Ekşi Duyuru

adeta bir paradoks. eşiği bir türlü geçemiyorsunuz.

iş ortamının saygınlığından dolayı kurumda tanışılan kişilerle ilerleyemiyorsunuz. insanlar kişisel zevklerinizi bilmesin ve kariyerinizi etkilemesin diye o ortamdan sosyalleşmeye kendinizi kapatıyorsunuz.

iş için şehirde bulunduğunuzdan da haliyle dış ortamda tanıdığınız kimse yok.

peki nasıl çıkacaksınız bu kötü durumun içinden?

 

Akşam üzeri az biraz kestirdim ve doğal olarak hiç uykum yok.
Bir şeyler izlemek istemiyorum. Hastalık yüzünden uzun süre evdeydim zaten. Bu saatte ne yapayım?
Yapmam gereken bir kaç iş vardı ofise mingideyim,
Arabayla müziğimi açıp dolanayım mi
Sahilde yürüyüş diyeceğim ama serindir şimdi
Var mı fikri olan

 

Bazi yerlerde boyle bir adet mi var? Erkek olarak bir mekandayken bunu gozlemledim. Ben iceri girerken cikan kadinlardan kimisi hafif bir gulumseyip geciyor. Ben cikarken de iceri giren kadin ise hafif bir gulumsemeyle geciyor (hepsi yapmiyor, kimisi yapiyor).

İlk defa boyle bir adet goruyorum. Bir de sadece bir mekanda gordum bu adeti nedense (oyle cok elit bir mekan da degil, zincir kahveci, istanbul'da).

Baska tanik olaniniz var mi? Yapaniniz var mi?

 

www.instagram.com

Bu kadından daha büyüleyicisi gelir mi? Geldi mi?


 

Bilgisi olan var mıdır?

Uçmuş. Yok.

Merak ettim kızı.

 

Sevgili gönül işleri sever dostlar sonunda açtım bu duyuruyu. Beni çok etkileyen biri var. . Baştan söyleyeyim ikimiz de evli değiliz aşkı memnu olayları dönmüyor. Ancak yine de kalbim başka bir şey diyor aklım başka bir şey. Birkaç aylık flört döneminin ardından fark ettik ki ikimizde de duygular şelale. Fakat bu kişi duygusal açıdan ağır sorunlu. Yapmam dediği şeyi üç gün sonra yapıyor, sorun etmem dediği şeyden 3.dünya savaşı çıkarıyor. Tartışma anında hiçbir şekilde acıması yok. Ağzına geleni söyleyen biri. Bu yaştan sonra (27) kimseye duygu regülasyonu öğretme zorunluluğum olmadığından ve bunun çok sağlıksız olduğunu düşündüğümden ilişkiyi bir üst levela taşıyamadan karşılıklı konuşup anlaşarak bitirdik. Amma lakin ben bu kişiyi özlüyorum. Hem hayatımda olsun istiyorum hem de kendine biraz saygın varsa hayatına almazsın diyorum. Kendimle sürdürdüğüm bu savaşı bitirmenin bir yolu var mı? Yoksa kendimi korumaya almaktan vazgeçip kaderde ne varsa yaşamalı mıyım? Savcı Esra gibi ben seninle mutsuzluğa da varım mı demeliyim? Görmüş geçirmiş feleğin çemberinden geçmiş dostlar bi yardım edin hele.




 

Merhaba. 20 gündür beraber olduğum bir kadın var. Bu henüz kısa bir süre tabii, bu süreçte yeni öğrenilen yönler de oluyor doğal olarak.

Kendisi yerli yersiz çok fazla argo ifadeler kullanıyor. Hani samimiyet seviyesi arttıkça bu yönünü yeni görmeye başladım. Mesela dün beraberdik evde. Bir muhabbet oldu, onun üzerine şakasına "Bak bir daha böyle yaparsan vermem, görürsün sonra ahah" diyor. Kadınlar bu alma/verme türü ifadelere ağza kürekle vuracak kadar tepkili değiller miydi ya? Diğer konularda çok iyi bir uyum yakalamış olsak da bu tür sözleri bana son derece itici gelmeye başladı açıkçası. Bir kadında şu tür bir dil, çok oturamıyor kafamda şahsen.

Ben mi abartıyorum sizce? Samimiyete bağlı olarak normal mi bu tür sözler?

 

kısa saç 6-7/10
uzun saç 7-8/10

uzatıyorum düzeltsin diye berbere gidiyorum, hafif kötü kesiyor, kendim düzeltmeye çalışıyorum, daha kötü oluyor
sonrasında 2-3 defa berbere gidiyorum yine olmuyor
en sonunda makineyle asker traşı yapıp rahatlıyorum
simetrik oluyor
uzaması 3 ay sürüyor
ilk haftalar toplum içinde huzursuz oluyorum, özgüven düşüyor, çirkin hissediyourm

ilk kesildiği haliyle bıraksam 1-2 haftada toparlar
ya da düzeltmeye ihtiyacı bile yokken berbere gidiyorum
kendim uğraşsam belki berberden iyi olcak

bunları genelde bir şeyi dert etmişken yapıyorum
ama dert ayrı saç ayrı niye böyle oluyor anlamıyorum
bu kadar

 

bir arkadaşlığım var. pasif diyorum çünkü aktif olarak konuşmuyoruz. yaşadığımız şehirler arasındaki mesafe çok fazla. kendisi ilaç mümessili, iç anadolu bölgesi'ne bakıyor. o yüzden sürekli seyahat halinde. işi de yoğun olduğu için bana eskisi kadar ilgi gösteremiyor. hak da veriyorum aslında sürekli otelde falan kalıyordu.

neredeyse yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi eskiden. şimdi cuma mesajı bile atmıyor. anca bayramda seyranda aklına geliyorum onda da altına isim soyisim yazmalı şablon mesaj atıp geçiyor. cumhuriyet bayramında onu bile atmadı gerçi. ikimiz de yoğun çalıştığımız için ziyarete de gidemiyoruz karşılıklı.

neredeyse tüm ilklerimi kendisiyle yaşadım. lisede tanışıp üniversiteyi birlikte okuduk. yedi sene ev arkadaşlığı yaptık. sevincimizde üzüntümüzde aklınıza gelecek her duygu ve davranışta ortaktık diyebilirim. bana çok yakın geliyordu etle tırnak gibi hissediyordum. aşık olduğum kadınlara bile böyle bir yakınlık hissetmedim hayatım boyunca.

