mete kudur
Bu duyurda öncelikle iyi niyet gösterip hayatı çözmemiş gibi davranacağım. bu arada yazarken dinledim: https://youtu.be/S8vwrwKz7Isşimdi insan; bir iş arkadaşıyla, sosyal çevresiyle ya da başka birisiyle, bir olay yaşıyor ama onu ona o an hissettirmiyor, tebessüm ediyor yüzüne gülmeye devam ediyor.
Bu duyurda öncelikle iyi niyet gösterip hayatı çözmemiş gibi davranacağım.
bu arada yazarken dinledim: youtu.be
şimdi insan; bir iş arkadaşıyla, sosyal çevresiyle ya da başka birisiyle, bir olay yaşıyor ama onu ona o an hissettirmiyor, tebessüm ediyor yüzüne gülmeye devam ediyor. ardından da bu durumu başka kişilere danışarak bi’ karar veriyor.
örneklendireyim; mesela burada bir duyuruda diyordu ki, ‘’arkadaşım sevgilisini aldatıyor. ‘’
arkadaşı manitasını aldatıyor ve bu duyuru sahibi de bir takım alt detaylara sahip, şimdi bu detayları dinliyor ve muhabbetin doğası gereği dinlemek istemediğini karşıya yansıtmadığı gibi pozitifti yorum efekt efekt yapıyor ki karşıdan anlatılmaya devam edilsin.
sonra duyuru sahibi bu durumdan(anlatıdan değil, olayın kendisinden) rahatsızlık duyduğunu söyleyip ne yapayım diye soruyor.
bir başka örneklendirme geliyor; bir arkadaşımla sohbet ederken eski bir tanıdığımızın instagram’a her an fotoğraf attığını günde bin tane hikaye paylaştığından ve bunun üzerinden o kişiyi gömme telaşına girişti, benim aksi herhangi bir sosyal medya hesabım yok ve adalede ağzımadan, ‘’ sen ne anlatıyorsun zorla, döve döve mi takip ettiriyorlar’’ gibi bir cümle çıkmış bulundu. shut down. Sonra böyle bi’ sessizlik oldu kuş cıvıltıları filan. derinlere dalındı ortamda.
bu davranış psikolojisinin olayı nedir? yani normalde anlatı yaşanırken refleks gösterilmesi gerekmiyor mu ? ya da bir konudan rahatsız olan arkadaşlar neden bunu hem sürdürüp hem de dedikodusunu yapma eğilimindeler ? Bunu duymaktan neden rahatsız oluyorlar ? Geçende ''azarlanmak'' hakkında da buna benzer bir soru sormuştum da meğer benim dışımda hepiniz bunun doğal olduğunu azarlanmanın ne olursa olsun kabul edilemeyeceğini savundunuz.
Bazen birden farklı konuda şunu soruyorum kendime, acaba piyasanın beklentisi mi bu şekilde, yani temelin fıkrası gibi ters yönde giden ben miyim ? Merak ettim.
bu arada yazarken dinledim: youtu.be
şimdi insan; bir iş arkadaşıyla, sosyal çevresiyle ya da başka birisiyle, bir olay yaşıyor ama onu ona o an hissettirmiyor, tebessüm ediyor yüzüne gülmeye devam ediyor. ardından da bu durumu başka kişilere danışarak bi’ karar veriyor.
örneklendireyim; mesela burada bir duyuruda diyordu ki, ‘’arkadaşım sevgilisini aldatıyor. ‘’
arkadaşı manitasını aldatıyor ve bu duyuru sahibi de bir takım alt detaylara sahip, şimdi bu detayları dinliyor ve muhabbetin doğası gereği dinlemek istemediğini karşıya yansıtmadığı gibi pozitifti yorum efekt efekt yapıyor ki karşıdan anlatılmaya devam edilsin.
sonra duyuru sahibi bu durumdan(anlatıdan değil, olayın kendisinden) rahatsızlık duyduğunu söyleyip ne yapayım diye soruyor.
bir başka örneklendirme geliyor; bir arkadaşımla sohbet ederken eski bir tanıdığımızın instagram’a her an fotoğraf attığını günde bin tane hikaye paylaştığından ve bunun üzerinden o kişiyi gömme telaşına girişti, benim aksi herhangi bir sosyal medya hesabım yok ve adalede ağzımadan, ‘’ sen ne anlatıyorsun zorla, döve döve mi takip ettiriyorlar’’ gibi bir cümle çıkmış bulundu. shut down. Sonra böyle bi’ sessizlik oldu kuş cıvıltıları filan. derinlere dalındı ortamda.
bu davranış psikolojisinin olayı nedir? yani normalde anlatı yaşanırken refleks gösterilmesi gerekmiyor mu ? ya da bir konudan rahatsız olan arkadaşlar neden bunu hem sürdürüp hem de dedikodusunu yapma eğilimindeler ? Bunu duymaktan neden rahatsız oluyorlar ? Geçende ''azarlanmak'' hakkında da buna benzer bir soru sormuştum da meğer benim dışımda hepiniz bunun doğal olduğunu azarlanmanın ne olursa olsun kabul edilemeyeceğini savundunuz.
Bazen birden farklı konuda şunu soruyorum kendime, acaba piyasanın beklentisi mi bu şekilde, yani temelin fıkrası gibi ters yönde giden ben miyim ? Merak ettim.
0
Herhangi bir aklama yapmak veya bu tarz çelişkileri/ikiyüzlülükleri normalleştirme amaçlı söylemeyeceğim ama bu davranışın birkaç farklı sebebi var. Birincisi, herhalde karşıdan alacağımız tepkiden çekiniyoruz.
İkincisi, "Herkes özgürdür, dilediğini yapar." düşüncesindeyiz ama olay/kişi kendi değer yargılarımız veya yaşam alışkanlıklarımız ile çelişince de "Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil." noktasına gelip olaya/kişiye dair gerçek düşüncelerimizi başka yerlerde başka şekilde dile getiriyoruz.
Çoğumuz gerçek anlamda samimiyet istiyoruz ama eleştirilerin de sadece iyi olanlarını duymaya bayılıyor, kötü olanlarına tahammül edemiyoruz.
İkincisi, "Herkes özgürdür, dilediğini yapar." düşüncesindeyiz ama olay/kişi kendi değer yargılarımız veya yaşam alışkanlıklarımız ile çelişince de "Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil." noktasına gelip olaya/kişiye dair gerçek düşüncelerimizi başka yerlerde başka şekilde dile getiriyoruz.
Çoğumuz gerçek anlamda samimiyet istiyoruz ama eleştirilerin de sadece iyi olanlarını duymaya bayılıyor, kötü olanlarına tahammül edemiyoruz.
0
zeki insanlarda fark ettiğim bir şey var. her şeye bir cevapları var. hiçbir zaman dumur olmuyorlar. abi ben oluyorum. biri bir şey dedi di mi. normal bir konuşmada ona cevap vermen ya da bir şey söyleme süren toplam 1 sn. 5 sn olursa artık çok geç. işte o bir saniyede ben daha algılayamıyorum ki bir de bir şey söyleyeyim. yani bana biri imalı laf soktu diyelim. kör göze parmak değilse onu anlamam en az bir kaç dakika. bence bundan kaynaklı.
0
