hmm bilemedim ya.. yani adamın yerinde olsam, alınabilirdim, senin yerinde olsam, ya ben kötü bir şey yapmadım ki? diye düşünebilirdim. yani bence tamamen şanssız bir uzay-zaman rastlantısallığı olmuş. eğer benim gibiysen, hayatın boyunca kafana takıp üzülebileceğin bir şey ama benim gibi olmanı tavsiye etmem.
daha fenasını ben yaptım: üst geçide çıkarken böyle 6-7 yaşlarında bir oğlan çocuğu, para istiyordu sanırım, kulaklığım vardı, emin değilim, çok üstüme geldi, bende de insanlardan korkma var, yani herhangi bir insan olabilir, yanlış anlama, metrobüse binemiyordum bir ara, öyle düşün. insan temasından tiksiniyorum genelde, tanımadığım insanlardan. okb var -mikrop takıntısı, evet ve her insana karşı var, çok iyi tanıdıklarıma bile var çoğu zaman- bir de insanlardan bir korktuğum yan da, fiziksel olarak onlardan zarar görmek, ne bileyim, itmesi ya da daha fenası, vurması gibi. neyse, kendimi mazur gösteriyormuşum gibi oldu, ama yaptığım şeyin iyi olmadığını biliyorum. o ufak çocuk üstüme üstüme geldi çok, geçişimi engelledi, bir de o sırada çok zor yürüyordum nefes nefese -ayağımda sakatlık vardı o sıra- çok bunaldım ve gerildim, bir anda çocuğa "çekil önümden!" diye bir bağırdım, çocuk nasıl korktu biliyor musun? sustu kaldı, hemen kaçıldı kenara, annesi de arkadaymış, kucağında bir bebek, yerde dileniyor. allahım eve nasıl gittim ağlaya ağlaya, ben bilmiyorum. hala aklıma gelince de ağlarım, hatta şu anda da ağlıyorum, ben o çocuğa niye bağırdım diye. o yüzden senin yaptığın bir şey değil, daha fenasını yapanlar var. seninki kötü bir şanssızlık olmuş işte.
0