evet

prensipte evet ama bu şartlarda sağlıklı bir birey yetiştirmek gözümde büyüyor.

10 sene sonra olabilir ama ebeveyn olmaya uygun muyum, emin değilim.

Maddi durumum iyi olursa yapmak isterim.
Olmazsa yapmayı düşünmüyorum.

Turkiyede dogup buyuyecekse hayir sanmiyorum ki umarim oyle olmaz. Aksi halde belki evet. Ama daha cok var.

yakin zamana kadar sicak baktigim bir fikirdi, evlenirsem isterim diye dusunuyordum ama artik pek emin degilim, bilmiyorum. millet gencken istemez, ben ergenken falan cok istiyordum buyuyunce istemez oldum.

istiyordum oldu 2 tane hem de :) ikiz değil yani. 2 sene arayla :)

evet isterim

çok seviyor ve istiyordum 2 seneye kadar, 2-3 ay kedi baktıktan sonra çekilecek sorumluluk olmadığına karar verdim. Büyük konuşmuyorum ama bu ara istemiyorum.

hayır.

şu an için hayır.

Dear gibi düşünüyorum sanırım. Evliliğe mesafeliyim ama kendi çocuğum olsun isterim.

Hiç istemiyorum.

Bir kızım bir oğlum olsun, başka bir şey istemiyorum.

evlilik istemiyorum ama çocuk isterim.
bir kızım olsa güzel olurdu. ama oğlum olur kesin.

Bazen

belki bir gün olur ama olmayabilir de. en azından şu an için kendimi bir baba olarak kuramıyorum kafamda. yani "babba" diyerek üzerime doğru yaklaşan bir şey... pff, gelme lütfen. git. geri git!

her neyse, olacaksa da bir kız bir erkek olsunlar.
büyük olan kız olsun, öbürüne ablalık etsin.
benim gibi erkek kardeşiyle gün aşırı hayvanlar gibi kafa göz yarmalı, vücut mosmor etmeli kavgalar edip büyümesinler.

açıkçası sıfırdan insan şekillendirme fikri hiç fena gelmiyor bana, büyük çaplı, ciddi ama ilginç bi deney gibi. deneyin kötü gitmesi halinde deneği ortadan kaldıramayacaksın tabii, hatta kontrolden çıkıp insanlara tehdit oluşturması filan... aslında bu açıdan da ayrı bi eğlenceli, frankenştayn misali aşsldas

neyse ki henüz o sosyopatlık seviyesine erişemedim heheh. ama bundan geri kalan kısımlar da hiç ilgi çekici değil, o yüzden istemiyorum diyebiliriz. ama yapıcam mı, %90 evet; el mecbur.

çok istiyordum ama artık o kadar emin değilim.

prensipte evet, ama sürekli aklıma okul masraflarını getirip iptal ediyorum.

hayır. mecbur yapmak durumundayım ya da eşimi boşayacağım :')

Evet. Cok cok cok istiyorum. Bebekleri cocuklari cok seviyorum. Bir yegenim ilkokulun ilk yillarina kadar nerdeyse benimle buyudu.

@dear god make me a bird, + 1

edit: @cabiday da + 1

Cok calisacagim bir isim olmazsa ve cocuguma zaman ayirabileceksem ve maddi olarak ona iyi bir egitim ve cevre sunabileceksem evet ama Turkiye'de bu sartlar cok zor. Egitime para versem bu kez cevreyi nasil kontrol edebilirim bilmiyorum.

bilmiyorum. çocukları çok seviyorum, ilerde evlenirsem evlatlık da edinebilirim fakat çocuk doğurmak nasıl bir his merak ediyorum sanırım.

Kesinlikle hayır.

istemiyorum. evliliğe de karşıyım ama milyonda bir ihtimal olup o "ruh eşi" dediğin insan çıkarsa evlenilebilir ama çocuk hayır. hoş, ruha da inanmam.

ölümden hepimiz korkuyoruz değil mi? ölümün dehşetli olmayanı da yok, can vermek her şekliyle çok zor. patlama vs. gibi şeylerde saniyenin yüzde biri sürede can veren insan çok çok az ve istisna.
bir insanı daha bu dehşete, ölüme mahkum etmek hakkın olan bir şey mi sence?

diğer yönden, hayat baya sıkıcı bir şey. klişelere girmiyorum. ayrıca sırf senin sikinden çıktı diye senden apayrı gelişecek bir insanın tüm sorumluluklarını üstleneceksin, hayatının en büyük sorumluluğu o olacak.

son olarak, bebek ağlamasından nefret ettiğim kadar çok az şeyden nefret ediyorum. hiç gerek yok, üremek ayak takımının tercihi bu yüzyılda.

arkadaşlarımın çocuklarını gördükçe daha da uzaklaşıyorum çocuk fikrinden, normalde tam tersinin olmasını beklerdim.

hala keyfime fazlasıyla düşkünüm sanırım. terazide daha ağır basamadı.

bi de, her insanı bir gün yakalayan "bir proje olarak çocuk olayı" da daha yok bende. şimdilik büyük projem işim çünkü. yeteri kadar meşgul edip tatmin duygusu sağlıyor.

Istiyorum. Korkuyorum ama isterken de. Bir seyi cok isteyince ya olmuyor ya da olunca sonu iyi olmuyor. Yavrum olacaksa saglikli olsun, buyudugunu gorebileyim.

@lamira, senin çocuğun vardı ama? duyuru hediyeleşmesinde konuşmuştuk, enteresan.

cevap: hayır.

edit: özelden mesaj attım lamira.

çocukları sevmem. çok ses yaparlar, baş ağrıtırlar ve sabır zorlarlar.

genel olarak çocuk sevmeyen, çocuk gürültüsünden ve şımarıklığından rahatsız olan biri olmama rağmen, istiyorum.

istiyorum ama önce kendimi buyutmem lazım. yaş 30 oldu hala yakın ilişki ve evlilik korkum var.

Istiyorum. Ama bu ulkede degil. Bencillik yapmaya gerek yok.

çocukları seviyorum ama kendi çocuğum olmasını pek istemiyorum.

dedimmidemedimmi ve blue serenity, cocugumu kaybettim ben.

hem evet hem hayır. yani hayır basmasındaki en önemli sebep: kendinden vazgeçmek, artık sen, her alanda ön planda değilsin. Herkes nasıl kolay bu kadar kendinden vazgeçebiliyor bilmiyorum o yüzden. Çocuğun doğumundan büyümesine her anı mucizevi ve bunu far etmek bir yanı isyanla karşılamaktan çok korkuyorum. Ama dünyaya baba olmak için gelmiş bir adamla evlenme arefesinde oldukça fikrim değişiyor. O kadar çok omuzda çocuk taşımalık ki. Diğer yandan sadece çocuğun ilk 5 yaşına kadar hayal kurabiliyorum. Annem hep toprağa girinceye kadar der hep bu yolculuk. Bense onu öyle bir hale getirmek istiyorum ki her an ben yokmuşum gibi hazır olsun hayata. Öyleyken böyle işte.

40 yaş civarı hayatımı şöyle bir toparlayıp evlat edinmek isterim. bakalım.
kendi çocuğum olması konusunda hiç hevesli değilim. dünya yeterince kalabalık.

Evet çok istiyorum

1 tane yaptım ben. Belki ilerde 1 tane daha olabilir.

bir iki seneye kadar asla istemediğimden o kadar emindim ki. son zamanlarda ulan çok istiyorum galibaya evrildi bu konuda fikrim çocuklarla haşır neşir oldukça. maddi olarak korkunç durumdayım, işim yok, evim yok, sırtımı yaslayabileceğim bir babam veyahut zengin bir kocam yok ama galiba orta karar bir stabilitede çocuğu koyarım. itiraf gibi itiraf, anne olmayı çok istiyorum.

İlkel benliğim ve egom birlik olup isteyecekler bir gün ama şu an değil. Muhtemelen evleneceğim kişi çocuk isteyen bir profil olacak.

Normalde istiyorum ama adeta birer küçük canavar kuzenlerimi gördükçe kararsız kalıyorum. Kendi hayatımdan vazgeçmek için henüz hazır değilim. En verimli yaşlarımda verimimi düşürmek istemiyorum. Çocuk büyük sorumluluk demek. Şimdiki nesil 30 yaşına kadar üniversite okuyor. Çocuklara bu süreçte maddi ve manevi olarak destek olmak zengin olunsa bile aslında çok zor. Çocuğun cebine para koyunca işler hallolmuyor. Ki o parayı verebilmek de büyük emek istiyor.

Bismillah NO!

Kesinlikle istemiyorum. Çocukları zerre kadar sevmem zaten. Bütün hayatımı bana bağımlı bir insana adama fikri de korkunç geliyor.

Cocuklari cok severim ama cocuk sahibi olma istegim yok. En azindan su an icin yok. Tr sartlari falan degil mesele, cocuk sahibi olmak istemiyorum.

Evet, istiyorum.

Arkadaşların çocuklarını ya da yolda şirin bi çocuk gördüğümde ben de yapıcam diye hevesleniyorum. ama bi tanesiyle bi saat vakit geçirince sıkılıyorum ve çıldırıyorum. belki kendim yaparsam öyle düşünmem.
bi de kendimden bi parça olma fikri güzel geliyor. sonuçta benden çıkacak o şey. bi taraftan da çocuk bu, atsan atılmaz satsan satılmaz. eşya değilki. sürekli bana muhtaç birinin varlığından rahatsızlık duyarım gibi geliyor.

istiyorum ama bazen de bir çocuk büyütmek için fazlasıyla yorgun olduğumu düşünüyorum.

istemiyorum. sebep çocukla uğraşmak istemiyorum.

dudullu -> üsküdar -> beşikaş -> taksim

Trafi uygulamasını indir. Sadece Ümraniye'den Taksim'e değil, farklı zamanlarda nereye gitmek istersen kullanabilirsin. Hayat kurtarır.

dudullu-ataşehir mozaik çarşı arası 3km.

ataşehir mozaik çarşı önünden taksime taksi-dolmuşlar var. gece 3-4e kadar çalışıyorlar.

dudulludan ataşehire nasıl gidebilirsin bilmiyorum.

Dudulludan kısıklı'dan geçen otobüslere bin. Kısıklı'da 129t'ye bin, taksimde in.

Dudullu'dan otobusle -->
Üsküdar-->Üsküdar'dan marmaray--> marmaray Yenikapı durağından taksim metro.

profiterol <3

diyet yapanlara hakaret gibi soru olmuş ahaha.
profiterol diyelim de modları kızdırmayalım.

profiterol+1 demeye geldim ama ben olsam üşenir kedi dillerini dizer üstüne puding yapar dökerdim.

tavuk göğsü candır ya. olsa da yesem

profiterol. 2. olarak tavuk göğsü.

İrmik tatlısı

trileçe, kadayıflı tavuk göğsü, magnolia, tiramisu da olur.

Tiramisu tabiki..hem daha pratik

Adı var mı bilmiyorum, tarif verir gibi olacağım o yüzden.
Alta beyaz puding/krema (kıvamını koyulaştırabilirsin)
Ortada kakaolu bisküvi/kedi dili/ pötibör
Üstüne de jöle/ süt yerine vişne suyu ya da limonatayla pişirilmiş vanilyalı puding

profiterol demek isterdim ama evde yapılan profiterol çok güzel olmuyo bence. tavukgöğsü hem daha pratik olur hem lezzetli.

Görüştüğünüz İK elemanın mail adresi var mı? Varsa mail atın.

@kediyiyen şirketin ik sı ile görüşmedim. muhtemelen finans müdürü falandı. adını bilmiyorum açıkçası.
farklı olarak ne yapabilirim?

ik'nın değil ama firmanın mail adresine ulaştım. Acaba nasıl bi mail atsam uygun olur? Mailde ne diyim? Saçmalamak istemiyorum.

Canım istiyorsa, zamanım varsa ve o an gidecek başka kimse yoksa giderim, hiç çekinmem. Yemeğimi yerken çevreyi izlerim, kahvemi içerken manzaraya bakarak keyif ederim, en kötü bir dergi falan okurum. Keyfini çıkarırım. Sık sık canım istemez, yılda birkaç kere olur en fazla.

Bazen gidiyorum. Kahvaltı ya da günün başka bir öğünü için sevdiğim bir yere gidip tek yiyorum. Bana normal geliyo

Evet giderim.
Kahvaltı için zor, biriyle programım yoksa kahvaltı için dışarı çıkmaya üşenirim eve söylerim en kötü.
Ama akşama doğru ya da akşam için çıkarım.

evet, kimsem yok cunku.

gittiğim oldu ama devamlı yaptığım bir şey değil.

Yemeğe giderim. sırf canım istedi diye üşenmem, tek başıma istedigim bir yerde yemek yerim rahatlikla ve keyifle. Ama kahvaltiya gitmem.

canım isterse giderim herhangi bir tabum yok ama kırk yılın başı bir canım ister.

hayır.

yapmışlığım oldu. arada insan kendine vakit ayırıyor kendine ödül veriyor. kendiyle date yapıyor gibi oluyor. arada yapılır. ne uğraşıcam şimdi başkasıyla konuş bir de dinle falan ohoo mis gibi kendim gider keyfini sürerim kafası nadiren yokluyor.

bir de şartların öyle olmasını gerektirdiği anlar var. yani oluyor işte..başka şehirdesin yemek yemen lazım ya da sabah bir kahvaltı yapıp sonra işlerimi halledeyim diyorsun vs.

evet. yaptım ve yaparım.

hayır. o yüzden neredeyse hiç dışarı da çıkmıyorum bu tür keyif şeyleri için.

