[]
Anneannem sürekli ağlıyor, ne yapabiliriz?
Anneannem (85) kendimi bildim bileli ağlıyor. Geçmişte sağlıkçı olarak çalıştı, bir evlilik yaptı ve dört çocuk sahibi oldu. Refah ve zenginlik içinde bir yaşam sürmüş ama karamsar bir kişiliği var ve mutlu olamıyor. Fiziksel sağlığı iyi olmasına rağmen kendini hasta olarak tanımlıyor ve uzun yıllardır antidepresan ve diğer ilgili ilaçları kullanıyor. Şehirdeki hemen hemen tüm psikiyatristlere gitmesine rağmen bir çözüm bulamadı.
Hiçbir fiziksel sorunu olmamasına rağmen son 4 yıldır sağlık sorunlarını bahane ederek evden hiç çıkmıyor. “Biraz daha iyi olayım, öyle” diyor, yıllardır güneş görmedi. Ayrıca son derece alıngan. Eşi hayattayken, nazik ve kibar bir insan olmasına rağmen kendisiyle konuşmadığı için ve çeşitli nedenlerle onu suçlardı. Ne zaman biri ona nasıl olduğunu sorsa, her zaman "nasıl olabilirim, çok kötüyüm" diye cevap verir. Dedem 3 ay önce vefat etti, hepimiz yasını tuttuk fakat anneannem iyice kötüleşti. Her gün bizi arayıp “babanız nerede, yatağında yok” diye soruyor. Biz de kendisini telkin edecek sözler söylüyoruz, fakat dedemin vefat ettiğini gerçekten unuttuğunu sanmıyorum, sadece kabullenme aşamasına geçemiyor.
Bunun haricinde eskiden beri görünürde hiçbir neden yokken bile ağlıyor. Dört kızı aynı şehirde ve neredeyse haftanın her günü onu ziyaret edip gün içinde hep arıyorlar, ama onlardan çok şikayetçi. Hiç yalnız kalmamasına rağmen sürekli yalnızlıktan şikayet ediyor ve ağlıyor. “Dışarı çıkalım” ve “Hadi gel bizde kal” tekliflerine kesinlikle hayır diyor.
Torunlarına iyi davranıyor ama bize sevgi gösterdiğinde bile ağlıyor. Eşi hayattayken ona karşı sebepsiz yere hep kırgındı, dedemin ölümünden sonra ise kızlarına karşı çok kırgın ve alıngan davranıyor. Her zaman mutsuz ve kendisinin çok kötü olduğunu söylüyor.
Bu bilgiler ışığında, anneanneme yardım etmek için ne yapabiliriz?
Hiçbir fiziksel sorunu olmamasına rağmen son 4 yıldır sağlık sorunlarını bahane ederek evden hiç çıkmıyor. “Biraz daha iyi olayım, öyle” diyor, yıllardır güneş görmedi. Ayrıca son derece alıngan. Eşi hayattayken, nazik ve kibar bir insan olmasına rağmen kendisiyle konuşmadığı için ve çeşitli nedenlerle onu suçlardı. Ne zaman biri ona nasıl olduğunu sorsa, her zaman "nasıl olabilirim, çok kötüyüm" diye cevap verir. Dedem 3 ay önce vefat etti, hepimiz yasını tuttuk fakat anneannem iyice kötüleşti. Her gün bizi arayıp “babanız nerede, yatağında yok” diye soruyor. Biz de kendisini telkin edecek sözler söylüyoruz, fakat dedemin vefat ettiğini gerçekten unuttuğunu sanmıyorum, sadece kabullenme aşamasına geçemiyor.
Bunun haricinde eskiden beri görünürde hiçbir neden yokken bile ağlıyor. Dört kızı aynı şehirde ve neredeyse haftanın her günü onu ziyaret edip gün içinde hep arıyorlar, ama onlardan çok şikayetçi. Hiç yalnız kalmamasına rağmen sürekli yalnızlıktan şikayet ediyor ve ağlıyor. “Dışarı çıkalım” ve “Hadi gel bizde kal” tekliflerine kesinlikle hayır diyor.
Torunlarına iyi davranıyor ama bize sevgi gösterdiğinde bile ağlıyor. Eşi hayattayken ona karşı sebepsiz yere hep kırgındı, dedemin ölümünden sonra ise kızlarına karşı çok kırgın ve alıngan davranıyor. Her zaman mutsuz ve kendisinin çok kötü olduğunu söylüyor.
Bu bilgiler ışığında, anneanneme yardım etmek için ne yapabiliriz?
85 yaşında olan birinin kişiliğine artık pek etki edemezsiniz. ancak belki yönlendirebilirsiniz. dini bir yönü varsa oraya yönlendirin.
