Aranızda hiç "Evden çıkamayacak kadar ağır depresyondaydım, doktora gittim falanca ilacı yazdı, 1 ayda toparladı tekrar günlük hayatıma döndüm" diyen var mı? varsa hangi ilaçla hayata döndünüz?

+ prozac kadınlarda saç döküyor mu biliyor musunuz?

daha 3 ay önce başka sebepten değiştirmiştim. Şimdi tekrar değiştirmem gerekiyor. Kesin değiştiricem yani. Napıyo bu mal imajı uyandırmamak için eşe dosta mantıklı bir gerekçe bulabilir miyiz?

bir arkadaşlığım var. pasif diyorum çünkü aktif olarak konuşmuyoruz. yaşadığımız şehirler arasındaki mesafe çok fazla. kendisi ilaç mümessili, iç anadolu bölgesi'ne bakıyor. o yüzden sürekli seyahat halinde. işi de yoğun olduğu için bana eskisi kadar ilgi gösteremiyor. hak da veriyorum aslında sürekli otelde falan kalıyordu.

neredeyse yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi eskiden. şimdi cuma mesajı bile atmıyor. anca bayramda seyranda aklına geliyorum onda da altına isim soyisim yazmalı şablon mesaj atıp geçiyor. cumhuriyet bayramında onu bile atmadı gerçi. ikimiz de yoğun çalıştığımız için ziyarete de gidemiyoruz karşılıklı.

neredeyse tüm ilklerimi kendisiyle yaşadım. lisede tanışıp üniversiteyi birlikte okuduk. yedi sene ev arkadaşlığı yaptık. sevincimizde üzüntümüzde aklınıza gelecek her duygu ve davranışta ortaktık diyebilirim. bana çok yakın geliyordu etle tırnak gibi hissediyordum. aşık olduğum kadınlara bile böyle bir yakınlık hissetmedim hayatım boyunca.

çok üzülüyorum bu duruma. sizin de böyle aranıza mesafe girdiği için eski tadı kalmayan arkadaşlıklarınız var mı? ne yapılır bu durumda? bu bir ürün değil ki gidip muadilini alalım. muadil deyince bile arkadaşım geliyor aklıma çıkartamıyorum adamı içimden resmen.

kendime yeni arkadaşlıklar mı kurmaya çalışsam? aynı heyecanları başkalarıyla mı yaşamaya çalışsam? yerini tutar mı? çivi çiviyi söker mi? ne yapacağımı bilemiyorum.

Burada kimi zaman gerçek değil denildi, kimi zaman yok ya gerçek değildir. Düştüğüm durum o kadar iğrençti ki gerçek olmamasını tüm kalbimle dilerdim. Ne yetiştiriliş şeklime ne de şahsıma hiçbir şekilde yakışmayan iğrenç bir bataklığa düştüm ve 1 saat önce kaçınılmaz son gerçekleşti, akşam attığım mesajlara korkunç bir cevapla cevabımı aldım. Bu tarz bir şey yaşamış olanlar bilirler battıkça batarsın, o umut hiç bitmez, gururunuz saygınlığınız yerin dibine girer, kendinizi bile tanıyamazsınız. Artık gelen o korkunç mesajdan sonra sürünerek yalvarsa dahi ben kabul etmem. Ya aileni öldürücez ya bu adamla olacaksın deseler birincisini seçerim.

Bu süreçte sıkıntımı paylaşabildiğim tek yer burasıydı, en acımasız dalga geçişler bile gülümsetiyordu çünkü canımı yakan asıl sorun çok daha büyüktü. İnanan inanmayan herkese bu süreçte yorumlarıyla yanımda oldukları için teşekkürler.

Kamu spotu olarak şunu söyleyebilirim, lütfen kimseye aşık taklidi yapmayın. Sonra karşıjızdakini aksine inandırmak çok zor oluyor.

yakinlar ama. arki degil kannnnkiler. basbasa sarap evinde sarap icmek mesela, eve gidip dizi izlemek falan. bu olunca illa flortlesmektir bu diye damgalar misiniz? yoksa iki yakin arkadas bunlari yapabilir, karsi taraf birbirinin "arkadas" sinyallerinden emin oldukca sorun yoktur mu?(buna ben kisiye gore arkadasliktan emin iseler sorun yoktur diyorum)

flortunuz bunlari yapsa rahatsiz edici mi?

sb

Hayattaki hedeflerimizi başkalarına söylemeli miyiz yoksa gizlemeli miyiz ? Hangisi ve neden?

Böyle bir ayar var mı?

