7-8 yaşlarında filandım, bu polis transitlerinden biri ben karşıdan karşıya geçerken altına alıp sürüklemişti beni, tekerleğin altına giriş anımı hatırlıyorum ordan sonrası kopuk, sonrasında hatırlayabildiğim bi kaç kişi toplanmış biri kolonya sürüyor elime, diğeri ambulans çağırıyordu.
sanırsam böyle durumlarda çok bir şey düşünemiyor insan, şoka girme anı vs.
burnum bile kanamadı inanır mısın.
ikinci bir olay ise bundan 2-3 yıl önce 4-5 kişi bi odaya doluşmuşuz, kışın ortasındayız, ot tüketilen bir ortam, bong dönüyor, bongun jelatinini sivri zekalının biri (git:
cdn4.n11.com.tr 
) şunların üzerinden almış, onu da bonga bağlamış, bong da benim elimde.
zaman durdu, ciğerlerime öküz oturdu, kafamın tam orta yerine bi acı saplandı, alt çenem hafifce aşağı doğru indi, gözlerim kan çanağı gibi oldu, yavaşca kalktım, yatağa girdim, cenin pozisyonu aldım ve 3 saat boyunca ölmemeye çalıştım, ne düşündüğüm hakkında en ufak bir fikrim yok ama zangır zangır titrediğimi ve nefes alırken bütün bünyemin sarsıldığını hatırlıyorum.
o salaklar benim o halimi görmelerine rağmen bırak ambulans çağırmayı, bongu dönmeye devam ettiler o jelatinle, 3-4 saat sonra ufaktan kendime gelip vücudun dengesini tekrar sağlamaya başladığımda hepsi bir tarafa yığılmış, cenin pozisyonunda titriyorlardı, bir tanesi ağlıyordu hatta.
hiç dokunmadım öyle titreşmeye kıpraşmaya devam ettiler kendilerine gelene kadar.
inanır mısın bunda da burnum bile kanamadı, öyle kendi kendine attı bünye bütün sentetiği.
14 yaşlarındayken diz kapağımdan bıçaklanmıştım, sağ elimin bileğindeki damarlar parçalanmıştı, yarım metre önümde yürüyen bi adamın kafasına boyum kadar buz sarkıtı düşmüştü.. daha çok var böyle ama hiç birinde hayatım gözümün önünden film şeridi gibi geçmedi, genelde beyin düşünmeyi bırakıyor böyle durumlarda, durumuna odaklanıyorsun.
en çok şunu unutamam, gerizekalının biri sokağın ortasında kuru sıkı silahı belinden çıkarıp sağa sola ateş etmeye başlamıştı, hani o film şeridi olayı olsaydı eğer o an olurdu, ama orada da olmadı.