Kedimiz Ramiz gündüzleri kucağımda, geceleri yastığımda yatardı. Üç buçuk ay boyunca evde yoktum. Eşim akşamları kucağından inmediğinden, bazen evde çalışması gerektiğinde sıkıntı olduğundan bahsediyordu. Devamlı gurgur modundaymış ve geceleri de yastıkta yerini alıyormuş.Geleli bir ay oldu. Annemi
Kedimiz Ramiz gündüzleri kucağımda, geceleri yastığımda yatardı. Üç buçuk ay boyunca evde yoktum. Eşim akşamları kucağından inmediğinden, bazen evde çalışması gerektiğinde sıkıntı olduğundan bahsediyordu. Devamlı gurgur modundaymış ve geceleri de yastıkta yerini alıyormuş.
Geleli bir ay oldu. Annemi toprağın altında bıraktım geldim. Sorun şu ki ben geldiğimden beri Ramiz artık ne yatağa yanımıza geliyor, ne otururken kucağımıza geliyor. Koşup oynuyor, kolumuza bacağımıza saldırıyor ama mesela biz yemek yerken bi kere yalayım yapmıyor; biz masaya oturduğumuzda o da mamasının başına geçiyor. Gidiyor banyoda, yatağın altında, balkonda koli içinde filan yatıyor. Bazen uzun uzun kesiyor bizi, gelmek istediğini anlıyoruz ama çağırdığımızda kuyruğuna engel olamıyor kuyruk pat pat vuruyor yattığı yerde, gelmiyor. Öyle kestiğinde tutup kucağa alınca daha uzun kalıyor, uyuyor. Onun dışında alınca kucakta sıkılıyor.
Görülen o ki ben öyle büyük bir kayıpla mutsuz bir halde gelince gözümüz onu görmedi, o günler ilgilenemedik, o da küstü. Gündüz beraber takılsak da eşimi daha çok seviyordu, ben yokken iyice sahiplendiği eşimin onu bırakıp benle ilgilenmesi iyice zoruna gitmiş olmalı. Zaten daha çok eşime küsmüş durumda.
Bir aydır ilgili davranmayı da, ilgisiz davranmayı da, orta kararı da denedim. Tekrar eski huyuna dönmesi mümkün mü, ne dersiniz? Ne yapılabilir? Bazen gece su içmeye falan kalktığımda alıp kucağıma yatağa getiriyorum, diken üstünde gibi durup ilk fırsatta gidiyor. Bazen yorganın üstünden ayaklarımıza saldırıyor, kısa süreli, sonra kaçıyor. Bazen gece gelip sürtünüp gidiyor ya da ayak ucunda biraz yatıyor. Aslında ilk günlerde birkaç kez yastığımızda yatmıştı. Keşke bizden başka kimsesi olmayan canımıza daha duyarlı davranabilseydik de böyle olmasaydı. Bu kadar önemsiyorum çünkü gerçekten çok iyi huylu bir can ve kalbi kırık gözüküyor. Depresyona girip bizi üzmeyecek kadar da düşünceli :(
0
öncelikle başınız sağolsun.
benim önerim ramiz'e bu süreç öncesinde nasıl davranıyorduysanız aynı şekle dönün. bir rutin oturtun. eskiden siz yatarken yanınıza geliyormuş mesela. bunu her gün aynı saatlerde yapmaya çalışın. örneğin her gün 11-11 buçuk gibi yatağa gidin. giderken onu da kucağınıza alıp yatağa götürün. yatmadan önce onu yatakta bol bol sevin. eğer gitmek isterse üstelemeyin.
kediler rutinlerine çok bağlıdırlar. düzenleri bozulduğunda kafaları çok karışır ve mutsuz olurlar. ayrıca aşırı derecede de inat hayvanlardır. ve bence bu inadı kırabilmenin en iyi yolu işleri rutine bağlamak. içlerindeki o rutine sadakat duygusuna yenileceklerdir.
eve geldiğinizde eskiden oynar mıydınız bilmiyorum ama yine aynı şeyi yapın. her gün aynı saatlerde sevin. her gün aynı saatlerde oynayın. her gün aynı saatlerde konuşun, tarayın. ama ne yaparsanız yapın yiyecekle rüşvet vermeyin. farkına bile varmadan ciddi bir beslenme ve kişilik sorunu oluşturabilirsiniz. unutmayın. rüşvet kedinin inadını kırmaz. sadece bir süreliğine bastırır. sonrasında yetmemeye başladığında daha fazla rüşvet vermeniz gerekir.
0
Teşekkür ederim, başsağlığı ve tavsiyeleriniz için.
Yiyecek konusunda da huyu büsbütün değişti. Maması bitiyor, fark etmezsem gelip istemiyor. Önceden sabahları mama kabı boşsa uyandırırdı şimdi tenezzül buyurmuyor. Rüşvet vs de umrunda değil. Hakikaten kedi milleti anlaşılır gibi değil.
0