Başlık ne kadar tuhaf oldu di mi?

Sabah sözlükte evliliklerin ev arkadaşlığına dönüşmesi başlığında birinin yazdığı fıkra ile aklıma geldi ama hatırlayamadım.

Yazar fıkra diye yazmış ama aslında olay gerçek, bir ABD başkanı ve eşi bir çiftliği mi parkı mı sirki mi ne ziyaret ediyorlardı. Orada sergilenen hayvanlardan biri, horoz da olabilir damızlık başka bir hayvan da, fazlaca olan bir çiftleşme sayısı bilgisi var hayvan hakkında.

First Lady de makara yapıp gazetecilere vs "bunu başkana iletir misin bakalım ne diyecek" vs diyor. Güya bir kadın olarak erkek olan başkanla dalga geçecek.

Başkan da gazetecilere yapıştırıyor cevabı "gidin sorun bakalım hep aynı eşle mi çiftleşmiş" diye.

Ve bu söz psikolojide bir terim olarak mı ne kayda geçiyordu, başkanın adı verilerek bilmem ne sendromu mu ne deniyordu.

Kimdi bu başkan?

macbook pro kullanıyorum 2018 mdoel 15.6 inç.
32gb ram ve i9 işlemci var. ancak 5-6 aydır ne updateler geldiyse macos'a, kasıyor. dümdüz kasıyor yani. 2 tane 2k ekrana bağlı (kendi ekranı kapalı) bir şekilde kullanıyorum. 2.5 sene bana mısın demiyordu, 6 ayıdr kullanamaz haldeyim. klasik yazılım programlarını kullanıyorum. vscode, npm çalıştııryorum, docker vs. klasik şeyler yani.

ve çoğu zaman kasmaktan çalışamıyorum. alıp fırlatacağım bunu.

30-35k civarı bütçem var, bana windows, "tık" demeyecek bilgisayar önerir msiinz?

Webtapu'dan 1 dairesine sahip olduğum apartmanın projesini görebilmek için başvuru yaptım. Çünkü normalde belediye arşivinde olması gereken nüsha yerinde yoktu. Şimdi Webtapu'ya girdiğimde ödeme bekleyen başvurum olduğunu görüyorum. Harç ve değerli kağıt bedeli ödenmesi için linke tıkladığımda beni interaktif vergi dairesine yönlendiriyor. İlgili ekranda TCKN ve etahsilat Seri numarası giriş bölümleri var. eTahsilat Seri numarasının ise otomatik gelmesi gerekiyor. Çünkü şöyle bir ibare var:

"Tapu ve Kadastro Harcı ödemesi menüsünden listelenen başvurularda “ödeme için tıklayınız” butonuna tıklandığında Gelir İdaresi Başkanlığının sitesine yönlendirmek ve gerekli ödemeleri yapmak amacı ile “yönlendirilmek için tıklayınız” butonuna basılır. TC veya vergi numarası ile işlem için üretilen e-Tahsilat seri numarası girişi yapılarak gerekli ödeme işlemi yapılır."

Fakat gelmiyor. Safari, Chrome her şey ile denedim, olmuyor bir türlü. Önerisi ya da bilgisi olan var mıdır?

sevdiği işi yapıyor ?

cidden sevdiğin işi yapıyorsunuz yani böyle severek uyanıyorsunuz falan.

imkansız. inanmıyorum. ama yine de söyleyin siz daha da hasetleneyim işime geliyor.

Kan değerleri normal, 35 yaşında, fit, sigara içmeyen tiroidinde sorun olmayan kadının sürekli düşük tansiyon (9/7) ve yüksek nabızla (90-110) halsizlik ve baş dönmesi yaşayarak dolaşmasının altında yatan ne gibi nedenler olabilir?

At katta rutubet var. Sızıntı var mı diye tespit için YouTube ta baktım duvari kırıyorlar. Duvarı kırmadan tespit mümkün mü? Bir yazar daha önce vanaları kapatınca saat dönmüyorsa kaçak yoktur dedi. Baktım çeşmeler kapalıyken saat dönmüyor. Bu durumda kesin kaçak yoktur diyebilir miyiz?