Kahvaltı kültürü burada olmadığı için bunu değil de özellikle sushi yemek için bir mekan var bazen iş çıkışı gider yavaş yavaş tadını ala ala yerim. Aslında zaten yalnızlık durumuna alışık olduğumdan kendi kendime mangallı piknik yapmıslıgım bile var. Üstüne üstlük sonunda kömür ateşinde Türk kahvesi bile içtim :D

sevdigim bir restoran var, ona yanimda kimse olmasa da gidiyorum, cok salas zaten. diger yerlere hayir.

Kahvaltı olayını hiç denemedim çünkü genel olarak kahvaltı yapmayı çok seven biri değilim. Kalabalık olunca keyif alıyorum kahvaltıdan. Fakat yemek yemeye ya da kahve içmeye sık sık tek başıma gidiyorum.

Tabii ki gidiyorum.
Çok da keyifli oluyor.
Gayet normal.

Kahvaltıya ya da bişiler yemeye çıkmam ama bi ara tek başıma içmeye giderdim. içmek derken 2-3 bira.. Bazen tek başına biranı yudumlarken etrafı izlemek iyi geliyor.

Evet ama mesela dürümcü kokoreççi, lahmacuncu vb falan oluyor bunlar, yani oturup görece hızlı yiyebileceğim şeyler.

2 saat oturup kahvaltı etmem asla.

pazar gunu yanina kindle alip sevdigim kahvalticiya tek gitmek inanilmaz mukemmel bir luks benim icin.

kahvaltıya gitmem zaten sevmediğim bir öğün ama yemeğe çok çıkarım hatta tek başına plan yaptığımda bir şekilde birileri eklendiğinde mutsuz oluyorum.

hafta içi öğle arasına hep tek başıma çıkarım, hafta sonu da çıkıyorum bazen. self-servis yerleri tercih ediyorum ama genellikle

Tek başıma kahvaltıya gittiğim çok olur

Evet, kesinlikle! Birini çağırsam gelene kadar hayatta kalamayacak kadar ac oluyorum mesela bazen:)
Canimin cektigi seyi yemek icin her yere giderim tek basima.
Ama gel senle suraya gidip sunu yiyelim diye onceden planladigim da oluyor tabii.
Aniden canim bir sey çektiğinde tek giderim haliyle.

EVET

"Yalnız yediğiniz her yemek, kaçırılmış bir fırsat demektir."
J.F. Muhtar KENT

Geç oldu ama güzel bir vecize.

Dışarıda zaten kırk yılda bir yerim. Serpme kahvaltı zaten saçmalık.

Farkındayım ama ben tatildeyim :D

Farkında olmamaya çalışıyorum ama aklıma gelip duruyor sürekli. :( Sanırım gençliğim her pazartesiye böyle kederlenerek çürüyüp gidecek. :(

@cesario +1
tatilden sıkıldım. iş istiyorum ben.

Bugun calisanlar ne yapsin?

Bugün çalışanların Allah yardımcısı olsun :(

Resmen değilmişim. Cumartesi sanıyordum bugünü. Bana her gün cumartesi tabii.

genelde karışıyor günler. hangi gün olduğu çok da fark etmiyor.
son 3 haftadır izin yapmıyorum. bayramlar ve pazarlar dahil.. ki ben her bayram ve her pazar çalışıyorum.
07-16:00 maratonum bugün sondu.
yarından itibaren 09-18:00

Tatili birleştirmiştim, özledim işi 1 haftadır gitmeyince. İyi ki pazartesi ^^

1di 0 oldu. :D mezuniyet 2016

1.

Görüşmek denemez aslında. Arada yazışıyoruz. Farklı şehirlerde yaşıyoruz.

0. Bu arada belirteyim üniversite okuyorum, aghshdfs.

5 i sık ve aktif, 15-20 civarı.

5-6. mezuniyet 2007.

5 kişiyle görüşüyorum.

İkisi evlendi, biri sonbaharda evlenecek onlarla eskisi gibi görüşemiyoruz ama yine senede birkaç kamp, iftar, ne bileyim kahve için bir araya geliyoruz.

2

5 mezuniyet 2010

onlarca. etrafim onlarla dolu.

1

2009 mezunuyum.

hiç

0.

Sıfır. Arada instagram fotograflarimizi begeniyoruz iste.

Aktif olarak 5 kişi ile görüşüyorum .

Aktif 10 kişi vardır. Görüşmediğim halde,bir işim olsa çekinmeden 200 kişiyi de arayabilirim. 2014 mezuniyetim.

0
mezuniyet 2007

2 tane çok yakın arkadaşım var üniversiteden. Farklı şehirlerdeyiz şu an ama her gün konuşup haberleşiyoruz. Bunun dışında görüşmeye de çalışıyoruz fırsat oldukça. 1 arkadaşım daha var, eskiden çok yakındık. Sonra başkaları girmişti aramıza ama düzelttik arayı, ayda birkaç kez buluşuyoruz onunla. Aynı şehirdeyiz zaten. Bunların dışında ara ara görüştüğüm 2-3 kişi var ama çok yakın olduğum insanlar değiller.

aktif lisanstan 3 y lisans 1 doktoradan 3 kişi.

0

2

0 mezuniyet 2011

Sık olmasa da görüştüklerimin Slsayısını bilmiyorum ama neredeyse 2 günde 1 görüştüğüm 2 arkadaşım var. Farklı şehirde olmasak daha sık olurdu muhtemelen.
Mezuniyet 12

bütün yakın arkadaşlarım üniversiteden
5 tanesiyle sık, toplamda 15-20 kişiyle görüşüyorum.

merak ettim.

burada 0 yazanlar hangi arkadaslariyla gorusuyorlar

lise mi?

0

@kosun evet lise

Sıfır. Üniversite devam ederken de bölümümden kimseyle görüsmedim. Yüksek Lisans: 2.

İlk üniversiteden 6 (1998 mezunuyuz. Farklı ülkelerde yaşadığımız halde yılda en az iki kez görüşürüz, whatsapp grubu gayet aktif)
İkinci üniversiteden 2 (2005 mezunuyum)
Yüksek lisans 1 (mezun olamadım ama onlar 2008 mezunu)

90'larda mezun olduğum liseden 20 kişi her sene iftar için buluşuyoruz, ben 4000km yoldan geliyorum.

3

4
mezuniyet 2011

Tamamen kendi kendine yaptığın bir şey olduğu için mevcut ağrının ne anlama geldiğini tahmin etmek kolay değil. Dinlen bir iki gün. Geçmezse bir şeyler yanlış demektir.

6-7 yıldır yılda 1-2 ay pilates yapıp sonra bırakan biri olarak, her seferinde pilatese tekrar başladığımda ağrım olur. bu ağrı bende yaklaşık 1 hafta kadar sürer. sonra azalmaya başlar. hareketleri düzgün yaptığına inanıyorsan ağrın bikaç güne geçecektir. normal yani.
ha bi de bel fıtığı olanların bazı hareketleri yapmaması lazım. profesyonel birinden yardım al bence. yanlış bişeyler yapıyor olabilirsin.

neren ağrıyor? pilates yaptıktan sonra esneme hareketleri yaptın mı?

karın bacak kalça biraz da bel.. gülemiyorum, otururken bacaklar acıyor vb. ama ilk günkünden daha fazla. esneme hareketlerini yaptım evet.

E normal tabii, daha ilk günün acısı geçmemişken üstüne tekrar yük bindiriyorsun. Yanlış hareket yapıp da kendini incitmediysen bir haftaya geçer, biraz da ara vererek yap başlarda bence. Hatta bir eğitmen gözetiminde olsun o başlar.

normal bu tip durumlarda en az 24 saat kasları dinlendirmek gerekir. ayrıca iyi beslenmezsen ve su alımın az ise ağrıların geçmesi daha uzun sürer.

pilatese ilk başladığımda merdiven inemediğim günler olmuştu. ama benim yaptığım hoca gözetimindeydi sonrasında hareketleri öğrenip evde yapmaya başladım. ebru şallı nın tv m kanalında yaptığı pilatesin videoları var. onlar başlangıç seviyesi ve çok zorlamıyor. harketleri doğru yaptığından eminsen kolaydan başla. ama benim tavsiyem bir hocanın görmesi gerektiği. dışarıdan birisi senin göremediğin şeyleri görebilir. bir de hiç spor yapmadım demişsin, mehtemelen hatalar vardır.

1. Kalacaginiz yerlerin booking sayfasinda yazar sac kurutma makinesi sagliyorlar mi olmadi yorumlara goz atin derim.
2. No idea.
3. Hirka ya da yagmurluk alsaniz yeter bence, o da aksam giymek icin cok soguk olacagini sanmiyorum.
4. Burda kucuk seyahat kaplarindan alip onlarla sampuan krem goturebilirsiniz. Ben dis macunu da goturuyorum yanimda orda aramayayim diye.
5. Hostel dolabi kilitlemek icin kullanacaksiniz sanirim, alabilirseniz asma kilit alin derim. Bisiklet kilidini dusunemedim.
6. Ben yastik kilifi goturmustum yanimda, yastiga gecirmedim uzerine serdim hep. Ama kagit havlu uyurken rahatsiz eder bence.
7. Mac filan kullanmiyorsaniz cidden yuk olur bir de onu nereye koyacagim ya calinirsa filan diye dusunurdum ben olsam.

Bonus : hic zorlamaya gerek yok, orada kesin birileriyle tanisirsiniz olmadi tek basina olmanin keyfini cikarsiniz en olmadi gidince yazarsiniz birileri cikar muhakkak.

Iyi eglenceler !

hayır kamp değil. gezmek yerine başka milletten insanlarla oynamak isteyecek kadar çok seviyorum tenisi. daha güzel anılar bırakır diye düşünüyorum.
terlik hiç aklımda yoktu, mutlaka alayım bir tane. matara da alayım. yastık kılıfına da güvenmiyorum evet.
tavsiyeleriniz için teşekkürler.

Bu dediginiz uc sehirde de cesitli hostellerde kaldim, yaz aylarinda hostele cevirilen ogrenci yurtlariydi cogu da. Sac kurutma makinasi genelde oluyor bu tip hostellerde, resepsiyona sorarsiniz.
Raket goturmeniz iyi bir tercih olmayabilir, saha bulacaksiniz, rakip bulacaksiniz da rakete kalacak is. Bu ikisini bulursaniz raketi de bulursunuz bir sekilde. Bilgisayar kesinlikle almayin.

Yastik kilifi alabilirsiniz. Bir hirka ve yagmurluk da isinizi gorecektir, ara sira yagmur yagabilir ama o tarihlerde soguktab donacaginizi sanmiyorum. Bonus olarak da turklerle filan takilmayin gidin baska memleketlerden insanlar taniyin. Iyi gezmeler.

Raket olayini hic aklim almadi benim. Yani tanidik yere gitseniz neyse de, hostelde zaten gezme derdinde olacak herkes tenis icin birini bulmak epey zor.
Bilg. almayin +1
Havlu unutmayin

Raketi kabine sokamayabilirsiniz ve bagaja vermek ister misiniz onu düşünün, bilgisayar da kesinlikle almayın. Partner bulmadan da gitmeyin götürecekseniz.

saç kurutma makinesini yük yapma. hostellerde genelde olur.
raket olayını ben de anlayamadım.
yağmurluk tarzı hafif bişey al mutlaka. avrupanın havasının ne olacağı belli olmuyo. günlük güneşlikten birden bardaktan boşanırcasına yağmur yağmaya başlıyo.
diş macunu, diş fırçanı buradan götür. şampuan olarak da küçük yol şampuanları var ya onlardan alabilirsin bence.
asma kilit almak mantıklı.
yastığın üstüne bez demişsin de bu kadar titizsen zaten hostelde kalman çok zor. bazı şeyleri görmemen lazım. korkma bitlenmezsin.
laptop kesinlikle alma. sana ekstra ağırlık yapar. gezerken bi de onu mu taşıycaksın. telefondan halledersin.
gelişine gez. yani türkmüş, yabancıymış, umursama. bulursan gezersin, bulamazsan tek takılırsın.
küçük bi el havlusu alabilirsin giderken. bol iç çamaşırı ve çorap al. bi de küçük para kesesi alabilirsin.
ağrı kesici ya da kullandığın ilaç varsa mutlaka al.
bi de terlik al, hostelde lazım oluyo. ben akıl edememiştim, hostelde spor ayakkabılarla pek rahat olmuyo.

Takilcak kimse buldun mu bilmiyorum ama bulamadiysan couchsurfingin mobil uygulamasının hangouts diye bi olayi var. Gezginler arasinda anlık bi araya gelme şeyi, baya işe yarıyor

macfit'te genel işleyiş şöyle. üyelik ücreti ile sadece salon kullanımı ve grup dersleri için. bireysel eğitimler yine macfit'in içinde bulunan hocalar tarafından ücret karşılığı veriliyor. 0'dan başlayan için hocalardan ders almak biraz zorunlu gibi oluyor. diger turlu biraz boşa enerji harcamak gibi.

