Ekşi Duyuru

hikaye şöyle başladı. anonim bir kız profili twitter'da takip etti beni ben de geri döndüm. sonra bana mesaj atmaya başladı oradan buradan muhabbet etmeye başladık. ben ankara'da yaşıyorum kızın istanbul'da yaşadığını öğrendim. açıkçası aynı şehirde olsak bir date ayarlamaya çalışırdım kızın da istekli tavırlarını görünce ama farklı şehirler olunca hiç sallamadım yazmadım. kız arada bir yazmaya devam etti ama. sık aralıklarla değil de bazen 15 günde 1 bazen ayda 1 falan ve güzel bir muhabbetimiz oluştu. insanlarla frekansı kolay kolay tutan biri değilim ama onunla tuttu. konuşmalarımız keyif veriyordu yani. ben de bazı şeyleri bahane ederek yazmaya başladım buna öylece muhabbetimiz arttı.

bu arada bu kızın küçük bir profili var 40-50 kişi civarı takip ve takip edilen sayısı. ve ara ara üstü kapalı ama bana mesaj veren tarzda tivitler atıyordu. mesela burcumun ne olduğunu biliyor yıldız haritasında benim burcumun çıktığını yazıyor şakayla karışık falan ya da rüyasında ankara'da çok güzel birisiyle date'te olduğunu yazıyor vs. kızın böyle bariz şekilde yürümesini gördükten sonra istanbul'da olduğu için hiç düşünmediğim ilişki işini ufaktan düşünmeye başladım. biraz daha flörtöz konuşmalara girdik falan o muhabbetlerde de biraz ilerledik karşılıklı yürüştük yani. instagram'a da geçtik. ama bir sonraki aşamaya taşımak için napabilirim bunu hiç bilmiyorum.

kalkıp istanbul'a gitmek hiç yüz yüze görüşmediğin biri için çok fazla bir hareket bence onu yapmak istemedim. birbirimizin fotoğraflarını görsek de ve yazışsak da yüz yüze görüşmenin enerjisi farklı belki karşı taraf belki ben hayal kırıklığına uğrayacağız. aynı şehirde olsak kötü date sonrası gider evine normal hayatına devam edersin de başka şehire gitmek çok daha kötü bir etki yaratır bende. ve hala başka şehirdeki biriyle ilişki yaşamak istediğimden emin değilim bu da var. kız henüz üni okuyor ama ilerde ankara'da yaşamak istediğine dair de bir şeyler dedi bana. bir de çok sık konuşmuyoruz. ben zaten genel olarak her gün yazmayı sevmiyorum (aşık olsan severdin demeyin öyle olmuyor bende) karşıdaki kişiden bağımsız bana fazla geliyor. bir de arada 500 km olma durumu olduğundan o da bir frenliyor beni. haftada veya 2 haftada 1 falan konuşuyoruz bazen bir muhabbet 3 gün de sürebiliyor ama genel olarak sıklık az. bir yandan da kız aklımda kaldı. niyeyse benden çok etkilendi gibi böyle böyle aklıma soktu kendini ve konuştukça ben de onu sevdim. sonuç olarak başka şehirde diye hiç bu işle uğraşasım gelmese de sevdiği ve keyifle konuştuğu birisi nadir çıkan birisi olarak çıkanı da sırf başka şehirde diye yok saymak da mantıklı gelmiyor. şimdi ne yapmalıyım sizce?

 

2 hafta once gorusmeye basladik. 2 sefer bas basa, 4-5 kere arkadas ortaminda gorustuk. butun sozleri ve davranislari benimle ilgilendigini ve daha yakindan tanimak istedigini ifade ediyordu. her sey guzel gidiyor gibi gorunuyordu. en son 5 gun once yine bir arkadas bulusmasinda gorustuk, bence gayet guzel gecmisti. ertesi gun cok sicak bir mesaj attim, buz gibi mesafeli bir cevap verdi. ve 5 gundur baska hicbir iletisim kurmadik. yanlis bir sey mi yaptim diye dusunmekten beynim yandi ama yazmak istese yazardi, gorusmek istese bir firsat yaratirdi diye dusunuyorum. 5 gundur iletisime gecmemis olmasi benimle ilgilenmedigine ya da fikrinin degistigine kanaat getirmem icin yeterli mi?

edit: ben kadin kisiyim.


 

selam budapeşteliler,

valide hanıma birkaç adet beyaz eşya aldım. ben ödedim mevzuyu kapadım.

ancak valide hanım ısrar etti, kıramadım. hep yapıyorsun bu kez ödeyeceğim dedi ve tüm tutarı ödedi.

içim rahat değil yine de ben kazanıyorum alırım yine. sizce ne yapayım?
1) vermiş, aldın. bitti unut.
2) bir katakulliye getirip geri ver. (böyle olduğunu anlarsa hiç almıyorsun diyerek iyice içerleyecek bir süredir yapıp almıyordum çünkü artık bende defans yapamadığımdan buralara geldik)

sonraki seferler için ne yapmalıyım? siz anne-baba yaklaşımında nasıl davranmaktasınız?

 

Ben aşırı sıkılıyorum. Sizler nasılsınız?




 

Birbirimizi gördük, beğendik diyelim, kısa süreli kaçamak bile yaptık, ondan sonra ne yapıyoruz? Telefon edip sürekli bize mi çağırıyoruz, aynı yerde yaşama aşamasına geçene kadar nasıl devam edilir?




 

Merhaba. 2015 yılıydı sanırım bir arkadaşımın annesinin şirketine internet sitesi yaptım. Yaşım küçüktü ve ergendim, biraz girişimcilik hevesiyle güzel bir site yaptım. O zamanlar arkadaşıma da annesine de ismimi misal veriyorum Berk olarak tanıtmıştım. Site tuttu, kadın dokuz yıldır siteden inanılmaz ekmek yedi. Bu süre boyunca bana da çok paralar gönderdi ama hiç yüzyüze gelmedik. Yakın şehirlerdeydik ama ben üniversiteyi bitirdim, iş sahibi oldum, evlendim. Velhasıl şimdi o kadının olduğu şehre bu yaz yerleşeceğim. Kendisinin bir erkek çocuğu yok ve dokuz sene içinde o da yaş aldı takdir edersiniz. Durumumdan haberdar olmuş ve gel işi sen devral diyor. Ama yıllardır bana Berk diye sesleniyor. :/ Velhasıl iş resmiyete dönerse, yaz tatilinde kendisiyle çalışmayı düşünüyorum ama gerçek adımın misal veriyorum Abdulkerim olduğunu kadına nasıl itiraf edeceğim…

Arkadaşım dediğim kızıyla iletişimim kalmadı, kendisi gerçek adımı biliyordu ama söylediğim isimle de hitap ediyorlardı. Velhasıl annesi de ilk ne duyduysa öyle gitti. Dokuz yıldır bir şey demedim. Böyle saçma bir çıkmazdayım…


 

Selam, bugünü nasıl geçireceksiniz? Belki bana da ilham olur.




 

eski kız arkadaşım bir işinde kendi iletişime geçmesi gerekirken, işi üstü üzerinden yollattı bana. haberim yok zaten umrumda da değil ama garipsedim. çalışmanın içerisinde muhtelif yerlerde kendi ismiyle notlar bırakmış. zamanında beraber çalıştığımız ve sorabileceğim yerlerine özellikle. görünce bi şaşırdım sonra devamke.

dönecekse yada dönerse gelişine şutungen ştraze zaten ama niye böyle birşey yaptı anlamadım. bir bana mı çocukça geliyor bana bu tür şeyler?