Bunun bi sonu yok mu sizce, kısa süreli flörtlerimin sonlanmasına yakın fark ettiğim ya da hissettiğim bir şey var, genelde herkes daha iyisini hedefliyormuş gibi hissediyorum. Bunu bazen kendimde de görüyorum ama onlardaki bu doyumsuzluğu görene kadar böyle düşünmüyorum. Sonra diyorum ki evet bu böyle kabul et. Böyle mi olmak zorunda hep, makul olmak imkansız mı?

Arkadaşlar benzer bir soruyu yıllar önce sormuştum lakin durum, ahval ve şerait farklı. Yaşlandım, biraz içîme kapandım. Kızım da büyüdü ve artık 15 yaşında, 2 sene sonra üniversite sınavına girecek.

Son bir kaç yıl fazla seyehat etmem dolayısı ile az görüşebildik. Covid tuz biber ekti. Aksamlari eve gelince hal hatir sorup tv ye bakar bir hale geldik, belki onun yaşından dolayı paylaşımlarımız azaldı. Belki de ben eğlenceli bir baba değilim artık.Bilmiyorum ve böyle devam etsin istemiyorum

Ben kızımla daha iyi ve kaliteli vakit geçirmek istiyorum ama nasıl yapacağını bildiğimden emin değilim.

Bana fikri destekte bulunurmusunuz ? Cevaplarınızi takiben V3 sorumu soracağım.

evet dostlar, üzgün veya mutsuz degilim ama mutlu da degilim. konuyu biraz acayim.

disaridan bakinca herkesin cok yasamak isteyecegi bir sehirde ve muhitte yasayip, cogu insanin yapmayi dileyecegi bir isi yapiyorum ama hayata karsi inanilmaz nötrüm. sosyal medyada turk timeline'ina bakip insanlarin yurt disi hayallerini, isteklerini görünce veya yurt disina cikmis insanlarin mutlulugunu gorunce kendime kendime "ulan sen neden mutlu degilsin, ne buyuk sorunun var hayatta" diyorum ve kendime kiziyorum.

zamaninda okuyup calistigim yere birkac yillik turkiye arasindan sonra sirketin istegiyle geri geldim. dilini biliyorum, egitimim bu ulkeden, ortami biliyorum, tanidiklarim var ama icimde hicbir ekstra sevinc yok. turkiyede nasil yasiyorduysam ayni duygularla yasiyorum. diger insanlar gibi ne guzel iyi bir ulkede yasiyoruz diyemiyorum.

insanlarin avrupada cekilmis herhangi bir sokagin fotografina verdikleri tepkileri gorunce sasirip, insanlar senin bu hayatina ne kadar ozlem duyuyor ama sen sifir neşe ile oturuyorsun diyorum kendi kendime ve yasadigim hayata karsi nankörlük yapiyormusum gibi hissediyorum.

es dostun bir kismini turkiyeden taniyorum, bir kismi da bu ulkenin insani ama hicbir türk'e bu konuyu acamadim. nedense biraz cekindim bu konuyu konusmayi. belki onlar da benle ayni duygulari paylasiyor ama emin olamiyorum.

birkac haftadir dikkat ediyorum. is sonrasi veya hafta sonlari yaptigim aktiviteler ve bulusmalar bir gorevmis gibi gelmeye basladi. inzivaya cekilip kendi kendime evde kafa dinlemeyi istemem sanki yasadigim hayata nankorluk gibi geliyor.

evet, kazanc olarak daha iyi durumda oluyorsun. her ne kadar turkiyeden gorundugu kadar olmasa da maddi olarak rahatliyorsun. evet, sehirler guzel ve planli. evet, insanlarin hepsi olmasa da cogu daha duzgun. evet, daha huzurlu vs. fakat bunlarin hicbiri beni daha neşeli kilmadi.

gecenlerde turkiyeden yeni gelmis (sanirim okumak icin) ve bana bir konuyu danismak isteyen iki gencle tanistirdilar. nasil mutlular, nasil yuzleri guluyor anlatamam. ben de onlaro oyle gorunce mutlu oldum ama modumun onlar kadar yuksek olamamasina kizip durdum sonrasinda.

bu soruyu acma nedenim de aslinda yurt disinda en azindan bir 5 yili devirmis arkadaslarin ne hissettigini ogrenmek. ben calisan sinifa mensup bi insan olarak yine calisan kesimden, orta sinif arkadaslarin duygularini merak ediyorum.

