Allahım aklımı kaçırıcam. bunu kim niye çıkardı ya böyle video görünce direkt geçiyorum.

bu nasıl neden çıktı. bu olaya karşı duygularımı küfürsüz ifade edemiyorum 😂

Arkadaşın arabasına babası binmiş ve ter kokusu kemere sinmiş. Kemer leş gibi ter kokuyor. Oto yıkamacı halleder mi? veya başka yolu var mı?

nasıl elden çıkarıyosunuz eşyalarınızı? bi tık daha ufak bi eve geçiyoruz ama beni zorluyor eşya azaltmak, hep ıvır zıvır tutasım geliyor, asla kullanmadığım piknik sepeti, içini dolduramadığım şaraplık, koyacak yerimin olmadığı bar falan. Bana bu süreçte bir şeyleri düşünmeden attıracak bi mindsetin vahiy olarak inmesi lazım. Satacak vaktim yok, atınca çok acıyorum o eşyaya.
Satacak vaktim yok demişken mesela asla atmaya kıyamadığım the office ve dunder mifflin tabelaları var büyük baya. Onları satayım bugün yarın kadıköyden teslim alabilecek varsa. Çözelim benim şu hoarding problemimi.

Düğün hakkında ne düşünüyorsunuz? şimdiki aklınız olsa yapar mıydınız/yapacak mısınız?
Bazen gereksiz masraf bazen de zaten bir kere evleniyoruz mantığıyla yapılmalı diye düşünüyorum.
Sizce?

Merhaba. avusturyada bir arkadasım var esimle beraber aile ziyareti gibi bir planımız var. İlk yurtdısı olayımızı oldugundan olaya cok acemiyim.

Sanırım vfs global diye bir sirket var randevu ordan takip ediliyor, hem esim hem de kendim icin hesap mı olusturmam lazım?

Su an turistik ve arkadas vizesi sanırım o kapalı randevuya, hergun takip mi etmem lazım?

Aracı firmlar var sanırım onlarla mı ilerlesem? ( randevuyu falan takip edeceklerini soylediler ) ( 250 euro tüm islemler icin talep ettikleri ücret) vfs global üzerinden ben randevu alsam bu aracı sirketlerin komisyonunu odemiyecek miyim?

Atladıgım bir yer var ise yardımcı olursanız cok minnettar olurum, tesekkür ederim.

Uyku tutmuyor 3 gündür ya. Zombi gibi oldum. Yarın da iş var, 4 kişi de iş görüşmesine gelecek. Benim acil uyumam lazım. Duş yaptım, melatonin aldım ama fayda etmedi. Kafamın içi lunapark. Nasıl uyuyacağım.

İki yaşında çocuğunuzun Odasında camı açıp camda sigara içiyor fakat duman kokusu çocuğun odasına vuruyor.

Eşime söylüyorum salonda içse olur mu diye çocuk odasındaki eşyalara sinmesini istemiyorum diyorum. O diyor ki bunu söyleyemem saygısızlık olur. O zaman annene söylet diyorum annem de söylemekten çekinir diyor.

En son sigara içerken adam çaktırmadan arkası dönükken hava temizleyiciyi arka köşeye koydum açtım mecburen. 8-10 metre kare oda. Rüzgar vurdukça odanın içi kokuyor leş gibi çünkü.

Adam tabi farketti benim koyduğumu. Sen mi koydun diye sordu ben de evet dedim. Çok fazla açıklama yapmadım.
Bana diyor ki babama saygısızlık yaptın.


Babasının yanındayken de bu lafa açıyor işte mahmut rahatsızlığını belirtmek istemedi falan diye ben de yok hayır olur mu öyle şey filan dedim çok da fazla aşırı cevap vermedim.

Biraz da çünkü adam anlasın istiyorum rahatsızlığımı direk de söylemek istemiyorum saygısızlık olmasın diye.

Karşılıklı empati yapabilmek için bu soruyu soruyorum. Buna benzer durumları defa defa yaşadım ve hep birlikte değerlendirelim istiyorum.

Devlet hastanesine gittim. Randevusuz hasta alınmıyor ve sistemde randevu aralıkları 10 dakika görünüyor. Yani hasta başına 10 dakika süre düşüyor.

Gittiğim doktor 30 yaşın altındadır. Odaya girdiğimde üzerinde hafif bir sinirlilik hali vardı. Konuşmaya çok fırsat vermeden ve anlatmaya çalıştıklarıma pek de kulak vermeden hızlı bir muayene yaptı, ilacı verdi, geçti. Girip çıkmam arasındaki süre 5 dakika bile yoktur. Bir şey anlatmaya çalışmasam o kadar bile sürmeyecekti ve farklı ilaçlar verecekti. Farklı ilaçlar verecek olması ciddi bir durum.

Gerçekten çözüm üretebilmek adına soruyorum. Doktorlarımızın mutlu olması için ve özenle çalışması için ne olması gerekiyor? Yetersiz muayenenin yükü sadece hastaya değil yine doktorlara ve tüm sağlık sistemine biniyor.

Lütfen alınganlık göstermeden durumu inceleyelim. Randevulu sistemde saatte 6, günde 50 hasta bakılıyor. Olması gereken 15-20 dakika geçmiş inceleme ama imkanlar buna yetmiyor. Yine de 8 dakika muayene 2 dakika dinlenme şeklinde bir çalışma gayet rahat değil mi? Sıcak yok, soğuk yok, kar-kış yok, bütün gün kimyasal solumak yok. Ofis ortamı, randevulu sistem. Pozitif taraflarını da biraz göremez miyiz?