çok üzülüyorum bu duruma. sizin de böyle aranıza mesafe girdiği için eski tadı kalmayan arkadaşlıklarınız var mı? ne yapılır bu durumda? bu bir ürün değil ki gidip muadilini alalım. muadil deyince bile arkadaşım geliyor aklıma çıkartamıyorum adamı içimden resmen.

kendime yeni arkadaşlıklar mı kurmaya çalışsam? aynı heyecanları başkalarıyla mı yaşamaya çalışsam? yerini tutar mı? çivi çiviyi söker mi? ne yapacağımı bilemiyorum.

 

selam arkadaşlar,

buraya yazmayalı yüzyıllar olmuş gibi. umarım herkes iyidir.
geçen günlerde jeff dahmer'in dizisini izledim. 10 sene önce iletişimi kopardığım, uzun süre beni yedekte tutan o kişinin yüzü sanki karşımdaydı. izleyenler bilir bence dahmer tiplemesi gayet yakışıklı bir adam olmuş. benimki bu tiplemenin biraz daha esmercesiydi o kadar. o diziden mi nedir bilmiyorum. sanırım 10 sene öncesine döndüm adamı rüyalarımda görüyorum. üzerinden çok uzun süre, çok başka insanlar geçmesine rağmen yaşın etkisi ile midir unutamamışım? yoksa üniversitedeki tek aşkım tarafından red yediğim için ego yaptım ve 10 yıldır bunu atamadım? psikolog tek çare demeyin, Güzin ablam olun birazcık.

 

Burada kimi zaman gerçek değil denildi, kimi zaman yok ya gerçek değildir. Düştüğüm durum o kadar iğrençti ki gerçek olmamasını tüm kalbimle dilerdim. Ne yetiştiriliş şeklime ne de şahsıma hiçbir şekilde yakışmayan iğrenç bir bataklığa düştüm ve 1 saat önce kaçınılmaz son gerçekleşti, akşam attığım mesajlara korkunç bir cevapla cevabımı aldım. Bu tarz bir şey yaşamış olanlar bilirler battıkça batarsın, o umut hiç bitmez, gururunuz saygınlığınız yerin dibine girer, kendinizi bile tanıyamazsınız. Artık gelen o korkunç mesajdan sonra sürünerek yalvarsa dahi ben kabul etmem. Ya aileni öldürücez ya bu adamla olacaksın deseler birincisini seçerim.

Bu süreçte sıkıntımı paylaşabildiğim tek yer burasıydı, en acımasız dalga geçişler bile gülümsetiyordu çünkü canımı yakan asıl sorun çok daha büyüktü. İnanan inanmayan herkese bu süreçte yorumlarıyla yanımda oldukları için teşekkürler.

Kamu spotu olarak şunu söyleyebilirim, lütfen kimseye aşık taklidi yapmayın. Sonra karşıjızdakini aksine inandırmak çok zor oluyor.

 

yakinlar ama. arki degil kannnnkiler. basbasa sarap evinde sarap icmek mesela, eve gidip dizi izlemek falan. bu olunca illa flortlesmektir bu diye damgalar misiniz? yoksa iki yakin arkadas bunlari yapabilir, karsi taraf birbirinin "arkadas" sinyallerinden emin oldukca sorun yoktur mu?(buna ben kisiye gore arkadasliktan emin iseler sorun yoktur diyorum)

flortunuz bunlari yapsa rahatsiz edici mi?


 

Babamla abimin arası kötü. Aynı abim eşime de bir konudan dargın.

Benim de babamla ufak bir problemim oldu. Normalde hiç beni aramayan abim olacak adam babamla ufak bi meselemiz oldu diye mesaj atıyor.

Psmstc’cim eşin olmadan haber et herhangi bi zaman görüşelim diye yazıyor bi de .

Benim suçum ne. Ona dargınsan bana niye yansıtıyorsun yani.

Normal zamanda aramayan adam babamla mesele olunca hemen arıyor. Babama kinli çünkü.

Benim burada ne suçum var yani. Çok saçmasapan işler…

Bu meseleye ne diyorsunuz?


Edit: Arkadaşlar rahatsız olduğum konuyu ben anlatamadım. Normalde eskiden eşimden bahsederken ismini söyleyen, falanca kardeşim nasıl diyen insan şimdi eşin diyor. Ne demek yani. Benim eşime ismiyle değil de eşin diye hitap edecekse bu da beni rahatsız ediyor. Zira onunla arasında ne varsa var. Bana niye bu durumu yansıtıyor.

Araları kötüyse bile bana birbirlerinden bahsederken isimleriyle hitap etmelerini istiyorum. Hem eşimin hem abimin. Abim bana eşin şöyle demiş, eşim bana abin böyle yapmış lafları sinirime gidiyor yani.

 

Ciddi ilişki tarzında hayatınıza sokacağınız birinin iş hayatındaki konumu, kariyeri, eğitim seviyesi, yabancı dil bilip bilmemesi gibi konulara ne derece önem verirsiniz?




 

Tinder'da 'eşleştiğin kişi fotoğrafını doğrulamanı istiyor' diye mesaj aldım. Profiline baktım o da fotoğraf onaylı. Bana sadece fotoğraf onaylı kişiler mesaj atsın diye bir özellik mi var? Ayarlarda bulamadım. Daha önce fotoğraf onaylı birisiyle mesajlaşmıştım.