Mesela ben 5 yaşımdaki anılarımdan öncesini hatırlamıyorum. İlk anım 5 yaşıma ait, 5-7 yaş arası 2-3 anı. 7-10 arası yarıyarıya.

Sizin hatırladığınız ilk anınız kaç yaşınıza ait? Ve neydi?

dinlediğim bir podcastte kendini sevmekten bahsediyordu. aslında sevmek kavramını bildiğimizde kendimizi ya da bir başkasını sevmenin aynı oldugunu, bir baskasının ya da kendimizin sadece nesne oldugunu söylüyordu. sizce de böyle mi?

bir de aynı podcastten sorular size:

1- sevmek hayatınızda şu anki haliyle nasıl var, sizin dünyanızda neye tekabül ediyor?
2- nasıl seviyor, nasıl seviliyorsunuz? sevilmek sizin için ne demek?
3- " iyi sevgi" sizin için ne demek?

Erkek arkadaşımla ne zaman bir anlaşmazlık yaşasak bu durumu konuşmak yerine hemen bir suskunluğa giriyor. Ben onu aramadan veya ona mesaj atmadan hiçbir şekilde iletişime geçmiyor. İletişime geçmediği gibi de belli bir süre mesajlarımı görmezden geliyor. Bu davranışı beni öyle yaralıyor ki anlatamam. Mantıklı olan ayrılmak ama bir yandan da onu çok seviyorum. Nasıl davranmam gerek?

Bir dergiye makale göndermiştim ancak gönderirken hakem önerip önermediğimi hatırlamıyorum. Şimdi aşağıdaki mail gelmiş. Hakem mi önermem bekleniyor yoksa önerdiğim hakemler için teşekkür mü ediliyor anlamadım. Yardımcı olursanız sevinirim.


With the high volume of submissions received, and to speed up the publication process, we are delighted if you can provide four (4) potential reviewers to expedite the review process. Their contact details (name, institution, email, and field) are very helpful.

This could ensure minimal delay in the process of publication.

Thank you very much and will contact you soonest possible when we receive the reviewers’ reports.

Merhaba. İçinde 100'den fazla şifrenin yer aldığı belgemi, kağıt olarak çıkarıp, bu kağıdı da cüzdanımda falan saklamak istiyorum. Ancak bu durumda da, kağıdı bulan kişi her şeye erişmiş olacak. Öyle bir şey yapmalıyım ki, kağıt üzerindeki şifreleri yalnız ben anlayabileyim, kağıdı bulan kişi onların şifre bile olduğunu anlamasın. Mümkün müdür bu?

Daha da genişletebiliriz, metroda tanışmak, otobüs durağında tanışmak vs Özellikle erkeklerin kızla tanışmasından bahsediyorum. Bu şekilde başlayan birçok ilişki var. Kısa süreli ilişki veya uzun. Bi müddet kesişme sonrası yeşil ışık alınırsa tanışma vs.

Kadınların birçoğundan şunu duydum. Yakışıklı partnerlarını ilk görmede beğenmişler ama başlangıçta tipsiz bulduğu sevgililerini zamanla sevmişler. İş arkadaşı, okul arkadaşı falan gibi.. tabi sevdikten sonra gözüne güzel gelmiş olabilir ama sevgili olma aşamasını konuşuyoruz.

Dolayısıyla bu uçakta yan koltuğunda oturan güzel kızla tanışma ya da şehirlerarası otobüste mola yerinde hoşuna giden kızla tanışma, otobüste durağında tanışma falan gibi anlatılan hikayeler aslında görünüm olarak çekici insanların hikayesi değil mi?

Tipin gayet kötü ama karakterin, başarıların ya da statün(konum, para) iyi olsa bile böyle kısacık zaman diliminde karşı tarafa bunları sunamazsın. Hatta böyle metroda kesişmeler sadece tip ile ilgili değil mi?