Maaş desem, toplumun yarısından fazlası asgari ücret ve altında maaş ile geçinirken doktorlarımız asgari ücretin en az 4 katını kazanıyor. İstatistiksel olarak bu çok ciddi bir fark. Bu miktar yeterli gelmiyorsa sorun maddiyat dışında bir yerde olabilir mi?

Bir de şunu sormak istiyorum. Doktorlar olarak sağlık hizmetine ihtiyaç duyduklarında 3-4 dakika muayeneyi kendileri için yeterli görüyorlar mı? Aileleri, sevdikleri için 3-4 dakikada teşhis konulup ilaç yazılması onları rahatlatıyor mu?

Lütfen alınganlık göstermeden tarafsız cevaplamaya çalışalım. Taraflar birbirini anlasın ve herkesin mutlu olabilmesi için çözümler arayalım:

Doktorlarımızın topluma mutlu bir şekilde hizmet verebilmesi ve ilgili olabilmesi için ne olması gerekir?



*************************
CEVAPLAR ÜZERİNE EDİT:
*************************
1. Günde 50 hasta çok denilmiş.

- Bu sayıyı nasıl indirebiliriz? Tıp fakültelerinin sayısını iki katına çıkarıp daha fazla doktor yetiştirerek mi?

- Bir çok meslek gün içinde daha fazla sayıda insan ile muhatap olmayı gerektiriyor. Kimi mesleklerde de hayati tehlike söz konusu, asker, polis gibi. Her mesleğin kendi zorluğu varken pozitif taraflara odaklanmak daha iyi olmaz mı?

2. Asgari ücretin 4 katı çok ciddi bir meblağ olarak görülmemiş.

- Bence kazançları başka ülkelere göre değil de içinde yaşanılan topluma göre değerlendirmemiz gerekir. Almanya'da aylık net asgari ücret 1600 Euro civarıdır, ancak hemen herkes bu rakamın üzerinde kazanır. Doktor maaşları ise 3000 Euro'dan başlar. Bir beyin cerrahının 8000 Euro kazandığını duymuştum. Toplum olmak budur. Sadece kendi emeğini değerli görüp diğerlerini hafife almak değil.

3. "Doktorların yeterli network'ü var, o yüzden istedikleri gibi uzun uzun muayene olabiliyorlar." denmiş.

- Evet, doktorların başkalarına uygun gördüklerini kendilerinin kabul edemediğine dikkat çekmek istedim. Randevu süresi 10 dakika iken hastaya 2-3 dakika ayıran doktorlar var. Bu doktorlar hangi durumda 10 dakikanın 8-9 dakikasını insanlara ayırırlardı, hevesle çalışırlardı?

4. Sağlık sisteminin özelleşmesinden bahsedilmiş.

- Bu durumda özel hastanelere büyük bir koz vermiş olmuyor muyuz? Belirli bir kitlenin halkı sömürmesinin önüne nasıl geçeceğiz? Bu kesim topladığı parayla ne yapacak? İleri teknolojilere yatırım yapıp ülkeyi muasır medeniyetler seviyesine mi yükseltecek?

- Bir memur veya özel sektör çalışanı her ay düzenli olarak 20.000TL ile 100.000TL arası bir miktarı vergi olarak ödüyorken, yılda 5-10 defa faydalanacağı sağlık hizmetleri için ayrı bir ücret ödemeli mi?

5. İçeri giren 10 hastadan 9'u çok mutsuz, sinirli, kaba tipler olarak tanımlanmış.

- Benimle birlikte sıra bekleyen insanlardan böyle bir izlenim edinmedim. Tersine, hemen hepsi doktorlara karşı saygılı. Acı çeken bir kişinin, bu acıyı çözebilecek kişiye aksi davranması tutarlı değil, hele 10'da 9'luk bir oranda. Böyle bir durum varsa belki de doktorların karşılama şekilleri buna sebep oluyordur.

- İnsanları bu şekilde görmek hatalı iletişime yol açar, mesleği daha da çekilmez yapar.

Biriyle flört ediyorum. Kendisin sosyal medyada belli ölçüde kitlesi var. Kısaca videolar izleyip espriler yapıyor üç beş erkek arkadaşıyla ve bu videolar çok izleniyor. Ekibin başı olan ve ekibi yönlendiren de kendisi. Geçen hafta 16-17 yaşlarında başı örtülü bir kız çocuğunun videosunu izlemişler. Kız kendi halinde tatlı bir video çekmiş ve videoda dini hiçbir şey yok. Bunlarsa alakasız şekilde kızın örtüsü hakkında çok aşağı bir seviyede sözler sarf edip dalga geçiyor ve gülüyorlar. Benim şahıs direkt espri yapmıyor ama bunların sözlerine yüzü kıpkırmızı olacak kadar gülüyor. Sonrasında bu videoyu Instagram'da bir sayfa paylaşmış ve video kısa sürede yaklaşık 10 milyon izlenmiş. Altında sarf edilen cümlelere tepki gösterenler de var ama daha ziyade kızla dalga geçiliyor ya da kıza küfrediliyor. Başka sayfalar da paylaşmış ve birkaç milyon o sayfalarda da izlenilip yorumlar yapılmış.

