selam panpalar.şöyle oceans tarzı soygunlu moygunlu bi film önerirmisiniz.

saat linkte
www.facebook.com

Türk hava yollarının sitesini açamayan bir ben mi varım? Yoksa tek değilim bir milyon kişi miyiz?
Bilet alacaktım ama kendileri kaybedecek bu gidişle, Pegasus yolcusu olacağım.

Skype'da kredi alıp uluslararası arama yaptım birkaç kez. Kredim hala var yeterince ama "make a call" (arama yap) seçeneği yok oldu. Onun yerine arama geçmişini gösteriyor. Her yere baktım, bir türlü arama yapamıyorum. Ne yapayim?

Selam peçenekler.

İki film var ismini bir türlü hatırlayamadığım.

İlki, Bosna savaşı sırasında aktif rol oynayan bir elemana ulaşmaya çalışan birkaç kişinin hikayesini anlatıyor. Başlarına çeşitli şeyler geliyor, ne bileyim arabaları kurşunlanıyor falan. Hatta filmde gerçekten o olayları yaşamış bazı kişilere de küçük roller verilmiş.

ikinci film de biraz daha basit bi film. çok eskiden izlemiştim. hatta duyuruya da yazmıştım ama o zamanlar bilen çıkmamıştı, tekrar sorayım dedim.

film, iki kardeşin hikayesi. büyük olan ergen, küçük olan 9-10 yaşlarında. küçüğü dövemeye kalkan bir elemanın kafasına ıstakayla vuruyor büyük olan, ve öldü zannedip kaçmaya başlıyorlar. kanadaya gitmek için araba çalıyorlar. büyük olan küçüğü sen robotsun diye kandırıyor, araba kırmızı.

hatırlayan eden var mı, bi buldurun bea :\

Neler yapardınız? Yarın sabah ne yapardınız? Bir sene sonra ne yapıyor olurdunuz? 10 sene sonra?

İstanbul'dasınız. Eviniz, paranız, akrabanız filan yok.

ya bi hayvan vardı bazı hayvanları öldürüp bırakıyordu etini filan yemeden. neydi o? neden böyle peki? en önemlisi sallıyor muyum?

selam gece panpaları. nassınız?

olayımız şu; bir kaç hafta önce hijyenik tuvaletimde elele ilerleyen bir karınca kervanına rastladım. ev arkadaşım "öldürelim onları, hepsini yok edelim, ayem dı distroyer" falan diye saçmalamaya başlayınca inadına sahiplendim hayvanları, ellemedim, elletmedim. "takılsınlar lan ne zararı var şerefsizlerin" dedim. gel zaman git zaman alıştık birbirimize. öyle ki arada bitişiklerindeki mutfağımıza elele gelip karınlarını doyurup yine elele dönüyorlardı. ta ki 2 gün öncesine kadar.

bigün bi girdim tuvalete hiç kimse yok. bizim normal karıncalar kaybolmuş. ama böyle uçan kaçan, akrobatik olaylara giren devasa boyutlarda süfer karıncalar gelmiş. gittikçe de artıyor sayıları. biraz fazla uzattım ama merak ettiğim bunlar nereden geldi aga? bunlar dışardan geldiyse bizim beginner düzeydeki karıncalar nerede? yoksa o karıncalar transformırs hesabı birleşip diğer süfer karıncaları mı oluşturdular? yoksa metamorfoz falan mı geçirdiler? kedi burdaysa ciğer nerde?

aga bu nedir?

bana öyle bir yaşama rotası önerin ki, evimden çıkıp gitmek isteyeceğim önemli yerler ya yürüme mesafesi (max 15 dakika) ve bununla beraber tramvay - tren ya da metro ile ulaşılabilir olsun. hiç otobüse minibüse dolmuşa vapura binmeyi gerektirmesin. marmaray yapılana kadar karşıya geçiş bu dediğim biçimde mümkün olmayacağı için, avrupa yakası için önerilerinizi bekliyorum. mümkünse sessiz olacağını düşündüğünüz bölgeler olsun.
örnek: gümüşsuyu'nda otur, nişantaşı'nda çalış (yürüme), taksim'e yürü oradan metro ile kanyon'a git, ne bileyim, fünikülere binip kabataş'a in, oradan tramvayla x'e gidip y yap.

Mezuniyet projesi olarak gazeteme isim arıyorum, içerik insan hakları, hak haberciliği, özgürlük, demokrasi gibi konular.
şöyle ilginç, felsefik isim önerileri bekliyorum mümkünse türkçe olsun, tek kelime olursa iyi olur.
teşekkürler..

gece gece merak ettim. ruh sadece insanlar için mi var dinen? kedinin köpeğin bi ruhu var mı? öldüklerinde cennete cehenneme vesaire gidiyorlar m? hayvanların ruhları varsa, böceklerin ve hatta bitkilerin ve de tek hücreli organizmaların falan?? saçma gelebilir ama merak ettim arkadaşlar..

bu saçma sorularımı birde kaynağa dayalı cevaplayabilirseniz çok sevindirik olurum.

teşkürler.