(hatta gerçekten böyleyse bunun yetenek ve başarı olarak sunulması garip değil mi)

Sorum J. D. Salinger'ın Catcher in the rye kitabını okuyanlara. Ana karakterin kardeşi Phoebe'yle arasında geçen, kitaba ismini de veren şöyle bir konuşma var.

"Hep, büyük bir çavdar tarlasında oyun oynayan çocuklar getiriyorum gözümün önüne. Binlerce çocuk, başka kimse yok ortalıkta, yetişkin hiç kimse, yani benden başka. Ve çılgın bir uçurumun kenarında durmuşum. Ne yapıyorum,
uçuruma yaklaşan herkesi yakalıyorum; nereye gittiklerine hiç bakmadan koşarlarken, ben bir yerlerden çıkıyor, onları yakalıyorum. Bütün gün yalnızca bu işi yapıyorum. Ben, çavdar tarlasında çocukları yakalayan biri olmak isterdim. Çılgın bir şey bu, biliyorum, ama ben yalnızca böyle biri
olmak isterdim. Biliyorum, bu çılgın bir şey."

Burada sizce bir alegori/metafor vs. var mı? Varsa nedir?

Tirtikli bir yapiya donüsmus. Kazimaya calistim banamisin demedi. Sanki yapisi bozulmus ama bjnu nasil temizleriz . Eski cillop haline gelmez herhalde. Makine 15 yaşinda (oha olmus mu o kadar)

Merhaba sözlük. Tavsiyelerinize, tecrübelerinize ihtiyacım var. Kısaca kendimi tanıtayım. odtü maden müh. 2.sınıf öğrencisiyim. Bu bölümü yazarken eşeklikle beraber doğru düzgün bir araştırma yapmadan yazdım. İte kaka 2.sınıfa geldim ancak sorun şu ki ben bu mesleği hiçbir şekilde yapmak istemiyorum. Bir an önce aileme katkıda bulunmak ve onlara yük olmamak için yazmıştım. Şu an 20 yaşındayım ve geriye dönmeye cesaretim yok. Derslerine hiçbir şekilde ilgi duymuyorum evet yüksek notla geçiyorum ancak bir şey öğrendiğimi hissetmiyorum ki çoğu 1 hafta sonra unutuluyor. Ekonomik olarak ailemi bir an önce rahatlatmak için attığım bu adım beni kör etti. Hiçbir şekilde geleceğe bakamıyorum. Hocalar bir kere bile "bu meslek şöyledir, şunları yaparak kendinizi geliştirebilirsiniz" tarzı yol gösterici tavır takınmıyor. Kendi çabamla ne ne değildir diye araştırma yapayım diyorum( Facebook gruplarına yazdım) "keşke yazmasaydın" tarzı dönüşler alıyorum. Mutlu olma, aile kurma gibi kavramlar bana o kadar uzak geliyor ki ( Erzincan'ın dağında kimi bulacağım?) Ne yapacağımı bilmiyorum. Biraz içimi dökmek biraz da tavsiye almak için yazdım. Lütfen kendinize iyi bakın

lutfen akil verir misiniz.
ailemden 80 km uzaktayim iki kucuk cocuklu ailemle.ablam
annem babam birlikte yasiyorlar.
ucu de ayakta duramayacak kadar bitkinler
halsizlik, bulanti. ablam corona olduk heralde diyor.
anne baba doktora gitmeyi reddediyor.
112 yi mi ariym. hastanede daha mi kotu olurlar.
ben gidemiyorum. ne yapayim bilemiyorum
fuhen iflas ettim.

Selamlar Arkadaşlar,

Eşimle her konuda tartışabiliyoruz. Fikirlerimiz çatışıyor. Nasıl çözeceğimi bulamadığım için de buraya yazayım dedim.

Kısa bir bilgi vereyim. Ben 37 yaşındayım ve erkek tarafıyım, eşim 30 yaşında. 3.5 yıldan veri evliyiz. Bu yaşına gelmişsin hala buraya mı yazıyorsun derseniz, haklısınız valla, ne diyeyim, birilerine de anlatamıyorum. Psikoloğa antlatsam fayda eder mi?

En son bugün sabah tartıştık ve uzadı gitti. Bütün gün gerginliği sürdü.