 

sb




 

Seven ve bu kutlama kendisi icin yapildiginda mutlu olan var mi? Burada bu organizasyondan sikayet edildigine epey sahit oldum ama onaylayan pek kimseyi görmedim. Arkiler ben diyorum ki acaba hicbirimiz sevmiyoruz ama aciklayamiyor muyuz? Ben acikladim cevreme gerci de..
Herkes sevinmis gibi mi yapiyor? Gelin bunu netlestirelim ve artik bu olaya bir son verelim



 

Şimdi ben bi 13-14 yıldır kod yazıyorum. Bunun ilk yarısı amatör / hobi işiydi, son yarısı profesyonel.

Amatör takılırken çok mutluydum. Bok gibi kod yazıyordum ama ne istiyorsam onu yazıyordum, çok da eğlenceli projeler çıkıyordu. Mesela daha ortada websockets yokken http 1.0 "keep-alive" header'ını abuse edip canlı sohbet uygulaması falan yazmıştım. Kodu kötüydü ama kendisi güzel bi projeydi yani. Bayadır böyle şeyler yap(a)mıyorum.

İşe başladıktan sonra da günde oturup 2 bin 3 bin satır kod yazdığım, hayvan gibi üretken olduğum zamanlar oldu. Çünkü kod yazma işinden keyif alıyordum yani. İlk işe girdiğimde "ya evde bedavaya yaptığım iş için bana para veriyorlar, üstelik kahve de hazır" diye güle güle gidiyordum ofise.

Fakat arada nolduysa bunaldım. "Challenging" iş yapmıyor da değilim. Yazdığım kodu milyonlarca insan kullanıyor, bütün projeyi benim tasarladığım da oldu, ekip kurdum, junior yetiştirdim, sıfırdan "şirket kültürü" oturttum. Zaten her allahın günü yeni bir teknoloji deniyorum / öğreniyorum. Yani bir monotonluk da söz konusu değil.

Ama bir endpoint daha yazmam gerekirse monitörün böğrüne bıçağı saplayacak noktaya geldim. İşin bitmiş hali kafamda çok netken, yazılacak kodu satır satır anlatabilecek haldeyken oturup klavye tuşlarına basma zorunluluğu beni çok yoruyor :)

Kaldı ki şu an kullandığım tech-stack de aşırı "cutting-edge", TR'de millete anlatıyorum "bunu bunu böyle yaptık" diye, insanlar daha adını bile duymamış. Yani kötü / yetersiz teknolojilerle uğraşmak da mevzu değil. Teknolojinin nimetlerinden sonuna kadar faydalanıyorum.

Kafayı kırıp serada sebze meyve yetiştiriciliğine geçmeden önce bi şans daha verip, yine kod yazacağım ama normalde hiç alakamın olmadığı bi alanda işe başvurdum. Mülakatta aşırı kibirli bi şekilde "ben bu kodu yazmak istemiyorum ama şöyle şöyle yaparsın hallolur" dememe rağmen istediğim paranın 1,5 katını verip işe aldılar. Bakalım neler olacak, inşallah 2 ay sonra kovulup kimseyi utandırmam :)

Genel olarak böyle bi iç dökeyim dedim. Sizde durumlar nasıl? Benzer süreçlerden geçip toparlayan (veya toparlayamayan) oldu mu? Tavsiyelere de açığım.

 

"Senden bana zor bir miras
Bol çetrefil, bol viraj
Ölsem âlâ dayanmak zor
Nerelere gideyim?
Dört yanımda dört nasihat
Az gülüş, bol zayiat
Ölsem âlâ, dayanmak zor"

5 yıllık ayrılıp barışmalı bir ilişkinin ardından, 1 yıllık evlilik ve 2 senelik çekişmeli boşanma süreci devam eden bir ilişkim var. Çocuğumuz var. Boşanma sürecinde de elinden gelen her türlü pisliği yaptı. Çocuğu göstermemek için hala elinden ne geliyorsa yapıyor. Mahkeme kararıyla zar zor ayda 2 defa 3-4 saat anca görebiliyorum.

Hayatta beni en çok mutlu edecek şey hiç bir zaman, para pul, şan söhret, güzel araba olmadı, güzel bir aile sahibi olup iyi bir baba olmak istedim hep. Çocuğumun bebekliği hiç görmeden geçip gidiyor. Gelecekte iyileşeceğine dair de bir umudum kalmadı. Boşanma süreci başladığından bu yana daha da kötüye gitti.

Barışmak vs gibi bir isteğim yok, zaten birbirimizin yüzüne bakacak hal bırakmadı. Hayatımda ilişki bile istemiyorum .

Boşananlarda görülen ilişkilere dair uzaklaşma vs gibi değilde komple varoluşum anlamsız geliyor. Takılsam etsem, gezsem tozsam, ne yaparsam yapayım, artık mutlu hissedemiyorum, yaşadığım şey beni tatmin etmiyor.

yaşım 35'e geldi. eş dost herkes çoluklu çocuklu. kafamı dağıtacak bir hobi edineyim diyorum, spor yapayım diyorum, kursa katılayım diyorum, hayatımda bir şeyleri iyileştireyim diyorum neye başlasam yarım kalıyor.

artık çabalamaktan ve sürekli hayatın dayağını yemekten çok yoruldum. artık yaşıyor gibi hissetmiyorum, sadece hayatta kalıyorum.

söyleyin lütfen bana ne yapayım, nerelere gideyim ?

