Zamanınız yoksa cumartesi günü istediğiniz saatte muayene yapabilirsiniz.

vardiyali bir calisma duzenim oldugu icin hafta ici veya sonu olmasi onemlo degil, sadece zamani ben secebiliyor muyum diye merak ediyorum aslinda..
cumartesi gidersek randevu almamiza gerek yok anlamina gelir mi yukaridaki cevap?

Gün ve saat seçebiliyorsunuz.

Evet istediğiniz gün ve saati seçebilirsiniz sakın randevusuz gitmeyin.

Gün ve saat seciyosun ama yine gidip orada sıra aliyosun. Bi saat öncesinden gidiyo bizim şirkettekiler.

bir pipetin iki deliği mi vardır? tek deliği mi?
edit : tik atmamış sen biliyon mu bir delik mi var iki delik mi var?

atomlar belli paternlerle hareket ederken gerçekten hür iradeden bahsedilebilir mi?

Nasıl ölecem

Ne istediğimi

Evren, evren hakkındaki herşey.
Uzay/zaman/kara delikler/gezegenler/yıldızlar.

Beyin. Beynin işleyişi. Yapısı.
Çalışma şekli. İşleyişi.

Ölüm. Hissettirdikleri. Ölümden sonrası.

Kadınlar ne ister?

İlk üçü hakkında az çok fikrim var.

şu düğmeye basınca ne oluyo?!

rakınrolun sonu ne olacak acaba benim için bunu merak ediyorum. ya da olacak mı...

Şans oyunları sonuçlarını, hadi bir tanesi olsun, çekilmeden önce rakamlara ulaşmanın bir yolu var mı? Evet kısa yoldan... aynen...

şu dünyayı belirli grupların yönettiği geyiği gerçek mi?

insanların doğrudan ağa bağlandığını görebilecek miyim? telefon da, tv de, bilgisayar da sensin. 3d, vr, hologram hepsi hikaye, insanları ağın içine soktuklarında olay çözülecek. sen de matrix, ben diyeyim Kôkaku Kidôtai.

İnsanın algı sınırlarının dışında neler olup bittiğini çok merak ediyorum ulan ! Duyu organlarımızın kapasitesi belirli. Ayrıca bazı şeyleri algılayacak organlarımız, becerilerimiz de yok. Belki algı yetenlerimizi geliştirecek cihazlar yapabiliriz ama şimdi düşündüm de peki ya hiç farkında bile olmadığımız etkenleri nasıl bileceğiz. Varlığını aklımıza bile getiremediğimiz... Lan ya...

ruhlarımız birbirlerini nasıl bu kadar iyi tanıyor?
nasıl oluyor da suratını ilk kez gördüğümüz bir insanla daha önce de karşılaşmışız gibi oluyoruz

en çok bunu merak ediyorum

vesselam

öhöm... oturduğum yerde, totom da uyuşmuşken, yeterince direnirsem, ne bileyim... 30 küsur yıl sonra... acaba bir kez daha altıma işer miyim? nostalji olur...

büdüt... bu soruya bakıp bakıp durdum. işin aslı şu aralar bencilce merak ettiğim tek şey bunamadan kuş gibi hafiflemenin yolu olup olmadığı. moralimi bozmayayım, geyik yapayım dedim olmadı. buraya yazmayınca düşünceyi aklımdan itmiş olmuyorum.

onun dışında beynin işleyişini ben de merak ediyorum. ninja kaplumbağalarda shredder'ın efendisi olan sıvıdaki beyne benzer şekilde evya matrix'teki gibi bir ortama bağlanarak içinde durduğu kabı algılamadığı o zaman gerçekten gelecek mi, düşündüğüm kadar kötü bir şey olur muydu bu... bunları düşünüyorum. kusursuz ve late viper+1
hayvanların düşünce balonları... ne düşünürler, kendilerinin ne kadar farkındalar, onların gözünden dünya ve yaşam nasıl? hatıra, hafıza, duyulardan gelen veriler nasıl?
nedensellik-determinizm-rastlantısallık konuları.
algı ve gerçeklik tartışmasından solipsistleri çıkaracak nihai noktanın ilan olacağı ve agnostiklerin de inanç vs inançsızlık tartışmasından çıkarılacağı günü, çağı merak ediyorum.
rüyaları yönetebilir miyiz, daha işlevsel kullanabilir miyiz, öğrenmeyi beynin bugün yaptığından da hızlı gerçekleştirmek için rüya ve derin uyku safhalarını kullanabilir miyiz?
psikopatoloji canlılarda ne kadar yaygın? epigenetik çalışmalar ne kadar ileride? genlerin tetiklenmesi veya atıl durması nelere bağlı? dünya nüfusunu fmri'a bağlasak antisosyal spektrumda nerelerde yığın oluşur, hata aralığı ne olur, ölçülen değişkenler neler olur, buna göre tanımdaki değişiklikler ne olur, darwinism, sosyal darwinizm, yönetim sistemleri açısından bu ne anlama gelir...

uzar gider. merak ettiğim şey çok. ama ben kuş gibi hafiflemek isterken kuşbeyinli olmaktan korkmakla meşgulum.

akıcı 3-5yabancı dil konuşabilecek miyim?
akademisyen olacak mıyım?
dünyayı gezebilecek miyim?
ha bi de
kilo vercem mi? :D

uzayın ötesinde ne var onu merak ediyorum. uzaydaki başka akıllı yaşam formlarını merak ediyorum. evren neden oluştu onu merak ediyorum. başka evrenler var mı onu merak ediyorum.

yemişim dünyayı yöneten ahmakları.

@bohr +1

Bunu demeye gelmiştim.

Geleceğim. Film gibi.

tool gerçekten yeni bir albüm çıkaracak mı?

1- biyografimi ve sonunu tabiki
2- oteki dunya denilen sacmaligin olmadigini biliyorum ama milyarlarca insan degil de ben yaniliyorsam ve varsa ahiret denen sey, bu dunya da tiksindigim zalimlerin ote tarafta nasil acilar cektigini zevkle izleyebilecek miyim?

geleceğimi

Ikinci dunya savasi. Basindan sonuna tum cepheler, tum karargahlar, kaleler,her sey ve her yer. Zamanda yolculuk yapabilecek olsam gidecegim yer direkt ww2.

Cla200

maşşallah aralığınız da çok genişmiş....(100-200 :P)

araba alma motor al.

sifir mi olsun illa yoksa iyi markalarin ikinci eli de kabulunuz mu? kac yas yac bin km ye kadar ok ? otomatik manuel? aralik da cok genis.. alti biraz bos bi soru sormussunuz. bide boyle dusmez :p

yaş 22. ikinci el bakıyorum evet. araba almayı hayatımda şimdiye kadar hiç düşünmemiştim. Sürmeyi de bilmiyorum zaten şu an öğrenmeye başladım. aralıkta sorun yok bence. her şey uyduğu sürece 110luk da olur 190lık da.

volvo v40

bmw 4.20.

o zaman sizin yerinizde olsam 2016-2017 c180 coupe bakardim. koyu gri rengini arardim hatta israrla.

O bütçe ve yaşa bmw 4 serisi dışında araba bakma hiç.

imnotsureabout, hocam benim kafamda da o vardı bu aralar :)

2 kapılı öneri yok mu peki hiç?

aklin yolu bir :p
bmw tercih etmis biri olarak yazdim, benim icin uygun degil ama sizin kosullarinizda alacagim tek arac bu olurdu :)

Bu bütçe aralığın varsa iki tane olmazsa olmazın var;

1: sıfır araba al.
2: premium araba al. Audi, merco, bmw.

@brad, bu konuda pek bilgim yok ama neden sıfır araba? temiz kullanılmış ikinci el arasında tam olarak ne fark var? yani daha üst model 2. el almaktansa neden alt model sıfır alayım? bilale anlatır gibi anlatırsanız sevinirim.

@binder dandet 'e katılıyorum ögrenci olup fiyat aralığı gayet iyiymiş

ben çalıştığım halde 25k yı geçemiyorum :) volvo al :)

bütün müteahit çocukları gibi koşa koşa mercedes-bmw alacağına bi porsche al tarzın olsun

www.sahibinden.com

hic kasma dusunme, tam fiyatini bilmiyorumda bmw1 serisinin en dolusunu al kafan rahat etsin satarken de zorlanmazsin

Tabiiki c180

Arkası çok fena, param olsa da alsam dediğim arabalardan.

dediğin gibi arkasının biraz farklı bir tasarımı var. ama çok premium duruyor gerçekten. ön taraf zaten klasik sharp audi tasarımı, yandan da çok güzel görünüyor. arkası biraz farklı, kesinlikle tipsiz değil, bakınca bir hmm dedirtiyor. tam dediğin gibi :)

eger arabalar yollarin krali, şahi, padisahi falan gibi unvanlansa bu arac kesinlikle prenses ya da kuğu unvanini alir, coookkk guzel araba, hayallerde kalacak olmasi da kederlerin en buyuklerinden:((

Arkadan değil de yan profilden bakınca hafif tatsız bir asimetrisi olduğunu düşünüyorum. Fakat onun haricinde müthiş bir araba.

Ben herkesin dediğinin aksine pek beğenmiyorum A5 ve A7'nin tasarımını. Mercedes'teki karşılığı E serisi coupe olsa gerek, çok daha şık bir araba.

oncelikle basin sagolsun.
her aci bir zaman sonra azaliyor, asla tam olarak gecmiyor tabii ki ama bir sekilde savunma mekanizmasi gelistiriyoruz. 10 sene olmasina ragmen hala televizyonda babalar gunu ile alakali duygusal bir reklam gordugumde ya da film izlerken (babam ve oglum gibi) icim ciz eder, aglamamak icin zor tutarim kendimi.

ben babami 16-17 yaslarindayken kaybettim; hafizam normalde cok kuvvetli olmasina ragmen vefat ettigi seneyi, ayi vs. hatirlamiyorum komple silmisim beynimden. kendimi kardeslerim icin guclu olmam gerektigine inandirip boyle bir mekanizma gelistirmisim demek ki. yavas yavas sizin beyniniz de bir savunma stratejisi gelistirecektir.

anneannemi kaybettiğimizde annem 44 yaşında idi. anneannemin ölümü bekleniyordu ama ona rağmen aylarca anne diye bağırarak uyandı, ağladı, gözü bizi bile görmüyordu. artık annem böyle olacak diye düşünürken toparlanmaya başladı. yani geçiyor evet ama önemli olan yas tutabilmek ve atlatabilmek. yas bir gereklilik, kabullenme yolu. o yüzden yaşadığınız durumu (üzüntü halini) kabullenin olması gerekenler bunlar zaten. başınız sağolsun.

başın sağolsun, sabırlar diliyorum. belki çok alelade gelebilir ama insan her şeyin üstesinden gelebilecek potansiyeli olan tuhaf bir canlı. fiziksel anlamda hayatını devam ettirebilmesi başka bir insana ihtiyacı yok. ama bir yandan aile, arkadaş, eş gibi duygusal bağlar kuruyoruz çevremizle ve maalesef yaşam döngümüzün bir parçası olarak bu insanları ya da bu bağları kaybediyoruz. ancak geride kalanlar için hayat devam ediyor, elbette belki yeri dolmayacak, tekrar birlikte yaşadığınız güzel şeyleri yaşayamayacaksın ama bunları ileride canını yakan şeyler olarak değil, ondan kalan güzel hatıralar olarak anımsayacaksın. belki kendi çocuklarınla, etrafındaki ailelerde çocuklar ve anneler arasında benzer bağlar kurulması için yardımcı olacaksın. sadece bu süreçte iyici içine kapanıp, dünya ile kendini soyutlama. işe git, hiç canın istemese de arkadaşlarınla vakit geçir, aklını meşgul edecek bir uğraş bul ve yapmak için kendini zorla. ama bir süre yalnız kalma. yalnız kaldıkça bu düşünceler aklına hücum edecek ve her şeyin düzelmesi için geçen süreyi uzatmış olacaksın.

özel mesajla yollamıştım ama belki birgün bunuokuyan biri olur ve faydalanır diye burayada ekliyorum. inşallah silmezsin duyurunu.

başın saolsun öncelikle. öncelikle senden daha kötüler var. onları düşün de rahatla diye yazmıyorum bunları. senin durumunda işe yaramayacağı kesin çünkü.
2017nin şubatında anneme kanser teşhisi kondu. durumu kötüydü ve nisan ayının sonunda vefat etti. annemin vefatından 20 gün sonra da babamı kaybettim. ayrıca kendim romatizma hastasıyım ve romatizmadan dolayı engelliyim.

kendim hakkında kısa bir bilgi verdikten sonra şunu söyleyeceğim. sürekli aklına gelecek. ama bir süre sonra alışacaksın. "bir sürenin" uzunluğu sana bağlı. çalışma arkadaşların varmış. onlarla birlikte ol. samimi olduğun arkadaşların da vardır muhakkak onlar gelsin seni ziyarete veya sen git. bende bunların hiç biri yoktu. sadeceinternetten görüştüğüm birkaç kişi haricinde arkadaşım yok mesela. işe ne zaman geleceğini oruyorlarsa işyerine git. kafanı dağıtman lazım. patronuna müdürüne her kimse onada söyle. geleyim ama biraz bana müsade edin kendimi toparlamaya çalışıyorum de. zaten işe gidersen orada boş boş oturmaktan canın sıkılır mecburen bir işin ucundan tutarsın. kafanı dağıtmaya bak. asıl kural bu. madem depresyondayım diyorsun madem öncesinde intihar düşüncelerin oldu, mutlaka psikiyatristle görüş. ben de gittim. bu durumla iyi başa çıkıyorsun ilaç vermeye vs. gerek yok deyip gönderdi. herhangi bir dini inancın var mı bilmiyorum ama dua et. beni genelde rahatlatan birşey mesela. zaman çok çok hızlı geçiyor. daha ardına bakmadan bir bakmışsın3 ay olmuş. bir bakmışsın 10 ay olmuş. hatta diyeceksin ki, yahu dün annemin ölüm günüydü. maalesef böyle oluyor. dediğim gibi unutmak mümkün değil. unutma zaten. o acının küllendiğini göreceksin. şu an için hiç küllenmez gibi duruyor ama külleniyor. bir bakmışsın gülmeye başlamışsın. akrabalarınla aran nasıl bilemiyorum ama iyi insanlarsa onlarda çok yardımcı olacaktır sana.

Başın sağolsun kardeşim. Yasını tut, zaman sana yol gösterecektir.

çok üzüldüm. yaşadığınız şey benim geleceğe dair en büyük kişisel korkularımdan. bir tavsiyede bulunsam da işinize yarar mı bilmiyorum zira düşünüp vazgeçme kısmını ben aşmış değilim.

ama şu klasik gerçeği hepimiz biliyoruz: acı geçmese de yaşanıyor. herkesi savaşta kaybeden insanları düşünün demeyeceğim, zira aynı savaşta herkes önemli insanlarını kaybediyor. kayıpların paylaşılmasında yalnız olmuyor insanlar en azından.

ama dünyanın gerisi dönüyor gibiyken kendisi durakalan insanlar... onlar da yaşıyor. anladığım kadarıyla dedikleri, önerdikleri şeylerden biri kendinizi bir ortama zorlamanız: ölünüzü götürseniz bile o işe gitmek mesela. tek arayan soranınız siz intiharı arada düşünüp insanları kendinizden uzaklaştırdığınız için annenizdi. bunu da düşünün. bakın, "bıraktıramadık" diyorsunuz. siz hala yalnız değilsiniz. hayatınızdaki her şey olmaya devam edecek anneniz, sadece içinizde sürecek bu durum. ve birileri illa ki olacak.

