Aydilge "Yo Yo Yo" olabilir mi?

@m e b: değil maalesef..

sedef sebüktekin - kayboluyorum
sena şener - ona

çocukluğumdan beri müzikle uğraşıyorum, koloratür sopranoyum. son 2 senedir kendi bestelerimi yapıyorum ve onları tanıtmak için uğraşıyorum. şu aralar yerel radyolarda çalmaya başladı.

eğer beğenirseniz belki ekleyebilirsiniz. bu bana gerçekten çok destek olur ama daha önemlisi beğenilmiş ve benimsenmiş olmanı beni mutlu eder.

TÜR: ALTERNATİF/INDIE POP

Arin -(git: youtu.be)
Uzak - (git: youtu.be)

Maalesef ben pek beğenmedim. Bir tek "Santa's Coming For Us" dinlenebilir olmuş. Kaldı ki onda bile 7/10 puanlaması yapabilirim. Diğerleri aklımda bile değil.

sunshine ve snowman i beğenmediysen diyecek bişeyim yok :) ilk dinlediğinde hoşuna gitmeyebilir ama sonra bağımlılık yapıyor.

@Follow rivers: Hadi 1000 Forms of Fear'ı es geçelim. This Is Acting'i dinlerken bazı şarkılarına ilk dinleyişte tutulmuştum (Belki de popüler müziğe yön veren şarkıcılara özel şarkılar olduğu için öyleydi, bilemiyorum orasını). Mesela Move Your Body, Cheap Thrills, Jesus Wept, Space Between, Confetti... Bunlar o kadar bombaydı ki "Dur, belki ikinci kez dinleyince alışırım." dedirtmedi mesela. Şimdi öyle olunca, bir sonraki albümü de en azından o tarz bekliyor insan. Nihayetinde Noel için yapılmış klasik albümlerden. Belki de benim beklentim büyüktür, bilemiyorum :)

www.youtube.com

andirmiyor mu?

Sıla'yı ne desem inanırsın şarkısı ile bıraktım.

Valla yer yer çıldırıyorum görgü kurallarından bihaber tipler yüzünden. Ama çok seviyorum İstanbul'u. Hangi şehre gidersem gideyim, oralar bana unutulmuş bir yer gibi geliyor.

İstanbul için şöyle İngilizce bir yazı görmüştüm ve hak veriyorum:
-You call it chaos, we call it home.

İstanbul'un keyfini süren bir kesim var. O kesimden olma hayali. Şehir çok güzel; ama ufak bir kesim sadece tadını çıkarabiliyor. Belki %5. Milyon dolarlık yalılarda oturmaktan bahsetmiyorum bu arada, yanlış anlaşılmasın. Orta sınıf dahilinde konuşuyorum.

edit: m e b'in dediği yazının tişörtünü giydim yıllarca. Hatta şu anda pijama olarak kullanıyorum. :)

ikinci edit: mesela sopiro en genel anlamda hayal ettiğim tarzda hayatı yaşıyor. O %5 dediğime örnek.

istanbul'da olup da kendi küçük dünyanızı yaratabilirsiniz neticede. Ben iş yerime çok yakın bir yerde oturuyorum mesela, yürüyorum genelde. Haliyle trafik çekmediğimden keşmekeşi pek görmüyorum. Eğlence anlayışım kalabalık mekanlarda eğlenmek falan da değil, o sebeple yorucu bir baskı da hissetmiyorum. İlla trafik çekeceksem, mesela annemi ziyarete falan gidiyorsam (farklı yakalarda yaşıyoruz) saatleri toplu taşımayı rahat kullanacağım zamanlar olarak ayarlıyorum.

Mecburen veya öngörülemeyen bir sebepten dolayı trafiğe falan takılmadığım sürece İstanbul benim için bir kişilik bir şehir.

Seviyoz biliyon mu.

az bir süre kaldım. yaşnmaz değmez. bu şehrimize göç edenler için artık kota sınırlaması gelmeli. oradaki trafikte araç kullanmadım ama bunu yapabilen biri daha her türlü zorluğa katlanır bence. 1 dakikada -ancak- bir kaç cm ileri gidebilen ve dayanabilen gerçekten kendisi için büyük adım atmıştır.

meb +1
ama ayni parayi izmirde kazanabilsem giderim.

anladigim kadariyla mesele "duygusal" her iki manasi itibariyle.

aaa m e b'in dediği yazının tişörtünü g man gibi ben de giyiyorum, daha pijama olmadı:D

birkaç sene önce ankarada okuyup büyüdüğü istanbula hasret bir genç olmanın verdiği gazla o tişörtü giymeye başlamıştım. şimdi koşarak uzaklaşmak istiyorum buradan. çok yorucu bir şehir, resmen yaşlandım

edit: demeyi unutmuşum, beni bu kentte tutan Boğaz'ı değil, başka bir şehirde veya ülkede henüz istediğim gibi bir iş bulamamış olmamdır. Hoş buradaki de istediğim gibi değil ama neyse

fırsatım olsa dakika durmam giderim. iş yok.

Ev iş çok yakın ve merkezi bir ilçede.

Dışarıdan buradaki yaşam şartlarına bakılınca kahrı çekilmiyor gibi gözüküyor.

Burada doğup büyüyüp buradaki şartlara alışınca farklı bir şehirde yaşam eğer belirli bir amacı yoksa sıkıcı geliyor. 3 farklı şehir değiştirip kısa süre önce tekrar döndüm buraya. Küçük şehirlerdeki dinginlik bir süre sonra anlamsız, saçma sapan bir şekilde rahatsız edici oluyor. Alışkanlık, amaçsızlık, kök salmak, iş sorunu gibi şeyler beni şuan için burada tutan.

Evet dışarıdan bakınca kahrı çekilmeyen gibi gözüken şehir bu saydıklarım yüzünden katlanılabilir oluyor ne yazık ki. Bir nevi sigara içmeye benzetiyorum bu durumu. Verdiği zararın farkındasın, içmeye de devam ediyorsun.

Ha bu arada demeden edemeyeceğim ; Kavafis haklı.

Bu şehir arkandan geliyor.

soundcloud.com

gülün de dikeni var :) doğru zamanda doğru yerlere gitmeyi öğreniyorsun zamanla, gezdiğim yerleri kısıtlıyorsun vs derken gayet rahat ve huzurlu olabiliyor.

İstanbul'da beni yoran sadece trafik olması değil. Gereksiz korna, tak diye önüne kıran bir araç. Emniyet şeridinden giden araçlar. Parayla tutulmuş sahte ambulanslar. Bir yerde konferans var diye yollar kapatılınca trafiğin artması. Yeşil yandı mı gereksiz bir gerginlik. Toplu taşımada insanların birbirine davranışları. İnerken de binerken de herkesin insan dışı davranması.

Dikkatle baktığımda çoğu detay umutsuzluğa sevk ediyor. İnsan odaklı bir toplum değiliz maalesef.

istanbulda doğup büyüdüm. İki seçenek var. Ya burada yaşayacağım ya gideceğim. İlkindeyim ve akıl sağlığımı korumaya özen gösteriyorum.

Sopiro'nun dediklerine katılıyorum. Trafiğin çok olduğu saatler -özellikle h.sonu- kaçmayı tercih ediyorum. Bunun yerine öğleye kadar gideceğim yere gitmeye çalışıyorum.

@allegrezi siir cok guzelmis, tesekkur ederim!

@neumann eyvallah! =)

ogrenci olarak bes sene bulundum. istanbul'dan degil ama istanbul'da yasamak fikrinden nefret ediyorum. ankara'ya tasindim. hayatim 180 derece degisti diyebilirim. acik konusayim burasi oraya kiyasla daha renksiz ve tekduze geliyor ama insan gibi yasayabildigim icin sikayetci oldugumu soyleyemem. istanbul'da da bungee jumping yapmiyordum her gun sonucta. ankara'nin gozunu seveyim. buyuk konusmak gibi olmasin ama turkiye'de yasamak zorunda kalacaksam ankara'dan baska yere skseler gitmem. hem buyuk sehir hem de istanbul'un igrencligi, rezilligi yok.

Yoruluyorum, bu strese değmez ama taşınmak istediğim yerlerde arzu ettiğim gibi işler bulamıyorum maalesef.

Kovulmayı bekliyorum.

Stresi, kalabalığı, rezillikleri yadsımıyorum. Sadece bu ortamda bile mutlu olabilmenin yollarını aramaya çalışıyorum. Gitme imkanım olsa giderim. Ama gidemediğime göre işleri kendim için daha da zorlaştırmaya gerek yok diye düşünüyorum. Kaldığım süre boyunca da keşmekeşe en az bulaşarak, sevdiğim mekanlarda sevdiğim insanlarla zaman geçirmeyi sürdüreceğim.

Pasta zehirleyebiliyor.Meyveler sorun degil de kreması bozulmus olabilir.Bulantı artarsa doktora gidin.Bayat pastadan teyzemler zehirlendiler

kusabiliyorsan kus. karaciğerde ağır hasar bırakır küf ve mantarlar.

@karlmarx: Bazı zehirlenme olaylarında kusmanın daha zararlı olduğunu okumuştum.

kimyasal maddelerde örneğin fare zehiri, çamaşır suyu gibi yemek borusundan geriye tekrar çıkarken zarar verecek madde zehirlenmelerinde evet kusmak yanlıştır. ama bir gıda olduğu için, gıda zehirlenmesinde mümkünse kusturulur hasta-yaralı.

küflenmis pastayı yanlıslıkla yedim olacak. ifade bozuklugu var.

mümkünse kus. icinde kalmasın.

En son ekşimiş, alkol gibi kokusu olan pasta yediğimde gece mide bulantısıyla uyanmıştım. Felaket bulantı ve ağrı. Acile gittim ağrı kesici vurdu. Sonra öğlene doğru birşey kalmadı. He şey ishal kaldı geriye:)

pasta zehirlenmesinden ölen var la ne diyonuz siz

@eriksatie: Evet yav, gözümden kaçmış. Hep dikkat ederim halbuki böyle şeylere.


Gece epey bir kötü oldum ama bugün de ölmedim. Hadi, yine iyisiniz. Kıps :)

Sinem kim ki? :D

Bence iyi, hoş olmuş ama o gülme çok yapmacık durmuş yav :(

Sinem şarkıyı gönderdiğim arkadaşım. Oradaki iki ses de benim. Ayrı ayrı kaydedip birleştirdim :D şarkının sonunda iyice bozdum diye güldüm artık üzgünüm......

profesyonel değilim ancak iyi bir dinleyici olduğumu düşünüyorum. hiç amatör gelmedi gayet başarılı. ingilizce aksanın da iyi. sırıtmıyor.

Çok iyi olmuş ya, şarkıyı dinlerken uyuyasım geldi.

Gecd gece çok beğendim. Bi rahatlama geldi. Sonunda da böyle güleceğimi beklemezdim Bence çok başarılı. Youtuba da at. Keşfedilmeyi bekle

âlâ.

dinlerken son 5 saniyeye kadar bayağı sevmiştim(normal söylediğin versiyonda ince bir sese sahip olmana rağmen) ancak son 5 saniye her şeyi sildi :S

Çok beğendim. Sonu da çok samimi olmuş.

Kadın vokal sesi çok iyi diyecektim ki senin sesinmiş. Hatta çift ses çıkarıp çıkaramadığını soracaktım.:) Daha çok bekleriz böyle :)

ya composing derken oraya jeff'i kattın mı, belli belirsiz jeff'i duydum gibi.

ve tabii dinleniyor ama neden jeff ya, ayıptır yani, hani bence thom da ayıptı ama o olmuştu :D.

leonard deme ayrıca jeff'ten bu. arkadaşa göndermelik olmuş ama.

:O :O :O :O

ikinci dinleyişimde ayıldım. aonra kontrol ettim. orada jeff yok ikinci kişi yapıyor onu ve burada yazdığına göre o ikinci kişi sensin.

oha. ciddi bir jeff sevgisi ile gelen taklit yeteneği, yıllarca emek, başarı, falsetto becerisi duymaktayım. dinlediğin kişinin karakteristik yanını iyi kapıyorsun sanırım. ayrıca ikinci tekil şahsın hepsini aklında ikinci çoğula çevirebilirsin yani. hani edit etmeyeyim. çok ediyorum çünkü bu aralar.

:O :O :O :OOOOOOOOOOOOOOOO

ben çok beğendim.

Tebrikler! Cohen bir, siz iki ^^ Gercekten cok hos olmus.

Cok guzel

İş yerinde "ya bi siktir git Allah aşkına" diyeceğim konulara gülüp geçiyorum. Sevmeleri için değil de fazla sivrilmemek için.

Gerçekten ama gerçekten hayır. Birkaç konu haricinde olduğum, hissettiğim gibi görünmeye çalışıyorum hep. Zaten sırf bu yüzden "Ne değişik bir manyaksın sen?" gibi serzenişler duyuyorum genelde.

Arkadaşlarımın çocukları ortada vızır vızır dolanırken, ağlarken ya da muhabbetin ortasına dalarken rahatsız olmuyormuşum gibi yapıyorum. Gerçi sevdirmek demeyelim de, arkadaşlığı korumak için yapıyorum.

Yapıyorum. Orhan gencebay'dan beni böyle sev şarkısını gönderiyorum

Nefret edilmemek icin ugrasiyorum daha ziyade.

anlaşılabilmek için bazen ekstra sakin kalıp çaba gösteriyorum, açıklama yapıyorum veya zamana bırakıyorum. bu süreçte o ilişki oluşursa zaten oluşuyor.
kuru kuru sevginin bir anlamı bence yok. derinliği olan bir yakınlığın ardından sevgi olabilir.

kendini sevdirmeye çalışmak çok "needy" (türkçesini bulamadım). bu durum her zaman için de ters teper işe yaramak yerine zarar verir.

