özel bir hastalığı varsa anlayışla karşılıyorum. ancak hareket kolaylığı nedeniyle pek yakın arkadaş olamam sanıyorum. sonuçta arkadaşlarımla çok sık yürürüz, hadi dendiğinde kalkıp gideriz. obezler ağır oluyor, erken yoruluyor. mesela koltuk değnekli arkadaşım var. hiç hareket sorunu yaşamadım. zaten bir yerde ben yürümek istemiyorum o zorlanmasın diye. ancak sırf kilolu olduğu için arkadaşımın planlarıma olumsuz etki etmesini istemem.
kilolu akrabalarım var. yemek masası kurarken ağzına attıkları, benim yemek masasında yediklerimden fazla. yemekten sonra masayı kaldırıp, tatlıyı, tatlıyı alel acele bitirip meyveyi koydular. işin ilginci şu: meyveyi alıp yerken sanki akşam yemeği yerine yiyormuş gibi iştahlıydılar. bu esnada benimle dalga geçtiler üstelik. meyve yemeyi sevmiyor muyum, iki kaşık yemekle kalkmışım masadan, gibi... evet, her kilolu böyle dalga geçmeyebilir, ama bu zihniyet kötü.
yağlanma, fazla kilo sahibi olma, bunlar güzel şeyler değil. kimsenin kendine yakıştırdığını düşünmüyorum. bilinçli olarak 34 bedene düşen arkadaşlarımla da çok samimi olamıyorum, görüntüyü bu kadar önemsedikleri için. 34 beden olunca mutlu oluyorlar, şaka gibi. ama vücutlarının ideal kilosu 38. bu da ayrı bir eziyet. aynı şekilde, 38 olan beden ölçülerini 4-5 beden büyütmek, yememeyi başaramamak iyi şeyler değil. bu tarz şeylerin insanın karakterine de yansıdığı düşünülür ve uzak durulur kanımca.
ayrıca, fiziksel olarak da o kişiyle yanyana durmak, sarılmak sıkıntılı olabilir.
0