Böyle bir şey kesin var ya. Sebebini tam bilmiyorum ama ben de denk geldim.

insanları ve insan davranışlarını bu şekilde kategorize etmek doğru dğeil diye düşünüyorum. bunun cinsiyetle bir ilgisi neden olsun? belki o insanlar rahat hissettirmedi onu, diğerleri daha iyi anlaştı vs vs. veya tam tersi o, ortamdaki kadınlara konforsuzluk verdiğini düşünüp mesafeli davranıyordur, size soğuk yapıyor gibi yansıyordur.
sadece iyi anlaşamamış veya kendini iyi ifade edememiş olabilir. sevmemiş der geçerdim, abartacak bir durum yok.
insanların hele bir de kadınların bu şekilde ("şöyle mi, böyle mi") düşünülmesi çok yorucu ve demode.

Bu ben olabilirim:) ama şöyle; bazen kadinlar kendi hemcinslerine selamsiz sabahsiz olabiliyor. Erkekler de daha kibar oluyor. Diger kadinlarda bu duruma sinir oluyor.

Diger bir olasılık da, kadinin kendini diger hemcinslerinden ustun gormesi, erkeklerin ilgisinden hoslanmasi. Bu kasitli bir sey ve normal degil. Neyse ki, ben 2.cisi degilim.

şöyle aslında bana hep tam senin kafa dengin çok iyi anlaşırsınız dendi ondan ben de çok tanışmak istiyordum. hatta kendisine ve diğer kadın arkadaşa ayrı bir hediye almıştım. ama bana o kadar mesafeli ve soğuk davrandı ki iletişim kuramadım ve zorlamadım. hediye için de diğer arkadaş teşekkür etmesine rağmen o sadece hımmm sagol diye tepki verdi.

içgüdüsel davranış olabilir ya da ortamın çift çift olması sebebiyle, ortama da yeni gelinmiş, erkeklerin beğenisini kazanıp, bu beğeniyle kadınların arasında kendine üstlerde yer bulma vs. aman yoruldum yazarken.

içgüdüsel, bilinçaltının yönlendirdiği davranış diyorum.

bi tür savunma mekanizması geliştirmiş de olabilir(olumlu taraftan bakarsak çünkü olumsuz taraftan bakma yapılmış)

genelde ortamlarda kadınlar birbirlerine aşşşşırı samimiyetsiz davranır. bu böyledir genellikle. o tavırdan çok bıktıysa kendi çevresinde, yeni ortama girince oh be erkek deyip daha "harbi" bir sohbet için onlara yanlamış olabilir.

benim denk geldiklerim, sadece erkeklere karsi degildi, onlari yeni biriyle tanistirdigimda da ayni seyi yapiyor ya da daha iyi konumda olan insanlar varsa onlara daha yakinmis gibi davraniyorlar.
ben, asagilik kompleksi var galiba diye düsünüp yol veriyorum.

Ortamdaki erkeklerin gözüne girmek istiyor. Çok kafa kızım gibi kendilerini beğendirme çabaları oluyor.

pick me girl deniyor bunlara. erkeklerle kanka olurum, kadinlarla olamam tarzinda muhabbetlerinin yarisi diger kadinlari gommek olan kadinlara deniyor.

ben bunun çiftsiz olan versiyonuna çok denk geldim, "şu kız da sadece erkeklerle muhabbet ediyor" gibisinden ama çiftli ortamda dikkatimi çekmedi. garip sanki ama erkeklerin de hoşuna gidebilir.

2oda1salon +1

Tipik bir "pick me" hareketi. En belirgin özellikleri, başka kızlar gibi olmadıklarını düşünmeleridir ve hemcinsleriyle hep kendilerini kıyaslarlar. Ben kadınlarla hiç anlaşamam abi hep erkekler en yakınımdır yaa ben diğer kadınlar gibi değilim... böyle uzar gider.

Sadece kadınlar için böyle değil bu, yeni bir ortama ilk gittiğinde herkes flört potansiyeli taşıyan gruptan kişilerle taşımadığı kişilere göre daha farklı bir ilişki geliştiriyor.

Bu bazen onların ağzının içine düşerek bazen tam tersi, hiç yüz vermeyerek oluyor ama hep oluyor. Siz de yapıyorsunuzdur emin olun. Sonra kişiler tanışıp ilk heyecanı, o yabancılık dönemini attıkları halde aralarında bir şey olmadıysa orası sizin "arkadaş ortamınıza" dönüşüyor.

Ayrıca ülkemizdeki kadın-erkek ilişkileri buna çok müsait. Erkekler kadınlara karşı belli davranış pratiklerini uygulamak konusunda şartlanmış halde. Haliyle ortama yeni gelen bir kadın genel olarak kendisine erkeklerin kabalık edemeyeceğini, kadınların ise böyle bir kaygısının olmadığının farkında. Haliyle ortama alışırken ters tepki almayacağı yerde kalmak istiyor, burayı daha güvenli buluyor. Normal bir şey bu bence.

önceki duyurunuzu da baz alarak ilişkinizi pek sağlıklı bulmadım ancak başka bir şey söyleyeceğim. saç ektirmek veya kilo vermek istiyorsanız verin, kız arkadaşınızın gözüne hoş görünmek için değil kendiniz için aldığınız kararlar bunlar belli ki. kız arkadaşınız bir gün -olur ya- hayatınızdan çıktığında kendi kararlarınızı zamanında takip etmediğiniz için pişmanlık duyabilirsiniz.

Valla konser konusunda ne konseri olduguna gore degisir olay. Ayda yilda bir gelen bir grup ise gitmek istemesi dogal. Bir daha taa ne zaman gelecekler ya da belki hic gelmeyecekler cunku. Yok her hafta konserleri olan gruplardansa bir anda gitmek istesi tuhaf, ben olsam 'bu konsere bu kadar gitmeyi neden istiyorsun?' diye sorardim.

Kilo olayindaki yorumu ise bence yalan ancak oyle yalan soylemesini de anlayabiliyorum. Ne bileyim burda bile kilo alma konusunda ':(' su smile i kullandigina gore gercek hayatta surekli bir kilo konusunda 'off kilo aldim' diye diye dolaniyorsundur bence. Hal boyleyken o da stratejik davranip seni teskin etmeye calisiyordur. Direkt 'evet cok kilo aldin, zayiflamalisin' dese bu sefer 'biraz kilo aldim, hemen degistirmeye calisti beni' triplerine girebilirsin diye dusundugu icin yalan soyluyordur bence. Ancak dedigim gibi onun oyle yalan soylemesine de sen zorluyorsun bence. Kilo aldiysan zayiflamak istedigini soylemek yerine git zayiflamaya yonelik hareketler yap.

siz gitmeyecekseniz de onun gidebilmesi sizi mutlu etmeli basta sadece kendinize gore cevap vermeniz ayip ama sonuc olarak gidecek bu iyi. tutturmasini gerektirmeyecek sekilde gidebilseydi daha iyi olacakti neyi zorladiniz anlamadim. kilo konusunda j j t h+1

Senin onsuz bir şeylerden keyif alamaman gibi o da sensiz alamadığı için çağırmış, engellemeye çalışarak hata etmişsin.

Kilo veremeyeceğini düşündüğü için öyle diyor. İkinci seansı da geciktirdin galiba. Yapma. Kaçar.

Kiz arkadasinizin da konsere gitmesini engellemeniz garip bir istek olmus. Yani sizin uzun zamandir beklediginiz bir konser olsa ve iki gun sonra sizinle de gidebilecekken o gun gitmeyi tercih etmesi biraz kalp kirici olabilirdi. Ama X konseri olmadi biz de Y konserine gideriz demek luzumsuz. Pantolon olmadi gomlek verelim gibi.

Bruce'a kilo verme konusunda katiliyorum. Eger yeme bozuklugunuz veya bir mental rahatsizliginiz falan yoksa, kilo aldiginiz barizse ve vermeniz sizin icin saglik veya ozguven sebepleriyle vs daha iyi olacaksa 'kilo vermek istiyorum' diyen insana, 'hadi iyi sanslar' denir. "Yok yok, verme boyle de iyi' gibi seyler genelde karsinizdakinin cesitli sebeplerden yapamayacagini (veya bunu yapmasinin az once dedigim sebeplerden kendisi icin daha yikici olacagini) dusunuyorsaniz soylenir genelde.

Ayrica kilo vermek 'ona guzel gorunmek' icin yapacaginiz bir seyse sonradan 'ben senin icin X yaptim' demenize engel olmak icin de karsi cikiyor olabilir.

Hocam bu duyurunun amaci iyi şeyler duymak mi, yoksa aci gerçekler mi? Ona göre cevap vereceğim.

@kaptankedi her şeyi duymaya hazırım hocam . Zaten zor yürüyen bir ilişkim var

kız arkadaşın senin ve ilişkiniz için hangi emekleri veriyor

kilo konusunda j r r tolkien hayrani +1
ayrıca göbekli erkek seven kadın da var.
bilemeyiz ama siz moralinizi bozmayın diye öyle konuşuyor da olabilir.
burada "yalan söylüyor" denmesi biraz abartılı.
evet, doğruyu söylemiyordur belki ama bunları söylediğinizde, "evet, kilo ver" dese bu sefer kırılırsınız.
çok anlamsız olur çünkü.
"bu kadın beni beğenmiyor mu? dış görünüşe fazla mı takılıyor?" diye duyuru açarsınız bu sefer.
kız rahatsız olmuyorsa, "benden yana bir şey yok, iyisin işte" diyor size kasılmayın diye.

konser konusunda da siz gidemeyecekseniz o arkadaş grubunuzla gitsin zaten, neden gitmemesi gerekiyor ki?
tanımadığınız insanlarla bilmediğiniz yere gidecek olsa tamam belki bir derece ama ortak arkadaşlarınız çağırmış zaten.
her zaman çıkan bir grup olsa bile, arkadaşları gidiyorken o da gitmek istemiştir.
grup her zaman çıkabilir ama arkadaşları her zaman gitmiyor izlemeye muhtemelen.
eğer zaten kırk yılda bir gelen grupsa, durum iyice saçma olmuş.

size bir ay izin vermesi, ona eşlik edememeniz konusunda olmalı, evden çıkma, arkadaşlarıyla sosyal aktivitelere katılma konusunda değil.
siz gelemiyorsanız, o da çok istiyorsa kendi gider.
sizin işiniz bitince de başka etkinliklere katılırsınız.

bu hata veya anlayışsızlık olacak bir durum değil.
üstelik kendi ortak arkadaşlarınızın olduğu bir aktivite için bile olayı bu kadar didiklemeniz biraz değişik.
aslında çok kontrolcüsünüz ama ya kızdan çekindiğiniz ya da kaybetme korkunuz olduğu için bunu yansıtamıyorsunuz veya ortaya koyamıyorsunuz da, o yüzden böyle içinizde birikiyor gibi geliyor bana.

ilişki böyle her cümleden anlam çıkartılmaya çalışılarak yaşanmaz.
zor yürüyor çünkü yürütmeyi pek bilmiyorsunuz gibi.
kıza sorsak, muhtemelen bu düşüncelerden haberi bile yok, normal bir ilişkisi var zannediyordur.

siz gitmiyorsunuz diye o niye gitmesin ki saçma. çiftlerin her şeyi sürekli beraber yapma olayı bence müthiş itici bi olay. bana kendi başlarına bir şey yapamıyorlarmış, partnerleri olmadan bir hiçlermiş gibi bir düşünce veriyor bu istek. saygım azalıyor.

kilo konusu da gerçekten vereceğinizi düşünmediği için söylenmiş bir şey. erkekler bunu kadınlar göbekli erkek seviyor/kadın sevdi mi gözü tip mip görmez diye kodluyor ama o iş öyle değil. bu kadar salmaya devam ederseniz "bensiz yapamaz" dediğiniz kadın öyle bi sizsiz yapar ki ağzınız açık kalırsınız.

Kilo ve saç ekimi konusunda farklı hislerim var. Bir ihtimal kendi dış görünüşünü bu denli takıntı haline getirmiş birisinin (anlattığınız şekilde takıntı gibi duruyor, olmayabilir siz daha iyi tanıyorsunuz) özgüven problemleri yaşıyor olması ve sizin ondan daha az çekici görünüyor olmanızdan memnuniyet duyuyor olmasını da düşünmek gerekir. Bazı insanlar, çevresindeki insanlar tarafından, birlikte olduğu kişilerin kendilerine göre daha az çekici olarak yorumlanmasını güven verici buluyor. Bu kendi özgüven eksiklikleriyle alakalı olabileceği gibi, narsisist bir dürtüyle de böyle olabiliyor. Hiçbir açıdan sağlıklı bir durum değil tabi ki.

Burada önemli olan şey şu, sevgiliniz siz kilo verirken ya da saç ektirirken; yani genel anlamda dış görünüşünüz için efor harcarken sözleriyle sizi yatıştırmak adı altında her zaman yürüdüğünüz yolun önünü kapamaya çalışıyor mu? Yoksa gerçekten istediğinizi anladığı şeyler için sizi teşvik de ediyor mu içten bir şekilde? Bu desteği hissediyor musunuz hayatınızda?

Bana genel anlamda sevgiliniz sizi kendisinden üstün görüyor ve sizin görünüşünüzden kısarak bir şekilde kafasında durumu eşitlemeye çalışıyor gibi geldi.

edit: şimdi diğer sorunuza da baktım ve evet, bence kız arkadaşınızla ilişkinizi sürdürmek istiyorsanız onun kendisini ekstra bir şey yapmadan da yeterli hissetmesi için uzun ve zaman içerisinde oturacak bir uğraş vermeniz gerekecek.

siz de kız arkadaşınızın dış görünüşünü beğendiğinizi iki seferdir vurgulamışsınız, eğer dış görünüşü çok fazla önemsediğinizi ona da belli ediyorsanız onun güzellik takıntısını çok daha yüksek bir boyuta ulaşacak şekilde tetikliyor olmanız çok olası geldi bana. bir insana iltifat etmek güzel bir şey, insan kendisini güzel hissetmek ister; ancak güzelliğe olan ilginizi sık sık dile getirmek iltifattan farklı bir şey ve insanı yarışta gibi hissettirir.

konsere gitmek istiyorsa gitsin, her etkinliğe beraber katılacaksınız diye bir kural yok.

kilo konusunda ben nedense pek iyimser düşünemedim. iki ayrı tanıdığım kadının erkek arkadaşları obezdi. ikisinde de erkekler kilo vermeye çalıştıkça kadınlar engel oluyordu. dış görünüşü geçtim sağlık için bile kilo vermeleri gerekirken bu şekilde davranmaları şaşırtıcı gelmişti. sonra iki kadının da kendi ağızlarından erkek arkadaşlarını başkalarına kaptırmak istemediklerini, obez olmalarının işlerine geldiğini duydum. bahsettiğim iki çift de 20lerin başındaydı.

tabii sizin durumunuzda sevgiliniz sizi üzmek istemiyor olabilir, kelleri daha çekici buluyor olabilir. bilmek zor.

son olarak, önceki duyurunuzu da okuduğum için dayanamayıp savcı pars gibi olaya dalayım, aşk dediğin kaç mevsim sürer de böyle yoruyorsunuz kendinizi

önceki duyuruda hanımefendiyi bir parça dengesiz resmetmiştiniz, bu duyuruyla birlikte biraz yerine oturdu. siz de dengesizsiniz. böyle böyle birbirinizi yıpratacaksınız gibi duruyor.

diğer arkadaşların dediği gibi; 'evet kilo versen iyi olur' dese —aha beni olduğum gibi beğenmiyor mu/beni değiştirmeye çalışıyor! —diye duyuru açmanız da çok olasıydı.

neden siz kendiniz olmayı seçmiyorsunuz? kilo vermek istiyorsanız verin. vermeyecekseniz, halinizden memnun ve kendinizi beğeniyorsanız vermeyin? veresiniz varsa niye soruyorsunuz? siz kilo vermek için adımlar attığınızda zaten sizi destekleyecektir. yok desteklemiyor da köstek oluyorsa o zaman bir problem var demektir. onu da ayrıca değerlendirmek gerekir.

sizin tavrınızda şöyle bir şey var: "bu kadın olmadan ne yaparım ben? o zaman tam onun istediği gibi olayım, onu kaybetmeyeyim."

böyle ilişki olmaz. bu şekilde davranmaya devam ederseniz kesinlikle kaybedeceksiniz.

siz siz olacaksınız, parteriniz de kendisi olacak ondan sonra daha açık iletişim kurup, burada sorduğunuz soruları kendi aranızda konuşacaksınız. karşılıklı olarak niyetlerinizi bileceksiniz, ve belki buna göre kendinizden taviz vereceğiniz hususlar olacak, belki de olmayacak.

Ilk duyurunuzu az once gormustum oraya yazacaktim ama giris yapinca bu yeni soruyu gordum buraya yazayim.

bu kiz sizin icin bariz "manic pixie dream girl" olmus. sonunda kizi degistirmeye calisacaksiniz ve o arada bir evlilik olmussa kiza yazik olacak cunku ya degistirmeye calisacaksiniz elinizde harab olacak veya ayrilacaksiniz.

kendim maalesef hep iliskilerinde bir manic pixie dream girl olan biri olarak yapmayin diyorum. seviyorsaniz degistirmeden sevin. bahsettiginiz seylerden hicbiri kotu degil kiz hakkinda sadece siz ona uyumlu degilsiniz. uymak da istemiyorsunuz icinizdeki onu degistirme duygusu hic bitmiyor cunku.

kiza yazik.

Arkadaşlar kilo vermemi direkt kendisi istemiyor . Şöyle ki spora yazıldım ve spora gittiğimde , arayıp kiminle spor yapıyorsun , güzel kızlar var mı vs diyor. Gel hadi eve artık diyor .
Kendisi asla yemez ama akşam otururken Mısır patlatıyor , cips getiriyor . Ben yemeyim şimdi boş ver getirme dediğimde ye ya üç günlük dünya diyor :)

www.bilimkurgukulubu.com

en.wikipedia.org

burada bütün filmleri ve dizilerine dair bilgi var. tarihlerine göre sıralı olarak görebilirsiniz.

ben filmlerden sadece reboot olan son 3 filmini izledim. dizi olarak da netflixdeki star trek: discovery'yi izlemeyi düşünüyorum.

Star Trek'e en eski seriden baslamak sikinti olabilir. Ben gercek Star Trek tadi icin yukarida belirtilen siraya uymayi ama once The Next Generation'dan baslayip ilginizi cekerse orjinal seriye donmeyi oneriyorum.

asil sira TOS, animated, TNG diye gidiyor.

Gercekten bilimkurgu asigi degilseniz TOS'dan baslamayi onermem. Star Trek evrenine girisin en uygun alani, hem o TOS vari lalaland de yasiyoruz hissini veriyor cok utpik hem de evrenin karanlik tum yonlerini, butun filozofik dusunceleri aliyorsunuz.

