rock n roll
Ne kadar sürede toparlanabildiniz? Bu süreci en az hasarla atlatmanın bir yolu var mı?
Ne kadar sürede toparlanabildiniz? Bu süreci en az hasarla atlatmanın bir yolu var mı?
0
30.04.2024te kaybettim hala atlatamadim. yasla ilgili icerikler iyi geldi psikolog.org.tr
0
her canlinin saglikli ortalama yasam süresi var,
kedilerin sokakta yasam süresi 2 sene,
evde 10-15 sene,
daha uzun süre yaşasa,
hasta olacak,
aci cekecek.
tesellisi,
ne güzel yasadi,
varliğı mutluluk verdi falan..
kedilerin sokakta yasam süresi 2 sene,
evde 10-15 sene,
daha uzun süre yaşasa,
hasta olacak,
aci cekecek.
tesellisi,
ne güzel yasadi,
varliğı mutluluk verdi falan..
0
Sabahları uyandığımda göğsüme öküz oturmuş hissi, 'nasılsın' sorusuna cevap vermek istememek için insanlardan uzaklaşma, ağlamadan parkta, sahilde yürüyüş yapamama hali sanırım 5-6 ay sürmüştü, içimdeki boşluk çok uzun yıllardır benimle, muhtemelen hayatımın sonuna kadar da sürecek.
En az hasar nasıl olur pek bilmiyorum ama yas ağır bir süreç, illaki kötü hissedilecek, dibine kadar yaşamadıkça muhakkak bir yerden çıkar, hayattan kopmamak kaydıyla kendini duyguların akışına bırakması gerekiyor sanırım insanın.
En az hasar nasıl olur pek bilmiyorum ama yas ağır bir süreç, illaki kötü hissedilecek, dibine kadar yaşamadıkça muhakkak bir yerden çıkar, hayattan kopmamak kaydıyla kendini duyguların akışına bırakması gerekiyor sanırım insanın.
0
Annem bana dedi ki; teyzen öldügunde bu kadar uzulmemistim. Söyleyecek söz bulamıyorum. Insanların ölümünden daha kötü olduğunu düşünüyorum. Insanlar olumlu olumsuz eylemlerinden oluşuyor. Kediler köpekler ise sadece faydadan ibaretler. Karşılıksız insanın yanında olan, zarar verme kapasitesi dahi olmayan varlıklar. Insan böyle bir şeyin yerine ne koyabilir ki. Insanı esas kahreden şey vefat hallerindeki çaresizlikleri.
0
Hanüz yaşamadım ama bir yakınımdan daha çok üzecek, biliyorum.
Yakınım, dostumdan yediğim kazık, aldatmanın milyonda birini kedimden görmedim. Ağzı var dili yok, son derece masum, kendi halinde bir varlık. Kimseye bir zararı, kötülüğü dokunmamış. Beni hep mutlu etti. Artık ilk kesim 11 yaşına geldi, 2. Kedim 7 yaşında, bazı sabahlar uyanıyorum bir şey oldu mu diye kontrol ediyorum, basen bir gün öleceklerini düşünüyorum, çok üzüleceğim. Belki 1-2 yıl kendime gelemem. En azından onlar artık acı duymayacak kesiler yaşlandıkça zor bir hayat sürmeye başlıyor, verdiğimiz mama, veterinee ilaçları, ev ortamı vs. Onların üzerinde olumsuzluklar yaratıyor, yaşlandıkça bu süreç daha kötüye gidiyor, en azından huzura kavuştu diyebileceğiz.
Yakınım, dostumdan yediğim kazık, aldatmanın milyonda birini kedimden görmedim. Ağzı var dili yok, son derece masum, kendi halinde bir varlık. Kimseye bir zararı, kötülüğü dokunmamış. Beni hep mutlu etti. Artık ilk kesim 11 yaşına geldi, 2. Kedim 7 yaşında, bazı sabahlar uyanıyorum bir şey oldu mu diye kontrol ediyorum, basen bir gün öleceklerini düşünüyorum, çok üzüleceğim. Belki 1-2 yıl kendime gelemem. En azından onlar artık acı duymayacak kesiler yaşlandıkça zor bir hayat sürmeye başlıyor, verdiğimiz mama, veterinee ilaçları, ev ortamı vs. Onların üzerinde olumsuzluklar yaratıyor, yaşlandıkça bu süreç daha kötüye gidiyor, en azından huzura kavuştu diyebileceğiz.