"sevdiğim insanlara" iş yerinde abur cubur ve küçük boyutta hediyeler veriyorum kızlara (kendi yaptığım genelde) ve iltifat ediyorum gayet içten şekilde. erkeklere saçma şakalar yapıp gaz veriyorum. seviyorlar.

Çoğunluğa uymayan düşünce yapım var. Kendi düşüncelerimi pek söylemem bu yüzden.

Inanılmaz manipüle edebiliyorum insanlari. Ne zaman kizacaklari bir sey soyleyerek beni sevecekerini, ne zaman sessiz kalirsam seveceklerini, ne zaman sevkat gosterirsem sevebileceklerini biliyorum. Hangi insanin hangi tepkiye ne gosterecegini de.
Kopekler icin de gecerli mi? Kendimi sevdirmek icin kafamı köpegın boynuna surtuyorum, patisini sallıyor kafama, ısırmaya calisiyor, seviyor (*-*)

iş hayatı ile sosyal hayatı ayırıyorum ben bu konuda. iş yerinde sevsinler diye değil de, yakın ve samimi görsünler diye uğraşıyorum. çalışanlarla iç içe olmam ve onların sorunlarını dinlemem gerektiğini düşünüyorum, bu yüzden normalde olduğumdan daha "sevimli" olmaya çalışıyorum. bir de birim müdürümün suyuna gidiyorum, gıcık kaparsa sıkıntıya düşerim çünkü; hasta bi tip.

sosyal hayatta ise insanların beni sevmesinden çok hoşlandığım söylenemez, bu yüzden görüyorum ve arttırıyorum; "nope, beni seven de sevmesin"
sevdirmemek için bişeyler yaptığım doğrudur ama. bazen 5 yaşındaki sinir bozucu yaramaz veletler gibi oluyorum bu uğurda, ne kötü...

düşündüm, hayır.

Doğal davranıyorum seviyolar. Bi tek çok yakınken yapmayacağım gereksiz iyilikleri yeni tanışırken yapıyorum.

yapmiyorum. cabuk seviliyor ve bundan hoslanmiyorum. hayatim insanlari atlatmaya calisarak geciyor.

iyi bir insan olmak en başta gelir.

Şimdi Meritokrasi ağına baktım da o hali de kötü. Zaten "Vasat Durumdakiler" klasöründe yer alıyor.

biraz bakındım da gayet düzgün bir epup halini buldum; hata falan yok, buyurun siz de bakın:


yadi.sk

müşteri memnuniyetini yüksek tutmak adına bazı firmalar tarafından zorunlu tutulan bir uygulama bu bildiğim kadarıyla, kendi adıma gerçekten çok rahatsız olup üzülüyorum.

Yan masamda oturan amca (office asistanımız) öyle konuşuyor. "Tabi efendim hemen hazırlıyorum, anladım efendim" şeklinde her diyalogta bir kez geçer minimum. Rahatsız oluyorum ama alıştım, aramızda samimiyet olsa da o böyle mutlu, yani adamın tarzı bu.

Bana efendim denilecek bir işte çalışmıyorum ama bilhassa cafelerde restoranlarda beni çok rahatsız ediyor. Kibarca görevliye bana böyle hitap etmeseniz, diye de söyleyemiyorum. Bu rahatsızlığımı ne şekilde dile getirebilirim? Onerisi olan paylaşsa makbule geçer.

Etmiyor.

@amaranta ursula, bu durumdan ben de muzdaribim. sanki bu konuyla ilgili uyarıda bulunulursa karşıdaki kişi kendisini kötü / ezik hisseder gibi geliyor.

Rahatsız oluyorum.

Çok rahatsız ediyor. Bir de bir utanıyorum. Çok söylerse de karşımdaki "lütfen böyle demeyin" diyorum.

Bir çok manaya gelir bu. Genel olarak insanlar arasında buyrun demektir. Her kelimeyi olduğu birinci manası ile anlarsan, başardığın bir işten dolayı sana - kral adamsın, dendiğinde altında taht ve başında tac hissetmeye başlarsın.

aşırı rahatsız oluyorum, kibar bi şekilde uyarmak da olmuyor haliyle karşı taraf kötü hisseder.
cümlenin sonuna ben de efendim eklicem bakalım nolacak.

Evet, rahatsızlık verici. İnsan üzülüyor duyunca. Sırf "para veren", iyi giyimli, iyi statüde diye başka bir insanın diğerine o şekilde hitap etmesi ya da etmek zorunda bırakılması, bu dünyaya ve düzenine olan nefretimi daha da körüklüyor.

@1adam yanlış anladığını düşünüyorum. Çünkü benim bahsettiğim şeklindeki kullanımı daha çok eğilip bükülerek (mecaz) kullanıyorlar. O gereksiz saygıyı hissedebiliyorum.

@r.j
Kişiden kişiye değişen bir şey olduğundan fazlası artık niyet okumaya girer. Zahire göre hüküm verilir bu gibi konularda. Bu arada dil alışkanlığından dolayı da olabilir.

yukarıda bir arkadaşın da dediği gibi bazı işletmeler bunu zorunlu kılıyor, eğer öyleyse bende aynı nezaketle yüksek perdeden devam ediyorum. Teşekkürler beyfendi gibi. Bu gibi nüansların iletişimi sekteye uğrattığını düşünüyorum. Ancak senin ifade ettiğin biçimde, hiç mecburiyeti yokken gereksiz aman efendimleri duyduğumda rahatsız değil, irrite oluyorum. Demek ki öyle hissetmek istiyor diye bozmuyorum.
Bu arada Çok tatlısın rahipcim, ne güzel düşünüyorsun ince ince :)

Bilakis hoşuma gidiyor.

Birinin bana araba kapısı açması ve ceket tutması daha çok rahatsız ediyor. Yahut görevlileri 'onlara iyi davranmak' artı puan getirmediği için takmayanlar veya aşağılayanlar daha çok rahatsız ediyor.

Efendim diyene siz diye hitap ederek durum dengelenebilir.

çok rahatsız oluyorum. özellikle kafelerde vs evet. muhtemelen hepsinden küçüğüm, sırf müdürleri "saygılı ol" diye baskı yaptıkları için diyorlar, hoşlanmıyorum :/ ezilip büzülüyorum.

Bir kere Lydia'ya girdim iPhone'un kulaklığı bozulmuştu. Bir tane teyze vardı ve üzerinde üniformaya benzer bir şey vardı. Merhaba deyince merhaba efendim dedi bir de aha dedim çalışan herhalde. Sonradan anladım ki çalışan değilmiş, üzerindeki de lacivert bir takımmış. Sonra gittim dedim kusura bakmayın sizi çalışan zannettim.

Yani kimi insanlar kibarlıktan da diyor bence pek sıkıntılı bir kelime değil daha önce senin gibi düşünmüşlüğüm olmuşsa da.

Köleliğe karşıyım, asla..

youtu.be

Efendi efendii kendine gel dediklerinde rahatsız oluyorum.

beni rahatsız ediyor.

Rahatsız etmez. Özellikle hoşuma gitmez ama rahatsız olmam.

Kuryenin efendim demesi normal; o çalışan, sen müşteri olduğundan müşteri efendi oluyor hizmet sektöründe.

Ben arada sırada derim. Sadece telefonu açarken diyenler rahatsız eder.
Örneğin yanınızda biri telefonu açar

- Efendim
- Tahminen karşı taraf (mehrba ben şu)
- Efendim
- şununla görüşecektim
- efendim

3 kere efendim diyenler var

Alo, buyrun konu nedir demek yok

Onun dışında bazen öğrencilerime de derim. (Üniv. bazen yük lisans doktora)
Tamam efendim, anladım sadede gelin anlamında.

Evet bizim bir güvenlikci abi hep öyle ben ona abi dedigim hale efendim der her cumlesinden sonra. Sinir olurum, bence yalakalik başlangıcı.

ben de rahatsız oluyorum. karşılık olarak o kişiye de efendim denirse bir nebze iç rahatlaması oluşuyor, "teşekkür ederim efendim" gibi; bu da önerim olsun.

Evet oluyorum.

Ama bunu diyen insan grubu yaşıtımsa, hocam/kanki vs diye gereksiz samimiyet kurup egale ediyorum.

Eğer büyükse de abim/ablam dan yürüyorum. Böyle yapınca gereksiz saygı göstermek zorunda hissetmiyorlar.

evet rahatsız oluyorum. (yani nasıl bilimadamı yerine biliminsanı demeye daha kendim bile adamakıllı -insanakıllı!!XD- alışmamışsam, toplumda bunun yeri olmasından rahatsız oluyorum. üstüne bir de "efendim" diyen dediğiniz duyguyu veriyorsa ayrıyeten rahatsız oluyorum.)

ama işte ruhu ezikler bundan hazzettikleri için bu tür acımasız işlerde çalışan insanlara "rica ederim, ne efendimi" diyemiyorsun da bu sefer normalde belki takınmayacağın bir yakınlık duygusuyla "sağol kardeş" falan diyorsun. arayı tutturamadığım da oluyor; bazıları da "babamın oğlu musun" duygusunu yaratacak karşılıklar veriyorlar :))) bu dünya bir garip yani. mesafe koymaya özellikle kalkıştığım da oldu, insanına göre değişiyor. ama "efendim" beni hep rahatsız etmiştir hakikaten. biraz karmaşık oldu: "efendim" demezse "götüm" demek zorunda hisseden ve ruhu eziklere tencere kapak olacak bir çalışan insan tipi yok değil. yani tercih hakkım yoksa bir tek bu insan tipi böyle hitap ettiğinde rahat olabilirim.

özentilik. değilim çünkü güzel bir şey sağlığa zararlı olmasa ve maddi yük olmasa bırakmazdım ama bıraktım.

Cevap için teşekkürler. Nesinin güzel olduğundan bahsetmeniz mümkün mü acaba? Ben hiç içmedim ve bu merete neden bulaşılıp neden devam edilir anlamak istiyorum.

Tepki. Yarı bilinçli yarı bilinç dışı bir tepkiydi. Bir de tutunacak bir şey arayışıydı. 9.5 yıl içtim, çok pişman oldum. 3 yılı geçti bağımlılıktan tamamen kurtuldum.

Meraktan içtim. Başlamadım, o yüzden bırakmak gibi bir derdim olmadı. Senede üç beş tane içerim ortam olursa.

26 yaşında başladım. aslında sigara da değil önce nargile sonra puro. nargile meraktan, puro y.. pardon, o da bir nebze merak olabilir. canım istedi yaktım bir tane hoşuma gitti. keyif veriyor ve ağzımda bıraktığı tadı, dumanının kokusu hoşuma gidiyor. pişman değilim. devam ediyorum.

Arkadaslarim iciyordu onlardan gorup basladim. Pismanim. Dusen hayat kaliteme mi yanayim verdigim tonla paraya mi?

@air cevap için çok teşekkürler

@voyager hiçbirine yanmayıp bırakmayı deneyebilirsiniz hocam. En önemli eşiği geçmişsiniz bile. Çok da severek içmiyorsunuz.

aşıktım. marlboro kutusunun içinden samsun vermişti arkadaşım. bandrollü sigara içmiyorum artık. paket tütün (drum) arada da açık tütün içiyorum. pişman değilim.

merak. arkadaşlara ''versene bir tane'' diye diye başlamıştım. 10 sene olmuş, pişman değilim, severek içiyorum :)

@mimd @eazy içerken havalı olduğunuzu düşünüyor musunuz? Eğer cevap evet ise hâlâ içiyor olmanızda bunun bir etkisi var mı sizce?

Çok ergence gelecek belki ama üniversitede bir arkadaşım sigaraya başlamıştı. Ben o zamana dek sigara bağımlılığını anlayamaz ve içenlere hor bakardım kendilerine durduk yere zaaf yarattıklarından dolayı. Hem dumanını yel, parasını el almıyor mu? Ha, neyse, o sürekli bana "Bir tane iç, ne olacak?" diyip durdu, günde bir dal içtim, hiç paket almadım. Bağımlı olmadığımı iddia ederdim üç yıl önce. Sigara yokken delirmezdim yani. Şimdi de kardeşim evde, ben de işsizim mezun olduğumdan beri. Kardeşim içtikçe ben de içiyorum, arkadaşlarla buluştukça paket alıyorum. Sigara yokken de hala delirmiyorum ama abarttım içmeyi. Yine de bağımlı değilim herhalde.


Şimdi o arkadaşla küsüm, her yönden irtibatı kestim ama onun sunduğu, benim de kabul ettiğim bu alışkanlık (?) kaldı. Büyük konuşmamak lazım, evet.

@meb haklısınız hocam kazara ben de başlarsam hayvanlar gibi içerim sanırım, çünkü aşırılık benim içimde olan bir şey. Kokusundan tiksinen, tek bir fırt bile denememiş birinin sigara içen hâli de orta hâlli olamaz.

Ortaokul öğrencisi falandım havalı olmak için özentilikten denedim bu ne lan bok gibi dedim bir daha da içmedim.

