öncelikle merhabalar,http://www.eksiduyuru.com/duyuru/560052/fazil-husnu-diyor-ki-ne-diyor-fazil-husnumevzu uzun, daha önce yazmıştım. arkadaşların verdiği taktikleri uyguladım ve geri çekildim bir süre. aynı şirkette çalışıyoruz, çok soğuk davrandım. sadece o bir şey sorduğunda cevapladım vs.daha s
öncelikle merhabalar,
www.eksiduyuru.commevzu uzun, daha önce yazmıştım. arkadaşların verdiği taktikleri uyguladım ve geri çekildim bir süre. aynı şirkette çalışıyoruz, çok soğuk davrandım. sadece o bir şey sorduğunda cevapladım vs.
daha sonra 3 hafta kadar önce, ilk mesajı o attı. neden hala sigara içiyorsun, facebookunda içkili fotoğraflar gördüm. bırakacaktın, söz vermiştin tarzı şeyler. bir de arkadaşından kıskanmış beni. neden durmadan duvarına bir şeyler yazıyor. sen git sevda sözlerini ona anlat falan tarzı konuşmalar geçti.
ve tekrar konuşmaya başladık, görünce gülümsemeye ve birbirimizin gözlerine bakmaya başladık. yavaş yavaş eski hale döndük ve daha fazlası belki. öğle yemeğine beraber çıkıyorduk, akşam işten beraber çıkıyorduk vs.
geçen perşembeye kadar her şey normaldi, hatta şunu söylüyordu: biz sevgiliden daha öte olacağız belki. daha önce olmadığı kadar yakındı bana, ilk defa beni çok yakışıklı bulduğunu falan söyledi.
birden ne olduysa; yine cevap vermemeler, ters ters konuşmalar vs. sonra en son derdin nedir diye sordum. tekrar aynı şeyler, daha önce 5 kere duydum amk bu lafları; bazı nedenler aşk için yeterli değilmiş. o böyle alışmış hep, hayatına yeni birisini alamıyormuş. kardeşi ve annesine karşı sorumlulukları varmış. o yüzden benim üzülmemi istemiyormuş bla bla bla.
ben de tamam, haklısın. rahat bırakacağım seni dedim. ve başka bir şey söylemedim. en son mesajı 2 gün önce, bu mesaj üzerine kızma neden kızıyorsun. lafa bak a.q tamam haklısın deyince kızma oluyoruz.
neyse, bu konuşmadan sonraki gözlemim çok kötü bir durumda olduğu. 2 gündür makyaj yapmıyor, gözleri şiş geliyor işe. çok bakımsız gözüküyor. ulan diyorum acaba pms dönemine denk geldi de yine bu yüzden mi zırvalamaya başladı.
dün mesela yüz yüze geldiğimizde bakmıyor bana yere bakıyor geçerken, akşam üzeri çıkarken de ben görünce gülümsedim hafiften,(ki ben gülümseyince o da güler hep) tutuyor kendini gülmemek için, sanki zorla engelliyor.
şimdi sevgili dostlarım, bunca ay beni uğraştıran bir insan için tekrar ve tekrar mücadele etmeli mi?
yoksa her gün yüz yüze olacağımı bile bile acının insana kattığı değeri tecrübe mi etmeli.
çok zor bir durum benim için ama yapacak başka bir şey kalmadı galiba.
sevgiler.