sebepli can sıkıntısı-iç burkulması
bugün sabah istanbul'a gittim.asker arkadaşımın (askerden görüştüğüm iki arkadaşımdan biri) 2 hafta kadar önce babası vefat etmişti, cenazeye gidememiştim bugün gideyim, hem taziyelerimi yüz yüze ileteyim hem de biraz gezelim, dolaşalım, muhabbet edelim, içelim kafası dağılsın, kendini yalnız hisset
bugün sabah istanbul'a gittim.
asker arkadaşımın (askerden görüştüğüm iki arkadaşımdan biri) 2 hafta kadar önce babası vefat etmişti, cenazeye gidememiştim bugün gideyim, hem taziyelerimi yüz yüze ileteyim hem de biraz gezelim, dolaşalım, muhabbet edelim, içelim kafası dağılsın, kendini yalnız hissetmesin dedim.
maddi durumu epey berbat, atanamamış öğretmen kendisi, 40 yaşında bir abisi var, o da aileyle bağlantıyı manevi olarak kesmiş gibi bir şey, hastane sürecinde ilgi, alaka göstermemiş babası değil de, sanki alelade bir tanıdığı ölmüş gibi dışarıdan dışarıdan davranmış. bir tek de babasının ölümünden doğan maaşları var işte, annesi de ev hanımı.
her neyse benim ayrıca içimi acıtan şeyler şunlar; 10 yıllık arkadaşları filan babasının bu hastalık sürecinde ve ölümünde arayıp, sormamışlar, ben de, bu hastalık sürecinde (ki kısa oldu, 20 gün içinde hastane yatma ve ölüm şeklinde) ben de okulda, üzerimizde psikolojik baskı, mobbing uygulayan cadı müdür yardımcımızla, tartışmalarım, problemlerimin yoğun olduğu bir dönemdi, kafam allak bullaktı, arkadaşı pek fazla arayıp soramadım, bana içerlemiş, sitem etti. ben de kendimi kötü hissettim, kendi kendime, ulan okuldaki saçma sapan işler yüzünden bu durumdaki arkadaşını ihmal ettim diye.
bir de istemeyerek patavatsızlık yaptım, başka bir ortak arkadaşımızı sordu, ben de işte o da, şu işi yapıyor ama maaşı oldukça az dedim, orada kesemedim muhabbeti bi an ağzımdan kaçtı, ben de şu kadar alıyorum demiş bulundum görgüsüz gibi, hem babasının acısı, hem işsizlikle uğraşan arkadaşıma. sonra gururunu kırmadan elimden geldiğince, imkanlarım ölçüsünde; ciddiye alınamayacak, derde derman olmayacak bir meblağ verdim; sıkıntıya düştüğünde, her zaman maddi olarak da yardımcı olacağımı filan da söyledim tabi ama,
şimdi evdeyim, bu maaş meselesi ve benim aramamı sormamı beklemiş arkadaşımı çeşitli sebeplerle ihmal etmemden ötürü, içime öküz oturdu şu an. gerçi soru da olmadı bu ama, ne bileyim işte öyle, ruhum acıdı, öyle dökeyim içimi dedim. günah çıkarma gibi oldu.
neyse iyi akşamlar.
0
wilhelmwasmuss (
17.05.15)
senin de kendine göre işin gücün varmis sonucta. elinden gelenide yapmissin dert edecek birsey yok ama arkadasini bundan sonrada boslamamaya calis.
0
Keske para vermese miydin acaba.
0
keşke maaşını söylemeseymişsin bence. geri kalanı için de sıkma canını telafi etmişsin yanında olup destek olarak. bi süre boşlamadan yanında olmaya çalış. yüz yüze olmasa da bi ara mesaj falan at. iyi hissettirirsin
0