak çalıştı, bir evlilik yaptı ve dört çocuk sahibi oldu. Refah ve zenginlik içinde bir yaşam sürmüş ama karamsar bir kişiliği var ve mutlu olamıyor. Fiziksel sağlığı iyi olmasına rağmen kendini hasta olarak tanımlıyor ve uzun yıllardır antidepresan ve diğer ilgili ilaçları kullanıyor. Şehirdeki hemen hemen tüm psikiyatristlere gitmesine rağmen bir çözüm bulamadı.

Hiçbir fiziksel sorunu olmamasına rağmen son 4 yıldır sağlık sorunlarını bahane ederek evden hiç çıkmıyor. “Biraz daha iyi olayım, öyle” diyor, yıllardır güneş görmedi. Ayrıca son derece alıngan. Eşi hayattayken, nazik ve kibar bir insan olmasına rağmen kendisiyle konuşmadığı için ve çeşitli nedenlerle onu suçlardı. Ne zaman biri ona nasıl olduğunu sorsa, her zaman "nasıl olabilirim, çok kötüyüm" diye cevap verir. Dedem 3 ay önce vefat etti, hepimiz yasını tuttuk fakat anneannem iyice kötüleşti. Her gün bizi arayıp “babanız nerede, yatağında yok” diye soruyor. Biz de kendisini telkin edecek sözler söylüyoruz, fakat dedemin vefat ettiğini gerçekten unuttuğunu sanmıyorum, sadece kabullenme aşamasına geçemiyor.

Bunun haricinde eskiden beri görünürde hiçbir neden yokken bile ağlıyor. Dört kızı aynı şehirde ve neredeyse haftanın her günü onu ziyaret edip gün içinde hep arıyorlar, ama onlardan çok şikayetçi. Hiç yalnız kalmamasına rağmen sürekli yalnızlıktan şikayet ediyor ve ağlıyor. “Dışarı çıkalım” ve “Hadi gel bizde kal” tekliflerine kesinlikle hayır diyor.

Torunlarına iyi davranıyor ama bize sevgi gösterdiğinde bile ağlıyor. Eşi hayattayken ona karşı sebepsiz yere hep kırgındı, dedemin ölümünden sonra ise kızlarına karşı çok kırgın ve alıngan davranıyor. Her zaman mutsuz ve kendisinin çok kötü olduğunu söylüyor.

Bu bilgiler ışığında, anneanneme yardım etmek için ne yapabiliriz?

 

Naptiniz? Hayat kurabildiniz mi? Yoksa gec kalmis gibi mi hissediyorsunuz?

Lutfen ailesiyle veya esi sevgilisiyle tasinanlar yanitlamazsa guzel olur, cunku dinamikler cok farkli. Yalniz bambaska bir ulkede nasil olur 30'dan sonra?

Destinasyon bati.

 

bir iki haftalık yeni bir ilişkide kafede oturmak dışında nasıl etkinlikler yapabiliriz, birbirimizi de yavaş yavaş daha yakından tanimak istiyorsak?




 

Sb.