Oradan en az 1 sezon izleyip bir asinalik kapinca TOS'a donerek, animated series dahil filmlerle TNG'nin diger sezonlarinin sirasiyla izlemeye gecmenizi oneririm.

Voyager benim TNGden sonra en sevdigim dizi. O yuzden Deep Space Nine yerine oraya atlamanizi duygusal sebeplerle isterim :) Fakat bence Voyager'i DS9'dan once izlemek ayni zamanda DS9'nin gorece daha karanlik dunyasina geciste bir kopru gorevi gorur.

Bunlari bitirdikten sonra Nutreklere, kelvin timelinelara falan gecis yapilabilir.

Lower Decks ise butun seri ve filmleri bitirmeden hic izlemeye girismemeniz gereken bir dizi. Bastan asagi referans dolu. Onu bu kadar guzel yapan da bu zaten:)

mantıklı, yazın günlük 500-1000 tl arasına verilebilir. baya para getirir.

Mantıklı ama biraz uğraştırıcı olabiliyor.

Airbnb'dense komşu veya tanıdıkların çevresinden birilerine kiralamak daha mantıklı.

airbnb kullanicisi ilgi ister alaka ister. kim evi temizleyecek, kim arkalarini toparlayacak bunlari dusunun.

Çok kötü bir şey değil ama çok zor bir şey.
(5.5 senelik anneyim)
İlk 3 sene sorsan çocuktan önceki hayatıma geri dönmek isterdim ama şu anda o kadar çok istemiyorum. Büyüdükçe olay zevkli olmaya başladı ama hala çok zor

Annem. Annelerde değil de babalarda hep bir şikayet, nazlanma oluyor bence. Herkes baba olmasın.

Valla boyle surekli olarak mutlu ya da mutsuz olacaklar diye bir olay yok ki. Mutlulugu da yasamislardir, mutsuzlugu da. Mesela ben universiteye ilk yerlestigimde deli gibi sevinmistim cunku benim icin bir hedefti. Ama universite acildiginda ve sabahin korunde kalkmak zorunda kaldigimda surekli sovdum. Derslere calisirken mutsuz oldum ancak sabahlara kadar batak attigimda mutluydum. Ayni sekilde sinavlardan dusuk not aldigimda mutsuz oldum ancak iyi not aldigimda mutlu oldum.

Yani demem o ki ebeveynlik de bunun gibi bisey. Oyle dogrusal ve sabit bir cizgide ilerlemez olay. Mutlu olduklari zaman da olur mutsuz olduklari zaman da cunku zorlugu da var bisekilde sana getirecegi faydasi da var. Misal benimkiler su an mutlu ancak benim kucuklugumde yani surekli benle ugrasmak zorunda olduklari zaman diliminde bu kadar mutlu olduklarini da sanmiyorum. Bu da oldukca normal.

www.youtube.com


gördüm, üç dünya güzeli evlatları var. sanki "profesyonel" ebeveynler :) öyle mutlular yani ebeveyn olmaktan, insan yetiştirmekten. tüma aile hep musmutlu var olsunlar.

sorunuzun cevabı çok kültürel bişe bence. insanlar ayıp olmasın diye yani mecbur hissettiklerinden evleniyor veya meslek seçiyor veya çocuk yapıyor buralarda.

bir de dizi tavsiyesi: workin' moms

Genç yaşta anne olan birilerinden çocuklarıyla birlikte olgunlaştıklarını ve iyi ki dediklerini duyuyorum sık sık. Tabii ki geceleri uykusuz kalmak, her yerin bebek boku ve kusmuğu olması, büyürken masrafların artıp o bok kokusuna bile hasret bırakması, ergenliğiydi falan derken ebeveyn şikayet edebilir. Ama anne baba birbirini seviyosa o zaman çocukla da mutluluk artıyodur gibi. Böyle sevgi pıtırcığı bi çift var tanıdığım, çocuğa baya “aşkımızın meyvesi” bakışı atıp birbirlerine sırıtıyolar.

Kısacası babayı bilmem de anne için sevgi fiks, şikayetler filan da öyle muhabbet konusu gibi.

Kendi ailem ve akrabalarım çok mutlu. Çocukları olarak öyle müthiş insanlar değiliz belki ama hep karşılıklı sevgi ve saygı içinde büyüdük, böyle gidiyoruz.

Kötü değil kesinlikle ama zor. Ve zor olanı daha da zorlaştıran bir kültürümüz var. İsteyerek çocuk sahibi oldum ama çocuk doğurmak için yaşamadım ve evlenmedim. Yani kişi istemiyorsa çocuksuz da olur. Çocuk olunca hayatın ona ait oluyor, onun müsade ettiği ölçüde diğer rollerini oynayabiliyorsun hayatta. Yani benim için böyle, çocuğuna güvenilir bir bakımveren bulup diğer rollerini de eksiksiz yerine getiren vardır mutlaka. Bir ebeveyne çocuğu belli yaşa gelene kadar ne yapıyorsun diye sorsalar alacakları cevap hep çocuk etrafında döner. Tabii ki yakınma da işin içine giriyor, çünkü çocuk büyütürken zorlanmayan yok.

Ama tüm bunların yanında saksıdaki çiçeğe su verip açtığını görmek bile mutlulukken bir canlının büyümesini, kendine ait bir kişiliğe sahip olmasını, öğrenmesini, konuşmasını, dünyaya karşı çektiği yabancılığı ve alışmasını görmek bir mucize gibi. Bazen eski hayatımı çok özlüyorum, hatta depresyonda olduğum için normal anne babalardan daha çok özlüyor bile olabilirim ama çocuksuz zamanlarıma dönmeyi istemem. Anne olmak elzem değil, ama imkan ve sorumluluk bilinci varsa yaşanmasını tavsiye edebileceğim bir hayat deneyimi.

uyku düzenleri olsa çok zor değil. onlarla iletişim kurmak onları eğitmek öğretmek çok zevkli. ama geceleri uyanmasınlar ne olur :)

ben mutluyum. çok isteyerek anne oldum. büyüdükçe daha bir çok seviyorum. ama tek başıma bakıyorum ve çok zorlanıyorum. gece 7-8 kez uyanıyor (1.5 yaşında), tüm gün aşırı enerjik ve devamlı ilgi gerektiriyor ve kendime ait 5 dk bile bulamayabiliyorum gün içinde. büyüdükçe kolaylaşacak diye umut ediyorum.

Ben asıl ana baba olup bundan mutsuz olduğunu kendine itiraf eden görmedim. Konya'nın bir köyünde yaşayan homoseksüel olan bir amcanın asla bunu kabul etmemesi gibi bişey bu, sadece kendi başına kaldığında zaman zaman aklına gelen ama bununla yüzleşmeyip "yok yaa olur mu öyle şey heteroyum tabii ki, yok ya olur mu öyle şey mutluyum evladım olduğu için tabii ki" demesi gibi bişey. Artık çocuk var ve mutsuz olmak bişeyi değiştirmiyor, haliyle mutlu kısımlara odaklanmak zorundasın. Çünkü çok büyük "günah/kabahat" ikisi de.

ebeveynlik insanı geliştiren birşey. ben de anneliğimin ilk 2,5-3 yılında şikayet ediyordum herşeyden. şuursuzmuşum. attachment parenting ekolünden kitaplar okumaya başladıktan sonra çocuklarıma saygı duymaya başladım. zaten hep seviyordum ama bir tık boyut atladık, artık onlarla iletişim kurmak keyifli hale geldi. ne düşündüklerini öğrenmek için her fırsatı değerlendirmeye çalışıyorum, çocukları geçiştirmiyorum. bazen çileden çıktığım oluyor ama onlara büyük tepkiler vermemeye çalışıyorum. çünkü ben daha relax olunca sorunlar daha kolay çözülüyor, tekrar mutlu moda daha kolay geçiliyor. bunları zamanla kendim öğrendim, çünkü büyüdüğüm aile hiç böyle değildi.

şikayet bizim toplumda bir kültür haline gelmiş, insanlar birbirinden görüp muhabbete dahil olabilmek için şikayet ediyorlar bence. sorunlarıyla gerçekten baş edemedikleri için değil. okul kapısında beklerken ailelerin çocukları hakkında şikayetlerini dinlerken üzülüyorum gerçekten, ya bu çocukların hiç mi iyi özellikleri yok diyesim geliyor, ki bazı eleştirileri çocuklar da duyuyor. o ortamda susuyorum, aksi birşey söyleyip ukala veya aşırı kitabi (yapay) ebeveynlik yapan biri gibi anlaşılmamak için.. okul kapısıdaki muhabbete en basit örnek şu olabilir, diyelim ki çocuk o gün iyi birşey yapmış, öğretmen iltifat ediyor ve takdirini veliye söylüyor. velinin cevabı aman yok evde hiç öyle değildir bla bla şeklinde.. hiçbirşey yapamıyorsan teşekkür et geç yani.. neyse. ebeveynliğin öğrenilmesi gerektiğinin kendim biraz gecikmeyle farkına vardım, çabalıyorum, umarım herkes de farkına varır. insan hayatı çok kıymetli çünkü.

www.instagram.com

faydalı bilgi

@evanka +1, şikayet kültür haline gelmiş. bunun yanı sıra, bunu bir markanın ekşi başlığına girip sadece olumsuz yorumsuz okumaya da benzetiyorum. insanlar olumsuzluklar üzerinden bağ kurup sosyalleşmeye meyilli. bir de hazır olmadan ezbere çocuk yapanlar var, kaynım ve eltim bebekleri olduğunda sürekli "ay gezin gezin, çocuk olduğunda hiçbir yere gidilmiyor" şeklinde konuşup, şikayet ediyorlardı. gezmeyi seven insanlar ama daha yaşadıkları yerin 3 saatlik araba mesafesinden çıkmadan çocuk yaptılar. bana bu şekilde sürekli şikayet edilmesi çok itici geliyor. iş yerindekilerin de kendilerine acındırıp işten kaytarmak için özellikle şikayet ettiklerini düşünüyorum :)

bunu çocuk bekleyen insanlara da çok yapıyorlar bu arada. "bol bol uyu birkaç ay sonra uyuyamayacaksın" gibi bir sürü laf. yani bunları düşünüp göze almadan çocuk yapmaya karar vermiyordur herhalde kimse? olgun insanların bu davranışın tam aksini gösteriyorlar mesela, olumlu deneyimlerinden bahsediyorlar hamilelik haberini aldıklarında.

tam olarak Bruce +1

çevremde aşırı isteyerek falan çocuk yapan tanıdığım tek bir kişi var, o da mutlu.
gerçi mutluluk da göreceli, çocuktan başka bir hayatı yok.
ama onun dışında herkes "evliyiz, işte çocuk yapmak lazım" falan kafasıyla çocuk yaptığı, hatta "evlenme yaşı geldi" falan diye evlenmiş olmak için evlendiği için hepsi mutsuzluktan dökülüyor.
işin kötüsü, bu "hâli" evli olmanın normu olarak görüyorlar.

çoğunun hayat düzeni, ekonomik durumu falan da bozuldu, pek kaldıramadılar çocuğu.
mutlu olmamalarının getirdiği vicdan azabını da çocuğa sınır koymayarak, anlamsızca üstüne düşerek falan kapatmaya çalışıyorlar.

ebeveynlik kötü değil, sadece herkes ebeveyn olmaya hazır olmayabiliyor.
hayatın akışında öylesine değil, "istiyorum bunu artık" diye yapılacak bir şey.
en azından bu devirde artık öyle oldu.

gizli gizli degil, zamani geri dondurmek mumkun olsa evet son 6 seneyi geri alalim derim. hep diyorum. hatta sasirdim burada gorunce.

bu cocuguma en iyi anne olma cabami degistirmiyor. icimde bir canavar yok.

çok gördüm.
annelliğin ne olduğunu bilsem anne olmak istemezdim diyeni de gördüm.
ama zamanı geri almak isterdim diyen az, yine de herşeye değer diyenin oranı daha çok.
hepsinin deneyimine sonsuz saygım var.

Hayır 21

evet, 28

Hayır çünkü bir insanın kendisinin seçmediği milliyet, doğum yeri vs. şeylerle gurur duyabilmek bana göre dünyanın en saçma şeylerinden biri.
28 yaşındayım.

Ms brownstone +1

Benim kendim cabalayip yaptığım ya da secimlerim sonrasında olan bir olay değil.

Yoo.
37.

Hayır, 32

hayır.
neden duyayım ki her ulus kendince özeldir.
33

Evet
Çünkü kimliğinin bir parçası ve kendimle barışık bir insanım. Kürt olsam Kürtlüğümle, Ermeni olsam ermeniliğimle gurur duyardım.
28

Hayır, 23.

Evet,
sonuçta benim karakterimi, davranıslarımı sekillendiren birsey.
farklı milliyetten de olsam gurur duymama gibi bir düsüncem olmazdı, sadece önemsiz oldugunu düsünüyorsam gurur duymuyorum önemsiz vs. derdim, herseyi dört dörtlük bir millet oldugunu düsünmüyorum.
30

evet, duyuyorum.

geçmişinden ve coğrafyasından dolayı (son 100 yıllık tarihten bahsetmiyorum bu arada)

36 yaşındayım/sanat tarihçisiyim

Hayır.
Seçemediğimiz, random gelen şeyler için gurur duymak mantıklı değil de ondan.
24

George Carlin'in bununla ilgili çok güzel bir konuşması vardı gösterisinin birinde. Linkini aşağıya bırakıyorum. 5:10'dan sonra başlıyor.

www.youtube.com

Cevaplarım;

- Hayır
- Tesadüflerle gurur duyulmaz, mutlu olunur. Mutluluğa değinmeyeceğim.
- 30

bazı arkadaşlar kişisel bir tarafı olmadığına değinmiş. ona ek bir de, kesinlik de yok. türk olmak. nedir türk olmak? öyle çat diye herkesin aynı şeyi söylediği bir tanımı yok ki. kimi diyecek 5000 yıldır var olan köklü blah blah, öbürü islamla harmanlayacak vs. aynı şey diğer milliyetler için de geçerli. ingiliz olmak. nedir ingiliz olmak? İngilizce konuşmak mı, anne babanın ingiliz olması mı, ingiltere'de doğmak veya yaşamak mı? hepsi mi? ya da kendini ingiliz hisseden herkes ingiliz mi? ne var yani bu türk olmanın içinde? tam da içini doldururken çok şey değiştiği için hayali topluluklar olmaktan öte gitmiyor ve övünecek veya gurur duyulacak bi şey kalmıyor bence. türklük deyince aklıma hep olumsuz şeyler geliyor mesela şu an benim. sorumsuzluk, din simsarlığı, ahlaksızlık vs geliyor valla, çünkü hep böyleleri bu tanımları kullanıyorlar işlerine göre. ama cumhuriyet kurulurken verilen bağımsızlık mücadelesini, kimseye boyun eğmemiş insanlar topluluğunu düşününce güzel bir his de doğuyor. zamana göre de çok değişiyor yani. kendimi böyle açıklama ihtiyacı duymadan evet gurur duyuyorum diyebileceğim çok nadir şey var. örneğin, ailem. onları da kendim seçmedim ama oldukları insan olmaları bile gurur veriyor bana. ne güzel, iyi kalpli, masum insanların çocuğuyum diyorum mesela. yani daha çok şanslı hissetmek gibi. aynı şeyi bu "milletin" üyeleri için söylemiyorum, söyleyemiyorum. neyse çok uzattım ama eğer içini kesin bir şekilde güzel şeylerle doldurabilseydik gurur duyuyorum diyebilirdim sanırım ailem gibi görebilseydim. yine de bu milliyetçilikten değil de ya ne güzel, akıllı, ahlaklı insanlarla bu hayatı/vatanı paylaşıyoruz diyebildiğim için olurdu. yine şanslı hissetmek gibi bir hisle işte. /28

gurur duymak değil ama türk olmaktan memnunum. türk halkının yaptığı yanlış politik tercihlere, ülkenin geldiği duruma öfkelensem de türk olmayı seviyorum. milliyetçi biri de asla değilim.

Hayır,31, çünkü herhangi bir milliyete sahip olmak seçim hakkına bağlı olmadığı için gurur duyulacak bir şey değildir.

31 yaşındayım. evet gurur duyuyorum, uzun ve ihtişamlı bir tarihin parçası olmak hoşuma gidiyor. yunan, iranlı, rus ya da çinli falan olsaydım da muhtemelen yine gurur duyardım.

Hayır ama mesela Fransızların İngilizlerin milletleriyle gurur duymalarını anlayabiliyorum. Felsefeyi, yönetim biçimlerini, makineleşmeyi falan geliştirip dünyaya yön vermişler gurur duyabilirler biz şu an bir şey üreten konumda değiliz. 31

Evet. Çünkü atam yunan'ı denize dökmüş. Hehe

bu arada;

sckxyss +1

erenderk +1

29

bana göre doğuştan gelen şeyler için yani kendimizin seçme şansı olmayan şeyler için gurur duyulmaz. ancak şükür edilebilir.

Evet.

Türk milleti bağımsızlık için, vatan için canını çokça kez feda etmiş. Bu bana göre çok karakterli ve saygı duyulacak bir hareket. Bunu yapan başka milletleri de takdir ederim.

28 yaşındayım.

Gencken buradaki pek coklari gibi secmedigim seyle gurur duyamam derdim. Fakat baska bir kulturle hasir nesir olunca gurur duyulabilecegini anladim. Yani ben yari Turk yari Zazayim, Turkiye'li olmaktan gurur duyuyorum tum cografyasiyla. Bu bos politik bir inanc degil. Aksine Turkiye insaninin kalitesini karsilastirma yaparak bulmakla alakali. En basta caliskan bir milletiz bu bile bir gurur kaynagi. Caliskanlik da illa super ekonomi ile issizlik, calisan profili ile alakali degil. Annenizin esinizin her kis basi 3-5 kilo salca, bir kac kavanoz tursu yapmaya calismasi, o gida saklama kulturu de giriyor bunun icine, temizlik kulturumuzde.

Evet, 40.

Evet,
Yurtdisina gelmeden once boyle bir farkindaligim yoktu, hiçbir seyi olmayan milletler burnundan kil aldirmiyor ya da alman arkadaslarim ikinci dunya savasi ile ilgili birsey sorunca triplere giriyor sanki hakaret ediyormusum gibi. Oysa yunan, sirp arkadaslarimla konusabiliyorum.
Bazi arkadaslarimin kolyeleri var, mesela ulke haritasi degil de atiyorum, ege bolgesi seklinde italyanlarda gordum daha cok.
Bizim problemlerimiz var o ayri.
Milliyetle gurur duymak bos is ama boyle birsey var ve biz bu konuda ezilecek, gurur duymayacak bir millet degiliz.
32

Hayir zira bunun icin bir caba gostermedim. Gurur duyulacak bi olay degil

38

hayır
25

32.

evetle hayır arasında gidiyorum. başımızdaki islamistler olmasaydı iç rahatlığıyla evet diyebilirdim.

gurur da duymuyorum mutlu da değilim buna karşılık yerinmiyorum ve mutsuz da değilim.

ms brownstone +1

28

Hayır,

Türk kısmını değiştir yine sonuç değişmez. olayın Türk olmakla ilgisi yok. Sadece milliyet gurur duyulacak bişey değil. Çünkü senin yaptığın bişey yok. Doğuyorsun ve doğduğun toplumun bir parçası oluyorsun. bitti. gurur duymalık durum nerede? yok. Farklı milletlerden insanların olduğu bir ortamda Türk olduğumu söylemekten utanır mıyım? utanmam. Çünkü utanılacak bir durumda yok.