Bu benim en açık tabirle içime oturdu açıkçası. Dini hassasiyetleri olan biri değilim ama insanlara bu konu üzerinden zorbalık yapılmasından rahatsız oluyorum. Ayrıca yaşı küçük olduğu belli olan bir kız çocuğunu binlerce insanın önüne atmak, hele de o videonun kesinlikle paylaşılacağını bilerek bunu yapmak... Bilmiyorum ya. Abartıyor muyum? Sadece makara denilerek geçilebilir mi? Şakaları doğrudan o yapmasa da aşırı gülerek bunu komik bulması, onaylaması normal karşılanabilir mi? Üstelik o ekibi yönlendiren ve domine eden de kendisiyken. Yaşı 40'a yakın yani çocuk da değil ki. Ona göre anlık makara hepsi ve abartmamak lazım ama bunların yüzünden bir kız çocuğu internette özellikle de erkekler tarafından günlerdir zorbalanıyor. Üzerine bu tavrın altında ben kadın düşmanlığı seziyorum. Bence o videoyu bir erkek çocuğu çekse bu espriler asla yapılmazdı. Bu zihniyete sahip olması da soğutmuştur belki beni ondan. Bunların dışında aslında benim bu zamana kadar tanıdığım adam hassastı, saygılıydı, düşünceliydi, ince fikirliydi. Arada tek tük garip esprileri dışında bu tonda bir hareketine hiç rastlamamıştım. Abartıyor muyum sizce? Soğumakta haksız mıyım?

Günaydın

Daha önce de sormuştum bu soruyu cevap veren arkadaşlar olmuştu ama özellikle şu an psikiyatrist ve psikologlar varsa aramızda danışmak istedim. İşe yarıyor mu? Bizim talep etmemizle yapılıyor mu? Bu süreçte olumlu, olumsuz neler yaşanır? Bu süreç tamamlandığında tekrar eder mi bir süre sonra problemler?

Anksiyete sorunum var yıllardır. Anksiyetemin sebebinin ne olduğunu biliyorum gibi. Şimdi ben bunu talep edebilir miyim yoksa psikolog kendi mi uygun görürse uygular?

mahallemizde başıboş köpek sorunu yetmezmiş gibi yaklaşık 6 aydır mahalleye yeni kişiler taşındı ve aktif olarak ev olarak tuttukları yerde köpek oteli işletiyorlar. Sürekli farklı yerlerden, farklı köpekler geliyor eve.. tabi köpekler rahat durmuyor 24 saat boyunca köpek havlaması, kavgası şeklinde yaşamaya çalışıyoruz.

bu duruma kim müdahale edebilir ve ruhsat vs.kontrollerini kim yapabilir?

i.hizliresim.com

herhangi bir akıntı yok, elimle dokunduğumda da kedim tepki vermedi. daha önce hiç böyle bi yarası olmadı. dışarıyla teması olmayan bi ev kedisi. kaşıntı gibi bi durum da gözlemlemedim. sırt bölgesinde.

3-4 gündür evde yoktuk. 6 senedir bizimle, daha uzun seyahatlerimiz de oldu. birileri gelip bakıyor biz yokken. ama stresten çıkan bir şey mi, mantar mı, sürtme yarası mı? benzetebilen olur diye sormak istedim.

teşekkürler.

Selamlar. Haftaya UK'e gideceğim. Normalde ya airolo ya da roamless kullanıyodum. Şu an yasak sebepli applere ancak vpn ile girebiliyorum. Alımda da bi sorun yok gibi görünüyo ama henüz denemedim. Chatgpt bazılarının tr de alabildiğini ama btk nın birkaç gün içinde engellediğini yazdı. Ne kadar doğru bilmiyorum.

VPN ile burdan alayım paketi yurtdışına çıkınca açar kullanırım diyodum ama, roamless dan falan e sim i kurup bakiyeyi çıkınca yüklemek mi daha mantıklı olur bilemedim.

Son zamanlarda kullananlar var mı, nasıl çözdünüz?

Arkadaşlar bu durum beni rahatsiz ediyor. 18 20 yaşındaki çocuklar 50 60 45 belki 70 yaşındaki erkeklerle beraber. Yaşlılarla neden peki midesiz mi bunlar? (Her kadın tabii bir degildir onuruyla kariyerli yapanlar da var.)

Benim her akşam bu saatlerde duyuru açmak. Böyle yemin ederim ellerimin içi kaşınmaya başlıyor bu saat olunca.

Sizinki nedir?

Teşekkürler.

Ne kadar sürede toparlanabildiniz? Bu süreci en az hasarla atlatmanın bir yolu var mı?

ailem buralı. ben de burada büyüdüm ama 15 hatta daha fazla yıldır uzaktayım, ondan öncede ev-okul-dersane dışında bir şey yoktu hayatımda. bayramda falan aile ziyareti dışında bilmiyorum buraları.

eski arkadaşlarla falan da yollarım bir şekilde ayrıldı, denk gelirsek görüşüyoruz.
arkadaş, akraba, kuzen, komşu falan hiç yok değil ama yine de yok sayılır.

sosyalleşmek, yeni insanlar tanımak (ilişki değil, arkadaş), spora-havuza, doğaya kampa gitmek konusunda bu şehrin kısır olmadığını ve bazı imkanların olduğunu biliyorum. aracım var.

ne yapılır, nereden başlanır var mı öneriniz? özellikle başka şehirden gelip de bir süredir burada yaşayanlar varsa neler yapıyorsunuz? önceki duyurularımdan hatırlayanlar vardır, bir ilişkim vardı ve yollarımızı ayırdık. kız peşinde değilim, hep kız arkadaşlarım ilişkim vardı yıllardır. bir süre yalnız kalmak istiyorum ilişki konusunda. biraz sakin kalmak ve kendime zaman ayırmak istiyorum.

bir yorum üzerine edit: yobazmış değilmiş kimi ne, bir milyon nüfusu olan bir şehir istediğim şartlara uygun bir çok şey olduğunu biliyorum. onu soruyorum. cevap bile olmayan gereksiz yanıtlarla zaman harcamayın lütfen.