 

yıllar geçtikçe muhafazakarlaştığınızı düşünüyor musunuz? örnek verebilir misiniz
?



 

Başlığı gönül işleri olarak açtım ama sadece sevgili-partner olarak değil, genel olarak erkekleri kastediyorum. Çevremdeki erkekler: sevgili, arkadaş, iş arkadaşı, baba, abi, amca...hepsi sürekli ufak tefek yalanlar söylüyor. Genelde bir işi yapmamak, savsaklamak, yaptığı yanlışı başkasının üstüne atmak için yapıyorlar. Sonra bu ortaya çıksa da kabul etmiyorlar. Ben kavga da çıkacak olsa doğruyu söyleyip pazarlık yapıyorum ama çevremdeki erkekler her şeyden yalanla sıyrılıyor.
Siz de böyle yalanlar söylüyorsanız, konuşup anlaşmak yerine sizi yalana iten nedir? Çalıştığınız yerde de aynı şekilde yalan söylüyor musunuz?



 

Az önce ekşide başlığını gördüm merak ettim. Ben kitap aldım az önce. Aslında kendime çok nadir hediye alırım.




 

6-7 sene önce birisiyle tanıştım. arkadaşımın arkadaşıydı. o zamandan beri birbirimizi takip ederiz. güzel bir hanımefendiydi ama o kadar ilgimi çekmemişti, ayrıca ilişkim vardı.

pandemi zamanında çok kısa konuşmalar yapmıştık ama benim o sıralar psikolojik anlamda iyi olmadığım için çok ilerletemedim.

bu kızı beğenmeye başladım. ama pandemiden beri konuşmadığımız için muhabbeti kuramayacağımı düşündüm. ben de twitter'da yazdıklarına mention falan atayım dedim. etkileşim içindeydik.

ama sonrasında garip garip hareketlerde olduğunu gördüm. mesela;

instagram hikayesi atıp, bir süre sonra silmek.
tweet atıp, silmek.
twitter'ını bir gün kitleyip, sonra açmak.
cevap yazdığım tweetlerini silmek ve yazdıklarımı cevap vermemek. tweet silme işini birkaç kere yapınca s*kerler diyip ben de ona yazdıklarımı sildim.

alakasız bir tweeti bile takipçi sayısının 10 katı kadar etkileşim alıyor. belli ki çok stalkerı var ve içlerinde bir tanesine yönelik tweetler atıyor. bana atmadığı kesin zaten. çünkü şöyle bir söylemde bulunmuştu "ayda yılda story atan erkeğe hasret kaldık" gibi birşeydi. ben haftada bir kez de olsa atarım. bi de "benim olacaksın eninde sonunda" temalıydı.

iletişim kurmaya çalıştım ama şu durumlarından dolayı olmayacak diyip vazgeçtim. hem kendisini bu davranışlarıyla itti ama aklım da kaldı. tamam biliyorum, herşeyin farkındayım, yüzsüzlük edip yazmayacağım ama olur da etkileşime girdiğinde hiç bir şey olmamış gibi mi davranmak gerekir?

 

spor salonuna gittim. bu salona bir aydır gidiyorum. simaen tanıyorlar.

arabayı salonun önüne park ettim. salonun önünde 4 kişi var. biri sahibi, diğerleri de çalışanlar. masaya oturmuş yemek yiyorlardı. afiyet olsun dedim, bir allahın kulu tepki göstermedi. biri diğeriyle konuşuyordu hadi farketmedi diyelim, diğer ikisi de sağol falan demedi. masada oturan çalışanlardan birşey istedim, mırın kırın edip geldi. sanarsın anasına sövdüm.

neyse sporum bitti, yine oradalardı. selam falan vermeyip arabaya binip gittim.
iyi akşamlar da diyebilirdim ama demedim.

sizce böyle durumlarda nasıl davranmak gerekir? cidden soruyorum. ben şu yaşıma böyle garip durumlarda bile ayıp olmasın diye selamı sabahı ve teşekkürü eksik etmeyen birisiyim ama artık yeter yav. stoik felsefeyi redpill harmanlayan tiplere dönüşeceğim bu gidişle.

 

Merhabalar duyuru ahalisi. Bitmiş bir evlilikten sonra flört işlerine girişmek ne kadar zor bişeymiş. Sanki flört yeteneği vücutta default olan bişi değilmiş gibi hissediyorum oysaki benim için hep öyleydi. Gerçekten hoşlandığımı düşündüğüm biriyle tanıştım ama yanında gerim gerim geriliyorum, ağzım falan düğümleniyor. Bunu nasıl çözeriz dersiniz ya, bu hoşlantının boşa harcanmasını hiç istemiyorum. Tavsiyeleriniz için şimdiden teşekkür ederim.




 

Örneklerle anlaticam ama sorum aslinda daha genel.

Son 2 yıl içinde iki ayrı kadınla birkaç aylık ilişkilerim oldu. Her iki durumda da ilişkinin ilk 1-2 ayında aslında kafaca uyumsuzluk yaşayabileceğimizi gösteren şeyler ortaya çıkmıştı ama çabuk vazgeçmedim. Yürütebilmek için uğraştım, bazı şeyleri alttan almaya çalıştım falan. İki durumda da onlara fiziksel olarak kuvvetli bir çekim hissetmemin bunda kesinlikle etkisi vardı. Ama sonuç olarak ikisi de bir kaç ay içinde vadesini doldurdu. Ne yazık ki her iki kadın da önceki ilişkilerinden yaralı şekilde çıkmış insanlardı (hatta bir tanesinin boşanma sonrası ilk ilişkisiydim, kolay olmayacağı barizdi), anlaşamama sebeplerimizin temelinde bu yatıyordu.

Şimdi hobilerimden birisiyle alakalı bir etkinlikte, bana çok daha uygun olduğu gün gibi ortada olan yeni birisiyle tanıştım. Hatta gittim kendim merhaba dedim, sohbet açtım. Sonrasında da birkaç kez görüştük, gördüğüm kadarıyla süper düzgün karakterli birisi, bana da gayet ilgisi var. Hobilerimiz, zevklerimiz, karakter özelliklerimiz, hayatta bulundugumuz konum falan yukarıdakilere kıyasla daha uygun. Ama fiziksel çekim hissedemiyorum. Halbuki bahsettiğim kadınlardan güzellik olarak çok bir farkı yok. Onlarla daha birinci-ikinci haftadan yakınlaşmıştık, bu yeni durumda nedense kanım kaynamıyor, fiziksel olarak hoş bulsam da öpesim sarılasım gelmiyor.

Biraz hayal kırıklığı yaşıyorum. Örneklerle anlattım ama daha önceden de çok sefer böyle hissetigim durumlar olmuştu (tam olarak anlasamadıgım insanlara fiziksel olarak çekilmem, uyuştugum insanlardan tam anlamiyla etkilenememem). Neden böyle oluyor? Son bahsettigim kisiyle 6-7 sefer bulustuk, biraz yavas ilerleyelim diye konustuk anlastik ama artık net bir hareket bekledigini hissedebiliyorum :-/

 

Boşanan anne-babası için "iyi ki boşanmışlar" diyebiliyor mu insan?
Yoksa hep bir "biraz daha şöyle davransaydınız boşanmazdınız, keşke deneseydiniz" gibi bir düşünce mi oluyor?

Kendinizden olmak zorunda değil, arkadaşlarınızdan da biliyorsunuzdur bu durumu.

 

İsimleri ben uyduruyorum. Biraz karışık ve uzun olabilir ama fikrinizi almak isterim, yorumunuzu paylaşırsanız sevinirim.