Meraktan içtim. Lisede hiç içmemiştim ama üniversiteye girince yurttaki ilk günümde kantinden sigara alıp denedim. Sonra sıkıntılıydı o zamanlar aileden ayrılmak falan, sıkıntılı olunca içilir diye yee etmiş beynimde üzüldükçe içtim. Ama bağımlı olmamıştım taa ki 3. sınıfa kadar. 3.sınıfta yurtta oda arkadaşlarım fosue fosur içiyordu bwn de alıştım onlarla içerken. Evet pişmanım çünkü birşeye kontrolsüzce bağımlı olmak, kokmak, sigara yüzünden bir sürü sağlık sorunu yaşamak iğrenç birşey.çok denedim ama bırakacak motivasyona sahip olamadım. Issız bir adaya düşsem o zaman bırakırım heralde yokluktan.

@taktikmaktikyokbambambam hayır, içerken havalı olduğumu düşünmüyorum :)

@ufuk hocam çok sevindim.

@turp hocam yeni yıl yaklaşıyor. Yeni bir yıl yeni bir sayfa olabilir. Kalan şu dört günde tiksinene kadar içip 1 ocak itibarıyla da bırakmayı düşünebilirsiniz belki. Yeni yılla birlikte geçen her gün size motivasyon kaynağı da olur hem. Zinciri kırma yazıp aratın lütfen.

Lisedeyiz, arkadaşlarla sigara içmeye özenmiştik. İçmeye çalışıyoruz ama beceremiyoruz,o sırada yaşlı bir amca gelip "oğlum siz gerizekalı mısınız, sigara içmeyi bile beceremiyorsunuz" gibi bir şey demişti.

İlk ve son sigara içişim :)

@taktikmaktik hocam, bu ufak kıvılcımlar bende birşeyler yaratıyor ama o motivasyon kalıcı olmuyor. Yine de neden olmasın bir kez daha denenebilir.

Öve öve bitiremedikleri orgazm sigarasını denemek için içtim. İlk ve son oldu. İçtim dediğim de bi nefes. Ölüyordum.

14 yasinda basladim. Yatili okuduğum icin zor olmadi baslamasi. Evde icildigini gordugum ve algiladigim 6-7 yaslarindan beri icmek istiyordum. Dünyanın en pişman içicisi olabilirim. Farkli zamanlarda 2 sene 4 ay ve bikac kez 1 ay biraktim. Su anda yine içiyorum. Son 4 senedir falan sürekli birakma egilimindeyim. Mevcut durumda bosluk hissi ve motivasyon eksikliği kalıcı kurutuluşa engel maalesef.

Silivrikapı çocuğuyum, minnakken başladım içmeye. Araya spor girince bıraktım. Sonra can sıkıntısından 2 defa daha başladım, biri spor kariyerimi bitirdi. 2 sene önce tekrar bıraktım. Mutlu veya mutsuz değilim, değişen bir şey yok. Daha içmem ama.

Çok ama çok sıkıldığım ve bozulduğum bir zamandı. Gittim kafeteryadan cigarillo'lardan aldım. Kokuya karşı hassasım, arkadaşlarım içerken bir tek o (cafe creme olanlardan) kokmazdı. Üst üste 4 tane içmişimdir herhalde o hırsla.
Devamında midem bulandı, kustum. Sonrası da gelmedi zaten.

lisede denemiştim. sırf meraktan. bi bok anlamadığım için içmedim. üniversitede vs hiç içmedim sanırım belki bir iki tanedir. son iki senedir alkol yanında tüketiyorum sadece. iyi oluyor.

askerde içtim can sıkıntısından. pişmanım. tövbe ettim, canım çok nadir de olsa çekiyor ama kafam rahat

uzun olacak ama anlatıcam. serin hikaye.

23 yaşındaydım. tam gezi olaylarının olduğu dönem. canım sıkkındı, bir sürü kötü şey olmuştu. sigaraya başlamaya karar verdim. filmlerde kötü bir dönem geçirenlere hep "yak bi' sigara" derler çünkü.

yaz okulundan 2 ders almıştım. arkadaşlarımdan da kimse yoktu. okul bahçesinde tek başıma otururken yaktım bir tane. biri görecek, aa sen sigara mı içiyorsun diyecek diye ödüm koptu :D akşam eve gittim, tek yaşıyordum. bira aldım onunla içtim. ağladım içtim, üzüldüm içtim, kafam attı içtim. sigara bana hep o çirkin günleri hatırlatıyor. aylarca kimselere söylemedim ama sigaraya başladığımı, en yakın arkadaşlarıma bile. ki o dönem zaten kimselerle sık görüşmüyordum. hayatımın bunalım devriydi :)

ilk 2 sene boyunca piyasadaki en ağır sigaralardan birini içtim, hem de büyük bir keyifle. sonra da en light sigaralardan birine geçtim birden. dedim ki ben ne içiyormuşum 2 senedir, ciğerim solmuş. 1.5 sene de o light olanı içtim.

valla sonra bana birden ilginç bir şey oldu. bıraktım. daha doğrusu sigara beni bıraktı. neden böyle oldu tam bilmiyorum. 3 yıllık içiciliğimde hiç bırakmayı denememiştim, aklımdan bırakmak geçmiyordu bile. her gün net 1 paketimi içerdim yani. ama bir gün geldi, sabah içtiğim sigara midemi bulandırdı, yemekten sonra içtiğim sigara ağzımın tadını bozdu, evde içtiğim sigara bana bile leş gibi kokmaya başladı. tiksindim. 8-9 aydır içmiyorum. canım çok çekerse içeceğim dedim kendi kendime, gerçekten de bu 8-9 ayda belki 3-4 tane içmişimdir alkolle ama hepsi o yani.

böyle istemeden de olsa bırakmamın olası sebeplerinden biri yogaya başlamış olmam bence. yogaya ilk başladığımda kursa gitmeden içiyordum, çıkınca içiyordum. başta güzel bile geliyordu o hareketler sonrasında sigara içmek. ama yogayla hiç de bağdaşmayan bir şey yani düşününce. o yüzden vücudum zamanla onu istemedi, tepki gösterdi diye düşünüyorum. diğer bir sebep de, artık hayatımın gerçekten düzenli olması, huzurlu ve mutlu olmam. çünkü sigarayı kötü günlerimi atlatmada yardımcı bir araç olarak görüyordum, başlama sebebim bile buydu. şimdi ise mutluyum, dertsizim. sigaraya ihtiyacım yok.

sonuç olarak pişman değilim. 3-4 sene sigara içmemin ciğerlerim açısından büyük kayıp olduğunu düşünmüyorum. ama saçma bir şekilde de olsa bıraktığım için çok mutluyum. sigara eskiden hava atma aracı olabiliyorken günümüzde "yazık ya, iradesiz demek" gözüyle bakıyorlar, içenlere acıyorlar. artık o konumda olmadığım için mutluyum.

40 yil icmedim, ihtiyac da duymadim etrafimdaki herkes iciyordu. sıkıntılı zamanlarımda basldim. 1 yildir günde 1 paket iciyorum. pisman degilim.

ilk ne sebeple içtim... ilk kez coğrafya hocamız evde deneysel takılıp anne babamızdan sigara isteyip içmemizi ve tadını beğenmeyeceğimi iddia etti ama senelerdir evde ailem içtiği için pasif içiciyim ve etkilenmedim. üstünden çok zaman geçmeden de zaten alkolle birlikte sigara tüketimi başladı. sigarayı senelerdir kullanıyorum çünkü seviyorum. pişman mıyım ? bazen. çok tıkıyor nefesimi gerçekten. neden mi seviyorum ? her ruh halime uyum sağlıyor. mutluyken içince keyif veriyor, mutsuzken içince eşlik ediyor.
bırakamadım. 1 aylık içmeme serüvenim oldu, en uzunu bu ve sene 2010 veya 2011di. o günden beri maksimum verebildiğim ara uyku sürelerim oldu.
bırakmayı da düşünüyor muyum ? bazen ama çok nadiren. yani seviyorum, belki elektronik sigaraya başlayıp biraz azaltabilirim ama tamamen bırakacağımı pek düşünmüyorum. spora olan bağlılığımla alakalı bu durum da değişebilir belki ama bilemedim.

Lisede tüm arkadaşlarım içiyordu, onlarla denedim. 2-3 paket almışımdır ama tamamen mantık insanı olduğumdan devam etmek için sebep bulamadım.

Üniversitede de bölümün %98'i sigara içiyordu. Öyle olunca aralarda sigara içme bahanesiyle sohbet muhabbet oluyordu kendi aralarında. Fazla sosyal bir insan olmadığım için kaynaşma amaçlı başlasam mı diye düşündüm ama bunu da saçma buldum.

Şu anda da cahil işi geliyor bana sigara (özellikle avrupada bulunduktan sonra), kendini geçtim başka insanlara saygısızlık. Bazen trene binmek için beklerken daha inerken sigara yakanlar oluyor, ya da binmeden büyük nefes alıp yanımda verenler; pisliğe bakar gibi bakıyorum bu insanlara, tam bir saygısızlık.

5. sınıftaydım, bir arkadaş vardı anne-babası olmayan, yaşlı halasıyla yaşıyordu. hiç arkadaşı yoktu, aksi bir çocuktu, üzülüyordum haline ama arkadaşlarım onunla takılmak istemiyor diye sadece okul dışında yanına gidiyordum, bizim mahallede oturuyordu. evine gitmeye başlamıştım, sigara içtiğini görünce tuhaf gelmişti o yaşta nasıl içiyor diye. muhtemelen aynı sebepten havalı da geldi, tam hatırlamıyorum. o zamanlar içmiştim 1-2 hafta, sonra şahin taşındı mahalleden, ben de içmedim. bir daha sigara istemedi canım hiç, zaten 1-2 sene sonra ne kadar boş bir şey olduğunu anlamıştım, o yüzden lisede-üniversitede içmedim.

sonra; stresli bir işim vardı, ilk iş tecrübem. normal sigara hala tatsız tuzsuz geliyordu, o ara djarum'la tanıştım, onun tadını beğenince başladım. 1,5 sene civarı kullandım, sonra işi bırakınca sigarayı da bıraktım. o zamandan beri düzenli içmiyorum, ortamına göre. bilerek paket almıyordum ki başlamayayım diye, şu aralar boşluktayım baya, ara ara alıyorum paket, yalnız başıma biyerlere gidip oturdukça içiyorum kahve ya da birayla. paket bitince ara veriyorum ki yeniden başlamayayım diye.

ilk puroyla başlayıp 4 yıl kadar sigara içtim. maddiyat ve sağlık sebeplerinden bıraktım. ana etken özgürlüğümü kısıtlıyor oluşuydu. otobüste uçakta sınavda vs belli süre üstünde duramıyorsun. ilk hevesle küçük yaşta içmiştim. kimse kusura bakmasın sigaranın özentiden başka başlama sebebi yok.

ben de özentilikle başladım. 18 yıl içtikten sonra 10 aylığına bıraktım, sonra yine başladım ve 5 yıl daha içtim. 2 hafta önce yeniden bıraktım.

Başladığıma pişmanım.

13-14 yaşındayken en yakın arkadaşım ailesinden gizli balkonda içiyordu. Sonra birkaç arkadaşımız daha geldi, onlar da fosur fosur içmeye başladılar. Evde kimse yoktu. Bana da yarım sigara verdiler. İçmeyi denedim. 'Eee, bu böyle mi, olayı ne. Zevkli de gelmedi' dedim, bir daha içmedim.

iBooks iPhone’larda yapıyor bunu...

Android cihaz üzerinden kullanıyorum.

Maalesef doğrudan değil de alternatif yollarla üstesinden gelebilirsiniz:
Telefonunuza başka bir PDF okuyucu yükleyin. Mesela Moon Reader gibi e-kitap okuyucular yapıları gereği hep en son kalınan sayfaları hatırlar. Bu yüzden bahsettiğim uygulamayı kurun, sonra Drive'da bahsettiğiniz dosyayı açın ve "Birlikte Aç"ı seçin. Oradan da Moon Reader'ı seçin. Artık Moon Reader'da "Recent Files"ta bu şekilde açtığınız dosyayı göreceksiniz ve en son kaldığınız yerden devam edeceksiniz.

Anlatınca çok büyük işlem yapıyor gibi duruyor ama öyle değil :)
Bu arada, Adobe'nin kendi uygulaması da bunu yapabilir, onu hiç bilmiyorum.

tespit yapmak istiyorsan duyuru olarak açsaydın keşke, çok afaki bir soru "niye böylelerini seviyonuz". biri gelip "çünkü eşşeğin sikinden dolayı" dese ne yaparız.

herkes öyle sen farklıysan denişik olan sensindir belki, hı?

Her şeyi anlarım da, makyajsız ne demek ya?

resmim.net

Bu hatun güzel değilse problem sende.
Biz değişik değiliz .

@bruce: yok, link vererek ispatlamalarını istiyorum. kız muhabbeti de mi yasak?

@kusursuz: çok güzel değil.

Duyuru'nun en güzeli benim bi kere. *hıh..*

@ya ben lan neyse

İşte bu yüzden güzellik göreceli :)

Sen koy çok güzel bulduğun kadını biz görelim.

@ayak var, bu öyle çok da güzel değil sanki

Beyoncé nasıl mesela? Bence her yönüyle kadınlığın tam olarak vücut bulmuş hali.

media1.popsugar-assets.com:format_auto-!!-:strip_icc-!!-/2015/05/04/127/n/1922398/ca7b2d42942b1082_472181010/i/Beyonce-Knowles-Met-Gala-2015.jpg

Linkin düzgün hali : bit.ly

@meb: ipnelik yapmak gibi olmasın ama şoparlara benziyor.

bu benim güzellik çıtam:

www.thefamouspeople.com

resmim.net

@kusursuz dost gözünü seveyim link paylaşma artık gözlerim kanadı.

