2001 krizinden sosyolojik farklılıklarımız var
o zamanlar mesela büyükşehirlerde yaşayan aileler hala köylerinden unu, bulguru, yağı, tarhanayı vs. getirebiliyordu. Cep telefonu yoktu, bilgisayar yoktu, internet yoktu, dijitürk (veya cine5 diyelim) yoktu yani milyon türlü masraf yoktu (anne babası çalışan, 1 bilemedin 2 kardeş olan, apartman çocuklarında vardı belki ama bu çocuklar toplumun %5-10'u filandı). Karnın doydu mu Allah'a şükrediyordun sadece bayramdan bayrama o da sadece çocuklara o da, çocuk çoksa belki hepsine de değil, kıyafet alınıyordu... Eğitim için de yaşasın burslar :) okumuyorsa meslek lisesine hatta sanayiye gidiyordu, Kütahyada işletme, Ağrıda uluslararası ilişkiler okumaya değil, kızsa evleniyordu. En başta kendi ailem ve etrafımızdaki benzer onlarca aile için durum buydu. Ki biz memur ailesiyiz- krizden her zaman en başta özel sektör etkilenir, memur alım gücü kaybına uğrar ama çökmez ki AKP zaten imam-öğretmen-asker-polis hariç memura doğru düzgün bir zam yapmadı hep alt gruptaki memurları zamladı üsttekileri 100 lirayla filan geçiştirdi bu da ayrı bir konu.. Şimdiye bakalım o apartman çocuklarının kendileri anne baba oldu. Onlarla aynı sosyolojik yapıdan gelmeyen bir aile olmamıza rağmen bizde: ben ayrı evde yaşıyorum, ailem kendi evinde, çalışan kardeşlerim var kendi evlerinde (4 eviz yani) köyden 4 yumurta gelmez çünkü onlar da marketten alıyor artık:) Hayvansal ve zirai üretim neredeyse bitti. Gıda fiyatları korkunç oldu. Biz krizde köye dönmemiştik, kamu lojmanlarından kimse de dönmemişti ama, mesela istanbulda ayakkabı vs. imalat atölyesinde çalışıp, işsiz kalıp veya yetiştiremeyip köye dönen çiftler oldu. Şimdi dönse köyde de aç kalır. Ne yapacaklar?
En çok etkilenen özel sektör demiştim, mesela arkadaşımın babası pimapenciydi, kur filan uçunca, köklü bir işletme de olmayınca adam battı. Ne yaptılar; gidip anneannesinin evine taşındılar. Anne-babası zaten sorunluydu, boşandı. Annesi, 2 çocuklu bir kadındı, ev hanımıydı ama iş buldu. 2 çocuk çok çok iyi okullarda okudu. Şimdi sıkıntı: aynı zamanda işsizlik çok yüksek, ev hanımı 35 -40 yaşında bir kadın şimdi iş bulabilir mi acaba? üstüne çocuk yetiştireceksen eğitim berbat. Dahası insanlar anne-babasının evine, 2 çocuğuyla dönebilir mi mesela? Bilemiyorum. Şimdiki gençler tahammülsüz, beklentiler/alışkanlıklar farklı çünkü intagramda fotograflar boy boy filan. Üstüne emeklilik yaşı olmuş 65. Yani anneanne çocuk baksın, anne çalışsın durumu artık yok olmak üzere. Zira daha anneanneler çalışıyor. (hadi şu anda o kadar değil de yakında herkesin anneannesi çalışıyor olacak). Bu insanlar ne yapacak?
Emlak piyasasını çok bilemiyorum. Çünkü 99da deprem oldu. Emlakın kalbi İstanbul, çok düştü sonra çok arttı...Şimdi kentsel dönüşüm nanesi var. O kadar çok parametre var ki. Eski Türkiye olsa ben şunu derim: Türk insanı ruhunu satar, evini satmaz! 95te olsun 2001de olsun bizim için "icra" denildi mi yutkunamazdık, şeytan çarpsa daha iyi bir şeydi. Ama dediğim gibi insanlar çok değişti. Kredi çekip tatile filan gitmek ütopik bir şeyken normal oldu. Herhalde bu tiplere evlerine icra gelmesi öyle aman aman dert edilecek bir şey olmayacak. Acayip şeyler görebiliriz.
0