Ayşe ve Ali'nin 8-9 yıllık bir evliliği var ama aradaki bazı sebeplerden boşanmaya karar veriyorlar, Ali'nin karakter özellikleriyle ilgili bu sebepler.

Ayşe evden gittikten birkaç ay sonra Ali eve internette tanıştığı bir kızı getiriyor, bu kızla toksik bir ilişkiye başlıyorlar. 3 hafta sonra ayrılıyorlar, daha doğrusu Ali kızı evinden kovuyor çünkü kız sürekli Ali'nin eski eşine ve bir eski sevgilisine küfrediyor. Sonrasında Ali'nin Ayşe'yle barışma çabaları oluyor, Ali'nin ailesinin de çabalarıyla Ayşe yumuşuyor gibi ama araları tekrar bozuluyor derken o iş olmuyor.

Bu süreçte o kız da Ali'yle barışmak için onu sürekli taciz ediyor. Fake hesaplar açıp Ali'nin Instagram'ınu abluka altına alıyor, sürekli arkadaşlarıyla Ali'ye haber gönderip onu darlıyor, Ali'nin tüm sırlarını etrafa yayıyor, Ayşe hakkında etrafa iftiralar anlatıyor, Ayşe'nin fotoğraflarını altına fake hesaplardan küfürler yazıyor, en sonunda Ali'yi üzmek için onun artık görüşmediği ama 30 yıllık en yakın arkadaşı olan şahısla yatıyor. Ali'nin bunlardan haberi yok, belki gözünü de kapatıyor.

Aradan bir yıl geçiyor ve Ali ile bu kız tekrar barışıyor. Ali'nin yakın arkadaşları onu vazgeçirmeye çalışıyor ama Ali bir sebep sunmadıkları için anlam veremiyor çabalarına.

Başka biri 5-6 ay sonra Ayşe'ye ulaşıyor ve bu kızın yediği tüm haltları kanıtlarını da göndererek ona anlatıyor. Ayşe de Ali yerine onun yakın bir arkadaşına tüm bu mesajları ve görselleri gönderiyor, arkadaş kişisi bunları Ali'yle paylaşınca Ali yine kızı evinden kovuyor. Sonrasında kızın yine bitmek bilmeyen tacizleri, barışma çabaları oluyor (birkaç ay geçmesine rağmen şu an hala bunlara devam ediyor). Tabii bu olay tüm arkadaş çevresince de duyuluyor, herkes Ali'ye destek olmaya çalışıyor manevi olarak falan.

Bu sırada Ali ve Ayşe'nin ortak olan 20-25 yıllık yakın bir arkadaşı ve eşi bu kızla fotoğraf paylaşıyor. Ayşe bunu görünce kızın hem kendisine hem de Ali'ye yaptıklarını söyleyip "bunu nasıl yaparsınız?" diyor. Onlar da "bir etkinlikte karşılaştık, çok sevdik, çok tatlı kızmış, tekrar görüşmek için plan yaptık, özel hayatında ne yaşadığı bizi ilgilendirmez, ayrılık üzüntüsüyle bazı hatalar yapmış olabilir, senin rahatsız olacağın kadar büyük bir şey de yapmamış zaten sana" gibi şeyler anlatıyorlar.

Ayşe onların sözlerine hem şok oluyor hem de üzülüyor ve onlarla iletişimini kesiyor. Barışmaya çalışıyorlar, sürekli "amma abarttın ya, aklın hala Ali'de olduğu için kızı kıskanıyorsun" diyorlar. Çevrede Ayşe'yi destekleyen de oluyor, haksız bulan da. Hatta haksız bulanların sayısı daha fazla, ona "çocuk gibisin, olgunlaş biraz" gibi şeyler söylüyorlar sık sık.

Sizce Ayşe tavrında haklı mı?

1- Ayşe bunca yıllık arkadaşlığı böyle basit bir sebepten bitirmemeli. Kızın Ali ve Ayşe'yle yaşadığı mevzular arkadaş olan karı kocayı neden ilgilendirsin ki? Ayşe haksız ve kızı kıskandığı için abartıyor.

2- Davranışları bizzat kendilerine yönelik olmasa da etrafta hiç başka insan kalmamış gibi bu kadar rezil karakterde birini hayatlarına katmak istiyorlarsa, üstelik onca yıllık arkadaşlıklarına rağmen, Ayşe'nin hayatında yer almamalılar. Ayşe haklı.

 

35 yasimi geride bıraktım, son 7-8 senede kaç kişi ile gorussem, date gerçekleşse hep bir ruh sağlığı hastanesi geçmişleri var..

Geçmişte 2 kız arkadaşım intihar girişiminde bulunmustu, birisi maalesef başarılı oldu. Ve ben artık böyle insanlarla tanışmak istemiyorum.

Kafa olarak sağlıklı bireyler cidden yok denecek kadar azaldı mi?

 

Selam, sizi şu an olduğunuz kişi yapan kırılma noktanız ne olmuştu?




 

Biliyorum bu işin normali oturup kahve bira vs. eşliğinde sohbet etmek ama aşırı sıkılıyorum öyle, hiç keyif almıyorum desem yeridir. Hareketli bi aktiviteyle başlayıp kaynaşıp sonra oturmaca daha iyi bence. Ama ne ile? First datee uygun ve garip olmayan aktivite ne olabilir? Akşam saatleri için.




 

selam, uygun başlığı seçemedim ama durumu şöyle açıklayayım: işe giderken bazı günler protez bacaklı bir adamı yere oturmuş mendil satarken görüyordum. bir gün kendisine gidecek yeri olup olmadığını, neyle nasıl geçindiğini sordum. adamcağızın emekli olmasına 3 yıl varmış ama bacağını kaybedince bu duruma düşmüş. cimere yazmış malulen emekli olabilmek için ama olumlu bir cevap gelmemiş. belediyenin yaptığı aylık erzak yardımı vb şeylerle hayatını idame ettiriyormuş. bu adama yardımcı olmak istiyorum, bilgilerini aldım. sizce ne yapabilirim. etrafımdaki insanlarla aynı zamanda cimere yazsak biz de mesela ciddiye alınır mı?




 

whatsapp gruplarında arkadaşlar arasında yazışırken bazen çok iyi denk geliyor..
benim favorilerim

- kesbişolsun neoltu
- işin içinde bi kahbelik olabilir

gibi..

 

Kapi arkasi yazilari oluyor mu ?

Oluyorsa ne tarz yazilar, mesajlar genelde ?


 

öncelikle konu benimle alakalı fakat kısaca anlatmak için farklı bir dil kullanacağım. buraya sorduğum ilk gönül işi sorusu olabilir çünkü bu konu hakkında tamamen bilgisiz ve ne yapacağımı bilmez bir haldeyim.

birbiriyle 1-2 yıl gibi bir süreli ilişkisi olup birbirini seven iki kişi var ve taraflardan biri heyecanını yitirdiğini ama hala sevdiğini söylüyorsa, fakat heyecanını yitiren tarafın paylaşımı azalıyor ve bu durum çiftin yavaş yavaş uzaklaşmasına sebep oluyorsa bu ilişki bitmiş midir yoksa yapılacak şeyler var mıdır? nedir bu heyecan?


 

evlendiğimiz ilk yıllardaydı, eski eşim (hala boşanamadık) bana “ben iş gezisine gittiğimde sen sütçüyü eve alır çocuk yaparsın” gibi bi şaka (!) yapmıştı. ben çok şaşırmıştım tabii, bu şaka mı şimdi diye. böyle densiz densiz şakalar yapıyordu, bir kere araç bir yere sürtmüştü, “sen sürtüksün, sürtüklerin arabası sürter” falan demişti. bunun gibi çok şey var. bu adam normal değildi, di mi?