Selamlar 5 aylık kizim var. Onumuzdeki aylarda ise donecegim, bakici bulmam lazim. Nasil bulunur bu bakici? :( konu komsuya sordurduk bulamadik artik sahibindene ilan vermeyi dusunuyorum guvenebilecegimizi anlamak icin neler sormali veya bakicida neler aramaliyim?
Ben gun icinde evden calisacagim o yuzden bi tik icim rahat eder diyorum ama sonucta calisirken yanlarinda olamayacagim. Bu konuda tecrubeliler varsa onerilerinizi yazabilir misiniz nelere dikkat edelim :(

Yıllarca kpss ye girdim atanamadım. Kontenjana girdiğim yıl ise pandemiye denk geldi karma atama azizliğine uğradım ve bu noktada pes ettim.

Bu esnada yaklaşık altı yıldır çalışma hayatım da vardı ve alanım olmayan o işi artık çok benimsemistim hatta imreniyordum insanlara keşke asıl mesleğim benim de bu olsaydı diye. Ve yks'ye girdim. O bölümü kazandım. 33 yaşında ikinci örgün üniversitemi okuyacaktım.

Tam tercih döneminde canım babamın hastane süreci başladı. Henüz teşhis konulmamıştı kötü bir şey yok gibiydi ama nolur nolmaz aklım evde kalmasın diye yaşadığım şehirdeki okulu tercih ettim ve orayı kazandım.

Okula başladim. Babamın hastalığına da beş alti ay sonra teşhis konulabildi. Tanısı mds idi. Babamın yaşi 79. Ben elimden geleni yapmaya çalıştım kan arama kan bulma babama refakat etme vs evde psikolojik destek olma. Babam ilk zamanlar gerçekten gayet iyiydi. Kan transferinden sonra iyi toparlanmış enerjik oluyordu. Fakat zamanla yetmemeye başladi. Hastaneye gidip tekerlekli sandalye bulunca çok seviniyorduk mesela..bulamazsak baya yorulur hale gelmişti. Babam da aşiri düşünceli biri çok fedakar. Hasta halinde bile bana hep baskı yaptı okuluna git dersine git ben kendim giderim vs ama tabi yalnız birakmadim bugün ders yok deyip bir şekilde okulu da idare ettim. Bu süreçte aile üyelerimizden birini yok farzedin. Hastane doktor araştırma kan bağışçısı arama her şeyle ben ilgileniyordum. Bir süre sonra sadece kan bulmaya odaklanır oldum çünkü en acil ihtiyacımız oydu. Ve kırsalda oturuyoruz doktor doktor hastane hastane goturemedm babamı. Takibi olan hastaneye guvenmistik. Gerçekten personel de çok iyiydi babam kanka olmuştu ordakilerle bilmiyorum moral açısından belki zaten gorevleriydi ama gerçekten babam kendini sevdiren biridir.

Zamanla ilaç tedavisi işe yaramadı ve kemoterapi kaldı geriye tek seçenek. İlk bir beş on gün hiç yan etki olmadi neredeyse. Ve ben nasıl mutluyum. Hep öyle gidecek zannettim. Bünyesine ağir gelmedi zannettim. Ne olduysa aniden bir şeyler ters gitmeye başladi. Mesela bir gün hastaneye giderken otobüse biner binmez çok kötü mide bulantısı yaşadı. Güç bela hastaneye vardik. Tuvalete gidiyor dönüyor tejrar mide bulantısı. Doktora nasıl cikardigimi bilmiyorum bile. Hayatımda en çaresiz hissettiğim gündür. Hastane içinde çaresiz kalmak. Doktora anlatıyorum diyor ki kemoterapi yan etkisi. Normal bunlar demeye getiriyor. Ben yatiş verilir diye düşünürken. Güç bela tekrar eve dönüyoruz. İki adım atamıyor adam. Hemen oturma ihtiyacı. Şimdi dönüp baktığımda kendime çok kızıyorum niye hastaneyi yikmadim o gün neden hastanede tedavisine başlansın vs diye olay çıkarmadım. Ama artık ben de sağlıklı dusunemiyordum sanırım. Dediğim gibi kan bulmak nasıl zordu. Kesin verir dediğim kişiler bile kaçar davranıyordu ve psikolojik olarak iyice yipraniyordum. Babam da hayat dolu yaşama sevinci olan bir adam. Uzaklara dalıp ne düşündüğünü bildiğim için her şey çok agirlaamisti.

Sonra bir gün idrar kaçırmaya başladı bu ilk defa oluyordu. Ben yarın hastaneye gittiğimizde bez alırız artık vs diye düşündüm. Sabah bir kalktim gördüm ki çok kaskatı bir şekilde uyuyor onu öyle görünce hemen ambulansı aradım. Anneme dedim muhtemelen bugün yatiş verilir kalmalik eşya aldık yanımıza annemi almadilar bir kişi gelebilir dediler.

