gezi eylemleri, yer ankara, tarihi tam hatırlamıyorum ama daha başlarıydı.
beytepeden bahçelievlere iniyorum, sözlükten 2-3 kişiyle beraberim, sote bir park bulup son hazırlıkları yapıyoruz, solüsyondu maskeydi vs derken mülkiyelilere kurulan ve tıpcı insanların yaralıları tedavi ettikleri o ulvi mekana götürmek zorunda hissettiğim gazlı bez, tendürdiyot vs malzemeleri yanıma almadığımı farkediyorum.
tam 'nası yapsam' diye düşünürken birden bi bakıyorum nereden baksan 10 yıldır görmediğim, yeryüzünün en beyefendi ve en iyi insanlarından biri olan, çoook eskiden tanıdığım bir abim karşımda dikiliyo, üzerinde beyaz önlük, ya varya adamı birisi göndermiş bana belli yani ki ben çoook uzun zamandır dine tanrıya inanmıyorum, ismimi söylüyo bi bakıyorum şöyle suratına, lan diyorum ama nasıl bir lan diyiş, adam benim hazırlık yaptığım parkın dibindeki hastanede çalışıyomuş son bi kaç yıldır, tamamen tesadüf karşılaşmamız birbirimizin varlığını unutmuşuz o kadar zaman geçmiş, sarılıyoruz sağlam bi şekilde sonra nası oldu nerden çıktın filan derken durumu anlatıyorum, benim çantayı alıyor gidiyor, geri geldiğinde çanta o kadar dolu ki fermuarlar patladı patlayacak, dayanamıyorum eşşek gibi adam olmama rağmen bi daha sarılıyorum, o malzemeleri sırtlayıp yoluma devam ediyorum.
mülkiyelilere güç bela ulaştığımda içeri giriyorum, çantayı açıp boş bir masaya yığıyorum her şeyi, bana teşekkür edip kim olduğumu sorduklarında da o değerli abimin ismini söylüyorum.
hayatımda karşılaştığım ilk ve tek mucizedir bu, hatırlayınca bi garip oldum bak.
0