O konuda duyuru erkeklerine ben de çok kırgınım nerede kart suratlı, at ağızlı kız var onlara “İşte budur!!!1!”, “Şahane <3 <3 <3”, vs. diyorlar. Ben de çözemedim durumu. Bu basit bir “görecelilik” değil bence, düpedüz zevksizlik.

@ya ben lan neyse: Yav o kadın da plastik bebek gibi, ruhsuz duruyor sanki :/

images.hepsiburada.net

@i am: bu sözlükten. yalnız hakkaten adları bilinmeyen... başlığındakiler de abartı sanki.

media.allure.com

28k

@i am cool with that

Zevkler renkler.. herkesten herkese değişiyor.

Ama gözlerim kanadı şeklinde bir yorum en basit tabiri ile "sığlık"

Kusursuz yakın zamanda pınar altuğ’u güzel buluyor musunuz duyurusunun başkanıydı, linkler normal o yüzden :)

Ben karakteristik yüzü olan insanları beğeniyorum. Mesela marion cottilard. (Adını doğru yazmışımdır umarım)

resmim.net

En güzelini en sona saklamıştım denef.

@denef: hah işte bu sıfat cuk oturdu, ben yazarken bulamadım. "değişik misiniz?"den kastım buydu. "karakteristik" seviyor duyurucular.

Ya duyurucu diye genelleme mi olur Allah aşkına :)

Birini güzel bulan birini bulmaz bu çok normal. İlla bi genelleme yapmak zorunda mısınız?

Pınar Altuğ da gayet güzel ayrıca

cok guzel diyince gozumde beliren: images-na.ssl-images-amazon.com

ama gelse, fakyoras hayatima seninle devam etmek istiyorum dese kabul edemem sanirim :( buyuk sorumluluk... allah dagina gore kar versin :D

Bence herkes birbirini sevsin arkadaşlar,çilli,erkeksi, feminen falan kategorize etmeyelim. Ama karakteristik yüzü olanlar özelden yazsın:)

Ben çirkin seviyorum demiyor da karakteristik yüz diyor denef de :))

i.hizliresim.com

Güzellik algım.

26k

@eksi sozlugun tatli insani: images-na.ssl-images-amazon.com

Benim için de şu mesela:

media.sinematurk.com


"Beğenmedim," diyen sözünü bitiremeden taş olur taş.. Ya da beğenmeyin de benim olsun eheh.

encrypted-tbn0.gstatic.com

www.instagram.com :))

2, 4 iyiymiş.

Bence www.instagram.com

Çay, Leyla ile Mecnun(severek izlerdim), şiir sokakta muhabbeti ve sosyal medyada gördüğümüz diğer bayağı sözler, görseller.

90lar edebiyati, eski turkiye ozlemi (simdiki turkiye boksa, eski turkiye bomboktu) ecdadimiz goygoyu ilk aklima gelenler.

pesoa gibi kendine acıma üzerinden prim yapanlara gıcık oluyorum. bunun farklı bir örneği hakan günday mesela

her şeyin romantizmine sinir oluyorum ben, prim amaçlı olsun ya da olmasın. futbol romantizmi mesela, bu kadar maskülen olup da bu kadar romantizmi yapılan daha başka bir şey yok. özellikle bizim topraklarda arabesk duygular hala çok popüler, çok içselleştiriyoruz her şeyi. samimiyeti kaçıyor böyle olunca, gerçek hisler bile olsa yapmacık duruyor.

Ben bir şeylerin üzerine edebiyat/romantizm yapanlara sinir olanlara sinir oluyorum. Bırakın abi insanlar neyin romantizmini yaparlarsa yapsınlar. Nedir bu alınganlık?

Köy hayatı, köylülük, kırsal detaylar, anadolu, şiveler.
Ve tabii ki cehaletin, bilmemenin, daha doğrusu öğrenmemenin, anlamaya çalışmamanın “ay ne kadar şirin ne kadar da samimi, adeta bizden biri ihi ihi ^^” şeklinde kaktırılması.

İzmir, izmirli olmak. Rakı, rakı içen kadın. Varoluşsal sancılar, kendine dert yaratmak ve bunun üzerinden kafa açmak.
Sinir olmaktan ziyade böyle muhabbetlere eşlik edemiyorum ya komik geliyor, ya zorlama. Bazen karşımdakini söylemlerimle kırıyorum.o yüzden sevmiyorum. Yoksa kim ne istiyorsa onu konuşsun banane.

@Gonion: Yok yav, kimseye bomba atıp da imha edelim demiyorum ben. Sadece hani, her ortamda kaçınamadığın, maruz kaldığın aşırı övmeler, edebiyatını kasmalar vs var ya, onun getirdiği bıkkınlık sadece.

1-amerika'ya (emperyalizm değil, karikatürize edilmiş haline) takılmış solcu tiplemesi. öeh be abi, yetmedi mi...
2-her şeyi bozan kadın tiplemesi. kadın, başına buyruk davrandığı için tüm işleri bozar. bu nasıl bir bilinçaltı hareketi, yeter ya..

Delikanlıyız, aşkına eşkiya falan triplerindeki her şeye.

Abartılan her şey. Özellikle varoluşsal problem yaşayan ve negatifliğini yayan insanlar. Asla iletişime geçmiyorum.

Kadın öyle bir gider ki, gittiği yerde bilmemne... kadın öyle bir sever ki üstat, sevdiği yerde ıvır zıvır. Bu tarz "bir kadın olacak ki" edebiyatını çok sinir bozucu buluyorum.

Kahve

X kahve içmeden güne başlayamıyorum, y kahve içmezsem mal gibi oluyorum vs.

Afili Filintalar tayfasının yaptığı her türlü edebiyat işte.

%70 filan okur. hepsini okuyamaz.

Ben genelde %80 tutturuyorum, geri kalan %20'lik kısım da @acemi'nin örnek olarak verdiği entry'deki gibi sebeplerden.

Bunun pek mantığı yok ki. Kendi başına bir kurala bağlayınca diğer kelimeler açıkta kalıyor.

fonetik alfabeyi öğrenmek gerekir mi peki? nasıl kullanılır?

Fonetik alfabeyi öğrenmenin bir zararı olmaz, en azından emin olunmayan durumlarda sözlükten bakıldığında bir çırpıda doğru telaffuzu yakalamış olursunuz. Gerisi tamamen kulak aşinalığı ile ilgili. Son iki-üç senemin büyük kısmını İngiltere’de geçirdim/geçiriyorum ve hala biriyle konuşurken tek tük “demek bunu da böyle söylüyorlarmış” dediğim oluyor. Özellikle bizim için Türkçede olmayıp İngilizcede olan sesleri bilmek önemli schwa gibi th sound gibi. Büyük farklar yaratabiliyor çünkü bu sesler.

İngilizceyi ne kadar iyi bildiğinizle ilgili. Bu okuma farkları kelimenin kökeniyle alakalı. Determine kelimesini Türkler inatla "ditörmayn" gibi okuyor "ditörmin" doğrusu. Ama isim halini "determination - ditörmineyşın" hepsi doğru okuyor. Alfabe ile ilgili değil yani.

Ingilizcem cok iyi olmadigi halde kelimeyi ilk goruste cogunlukla dogru okuyorum. %100 degil tabii ama cogunlukla.

Anadili ingilizce olan biri bile gordugu tum yeni kelimeleri dogru okuyacagi garanti degil. Dunyada direkt yazildigi gibi okunan bir dil yok zaten. Bir Latince var o da olu bir dil.

Edit: Yok yav cok da iyi degilmisim ilk gordugumu okumada.

Şimdi arkadaşla denedim.

uçak mode on ==> oku ==> sil ))))) karşı tarafta mavi tık oluyor.

Yav onun yerine okuma yöntemi söyleyeyim mi? Ben de buradan öğrenmiştim, sıfır sorun:)

Eğer telefon Android ise ana ekrana WhatsApp widget'ı ekleyince okunmamış tüm mesajlar oraya da düşüyor. Üstelik mesaj uzunluğu ne olursa olsun.

Alanis Morissette dinliyorum bu aralar nedense.

rampue - una bluna'ya taktım bu aralar.

Yine, yeni, yeniden tool. bazen dream theater.

sinirlendiğimde in flames.

bir de araba kullanırken kesmeşeker ve cenk taner.

www.youtube.com

www.youtube.com

her daim deep house

Bu arada spesifik olarak bir şarkı belirtmek isterim. Rishloo - freaks and animals. Genel olarak çok güzel şarkı sözü yazan bir grup. Bu şarkı ise sonu sürpriz biten film gibi geliyor bana. Tarz hoşunuza gitmiyorsa bile şarkı sözlerine bakabilirsiniz. Hoş bir şiir gibi bulabilirsiniz.

www.youtube.com

Genelde hep karışık modda dinliyorum kendi müziklerimde. Ama yine de son dönem şunları daha sık açıyorum:
-Inna - Nirvana, Ruleta
-Justin Bieber - Friends
-J Balvin & Willy William & Beyoncé - Mi Gente
-N. E. R. D. & Rihanna - Lemon
-N. E. R. D. & Future - 1000
-Simge - Üzülmedin Mi?
-Katy Perry - Deja Vu
-Camila Cabello & Quavo - OMG
-Taylor Swift - I Did Something Bad, Delicate

bunu dinliyorum, ölüyorum. yani nasıl anlatılır bilemiyorum, yaşıyor şarkı.
www.youtube.com

www.youtube.com

123 diye grup buldum.

fink başgana sardım şu ara

www.youtube.com

çocukluğumdan beri müzikle uğraşıyorum, koloratür sopranoyum. son 2 senedir kendi bestelerimi yapıyorum ve onları tanıtmak için uğraşıyorum. şu aralar yerel radyolarda çalmaya başladı.

eğer beğenirseniz belki ekleyebilirsiniz. bu bana gerçekten çok destek olur ama daha önemlisi beğenilmiş ve benimsenmiş olmanı beni mutlu eder.

TÜR: ALTERNATİF/INDIE POP

Arin -(git: youtu.be)
Uzak - (git: youtu.be)

doublethink - çiftdüşün mü?

Maalesef o değil. Benim söylediğim daha çok, gerçek niyeti maskeleme ve sadece muhtabın anlayabileceği ifadeler kullanma.

euphemism

Ne yazık ki her ikisi de değil. Aklıma takıldı kaldı. :(

Takiye olabilir mi? (bkz: takiye)

Hayır, o da değil. :(

retorik diyesim geliyor ama...

kitleler psikolojisi'nde geçen terim post-truth sanırım. ama onun anlamı daha farklı. duyguların, kişisel görülerin gerçeklerin önüne geçmesi durumu post truth.


aklıma gelen yakın anlamlıları da yazayım belki bişiler çağrıştırır:
demogoji/ demogog
manipüle
innuendo (frp camiasında bahsettiğin anlamda kullanılıyor)
hipnotik

Biraz sinir bozucu olacak ama bunlar da değil.

Political correctness

Hocam bu sefer buldum galiba. Ebedikelâm mı yoksa. Örtmece de deniliyor buna. Hani öldü demeyiz de Allah yanına aldı deriz. Veya Mevlana öldü demiyoruz da Mevlana'nın vuslatı diyoruz. Bu mudur? (bkz: euphemism)

Bir de noa word da olabilir mi?

Teşekkür ederim emekleriniz için ancak bunlar da değil ne yazık ki. Bulunca buraya da yazacağım zaten. Ben de hala araştırıyorum.

Hocam (bkz: euphemism) başlığında belki bulabilirsiniz. Ayrıca şunu unutmuşum. (bkz: öfemizm)

Hocam sözlüğü okurken şunları okudum.
(bkz: yankı fanusu)
(bkz: echo chamber)

Çok şükür ki sonunda araştırmalarım sonuç verdi ve buldum o terimi, merak edenleriniz vardır belki:

en.m.gowikipedia.org

(bkz: dog-whistle politics)
Bahsettiğim entry de şu imiş:
eksisozluk.com

Hepinize de emekleriniz için ayrı ayrı teşekkür ederim tekrardan.

Hele şükür.

Ben onca VPN denemiş ve bunda hiç sorun yaşamamıştım Marshmallow'lu telefonumda.
play.google.com

Videolar da hızlı açılıyordu diğerlerine göre.

Opera vpn

Super vpn

Opera vpn +1

Takipçi satın alma haricinde:

-Takibe takip
-Anahtar etiketler.

fotoğraflara bol bol etiket ekle ve keşfet kısmında bol bol fotoğraf beğen.
birkaç yere bulaşınca ilgili olanlar gelip seni buluyor.

Herhangi bir şubedeki nakit işlem sorumlusu söyleyebilir size hangi atm olduğunu. Bilmiyorsa da nakit operasyondan öğrenirler.

@irene teşekkür ederim, acilen öğrenmek istemiştim bu gece.

@kirpi o adresi gördüm fakat hiç tutarlı gelmedi sitenin verdiği bilgiler, zaten site kapanmış ve diğer atm'ler için aynı tutarlılıkta tarama yapmıyor.

doğruysa bursa/nilüfer migros

atm.net.tr

@bewd sanırım bu, çok teşekkürler.

atm.net.tr

Deneye deneye Bursa'ya kadar geldim. Migros'ta miş.