Slm cesur yürekler..
efenim ben deniz Testere'yi izlediğim günden beri bu türün tiryakisi, kulu, kölesi olmuş bir insanım..
külliyatta ne var ne yok izledim neredeyse..
örnekse;
tüm testere serisi, hostel 1-2, ı spit on your grave, Salò o le 120 giornate di Sodoma, teksas katliamı vs... vs..
şimdi bana "şunu mutlaka görmelisin.. bunun gibisini görmemişsindir" diyebileceğiniz gerilim, psikopatlık, işkence, şiddet pornosu, slasher, teen slasher, snuff tarzı bir film öneriniz olabilir mi acap????
(bu arada korku filmi denen öcülü-böcülü, cinli-perili-hayaletli saçma sapan filmler olmasın, onlar korkunç değil komik bana göre..)
sağolun efendim...

dostlar... hatırlıyorsanız, size bu başlıkta uzun uzun bir dertten bahsetmiştim. birçoğunuz üşenmeyip, okumuş, uzun uzun cevaplamıştınız beni. şimdi vaziyet şudur, hem eski duyuruyu okumuş olanlar, hem okumamış olanlar için söylüyorum;

sevdiğim bir kız var. aramız gayet iyiydi. yaşadığı şehre gittim. arkadaşları vardı, benimle pek ilgilenmedi. bir müddet görüşmedik, ve o zamanın sonunda ben kendimi haklı görürken, onu arayınca öğrendim ki o beni suçlu buluyor ve beni kesinlikle sevmediğini söylüyor. zaten hiç sevgili olmamıştık, ama o duyguda çok yoğun ilerliyorduk. şimdi vaziyet şu, ben hastalıklı bir şekilde ona ihtiyaç duyuyorum, her gün delicesine arayasım geliyor. o ise telefon ettiğimde, kesinlikle ama kesinlikle beni istemediğini, olmayacağını söylüyor. benim düşüncem, gerek arkadaşlarının fikirlerinden etkilenerek, gerekse onun hoşlanmadığı hareketlerimden ötürü(bkz, eski duyuru, odada yaşananlar) benden vazgeçtiği yönünde. ama bir yandan da, belki de onu yeterince sevdiğime inanmadığı için benden hoşlanmıyor diye düşünüyorum... eğer böyle bir ihtimal varsa, ona, onu ne kadar sevdiğimi göstermek için elimden geleni yapmak istiyorum ama ne yapsam karar veremiyorum. zira o ikizler, ben yay burcuyum. burçlara takılmam pek ama genel kanı, ikizler kadınının ilgiden nefret ettiği yönünde. aklıma gelen yegane fikir, bir çiçek alıp, güzel kıyafetlerimi giyip, yaşadığı şehre habersiz gidip, bir kafeye çağırıp; onu ne kadar sevdiğimi ona anlatmak. yaşadığı şehir 5 saat uzaklıkta, yani gidersem hakikaten beklemediği bir şey olacak. bu ne kadar doğru olur bilmiyorum, gelmemesini, beni orada tek başıma ve fena kötü bir halde bırakmasını da göze alabiliyorum. tek korkum, onun gözünde aşağılık, sümsük bir adam pozisyonuna düşmek... sizce gitmem mantıklı mı? ya da başka bir şey mi yapsam? zira istanbul'a gelmesine de çok az kaldı ve okulu bitiyor. eğer istanbul'a gelirse, burada görüşmek için onu telefondan ikna etmem de çok zor. her şeyin yüzyüzesi daha iyi diye düşünüyorum... duyuru ahalisine güvenerekten, cevaplarınızı bütün samimiyetimle bekliyorum. zira iyi değilim, cipralex dahi fayda vermiyor... bu arada hikayenin başını merak edenler için;

www.eksiduyuru.com

boyle chatroullette marjinalliginde olmayan, insan gibi birileriyle ingilizce sohbet edebilecegim bir site ariyorum.

yazar olmadığım için buraya yazıyorum siz geçersiniz.
birinci ağızdan, karadenizli arkadaşımdan aldığım habere göre; kendisi hopadaki arkadaşlarına ulaşamıyor. sadece bir kişi(hopa'nın köyündeymiş) internetlernin kesildiğini iletmiş bi şekilde. onu ben de bilmiyorum kız sinir harbinde.
ayrıca köylerden şehire kimseleri almıyorlarmış. keza şehirden de kimseyi çıkarmadıkları yazıyor tivitırda. bilginize..

edit: giresun üstünden 3 helikopter geçtiğini söylüyor arkadaş

Ama bir sorunumuz var. Esim yabanci. Telaffuzu zor bir isimle yasadigimiz yerde cocugumuza zorluk cikartmak istemiyorum ama Turkce bir adi da olsun istiyorum. Ama okunabilirligi kolay olarak aklima gelen butun isimler Arapca'dan geliyor (Elif, Zeynep gibi). Ben Turkce kokenli olsun istiyorum. Onerilerinizi bekliyorum.

