Olur mu? Kırmızı mercimeğim yok

"Ter silmekten alın yazımız silindi."

Şu abladan duydum: www.instagram.com

Sizce bu yılın yazını en iyi özetleyen cümle nedir?

Teşekkürler.

Daha once hic somut seyler bilen cinli bir falciya fal baktirdiginiz oldu mu? Eger pahali olmamak kaydiyla boyle birini biliyorsaniz paylasirsaniz sevinirim.bir gonul isim var da.

Sevgili ile tatile gidip ayni odada kalıp birlikte olmamak (sex filan yapmamak) mümkün mü? Kime desem ateşle barut diyorlar, asla mümkün değil diyorlar. Bir taraf kanepede yatsa da mi mümkün değil?
Teşekkürler

Sorum kadınlara ve bunları şehir içinde giymekten bahsediyorum. Kollar, omuzlar, sırt, açıksa göbek bölgesi ve bacaklarınıza güneş kremi/losyonu sürüyor musunuz? Her gün yapmaya aşırı üşeniyorum ben ama içime de sinmiyor. Sizde durumlar ne?

Soru başlıkta.

ChatGPT Flutter, basit Python öğrenerek başla diyor
Yan proje olarak yurtiçi ve yurtdışı üniversite giriş sınavlarına hazırlık için Duolingo benzeri bir uygulama tasarlamak istiyorum. Başlangıç olarak neleri öğrenmemi, araştırmamı önerirsiniz?

Teşekkürler.

Matematik öğretmeniyim, şu an yurtdışındaki üniversitelerde okumak isteyen öğrencilerle çalışıyorum. Kabul almak istedikleri üniversitelerin kabul şartlarını araştırıp uyguladıkları sınavları baz alarak planlıyoruz dersleri. Bu işi kendi şirketimde yapmak istiyorum. Ne kadar bir birikim gerekir, süreci nasıl ilerleteyim? Diyelim gerekli parayı topladım, mesela ilk kimleri işe alayım vs. Aklınıza ne gelirse paylaşırsanız cok memnun olurum. Başkasının yanında çalışmaktan gına geldi artık.


Teşekkürler.

bu gece uzun bir yola çıkacağım, spotify'de önereceğiniz podcast var mı ? her tür olabilir, hiç sorun değil. not: tıklar sonra eklenecek :)

Arkadaşlar soru başlıkta. Ekonomik kriz kolay para kazanama yüzünden fenomenlerin seks videoları barisreus gibi hesaplarda paylaşılıyor. Bu kızlar utanmıyor mu?

iki tarafın da beklentilerini ayrıntılarıyla aktarması gereken konular nelerdir tecrübelerinize göre?

Astrolojiye sarmak mesela. Sorunun kaynağını o kadar da uzaktan aramak? Bilemedim. Yapıyor muyum, sonuna kadar. Çünkü gerçeklikle mücadele konusunda herkes kadar zorlanıyorum.

Sizin aklınıza neler geliyor?

Teşekkürler.

az önce bir yerde gördüm. adam cs mezunu olarak 100 yere başvurmuş, çok dönüş alamayınca kadın olarak başvurmuş, %650 daha fazla dönüş yapmışlar. eğer böyleyse ben bunu ihtisas gerektirmeyen sektörlerde de denerim diyip 100 yere daha başvurumuş, bu defa %850 daha çok dönüş almış. sizin bu konu hakkında, Türkiye özelinde söyleyecekleriniz neler? hangi taraf daha fazla ayrımcılığa maruz kalıyor?

bir amerikan sitcomu gibi hatırlıyorum. masaj yaptırırken erekte oluyordu önünü dönüyordu ya da dönmemekte ısrar ediyordu buradan çok emin değilim. kadın masöz de durumu anlıyordu. its okay bu normal falan gibi tepkiler veriyor gibi bir sahne var kafamda. chatgpt'ye sordum seinfeld s3e1 dedi ama ben seinfeld'i 2 sezon izledim üstelik buradaki masöz erkek zaten. zoolander'dan bir sahne var öyle www.youtube.com its okay kısmı dışında benim tarife uyuyor ama ben öyle bir şey de hatırlıyorum. bir de film değil diziydi diye düşünüyorum hatta friends falan seviyesinde popüler bir dizi gibi. hatırlayan var mı öyle bir sahne? hangi dizi hangi bölüm?

Tam olarak türkü sayılır mı bilmiyorum, Musa Eroğlu söylediği için herhalde türküdür diye düşünüyorum ama sanırım tam o formatta degerlendiremiyoruz ama benim için şu: open.spotify.com

Profesyonel spor dünyadan bir anda yok olsa ne kaybederiz? Neden ortaya çıkmış?
Hadi futbol, basketbol, voleybol gibi ekran başına insan toplayıp oyalayan 10-15 sporu bu soru dışında bırakalım.