çok zor. tahayyül edemiyorum. aklım şu an bu kadarına yetiyor. kendinizi yalnız bırakmamanız iyi olur. yalnız kaldığınızda dikkatinizi alan şeylere kendinizi maruz bırakmak işe yarayabilir. mesela yapma gerekliliği yüzünden ev işi, yapma gerekliliği olmadığı için hele ki bu durumda yapması çok zor olan spordan bu açıdan daha gerçekçi ve belki katarktik. belki bir iki ufak takıntı geliştirerek yansıtma yapabilirsiniz. sonradan takıntıyla uğraşmanız gerekse bile günü aşmanızı sağlayabilir.

iç açmanın ve deneyim anlatmanın amaç olduğu siteler var. buraya her ihtiyacınız olduğunda gelin ve bence oralarda da zaman geçirin. ne dediğinizi o an anlayan, bilen insanlarla konuşun. kendi kendinize mesela duygularınızı bir yere yazmanız ters tepebilir, çok sağlıksız olabilir. ancak dünyanın bir ucunda bile olsa dediğinizi anlayacak insanlara anlatmak başka oluyordur. geçici veya kalıcı bir amaç da verebilir size.

bir şeyin sorumluluğunu da alabilirsiniz. mesela yoksa bir hayvancağızı küçük bir aile ferdiniz haline getirebilirsiniz. küçük bir kedi alıp onunla konuşabilirsiniz veya bakması daha zor olduğu için köpek alabilirsiniz. dediğim gibi, aklım bu kadarına eriyor. kendinize minimum zarar vererek atlatmaya kararlı olmanızı umarım.

herkesin bir hikayesi var, senin gibi, benim gibi, digerleri gibi..
ben babami sigara/efkar kaynakli akciger kanserinden kaybettigimde babam 42 yasindaydi, ben 16 yasindaydim..
yasadigim şok tarifaiz..
ilk zamanlar en zorlandigim sey "rahmetli" kelimesine alismak oldu..
"rahmetli ne lan!!!! oldu mu rahmetli diyosunuz..." modundaydim..
ama zaman....
zaman gercekten en onemli ilac..
yeterki zamana zaman ver..
gecer mi duzelir mi? demissin..
gecer de duzelir de..
seelzen in dedigi gibi, neler gecmedi ki..
yeter ki sen dayan..
insanlar canlarinin cani evlatlarini topraga atip uzerine toptak atiyorlar..
o aci geciyorsa , ortadan ikiye bolunsen bile gecer..
sabret yeter ki..
basin sagolsun
canin sagolsun..

başın sağolsun, çok üzüldüm yazdığını okuyunca. ne dense boş geliyor sana tahmin ediyorum ama lütfen kendini bırakma. zaman her şeyin ilacı, gidenlerin ardından önce korkunç bir acı, sonra büyük bir boşluk en sonunda da güzel anılar kalıyor biraz hüzünle beraber. dilerim ki anneciğin aklına düştüğünde gülümseyebildiğin zamanlar çok çabuk gelir.

Başın sağolsun spina.
Bu gün benim de annemin ölüm yıldönümü. 29 yıl olmuş. Ben o zaman 28 yaşındaydım. Şimdi 57 yaşında üç kızın annesiyim.

7 sene önce bana kanser teşhsi konmuştu. Teşhisi duyan herkes gibi ben de ölebileceğimi düşünmüştüm. Kızlarımın arkamdan üzülecek olmaları beni ölebilecek olmaktan çok çok daha fazla üzmüştü.

Anneler çocuklarının üzülmesini istemezler, annen de istemezdi biliyorsun. Sen de daha fazla üzme kendini. Acını yaşa ama bırakman gereken yerde bırakman lazım. Yas çok uzun sürmemeli. (3 günden sonra taziye dilemeyen toplumlar var.)

Senin şimdi işe başlamanın tam vaktidir. Yarın en geç yılbaşı sonrası yatağı yorganı topla işe gitmeye başla.
Hayvan edinmek veya başka yan uğraşlar çok iyi olur. Ben ameliyat sonrasında küçük kızımı düşünerek köpek sahiplenmiştim (öncesinde çok istiyordu) Bi yandan hastalıkla mücadele ederken bi yandan da köpeğimizin kakasını çişini temizledim, alıştırdım filan. Minicikti. Zor oldu, benim için zamanı değildi ama ufak için iyi karardı. Seviyorsan uğraşabileceksen tabii. Değilse hayvan sahiplenmemek gerek.

Acın geçecek. Geçiyor. Sonrasında özlem geliyor. Şimdiki gibi biteviye değil, zaman zaman.

başın sağolsun. babamı kaybedeli 2,5 yıl oldu. bu sürede babamı düşünmeden geçen bir günüm olmadı birbirimize çok düşkündük. ama emin ol acısı külleniyor. ben babam vefat etmeden önce düşüncesine bile delirirdim dayanamam derdim. ama inan dayanıyor insan zamanla. kendine biraz zaman ver ve emin ol acısı hafifleyecek. anılar aklına gelip güleceksin, hiç unutmayacaksın ki zaten unutmak istemez insan. ama acısı kesinlikle hafifleyecek emin olabilirsin

evet geçecek, yukarıda söylenenler gibi, daha kimler neler yaşadı da geçti. ama geçecek olması bir şey değiştirmiyor, insan geçeceğini bilse bile bu acıya dayanamaz. yani yapacak bir şeyin yok ne yazık ki, böyle acı bir gerçek var önünde. geçsin geçsin diye beklemekten ziyade acını yaşamalısın belki de, yok saymadan, için biraz soğuyana kadar bir şekilde idare edeceksin. idare etmek zorundasın çünkü, nereye kadar yatakta kalacaksın ki? başka şeylere konsantrasyon sağlamaya çalış, zorla en azından; kafan dağıldıkça daha kolaylaşır. bu yüzden işe de git, hem işinden olma, hem de kafanın dağılmasına yardımcı olur.

benzer durumdayım, annem ölse kafayı yerim ben de herhalde; çok büyük boşluk. yaşamayan bilemez, belki de mevcut halinle dediklerimiz havada süzülüyor sadece ama empati yapmaya çalıştım ve bu bile kendimi kötü hissettirmeye yetti, bişeyler söylemek istedim.
kendimden emin olarak tek diyebileceğim şey yalnızlıktan korkma, yalnız başıma naparım ben diye düşünme. orası kolay, sen acını atlat, onun çaresi bulunur.

Öncelikle başın sağolsun. Tabi ki geçer, hemen bir pskiyatristten yardım al konuşmak çok iyi gelecektir.

başın sağolsun. bu tarz kayıplarda kardeşler ve teyze,amca,dayı gibi akrabalar çok destek oluyor psikolojik olarak. varsa onlar ile birlikte vakit geçirin. daha doğrusu sizi anlayacak acınızı paylaşacak kim varsa yakınlarınızda olsun.

Gitme. Sen gitme

@Man

açıklar mısın neden?

kesinlikle git. gülmekten karnım ağrıdı. harikaydı.
ilk fırsatta ikinci kez gideceğim.

Yerli film standartlarının üzerindeydi. Bence gidilir. Demet Evgar ve Burhan abi (adını unuttum) çok iyiler.

iyi film, pisman olmazsin

güzel film. mutlaka git. pişman olmayacaksın

kesinlikle gidilir iyi film.

Sen elo nun arkadaşı güzel kızdın demi. Git git şahane film çok sıcak ve komik.

Gidilir

Çok büyük beklentiyle gitme ben öyle yaptım ve eğlendim.
Gayet iyi bir film kadro da çok iyi.
Pişman olacağını düşünmüyorum.

gidilir, şahane.

sinema için çok pahalı bence. ama evde satın alıp izleyebilirsin. gerçi ucuz sinemalar da mevcut. güzel film ama yüksek fiyatlı bilet için değmez diyeyim.

Sinemada ilk kez bir filmi 2. kez izledim.

Abartılan ama kafa dağıtmak için birebir bir film.

Karna ağrılar sokacak bir film değil kesinlikle

Istemiyorum ama cocuklari severim.

istiyorum aşırı. biyolojik saatim çalışmaya başladı herhalde.

İstiyorum. Çocuğu bir ürün, bir mal olarak görmemek lazım. Çocuk arkadaştır aslında. Tamam daha altına ederken iyi bir performans gösteremiyor ama bu çocuk büyüyünce beraber spor yaparsın, enstrüman çalarsın, gezersin, maça gidersin... Sadece çocuk değil, aile sahibi olmak güzel aslında. 40 yaşına geliyorsun, etrafında arkadaş aramak yerine kendi ailenle vakit geçiriyorsun. Hayırlı olur, hayırsız olur onu bilemem. Hastalık, ölüm bunlar canlılara has şeyler. Robot bile yeri geliyor, arıza yapıyor. Bunun suçlusu insanlar değil. Doğal bir şey bu.

istemiyorum. sorumluluk almak,kendimden çok başka birisini düşünmek beni korkutuyor.
Bir çocuk halasıyım,yeğenim küçükken gördüğüm kabusların,yaşadığım paranoyanın tarifi yok. Kendi çocuğum olsa aklımı kaçırırım ona bir şey olacak diye herhalde. Kardeşlerin yaptığı en güzel şey yeğendir diyor,bununla yetiniyorum.

@dissendium: iste ben de onu bencillik olarak goruyorum ya... Sirf yalniz kalmamak icin, spor yapmak icin birini dunyaya getirmek asil onu bir urun, bir mal olarak gormek değil mi?

Az sonra "biyolojimiz o bizim, varoluş amacımız üremek, nasıl istemezsiniz" savunması gelecek ama yok, istemiyorum ben. Ergenliğimden beri "biyolojik saatin alarm verince istersin" diyorlar, yirmi sene geçti, biyolojik saatim bozuk galiba, hâlâ çoğalma güdüm yok.

Mantıklı düşününce de kafamda oturtamıyorum. Bir gün İsveç'e, Norveç'e, Yeni Zelanda'ya yerleşirsem mantık çocuğu yapmayı değerlendiririm belki, bilemiyorum o kadarını.

@yarey, "sırf yalnız kalmamak" ile ilgili bir şey söylemedim. Çocuğun bir arkadaş olabileceğini ifade ettim. Bunun neresi bencillik? O zaman arkadaş da edinmeyelim. Arkadaşlarımızı da pratik anlamda bunun için kullanıyoruz çünkü. Ama arkadaşlarımıza ömür boyu bakma zorunluluğumuz olmadığı için onlardan faydalanmayı bencillik olarak görmüyoruz. Ayrıca, bir çocukla spor yapmak, gezmek gibi eylemler onu kullanmak değildir. Çünkü o da bu eylemlerden zevk alabilir ve hayatın güzelliklerini görebilir. Sen ileride bana baksınlar diye çocuk yapıyorsan bu bencillik sayılabilir. "Beraber yaşamak" için çocuk yapmak kesinlikle bencillik değil. Hayat bunun üzerine kurulu.

Edit: Aynen, ondan bahsediyorum. Bir de böyle motivasyon sağlamaya çalıştığımı düşünme. İsteyen yapar, istemeyen yapmaz. O kısımla ilgilenmiyorum. Zaten ben de ekonomik durumum belli bir seviyeye gelene kadar çocuk yapmayı düşünmüyorum. Yuvarlanır gideriz ya da beraber büyürüz kafasında biri değilim kesinlikle. Şu anda 24,5 yaşındayım ve 30'lu yaşlarda düşünüyorum çocuğu. Yoksa ekonomik durum iyi olmadan, hayata bakış açısı sağlıklı bir noktaya gelmeden çocuk yapmak mantıklı değil.

@dissendium: tamam şimdi anladim demek istedigini ve onayliyorum. Aslinda butun olay cocugun dunyasini güzellestirmek.

27 yaşındayım. eskiden "ileride bir gün muhtemelen çocuk isterim" derdim ama artık istemiyorum. ileride de isteyeceğimi sanmıyorum. "o duygu çok başka bir şey" diyor anneler ama ben hiiiç hazır hissetmiyorum kendimi. şu an yaşadığım spontane hayat tarzını çok seviyorum ve değiştirmek istemem. kurulu düzenimden, sevgilimle baş başa olmaktan, istediğim zaman istediğimi yapabilmekten, kendimden başkasını düşünmeden karar vermekten ötürü memnunum.

belki ileride 4-5 yaşlarında bir çocuk evlat edinmek isteyebilirim. çocukları severim çünkü ve iyi de anlaşırım. ama bebeğin doğduğu ilk bikaç sene "her şeyi bırak, tüm hayatını ona ada" fikri şimdilik bana çekici gelmiyor.

@istanbul kanatlarimin altinda'ya katılıyorum.

ben ki psikopatlık derecesinde kedi düşkünüyüm, sırf istediğim zaman istediğimi yapamayacak olmamdan dolayı kalıcı sahiplenmiyorum. kaldı ki çocuk yani...

bencillik olarak düşünenler olabilir, olsun. ben istediğimi yapamayınca, istediğim kadar dinlenemeyince ve mutsuz olunca; sorumluluğumda olan canlılar da mutsuz olacak. bunu istemiyorum.

ben de çocuklarla ilgili birşey sormuştum ona da bakabilirsin:
eksiduyu.ru

sana cevabım:
1-çocuk sevmiyorum,hazzetmiyorum
2-senin de dediğin gibi o çocuğun başına bir iş gelirse yaşayamam kahrolurum.

bu sebeplerden ötürü istemiyorum çocuk

İstiyorum ama korkuyorum da bir yandan. Hep benim olmayacak. Belli bir yaşa gelince kendi dünyası olacak. Benim istediğim kısım bıcı bıcı sevmelik olan kısmı. Bunun yetişkin olacak olan kısmı var deniliyor. O zaman onu çok özlersem asi olursa. Ekşici piçlere benzerse. Kafam karışık.

istiyorum, istediğim için de şu anda yolda. Allahın izniyle birkaç ay sonra kucağımıza alıcaz bebeğimizi.

Benim yaşama sebeplerimden biri. En güçlü sebebi değil ama en çok istediğim şeylerden biri, bir kız bir oğlan babası olmak.

insan yetiştirme deneyimi enteresan olur, açıkçası ilginç geliyor bana sıfırdan bir birey yetiştirmek. ama sırf bunun için çocuk yapamam, sorumluluğu çok yüksek. arkadaşın ablasının oluyor bi tane, hediye mediye derken konusu açıldı, o masraflar falan, bi puset 1500 lira. beziydi osuydu busuydu bi anlatmaya başladı tecrübeliler, aklım çıktı. en son benden 7 yaş küçük kuzenimin bebekliğini görmüştüm çok yakından ama o zamanlar bu hesap kitap işlerine aklım ermiyordu tabii. bitanesi söyledi, ablası çocuğunu kreşe, bak daha 3 yaşındaki çocuğu senelik ücreti 19BİN LİRA, yazıyla ondokuzbintele, okula yazdırmışlar. çılgınlık resmen, öyle zengin falan da değiller hani, durumları iyi sadece. ilkokul 40bin diyor, anam anam. daha şimdinin tutarı bunlar, ben çocuk yapana kadar uçar gider.

tamam herkes özel okulda okumak zorunda değil de, günden güne boka saran eğitim sisteminde ben çocuğumun saçma salak şekilde temel eğitim alarak sonradan kendini geliştirmesiyle uğraşmak zorunda kalmasını nasıl isteyeyim?
tr.sputniknews.com

adam demez mi "niye beni böyle okula gönderdin lan" diye. ben mesela 20 yıl sonranın çocuğu olsaydım babama derdim "niye beni dandik okula gönderdin" diye, götüm çıktı 2 gram entel olucaz hayata farklı bakıcaz diye. milletin çocuğu ilkokulda şantörlük yaparken ben lisede kıçı kırık 100 liralık gitarı tındırgadıtmayı öğrenicem diye okuldan kaçıyordum. ya o gitmediğim derste öğretilen bilgiler yüzünden stanford mezunu olamadıysam, KİM ÖDİYCEK BENİM HAKKIMI KİM? GARİBAN ANAM-BABAM MI, YOKSA ONA 2 KIZ YETMEZ Bİ DE ERKEK YAPIN DİYE BASKI YAPAN BU BOKTAN SİSTEM Mİ, YANİ SİZ Mİ?!!!