38

Valla @brownstone u goruyor ve arttiriyorum. Secim imkanin olsa bile sacma. Mesela simdi sorsalar cogu kisi en zengin ya da refah seviyesi en yuksek ulkeleri secer, bu secimden sonra niye 'X ulkesindenim' diye gurur duyar ki insan? Hani isin kisisel ozellik olayini falan gectim direkt bisekilde hazira konmak oluyor bu. Yani atiyorum X ulkesi binlerce yil suren tarihi/kulturu sonucunda 'X gibi olma' tarzinda bir stereotipi kazanmissa sadece secim yaptin diye sen niye direkt gururlanasin ki? Senin o olaya bir katkin olmamis.

Kisaca basta dedigim gibi secim olsa bile sacma. Dolayisiyla cevabim hayir.
30.

bir insanın gurur duyacağı bir hüneri yoksa milliyetiyle gurur duyar. ülkenin geçmişine, tarihsel insanlarına saygı duyuyorum tabi ama ülkeden dolayı gurur duyması komik.

35

Evet
Gurur duyacağım bir çok hunerim var ama buna rağmen ülkemi seviyorum. Çünkü benim ülkem tüm ülkelerden daha güzel, tarihim daha şanlı, insanım daha sıcak.
40E

Hayır.
Eskiden savaşçılık işe yarıyormuş bu yüzden başarılarımız olsa da sağlam bir medeniyet kuramamışız. Savaş işi teknolojiye dayanınca gümlemişiz zaten.

Evet, 23

Evet çünkü sckxyss nedenini söylemiş.

30.

Tamamen tesaduf eseri olan bir seyden gurur duymak ya da utanc duymak bana sacma geliyor. Sans eseri turk doğmuşum. Dolayısıyla duymuyordum.
33

hayir
kendim secmedigim bir sey icin neden gurur duyayim. sadece ataturk atam oldugu icin gurur duyuyorum
29

evet çünkü kimliğimin ve geçmişimin bir parçası.
dissendium'a katılıyorum.
burada doğmak tesadüf olabilir ama dedelerimiz bu ülke için savaşmış.
kendi adıma konuşmam gerekirse, iki tane dedem var savaşmış olan.
bazı şeyleri kendimiz kazanmış, (son yıllarda olduğu gibi de) kendimiz kaybetmişiz.

gavur okulu diye tabir edilen okullardan birini bitirdim.
o zaman da aynı şeyi düşünürdüm, sonradan bütün dünyadan insanlarla çalıştığım bir işim oldu, yine aynı şeyi düşünüyorum.
özendiğimiz ülkeler toplumsal olarak bilim, medeniyet vb. konularında çok ileride olsalar da, halklarının bireysel anlamda kendi toplumlarıyla aynı düzeyde olmadığını düşünüyorum.

bunun sebepleri elbette tartışılır ve ülkeye göre bakış açıları elbette değişebilir ama en azından mücadele etmiş ve özgürlüğünü kazanmış birilerinin evladı olmak bana gurur veriyor.

üstelik, tarihte iyi ya da kötü, mücadelesi olan ya da olmayan her millet/ulus/ülke, sadece göçmenlerden oluşsa bile kendi ülkesiyle ve o ülkenin vatandaşı olmakla gurur duyarken, bizim bunu bu kadar hafife almamızın talihsiz bir durum olduğunu düşünüyorum.

36

hayır, gururluk bir durum yok bence de. sadece mutluyum ve kimliğimle barışığım diyebilirim.

yurtdışında kimliğimi aşağılamaya çalışanlara da ayarı veririm, elinde tesbih, ayağında babet çorabı takılan bi tane bile ziya gökalp eseri okumamış ama türkçü geçinen tiplere de.

27

hayır ama bundan utanmam tabi. milliyetim üzerinden bana sataşacak insana karşı kullanacağım malzememin olmasından memnunum.

benim seçmediğim, doğuştan gelen bir özellik benim için gurur vesilesi değil. çalışıp çabalayarak elde ettiğim bir ünvan, eser veya kazançtan gurur duyarım ancak.

31.

neden gurur duyayım ki?

kendi seçimim olsa gurur duyarım ya da millet olarak acayip işler yapmış/yapıyor olsak yine gurur duyarım.

hayır
çünkü burada doğup büyüsem bile türk değilim; ne etnik, ne kültürel ne de toplumun bir parçası olarak.

dolu dolu türk hissetseydim de gurur duymazdım. içinde bulunduğun kültür, millet, toplum için mutlu ya da mutsuz olmak ayrı, gurur duymak ayrı bir şey bence. mesela ingiliz olsaydım mutlu olurdum ama yine gurur duymazdım.

başka milletleri gördüm bizimki iyiymiş diyenleri anlayabilmekle beraber milliyetle gurur duyma meselesinin milliyetin kendinden gelen bir bakış açısı olduğunu düşünüyorum. bu arkadaşların tacik olsaydı, sırf milliyetinden gurur duyma fikrinden ötürü tacik olmaktan gurur duymasından bahsediyorum. bu bağlamda bakıp da objektif olmanın mümkün olmadığını, konseptin kendi kendini beslediğini düşünüyorum.

Daha sonra unutmayacagi bir dil gerek. Japonca hocasi gider gitmez unutur. Almanca falan olursa belki Alman okullarina gider ileride.

Acilin veledi 3 dil konusan anne geldi.

Oncelikle online ders ile kalicilik olmaz. 1 kisi gunde 1 saat, hatta haftada sadece 1 gun bile konusacak olsa da sosyal olarak dahil olmali hayata. O yuzden belki hedef dilde falan ders veren birine bakarken ayni zamanda ne kadar hayatiniza dahil edebilirsiniz ona bakin. Mesela universite ogrencisidir, abilik/ablalik tarzi birlikte zaman gecirme olayina girebilirsiniz. Yani oturup gramer anlatmak yerine Turkce ve Ingilizceyi kesinlikle karistirmadan oyun oynarken parka giderken falan sadece hedef dilde konusacak. Ezberden gramer ogreniminde oldugundan daha yavas gelebilir bu yontem ama anadil seviyesine yakin bir dil gelisimi istiyorsaniz tek yolu bu.

kisitli zamanda olmaz diyene de aldirmayin. haftada 1 saat bile olsa surekli oldugu durumda bu sekilde olur.

twitter.com

aklıma şu twit geldi ahhahhahaha.

Önce Türkçe geride kalmış ya, onu düzeltin. İngilizcesi iyiyse daha rahat öğreneceği bir Avrupa dili olabilir Almanca vs. Belki İspanyolca olabilir.

Ama çocuğu bir zorlamayın salın. Kendi ilgisinin olduğu bir kültürün dilini öğrense daha iyi olur bence. Şu yaşta ingilizcenin çok iyi olması yeterli.

hayır, beni de rahatsız ediyor. telaffuzundan çok cümle kuramaması, kendini anlatamaması rahatsız edici. geliştirmek için herhangi bir şey yaptığını düşünmüyorum. şu zamana kadar geliştirebilirdi kendini. ben de italyanca öğreniyorum ve aman aman zorlanmıyorum, kurallara çok dikkat ediyorum, cümle kurduğum zaman tam kuruyorum. danilo zanna, türkiye’ye gezmeye gelmiş turist gibi türkçesiyle hayatına devam ediyor.

Bence bilerek, egzantrik olmak için yapıyor olabilir. Adamın karısı çocuğu bile var çünkü. Benim mesela sadece 5yıldır tr’de yaşayan ve bunun 1. Yılında türkçeyi öğrenen sınıf arkadaşım çoğu türkten bile iyi konuşuyor ve kız afrikalı yani dilin alakası yok türkçeyle.

Bence anlama olarak durumu çok iyi. Adam espri bile yapıyor. Espri demek ana dile yakınlaşmak demek. Bahsettiğiniz şey bence konuşma tarzı ile ilgili. Danilo İtalyan olduğu için İtalyanca gibi konuşuyor Türkçeyi. Daha enerjik, yükselip alçalan şekilde konuşuyor.

masterchef'ten çok önce yemek kanallarında yemek programı yapardı, o dönemde bile türkçesi şu andakinden daha iyiydi. geliştirmeyi bırak, daha da geriye gidiyor. 10 küsur yıldır tükriye'de yaşayıp, bir türk ile evli olup bunca zamandır türkçesinin bir arpa boyu ilerlememesi ilginç.

yaşı yetenler bilir, kompela diye bir futbolcu vardı. türkiye'de 3 sene mi ne kaldı, çatır çatır türkçe öğrendi herif. danilo daha "harmanlanması gerekiyor" diyemedi.

Kişiyle alakalı bence bu durum. Benim tanıdığım bir kız var Almanya’ya gitti evlilik için gram Almanca öğrenemedi. Sonra geri geldi. Arkadaşımın eşi var nereli tam hatırlamıyorum. 6-7 senedir Türkiye’de. Türkçe konuşamıyor. Çocuğuyla bile yani o derece. İsteyip istememek önemli gibi. Belki istemiyor belki bilerek yapıyor. Yoksa bence öğrenemiyor olması imkansız.

Ulkemizde anadili olan turkceyi duzgun konusamayan ve yazamayanlar varken bir yabancinin bozuk turkcesi beni rahatsiz etmiyor.

bilerek yapıyor +1

adam türkçe televizyon programı yapıyor
kendini geliştirmedi diye kızıyorlar.

daum 10 sene
alex 8 sene türkiyede kaldı
1 cümle etmediler türkçe
adam yemekleri biliyor, yöreleri biliyor, konuşuyor, anlıyor.
Siz yabancı dili nasıl konuşuyorsunuz acaba.

8 senedir bulundugum ulkenin dilini gundelik bakkal, taksi, sokakta laf anlatmak disinda bilmiyorum. naber, nasilsin, su nerede, buraya gitmek istiyorumdan ote muhabbet acamam.

Kultur soku diye birsey var ve bulundugunuz ulkede bulunma sebenizden bagimsiz olarak sizi etkiliyor. bunun tezahurlerinden biri olduguna kanaat getirdim dil ogrenmeye direnc gostermenin.

İtalyancadan dolayıdır. biz de çok keskin biten kelimeler varken onlarda pek yok. bazen sonu "n" ile "k" ile biten kelimelere "i" falan ekliyor çünkü zorlanıyor. bunu arapça öğrenen arkadaşlarımda da görüyordum. sallıyorum "dak" kelimesi var adam o sondaki k'yi keskin ve gırtlaktan söyleyemiyor.

rahatsız eden nokta bu

bilerek Türkçe'sini bozduğunu düşünmüyorum ama bozuk türkçe'sinin üzerine üzerine gidiyorlar bilerek. eğlence olsun diye.

bir de dünya üzerinde en ilginç konuşanlar italyanlar olabilir. çok vurgulu ve bol el kol hareketi ile konuşurlar. danilo türkçe konuşurken de bol bol el kol hareketi yapıyor. değişik geliyordur.

İtalyanca en sevdiğim dil ve İtalyan aksanıyla konuşulan İngilizce ve Türkçe de çok hoşuma gidiyor o yüzden hiç rahatsız etmedi beni. Mesela Voleybol antrenörümüz Guidetti'nin konuşması da benzer, onu da çok seviyorum.

Danilo muhtemelen anlama konusunda baya iyidir ama konuşurken çok kasmıyordur çünkü kasmasına gerek yok, bozuk Türkçesi kendisinin bi niteliği Türkiye'de ve ona sevimlilik katıyor halk gözünde, ayrıca direkt reklam unsuru kendisi için.

Küçük bir örnek vereyim..

''Bu akşam 4.sü ve ana kadro girmeyen yarışmacımız'' yani tamam mükemmel bilmesine gerek yok ama şu cümleleri tamamlamayı da başarabilecek kadar akıllı olduğunu düşünüyorum. Sürekli kullandığı cümle tarzları bunlar sonuçta.

Bunları dert etmedim :d sadece bazen tırmalıyor insanı. Yoksa yani ister kendini geliştirir ister geliştirmez. Kendi bileceği iş.

Bence gayet iyi adamın türkçesi. Keşke her yabancı bu kadar türkçeyi bu kadar kullanabilse. Hataları, yanlışları olması çok normal. Bir dili yıllarca uğraşsanız bile tüm detaylarıyla öğrenemeyebiliyorsun.

türkçe sondan eklemeli bir dil olduğu için kelimelere ek eklememesi bana anormal gelmiyor. böyle çok insan var. konsept çok yabancı bunlara. nasıl olsa anlaşılıyor diye, çok üzerine de gitmiyorlar.

bu arada danilo aslında italyan dili ve edebiyatı hocası. yani "dil" konusuna senden benden daha hakimdir.

Öğrenmeye çalışmıyor artı bir. Kelime ezberleyecek alt tarafı istanbul türkçesi beklemiyoruz.

Hazır çorbaları oldum olası sevmedim maalesef. Sadece bim'deki konservelenmiş barbunya efsane lezzetli, bunu söyleyebilirim.

Çorba yapmak dünyanın en kolay şeyi 150 liraya bir el blender ı al, o paketler öğün olarak ucuz görünse de uzun zamanda pahalıya geliyor evde 10da 1 fiyatına yaparsın

@burty

ben de tat'ın konserve barbunyasını seviyorum baya ama bunlar da güzelse çeşit olarak denerim diye düşündüm :d

@freebird

yani haklısın tabi, evde yapmak hem kolaydır hem daha ucuzdur da şimdi bu sorunun cevabı bu mu :( çorbayı aşırı seven biri değilim zaten ve bulaşığıyla falan da uğraşacağıma pratik şekilde halledecek bir ikame mi bunlar diye soruyorum. Yoksa haklısın evde yapmak daha hesaplı ve güzeldir tabii ki

karfurdan çorba bardağı ve knorr hazır çorbaları al bak keyfine. bi su tutarsın temizlenir

Yaylanin bulgur pilavi, mercimek corbasi ve ezogelin corbasi cogu lokantadan daha iyi seviyede. Isitirken azicik tereyagi ekleyip denerseniz cok memnun kalirsiniz. Getir veya kendi sitesinde %50 indirimli zamanlari sikca oluyor, yakalayip aliniz.

Yurtdisinda en buyuk kurtaricim oldu kendileri. LeGurme yaylanin yurtdisi markasi, normal yayla markali urunlerle tad farki yok kendi gozlemlerime gore

Pandemide yaylanın domates ve ezogelin çorbalarını denedim.

Domates biraz ekşi geldi ama ezogelin gayet iyi öneririm.

Tada'nın da tavuk ve taze fasulyesini denedim. Fena değiller, fasulyenin yağından olsa gerek garip geldi. Tavuğu daha başarılı

yayla’nın mercimek çorbası ve barbunyası berbat. çoğu ürünlerinde siyez, kinoa tarzı şeyler var nedense. pilavlarını beğeniyorlar, makarnaları çok yağlı.

Bulgur pilavı, özellikle de mercimekli olanı iyi. Çorbaları gayet iyi.
Makarnaları çok kötü.
Nohut ve fasulyesi için de iyi denebilir.

Tada ankara tava ilk yediğimde efsane geldi. Sonra yiyemedim garip bi koku aldım. Belki ilk yiyişimde çok açtım
Mecbur kalınca yenir

Yaylanin makarnalar efsane kotu.

Mercimek, ezogelin ve yayla corbasi guzeldi.

Pilavlarini begendim. Sehriyeli, nohutlu olanlari denemistim.

Bence alinip dolaba konulabilir bu saydiklarim.

Konserve patlican kizartmasi, dolma ve barbunya da alinip bir koseye konulabilir bence.

Podcast veya sesli kitap.

Sanırım yüksek lisans düşünüyodun, hala düşünüyosan detaylı şekilde makale oku :) Ben en çok makaleyi yola çöp ettiğim zamanlarda okumuştum :)

@e mice, yüksek lisans düşünüyorum ama zaman sorunu var maalesef. Yine de makale okumak mantıklı. Teşekkür ederim.

Yaşım 40a dayandi, bir kere bile ne fincandan ne de uygulamadan baktırdım. Aklıma bile gelmiyor. Ama zamaninda bira köpüğü falı bakarım palavrasının cok ekmegini yemiştim.

Ben bakmaktan yoruldum. Mümkün olduğunca kaçıyorum bu muhabbetten

ebcet bakan bir arkadaşım var, neredeyse hiç sektirmeden, aşırı detay vererek bakıyor.
bugüne kadar yanıldığını görmedim.
öylesi eğlenceli tabii.
gerçi çok fazla çıktığı için korkan da oluyor.

ama fal genel olarak çok tartışmalı bir konu.
ne olursa olsun çok ciddiye almamak gerekiyor tabii ki.

gelecegi bilmek diye birsey yok, korkulariniz veya isteklerinizden hangisi kuvvetliyse onu duyarsiniz.

ben tarot fallarini bir konudaki oz dusuncemi ogrenek icin dinliyorum. yani istedigim birsey var acaba buna karsi direnc gosteriyor muyum, korkularim var mi tarot dinlerken farkediyorum cunku mesajlari hep olumsuz algilamis oluyorum. veya tam tersi.

boxerı normal bedenden büyük almak lazım ya. o açılmaz. anca giyersen sürekli bi derece ama zor.

Sandalyeye tersten geçirip gerdir bir iki gün kalsın gevşer belki

gitti gari o. xlyse xxl alacan.

yüksek ısıda yıkarsanız daha da küçülür yahu hahahah
kardeşiniz falan varsa verin o giysin.

cok sicak suda yikanan boxer kumasina birsey olmaz ama lastikler "erir" yani istediginiz gevseklik yerine ipe donusmus bir lastik bulursunuz.

Cumartesi günü çalışmak insanoğlunun başına gelmiş en kötü şeylerden biri.

Take+1
Hayatimda cumartesi çalışan isletmeyi anlamadim.
Açıkçası iki iş yeri icin de totalde çalışacaginiz saat + yolda gececek süreyi hesaplayin ve saatlik maasi bulun. Ondan sonra daha net bir karar verilebilir ama 4 gun calisirken 6 gun çalışmak (yarim da olsa sabah uyan, giyin vs o gün ölür yani) zor.

Take it away honey +1
Sırf cumartesi çalışmamak için iyi bir iş fırsatını tepmeyin tabii ama gerçekten dünyadaki en boş şey cumartesileri çalışmak. Halledeceğin işin vardır karşında muhatap bulamazsın çalışmayanlar çoğunlukta olduğu için, kendi halletmen gereken işler vardır motivasyon bulamazsın sıcacık yatağı terk edip geldiğin için, ofiste rehavet olur, 5 saat çalışma için iyi ihtimalle 1 saat yol çekmiş olur ve "ben bugünü neden yaşadım şimdi" dersin.