Hastaneye gittik. Buradan itibaren benim için çok ağır bir süreç oldu.detaylara girmeyeceğim sonuç olarak ertesi sabah eve babamın cenazesini getirdim...


Babama çok duskundum çok seviyordum onu. Hiçbir hastalığı yokken seksen yaşında elli yaşında biri gibi görünen hep bizim için çabalayan kendinden feragat eden babam belki de ilk defa bize ihtiyaç duydu ve ben onu kurtaramadim. Hep kendimi suçladim. aradan bir yıl geçti hala kabullenemiyorum. Hayata devam ediyorum ama patlamaların yaşıyorum tabii ki. Hala videolarini açıp izleyebilmis değilim. İlk zamanlar mezarına sık giderdim. Bir gün onu orada görmek çok ağrıma gitti konduramadim ve artık gitmeye cesaret edemiyorum yanlış olduğunu da biliyorum ama sanki gitmeyince bunlari dusunmeyince o yaşıyormuş gibi bir savunma mekanizması oluşturdum sanırım. Sonra tabii hep tv izledigi koltuğa bir bakmak bile yerle bir ediyor insanı.

Babami kaybettiğimiz zamanlar üniversitenin final zamanlarina yakındı. Okulu dondurma luksum yoktu. Hem artık sorumluluğum daha fazla anneme karşi hem de okul yüzde elli burslu özel okuldu. Artık hayata daha çabuk atilmam maddiyati toparlamam gereken zamanlara girdim. o acıyla odevlerle finallerle uğraştım. Hayat durmuyor en acı tecrubelerimeen biri budur.

Sonrasında ise bu defa yaz okulu almam gerekiyordu. Birkaç ders kendi okulumdan aldım. İhtiyacım olan yani okulun uzamamasi için en gerekli ders ise bana on ıki saat mesafede başka şehirde buldum. İki okulda da devamsızlık risk olduğu için ders günleri de peşpeşe olduğu için On saat yolculuk yapıp derse girip akşamına geri binip sabah kendi okulumdaki derse giriyordum. Yaklaşık beş hafta böyle yorucu bir süreç yaşadım.

Bir şekilde atlattım. Bu yıl ise son senemdi. Okula devam ederken hiç aklimda yokken evime yakın bir yerde çok uygun bir iş ilanı karşima çıkınca maddi olarak ihtiyacım da olunca çalismaya karar verdim. dört gün işe gidip haftada bir gün ise staja gittim. Derslere haliyle girememiş oldum. Bir arkadasim yardımcı oldu sağ olsun. Ama bu defa çalistigim yerde mobinge uğradım. Çünkü staj iznim vardı ve bu yüzden haftada bir gün gitmeyisimi dert eden biri vardı ve haksızlığa ugradigim bir konu olmuştu karşı ciktigim için de iyice mimlenmis oldum tüm yıl da böyle diken üstünde her an birinden bir laf isiticem stresiyle geçti. Üstelik benden memnun olduğu halde bunlar yaşatildi. Ama bir defa girmiş olmuştum ve önümde yaklaşık elli bin maliyetli bir yaz okulu daha olacaktı. Mecbur devam ettim çıkamadim. Ama gerçekten kaldıramıyordum psikolojik olarak.
Babam bu arada asla çalistirmazdi hem okul hem iş çok yorulursun diye ...

Neyse...
Bir de ayrıca başka bir kuruma daha gidiyordum haftasonu. O da dersimiz içindi. Stajdan ayriydi. Okul, kurum, staj... Hepsi de ayrı ayrı uzaklıkta ve hepsiyle de bir şekilde sorun yaşadim. İnsanlar hayatımda ilk defa bu kadar üstüme gelmistir. Bir yandan ev de var tabii. Bir gün gidiyorum eve elektrigimiz kesilcekmiş üstüne al diyorlar bir gun gidiyorum telefonum hattim kapandı üstüne al bir gün gidiyorum beyaz eşya bozulmuş tamirci çağır bir gün gidiyorum başka şey ... Ve hepsi gerçekten üst üste geliyordu. Evin tek çocuğu değilim ama tekmişim gibi farzedin siz.

Bu süreçte ilk defa memleketteki, teyzelerimin bakımını sağladığı anneannem de bize getirildi. Yaklaşik altı aydır bakıyoruz. Öncelikle o kadar minnoş tatlı bir şey ki çok bağlandım çok alıştım ona. Evin yeni bir neşe kaynaği oldu resmen. Hatta mahallemizde bile popüler oldu kadın:) bir gören defalarca ziyaretine geliyor. Vakit geçirmeye doyamiyor. Ama işte ufak bir sıkıntısı var yaşindan (95) ve psikolojik durumlardan dolayı inanilmaz kızlarına bağımlı. Yani ona kim baksa o kızı yaninda olsun istiyor. Yanında olmaktan kastım bulaşık yıkamak, tuvalete gitmek gibi rutinlere bile karşı çıkacak vaziyette. Eğer beş dakika yalnız kalacak olursa korkudan ölecekmis gibi sesleniyor. Annem bir yere gidince evde olduğum sürece ben kalıyorum yanında. Markete gitti diyelim bir saat sabediyor daha sonra bana ısrarlara başliyor anneni ara gelsin diye. İşte bu sebeplerden annemle dönüşümlü birbirimizi idare ede ede anneannemi de idare ediyoruz ama gerçekten bazen çok sabırlı olmamız gerekiyor isyan etmemek icin. Çünkü hafızası yerinde çok zeki her şeyi anlıyor ama tabii ki elinde olmayan bir şey diye elimizden bir şey gelmiyor.