öhm, sakinim...

yok anacım, çocuk yetiştirmek sorumluluk isteyen bir süreç, hem de çoook uzun bir süreç. "ulan bu salaklar bu yaşa kadar nasıl gelmiş" diyerek sövdüğüm insanların arasına bir tane de ben katarsam vicdanım demez mi bana ikiyüzlü pis yaratık, az yiyeydin de veledine bez alaydın götü boklu gezmeyeydi diye?

şartlar olgunlaşırsa(piyango falan vurursa yani), tabii ki yaparım. 1 kız - 1 erkek
olsun hatta, kız erkekten 4-5 yaş falan büyük olsun mesela. ısmarlayabiliyo muyuz böyle tam?

istemiyorum, istenmemeli, istenemez...
cocuk sahibi olmak yapilacak en irrasyonel, en bencil ve en gaddar davranistir..
kardesim senin ne hakkin var baska bir canliyi yasamak zorunda birakmaya..
senin ne hakkin var birisine bir can hediye etmeye..
bakalim o insan yasamak isteyecek mi?
istemiyorsa intihar disinda geriye donme hakki olmayacak, " sıkıldım cikiyorum" deme luxu olmayacak, senin buna ne hakkin var..
kendine oyuncak veya gelecek sigortasi yapmak icin neden etiyle kaniyla duygusuyla bir CAN yaratiyorsun, kimsin sen???
yaradilistaki en buyuk hatadir uremek ozgurlugu..

istemiyorum.

1-bakabileceğime inanmıyorum
2-dünya bombok

istiyorum, hatta 4 tane olsun istiyorum. benim yaşayamadığım kardeş desteğini doya doya yaşasınlar istiyorum.

ama;
1- o kadar çocuk yapabilir miyim bilmiyorum.
2- hepsine çok iyi standartlar sağlayabilir miyim bilmiyorum.
3- mutlu, sağlıklı, çevrelerine zarar vermeyen insanlar olurlar mı bilmiyorum.
4- hayatımı onlara adamam, hep onlarla ilgilenmem gerekir, bu beni mutsuz eder mi, bilmiyorum.

İstemiyorum.

Çocukları sevmiyorum, kafam götürmüyor. Ayrıca sorumluluk almak, fedakarlık yapmak istemiyorum. Hayatımı yalnızca kendimi düşünerek geçirmek istiyorum. Tüm paramı, zamanımı, emeğimi kendim için harcamalıyım. Ancak o zaman mutlu oluyorum ben, paylaşmaktan, kendimden vermekten hoşlanmıyorum.

insanlık 1500 yıl kadardır 30 yıla insanlığın sonunun geleceğine inanarak yaşıyor. sorunlar her zaman var, ama doğan da mis gibi bir şekilde büyüyüp gidiyor. kendi doğduğun dönemi düşün, bombok bir dönem (çünkü türkiye'nin son 50 yılı öyle). yılını söyle sana tabloyu çizeyim.

bir çocuğum var, ikincisini istiyorum.

@babilbaligi, ben dönem gibi bombok yetiştim mesela, kendimden örnek alıyorum zaten, ben çektim o çekmesin diye. kim yaşadığı hayattan, büyüyüş şeklinden, geldiği noktadan memnun diye sorarsak çoğunluk memnun değilim diyecektir. bu zamana kadar böyle gelmiş olması böyle gitmek zorunda olduğunu göstermiyor. tabii ki çocuk bir şekilde büyüyüp yetişecek, hatta eminim buradaki insanların çoğunun çocuğu ülkedeki ortalama çocuğa göre daha kaliteli bir yaşama sahip olacak. ancak totalde bu bir risk ve almak istememek doğal karşılanmalı.

çocukları çok seviyorum. bebekliği ayrı, çocukluğu ayrı güzel.

@for day to break'in dediği gibi düşünceler bir de kafamda... ve klasik şeyler; kötü birisi olması, kaza-ölüm vs korkusu...

hasılı, istiyorum; hem de çok.

@Bruce: bence çocuk istememek gayet doğal bir düşünce ve her insanın en doğal hakkı. saygım sonsuz, sadece ben aynı görüşte değilim.

ben şahsen işsiz güçsüz bir anne babanın en yakın otobüs 45 dakika yürüme yolundan geçen sobalı bir evde yaptığı bir çocuğum. her ikisi de 80 döneminde içeri girmiş, işkencelerden geçmiş, işini gücünü kaybetmiş, hapisten çıkınca şehir değiştirmiş insanlar. babam ankara'ya geliyor, parası yeten ev bir gecekondu ve yağmur yağdığında ortasından bildiğin su kanalı akıyor. evlenirken gelinlik ödünç, alyans borç para ile alınıyor.

bu şartlarda doğan çocuk benim. gayet eğlenceli bir çocukluk geçirdim ve hayatımdan da büyük oranda gayet memnunum. en iyi okullarda okudum, her yaz çalıştırdılar beni hayatı öğreneyim diye.

3 yaşında bir kızım var. doğduğu zaman birsürü soru işareti vardı kafamda. nasıl büyüyecek, ben düşersem o nasıl ayakta kalacak falan filan. ama büyüyor. neredeyse her gün kızıma bakıp ne kadar doğru bir karar vermişim diyorum.

hayat insanın tek gerçek varlığı, gerisi hikaye. bir insana hayat vermek, onu ellerinde büyütmek bence muhteşem bir duygu. elimden geldiği kadar sağlama almaya çalışıyorum onu, şimdilik bir sıkıntı da yok.

aslına bakarsanız çocuk sahibi olmamak insanın doğal durumu, çocuk sahibi olmak bir karar. isteyen verir bu kararı, istemeyen vermez. herkesin kendi hayatı, hepsine saygım sonsuz. beni de fazla ilgilendirmez. ben kendi yaptığım tercihten ötürü gayet mutluyum, umarım herkes yaptığı tercihten ötürü mutlu olur.

edit: hatta bana kalırsa çocuk istemeyip çocuk sahibi olmayanları desteklemek lazım. Çünkü istemeden çekilecek dert değil. önerim, gerçekten isteyen çocuk sahibi olsun, çocuğuna iyi bakacaksa çocuk sahibi olsun. sonra sağda solda avazı çıktığı kadar çocuğa bağıran insanlar görmeyelim.

18 aylık bi kız babası olarak yazacak olursam;

çok uzun bir süre dünyaya başka bir canlı getirmenin ne büyük bir haksızlık olduğu hissiyle yaşadım. belirli bir olgunluğa ulaşmış olmak gerektiğini düşünüyorum. yani, "hadi bir çocuk yapalım" kafasıyla çocuk yapmaya uğraşmak temelden yanlış. ilişki belirli bir seviyeye gelince çocuk arzusu geliyor. en azından benim için böyle oldu.

dünya berbat bir yer evet; ama kızıma güzel müzikler dinleterek, güzel kitaplar okuyarak, güzel şeyler anlatarak ve onu mutlu büyütmek için elimden geleni yaparak bu berbatlıkla daha uygun bir yaşta karşılaşmasını sağlamaya çalışacağım. ekstrem aksilikler, hastalıklar, sakatlıklar olabilir. ama bu paranoyayla hiçbir şey yaşayamaz insan. bunu aşmaya gayret edin.

hep söylerlerdi, o yokken ne yapardım hiç bilmiyorum, hatırlamıyorum. tüm sevgim ve ilgim ona akıyor ve çok mutluyum.

darısı tüm isteyenlerin başına.

istemiyorum.
Cocuklari o kadar sevmiyorum.
7/24 bir omur cocuk bakacak kadar tahammulum ve istegim yok.

istemiyorum. dünya bombok +1

İstemiyorum Hem asla o sorumluluğu almak istemiyorum hem de zaten çocuklara zerre kadar sempati duymuyorum. Hatta ben hiç çocuk sevmiyoum.

istemiyorum. uzaktan severim sadece.

Hem çok istiyorum hem korkuyorum. düşünürken bile içim sevgiyle doluyor, bi de kız-erkek ikiz olsa var ya, of! çocukları zaten çok seviyorum, hassas şekilde gelişimleri üzerinde duruyorum, eğitimini aldım, o yüzden böylelerinin çocuk sahibi olması gerektiğini düşünüyorum ama hayat, nasip, kısmet=) tabii her anlamda hayırlı olmayacaksa olmasın. Dünyadaki en zor şey evlâdınla olan imtihandır, o yüzden ay illâ istiyom demem asla, hayırlısı ise olsun.

Istemiyorum, mantıksız geliyor.

24 yıldır aileme içten içe beni hayata getirdikleri için kızgınım. 1 başka canlıya aynı şeyi yaşatmak ve sorumluluğunu almak istemiyorum.

Paran varda parayla, mil uygunsa mille yapın thy yi arayıp

kontuara gittiginde upgrade olmak istedigini soyluyorsun, mil puanlariyla olacaksan kontuarda yapiyorlar, avrupa icin 15000 mil civari, amerika vs ucuslari icin 30000 mil civarina yapiyorlar, ucretli yapacaksan bilet satisa yonlendiriyorlar.. istanbul ve turk hava yollari ucusu icin durum boyle..

yoo neden aldatayım. çok zengin olunca karaktersiz mi olunuyor illa.

zengin olsam evlenmem

Parasal zenginlik başka duygusal zenginlik başka. Ayrıca evlilik bambaşka. Parasal zenginlikle evliliğin ve sadakatin bence hiçbir alakası yok. Yani alakayı çözemediğim için cevabım hiç zengin olmamış bir insan olarak "hayır".

cevabım, hayır.
yani aldatmam parayla ya da parasızlıkla ölçülecek bir şey olmazdı.

tam tersinden bakacak olursak, aslında para evliliği yürüten şeylerden biri.
maddi sıkıntıların evliliğe vurduğu darbeler de bir gerçek çünkü.
çocuk büyütmek bile para olduğunda yarı yarıya kolay hale geliyor.
şimdi etrafımda sorunlu evliliği olan insanları düşünüyorum...
maddi sorunları olmasaydı, en azından yarısının evliliğinde problem olmazdı.

Aldatma ile zenginlik arasinda bir baglanti kuramadim diyen yalan soyluyordur.
zor olur fakat aldatmam diyorum.

soruna cevap değil ama şöyle bir geyik döndü geçen "..... kadar paran olsa ne yaparsın" diye. herifin teki direkt "boşanırım" dedi.

ben de bağ kuramıyorum zenginlik ve aldatma ile ama, galiba insanlar madem param var yer içer gezer tozarım istediğimi yaparım diye düşünüyor olabilir

Hepiniz aldatırsınız rahat olun. Kadınlar için bir şey diyemeyeceğim ama kocaları aldatınca onlar da aldatır sonuç olarak herkes aldatmış olur.

üniversitede çok hoşlandığım bi kız vardı(sonra yatayla başka okula geçtim falan filan) onunla evli olsaydım aldatma ihtimalim çok çok çok düşerdi. zaten ona bakınca başka bi kadına hiç ihtiyaç duymadığımı hissediyodum. ama başka bi kadınla evlenirsem ve çok değer verdiğim biri değilse yahut bana bağlı olmadığını düşünürsem evlilik ahlakına bağlı kalmama gerek olmadığımı düşünür ve paramın gücünün getirilerini geri çevirmezdim.

bu tür ergen sorularina pek cevap vermiyorum ama burada bulunsun,
aldatmayi her erkek her zaman dusunur, cogu da firsat buldugunda ayila bayila yapar, bir tek istisnasi vardir, vicdan sadakat falan degil,
Allah korkusudur,
getcekten Allah korkusundan bahsediyorum ama, oyle numaradan muslumanim deyip Allah falan umrunda olmayan, garsoniyerlerde sefa suren kitleden degil,
zinanin cezasi buyuktur, bir erkegi sadece bu engeller engelleyebilirse..
kadinlar icin de durumu birisi yazsin artik..

kesinlikle hayır. zengin olsam, muhtemelen iplikçi nedim gibi yaşarım. normal hayatıma devam ederim mütevazi bir şekilde.

Cidden çok alakasız

hayır. içim efendi.

para beni değiştirmese eşim olacak zilliyi değiştireceğinden kesin aldatırım...

tabii ki olmadı. olmaz da. burası türkiye.

ne hapi? anlamadim mevzuyu??

komikmiş. ama kıyafetle bakmak lazım, belki o zaman çok sırıtmıyodur.

beğendiysen giy, kime ne ayrıca.

bu haliyle güzel görünmüyor ama ufak tefek, minyon birinde hoş/sevimli durabilir.

edit: bu botun 549 lira olmasının sebebi nedir? merakımdan soruyorum sahiden. markası dışında bir sebebi var mı?

Oha! 549 lira nedir lan.

Tam bir tikky botu.

50+ yaş itemi

Genç için komik, yaşlı giyse sırıtmaz. Sorry.

güzel durmuyor. ama sen begendiysen ve ayagında guzel duruyorsa sorun yok. botu giyinmiş bir halde foto olsa ona göre de yorum yapardık.

beğendiyseniz ve fiyatı da sorun değilse alın tabii ki, kimseyi ilgilendirmez. giyecek olan sizsiniz. Satın alınan şeylerle ilgili başkalarından çok kendi iç sesinizi dinleyin. sizi mutlu ediyorsa takmayın başkalarını.

çok kötü.

Şu "başkalarını ilgilendirmez" olayını anlamıyorum. Bazı insanlar gerçekten sormaz ve canının istediğini alır. Bazıları da dışarıdan nasıl durduğunu önemser. Başkalarının ne düşündüğünü önemsiyor ki herkese sormuş. Dışarıdan bakınca bence bot olarak estetikten çok uzak ve kullanışsız. Kötü yani, ev botu olsa beğenirdim. Ayrıca yaşlılıkla ilgisi yok, aksine genç kız ayakkabısı.

kanka bu 50 tane kedi besleyen 50 yas uzeri canki teyze ayakkabisi :D :D: D:D D:D: : D:D D: D:D :D

fotoğraftaki haliyle ayaktaki hali bambaşka olur. denemek lazım.
549 lira etmez ama bana etmez. 549 lira sana çerez paraysa niye olmasın.

24-25 yaşlarında güzel,neşeli,sevimli,giydiğini yakıştıran, beyaz tenli, kilolu olmayan, en az 165 boyunda, max 38 numara ayakları olan bir kızsan bence yakışabilir.

hayalimde böyle bir kız canlı bu ayakkabıyı giymek isteyebilecek. onun haricinde direk bakınca tabii ki de kötü :)

bence kötü değil. oldukça sevimli buldum ben :) keşke fiyatı da daha makul olsaymış.

şantiye lastiğinden ve ugg'dan çirkin değil; sıra dışı şeyler giymeyi seven, mahone'nin belirttiği tipte biri için normal bir ayakkabı hatta. sadece çok pahalı buldum, yani gereksiz pahalı, değecek gibi değil. parasını sorun etmiyorsanız ya da daha makul fiyata bulursanız alınabilir.

şirinmiş bence ama biraz çocuk botu gibi. minyon biriysen güzel durabilir ama taytla falan.

evde bile giyeceğimi sanmıyorum.

