gocmenlik uyum sureci icin soyle bir egri paylasmis idim:
eksiup.compisman olanlar elbette vardir. hem de cok.
ama bunu yuksek sesle dile getirene cok rastlamazsiniz.
soyle ifade etmeye calisayim. ilk goc ettigim gunlerde, denizli'li emekli bir teyzenin evinde kalmistim o tr'de tatildeyken.
tatili bitince dondu, beni de postaladi.
neyse, tr'den gelir gelmez eve misafirler dolustu. akrabalar, tanislar filan. sohbet ediyorlar. tr'yi soruyorlar.
teyze tr'deki durumu, akrabalari filan anlatiyor.
ama uc lafin birinde "ama, kim olsa tr'de buraya gelmek ister" diyor. o zaman tuhafima gitmisti.
sonra sonra anladim galiba, teyze au'da oluslarina gerekcelemeye, hakli cikarmaya gudulenmisti. pek cok gocmen de boyledir.
zaten insanlar cogunlukla, bir yola girdikten sonra, bir secim yaptiktan sonra, bir yere ilistikten sonra, orayi cok cok zor terk etmezler mi? haksizlik, yenilgi, yanlislik gibi seyleri bile cesitli ruhsal mekanizmalarla atlatmaya cabalamazlar mi?