Ben 2 haftada bir cumartesileri çalışıyorum bu arada. Her cumartesi çalışmayı düşünemiyorum bile. Daha da yazardım ama iç karartmanın anlamı yok.

6 gün çalıştığım dönem de oldu, 5,5 gün de. Bu ikisinin arasında ciddi bir fark yok. Evli ve çocuklu 45+ biri olana kadar, 5+ gün çalışacağıma maaşımın %20'sinden feragat etmeye devam ederim. Aşağı yukarı o kadar fazla maaş teklif eden yerleri geri çevirdim bu sebeple. Alternatif olarak kendi işinse ya da sosyal bir insan değilsen ve cumartesi evde yapacakların yerine iş yerindeki düşük çalışma temposunda yaparım diyorsan o da olur belki. 5+ gün çalışmak insanı hayattan soğutan bir şey.

Dünyanın alınmış en saçma kararı. O yarım gün hiç iş yapmadım. YouTube, ekşi sözlük falan zaman öldürdüm hep. Neyse ki artık öyle bir insanlık suçuna maruz kalmıyorum.

kesinlikle mantıksız. cumartesin sana kalsın. çok mutsuz olursun

Günü öldürüyor. Yolları çoğunlukla sabah boş görmek de moral bozuyor.

aşırı aşırı büyük bir artısı olması lazım cumartesi çalışılan yeri tercih etmek için.
bir de yarım gün dediğin geldin gittini at 2-3 saat. psikolojik olarak kimse bir şey yapmak istemiyor; öyle gazete falan okuyorsun internetten ya da yalandan bir dosya açıp bakıyorsun hiçbir derde derman da olmuyor yani. rezalet bir şey.

cumartesi yarım gün çalışsan bile, o tam güne denk geliyor. evden çıkışın, çektiğin trafik, eve dönüşün, vs...

yarım gün diye bir çalışma yoktur. evden çıktığın anda o gün bitmiştir.

halihazırda 4 gün çalışıyorsun. çalışma süren 1.5 gün artacak ve maaşında aman aman bir artış olmayacak. o referans ileride ne kadar işine yarar onun hesabını yap bence.


ben arkadaşların söylediklerini arttırıyorum; çalışmak berbat bir şey.

Sizin bu durumda konu sadece cumartesi yarım gün değil zaten. Normalde 4 gün çalışırken bu 5,5 güne çıkacak. 1.5 gün var yani arada. 4 gün çalışmak çok büyük lüks. Eğer maaş ve gelecekteki kariyer imkanları için çok büyük fark yoksa bence 4 gün çalışma lüksünü bırakmaya değmez. Bunların üstüne bir de yüksek lisana konusu var. Bence dediğiniz şartlar için konfor alanından çıkmamak lazım.

Cumartesi 1 saat bile çalışman demek haftasonu yapabileceğin tüm kaçamakların iptal olması demek.

Haftasou iki gün tatilken cuma akşamı gidiş pazar akşam dönüşlü mini tatillere gidip kendini rahatlatabiliyor insan, bazen pazartesini de ekleyip 3 gün aşalar gibi tatil yapıyor.

Cumartesi çalışmak demek tatil, dinlenme kaçamağı ihtiyacını yıllık izinlerine sıkıştırmak demek. Cuma akşamının kafa rahatlığına ulaşamamak demek.

Maaşım iki katına bile çıksa cumartesi çalışmayı kabul etmezdim.

Cumartesi çalışmamak için maaşımın düşmesini göze alırım

cumartesi çalışmamak için aman aman bir maddi fark yoksa iş / iş yeri ne olursa olsun reddederim.

avrupa'da ülkeler 5 günden 4 gün çalışmaya düşerken siz 4'ten 6'ya çıkarsanız psikolojik olarak çok mutsuz olursunuz. üstelik kazanacağız para da öyle farklı olmayacakken.

hic gerek yok, asiri ucret farki olur falan anlarim da belli ki o da yok o yuzden salla gitsin

Is teklifi aldiysaniz, 4 gune indiremiyorsaniz bile sizin icin cumartesi kuralinin kaldirilmasini talep edin.

CV'de iyi gorunecek pozisyon dediginiz icin bosver degmez diyemedim. Ama bir yandan da baska bir sektore gececegim diyorsunuz, o pozisyon ne kadar iyi dursa da kagit ustunde, yeni sektordeki deneyiminize karsilik gelmesi diye bir gerceklik olmayacak. 37 yasimda kariyer degisikligi yaptim ve kendimi kanitlayip somut basari sunana dek bu tecrubesizlik onume cok konuldu.

Yepyeni bir sektor yepyeni bir CV yepyeni bir hayat yani o acidan bakinca.

Duyurunun bu kadar hem fikir olduğu nadir konulardan biri olduğu için reddettim sonuç itibariyle, teşekkürler fikirleriniz için.

daha ucuza satılıyor işte. türkiyede 100 dolar diyelim mesela, türkiyede 200 dolar. daha ucuza almış oluyosun yurtdışından.

@jelly bear

Hiç anlamadım.

dolar bu seviyelere cikmisken olmaz o is. Simdi bazilari disarda her mal yari fiyatina satiliyor saniyor ama turkiye'de ozel tuketim vergisine falan tabii degilse oyle birsey yok.

Outletlerden ucuz mal kovalayip bulabilirsen pahali markalarin urunlerini (burberry falan gibi) enteresan fiyatlara alabilirsin. Onun disinda telefonda 2-3bin lira fark ediyordu onun da kayit parasini yukselterek yok ettiler. Dutyfree'den icki olabilir ama orada da her istedigin sey yok.

Butun delikleri yavas yavas kapattilar.

şöyle basit bir örnek vereyim. burada jacobs'un yarım kilo filtre kahvesi 3,5 euro. türkiye'de şimdi baktım hepsiburada'da 55 lira.

bazı mallarda böyle uçuk farklar olabiliyor. eskiden euro bu kadar yüksek değilken çok daha barizdi farklar. adam telefonu almak için abd'ye uçak bileti falan alıp oradan aldığında daha ucuza geliyordu hatta.

ithal mallara turkiyede ekstra vergi var sinirdan girerken.

mesela amerika'da 2000 dolara satilan bir urun dusun. 17000 liraya denk geliyor. Senin de 17000 liran var diyelim. bu urunu turkiye'de 17000 liraya alabiliyor musun? hayir. turkiye'de ayni urunu ithal edip satan kisi, turkiye'nin gumruk vergilerini, kendi isletme vergilerini, kdvyi otvyi ve kendi karini ekliyor, oluyor sana 30000 lira. Yani 3600 dolara geliyor. Turkiye'den alirsan.

Ama diyelim amerika'da bir arkadasin var. ona 2000 dolar (17000 lira) veriyorsun o sana oradan aliyor, bavuluna koyup kendi maliymis gibi getiriyor, gumruk vergisi odemeden iceri sokuyor. boylece sen turkiye'de 30000 liraya satilan bir urunu 17000 liraya almis oluyorsun.

@ robokot

ornek ver abi, disarda $2000 olup turkiye'de $3600 olan ne var? OTVli urunler haric.

Simdi macbook air fiyatlarina baktim mesela, arada cevirdigin zaman pek bir fark yok.

basit bir ornek olarak verdim, hesap net olmak zorunda degil. ama gecen gun benim yaptigim mesela: www.akakce.com

bu klavye turkiye'de 1700 lira. amazon.com amerika'da 100$ (850 lira). Hatta birak arkadas getirmesini amazon amerika'dan direk siparis versen bile daha ucuza geliyor. son 10 yilda boyle 20-30 alisveris yapmisimdir, hepsinden iskontom %35-%50 arasi.

bu arada apple urunleri konusunda haklisin son 1-2 senedir burada cok kotuye gelmiyor acikcasi, yine de arkadas getirse daha ucuz tabii ama oyle astronomik bir fark yok eskisi gibi. sanirim kurlari gec guncelliyorlar bir sebeple, ama yine de fena degil apple olunca.

Yani bunun galiba en mantıklı örnekleri konsol, konsol aksesuarlari, kamera ve aksesuarlari, sporcu beslenmesi ürünleri, alkol, Daha kesin vardir misal müzik aksesuarlarinda hayvani artislar olduğunu duymustum.

Ama onun dışında telefon gibi şeylerde o farkı boyle kayit vs diyerek imkansiz hale getirdiler. Apple ürünlerinde de fark yok diye biliyorum.

Yani bazi spesifik urunlerde ciddi fark olduğunu biliyorum.

evet eskiden millet telefonlari da boyle aliyordu, pasaport kaydi olayini o yuzden getirdiler. bu sefer millet pasaport kayitlarini satmaya basladi yurtdisindan geldikten sonra, bu yuzden "kaydedilen telefon sadece pasaport sahibinin adina kayitli bir hat ile kullanilabilir" kisitlamasi getirdiler. kayit fiyatini da astronomik bir hale getirdiler.

ve evet pek cok urun grubunda inanilmaz farklara denk gelmek mumkun. urun turkiye'de ne kadar az populerse potansiyel fark o kadar fazla oluyor cunku turkiye'de cok az sirket cok fahis fiyatlara satiyorlar o urunleri. cok niş bir urun arayan kisi mecbur bizden alacak diye basiyorlar fiyati. o zaman amazon amerika'dan normal siparis verip gumruk vergisini odeterek bile baya parayi cepte tutmak mumkun olabiliyor getirecek arkadas falan yoksa.

@ robokot

hocam turkiye'de amazon viyatlari ucuk, Kanada'da bile yuksek fiyat cekiyorlar. Amazon Amerika'da isliyor, ben bile kanada'dan mal alirken .com'dan satin alip amerika'daki arkadaslarima yonlendiriyorum pakedi bazen, onlar bana yolluyorlar daha.

ayni klavye mesela burda 1132tl:

tr.banggood.com

senin $100'luk klavye ye de yasadigin yere gore vergi ve kurye ucreti ekle, asagi yukari kafa kafaya gelecektir. Ozetle, kur bu seviyede iken ugrasdigina degmez, arastirmayi Turkiye'de yapip gidip elden pazarlik falan yaparak tahminim daha ucuza bile alma sansin var.

tam anlamadim, banggood da gumruge sokup getirtmiyor mu? ben bu klavyeyi kemiksiz 850 liraya alabiliyorum arkadas vasitasiyla mesele o. ki bu kucuk kalem bir ornek. bir ekran karti falan getirecek olsan binlerce lira para cebinde kalir. gecen gun gtx 3090 lara falan bakiyordum 10-15000 lira fark ediyor. 4-5 aylik asgari ucret burada.

cok ugrasacak bir sey de yok, arkadasin adresine yollatiyorsun, ya da amazondan falan normal siparis veriyorsun, geliyor.

orijinal soru arkadas vasitasi ile getirme uzerine. siparis verip gumruge sokup getirme daha ekstrem bir ornek - onun bile bazen daha karli olabildigini gostermek icin ornek verdim. arkadas bavulunda getirince ekstra hic bir sey odemiyorsun sonucta.

tas catlasin yarim saat fazla harcayarak binlerce dolar cebimde kalmistir bu iki yontemle toplamda, acikcasi bana pek yük gelmiyor.

Robokot harika anlatmissin, cok tesekkurler

1132tl lik mali gumruge soksa ne kadar para alacak, vergisi belli degil mi? %50 alacak hali yok, KDV alir birakir. Zaten kargo da bedava denmis.

Ekran kartlari fiyatlari su anda yaniltici, sana $1500 fiyat gosterebiliyor ama stoklarda mal yok ciplerde sikinti oldugu icin, kartlar karaborsada. Ayni kart turkiye piyasasinda farkli firmalar arasinda 10-15bin tl oynayabiliyorm aynisi yurtdisi icin gecerli. Mining icin bir arkadasa kart aradik bulamadik mesela.

Tek kalemde 10bin tl kar yapsan amerika'da millet isi gucu birakir bavul ticaretine baslar. Iki bavul mal getirip tek sefer $25-30k vurur donersin, mis gibi. Ustne bir de tatil patlatirsin. Eskiden her giden 10-15 iphone goturup satiyordu. Ama dedigim gibi o donem bitti.

abi tamam da 1132tl + KDV > 100$ butun mesele o, neyi tartisiyoruz anlamadim.

turkiye'de hic bir ithal urunu burada satis yapan bir firmadan amerika fiyatlarina alamazsin. Cari acik manyagi bir ulkeyiz, devlet istemiyor ithal urun almamizi. Buna gore onlemler var.

Turkiye'deki en en en iyi fiyattan %50 ucuza amerika'dan arkadasa urun getirdigim oldu. %35 civarina amazondan vergisini vererek getirdigim oldu, oluyor yani.

bavul ticareti o kadar kolay degil, tek urun, 2 urun goz yumuluyor ama cantani sifir urunlerle doldurup gumrukten gecmeye calisirsan "hop" derler. ama eskiden yapiliyordu, hala yapiliyor. ilk macbook promu zamaninda oyle birinden almistim. 20 kutu macbook pro anlasip almistik online bir grup. Turkiye'nin cari acigi o zamandan baya yukarida. ithal urunlere kisitlama azalmadi yani.

vaktine degecek deallar her zaman oluyor. halin vaktin yerindeyse ugrasmazsin belki. sonucta her turlu daha ucuza alabiliyorsun. sana degmez, baskasina deger.

abicim ben zaten 100-200-500tl kar yaparsin birsey demiyorum. o kadar da olsun zaten yurtdisindan gelen birini beklemen lazim bari bekledigine degsin. tek kalemde 10-15bin tl kardan bahsediyorsun, bende o kadar da degil, oyle olsa orayi "yikarlar" diyorum. mevzu bundan ibaret.

Ayda yilda denk getirir belki bir gol atarsin, ama her muz ortayi 90'a taktigini iddia edince olmuyor..

Bana toplu halde istedigin ekran kartini alacak 25 tane adem bul. Sen tek karttan $1000 kar edilir diyorsun, hatta daha fazla da $1000 diyelim. Kari 3 yollu paylasalim. $350 alan kisi kar etsin, $350 sen et, $350'de bana kalsin. Kisi basi $8750 dolar yapacaz senle ben. Hemen yarin kartlari alip ucaga atliyorum. Ulan keske para kazanmak o kadar kolay olaydi:)

Xbox series s tr de 5000,
Amazon Almanya'da 3500.

Türkiye'de manyak vergiler olduğu için yurtdışı ücretinden daha pahalıya geliyor her şey.

oyun konsollarinda %50 vergi olmasi lazim.

Amerika icin bahsediyorsak bu tip elisi urunlerini satan magazalardan alisveris yapabilecek bir arkadasiniz varsa kuponlarla cok ucuza alabiliyorsunuz oyle birsey kovalayabilirsiniz.

Ama yine de burada vergi bindirimi, luks tuketim oldugunu varsayan saticinin bindirimi derken ithal urunu 300 tlye satiyorsa yurtdisindan alabilseniz urunun orjinali size 150-200 tlye malolacak olabilir. ithal urun her zaman pahalidir.

inanması daha doğrusu kabul etmesi güç ama ne yazıkki çok çok çok büyük oranlarda vergi veriyoruz ve bu kura rağmen pek çok ürün trde daha pahalıya geliyor.

iç acıtan bir örnek vereyim; bilindiği gibi tr tekstilde çok başarılı. kaliteli ve ucuz üretim var. bu rağmen made in turkey etiketli bir ürünü örneğin h&m, zara marka olsun, londra'da sterlin kuruna rağmen daha ucuza aldım. bir de gümrükte tak free alsam daha da ucuza patlardı. benzer durum türk markalar için de geçerli.

özetle özellikle yabancı markalara inanılmaz yüksek vergi veriyoruz.

çok vergi veriyoruz denmiş, belirteyim

3 harfli mağazalardan birine pandemi döneminde tek seferde 10bin ürün satan(tanesi 100 küsür liradan) bir firma, normal zamanlarda tek tük mağazalı müşterilerine fatura kesmiyor. düşünün nasıl bir meblağdan söz ediyoruz. yani vergi kaçırıyor.

işte o kaçan vergiyi senden benden, hepimizden alıyor devlet.
şaşmaz kaidedir, sen o firmanın sahibi olsan sen de kaçıracaksın. iflah olamayız.

Büyük fark olan ürünlerden biri:

Sony A7S3 body 3489 dolar (29980 tl): www.bhphotovideo.com

Türkiye fiyatı 41000 tl civarı: fotografium.com

Ha Amerikada eyaletine göre vergi eklenebiliyor sanırım ama vergi olmayan eyaletler de vardı. Bizde ötv geldiği için böyle tabii. Devlet kimse bunları alamasın diye uğraşıyor.

@ nhk

Son bir cevap vereyim.

www.fotoaksesuar.com

Tek cekim 36800, bulmam iki dakika surmedi.
Cagaloglu'ndaki fotoculara gitsen, TR gibi ciklete 3 taksit yapilan ulkede nakit para ile 35000 altina alirsin rahat.

Amerika fiyatina vergileri de ekleyince makas iyice kapaniyor.

Turkiye'de garantideyken makina bozulsa bu sefer bir suru sikinti cikartacaklar. Bence degmez ama siz bilirsiniz.

Tahsildaroğlu ezine. Ama marketlerdeki tüm paketli peynirlerin olduğu dolaplarda 3 farklı rengi var bunun. Muhtemelen ne sütünden olduğuna göre işte renkleri. Benim sevdiğim onlardan hangisi bilmiyorum. Şarküteri reyonundaki abilerden istiyorum. Orada bu leş plastik kutuların içinde oluyor. Şahane peynir

Yaman Peynircilikten aliyoruz. Malkarada yerleri ama online alisveris var. Kasar, beyaz peynir hepsi harika.

Tahsildaroğlu ezine keçi peyniri

İstanbul'da var mı bilmiyorum ama varsa ekici'nin beyaz peynirini denemenizi tavsiye ederim. Oldukça hafif ve lezzetli.

İtimat'ın Ezine inek peynirinden memnunuz.

Kendi mağazasından alıyoruz. Tahsildar'dan daha iyi ve hesaplı bence.

tahsildar +1. turuncu paket.

Önceden ekici severdim, yumuşak olduğu için. Şimdi aynı kıvamda yörükoğlu.

www.google.com
Uzun linki idare edin. Altınkılıç Fatih Ezine, Migros'ta bulunuyor.

Altinkilicinkiler de guzel.

Altınkılınç ya da Tahsildaroğlu.

Bunun dışında ezine’de Gedikoğlu diye bir firma var. Bazen oradan sipariş veriyoruz. Kaşarı beyazı zeytini çok güzel öneririm.