 

Bu tür duyurular genelde gereksiz bulunuyor, ben de böyle düşünüyorum ama şu an bu sıkıntılı halimi bir yere yazmam lazım. Çünkü kimse yok söyleyebileceğim. Belki sonra silerim sorumu. Nasılsınız?




 

Merhaba değerli arkadaşlar,
Ben 33 yaşına girmek üzereyim. Ama hala bireyleşemedim. Annem ve babamla yaşıyorum ikisi de oldukça yaşlı ve hastalar, işsizim. Hiç arkadaşım da yok. Çirkin bir yüzüm olduğu için pek kız arkadaşım da olmadı. Zaten sosyal biri değildim, içime kapanıktım ama işsizlik sosyal izolasyonumu çok daha arttırdı. İş bulamıyorum bir türlü, artık işe girmekten de korkuyorum doğrusu. Çünkü çok alınganım. Kafaya her şeyi takıyorum. Birisinden kötü bir söz işitsem günlerce aklımdan çıkmıyor. Değer görmüyorum asla. Fikirlerim önemsenmiyor. Pasif ve edilgen bir karakterim var. Her gün o kadar mutsuz ve huzursuz uyanıyorum ki anlatamam. Az önce iki kuzenim bize geldiler annemle babamı ziyarete ve özel bir konudan bahsettiler sonra ben de odadaydım diye X de yabancı değil dedi bir kuzenim. Oysa ben de onlar gibi eşittim, diğer çocuk için o da yabancı değil demedi. Bu boktan şey dahi beni üzmeye yetti. Verhasıl hayat beni zorluyor. Ben nasıl biraz nefes alabilirim?



 

Selamlar, biraz uzun yazacağım. Doldum fakat tanıdığım biriyle dertleşmek istemiyorum. Eşimin mahremiyetini ihlal etmiş olurum diye tanıdık biriyle konuşmayı doğru bulmuyorum. O yüzden burada oversharing'in dibine vuracağım üzgünüm. Nasılsa kimse beni tanımıyor. Evli ya da başından evlilik geçmiş kişiler (özellikle kadın) özelden yazarsa ne güzel olur.

Yaş 33, 5 yıllık evliyim. Eşimle severek evlendik, hala da seviyorum. Güvenilir, merhametli, iyi kalpli bir insan. Neşeli çocuk ruhlu biri, ailem de onu kendi çocuğu gibi sever. Sorun ne diyecek olursanız, sorun 5 yıl geçmesine rağmen hala oturmayan bazı şeylerin beni artık tüketmiş olması. Her şey ama her şeyin benim ittirmemle, benim iknamla yapılması. En basitinden, ikimiz de çalışıyoruz ve haftasonları 1 gün temizlik yapılması gerekli. Bunun için hala her haftasonu mutlaka bir gerginlik olur. “Ben bugün yapmayacağım sen kendi payına düşeni yap. Ben yarın yaparım. Şu zaman yaparım bu zaman yaparım.” İşten geliyorum o içerde yatarken ben yemek yapıyorum yiyoruz (yemek bende, bulaşık onda). Mutfakta bulaşıklar gece saat 10 11’e kadar bekler kokar. “Biraz yatayım yapıcam, yoruldum, maça gideyim gelince toplicam.” Her şey bir savaş evde. En basic rutinler bile devamlı gerginlik sebebi. Haftasonu temizliğimizi iki üç saatte halledip güle oynaya bir yere çıkamıyoruz. Kavga edip bozuşuyoruz ve tüm haftasonu evde küs geçiyor bazen. Böyle günlerde kendimi camdan atasım geliyor ruhum daralıyor. Onun çok da umrunda olmuyor. Karşımda 36 yaşında bir erkek değil de, annesi tarafından devamlı dürtülen 15 yaşında bir ergen var gibi hissediyorum. Bunlar basit örnekler ama demek istediğimi anlamışsınızdır. Hiç bir iş yapmadan yatarsak ondan iyisi yok, o zaman kavga etmeyiz. Sarılıp yatmak ister bütün gün.


Eşim çocukları çok seviyor, ben de istiyorum 10 aydır çocuk deniyoruz ancak henüz olmadı. Her ne kadar temas bağımlısı olsak da bu biraz şefkat ağırlıklı olmaya başladı, cinsellik çok çok seyrekleşti. Ovulasyon günleri dışında nadiren beraber oluyoruz. Belli günlerde olunca vazife gibi oluyor, kendimi çok kötü hissediyorum, istek duyamıyorum. Bunu onunla birkaç kez konuştum, bari şu ovulasyon günlerinde biraz beraber zaman geçirsek, biraz romantik bir ortam olsa da ben kuluçka makinesi gibi hissetmesem. Ama bir türlü aşamadık, tamamen tatsız isteksiz, çocuk yapmak üzerine yaşanan bir eyleme döndü. Açık açık ona cinsel yaşamımızdan inanılmaz mutsuz olduğumu söyledim. Güzellikle söyledim olmadı, kavga ettim olmadı. 60 yaşında bir çiftin yaşamı bizden iyidir, inanın artık uğraşmıyorum ve geçtim bu konudan.


Gelelim bugün kopan kavganın sebebine. Bu ay doktora gittim ve birkaç gün ovulasyon takibi yapıldı. Pazartesi yumurtlama gördü ve üç gün birliktelik olmasını önerdi doktor. Pazartesi yaptık iyi hoş. Salı yani dün akşam eve geldik, yemek faslı. Sonra aslında haftasonu yapması gereken fakat yine ertelediği bazı ev işlerini yaptı. Sonra dışarı terziye gitti, çıkmışken biraz arkadaşlarının yanına uğradı ve 22.30 civarı eve geldi.


Ben bu arada haftasonu memleketten topladığımız bazı taze otları ayıklayıp haşlayıp buzluğa atmakla meşguldüm. Amk otları tam gününü buldu fakat ertesi güne kalsa artık bozulacaktı. Uzun da bir iş. Neyse benim saat 00.30 gibi işim bitti. Bu arada salonda yatıyor, asla gelip yardım teklif etmiyor. Ovulasyon var değerlendirmemiz lazım, zaten saat geç olmuş. Yardımın dokunmasa bile gel, napıyosun canım de, bi ilgilen. İşim bitti salona geçtim yatıyor, eline sağlık dedi yanıma gelsene dedi. Gerçekten o kadar istemedim ki o an, duşa girip yatıcam dedim ve gittim, çıktığımda uyumuştu. O gece bir şeyler yaşanacaksa o akşam biraz daha ilgili olunmasını, moda girilmesini istiyorum, çok mu abes bir şey istiyorum ki?


Bu sabah kalktık, modum düşüktü. En değerli gün boşa geçmişti çünkü. Noldu diye sorduğunda kavga koptu. Beni suçluyor, bütün sorun akşam sana mutfakta yardım etmemem mi diyor. Bendeki birikmişliği asla ama asla anlamıyor, kaç kez anlatmama rağmen. Gece seni yanıma çağırdım gelmedin diyor. Artık vazife gereği yapılan randevulu ilişkilerden de sıkıldığımı söyledim. Ovulasyon zamanında da biraz isteksiz yapıverelim idare et diyor. Sanki o günler dışında yapıyormuşuz gibi. İnanılmaz kötü kavga ettik, birkaç kez ayrıl benden o zaman dedi, bana çok ağır bir cümle kurdu hatırladıkça gözlerim doluyor. Benden ayrıl o zaman, kendini yaptırtacak birini bulursun çok meraklısın ya zaten dedi (elbette bu kelimelerle değil). İnanamadım, hiç bu kadar ağır cümleler kurmazdık kavga ederken.