Programını netten bulup gidebilir. Ama salonlar genelde dandiktir.

valla fiyat performans olarak ben macfiti beğeniyorum. saat sınırlaması oluyo. istediğin kadar grup dersine girebiliyorsun. akşam iş çıkış saati gitmedikten sonra aletlerde yer bulması da sıkıntı değil. haa ben havuz isterim, havlu isterim, özel ilgi isterim dersen macfite verdiğin paranın 3 katını verip başka salonlara da gidebilirsin.

merdiven altı yerler daha iyidir çünkü en azından onunla ilgilenecek birileri olur. macfit'te eğer hocaların arkadaşı değilsen seni takmazlar. kendi kendilerine bir ortam oluşturup takılıyolar. tek olduklarında da telefonla uğraşıyolar. bir kişiyi bile kendiliğinden uyardıklarını, yardım ettiklerini görmedim 1 sene boyunca.

bir sorun olacağını zannetmiyorum neden olsun ki? bir sorunla karşılaşanı da duymadım

olmaz rahat ol. zamanını boş geçirme yeter ki

olmaz merak etme.

metu prep school gazileri bişi olmaz ben 8 yılda bitirdim :)

ben 4 yıllık okulu 8 yılda bitirdim :) bazı işverenler neden bu kadar sürdü diyebiliyor ama nadiren. sallarsın bişeyler duruma göre. çok sorun olmaz :)

bisi olmaz

6 senede bitirdim hazırlıksız. kimse de sormadı. ama boş boş yatmadım o dönem tabi.

10 yıl diyorum ve hepinizi dövüyorum :) sorun sadece yaşının ilerlemiş olması sebebiyle müdürlük pozisyonlarına kolay ulaşamaman, yaşıtlarından geride kalmandır. ki iki yıl hiçbişey değil, raad ol...

7 yıl, bitirir bitirmez iş. sıkıntı yok.

en bilineni kopru. yanlardaki iki dis kesilir oraya takilir

O dişlerin üstünde de dolgu var olur mu ki?

köprü yapılırken yandaki iki dişte dolgu olsa da sağlam olsa da oyuyolar küçücük bırakıyolar. her türlü köprü yapılır. ama boş diş arkalardaysa ve hem görüntü hem işlev olarak seni rahatsız etmiyorsa köprü tavsiye etmiyorum ben.

tncserap +1 ters düz farketmiyor.

icice koyup yuvarlama. icteki guzel yikanmiyor. at gelisine makineye gitsin.

Gelişine koyuyorum genelde ama öylesine makinaya atınca sürekli tekini kaybediyorum. Şu tarz kese gibi şeylerin içine koyarak makinaya atıyorum. Böylece çifti kaybolmuyor.
ae01.alicdn.com
ae01.alicdn.com

Bunların geniş delikli olanlarından alıyorum, iyice deterjan girsin diye.
2.bp.blogspot.com

ben ayağımdan çıkarırken terslerini çevirecek biçimde çıkarıyorum. koyu renkli çoraplarda farkediyor valla, diğer türlü daha çabuk soluyor renkler.

Sabah muayene olursan aynı gün ameliyat olup taburcu olabilirsin, olmadı en kötü 3 gün içinde muayene tetkik ve ameliyatı tamamlarlar.

Ben olsam dünya göz hastanesinde olurdum fakat para mühim değil diyorsanız sinan göker'e gidin. Ama muayene ve ameliyat ücreti biraz tuzludur. Birkaç yıl önce Dünya göz 250 tl muayene ücreti alırken sinan göker 500 tl alıyordu. Tabi ameliyat fiyatları da bu oranda.

Dünya gözde bazen kampanyalar oluyor ameliyat fiyatlarında. Smile relex yöntemi 4000 tl wavefront 2500 tl diğer lasik yöntemler 1500 civarı idi. Smile relex şart değilse wavefront teknolojide olman iyileşme süreni ve netlik miktarını artıracaktır, bu konuda cimrilik yapılmaz bence. (Fiyatlar yine birkaç sene öncesine aitti, artmış olabilir zira döviz üzerinden fiyatlandırılıyor)

Muayene oldum kesinlikle lazer olabilirim diye birşey yok. Bu konuda dünya göz para odaklı davranmıyor emin olabilirsin. Tahminim sinan gökerde öyledir. Tetkiklerde olamayacağın yönünde bir durum gelişebileceğinden bunada hazırlıklı ol.

Muayene ve ameliyata gelirken yanında birisini getirmelisin. Muayeneden sonra gözüne uygulanan ışık huzmesi, ameliyattan sonra da lazer yüzünden birkaç saat gözlerini açamayacaksın, geçici körlük gibi. Hava kararınca da lazerin o yakıcı acısı basturacak. Bu yüzden dinlenmen gerekecek ve araba kullanamayacaksın ve refakatçiye ihtiyacın olacak. Yanında ameliyat sonrası için güneş gözlüğü getirmeyi unutma.

@filipis bahsettğin smile relax ve wavefront arasındaki fark nedir? Bence de böyle bir konuda cimrilik yapılmaz

Muayne ve ameliyat sonrası orada hava kararana kadar bekleyebilir myim? Refakatçi bulabileceğimi zannetmiyprum :/
Dünya göz ü ben de duydum, istanbulda hangi hastane oldugu farkediyor mu? Şuraya gitme veya şu hastanede şu dr daha iyidir diyebilir miyz?

Refakatçi şart ya senin için zor olur. Zaten araba sürmeyi falan unut ameliyattan sonraki birkaç gün.

Smile relex ince kornealılar için, wavefront genel fakat son çıkan teknolojilerden. Kornean ince değilse wavefront ol demek istedim. Ona zaten dıktorun karar verir.

Dünyagöz ataköy veya etiler şubesindeki doktorlar iyidir. Ataköyde gözlüklü bir profesöre muayene olmuştum. Adını hatırlamıyorum bayağı oldu. Fakat tetkiklerde gözümün uygun olmadığını söyledi, ameliyat olamadım. Ataköydeki o profesöre olmamın nedeni smile relex yöntemi yeni gelmişti ve uygulama eğitimine sahip tek doktor o idi. Şimdi baktım adı sanırım prof. Dr. akif özdamar idi.

Bir sene önce kornea iltihabı olduğumda ince oldugunu söylemişlerdi,
Şuan yurtdışındayım gelince ilk isteğim bu Ameliyatı yapmak, gözlükten nefret ediyorum :/ umarım sinan göker çok çok pahalı bütçemin üzerinde değildir ve randevu alıp hızlıca tüm bu prosedürü bitirebilirim (3-4 hafta içinde yeniden yurtdışına çıkmam gerekecek)

Tavsiye ve öneriler için çook teşekkürler, en azından kafamda bişeyler oluşturabildim çok sağolun

Smile relex uyabilir belki. Ataköy şubeyi de deneyebilirsiniz

ben 5 yıl önce altunizade dünya gözde ameliyat olmuştum. göz türüne göre ameliyatın çeşidi belirleniyor. benimkisi intralase lasikti. akşam üstü ameliyat olmuştum. refakatçi istiyolar yanınızda çünkü ışığa bakamıyorsunuz ameliyattan sonra. ben refakatçi bulamamıştım kendi imkanlarımla eve ulaşabildim ama :)
ertesi sabah geçici lensler alındı ve hayatıma kaldığım yerden devam ettim. yani çile 24 saat bile sürmedi. 1000 euro ödemiştim o zamanlar.

küçükyalıda olucam taksiyle dönebileceğim bir hastane olursa baya şahane olur ^^
@moratoryumkisilik 1.000 euro ve 24 saatten az çile tam aradığım şeyler umarım çok şey değişmemiştir

@part time pollyana benim aynı dönem bi arkadaşım aynı hastanede aynı doktora ameliyat oldu. zaten onun tavsiyesi üzerine gitmiştim. onun numaraları benimkinden daha büyük ve ekstradan astigmatı da yüksekti. ona prk diye bişi uygun gördüler, ücreti 850 euro gibi bişeydi. arkadaşım ameliyat olduktan sonra 1 hafta boyunca batma hissiyatı yaşadı ve gözleri akti. o ameliyatın normal seyri buymuş yani. benim şansıma diğeri oldu. artık sana hangisini önerirler bilemem, umarım en kolayı olur :)

@moratoryum artık şansa kalmış, ameliyat edemeyiz demelerinden endişe ediyorum, bir yandan da ameliyat edilmemesi gereken gözü ameliyat edebiliriz derlerse o daha kötü tabi :) dünya göz özel olsa da paragöz davranmıyor diyorsunuz ki bu önemli bir durum.

çok teşekkür ederim tekrardan umarım sorunsuz sıkıntısız bir şekilde hallederim bu süreci

@konetsu sinan göker ameliyat etti herhalde? kaç senesinde bir de ortalama bütçe ve prosedürleri söyleyebilir misin? kaç sefer muayeneye gittin ne kadar süre sonra ameliyat oldu ve ağrılar geçti?

Var. Arada hatırlıyorum ama öyle rahatsız etmiyor. Sayısını hiç düşünmedim.

Ohooo o kadar çok ki.

saymakla bitmez benimkiler. özet geçersek sarhoşken yaptığım şeylerin yarısı.

bilimsel kaynak bulabilir misin bilmiyorum. bilimsel olduğunu iddia etse de ne kadar gerçekçi veriler olabilir ki.

ben o gece arkadaşlarımın yanına gittiğimde gördüm onu ilk defa. ilk görüşümde çok etkilenmiştim. gerçi bu güne kadar pek çok insandan etkilendim zaten, o yüzden pek önemli bir şey olarak görmüyorum etkilenmeyi. sonra konuşmaya başladık ve o günün sonunda ondan ayrılıp vapura bindiğimde aşık olduğumu fark ettim. çünkü içimden bir ses o vapurdan acilen inip ona "ben çok aşık oldum, al bu da kalbim" dememi söylüyordu :D

sonra çok aşığım falan sandım. sonra bir şeyler oldu, şanslarımız yaver gitti ve sevgili olduk. onu tanımaya devam ettikçe, hayatımda onun gibi düşünen, onun kadar müthiş hiç kimsenin olmadığını fark ettim. ve daha çok aşık oldum.

bence tanıdıkça aşık olmaca baya baskın.

An itibariyle bildiriyorum, tanıdıkça.

Benden bir yasanmislik.

Bundan onceki bir iliskimde karsi taraf beni cok tanimadan asik olmustu. Cidden asikti yani..Haller hareketler tepkiler.. Ben degildim ama sevilebilecek degerli bir insan diye dusunup vakit gecirmeye basladim. Sonra uzun bir iliski yasadik ve bu surecte ben asik oldum sanirim. Zamanla daha da baglandim ama sonra bitince aslinda benim yasadigim duygu daha cok bir aliskanlik bir bagimlilik hali ve ben bunu askla karistiriyorum sanirim diye dusunmeye basladim. Coook sevgi besledigim bir insandi.. Bu surecte o karsi tarafin o eski halleri de ilk zamanlar gibi degildi gecti gitti.

Yani bence bu olay kisa ve ilk baslarda olan bir sey..zamanla yasanan ise ask degil de daha baska bir duygu belki sevgi saygi belki asktan daha kiymetli bir his ama sanki ask degil. Olmasi gerekiyor mu tartisilir.

Gündem Özel'in Neden Aşık Oluruz benzeri isimli bir bölümü var YouTube'da, onu izle. Bilimsel yönleriyle tartışıyorlar.

Ben hiçbir zaman tanıdıkça aşık olmadım. Hep ilk anda felaket bir çekim hissettim. İlk anda bir kıpırtı hissetmezsem, genel olarak beğenime hitap etmiyorsa tanımak için pek şans vermiyorum zaten. Tanıdıkça da insan olarak, arkadaş olarak seviyorum en fazla.

Yalnız tanıdıkça hali hazırda etkilendiğim insandan git gide daha çok hoşlandığım, hatta bunun aşka evrildiği oldu. Bak böyle söyleyince kendimle biraz çelişmiş oldum sanki ama yok ya çelişmedim. Şu ana kadar ilk etapta hiçbir şey hissetmediğim bir insana zamanla aşık olmadım çünkü.

genel olarak gözlemim erkekler ilk görüşte kadınlar tanıdıkça ancak bir erkek olarak benim durumum tanıdıkça oluşuyor.

tanıdıkça olur ama ilk görüştede olması lazım biraz devamı gelmesi için

bence her ikisi de olabilir ve hatta daha başka türlüsü de olabilir. çok çeşitlidir.

bence, tanıdıkça artan bir şey, ama illa bir çekim olmalı.
ilk görüşme, ilk konuşma, ilk yazışma olması fark etmez.

yazıştığında bile farklı bir çekim hissediyor insan bazen.
sonra da onun üzerine koyabildikçe ve heyecanı yaşadıkça, deli gibi aşık olursun işte.

Bilimsel kaynağım yok, gözlemimden geliyorum.