Mesela story paylaşınca görmesini istemediğin kişileri seçebiliyorsun.

Bu ayar fotoğraf, gönderi vs paylaşırken de var mı?

İnstagramimda iş arkadaşlarım ekli. Çok laubali ve mıç mıç bir ortamda çalışıyorum. İş yerinde saçma sapan yorumlara falan maruz kalıyorum. Bıktım artık. 3-5 kişiyi seçip paylaştığım hiçbir şeyi görmesinler istiyorum.

Nasıl yapabilirim?

Not: tikler yarın..

SoMe sansür yasası madde 29'un iptali için aym'ye yapılan başvuruda böyle bir açıklama yapılmış. Ne anlamalıyız, iyi bişi mi bu?
t24.com.tr

sosyal medyadan tanıştık, bir aydır saatlerce görüntülü bir şekilde konuşuyoruz. ben erkek kişisiyim, kendisi çok iyi bir kariyeri olan, moskovada yalnız yaşayan bir kadın. mühendisim ve maddi durumum ona kıyasla hiç iyi değil. ne ev ne araba, yaş 30, kendisinin 33.

ben bugün bildiğin aşık olduğumu hissettim. uzun zamandır böyle içten güldüğümü hatırlamıyorum. telefonda görmek, hayatını, kültürünü tanıtması, sokakta yürürken bana geçtiği yerleri göstermesi, beraber şarkılar dinlemek, doğu avrupa sineması izlememiz, kendi kültürümüzü tanıtmak, birbirmize kendi dillerimizi öğretmemiz, sevecenliği. yirmili yaşlarıma geri döndüm, resmen uzak mesafe ilişkisi yaşıyorum. o da benden hoşlandığını açıkça belli ediyor. bilmiyorum fakat hayatı ve kendisi hakkında çok açık. güveniyorum ona. ara sıra tatlı atışmalar, sataşmalar, sevimli kıskançlıklar. bilemiyorum rüyada gibiyim son bir aydır.

fakat bir yandan da gerçek dünyaya dönersek, ayda 12k kazanan, aile evinde yaşayan loserın biriyim. ona tüm durumu içtenlikle anlattım, anlayışla karşıladı. fakat durumlar canımı çok sıkıyor. kendimi eksik hissediyorum. ona buraya gel diyemem, benim de oraya gitmem nasıl olur bilmiyorum. yanına gittiğimde, eksiklik hisseder miyim hiç bilmiyorum. kabul etse oraya yerleşmeye kalksam, hadi yuva kuralım desem, iş bulmak vesaire nasıl olur hiç ama hiç bilmiyorum.

realist olmak gerekirse, el yüz düzgünlüğü bakımından iyi durumdayım fakat konum olarak dengi olduğumu düşünmüyorum ve bazen savaş vesaire belki kafasını dağıtmak için mi benimle konuşuyor diye düşünmeden edemiyorum. ben son iki-üç eski sevgilim de dahil olmak üzere, son iki senedir böyle iyi, böyle yoğun kimseyle anlaşamadım. bulmuşken devam etmek mi gerekir yoksa bu masaldan yol yakınken vazgeçmek mi gerekiyor bilmiyorum. içimi dökmek istedim, teşekkür ederim.

Eski kız arkadaşımla tekrar barıştık. Eski derken baya bi eski. 3 aydır flört durumları yaşıyoruz. Kız doktora yapıyor ve 20 gün önce İzmir’e gitti okul projesi için ve ima ederek yola çıkmadan önce her şeyi bir hafta sonra anlatırım dedi. Ben de bir hafta boyunca yazmadım. Kendi de yazmadı. Bir hafta sonra İzmir’de kaza yaptığını işlerini halledip döndüğünü söyledi ve konuşmaya devam ettik. Hala da konuşuyoruz. İzmir’de kaza yaptığı arabayı ordan bi arkadaşının üzerine kiralamışlar ve arkadaşı da erkek. Ona da bir şey demedim. Kızın 15 gün sonra doğum günü var ve bana iki gün önce doğumgününden bir gün önce ve doğumgününde arkadaşları ile plan yaptığını söyledi. Ben de doğumgününü arkadaşlarınla mı kutlayacaksın dedim. Sen nerden biliyorsun benim doğum günümü dedi. Biz bunla 10 yıl ayrı kaldık ve her doğum gününü ilk ben kutladım. Başkasıyla çıkarken bile :( Neyse kendisi de aaa evet hep ilk sen kutluyorsun ilk dedi. Sonra konuyu kapattı. Ben de bugün okul veya lojman adresini istedim. Neden istediğimi sorunca arkadaşlarıyla plan yaptığını ve benim bulunduğu şehre gitmek istediğimi ama başkasıyla plan yaptığı için gelemeyeceğimi söyledim. Adresi de ufak bi kargo için istediğimi söyledim. Aradı ve ben adresinde olmayabilirim, alamayabilirim dedi. En önemlisi de zahmet etme dedi.
Şimdi sizlere soruyorum eeeey kadınlar ve erkekler. Bu durum beni çok yoruyor ve üzülüyorum. Böyle bi insanla ne yapılabilir. Bir de ciddi evlilik falan düşünüyorum.

