gülmeden gülmeye, ortamdan ortama da değişir bu. yani bazen böyle 50'li yaşlarda sempatik, konuşkan amcalar karın buzun üstünde "vuyiihhh!! gidiyom la!" diyerek düşüyor mesela, kendileri de kahkaha atıyor. o zaman "dayı nabıyon" deyip ben de anıra anıra gülebilirim.
ama adam 2. kattaki iskeleden düştüyse ya da ne bileyim ayağı bir çukura takılıp acı bir çığlık attıysa, gülmem. düşüşler genelde komik gelmiyor, ama kimisi cidden efsanevi oluyor.
bunun insanların zayıflıklarıyla dalga geçmekle alakası veya zayıflık olduğunu da düşünmüyorum. lisede bütün okulun önünde, arkadaşıma tekme atmaya çalışırken düşüp pantolonumu yırtmıştım. utanç vericiydi ama herkes gülmüştü, ayıb olmasın diye ben de gülmüştüm.
e ne oldu sonra, eğlendik bitti. beni küçük gördüklerinden, üzülmemi istediklerinden mi gülüyorlardı? yoo. komikti yani, boşa tekme sallayıp havada uçmak eğlenceli bir şey.
0