Ser Has kaşar peynirini çok beğenmiştim en son. Anpa grossta var. Online sipariş verirsem Taciroğlu keçi peyniri alıyorum fakat pahalı bence.

süzülmüş kardeşler'in peyniri. kırklareli'nde yapıyorlar.

sütaş sitesinden sipariş veriyorum ertesi gün seçtiğim saat aralığında kapıya kendi araçları ile teslim ediyorlar .
süt , peynir çeşitleri , tereyağı ve yoğurt gibi alışverişlerimi neredeyse 2 yıldır hiç başka yerden yapmadım . eskiden de marketten sütaş alırdım eve kahvaltıya gelen arkadaşlarım peyniri mutlaka sorarlardı .
yeşil ambalajlı olanı beğeniyorum , bu sitedeki fiyatı da marketlere göre daha avantajlı .
www.sutas.com.tr

doğruluk %90 keçi beyaz peynir.

Baltalı'nın keçi peyniri çok iyi. Büşü de fena değil.

Turkiye disinda oldugum icin senede bir kere falan gelenlere getirtiyorum. gecen sene sirf vakumlu paket rahat olur diye gondermisti kizkardesim. bu sene ozellikle ondan aldirdim. a101de satilan ahir peynir (siyah beyaz karton kutusu olan). tuz dengesi iyi, yumusakligi tam kivaminda (sert neredeyse kuru peynir sevmiyorum).

Kobak peynir. İstanbulda bulabileceğiniz yer var mı bilmiyorum ama internet mağazası da varmış.

çanakkale'de bu işi çok iyi bilen bir akrabamız, marketlerde satılan paketli ezine peynirlerinden sadece tahsildaroğlu almamızı söylemişti. ben de genel olarak tahsildaroğlu alıyorum ama çok sık çanakkale'ye gittiğimiz için uygun fiyatlı peynir için ekremoğlu'na, pahalı ama çok güzel peynir için de peyziyade'ye gidiyorum. ikisi de doğrudan üretici oldukları için uygun fiyatlı oluyorlar.

mesela babam çanakkale'deyken ekremoğlu'ndan peynir alır. istanbul'da ise sadece bim'deki aknaz peyniri yiyor.

mihaliç peyniri. hatta diyebilirim ki rakıya en yakışan peynir de -ezine'den ziyade- budur. ünal çiftliği güzel bir marka.

ezine peynirinde de doğruluk güzel.

Rk koyun peyniri. Her markette yok sanirim, bulamazsam inek-koyun karışık hangisi varsa onu aliyorum. Berk sütün koyun peynirinin de tadi guzel ama keserken parcalaniyor. Rk is the best.

Boş tesellisi gelebilir ama,
30 lu yaşlarda koca koca insanlar nasıl kaçarız bu memleketten diye düşünüyoruz, kızınız şimdiden kurtardı kendini, dil öğrenecek, farklı dünyalar keşfedecek, çok çok iyi olacak onun için.

Evet sizin içi üzücü ancak bir durumdan sonra insanlar kendilerini değil çocuklarının iyi olmasını daha çok istiyorlar ki sizde eminim öyle istiyorsunuzdur.

Fiziksel olarak çocuğunun yanında olup faydayı bırakın zararı dokunan sayısız baba var. Belli ki sevgi ve ilgi dolu bir babasınız, bunu kızınıza her daim yansıtacağınız muhakkak. Uzak olacak olmanız tabi ki tatsız ama eminim hem uzaktayken hem bir araya geldiğinizde nice güzel an paylaşacaksınız.

Görüntülü konuşursunuz bol bol. Telefon alırsınız olmazsa ona da. WhatsApp var, Messenger var, bir şekilde konuşursunuz. Onun gelişimi için iyi olacağını düşünebilirsiniz.

Baba-çocuk ile karşılaştırmak ne kadar doğru bilmiyorum ama abim hep kendimi en yakın hissettiğim insan oldu. Aynı üniversitede okuduk aynı dershaneye gittik, hep aynı çevrelerde büyüdük. 4 senedir ABD'de yaşıyor. Yanımda olmasını çok isterdim, olsaydı çok mutlu olurdum. Ama uzakta olmasına rağmen ilişkimizde hiç bir şey değişmedi, her hafta muhakkak telefonlaşırız. Uzaktan yürüttüğüm ilişkilerim de oldu. İletişimde kalınca ve sevdiğimizi hissettirdiğimizde ve sevildiğimizi hissettiğimizde mesafenin bir önemi kalmıyor

Valla olay simdi sicak oldugu icin bu sekil his normal. Zamanla bisekil alisirsin bence. Tabii durumlar ve olanaklar nasildir bilemeyiz ancak madem bu kadar kotu hissettin o vakit sen de elinden geldigince oralara gidip bizzat yakininda durmaya cabalayabilirsin gelecek donemde. Kastettigim tatil falan degil, oralarda is kovalamaya calisman.

Yaa kiyamam :) Kiziniz sizin gibi bi babaya sahip oldugu icin cok sansli olmali :)

Oncelikle ozleyeceginiz duygusunu kabul edin, bu cok normal ve olmasi gereken de bu zaten ama cok da duygusal dusunmemeye calisin. Hayat kosullari sebebi ile hepimiz sevdiklerimizden ayriliyoruz, daha iyi bir gelecek olusturmak icin. Bunlara odaklanin. Zaten ebedi bi ayrilik da degil, gorusma imkanlari da var. Pozitif yonlere odaklanin :)

Kız çocukları için iletişim her şeydir. Yanında olamadığın için çok üzülmeni anlıyorum ve bu -böyle bir baba olman anlamında- beni mutlu etti ama onunla iletişim halinde olmak "isteyen" bir baba da kız evlatları çok ama çok destekler. Kızlar görüldüklerini, benimsendiklerini, sevildiklerini, görülecek sevilecek benimsenecek kadar varlıkları kabul edilen ve değerli olan varlıklar olduklarını, babalarının onlarla olan saygı ve sevgi dolu iletişiminden ve ilgisinden anlarlar ve ancak böyle ikna olurlar sevilesi ve değerli bir insan olduklarına. Onun için onunla sık sık iletişimde olman, onunla konuşacak bir sürü şey bulman, ona notlar mektuplar eşyalar vs gönderebilmen veya eşyalarının arasına saklaman vs vs... inan ki her dakika yanında olup iletişimde olmamandan çok ama çok daha kıymetli olacaktır. Üzülme, inşallah yine bir arada olursun kızınla ama iletişime odaklanıp titizlenirsen emin ol kızının kahramanı ve başının tacı olmaya devam edersin. Üzülme.

kesinlikle 1bir1bir1 e katiliyorum.

Teknoloji sayesinde surekli iletisimde kalabilirsen mesafeler farketmez. maddi durumunuzu bilmiyorum ama Bruksel'e senede 1-2 kez gitmeniz veya onlarin Turkiye'ye gelmesi de sorun olmamali.

Surekli iletisimde kalirsaniz, ayni sehirde olup zerre faydasi olmayan anne babalardan yuzbin adim onde olursunuz.

Onemli olan onu unutmadiginizi, onceliklerinizden biri oldugunu hep hissetmesi.

Cocuklar bosanmayi umursamiyorlar, umursadiklari ebeveynlerden birini kaybetmis hissettirilmeleri. Bunu da bosanmis ebeveynleri olan 40 yasinda biri olarak yaziyorum. Cok kucukken bile anne babamin bosanmasinin kacinilmaz oldugunu gorebiliyordum sorunum o degildi. Sorunum bosanma travmasini kendileri atlatamayan, bunlari bize yansiarak karsi tarafla iletisimi koparan buyuklerdi. Onlar gibi olmazsaniz kiziniz sizi anlayacaktir.

21. yüzyıldayız fiziksel yakınlık tabi önemli ama artık uzaktan da iletişim halinde kalmak mümkün. burada annenin tavrı önemli. başka bir ülkede olduğu için çok kolay araya girebilir. engel olabilir. eğer böyle bir durum yoksa endişeye gerek yok.

Tekrar evlenin. Evet. Neden olmasın. Bu defa olacak.

Çok duygulandım hocam, o kadar çok çocuğunun yanında gibi görünüp aslında uzak olan insan var ki. Emin olun onun her daim yanında olduğunuzu hissettirdiğiniz sürece , mesafenin hiçbir önemi yok

Sosyal medya kişinin kendisini güçlü gösterdiği bir alan. Bu paylaşımlar üzerinde pek düşünme bana göre. Buradan çıkarılan sonuç karşıdaki kişi hayatından keyif almaya çalışıyor. Daha az üzülmek için bu yola başvurmuş olabilir. 1.5 sene ciddi bir süre. Üzülmemek zor ciddi bir sorun olmadığı sürece.

Ayrılık dönemlerinde arkadaş faktörü çok iyi bir süspansiyondur. Muhakkak o da payına düşen kederi yaşıyordur kendiyle baş başa kaldığında ama gerçekten hayat devam ediyor ve bir köşesinden tutmaya bak sen de

Herkesin ayrılığı atlatma yöntemi farklı oluyor. Bazısı depresyona girmiş gibi eve kapanıyor, bazısı gezip tozarak ayrılığı aklından uzaklaştırmaya ve atlatmaya çalışıyor. Bazısı üzgünken uyuyor, bazısının gözüne uyku girmiyor. Aynı şekilde yemeden içmeden kesilen var, 10 kilo alan var. Kişiye göre değişen bir şey yani. Ben şu gittiği her yeri story atan, çok eğleniyormuş gibi davranan yani bildiğiniz nispet yapan insanların çok da mutlu olduğunu düşünmüyorum içten içe. İnsanların çoğu nerede olduğunu göstermezse ölecek hastalığına yakalandığı için bunlara şaşırmanızı anormal buldum. öte yandan şu an siz yas tutsanız ağlasanız bile, biten bitmiş hayat devam ediyor sonuçta. İnsan ayrılıktan sonra karşı tarafın fazla mutlu tavırlarından rahatsız olabiliyor, yani hiç mi üzülmedi moduna giriyor anlıyorum ama içinde ne yaşıyor bilemeyiz sonuçta. Yalnızca benim totomdan uydurduğum tespite göre, gerçekten mutlu olan insan mutluluğu milletin gözüne sokma çabasında olmaz diye düşünüyorum.

söylediğiniz kadar özel, farklı güzellikte bir ilişkiyi bir tartışmada bitirecek kadar önemli ne olmuş olabileceğini bilmediğimizden sağlıklı bir yorum yapmamız mümkün değil.
muhtemelen hiç bir şey olmamış gibi hissetmiyordur ama ayrılığa sebep olan şeyin ne olduğu, tartışmanın sebebi, kimin hatalı olduğu, kullanılan 1-2 kelime bile ayrılığı ne kadar zor veya kolay atlattığınızı etkileyen şeyler.
belki iyiymiş gibi yapıyordur. belki gerçekten iyidir. belki gamsız bir karakter olduğu için iyidir, belki vicdanı rahat olduğu için.
sizin atlatamamanız belki bir şeyleri hazmedememenizdendir. belki söyleyemediğiniz şeyler kalmıştır içinizde. belki suçlu hissediyorsunuzdur. belki de genel olarak takıntılı birisinizdir.
hiç bir şey bilmiyoruz ne kişilerle ne de durumla ilgili.

1.5 sene nedir yani, hele hele tek tartismayla bicakla kesilip atilan iliski nedir yani? uzulmemesi normaldi bence.

Upuzun bir evliligi bitirdim oturup uzulmedim. O karari vermek cok zaman almis ve beni yormustu, karari verdigimde artik zaten benim icin hersey nihayete ermisti.

Onunu arkasini sagini solunu bilmedigimiz bir olay. Belki son damla olmustur karsi taraf icin.

Ama yine tekrarliyorum 1.5 yil hic oyle degecek bir uzunluk degil.

Üzülüyordur, ne yapıyorsun merak da ediyordur. Hepimiz insanız ve bir çok yanımız birbirimize benziyor. Bir şey yaparken seni anımsatan şeyler aklına gelince keyifi de kaçıyordur, ulan iyi ki yok artık da diyordur. Şimdi üzülmezse bir süre sonra üzülür. Dalga dalga oluyor.

Yani belki çokta etkilenmeden atlatmıştır. aşırı duygusal takılmaya gerek yok, sal kendini ortamlara.

@KaraSakall tuhaf olan şu ki, esas kendisi aşırı duygusal bir kadındır normalde. çok mutlu hissettirildiğinde veya bir şeylere üzüldüğünde hemen gözleri dolacak kadar.. şimdi "o insanla bu insan aynı mı gerçekten" kafası çöktü bana :/

arabayı ortak aldıklarını gösteren kanıtlar var mı elinde? varsa bir avukata başvurabilir.

Evliyken mi almışlar anlamadım, boşandılarsa mal paylaşımı davası açacaklar süresi gecmediyse

Yok hiç evlenmedilerse genel mahkemelerde sebepsiz zenginleşme davası açıp şansınızı deneyin

Evli değillerdi, ortak aldıklarına dair şöyle; ödemeleri arkadaşım yaptığı için banka ödemeleri mevcut

bir arkadasim banka dekontu olmadan deftere yazilmis odemeleri mahkemeye sundugunda kabul edilmisti.

saglam avukat tutup dava acacak, banka dekontlarini sunarak sansi olabilir.

Noterde yarısını kendine alsaydı bari. Şu an başkasına mal hediye etmiş, o da malı satmış, adam parayı istiyor. Hediye ederken düşünecekti. Geçmiş olsun.

iyi bir avukatla çözülecek bir mesele. muhtemelen karşı tarafa arabuluculuk için telefon gittiğinde korkup kabul bile ederler. şu an dava açacağım konusu lafta olduğu için böyle rahat davranıyorlar. erkek tarafı elindeki ödeme yaptığı dekontlarla mahkemeye gideceğini karşı tarafa bildirsin bakalım, dava aç vermiyoruz derlerse sonrasında avukat devreye girer.

Dava açarsa alır parasını. Sonuçta ödemeye dair belgeler var elinde. Eğer kız arkadaşının bu borcu ödediğine dair belgesi yoksa mutlaka parayı ödemesi gerekir. Ama dava için arkadaşınızın "Ben evleneceğimizi düşünerek bu kişiyle ortak araba aldım" gibi şeyler demesi lazım. Benim iyi niyetimi kullandı derdim ben olsam. Zaten kullanmış baya kız çocuğu.

Ben olsam çok pis çirkefleşirdim böyle bir şey olsa. Kızın ailesine ulaşırdım anlatırdım her şeyi, kızınız paramı yedi derdim. Paranın faizini bile alırdım.

GoodMorningTeacher +1 git uğraş alırsın parayı.

sadece merak ediyorum, bu insanla ortak iş yapılmayacağını daha sonra çirkefleşebileceğini nasıl anlamadınız?

direk buna bir cevabım yok. Fakat mesela nişanlına araba, takı vs pahalı hediye aldın diyelim, Daha sonra nişan bozulursa "ben bunları evleneceğimiz için hediye ettim, evlenmeyeceksek bu hediyeleri geri isterim" diyebiliyorsun. Bu mantıkla baktığında arkadaşınızda parasını alabilir. İşinin ehli bir avukat bulmak lazım. Belki de işinin ehli olmasa bile çok kolay bi davadır bu. Bilemedim.

İstanbul’da tanıdığınız bu davaya bakabilecek sağlam avukat var mı :)

Tavsiyem yok ama okurken ben sinir oldum. İnşallah tamamını hem de faiziyle geri alabilir arkadaşınız. Bu devirde kimseye güvenmemek lazım, dersini almıştır zaten.

Hukuk sisteminin zayıflığı bu tip olaylarda ortaya çıkıyor işte. Mağdur, mağdur olduğu ile kalıyor. Üzücü durum. Hem hayat dersi çıkar hem de yeni bir hukuk sistemi. Tamamen farazi konuşuyorum hukukçu değilim ama “Benden borç istedi arabanın taksitlerini ödemek için, borç karşılığı senet yapmadım ama taksitlerini ben yatırdım kayıtlı olması için” dese bişey çıkar mı bi avukata sordurun derim. Çok üzüldüm ULAN!
Geçmiş olsun.

yaşayamayıp ne yapacaksın ki? yaşayamam diye bir şey yok. açlıktan yemek bulamayıp ağzına çakıl taşı atar yine yaşarsın.

bu biraz "ne kadar intihara meyillisiniz?" sorusu olmuş. @bohr'a katılıyorum. mal mülk içinde yaşarken iflas edip 1 ekmeğe muhtaç insanlar bile yaşamaya devam ediyor. dünya hali. yaşarsın bir şekilde.

insan her şeye alışıyor.

Allah yaşatmasın ama her koşulda yaşarım. Size suç ve ceza'dan şu parçayı bırakıyorum;

Raskolnikov yürürken, "Acaba neredeydi?" diye düşündü. "Nerede okumuştum, hani bir idam mahkumu, ölümünden biraz önce şöyle söylemiş ya da düşünmüştü: 'Yüksek ve sarp bir kayalıkta, ancak iki ayağımın sığabileceği, dar bir çıkıntıda, dört bir yanım uçurumlar, okyanuslar, sonsuz bir gece, sonsuz bir yalnızlık ve hiç bitmeyecek fırtınayla sarılmış vaziyette yaşamak zorunda olsam ve bütün ömrümce, bin yıl boyunca, hatta sonsuza kadar o bir karış toprakta durmam da gerekse, o şekilde yaşamak, şu anda bir saat içinde ölecek olmaktan çok daha iyidir?' Yeter ki yaşasındı, sırf yaşasın! Nasıl olursa olsun, ama yeter ki yaşasın!.."

yasiyorsunuz. yasaniyor.

issizdim, cocuk vardi, iliklerime kadar nefret ettigim bir ulkedeydim, pirinci yagi gunluk aliyordum, 1 olcu yag, yarim kilo pirinc, o ogune yetecek kadar. o siralarda cok garip bir sekilde birini tanidi esim, o adam tanidikliga mahsuben ne zaman urununu satmaya gitse bize de mutlaka 2-3 kilo birakirdi. Aldigimiz pirince onlar eslik ederdi. O adam bizim durum duzelmeye baslayinca o urunden ekmez ve pazara cikmaz oldu. Garip dedigim kismi buydu.

Fakir bir ulkedeydik, bakkallar olcuyle azar azar yag satmaya, yarim kilo pirince bir avuc fasulye tartmaya alisiktilar. Turkiye'de doverler herhalde sizi.

Insan adapte olur.

Çanakkale’de baya müsilaj var şu an. Bu bilgi burada dursun:(

ek yapayim: ege'ye yayilirsa yunan adalari ne yapacak? bizimkilerden umidi kestik onlardan medet umalim bari cozum icin.

Ilıca’daki arkadaşımla görüştüm orda he ğz bir şey yok. Ama bi süre sonra marmaradan aşağılara da gelir kesin. Çünkğ herhangi bir önlem alan yok gibi

Ayvalıkta bir şey yok. Oldukça berrak durumda su.

varsa orjinal boyutla daha iyi verim alinir. dusuk coszunurlukte istediginiz netlik olmaz.

ayrica google fotograflarin ayari var orjinal kalitesinde saklayabilirsiniz, salt yer kazanmak icin dusuk cozunurlukte saklayip arsiv yaptiginizi zannetmeyin yazik gunah. cok yuksek ucretler degil googledan alan satin almak.

netbaski.com 'dan bastırıyorum, telefonun galerisinden direk yüklüyorum ve kalite olarak 10x15cm baskıda gayet güzel çıkıyor.