 

sosyal medyadan tanıştık, bir aydır saatlerce görüntülü bir şekilde konuşuyoruz. ben erkek kişisiyim, kendisi çok iyi bir kariyeri olan, moskovada yalnız yaşayan bir kadın. mühendisim ve maddi durumum ona kıyasla hiç iyi değil. ne ev ne araba, yaş 30, kendisinin 33.

ben bugün bildiğin aşık olduğumu hissettim. uzun zamandır böyle içten güldüğümü hatırlamıyorum. telefonda görmek, hayatını, kültürünü tanıtması, sokakta yürürken bana geçtiği yerleri göstermesi, beraber şarkılar dinlemek, doğu avrupa sineması izlememiz, kendi kültürümüzü tanıtmak, birbirmize kendi dillerimizi öğretmemiz, sevecenliği. yirmili yaşlarıma geri döndüm, resmen uzak mesafe ilişkisi yaşıyorum. o da benden hoşlandığını açıkça belli ediyor. bilmiyorum fakat hayatı ve kendisi hakkında çok açık. güveniyorum ona. ara sıra tatlı atışmalar, sataşmalar, sevimli kıskançlıklar. bilemiyorum rüyada gibiyim son bir aydır.

fakat bir yandan da gerçek dünyaya dönersek, ayda 12k kazanan, aile evinde yaşayan loserın biriyim. ona tüm durumu içtenlikle anlattım, anlayışla karşıladı. fakat durumlar canımı çok sıkıyor. kendimi eksik hissediyorum. ona buraya gel diyemem, benim de oraya gitmem nasıl olur bilmiyorum. yanına gittiğimde, eksiklik hisseder miyim hiç bilmiyorum. kabul etse oraya yerleşmeye kalksam, hadi yuva kuralım desem, iş bulmak vesaire nasıl olur hiç ama hiç bilmiyorum.

realist olmak gerekirse, el yüz düzgünlüğü bakımından iyi durumdayım fakat konum olarak dengi olduğumu düşünmüyorum ve bazen savaş vesaire belki kafasını dağıtmak için mi benimle konuşuyor diye düşünmeden edemiyorum. ben son iki-üç eski sevgilim de dahil olmak üzere, son iki senedir böyle iyi, böyle yoğun kimseyle anlaşamadım. bulmuşken devam etmek mi gerekir yoksa bu masaldan yol yakınken vazgeçmek mi gerekiyor bilmiyorum. içimi dökmek istedim, teşekkür ederim.

 

Eski kız arkadaşımla tekrar barıştık. Eski derken baya bi eski. 3 aydır flört durumları yaşıyoruz. Kız doktora yapıyor ve 20 gün önce İzmir’e gitti okul projesi için ve ima ederek yola çıkmadan önce her şeyi bir hafta sonra anlatırım dedi. Ben de bir hafta boyunca yazmadım. Kendi de yazmadı. Bir hafta sonra İzmir’de kaza yaptığını işlerini halledip döndüğünü söyledi ve konuşmaya devam ettik. Hala da konuşuyoruz. İzmir’de kaza yaptığı arabayı ordan bi arkadaşının üzerine kiralamışlar ve arkadaşı da erkek. Ona da bir şey demedim. Kızın 15 gün sonra doğum günü var ve bana iki gün önce doğumgününden bir gün önce ve doğumgününde arkadaşları ile plan yaptığını söyledi. Ben de doğumgününü arkadaşlarınla mı kutlayacaksın dedim. Sen nerden biliyorsun benim doğum günümü dedi. Biz bunla 10 yıl ayrı kaldık ve her doğum gününü ilk ben kutladım. Başkasıyla çıkarken bile :( Neyse kendisi de aaa evet hep ilk sen kutluyorsun ilk dedi. Sonra konuyu kapattı. Ben de bugün okul veya lojman adresini istedim. Neden istediğimi sorunca arkadaşlarıyla plan yaptığını ve benim bulunduğu şehre gitmek istediğimi ama başkasıyla plan yaptığı için gelemeyeceğimi söyledim. Adresi de ufak bi kargo için istediğimi söyledim. Aradı ve ben adresinde olmayabilirim, alamayabilirim dedi. En önemlisi de zahmet etme dedi.
Şimdi sizlere soruyorum eeeey kadınlar ve erkekler. Bu durum beni çok yoruyor ve üzülüyorum. Böyle bi insanla ne yapılabilir. Bir de ciddi evlilik falan düşünüyorum.



 

şimdi televizyonda gördüm sizin de fikirlerinizi alayım dedim. bir kız varmış, adı kader. sanırım fenomenmiş.

anladığım kadarıyla erkek arkadaşı tarafından aldatılmış ve öğrendikten sonra bir avm'de intihar etmiş. annesi de şu an bir televizyon programında adalet arıyorum, suçlular cezasını çeksin diyor.

öncelikle, hukukçu arkadaşlara soruyorum. bunun cezai bir sorumluluğu var mı? aldatan çocuk intiharla bağlantılı olarak suçlanabilir mi? kızın intihar ettiği anın kamera kayıtları var, avm'de gerçekleştiği için. cinayet şüphesi yok özetle.

hukuki boyutu dışında sizce bu intihardan erkek arkadaş sorumlu mudur? kişisel fikriniz nedir? siz kimseyi aldatmazsınız da yapmış olsanız ve hayatınızdaki insan bu sebeple intihar etse vicdani yükünü kaldırabilir miydiniz? ya da aldatan insan zaten böyle ihtimalleri ölçüp tartıp olabilecek her şeyi göze alıp mı aldatıyor?

 

Merhabalar. Bir süredir sevgilimi arzulamama gibi bir durumum gelişmiş durumda. Onu seviyorum, fiziksel anlamda da çok beğendiğim, çok hoşuma giden bir kadın.. Ama bunlara rağmen bu son dönemlerde kendisine dair çok isteksizim. Bu isteksizlik de sertleşme sorunları yaşatıyor bana.

Böyle bir durum baş gösterdiğinde ne yapmalı peki? Konuşarak belli bir süre (x gün/x hafta) malum aksiyonlara ara mı vermeli? Ne önerirsiniz?


 

İş sebebiyle 1 aydır ülke dışındayım ve 2 ay daha buralarda olacağım. En son böyle ayrı kalmalı ilişkim olduğunda sene 1939 falandı... Bu ilişkim de yeni ve gün içinde sürekli mesajlaşan bir çift değiliz. Biraz önce de mesaj atarken ''ne yapsın işte eve gelmiştir ya da arkadaşlarıyla plan yapmışlardır'' diye düşündüm ama hal hatır sormak mahiyetinde yazdım. Doğrusu çoğu zaman ne yaptığını bilmiyorum, bilmem de gerekiyormuş gibi hissetmiyorum, güvenim de tam ama umursamıyor gibi görünmüyorumdur inş.