Ben beğendim. Bir botta olması gereken şeylere sahip gibi görünüyor. İnsanların beğenmemesi de normal, estetik budalası oldukları için bot konusunda bile çekicilikten vazgeçemiyorlar.

bulaşık süngerine benziyor olmasının dışında pek falsosu yok gibi, suyu emmiyceğinden eminsen al giy, kime ne :)

Bedava veriyoz al deseler küfür ederim.

şekil olarak kötü değil bence. ama o fiyat nedir arkadaş.

Evde hanımın patiği var o bile daha iyidir bundan fonksiyonellik açısından.

Bak daha tipinden bahsetmedim, gerek de yok.

Yorumlara çok güldüm, alemsiniz=) 60 yaş için dediniz lâkin 60 yaşındaki annem dahi fotodan beğenmedi, babam kriz geçirir demek, hele fiyatı görse=)
Açıkçası ben de ev ayakkabısı gibi göründüğünü düşünüyorum, tasarım amacı da budur belki ama inanın o kadar rahat ve bi o kadar da ayakta Şirin duruyor. Bu arada kesinlikle iri ve kilolu biri değilim, tarz olarak da "bana yakışmaz ama sana yakışıyor" lafındaki sana kişisiyim, en azından bunlardan yırtıyorum sanırım=) ancak fiyatı yüzde 50-70 indirime girerse alırım, Camper malesef fiyat açısından böyle ama kalitesine güvendiğim bir markadır. Sorma maksadım başkalarının düşündüğüne göre hareket için değildi elbette. sadece ciddi manada hep "bu ne ya" tepkisi alınca bir de size sormak istedim, size de aşkolsun o vakit, bulaşık süngeri demiş ya=)))

valla ben çok beğendim. ama etrafımdakiler normalde de teyze gibi ayakkabı seçiyorsun diyor hep. ben dinlemeyip giyiyorum. ^^

uzerine para alip evde giyeceksen olabilir:)

Ben begendim:) çok tatlı evet.

O marka pahalı da ondan pahalı herkes fiyatını sorgulamış. Ben de classic camperlarımdan çok memnunum ama aynı ayakkabının 1 yılda eskidigini iddia eden arkadaşım da var. Sanırım kullanıma bağlı. Su geçirip geçirmeme iddiasını da bir yetkiliden teyit ettiysen cidden güzel bot.

Hemen al bence tatlı bir şey evet. Hatta keşke taban renkleri nde de seçenek olsaymış. Kırmızı, sarı, yeşil, mor gibi. Ama bu renk de güzel :)

Aha, renk seçenekleri de varmış:)

m.camper.com&utm_term=tr-46646-032?utm_source=criteo&utm_medium=retargeting&utm_campaign=dynamicproductretargeting

bence o kadar kötü değil.
hatta giyenin tipine ve tarzına göre sevimli bile durabilir.
fiyat konusu çok sübjektif, yani kim ne dese boş.
parayı vermek istiyorsan verirsin, karşılayabiliyorsan karşılayabiliyorsundur.
camper için yüksek bile sayılmaz fiyatı.

@yavrucak, evet renk seçeneği var ama o cidden ev ayakkabısı gibi, fazla renkli o yüzden griyi sevdim tabanıyla=) bu arada ben de camper kullanıp memnun kalanlardanım. 2 ayrı mağazadan teyit ettim garantisiyle söylediler hem de=) ucuzlasa hemen alıcam inşallah=)

Güzelsen yakışır

Bence de çok sevimli. Fiyatı az olsa, ben bile gyrbilirdim ama çok twrzım da deil. Yin de giymekten çekinilecek bir ayakkabı değil. Sonuçta millet lastik çizme giyiyor. (Yağmur da ben de parlamayanından giyiyorum) Onların yanında kraliçe ayakkabısı gibi bile kalır.

Fiyatı pahalı ama Camper'ın kalitesi için normal. İndirim bekleyeceksen veya iyi kazanıyorsan alınır. Asgari ücretli isen ama hovardalık yapmak istiyorsan da, yine sana kalmış.

pazardan alınan ev pandufu gibi. :/

50 yasinda canki teyze botu :D :D :D

Dogru bence de :)

güzeel. diğer kıyafetlerine de bağlı ama skinny kesimli bir pantolon ya da diz üstü etek/elbiseyle güzel durabilir mesela. ama bunu diyen bana etrafımdakiler diyo ki 70 yaşında gibi giyiniyosun.

klar+1

Cok güzelmiş. Bot alma fikrim olsaydi ben de gider alirdim. Ayrica arkadaslar bakin su geçirmiyor , sıcacık tutuyor ve aşırı rahat demis kız. Hala neden fiyatini abartiyorsunuz. Malesef kışlık sağlam birseyi cok ucuza almak gibi bir sansimiz yok. Sezon başı ve indirimsiz fiyat oldugunu da göz önünde bulundurursak vence fiyat çok normal. O uyduruk buz gibi ve ayagi suyun içinde bogan inci hotic. .vs markalarin fiyatlarina bir bakın isterseniz. Ne demek istedigimi anlarsiniz. Camper indirime giriyor mu fikrim yok ama giriyorsa indirimini kovala.indirimsiz alisverise 12 ay karsiyim ama kış baslangicinda daha da fazla karşıyım

yapar. 2 sene gece çalıştım hayatını mahveder.

unutkanlık değil ama vücudu mahveder. hiç sağlıklı değil.

B12 vitamini alın yararı olur

bende gece çalışmak yerine kafa huzurluyken çalışmak daha kalıcı oluyor. hepsini birden tutturmak biliyorum çok zor ama uykusuzluk, problem, gürültü, açlık stres yokken odaklanması daha kolay ve tabi ki yazarak çalışmak kesinlikle çok önemli. hepsi için geçerli olmasa da eskiden yazarak çalışanlara aptal gözüyle bakıyordum meğer bizden daha akıllılarmış. :D

b12 eksikliğinin belirtileri tutuyor. aile hekimi yapar mı bu testi yoksa hastaneye mi gitmek gerekiyor

ayni durum bende ve diger calisma arkadaslarimda da var, yapar yani, gecenlerde arkadasima birsey verdim, 1 dk sonra " verdim mi" diye sordum, isin garibi ne o aldigini hatirliyordu ne de ben verdigimi, kontrol etti ve " vermissin" dedi, vardiyali calismak insani cidden yipratan birsey..

Ev henüz miras olarak kalmamışsa tapu sahibi istediğini yapar. Kimseye bir şey sormasına gerek yok.

iste mesele de o ya, tapu da 4 kisinin adı/hissesi var, birisi de bu kardeş..

O zaman uğursuz kişi de hak sahibidir. Mal (daha doğrusu belli hissesi) zaten arkadaşınızın kız kardeşininmiş. Uğursuz kişi de (varsa çocuklarıyla birlikte) eşinin mirasçısı olduğundan payını alır. Hukukçu değilim, uzmanından yine teyit alın ama çok da karışık bir mesele değil. Adam eşine ait olan şeyi alabilir doğal olarak.

* avukat değilim

miras kalacağı kesin.
o uğursuz da ortaklardan biri olduğu için, onayı-imzası olmadan satamazsınız.
evden kira isteme hakkı da var.

şurada farklı senaryolar için paylar belirtilmiş:
www.goldenlifegazetesi.com

Anlattıklarınızın ışığında Türk Medeni Kanununun 499. Maddesinin 2 fıkrası uyarınca müteveffa kadının mirasının yarısı eşi olan ne idüğü belirsiz olarak tanımladığınız erkeğe kaldı.

miras dolayısıyla erkeğe intikal edecek tüm taşınmazın 1/8’i nispetindeki miras hissesi hariç olmak üzere (tapuda intikal işlemleri yapıldıktan sonra) geri kalan kısmı istedikleri gibi, herhangi bir izne gerek duymaksızın satabilirler.

( Not :Tapuda mirasçılara intikal işlemi için tüm mirasçıların veya vekillerinin aynı anda tapuda hazır olması gerekiyor. Tüm mirasçılar hazır olmaz ise elbirliği mülkiyetin paylı mülkiyete çevrilmesi için dava açılması gerekebilir. )

@shidori
herkes kendi payını satabilir de, 7/8 evi kim alır?

başka birine bütün evi satmak istiyorlarsa (ki genelde böyle olur)
tüm pay sahiplerinin izni gerekir.

* kardeşler, adamın payını, 3-5 verip alıp aradan çıkartsalar iyi olur.

@mavijojobatanecigi, burada boşanma değil miras durumu var ikisi farklı şeyler.

ve eşe de miras kalır.

direkt şu şu diyemem ama en büyük tavsiyem tek veya 2 türden oluşmasın liste. farklı türdeki şarkılar baymaz sürekli ritim değiştiğinden. iyi yolcuklar.

hakan taşıyan koyardım kesin bu aralar favorim

muslum baba, ilkay akkaya, nurettin rencber, behiye aksoy ve elbette kamuran akkor...
yerinde olmak isterdim:)

Tarkan - karma
Yavuz - bingol sitemdir
Bu Iki album yolda iyi gidiyo kanka

Türkçe: www.youtube.com

Bi de etnik demişin ne kadar seni sarar bilmiyorum ama norrda öneririm.

popüler kavramı çok hızlı değişiyor artık. o konuda önerim olmayacak. spotify'daki yol listelerinden güzel parçalar seçebilirsin. bu da benim oluştururum liste:

open.spotify.com

kemal dinç - şu diyarı gurbet elde

pek anlamam ama 61bin bu arabaya vermezdim ben.

bayi fiyatı 66 bin yazan arabayı 61'e almazdım.

bu arada yüksek araç merakın varsa ve model takıntın yoksa 5-6 yaşındaki suv araçlara bakabilirsin.

tahta gibi araba.gecen bi abi aldı kaputuu kapatırken ezdi. sokum bele veziyette dedi.
o fiyat bence çok

Alınır hocam. Her arabanın eksileri ve artıları var. Bütçeniz buysa yüksek araba seçenekleri daralıyor zaten. Bu model araba alınır ama belki fiyatı daha uygunu bulursunuz. İçinize sinsin alırken yeter neticede ciddi bir para 60000

şaka yapmiyorsan ve çöpe atacak paran da yoksa cevap verelim,
tabi ki alma,
peynir tenekeai o araba,
40.000 den fazla etmez

1.4 motor ve 90 beygirle bu arabadan bi halt olmaz. üstelik manuel. yol tutuşu sıfır,konfor sıfır,güvenlik sıfır. peynir tenekesi fikrine katılıyorum.
evet alınmaz.

arabanın iyi kötü olmasından çok, sıfır 66 bin aracın 2200 km lisinin 61 bin olması performans/fiyat olarak hiç cazip değil, 60 bin veren 5 bin daha verir hiç riske girmez, yani hiç mantıklı değil, hadi 50 binlerde olsa neyse, hatta 50 binlerin başı olmalı cazip olabilmesi için

Bu araba alınmaz ama dacia sandero stepway alınır. Sen burada yazanlara bakma. 60.000'e yüksek araba çok zor.
haaa alacağım dersen.

hyundai santa fe, kia sorento, hyundai tucson eski modellerine bak ama bu saydığım modellerin ikinci eli zayıf ve yedek parça bulmakta zorlanabilirsin. ona göre.

hayır. ne sandero alırım. ne bu ilandaki arabayı alırım.

-----------

bu tarz dacia duster alınabilir.
ayrıca suzuki sx4/fiat sedici kardeşler alınabilir.

beklentiye göre, az yaksın ama çok bir vaadi olmasın derseniz alınır.

performans, güvenlik gibi beklentileriniz varsa alınmaz.

ama araba gerçekten kötü. ama kullanan da yakıtından dolayı seviyor.

61 bine bunu alana kadar 1.4 polo alır tüp taktırır kafamıda ağrıtmam sana 53 bine malolur.

4 kişi 3+1 eve çok, duş-wc sırası için dahi çekilmez.
Bulursanız bi erkek daha alın.

erkekli kızlı ev olmaz zaten. ne saçma.

senin yerinde olsam böyle bir şeye kesinlikle hayır derim. başına iş alma. alıyorsanız erkek alın rahat edin.

insanın evinde rahat olması lazım. kızlar varken rahat olamazsın. devamlı gergin bir hava olur üstünde.

olmaz, rahat banyo bile yapamazsiniz. ama kizlar ya da siz, ev icinde sortlu/sutyenli dolasmaktan rahatsiz olmayacaksaniz ya da akliniza baska seyler gelmeyecekse ( ki ihtimal vermiyorum) denenebilir.


daha da gercekci yaklasmak gerekirse, evde porno bile izleyemeyeceksin; izledin diyelim, o kizlar ister istemez aklina gelecek ve is "arkadaslik"tan oteye kayacaktir. sonra al basina belayi.

bence bu durumdaki tek sorun kalabalık olacaktır. benzer saatlerde dışarı çıkma hazırlıkları yoğun tuvalet sırası demek, değmez.

edit: 1 kıza evet derim.

olmaz güzel arkadaşım, olmaz canım evladım.

yine hayır.

başına iş almaya meyillisin sen de ha.

cevabim evet sanki kutugune alacaksin gibi cevaplar gelmis.

4 kişi çok fazla. kız erkek bir arada olması da çok saçma. o evde ne rahatlık olur ne temizlik olur ne de öğrenci gibi yaşanır. Dikkat dağılır. ne kızlar kız gibi yaşayabilir ne de siz. kimse rahat edemez. kızlar da ilginçmiş. bunun banyosu var temizliği var hangi akla hizmet sizle eve çıkıyorlar.

bir de erkekler genel olarak her şeyi çok takmıyor. kızlar öyle değil. her şeyi sorun ediyorlar diye düşünebilirsiniz. Bence sevgili olunmadığı sürece karşı cins birilerine evde tahammül etmeye hiç gerek yok.

valla sen bilirsin o vakit. ayrıca onlar kız değil yiyici.

seks olmayacaksa çekilmez. ayarlarım birini dersen gelsinler.

olacak is degil, hic bosuna dusunme, ev demek rahatlik demek, nasil rahat edeceksin, onlar nasil rahat edecek, olmaaazzzzz

ben 3 kız, 2 erkek uzun öğrenci evinde yaşadım, en ufak bir sorun yaşamadık, cinsiyet ile ev arkadaşlığı arasındaki bağ nedir ? saçmalıktan ibaret değil yaptıklarınız.

Cinsiyetciligin zirvesine vurmusunuz dayilar,

Kiz ya da erkek en bastan butun kurallari koyarsaniz,birde deneme suresi belirlerseniz,bir denersiniz baktiniz sikinti yok devam olmadi uyusamadiniz oyuncu degisikligine gidersiniz.
Bizim evine ortak oldugumuz cocuk kiz arkadas edinince evin babasina donusmustu,bir gece kafa goz dalip evi terketmistik,daha sonra kiz evine 3. oldum,mutlu mesut kalmistim yil sonuna kadar.guzel yemek yiyordum en iyi yonu buydu.

sorun kız olmasından çok tanımaman aslında, 2 ay deneme süresi koyun, baktınız sıkıntılı, gönderirsiniz

ev arkadaşımın kız arkadaşı 6 ay kadar bizimle yaşadı dördüncü olarak. hiç sorun yaşamadık. aksine 3 asosyalin evine renk bile kattı sayılır.

uzaktan göründüğü gibi değil. ev arkadaşı kız çekilmez.
bir tanesi sevgilisinden dayak falan yiyordu, mecburen müdahil olduk,
elin herifiyle papaz olduk. başımız belaya girecekti.
kız bir hafta sonra geri döndü herife.
adam da sen ne karışıyordun bak gördün mü dedi.
haklıymışsın kardeş dedim.