Aşka inanmamakla birlikte; insanların aşk adını verdiğini düşündüğüm kafayı takma sürekli düşünme hali bende o kişiyi tanıdıkça oluşuyor.. İlk görüşte çok beğendiğim tipler tabii ki oldu, ama o akla takılma hastalığı sadece tanıdıkça olabilen bir şey..

benim bundan güzel çocuğum olur lan. ailem de beğenir, arkadaşlarım oha çeker falan diyebiliyorsan ve bu konuda umudun varsa aşık olursun. umudun olmasa istersen adriana lima olsun bakar geçersin. mesele onun sana ait olduğunu ve aradığın kişi olduğunu düşünmekte. ama doğru olanı hayatına giren herkesi her an gidebilecekmiş gibi sevmek.

i m cool with that +1 . tam olarak böyleyim ben de.

birazdan 10 saat otobüste oturmaya gidicem. en azından evde oturmamış olcam ama haHAAA.

Elma ve viski eşliğinde denize karşı Mendelssohn dinliyorum

ben de dizi mizi bişiler izliyorum bu gece. ama ben dün evde oturmadım, hatta baya dağıttım :) her gün her gün bünye kaldırmadığı için çıkmadım.

eve kuş girmiş 2 saat onu çıkartmaya çalıştım. daha yeni çıktı ipnetor. şimdi zaferimle gurur duyuyorum.

counter atacam birzadn

Az önce evde miras tartışması oldu. Çok heyecanlıydı. Bir milyon lira falan dediler en son. Telefonumu alıp, odama geldim. İngiliççe kelimeler öğreniyorum. Fern, eğrelti otu demekmiş örneğin. Aklımda kalması içinse şunu buldum.

Between Two Ferns with Zach Galifianakis
Zach Galifianakis'le İki Eğreltiotu Arasında

www.indiewire.com

Çok enteresan şeyler var İnternet'te.

Edit: Tamam, bir yemek yeriz. Aynen, çevirmen tutarım. Çevirin ulan, çevirin. :D

Sürekli aklımda diyaloglar, içimde katıksız yanan alevler var.

Yatağımdayım. Stratejik düşünmeler yapıyorum.

birazdan halısaha maçına gidicem. ramazan diye geceleri maç oynuyoruz
güzel oluyor

Maçtan geldim (Gençlerbirliği - Kasımpaşa), tıraş oldum evde saç sakal, duş aldım, yemek yedim, şimdi de Roman müziği eşliğinde mail yazıyorum bi yere.

İşaret dili çalışıyorum. Ne konuştuğumu ben kendim anlıyorum da acaba karşı taraf beni anlar mı diye düşünüyorum bir yandan.

@proletarier, in izindin ivdi itirmimiş ilicim hihiii.. otur, sıfır! :I

@gkct, aferin, kaliteli oturuyomuşsun en azından, verdim şukunu.

@j r r, içimi iyicene kararttın, reçetene iki programlı bosch bulaşık makinası yazıyorum. iki cuma daha evde otur, rahatlıkla alırsın :P

@moratoryum, valla bu da yeni bahane oldu "ben dün çok çıktım cnm yhaa" :/

@ravenclaw, nick-faaliyet uyumu :O

@prens, sana evde oturmak az bile :(

@dissendum, miras gelince bizi de gör! sonra çevirmen tutarsın boşver yeaa.

@goddardcım, unut gitsin, hayat devam ediyor, kuşlar uçuyor.. @ravenclaw'a sor istersen 8/

@apolitik, bravo, öyle düşünmeyeli yıllar oldu valla. o pozisyonda ben çoktan telefonu almıştım elime :(

@bana, seni eziklikten azad ettim, gidebilirsin..

@norek, arada kalkıp iki kıvırıyosan, seni de azad edebilirim :D

@irene, respect!

İftarı yaptım, yıldızları seyrediyorum

para yok ne ezikliğinden bahsediorsun?

@klar, allah kabul etsin karşim.

@empty, adımını parayla mı atıyosun? hava bedava, su bedava, çık dolaş yahu!

Ayak maskesi yapıyorum :D

Çok ucuza satılıyor ve yorgun bir günün arkasından aşırı rahatlatıyor, almak isteyen olursa Gratislerde filan satılıyor resmen ayağımı mentol havuzuna atmış gibiyim. Evde oturmanın hakkını veriyorum şu an adasd.

haftanın verdiği yorgunlukla birlikte iftarımı yaptım.biraz müzik dinleyip duyuru okurum diye bir heves ile pc başına geldim ama gördüğümüz başlıklara bak.

@vegas, evde oturmanın hakkını verenlerdensin doğrusu.. internetin hiç gelmez işalla :F

@nefer, ben de dün baktıydım ona gratiste :D sefa düşkünü şey seni^^

@since, sen niyetliymişsin, seni ezemem, çarpılırım tööbe :(

Bir şeyler paketlemekle ve tezle uğraşıyorum. İkisinden de ayrı ayrı baydım. HELP!

byle naapıyonuz ne ediyonuz şeklindeki spontane duyuruları seviyorum. insanların sıradan basit hayat akışlarını bilmek nedense mutlu ediyor:))) ben de günlük ekşi duyuru turumu yapıyom. banyo yaptım raadladım.birazdan da çeviriye başlarım herhalde

@dart, kalk yat yav, sabah güzel güzel yaparsın.

@faik abi, çaktırma, benim gerçek adım manuel cohen, bunların hepsini fişliyorum abi :F

Finallere çalışmaya devam.

manitadan ayrıldım

@drako, sen çalış karşim, dışarıda bişey yok zaten.. mezun olunca çok gezersin :)

@asilov, restorasyon doktor adayına edilecek laflar değil bunlar :P maalesef soruların karşısında tıp çaresiz :/

@mirty, ee nasılsın? üzgün, kızgın, rahatlamış?

rahatladım ne yalan söyliyim

ben de şaşırdım. güzel kadınmış.
sesi de yorumu da facia ama.

kadına çirkin mirkin diyolar da kadın şu an 45 yaşında. bence 20'li yaşlarında gayet güzelmiş. çirkin diyenler 45'ine gelince nasıl olacaklar acaba?

Demet Akalın Kocaeli, Gölcük doğumlu. Biz de İzmitliyiz. Babam 20'li yaşlarında tanıyormuş onu. Güzeldi o zamanlar dedi. Yeni nesil hatunlarda böyle saf güzellik yok. Ben seviyorum kendisini.

www.youtube.com

en dusuk dozda kullandim ben. cipralex kullandim. surekli sebepsiz aglama durumum vardi. depresyondan dolayi. ikinci gunde aglama gecti. plasebodur bence. yan etkisi herkeste degisiyor tabi de, bende esneme ve mide bulantisi yapti.
normal dusunmemi sagladigini hissediyordum. sorunlar degnek degmis gibi gitmiyor hala kaliyor evet, ama baska acidan ya da daha olgun bi kafayla yaklasiyordum. her sey de yoluna girmeye basladi sonrasinda. bakis acim olaylari daha da boklastiriyormus demek ki diye dusunuyorum. 9 ay kullandim.

@pide +1

6 ay prozac kullandım. sürekli ağlama hali, baş dönmesi, bildiğimiz baş dönmesinden ayrı olarak (hala nasıl açıklayacağımı bilemediğim) garip bir "görüntü kayması" durumu, mide bulantısı vardı. o kadar hızlı ilerlemişti ki 1 hafta içinde evden çıkamaz hale gelmiştim.

ilacı kullanmaya başladıktan sonra 3 hafta içerisinde bunların hepsi kayboldu. insan başı dönmüyor, midesi bulanmıyor ve ağlamıyorken haliyle biraz daha mantıklı düşünebilir duruma geliyor. yan etki olarak sayılır mı bilemiyorum çünkü doktora sorduğumda prozac böyle bir etki yapmaz demişti ama ilk 10 gün falan gece çok zor uykuya daldım ve günde 3-5 saat anca uyuyordum. çok hafif bir hissizleşme durumu oldu, olaylara her zaman verdiğim tepkileri vermiyordum ama rahatsız etmemişti beni. benim hatam ilacı birden bırakmak oldu. stresli dönemlerde yine aynı belirtiler geri gelecek diye ödüm kopuyor.

genel manada beni iyi etti diyebiliyorum, 1,5 sene oldu kullanmadım bir daha.

Doktor yazdıysa zaten kullan. Yan etkileri çok çeşitli ama geçici. Bambaşka bir hayat sunmasa da, kısa vadede etkisini gösterir. Gerisi biraz da sana bağlı. 2-3 senedir düzenli kullanıyorum

ben cipralex kullanmıştım uzun süre önce. ne kadar ve kaç mg kullandığımı hatırlamıyorum ama sürekli gülüyordum yerli yersiz. sinir bozucu bir durumdu benim için.

bir sene kadar selectra kullandım, majör depresyon & sosyal fobi dediydi doktor. dozu hatırlamıyorum ama ilk ayın sonundaki görüşmemizde "iyiyim gayet, memnunum ilaçtan, bi sıkırtı yok" dediğimde daha yüksek doza geçirmişti, onu hatırlıyorum. yani internetten bakmıştım ben şu doz ne kadara denk geliyor gibisinden, yüksek olduğu yazıyordu. iki farklı dozda satılıyor zaten yanılmıyorsam, biri 25mg diğeri 50mg miydi neydi öyle bi şey. ben ikinci kutuyu alıyodum.

şu kadar söyleyeyim, selectra'yı yapan kişileri görsem boyunlarına sarılırım. benim kafamdaki gevşek tahtaları yerine sağlamca çaktığını hissediyorum. tek yan etkisi libidomu sıfırlamasıydı ama cinsel hayatım zaten yoktu, o açıdan problem olmadı. hatta iyi bile geldi, hiç garı gız derdi yoktu valla herkese "MERHABA BACI :))" diye yaklaşıyodum.

üzerinden üç sene geçti yaklaşık olarak. ondan sonra ne ilaç kullandım ne doktora gittim. bayağı zor zamanlar yaşadım, ara ara eski halime döner gibi oldum ama her seferinde tekrar çıkmayı başardım.

keşke bu kadar inat etmeyip çok daha erken gitseymişim diyorum doktora. kendi adıma çok memnun(d)um. bana iyi geldi. öyle gülme, çok mutlu olma hali falan yoktu. sadece yersiz takıntılarımdan, saçmalıklarımdan kurtulmuştum. uyanınca ayılmak ve yataktan çıkmak için 9 saate ihtiyacım olmuyordu mesela. düşüncelere dalarak ya da kontrol dahi edemediğim hormonal, zihinsel bunalımlarla uğraşarak kendime eziyet ediyordum. hepsi bitti gitti. şu gün en gergin, en boktan zamanımda bile o kadar kötü uyanmıyorum sabahları. daha iyiyim. selectra kullandığım dönemde sadece "normal" hissediyordum - ne eksik ne fazla. o zamana kadar yaşadığım zihinsel zorlukların ne kadar iğrenç olduğunu gördüm selectra sayesinde. daha güçlü oldum sanırım ondan sonra. düşünce kalkmayı öğrendim falan. valla iyiydi ya. ben <3 selectra

5 yıldan süredir fazla prozac kullanıyorum. hiçbir yan etkisini görmedim. yan etkiler kişiden kişiye değişiyo. misal bazıları kilo alırken bazıları verebiliyo. bunun gibi şeyler. açıkçası hayatımın ilacı. placebo etkisi falan değil. ilacı bazen 1 ay kesiyorum istemsiz. annem telefonda konuşurken yine mi ilaçlarını bıraktın diye sitem ediyo. çünkü kafaya bişeyi takarsam kolay atlatamıyorum. ilacı kullandığım süre içinde sorunum olsa dahi gereksiz dert etmiyorum kendime. mutsuz halim kısa sürüyo. normalde asabi bi yapım var. ilacla birlikte bu yol oldu mesela. daha pek çok şey.
prozactan önce doktor risperdal vermişti. ilaç resmen duygularımı öldürdü. kötü bişi olduğunda üzülemiyordum, iyi bişi olduğunda sevinemiyordum. 6 ay kullandım bıraktım. bu ilaç başkasına farklı bi şekilde etki de gösterebilir.

doktor kontrolünde kullanmaya başla. duruma göre ilacı değiştirir ya da bırakırsın yine doktor kontrolünde.