öncelikle bu arkadaşın içimi sert mi? biz daha çok içimi kolay olsun istiyoruz. Tekila+portakal likörü ile sert bir karışım olmuyor mu? daha böyle içimi ve kafası güzel olan kokteyl öneriniz varsa da alırım, teşekkür ederim.

Merhabalar. Bir süredir sevgilimi arzulamama gibi bir durumum gelişmiş durumda. Onu seviyorum, fiziksel anlamda da çok beğendiğim, çok hoşuma giden bir kadın.. Ama bunlara rağmen bu son dönemlerde kendisine dair çok isteksizim. Bu isteksizlik de sertleşme sorunları yaşatıyor bana.

Böyle bir durum baş gösterdiğinde ne yapmalı peki? Konuşarak belli bir süre (x gün/x hafta) malum aksiyonlara ara mı vermeli? Ne önerirsiniz?

Övecek bir şey bulamayıp mı övdü bu kadın şimdi? Ekstra bacaklarım da güzelmiş. Anlamsız bir övgü değil mi erkek için?

Size karşı kötülük yapan birini Allah'a mı havale ediyorsunuz (ya da evrene, ya da karma'ya) yoksa intikamınızı kendiniz mi alıyorsunuz.

Bir olay anlatayım etkisi bende çok büyük oldu. Eskiden çalıştığım bir iş yerinde, güvendiğim sırlarımı anlattığım biri vardı. Onun insanlara yayması yüzünden işyerindeki herkese bir kız mevzusundan dolayı rezil oldum. O güvendiğim kişiye karşı hiçbir şey yapmadım, hiçbir şey demedim o da bir şey demedi. 1-2 sene kadar sonra onu zor bir durumdan kurtardım, eğer bir şey yapmasaydım hayatı kararacaktı, sıkıntılı tehlikeli biri vardı onu tercih edecekken benim sayemde öteki yolu başka birini tercih etti.

Sonra ben işten ayrıldım ve aradan biraz zaman geçti öğrendim ki o seçtiği tarafta aynı benim rezil olmam gibi tıpatıp bir olay yaşamış rezil rüsva olmuş, aylarca evden çıkmamış. Duyunca şok oldum. Ve bu olaydan sonra ilahi adalete inanmaya başladım.

Diyelim ki biri ile ikinci defa buluşacaksınız dışarıda ve siz hatun kişisiniz. Davet eden erkek ve iş yerinden. Fakat işyeri büyük ve lokasyonlarınız farklı. Yani yüzyüze görüsme olmuyor, mesajlasma dısında.

22.30 sularında çıktınız evden. Gece de 4.00 gibi döndünüz.

Sizce bu saatler randevu için tuhaf mı, normal mi?

Kendi yorumumu katmadan soruyorum. Er kişi karşı cins için farklı şeyler düşünür mü? Siz olsanız düşünür müydünüz? Ya da kızın yerinde olsanız bu saat aralığında siz de kalır mıydınız sohbet, muhabbete?

Dipnot. Normalde hatun kişi olarak eve en geç 02.00 'de falan gelmişsinizdir, onda da bilindik insanlarla berabersinizdir.

hangi durumlarda zorunludur?

Yan yanayken sürekli muhabbeti o açmaya çalışıyor bazen bunalıp yanından kaçıyorum o derece darlıyor. Sanalda ise tam tersi mesajlarıma ya da story yanıtlarıma o mesafeli cevap veriyor/görüldü atıyor. Var mıdır bunun bir sebebi yoksa seninle mi uğraşıcağım diyip iletişim kesilmeli miyim?

Diyelim ki yüksek faizli bir kredim var ben daha düşük faiz ile kredi veren başka bankaya gidip bu borcumu siz kapatın sizden kredi çekeyim diyebiliyor muyum?