Sabahları ben erken uyanıyorum. Sabah uyandım elektrik sobasını açtım, bir ara tuvalete gidip geldim ve eşim bu sırada uyanmış. Bana elektrik sobasını neden açık bıraktığımı sordu. Ben de tuvalete gittim geldim, toplam 3 dk, 3 dk için kapatmaya gerek yok dedim.

Geldiğimiz noktada o hala bundan sonra her kalktığında kapat diyor, ben 3-5 dk için kapatmam diyorum, çözemiyoruz bir türlü durumu.

Tabii altta bir sürü farklı problem var. Ama bu basit durum özelinde bile antlaşmaya varamıyoruz, bırakın diğerlerinde varalım. Acaba ben mi çok uzatıyorum, ne dersiniz.

Bu arada aylık hane gelirimiz 20 bin üzeri, ben eşimin iki katından fazla kazanıyorum. Yalnız elektrik faturasını eşim ödüyor.

Selamlar
Yaklaşık üç buçuk senedir iPad pro 10.5 kullanıyorum. Çok da memnunum, onu aldığımdan beri laptopa elimi sürmedim diyebilirim. Her işimi gördü. Laptop da zaten son derece kelepir.

Bu yıl upgrade edesim var. iPad pro 11 (2020 model) veya iPad Air 4 ile. Klavyesiyle vs set olarak alırsam yine kafa rahat uzun yıllar laptopa ihtiyaç kalmadan kullanırım diye düşünüyorum.

Öte yandan yeni Macbook Air'ler çok ilgimi çekti fakat daha önce hiç kullanmadım macos. Fiyatı baktığım kadarıyla eğitim indirimiyle (öğretmenim) 8 bin küsur civarına geliyor. E zaten ipad pro'lar o civarda, ateş pahası.

Acaba dedim, iPad upgrade etmek yerine Macbook Air mi alsam? Hiç maç kullanmamış biri olarak mantıklı bir seçim yapmış olur muyum?
Fakat İpad de aşina olduğum bir sistem, fena alıştım tablet kullanımına ve pratikte macbook'tan eksiği kaldı mı bilmiyorum.

Öteki seçenek bana daha ucuza gelir bu arada. Eldeki ipad pro hala iyi fiyat ediyor ikinci elde. Satıp yenisine kolayca geçebilirim. (Macbook alırsam satmam iPad'i. Tabletin konforuna fena alıştım çünkü)
yeni iPad pro bu ay duyurulacak söylentileri de var ama fiyatı uçar muhtemelen. Şimdiki ipad pro 11 için de beklersem geç kalır mıyım bilmiyorum, fiyatı daha da artabilir. Doların durumu malum, iki ay beklemek zararıma olur mu acaba? Kafada deli sorular.

Bilemedim, ne önerirsiniz?

Sözlükte bu başlık gündem olmuşken bir de burada tartışalım dedim.

Eşim de benim de sabit gelirimiz var (zaman içerisinde akademik yükselme ile benim maaşım artacak). 30 yaşındayız, kiradayız, her ikimize de aileden Anadolu kentinden ileride gayrimenkul kalacak. Şu an İstanbul'un merkezi bir yerinde, fena sayılmayacak bir evde kiradayız. Yine merkezi ama bir tık daha nezih bir mahalleye, bir tık daha iyi bir eve taşınmaya niyetlendik.

Kime söylesek ev alın diyor. Şimdi başlıktakileri de okudum, düşük faiz ile kredi çekip ev alanları anlıyorum, kesinlikle avantajlı olabilir. İhtiyaçlar hiyerarşisi doğrultusunda insanın barınma ihtiyacını garantiye almak istemesini, ev sahibi kaprisiyle uğraşmak istememesini de anlıyorum.

Fakat bizim (en azından şimdi) ev almamamız için (bana göre) şöyle sebepler var:

1. Ülkenin durumu. Öyle bir güvensizlik ortamı var ki, yarın ne olacağı belli değil ve bu pandemi ile birlikte iyice ayyuka çıktı. Bir Avrupa ülkesi vatandaşlığım da var, dolayısıyla ihtiyaç halinde çekip gidebilme lüksümüzü korumak istiyorum.

