"hastanın tedaviyi ret hakkı" diye bir şey var. ucu ölüm bile olsa, tedaviyi ret ettiğimi açıklarsam, ölür giderim. kimse de bana dokunamaz. niçin?
çünkü,
benim bedenim, benim kararımötenazi'yi bir insanlık suçu olarak göstermek komik, uygulanan yerler var. akli melekeleri yerinde bir insanın yaşamayı istememe hakkı mevcuttur. algısı ve bilinci açık, vücudu tamamıyla felçli bir insanın devam etmek istemem hakkına ancak saygı gösterilebilir. aynı duruma gelmedikçe, ne şartta o kararın verildiği anlaşılamaz. şu var ki, sıkça akli dengesini yitirmiş insanların intihara kalkışmaları ile bahsettiğim durumu karıştırmak kasten çamura yatmak demektir. başka bir kişinin bedeni üzerinde en ufak bir hak iddiası, kölelik sisteminin temelini oluşturur. tabii ki, kişinin bedeni, kişinin kararıdır. kısası, benim için konu ötenazi de olsa, kişi akli melekeleri yerindeyken karar vermişse, evet onun bedeni ve onun kararıdır.