Evet, replantation diye geçiyor.
en.wikipedia.org

tabii ki.

temiz bir kesikse genelde sorun olmuyor ama parçalanmalar sıkıntı. hattori hanzo ile kesersen sorun olmaz ama testere sıkıntı.

vay be. teknoloji ne gelişmiş.

ben ameliyat olduğumda vardı geldi biri makinayla kesilmiş iş kazası yani. kendi kolunu kapıp gelmiş. doktor bana anlatıyodu adam da ordayken bu dünyanın en cesur adamı falan diye anlattı bunu ben de helal dedim ben gördüğümde dikikti ve azcık hareket ettirebiliyodu hisleri gelmemişti bayağ iyi hatırlıyorum

ben buna sasiriyorum. 40 yasindayim. ilkokul mufredatinda bize kesilen uzvun buza konularak hastaneye birlikte gitmesi gerektigi ogretilmisti. dikilebiliyor cunku. Kesilen parmagi falan dikilen cok duymusumdur.

Sonra hop bir suredir kesilen uzvun dikilemeyecegi ile ilgili seyler okumaya basladim. Hatta boyle uzun uzun acikliyorlardi nasil buna uygun bir teknoloji yok diyerek. matrixteki glitch midir nedir anlamiyorum? nasil uygun bir teknoloji olmaz. var ya.

instagramda kopan uzuvların dikilmesiyle ilgili cerrahi hesaplar var. bazı şartlar gerekiyor tabi ama çoğu benim beklediğimden daha fonksiyonel oluyor.

@2oda1salon

buza konmali ama doğrudan uzvun buza değeceği şekilde değil, bir torba vb. şey içinde.

hatta şunu koyalım, bir gün allah vermesin birinin işine yarar.

----
Kopmalarda cerrahi tedavinin başarısını etkileyen en önemli faktörlerden birisi hastaya yapılacak ilk müdahale ve kopan kısmın sağlık kuruluşuna getiriliş şeklidir.

Bir kopma olayı sonrasında ilk yapılacak iş hastanın güvenli bir yere alınması ve mevcut bir kanamanın durdurulmasıdır. Hastada olayın şokuna bağlı olarak gelişecek bir tansiyon düşüklüğü durumunda göz kararması, baş dönmesi ve hatta bayılma olabilir. Böyle bir durumda hasta düzgün bir yere yatırılmalı ve ayakları yükseğe kaldırılarak beyine giden kan miktarının artması sağlanmalıdır. Bu sayede hastanın kısa sürede kendine gelmesi sağlanabilir.
Kanamayı durdurmak için genellikle yaralanan kısım üzerine temiz bir bezle sıkıca bastırmak, mümkünse bir sargı ile sıkıca sarmak ve yaralanan kolu veya eli yükseğe kaldırarak kalp seviyesinin üzerinde tutmak yeterli olur. Büyük damarların koptuğu durumlarda ise kolu üst kısmından sıkıca bağlıyarak kan akımını kesmek gerekebilir. İdeal olarak bu işi standart bir tansiyon aleti kullanarak yapmak gerekir.

Hastanın genel durumu kontrole alındıktan sonra kopan kısmı temiz bir bez ile sarın. Eğer parça çok kirli ise sadece temiz suyla üzerindeki kirler gidecek şekilde yıkayın. Herhangi bir dezenfektan madde kullanmayın. Temizleyip sardığınız parçayı temiz bir poşet içine koyun. Daha sonra ikinci bir poşeti buz ile doldurun ve hazırladığınız bu iki ayrı poşeti üçüncü bir poşet içine yerleştirin. Parçayı buz ile asla doğrudan temas ettirmeyin. Bu parçanın donmasına ve dokuların ölmesine neden olduğu için parçanın dikilmesini imkansız hale getirir. Kopan parçayı buzla birlikte taşımadaki amaç dokuların metabolizmasını yavaşlatarak oksijene olan ihtiyacını azaltmak ve bu şekilde daha uzun süre canlı kalmasını sağlamaktır. Kopan kısım parmak gibi çok büyük olmayan bir parça ise uygun şartlarda taşınması halinde 12 saate kadar canlılığını koruyabilir.

Tüm bunların yanında hastaya acil olarak ameliyata alınacağı için kesinlikle yiyecek ya da içecek verilmemeli, midesi mümkün olduğunca boş tutulmalıdır. Hasta ayrıca sigara içmemelidir. Sigara damarlarda büzülmeye neden olduğu için replantasyonun başarılı olmasını olumsuz yönde etkileyen faktörlerden biridir
---

kaynak: www.elcerrahi.com

Sordugun soruyu tam anlamadim ama ABD buyuk bir ulke ve hizli tren diye bir kavram yok.

Cin'den hizli tren satin alsak diyenler var.

köprüler ve metrolar abd'den daha iyi türkiye'de. ama metro kavramı vs abd'de 50-80 sene önce başladı bitti. bizde yeni yeni peak noktasını yaşıyoruz son 5-10 senede. aşırı yapılaşma ve betonlaşma konusunda bakınca abd'den önde olduğumuz konular var. eksiğimiz hatalarımız da çok çok fazla.

ancak konu betonlaşma ise karşılaştırılacak ülke abd değil, dubai katar vs olur.

Son başlayan ilerler, geçmişten kalanın üzerine yenilik yapmak zordur. Bankacılık sistemi de benzer şekilde bizde ileri çünkü adam akıllı sistem zamanında yoktu, girişirken sıfırdan ileri teknoloji ile kuruldu.

Bu kötü bir şey olmak zorunda değil ama ayrıca övünülecek, onlardan daha iyi başardık denebilecek bir şey değil. Estonya dijitalleşmede birçok ülkenin önünde ama overall bakınca başka da bir olayı yok.

Bankacilik sistemi bizde daha iyi degil, 60 dolar vergi iadem geldi, 10 tane banka gezdim, hicbir eleman cek nasil bozulur bilmiyor, her bankada bir mudurle gorusmek zorunda kaldim, kotu olan su bircok mudur de bilmiyordu.

Bir bankada neyse deneyimli biri vardi, o banka da cekin neredeyse yarisini aliyordu.

@howfaristhesky, aynen kanka tam olarak işini iyi yapmayan personelden bahsediyordum ben de.

@howfaristhesky, işte neye göre iyi/iyi değil dediğine bağlı. ABD kafası çek bozdurmak burada zor oluyordur doğru. Ama online bankacılık, posta beklemeden şifre almak, belli ayarları webden değiştirebilmek, mobil bankacılık gibi şeylerde Türkiye çok hızlı görünüyor. Mesela ben İngiltere'de yaşarken şaşırdığım bişey her atm'nin para yatırılabilir şekilde olmamasıydı. HSBC Business bankamatikler yatırmaya izin veriyordu :D Biraz nüfus ve hız isteğiyle de ilgili tabii. Ha mesela duyduğum bir örnek, Western Union transferlerini Garanti Cep'ten yapabiliyordun, Avrupa'da kendi kendine yapamazsın saçma demişler parasını geç vermişlerdi birinin. Anlamamışlar sistemi.

Metro vs olaylar biraz geç gelmesiyle ilgili bence de. Ama yine de işletme olarak da iyiyiz bence. İstanbul metrosunda uyuyan evsiz, işeyen birileri, fare vs. görmedim. Dakiklik olarak emin değilim.

ABD'de toplu taşımanın iyi olmadığı hep söylenir fakat yüzölçümü çok büyük, ayrıca araba almak çok daha kolay.(ve gerekli deniyor) Türkiye'de araba alamıyorsun ve alman gerekmesin diye her yere toplu ulaşım var. Ayrıca Avrupa mantığı olduğumuzdan bizdeki şehirler biraz daha derli toplu. ABD'ye gitmedim ama her iki mekanın arası çok uzak ve arabayla gidilebilecek şekilde diyorlar. Ben avrupada çoğu şehri yürüyerek gezdim :D

sonuç olarak, farklı mantıktaki ülkeleri karşılaştırmak biraz elma-armut. Mesela sağlık sistemi, bizde çok iyi? mi? ama orada adam buna vergi vermiyor. Benim maaşımdan her ay o kadar para kesilmese, özel sigortayla daha iyi hizmet alacağım belki? gibi.

beğenmediğin ny metrosundan, aynı duraktan 8 farklı metro geliyor. bindiğin trenin başı bir yöne gidiyor, kıçı başka yöne gidiyor yolda ayrılıyor. türkiye'deki toplam metro ağı ny'nin 1/50 oranı kadar falandır sanırım.

otobüs hatlarına gelince, abd'de toplu taşımayı otobüs olarak kullanma oranı ile buradaki çok farklı. biz hindistan gibiyiz neredeyse artık insanlar otobüse metrobüse minibüse binmek için kapıdan birbirlerini iterek sıkıştırıyor, içeride winrar gibi duruyorsun. abd'de böyle bir şeye denk geldin mi hiç herhangi bir otobüste vs?

ben 4 ay kaldım ny'ta, çalıştığım restoranda haftada 5 gün ve günde sadece 6-7 saat çalışan 19 yaşındaki garsonlar işe jiple gidip geliyordu. sen şimdi böyle bir ülkede otobüse neden yatırım yapasın ki? öyle bir talep ya da ihtiyaç yok çünkü. burada haklın %70'i fakir olduğu için onlara yatırım yapmak zorundasın.

gayet haklısın, zaten ABD'de de tartışılan bir konu bu, sadece ulaşım değil tamamen altyapı konusunda çok ciddi renovasyon ve yatırım yapmaları gerekiyor. usa infrastructure renovation falan diye aratınca yıkılan yollar, eski elektrik dağıtım şebekeleri, su problemleri ile karşılaşıyorsun. tren ise en geri kaldıkları konu, Amtrak diye bir saçmalık var herkes nefret ediyor. yani tespit doğru aslında. şu anda altyapının bir çok noktada yıkılıp baştan yapılması tartışılıyor. dediğim arama kriteri ile araştırırsan bir sürü bu konuda makale çıkacaktır zaten. 5-6 trilyon dolarlık bir yatırım yapılması gerekiyormuş altyapının çağı yakalaması için. toplu taşıma zaten zayıf, bu kasten yapılmış bir şey çünkü adamlar avrupa gibi toplu taşımaya yönelmek yerine daha bireysel, otomobil odaklı bir şehir planlaması yapmışlar zaten.

ama bunun sebebi ABD'nin geri bir ülke olması değil, adamlar bu yatırımları 100 sene önce yapmış, iş gördüğü sürece de bırakmış. biz daha 5 sene önce açmışız bir çok metroyu. e tabii ki bizimki daha yeni olacak. yani bu ABD'nin geri, bizim ileri bir ülke olduğumuzu göstermez, ama evet altyapı konusunda tr kendi klasmanına göre çok iyi durumda diyebiliriz.

araba fiyatları ile ve kişi başına düşen mill gelir ile konunun hiç bir alakası yok, sıfır korelasyon. az buçuk ingilizcesı ve okuduğunu anlama becerisi olan herkes Google'ı kullanarak yukarıda yazdıklarımı doğrulayabilir.

Ben Afrika'da bir ulkede yasiyorum. Mobil internet hizi ozellikle Turkiye ziyaretimde anliyorum ki daha hizli burada. Mobil bankacilik var, bir hat sahibi oldugun an saniyesine kullanmaya baslayip aninda para gonderip alabiliyorsun ve en ucra koyde bile bulursun parani cekecek bakkal. simdi bu iki noktayla bulundugum ulke turkiyeden gelismis mi oluyor?

Ulke halklarina sunulan ve alistiklari bir "rahatlik" sistemi var onlarin seviyesi degisiyor sadece. Fakat bunlar genel olarak refah seviyesini belirtmiyor bence.

Bu sistem evet hala var 2020 Missouri’de aynı sistem vardı. Ne şehir içi ne şehir dışı toplu taşıma doğru düzgün değil. Bir otobüs bir saatte bir geliyor falan. Niye böyle peki? Çünkü herkesin arabası var. Bir ailede yetişkin kişi sayısı kadar araba var ve benzin çok ucuz. Tr’yi Abd ile kıyaslamak çok yanlış zira sahiden toplu taşıma kültürü gelişmemiş. Avrupa ile kıyaslarsak Almanya, Hollanda, İsviçre ve Fransa’da şehir içi/şehirler arAsı çok defa seyahat ettim. Türkiye’de otobüsle eşimi bir yerden bir yere gönderirken çekiniyorum açıkçası. Bu saydığım ülkelerin tamamında toplu taşıma Tr’nin çok ilerisinde, hem konfor hem öngörülebilirlik açısından.

metroların iyi olması adamların 1900ün başında metroyu kullanmaları olmasın? adamlar sen eşşeğe binerken metroya biniyordu. abd den iyi falan değiliz ya. senin başkentinde maguris dolmuş var ya allahını seversen neren iyi?

Bu sey gibi degil mi, asgari ucretle gecinen ailenin reisinin, bilmem kac milyon taksitle aldigi iphone ve devasa tv'sini gosterip, zengin ailenin ihtiyaci olmadigi icin tercih etmedigi, ortalama bir android ve ortalama bir tv ile yetindigi durumu, bakin biz onlardan iyiyiz diye gostermesi gibi.

Almanya'da da e-devlet kadar kapsamli bir dijitallesmenin yanina yaklasilmiyor, hala her sey mektupla yuruyor. Bu almanya icin negatif bir durum ama, dijitallesmeden once daha temel sorunlari cozmek gerekmiyor mu? Adamlarin takir takir isleyen bir adalet sistemi var mesela, hayvan gibi sosyal devletleri var, rejimleri demokratik.

Bunlar hep bizim gorgusuzlugumuz. Cok daha temeldeki sorunlari cozmeden, alt yapi sorunlarini halletmeden, yuzeysel seylerle kendimizi avutuyoruz. Neymis metromuz guzelmis, insan gibi yasamadiktan sonra istersen tum ulkeyi altin ile kaplat, adalet olmadiktan sonra neye yarar tum bunlar?

arkadaşlar ben abd bizi kıskanıyor demedim ki. yani abd veya almanya gibi ülkeler bizden iyi diye her konuda bir şekilde onlara haklılık bulmamız gerekmiyor ki.

abd süper güçse, new york'ta bir duraktan 8 metro geçiyorsa bırakın da o metrolar sidik kokmasın, klimaları falan olsun. yazın new york'ta metroya binen varsa bilir ne demek istediğimi. hayır bir de her yerde paylaşılıyor "keanu reeves metroya bindi araba kullanmıyor gelişmiş ülke yea" diye. şimdi burada "niye metroya yatırım yapsın herkesin arabası var" olmuş.

yani bazı şeylerde biz daha iyi olamaz mıyız? bu düşünceyi anlayamıyorum. almanya'da sanayi iyi diye bürokrasideki kağıt fantezisini görmezden mi geleceğiz?
adamlarda telefon uygulamasına kaydoluyorsun size bir fiziksel bir mektup gönderdik şifreniz onun içinde olacak diye mail geliyor, bir uygulamaya giriş yapacağım diye bir hafta mektup bekliyorsun ve bu alt tarafı bir sigorta şirketi.

garip gerçekten.

etsy'de bakin ne satiyor ne populer. orada satacaksaniz daha modern modeller bulmaniz lazim gelir. ama birebir kopyalamayin, fikir olmasi acisindan bakin. hangi renkler moda falan.

etsy'den para kazanmak mumkun. hatta eger hala almadiysa vergi muafiyet belgesi cikarip etsydeki vergi kesintisi muhabbetinden isler iyiye gittiginde maliye denetiminden falan kurtulursunuz.

fakat etsy cok kolay bir yer degil musteri acisindan. herseyi cok acik sekilde yazmaniz, urunlerin boyutunu vs. ni iyi belirtmeniz lazim. kargo isini de guzel arastirin.

bir de yurtdisinda etsy musterisi olan kitleye bizdeki akrilik ipler gitmez. belki vegan falan diyerek bir yerden girmek mumkun olur fakat illa kaliteli ip kullanmaniz gerekecektir. ip icerigini de arastirin rakipleri arastirirken.

etsy konusunda iyi bir facebook grubu: www.facebook.com

10 seneye yakın okul+iş milano. şu an geri istanbul.
Şehir ülke insanı mutlu etmeye yeten şeyler olmadığı gibi mutsuzluk sebebi de değil aslında.

dünyanın en klasik sorusu bu, "sen hayatta ne yapmak istiyorsun? istediğin, sana iyi gelecek şey nedir?" cevabını ucundan yakala ve peşinden koş. her gün 7/24 mutlu olunamayacağını kabullen, kabullenmeyi kabullen ve içinde bulunduğun anda dur ve sana iyi geleni fark etmeye çalış.
her akşam yastığa kafayı koyduğumda kurduğum hayali milano'da gerçekleştiremeyeceğimi görüp istanbul'a döndüm. döndüğümün 3. senesi hayalin yarısı gerçekleşti. acelenin, telaşın, kendini yiyip bitirmenin gram faydası yok, akısına bırakıp sana iyi gelen şeyleri hatırla, hayal kur. kıstasın ayda ne kazandığın değil ayda kaliteli geçirebildiğin zaman olsun.

sıkma canını, yaşadığı yerden bağımsız insan aynı insan, senin de mutsuz olma memnun olmama hakkın var.
atalet-erteleme gelmeden sana ilham verecek beynini besleyecek bir şeyler bulmaya bak.

sevgiler

kendini neden seninle benzer şartlarda olmayan insanlarla karşılaştırıyorsun ki...

Yurtdisina hic cikmadim ancak izin verirseniz cevaplamak istiyorum.

Bilgisayar muhendisiyim ve iyi bir devlet okulundan mezunum, su anda da yuksek lisansima devam ediyorum.

Etrafimdaki hemen hemen herkes yurtdisina tasindi ya da tasinma hayali kuruyor. Yurtdisi sihirli degnekmis gibi davraniyor insanlar. Giden insanlar da sanki orda en ufak bir zorluk cekmiyormus her sey muhtesemmis gibi anlatiyor ve davraniyor.

Yurtdisina gitmek bir nevi hayatin instagram versiyonu gibi. Nasil orda kimse kotu anini paylasmiyorsa gidenler de onu yapmiyor. Cok asiri minnettar olmaniz gereken dunya nimetiymis gibi davraniliyor disardan.


Ben her seyde oldugu gibi bunu da abartili buluyorum. Siz herhangi bir sahip oldugunuz sey yuzunden, millet buna gipta ediyor diye cok sukretmeliyim, %200 mutlu olmaliyim hissi yasamak zorunda degilsiniz.

Size ozenen insanlara da ozenen milyonlar var ona bakilirsa.