2. Neden gelecekte rahat edelim diye gençliğimizi harcayalım? Savruk insanlar değiliz, 3 senede yurtdışı gezileri yaparak, ihtiyaç ve isteklerimizden kısmayarak, kira ödeyerek aşağı yukarı 200 bin lira biriktirdik. Neden aynı şekilde yaşayarak 10-15 sene sonra rahat rahat almayalım ki evimizi? Kiranın boşa gittiğini düşünmüyorum, bize istediğimiz zaman çekip gidebilme ve istediğimiz gibi yaşama özgürlüğünü veriyor.

3. İstediğimiz gibi yaşama özgürlüğü derken, şu an 25-30 yıllık evlerde, dediğim gibi merkezi ve nezih semtlerde yaşıyoruz. Trafiğe girmeden iş yerlerimize ulaşıyoruz, yürüyerek sahile gidiyoruz, arkadaşlarımızla buluşup bir şeyler içip yürüyerek eve dönüyoruz. Fakat bu evlerin fiyatları en az 900 bin - 1 milyon oldu, aynı yerde yeni ev alsak zaten mümkün değil. E şimdi biz Ümraniye'de siteye taşınıp, iş-kültürel ortam-sosyalleşme için trafiğe girmeye, zamanımızdan ve hayat kalitemizden yemeye mi başlayalım? Ne için? Geleceği belirsiz bir coğrafyada 4 duvar sahibi olabilmek için.

Düşündüğümden uzun oldu ama görüşleri merak ediyorum :) Hakikaten benim kaçırdığım bir nokta mı var, nedir?

aldığım günden beri ios 11 le kullanıyorum, pili falan öldü zaten telefonun, bir de artık uygulama yükleyemez oldum düşük sürümden ötürü. telefon hala hızlı ve donma yok, ios 14 yüklesem bu akıcılık devam eder mi yoksa telefon traktöre döner mi?

Karantinanın başından beri 7-8 kilo verdim, bugün tartıya çıktığımda 1 kilonun daha gittiğini gördüm, üstelik pmste olmama ve şiş hissetmeme rağmen.

Boyum: 1.65 kilom: 51 Aslında şu an ideal kiloda gibi görünüyorum ama sadece yazıda. Sosyal medya, pornolar, modeller çok moralimi bozuyor, kendimi karşılaştırıyorum. Diğerlerini bir tık aştım ama sosyal medya özellikle çok canımı sıkıyor. Sevdiklerim iyi göründüğümü söylüyor ama lisede ve üniversitenin başında kilo konusunda çok fazla baskıya maruz kaldım,
ağır bir spor yapıyordum ve antrenörüm, arkadaşlarım dahil herkes çok irileştiğimi söylüyordu. Vücudumu o zamandan beri beğenmememin sebebi bu olabilir diye düşünüyorum. Mağazalara gittiğimde bile bana olmayacak kaygısıyla iki beden bol kıyafetlere bakıyorum, çalışanların baskısıyla kendi bedenimi denemeyi kabul ediyorum ama üstüme olacağına inanmıyorum.

Psikolojik yardım almadım hiç, fakat almayı düşünmüyorum yüksek fiyatlar ve covid korkusundan dolayı. Nasıl daha iyi hissedebilirim?

İçeride yatan koyu tene karşı yapılan ırkçılığın tezahürü müdür?

hello. açık ilişki veya friends with benefits hakkındaki düşünceleriniz nedir? daha önce bu tarz bir ilişki yaşayan oldu mu? Olduysa tecrübeleri nasıl oldu acaba?

şimdiden teşekkürler.

1. kriter: ekonomi (gelir-gider, kira, maas vs)
2. kriter: sosyal yasam
3. kriter: kariyer, is imkanlari (sektorden sektore degisir ama ortaya karisik bir seyler dusunebilirsiniz)

ingiltere, hollanda, almanya

ingilizce ve almanca bilen bir turk beyaz yakali bunlardan hangisinde daha rahat ediyor?

nelerdir acaba?