Tabii bunlar insandan insana değişen, pek doğrusu yanlışı olacak şeyler değil de kafamda bir yelpaze oluşturmak için soruyorum. Sizde nasıl şekil alıyor iletişim böyle durumlarda? Ya da sizce ne olmalı?


 

Övecek bir şey bulamayıp mı övdü bu kadın şimdi? Ekstra bacaklarım da güzelmiş. Anlamsız bir övgü değil mi erkek için?




 

eskiden beğeniyordum şimdi sanki kendi kafamda onu güzelleştirmişim o kadr şey gelmiyor. genclik dönemi icin değerlendirelim, yaşlanmanın olumsuz etkisini hesaba katmadan. sanırım kaşı gözünden ziyade havası enerjisi bi hoş he ne dersiniz? çok güzel olduğunu düşünen varsa onun gibi güzel bir başka isim daha ekleyebilir

images.app.goo.gl


 

Diyelim ki biri ile ikinci defa buluşacaksınız dışarıda ve siz hatun kişisiniz. Davet eden erkek ve iş yerinden. Fakat işyeri büyük ve lokasyonlarınız farklı. Yani yüzyüze görüsme olmuyor, mesajlasma dısında.

22.30 sularında çıktınız evden. Gece de 4.00 gibi döndünüz.

Sizce bu saatler randevu için tuhaf mı, normal mi?

Kendi yorumumu katmadan soruyorum. Er kişi karşı cins için farklı şeyler düşünür mü? Siz olsanız düşünür müydünüz? Ya da kızın yerinde olsanız bu saat aralığında siz de kalır mıydınız sohbet, muhabbete?

Dipnot. Normalde hatun kişi olarak eve en geç 02.00 'de falan gelmişsinizdir, onda da bilindik insanlarla berabersinizdir.

 

soru başlıkta.




 

Yan yanayken sürekli muhabbeti o açmaya çalışıyor bazen bunalıp yanından kaçıyorum o derece darlıyor. Sanalda ise tam tersi mesajlarıma ya da story yanıtlarıma o mesafeli cevap veriyor/görüldü atıyor. Var mıdır bunun bir sebebi yoksa seninle mi uğraşıcağım diyip iletişim kesilmeli miyim?




 

Babası şehire göçmüş bir köylü olarak ara ara böyle bir his geliyor. Dvorak dinleyemiyorum mesela, zevk almıyorum, o ince detaylar kulağıma yabancı geliyor. Bir mansur ark, bir tarkan gibi sarmıyor... Ve pop müziğin ilgi çekiciliğinin, hikayemizden geldiğinden ama iyi müzik olmadığından eminim.

Bu örnek diğerlerine de yansıtılabilir. Ne bileyim godard da izleyemiyorum, envai çeşit deniz mahsulü yemişliğim var ama yine alabalık iyidir ağbi kılçıksız kolay yenir modundayım diğerlerini aramıyorum.

Ama işte elimdekilerin basmaklıp, sıradan şeyler olduğunu bilirken ''yaşamak işte bu ağbi'' diye mangal da yellenmiyor. Diğer yandan bende olmayanların peşinden gitsem ''aşk filmlerinin unutulmaz yönetmeni' olurum en iyi ihtimalde. Rafine zevkler, gusto peşinde koşmak da eğreti geliyor yani.

Böyle düz yaşıyor muyuz kısacası, hayır benim için sıkıntı yok ama monşer olmayan arkadaşlar sizde durum nedir merak ettim?

 

dış görünüşü, muhabbeti ya da bazı özellikleri tam aradığınız gibi
ama diğer özelliklerinin uyması imkansız ve büyük problem
olur da ama olmaz da gibi
orta nokta bulunabilir mi belirsiz
insanlar büyük ihtimalle değişmez

bu gibi durumlarda denemek yerine direk pas geçmeyi başarabiliyor musunuz
aklıma çaktırmadan tanımaya çalışıp karar vermek geliyor ama bir noktada yine aynı acaba döngüsü

 

Selamlar. Duyurudaki hanımların fikirlerini görebilmeyi bir merak ediyorum.

1.80+ boylarında ortalama tipe sahip bir erkek mi, yoksa 1.70 boyundaki net yakışıklı bir erkek mi daha çok ilginizi çeker?

Bu mevzularda tip ve boy, tek kriter değil elbette ki, o kısmı bir kenara koyuyorum. Ama tamamen bu tür bir karşılaştırmanın özelinde soruyorum. Fikirlerinizi paylaşabilirseniz sevinirim.

EDIT: Bir arkadaşımla bu konuya dair aramızda bir muhabbet geçmişti, ben de burada başlık açıp fikirler görebilmek istemiştim. Güzel fikirler ve yorumlar geldi. Teşekkürler.

 

kaç yıldır ekşi duyuruya düzenli şekilde giriyorsunuz?
not: benim de ilk cevabım 10 yıl önceymiş, belki daha öncesi bile vardır ama silmiş olabilirim.



 

Eşinizle avmye gidelim diyorsunuz. Öncesinden ben sana “kışlık kıyafet” hediye alayım içimden geldi diyorsunuz.
Sonra o mağazaları geziyor siz bekliyorsunuz. Size ayakkabı fotoğrafı atıyor üç tane. Bunlardan hangisi sence diye. Bir yıl önce bi bot almışsınız.

Oysa Sonbahar için mevsimlik bota benzer ara bir ayakkabı beğenmiş yine. Eski ayakkabısı sağlam. Sizin de çok yetecek paranız yok gibi. O da fazla yük olmamaya çalışıyor. Neyse diyorsunuz ki bizim burada ara mevsim yok gibi ve bu mevsimlik ayakkabı sanki birazcık israf olur gibi. Zaten bulunduğumuz bölgede ara mevsim yok ya kış ya yaz.