+1 erkek alın.

Eve kız alan erkek tanıdıklar pislikten (ama nasıl pislikti o ya:/) ve gürültüden çok şikayetçiydi. Baştan şansın varken hayır de.

2 kız arkadaş hiç çekilmez hatta bence. Çünkü direkt kızlar cephesi bloku oluşur. Gürültüsü de bol olur. Son kararım hayır tekrardan.

amk sorsan hepsi çok moderndir, iş millete çomar demeye gelince mangalda kül bırakmazlar ama karşı cinsten biriyle evde yaşama konusu açılınca coşmuşlar.

abi ev arkadaşlığında önemli olan şey uyumdur. kurallarınızı açıkça belirleyin ve bunu onlarla paylaşın. sorun olabilecek şeyleri, sorun yaşanmaması adına uyulması gerektiğini düşündüğünüz kuralları vs. oturup konuşun. hassas olduğunuz noktalar varsa paylaşın. herkes her şeyi bilsin aynı çatı altında yaşayacaksanız, en baştan konuşun ki problem olmasın.

ondan sonra eğer evin çok kalabalık olması problem olmayacaksa yardırın gitsin, efendi efendi yaşarsınız. maddi açıdan büyük rahatlık sağlar. ha tabii dört kişi yaşayınca ev biraz dingonun ahırına dönecektir, onu da düşünmek lazım. robot değiliz sonuçta, istediğin kadar kural koy, yani sen sabah 7'de banyoya girmek istediğinde içeride biri olabilir ve kalkıp da "niye banyodasın amk" diyemezsin. bunları hesaba katmak lazım.

ben aslında sheldon cooper'ın yaptığı gibi banyo saati falan belirleyelim isterim ama öyle yapınca kimse ev arkadaşı olmayı kabul etmez diye yapmıyom.

Ben ailemle yasiyorum. Iki kiz sende yasamak istiyoruz dese ailemi evden cikaririm. Ruya gibi gunler seni bekliyo.

1 kisi 100, Iki kisi toplam 150 birim kira vercekse, 1 kisi Al.

@brad pitt

O dedigin gibi olmuyo kanka, o liseli abaza ergen hayali

ciddi anlamda tanımıyorsan bulaşma, çok zor iş.

kız olmasından değil de bazı arkadaşların da dediği gibi tanıdık olmamasından dolayı vazgeçtim arkadaşlar. deneme süresi olayını da düşündüm de ocak şubat gibi kızlara sizinle anlaşamıyorum olmadı bu diyip gönderebilecek birisi değilim. en iyisi hiç bulaşmamak.

Deneme süresi iki taraf için de yorucu bir şey. hem doğru düşünmüşsün.

Aqua florya da alacati diye bir yer, denize sifir, ferah, ilgili personel, park alani hersey musait, mumkunse hafta ici gidin, hafta sonu fazla kalabalik

çocuk isteyen bireylerde oluyordur,
ilk defa bu hissi yaşıyorsa olabilir, yada önceden yaşamış tekrar anne baba olma hissi heyecan yaratmış olabilir.Bence normal bu his.

Ama medyada bebek geliyo canlarım, annelik/babalık kursu selfie si falan tarzında salakça şeyleri bende uçuk buluyorum.

Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz'daki sahne gibi mi mesela? :)


Internette okuduğum bir yazıya göre normalde sandığımız gibi kolay değilmiş ama kaynak ne kadar doğru, bilmiyorum.

Hemen olmuyor olsa bile dünyaya gelene dek binbir sınavdan geçiyorsun hepimiz bi mucizeyiz aslında

ya bu bence çok güzel bir şey. buna hak veriyorum. özellikle bazı çiftler çok fazla uğraşıyorlar, dışarıdan bilmek mümkün değil.

ben yine hak vermeme rağmen bu aralar karnı burnundaki hamilelere takığım. sanki her gittikleri yerde durumlarıyla ilgili birkaç cümle kuruyorlar gibi geliyor :)

abi cidden bu kadar sığ mı bakıyosun bu olaya ya da saçmasapan diziler üzerinden mi çıkarım yapıyosun? sevdiğin insanla birlikte sizden bi parça olan yeni bi canlı getiriyosun dünyaya. ben baba değilim, nasıl bir his olduğunu tahmin bile edemiyorum ama sadece düşüncesi bile ne kadar özel bir şey olduğunu kavramama yetiyor. yepyeni bir insan çıkıyor ortaya. aile oluyorsunuz. seni idolü belleyecek, karşılıksız seveceğin lvl 1 canavar spawn oluyor. parka götürüyosun, büyüyo doktor ya da serseri falan oluyo. tüm bu meseleyi, hatta kendi mevcudiyetini, bütünüyle varlığını bi adamın kadının içine boşalması olarak mı değerlendiriyosun gerçekten?

ya şöyle bi şey yapıyosun ve bu eleman sana baba, sevdiğin kadına anne diyo jsjfsk muhteşem bi şey değil mi bu yahu, buna sevinmeyip neye sevinsinler: www.youtube.com

ya da şu ahahaha: youtu.be

@m e b evet onda gördüm az önce :D

Hastalık hariç zaten. Normal bireylerden bahsediyorum.

arkadaş tamam bazı insanlar abartıyorda sende itin götüne sokmuşsun olayı.
elbette sevinecek insanlar. seni anan baban laboratuarda glikoz şurubu ile mi yaptı? hortumla mı beslediler? sevgi senin için sadece emek miydi?

ben de çocuk yapmak çok kolay sanıyordum da öyle değilmiş.

Dedigin kadar kolay olsa keske, benim icin 3 sene ugrasmazlardi.

Gerçekte havalara uçup çığlık atan da oluyordur, şıkıdım şıkıdım oynayan da oluyordur, sadece gülmseyip birbirlerine sarılan da oluyordur. Herkesin gülmesi, ağlaması nasıl farklıysa, olaylara verdikleri tepkiler nasıl farklı farklıysa bu da öyle. Daha çok gülüp sarılma olur, biz sevinçte mutlulukta pek öyle çok uçlara giden bi millet değilz.

Televizyonda daha doğrusu sinema ve tiyatroda şimdi de dizilerde bazı durumları izleyiciye aktarmada kullanılma alışkanlığı edinilmiş bazı kalıplar var. Palyaço elbisesi gibi düşün. Modelleri farklıdır ama elbisenin tanımını yapabilirsin. palyaço görünce gülmeye hazırlanırsın. palyaço= şaklabanlık, gülmecedir.
Doğum da gerçekte filmlerde görüldüğü gibi bağıra çağıra olmaz mesela. Arada tek tük bağıran olsa da o kadar bağırılmaz.

büyük ihtimal ergensin. bir çiftin 30 gün boyunca ilişkiye girse dahi hamile kalma olasılığı % 20 fln. ki ierkeğin spermleri kadının yumurtası sağlıklı ise. yani hepimiz mucizeyiz aslında

Bir insan bu olaya daha ne kdr sig ve yüzeysel bakabilir acaba Nacizane tavsiyem biraz daha az tv izle özellikle Türk dizileri fln

basligi acan arkadasa sonuna kadar katiliyorum, ergen falan da ddgilim, daha once benim de aklimdan gecmis bir soru bu,
bazilari " o kadar kolay degil, soyle zor boyle imkansiz" falan demis, tup bebek icin omrunu harcayanlar bir yana da arkadasim nesi zor bunun yahu,
omlet yapmaktan kolay birsey bu, tecavuzle dahi hamile kalan belki de binlerce ornek vardir,
saglikli bir kadin ve erkek cocuk sahibi olmak istesin is bir cinsel munasebete bakar, bunu sanki plutundan elmas getirmis gibi gozyaslari ile kutlamak nedir yahu?
buna karar vermek ancak sevinilecek birsey olabilir ama bunun vuku buldugunu ogrenmek neden bu kadat abartilir gercekten anlasilir gibi degil..

yeni baba bildiriyor. bir çok durumda, anne - baba olmakta yada olacağını öğrenmekte fizyolojik olarak abartılacak bir şey olmadığına katılıyorum. ancak sonrasında bu kişilerin hayatındaki değişim öylesine dramatik olacak ki, bunu ancak ve ancak sevindirici b'şey olarak kutlayıp yüceltirlerse katlanabilirler. çünkü haberi aldığı anda kişinin bünyesi, artık hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını öyle böyle hissediyor. bunu sevindirici bir şey olarak kucaklamayı beceremezse; paniğe kapılıp çıldırtıcı bir gelişme olarak alması işten değildir ve bu stres hali annenin hormonlarını etkileyip bebeğin kaybına kadar götürebilir işi.

sözün özü, topluma yada üçüncü şahıslara giren çıkan yok ama bu iki kişinin hayatı tepe taklak olmak üzere. bu sevincin altında da bünyeyi bu duruma hazırlama psikolojisi var ve bana soracak olursanız, böyle dehşetli bi sevinç gösterisiyle motive oluyorlarsa kendi bilecekleri iştir, eşe dosta fazla eziyet etmeden bunu yapabilseler ne ala, bunun için çeşitli normlar mevcut kültürlerde (nazar değer vb.) ama onları da geride bırakınca iyice göze batar oluyor tabi bu haller.

Hamile oldugunu ogrenmeyi kastetmis adam ki hakli. Evet sonrasi zor degerli onemli uzun. Ama hamile kalmak cok ekstrem bir sey degil ki. Her sey normalse olur yani. Surpriz degil ki.

"yapması zor olan bir şeyi başardık" diye sevinmiyorlar. dünyaya yeni bir birey getirecekleri için, ailelerine yeni bir üye katılacağı için mutlu olup heyecanlanıyorlar.

maalesef ergenlerin, sevgiyi aşkı tanımayanların anlaması zor.

yapmanın zorluğunu kolaylığını geçtim. dünyanın en kolay şeyi olsun. duvardaki bi düğmeye basınca leyleğin biri getirip önüne bebek koyuyo olsun mesela. siz ailenize o bebeği katacağın zaman, o düğmeye basarken heyecanlanmayacak mısınız, mutlu olmayacak mısınız? bu kadar mı sevgisiz düşünüyorsunuz? mikişince oluyo işte bunun nesi heyacanlı he mi?

Baba olacağımı öğrendiğimde gözlerim kararmış bayılacak gibi olmuştum. Heyecandan :)

son müzakereci haklı, ben de aynı göz kararmasını, aynı baş dönmesini yaşmıştım.

çocuk sahibi olmak o kadar kolay değil, öncesinde yıllarca o çocuğu sağlıklı bir ortamda büyütebilmek için uğraşıyorsun; bir hayat arkadaşı bul, onu iyice tanı. sonra evlilik fikrine alış, teklif et, git iste (ya da gelsinler istesinler), söz, nişan bohçası, nişan, kına hazırlığı yap, kınada maymun ol, gelinlik seç, evlilik hazırlığı yap, bir ev bul ve onu yaşanabilir hale getir, eşyasıydı perdesiydi ayarla. evlen, nikahta/düğünde bir daha görmeyeceğin teyzelerin elini öp, evlendiğini ilan et.

sonra anne/baba olmaya karar ver, doktora git/eşini doktora götür, kontroller tahliller yapılsın, gebelik öncesi ilaçları al, programlı sevişmelere başla, takip et, git gebelik testi bul, üzerine işe, olmadı kan ver.

çocuk haberi almak artık bu maratonun bittiğinin habercisi. hayatının en önemli kararını verdiğini, birsürü şeyi düzgün yaptığını ve sağlıklı bir üreme sistemine sahip olduğunu belirten haber.

çocuk sahibi olmak istediği için yıllarca binlerce iğne yiyerek tüp bebek merkezi dolaşmak zorunda kalan bir dolu insan var. umarım hepsi tez zamanda bebeklerini kucaklarına alırlar.

bebek haberi o andan sonra sana bir sıfat etkiyor; anne/baba. bu sıfattan kurtulmak mümkün değil, istifası yok, vazgeçmesi yok, geri dönmesi yok. o bebek ilk andan itibaren sana muhtaç ve senin hayattaki en büyük zevkin.

ne parayla, ne başarıyla ölçülecek bir keyif değil. an an, gün gün, saat saat ellerinde büyüyecek bir melek yavrunun hikayesinin başladığı an.

bana kalırsa insan hayatının en önemli dönüm noktası, asla vazgeçemeyeceğin tek şey o çocuk.

ben bebek sahibi olacağımı öğrendiğimde hunharca sevinmiş, dakikalarca zıplamıştım sevinçten. az bile yapmışım.

Androidin rootlu ise firewall ile engelleyebilirsin. Yoksa grupları susturmanı tavsiye ederim.

gruplari sustursan da ustte gorunuyo, gicikliyo insani

Üstte görünmüyor, bildirimleri göstermeyi işaretlemen lazım.

eğer wifi'a bağlı değilsen ios'ta ayarlara gir aşağıda whatsapp var ona tıkla orda mobile datayı off yap. o zaman bağlanmaz.
wifi'a bağlıysan da yine aynı menüde notificationsı off yap o zaman bildirim gelmez

tesekkurler, burasi iyi bir yer, iyilerin oldugu..

Bahcesehire yakin. Bahçeşehir kismen ulaşım konusunda imkan konusunda vs daha iyidir bir cok yere göre.

Bu hadımköy yolu üstünde bir sürü yeni yapılan yerler var: pelican, west blocks falan uygun fiyatlı bulursanız yakın olur hemde.

akbatı avm civarında koza vs. siteler var.
ha ben olsam çatalca civarında köy gibi bir yerde yaşarım o ayrı.
neresi olursa olsun ama mahmutbey yönüne gitmeyecek şekilde olsun. sadece mahbutbey'i geçmesi 45 dk. sürüyor.
bakırköy de en az 1 saat sürer.

Yakıt şirkettense benim şu an oturduğum yerde otururdum ben.

Beylikdüzü'nde Adnan Kahveci Mahallesi ve Beykent civarı oldukça güzel yerler.

Bakırköy delilik.

esenyurtta oturan ve iyi bilen biri olarak soyleyeyim, esenkent diye bir yer var, akbatiya arabayla 5/10 dk
otobana baglantisi 2 dk
az suriyeli, sessiz sakin feraf bi yer

bahçeşehir

Beylikduzu. Bakirkoy delilik gercekten.

çekebileceğin maks. miktar zaten 20bin lira civarı. O para için de kendine vurmaya değmez bence. İlla vuracağım diyorsan bir şirket kur 6 ay para çevir ticari kredi çek. Bireysel de kendine yazık etmiş olursun.

bana daha dusuk bir maasla 80000 cekebilirsin dedi banka ama sicilim temiz..

@alttaraf sicil derken kredi notunu kastediyorsun sanırım?

ben de aynı maaşı alıyorum ama bana 1 kuruş kredi vermiyorlar..

*icralık da olmadım ama güvenmiyorlar artık bana.

naptın da o hale geldin yaw, krediye falan girmeden düzeltmeye çalış bence, çevrenden destek almaya çalış.

baba 1800 lira maas alirken 50 bin cekmisti tsbi kendisi memurdu ama olsun.

aylik ödemeniz maasinizin %60 ya da %70ini karsilayacak düzeyde olur diye biliyorum.

mp3 indiren kaldı mı?

youtube + offliberty yapabilirsin. tabi bir de torrent var.