son olarak da tekrar bir yaz okulu sürecim var bu yaz. Okul bitecek artık. Geçen yılki süreci tekrar yaşıyorum yine aynı şehirde bulabildim son dersimi bunu bulmak da ayrı bir mesele oldu iki ay araştirdim tesadüfen son günlerde rast geldim. Şimdi tekrar beş haftalık bir günlük git gel sürecim olacak. Dün mesela gittim akşam buradan binip. On iki saat yolculuk yapıp altı saat derste kaldım. Evdeki durumlardan dolayı annemi ve anneannemi yalnız birakmamak için bir gece dahi yurtta kalamiyorum. Sadece iki saat dinlenip tekrar akşam otobüse binip yine on iki saat yolculktan sonra bu sabah evime döndüm. Nasıl yorulmussam artık hucrelerime kadar ağrıyor ev de psikolojimi olumsuz tetikledi. Annem çok yorgundu ben tam uyuyorum anneannem sesleniyor yüksek sesle vs bir saat uyuyamadım bile. Annem de yorulmuş belli vurgulayıp duruyor. Bu defa ihtiyacım olan uykuya bile hakkim yokmuş gibi hissediyorum.

Bazen bu kadar şeyi düşünüp düşünüp ruhen veya bedenen bir yerden acısı cikacak mi deyip duruyorum kendi kendime. Bazen de diyorum insanlar hem acılarıyla baş ediyor hem evlenip çocuk yapıyor hem de kariyerinde nerelere geliyor. Ne bu mizmizlik diyorum ama gerçekten artık çok yiprandigimi hissediyorum:( hayal ettiğim planladığım çok şey vardı ama ilgilenecek ne vaktim var ne enerjim.

( Belki okula neden uçakla gitmiyorsun diye eleştiri gelebilir. Uçağin uymadiği bir kaç durum var)

kanser hastası yakınımız için temin edebiliyor muyuz artık? mecliste yasalaşmıştı ama satışına başlandı mı? proesedür nasıl oluyor bilgisi olan var mı?

Haftasonu tiflise gidiyorum. Tiflis ve Batum olmak üzere 1 hafta geçireceğim.
Taksi çağırmak (Yandex taksi) için ya da acil işler içim e sim alayım diyorum.
Google a yazdığımda bi şeyler çıktı. Özellikle almam gereken bir yer var mı?

oğlum uyuz kapmış. doktor ilaç ve krem verdi. evdeki nevresimler, yorgan/pike/battaniye vs 60* yıkadım ama evde yıkanmayacak bir sürü şey var ve çığlık çığlığa bağırmak istiyorum. kıyafetleri de kalın, siyah çöp torbalarına koyup ağzını düğümleyip balkona koydum vs. şimdi iğrenç krem ve ilaç uygulamasını yapıp yine hijyen yoksunu babası ya da evin her yerini sterilize edemeyeceğimden dolayı dönüp dolaşıp tekrar yaşama imkanı var mı?

tecrübesi olanlar?

ben şimdi marka kuruyorum;
şirket ok
ürünler üretim aşamasında ok
sanal pazarlara girilecek ona da ok

ama web sitesi işini çözemiyorum, etrafımda bi tane web sitesini yaptırdığı insanla problem yaşamayan yok. öz abim yazılımcıdır, dedim abi böyle böyle. "valla vaktim yok" dedi. canı sağ olsun.

bi tane önerisi oldu, wordpress'te yaptır, diğerleri çok komisyon alır dedi.

neyse, ben istiyorum ki yanına oturayım, diyeyim ki alan adı şu, birlikte alalım benim şifrelerim falan. domain, ssl gibi bilmediğim şeyleri yapsın, kurulumu da yapalım. gece gündüz video izliyorum wordpress eklentileri vs. diyim ki "kanka işte whatsapp pop-up'ı çıksın, kargo takip olsun, ödeme ekranında indirim kodu verebilelim, ürün karşılaştırma olsun"

bana bunları kursun, versin, ürün girme, foto girme, banner tasarımları hepsini ben yapıcam.

nerelere bakayım?

atina'ya gitmek için vize başvurusunda bulunmak istedim, kozmoz diye bir acentaya başvurmak gerekiyormuş ama sıralar dolu olduğu için başvuru aşamasına gelemedik eşimle. hangi ülkeye başvurabiliriz, ya da ne yapabiliriz? eylül gibi bir avrupa yapmak için en başta atina? selamlar.

