(13)
Ailevi bir problem, yardımlara açığım...
selamlar, bunu burada paylaşmayı bile zor yapıyorum ama başka çarem kalmadı.bir kaç sene önce dedemi kaybettik, anneannemde tek kalamadığı için çocuklarında kalmaya başladı teker teker. 3 çocuğu var, birisine gitmiyor, birisi başka şehirde arada gidiyor ama gelini ile kavgalı, en yakın bize, aramızd
selamlar,
bunu burada paylaşmayı bile zor yapıyorum ama başka çarem kalmadı.
bir kaç sene önce dedemi kaybettik, anneannemde tek kalamadığı için çocuklarında kalmaya başladı teker teker. 3 çocuğu var, birisine gitmiyor, birisi başka şehirde arada gidiyor ama gelini ile kavgalı, en yakın bize, aramızda 4 apartman falan var. sabahları gidip akşamları geliyor bizde kaldığında. sorun şu ki, kendisi çok huysuz, eve girdiği anda negatif enerjisi anlaşılıyor, seninde moralini bozuyor, ve çok şeye karışıyor.
1 hafta önce şehir dışındaki çocuğuna gitmesine rağmen, yine kavga etmiş, yarın yine geliyor, ama ben daha fazla katlanamayacağım, onun yüzünden anneme surat yapıyor evdeki herkes, annemle babam aynı yatakta yatmamaya başladı, bunun sonu da boşanma olacak gibi, ama bunu durdurmam gerekiyor. anneanneme diyoruz, bir yardımcı tutalım evinde kal, yok o beni öldürür diyor, başka bir şey demiyor. akşam olunca eve geleceği saatlerde öyle sıkıyorum ki kendimi sinirlerim çok yıprandı, rüyalarıma falan giriyor onun yarattığı gerginlik, kabus görmüş gibi uyanıyorum.
kısacası artık bir çare bulmalıyım ama yardım istiyorum.
şimdiden sağolun.
0
huzur evine verin kurtulun.
0
anlar mı bilmiyorum ancak, açık açık söyleyin. o eve gelecek diye girdiğiniz ruh halini, onun evde yarattığı kalıcı etkileri tek tek belirtin. işe yarama ihtimali var. yaramazsa da gördüğüm kadarıyla daha kötüye gidemez.
0
psikoloğa götürün. yapın bunu, kendiniz konuşmaya çalışmayın.
0
o yaşta kadını karşına alıp bunları yapma diye konuşulmaz bile. en mantıklısı yardımcı tutmak gibi. bu konuda ikna etmeye çalışın.
0
bu konuda anneannene laf anlatabileceğinizi düşünmüyorum. hani böyle durumlarda en güzeli ayrı bir ev tutup kendisini ayrı eve çıkartmaktır. hani hem sizin evinize karışmaz hem de siz arada bir gidip gönlünü razı edersiniz ama görülen o ki kendisinin ayrı evi olduğu halde yani sizde kalmadığı halde sizi bezdirmiş durumda ve artık huzurunuzu kaçırmaya başlamış. tekrar diyorum anneannene ne derseniz deyin pek bir şeyin değişeceğini sanmıyorum bu noktada size düşen annenizle ve babanızla konuşmanız durumu açıkça ortaya koymanız ve annenannenizden kaynaklanan bu durumu en az huzursuzluk verecek şekilde atlatmanız gerektiğini aile bireylerine hatırlatmanız. bu konuda babandan biraz daha sabırlı olmasını ve annenin yanında olması gerektiğini bu durumun onun içinde kolay olmadığını söylerken, annene de anneannenin davranışlarının evi huzursuz ettiğini bu konuda sence ne yapabiliriz diyerek onun yanında olduğunu söyleyebilir ve oluşan gerginlikler hususunda babana hak vermesi gerektiğini birbirlerini biraz daha anlamaları gerektiğini v.s anlatarak karşılıklı olarak orta yolu bulabilirsin.
0
merhaba,
öncelikle söyleyeyim ki durumunuz gerçekten zor ama dayanmanız lazım. ne yazık kinasıl atlatabileceğinizi bilmiyorum ancak anneannenizin alzaymır olup olmadığını kontrol ettirin. söylediğiniz şeylerin aynısını alzaymır hastası olan bir kaç tanıdığım kişide gördüm-duydum. faydası şu olabilir; alzaymırsa ne yazık ki -bildiğim kadarıyla- anneanneniz için yapılabilecek birşey yok fakat anna-babanızı bir psikoloğa götürebilirsiniz ve onlara dayanma gücü verebilirsiniz. alzaymırla olan ilişkisi şu; doktorlar bunun çözümü olmadığını yaşayacakları süreçleri, nelerle karşılaşacaklarını anlatacaktır ve bu şekilde hazırlıklı-dayanıklı olmalarını sağlayabilirler.