Antidepresan işlevseldir asıl sorunu bulana kadar size eşlik eden iyileştiren dost gibidir. 9 ay size profesyonel destek verir bu esnada tesavi süreci; sizden yaşamınızda istemediğiniz sorun kaynaklarını cesaretle kaldırmanız beklenir, bir terapist yol göstericiliğinde de olabilmektedir

ingilizce 3-4 yaşında falan başladım babam bana basit temel şeyleri öğretiyordu kitaplar vardı teybe kasedi takıp dinletiyordu falan bir işe yaramış mıdır en ufak fikrim yok ama belki anca kulak dolgunlugu kazandırmıstır. baya sondan bir tık uzağa kadar öğrendim sanırım. (anadil seviyesinden bir tık uzakta olmaktan bahsetmiyorum tabii)

ingilizce - 12 yaş - anadolu lisesi.
almanca- 26 yaş - goethe institut

ingilizce 14- advanced
almanca 27- beginner
fransizca 27-beginner

İngilizce- ortaokul yaşları 10- anadilim sayılır
İspanyolca- 29- çay çorba isteyebilirim
Çince- 33- hiçbir halt anlamıyorum

"meister allahını seversen uzatma ya" dersen,

ingiliççe - 12 - C1
rusça - 22 - A2 (devam ediyor, hedef C2023)

detaylandıracak olursam,

oturup ingilizce çalışmadıysam da çocukluğumda ingilizce dergi falan vardı diye hatırlıyorum. hatta çok meşhur bir tane vardı ya gazeteler mi veriyordu sanki, ozmo mozmo bi' şeyler hatırlıyom. onunla başladım. asıl ingilizce eğitimim ise okulda, dördüncü sınıfla birlikte ingilizce dersinin gelmesiyle oldu diyebilirim. sonra lisede yabancı dil okudum zaten. okulda başarılıydım ama yazma, konuşma ve anlama alanında "breakthrough" kabul ettiğim sene 2013'tür, 18. yaşıma tekabül ediyor. o ara sabah akşam dota maçı izlerdim. bir sene falan her günüm en az 4-5 saat ingilizce duyarak geçiyordu. bu süreçte hem konuşmada hem de anlamada müthiş yol kat ettim. öncesinde mesela ingilizce denemelerinde 80'de 75+ çekerdim, yazılanı çok iyi anlardım, yazmada da fena sayılmazdım ama anlamıyodum anasını satiyim. şimdi eminem'i bile anlıyom büyük ölçüde, HELAL BANA BE.

rusça da benzer biçimde... yıllarca kendi kendime irili ufaklı çalıştım ama "BEYLER BAŞLIYORUZ, PASLI OYNUYORUZ" deyip de gaza geldiğim yaş 22'ydi. kursa başladım. NETEKİM çok faydasını gördüm. 7 senede A1.5'a kadar getiremediğim rusçam 8 ayda B1'e dayandı, rassiyski olimpiyatlarında (seviyesi A2-B1'di) derece falan yaptım, mutlu oldum. cyka blyat

şu an çok küçük bir ihtimal de olsa almanya'ya yerleşme durumum var, o iş olursa bunların yanında almanca da eklenecek ama yoksa ingilizce-rusça ikilisiyle devam etmeyi düşünüyorum. zaten tek haneli iq'm var türkçeyi zor konuşuyorum, üç yabancı dili imkanı yok öğrenemem. bildiklerimi de unuturum öyle. ingilizceyi ve rusçayı çok iyi konuşabileyim, fazlası lazım değil. başka alanda bi' şeyler yaparım belki. malum dilci olunca tek fonksiyonun "dil bilen adam" olmak oluyor. farklı yerlere yönelmek, işverenlerin aklını çelmek, "mmm ne kadar da donanımlı bi erkek" dedirtmek gerekiyor. işte iş görüşmelerinde kesinlikle yapmamanız gereken 10 şey! dıklayın!

ingilizce 14 - advanced
rusça 18 - upper intermediate

İngilizceye @proletarier'in oldugu gibi babam tarafindan 5 6 yaşlarında ufak ufak baslatilmistim, hatta ayni sekilde dergili kasetli bi set vardi evde bbc'nin sanirim ondan bakiyoduk ama babamin ingilizce yok yani max duzeyi how are you falandir o yuzden renkler sayilar falan öğrendim sadece. O yuzden 10 yaş 4. Sinif olarak sayiyorum İngilizceye başlama yasimi. Seviyemi bilmiyorum ama okudugum bilimsel makaleleri sıkıntısız Türkçeye ceviririm, Türkçe bi makaleyi eger teknik terimleri biliyorsam biraz sıka sıka İngilizceye ceviririm. Konusmada da abd'de yasasam 3. Günden sonra sikintisiz alışırım herhalde belki pratik eksikliği vardir su an.

Bi de 13 yasinda basladigim almanca var ve aslına bakarsanız 7 yil okulda gördüm ama lisede başa sardi ve hocalarimi sevmiyodum falan derken a1 bile yokumdur su an. 11. Sınıfta hocamiz b1siniz diyodu(ki uydurma bence) ama 3 yildir falan gram bakmiyorum unuttum her şeyi :(

Ayrica @der meister benden 1 yas mi buyuksun sen :/ 25 falan dusunuyodum hep seni..

ingilizce - 5 yaş - kolej - C2
fransızca - 15 yaş - lise ve üniversite - C1
japonca - 18 yaş - üniversite - N4
yunanca - 20 yaş - üniversite - sıkıntımı ifade edebilecek kadar :D

İngilizce-aslında ilkokul ama adam gibi öğrenmeye başlamam 14 yaş Anadolu lisesi- advanced

Çocukluğumdan beri bulgarca öğreniyor gibi şeyim, ailem sağ olsun tüm önemli konuşmaları bulgarca yaptıkları için ksjfjkdks

Almanca-lise-beginner
Çince-üniversite-beginner bile değil sjfjdkkdls

burdan ekşiduyuru ahalisinin burjuva olduğunu görüyoruz ahjhdahd
ingilizce- ortaokul zamanları başladık. 20 yıl oldu hala intermediate.

Fransızca 5 hala zorlanıyorum, ama advanced diyebilirim(B2 civarı).
İngilizce 13, fluent şekilde konuşuyorum(C2 diyebilirim).

@kobuzchu kiz
Karaçayca Türkçe'ye yakın değil mi? Öyleydi diye biliyorum hatta Kıpçak kolu oluyor sanırım.

İngilizce 10 yaş, hala B2

Almanca 14 yaş, A2 idim en son ne zamandır yüzüne bakmıyorum.

İspanyolca 18 yaş A1 hiç ilerletemedim, çalışmıyorum.

Yunanca 18 yaş, alfabeyi biliyorum, yazıları genel olarak okuyorum. Temel tanışma cümlelerini biliyorum başka bir şey bilmiyorum. Ama ilerletmek istiyorum. Ellinika<3

ingilizce 12 - C2

almanca ile türkçe'yi eşzamanlı öğrendim.
ingilizce 13 yaş, oldukça hakimim.
fransızca 11 yaş, kendisiyle gelgitli bir ilişkimiz var. orta seviyede kaldım.

diyabet?

ara ara su iç. atıyorum 1 bira 1 bardak su. gibi.

@alperz diyabetim yok. Yani bildiğim kadarıyla yok.

@vayezikhan gerçekten benim durumumda olanlar için işe yarayan bir şey mi?

Hepsini yaşadım. Dikkatlı konuşuyorum uzun süredir

büyük konuştum, küçümsedim, hepsi başıma geldi. hayat tokatlaya tokatlaya adam ediyor.

üniversiteye ilk başlayınca, yurtta tanıştığımız 2 arkadaş okulu 2 yıl uzattıklarını, o sene de 1. sınıfı 3. kez alacaklarını söyleyince arkalarından bayağı atmıştım. "ulan hani 1 yıl tamam da 2 kere üstüste yuh" demiştim. 3. sınıfta üstüste 2 kere kaldım.

ibret is loading...

İnsanlarla uğraşmak istemiyorum, vicdani sorumluluğu az olan bir yerde olmak istiyorum dedim, insanın en iğrenç olduğu ve vicdani yükün fazla olduğu bir yerdeyim. Alışmışım herhalde, artık koymuyor.
Beynime çok güvenirdim. Beynimden hastalandım.
Erkeklerden bahsetmiyorum bile. Büyük küçük çok konuşmuşum. Artık konuşmuyorum

ohooo olmaz mı? hatta ne zaman büyük laf etsem, iç ses "aha tuttuk!" diyor. hiç sekmedi.

her şeyi yerim, canavar gibiyim diyordum
uzak doğuya gittim 1-2 gün hiçbir şey yiyemedim

tam karşılar mı bilmiyorum ama bir olaya hayretten çok kınamayla tepki verdiğimde o davranış direkt bende peydah oluyor, küçüklüğümden beri böyle.

son örnekleri de şöyle:

-bir arkadaşımın sadece bel kısmı aşırı terliyor, tişörtü sırılsıklam oluyor. ben de "ulan tamam, her yerinden terliyorsun da bel ne alaka? nasıl bu kadar ıslaklık oluyor?" diye düşüncelere gark olmuştum. sonuç: şimdi hiçbir yerim terlemese dahi bütün tişörtlerim bel kısmımdaki terlemelerden dolayı mahvoldu, mahvoluyor. çünkü belimden terliyorum artık, üstelik en soğuk günde bile. ne iğrenç bir şey.

-babaannemin babamı amcamın borçlarını ödeme konusunda zorlamasını duyunca anneme "anne, bak ileride kardeşimin borcunu bana, benim borcumu ona ödetme. bu ne ya böyle? o keyif çatacak, ben de borcunu ödeyeceğim öyle mi?" diye güya şimdiden uyarıyordum. evet, üstünden çok geçmedi kredi kartı borcumdan dolayı neredeyse avukatlık olurken benim borcumu kardeşim ödedi, ben de utandım.

-thy'nin sınavına girecektim. sınava girmeden önce orada okulda bir arkadaşıma denk geldim. geçen seneki soru tiplerini konuşuyoruz. o bu tip soruların aslında zor olduğunu söylerken ben de "yok yav. geçmiş soru tiplerine baktım da aptalın bile yapabileceği sorular. öyle kolay sormuyorlardır." dedim. bilin bakalım ne oldu? sınava girdim, vakit yetiremedim. sadece 15-20 soru yapabildim 40 sorudan.


çok şükür ki üniversitede üst otoriteymişçesine "bunlar nasıl okulu uzatabiliyorlar?" gibi bir kınama yapmama rağmen allah beni cezalandırmadı o noktada, sadece ucundan döndüm.

ne çekiyorsam dilimden çekiyorum zaten.

kibir en büyük günahtır. büyük konuşmak tanrıya bir challenge.

yaş 13, küçük bir ilçede yaşıyorum ve lise sınavlarına hazırlanıyorum.
ben: "asla istanbul'da yaşayamam. kalabalık ve yorucu. bir de herkes nesine bayılıyor anlamıyorum. neymiş boğaz varmış çok şahaneymiş. yok yok ben kesin küçük bir şehirde kalmalıyım. denizi olmasa da olur."
istanbul'da bir lise kazanılır.
ben: "tamam okumak için falan katlanırım bi beş sene ama üniversitede kesin odtü modtü.."

neyse uzatmayayım, o yaşta böyle büyük konuşunca üniversiteyi de burada okudum tabi. yaş 27 oldu ve hala buradayım. konu hakkındaki yeni hissiyatım için ise irtibat nickim.

Bir arkadasim dugun fotograflarini 2 yil alamadi. Yok artik en mutlu gunun insan hic mi heves etmez, butce ayiramaz dedim. Demez olaydim kendi dugun cd mi 1 kere izleyemedim ustune fotograflarimizi 3. Evlilik yildonumuzde aldik.

Tovbe konusmam daha

"Asla makine mühendisi olmam. Bu ne olum bunlar toptan kafayı yemiş" dememden 5 yıl sonra makine mühendisliği 3. sınıftan selamlar. Yine dersin birini 3. kez alan birisine yoh artık demiştim. Bu sene bir dersi 3. kez alıyorum. Rectoa nın dediği gibi hayat tokatlaya tokatlaya adam ediyor.

neler olduğunu söylemeyeceğim ama öyle oldu evet. hayat çok acımasız.

asla tıp okumam kafayı mı yedim diyordum. öyle bir okuyorum ki, hem de üniversite bırakmalı falan.

artık öyle asla falan demiyorum.

lisede kafam zehir gibiydi tıp yaz dediler. ama tıpı kazanacak kadar değildi o ayrı. zaten dedimki ben 6 yıl okuyamam çok fazla. o okul bitmez dedim. eğitim fakültesi yazdım, 4 yıllık okulu 8 yılda bitirdim.
üniversitede bi kız arkadaşın erkek arkadaşı lise mezunuydu. dedim üniversite mezunu kızla lise mezunu erkek olmaz, gitmiş lise mezunu bulmuş dedim. hayatıma giren erkeklerin ciddi olanları ya da aşık olduklarımın yüzde 80'i, lise mezunu bile değil, lise terk erkekler kjadkad
work and travel yaptım. türkiyeye dönerken gittiğim eyalete bi daha adımımı atmam, allah buranın belasını versin dedim. bi sonraki sene tekrar work and travel yapmak istedim ve mecburen yine aynı yere gittim :)
daha çok vardı da şu an aklıma gelenler bunlar.

Zebellah badici zamanlarımda, zor geldiğinden, "delikanlı adam koşar mı" geyiği çevirirdim. Sakatlık üstüne sakatlık yaşaya yaşaya ağırlık işleri eski tadı vermeyince koşuyu keşfettim. 5, 10, 15 derken yarı maratonlar koştum. Şimdi hayallerde maraton ve triatlon var.