- paintov
(30.04.23 13:52:54)
paintov +1, annemde bu yaşlarda ve o da böyle. hep kendini hasta hisseder. oysa ne şeker, kolestrol, tansiyon, hiçbiri yok. şimdi sana numarasını vereyim istersen ara ve nasılsın teyze diye sor. çok kötüyüm çoook. hiç iyi değilim. beni doktora götürsen ah ne var der sana.
ama doktorlar artık bu yaştan sonra değişmez. kendini iyi hissettirmeniz mümkün değil diyorlar. ben manevi olarak iyi etmeye çalışıyorum. yanında kuran okurum. ada çayı tütsüsü yapıyorum evin içinde, sirkeyle siliyorum bazı yerleri. temizliğine çok dikkat ediyorum. sabah olunca güneşe baktırıyorum. gündüz uyutmamaya dikkat ediyor ve kısa geçmişine dair sorular soruyorum. aklını yitirmesin diye. iyi gidiyoruz bakalım.
ama doktorlar artık bu yaştan sonra değişmez. kendini iyi hissettirmeniz mümkün değil diyorlar. ben manevi olarak iyi etmeye çalışıyorum. yanında kuran okurum. ada çayı tütsüsü yapıyorum evin içinde, sirkeyle siliyorum bazı yerleri. temizliğine çok dikkat ediyorum. sabah olunca güneşe baktırıyorum. gündüz uyutmamaya dikkat ediyor ve kısa geçmişine dair sorular soruyorum. aklını yitirmesin diye. iyi gidiyoruz bakalım.
- sanemz (30.04.23 14:05:29 ~ 14:08:25)
Aynı benim anneanneyi anlatmışsın, yaşlar bile aynı :) Annemler özellikle dedemin vefatından sonra çok uğraştı mentalitesini değiştirmesi için ama hala aynı. Aynı bu anlattığın şekilde. Biz pes ettik, psikiyatrdan yardım istedik. Anneanneyi ikna edip götürdük geçen hafta. Dedem birkaç ay önce vefat ettiği için bu içinde dönüp durduğu sorgulamalar, suçlamalar, affedememeler iyi arttı ve sürekli ağlıyor, gece uyuyamıyor vs diye psikiyatr bu olayı daha rahat atlatabilmesi için bi tane antidepresan ve bi tane de uyku ilacı yazdı. Şimdilik şikayetleri azaldı. Söylenmeler hala var :D ama en azından yattığında uyuyup uykusunu alabiliyor. Ağlamalar bi tık azaldı.
Belki siz de bi psikiyatra danışmak istersiniz çünkü özellikle belli bir yaştan sonra karakter değiştirmek, düşünceyi yönlendirmek çok çok zorlaşıyor.
Belki siz de bi psikiyatra danışmak istersiniz çünkü özellikle belli bir yaştan sonra karakter değiştirmek, düşünceyi yönlendirmek çok çok zorlaşıyor.
- e mice
(30.04.23 14:12:32)
"Her gün bizi arayıp “babanız nerede, yatağında yok” diye soruyor. Biz de kendisini telkin edecek sözler söylüyoruz, fakat dedemin vefat ettiğini gerçekten unuttuğunu sanmıyorum, sadece kabullenme aşamasına geçemiyor."
şu kısım bana sıkıntılı geldi. eşinin öldüğünü unutmuyorsa ve böyle yapıyorsa o bile psikolojik bir sorunun belirtisi olabilir ama kadın unutuyor da olabilir. bundan nasıl emin olabiliyorsunuz anlayamadım.
ayrıca eşi hayattayken sebepsiz yere kırgındı demişsiniz, onu nasıl bilebilirsiniz ki? kim bilir neler yaşadılar... genel anlamda duyguları dikkate alınmıyor kadının ben onu anlıyorum. o da görünür olmak için çabalıyordur. yalnız hissetmeyen biri neden yalnızım desin, sizce kazancı ne bundan?
şu kısım bana sıkıntılı geldi. eşinin öldüğünü unutmuyorsa ve böyle yapıyorsa o bile psikolojik bir sorunun belirtisi olabilir ama kadın unutuyor da olabilir. bundan nasıl emin olabiliyorsunuz anlayamadım.
ayrıca eşi hayattayken sebepsiz yere kırgındı demişsiniz, onu nasıl bilebilirsiniz ki? kim bilir neler yaşadılar... genel anlamda duyguları dikkate alınmıyor kadının ben onu anlıyorum. o da görünür olmak için çabalıyordur. yalnız hissetmeyen biri neden yalnızım desin, sizce kazancı ne bundan?
- anna sun (30.04.23 15:04:46)
"yıllardır güneş görmedi."
d vitamini, magnezyum vs.
metabolizmik olarak mutlu olması mümkün değil ki
d vitamini, magnezyum vs.
metabolizmik olarak mutlu olması mümkün değil ki
- bir soru sorcam (30.04.23 16:18:14)
1
