garip anam gusel anam cilekes anam
5 senedir yanliz amerika'da yasiyorum, akedemisyenim. kendime gore bir gelecek plani cizdim. isim, kopegim ve arkadaslarim. kendi ailemi kurmayi hic planlamadim, evlenmeyi yani. cunku evlenmeye ihtiyacimin olmadigini dusunuyorum, kendime yetebilen, ozgur ve huzurlu bir hayat dusluyorum. gecen haftal
5 senedir yanliz amerika'da yasiyorum, akedemisyenim. kendime gore bir gelecek plani cizdim. isim, kopegim ve arkadaslarim. kendi ailemi kurmayi hic planlamadim, evlenmeyi yani. cunku evlenmeye ihtiyacimin olmadigini dusunuyorum, kendime yetebilen, ozgur ve huzurlu bir hayat dusluyorum. gecen haftalarda bir turk hoca ile tanistim. ben ne planladiysam aslinda ona sahip biri, bu gercek esasen cok da bariz gorunmuyor. bu hoca yanliz yasiyor, 50 li yaslarinda, hic evlenmemis, hic akrabasi yok, evcil hayvani yok, bir cop evde yasiyor ve tum bunlara birer savunma mekanizmasini isleterek bahaneler hazirlamis, gecistiriyor. gece 4 de ofisine gidiyor ama yaptigi da bir sey yok, deneydi calismaydi yok. verdigi ders zaten ayni senelerdir, extra hazirlanacak bir sunum yok. ailesi rahmetli olmus 80li yaslarinda, kendisi hala orada kalmis. bir bunalima girmis ve de hic cikamamis gibi. birden aslinda ben ne planladiysam onu yasadigini gordum. inanilmaz bir panik icindeyim. gittigim yol yol degil mi? inatla bu yoldan gitsem, ve bu dunyanin icinde kaybolsam, dustugum cukuru bile fark etmez miyim? mutluluk gercekten de ne insan boyundan yuksekte, ne alcakta, insan boyuna esit midir?
Edit: bayan kisiyim.
0
garip anam gusel anam cilekes anam (
20.07.11)
o hoca çok ekstrem bir örnek olmuş. tabi ki kendi yolunu çizen herkes gide gide yalnızlığa gömülür diye bir şey yok. ama bi aile lazım yahu bu hayatta. o kadar da değil yani. iş, evcil hayvanlar ve dostlar bence bir yere kadar, akşam dört duvar arasında yüzüne bakacak, iki laf edecek, hatta bazen kavga edecek birine ihtiyaç duyar insan. evlenmiş olmak için evlenilmez gerçi de, bi orta yol bulunmalı işte. her zaman genç ve güçlü olmayacağız ve bir gün yanımızda bize sevgiyle bakacak birilerine feci halde ihtiyacımız olacak.
0
saatgeceninonikisi
(
20.07.11)
herkesin yolu bu olmayabilir tabii ki ama şu bir gerçek ki, yaşlandığın zaman yanında birini bulamayabilirsin. senin işlerine biri baksın diye demiyorum. çok sağlıklı olsan bile, sevincini, üzüncünü paylaşabileceğin bir yakının olmaması insana acı verir. yalnızlık şu an için çekici olsa bile kanımca ileriki yaşlar için değil.
0
Gittiğin yol yol değil evet. Yaklaşık 2 senedir falan yalnız yaşıyorum ve normalde 35'ten sonra evlenirim yea derken son zamanlarda 27'ye kadar birini bulur muyum lan acaba diye düşünmeye başladım. Çok çok çok zor bir şey yani, hele yaşlıyken, çalışırken falan düşünmek bile istemiyorum.
Öyle güçsüz bi insan portresi de çizmeyeyim, sırt çantamı alıp saçma sapan şehirlerde günlerce gezebilecek, ne bileyim bazen bir şehirde 2 ay kimseyle arkadaş olmadan kalabilecek kadar, bazen ise evin yolunu unutan bir insanım, ama yok, kesinlikle evlilik, mutlu bir evlilik var planlarımda.