Bir de otomatik vites için zamanında büyük konuşmuş olabilirim.

istenen listede değilim maalesef ama yine de yazayım :) şu an o dönemdeyim. işsizim, bu da psikolojik olarak çok baskı yapıyor bende. egzama çıkarmaya başladım stresten. fiziksel rahatsızlığım şu an bu sadece. iş bulunca geçeceğini umuyorum. umut verici bir arayışta olan duyuru sorusuna bok gibi bir başarısızlık hikayesi oldu ^^

@pide, şuan kötü bir dönemden geçiyor musunuz diye sormuyorum aslında. Sorum hayatınızın böyle birkaç seneyi bulan bir döneminiz oldu muydu. Daha çok manen hissedip sonradan hayatı düzelenler var mı, onu öğrenmek istiyorum :)

Oldu. Bir yandan okuyup, bir yandan çalışıp, bir yandan da hastalık ile uğraştığım ve hepsinde birden çaktığım 3 yıl oldu. Sonra it gibi çalışıp 2 senede 6 dönemlik dersi toparladım. 48 saat kesintisiz çalıştığım oldu. Sonuçta geçti, ama neler öğrendim neler bu arada.

Mucize bekleme, hayatını düzene sokup köpek gibi uğraş içinden çıkmak icin. Hayatını düzene sok ve tırmala. Hersey sonunda yoluna girecektir...

şu an tam da o dönemdeyim. 31 k.
aylardır iş bulamıyorum. ilişkilerim berbat gidiyor. adam gibi arkadaşım bile olmadığını düşünüyorum. mutsuzum ve umudum da tükenmek üzere. hiç bir şeyden keyif alamıyorum. hobi mi edinsem, spor mu yapsam, bunun gibi pek çok şey denedim ama tatmin olamadım. hep bişeyler eksik. nasıl düzeldi diye sormuşsun ama bende onun cevabı yok. olursa yazarım buraya ;) bi mucize olmasını bekliyorum. ben de isterdim böyle böyle bişey oldu da düzeldi demek ama şu an değil.
ha bak yazarken aklıma geldi. bundan 3 yıl önce yine böyle bi dönemdeydim. yeni işe girmiştim. sevgili gibi bişeyim vardı o sıra hiçbişi demeden bırakıp gitmişti. evimi yeni değiştirmiştim. işe gireli 1 hafta olmuşken su çiçeği çıkardım ben. malum 10 gün yatış. zar zor buldugum işten de çıkarıverdiler beni. yani işsiz, evine adapte olmaya çalışan, terkedilmiş ve hastaydım.
eve tıkıldığım için internete sardım. bi çocukla konuşuyodum da samimi değildim. su çiçeği izlerim tam geçmemişti ve onu görüşmeye çağırdım sahile jhadkj otururuz dedim. tanışma o tanışma. 2 küsür yıl süren bi ilişkim oldu onunla. bikaç ay sonra da severek yaptığım bi iş buldum. o işte de 1 buçuk yıl calıstım. güzel günlerdi o dönemler. tekrar oyle bi mucize bekliyorum açıkcası :)

Finansal anlamda ağır battığım bir dönem olmuştu.

Sebep, savurganlık, gereksiz harcamalar, her türlü öderim kafasıyla girilen kredi kartı borçları vs.

Eşşek gibi çalışarak düzelttim. Gündüz ofis, gece bar, hafta sonu etkinliklerde çalışıp, supplement vs. satarak bir yandan. Gece tehdit alan bir iş adamının fabrikasını beklerken, molalarda oturup din ve bilim ilişkisi üzerine yazılmış bir makale çevirdiğim bile oldu.

Uyanık olduğum süre boyunca ayı gibi yediğim ve çok da az uyuduğum için bildiğin hayvan gibi kilo almıştım. Yine aynı şartlar altındayken verdim ama.

28 yasindayim işsiz mutsuz sacma sapan seyler yaşadığım 1 yil gecirmistim 3-4 sene once. Ayni donemde fiziksel olarak lenf bezlerim sismisti ve aylarca inmemisti sebebi de bulunamamisti sürekli tekrarlayan bademcik iltihabi yasayip duruyodum bunlara bagli panik atak baslamisti bi de ekstra olaylar cikip duruyodu bikac ay sonunda ölücem artik herhalde falan derken lenflerin disimdeki curukten sistigi ortaya cikmisti o duzelince tonsilit gecmisti is bulamasam da iyi bi okuldan yuksek lisansa kabul almistim su anki sevgilimle tanismistim falan derken normale donmustu her sey.

Benim oldu. Burada bir kaç soruya yanıt olarak bahsettiğim de oldu hatta aynı olaylardan. Kısa bir süre içinde iş değişikliği, boşanma, ölümler kayıplar, şehir değiştirme, çok fazla stres vs ile uğraştım.

İş yüzünden yaşadığım stres anksiyete, depresyon gibi sıkıntılar bir cilt hastalığı olarak kendini gösterdi.
Ölümler, "bir gün gelecek ve öleceğiz. Yok olup gideceğiz, imdat" şeklinde varoluşsal sorgulamaları getirdi.
Boşanmaya yol açan olaylar ve sonrasında yürümeyen romantik arayışlar ilişkileri, beklentileri sorgulamama neden oldu.

Açıkçası, benim yaptığım en önemli hareket bilinçli bir şekilde "yenilmeme" tavrı içine girmekti. Bir nevi "hit me with your best shot" yaklaşımı. "Ben bunu da atlatırım" dedim her şey için, buna inandım.

İlgilendiğim alanlarda çokça kitap okudum. Bunların içinde "yas nasıl tutulur" içeriği olan da vardı, "evlilik nasıl bitirilir" de vardı, "zihnen güçlü insanlar ne yapar, ne yapmaz" gibi şeyler de vardı. Hani Einstein mı demişti "bir problemi onu yaratan zihniyetle çözemezsiniz" diye, ben de bu okumaları başka bir yönden bakmamı sağlayan kaynaklar olarak gördüm.

Bunu yazmasak olmaz herhalde ama spor yaptım düzenli olarak. Hayatımda verdiğim en önemli karardı.

Başkalarını memnun etmeye çok meraklı bir insandım ben. Bir kitapta okuduğum bazı şeylerden sonra, vakit harcamak istemediğim şeyleri netleştirdim kafamda (Örneğin kimseyle din tartışmamak, çocuk tartışmamak, bazı insanları yok kabul etmek vs). Daha çok hayır demeye başladım. (Nasıl hayır denir konusunda da okudum, zor oldu biraz ama mümkün.)

Sonra yavaş yavaş kendimi, hayatımı bir sevmeye başladım ki sormayın. Çünkü iş gereği yapmak zorunda olduğum şeyleri saymazsak, her şey kendi istediğim için, bana iyi geldiği için yaptığım şeyler oldu. Kararlarım, prensiplerim daha net oldu.

Yaşım 33.

27 yaşındayım.

öyle dönemleri çoğu insanın yaşadığını düşünüyorum. tabii ki ben de yaşadım. hayatım dışarıdan bakıldığında acayip yolunda görünüyordu ama ben tam bu dediğin moddaydım. genelde evdeydim, zaten tek başıma kalıyordum. yalnızdım, pek insan içine çıkmazdım. okula ya da işe gidip gelir, evde dizi-film falan izlerdim, oyun oynardım. bence o dönemlerde ben yaşamıyordum, sadece hayatımı devam ettiriyordum. ve en ilginç kısmı da, -şu an dönüp bakınca fark ediyorum ki- normal olanın bu olduğunu düşünüyordum! çünkü ters giden bir şey yoktu aslında, param, sağlığım vs yerindeydi. bu yüzden bir sorunum da olmamalıydı.

2 sene önce hiç planlamadığım şekilde gelişmeye başladı her şey. bir iki dışarı çıktım (kendimi zorladım), arkadaşlarla birlikte zaman geçirmenin ne kadar keyifli olduğunu hatırladım, bunu fark ettikten sonra bir daha eve girsesim gelmedi. deli gibi takipçisi olduğum amerikan dizilerinin ne kadar zaman kaybı olduğunu fark ettim. onlara harcadığım zamanlara hala üzülürüm.

sonra bu arkadaş ortamları ve evden çıkmalar sonucunda, yanında tam anlamıyla huzur bulacağım bir sevgilim oldu. vakit buldukça kendimizi şehirden doğaya atmak, kamp yapmak, kafamızın iyi olması, saçma sapan konuşup her şeye gülmek, ve -burda bizbizeyiz diye söylüyorum - düzenli ve iyi bir seks hayatı çok iyi geldi.

he bir de 1 aydır yogaya gidiyorum. yoga yapmak hiç aklımda yokken, hatta yogayı baya gereksiz bulurken biraz şansa başladım. ve çok uzun zamandır bir şeyi böyle hevesle yapmamıştım. o kadar iyi geldi ki vücudum için iyi bir şey yapıyor olma hissi.

daha atlayamadığım ama üzerinde çalıştığım bir level daha var. insanları olduğu gibi kabullenmeye çalışıyorum. onu pek beceremiyordum eskiden, herkesi kendi doğrularıma göre yargılıyordum. ama şu an herkese karşı önyargısız yaklaşıyorum. bunun sebebi de, "hayatta yapmam" dediğim her şeyin en kralını yaptığımı fark ettim ve dönüp bakınca hepsini iyi ki de yapmışım dedim. şu an beni ben yapan şeylerin çoğu geçmişte yaptığım hatalar çünkü. bu yüzden insanların da bana göre hatalı olan şeyleri yaptıklarını gördüğümde yargılamıyorum. her işte bir hayır vardır :)

çok uzattım, ama sanırım benim felsefem artık "boşvermek ve maksimum keyif almaya çalışmak" oldu. çünkü her şey olacağına varıyor. bu bir şeylerin olacağına varma sürecinde de, insan evde oturup dizi izlemeyi de seçebilir, şehirden uzaklaşıp doğaya dönerek vücuduna ve zihnine iyi gelecek bir aktivite yapmayı da. tabi bunlar sadece örnek, herkesin keyif alacağı şey farklı. onu bulmak gerekiyor. böyle oldukça yıpranmıyorsun, tadını kaçıracak bir şey olmuyor. karşına bir sorun çıktığında ve bunu çözemediğinde de "amaan napalım yani o da olmayıversin" diyebiliyorsun. bu iyi hissetme hali sağlığına da yansıyor. çok uzun zamandır, belki 2 senedir falan herhangi bir hastalık geçirmedim. hatta başım bile ağrımaz.

sevgiler.

maddi ve manevi anlamda fiziksel rahatsızlık harici böyle bir dönemden geçtim.

hala daha tamamen düzeltebilmiş olmasam da geçmişe göre maddi olarak toparlayabildiğimi söyleyebilirim.

ancak manevi kısmı aynı şekilde yükseltemedim. bunun sıkıntılarını günden güne artarak hissediyorum.

yaşadıklarım işsiz kalma ile bağlantılı maddi sıkıntılar ve doğru sevgiliyi edinememeye bağlı manevi buhranlar.

askere gittim geldim. düzenli geliri olan bir işe girdim. kendimi işe güce verdim. maddiyat düzelirse her şey düzelir gözüyle baktım hayata. ama maddiyata bu kadar ağırlık verince maneviyatı sallamaz oldum.

yaş 31 oldu. şimdi de maneviyata yüklenecek enerjim yok. eksikliği de hayatın tadını tam olarak çıkartmaya engel oluyor.

bir aychovsky olamasam da eyorlamam bu.

mutluluk zaten anlık bişi değil mi? sürekli mutlu olmak gibi bişi mümkün mü :-/

23 yaşında çalışmak için tek başıma İstanbul'a gitmiştim. 24 yaşında yıllarımı geçirdiğim sevgilimden ayrıldım. O dönem bir yandan yalnızlık, bir yandan parasızlık, bir yandan sürekli beni hasta eden kötü bir evde yaşadım. Eski sevgiliden bir türlü kopamamıştım, görüşmeyi ayrıldıktan 1 yıl sonra kesebildim. Derken depresyona girdim. 25-26 yaşlarımla ilgili dişe dokunur bir hatıram olmamasıyla birlikte, hep duygusal çalkantılar içerisinde geçti. İstanbul da beni çok yormuştu ve artık hayatımı değiştirmem gerektiğini düşünüyordum. Hali hazırda işim var, düzenim var diye bir türlü cesaret edemedim. Bununla birlikte yaşamak benim için anlamsızlaşmıştı. 27 yaşında hayatıma birinin girmesiyle tekrar hayattan zevk almaya başlamıştım. Ama çok sürmeyince yeniden İstanbul'dan gitme isteğim oluştu. 28 yaşına geldiğimde fırsatını bulup bir Anadolu şehrine kaçtım. Ama işler beklediğim gibi değildi. Yeni bir şehir ve kimseyi tanımamamın üstüne maaşımı da zamanında ve tam alamamak eklendi. 3 ay sonra şansım yaver gitti ve Ege'de yeni bir iş buldum. Ama sonrasında yine birkaç şanssızlık yaşadım. Sonuç olarak 2016'da, 3 ay bir yerde, 2 ay bir yerde ve yine 2 ay başka bir yerde çalışmış, sonrasında ise işsiz kalmıştım. İşsiz kaldıktan birkaç gün sonra şimdiki sevgilimle tanıştım. İşsiz kalmayı, önceleri isteyip olanak bulamadığım yüksek lisansa başlayabilmek için bir fırsat olarak gördüm. Sonunda, 29 yaşıma gelmiş oldum ve yüksek lisansa başladım :)

Yeniden düşebilirim, yine hayatım yolunda gitmeyebilir bunu da biliyorum kabullenmek istemesem de, çünkü hayat durağan değil, iniyoruz ve çıkıyoruz. Bu da geçer, bunu da aşarım ben diyebilmek lazım, önemli olan o.