Mp3indirdur.com

catch arrow. indirmedigimiz için sordum ztn.

offliberty ne?

dusuk kalite muzik istiyorsan youtube linkini yapistirip sarki indirebilecegin bir suru site var. yuksek kalite istiyorsan (bkz: soulseek)

tubidy

mp3.open.az

Androidde bir uygulama var play storeda yok. Indirip kuruyorsun. Myt mp3 diye. Onu bir dene.

ptt var, kargo aliyor, benim bildigim baska yok..

yapar tabi. ayrıca binlerce çek/senet davası var çözülemeyen. 1 veya 2 kira depozito alın. eğer adamın durumu müsait değilse 3-4 ay içerisinde 2 kira depozito alınacaktır gibi bir şey yazabilirsiniz. yani mutlaka alın bence.

senet alacaginiza adama yemin ettirin daha guvenli olur o derece. senet tam bir cop, ticaret de bile kullanilmiyor nerdeyse. ancak taraflar birbirini cok iyi tanirsa. kiracidan senet almakla baya saf bir davranis yapmis olursunuz

cevap belli ama ben de yazayim bir ev sahibi olarak
kural: 1 depozito+1 kirayi pesin veremiyecek adami hic eve sokma, yarin kiraya da takar, hatta mumkunse cift depozito veya kira al, adamin odeme gucunu/kabiliyetini test et

Ev güzelmiş ama

memlekette öyle zenginler var ki nelere ne paralar harcıyorlar aklın hayalin almaz. yani madafaka +1

metrobuse yakin olmasi guzel.

Türkiye genelinde 160 metrekare evler lüks kabul edilirken, 360 metrekare evler nerede olursa olsun değerlidir. Bu evi alacak adamın evin değerlenmesini bekleyeceğini sanmıyorum. Keyif için almıştır.

o fiyata boğaz gören villa alırsın.

Asiri pahali bence. Sonuçta apartman dairesi, yemisim 360 m2'yi.
Bogaz manzarali, en azindan birkac metre bahcesi olan mustakil ev alirsin o paraya.
Allah sahibine bagislasin derler. Gozumuz yok.

ahmak demek doğru değil, residence hayatını seven de var.
fakat, evin tavanları alçak ve banyoyla mutfak dahil parke zeminli.
eminim kalitelidir ve suya dayanıklıdır, ama ben bu konularda eski kafalıyım.

ıslak zemini yok evin.
bu kadar paraya bir mermer, bir granit görmek istiyor insanın gözü.

çok inceleyemedim, ama ilk etapta bunlar gözüme çarptı, daha kim bilir ne saçmalıklar var.

bu parayı hak eden ev de olur, o evde oturana saygı da duyulur, ama evi beğenmedim.
yani bu ev o parayı hak etmez bence.

youtu.be

Madafaka +1

Bunun yerine boğaz hattından bir ev tercih edilir ama kimisi de böyle rezidans hastası. Avm si ekstra olanakları vs. Ha bu paralara da gözü kapalı 3-5 daire alanlar var. Bize garip geliyor :)

yanilmiyorsam şarkici gülşen ordan iki daireyi birleştirip bir yer aldi eşi ile birlikte, 5 milyon dolar gibi birşeydi, oluyor yani arada:(

bizim hatunun halası da burada oturuyor. Halası hakkında başka bir bilgim yok ama.

kara para aklıyorlar bu tür şeylere çok para vererek :)

sadece türkleri düşünme parayı nasıl harcayacağını bilemeyen arap dolu ortalık. sen yeter ki gösteriş ve lüks koy önüne.

senin de beyazdan aklıcağın bir 70-80 milyon doların olursa, hiç sormadan alırsın :)

eve 10 milyonda verebilirsin 20 milyonda asıl olay ev hak ediyor mu bu parayı istanbul oyle bır yer oldu ki. herkes kafasına gore fiyatları koyuyor ve ne hikmetse evlerı satıyorlar. benim selenium fulya da favoriye aldıgımb bir daire vardı 3.5 m$ idi.

geçen indirime girmiş 2 m düşmüş şimdi siz hesap edin ne kadar bir kar marjı ya da komisyon donuyor ortada

Degil. Yani bu yonde bulunmus bir kanit yok. Muhtemelen yasanmis bir dogal afetin tasviri, dilden dile yayilmis.

Buyuk bir sel oldugu farkli kulturlerin kaynaklarinda yaziyor. Tabi kimisi bunu ilahi bir sebebe baglamistir kimisi de doga olayi olarak gormustur.

Mesela gectigimiz haftalardaki Istanbul afeti gibi bir sey o zamanlarda yasansa Allah'in gokten kullarini cezalandirmak icin buyuk buz parcalari firlattigi ve tum sehri sular altinda birakarak insanoglunu gunahlari icin cezalandirdigi yazilacakti muhtemelen.

doğal afeti tanrının gazabına yorma. milattan önce bilmem kaç, ....., 99 gölcük, 2004 tsunami diye gider.

Evet fil zurafa dolu gemi dagin tepesine cikiyor. Acayip gercek.

Gerçek değil ise neden bilim adamları belli kanıtlardan yola çıkarak bu gemiyi araştırıyor. Çoğunlukla genel görüş bu geminin Hakkari ya da Ağrı dağı bölgesine oturduğu yönünde. İnsanların çeşitli kavim/ırklara ayrılması yine Hazreti Nuh aleyhisselamın çocuklarına dayanır. Türk soyu Nuh aleyhisselamın oğlu Yafese dayanır. Wiki dahil benzeri yerlere bakabilirsiniz.

Wiki'de yazan da su: "There is no scientific evidence for a global flood, and despite many expeditions, no evidence of the ark has been found."

Insanda irk diye bir kavram yoktur.

Sacmaliklariniza bilimi alet etmeyiniz, sevgiler.

Türün besin piramidindeki yerine göre değişmekle birlikte, birçok memelide aynı türün elemanlarından 1000-2000 tane kaldığında 'Türün devamı tehlikede' deniliyor. 500-600 tane kaldığında 'Türün devamı çok kritik seviyede tehlikede' deniliyor. Örneğin, orangutanların bazı türlerinden 7000 tane kalmış ve 'kritik olarak türün devamı tehlike altında' olarak geçiyor. 100 taneden falan az kaldığında artık tükendi, eli kulağında olarak kabul ediliyor. Dünya üzerinde bir canlıdan iki tane kalması, o canlının yakın zamanda tükenmesi demek.

Dünyada 8.7 milyon tür olduğu düşünülüyor. Hatta hayvan türleri için 3 milyonla 30 milyon arasında alt kırılımları, alt türleri sayanlar var. Tam sayısını bile bilemiyoruz. Hadi, 1 milyona düşüreyim sayısını kıyak olsun diye. 1 milyon tür bir gemiye sığacak. Var olan her ama her hayvandan 2 tane olacak. Onlar bir gemiye alınacaklar planlı bir şekilde. Ayrıca o gemide birbirlerini de yemeyecekler. Kalan her hayvandan 2 taneyle de türlerin devamı sağlanacak. Aslan antilobu yemeyecek mesela, türün devamı garanti altına alınana kadar besin zincirinde kimse kimseyi yemeyecek ama üreyecekler bir şekilde. Etobur bir canlı karnını doyurmak için avının sağlıklı nesiller üretebilmesini bekleyecek ve o arada açlıktan ölmeyecek. Çocuklar arasındaki ensest ilişki sonucu oluşan bireylerde de o türün tüm çeşitliliğini oluşturan her gen olacak. Dolayısla da seçilen hayvanlar melezin melezi cinsten olacaklar.

En iyi ihtimalle, orada birtakım doğal felaketler olmuştur ve bir adam belki birçok insana göre büyük fedakarlıklar yaparak birtakım hayvanları kurtartmıştır.

Wiki den ingilizce alıntı yapıldığında daha inandırıcı olmuyor. Türkçe olarak Yafes başlığına bak. Kur'an-ı Kerim de geçen buna benzer bir çok olay tek tek bilim tarafından da doğrulanmıştır. Ama gündem konusu yapılmak istenmez. Bilim ancak Kur'an-ı Kerimi doğrular. Aksi bir şey beklenemez.
Lut gölü çevresinde yapılan araştırmaları da gözden geçirin isterseniz. Bununla ilgili belgeseller var. Her şeye şüpheyle bakmak boşa vakit kaybetmektir. bazı bilim adamlarının hangi gerçeklerle karşılaştıktan sonra neden müslüman olduğunu araştırın.

bununla alakalı biyoboyut hesabı yapılmıştır bir yerde. dünyadaki tüm yaratıklarıdan bir çift almaya kalkarsanız o geminin boyutu ülke kadar oluyor zaten.

dini hikayelerin %90 ı abartılarla doludur ki insanları daha çabuk etkilesin.

scontent-otp1-1.xx.fbcdn.net

bu mevzunun bilinen ilk versiyonu nil in taşması. var ordan hesapla.

tesekkurler, verilen cevaplardan ve birazcik wiki taramasindan bu meseleninde dinci mucizelerinden biri oldugunu anlamis oldum, ayin bolunmesi, kizildenizin yarilmasi vs..gibi..

harem'de iniyorsun, otobüs şirketinin servisiyle üsküdar'a 10 dakikada geçiyorsun, oradan akbil almayacağım diyorsan 5 liraya gişeden bilet alıp beşiktaş motoruna biniyorsun, 15 dakikaya beşiktaş'a iniyorsun. sonra 10 dakikaya ortaköy'e, sağ tarafa doğru yürüyorsun.

Bazı otobüs firmaları anadolu yakasında metrobüs duraklarında yolcu indiriyor. Metrobüs durağında inip Metrobüsle Zincirlükuyu'ya geçip oradan iett ya da taksi ile rahatlıkla ortaköye geçebilirsin.

esenler otogarda in, paraya kiyipda 5 liraya bir kart al, metroyla yenikapi+gayrettepe yap, sonra bir indi bindiyle hatta yuruyerek ortakoy....

Oha ne uzatmıslar. Alibeyköyde in. Beşiktaşa servisle git. Oradan bahçesehir üniversitesi tarafındaki duraktan geçen herhangi bi otobüse bin. Yürüyerek 20 dk sürer.

En mantiklisi tabiki de alibeykoy otogar, ordan da besiktas servisi arkadasin dedigi gibi

abim mecburiyetten 2-3 yıl kadar oturdu o semtte. toplamda 4 kere falan ancak gitmişimdir bu sürede. gidişlerimin 2 si yeğenlerimin doğumu, diğer ikisi de doğum günü sebeplerindendi. yani zorunluluk olmasa misafirliğe bile gidilmeyecek bi semt bence.

genelde çocuk parklarını uyuşturucu satıcılarının mesken tuttuğu, yazın sabahlara kadar sokak aralarında düğünlerin yapıldığı, arabaların önüne nerden çıktığı belli olmayan bir sürü çocuğun fırladığı, kiracının evi harabeye çevirip çıktığı bir semt.
aynı paralara gidin kurtköyden alın bence. evet, istanbul'un iki ucu ama eğer yatırım amaçlı düşünüyorsanız kurtköy, beylikdüzü'ne göre daha güvenli.

1 yıldır beylikdüzü'nde yaşıyorum. yukarıdaki arkadaşın bahsettiği durumların hiçbiriyle karşılaşmadım henüz. Esenyurt tarafı için geçerli bunlar. Beylikdüzü'nde Adnan Kahveci Mah. ve Beykent tarafları en güzel mahalleler. Ancak burada evler biraz pahalı olabilir.

Tüm bunları bir kenara bırakırsak Beylikdüzü'nde yaşayıp Maslak'ta çalışmak bence çılgınlık. Sabahları o yöne doğru inanılmaz trafik oluyor. Ben olsam hayatta böyle bir şey yapmam.

beylikduzu/maslak cilginligini bir yana birakirsak, cokta fena bir yer degildir, e/5 in gidisten sol tarafini secmelisiniz, migros tarafi yani, burada da bizimkent denen yer idealdir, beykent te biraz uzak olsa da iyidir, profil acisindan fena degildir, yollari genistir, park sorunu falan olmaz, eskiden fuhsiyat baya fazlaydi, su an biraz innovia/esenyurt tarafina kaydi gibi..

6 sene Beylikdüzü'nde oturdum. Hafta içi her gün Beylikdüzü-Beşiktaş yaptım. Abim hala orada, 7. senesi. Beylikdüzü-Maslak çalışıyor ve servis var. Şu anda günlük programınız nasıl, bilmiyorum ancak abim 6:30'ta evden çıkıyor sabah, 6:40 gibi servis alıyor ve 8:15 gibi işte oluyor. Bazen 9:00'a doğru vardıkları da oluyor. Akşam 17:30'da çıkıyorlar, eve gelişi min 19:00 ama genellikle 19:30'a doğru. Kendi hayatınızın şu anki halini düşünün ve ona göre karar verin.

Bir yandan tehlikelerine bakarsanız, Beylikdüzü'nde bir kere kapkaça uğradım. Yani, o kadar süper değil durum. Bu konuda hiçbir yere güvenmiyorum. Nişantaşı'nda da gündüz gözü kapkalabalık Rumeli Caddesi'nde bana bıçak çektiler herkesin içinde, bir kişi de ne oluyor demedi. O yüzden İstanbul'un herhangi bir noktasına diğerinden daha güvenli demem. Ancak, her apartmanın bahçesinde çocuk parkı var ve buraya apartman dışı pek kimse giremiyor. Bunun dışında apartmanda her telden insan vardı. Cemaatçisinden fahişesine, ailesinden öğrencisine kimsenin kimseye karışmadığı bir apartmandı. Daha önce Üsküdar Selimiye'de yaşadım 4-5 yıl, ondan öncesi de Maslak'ta idi. Selimiye'nin mahalle ruhunu seviyordum ama sokakları dardı, gürültüsü fazlaydı, evler çok küçük ve eskiydi. Beylikdüzü'ne gelince aşırı rahatladım. Evin önü ve manzarası gepgeniş, evler gepgeniş ve düzenli, ev yeni, ortalık yalıtımlı. Yan odadaki telefonda konuşurken sesini duymuyorsun. Zaten bütün yaz mevsimini balkonda geçiriyordum önüm açık olduğu için. O yüzden pişman değilim hiç. Zaten işten kalan zamanın çoğunu evde geçiriyorum ve arada bir dışarı çıkıyorum, o yüzden evin konforlu olması benim için daha önemli. Bizim Beylikdüzü'nü alışımız biraz mecburen oldu; İzmir'den ev satmıştı ailem ve onunla İstanbul'dan ev almaya çalışıyorduk. Beylikdüzü'nden başka Mecidiyeköy'de minik bir ev alıyordu. 'Mecidiyeköy mü, tövbe' diyerek Beylikdüzü'ne kaçtık. Ancak, kirada oturacak olsam Beylikdüzü'nde olmazdım sanırım.

Herkesten erken kalkıp çıkacaksınız, herkesten geç eve geleceksiniz. Trafikte bol bol bunalacaksınız. Abim servise biner binmez uyur ve servis geldiğinde 'Biraz daha uyusaydık ya, azıcık daha gecikemiyoruz' dermiş ama akşam dönerken öyle olmuyor. Trafiğin en iğrenç saatinde TEM'de oluyorsunuz. Ben bu süreyi sesli kitap dinleyerek geçiriyordum ve açıkçası trafik çok boğsa da, zevk alıyordum sesli kitap dinlerken ya da uyurken. Kitabın heyecanlı yerinde indiğim zaman mızmızlanıyordum 'Yol niye bitti' diye. Yolda uyuyabiliyorsanız, bir şeyler yapabiliyorsanız güzel. Günde 4 saatinizi yola vereceğinizi ve bu süreçte bir şeyler yapmazsanız kafayı yiyeceğinizi hatırlatırım. Bir de ne kadar eğlenirseniz eğlenin, yol yoracak, kaçış yok.