Olayin sehirden ziyade kendinizle ilgili oldugunu dusunmeniz gerekiyor. Kendinizi mutlu ve tatmin olmus hissedebileceginiz yollar arayin. Bu da illa spor ya da hobi ile ilgili olmak zorunda da degil. Belki bir ogrenciye burs verirsiniz belki alaninizdaki birilerine mentorluk saglarsiniz. Bambaska seyler de olabilir ama kendiniz aramali ve bulmalisiniz. Basakasinin onerdigi sizi tam anlamiyla tatmin etmez.

Yurtdisina geldigim icin mutluyum da bir yerden sonra geciyor yani ne yapacagim her gün Fransa'da yasadigima dua ederek kalkacak değilim. Belli yerden sonra rutin, normal hayat olmasi kadar normal birşey yok.

Yani ben de ilk geldiğimde oha ne güzel falan oldum ama artik alistim yani. Tamam maas guzel, yeme icme kaliteli, insanlar iyi ama polyanna gibi de dolasamayiz :) 5. Seneye giriyorum bir kac aya. Her Türkiye'ye gidince geri dönesim geliyor hemen o kadar daralıyorum.

Gecen bir yerde okumustum, "yurtidisina gidince arka fon degisiyor sadece, sen yine ayni sensin"

Not: 3 sene yurtdisinda yasadim.

4 yildir almanyadayim. bende hemen hemen benzer duygular icersindeyim. vicdan azabi cekmiyorum da buraya hicbizaman ait olamayacagimdan sanki bosuna burda zamanimi harciyormusum gibi geliyor. daha yeni izinden geldim türkiyeden. sanki hep orda rahat yasabilmek icin bu zamanimi feda ediyormusum gibi geliyor.

türkiyede az paraya calistigim üzüldügüm seyler olmamis gibi sebepsiz bir özlem duygusu oluyor.
galiba tipik bir almanci olma yolunda ilerliyorum.

Devlet okulundan koleje gecmis gibi oluyorsun, okul yine okul hergun derse giriyorsun.
Mutlu olmak zor bence.

olay biraz nerde olduğun değil kimle/kimlerle olduğunda bence. ben de iki sene atinada çok mutsuz yaşadım, sonra ankaraya taşındım çok mutlu bir sene yaşadım.

sikinti yasadigin hayatta veya kisiliginde degil, sikinti kendini baskasiyla karsilastirmanda. kendini degistirmene veya kafandan bir seyi silmene gerek yok. baglarini koparmana da gerek yok. kafana gore takil iste. evde durmak istiyorsan da evde dur, 'ben olsam hep gezerdim' diyen de ciksin gelsin kendisi gezsin. hem sanane baskasinin ne yaptigindan/yapacagindan, onlara ne senin ne yaptigindan?

ben de hic hazzetmiyorum turkiye'de yasayan cogu kisiyle konusmayi. resmen insani yurtdisinda yasadigi icin suclu hissettiriyolar. sanki hayat bi orda zor amk. biz burda yattigimiz yerden para kazaniyoruz sanki. evet refah duzeyi yuksek, zaten o yuzden geldik ama napayim yani benim sucum mu? kimle konussam 'oh lan kurtuldun valla, oh lan ne guzel istesen ferrari alirsin orada araba ucuz, oh valla ne guzel is hayati cok kolay' diye diye insani konusmaktan sogutuyolar. hic takmican.

20 seneyi devirdim.

Yurtdisi luks bir restaurant gibi. Dekor super, servis harika, tabak canak masa duzeni inanilmaz. Bir yemek soyluyorsun geliyor tabak harika hazirlanmis. Sonra bir catal aliyorsun tadi bombok.

Turkiye'de esnaf lokantasi, iceri korkarak girersin bazen saga sola dokunmak istemezsin. Onune bir yemek koyarlar goruntu olarak birseye benzemez, catallar bardaklar kirlidir vs. Sonra bir tadina bakarsin soka girersin.

Uzun sure disarida yasamayanin anlayabilecegi mevzular degil bunlar. Obur taraftan ne olursa olsun cikmak isteyenleri de anliyorum. Ama ciktikdan sonra iluzyon 3-5 sene icinde dagiliyor, bu da bir gercek.

Maddi olarak rahatlamak, düzenli şehir evet güzel şeyler ve ilk akla gelenler de Türkiye’den kaçış furyası o kadar basit değil. Siz ne kadardır yurtdışındasınız bilmiyorum Göz göre göre her gün daha kötüye uyanmak çok yıpratıcı, gelecek kaygısı sadece maddi yönlü değil. Sorunların her zaman üstünün örtülmesi, hukuksuzluk, eskiden eğitimin, görgünün, yeteneğin getirdiği bütün avantajların yerini kaotik bir düzene bırakması... Boğulmak üzere hissediyor gençler o yüzden bu kadar büyük bir olay. Siz kendi düzeninizde bu hissiyata elbette uzaksınız o yüzden aşırı gelmesi çok doğal ama işte normal koşullarda değiliz. Aslında dediğiniz gibi sıradan bir Avrupa şehri fotoğrafına delirmek saçma.
Ha sizin haftasonu aktivitenizle bunun ne alakası olabilir? Orada durum kişisel bence. Evinizde oturun, dışarı çıkın kime ne? Bence bu mutsuzluk meselesini kendi şartlarınızda değerlendirin, cevabı yurtdışındaki çevreniz, yaşadıklarınız çerçevesinde arayın. Türkiye’nin olağanüstü şartları, bunalımı sizi yanlış yönlendirir.

8-9 aydir yurtdisindayim, oncesinde istanbul'da rahatim yerindeydi. Burda da rahatim yerinde. Farkettim ki icinde olmasam bile turkiye gundemi beni etkiliyor. Artik dolar arttiginda "napicaz yau" demiyorum belki ama yine uzuluyorum. Yasama kalitesi/gelir acisindan filan belki yurtdisi daha rahat ama kopamadim ben henuz turkiyeden. Kopabilecegimi de sanmiyorum. 5 haftalik tatilimin en az 2 haftasini turkiyede geciririm herhalde bundan sonra da.

ben olayin mantigini anlamadim.

yurtdisinda oldugun icin mi mutsuzsun? turkiye'de daha mi mutlu olacagini dusunuyorsun? yazdiklarindan anladigim kadariyla cevabin "hayir" - ayni hissediyorsun.

o zaman mutsuzlugunla yurtdisinda olmanin alakasi nedir onu cozemedim. hayattan tad alamiyorsun, belli ki bir cesit depresyondasin. nerede olursan ol bu problem cozulmedikce boyle hissedeceksin sonucta. butun meselenin yurtdisiyla alakasini anlamadim ozetle.

acaba "turkiye'de mutsuzum, yurtdisina gidersem mutlu olurum" diye dusunup gittin de hayal kirikligina mi ugradin? o zaman biraz daha anlasilir, ama problemin kaynagini degistirmiyor: bir cesit depresyon icindesin demek ki. bir profesyonelle gorusursen yardimci olur bence.

Bulundunuz yerde kök salamamissiniz.

Derdiniz, anlattiginiz kadariyla bu.

Insan iliskileri ictenlikli, samimi olacak. Oylesine kurulan arkadasliklarin tabii ki sosyallesmek adina bir onemi var. Ancak samimi olacaginiz, icerisindeyken cok rahat hissedeceginiz bir sosyal cevreye ihtiyaciniz var.

Avrupa´dayim, 5 yili da devirdim.

Surekli ilerlemek, kendimi gelistirmek amaciyla gelmistim, bir dakika bile "durmaktan" inanilmaz rahatsiz oluyordum. Sonunda istedigim ulkeye gelmistim, hicbir seyi geciktiremezdim. En kucuk sorunda da demoralize oluyordum. Kendimi bu yaris psikolojisinden cikartmam zamanimi aldi.

Burada her anim mutlu mesut gecmek zorunda degil. Karsilastirma yapmiyorum, surekli karsilastirma yapmaktan yoruldum. Benimle yakin tarihlerde baska sehirlere gocen arkadaslarimda da durum bu. Biz burada bir hayat kurduk. "Türkiye´de olsam simdi nasil olurdum?" sorusu sadece ve sadece yipratici.

Yasadigim ulkenin vatandasi da oldum. Burada bir hayat kurdum. Ve bu hayattaki sorunlar sadece benimle ilgili. Yasadigim yerin firsatlarindan, islerin ve hayatin kolayligindan memnunum. Bunlar minumum, bunlar standart. Insanca yasamanin minumum gereklilikleri saglaniyor diye ben niye neseleneyim?

Türkiye ormanindan cikinca, evet, ilk sene ben de cok neseli ve enerjiktim. Survivor modundan ciktiktan sonra normale dondum. Avrupa´dan anlasilacak sey cennet degil, sadece insani standartlari saglamis yer olmali.

biraz beklentiyle alakalı bir problem var burada. ben 1 sene yaşadım daha önceden, giden, kalan ve dönen de çok arkadaşım var. yurtdışında yaşamak kendi evinde yaşamaya göre çok daha büyük ve sürprizlere açık bir challenge. zaten bu kadar çok göz önünde olmasının sebebi de bu, gidenlerin çoğu "acımadı ki" modunda "biz aşırı memnunuz, 1 liraya 10 kilo et alıyoruz" diyor ancak işin duygusal yönünde hissettikleri sakatlıkları anlatmıyorlar. dolayısıyla bir kere kesinlikle yalnız değilsin, sadece işin bu noktası konuşulmuyor. özellikle psikolojik açıdan gurbet gerçekten zor, bunun vizyonla falan da alakası yok. bunu amerikaya giden alman da yaşıyor, japonyadan avrupaya taşınan japon da. 40 milletten sadece biz bunu ayıplıyoruz, halbuki gavur homesickness diye terim bile üretmiş.

ikincisi, o uzak ülkede bir yabancı olarak kendi evini özlemen çok ama çok normal. kendine haksızlık etme kesinlikle. farklı çıkış yolları ararsın, denemeler yaparsın, ama işin sonunda ben trde 3 kuruş daha az kazanırım ama kendi çöplüğümde yaşarım dersen bu ayıplanacak bir şey değil, aksine çok normal bir şey. ben şahsen böyle düşünüyorum 1 senelik tecrübemin sonunda, ve o zamanlar kalma imkanım olduğu halde kalmadığım için de genel olarak çok memnunum, iyi ki de öyle yapmışım. her ne olursa olsun yabancılar şubesiyle uğraşmamak, kendimi anlatmak zorunda kalmamak, önyargılarla uğraşmamak, arkadaşlarına ve aileme yakın olmak, ailemden biri hasta olduğunda koşabilmek, kendi anadilimi konuşabilmek (ki 2 dili çok iyi seviyede biliyorum) bunların hepsi benim için paradan çok ama çok daha önemliydi, o yüzden mutluyum. zorlukları var evet, cool bir şey de değil, ama belki de bu iş sana göre değildir? yani öyle bi zaman gelir ki lan keşke istanbulda olsaydım da gidip çöplükte bira içseydim ama yanımda şu arkadaşım olsaydı dersin, işte o önemli bi detay. biraz makina olmak, duygusuz olmak lazım yani, fazla düşünmemek lazım.

herkes farklı. Kimi insan arkadaş ilişkilerini veya ailesini özlüyor dönüyor mesela. Mutsuzsan dönmeyi de değerlendir tabii FAKAT tek söylemek istediğim bir şey var, lütfen mümkünse oranın vatandaşlığını almaya çalış (zaten 5+ yıldır oradasın sanırım), B planın ve garantin olarak dön Türkiye'ye. Çünkü burada işler iyi gitmiyor, belediyenin verdiği Gri pasaportlarla insan kaçakçılığı falan yapılıyor öyle düşün. Ben Türk pasaportunun hiçbir değeri kalmadığını ve ileride en ufak vize için bile çok zorlanacağımızı düşünüyorum. Gitmişken elin boş dönme.

Bu arada gördüğüm çoğu arkadaşım ilk 2-3 yıl içinde çok alışıp(başta zorlanıp) sonra "ya Türkiye'de bunu nasıl yapmışız çılgınlık" moduna giriyorlar. Good for them.

Merhaba,

Çok uzun süre sayılmaz ama bir yıl yurt dışında yaşayıp yaklaşık 4 ay önce geri döndüm. Kalıcı olmasam da bir yıl daha kalma imkanım vardı ama dönmeyi tercih ettim.

Benim gördüğüm kadarıyla sizin durumunuz o yurt dışına imrenip "kaçarcasına" Türkiye'den gidenler gibi değil. Yani sizin gitme motivasyonunuz muhtemelen o "Süper bir ülkeye geldik. Türkiye'den kurtulduk" diyenler kadar yüksek değilmiş. O nedenle böyle düşünmeniz oldukça normal geliyor bana. Sizinkisi iş için ülke değiştirmek gibi olmuş.

Ben de görece güzel bir ülke ve şehirde yaşadım. İşim buradakine göre oldukça hafifti. Büyük bir şehirdi ama doğası güzel, sessiz sakin bir yerdi. Ama inanın kendimi bu kadar güvensiz hissettiğim bir yer daha olmamıştı. Silahlı soygun ve ölümler çok yüksekti. Akşam hava kararmadan eve girmeye özen gösteriyordum. Markete giderken sürekli etrafı kolluyordum. Her şey mükemmel olmuyor maalesef. Bununla birlikte pandemi sebebiyle sosyal ortamım da olmadı. Ben de döndüm. Dönünce de "Biz, sen orada kalırsın artık diye düşünüyorduk." dediler hep. Öyle bir imaj var hep. Bu anlattıklarımı duysalar inanmazlar. :)

Bence genel olarak hissettiklerinizin yaşadığınız ülkeyle bir alakası yok. Biraz orta yaş bunalımına girip hayatı anlamlandırma noktasında zorluk çekiyorsunuz gibi gördüm yazınızdan.

Gelişmiş ülkeler sihirli bir şekilde sizin psikolojinizi düzeltecek, size hayat sevinci verecek diye bir şey yok bana göre. Size rahat ve mutlu bir hayat yaşamanıza yardımcı olacak şeyler veriyor sadece.

Türkiye'de zaten hayatın default zorluklarına ek olarak her geçen gün oldukça kötüye giden şeyler var. Insanlar önünü göremiyorlar. Düşünün orta sınıf görülen iyi eğitimli bir kişi, kıçı kırık ikinci el bir araba alabilmek için yıllarca çalışmak zorunda kalıyor. Fazla uzatmaya gerek yok ama buna benzer bir sürü olumsuzluk var siz de biliyorsunuz zaten. O yüzden insanların size imrenmeleri, daha mutlu olduğunuzu düşünmeleri normal.

Buna aslında kişilik ya da karakter diyoruz. Depresyonda olduğunu düşünmüyorum. Bir şeye nankörlük ettiğin de yok Neyden keyif alıyorsan ona devam.

1 ay kadar falan once bir instagram reels izledim ve jeton tam manasiyla dustu: mutluluk depresyon gibi bir uc noktadir. her zaman mutlu olamazsin, aranan duygu tatmin olmaktir (being content)..

Bunun ustune epey bir dusundum cunku hayatindan genel olarak tatmin olan bir insan olarak bu deliler gibi mutlu olma kismi beni hep zorluyordu. Boyle bir baski var uzerimizde cunku ve bu bizi oldugumuzdan farkli olmak icin zorluyor. Yani evden ise isten eve rutiniyle gayet iyi gecinen bir insanim, kalabaliklarda olmak, arka planda istemedigim muziklere maruz kalmak (ki mutlulugun tanimini yapamam ama gercek bir mutsuzluk sebebidir benim icin), small talk dedikleri nane mutlu etmiyor beni ama cizilen portre o. bunun bir gereklilik olmadigini anladim o videoyla.

Mutlu ya da mutsuz olmanın fonla değil insanın kendisi ile alakası var. Ama mutlu/mutsuz bir insanın tr'de mi mutlu/mutuz olması daha güzeldir yoksa insan hayatına değer verilen bir yerde mi diye sorarsan 2ncisini seçerim. Tr'nin kötü yanlarını kimi kesin her gün tadıyor, kimisi her gün tv'den izliyor, kimisi ise hayatında 1-2 defa yaşıyor. Fakat herkes etkileniyor. Bu gerçekliği denklemden çıkarırsan sen senle başbaşa kalıyorsun. Mutlu olmak oradan sonra sana kalmış durumda.

Twelfth +1000

Soyledigi sey cok dogru. Kucuk cocuguyla yasayan bekar bir anne olarak, kendi can ve mal guvenligim icin ekstradan endiselenmek durumunda degilim. Turkiye'ye gelmemek icin en buyuk sebeplerimden birisidir bu. Erkeksiniz anlamayabilirsiniz bu durumu ama boyle bir rahatlik var.

Ekonomik olarak enflasyondu oynak fiyatlardi gecim icin endiselenmek durumunda degilim. 8. seneye giriyorum burada, tupgaz fiyatlari artmadi aksine geldigim zamankinden daha dusuk (buyuk bir rezerv bulunmustu geldigim sene onun etkisi oldu deniyor), bakliyat, sebze ve meyve yetisebilme bolluguna gore fiyati artar ve azalir. bu da 8 senedir hemen hemen ayni fiyatlarla olur. Bol zamaninda ne kadara dusecek, kit doneminde ne kadara yukselecek kafamda belli ve 8 senedir degismedi. 8 senedir degisen yeni sivi yag fiyati oldu. Oradaki artista tek yon sehir ici toplu tasima ucretine tekabul ediyor (2 lolipop parasi). Fiyatlarin artmamasina o kadar alismisim ki cok geldi bana.

bu tip artilar var

u

İstanful kapalı değil mi? Belgrad Ormanı olabilir.

gulhane

Kemerburgaz kent ormanı'na gidin. hem gezebilirsiniz hem de çeşitli aktiviteler var (çoğu çocuklar için) takılırsınız. bisiklet kiralayıp dolaşabilirsiniz mesela.

arboretum

ulus parkı güzel.

yemek.com

Severek tüketiyoruz.

kabak spaghetti var.

Kabak ve havucu rendeleyip kokusu ve şekeri çıkana kadar az zeytinyağında kavur, sonra tuz, nane ve sarımsaklı yoğurt ile karıştır alsana fıstık gibi bir tarator.

Fırın mücver.

kabaklı makarna kabak mücver kabaklı kıymalı yemek fırında kabak , buharda kabak, yoğurtlu kabak çorbası

Kabak kiş

kabak kalye olabilir.
türlü gibi değil ama tencere yemeği.
yine de bol dereotlu güzel oluyor.
zeytinyağlısı da olur.

kabak mücveri fırında sevmiyorum ama yapılıyor.
kızartma olursa da sadece iki çorba kaşığı yağda çevirerek de yapılıyor, illa derin yağda kızartmak zorunda değilsiniz.

kabak ızgara da güzel oluyor.

fırında graten gibi de yapılabilir.
içi oyulup içine çok erimeyen bir peynirle falan.