Kanada'da okuyan bir arkadaşım var. Haziran 20'sinden sonra, en geç temmuz başı olmak üzere 2 haftalığına Toronto'ya gitmek istiyorum. Vizem yok, sağda solda vize almanın zorluğunu okudum. 1 hafta sonra başvursam çıkarmı o tarihlere kadar? Vize için başvururken verebileceğiniz tüyolar varmı? Yani adam gibi anlatamadım da tecrübesi olanlar paylaşsa iyi olur.
Bilmiyorum işe yararmı ama Amerikan vizem var, bilgi üni'de öğrenciiym falan filan.

domuz.

bu yaz interrail yapmayı planlamaktayım.. maalesef yakın çevremden işi gücü evi barkı bırakarak bu yolculuğa çıkma riskini göze alacak insanlar pek yaşamamakta...

belki burada bulabilirim diye düşündüm bana eşlik edecek birisini..

böyle bir planınız varsa bilmek isterim..

selam sevgili kelvin'ler;

inşaat son sınıf öğrencisi olmama rağmen hala garip geliyor bana şu suyun her sıcaklıkta buharlaşması olayı.

yani sonuçta olan bir şey , ev sıcaklığında yerleri sildikten sonra kuruyor falan , doğanın kanunu ama almıyor işte benim kafam.

şimdi bu buharlaşan su ( yani artık buhar) kaç derecede oluyor? yine oda sıcaklığında mı? 25 derecede buhar mı elde ediyoruz?

gerçi hoş çok saçma sorduğum soru. sonuçta atmosferde de su buharı var , hepsi 100 derece olsa haşlanırdık.

nasıl oluyor peki bu? kimya derslerinde suyun sıvı durumdan gaz duruma geçmesi için 100 derece sıcaklığa ulaşması gerektiğini okumamışmıydık? bu sular nasışl buharlaşıyor? ilkokul 5 çocuğuna anlatır gibi anlatabilseniz bana..

tolstoya göre sevgiyle yaşıyordu galiba, onun dışında var mıydı yaşadığı bir şey? sevgiydi dimi birde kitapta yanlış hatırlamıyorum.

Facebook, güvenlik amacıyla (hesabımızın çalınması durumunda), telefonumuzla hesap şifremizi değiştirebileceğimiz bir sistem geliştirmiş. Ama buna geçebilmek için telefonuma gelen güvenlik kodunu girmem gerekiyor. E mesaj gelmiyor ki? Birkaç kere denedim yine olmuyor.. Ne yapmak lazım?

zamanın akışkanlığını tanımlamak için "fluid" kullanılabilir mi?

Günün herhangi bir saatinde ortalama olarak kaç kişi gökyüzündedir?

Bu bir dikkat sorusu gibi bir şey, bulamadım ben. İnternette araştırdım da sağlıklı cevap alamadım. TDK'dan falan bakılmış hep Konur denirmiş eskiden falan filan. Ama cevap o değil, çünkü bu bilgi değil de dikkat sorusu. Fikri olan?

"bana karışma" (beni rahat bırak manasında) cümle nası çevrilir.

hani olur ya böyle sürekli belli aralıklarla izlersiniz. sıkmaz. nasıl anlatayım bilemedim ama mesela örnek vereyim benim için; a song is born, clerks, snatch, groundhog day, 12 monkeys filan gibi. öyle.

ben bişey yapmadım, ondan soruyorum...

sevgilimle yaklaşık 1 yıldır uzaktayız. yurtdışında kendisi,aşırı derecede de özledim. bana şöyle uzak mesafe ilişkisini anlatan güzel bir sevgi, aşk filmi önerebilecek olan var mı.

merhabalar, facebookta dolaşırken bir grup arkadaşımın sürekli kendilerini yemek yerken çektikleri fotoğraflarını yayınladıklarını görüyorum, yemekten önceki dopdolu çeşit çeşit yemeklerin olduğu masanın fotoğraflarını yayınlıyorlar. ardından boş tabakları çekiyorlar. bu öğlen yemeğimiz, bu akşam diyorlar. dinner taym diye deskırepşın yazıyorlar. bunların amacı ne olabilir acaba çok merak ediyorum. birde bir kaç kişide gördüm mc donaldsta kola içerken ellerinde karton bardak gözümüze sokarcasına fotoğraf çekiliyorlar ve yayınlıyorlar. kahve içtikleri kahvecinin markası fotoğrafta baş köşede. bunları yapan arkadaşlarımın ekonomik seviyesi ise zengininden varoşuna kadar çeşitli olması beni düşündürüyor. bunlar hangi dürtülerle bu kendi reklamını yapma olayına girişiyorlar sizce. sadece ben mi iğreniyorum bu durumdan, cidden içim kalkıyor. sırf bu yüzden selam vermediğim insanlar biriktiriyorum.

yardımcı olacak ne yapılabilir ?

not: sevgilim değil...