Biraz iç dökmeli uzun bir yazı olacak baştan uyarayım. Öncelikle 28/K kişisiyim. Ülkenin %80 i gibi sorunlu bi ailede sevgi görmeden büyüdüm. Fiziksel ve duygusal sevginin ikisini de evde tatmadım. Sadece kazandigi parayı çocuğun yemeğinden bile kısıp para biriktirip ev arsa alma motivasyonlu narsist bir anne ve kendi annesinden bosanamamis sorumsuz surekli dolandirilan bir babanin ürünüyüm. Hayatım hep maddi manevi kisitlanmak ile gecti. Hicbir zaman yeni seylere cesaretim olmadi cunku basim belaya girse kosabilecegim arkamda duracak kimsem yoktu. Hic sorun cikarmadan buyumek icin kendimi her seyden kistim en ufak sorunda annem kendini yataklara gomup senin yuzunden boyle oldu senin yuzunden olecegim diye manüple ediyordu. Her isimi kendim gordum. “Kiz kismi orospuluk haric her seyi bilip yapacak orospulugu da bilecek ama yapmayacak” denilerek buyutuldum. Yurumeye basladigimdan beri tarla ekme bicme kazma ormandan odun tasima cati tamiri kum cimento tasima siva boya her ise kosturuldugum icin boyun duzlesmem ve ciddi sirt bel agrilarim var.

28 yaşıma geldim. Son 3 yildir calistigim icin maddi olarak kismen bagimsizligim var. Yine de aile evinde yasiyorum istanbulda kira karsilayacak sifirdan ev kuracak getirim yok. Annem kendi aldigi evlerden birinde yasiyor sadece kis aylarinda geliyor. Babam eve 2-3 gunde bir alsamlari geliyor. Evden remote calisiyorum. Hikaye buydu.

Simdi sorum su hayata o kadar gec kalmis ve tecrubesiz basladim ki arkadas edinemiyorum. Maddi bagimsizligimi kazanana kadar arkadasim olmasi yasakti. Annemin kafasinda disari bi cay icmeye bile ciksam butun masanin hesabini odedigim gibi bi senaryo vardi ve bu dusunceye tapiyordu resmen. Arkadas masraf disari cikmak masraf yurumek bile masraf ya yururken susayip su alirsam? Hayatimin buyuk bir kismi evde oturarak gecti. Arkadas edinmeye calistigimda masada herkes cocukluklarini gezdikleri gordukleri yerleri anlatirken benim anlatacak bir seyim olmadigi icin susup oturuyorum. Her seyi kendim hallettigim icin esnafla resmi kurumlarla konusmayi bilirim ama sosyal sohbet bilmem anlamam. Sacmaliyorum anlatacak bir seyler bulamiyorum insanlar garip davranislarimi gorup uzaklasiyor. Gozumun onunde is yerindeki bütün ekibim birbiri ile bulusuyor gorusuyor asla bir yere cagirilmayan tek kisi benim. En kotusu de ekipten birinden 3 yildir cok hoslaniyorum. Benim karekterimin tam tersi oldugu icin muhtemelen asiri disa donuk ve cok rahat bi hayat gecirdigi icin ona olan merakim yuzunden olan bir sey bu. Tahmin edersiniz ki ona bunu beli de edemiyorum. Gorudugum anda put gibi duruyorum. Naz cilve bunlarin hicbiri yok tabiki dduz duvar gibi beton gibi biriyim.

Acikcasi bu saatten sonra da toparlayacagimi sanmiyorum son bir yildir aklimda surekli intihar dusunceleri var. Psikoloğa da psikiyatriste de gittim klasik şemani cizelim ya da sosyallesmeye calis tavsiyeleri daha cok sinirim bozuyor şemamın zaten farkindayim sosyallesebilsem sana neden geleyim? Ya da antidepresan kullanmak istemiyorum. Direk yok olmak istiyorum aslinda. Varligim silinsin kimse icin var olmamais olayim istiyorum. Son bi iki aydir calisamiyorum da bilgisayar basina oturdugumda kusasum geliyor. Hayatimi devam ettirmekte cok zorlaniyorum. En kotusu ve belki yargilayacaginiz kisim da annemin babamin yaslanacak olmasi ve onlara bakacak tek kisi ben olacagim icin basima kalmalari. Benim hicbir ihtiyacimi karsilamayan ben hastalandigimda bile bakmak yerine okula gonderip aman evde tek basina olmesin okulda hic degilse ogretmeni ilgilenir diyen insanlara bakmak istemiyorum. Onlar elden ayakta. Dusmeden yok olmak istiyorum. Soru soru baglamindan cikti iyice karisik anlattim ama durum bu. Ne yapacagimi bilmiyorum.

selamlar.

soru biraz yargılayıcı gibi olmuş ama cidden merak ettiğim konulardan biri.

mesela ülkemizde tarım-hayvancılık bitti, hiç doğal bir şey kalmadı diye serzenişlerde bulunuyoruz vs vs. örneğin ne kadar teşvik verilirse verilsin ben hayvancılık-tarımcılıkla uğraşmak istemem, istanbul'dan ayrılıp mevsimsel koşulları gözeterek profesyonel/konvansiyonel üretime geçmek istemem. sanıyorum ki çoğu kişi de mevcut işindeki rahatlığından feragat edip de bu tür işlere girmez. girmek istese zaten bu konuyu konuşmazdık.

kısacası, üretmeye gönüllü olmayıp aynı zamanda mevsimi dışında ürünler tüketmek ve bu ürünlerin hem sürekli hem de doğal olmasını istemek, bu üretimi de başkaları yapsın istemek hakkımız mıdır size göre?

merak ettiğim durumdur

Su entry'yi okuyunca tekrar aklima geldi.

eksisozluk.com

Arkadaşım sabah 8.30 randevusuna gitti meğer doktor bugün raporluymuş 9.45de başka doktor gelmiş ve bu saatten önceki hastalara bakmayacağını söylemiş. Arkadaşım da doktora tamam bakmayın ama en azından sistemden bizi düşün, bakıldı vs işaretleyin çünkü şu an ben randevuya gelmemiş görünüyorum ve iki hafta yeni randevu alamayacam demiş, ona da bir şey yapamamış

Ne yapılabilir, öneriniz var mı?