Bu lafı yutamıyorum. Her ay aynı günlerde, her haftasonu aynı günlerde aynı konulardan kavga etmekten artık tükendim. Dışardan bakıldığında iyi bir çiftiz, ayrı ayrı bakıldığında belki de iyi insanlarız. Ne desem yapar, ama kendisi asla bir şey planlamaz. Kendi kendine bir fikir ortaya atmaz. Bütün erkekler mi böyle? Ne istedin de yapmadım diyor, çok basit, ben o da bir şeyler istesin istiyorum. Her şeyi düşünmek zorunda kalmak istemiyorum, biraz ipleri eline alan, bu kadar edilgen olmayan bir eş istiyorum. Gerek güzellikle gerek kavga ile kaç kere konuştuk. Hep dikkat edeceğim diyor ama olmuyor.


Bu akşam eve gitmeyi düşünmüyorum o ağır lafın üzerine. Boşanmak istiyor muyum? Bilmiyorum, ama eşimi artık bu haliyle istemediğimi biliyorum. Eskisi gibi olsun istiyorum. Ben hiçbir kavgada ayrılık kelimesini kullanmam ama o bugün birkaç kez söyledi. Ayrılmak öyle zor geliyor ki. Yeniden bir hayat kurmak, bütün rutinlerinden vazgeçmek, hayatın tepetaklak olması. Bu ruh haliyle bunlarla başa çıkamayacak gibi hissediyorum. Çift terapisi işe yarar mı bilmiyorum.


Her akşam evde boş boş yatarak geçirdiğimiz bir hayat, ben talimat verdikçe sorunsuz olan, duygusal olarak çok bir şey beklemediğim evliliğim. Bütün evliliklerin sonu bu mu? Erkekler bu rutin yaşamı sorun etmiyor biz mi ediyoruz? Şiddet yoksa aldatma yoksa her şey okey midir? Artık intihar eden insanların ruh halini bile anlayabiliyorum. Eskiden çok şaşırırdım, madem hayatından vazgeçecek duruma geldin, bari her yolu dene, ölümden kötü ne olabilir evden ayrıl aç kal sürün, olmazsa yine intihar edersin derdim içimden. Şimdi anlıyorum, insan bunlarla uğraşmayı göze alamayacak, savaşamayacak kadar tükenmiş oluyormuş. Uğraşmak istemiyormuş sadece bitsin istiyormuş. Ayrılmak istemiyorum, tüm bunlarla uğraşacak, aileme laf anlatacak, yeni bir hayata başlayacak gücüm yok. Tüm bunları göğüslesem bile boşanınca hayat daha mı iyi olacak, bunun garantisi yok. Ama böyle de o kadar mutsuzum ki.

 

Selam, rutin her gün yaptığınız neler var, disiplin göstererek? Ben çok rutin yaşayamıyorum. Mesela her gün işte şu kadar sayfa kitap okuyacağım diyorum, o hedef tutmuyor. Spor yapmak istiyorum bir gün oluyor 3 gün olmuyor. O disiplini nasıl sağlıyorsunuz?




 

Geçenlerde bir tanıdığın çalıştığı yerdeki patronu çalışanlarla veya müşterilerle odasında "partilediği" konuşuluyordu. Bu tescillenmiş bu arada artık.

Sonra konu çiftlerin de bu şekilde takıldığına geldi.

Ben de zamanında dating applerde çift görüyordum ama onlar takılıyordur falan diyordum. Meğer ciddi ilişkide veya evli olanlar da tercih edebiliyormuş.

Biz bi düşündük dedik ki çiftler bunu yapıyorsa artık birbirlerine karşı sevgilerini yitirmiş olmalılar.

Siz ne düşüyorsunuz öyle midir yoksa tüm zevkleri tattık bunu da tadalım gibi bir şey midir?

Olabildiğince sansürleyerek sormaya çalıştım.

Eski duyurularımdan olayı hatırlayanlar olacaktır: www.eksiduyuru.com

 

işyerinde bir kadına aşık oldum. hem de öyle böyle değil. büyük bir kampüste farklı departmanlardayız. öğle aralarında yemekhanede/bahçede veya bazen kantinde görüyorum. aylardır aklımda. her gün görmeye çalışıyorum. önce içime attım, boşver dedim ama içime attıkça daha da büyüdü. ona olan ilgimi çeşitli şekillerde belli ettim. benim onunla ilgilendiğimden haberi olduğuna eminim. hayatında birisi var mı yok mu bilemiyorum. instagram hesabında tek başına olduğu bir profil fotoğrafı var. yaşlar ben: 37, o: 30.

şimdi... önümüzdeki günlerde doğumgünü var. doğumgününü kutlamak istiyorum. ama nasıl yapsam bilemedim..

önceliğim doğumgününe kadar bir şekilde konuşmak. hep çalışma arkadaşlarıyla gezdiği için yanına yaklaşamıyorum. ama becerebilirsem öncelikle birebir görüşeceğim. olmadı doğumgününde biraz tekila bir şeyler içip gözümü karartıp yaklaşmak istiyorum.. belki dışarıda yakalarım, belki ofisine gider yanına konuşurum. bunu yapabileceğimden emin değilim. doğru yöntem bu mu bunu da bilmiyorum.

eğer olur da birebir konuşamazsam nasıl bir yol izlemeliyim? aklımda çok çeşitli senaryolar var.

a) teams'ten yazayım.
b) dahiliden arayayım.
c) email atayım. (sahte hesapla mı gerçek hesapla mı?)
d) instagram'dan yazayım. (sahte hesapla mı gerçek hesapla mı?)
e) aracına not bırakayım.
f) doğumgününden bir gün önce ofisine not bırakayım, sabah gelince görsün.
g) telefondan arayayım. telefonunu e-devlet sızıntısı döneminde bulmuştum. kimseden almadım.
h) o gün işe gelirken/iş çıkışı karşısına çıkayım.

işe gelişte/iş çıkışta karşısına çıkmak kendini av gibi hissetmesine neden olur. o da aklıma geldi.

hediye alsam.. hiç tanımayan biri için aşırı olur.

doğum günü kutlamasında, kendi adımın olmadığı seçeneklerde (e,f,g) kendi adımı belirtsem mi? belirtip rezil olmak istemiyorum belki çevresindekilere gösterir (yakın çevresinde tanıdığım biri var).. belirtmesem de ben olduğumu bileceğini düşünüyorum.

bir de ben onun doğumgününün hangi gün olduğunu sistemden gördüm. eziklik olur mu? "tanımayan etmeyen, ama ilgilenen biri uğraşıp doğum günümü kutlamış, vay ezik" der mi? boş geçmek istemiyorum. bu sene içinde tanışırsak ki tanışmak istiyorum, ona bu kutlamayı hatırlatırım.

özellikle kadın arkadaşlar. ilgisinin farkında olduğunuz birinin size doğum günü kutlaması hangi şekilde olsaydı en az rahatsız olurdunuz?

uzun zamandır yalnızım ve böyle bir hissi uzun zamandır yaşamıyorum. başka hiçkimsede olmayan şeyler onda oluyor. çok heyecanlanıyorum..
valla beynim yandı kaç gündür düşünüyorum. bi el atın.

 

Selam, iş dışındaki zamanlarda neler yaparsınız? Daha doğrusu zamanınız oluyor mu? Bir de yorgunluğunuzu nasıl atıyorsunuz?




 

3-4 tane arkadaşım var görüştüğüm onun dışında tanıdıklar falan var hepsini toplasan 15-20 kişi yapar.

