inanç farklılığı ve ayrılık
selamlar, kız arkadaşımla ayrılma kararı aldık. aslında bu ikinci! ilki bir daha görüşmeyelim diyerek bitirdik fakat dayanamadık. sonra tekrar devam kararı aldık. aradan henüz on gün geçmişken "nereye kadar böyle devam edecek ki, gönlümüzü eğlendiriyoruz sadece" diyerek tekrar sevgili olmama kararı
selamlar,
kız arkadaşımla ayrılma kararı aldık. aslında bu ikinci! ilki bir daha görüşmeyelim diyerek bitirdik fakat dayanamadık. sonra tekrar devam kararı aldık. aradan henüz on gün geçmişken "nereye kadar böyle devam edecek ki, gönlümüzü eğlendiriyoruz sadece" diyerek tekrar sevgili olmama kararı aldık. ortak arkadaşlarımız olduğu için arada bir görüşecek de olsak, yavaş yavaş birbirimizin hayatından çıkacağız. konröllü ve severek ayrılık yani, eğer varsa öyle bir şey.
kendisi tesettüre girmeyi düşünen dindar bir müslüman hanım. bense kendini deist, panenteist olarak tanımlayan ama teist olmayan bi mahlukatım. dışarıdan bakınca dinle kitapla işim yok gibi görünüyor. her ne kadar dinlere karşı müthiş bir ilgim olsa ve teoloji hobim olsa da, islama göre bildiğin mürtedim.
"sen bana iyi gelmiyorsun, senleyken günaha giriyorum, nefsime hakim olamıyorum, haram şeyler yapıyorum", "mutlu değilim" falan deyince ayrılmak konusunda ısrar etmedim ben de.
dertleşmek için açıyorum başlığı, artık bu tarz mevzuları arkadaşlarıma anlatmayacağıma dair bi söz verdim kendime. nispeten anonim bu ortamda duyurmak istedim derdimi.
benzeri bir şey yaşadınız mı?
ayrılmak ayrı bir dert. fakat beni üzen tarafı; ben (özetle) bir inançsızım (en azından inancını arayan biriyim). bu yüzden benden ayrılmak istemesi beni daha çok üzen şey oldu.
garip bir şey var şimdi içimde. "napalım, birbirimize uygun değilmişiz diyorum bi yandan, bi yandan da uhreviyatı bırakırsak dünyevi manada ne kadar uyumlu bir çift olduğumuzu düşünüyorum. o da öyle eminim. aşk'ın içine bir de din girdi. ne garip!
(bu arada ben tasavvuf ve islam gnostizm'ine ilgiliyim. iddia etmek harcım değil elbette ama müslümanım diyen tonla insandan daha müslüman gibi yaşıyorum. bazen diyorum, abdest alıp namaz kılsam (kültürel bi etkinlik olarak zaman zaman yaptığım bir şey bu), acaba inancımı tekrar kazanır mıyım diye düşünüyorum, fakat arada bir cumaya gidip iki vaaz dinleyince; kendimi gazlayıp islamiyete yöneltmişken yine uzaklaşıyorum camilerdeki yalan yanlış vaazlardan.
ee biz napalım yani diyenlere;
amacım dertleşmek.
üslubunu bilirseniz buyrun deyin istediğinizi,
yok üstürupsuz olacaksa diyecekleriniz, teşekkürler fakat zahmet etmeyin.
0
Biraz benzer yasadim. Farkli bi sebepten surmedi benimki. Ama sürseydi bu tarz problemlerim olabilirdi. Sevmek yetmiyor bazen. O insanla bi omur gecireceksin dusununce. İster ister benzer seyler ortak olunca ayni olunca daha rahat olabilecegini dusunuyorum ben. Sadece sanri. Bilmiyorum farkli da olabilir. Ben dinin gereklerini yerine getirmeye calisirken karsimdaki alkol alan, dinin emirleri yasamasinda sıkıntı olan biri ile zor olmaz mi? En azindan ben olabilecegini de dusundum. Sevmek ayri. Seversin, hoslanirsin. Hoslandim ben de. Bi ömür de düşündüm onla. Ayni hayati paylasmayi bi evde yasamayi dusununce farkli sekilde bakiyor insan. Gercekci ya da bunun adi. Acik ve net yasak olan seyler var. Bunlari herkes biliyor. Anlatmaya gerek yok. Allah in emirlerine uymaya calisan hassasiyet gösteren kisiler icin kendini kontrol etmek bazi durumlarda zor oluyor. Engel olamiyorsun o an kendine. Belki olduktan sonra "ya bu yanlisti yapmamaliydim" diyosun ama is isten gecmis oluyor. İrade ister, nefse uymama ister bu durum. Simdi konusmasi kolay ama o an kolay olmuyor hayir demek. Zor konular. Bazen bazi seyleri bir şeylere gore daha cok onemsediginden vazgecersin.
0
Zor bir durum. Severek ayrılanlara çok üzülüyorum. Umarım unutursunuz birbirinizi. Ya da umarım islama yaklaştığınız bir dönemde yeniden birleşebilirsiniz. Din çevreye bakılarak yakınlaşılacak ya da uzaklaşılacak bir şey değildir. Özellikle uydurma bir çok hadisin olduğu, ve buna körü körüne inananların olduğu bir coğrafyada. Hadislerin tamamını çıkarıp atsanız hayattan hiçbir şey eksilmez islam adına. Zira tanrının gönderdikleri sadece kitapta yazan kadardır.
Hayırlısı olsun
0
sharon and hope
(
10.03.14)
yaşadığın zamanı bilmiyorum. biz de bu hafta o bilinçli ayrılma sürecine girdik. aynı sebeplerden ötürü. ben agnostik o başörtülü. kendisi ilk kız arkadaşımdı ve son olacaktı. ama zamanın ne getireceğini bilemedik. ayrılmak isteyen taraf bendim. daha doğrusu bunu dillendiren. isteyen pek doğru olmaz. o daha duygusal olduğu için bunu kabullenmesi çok zor oldu. hala da edebilmiş değil. şimdi iki arkadaşı oynamaya çalışıyoruz. birbirimizden kötü bir şey görmediğimiz için, nefret duygusu veya tamamen bağları koparma gibi yollara girmedik. ne de olsa gizliden taciz edecektik birbirimizi. zaman ne gösterecek bilmiyorum. başlığı görünce şaşırdım, içeriği okuyunca hepten şok oldum. paylaşayım dedim.
0
Neden ısrar etmedin?
Arayıştayım diyorsun, "nereye kadar gideceğiz" sorusunun cevabı "bulana kadar" olabilir pekala.
olmayabilir de tabii. ne yapacağınızı o zaman düşünürsünüz siz de.
0
zor, ama doğru bir karar olduğunu söyleyebilirim. şu hayatta nacizane tecrübelerimden edindiğim çok net bir bilgi var. sevgiliniz, eşiniz, partneriniz artık nasıl tanımlıyorsanız, dünya görüşü olarak size ne kadar yakın olursa sizin için hayat o kadar güzel olacaktır. birebir aynı olmak zorunda değil haliyle, ama yakın olmalı. farklı inanış olabilir, ancak inançlara her iki tarafın da eşit derecede saygıyla yaklaşması gerekiyor. senin durumda böyle bir şey şu gün itibariyle pek mümkün görünmüyor.
0