Yahu bir film vardı. Adam bi kasabada ölesine takılan biriydi. Sonra bi kaçakcılık ya da esrar olayında bir çatışma cıkıyordu. o çatışmadaki herkes ölüyor bu adam da paraları alıp karısını annesine gönderip kaçıyordu. Para çantası içinde bir dedektör vardı ve onu cok sağlam bi herif sürekli sinyalle takip ediyordu. Sınırda bi yerde cantayı bi köprü altına falan attı. öle gelişti neydi bu filmin adı :))
sağolun, varolun

şöyle 500 days of summer gibi keyifli ama tabi aşkın acı yanı da olan film lazım. tavsiyeler?

İnsanlardan sıkıldıgımda, kafa dinlemek istedigimde, kulagımda kulaklıgım elimde kitabım ya da sınav zamanı notlarımla gidebilecegim huzurlu,sessiz, güzelim boğazı gören, kahvemi yudumlayacagım bi yer yok mudur kurban oldugum İstanbulumda, ha canlar?

Word'de tarih(date) gösteren field ekliyorum ama eski tarihi gösteriyor. Update ediyorum değişmiyor. Bilgisayarın tarihi doğru. Niye eski tarihi gösteriyor ki? Nasıl düzelteceğim?

30'a yakın boş şarap şişesi var ne yapayım ?

Pek sevgili duyuru sakinleri,

bugün tuvalette ihtiyacımı giderirken birşey farkettim. İdrarım knor kremalı tavuk çorması gibi kokuyordu. Başına böyle birşey gelen varmı, sebebi nedir acaba?

şahan gökbakar'lı öz türkcell reklamı gibi aslında turkcell tarafından yapılan ama turkcell değilmiş de rakibiymiş gibi olup karşılaştırma yapılan reklamların özel bir adı var mı? hedehödösel reklam gibi.

rakı içmeye başlıyorsunuz. yaklaşık 4. kadehten sonrası bir anda bıçak gibi kesiliyor. ertesi sabah uyandığınızda 4. kadehten sonrasını ile ilgili bir an bile hatırlamıyorsunuz. 3-4 saatlik kısmın tümü kayıp (!)
aynı hangover'daki gibi fakat gerçek.


böyle birşey başınıza geldi mi ?
gelmedi ise de yorumlarınız nelerdir ?

tırnağımın kenarında "tırnak batması" yüzünden iltihaplanma olmuştu. bepanthen merhem ve 3 antibiyotikli iyileştirici merhemler sürüyorum. 1 haftadır geçmedi. Daha önce de olmuştu böyle birşey ve 2 günde geçiyordu. Bu sefer niye geçmiyor, ne yapmam lazım başka?

(doktora gitmek dışında, iyileşme belirtileri var biraz ama bildiğiniz başka yöntemler de denemek istiyorum önce)