Hesabı karşı cins ile iletişim kurmak için açıcam ama 15-20 takipçisi olan birinin güven vereceğini düşünmüyorum. Direkt asosyal damgası vurur haklı da. ne diyorsunuz ?


 

Dostlar iyi akşamlar
Yaş 31,erkek. Mühendisim. Hayatım çalışmak ve kendimi kanıtlamak ile geçti. lisans bitti hemen yüksek lisans o bitti sonra doktora bir yandan da iş derken, sosyal yönden hiçbir zaman güçlü biri olamadım. Aile bağlarım çekirdek ailede güçlüdür ancak çoğu kuzenimi yılda bir bile görmem. Tatile gideceksem ve kız arkadaşım da yoksa yalnız giderim. Haftada bir tek başıma meyhaneye gider kafa dinlerim. Maç izlemeye stada bile tek başıma giderim. Yanlış anlaşılmasın çevremde arkadaşım olmadığından değil, çünkü genelde insanlar ile iyi anlaşırım. Ancak davet ettikleri hiçbir yere, boş sohbetlerden ve başkasının programına bağlı olmaktan keyif almadığım için gitmek istemem hep bi bahaneler uydururum.

Neyse efendim konuya doğru geleyim. Bir süredir yalnızdım sonrasında bir kız ile tanıştım. Aramızda 6 yaş var yeni işe girmiş. Çok çok güzel bir kız. bolca sohbet ettik, dışarıda görüştük birbirimizi tanımak için. Benim şu an tek düşüncem ciddi ilişki. O da öyle istediğini söylüyor. Artık evlenmek veya en azından o yola girmek istiyorum. Çoğu arkadaşım evlendi, genel olarak da mutlular. Kimisinin çocukları oldu hayatlarını çocuklarına adıyorlar. Ancak ben şu an rotasız bir gemi gibiyim. Bu şirkette mi devam etsem, yurtdışında mı çalışsam, il mi değiştirsem, arabayı mı değiştirsem vs vs gibi hiçbir bağlayıcım yok.

Kız ile konuşurken çok keyif alıyorum, o da keyif aldığını söylüyor. Kafa yapımız bazı konularda çok uyuyor. Hayatımızdaki her şeyi geçmişi geleceği birbirimizle konuştuk.
Ancak benim çekindiğim konular var.
Geçenlerde otururken bir kolye aldığından bahsetti dedi ki kaç aydır bekliyordum almak için. Maaşının da kötü olmadığını bildiğimden neden o kadar bekledin diye sorduğumda maaşının üçte birini ailesine gönderdiğini söyledi. Babası emekli, anne çalışmıyor.
Geçenlerde beni aradı araba bakmaya gidelim mi dedi. Gittik orta seviye 1-2 araç baktık. Dedi ki anneme bu yıl sonuna kadar bir araba alma hedefim var. Çekerim krediyi öderim dedi. İlk çekincem yarın bir gün evlilik olursa her ay ailesine para mı göndereceğiz? Dengeyi kurabilir miyim ya da böyle bir hakkım var mı onu da bilmiyorum.
Onun dışında sürekli benim iyi yerlerde çalışan arkadaşlarımla buluşmamı onlarla iletişimde olmamı istiyor. Diyor ki gidelim onlarla buluşalım aktivite yapalım. Sonrasında da bi konuşursun beni çalıştıkları yerlerde işe alabilirler mi bir sorarsın diyor. Ben de kimseden bir şey istemeyeceğimi söylüyorum. Sonra da diyor ki o zaman kendin için konuş neden hep daha iyisini istemiyorsun falan diyor. Ki bence çalıştığı yer yeni mezun olarak çok iyi.
Kısacası aramızda böyle konuşmalar geçiyor. Sorum şu ki bu kızla ciddi yola girilir mi yoksa kendi dengi dengime birini mi bulmalıyım.

 

İsterdiniz hayatınızda?




 

Benim icin dogru insan olmadigina karar verdigim ve 4. aydan sonra kendim bitirdigim bir iliskiden sonra hala biraz hüzün hissediyorum.

Yaslarimiz 38 civari. Ben erkek tarafiyim. Kendisi yabanci bu arada, ben onun ülkesindeyim. Ilk tanismamizdan itibaren kendisinin hizli bir gündemi oldugu ortaya cikti. Yasim geciyor, aile kurmak istiyorum, kaybedecek vaktim yok tavriyla geldi. Ben de uyum saglamaya calistim. Bu sürecte karsilikli yakin arkadaslarimiz da tanisti, hatta kardeslerini, annesi ve babasini da tanidim, hepsini cok sevdim. Kiz arkadasimin da bazi taraflarini cok sevdim, iliskinin hizi benim istegimin ötesinde olsa da anlayis göstermeye calistim. Fakat sonradan cocuk sahibi olma konusunda benim sinirlarimi asan riskli tavirlara girmeye basladi ve fiziksel yakinlik benim icin stresli bir durum olmaya basladi. Stresimi paylasinca sefkatten uzak bir tavirla karsilastim. Ayrica o aralar bana gayet ters gelen ve oldukca sogutan bir kac sey söyledi (örnek: aile kurmak benim icin en 1. sirada, cocuk sahibi olamadigin bir senaryo olursa senle iliskiye devam etmem tarzi seyler). Oturup konusunca ayni telden calmadigimizi gördükce ben de cok fazla uzatmadim. Zaten cocugum olursa olur, olmasa da hayatimdan birsey eksilmez tavrindayim genel olarak, olacak gibi degildi.

Ayrilirken cok agladi, ama sevgisi gercek miydi bilmiyorum. Dedigim gibi aile kurma stresi dolayisiyla hisleri, hayata ve iliskilere bakisi falan cok bulaniklasmis gibiydi (ya da bulanik demesek de benim görüsümle örtüsmüyordu diyeyim). Onun hizli gündemine ayak uydurmaya calisirken ben de baglanmisim, kisa zamanda cok vakit gecirdik. Ailesiyle falan tanismam iyi bir karar degildi bence ama Aralik ayinda noel zamanina denk geldigi icin uyum gösterdim (bu arada ailesi cok sicak insanlardi). Mantigimla düsünüp ayrilma karari verdim, 1 aydan fazla gecti ama icimde hala yogun bir hüzün kaldi gibi hissediyorum. Mantiksal olarak emin oldugum bir karardan sonra duygusal olarak özlem duymak falan da herhalde biraz benim travma tepkim olsa gerek.

Soru yok, öylesine yazdim, yorumlarinizi alirim.

 

Kariyer, para, aile, sosyal statü, sosyal/kişisel proje, keşif/icat, uzun ve sağlıklı bir yaşam, mutluluk/keyif almak, vs vs hangisi?




 

Nasıl bir jest yapıyorsunuz bugün için? Ben işyerine çiçek göndermeyi düşünüyorum.




 

merhaba arkadaşlar burada tavsiyenize ihtiyacım var.