Ben yazana kadar cevap gelmiş bile :)

www.youtube.com

Her gün düşünüyorum fakat şöyle. sabah 6 da uyanıyorum hazırlan et vs 8 de iş başı 16.30 iş bitişi. bu süreçte aklıma hiç gelmiyor yaşama sebebi bir gün ölecek olmak çektiğim acılar - varsa öyle bir şey-

fakat eve gidiyorum yatağa uzandığım anda her şey değişiyor. gün içinde bastırdığım tüm hisler tüm zorluklar gelip yine buluyor beni.

bunun için tek motivasyonum bir gün her şeyin güzel olabilme ihtimali.

benim dususlerim hep gecmiste kaldigi icin motivasyonum hep yuksek. kotu islerde, kotu okullarda, kotu aile ortaminda, siddet, mobbing, dayak herseyi tattim. ama suan sevdigim bir isim, guzel bir evim ve canim ne isterse yapacak kadar maddi ve manevi ozgurlugum var. dibi gordugum icin, trafikte 3 saat kalmak, hakarete ugramak, kandirilmak, enayi yerine koyulmak gibi seyleri kafaya bile takmiyorum.

zaman sandığımızdan daha değerli, en mutsuz animiz bile değerli.

youtu.be

yaşamak için bir sebebim ve hedefim yok. fakat, ailemin tek çocuğuyum. ben olmazsam üzülürler. kendilerinden önce ölürsem de. onların bir hayat amacı kalmaz bu sefer. net zehir olur hayat onlara.

----------

umarım onlar ölmeden kendime "uğruna yaşayacak" başka bir olgu bulabilirim.

tek bir hayatım var çünkü. özellikle mutlu olma ihtiyacı hissetmiyorum açıkçası, biraz "ne varsa onu yaşayalım" kafasındayım. alt tarafı 23 yaşındayım, haliyle ak sakallı bilge gibi yazmam saçma olacak ama bu yaşıma kadar ciddi bir intihar girişiminin yanında hiçbir şey yapmadığım "tamamen kayıp" seneler de geçirdim, insan içine karışıp yaptığım şeylerde başarılı olduğum, düzgün insan ilişkileri yürütebildiğim dönemler de yaşadım. muhtemelen şu ana kadar ne dibi ne de zirveyi gördüm ve hayatımın geri kalanında çok daha farklı şeyler yaşayacağım.

aychovsky bir konuşmamızda hem kişisel olarak söylemişti bunu hem de duyuru'da paylaşmıştı diye hatırlıyorum. motivasyonun "bok" olduğuyla ilgili bir fotoğraftı. uzun lafın kısası; insanın ihtiyacı olan şey motivasyon değildir, çünkü motivasyon güvenilir olmadığı gibi çabucak sönebilir. başarılı olmak istiyorsan motivasyona ihtiyaç duymaksızın koruyabileceğin, alışkanlık edinebileceğin bir düzene ihtiyacın var diyordu. ben bunun yanına bir de şu an kime ait olduğunu hatırlamadığım "showing up is %80 of the success" sözünü ekledim. çünkü asıl güzel ve iyi şeyler devamlılıkla, takiple, ısrarla geliyor. motivasyon bunların hiçbirini sağlamaz insana. sürekli olarak dışarıdan yakıta ihtiyaç duyacak bir mekanizma motivasyon. bunun yerine zaman içerisinde insan kendi kendini taşıyabilen, gavurların deyişiyle self-sustaining bir mekanizma yaratmalı. yoksa saman alevi gibi parlayıp söner, vurkaçlarla yaşar, hep aşırı uçlarda olursun.

benim bugün uyanmak için bir motivasyonum yoktu açıkçası ama uyandım yani. bunu sorgulamak istemiyorum. şu an için bunu sorgulamak bana "musluğu açınca su niye akıyo" diye sinirlenip muslukla kavga etmeye benziyor. ne bileyim yani abi, uyandım işte. uyanmayah mı. maç falan izlerim. uzun süredir yoğundum kendi çapımda, bugün tek dinlenme günüm. öyle camış gibi yatıyorum. keyifli yani. bi şey olmasına gerek yok. mutlu değilsem bile mutsuz da değilim.

"düştüğünüz zaman nasıl kalktınız?" sorusunun cevabı da benim için kendimi sevmek oldu sadece. kendi adıma çok fazla gurur kırıcı, üzücü şey yaşadım. niye kalktım? çünkü "kendine niye bunu yapıyosun aşkım yaaa" dedim. öyle yaşamayı, öyle kalmayı kendime yakıştıramadım. megaloman bi manyak değilim. 5 ay önce giden sevgilim için hala her gün ağlıyorum, her gün "gel" diyorum. seviyorum, özlüyorum. ama sonuç olarak kendime bi değer de veriyorum ve seviyorum kendimi. tartıyorum, hesaplıyorum. bi şeyin sonuna kadar, üzülerek ve kırılarak da olsa gidebileceksem, gidiyorum. çabamın anlamını yitirdiği noktada da "nabalım kankito" deyip geri dönüyorum. yaşıyorum. üzülüyorum, seviniyorum, yıpranıyorum, iniyorum, çıkıyorum... sadece tüm bunları yaparken kendimi yok etmemeye, kaybetmemeye çalışıyorum.

ıyyyy yalnız ne iğrenç bi yazı oldu haa gören de dünyayı kurtardık sanacak amk. ama öyle yani. ben pekala yarın intihar da edebilirim ama açıkçası yaşadığım hayattan memnun olmadığımı söyleyemem. sonuç olarak ben kafama sıktığım, gözümü kapattığım anda hiç ama hiçbir şeyin anlamı kalmayacak. çok benmerkezci olmak da iyi değil ama ben böyle düşünüyorum. iyiyim diyorsam iyiyimdir, yaptığım bi şeyin güzel olduğunu düşünüyosam o güzeldir. başka birisi bana pekala "lan bu mu güzel hayat dediğin, sığır gibi yaşıyosun" diyebilir. ben iyiysem kime ne aq. öyle yani. biraz kendi içime döndüm, gafamı avuçlayıp "iyisin olum, iyisin. sakin ol." dedim. çok zorlanınca falan öyle çıktım.

bi tane hayatım var. iyisiyle kötüsüyle, acısıyla mutluluğuyla, olabildiğince iyi yaşamak istiyorum. uyanmazsam hiçbir şey olmayacağını biliyorum. uyandığımda en azından yeni bir şey olacak. bak mesela rüzgar karayele dönüyor yavaş yavaş. sabah 6 dereceydi, birkaç saate eksilere düşecek belki. kar yağacak. aha mis gibi motivasyon, illa istiyosan. akşam çıkar bi çay çorba içer, cuvaramı tüttürür, dolaşırım kar altında. nedir yani. insan olana yeter jsfskl

1. Canım tatlı geliyor, bedenime zarar veremiyorum.
2. İntiharın yanlış olduğuna inanıyorum. Ölmeyi garanti edemiyor çünkü, sağ kalınırsa rezillik.
3. Üşeniyorum zaten, intihar falan bunlar laf. Bana göre ölüm sadece bir şekilde değişikliği, yok olunmuyor ölününce.
4. Anneme babama kıyamıyorum.

"Her gün, her saat hayata dört elle sarılmak, gelecekten yoksun olduğunu bile bile günübirlik yaşamayı sürdürmek, tıpkı hava olduğu sürece nefes almayı bırakamamak gibi karşı konulmaz bir içgüdüydü." George Orwell-1984.


İşte, tam olarak o sebeple. Motivasyon, teşvik, harekete geçiren güç ya da adı her neyse, yok bende. Ha şimdi ölmüşüm, ha 150 yaşımda, değişen bir şey yok.

Devam edemiyorum. Uzun süredir dibe vurmuş haldeyim açıkçası, kalkamıyorum. Tıbbi yardım almaya kalkıştım; ama tam da olmadı. 2 haftadır yalandan motivasyonlarla harekete geçmeye çalışıyorum. Çırpınıp duruyorum; ama daha da kötü gidiyor. Çabalamanın gülünç ve onursuzca olduğunu düşünmeye başladım. Kafası koparılmak üzere kovadan alınan balığın çırpınması gibi geldi yaptıklarım. Kurtulacağım yok, o halde rezil edip uzatmaya, daha acılı hale getirmeye de gerek yok sanırım. Bugün iyice sıfırı tükettiğimi düşünerek uyandım mesela.

ogrenebilecek, yapabilecek cok sey olmasi. kucuk zevklerin aslinda yetiyor olmasi, yemek yemek, seks yapmak gibi. annemi babami da mutlu etmek istiyorum ayrica.

öncelikle bu size özel bir durum değil, güçlü ve ya güçsüz, tüm insanlar zaman zaman motivasyonunu kaybedebilir. o motivasyon her zaman aynı ölçüde olmuyor. şu an azaldığı bir dönemdesiniz. bazen dışsal sebeplerle aslında içinizdeki o karanlık kısım uyanıyor, sizi tamamen ele geçirmesine izin vermemelisiniz. onu yenmek için çareler aramak zorundayız. şu ara ben de benzer bir dönemdeyim, yalnız ve güçsüz hissediyorum. ilk önce sorun neyse o çok fazla düşünmemek için çaba göstermelisiniz. evet düşünmemek. kafanızı dağıtacak bir şeyler bulmalısınız.

seneler önce dibi gördüğüm için yaşadığım kötü olaylar sivrisinek ısırığı gibi geliyor.
moralimi bozamıyor. motivasyonumu düşüremiyor. öldürmeyen şey güçlendirir dedikleri olay bir nevi.

bu da ne ki? deyip devam edebiliyorum.

m.youtube.com

i want EVERYTHİNG

Daha tadacağım çok zevk var?

Oku:
OSHO - Martıları Seven Adam
al bu da epub linki: www.transfernow.net/63hod6e77wbi

Hayaller, umutlar...

ben keşfetmek ve deneyimlemek için yaşıyorum. insana dair, hayal gücüme dair, kendimi yönetebilmeyi öğrenmek için okuyarak yeni şeyler keşfetmek beni çok heyecanlandırıyor.

Ben daha çok vişne reçeli yemek için yaşıyorum.

1. Hayır, hiç o seviye olmadı. Daha doğrusu babam hep o seviyeyi korudu/koruyor. "Baba, n'aber?" gibi bir cümle dahi babama göre yavşakça bir konuşma tarzı. En önemsediği şey saygı. Şakalar dahi saygı çerçevesinde yapılıyor yeri geldiğinde.

2. Babamla çoğu konuda fikir ayrılığı yaşıyoruz, dolayısıyla da fikir olarak hep karşı karşıyayız. Genelde haklılık payı bırakmaz bana, benimsediğim şeylerde daima eksik olduğumu düşünür. Ama desteğini de hep vermeye çalışmıştır. Bunu da kimi zaman aleni, kimi zaman arka planda yapar ki hayata karşı hep dik durabileyim.


Olumsuz gibi konuştum sanki ama bunlar, babamı çok sevme sebeplerim aynı zamanda. Gerçek öğretmenimi o olarak görüyorum çoğu şeyde.

1. her konuda rahat konuşuyorum aramızda bir otorite farkı yok

2. Arkamda veya karşımda hissetmiyorum nötr

normal bi insan ile konustugunda ne hissediyorsam aynisini yapiyorum.

Epey mesafeliyiz. Öyle laubali, arkadaşça hitaplar, şakalar filan kesinlikle söz konusu değil.
Bazı konularda hemfikiriz, bazı konularda taban tabana zıt düşúncelere sahibiz fakat sırf babam olduğu için kendisini arkamda/yanımda ya da karşımda hissetmiyorum.

1. Genelde daha rahat ancak bazen daha "mesafeli" konuştuğumuz da oluyor.
2. Yanımda hissediyorum.

1. sanırsın general. öyle konuşuyorum. yoo, konuşmuyorum. mümkün olduğunda konuşmuyorum. konuşası mı kalır insanın ya?! oturup adam akıllı iki kelime edemeyeceksen sıçayım zaten yapacağın babalığa.

2. karşısında. çünkü her an saçma sapan bi laf edecek, iki dakika yumuşamaya gelmiyor ediyor da zaten. karşısında olmadan insan muamelesi görülmüyor maalesef.

1. Biraz resmi ve mesafeli
2. Yanımda

Hayatta en mesafeli durduğum adam sanırım babam. Fikirlerimiz tamamen farklı, ortak noktada olduğumuz tek bir konu dahi yok maalesef. Konuşurken de aynı işyeri olduğu için genelde patron çalışan şeklinde geçiyor, onun harici pek muhattap olmayız.

yok artık, siz konuşuyor musunuz? biz konuşmuyoruz genelde. iletişime geçildiği zaman mesaj, mail, gelen giden maili birbirimize atma falan böyle geçiyor. çok nadir bir kaç kelime ile ilk insanlar gibi etkileşime giriyoruz.

-aynı evde kalıyoruz
-işe aynı araba
-kendi firmamız beraber çalışıyoruz(!)

:)

artık konuşmuyorum. konuşunca birazdan bir problem çıkacak hissi yaşıyordum, hatta çoğu zaman konuşacak bir şey bile bulamıyordum. kısaca yeni tanıştığım insanla konuşur gibi.
ikinci soruya cevap karşımda/nötr arası (idi)

Eğer İngilizce yazdığın kitabı kendi ülkende satışa koymak için başkasına tercüme ettirirsen, o ülkenin bir vatandaşı olarak Elif Şafak'a ettiğim gibi sana da içimden küfrederim. Yoksa istediğin dilde kitap yaz bana ne. Kendi anadiline saygısız olma yeter.

Kendi ülkesindeki okuma oranını görüp bu minicik topluluğa kısılıp kalacağına uluslararası yönden okunma oranını artırma, eserini dünyanın her bir köşesine ulaştırma peşinde olduğunu düşünürüm.