20 yasindayim liseyi gecen sene turkiyede bitirdim istanbulda.7 ay once kanadaya geldim ingilizce ogrenmeye dil okulundayim 7 aydir.ardindan universite okumayi planliyorum kanada da...buraya kadar hersey cok guzel gorunebilir size...simdi az sonra soyleceklerim seyler size lan bu adam salakmi malmi niye boyle seyler soyluyor falan filan diyebilirsiniz normaldir...benim hep yurtdisinda okuma gibi bi hayalim vardi ardindan ulkeleri arastirmaya baslamistim amerika ingiltere avustralya yeni zelenda guney afrika kanada hangisine gideyim diye en iyi ingilizce egitimi nerede alabilirim diye...kuzenin 2 sene once avustralyaya gitmisti universite okumaya soyledikleri seyler hicte ic acica degildi zaten avustralya ingilizce aksani cok degisik o yuzden bende avustralya yi istemiyordum amerika da arkadasim okuyordu ve yillik 45 bin dolar veriyordu uniye cok pahali buldum amerikaya gitmedim istesem baska sehrine gidebilridim amerikanin ama icimde hic amerika sevgisi yok bide biraz tehlikeli bolge oralar o yuzden sicak bakmiyordum oraya hic.ingiltereyi dusunmeye basladim ama ingiltere bir cok pahali ikincisi turkler akin etmis oraya dil egitimi ogrenmeye gidicem derken turk arkadaslarla takilirsam ogrenemem diye gitmedim aq.Her neyse yeni zelandayi arastirmaya basladim abi baya bi guzel ulke herseyi super kucuk sirin bi ulke ama sonradan baktimki yasli nufusu cok fazla genc nufus az bide universiteleri o kadarda meshur degil.ondan sonra benim kucuklugumden beri icimde kanada ya biraz hayranlik vardi kanadayi arastirmaya basladim duyduklarim ve ogrendiklerim kanada nin cok guzel bi ulke oldugu kanisindaydi.Turk nufusu fazla yoktu dunyanin en yasanabilir ulkeleri arasindaydi universiteleri ucuzdu diger ulkelere gore ondan sonra kanadayi tercih ettim ve vizemi aldim hata birazda bende aslinda ben kanadayi gozumde cok buyutmusum heleki istanbul gibi bi sehirden kalkip kanada nin vancouver sehrine gelerek cok buyuk bir hata yaptigimi simdi cok iyi anliyorum...nedenlerini saymaya basliyorum
1-sehrim yuzde 85 i asyali asyali derken cinli hindistanli filipinli koreli japon...vs
2-genc nufus cok az ve yasli nufus cok fazla
3-ben icki kullanmiyorum burada tek eglence millet her gece pub a ve night cluba gidip icip egleniyor buda benim yasam tarzima cok ters gitmiyorum ve sikiliyorum burada
4-sehir 365 gunun 300 gunu yagmur aliyor hergun yagmur yagiyor.
5-ben vancouver i gozumde cok buyutuyordum ve istanbuldan daha iyi saniyordum cok buyuk yanilgi icerisindeyim simdi
6-kultur soku
7-aile ve arkadas ozlemi aq en kotusude bu
8-yemeklerini yiyemiyorum 7 aydir cok kotu yemekleri var
turkiyeye donmeyi dusunuyorum ama korkuyorumda simdi eger turkiyeye donersem ailem kanada dan kactinmi diyecekler niye geldin diyecekler...cunku cok buyuk umutlarla geldim arkadaslar buraya ben.babam universite oku orda gelme demisti daha once....simdi herseyi birakip istanbula gelmek istiyorum arkadaslar siz benim yerimde olsaydiniz ne yapardiniz?buraya gelirsem ne gibi sorunlar beni bekler?iyimi yapiyorum yoksa kotumu yapiyorum?artilar eksileri??

böyle dev örümceklerin insanları öldürdüğü korku filmi vardı bi tane. kızlı erkekli bir grubun uçağı bir yere düşüyordu. orda örümcekler bunları yiyordu işte. hatta yanlarında eğitimli profesör vardı da düştükleri yerdeki ölü bir dev örümceğe plastik diyordu. halbuki gerçekti tabii örümcek. efektleri filan çok kötüydü filmin. neydi adı? pilotla sevişiyorlardı falan. 200'lerden de olabilir

ince dilimler halinde kesilmiş tavuk göğsü
soğan
havuç
mantar
domates salçası
zeytinyağı

kolay olsun biraz

??? Heralde 2 3 hafta olmuştur bilemiyoum ki? Ama buzlandığına göre olmuştur? Yenir di mi bu yenirse bişey yapar mı?

Dertliyim arkadaşlar… Kafayı yemek üzereyim. Duyuruya da ilk kez böyle bir dert açıyorum ki sizlerin değerli fikirleri, belki bana bir çıkış yolu gösterir…

Arkadaşlar, Facebook’tan tanıştığım bir kız vardı. İsmi bende kalsın, üç beş muhabbet derken birbirimize bayağı bir ısındık. Zamanla telefonlaşmalar derken, bu yakınlık iyice arttı ve nihayet okuduğu şehirden, ailesini ziyaret etmek maksatlı İstanbul’a geldi. Geldiği günde benimle buluştu, ki çok güzel bir gündü. Beraber benim okuduğum üniversitede, benim dersime girdik falan. Oradan Taksim, Eminönü, Sarayburnu, Gülhane…

Onun okuduğu şehre dönmeden, bir kez daha buluştuk; daha kısa ama yine güzel bir buluşmaydı. Annesiyle kavga etmişti, otogara götürdüm, ben yolcu ettim… Yaşadığı şehre döndüğünde de telefonlaşmalarımız devam etti ve inceden inceye birbirimizden hoşlanmaya başladığımızı da itiraf etmeye başladık. İlişkimizin şöyle bir yönü vardı, o kendince çelişkilerle dolu tesettürlü bir kız, ben inancını yitirmiş, sol görüşlü ama sola zere faydası olmamış, içten içe de ilişkiler konusunda oldukça muhafazakar bir vatandaş. Seneler önce biten çok ciddi bir ilişkimden sonra, bir türlü dikiş tutturamamış aynı zamanda; ve kendimin de tasvip etmediği bir takım zevk-ü sefa alemlerine de sirayet etmiş biri. Bunu da ona anlatırdım, içimdeki vicdan azaplarını, kırdığım kalpleri, onun yanındayken daha iyi bir adam olduğumu. Onda dinmek istediğimi, sessizleşmek, durgunlaşmak istediğimi… Öte yandan, kendi hayatımı da bir nevi nezarethane hayatına benzetirdim ki, aileyle yaşamak, hep erkeklerden kurulu bir çevre, ve ancak o çevreden kaçarak kaçamak yaşadığım ilişkiler… Kısacası bu kız, soluk aldığım çok güzel bir ova, bozkır gibiydi. Durgun, sessiz…