Sonra bir kahve alalım diyor. Gidiyorsunuz kahve almaya ne içersin diye soruyorsunuz. Beraber içmek üzere bir büyük kahve alalım diyoruz. Siz kafeinsiz içiyordunuz. Kalmamış. Eşiniz de kasadan uzaklaşmış. Sırada insanlar var. Küçük boy kahve alıyorsunuz.

Hemen niye küçük boy aldın diyor. Daha açıklamanıza fırsat vermeden. Kafeinsiz yokmuş diyorsunuz. O zaman ben filtre alırdım bilseydim diyor. Az önce cappucinoya olur dedin Deyince; ama ben beraber içeceğiz diye dedim diyor. E ben açıklayamadım ki uzaklaştın diyorsunuz. Biraz da kararsız karşıdakinin ağzından çıkan ilk olası alternatifi kabul ediyor. Kendi isteklerini uyum sağlıyorum düşüncesiyle hep kenara koyuyor.

Yemek katına çıkıyorsunuz. Suratı asık. 10 dakika sonra Diyorki ben israfçı mıyım? hakikaten de öyle biri değil.
Olmadığını söylüyorsunuz. Ama artık sitem yemekten de yoruluyorsunuz. Ayakkabı konusunda fakir insanlarla ilgili durumu anlatıyorsunuz. İsrafçı olmadığını ama bu almak istediği şeyin doğru bir ihtiyaç olmadığını tekrar ifade ediyorsunuz. En azından size göre böyle. Ona göre ise değil. Sonra gereksiz biçimde siz de yorulup tartışıyorsunuz. Eve dönüyorsunuz. Avm gezintiniz hiç olmuş.

Sizce kim haklı?

Edit: Hepinize teşekkür ederim. Bana ışık tuttunuz. Kesin bir biçimde hatalı olduğumu farkettim. Bu konuda aklımı, zihin yapımı, yaklaşımımı, bütün bir biçimde baştan ayağa herşeyimi kesinlikle acil bir şekilde değiştirmem gerekli. Fazlasıyla üzgünüm.

Tekrar sağolun.

 

Fiziksel olarak. Cevabınız hayırsa neyi değiştirmek isterdiniz?




 

Birbirini hiç tanımayan 2 kişi ilişkiye başladı. Kadın kişisi 2 ay sonra annemle tanışırsın demeye başladı. Yani ilişkiden sonra 4. Ayda tanışmis olacaklar. Rken değil mi sizce? Yaşlar kadın 26 erkek 31.




 

sb.




 

6 Aydır süren bi ilişkim var. Neredeyse tüm bu zamandır beraber benim evimde yaşıyorduk sonra o şehir değiştirmek zorunda kaldı(haziranda dönecek). Ailelerle tanıştık herşey çok iyiydi vs derken Konu evlilik noktasına geldi. İkimiz de bunu istediğimizi söyledik o “ ben aradığım kadını buldum eminim bundan sensin, bazen karım olduğunu düşünüyorum çok mutlu oluyorum” falan dedi. bi gün yüzük ölçümü sordu. “Şimdi önünde diz çökmeyeceğim asıl almak istediğim yüzüğü değil ama bağlılığımı göstermek için başka bir yüzük alcam evlilik provası gibi düşün dedi” dedi. Ben de “teşekkürler ince düşünmüşsün ama ben zaten yüzük kullanmıyorum, hem evliliğin provası olmaz ki olacaksa bi yüzük olur” dedim. Çocuk muyuz çünkü yani. Ben 31 o 28. İki taraf da işinde gücünde insanlarız. Neyse sonra o da bana hak verdi “tamam ben bu yüzük işini en kısa zamanda çözcem” falan dedi. Konu kapandı.

Neyse şimdi tekrar haziranda yanına gelcem beraber yaşıycaz falan diyor. E hani evlenecektik şimdi neden tekrar “beraber yaşayacağız” olduk??

-kezban mode on-
Onu çok seviyorum, beraber yaşamaktan fazlasını istediğimizi ve bunu hakkettiğimizi sanıyordum. Onun da böyle düşündüğünü sanıyordum. Bu ne şimdi? Sizce trolleniyor muyum?
-kezban mode off-

Teşekkürler

 

kendim dahil erkek bedenini iğrenç bulurum. hatta kadınlar ne buluyorlar bu erkeklerde anlamam ama işte nasıl oluyorsa her kadın bir iğrenç erkeği kendine eş seçebiliyor.

şekilsiz şukulsuz iğrenç varklıklar.

gel gelelim ya kadınlar öyle değil nasıl oluyorsa her biri farklı bir estetik kaygı ile yaratılmış gibiler.

instagramda keşfete bir basıyorum ya instagram artık beni nasıl tanıyorsa bu makyaj delisi, guaj boyayalarla süslenmiş kadınları atıyor

sıfır makyaj + doğal ışıkta çekilmiş kadınları önüme çıkartıyor, böyle baka kalmamak elde değil.

yani bende sıfır erkek profil olduğu için soruyorum,

böyle erkek profillerde var mı? kadınların bakakaldığı? örnek atabilir misiniz?

şu mesela hangi düzeyde bir kadın için?
uğruna suç işlerim mi?
arasa belki yarın dönerim mi?
www.instagram.com

 

tabi aldatmanın sınırları her ilişkiye ve ilişkinin tipine göre değişir ama işte ben sizin görüşünüzü merak ettim.




 

Kazancı iyi fakat patron gelen müşteriler ile veya başka çağırdıklarıyla diğer katta gönül eğlendirip duruyor. Çalışan kadınlara karşı bir sarkıntılığı yok fakat genci yaşlısı herkesle birlikte oluyor.

Böyle bir ortamda "bana ne ya maaşımı alır otururum" mu dersiniz yoksa "ben böyle bir ortamda çalışamam" mı?