Biraz durumsal bir soru, daha doğrusu cevabı durumsal olarak değişebilir ama yaşadım tabii.

Anlık mutluluklar, iyi günler illa ki oluyor; en kötü zamanlarda bile. Ayrıca, insanın sürekli Pollyanna/Ayşecik gibi hissetmesi de normal bir durum değil. Hani, insan neşeli ya da mutlu olur da, manyak gibi Prozac'ı aşırı doz alıp kafa güzelmiş gibi dolaşmanın da anlamı yok.

Böyle bir dönem oldu. Artık hissizlikten bir şey hissetmediğim, ağlayamadığım ve sadece arpacı kumrusu gibi aynı şeyi üst üste düşünüp bir çıkış yolu bulamadığım uzun yıllar oldu. Psikoloğa gidebilmeyi çok istedim ama finansal problemler de o dönemin problemlerinden biriydi, 15'inde aldığım maaştan 17'sine negatife iniyordum; o yüzden onu da beceremedim. Finansal ise orta halli dertlerimden biriydi ve benim suçum değildi. Kendimden utanmıyordum ama yaşadığımı kimseye de anlatamıyordum. İnsanları sıkmamak için bir arkadaşıma bir parça, öbür arkadaşıma başka bir parça anlatıyordum ve haliyle arkadaşlar da büyük resmi göremediği için yardımcı olamıyorlardı. Haliyle, böyle birilerine doya doya anlatıp rahatlama, destek alma umudum da yoktu. Yaklaşık bir 5-6 yıl geçti böyle ama 5-6 yılın sonunda üzgün, mutsuz, vb. değildim. Çünkü birkaç yıldan sonra üç şey oldu. İlki ömrümün bu şekilde geçtiği kafama dank etti. Bir çıkış yolu yoksa, çıkamayacaksam ömrüm ya da en azından uzun bir süre böyle geçecek demekti; ki geçti de. Mutlu olabilmek için o günü beklersem, görebilecek miyim, göremeyecek miyim belli değil; yanmışım demektir. Doğrudan 'Ohooo, kim bekleyecek o günü. O zaman dans, renk!' diye takılmaya başladım. İkincisi de daha komik bir şey oldu, ben mutsuzluktan çok sıkıldım. Valla, bildiğin üç saatinde toplam 5 kelime konuşulan Fransız filmi gibi sıkıldım. Yani, tamam, üzülüyorum, bunalımda olayım da, nereye kadar. Çevreye bakıyorum gri gri, 'Ay bana fenalıklar geldi' oldum. Tam olarak şundaki gibi oldum, ne eksik ne fazla :)
www.imgim.com
Zaten çocukluğumdan beri ne zaman uzun süre bunalımlı olsam canım sıkılır. 'Tamam, bunalım köşede beklesin azıcık. Nasıl olsa döndüğümde orada olacak' diye takılırım. Dışarıda duran hayat beni içine çekiyor ne kadar kötü olursam olayım.
Üçüncüsü, tam da o dönemde yaz geldi. Yani, bu çok anlamlı mıdır bilmiyorum ama benim için anlamı büyük. Güneşin varlığı beni etkiliyor.

Tabii, bir savunma mekanizması olması ve bu şekilde idare etmesi normal de, insanın yaşadığı kötü ise onu da hissetmesi gerekiyor. İnsanı insan yapan şeylerden biri bu.

Bununla başa çıkmak için minik bir şeyi keşfetmek yetiyor. Benim için bu güneşin çıkışı ve ağaçların çiçeklenmesi, laleler, vb. oldu. Gerçekten, bir ağaçta bir çiçek görünce 'Demek ki hayatta güzel şeyler de oluyor' diyerek içim huzurla doluyor. Sen de yardımsever insansın, eminim yardım ettiğinde için huzurla doluyordur ama bir de kendin için ve seni bencil bir şekilde mutlu edecek bir şeyleri keşfetmen gerekiyor olabilir. Bencil derken, başkalarına zarar veren değil de, sadece kendin için olan, kendi ritüelin olan bir şey demek istedim.

Bu arada, para varsa psikolog da iyidir. Neyin ne olduğunu, ne olmadığını gösterir belki. Ben parayı toparlayınca psikoloğa gittim de, artık kötü bir şey hissetmiyordum parayı toparlayıp psikoloğa gittiğimde. Hatta bayağı iyi hissediyordum ve 'Niye üzülmüyorum ben kardeş. Delirdim mi, bir kontrol etsek' diye gittim. En son konuşmamızda eteğin altına çorap giymiştim. İçeri girince 'Ne güzel giyinmişsin böyle' dedi psikolog. Ben de çorabı, eteği nereden aldığımı falan anlattım. 1 saatin 20-30 dakikasını Mango, Zara muhabbeti yapmaya ayırdım. 40 yıllık arkadaş gibi lafladık, zaten psikolog da neredeyse yaşıtım bir kızdı. Sonra bana yine bir dank etti, 'Arkadaşlarımla yaptığım muhabbet için şurada sağlam para bayılıyorum, durayım da dertleneyim' diye ama içimden gelmedi. Zorla da olsa kötü hissedemedim. Kadın da 'Seni iyi gördüm, iyi gibisin' dedi. Ben de 'Yoo, iyi değilim, kötü hissetmekten çok sıkıldım. Aslında kötüyüm de, şimdi kötü olasım gelmedi' dedim. Kadın bunun iyileşme sürecinin bir parçası olduğunu, hissettiklerimin normal olduğumu ve aslında üzülmemin ya da sevinmemin dert edecek bir yanı olmadığını bilmemkaç seansta içime sindirtti! Tavsiye ederim ama Zara muhabbetine girme. O konuyu biz konuşalım birlikte, onun için para dökme.

Kuvvetle muhtemel gelirim ben

şu bahar zirvesini moda, caddebostan vb yerlerde çayır çimen üzerinde yapacağınız gün ben de geleceğim ama kapalı mekanda bahar zirvesi ne ola?


Edit:

Mekan olarak moda sahili de eklenmiş ancak etkinlik tarihi de değişmiş. 20 Mayıs'da arkadaşımın nikahı var. Katılamayacağım. En azından bir fikir verdim ve kendim olamasam da fikirlerim sizinle olacak :))

Gelemiyorum çünkü ertesi gün ales var :/
Tarihi öteleme şansımız var mı ki? Ay lütfen olsun çünkü!

Ales öncesi olması kötü olmuş biraz, ama muhtemelen gelicem

@bir nick var benden iceri ve @clones; ales nedeniyle tarihi değiştirdik :)

20 mayisa kadar hava kesin duzelir bence de ama her iki mekan da uygun bence.

O tarihte bir mani olamazsa katılırım elbet

Biri davet ederse katılabilirim. Camiada böyle yürüyor bu işler.

Tarihin değişmesi iyi olmuş, teşekkürler göz önünde bulundurduğunuz için.
Her iki mekana da gelirim, ancak açık hava daha güzel olur bence, oyum moda sahilden yana.

Valesi olan bir mekan olursa daha iyi olur tşk.

aha bu sefer ben de gelirim :)

moda sahil olursa en iyisi olur, bisikletle gelirim.

Mekan önemsiz her türlü yine katılacağım zirvedir. Tek ricam, gecenin sonunda arayacak arkadaşın özelden aramaması.

Moda sahilden yana kullaniyorum oyumu.
Valeli bir yer olursa o da olumlu

Özel uçak ve arabalar için uygun bir mekan olursa kesin geliyorum, onlar önemli.

Vale önemli bir ayrıntı ayrıca.

son etkinlik güzel olmuştu ama mekana sığamadık ve gürültüden başıma ağrılar girdiği için gitmek zorunda kalmıştım. moda sahil olursa ben gelirim, havalar da güzel olur o zamana kadar.

edit: gerçi tam da 3 günlük tatilin olduğu zamana denk geliyor tarih. tatil planlaması yapabileceğim için gelemeyebilirim. hatta bu yüzden de gelemeyecek olanlar da olabilir. bu yüzden tarihi bir hafta ileri veya geri taşısak mı?

Spesifik araclar icin uygun alan olsa iyi olur, neyle gelecegim henuz belli degil. Gelecegim zaman haber veririm.
En azindan otopark olsun valeli.

Bu arada ben bizim oglani da getirecegim. Mama sandalyeli bir yer secerseniz sevinirim

gelir gibiyim

moda sahil olursa gelirim.

geliyorum hatta gelecekler arasında önce ifşa yapılsın ona göre gelelim. evet çok zekiyim.

Geliyorum

Geliyorum,Moda Sahil olursa mükemmel olur

Muhtemelen gelirim, oyum Moda sahilden yana.

bir aksilik olmazsa gelirim.

ilkinde ortam çok gürültülüydü... gürültüyü bastırmak için epeyce bağırmak zorunda kaldım, yanıma düşen arkadaşlardan özür dilerim.

gelirim.

gelirim

belki de gelirim...

Sınav haftama denk gelecek. Ertesi gün sınavım yoksa gelirim.

maybe

Sinav haftasi+ sinavlar felaket gecmezse gelicigim efenim。psikoloji onemli。

Gelirim. Hep gelirim diyorum, hiçbir şeye gelmedim şimdiye kadar. Çok utangaçlık yaşamazsam gelirim. Evet.

gelirim. hatırlatma mesajı da atsanız keske sozlukten

Merhaba, iki arkadaşımla katılabilir miyim?

geçenkinde misafirim geldi, gelemedim. Bir sonrakine giderim diyordum ama belirlenen günün ertesi günü nöbetim var. Ne anladım İstanbul'da olmaktan :(

@anumegha; elbette katılabilirsiniz.

@fragile lady, teşekkür ederim. Görüşmek üzere :).

geliyorum

Ben de gelicem ulan.

ben de gelirim dicem ama kimseyi tanımıyorum buradan. sonra mal gibi kalıcam o olacak :S

gelmek isterim

ben de gelirim

Geleceğim fakat sizleri nasıl tanıyacağım? ^^

Ben de gelmeyi düşünüyorum. Ortak bir grup vatsap grubu vs var mıdır?

Selamlar arkadaşlar; isteyenler telefon numarasını bana yazsın. Zirve günü Whatsapp grubu kuralım ya da ben direkt o kişilere yeri tarif edeyim.

Malum sahilde nerede olacağımız ancak o gün belli olacak. O gün duyuruyu güncelleyerek yerimizi tarif edeceğim ve mesajlarımı da sürekli olarak kontrol ediyor olacağım.

harika olmuş. bisikletle katılacak olan varsa buluşup biralarımızı alıp beraber gidebiliriz belki.

Zirve günü yer tarifi ve iletişim konusunda sıkıntı yaşamamak amacıyla whatsapp grubu kurma kararı aldık. Numarasını verenleri gruba dahil edeceğim, grup üzerinden haberleşeceğiz. Teşekkürler...

geleceğim

-de'leri ayrı yazamayanlar da mı geliyor? Hayal kırıklığısınız gençler.

@varg: Bağlaç olan yani ayrı yazılan de'ler ek olmadıkları için başlarına tire işareti koyulmaz.

@Adramelekh alışkanlık, lakin haklısın. Yine de ölümcül bir hata değil.

ben de gelirim muhtemelen, selamlar.

ben de oralardayım

20sinde olsaydı keşke :(

Karşıdan gelemem iş çıkışı o saate ne yazık ki.

o saatlerde o tarafta olacağım yani yüksek ihtimal gelirim bende

ilk defa bi zirveye fena halde katilasim geldi fakat tam da o gun erteleyemeyecegim bir programim var :(

@fragile lady, 19 mayis olsaydi daha iyi olmaz miydi? hem tatil, hem de genclik bayramimizi falan kutlardik iste, ne guzel :)

Gelmek istiyorum. Belirli bir saat aralığı var mı?

Akşam 7'den geceye kadar sürer, istediğiniz aşamada dahil olabilirsiniz. Geçen seferki zirvemiz 1'e kadar sürmüştü.

Ben de gelmek istiyorum.

Ben de geliyorum. Umarım o saatte geniş bir alan bulabiliriz çimlerde. Havanın etkisiyle baya kalabalık olacaktır diye düşünüyorum.

geleceğim. akşam görüşürüz.

Gelmeyi düşünüyorum. Birbirimizi nasıl tanıyacağız? Yakamıza karanfil?

eğleniyormusunuz gençler
alacağınız olsun biriniz de beni davet etmedi

Arkadaşlar mekan görevlilerine bahçeyi sorun bahçedeyiz

şu an ağlıyorum ve mesaj yazıyorum biliyor musun...

Erken ayrıldım ama güzel bir ilk zirve oldu benim için. Düzenleyenlere teşekkürler.

