Sevgili Galyalı kardaşlarım.(git: http://www.eksiduyuru.com/duyuru/579654/kehanet-adli-kisacik-bir-siir-buldum)daha önce şöyle bir süreç yazmıştım. tarihe baktım, mart ayında yazmışım.nisan geçti, mayıs geçti, haziran geçti, yine aynı şekilde bir dargın bir barışık. bir seviyorum bir sevmiyorum.mevz
Sevgili Galyalı kardaşlarım.
(git:
www.eksiduyuru.com)
daha önce şöyle bir süreç yazmıştım. tarihe baktım, mart ayında yazmışım.
nisan geçti, mayıs geçti, haziran geçti, yine aynı şekilde bir dargın bir barışık. bir seviyorum bir sevmiyorum.
mevzuunun kısa özeti;
bir kız arkadaşım var, aynı şirketteyiz. yaklaşık 1 senedir saçma sapan bir ilişkimiz oldu. olmuyor, yapamıyorum vs. şeklinde sürdü hep. ben de her defasında geri çekildim, ama ağlayıp zırlayıp özür diledi her seferinde.
en son olayda ailesinin tüm bireylerine anlatma durumuna geldi mevzu. şu an ailesinde potansiyel damat gözüyle bakılıyorum.
ama 2 hafta kadar önce, attığım mesajlara cevap yazılmaması, aradığım telefonların açılmaması üzerine büyük arıza çıkardım. elimde değil dedi, keşke olsa ama olmuyor dedi. ben de keyfin bilir moduna girdim, sustum. bu sefer ya aramızda hiçbir problem yok, neden böyle yapıyorsun adlı tiyatroyu izlemeye başladım.
aramızda hiçbir problem yok dediği de şu; ben sana karşı hiçbir şey hissetmiyorum, elini zoraki tutuyorum, olmadığın zamanlar aklıma bile gelmiyorsun. sen benim ideallerimdeki eş adayı olduğun için bu kadar zorluyorum falan filan. daha sonra da beni de saçmalattırdın bravo yani mesajı. artık bu sözleri duydu yani bu bünye. işte aşk insanı aptallaştırıyor, hala ve hala ısrar etmiştim bunları duyana kadar.
bu sözlerden sonra içimde bir ateşin söndüğünü hissettim, o anda çok kızgındım ama ertesi gün geçti. gördüğümde artık heyecanlanmadığımı fark ettim. ve karar aldım, iş harici hiçbir ilişki kurmayacaktım.
buna paralel adımlar attım, konuşurken x hanım, mail atarken x hanım diye hitap etmeye başladım.
bu sefer de çok komiksin, benimle dalga mı geçiyorsun mesajları gelmeye başladı.
cevap vermedim ben de, cevap da vermeyeceğim. bu tavrımı sürdüreceğim,
şimdi size sorum şu gönül dostları, konuyu artık tamamen kapatarak doğru mu yapmışım? yoksa egoları uğruna, kendini ezdirmemek uğruna söylediği saçma sapan şeyler için fazlaca mı sinirlenip gemileri yakmışım?
üzülmesini de istemiyorum işin açıkçası, benim için hala çok değerli bir insan. hatta evlenmeyi dahi düşündüğüm oldu.
ama olmayınca olmuyor derler :)
bir süre daha retreat mi önerirsiniz? yoksa hayır hafız, koşarak uzaklaş mı?
sevgiler.