Dolma

Girit kabagi ise, hic acimadan, firinda kabak dolmasi. Yoksa mücver. Beyaz un yerine yulaf unu vs. kullanilabiliyor, kivamini tutturmak zor degil.

kabak sıyırma

Kabak, havuç, patlıcan, kırmızı biber vs hangileri varsa küp küp doğrayıp kavurup, ayrı tencerede yaptığım eristeyle kavusturup soya sosu basıyorum. Düşük bütçeli noodle.

kabakla sogani rendeleyip soteliyorsunuz ve makarnaya katiyorsunuz. her ikisi de gorunmez oluyor zaten pisince goruntu cok anlasilmiyor ama cok iyi bir tat katiyor.

Çorba

Şunu aldık. Fazlasıyla memnunuz. Alt taraf tahta bir malzeme ile destekleniyor. O yüzxden gıcırtı falan olmuyor.

www.ikea.com.tr

İç kısım: www.google.com

Valla önerim yok çünkü uzun zaman oldu kullanalı ancak cidden ses yapıyordu onu hatırlıyorum. Tabii arada yağlayınca sesi kesiliyordu bir miktar, yani öyle çözümsüz bir olay değil.

arkadaşım bu mağazanın karyolasını aldı cok memnun. kurulumu cok basit. magaza yorumları da iyi diğer e ticaret sitelerinde

www.hepsiburada.com

latalari ahsap olursa sorun olmaz.

ben 4 yaşımda kardeşimin doğduğu anı hatırlıyorum,ondan öncesine dair hiçbir anım yok.

ya ben acaba insanların anlattıklarından mı hatırlıyorum yoksa kendim cidden hatırlıyor muyum bilmiyorum ama 3,5 yaşında bir otele gitmişiz ve elleri kolları kınalı bebek şarkısında sahneye çıkıp dans etmişim, millet çok eğlenmiş falan.

sanırım durmadan insanlar anlattığı içi hatırlıyorum.

1.5 yaşındayken yaşanan bir olaydan bir görüntü aklımda hala. daha ileri yaşlarda bu olay ara ara konuşulurken hatırlamadığım halde anlatılardan hareketle mi hatırladığımı zannediyorum yoksa gerçek mi pek emin değilim. gerçi bahsettiğim görüntüdeki sofra bezinin desenlerini bile biliyorum. aile arasında sofra bezinin deseni niye konuşulsun ki diye düşününce benim bunu gerçekten hatırlıyor olma ihtimalim biraz güçleniyor.

4-5 yaş arası 5-10 anı
5 ve 7 arası onlarca anı hatırlıyorum.

ek : 1.5 yaşında bir bebeğin aklında kalan şeyi hatıradan saymak biraz mantıksız olabilir o açıdan kazınmış bir görüntü falan mı demek lazım bilmiyorum.

2.5-3 yaşındayken uzay rampası bir oyuncağım vardı. koşarken düşmüştüm. oyuncak kırılmıştı. en erken hatırladığım bu ama video şeklinde değil fotoğraf fotoğraf.

Ben 2 yaşımdan anılar hatırlıyorum. Meme emerken yatağın arkasında katlı duran nevresimlerin desenlerini hatırlıyorum ben de.

2-3 yaşlarıma dair ebeveyn confirmlü birkaç sahne var aklımda anı değil tam olarak (fotoğrafları olmadığı için sonradan yerleşmediğine eminim)
1- İzmir'de akşam sokak satıcısından rubik küp almıştık (tezgahı, etrafı ve havanın serinliğini hatırlıyorum)
2- Komşumuzun oğlu bir tane zeytin yiyip 3 çekirdek çıkarmıştı (muhtemelen çok şaşırdığımdan aklımda kaldı)
3- Başka bir komşumuz beni bahçeye çıkarmıştı çimlerde oyuncak kirpi bulmuştuk.

3 yaşında başka şehire taşındığımızdan bunlar İzmir'de yaşandığından yaş aralığından eminim. Tabi 4+ yaş için tonla anım var kardeşim doğduğu için net hatırlıyorum oradan sonrasını

Yaşımı bilmiyorum ama en eski anımda yürümeyi yeni öğrendiğim için merdivenlerden çok zorlanarak ve tutunarak indiğim bir anım var. Sonra da salıncakta sallandım:)
2 yaş olabilir.

Sonrasında 3.5 yaşında kendi kendime okuma yazmayı keşfettigim bir anım var. Onda da harfleri yanyana getirince yazı yazabiliyoruz diye aydınlanmıştım. Emre yazmıştım abimin ismini. İlk net anı bu. :)

Sanirim en erken 2 yas civari. Durup dusunsem 10dan fazla an vardir hatirladigim. Fotografik ve uzerinde konusulmayacak detaylar dolayisiyla konusulanlardan etkilendigimi sanmiyorum.

Bazi anlarda o andaki dusuncelerimi de hatirliyorum. Mesela 17 aylikken cekilmis fotografimda giydigim elbiseyi tekrar giydirmisler ama etek ucunu acmislar, biraz buyumus olmaliyim. o elbiseyi resimden hatirlayip buyudugumu dusunmustum. zaman kavrami varmis demek ki.

2.5 yasina dogru evin icinde gordugum hayali varliklari ve onlara dair uydurdugum hikayeyi goruntulu sekilde hatirliyorum.

seyrettigimiz bir film, 17 ay kucuk kardesime divana cikmasina yardim edisim, dikenli legolarla oynadigim bir an misafir gelmesi ve mavi ucgen parcayi misafir kelimesiyle ozdeslestirmem.

3 yas dogum gunumde kac yasina bastin muhabbetinde, benim gercekten topun ustune basip bak bastim falan demem.

tuhaf tuhaf cocuk kafasiyla yapilmis mantiksiz mantik cikarimlari an an fotografli bende..

3 yaş. kardeşimin doğumu için hastaneye gitmek üzere valiz hazırlanmıştı ve masaya yaslanmıştı. ilk anım budur.

tam 3 yaşındayken kardeşim doğduğunda bana camdan göstermişlerdi bunu hatırlıyorum.

bunun dışında daha annem hamile dahi değilken babam annem ve ben salonda oturmuştuk ve babam topu çevirerek ileriye atıp kendine dönmesini sağlıyordu. bu beni aşırı büyülemişti ve annemin "seni kandırıyor oğlum" deyişini hatırlıyorum. bu ben 2-2,5 yaşındayken falan olmuştur diye düşünüyorum çünkü kardeşim yoktu.

hani birinin anlatacağı bir şey olsa aklıma öyle girmiş derim ama öyle de değil. bu ufak detayı ne annem ne de babam hatırlardı.

Yaklaşık 1,5 yaşındayken annem benimle ablamla benim odamızda yerde oyun oynuyordu. Babam geldi ve dedemin vefat ettiğini söyledi. O döenme ait tek anım bu. Dedemi de hayal meyal hatırlıyorum.
Sonra yaklaşık 2,5-3 yaşındayken Ankara ve Konya'ya gitmiştik bir aile dostumuzla. Oraları hatırlıyorum. Bir de o gezi için bana kırmızılı siyahlı bir ayakkabı almışlardı. Bağcıklarını bağlamak zor işti. Onu hatırlıyorum.

1.5 -2 yaş civarı çok net anılarım var.

ancak bu anılar şu an epey yıprandılar. demek istediğim şu an hatırladığım o anılardan çok çocukluk ve ergenlik yılları boyunca o anıların tekrar akla gelmesinin izleri gibi.

benim 4 yaşında bi anım var annemle pencereden dışarıyı izlerken ben ne zaman okula başlayacağım diye sormuştum

4, kardeşimin eve gelişini net hatırlıyorum

yaşımı tam atırlamıyorum ama ilkokula başlamadan öncesine ait. 4 veya 5 diye tahmin ediyorum. anaokuluna gidiyordum. oradan parça parça sahneler aklımda

-öğle uykusu saati ben ikili ranzanın üstünde yatıyorum, hava loş, tavandaki badana izleri acayip geliyor
-kızamık olduğumda beni tecrit etmişlerdi
-sanırım anaokuluyla ilgili bu kadar belki bir on sene önce olsa daha çok şey olabilirdi aklımda.

2.5 yaş; kardeşimin doğduğu gece. Çok net hatırlıyorum.

3 yaş. Kardeşim doğmuş, hastaneden almışız annemle kardeşimi, eve dönüyoruz.

2 yaşıma ait bir anım var.
onun dışında, 3 yaşıma kadar yaşadığımız evi çok net hatırlıyorum.

2 yaşımdan hatırlıyorum bir kaç tane ama hep kötü şeyleri. Bir tanesinde beşiğimdeyim, tuvaletim geliyor ama beşikten inemiyorum, ağlıyorum annem duymuyor, annem beni bırakıp gitti mi diye düşünüyorum daha fazla ağlıyorum. Sonra kendimi beşikten aşağı attım bir şekilde gittim tuvaletimi yaptım. Annem salonun kapısını kapatmış televizyondan ses geliyordu. Ağlaya ağlaya gittim yanına sonra tekrar yatağıma götürdü

50 tane falan var ve strese girdim o yuzden. hup diye bir anda temizleyecek eklenti falan bakiyorum.

0

143

burayı çok sevdiğim şeyler için değil de abone olmadığım fakat başlığı içeriği merak ettiğim unutmayayımdiye eklediğim bit torba gibi kullanıyorum, liste uçsa üzülmem ama arada girer izlerim

11'miş, şimdi açıp bakınca birini izledim, 10 kaldı.

165 tane. ama diğer listelere tasnif ettiklerimde de 144 tane varmış şimdi baktım.

180 tane varmis.

izleyip kenarda tutmak icin kullaniyorum daha cok. hem anasayfada da tek tikla video eklemek uygun ya, kullanisli geliye.

243 tane de like etmisim.

1356

Kızılgerdan

coban aldatan der anneannem gece oten kuslara. cobanlar duyup kalkip suruyu gecenin korunde otlamaya cikarirmis sabah oldu sanip bu kuslari duyunca.

ps5

ps5 digital edition.

PS5, ekran kartı

logitech g29

bilimum keto diyetinde kullanilan supplement ve pisirme urunu: kolajen, ozellikle kaliteli vitamin d, eritritol (non gdo), badem unu, xantham gum, keto makarna vs.

Samsonite gibi kaliteli marka çanta getirebilirsiniz. Orada çok uyguna bulunabiliyor.

Teşekkür ediyorum herkese cevapları için. hepsini inceleyeceğim.

iyi markaların outletlerinden çok ucuza çanta, valiz tarzı şeyler getirilebilir.
giyim de olur ama daha çok standart beden olacak şeyleri seçmek lazım, yoksa beden işiyle uğraşılmaz.

ya da yine aynı şekilde kozmetik ürünleri.
mesela the ordinary gibi markalar orada 5-10 dolarken, burada 200-300'den aşağı satılmıyor.

Çok güzel bir işe kalkışmışsınız, karşınızdakini kırmadan bu işi nasıl çözeceğinizi düşünüp gelip bir de buraya yazıyorsanız zaten kırmayacak kadar incesiniz demektir, korkmayın.
"ablacım küçük bir hayrımız vardı kabul edersen bizi çok mutlu edersin" demen yeterli olur bence. rızasını alıp ilerleyebilirsin. benim taktiğim ise vermek istediğim kişiye dolaylı ulaşmak oldu her zaman. şirketin bize verdiği ramazan kolilerini bir alt katta bulunan şirketin temizlik görevlisine ulaştırmak için bizim şirketin çaycısından rica ediyordum. onlar iyi arkadaştı, bana da onun ihtiyacı olduğunu o söylemişti vakti zamanında zaten. bu sayede karşı karşıya gelip mahcubiyet yaşamıyoruz ikimiz de.

Bayram/ramazan hediyesi gibi verebilirsiniz. Muhabbetiniz varsa bu sekilde daha iyi olabilir, iste guzel hosuna gidecek cok pahali olmayan bir hediye, bir teyze yelegi, basortusu, cetik ne olursa guzelce paketleyip karti da koyun. Bu sekilde hediye vermis oldugunuz icin incinmez.

bir dileğim gerçekleşti, o nedenle adak adadım, kalbi iyi birine böyle bişey vermek istiyorum falan diyin.

Sen veriyor gibi olmak istemiyorsan ailem fitre verecekti, vesile olayım dedim gibi bir şey olabilir.

Yabanci dil ogretin ama subject verb present perfect seklinde olmaz o is, konusacagi birilerini bulun. Bir de babasi iddaaci olmasin belki de yeter.

Kız ya da erkek çocuğun nasıl olsun istiyorsan öyle ol. Özellikle 3 yaşlarındayken, büyüyünce okusun istiyorsan oku, müzik aleti çalsın istiyorsan çal, diş fırçalasın istiyorsan fırçala, spor yapsın istiyorsan, yap. Söyleme, örnek ol. Televizyon seyrederken oku deme, yapmaz. Sigara içerken içme deme, içer.
Soruya cevap değildi ama. Olsun. Söyledim. Tecrübe paylaştım.

Guzel dusunceler,bende iki tane var.

İlkini tam senin düşündüğün gibi yetiştirmeye çalıştık.somra okul zamanı geldi.ilk kez servise bindi aksam eve geldiğinde demet akalın şarkısı söyleyip ,dansediyordu.

İkinciyi kendi haline bıraktık.

Çocuk sahibi değilim fakat Duptıs +1.Çocukların okul dönemi çevresinden etkilendiği bir gerçek.

Gerçekten de iyi bir çocuk yetiştirmek istiyorsan yurtdışına yerleş.

Yetenek seçimi konusunda ne yaparsanız yapın, çocuk size 7 yaşına doğru "Ben bundan keyif alıyorum" Diyecek. İşte kendi yolunun bulduğu zamandır. Spor işin içine girerse branşlaşma yaşı kaçırılmamlı sonrasında biraz patinaj çekilir ama düzelecek bir durumdur. İsterseniz daha anlatırım. Allah analı babalı büyütsün.

duptıs'ın söylediğine katılmıyorum varoşta büyümüş bir erkek olarak. çevre önemlidir evet ama ailenin benimsettiği temel kodlar daha önemlidir. babam işini severek yapan ve baskın bir mühendis olmasaydı muhtemelen ben de teknik işlere bu kadar yatkın olmazdım örnek olarak.

ayy ne güzel sizin gibi düşünceli bir annesi var. baleye gönderebilirsiniz. 3 yaşında başlanıyor.

küçük yaşta ingilizce öğrenmeye başlarsa da iyi olabilir.

anne değilim ve olmayacağım. o sebeple kitap önerisi yapamam ama ben küçükken hep baleye gitmek istediğim halde annem beni göndermedi. çok içimde kaldı. bir çocuk için müzik ve dans ile büyümek çok güzel olur.

@howfaristhesky bahis ile alakalı değil adım. Uzun bir hikayesi var. :)
@batlegolas ben erkek tarafıyım. :)

annem beni her kursa müzik,spor ne varsa gönderdi. sadece basketbolu sevdim, annemin istediği herhangi bir sıfata ulaşamadım.
çocuk zaten yatkın yönünü size belli eder. bebekken ise sürekli konuşun yabancı diliniz varsa konuşun ekstradan çocuğa yüklemenize gerek yok.
benimde yeni bir kızım oldu. önerilere ben de açığım.

biz tv'yi komple satarak başladık tavsiye ederim. Çocuk sadece metroda görüyor tv ekranlarını. En azından süper kahramanlarla büyümüyor, tek kahramanı babası ve annesi:)

Sizin ingilizceniz varsa cok mukkemmel kaynaklara ulasabilirsiniz. Charlotte Mason evokulu kaynaklarina bakarsaniz (Ambleside Online websitesi ucretsiz) orada cesitli yas gruplari icin mufredat onerileri goreceksiniz. Normalde Charotte Mason anlayisinda okul oncesi egitim yok. 1. sinif civarindan basliyor. Fakat Charlotte Mason inspired olarak kucuk yas gruplarina hitab eden programlar var. Cocuklari klasik muzikle, klasik ressamlarla tanistiriyorsunuz, doga ile icice olmasini saglayarak (basit bir yuruyus bile bunu saglar) bilime giris yapiyorsunuz. Charlotte Mason'un bir cocugun 6 yasina geldiginde biliyor olmasi gerektigini soyledigi seyler var (iste agac isimleri, bitki isimleri bilecek, bir siir okuyabilecek vb.) o listelere bakabilirsiniz. Charlotte Mason cocuklara aptal muamelesi yapan "bos" (twaddle) cocuk kitaplarini da tavsiye etmez. Klasik, guzel yazilmis cocuk kitaplari okutulmalidir. Bununla ilgili listeler de var ingilizce kaynaklarda..

Charlotte Mason yaninda Waldorf pedagojisine ve ozellikle pratik yasam yetileri kazandirma kisminda Montessori pedagojisine bakabilirsiniz. Ben bu ucunun bir karmasini yapmaya calisiyorum.

Ek olarak: Turkiye'de yasiyorsaniz zaten Turkce ogreniyor. Cocukla dogar dogmaz sadece Ingilizce iletisim kurun. Tek bir kisinin, istikrarli olarak sadece Ingilizce konusmasi yeterli bir cocugun Ingilizce edinmesi icin. Sakin sacma sapan Turkce instagram sayfalarina falan bakip el kadar bebelere hafiza kartlariyla gramer calistirmaya falan kalkmayin. Ikinci ana dil ogrenimi oyle birsey degil cunku.


En onemlisi: tiktok bilsin, yok bilgisayar bilsin diyenlere aldanmayin. Tablet vermeyin, en az liseye dek cocugun bilgisayarla, oyunla, tabletle tanismasina gerek yok. Televizyonu kaldirin atin. Bizde belli yasa dek hic seyretmedi. Bakicisinda olmasi gerektigi zamanlarda engelleyemiyorum tabii fakat su an evde hala seyretmiyor. Haftasonlari, benim onceden belirleyip indirdigim klasik, vahsetsiz, super kahramansiz eski model cizgifilmleri seyrediyor. Onlari da yeni yeni egitim icerikli seylerle degistiriyorum zaten.

@2oda1salon efsanevi cevap. Var olun.

Bulent Ersoy - Maazallah

Cardi B I Like It
Warde (nami diger verdi verdi)
Cringe'in atasi: Kocari www.youtube.com
Bir de Sean Paul Get Busy

Vay be, milletin guilty pleasure şarkılarına bak. Keşke cankan yaranamadım diyerek çıtayı arşa çıkarmasaymışım. Bu çıtayı anca dj ferdi özkan-şizofren veya salim-alo aşabilir.
Koçari hafiften rahatsız etti ama, biraz utandım, güzel...

cimilli ibo atma

doğuş - uyan
gerçi cringe falan da olmuyorum artık. dinleme geçmişimde bachla mozartla falan alt alta gözüküyor bazen. gözüksün sıkıntı yok.

sean paul get busy i alnımın akıyla dinlerim valla
gülşen - iltimas

İsmail yk-bomba bomba

Dökülelim bakalım...

(git:www.youtube.com )

www.youtube.com
www.youtube.com

Firinda icpilavli hindi

lazanya olabilir.