Eger gercektende hoslansaydi su an hayatimda birinin olmasina hazir degilim demezdi..kibar bi sekilde reddetmeye calismis diye yorumladim ben..cunku insan gercekten biseyler hissediyorsa aska karsi koymayi anlayamiyorum

arkadaşların dediklerine katılmakla birlikte bir de şu açıdan bakabilirsin.
bazen kadınlar öyle şeyler yap ki "beni ikna et" demek ister. ama sana dedikleri tarzda şeyler söylerler bunu söylemeyip. tabi erkekler de anlamayıp geri çekilirler. onun için mutlu olacağı ufak bişi yapmayı dene. olmuyosa olmayacaktır zaten :)

Bence beni ikna et, iliskiye hazir degilim gibi bir olay yok. Aslında hazir. Birilerini sevmeyi de gayet deniyor ama seni sevememis. Olmamış yani. Eskisini unutamadigini sanmiyorum. Eger cok etkilenseydi ve ufak tefek guvensizlik, hazir hissetmeme gibi meseleler icin biraz beklerdi. Zaman vermeni falan isterdi. Açık kapı birakirdi yani. Hiç birakmadigi icin ikna etmeni falan bekledigini sanmiyorum. Birak boyle kalsin.

Beni ikna et filan yok. Hoşlansa zaten yanaşırdı doğru yorumlamışsın

Next

Sonraki hatuna geçiyosun kardeşim. Boş işler peşinde koşma. Bırak kendi halinde eskisini düşünüp mastürbasyon yapsın.

Onun için mutlu olacağı bişey yapmaya sakın çalışma. Olmaz çünkü.

Next

Tam etkilenmemiş ama cepte tutmak için arkadaş kalalım demiş. Çok doğru yapmışsın geri dönüşü olacaktır ama olsa bile ayrılık yakındır.

doğru yorumlamışsın kardeş, kız gerçekten isteseydi değil bir yıl beklemek 10 gün durmazdı sana gelmek için.

seni yoklamış yedek için, önüme bakayım kenarda köşede de biri olsun demek maksadıyla. bu tiplerden kaç mümkün mertebe..

Yani diyor ki sevişebilecek miyiz, yerin var mı? Densizlik tabii.

Bence gayet normal. Neden densizlik olsun ki?

yok yaa hemcinslerim falan soruyor genelde,
ve de her yaştan insanın kullandığı bir soru
nene dedlerin falan annen baban ne iş yapıyor sorusu gibi dar bir kotada değil

yalnız yaşıyo musun değil de ailenle mi yaşıyosun gibi bir soru sorulabilir. soru sorma tarzı önemli ;)

@çıkımaz sokak, neden normal? Dışarıdan otobüs durağında bana ilişmiş teyzenin benim hanemle ne alakası var?

@sadegazoz, disaridan otobus duraginda sana ilismis teyzenin sordugunu nereden bileyim?

Yeni tanisilan iki insan arasinda edilen sohbet sirasinda soruluyor sandim. Gerci teyzeyle de yeni tanismis sayiliyorsun hehe

konu ile alakalı sorulabilir ama yalnız mı yaşıyorsun, ailen nerede vs. gibi soru bombardımanı yeni tanışıldı ise densizliktir, bunu genelde 45+ yaş insanlar yapıyor.

moratoryum +1

ailenle mi yaşıyorsun denir.

Valla patır kütür soruyorlar. Biz de söylüyoruz

yeni tanışılmış karşı cinse soruluyorsa densizliktir niyeti ağızdan kaçırmaktır

cikmaz sokaktan cikan cocuk +1
Muhabbet ediliyorsa sorulabilecek bir şey Ma tabii asansörde karşılaştığın ve muhabbet için sıkıştıran birinin sorması ayrı.

Bana soran cok oldu, hic de garipsemedim. Her iki cinsiyetten de. Soru sorma tarzi da onemli degil, nasil sorarsa sorsunlar.
Niyeti belli etmek niye densizlik oluyor onu hic anlamadim mesela.

Durakta amca sorarsa rahatsiz olurum ama:)

Metabolizma hızına bağlı temel olarak.

Çok hızlıdan kastınız nedir bilemiyorum ama kötü karbonhidrat ve şekerden uzak durarak, düzenli beslenip uyuyarak ve spor yaparak ayda 4-5 kilo verebiliyorum rahatlıkla.

Çok seks yapıyorlar, ondan.

Şaka bi yana, metabolizma ve genetik maalesef. Kimisi hızlı yakar, kimisi sporla vs. bile zar zor yakar. O yüzden spora asılmak şart.

bazıları az yediğini sanıp iyi yiyorlar. siz de onlardan olmalısınız.
bi tabak corba ya da sebze yemeğine kızartma yapar gibi yağ koyanlar biliyorum. sorsanız bi tabak sebze yemegi yedim diyolar ama öyle olmuyor işte. yediğiniz besinlerin içeriği önemli.

lopur lopur yemicektin zamanında geçti o bolu pazarı uğraş dur şimdi.

3 ayda 8 kilo verdim. birebir diyetisyenin yazdığı listeye uydum, günde 2 litre su içtim, çok sık olmasa da spor da yaptım.

Yiyip yiyip kilo olmamak normal bir şey değil, zira gereğinden fazla yiyorsan kilo alırsın. Doğal olan bu. Eğer bir insan 17/18 yaşında değilse ve yiyip yiyip kilo almıyorsa muhtemelen metabolik bir rahatsızlığı vardır, misal hipertiroidi hastası olabilir. Hipertiroidi de üreme yeteneğinden tut da bağışıklık sisteminin çökmesine kadar pek sıkıntıya yol açan bir hastalı. Özenilecek şeyler değil bunlar.

@angelus'a ek olarak, o yiyip yiyip kilo almıyor denilen kişiler aslında öyle değil.
sen onun bi öğünde yediğini görürsün ya da 1 hafta boyunca çok yediğini görürsün. ama o insan 1 öğün eşşek gibi yiyip diğer öğünde yemiyor. ya da bi şekilde dengeliyor onlar. düzenli olarak haddinden fazla yiyen birinin kilo almaması mümkün değil.
bana eski işyerimde derlerdi ne çok yiyosun diye. yiyip yiyip nasıl kilo almıyosun derlerdı. aynı akşam haşlama lahana yediğimi kimse bilmezdi ama :)

Eşimden ayrıldık mesela, 10 günde 10 kilo verdim.

yiyip yiyip kilo almıyor dedikleri insan benim ama bana bunu diyenlerin yediği ara öğün,tatlı, turşu, gece yarısı bilmem ne yemeye gitme gibi şeyler benim tek öğünde yediğimi 3e katlar. bazı gerçekten yemeyenler hariç.

benim şöyle bir düzenim var: sabah kahvaltısını sağlam yaparım, sonra 1 öğün daha yerim o da sebze filan olur. ara öğün genelde yemem. abur cubur yemem. hiçbir yemeğe tuz atmam. içtiklerime şeker atmam. makarna pilav yapmam. ekmek yemem. kola filan içmem.
dışarıda yemek yiyeceksem zaten aç oluyorum :P ve de baya bildiğin gömüyorum. çünkü o benim o gün yediğim neredeyse tek öğün oluyor. (evde yemek yapıp yiyorum genel olarak) benim kafam "madem dışarıda yiyorum bugün, bir de evde mi yemek yapacam?" diye işliyor.

Hayır. Gayet iyi.

Ortalama 30-32 oluyor bu arada.

20-38 arasi.
Yani oyleydi, simdilerde nasil bilmiyorum:)

yaş ortalamasında sıkıntı yok da amsalaklık çok çok üst düzeyde. az biraz eli yüzü düzgün kız ilgi manyağı oluyor ve o samimetsizlik herkesin paçalarından akıyor.

bence zirveler les, herkes birbirine yabanci ve muhabbetler de pek sarmiyor.

ben de hep gitmek istemiştim ama aynı sebepten cesaret edememiştim.

ben de 25in altında olduğunu düşünüyordum. 31 olduğum için kendimi yadırgarım gibi geliyor.

Ortak babel üyeliği alalım mı? 230 TL'ye falan geliyor, 115 115 alabiliriz belki?

Çoklu üyelik oluyor mu bilmiyorum gerçi.

(bkz: rosetta stone)

Kadıköy'de Estudia ile görüş.

Ben Duolingo ile öğrendim. Üstüne radyo + random youtube videoları takviyesi yaptım. Bedava, eğlenceli ve sonuç veren yöntem. İstikrar gerekiyor.

estudia'yla görüşücem. daha erken bi saat olsaydı hemen şimdi arardım.
rosetta stone'u duymuştum. online dil öğrenme paketi gibi bişey dimi o.
Babel dediğin sözlük mü? Biraz google'ladım başka bişi bulamadım :)
Sorun şu ki bana birinin gerizekalıya anlatır gibi anlatması lazım. Hani beni salarsan ben kendi kendime çalışamam. yoksa internette kaynak çok evet.

ben 6 - 6.30 saat uyuyorum. insan alışıyor, senin de alışana kadar sabretmen lazım. artık bi hafta mı olur bir ay mı bilmiyorum.

Bünyeden bünyeye uyku ihtiyacı değişiyor. 3 gün uyumadan gezen zombi arkadaşım da vardı, 10 saat uyuduğu halde zombi gibi gezen arkadaş da.

Yapabiliyorsan 15dk-45dk arası öğlen uykusu yap. Yapamıyorsan uyuma aralığınıo iyi bul. Eğer tam olarak uyuman gereken aralığı tespit edersen, yani en verimli aralığı bulursan 4 saatle bile zinde olursun.

Ha bir de öğlen uykusu gece uykusunun 3 katı verimli olur. Mesela 1 saat öğlen, 5 saat gece uyuyarak 1x3 + 5 = günlük 8 saat uyumuş gibi verim alabilirsin.

2-3 hafta içinde alışıyor bünye. ben 5-6 yıldır bu şekilde uyuyorum. hatta bazı günler 5 saat bile yetiyor. bünye bir kere alışınca 6 saat az gelmiyor.

2015 askerdeydim. ramazan ayında sahura kadar yatmazdım ki sahur yapayım diye 3-3.3 gibi uyurdum sabah 7'de kalkardım ki tıraş olayım da servise binip 8'de mesaiye yetişeyim.

bence biraz kendini şartlama meselesi. ben uykuyu sevmiyorum. yani yatakta sabit durmak bana saçma geliyor. sadece zorunlu olduğum için uyuyorum ve o yüzden benim için 6 saat uyumak normal. ama bir başkası uykuyu sever ve günde en az 9 saat uykuya ihtiyacı olduğuna inandırır. az uykuyla yaşayabileceğini düşünürsen yaşarsın bence.

son 3-4 yıldır 5-6 saat civarı uyuyorum. bünye alıştı tamamen, çok aşırı alkol alırsam eğer daha uzun süre uyuyorum tabi ki.

Ben çalışmadım ama çalışan biriyle çalıştım. Gideceğin kuruma göre değişebilir çalışma saati, bizde uyuluyordu kurala. Maaşı devlet yatırdığı için tam detayları bilmesem de gördüğüm kadarıyla düzenli alıyorlardı. Güzel bir uygulama bence. Eğer gideceğin yer ölücü değilse adamı altı ay çalıştırıp yollayayım kafasında değilse kalma ihtimalin yüksek. Belli bir oranda kişiyi almak zorundalar zaten. Benim olduğum yerde işkurla gelmiş olan 5-6 kişiyi aldılar.

ben çalıştım geçen yıl 5 ay. kurallara uyuluyor ama şu şekilde. işkur maaşını 15'i ile 20'si arası yatırıyor. hatta 25'ini de bulduğu oluyor. ama bir şekilde yatırıyor. resmi tatillerde çalışmadığın için işkur paranı ödemez. günlük işte çalışıyormuş gibi düşün. günlük 50 tl'den hesaplanır. misal şubat 28 çekiyor, daha az çalıştığın için daha az para alırsın doğal olarak. onun dışında sağlık sigortan yatıyor ama emeklilik primin yatmıyor.
ben olsam tekrar denemezdim ama sen gireceğin işin sana bişeyler katabileceğini düşünüyorsan dene derim.

değiliz ama hala hayattayız, bugün pearl jam - alive şarkısının 25. yıldönümü ona video yapmışlar hem

www.youtube.com

5.8/10

Bazen kafamı duvardan duvara vurdurası bir mutsuzluk geliyor. Alçıpanlarda kafamla dalmaçya deseni yapabileceğimden zerre şüphem yok lakin bunun hiç bir şeyi değiştirmeyeceği gerçeği bütün heyecanımı kaçırıyor ve vazgeçiyorum.

Mutsuzluk, umutsuzluk, karamsarlık, hayalperestlik ve alabildiğince kıtır kıtır buz karışımı bir bardağın içinde uyanıyorum güne. yüzümü umutla yıkarken bir anda aynadakiyle göz göze geliyor ve ellerim kapanıyor yüzüme.

eller... bu eller... dua ederken "allahım bu ellerle yaptım" diye gösterdiğim eller...
mutsuzum.
mutsuzluk kötü bir his midir? içinde kendinden başka bir duyguyu ya da zıttını barındırmayan, tek başına tahayyül edilebilen bir duygu var mıdır?

Yalnız uyuyup yalnız uyanmasam mutlu olacağım.Öyle ki bu konu bütün mutsuzluklara perde bile gerebilir belki. Ben huzur arıyorum. Gönlüm sükuta ersin istiyorum. Bu çok kapsamlı bir istek galiba.

mutluluk sürekliliği olan bişey değil bence. huzur daha önemli. huzurluyum zaman zaman mutlu oluyorum diyebilirim. kendimi kötü hissetmiyorum ama.