0
o yasta bir insanin solediklerini dikkate aldiginiz icin bence sizlerde sorun. yaslaninca cogu insanda huysuzluk olur. yaptiklari, soyledikleri seyler cocuksulasir. dediklerini,yaptiklarini alttan almamak tabiki sorunlar yaratacaktir.
yapmaniz gereken ona evinizde rahat bir ortam hazirlayip huzurlu olmasini saglamak. bu onun kendisini guvende hissetmesini ve huysuzluklarini azaltacaktir. gerekirse yine kendi evinizde bi yardimci tutabilirsiniz ancak yaslilar yanliz kaldiklarinda surekli ölümü dusunurler ve cocuklari disindaki insanlara guvenmek istemezler bu yuzden kendi evinde birini tutalim kalsin demeyin.
sizin suan babaniza kizgin olmaniz gerekirdi ona degil!
0
derhal psikiyatrist, acik, net!
bunu söylemem dogru degil belki ama, en azindan dayar xanax lari, pamuk gibi yapar teyzeyi...
hep böyle miydi, yoksa dede vefatindan sonra mi böyle oldu?
0
the man who hears deepest inquisitions
(
12.02.11)
durumu ona açık ve net bir şekilde anlatın.
olmadı psikiyatrist.
olmadı artık huzur evi sizin için son çare gibi.
aileni mutsuz edecekse bir şeye yaramaz her ihtimali düşün ona göre hareket et.
bizim anneannenin 4 oğlu var annem tek kızı ve anneannem her daim bizde kalır
kışın falan gelir 4 ay kalır gider
zerre huzursuzluk vermez ama.
işiniz zor hocam.
0
babam çok anlayışlı bu konuda onun yarattığı hiç bir olay olmadı ama ister istemez insanın canına tak ediyor.
psikolog olayını denedik, ilaç fln verdi ama o sıra yine bizde kaldı, hem ilaç aldığı zamanlarda yolda yürürken dengesini fln kaybetmiş sonra kestiler ilacı.
alzheimer yok, benden daha iyi bir hafızaya sahip olduğuna eminim.
hep huysuzdu, gençkende böyleymiş, akrabalardan birisi söylemişti.
unutkanlığı asla yok, kafa çok iyi.
sağolun psikiyatrist olayını yeniden gündeme getireceğim.
0
psikolog ilac veremez, verirse de böyle olur iste, dengesini de kaybeder hersey olur!
isin ehli bir psikiyatrist en iyisidir her zaman...
0
the man who hears deepest inquisitions
(
12.02.11)
damdan düşenin halinden damdan düşen anlar derler ya anlattıklarında kendimi gördüm. neredeyse aynı durumdayım. anneannem iki aydır gece gündüz bizde kalıyordu. üstelik kulakları da iyi duymuyo ve söylenilen hiç bir şeyi anlayamadığı gibi yorumlayabileceği en kötü şekliyle yorumluyo. allahtan bir haftadır dayımda, normale döndük. ben buna bir çare bulamadım, görüşmediği diğer çocuğuyla görüşseydi en azından arada sırada rahat ederdiniz. hiç mi yolu yok barışmasının, onlarda kalmasının?
0
Selam;
Öncelikle şunu söyleyim aile büyüklerine karşı kayıtsız şartsız saygıdan yana değilim ancak söz konusu durumda tutunacağı tek dal siz olmuşsunuz. Olası bir kalp kırıklığında teyzenin düşeceği anksiyeteyi tahmin edemiyorum. Bu açıdan daha yapıcı bir şekilde çözüm bulma taraftarıyım. Huysuz yaşlı bir ihtiyar olabilir [gelinleriyle olan durumundan hareketle bu çıkarımı yapıyorum], huzur bozabilir [gene siz söylemişsiniz] fakat söz konusu durumun çözümü evden göndermek vesair değil de ilaç, farklı uğraşlar gibi bir yolla olmalı.
Lisedeyken huzurevi ziyaretlerine gitmiştim. Orada hangi yaşlıyla muhabbet etsek hepsi hayırsız evlat ve gelinlerinden bahsediyordu. Bazıları torunlarının bile doldurulduğunu söylüyordu. Sanırım her şey böyle başlıyormuş. Şunu söylememde fayda var;
Durumu tahmin edebiliyorum. dedelerim ben daha ilkokuldayken vefat etti. Anneannem de babaaannem de yıllardır dul. Ne kadar alıngan davrandıklarını, ne kadar duygusal olduklarını tahmin ediyorum. Gördüm. Bİzimkiler de boşanıyorlardı az kalsın. Ki bunda benim annem sizin babanız kadar anlayışlı değildi galiba.[hep bu gelinler...]
Fakat çözüm yollamak değil. İlaç tedavisinde ısrar+ bakıcı tutulmasından yanayım önce ilaç tedavisi lazım galiba. Paranoyası var sanırım [''öldürür beni'']. Sonrasında iyice konuşup kırmadan, çocuklu bir bakıcı tutulmasını tavsiye ederim. Çünkü bu insanların şu yaşta yapacağı hiçbir şey yok. Çalış desen çalışamaz,yat desen yatamaz huysuzdur. Çocuğa bakarsa vakit harcar bu sayede etrafa sarmaz.
O bakıcısının çocuğuna baksın. bakıcısı da ona baksın. [bir arkadaşımın çözümü bu bu arada]
0