Elif Şafak'ın eleştirilme sebebi daha çok edebi yöndeki zayıflığı (ki bu da göreceli bir şey) ve popülist değerler üzerinden kendini tanımlama çabası.

yalnız elif şafak kendini daha iyi ifade edebildiği için ingilizce yazıyor. bahsettiğiniz kaygılarının olduğunu sanmıyorum.

ingilizce kullanımı sırıtmadıktan sonra farklı bir şey düşünmezdim. okurken "bu ne ya, dili bilmeden bi de yazmaya çalışmış" dedirtmedikten sonra sorun yok, yeterince hakim olduğunu düşünüyorsan neden olmasın.

nobel bile alsan yaranamiyorsun turkiye'de bosver.

hangi dilde kendini ifade edebiliyorsan o dilde yazarsin.

Vermedim değilim bence.
Ünide çok. Sınavdan önceleri de çalışırdım. Programlıydım her derse girer kendi notumu tutardım.
Dgs de 280 yapmıştım.
Hayır. Anlamam gerek ve o hemen olmuyor.
Zeki olduğunu anlarsam dinlerim. O söylemeden ben söyleyeceklerini tahmin ediyorsam dinlemem.
Hayır. Önceden de çalışırdım.
Unutmam. Stres altında belki.
Elektrik elektronik mühendisliği.

1) kadinlar tarafindan tavlanmak icin soylenen yalanlardan ogrendim(kiskiskis)
2)mecbur diilsem hayir, mecbursam son gün
3) aldim
4) evet
5)sıkılmam, ama herhangi bi seyi uzun sure yapmaktan sıkılırım
6) evet
7) cabuk ogrenir cabuk unuturum
8) hukuk

kime göre neye göre zeki? ilkokulda zekiyim diye geçiniyordum, anadolu lisesine gidince "hmm" oldum, üniversiteye geçip önceki sene sayısaldan ilk 100'e girerek kazandığı bölümü beğenmediği için bırakan, dilden girdiği sınavda 20 küsürüncü olup yanıma düşen, dersine gelmediği sınavlardan a alan ancak ikinci dönem o bölümü de beğenmeyip sınava giren ve yine sayısaldan derece yapan bir tipi görünce zeki olmadığıma karar verdim. kimse o duş almaya bile tenezzül etmeyen yaratığın çalışkan olduğuna inandıramazdı beni çünkü.

ha bi de tevitöl ve koç'ta burslu okuyan bir arkadaşım vardı ilkokuldan, yıllar sonra son gördüğümde "hata yaptım futbolcu olucaktım ben abi ya :/" diye dolaşıyordu; zeki olup zeka gerektirmeyen bir iş yapmayı bile isteyemeyecek kadar zeki değilim demiştim.

1.belli bir yaşa kadar herkes en az benim gibi zannederdim ama çevremden ve yeni tanıştığım insanlardan duyduklarım farkındalık yarattı
2.ilgini çeken derslere çok çalışırdım daha iyi kavramak deep dive öğrenmek için. Diğerlerini derste duyduğumla geçerdim
3.evet 2.universiteye alan dışında ilk 5binle yerleştim.
4.1.soruda bahsettiğim buydu herkes böyle zannederdim.
5.dolaylı anlatımlar ve ilgimi çekmeyen şeyler bayıyor(bunda herkes böyledir bence)
6.genelde öyle yapardım
7.hayır
8.sayısal

1) Zeki olduğumu hiç düşünmedim ve önemsemedim de ama yüksek lisansta bir hocam ve üstün zekalılar üzerine çalışan bir akademisyen arkadaşım üstün zekalı olduğumu ileri sürmüşlerdi. öğrencilerim (üniversite) ise sıkça bana bu soruyu sorarlar. gerekçe olarak ise dilsel zekamın üst olduğunu savunmaları, hızlı düşünmek, üretmek ve akıcı konuşmak, alakasız birçok şeyi ilişkilendirebilmek. yani genel olarak dilsel. Ve hafızamın çok güçlü olması. (Bunlar kendi görüşlerim değildir, amacım da övünmek değil.)
2) Hayır, gerektiği kadar çalıştım. Yl ve doktorada çok çalıştım.
3) Evet.
4) Evet.
5) Hayır, mesleğim bu. Sadece aptallığa tahammül edemiyorum, o yüzden aradan ihtiyacım olanları seçiyorum.
6) Evet.
7) Hayır.
8) Dil :) Türkçe eğitimi.

Ek 9 için: sosyalim.

1-benden çok ailem ve öğretmenlerimce zeki, eleküstü öğrenci kategorisindeydim hala da öyleyim sanırım. ilgisi dağınık biriydim full konsantre hiç olamadım çabuk dağıldım hep.
2-boşladım çok değil de eh işte çalıştım. günlerce çalışıp 20 aldığımda oldu bi okumayla 90 aldığım da. motivasyonuma göre değişti hep. net saat veremem.
3-elle tutulur sonuç 3 hafta çalışıp mühendisliğe yerleşmekse evet elle tutulur sonuç. çevremdeki herkes sen barajı dahi geçemeyeceksin derken üç hafta öss için yetmezdi ama. gerçi üç hafta not okudum sadece.
4-ilgimi çeken her konuyu tek seferde anlarım. anlatıcıya da bağlı. mıy mıy anlatıyorsa ilgimi çekse de dinleyemiyorum dağılıyorum.
5-sürekli kısır döngüde dolaşan insanları dinlemekten yoruluyorum ve dinliyor gibi yapıyorum bi kulaktan girip diğerinden çıkıyor.
6-çoğunlukla evet.
7-net hayır.
8-jeofizik mühendisiyim. -aynı zamanda bi sürü şeyde de kendimce bi seviyem var, kodlama, grafik web tasarım gibi.
9-ortayakarışık.kendine göre sosyal, diğer sosyallere göre asosyal kalıyorum falan hoş değil.

zeki arkadaşım için:
çok hızlı öğreniyor. kolay kolay unutmuyor. sınavlara son gün çalışıyor.
her sınavı süresinden önce bitirip, son bir kontrol yapıyor gözden kaçan birşey olmasın diye. adam birkaç sene önce aldığı dersin bu sene çıkan sorularını rahatlıkla çözebiliyor. oha öküz.

1 iş yerinde bir test yaptılar 100 soruluk orada sadece iki soruyu yapamamıştım. o gün ulan acaba salak değil miyim diye düşündüm.
2. lisede defteri ve kitaplarımı öğretmen masasının çekmecesine bırakırdım, üniversitekız arkadaşım bana çalışmaya gelirdi sesli okurdu dinlerdim. (ama devamsızlık yapmazdım her derse giderdim)
3 ek puanlı vs 17. oldum
4. biri yaarken gördükten sonra ilk denememde bazen ve ikinci denemede genellikle
5. evet
6. genelde çok çalıştığımı söyleyemeyeceğim. ama ortaokulda okulda eve gelince o gün yazdıklarımızı mutlaka okurdum. (bütün bilgilerim oradan kaldı)
7. hayır
8. sosyal bilimler
9. asosyal sayılırım, iş yerinde belirli kişiler dışında pek kimse ile iletişim kurmayı sevmem. orta okuldan bu yana aynı arkadaşlarım var. üniversitede 4 arkadaşla 4 yılı bitirdim.

şimdi böyle cevap verince çok zeki gibi gelmeye başladım kendime de ama çok zeki değilim. ortalama bir insanım belki bir tık daha zeki olabilirim. mesela normal insan zekası 10 üzerinden 5 puansa benim 5.5 ya da 6 puandır. benim olayım unutmamakla alakalı, biri bir şey dediğinde ya da bir yerde bir şey okuduğumda bunu unutmamalıyım dediğimde asla ama asla unutmuyorum. mesela 6. sınıfta hocanın bunu unutmayın sınavda soracağım dediği şeyler bile hala aklımda. sınıftaki herkesin adını ve soyadını hatırlıyorum. (tüm eğitim hayatım boyunca sınıfımda olanların) (üniversitede muhabbetim olan kişilerin tabi)

zeka denilen şeyin olmadığına herkesin bir şekilde öğrenip her şeyi yapabileceğine inanıyorum. yani cübbeli ahmetin zamanında fen dersine din kültürü hocası gelmeseydi bügün satış pazarlama uzmanı olmak yerine fizik uzmanı olabileceğine inanıyorum.

Kendimi zeki değil de aptal olarak görüyorum. Ama üniversite zamanında mühendislik okuyan bir arkadaş vardı, kendini herkesten daha zeki olarak görür, başkalarını aşağılayıp dururdu bıyık altından. Bu, zamanında ev arkadaşım da oldu. Onu yeterince gözlemleme fırsatım oldu, ona göre cevap vereyim.

1. Kendisi karar vermiş zeki olduğuna.
2-3. Hayır. Hiç çalışmadığını iddia eder,bize YGS/LYS için "Siz kendinizi yırtarken ben bir tarafımı yaya yaya çözdüm soruları." derdi. Oysa aynı dandik üniversitede idik. Okuduğu bölüm de barajın birkaç tık yukarısı idi.
4. Hakkını yemeyelim, cidden o konuda iyiydi.
5. Kişiye göre değişiyordu.
6. Evet. İki sayfa not çıkarır, bunların kendisini kurtaracağını düşünürdü.
7. İşine gelen noktada hafızası çok iyiydi. Başkasını alt etmek içinse hep olayı yanlış aktarırdı ta ki olayı başka biri hatırlayana dek.
8. Mühendislikte bir bölüm idi.
9. Sosyal olmaya çalışan ama aslında insanları sevmeyen biri idi.


Şimdi çok saçma gelebilir bütün bu dediklerim ama okulda mühendislik okuyan Allah'ın neredeyse her bir kulu kendini zeki addeden, bunu başkalarının yanında söylemekten çekinmeyen tiplerdi. Bu çok zeki arkadaşlar okulu da epey uzattı. Bir de gerçekten zeki olan insanların "Ben şöyle zekiyim, böyle akıllıyım" dediklerini hiç duymadım ben şahsen. Einstein'a mal diyen ama okulu da senelerce uzatan zeki mi olur Allah aşkına?

ron dennis çılgındır bence zeka konusunda. gelsin.

@ rain when i die
Kendisini soruma davet ederseniz çok memnun olurum.

1- kendimi bildim bileli. çoğu kelimeyi ilk öğrenme şeklimi ve 2 buçuk ila 7 yaş arası hayatımı neredeyse gün gün hatırlıyorum. o zamanlar etrafımdaki herkes beni 2-3 yaş daha büyük zannederdi ve "çok zeki, çok akıllı maşallah" derlerdi. etrafımdaki insanların çoğunun aptal olduğunu zannederdim. 3 yaşımda okumayı öğrendim. kitaplar okumaya başladım o zamanın şartlarında. çok kitabım olmuyordu evde ne bulursam okuyordum. sonra ilkokula başlayınca sınıftaki kırk öğrencinin de salak olduğunu zanneder oldum. bir ay sonra beni 2. sınıfa naklettiler. bir yıl içinde 3. sınıf öğrencisi olmuştum ama halâ etrafımdaki herkes salak geliyordu. en son, türkiye'nin ilk üç fen lisesinden birinde bütün sınıf ve hoca benim çok zeki olduğumda hemfikir olduklarında bir nevi tescillenmiş oldu. (not ortalamam o zaman sınıfın sonuncusu idi galiba, ergenlikten ötürü)

2- lisede ve üniversiteye hazırlanırken tüm (%100) ders kitaplarım, soru bankalarım, dergilerim tertemiz kaldı. ilk ve ortaöğretim hayatım boyunca neredeyse hiç ödev dahi yapmadım. (arada bazı resim ödevleri ve zevkli ingilizce ödevlerini yapardım) ödevlerin kontrolü için envai çeşit yol bulmuştum. hoca bir uçtan imzalamaya başladıktan sonra, ortadayken çaktırmadan diğer uca geçmekten tutun, eski konunun başlığını silip de yeni ödevin konusunu yazmaya, para yahut hatır ile arkadaşa ödev yaptırmaktan, ağlanıp sızlanıp ödevi ablaya yaptırmaya, törenden sonra sınıfa girip ödeve başlayıp imzaya kadar hemencecik yetiştirmekten tutun, ödev kontrolü öncesi kendimi idareden çağırttırıp ya da tuvalet izni alıp geçiştirmeye kadar... arada yakalandıklarım oldu hep illâ ki. ödev dışında tüm ilk ve ortaöğretim hayatım ve üniversiteye hazırlık sürecim boyunca toplamda bir saat ders çalışmadım. zorunlu etüdlerde ise bazen soru çözmeye uğraşır, ekseri uyurdum.

3- girdiğim bütün sınavları (bir kısmını il derecesi ile) kazandım. anadolu liseleri orta kısım sınavı, dpy bursluluk sınavı, fen liseleri sınavı, üniversite sınavı.

4- hemen kavrarım.

5- insanına bağlı. ekseri sıkılmam ama karşıdaki boş muhabbet yapıyorsa hemen sıkılırım. yeni şeyler öğreniyorsam saatlerce dinleyebilirim. ortam geyikse ayak uydurururm.

6- üniversitede bir iki sınava son gün, birkaç sınava sınavdan birkaç saat önce, kalanlarına ise hiç çalışmazdım. ama üniversitede hiç unutmuyorum, bir sınava tam bir hafta, 500 sayfalık kitabı bitirerek çalıştım ve iğrenç bir sonuç aldım (63 mü ne. normalde 90 üstü alırdım çalışmasam)

7- detayları hemen hiç unutmam. ama mesela telefon no, sokak adresi, hangi yoldan gittiğimiz gibi şeyleri hemen unuturum.

8- bilgisayar mühendisliğinden mezun oldum. beslenme ve diyetetik ile bilg. müh. yüksek lisansını sıkılıp yarım bıraktım.

