2 yaşımdan beri motora biniyorum(2 yaşında babamın kucağında başladım.)oldum olası arabamız oldu, taaki geçen seneye kullanıcak bir insan kalmayana kadar(valide yaşlandı)
envayi çeşit motorsiklete bindim, her koşulda sürdüm, çok kaza belada atlattım. ama şu üzerimdeki araba korkusunu bir türlü atamadım.
mecburiyetten kullanıyorum, tamam temkinliyim, adam gibi kullanıyorum, herşeye dikkat ediyorum, ama çok korkuyorum.
mesela 2006 da sıfır araba aldık bu yılın başında satıldı, sadece motorsikletimin bozulduğu 3 gün kullandım. 6 senede 3 kere.
bu korkuyu atamıyorum, ve herşeyde bir hıyar olduğuna inanmaktayım. ben ne kadar dikkat edersem edeyim, bu korku benim başıma birşey açar.
sizede sırlar kapısı tadında bir anımı anlatayım, 2 sene önce bir gün edirne'ye motorun bakımlarını yapmak için arkadaşın dükkanına gittim, dükkanın bir köşesinde, üstü branda ile örtülü bir motosiklet duruyodu, arkadaş hevesle ömer gel bak sana ne göstereceğim diye, motorun başına götürdü beni, kaldır brandayı dedi, açtım ve gözlerime inanamadım, bir motorsikletin bu hale gelmesi adeta imkansızdı, motorun ön amortisörleri arkaya doğru yamulmuş, jantlar çemberden ayrılmış, motorun arkası yok, önüde yok, sadece deposu ve gösterge saati sağlam.tüylerim ürperdi, olm ne oldu buna dedim?
ya sorma dedi bizim bir arkadaşın motoruydu bu, sıfır aldı, alır almaz motoru çaldılar, çocuk 1 sene aradı taradı bulamadı , sonra şans eseri bir tarlanın içinde çıkmış, çalan kişi benzin depo kilidini kırmış, ve gösterge saatini parçalamış dedi. çocuk motor bulununca havalara uçtu, yeni gösterge saati taktık topladık verdik dedi, gösterge saatine bir baktım, çocuk sadece 36km gidebilmiş o motorla, sonra kaza yapıp çok kötü bir şekilde ölmüş, ve neye çarptığı ne olduğu ne bittiğide bilinimyor,yani şu motor bulunmasaydı o çocuk ölmeyecekti.
işte bundan ders alarak bende zorlamıyorum kendimi araba sürme konusunda, ben motorumla mutluyum arkadaş...
0