öncelikle ben 29k erkek arkadaşım 32e.

ben ve erkek arkadaşım 1 sene 7 ay önce internetten tanıştık ve o zamandan beri görüşüyoruz kendisi yurt dışında yaşıyor. ilişkinin en başları çok güzeldi bazen o beni ziyaret ediyordu bazen de ben onu ziyaret ediyordum ve ilişkimiz çok tatlı ilerliyordu.. genel olarak iyi anlaşıyoruz ve birbirimizi çok seviyoruz fakat ben de biraz son bir kaç aydır kayış koptu.. nedenlerini sıralayacak olursam erkek arkadaşım bana bundan 1 sene kadar önce hatta daha öncesinde bir vaatte bulundu ve dedi ki "şu şu zamana kadar beraber olmazsak evleniriz". o zamanın üzerinden bayağı bir zaman geçti.. ve şimdi de bana ben seni evlenecek kadar iyi tanıdığımı düşünmüyorum.. öncesinde beraber yaşamalıyız, acele etmeyelim gibi şeyler söyleyip beni belirsiz bir zamana atıyor.. bu insanın çok iyi bir işi var maddi anlamda hiçbir sıkıntısı yok bu arada...

son 1 senedir alternatif çözümler üretmeye çalışıyoruz kendisi evliliğe hazır olmadığını söylediği için..

benim iş başvuruları yapmam gibi... fakat hangi iş başvurusuna başvurduysam hepsinden olumsuz yanıt aldım.. bu da beni bu süreçte çok yıprattı çünkü portfolyo hazırlama sürecim vardı ve çok hevesliydim her görüşmeden sonra bu olacak diye girdim ama hepsinde olumsuz geri dönüldü ve bu da benim kendimi yetersiz hissetmeme sebep oldu..

şimdi de onun yaşadığı ülkede master mı yapsamı konuşuyoruz fakat benim halihazırda çok güzel bir işim var ve bu saaatten sonra da master da yapmak aslında istemiyorum sadece o istediği için onunla yaşamayı denemek amaçlı gidecektim eğer gidersem yani...

bu süreçlerin hepsi beni aşırı yordu.. sürekli olarak beklemekten sürekli olarak çabalamaktan çok yoruldum.. ayrıca bu süreçte de depresyon tedavisine başladım çünkü kendimi gerçekten yalnız hissediyorum... erkek arkadaşım maalesef yeterince mesaj yoluyla ilgisini de gösteren bir karakter değil...

onun bu kararına sebep olanın da ailesi olduğunu düşünüyorum çünkü
bundan 5-6 ay kadar önce gidip ailesi ile tanıştım.. ailesi benim için iyi bir kız ve düzgün fakat ingilizcesi yeterli değil bence o nedenle birbirinizi yeterince tanımıyorsunuz acele karar vermeyin demiş... erkek arkadaşım da geldi bana bunu söyledi..

erkek arkadaşımı seviyorum ama yoruldum siz olsanız ne yapardınız haklı mıyım?

 

6 aydır annemle görüşmüyorum. Sebebi yeğeniyle bir olup bana iftira atması sonucu yeğenine çıkışmam ve bana yeğeninden özür diletmesi. Hiç bu kadar gururum incinmemişti. Ertesi aylarda da yeğeninin üzerine tarla geçirdi gizlice.
Annem babamı ve bizi hep kendi bekarlık ailesine hizmet için kullandı. Bize ne olursa olsun yeter ki onun ailesinin istekleri yerine gelsin. Yeğeni geliyor havalanından alınsın diye bana izin kullandırıyor da ona taksiye atla gel diyemiyor vb… Tabii ki bunları sorun etmiyorum ama bu olanların da arka bir planı var.

İlişkimi kestim annemle. Kardeşim ve babam da bir süre kesti bana yaptığından dolayı. Yeğen ve teyzeyi zaten çıkardık hayatımızdan. Şimdi geceleri uyanıp ağlıyormuş ben ona ne yaptım diye. Babam da haksızsın özür dilemen lazım diyormuş. Asla dilemem, o dilesin diyormuş. Yeğeninin adını duyunca sinir krizi geçiriyormuş. Onlara laf söyletmiyomuş. Ben de bu şartlarda asla barışmayacağım. Babam çok üzülüyor annen dayanamıyor diyor. Bana nasıl yeğeninden özür diletti, yeğenine de diletsin ve bana attıkları iftirayı kabul etsinler annemle barışırım diyorum. Yapmayacak diyor. Ben de geri adım atmıyorum çünkü bunları bir daha yaşamayacağımın garantisi yok. O iftirayı attıkları gün bana hayatımın en kötü gününü yaşattılar ve düştüğüm durumu zevk ala ala izlediler. Bunu unutamam.

Ayrıca ben onkoloji hastasıyım küçük yaşlarımda geçirdiğim onkoloji hastalığım var ve sürekli tedavi altındayım. Bir annenin çocuğuna bunları yaşatmaya hakkı yok. Bahsettiğim iftira konusunda da %100 ben haklıyım. Bir annenin yeğeniyle bir olup çocuğuna iftira atmasını kabul edemiyorum. Babam özür dilemeyecek diyor (annemin ve ailesinin hayatında özür dileme kavramı yoj), hiç bi şey olmamış gibi devam edin istiyor diyor. Yaptığıyla yüzleşmiyor. Abim sen haklısın o nedenle sen ne istersen o diyor. Çok duygusal bir insanım ama vicdanım sızlamıyor. Sizce ne yapmalıyım?

 

En başından beri motosiklet sürmem konusunda evhamlıydı kız arkadaşım ama gerekli dikkati verdiğim ve yapısından ötürü evhama meyilli olduğu için çok dert edinmiyordum. 3 ay önce ufak bir kaza geçirdim ve köprücük kırığından ameliyat oldum. Haliyle şimdi konusunu dahi açamıyorum. Hafta sonları 2-3 saat, full ekipman kullandığımı aynı kazayı bisiklet ile de yaşayabileceğimi anlatsam da pek faydası olmadı. Geçen gün rüyasında motorla kaza yaptığımı gördü, gece gece uyandı 1 saat uyuyamamış. Sürme diye dayatamıyor da, motorla alakalı işleri duyunca yüzü asılıyor, morali bozuluyor.

O yüzden acaba eziyet mi ediyorum diye düşünüyorum. Sürmeyeyim desem yine içim gidecek. Uçayım kaçayım diye de sürmüyorum, mevzuyu böyle kafada rasyonelleştirmeye çalışıyorum kendi içimde.

Ne diyorsunuz?

 

Selam, birkaç yıl önce ayrıldığım iş yerimdeki patronlarımı çok özlüyorum. Aramız çok iyiydi. Arkadaş gibiydik, yaşımız da yakındı. Onları, orada çalıştığım günleri çok özledim. Ziyaret etmek istiyorum onları ama gidersem muhtemelen duygulanıp, ağlayacağım. Uzun yıllardır da görmedim onları. Beni motive eder misiniz?




 

Selamlar, belki önemli bir soru değil ama merak ettim. En çok hangi yıla dönmek isterdiniz? Benim bugün bu soru çok aklıma geldi. Bir geçmişi yad ettim. Sizinki hangi yıl? Ben 2011 yılının bu zamanlarına dönmek isterdim.




 

Almanya da yasiyorum, erkegim ve yasim 38. Uzun yillardir psikolojik problemlerim bulunuyor ve malulen emekli edildim. Enistem Türkiye de yasayan kuzeni ile beni basgöz etmek istiyor kadin 31 yasinda. 1 haftadir bana baski ve israr ediyor "cok iyi olacak" "iyi biri" gibi sözlerle. Ben ise konuya sogumum nedenleri kadin basörtülü ve muhafazakar ben tam tersi, simdiye dek basörtülü biri ile evlenmeyi redettim tamamen dünya görüsü farkliliklari yüzünden. Kiz Zaza (Zazalar ile bir sorunum yok) ama Enistemde gördügüm intiba benim kültür anlayasim ile dogu insanin anlayisi arasinda da bir sürü fark oldugu seklinde.