Merhabalar
Daha önce buna benzer bir soru sormuştum ve cevaplar beni tatmin etmemişti.
26 yaşında evli, düzgün işi gücü olan, maddi sıkıntıları yaşamayan birisiyim. Herhangi bir inancım yok. Çevremdeki insanlarla aram hep iyi olmuştur hep sevilen biri oldum. Kendi çapımda başarılarımda var. Klarnet çalmak, resim yapmak, bisiklete binmek, bitkilerle uğraşmak, çeşitli hayvanlar(tarantula muhabbet kuşu hamster vb) beslemek gibi çeşitli hobilerim var. Ama düzenli bir şekilde "neden ne için yaşıyoruz" boşluğuna düşüyorum. Bu konuda yalnız mıyım? Etrafımdaki insanlarla bu tarz konuşmalar açınca gülüp geçiyorlar saçmalıyorsun diyorlar. Bu zor sorunun cevabını bilen var mı veya kendine has amaçlarınız neler? Tabi öbür dünyaya inanıyorsanız bu hayat amaç değil sadece bir araçtır sizler için ama benim için öyle değil.

Arkadaşlar şahısla karısı devamlı tartışıyorlar iyi bi evlilikleri yok adam devamlı dertlerini karısına anlatıyor yine bi gün çok üzgünken adam karısına açılıyor.Kadın da benim enerjimi de alıyorsun buna ne hakkın var iyi ol diyor.Adam da şok oluyor tabi diyor ki artık ısınamıyorum ona biz neden evliyiz ki kötü günde birlikte olmayacaksak.Sizin düşünceniz ne bu konuda

merhaba.
ayrılalı bir sene oldu. hiç görüşmedik. gerisi başlıkta yazdığım gibi.. en son dün oldu. çok ta garip bir rüya gördüm. ilişkimiz yüzünden ona verdiğim (nasıl başardıysam artık) zarardan dolayı değişmiş farklı biri vs. bişey olmuş. ninja worrior a katılmış ve kendini sağa sola çarparak kendine zarar veriyormuş çünkü biraz çıldırmış dikkat çekmeye çalışıyormuş vs.. model olmaya çalışıyormuş.

yukarda anlattığım komik oldu ama genelde ağlayarak ya da yüreğim sıkışarak uyanıyorum. geçen boğazım şişti sıkıntıdan. sarılmayı onu sevmeyi sesini vs. çok özledim.

onunla ilgli yaşadıklarımı sorunlarımı mutluluklarımı kimseyle paylaşmadım bu yüzden zihnim allakbullak. bir kendimi suçluyorum bir o iyidir çoktan unutmuştur diyorum. ama artık bu durum canıma tak etti.

akıl verebilecek olan var mı?

Çoluk çocuk sahibi, eğitimli adamım. Allahın bile yüzüne bakmadığı bitik bir tip yüzünden heba olacağım bir gün. Çünkü bende de suç var. Hiç kendimi geri çekmiyorum. Hiç görmezden gelemiyorum.

Trafikte sürekli kavga ve gerginlik halindeyim (gerçekten hakedenlerle). Öfkemi asla kontrol edemiyorum. Bir gün biri beni hiç uğruna yok etmeden ben bu öfke ile nasıl başa çıkarım?


Bu arada, bu öfke hata yapan, yanlışlıkla önüme kıran, insani durumlarla alakalı değil. Makas atan, kuyrukta önüme atlayan, arka sis farı yakan, beyaz xenonlarla gözüme tecavüz eden, herhangi bir şeyden dolayı arabadan bıçak, sopa, jop vb. ile inen tiplerle alakalı.

28 yaşındayım, ayıptır söylemesi 12 bin TL civarı bir gelirim var, yeni yeni bu paraları kazanmaya başladım, dolayısıyla birikim yapıp araba almayı kafaya koydum. Geçtiğimiz ay 7 bin kenara ayırarak başladım diyebilirim.

Ama arkadaşlar umudum yok :(

İhtiyaçlardan kesmeden ayda 7 bin TL atabiliyorum kenara ama hesabını yaptığımda 2 veya 3 sene sonra belki düzgün bir araba alabileceğim. Bu ülke nasıl bu hale gelebildi? Geleceğe dair hiçbir umudum yok. Ortalamanın üzerinde kazanıyorum ama borç altına girmeden ve ot gibi yaşamayı kabullenmeden ev/araba almak imkansız hale geldi. Fazla mı karamsarım?

ne yapıyorsunuz?

ara ara vuruyor hemde ne

Yahu ben beğendiğim beğenmediğim, beni beğenen farketmiyor, hiçbi kızla konuşamıyorum, konu bulamıyorun akmıyor ya, özgüvenim sıfır.

