inanan kimseyle tartışmaya girmeyeceksin, inancı ve bağlılığı ne olursa olsun ne o seni ne de sen onu anlayabilirsin. saçma sapan bir laf kalabalığı döner gider eğer iki tarafta olağanüstü makul insanlar değilse.
ha biri gelip de tanrı kitap diye başlarsa ona da he ya ne güzel deyip geçmek akıl sağlığın bakımından en iyisidir.
zorla inanıyorum dedirtmek isteyen varsa orası ayrı da durup dururken inanmıyorum diye de fırlama ortaya yine aynı saçma tartışmalar başını ağrıtır.
yalnız şöyle bişi var toprak müslümanlığı diyorum ben. dini inançtan çok toplumla alakalı bir konu ki cenaze namazı bayramda mezar ziyaretleri vs vs bunlar bence onla alakalı ve mümkün mertebe riayet edilebilirler. akademik bir değerlendirme değil tabi benimki sadece hayatı kolaylaştırmak adına. misal sene de iki defa babamla bayram namazına gidiyorum, babam için gidiyorum takdir edersiniz ki baba siktir edilemez ya da ben etmem zira çok severim kendisini. benim için önemli olan orada ibadet değil babayla onun hoşuna gidecek birşey yapma ya da onu üzmeme. (bkz:
bayram namazı/@agk)
müslüman olmadığın için seni dışlayacak insanlar ayrı aile, sevdiğin insanlar ayrı.
müslüman olmadığım için bana lolo yapacak adamı "allahına havale" eder, siktir git derim de anneme ben inanmıyorum demem yani. o da bana ibadetimi ya da islamın haram buyurduklarını sormaz gerçi ailem de pek bunlara riayet etmez de babaannem sormuştu ben de din iyi bir insan olmayı öğütlüyor ben de iyi biri olmaya çalışıyorum yetmez mi diyerek geçiştirmiştim.
çok dolandı laf, kendi kendime takılıyorum kısacası hiç de başım ağrımıyor.