Enisteme neden hemen hayir diyemiyorum? Enistem eger ben evet dersem konunun cantada keklik oldugunu söylüyor kizin da almanya ya gelme isteginin olacagini söyluyor. Rahatsizligim dolayisla Sosyal hayatim sifir ve ciddi olarak birisi ile tanisma firsati bulamiyorum ve gelecekte de zor gibi görünüyor, ve de rahatsizligimin insanlara sorun olacagindan cekiniyorum. Yukardaki örnekte rahatsizligimin bir sorun yaratmayacagi kanisindayim belki de? ve bir firsat gibi duruyor ama aklim ve kalbim konuya soguk. Enistem ise israrini devam ettiriyor.

Enistem ile insan olarak cok iyi anlasamadigimi da ekleyim.

Kendime olan güvenim yerlerde oldugu icin ne diyecegimi bilemiyorum. Ömür boyu bekar kalmak ta istemiyorum.

 

Iyiyakşamlaar herkese

İnce bilekler hakkında ne düşünüyorsunuz? El olur ayak olur. Neden sexi kabul edilir? Kalça ve meme gibi doğurganlık ile bağını da bulamadık. Sadece kadında mi sexidir? Erkekte de sexi bulan yok mu mesela? Kabartma tozu keki nasıl kabartır?

Cevaplar için çok teşekkür ederim şimdiden.

 

İşin içinden çıkamadığımız bir durum var. Biz evlendiğimizden beri bir bayramda benim memleketime diğer bayramda eşimin memleketine gitmeyi adet edindik.
Ama bu sene ben hamileyim. Ramazan bayramında 5 aylık, kurban bayramında 7.5 aylık olacağım.
Benim memleketim 4.5 saat eşimin 7.5 saat sürüyor.

Eşim ramazan bayramında ben 5 aylıkken onun 7.5 saat uzaklıktaki memleketine gidelim istiyor. Çünkü 1 senedir gitmedik.
Ben de kendi memleketime gitmek istiyorum çünkü hamileyken 7.5 saat yol gidemem. Zaten sıkıntılı oluyorum orada rahat edemem kendi evimde yatar dinlenirim ama kayınpederimin yanında uzanamam(eşim uzan ne olacak ki diyor)
Zaten kurban bayramında hiç bir yere gitmem kocaman karnımla 7 aylık ne işim var.

Eşim de senin memlekete 4.5 saat gidebiliyorsan benimkine de gelebilirsin mola vererek diyor. Bence ikisi aynı şey değil. Ve eşimin memleketine gideceğim diye hem ekstra uzun yol hem rahatsız bir tatil geçireceğim sonuç olarak iki sene hiç ailemin yanına gidememiş olacağım.

Eşime sen tek başına git diyorum. Onu da istemiyor hem beni tek bırakamazmış hem de ailesi küsüz zannedermiş.


Bu arada eşimin anne ve babasını çok seviyorum onlarla bir problemim yok.

Siz olsaydınız napardınız empati kurar mısınız lütfen ?

 

30luların ortasında bir er kişiyim. ortam çocuğu değilim. kolay kolay karşı cinsten hoşlanmam ve ilgilenmem. uzun süredir ilişkim de yok.

şirkette aynı projede çalıştığımız bir kızdan hoşlandım. gözüne girebilmek için saçma sapan hareketler yaptım. üst baş, kendime daha iyi bakma vs. vs. bundan dolayı çevremdeki bir kaç kişi durumu fark eder gibi oldu. bunlardan biri benden biraz küçük bir elaman. bana hafiften laf atmaya başladı hayırdır gibisinden. ben de durumu açıkladım böyle böyle diye. bu arada elamanın uzun süreli ilişkisi var. o günden sonra bu eleman benim hoşlandığım kıza yaklaşmaya başladı. aslında çevresindeki bir çok kızla aynı şekilde ilişki kurabilen biri. flörtöz mü denir artık bilemiyorum. ben kıza yanaşmaya çalışırken bu eleman arama duvar ördü gibi bişey oldu. kız da biraz sanki ona ilgi gösteriyormuş gibi bir duruma girdi. saçma sapan bir ortam oluştu. ben de elemana tavır aldım. ne selam veriyorum ne iş yapıyorum. sizce doğru mu yaptığım şey yoksa çok mu ince düşünüyorum. eleman kızla sohbeti ilerletti gibi bişey ama ben biraz geri planda kaldım ve bu durum beni çok gerdi.

ne düşünüyorsunuz. haklı mıyım haksız mı?

 

İşyerinde müdür dahil 5 kişiyiz. Bi yaşlı dayı var bir de ben varım erkek olarak. Diğerleri kadin çalışan. Çalıştığımız müdüre hanım iyi bi insan. Fakat arada böyle seslenir ama bana değil o yaşlı elemana şakayla takılıri. Yine bugün kendimi ise vermişken bu bizim müdür siiit yakışıklı diye seslenince söyle doğrulup baktım. Ama iş işten geçti. Yine bizim gevelek dayıya sesleniyormuş. Birimde diğer elemanlarda gözler bana döndü. Bende boşta kalmayım diye müdürüm Salı günü işim var da izin verir misiniz demek aklıma geldi.:(( Siz olsanız yer miydiniz bu izni yoksa boşa düştüğüm kabak gibi belli mi.




 

Arkadaşlar daha öyle bir olaya tanık olmadım fakat olsa nasıl bir tepki verirdiniz? Sevişmek derken seksten bahsediyorum.Yani çoğu kişi eminim polisi arardı böyle bir durum karşısında.Yani mesela dindar insanlar biraz açık giyinen insanlardan rahatsız olunca yobaz yaftasını yapıştırıp buranın özgür bir ülke olduğunu dileyenin istediği gibi giyinme hakkı olduğunu söyleriz.O zaman metroda seks yapan birinden de rahatsız olmamamız gerekir bu mantıkla.Düşüncelerinizi merak ettim toplumsal kurallar nasıl belirlenmeli sizce?




 

diyelim ki henüz 20'li yaşlarınızın başındasınız ve hostessiniz, yaklaşık 3 yıldır bu mesleği yapıyorsunuz. ama işe giderken her gün çok stresli gidiyorsunuz ve ölene kadar bu mesleği yapamayacağınızı düşünüyorsunuz. fiziksel olarak güçlü olmanızı gerektirmesi bunun için en büyük sebep. işi bırakmak istiyorsunuz ama bırakırsanız hemen girebileceğiniz başka bir iş yok ve ömürlük iş bulmak istiyorsunuz, yani bir mesleğe yoğunlaşıp sonsuza kadar onu yapmak ve sektör değiştirmemek istiyorsunuz.

para konusunda çok sıkıntınız yok, aileden destek var. ama başka işleri denemek istiyorsanız istifa etmek zorundasınız çünkü diğer opsiyonları yapabilir miyim diye denemek için zamanınız ve haliniz yok. istifa ettikten sonra tek tek deneyebilirsiniz. opsiyonunuz da çok yok. istifa edeceğinizi söylediğinizde de çevrenizdekiler hazır bir işi bırakırsanız büyük aptallık yapacağınızı söylüyor.

bu söylediğim durumda olan bir arkadaşım, psikolojik olarak kendisini kötü hissediyor ve karar veremiyor. ben istifa etmesini söyledim ama başka fikirler de almasını istiyorum. sonradan pişman olmaktan korkuyor ve bulacağı başka bir işte daha fazla mutsuz olur muyum diye düşünüyor. ama her gün bu işi yapmaktan çok yorulduğunu ve psikolojik, fiziksel olarak çok yıprandığını söylüyor. bu arada dediğim gibi kendisi 20'li yaşların başında, iyi bir üni mezunu, yabancı dil vs. var. cevaplarınızı ona okutacağım. fikirleriniz için teşekkürler şimdiden.