1-salata için sadece yaprakları kullanınca sapları ne yapıyorsunuz?
2-hemen kötü oluyor nasıl saklıyorsunuz? geçen yıkayıp kurutup sakladım ama yine deli gibi nemlenip bir kısmı çürüdü malesef. her seferinde kullanacak kadar alıp mı yıkamak lazım?

İzmir'de yaşayan biri olarak iş yerimde, sosyal çevremde neredeyse herkes ikiye bölünmüş durumda. Hak verenlerde var DİSK'in ciddi anlamda hak arayışından ziyade CHP belediyesine zarar vermek için iyice saçmaladığını düşünenlerde. Ben her zaman grev ve hak arayış hakkının kutsallığını savunan biri olarak bu grevi abartı ve hak arayışının dışında buluyorum.
Sizler bu konuda ne düşünüyorsunuz?

son yillarda herkes asayisten muzdarip. heryerde kuralsizlik, cakallik, magandalik, siddet, kavga vs..

sizce bu cezalar yararli olacak mi?

siz olsaydiniz ne yapardiniz?

Duşa girdiniz mesela soyundunuz döküldünüz suyu açıp ısıttınız, artık geri dönülemez noktaya geldiniz ama bi baktınız şampuanınız bitmiş bir tek köpeğin şampuanı duruyor orada, köpek şampuanı sizinkinden 3 kat falan pahalı kaliteli bir şey, onu kullanır mısınız yoksa o duşu saç yıkama özelinde pas mı geçersiniz?

Bu adam olayları abartıyor mu?

Merhaba,
2. El araç almayı düşünüyorum ama galericiden al garantisi var diyenleri duydum. Önceden galericiden araç alınmaz diye bir gerçek vardı. Bu gerçek değişti mi? Sizce galericiden 2.el araç alınır mı? Ben Nissan Qashqai benzin/otomatik almayı düşünüyorum. Galeriden(İstanbul) alınırsa nelere dikkat edilmeli? Cevap verecek olanlara şimdiden teşekkürler.

İlk kez böyle bir işin içine girmiş bulundum.
Normalde şahit ben olmayacaktım ama şahitlik edecek kişi gelemediği için bir şekilde bana kalmış oldu neyse sorularım;

Benim davayı açan zeka küpü arkadaşım avukat tutmamış barodan da talep etmemiş avukatımız yok.
Benim olaylara olan şahitliğim sadece arkadaşımın bana anlattığı şeyler, yani gözümle gördüğüm bir şey yok. Chatgpt bunu özellikle belirtmem gerektiğini vurguluyor çünkü şahitlik demek zaten görgü tanığı olmak demekmiş.
Dün akşam konuştuğum iki kişi beni çok korkuttu gözünle gördüğün bir şey yoksa şahit olamazsın, hakim sana kızar, seni suçlar vs. ödümü kopardılar kısaca, ben de ani bir refleksle chate sordum.
Bu şekilde şahitlik yapabileceğimi ancak benim durumumun "dolaylı bilgi", "dedikodu" olarak nitelenebileceğini söyledi.

Dün arkadaşımla konuştum cayma durumum yok bunu belirttim caymayı düşünmüyorum hatta benden daha iyi bir şahit bulabilirse ben yine psikolojik destek olmak için yanına giderim orası ayrı;
Ama diyor ki ben bana olan bağırmalarını vs. videoya almıştım, whatsapp konuşmalarımız var. Sen bunları izlediğinde zaten durumu görmüş olacaksın. Diğer şahit de bu verilere dayanarak gözüyle görmüş gibi anlatacakmış.
Ben asla böyle bir şey yapmam dedim, zaten şimdiden gerginim panik haldeyim heyecandan ölmek üzereyim bu yüzden ilk etapta hiç bulaşmamıştım bu işe.
Bir de yalan falan asla söyleyemem.

Hakim bana kötü davranır mı ya o kadar gerginim ki.
İyi bir hakim diyor ama bilemedim.

Bu konuda tecrübeli kişiler bana birazcık moral verse ne güzel olur.

Taraflardan birinin anlatımına dayalı bir şahitliğin bu mahkemeye bir yararı olur mu mesela.

Boşanmanın anlaşmalı mı çekişmeli mi olacağı tamamen mahkeme günü erkek tarafının psikolojisine bağlı. Bazen ses çıkarmıyor bazen asla boşanmam diyor.

Öff bunlar ne kadar gergin meseleler böyle.
Ne yapacağım ben.

tanesi 25 liraya da var 200 liraya da var. 25 lira olanı da dardanel üretiyor. 200 lira olan da dardanel'in.

ben migrostan hep toplu olarak fide marka olanı alıyorum 2 al 1 öde zamanları. çok sağlam stok yapıyorum. tanesi 15 liraya falan geliyor. dardanel'in kendi ürününü de aldım sırf merakımdan. arada zerre kadar fark göremedim.

siz ne düşünüyorsunuz? kim alıyor bu pahalı tonları?

küfür ve hareket etmeyen, üst perdeden konuşmayan her cevap tiklenecektir.