Hatta şöyle diyeyim, daha şimdiden uzun süreli ilişkisi olan çiftleri ölümüne kıskanıyorum, cidden zor bir şey iki kişinin anlaşması, cidden zor.
abi düşünsene, hastasın lan. hastasın yemek yapacak birisi yok. paran var diyelim, tuttun birini, para şefkat sağlamıyor hiç bir şekilde. sırf bu bile çok çok ciddi bir şey, yani bilmiyorum ne derece olgunsun ama 14 yaş tripleri bunlar, bunları düşünmemiş olamazsın.
Kendini şöyle bir 55 yaşında düşünsene. Yavaştan elden ayaktan kesiliyorsun, eve geliyorsun ev boş, gidecek kimsen yok, ailen öleli çook uzun yıllar olmuş. Eski birkaç hatıra ve para dışında elinde hiç bir şey yok. Sıfır.
Korkunç bence.
Ayrıca arkadaşların teker teker evlenip "kusura bakma çocuğumun mezuniyeti var" deyip seni siktir ettiklerinde ne düşüneceksin mesela, bu da var.
0
Bu arada emin değilim ama kadınsın galiba. Onu da yazsaydın keşke.
0
evliliğe bakışınız "güç"te dalgalanma yaratıyor hocam. şahsen ben evliyim ve bunu ihtiyaçtan yapmadım, sizin düzeyde insanların da evliliği basitçe söylediğiniz gibi bir ihtiyaçtan farklı gördüğüne inanıyorum.
şöyle bakın hocam canlılar yalnız da yaşasalar hayatlarının belli dönemlerinde türleriyle yakınlaşma gereği duyuyorlar. biz de canlıyız sonuçta.
evlenmek eşittir mutluluk değil demek istediğim ama mutluluğu aradığınız yer yanlış sanki. insan boyundan yüksete falan değil, yanıbaşında çoğu zaman. velhasılkelam bence sizin bir sinerjiye ihtiyacınız var:)
0
bir liseli ergen olarak söylediklerimin ne kadar değeri olur bu konuda bilmiyorum ama ne olursa olsun yalnız kalmamak için evlenmemeli insan. bana sorarsan evlilik olayını gözardı etme gerçekten sevdiğin birini bulursan evlenirsin. yoksa zorlamanın alemi yok zaten.
0
yalnızlık güzel şey cidden güzel bir şey. ama sanki ileride dediğiniz gibi bir çukura düşmek de var. iki seçim var işte yalnız kalmak veya biriyle hayatını birleştirmek. ikincisi şimdilerde bana daha temiz bir çukurmuş gibi geliyor. ne bileyim yaşlanınca baktın çok sıkıldın karın katlanılamaz biri boşanırsın ama yalnızsan birini bulmak zor olabilir.
0
Evlenmeyi planlamayın ama evlenebileceğiniz biri olursa sırf plan tıkır tıkır işlesin diye evlenmezlik yapmayın :) Evlenmediniz diye çöp evde yaşayacaksınız, asosyal olacaksınız, karşı cinsle takılmayacaksınız, kendinizi geliştirmeyeceksiniz diye bir kural yok.
0
anlaştığınız birisiyle görüşmeyi deneyin. kendinizi kıyaslamayın. kimsenin kaderi yada inanmıyorsanız hayat yolu aynı değildir ve olamazda. ama evlilik iyidir. lisede tarih hocamız yaşlı bir beyfendiydi. çocuğuda oldukça küçüktü aralarında 30 yaş vardı rahat. bir gün kaza geçiriyor ve bakıyor ki kimsesi yok yardımına koşan arayıp soranı yok sonrasında evleniyor. yıllarca istemediği evliliğe önyargısını kırıyor ve çok mutlu oluyor. siz bildiğinizi yapın ama kariyer planınıza yanınızda başkalarınıda sürükleyin derim. sizden yaşça küçük birinin düşünceleri.
0
yirttin gotumu sahin agam
(
20.07.11)