İçimde bir takım korkular da vardı, ayrı şehirlerde yaşamak, birbirimizi yeterince tanımamak gibi… Bunu da ona sıkça belirtirdim, korkuyorum diye. Bu yüzden adını koyamıyorduk zaten ilişkinin. Derken, bir şekilde beni yaşadığı şehre çağırdı. Öğrenci evine… İşin aslı, korktum. Ama sevindim de. Korkumun sebebi evin fazlasıyla sosyal ortamı, sevincimin sebebi ise hatunumu görecek, onun yanında kalacak olmak…

Velhasılı oraya gittim. Gittiğimin gecesiyle bazı korkularım gerçek olmaya başladı. Otogardan, bir erkek arkadaşının arabasıyla beni aldılar. Arabada beş kişiyiz, 3 erkek, 2 kız. Bir ölüm sessizliği, kimsenin konuştuğu yok. Eve geldik, evde daha da kalabalıklaştık. 5 kız, 4 erkek olduk. Salona oturuldu, çaylar demlendi, muhabbet edilecek. Ancak, sürekli okudukları okulun festivalinden bahsediliyor, konuya müdahil olamıyorum… Aralarındaki ortak muhabbetten, esprilerden gidiyorlar. Yeni gelen adama yöneltilen sorular olur ya hani, onlar bile çok kısa, çok isteksiz gibi. Bilmiyorum, belki de ben böyle hissettim ama, sonuç olarak benim hatun da o insanlarla senelerdir tanıştığı için, benle pek ilgilenemiyor… Genelde o vatandaşların muhabbetine katılıp, o da gülüp eğleniyor falan. Velhasılı, sabaha kadar oturuldu. Çok sıkıldım, gerildim. Yatacağım odaya giderken, o geldi. Biraz konuşalım dedi. Yatağa oturduk.. Elini tuttum, dizine yattım. Daha çok başbaşa vakit geçirmek istediğimi söyledim. Giderken de, keşke beraber uyuyabilseydik dedim ama inanın bu bir teklif falan değildi. İçimden geçen, çok safça bir dilekti sadece. Gelecekte olmasını istediğim bir dilek...