9- sosyal fobim var gibi. sosyalleşebiliyorum ama panikleyebiliyorum.

çok acı bir zekam var.

çok zeki olduğumu düşünmüyorum, bu duyuruya neden cevap yazdığımı da bilmiyorum.
ders çalışmazdım diyebilirim, günde 15 dakika ortalamayı tutturmamışımdır herhalde.
sınavlarda dikkate değer bir sonuç almadım, alelade bir bölüme yerleştim, uzun süre sürtüp sonra bıraktım.
genellikle kolay kavrarım, konuyla/olayla tamamen kel alaka değilsem tabii.
insandan insana değişir, genelde ilgiyle dinlemeye çalışırım ama çoğunlukla sıkılıp ilgiyi kaybediyorum.
sınavlara çalışmadım.
genellikle hatırlarım, ancak bu sadece zeka ile alakalı olmayabilir bence.
bolümüm diyebilecek kadar derslere katılmışlığım yok.
zekanın sadece okulla ilgili olduğuna kendinizi epey şartlamış gibisiniz, biraz daha geniş düşünmek belki daha faydalı olur.

zeki adam burdaki sorulara cevap vererek kibirli görünmek istemeyecek kadar zeki değilse,
neyleyim ben o zekayı

sorularda zeka = akademik basari gibi bir durum var. 20'li yaslarin sonuna dogru anladim ki bu kesinlikle yanlis bir teori. zekanin gostergeleri benim icin hedef koyup sapmamak, ne bilip ne bilmediginin farkinda olmak, ayrintilara onem vermek, insanlari manipule edebilmek, dusundugunu net bir sekilde anlatabilmek gibi seyler. akademik basari kartvizitde iyi duruyor, karsina alip konusmaya baslayinca "title"lar dokulmeye basliyor.

Camel

Beyoncé.

Robert Plant
Patti Smith
Ozzy Osbourne hatta grubun final turnesi yapılmış olsa da Black Sabbath üyelerinin her biri
Brian May
Judas Priest
Aerosmith
The Rolling Stones...

Daha yazmaya üşendiğim onlarca grup ve isim var sanırım. Keşke Türkiye'de yaşamasaydık diyorum bu konuyu her düşündüğümde. :(

Pearl jam isterdim dünya gözüyle, bi gözü toprağa bakanlardan dünyada fazla zamanı kalmayanlardan da Neil Young (geldi ama gidemedik)

Mark knopfler da isterim, dire straits döneminden bol çaldığı konseri varsa, solo albümleri bayıyor

foo fighters, roger waters geliyor aklıma ilk. aslında tüm efsane rock grupları-insanları canlı dinlenmeli; efsane kategorisinde olup da canlı performansı "kötü" olan kimseyi hatırlamıyorum. yeni nesil rock biraz daha yumuşadığı ve içine stüdyo etkisi girdiği için kayıt ile canlı farklı olabilir ama ms brownstone'un saydığı babalar ve nesildaşları çatır çatır çalıyor canlı; hepsini izlemek lazım.

Judas Priest

Yaşlarına göre performansları çok iyi.

dünya gözüyle bu ülkede gittiğime en sevindiğim konser (bkz: 4 ağustos 2013 roger waters istanbul konseri)

aynı şekilde sevineceğim bir diğer konser Pearl Jam konseri olurdu benim için de. freebird +1

ondan sonra da Tom Waits olurdu.

Linet
Bir provasında boş stüdyoda kendi kendine prova yaparken dinledim çıplak sesle. Mikrofon falan yoktu. Bu şarkıcıysa diğerleri ne dedim. Yok böyle bir ses.

Feryal Turkoglu
Rammsstein
Aslinda isimden ziyade senfoni orkestrasi canli dinlenmeli. Arada fark yok, canli ile kayittan dinleme arasindaki sey farktan ote bir sey. Diger muzik turlerinde ozellikle canli dinlenmeli diyemem bana sorarsan aslinda.

Bu arada Judas priest birakti diye biliyorum. En son tr ye geldiklerinde son turneleriydi.

benim için en önemlileri:

tool
camel
rush
neil young
pearl jam
iron maiden
ve asla efsane olamayacak olmasına rağmen pain of salvation.

ekrana yapıştırılan filmleri diyosan ben onu bulaşık deterjanıyla yıkayıp kurulmadan direkt yapıştırıyodum hemen arada toz kalınca. olmadı mı üşenmeden bidaha yıkıyodum.

1. En başta ben de pimpirikli idim o konuda. Hep koruyucu camlı kullandım, çok düşürmem telefonumu ama birkaç kez düşmüş ve hiçbir şey olmamıştı. En sonuncusunda kabarcıklar çıkınca ben de söktüm aldım. Epey koruyucusuz kullandım. Birkaç kez sert zemine düştü, bir şey olmadı. Sonuncusunda ise kardeşim düşürdü telefonumu ve bir daha açılmadı, açılış ekranında takılı kaldı. Şimdi ikinci el telefon kullanıyorum :(

bundan aldım, kendim taktım.
www.hepsiburada.com

Sunay Akın'ın anlatımı, Murat Menteş'in kitapları ve kitapta kullandığı üslup çok güzel bence.


Not: Sunay Akın eserleri okumadım, o konuda bir şey diyemiyorum.

Murat menteşi okuyamadım tarzı seviliyor halbuki. Ama ben kitabımı yarıda bıraktım, daha da elime almadım.
Sunay akın okumuştum, akıcı da gelmişti yine denk geldikçe konuşmalarını dinlerim. Murat menteşe nazaran daha güzel geliyor bana.

akin okumadim. romantik, sevimli, ama benim icin dikkate sayan degil.

mentes, bicimde basarili, ama iceriksiz.

1- yorum yok
2- tiksiniyorum

Sunay Akın'ın anı öykü vs anlatmasını çok severim


Murat Menteş nefret ederim

soruyu tam olarak anlamadım ama eğlenmeyek mi onu mu diyon :D

senin için geçmiş ve bence bu yanlış. eğlenmene bak yani. dışarı bi at kendini, dışarda neler var bi bilsen.

sorun eğlenmek değil de böyle habire sokaklarda içip sapıtıp eğlenmek :D

Herkesin kendi kararı ama nasıl sürdürebiliyor merak ettim

edit yok tabi ama 384884 yaşında teyzeler var, gözüm kanıyor

Herkes hayattan farklı şekilde keyif alır. Yaşlanmak ile özel günlerde kendini dışarıya atmak arasında bir bağlantı göremiyorum. Çok genç olup da zamanını daha sakin bir şekilde geçiren biri olabileceği gibi orta yaşlı olup da partiden partiye gezen birisi de olabilir. İlla gençsin diye barlara gidip sabahlara kadar eğlenmene gerek yok. Bana göre gençler böyle davranıyor çünkü ondan önceki nesil de öyle davranmış sorgulamadan, gencim ben barlara akmalıyım gibi bir düşünceye kapılıp burs olarak aldığı parayı içkiye gömebiliyor. Bunun yanında yaşlanınca da çoğu insan böyle yerelere gidemeyeceğini (eşinden ya da çocuğundan dolayı) düşünüp gençken her türlü aktiviteyi yapmak istiyor.

Bir de eğlenmekten kasıt her zaman bir mekana, bu cafe ya da bar olabilir, orada oturmak oluyor bizim millet için. Çünkü bizim millette bireysellikten ziyada toplulukçu bir kültür anlayışı var. Herkes ne yapıyorsa onu yapıyorlar. Halbuki eğlenerek zaman geçirmek için o kadar çok alternatif var ki.

Kısacası bizim millet çok acayip. O yüzden çevrendekilere bakmak yerine kendin nasıl istiyorsan öyle yaşamanı tavsiye ederim.

Eskiden her türlü güne anlam yüklerdim ben de; yok yılbaşı, yok x günü, yok cart günü vs. Ama şimdi bunlar bana zamanın su gibi akıp gittiğini hatırlatıyor ve ölüme (biyolojik yönden sağlıklı bir insanın ortalama ömür uzunluğunun sonuna) giderek yaklaştığımı düşünüyorum. Bu da hayatta hiçbir şeyin gerçek tadına tam olarak varamamış ya da hiç tatmamış beni ziyadesiyle üzüyor, buhrana sokuyor. Benim de bugün doğum günüm ama üzücü işte. Gitti koskoca ömür, 30'a son iki yıl kaldı ve ben hiçbir şey olamadım :'(


Her bir şeyi kutlama lüksüne sahip kişilere de imreniyorum bu enerji, para ve zamana nasıl aynı anda sahip olabiliyorlar diye.

herkes ikiyuzlu olmus be mete.

Herhangi bir aklama yapmak veya bu tarz çelişkileri/ikiyüzlülükleri normalleştirme amaçlı söylemeyeceğim ama bu davranışın birkaç farklı sebebi var. Birincisi, herhalde karşıdan alacağımız tepkiden çekiniyoruz.
İkincisi, "Herkes özgürdür, dilediğini yapar." düşüncesindeyiz ama olay/kişi kendi değer yargılarımız veya yaşam alışkanlıklarımız ile çelişince de "Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil." noktasına gelip olaya/kişiye dair gerçek düşüncelerimizi başka yerlerde başka şekilde dile getiriyoruz.

Çoğumuz gerçek anlamda samimiyet istiyoruz ama eleştirilerin de sadece iyi olanlarını duymaya bayılıyor, kötü olanlarına tahammül edemiyoruz.

zeki insanlarda fark ettiğim bir şey var. her şeye bir cevapları var. hiçbir zaman dumur olmuyorlar. abi ben oluyorum. biri bir şey dedi di mi. normal bir konuşmada ona cevap vermen ya da bir şey söyleme süren toplam 1 sn. 5 sn olursa artık çok geç. işte o bir saniyede ben daha algılayamıyorum ki bir de bir şey söyleyeyim. yani bana biri imalı laf soktu diyelim. kör göze parmak değilse onu anlamam en az bir kaç dakika. bence bundan kaynaklı.

sınamakla falan uğraşmazdım. o kadar param var bi de böyle şeylerle vakit mi harcıycam. gider dünyayı gezer hayatımı yaşamaya başlardım hemen. keyfime bakardım.

Sınardım.
Kazananı yanıma alırdım ama sınanmayacak adamlar da var tabii.

çok zengin olduğumu kimseye söylemezdim. zor zamanlarımda yanımda olan arkadaşlarıma destek olurdum. diğerlerini umursamazdım.

ayrıca, hiçbir arkadaşım benim için olmazsa olmaz değil.

benimle arkadaşlık yapan insan zaten yeterince sınanmıştır. bi daha bi daha sınamanın anlamı yok.

e sen çulsuzken arkadaşın olmuşlar zaten. bi yamukluk var mı diye merak ediyosan şuan da sınaman lazım. eğer sen bi şeylerden şüphelenip şuan yeterince güçlü olmadığın için sesini çıkarmıyosan sen de pek erdemli biri değilsin demektir.

Hiç öyle Entourage'daki eleman gibi arkadaşlarıma Ferrari falan alamam, umurumda olmaz. Herhangi bir şekilde para isteyen olursa da gg. Gerçi oradaki ortam biraz farklı, hepsi birlikte fakir şekilde büyüyen insanlardı.

Sınamazdım. Çünkü zaten şu anki halleriyle maddi ve manevi yönden destek vermeye çalıştıklarını düşünüyorum (tabii, bu benim yanlış algılamam da olabilir.). Eğer kötü halimde yanımdalarsa iyi halimde haydi haydi olurlar, öyle değil mi?

Ha, olay arkadaşlık sınama olayına gelince ben zaten hala yer yer sınıyorum onları. Ufak bir harekete türlü anlamlar yüklüyorum kendi mantığım ve değerlerim çerçevesinde. Onların gözünden bakınca olaya bir şekilde de ikna oluyorum çoğu zaman. Yine de bu gerçek anlamdaki yalnızlığımı gidermiyor.

Neyse işte, büyük para olsa bile ortada, benim için mesele gönül meselesi, maddi anlam çok geride kalıyor.

Borç para iste.

Ailem dışında kimse umrumda olmazdı, nasılsa yeni hayatıma adapte olamayacaklar.
Üstelik insanlara ödeyemeyecekleri iyilikler yaparsanız en büyük kazığı size atarlar.

Devam etse de etmese de hayır.

işe devam edecek kısmı fazla olmuş. türkiye'de bunu kabul eden çıkmaz bence.

evlenmezdim.

entourage'da işlenmişti bu konu. vincent, sasha grey ile takılıyordu. sonra işi bırakmasını falan istiyordu. sasha abla eski sevgilisiyle bir film çekecekken vincent sette rezillik çıkarıyordu, sonra ayrılıyorlardı falan filan. olmuyor yani. :/

Mantik evliligi yaparim en fazla. Hatta mantik evliligi bile yapmam belki. Yani birilerine blowjob falan yapacagini dusununce hic hosuma gitmedi.

Evlenirim.

not gonna happen.

aklıma srpski film geldi.

ben evlenmem. isterse brazzers'taki kel adam olsun. başıma bin tane dert. hem anama babama ne dicem.

gerçi brazzers'taki kel adamın karısı varmış ve çok mutlularmış. öyle bir şey okumuştum.

Bence burada asil problem karsindaki kisinin pornstar olmasindan ziyade, senin onunla guzel/yakisikli oldugun icin evlenmen.

Edit:Oldugu icin*

Evliliği seksten ibaret sanıyorsunuz sanırım. Güzellik, yatak performansı falan bunlar hep 2. planda evlilikte. Beraber yaşayacağın bir insanın bir takım temel özellikleri çok önemlidir.