0
ondan bahsederken ağlama kısmı anca 1 buçuk senede geçti. hala videolarını izleyemiyorum. hep öylece kalan bi yas işte geçmiyor. ama geçmesini de istemiyorum, sanki varlığını unutacakmışım gibi geliyor o zaman da. öyle işte
0
5 sene oldu, hala birinin hayvanı öldüğünde baş sağlığı dilerken hem onunkine hem kendiminkine ağlarım. bahsi geçerse gözlerim dolar, hiç açıp fotoğraflarına bakmadım bakarsam ağlarım bazen denk geliyor galeride kötü oluyorum. böyle bi süreç yani.
ilk öldüğü günleri hiç hatırlamıyorum beynim bir savunma mekanizması olarak sonraki bi 7-10 günü sildi bence. ama veterinerden bedenini teslim almaya gitmemi ve veda anımı hatırlıyorum. çünkü sarmışladı beyaz kefen gibi, açtırdım. veteriner şoke oldu ölüsünü görme isteğime. vedalaşmamıştım, yasım başlamazdı görmeseydim, gördüm, konuştum, vedamı ettim, tekrar sardılar aldım gömmeye götürdüm.
görmesem ve vedalaşmasam daha fazla hasar alırdım, kardeşleri vardı onlar teselli oldu. hastalığı boyunca elimden gelen her şeyi yapmıştım bu biraz teselli oldu. pandemiydi, bi ilaç söylediler ama türkiyede bulamazsın dediler onu bulmuştum mesela. çok güzel ömrü oldu kısa da olsa, çünkü kardeşiyle birlikte sahiplenmiştim ayrılmasınlar diye,-ben ayırmadım allah ayırdı ama- birbirleriyle büyüdüler, birlikte oynadılar, yediler, içtiler, uyudular.
kardeşi hala bizimle allah uzun ömür versin.
ilk öldüğü günleri hiç hatırlamıyorum beynim bir savunma mekanizması olarak sonraki bi 7-10 günü sildi bence. ama veterinerden bedenini teslim almaya gitmemi ve veda anımı hatırlıyorum. çünkü sarmışladı beyaz kefen gibi, açtırdım. veteriner şoke oldu ölüsünü görme isteğime. vedalaşmamıştım, yasım başlamazdı görmeseydim, gördüm, konuştum, vedamı ettim, tekrar sardılar aldım gömmeye götürdüm.
görmesem ve vedalaşmasam daha fazla hasar alırdım, kardeşleri vardı onlar teselli oldu. hastalığı boyunca elimden gelen her şeyi yapmıştım bu biraz teselli oldu. pandemiydi, bi ilaç söylediler ama türkiyede bulamazsın dediler onu bulmuştum mesela. çok güzel ömrü oldu kısa da olsa, çünkü kardeşiyle birlikte sahiplenmiştim ayrılmasınlar diye,-ben ayırmadım allah ayırdı ama- birbirleriyle büyüdüler, birlikte oynadılar, yediler, içtiler, uyudular.
kardeşi hala bizimle allah uzun ömür versin.
0
üzülüyorsun ama sevdiğin bir insanı kaybetmek kadar uzun sürmüyor. insan beyni garip bir şekilde sözel iletişim kurduğu biri ile sözel olmayan iletişim kurduğu bir canlıyı beynine farklı kaydediyor. bu canlılara karşı biraz daha şevkat ve sahiplenme odaklı hisler geliştiriyoruz bunun ilk anlardaki yoğunluğu daha fazla oluyor. etkisi geçiyor ama yıllar sonra bile hatırlıyorsun.
bizim şu an 2 kedimiz var bunlardan biri aşırı sakin ve naif. bazen adını karıştırıp istemsizce 5 yıl önce ölen ve karakteri aynı bunun gibi naif olan kedimizin adıyla sesleniyorum. diğer kedimiz tam bir şeytan onun adını hiç bu şekilde karıştırmadım mesela. bu gene beynimizin bilgiyi saklama ve geri çağırmasıyla ilgili bir bug.
bizim şu an 2 kedimiz var bunlardan biri aşırı sakin ve naif. bazen adını karıştırıp istemsizce 5 yıl önce ölen ve karakteri aynı bunun gibi naif olan kedimizin adıyla sesleniyorum. diğer kedimiz tam bir şeytan onun adını hiç bu şekilde karıştırmadım mesela. bu gene beynimizin bilgiyi saklama ve geri çağırmasıyla ilgili bir bug.
0
Bununla ilgili facebook grupları varmış sanırım orda aynı acıyı paylaşıp bunu sindirmeye çalışıyormuş insanlar. Acıyı paylaşmak azaltıyor sanırım. :(( çok üzücü.
0
18 yaşındaki kedimi kaybettim 2 yıl ne hayvan belgeseli nede dr pol izleyebildim. sokaktaki kedileri bile sevemiyordum.
aradan 5 yıl geçti ama fotoğraflarını topladığım klasörü hala zor açıyorum.
daha sonrasında yeni bir yavru sahiplendim. o iyi geldi. bence bu süreci atlatabilmenin en iyi yolu yeni bir yavru sahiplenmek.
aradan 5 yıl geçti ama fotoğraflarını topladığım klasörü hala zor açıyorum.
daha sonrasında yeni bir yavru sahiplendim. o iyi geldi. bence bu süreci atlatabilmenin en iyi yolu yeni bir yavru sahiplenmek.
0