Bir de uzun yolda servis kavgaları çok olur. Daha önce hiç görmediğim servis kavgalarını Beylikdüzü'nde gördüm. Herkes uzun yola gittiğinden herkes çok gergin olur. 2 dakika garip bir şey olsa serviste kavga çıkar 'O hanımın istediği yerden gidildi, benim dediklerim niye olmuyor' tarzı saçma saçma kavgalar döner ve insanlar böyle saçma şeyler için sürekli gergin dolaşır. Bizim servis hep kavgalıydı mesela ama abimin servisi pamuk gibi. Binen uyuyor. Sakin sakin gidiyorlar.

Mahalle olarak Beykent tarafları da olabilir ama metrobüse yürüyerek gidilmeyebilir oradan. Adnan Kahveci Mah., Barış Mah., Bizimkent Sitesi tarafları güzeldir. Bir de E5'in karşısındaki evler de Beylikdüzü'ne aitti bir 10 yıl kadar önce. Oy nedeni ile alıp Esenyurt'a verdiler. O tarafta da oturan insan profili benzer ama Esenyurt'a geçtiği için evler daha ucuz. (Marmara Park ve arkası oluyor, Mevlana Mah. olarak geçer) ama orada da Innovia tarafına kadar gitmeyin. O taraflar hem uzak kalır metrobüse, hem fuhuş miktarı biraz yüksek. Gerçi fuhuş yapanlar size karışmazlar, umurlarında bile olmazsınız. Ben apartmandaki fahişeden hiç rahatsız olmadım mesela, bir komşu olarak iyiydi. Sonra o da Innovia'ya taşındı zaten.

@aychovsky teşekkürler bilgilendirici bir yazı olmuş eline sağlık.

Sosyalleşmek benim için önemli değil diyorsanız buyurun gelin. Ben zorunluluktan 9 aydır buradayım. Gideceğim gün için şafak sayıyorum.

doğrudan kapıya gideceksiniz, kontuara gitmeye gerek yok.

Eger gideceginiz yere vizeyle girecekseniz Rynair oncesinde kontuardan boarding pass'e visa check damgasi basiyor.

Vizeye gerek yoksa (mesela Schengen bolgesi icinde kalacaksaniz) gerek yok.

direk kontuar

ay pardon, direk kapi diyecektim, cumartesi kafa guzel de :)
havalimani personeliyim:)

@alttaraf pazartesi oldu dostum..:)
Direk gate'e bu arada.

@crown, Schengen bölgesi içinde farklı bir ülkeye seyahat ediliyorsa da bu kontrol uygulanıyor hocam. Yalnızca ülke içi seyahatlerde gerek yok. Atıyorum Milano-Roma, Köln-Berlin.

İyi yolculuklar.

Bir hikayem yok aslında.

Genel olarak seküler bir yaşam tarzıyla yetiştirildim aileden zaten. Çocukluğumdan beri, ortaokul civarlarından beri bu tarz dini şeylere hiç anlam veremedim. O zorunlu din dersinden nerdeyse kalıyordum..Çok net hatırlıyorum son anda hoca 2 vermişti. Beni çekemedi içine ne biliyim.. Hep kuşkulu sorgulayan bir yapıdaydım zaten ama adını koymadan dine bulaşmadan çocukluk geçti.

Oturduğum yerdeki çevremdeki çekirdek arkadaş grubunun da benim gibi olamasının büyük, çok büyük bir etkisi vardır yalnız. Çocukluk arkadaşlarım..Şu an o grupta herkes ateist. Hatta nerdeyse aktif olarak iletişim olarak kurduğum tüm çevrem bu şekilde.

Sonra biraz daha büyüyünce kendimi daha da tanımaya, bilmeye başlayınca özellikle felsefe dersleri almaya başlayınca, üzerine tarih, sosyoloji, psikoloji, dersleri almaya ve bu tarz alakalı kitaplar okumaya başlayınca her şey daha da netleşti.

Sonra daha da sistematik bir hal almaya başladı tabii..

agnostizm

küçükken kuran kursuna, camiye aile teşviğiyle gitmiş biriyim. insanın kafasına vura vura ibadet etmeyi öğrettikleri için ilk önce soğudum. sonra lise zamanımda izlediğim belgeseller, okuduğum kitaplar ve çevremdeki insanların görüşlerini de dikkate alarak, bu kutsal kitaplarda tasvir edilen yaratıcının gerçek olabileceğine dair şüphelerim arttı. tabi ilk zamanlarda şüpheyle başlar, ya varsa dersin. inkar etmeye çekinirsin falan.

zamanla daha da ileri gidip bir yaratıcıyı reddettim. her inanmayanın bir isyankar dönemi olur. artık o kadar isyankar değilim. bu fikirlerin oluşması için insanın düşünsel olarak olgunlaşması gerekli tabi. tanrıyı reddetiğimin 7. yılında kafamda olgunlaşan bir düşünce var o da " yaratıcı illa bir tanrı formunda olup insanlara çeşitli testler uygulayıp sonunda onlara mükafatlandıracak/cezalandıracak bir kavram olmak zorunda değil. hatta yaratıcı, yaratıcı olduğunun bile farkında olmayabilir. "

kızlara hava atmak için farklı olmaya çalışırken herkese atayistim deyince geri dönemedim bi daha...

Agnostik ateistim. İlkokulda sokaktaki bütün arkadaşlarım gidiyor diye kıskanıp ben de kuran kursuna gittim, lisede müdür yardımcısı kafamız çalışmadığı için oruç tutmamızı istemeyince inatlaşıp kadınla kavga edip azimle oruç tuttum. Ama bütün bu zaman boyunca Jules Verne'le başlayıp bilim kurgu okudum, ansiklopediler, Bilim Çocuk dergileri derken bilime hurafeden daha çok güvenmeye başladım. Sonra gerisi geldi zaten.

kuran okudum. yeterli oldu.

annem babam müslüman ama pek ibadetlerle ilgisi olmayan chp zihniyetinde insanlardı. (şimdi namaza falan başladılar o ayrı). babam yazları cumaya gider, bir de ramazanlarda oruç tutarlardı falan. pek dindar olmayan rahat bi çevrede büyüdüm. bir dönem kendi kendime 5 vakit namaz kılmak bir de yaz kuran kursları haricinde zaten dinle pek ilgim yoktu. üniversiteye başlayınca da doğal süreç sonucu ateist oldum işte.

hani böyle kırılma noktası ararsak ilkokul'da okula kuran getirdiğimiz 1-2 ders olmuştu dkab dersinde. o gün rastgele açtığım "kadınlar sizin tarlanızdır, istediğiniz gibi sürün" ayeti beni gerçekten dehşete düşürmüştü o yaşta. onu söyleyebilirim belki.

Ateistim. Çok uzun sürdü benim süreç. Çünkü son derece dindar bir ailede büyüdüm. Lise çağlarına kadar 5 vakit namaz kılar ağzıma içki sürmezdim. İlk oruç tutmayan insanları ben lisede gördüm mesela, şok olmuştum görünce.

Üniversite yıllarında yavaş yavaş sorgulamaya başladım, ama soğuk denize girer gibi oldu bu süreç, önce ayak parmağımı soktum, geri çektim, bi daha soktum. Önce ufak şüpheler, içimden töğbestağfrullah demeler falan. Sonra kuranın mealini okudum, diğer dini kitapları okudum. Evrim teorisini okudum. Dinlere karşı olan görüşleri okudum falan derken yavaş yavaş kopmaya başladım. O sorgulama korkusundan sıyrıldıkça iyice saçma gelmeye başladı. Böylece dinden çıkmış oldum. Tabii ki bu anlattığım süreç 18 yaşımdan 22-23 yaşıma kadar süren, oldukça uzun bir süreç oldu. Burda yazarken bi anda olmuş gibi gelse de o çocuk yaşlarda derinlere yerleştirilen şeyleri sarsmak oldukça zorluydu.

18-19 yaşlarında, (bkz: an american crime) diye bir film izleyip sonra dünyanın her yerinde bu tür olayların olduğunu idrak edince birşeylerin bize anlatıldığı gibi olmadığını anladım.

İlkokul 5. sınıftayken insanların putlara, güneşe, aya vs taptığını öğrendikten sonra oldu. Bir gün bahçedeki tahta sedirde oturmuş ağaçlara kuşlara bakarken güneş batmaya başladı.
"Güeş her zaman bizimle değil, ay desen keza aynı, demek insanların daha kalıcı bişeye ihtiyacı olmuş, elleriyle putlar yapıp ona tapmışşlar, bi şekilde onların da yandığını yıkıldığını görmüşler ve ulaşılamaz, yanmaz yıkılmaz batmaz bişey bulmuşlar adına da tanrı demişler. Bir düzene kurallara ihtiyaçları vardı çünkü kalabalklaştılar, düzeni bu şekilde sağlamışlar işte..." dedim.

17 yaşarımdayken diğer dinlere ait kitapların bazılarını, islamın çeşitli çevirilerini okudum. 30'lu yaşlarımda antropolojiye, felsefeye baktım,insan davranışlarının kökenleri konusunda inclemelerim oldu, ekonomiyle marksizmden gelen bi yakınlığımız oluştu vs. sonrasında edindiğim her bilgi bana din konusunda ilk düşüncemin doğruluğunu gösterdi. sadece toplumsal düzen gerekliliğine başka olgular ekledim.

ya cokta kasmaya gerek yok,
biraz aklin , fikrin, beynin varsa, dogustan gelen malligi egitim sayesinde ustunden attiysan ve artik bir gerizekali degilsen , bir tanri olmadigini ve olamayacagini coooookk rahat anliyorsun ve dogal bir ateist haline ister istemez geliyorsun, hepsi tastamam bu iste..

inançsız olarak yetiştirildim. babam dinlerle dalga geçerdi, dedem bayramlarda falan akrabalarla din tartışmaları yapardı. bana da sirayet etti bu durum. ben de okulda arkadaşlarımla dalga geçerdim. din dersi sınavlarında komikli cevaplar verirdim falan. büyüyünce de dinler inanmadığım, tanrı kavramı da ilgilenmediğim bir şey olarak kaldı.

Doğuştan engelli insanlar beni bu sorgulayışa itti. Ha aileden de aman aman din aşılaması görmedim ama bu tür eşitsizlikleri sorgulamam, ilahi adalet denilen şeyin bir tür kılıfmışçasına şükürcülüğe hizmet ettiğini düşünmem beni bu muğlaklığa itti.

Müslüman ve dini bütün? bir ailede yetiştim. yazları camiye gönderildim, ergenliğimde yazları kuran okumayı öğrettiler. ama kimse meali konusunda bir şey söylemiyordu.

2008'de merak edip elmalılı hamdi yazır'ın tefsirini okudum, benim müslümanlık hikayem orada bitti. Allah inancımı kaybetmedim, illa adı konulacaksa deist oldum.

Küçükken çok dindardım, anneme kapanması için baskı yapıyordum. Bu tabii ilkokul, en fazla ortaokul zamanı. Ailemde anneannem dışında dindar yoktur. Yazları anneanneme gidiyordum kalmaya, beni kuran kursuna gönderiyordu. Mahallede bir abla vardı, o ara ara çocuklarını çevresine topluyor, din temalı korkunçlu hikayeler anlatıyordu, cehennemde nasıl yanacağımızı falan. Sanırım bunların etkisiyle dindar oldum. Dindar demeyeyim de aslında, korkmaya başladım. O yüzden anneme falan baskı yapıyordum kapanması için:P

Sonra büyüyüp kendi düşüncelerim oluşmaya başlayınca, bu da lise son ve üni ilk yılı oluyor, dinle ilgili her şey saçma gelmeye başladı. Sanki birden aydınlanmaya başladım. Kuranı okudum (türkçe- diyanet vakfı çevirisi), tüm evreni yaratan ilahi güç böyle bir kitap yazmış olamaz dedim. Etkilendiğim biri veya bir olay olmadı. Kendi kendime dinsiz oldum yani. Dünya üzerindeki büyük-küçük hiçbir dine inanmıyorum. Ama bir yaratıcının olup olmadığını bilmiyorum. O yüzden sanırım agnostik düşünceye daha yatkınım. Ateizm de bir inanç şekli bana göre.

1-14 yaş arası almanya'da büyüyüp, sonrasında kız çocuklarının inanılmaz kısıtlandığı ve hor görüldüğü bir ortama döndük. almanya'da da kuran kursuna yollardı ailem bizi. ama türkiye'ye o küçük iç anadolu kentine döndükten sonra, kız çocuğu onu yapmaz günah, öyle oturmaz günah, abisine sarılmaz günah, okula gitmez günah diye diye çıldırttılar beni. lise 1 gibi falan oruç tutmayı, eve mahallede ki şeyh gelince başımı kapatmayı, sohbet toplantılarına gitmek için zorlanmayı falan reddetmeye başladım. mahalle muhtarının evinde sabahlara kadar zikir çekildiği bir ortamdan bahsediyorum, senelerde 90 ların başı, refah partisi ev toplantıları falan almış başını gidiyor. kendi öz ablamda bir tarikata girmiş, onunda yöneldirmesiyle, okulumun kapısına falan çarşaflı kadınlar geliyor beni ikna edip doğru yola sokmak için. çok kuvvetli çatışmalar yaşadım ve hatta şiddet gördüm, evden kaçtım üni okuyabilmek için. kişisel gelişimimde önce feminist oldum ben, sonra deist. benim çıkış noktam din ve kadın ilişkisi idi, sadece islamiyetten bahsetmiyorum bu arada.

birden fazla meal okudum, inceledim, notlar aldım, araştırdım derken üniversite hazırlık sınıfının ortalarında din kavramına hiç bir şekilde inanmadığımdan emindim. hala ara ara bu konularda ki yayınları, araştırmaları, belgeselleri falan takip ederim.