 

Herkese selamlar. Direk konuya giriyorum. Çalıştığım yerin yanında bakkal işleten bir kız var, ilk karşılaştığımızda hoşuma gitmişti, numarasını istemiştim ama veremem diyerek instagramını vermişti. Sonra takibe başladım ve aynı gün mesaj attım ama cevap yazmadı. Erte gün mesajımı görüp görmediğini sordum, görmemişimdir falan diyerek ciddi bir ifade ile savsakladı. Sonra ben de pek siklemedim. 2 aylığına kayboldu, geri geldi zaman bile ben sigaramı alıp, parayı veeip çıkıyordum.(konuşmayı sevmeyen ve selam vermeyen bir tipim) son 2 haftadır beni görünce gülümsüyor, hemen sigaramı uzatıyor. Daha dün ben para uzattığımda parayı bir süre alamadı, gülümseyip, yere bakarak kalakaldı 3-4 saniye. Bugün benim sigaramın kalmadığını, aradığını falan söyledi. Ben de tamam dedim çıktım.
Sorum: ne oluyor amk?
Hergün tek kelime etmeden alışveriş yaptığım kız aniden böyle davranmaya başladı. Gerçi numarasını istediğim zamanlarda saçım uzundu ve pek yakışmıyordu. Yaşlanmadan deneyeyim dedim ama vazgeçtim. Ama yine de saçını kestirdi diye de hoşlanılmaz ki.


 

Yeni görüstügüm kiz 4. bulusmamizda "Eski erkek arkadasim evlilik teklif etmisti ama kabul etmedim." dedi. Sonra ne oldu diye sorunca, "Bir süre daha devam ettik, toksik bir iliskiye dönüstü ve sonra kötü sekilde ayrildik." tarzi bir seyler söyledi. Hic beklemiyordum böyle bir sey anlatmasini, biraz hassas bir mevzu gibi gördündü, daha cok soru sormaya cekindim. Simdi oturup tekrar o konuyu acmak da istemiyorum. Biraz saskinim, cevremde hic normal iliskisi devam ederken evlilik teklifi alip bunu reddetmis bir kadin, ya da teklifi reddedilen bir erkek tanimadigim icin sanirim biraz anlamakta güclük cekiyorum. Anladigim kadariyla bu olay cok uzak olmayan bir gecmiste, iki taraf da 30'lu yaslardayken yasanmis. Eski iliskiler konusunu hic kafaya takan bir insan degilim, cok da merak etmem, konuyu da kendi acti zaten. Fakat yine de agzimin tadi kacti gibi hissediyorum, haksiz miyim?




 

Ve hic evlenmemis kadın ilişkisine ne dersiniz?
Kadın tarafı benim ama ben daha kabul etmeli miyim bilmiyorum,
Aile ,çevre vs. tepki verecek bundan da cekiniyorum
Bir yandan da ciddiye giden bir ilişki var ve benim kafam çok karışti
Keşke hiç evlenmeseydi diyorum:(
Ek olarak şu an farklı ulkelerdeyiz bu da ayrı bir sorun:/

 

daha nasıl ifade edebilirdim bilmiyorum ama. içimden kelime anlamıyla (literally) HİÇBİR şey yapmak gelmiyor. birkaç şey dışında (coinlerde paramı kaybetmiştim aylar önce ama artık onu da takmıyorum aklıma bile gelmiyor açıp bakmak ne oldu diye) öyle büyük bir derdim yok. hatta şu aralar tam istediğim gibi gidiyor her şey. düzenimi, evi barkı oturttum, yarım bıraktığım okula bile afla geri döndüm. işimden memnunum, spor yapacak ve kısmen okula gidecek kadar vaktim oluyor gün içinde.

buna rağmen yazla birlikte yaklaşık 4 aydır sabah kalkıyorum işe gidiyorsam işe gidiyorum, gitmiyorsam genelde erken uyanıyorum 8 gibi, 12ye 1e kadar elimde telefona bakıyorum, oyun ya da finans programları falan da yok, sosyal medya, youtube vs. sonra bir şeyler yiyorum sonra gene telefon, tv arada uyukluyorum, sonra tekrar yemek yiyorum yatıyorum. faydalı bir şey asla yapmıyorum, yeni bir şey izlemek, dışarı çıkmak, etkinliğe katılmak, spora bile gitmeyi bıraktım neredeyse. işe gittiğimde de işimi erkenden bitirmeme rağmen evde sıkıldığım için 6-7de çıkıyorum oyalanıp. Haftasonu son zamanlarda markete bile gitmemeye başladım. işin tuhafı hiçbir şey yapmamama rağmen sıkılmıyorum da, zaman çok hızlı geçtiği için üzülüyorum o kadar.

otuz yaşındayım ilk defa bu kadar boşlukta hissediyorum, üniversitedeyken de çok boş yaşadım gene insan içine çıkmadığım günler olurdu ama derse giderdim bir şey yapardım. şu an dönmek için can attığım okulda aldığım derslere gitmek, makale okumak, spora gitmek hepsi zulüm geliyor. sadece işe gitmekten ve çalışmaktan keyif alıyorum. olan işi bitirmekten fazla çalışmanın hiçbir fayda sağlamadığı ve beklenmediği bir işim olduğu için de çok çalışmamın hiçbir faydası olmuyor ne yazık ki. hatta aylar sonrasını da önceden halletmiş olduğum için sadece o gün gelen şeyleri yapıp gene internette telefonda salak salak dolanıyorum.

bu zamana kadar hep kendimi zorlayarak bir şeyler yaptım, spor yapmak olsun iş bulmak olsun. diğer yandan bakıyorum millet kıçını yırtıp kendini yurtdışına atıyor, yüksek lisans yapıyor, sosyalleşiyor etc. içimde zevk aldığım şeyler için bile bir çaba göstermek gelmiyor. m*asturbasyon ya da s*ks bile yapasım yok. artık psikolojim bozulmaya başladı cumadan beri hiç evden çıkmadım. sadece yarın işe gideceğim için mutluyum o kadar.

durumu belki biraz yazıya dökersem üzerinde düşünürüm bir şekilde eyleme geçerim vs diye de yazdım bunları. nasıl aşıyoruz bu durumu? tatile falan gideyim dedim ama param yok, olanı binancede rehin olduğu ve birkaç yıl dokunmayacağım için. yeni bir şey izleyeyim desem saniyesinde sıkılıyorum, bilgisayar oynamayalı aylar oldu çok istememe rağmen.