Balpolen +1000

Sırf güzellik için evlenmek, 33 yaşında amca/teyze olmak, vb. sorularını gördükçe yaşını çok merak ediyorum. 17’den fazla olmasının ihtimali yok bence.

Evlenirdim isterse devam etsin

Guzel/yakisikli oldugu icin evlenmek neden problem oluyor ki? Butun evlilikler filmlerdeki gibi romantizme bogulup asik olarak mi gerceklesiyor?

yapılmışın davası olmaz

elbette hemen. yeter ki güzellikte ya da yakışıklılıkta aşmış olsun, tek tercihim bu olur ve başka hiçbir şey düşünmeden koşa koşa evlenirim.

Sonrasında devam edecek olması yüzünden evlenmem tabi ki.

tam adamına söyledin dayı derdim.

Yahudi dedelerle konuşmuyorum der tokatı basardım

abi çok mu işsizsin?

"bende bi kere liderlik vasfı yok" derdim.

dayı gel seninle bir tavla atalım derim. belli ki alzehmer sınırı aşılmış, hoşgörmek lazım.

Kızı bir göreyim.

dünya hakimiyetine inanmıyorum derdim

Bu videoyu izletirdim. www.youtube.com

saatine 150 dolar da para isteyecek mi?

Katranı kaynatsan olur mu şeker, cinsini siktiğim cinsine çeker hacıamca derdim herhalde. Bi ihtimal he der makul bi süre sonra topuklardım. Ya hakkaten işsizmişsin galiba..

"Oradan Zeus gibi görünüyorum sizce?" diye sorardım.

Iyi gunler amca diyip uzaklasirim.

bunun bir benzerini got da gördüğümüz için pek yanaşmam. filmin sonunda adam ölüyor çünkü. ama ejderhası varsa düşünebilirim. ejderhaları seviyorum.

Kimsenin dünyanın hakimi falan olmasını istemiyorum. Çocuk mu? Evlatlık edinip koleje göndereceğim, babalık yapacak sabrım yok.

garip adamın bilinçaltında eşcinsel duyguları var bence.
koşarak uzaklaşmakta fayda var.

eskiya dunyaya hukumdar olmaz dayi. (sigaramdan bir firt cekip uzaklara bakmaca)

hiç üzülmüyorum ya ne yalan söyliyim, aşırı önemli bişiy değil. ama olsa sevinirdim çünkü sonu güzel bi yemekle biten anlamsız şaklabanlıkları çok severim.

Üzülmüyorum ama imreniyorum. O sıcak ortamın ki, hele bir de dışarıda lapa lapa kar yağıyorsa, güzel şarkılar eşliğinde zevkini çıkarmak istiyorum ben de.

üzülmüyorum ama avrupa'da kasım sonundan aralık sonuna kadar süren şenlik havasına imreniyorum. daha geçen arkadaşla bunun konuşmasını yaptık. adamlar eğlenmeyi biliyor. biz bayramlarımızı bile neşeli bir ortamda geçiremiyoruz. hep stres karmaşa. Weihnachtsmarkt kültürü bence muhteşem bir şey.

Hayır

eh ramazan ya da kurbanda atlayıp tatile giden zihniyet x-mas'ta da biryerlere tatile giderdi diye düşünüyorum.

imrenmek yerine elindekileri değerlendirebilirsin.

not olarak da ateistim ancak bayramlar aileyle/sevdiklerinle değerlendirilmeli diye düşünüyorum.

Keske bizde de olsa :)

Üçaylar var bizde. Daha uzun :)

Şaka la şaka... gülmenin mutlu olmanın uğursuzluk getirdiğine, günah olduğuna inanan toplumdan ne bekliyon.

yooo

Valla benim çok daha büyük ve önemli dertlerim var şimdi kırmızı don dert edemicem.

Yoo üzülmüyorum. Yılbaşı, bayram vs de sevmiyorum zaten. Grinch gibi, moodkiller gibi takılırdım christmas olsa.

1 hafta 10 gün tatil yapamadığımıza üzülüyorum

Bizim kültürümüzde eğlenme yok. Dini kökeni ne olursa olsun adamlar her bayramı insanı hale getirip günümüz dünyasına adapte etmiş. Misal kurban bayramı hala bin yıl önceki gibi kutlanıyor, deforme edip herkesin inek kılığına girdiği Halloween tadında bir şey olması lazımdı. Biz hala köylü gibi sokakta inek devirmeye falan çalışıyoruz.

Evet üzülüyorum.

Türkiye’deki yabancılarla bir kere tam olarak yaşadım christmas’ı ve ondan sonra hep diyorum keşke bizde de olsa diye.

ortadoğu coğrafyası oldukça neşesiz bir bölge. Bunun sebepleri de yok değil, savaş burada hiç bitmedi. Geçim sıkıntısı (toplumun büyük kesiminde) hiç bitmedi. bunun yanında eğlenmek ekonomik olduğu kadar biraz da kültür işi. İnsan parasız eğlenemez demiyorum ama; insanın neşesini, eğlenme isteğini baltalayan sıkıntıları varken, eğlenmek zor oluyor.

x-mas istemez miydim? çok isterdim.

ben üzülüyorum. normalde kronolojik olayları sevmem ama etkinlik olarak hoşuma gidiyor. keşke bizde de olsa.

İsveç'in %80'i agnostik ateist falan. Kısaca adamların zerre alakası yok hristiyanlıkla. Ama burda noel neredeyse bir ay boyunca kutlanıyor çünkü o kara kış başka türlü geçmiyor. E ben de kutluyorum, çam ağacı aldım süsledim. Christmas birası, christmas kolası, Christmas keki şarabı vs götürüyorum evde. Olayın dini hiçbir boyutu yok, kültür olarak gelenek olarak bakılıyor ve Christmas şarkıları, filmleri falan gayet güzel.

Bizim bayramlarla karşılaştırmak istemiyorum çünkü bizim insanımız bilmiyor eğlenmeyi, iyi vakit geçirmeyi malesef.

İçerik ve eğlence olarak cadılar bayramı ya da meksikalıların ölüler günü daha eğlenceli görünüyor, bunlara benzer karadenizde rumlardan kalma kalandar geceleri/kutlamaları var bu da içerik olarak zayıf kalıyor.

Yani isterdim böyle eğlenceli şeyler olsun

olayı biz eğlenmeyi bilmiyoruz noktasında ele alırsak bizim eğlenmekten önce farklı ihtiyaçlarımız olduğu için böyle görünüyor. toplum olarak refah seviyesine ulaşamadığımız için bizim bayramlarımız karın doyurmak odaklı geçiyor, geçim derdim olan insanın kafasına kukuleta taktırıp o pırt pırtlardan üfletmek çok zor. kurban kesip et yiyor, baklava yapıp tatlı yiyoruz. aşure de böyle, kandil simidi de böyle. aç insanların eğlenmekten başka dertleri oluyor yani.

soruya cevap vermek gerekirse;
@kobuzchu kiz +1

Olaydı iyiydi tabii, tüm dünya ile aynı anda tatlı bir telaşa girerdik falan, ama yok diye de üzülmüyorum pek. Zaten artık resmi olmasa da Christmas tadında geçiyor Aralık ayı.

ben üzülmüyorum. bizde kavurmamızı yapıp sıcak pilavın yanında mutlu huzurlu ailemizle oturabiliriz. yani ne yönden baktığına bağlı. sırf yurtdışında yapılıyor diye özenilen şeyler bence christmas ruhu falan hikaye. anamın koynunda baklava yemek şahane !!!

böyle böyle bizim bayramlarımızı küçümsediğimiz önemsiz bulduğumuz için içi boşaldı resmen kimsenin kimseyi aramadığı herkesin tatile gittiği değişik bişeye dönüşmeye başladı.

Kutluyor olsak bile ulkede kriskis spirit kalmamis olurdu ama guzel bi krismis spiritle tabii isterdim. Sirf adet gelenek olarak tabii dini boyutu sebebiyle deyil

Evde tek başına izlediğimiz için imreniyoruz evet. Christmas o film çünkü. Karlı yemekli aileli falan.

@hosein +1 Aklıma bile gelmez.

Sokaktaki korolar Silent Night'i söylerlerdi evde eggnog içip ördek tüketirdik

İmrenmek yerine elindekileri değerlendirebilirsin+1

Valla çalıştığım şirket yurtdışı kökenli, zaten tatilimsi oluyor o dönemler. Kış zamanını evdeysek tchibo görünümünde geçirmeyi seviyorum. Chistmas ile ilgisi yok. Şeker ve Kurban bayramında da normalde kek pişmeyen evde kekler, kurabiyeler ev gezmeleri oluyor. Yaz zamanı biraz daha zor oluyordu, mevsim normalleştikçe kutlamalar güzelleşiyor.

Üzülmüyorum.
Bu tarz günlerden genel olarak hoşlanmam.
Belli başlı şeyler var o özel zamanlara ait onları severim.

Mesela Ramazan'ın en sevdiğim yanı pidedir. Ramazan pidesine bayılırım.
Kandillerdi kutlamam ama kandil simidini çok severim.
Mevlüt menüsüne aşığım mesela yeri gelmişken onu da söyleyeyim (tavuk pilav + ayran+ baklava).
Chritsmas umurumda bile değil ama ağaç süslemek en büyük hobilerimden biri.

Neyse çok uzattım kobuzchu kiz +1 diyorum kısaca.

ya sen bayramlıklarını giyip evde kös kös oturmadın mı? aynısı işte.

festivus for rest of us

Noel yok diye üzülmüyorum fakat bir Noel çarşısının dahi kurulamıyor olmasına üzülüyorum. Yabancı bir arkadaş sormuştu (agnostikti) İstanbul'da Hristiyan eşraf nereye kuruyor Noel çarşısını gideyim bir gezeyim diye, cevap verememiştim. O zamana kadar da düşünmemiştim. Yani bu şehir Ayasofya'ya, en meşhur kiliselerden birine (yapılış amacı ile) ev sahipliği yapıyor ve 20. yüzyıla kadar Hristiyan nüfusu hep daha fazla olmuş bir şehir nihayetinde. Beni üzen şey, geriye kalan Hristiyan nüfusun bir çarşı dahi kuramaması, hadi diyelim ki kurdular pinhan şekilde, düzenli ve duyurarak yapamamaları. (Otellerde yapılanlar sayılmaz, bu iş sokakta oluyor.)

Yok, üzülmüyorum. İnançsızım.

Biz eğlenmeyi bilmiyoruz diyen arkadaşlara katılıyorum. Batılılar müslüman, biz hristiyan olsaydık, onlar yine dini bayramları, özel günleri bir şekilde festivale, görsel şölene, eğlenceye cevirirlerdi. Biz de bu sefer müslümanlar ramazanı 1 ay boyunca çok güzel yaşıyorlar, festivaller müthiş oluyor der, biz de olmamasına üzülüyor musunuz diye sorardık kendi aramızda.

Hayır ama Hristiyanların da kutlayabilmesini isterdim. Gerçi alışveriş merkezleri, reklamlar vs hep Noel temasında hazırlanıyor da yeterli değil sanırım.

@Hosein +1 diyorum ama daha da genişletmek isterim. Bizim bayramlarda yurt dışına/şehir dışına gidip tatil yapanlar bunun nesine özlem duyuyorlar acaba, çok merak ediyorum. Belki İslam ile ilgisi olduğu içindir. Bir de kendi kültürümüzü unutuyoruz. Mesela annemler anlatıyordu, Hidrellez zamanında yumurtaları boyuyorlarmış soğan kabukları ile. Ben çok isterdim bu kültür devam etsin. Nevruz da kıymeti bilinmeyen değerlerden. Ama olsun Noel daha güzel, tıpkı Halloween gibi, baby shower gibi. Çünkü Orta Doğu ürünü değil bunlar. Hz İsa da İngiliz idi bu arada.

Bayramlarda tatile gidenlerin noele imrenmesini ikiyuzluluk olarak goruyorum. Adamlar baska ulkede de olsalar, asiri sosyal, asiri asi, asiri seyahat eden insanlar da olsalar noelde evlerine gidiyorlar. Aileleriyle bir araya gelip evde yemek yiyorlar, hediyelesiyorlar. Bu kadar aslinda.
Noel pazariysa her yerde yok zaten, genel olarak orta avrupa'da var. diger taraflarda olanlar turizm pastasindan pay alinabilmek icin acilmis olanlar.

Bu arada noel tatili bir hafta degil, 3-4 gun filan. Bir de tabi ki her yerde kar yagmiyor ahsjsj mesela avustralya'da da noel kutlaniyor ama orada yaz. Ya da arjantin vs.

hollywood'un pompaladığı yün kazak, şömine ve kar yağışıyla christmas ruhunu aramıyor değilim. ama hayat filmlerdeki gibi değil ne yazık ki.

931. Son dönemde referanslı link paylaşanlar yüzünden iyice arttı.

7

0

141 engellenmiş.

144 görünüyor, çok fazla zaman geçirmediğim hâlde. Engellemek bir nebze sorunu çözüyor da, keşke başlıklarını engelleme özelliği de çalışsa.

0

28 engelli 6 tane başlıkları engellenmiş.

çok mecbur kalmadıkça engellemiyorum ama lord
eddard stark gibi insanları kaosa sürükleyen tiplere direk engeli basıyorum.açtığı başlığa da
entry girmiyorum

Önceki yazarlığımda da 0, şimdikinde de 0. Çok aptalca yazanlar veya bilerek yanlış başlık açanlar çok sinirlendiriyor beni ama kimseyi engellemedim.