Bir ege kasabasında tanıştık evlendik. Fakat burada evlilikti, ev işleriydi taşınmaydı kiracı sorunlarıydı adliyeydi derken çalıştığı yer bize ne senin özel hayatından bu kadar sık boş bırakamazsın yerini hastalar da şikayetçi diyerek 2,5 sene çalıştığı yerde işine son verdiler. Tazminat ve alacakları vardı hepsini hazırlamışlar hemen baya hazırlıklılardı. Devlet atamasına başvurdu farklı bir yer çıksa da eş durumundan çağırırım dedim ama çıkmadı.

Tekrar burada hekimlik yap diyorum, burada 50-100 birim kazanıyordum başka yerler 20 birim teklif ediyor o yüzden başkasının yanında çalışmak istemiyorum diyor. Zaten buraya da bayılmıyorum iş için geldim diyor. (Aksine ben bayılarak gelmiştim annemlerle yazlık alıp fark buradan başlıyor)

Kendi yerini aç burada diyorum, çevrem yok diyor ve burada yabancı hasta potansiyeli yüksek, dilim o kadar yeterli değil diyor.

İzmir - İstanbul gidelim yine 50-100 birim arası veren bir yer bulursun diyorum, oralara taşınınca yaşam masraflarımız artacak + tamam iyi kazanacağım ama yine çok yoğun ve stres altında geçecek, hem başkası yanında çalışırken kendi hasta potansiyelimi kazanmamıza, kendi adımızın duyulmasına izin vermiyorlar o yüzden eninde sonunda ben zaten kendi yerimi açacaktım en azından aynı eforu sırf kendim için harcarım diyor.

Ben de hak veriyor ve destekliyorum ancak tutturdu memlekete gidelim diye. Orada ailesi ve çevresi varmış.

İyi güzel de gidelim dediği yer Antep. Yemeklerini sevsem de doğuda yaşamak istemiyorum. Burada müstakil çok uyguna bir yer bulduk. Şehir sakin, temiz, ev güzel. Ben mutluydum burada orada ne yapacağım büyük ihtimalle aynı kiraya 1+0 bir yerde yaşayacağız. Daha güzel bir yere çıkın madem geliriniz var diyeceksiniz, ikimizin de kredi borcu + kendi yer açınca zaten masrafları olacak ve bir süre ekside ilerleyeceğiz büyük ihtimalle.

İdareten burada çalış borçların bitsin diyorum, zaman alehime işliyor diyor.

Antepte işler yoluna girerse çok kazanırmış, istediğimiz zaman istediğimiz yere tatile gider, yurt dışına vs. de çıkabilirmişiz.

Ama burada zaten çok kazanıyordu da ne oluyordu diyorum içimden.. Tamam evini aldı arabasını aldı da memur gibi yaşıyorduk yani..

İleride çok kazandığında yine başka bir yatırıma aktaracak, işine aktaracak. Para ve çalışma hırsı olanlar genelde parayı pek yemezler gibi geliyor her zaman bir mal alırlar veya mevcut işi büyütürler.

Bu koşuşturma içerisinde neye vakit bulacağız da ne yapacağız bilmiyorum.

Genelde benim maaş borçlar ve temel ihtiyaçlara gidiyor zaten. Şimdi onlar da artacak şehir değiştirince. Kendisi yatırımlarını yapıyor iyi güzel yapsın da benim yatırım yapacak param kalmıyor ki. Burada ben hesaplamıştım, ocaktan sonra yatırımlık bütçem kalacaktı. Ama gittik diyelim yarın öbür gün ayrılık girse bir şey olsa kendisi güçlenmiş halde devam edecek onun için hava hoş. Benim elimde ne var bu koşuşturmacadan ötürü? Koca bir sıfır.

Başından dedim ben evlilik için hazır değilim önce kendi işimde uzmanlaşıp kendi evimi falan almam lazım ondan sonra güçlü hissederim diye. Benim bir beklentim yok ki ne diye bekleyelim amaç birlikte hayatı geçirmek dedi.. giriştik evliliğe. Ki güzelde gidiyordu gayet şu çıkarılma olayını yaşamasaydık.

Hem orada işleri büyütürse buradan da yer açarmış ama orada 5 senemiz giderse çocuk da olur, annem burada o baksın dersin ömür billah çıkamayız buradan dedim. Ben çocuk mu istiyorum sanki ne zaman çocuk lafı geçti diyor. E yaş geldi 30a, 40'ında mı yapıcaz çocuk diyorum. Belki de hiç yapmayız diyor. Bişey diyemedim valla nötrüm ben çocuk konusunda. Hazır hissetmiyorum çünkü ben de henüz.

