ilaç önemli. ve belki tamamen tedavi edilmese de okb'yi bir senelik bir ilaç ve terapi sonucu yenmiş bir insanım, artık binde bir belirtisi çıkıyor.. tabii belirtiler, yoğunluğu her şey kişiye göre değişir. yenemeyedebilir. ama onu yarı yolda bırakmayın. ben ilişkimin birinci senesinde tedavi olmaya karar verdim. kız tarafıydım ve erkek arkadaşımı delirtmiştim artık. farkındaydım ama engelleyemiyordum. benim takıntılarım kafamdaydı. dışarıdan hiçbir belirti göstermiyordum ama beraber yaşadığım insanı dilimle yiyip bitirebiliyordum.
ve o kadar anlayışlı olmasına rağmen erkek arkadaşımı da delirttiğimi ve onu kaybedeceğimi görünce kararımı verdim. psikologla başladım ama işe yaramadı,
bilişsel davranışçı terapi ve ilaca yönlendirdi beni. yeni bir psikolog(bdt için) ve psikiyatrist ile devam ettim o süreç bir sene sürdü. ilaç kullandım, yan etkiler oldu 10 kilo aldım. ama direndik işte.
erkek arkadaşımın hiç umudu yoktu. gerçekten yoktu biliyorum, bana belli etmese de hissediyordum, ben de asla o günleri düzelsem bile unutmayacak diyordum.
ama olmadı işte. ilacı yılbaşı civarı bıraktım ve 3 ay geçti. ben bambaşka bir insanım. o da beni tanıyamıyor ki bu etkiyi zaten eylül civarı fazlasıyla görmeye başladık. ama ilaç kolay bırakılmıyor. bana, sanki başka bir insan geldi yerine, seni yeniden tanıyorum gibi cümleler kuracak kadar değiştim. ve hayata döndüm.
yani, ümit var, zor, bunu en iyi bilenlerdenim. ama isteyince oluyor. ben sevgilimi kaybetmemek için çok çabaladım. oradan güç aldım. bu arada üç yılımız bitti, ağustosta evleniyoruz. ayrılmak üzereyken nereye geldik.
tekrarlamaz mı, tekrarlayabilir tabii, her şey olabilir ama bir kez yapıldıktan sonra bana da daha kolay geliyor. ben yanında olun derim, bir şans daha verin. ama ilacı lütfen eksik etmeyin. ilaç bu hastalığın tedavisinde çok önemli. ben okb'nin sadece terapi ile tedavisinin çok zor olduğuna inanıyorum. ve ilaçlardan korkmayın. bu tıp. ve bu bir hastalık öncelikle bunu kabullenin. kız arkadaşınıza kızmayın. çünkü o zaten kendine çok acımasız davranıyordur buna eminim.
kaç diyen arkadaşların başına da kimse böyle dertler vermesin. hepimiz insanız hepimiz hasta olabiliyoruz. hasta olurlarsa umarım kendilerinden kaçan birileri olmaz yanlarında!