 

Merhabalar duyuru ailesi.

Yıllardır kurtulamadığım ve hiç sevmediğim bir olayım var; biriyle "ilk görüşme" öncesindeki süreçte aşırı bir gerginlik hissi çöküyor üstüme. Rutin uyku düzenimi bozacak, iştahımı kaçıracak, nabzımı normalden yükseltecek kadar etkiliyor. Bunun temelinde de "beğenilmeme/reddedilme" türü hayal kırıklığı endişeleri yatıyor. Ben kendim görüşmeye değer bulduğum insanları her açıdan çok beğendiğim için görüşmek istiyorum, işin o tarafı benim açımdan tamam oluyor yani.

Pandemi sağolsun uzun zamandır bu tanışmalarım tamamen de dating app'lere yönelmiş durumda. Biriyle görüştüğümüzde pozitif geri dönüş alış yüzdem gayet yüksek seviyelerde diyebilirim, yani beğenilme ve alaka görme konusunda büyük problemler yaşamayan bir erkeğim. İlişki, takılma vs. azımsanmayacak oranda bunları yaşıyorum. Fakat her yeni insanla yüz yüze ilk görüşme öncesinde aynı sıkıntılı hisler çöküyor, sanki her şey hayatımda ilk kez olacakmış gibi bir hale geliyor.

37 yaşındayım, lisede beni bir kızla tanıştıracaklarında da aynı şey olurdu, o yıllardan beri bu huyumda hiç değişim olmadı :) Mesela yarın yine biriyle görüşeceğiz Bumble'dan, 3 gündür gerim gerim geriliyorum. Bugün iştahım da kaçtı. "Alkol al, rahatlatır" harici bu duygulardan kurtuluş yok mu ya? Var mı benim gibi görüşme öncesi süreçte böyle kasılanlar?

 

Herkese selamlar,
Almanya'da kullandığınız, duyduğunuz, güzel insanlarla tanışmama aracı oldu vs. dediğiniz Date uygulamaları var mıdır? Varsa ve yeşillendirebilirseniz çok sevinirim.
Teşekkürler şimdiden


 

Sevgiliyle romantik bir gün nasıl olmalı? Anı romantik kılan detayları merak ediyorum.

Teşekkürler.


 

Eskiden beri aşık olduğum hatun kişi ile yaklaşık bi 40 gündür falan tekrar konuşmaya başladık. Biraz agrasivitesi yüksek bi kişi. Doktora yapıyor ve proje için başka bir şehire bir haftalığına gitti. Gitmeden önce de bu stresli dönemlerde çok sinirli olduğunu ve kırıcı olabildiğini söyledi. Çok yoğun olacağını ve her şeyi bir hafta sonra döndüğü zaman anlatacağını söyledi. Ben de tamam dedim kolay gelsin. Bir hafta yarın dolacak ve hiçbir şey yazmadık birbirimize aramadık da. Ben aşırının aşırısı meşgul olduğunu söylediği için aramadım. Kendi zaten aramadı. Doktora tezi aralıkta bitiyor. Merak ettiğim doktora tezi olan herkes böyle mi yani yemek yiyecek zaman bulamıyorlar mı? Ya da günde bi 5 dk bi insana nasılsın demek bu kadar mı vakitlerini alıyor ve doktora sürecinde bu kadar gergin oluyorlar?




 

evet. tam olarak böyle tarif edebilirim. sıkışıp kaldım bir ilişkide.

eskiden böyle şeyler duyunca ayrıl ya derdim. ayrıl. nolucak. o kadar kolay değilmiş. seviyorum çünkü hala onu. değer veriyorum. özlüyorum. merak ediyorum. ama aşık mıyım? gelmiyor içimden. eskisi gibi kur yapmak gelmiyor mesela içimden. cıvıl cıvıl sohbetler de etmiyorum artık. öyle. çok enerjik de değilim yanına giderken. ama diyorum ya, bir yanım hala seviyor onu.

bir yanım da işte.. korkuyor. yani yeniden yalnız kalmaktan korkuyor. onun gidişiyle açılacak boşluğun beni yutmasindan korkuyor. onsuz olmayalı çok uzun zaman oldu. tek başıma kalacak olmaktan korkuyorum. ve merak da ediyorum, acaba o özlem dediğim, sevgi dediğim onu o olduğu için mi, yoksa beni yalnızlığa düşüp kafayı yemekten kurtarıyor olduğu için mi?

aslında bilmiyorum da. yalnızlığa düşüp kafayı yiyecek miyim? ne malum. ama ne bileyim. olmadı değil çünkü eskiden. ve onsuz kalmayalı gerçekten öyle uzun zaman oldu ki. yani onsuz hayatımın olduğu kısımlarda ben çocuktum zaten. onunla büyüdüm, büyüdük.

şu sıralar onu da üzüyorum galiba. o hala iyi. neşeli. özlüyor, seviyor, kur yapıyor. belli. ama bende o enerji kalmadı artık. utanıyorum da ama içimde ben de özlüyorum onları. yeni bir ilişkinin heyecanı, birisiyle yeniden öyle cıvıl cıvıl olabilmek.. ama hepsi buraya bağlanmıyor mu diyorum kendime. yani aşk sönüp böyle bir duyguya, bağlılığa dönüşüyordur belki de. nereye kadar flört, yeni insanlar.. bir yerde durulmak lazım diyorum. sonra da diyorum ki daha gençsin. ne durulması.

bir soru yok. iç dökmek istedim. belki başından böyle bir şey geçenler varsa anlatır. yoksa da bir şeyler anlatmak isteyenler anlatsın, konuşalım dertleşelim.