Mason üyeler bu oluşum içine girebilmek ve içinde kalabilmek için ödediği aidatlarla tokatlanan garibanlar gibi geldi bana.

Ne zamandır masonluk nedir, nasıl bir örgüttür merak ederdim, bugüne kısmetmiş, hem Netflix’te bir belgesel vardı onu izledim hem de Haber Türk’ün eski bir yayınında, teke tek programında bu locanın başkanı bir prof var konuk idi o yayını izledim. Bir de az önce ruhi çenet adlı arkadaşın eski bir masonla yaptığı röportaja bakındım.

10 sene önce aylık aidatı 400-500 liraymış bunların. Şimdi en az 1000 liradır. Muhtemelen de daha fazla. Ülke çapında (yine yaklaşık10 sene önce) 15000 üye varmış hepsi aidat ödüyor elbette, o üye sayısı da bu on sene içinde 2 katına çıksa desek, sağlam para.

Para ödedikçe level atlıyorsun, level atladıkça para ödüyorsun. Sağlam teşkilat gibi geldi. Siz ne düşünüyorsunuz?

Merhabalar,

Ayaklarim hep cok sicaktir, evde corapla falan gezemem ya da uyurken hep yorgan altindan cikaririm falan ama su son zamanlarda gece uykularimdan uyandiriyor. Ayaklarim yaniyor, yikayip birseyler yapip serinletmezsem uykuya donemiyorum tekrar.

Ne yapmak gerekir? Malum hastaneye ya da doktora gitmeye cekinilen bi donemdeyiz.

Cevaplar icin simdiden tesekkurler..

Merhaba, 1 kişinin aylık su ve elektrik faturası ne kadar olur aşağı yukarı, çalışan biri ve evde yemek sık yapan biri diyelim. Ev 1+1 6₺ metrekare

Evvel zamanda bir akşam eski sevgilimle oturuyoruz. Herkes kendi dünyasına dalmış yaşıyor. Mutfağa gidip çay almak için koltuktan kalktım ve geçerken gözüm muhtereme takıldı. Mıknatıslı küçücük halkaları lego gibi birleştirerek şekiller yapmaya çalışıyor ama dünyadan koparak dalmış gitmiş, saçlar birbirine karışmış, üzerinde pijama. Bir an çok tatlı geldi, içim bi' kabardı, küçük çocuğu dişlemek istersin ya öyle yükseldim. Wes Anderson filmindeymişiz gibi her şeyin rengi birden pastelleşti, duvar kağıdında japon kiraz çiçekleri filizlendi (duvar boyalıydı.) ve tam o anda gözüme, arkasından kenara doğru kaymış kırlentin ucu ilişti. VEEE, evet, ucundan tutup bir anda çekerek pat diye (tatlı sert) vurdum kafasının arkasından...

Tam yaşadığım rahatlama ve tarık akan munzırlığında kahkahamın ilk harfleri ağzımdan çıkıyordu ki, bedenini hiç kıpırdatmadan ve yüzüne savrulan saçlarını çekmeden dönüp tokat yemiş şaşkınlığındaki gözleriyle ''ne kadar salak salak işler yapıyorsun ya, hayır komik mi, bunun normali-kaç yaşındasın sen...'' diye baktı, baktı, baktı. Ben bozuldum; ehe mehe, çok tatlısın, dayanamadım, tamam tamam yok bir şey diye kaçtım mutfağa. Elimle kavgaya tutuştum, ''çok tatlısın amk hııı'' diye küfür ettim kendime, bir daha yapmayacağıma ve bozulduğumu belli etmeyeceğime yeminler edip kendimi ve en çok da onu cezalandırdım.. :) Öyle işte, bu da böyle bir anım.

Neyse şimdi soruyorum size Romalılar: Yorumunuz nedir bu olaya, size yapılsa tepkiniz ne olur, yapar mısınız? Ve kaç kardeşsiniz? (sessizce genelleyeceğim çaktırmayalım.)