şu anda din konusunda inananlara karşı bir saygısızlık etmiyorum, bana saygısızlık edildiğini hissettiğimde tepkimi koyup restimi çekiyorum o kadar. ama bir fikir tartışması olduğunda, karşımdakiler neden inandıklarını, benim neden inanmadığımı anlatabildiğim kadar sağlam bir argümanla anlatamıyorlar ve sohbet mutlak bir sessizlikle bitiyor.

tarikatta olan ablam 80 yaşındaki annemle hiç bir şekilde ilgilenmiyor, telefonlarını açmıyor, yıllardır görüşmüyor. ama ben, hacı annemin orospu olacağından emin olduğu dinsiz kadın, 17 yıldır anneme bakıyorum, her türlü sorunu ile ilgileniyorum, maddi manevi elimden geleni yapıyorum. vicdan sahibi olmak, iyi bir insan olma gayretiyle yaşamak, bütünsel alandan bakabilmek, hümanist olmak gibi yaklaşımların din ile hiç bir ilgisi yok. din eşittir erdemli insan düşüncesine kesinlikle katılmıyorum.

internetin büyük etkisi oldu. belki üyeleri vardır burada, eskiden ütopyam diye bir forum vardı, hala duruyor mu bilmiyorum. ben o zamanlar 12-13 yaşındayım. atatürk'ün deccal olduğunu söyleyen, el kaide militanından hallice efsanevi bir elemanım. o forumda beni ciddiye alıp da benimle iletişim kuran insanlara cidden çok şey borçluyum. oradan tanıştığım kişiler olmasa belki şu an ışid'e katılmış olurdum jsfhsjk.

benim ailem dindar ama laf olsun diye söylemiyorum gerçekten çok ılımlı insanlar, özellikle annem. bizim evimizde atatürk de dahil kimseye karşı öyle nefret dolu bir konuşma ya da fikir gelişmedi. ben tamamen kendi ergenliğim ve manyaklığım yüzünden aşırıya kaçmıştım.

sonra beni bir aile büyüğümüzün isteği ve desteğiyle "kamp"a gönderdiler üst üste üç sene boyunca. abiler ortamı işte ama fetöcülerin değil, nurcuların. ortam şahaneydı, öyle apartmanda falan değil koskocaman havuzlu, futbol sahalı tesiste takılıyorduk. iki hafta sürüyordu bi kamp. bizim paramız yoktu, aile büyüğü göndermek isteyince ben hiç istemediğim halde (çekingendim ondan istemiyodum, yoksa din iman konusunda dünya markasıydım) ona diş geçiremeyecekleri için mecbur "git oğlum" dediler, gittim.

orada her şey güzeldi. bize iyi davranıyolardı, çokça eğleniyoduk falan, o açıdan hiçbi sıkıntı yok. yani tacizdir, itliktir serseriliktir ben kendim hiç öyle bi şeyle karşılaşmadım. gelgelelim, ilk defa o kadar kalabalık ve "dinli" bir ortama girmiştim ve zamanla soğudum. anlattıkları şeyler olsun, dikte ettikleri yaşam tarzı olsun, din-iman-milliyet üçgeninde anlattıkları olsun pek hoşuma gitmedi. bi keresinde babam aramıştı. "ben burda biraz daha kalırsam ateist olcam baba" dediğimde çıldırmıştı, bağırıp çağırıp küfürler etmişti. daha önce hiç öyle görmemiş, duymamıştım. o olaydan sonra kayış iyice koptu. kendimi yalnız hissettim, "ben bu işlerin adamı değilim, benim yaşayacağım insanlar bu insanlar değil" düşüncesi oluşmaya başladı.

bu kamp mevzuu 12-14 yaş aralığında gerçekleşti diye hatırlıyorum, üç yaz. internette sürtmeye başlamam da yanlış hatırlamıyorsam 12 yaşıma tekabül ediyor. ütopyam'da militanlık yaptığım dönemler. orada bir sürü kuul, atayiz gençle tanışmıştım. başta birbirimizden nefret ediyoduk ama forumda göre göre, iletişim kura kura zamanla aradaki buzlar eridi ve oradan iyi arkadaşlar edindim. ben 12 yaşındaydım ama düzenli olarak benimle konuşan, bana arkadaşı gibi davranan 20-22 yaşında insanlar vardı. o zaman anlamıyosun tabii bunun ne kadar kıymetli olduğunu. ben şimdi 12 yaşında bi çocukla çok samimi olamam, düzenli olarak konuşamam sanırım, hele ki bu arkadaş islamcı militan ayarında biriyse. "amk çocuğu" deyip basarım engeli. onlar öyle yapmadı, babam bile tükmüklü tükmüklü küfrederken her türlü saçmalığımı dinleyip yanımda oldular, yardımcı oldular.

öyle öyle "dış dünya"yla iletişim kurmaya başladım işte. 14 yaşına geldiğimde dinle alakam kalmamıştı, öyle ergen ergen takılıyordum ama ateist falan da değildim. annemle babamın arası o ara pek iyi değildi, kendileri bana gerekli din eğitimini de verdikleri kanısındaydılar, haliyle üzerimdeki baskı azalmıştı - gerçi allah var (pun intended), hiçbir zaman baskıcı sayılmazdı ailem, hiçbir şeye zorlamadılar. ben onlardan görüp istiyodum.

bu arada kamptaki ikinci ve üçüncü senemde satanist olduğunu söyleyen birkaç çocukla tanışmıştım. nurcu kampında allahsız terör örgütü oluşturmuştuk bi nevi, boş vakitlerimizde birlikte takılıp din falan konuşuyoduk artist artist. ergenliğin zirvesindeydik ama gerçekten güzel muhabbetimiz vardı, kendimizce neyi yanlış bulduğumuzu anlatıyoduk birbirimize. o yaşta, öyle bi ortamda, öyle ailelerde büyümüş çocuklar olarak cidden çok büyük cesaretmiş harbiden. ya casus olsalardı? eheh.

neyse işte böyle gelişti mevzu, "öfkeli militan"dan "yontulmuş ayı"ya döndüm. 14-16 yaş aralığında sanırım dinle ilgili hiçbi şey düşünmedim. sonra tekrar bi boşluğa düştüm, dedim ulan allah'ı tamamen unuttuk, böyle yaşanmaz, benim hayata tutunabilmem için bi şey lazım. o dönemde hatırlıyorum, irem diye bi arkadaş vardı. hatta facebook'umda ekli hala haha. ateist olduğunu biliyodum. gittim ona dedim, irem nasıl dayanıyosun amk, ben allah'ın olmadığını düşündükçe delirecek gibi oluyorum. ölünce toprak olmak istemiyorum, cruise seyahatine falan çıkabilmek istiyorum. o da sağolsun aşırı kuul davranıp "deal with it" demişti sadece. o anları hiç unutmuyorum. kendimi o kadar çaresiz ve ezik hissettiğim an sayısı azdır. karşımda ateist ve gayet rahat bi insan var, bense "allah bence yok ama allah'ın olmamasını kabullenemiyorum, bana yardım et" diyen, kafası karışık bi elemanım. kendimi ona kıyasla çok küçük ve güçsüz hissetmiştim.

sonra bi sene falan cidden bayağı kafa patlatmıştım, hatta bi ara delireceğimi düşünüp ekstra üzülmeye başlamıştım. malum, "dinli" çevrelerde böyle hikayeler çok sevilir. allah'ı sorgulamaya başladıktan sonra aklını kaybeden bir sürü insan vardır. öyle olurum, herkesin efendi-zeki bildiği, sevdiği bi çocukken allah'ı sorgulamaya cüret ettiği için kafayı yiyen biri olurum diye korkuyodum.

sanırım lise 2'den itibaren tamamen geçti o mesele de. alıştım ölünce toprak olma, yeryüzünde başıboş olma fikrine. öyle yani. o günden beri de atayiz militan olup çıktım. insan manyak olunca müslümanmış dinsizmiş fark etmiyo, ruh hastası her yerde ruh hastası :((

velhasıl kelam benim hikayem potansiyel ışid militanının yontulup sosyal hayata ve dünyaya kazandırılması şeklinde gerçekleşti. verilmiş sadakam varmış. internet üzerinden türlü türlü "bullying"e maruz kalıp daha da yalnızlaşıp radikalleşebilirdim mesela, haberlerde "çok sakin bi çocuktu, kimseye zararı yoktu, 75 kişiyi niye öldürdü anlamadık :((" diye görebilirdiniz. ama anamın babamın göstermediği anlayışı elin atayizi gösterdi işte, "bak kardeşim böyle bi hayat da var" dediler, sonra kuran'ı falan da okuyunca dedim bence allah yok. öyle yani. şu an 23 yaşında ateistim, bekarım, çocuğum yok. ha "umarım tanrı vardır" diyorum içten içe çünkü sonsuza kadar değilse bile bi 500-600 sene yaşamak istiyorum açıkçası. yaratıcı olsa güzel olurdu.

az once sozlukte okudum da ruh halimi anlatiyor, sagolsun suser arkadas kaynak vermemis, kimbilir belki de kaynak kendisidir..

yazara mesaj attım :)

eyvallah:)

Şahaneymiş.

bir pessoa havası var sanki.

yani pessoa ya da shopenaur (dogrusunu yazamadim) ya da genc werner in acilari belki..

herturlu r&b sarkusi.

Guilty pleasure olmayan, rap ve spoken word tarzı.

genel olarak ilk aklıma gelen drake oldu. özellikle bir şarkı söylemem gerekirse weston road flows ama drake'i genel olarak beğeniyorum.

türk sanat musikisinden bazı parçalar.

ustune para verseler tarkan dinlemem ama kış güneşi şarkisi baska, tabi onda da yildiz ablamizon imzaciği var..

caz dinleyicisiyim ama evde gizli gizli şunu dinliyorum.
www.youtube.com

gidiceksen cok sey bekleme derim..

terkos gölü aklıma geldi, yenibosna'daki arkadaşlarım o taraflara gidiyor haftasonları.

florya buyuk sehir tesisleri yakin size, mangalci okuzler de yok orada, cicek bahcesi gibi yer, gidin balik tuketin, gezin , oturun, cay icin vs..

Emirgan korusu

Rumeli feneri

yurt disinda dahi olsaniz bankanizi aramak dert degil, trye dakikasi 3-5 cente telefon acabiliyorsunuz.

muhtemelen yanlis bir transaktion gelmistir, zor artik böyle durumlar ama olmus demek ki.

cok cok extreme bir durum olarak adiniza komplo yapilacak simdiden böyle havaleler yapiliyor, yarin aleyhinize kullanilacak.

bu iki uc arasinda olabilir bu durum, bundan dolayi böyle seyleri ertelememek gerek.

iban ile gönderildiyse yanlış kişiye gönderilmiş olma ihtimali pek yok gibi.

belki bir yakınınız alacağı için sizin hesap numarasını verdi.

@kurnaz; yani birisi vs dolandiricilik yapsa bak parayida bu aldi bu hesaba yolladim vs dese adimiz dolandiriciya cikicak en basitinden.

@bellbane; evet iban girilerek yollanmis 3 gun olmus geleli ama ilginc bi sekilde hic bi yerden beklemiyodum vs o yuzden sasirdim. bekleyim belki bi tanidik yollatmistir o vakit.

öyle dolandırıcılık olmaz. iban bilgisi öğrenmek çok kolay - gizli bilgi değil. öyle kolay olsa sevmediğiniz herkese para yollayın komplo kurun tutuklatın? banka hesabınıza dışardan para gelmesi sizin kontrolünüzde olan bir şey değil. birileri suçlayarak "paramı aldın" diyorsa, "buyur paranı geri al" dersiniz, ortada kanıtlanacak bir suç da olmaz.

bir şey yapmanıza gerek yok. banka hatalı işelmse iade eder zaten. belki bir tel açarlar onaylıyor musunuz diye en fazla o kadar.

ya bulmus da bunuyon, göm gitsin..

@507'nin yazdıklarına bir ekleme/düzeltme yapayım:

Burada ikili bir ayırıma gitmek lazım; eğer hatalı transfer bankadan kaynaklanmışsa, o zaman banka kısa sürede iade eder parayı ilk sahibine. Ama eğer gönderenin hatası sonucu para yanlış kişiye ulaşmış ise bu durumda parayı yanlış alan kişinin insafına kalınır. "Ben harcadım parayı kusura bakmayın" derse yapılacak hiçbir şey yok, banka müdahale edemez duruma.

Para hesabiniza gectikten sonra banka onayiniz olmadan paranizi cekemez hicbir sekilde.
size ulasir yanlislik olmus derler siz ya iade edersiniz ya da sebepsiz zenginlesme davasi acilir. Bu nedenledir ki en ufak bilgi uyusmazliginda banka kesinlikle karsi tarafinin hesabina gecmiyor ve bir sure sonra gonderene iade ediliyor.
Dolayisiyla oyle 'ben harcadim pardon' diyemezsiniz. Ahshshdj
Bu nedenledir ki iban ile bile gonderseniz, iban + isim soyisim tutmazsa o para hesabiniza gecmez. Benim basima ismim nedeniyle cok sik geliyor. Ibanim dogru yazildigi halde ismim eksik/yanlis yazildigi icin para gelmiyor. Dolayisiyla ben paranin yanlislikla geldigini dusunmuyorum. Yine de tanidiklariniza/ailenize sorun.

web.trafi.com

çok erken gideceğim. temden giden bir otobüs vardı ekspres ama hangisi olduğunu bilmiyorum.

www.iett.istanbul

Bu hat var ama esenkent son durağından tacı yapman lazim akcaburgaza, 15/20 TL tutar, ya da minibusler vardir ama tam indigin yerden gecer mi emin degilim

Verdiğim site biniş ya da varış saatine göre de ayarlama yapılabiliyor. oradan bakarsan en hızlı ulaşım yolunu bulabilirsin.

Esenyurt adı yanıltmasın. Mahalle farklı yerdeymiş.
Bakırköy'den Avcılar'a, oradan da 142D'ye binmek gerekiyor anladığım kadarıyla. O duraktan geçen tek otobüs oymuş.

www.iett.istanbul


Alternatif olaraksa Bakırköy- Esenkent otobüsüne binip son duraktan taksiyle devam edilebilir.
Minibüs hatlarını bilmiyorum.

146

Yok yok ben goturdum kac kez yurtici ve yurtdisi.

Çıkabilir. Benim cımbızıma laf etmişlerdi 1-2 sene önce.

Sorun olmaz, bilen biriyim

no problem cımbızla uçak kaçırırsın da düzleştirici sorunsuz. tirbuşon da yasak mesela

Cimbiz, sivri uclu torpu vb yasak.

Sac duzlestirici sorun degil,

Çıkmaz. Ben kabinde elektrikli süpürge bile getirdim. Cinayet işleyebileceğin veya uçağı havaya uçurabileceğin şeyleri sokmak yasak. Bistüriyle uçmuşluğum da var gerçi.

bir dönem beraber yaşadık. siz de yaşayın kesinlikle çok güzel ama akıp gitmiyor. sizi orda tutuyor.

akıp gitmiyor ama akıp gitmemek için yazılmış bir kitap. başucu kitabı diye küçük pirens tutuyor insanlar, asıl başucu kitabı budur. ha, sürekli okumak insanı düşünceli yapar, bu açıdan çok önermem ama en az bir kere bitirmeli. ben okurken zorlandım evet, elime alırken değil ama sayfalarca okumak açısından.

6 ay önce başladım okumaya. Yarısına kadar geldim. Oturup 1 haftada bitirilecek kitap değil bana göre. Ruh halime göre alıp okuyorum. Bazen hiç bir şey ifade etmezken. Bazen ben yazsam bu kadar olurdu diyebiliyorum. Her okunduğunda farklı anlam çıkarılabilinecek bir kitap.

Agir depresif bir insanım, yorumlara bakıp tam bana gore deyip aldim ama yok, ne akıyor ne gidiyor, yarısında çıktım, pek tavsiye etmem..

çoğunlukla akıp gitmişken ne oluyor lan bir sanye bitmesin kısa zamanda diyerek bir süre de günde 5-10 sayfa ilerlediğim ve bitmesini istemediğim kitaplardan idi. Aslında bitmedi benim için, ara ara dönüp not aldığım kısımlara bakacağım.

öyle okuyayım bitsin denilebilecek bir kitap değil zaten. konular birbirinden bağımsız olarak bölüm bölüm hep. adam oturup düşüncelerini kağıda dökmüş işte. adı üstünde zaten, huzurluğun kitabı olduğu için akıp gitmiyor, durdurup düşündürüyor. zorlandım diyemem ama çok fazla düşündürdüğünü söyleyebilirim.

şöyle bişeyler yazmıştım. okumak istediğim halde yarıda bıraktım. tekrar başlar, okurum ama ne zaman bilmiyorum şu an.

(bkz: iz bırakan kitap cümleleri/#25063922)

pessoa bana huzur verir. en sevdiğim kitabı da budur. keşke açsam da tekrar okusam.
kitaba göz at. istersen tek seferde bitir, istersen baş ucunda beklet, başka kitaplar okurken arada ona dön.

Aynısının İstanbul da ki versiyonunu da yazarsanız iyi olur sevgili duyurucular, alkolle yikamam lazim hüzünlerini bu ara

Şehir içinde kurallar genellikle normal, want2die'ın dediği gibi uzun yol yapmayan ne çektiğimizi nedrn söylendiğimizi bilemez, kaza yapıyordum daha yeni bi anda yol 110'dan 50ye düşüp karşımda eds olunca zira ben yavaşladım arkamdaki araç duramadı. Böyle de riskli saçma işler.