Herneyse, ertesi gün başladı. Kahvaltı bilmemne derken, eve başka vatandaşlarda geldi. Daha da kalabalıklaştık. Bir yandan da benim hatun, erkek arkadaşlarıyla da benden daha samimi olduğu için korkunç kıskanıyorum. Rahatsız oluyorum. Zira el kol şakaları yapılıyor, vs. Biraz da benimki kapalı olduğundan, onda bir dokunulmamazlık arıyorum. Göremedikçe o hassasiyeti, daha da sıkılıyorum. Ortamdaki ortak muhabbet ise, aynı soyutlanmışlıkla sürüyor. Konuşabileceğim her konuya müdahil olmaya çalışıyorum, ama olmuyor. Hep ortak şeyleri konuşuyorlar. Öyle böyle yine akşam oluyor, ricam üzerine ufak bir şehir turu yapıyoruz başbaşa. Belki 1 saat sonra, yine çağırıyor arkadaşları. Arkadaşlarından birinde yemek yenecekmiş, oraya gidecekmişiz. İstemsizce kabul ediyorum, bir yandan hatuna memnuniyetsizliğimi dile getiriyorum. Daha çok başbaşa kalalım diyorum, bu şekilde seni tanıyamıyorum, ilişkimizin adını koyacak noktaya gelmemiz zorlaşıyor diyorum. O da sürekli daha çok ilgi göstereceğinden söz ediyor… Velhasılı o eve varıyoruz, yemek yeniyor. Daha dar bir masada, yine muhabbet başlıyor. Bu sefer daha sıcak bir muhabbet ediliyor derken, haydi pis yedili oynayalım diyorlar ki kart oyunlarını hiç sevmem, ve sembollerinin dahi ne anlama geldiğini bilmem. Öğretiriz diyorlar, mecbur kabul ediyorum. Topluluktaki çıban başı pozisyonundan korkuyorum. Neyse, öğretmeye çalışıyorlar, başlarını anlıyorum ama gittikçe kafam karışıyor, pes ediyorum. Siz oynayın, ben laptopta takılırım diyorum. Sözlük, facebook bilmemne derken, saat sabahın 06:30’u oluyor ve eve dönüyoruz. Evde 1 saat daha toplu muhabbet ediliyor, hatun hadi yatalım diyor. Ben yine biraz başbaşa kalır, dertleşiriz derken; direk kendi odasına yöneliyor. Çok moralim bozuluyor, biraz konuşalım diyorum, hastayım, yorgunum diyor. Odaya geçiyorum, hiç uykum yok. Hiç ilgi görmemişim, benim hatun değil herkes muhabbetinde, keyfinde, eğlencesinde ve korkunç yalnızım. Bir sms atıyorum, keşke kart oyunlarıyla yormasalardı seni diyorum. Söz veriyorum, daha çok ilgileneceğim kalan iki gün seninle diyor. Çocuk gibi ilgi beklemekten sıkıldım diyorum, izin ver geri döneyim, sende rahat et, senin de keyfini bozuyorum diyorum. Hayır seninle ilgilenmek istediğim için ilgileneceğim diyor. Ertesi günde aynı ortam yaşanacağını tahmin ettiğimden, istanbul’a geri dönmek fikriyle güne başlıyorum. Herkesten saatlerce erken uyandığım için, mutfakta mal mal kitap okuyor, sigara içiyorum. Hatun uyanıyor, geliyor. Çok erken uyandığımı anlayınca canı sıkılıyor, derdimi anlatıyorum. Bence bugün de benimle ilgilenemeyeceksin diyorum, arkadaşların sürekli etrafında olacak diyorum. Onlar fenerin maça gidecekler, oradan da festival geçecekler; sadece ikimiz kalacağız diyor. Bak bir terslik çıkarsa moralim çok bozulacak diyorum, izin ver gideyim diyorum. Hayır diyor. Kabul etmek zorunda kalıyorum. Arkadaşları maça gidiyorlar, pat yarım saat sonra kapı çalıyor. Gelen bayan arkadaşlarından biri. Aha diyorum içimden, dediğim oldu. Üçlü oturuyoruz bir müddet, hatunun gideceği yok. Cimbomluymuş zira. Sigara alma bahanesiyle evden çıkıyorum, dışarıda yürüyorum bir saat civarı. Arıyor, geliyorum diyorum. Geliyorum, mutfakta bu sefer 1 kişi daha var. Daha da canım sıkılıyor, odama geçiyorum. Tavana bakıyorum öyle, derken odaya geliyor. İçeri gelmeyecek misin diyor, biraz dinleneyim geleceğim diyorum. Yine gitmiyorum, tekrar geliyor. Arkadaşım çok ısrar etti, bugün de festivalin son günü; hadi festivale gidelim diyor. Çıldıracak gibi oluyorum, dalga mı geçiyorsun diyorum. Hani söz vermiştin diyorum, gelmem diyorum kesinlikle. Onun da gitmeyeceğini umuyorum. Arkadaşım iki hafta sonra memleketine gidecek, belki de hayatımız boyunca bir daha görüşemeyeceğiz, hem bu gece hayatımızda katılabileceğimiz son festival diyor. Kesin bir dille reddediyorum, o gitmeye karar veriyor. Yabancı bir evde yalnız kalmanın boktanlığı ve yıkınlığıyla kalakalıyorum ortada… Gitmeyeceğini ummak, ve gitmesi. Çok yıkıyor beni. Gidiyorlar. Ağlama raddesine geliyorum, ağlayamıyorum. Yazı yazıyorum, onun bilgisayarının göremyeceği bir klasöre koyuyorum. Bir nevi günlük gibi, anlık, tek günlük bir yazı… Odaya geçiyorum, kitap okuyorum. En sonunda geliyorlar. Tanımadığım iki erkekle birlikte. Hepsi 5’er yıllık arkadaşları, abileri, kardeşleriymiş. Neyse ki bu çocuklar biraz daha candan. Sabaha kadar muhabbet ediyoruz keyifsizliğime rağmen. En sonunda gidiyorlar. Ben, hatun ve evdeki diğer iki arkadaşı kalıyor sadece. Onlar da yatmış. Salona geçiyoruz, ben gidiyorum diyorum. Yat, uyu, dinlen; beraber kampüse de bir çıkalım, akşam gidersin diyor. Reddediyorum, biraz konuşalım, gideyim diyorum. Konuşuyoruz, durumu tartışıyoruz. Haksızlığını kabul ediyor, mahçup bir halde. Ama ilk gecenin sabahı, odasında başbaşa kaldığımızda; elini tutmamdan, dizine yatmamdan çok rahatsız olduğunu, bu yüzden de özel ilgi göstermekten korktuğunu ifade ediyor. Bunu niye baştan söylemedin diyorum, söyleyemedim diyor. Ayrıca ilişkimizin adı konulmadığından, arkadaşlarımın yanlış anlamasından korktum diyor. Arkadaşlarıyla ilişkisinden çok rahatsız olduğumu, başörtülü bir kıza bunların yakışmadığını söylüyorum, özgürsün diyorum; örtüyü çıkar istediğini yap ama başında örtü varsa hakkını ver diyorum, haklısın diyor… Dışarıda gezseydik diyorum, param yoktu diyor… Çok yorgun bir halde, uyudu uyuyacak ayrıca… Sıkıntılı muhabbetten ve hayalkırıklığından ikimiz de bunaldığımızdan, hadi diyorum gitmeden bir eğlenceli 5 dakika geçirelim. 5 dakika gülüyor, eğleniyoruz. Omzuma başını yaslıyor, uyuya kalıyor… Uyanıyor sonra, odama gidiyorum, giyiniyorum, hazırlanıyorum. Evden çıkıyorum, beni iletmesine izin vermiyorum. O da çok ısrar etmiyor…