Ayrıca Antep'e o da bayılmıyormuş o yüzden çıkmış oradan ama sonra değiştirdi lafını para için her yere gidiyordum mecburen diyor. Antep de işte çevrem orada kardeşlerim orada ailem orada vs. diye dönmek istiyorum diyor.

İyi güzel de bu hikayede benim ne suçum var :| sanki yurt dışına gitmemiz gerekiyor desem veya o dese hadi gidip bir kaç sene eziyet çekelim denir değişiklik kabul edilebilir de Antep nedir yani kaldım öyle.

Kaldi ki dediğim gibi burada mutluydum, orada işler yoluna girenede kadar 1-2 sene daha kötü şartlarda idare etmemiz gerekece. Sonra işler büyüdü diyelim. Nerede büyüdüğüne bakıyorum, yine doğudayız. Asabım bozuluyor. Yoksa ben karşı değilim büyümesine falan destek olurum her anlamda ama şu doğuya göç konusunda pek motive değilim.

6 Aydır süren bi ilişkim var. Neredeyse tüm bu zamandır beraber benim evimde yaşıyorduk sonra o şehir değiştirmek zorunda kaldı(haziranda dönecek). Ailelerle tanıştık herşey çok iyiydi vs derken Konu evlilik noktasına geldi. İkimiz de bunu istediğimizi söyledik o “ ben aradığım kadını buldum eminim bundan sensin, bazen karım olduğunu düşünüyorum çok mutlu oluyorum” falan dedi. bi gün yüzük ölçümü sordu. “Şimdi önünde diz çökmeyeceğim asıl almak istediğim yüzüğü değil ama bağlılığımı göstermek için başka bir yüzük alcam evlilik provası gibi düşün dedi” dedi. Ben de “teşekkürler ince düşünmüşsün ama ben zaten yüzük kullanmıyorum, hem evliliğin provası olmaz ki olacaksa bi yüzük olur” dedim. Çocuk muyuz çünkü yani. Ben 31 o 28. İki taraf da işinde gücünde insanlarız. Neyse sonra o da bana hak verdi “tamam ben bu yüzük işini en kısa zamanda çözcem” falan dedi. Konu kapandı.

Neyse şimdi tekrar haziranda yanına gelcem beraber yaşıycaz falan diyor. E hani evlenecektik şimdi neden tekrar “beraber yaşayacağız” olduk??

-kezban mode on-
Onu çok seviyorum, beraber yaşamaktan fazlasını istediğimizi ve bunu hakkettiğimizi sanıyordum. Onun da böyle düşündüğünü sanıyordum. Bu ne şimdi? Sizce trolleniyor muyum?
-kezban mode off-

Teşekkürler

tabi aldatmanın sınırları her ilişkiye ve ilişkinin tipine göre değişir ama işte ben sizin görüşünüzü merak ettim.

Yeni görüstügüm kiz 4. bulusmamizda "Eski erkek arkadasim evlilik teklif etmisti ama kabul etmedim." dedi. Sonra ne oldu diye sorunca, "Bir süre daha devam ettik, toksik bir iliskiye dönüstü ve sonra kötü sekilde ayrildik." tarzi bir seyler söyledi. Hic beklemiyordum böyle bir sey anlatmasini, biraz hassas bir mevzu gibi gördündü, daha cok soru sormaya cekindim. Simdi oturup tekrar o konuyu acmak da istemiyorum. Biraz saskinim, cevremde hic normal iliskisi devam ederken evlilik teklifi alip bunu reddetmis bir kadin, ya da teklifi reddedilen bir erkek tanimadigim icin sanirim biraz anlamakta güclük cekiyorum. Anladigim kadariyla bu olay cok uzak olmayan bir gecmiste, iki taraf da 30'lu yaslardayken yasanmis. Eski iliskiler konusunu hic kafaya takan bir insan degilim, cok da merak etmem, konuyu da kendi acti zaten. Fakat yine de agzimin tadi kacti gibi hissediyorum, haksiz miyim?

İş ortamında ya da sosyal hayatta herhangi bir tartışma anında mutlak surette ne olursa olsun sakin kalabilmeyi becerebilmek istiyorum. Büyük oranda sesimi yukseltmemeyi ya da kendimi kaybetmemeyi başarıyorum ancak farkediyorum ki ciddi anlamda ellerim titiriyor o anda sinirden. Yani dışarıya karşı sakin bir görünüm sergiliyorum ancak bünyede sinir patlaması yaşanıyor.

Tartışma anındaki düşünce yapısını kontrol altında tutmak ve sakin kalabilmek için uygulanabilecek teknikler var mı? Siz nasıl sakin kalabiliyorsunuz?