Normalde sms’le her şeyi birbirine haber veren bir ikili olarak, otobüse bindiğimi falan haber vermiyorum. Çünkü kırgınım. Boğaz köprüsünü geçerken, sms geliyor. Haber vermediğimden sitem eden… Uykulu olduğunu bahane ediyorum. Bu sefer inince ben sms atıyorum, cevap akşam geliyor. Gözün aydın diye… Buna inanıyor musun diyorum, bilmem diyor. İğneliyor. Başarısız olduğuma dair bir şarkı sözüyle karşılık veriyorum, beni affet ne yaptığımı bilmiyordum minvalinde bir cevap veriyor… Hayalkırıklığından, yenilgiden bahsediyorum; daha da cevap gelmiyor… Tam 3 gün geçiyor. Facebook’ta sıkıntılı şeyler paylaşıyor, keşke gitmeseydin sözlerinden oluşan şarkılar vs… Herhalde bu kız beni özledi diyorum, arıyorum… Şoka uğruyorum, ben haklı olduğumu düşünürken, tamamen benim haksız olduğumu, ortamdaki herkesin keyfini kaçırdığımı, evdeki kimseyle selamlaşmadan ayrıldığımı, onu küçük düşürdüğümü, başbaşayken yaptıklarımla onu da kullanıp atmak istediğimi, ortamlarını beğenmediğimi, küçük gördüğümü, hayatına aşırı müdahele etmeye meyilli olduğumu, eğer benle olursa ileride de hep sorun yaşayacağımızı vs söylüyor. Daha tanışalı 2 ay olan bir adam, 5 senelik arkadaşlarıma ve başörtüme vs karışamaz diyor. Ve seni sevmiyorum diyor. İçime acaip oturuyor, Ben seni seviyorum diye bağırıyorum. Bu kadar çabuk karar verme diyorum. Verdim diyor. Arkadaş da mı kalamayacağız diyorum, Bilmiyorum, öfkem biraz geçsin diyor. Öfken geçince arkadaşlığı değil, beni sevip sevmediğini düşün diyorum. Tamam diyor. Dünden beri mal mal bekliyorum. Face listesinde hep online, bir şey yazmıyor. Msn’de online, bir şey yazmıyor… Çok kötü bir durumdayız…

Arkadaşlar, ben bu kızı herşeye rağmen seviyorum. İçimde acaip bir boşluğu doldurdu. Ama hareketleri çok dengesiz, bir yaptığı, bir ettiğini tutmuyor. Düşünsenize, hayatımda en haklı olduğumu düşündüğüm olayda, çok haksızmışım gibi bir tepki alıyorum misal; üstelik ben oradayken, o da bana hak verip, kendini suçlarken. Galiba arkadaşları onun için çok değerli olduğundan, onların dolduruşuna geldi. Belki haklı da…. Bende kendi duygularıma güvenemez oldum. Belki de haksızım diyorum. Size soruyorum, haklı olan kim? Ne yapmak gerek? Facede, msn’de online olup konşamamk çok kötü, ama gurursuzluk da etmek istemiyorum. Çünkü bir kere denedim gördüğünüz gibi telefon açmayı, ağzına geleni söyledi. Kız burçlara çok inanıyor, İkizler burcu. Ben inanmıyorum, Yay burcuyum…

Biliyorum ki bir çoğunuz, bu ilişki çoktan bitmiş, yürümez diyorsunuz. Üşenmeyip okursanız tabii, ama yürümesi için ne yapabilirim sizce? Ne yapılabilir? Aklım durmuş vaziyette… Tam da final dönemi, tez yazım dönemi olmamalıydı bu. Ama aklım ondan başka hiçbir şey düşünemiyor. Haklılığı, haksızlığı; olayları düşünüyorum sürekli. Ve mutlu olduğumuz zamanı düşündükçe kafayı yiyorum.

Bazılarınız aga internet ilişkisi zaten böyle olur falan diyeceksiniz, diyin abi. Haklısınız… Ama bu bir çaresizlik işte, böyle denk geldi. Alıştım ona. Onu unutmak istemiyorum, unutabileceğimi biliyorum…

Üşenmeyip okursanız, şimdiden sağolun…