Atletizmin yüzlerce adını bilmediğim dalı var.
Milyonlarca insan “profesyonel sporcu”

Ne iş yapıyorsun desem adam profesyonel gülleci, gülle atıyor.
Girip bir konfeksiyonda ütü yapıp üretime katkı sağlamak yerine müthiş bir yetenek, emek, zaman, para gülle atmaya harcanıyor. Vergiler, federasyonlar aracılığıyla hepimiz finanse ediyoruz bu profesyonel sporcuları. Tüm dünya için diyorum.
Olmasa olmaz mı? İsraf değil mi?

Amatör olarak isteyen istediğini yapsın, bir araya gelip yarışsınlar ama pazartesi sabahı da ofiste masasında olsun kişi.

buraya yazıyorum çünkü türkçe internet ortamında aklı başında birkaç insanın olduğunu bildiğim tek yer burası. ve artık kafamda aynı şeyleri düşünüp çözüm bulamamak midemi bulandırıyor.
derdimi olabildiğince kısa ve net anlatmaya çalıştım ama gene de uzun ve dağınık oldu biraz, kusura bakmayın.
www.eksiduyuru.com
bunu yazalı iki yıl oldu. okumanıza pek gerek yok.
erkek / yakında 33 / anadolu'da bir yer


son iki yılda önce 10 kilo aldım, sonra 20 kilo verdim ve vermeye devam ediyorum. halen sağlıklı sayılan sınırlar içindeyim veya yakınım.

çalıştığım yerde hâlâ tek yabancı benim. yaşıtım pek kimse yok, olanlar da çoktan evlenmiş. bu yüzden sosyal açıdan vebalıdan farklı muamele görmüyorum.

bütün kötü alışkanlıklarım nüksetti: sigara, bahis, alkol. bir ara kontrolümü çok kaybetsem de son zamanlarda toparladım. birkaç haftadır içmiyorum, bahise para yatırmadım. bunlar hayatım kötü gittiğinde ortaya çıkıp düzelince kayboluyor.

uzaktaki arkadaşlarım ve ailemle iletişimim var. arkadaşlarımın beni teselliden başka yapabileceği bir şey yok. durumumu anladıklarını sanmıyorum. bazılarının beni manipüle ederek maddi çıkar sağlamaya çalıştığını düşünüyorum. ailem "işin var, daha ne istiyorsun? birini bulup evlen" modunda.

son üç aydır mahallenin merdiven altı spor salonuna gidiyorum. neden gittiğimi bilmiyorum. kapıdan içeri girmek bile bir haftamı aldı. defalarca döndüm, girip çıktım. neden korktuğumu bilmiyorum ama bu korkuyu çoktan yendiğimi sanıyordum. mutsuz mutsuz koşuyor, ağırlık kaldırıyor, eve gelip bir şeyler içiyor ve yarın uyanmamayı umarak yatıyorum.

işim daha da kötü. kimsenin çalışmak istemediği birime yolladılar. hukuki değil ama hakkımı arayacak durumda da değilim. yaptığım iş hiçbir derde derman olmuyor. graeber görse kitabında özel bölüm açardı. muhatap olduğum en düşük unvanlı kişiler il müdürleri veya vali yardımcıları. herkesin yarattığı küçük dağlar yüzünden atmosfer çok yorucu ve gergin.

hem işin kendisi hem bu hayat beni zihnen ve bedenen geriletiyor. öyle günler oluyor ki zihnimin paslandığını hissediyorum. her gün burada çalışmak istemediğimi, kendi birimime dönmek istediğimi herkese söylüyorum. tayin için de dilekçe verdim ama umudum yok. dışarıdan ve dayısız olunca böyle oluyor sanırım.

salon kapalıysa veya işten geç çıkıp enerjim kalmadığında yürüyorum. boş boş 5-8-10 km yürürken yanımda bolca sigara oluyor. bu anlarda sorunlarım üzerine çok düşünüyorum ama bu onları çözmeme yardımcı olmuyor.

eskiden mutlu eden şeyleri tekrar denedim. yemek yapmayı ve yemeyi severdim. şimdi yokluk günlerindeki gibi sofralar kuruyorum. bazen 2-3 gün yemek yemeyi unuttuğum, aklıma gelince canımın sıkıldığı anlar oluyor.

çocukluğum ve ilk gençlik yıllarım da nispeten izole geçti. belki bu yüzden bazı yeteneklerim gelişmedi. belki fırsatlar doğuyordur ama fark etmiyorumdur. fark etsem bile ne yapacağımı bilmiyorum.

tamamen yapabiliyor olduğum için veya takıntı yaptığım için sunucular kurardım. scriptler düzenler, kendime göre kodlar yazardım. basit elektronik tamir işleri yapardım. geçen gün ghost kurmak istedim. ne eski merakım kalmış ne de problem çözme yeteneğim. sıkılıp parayla hallettim. oyun oynamak, kitap okumak, bisiklete binmek gibi eskiden az da olsa keyif veren hiçbir şeyden artık zevk almıyorum.

ev aynı kötü ev. her yönüyle nefret ediyorum ama taşınamıyorum. ya iki kat kira verip eşya alacağım ya da daha uzağa taşınıp araba alacağım.

hem yaşaması hem de anlatması sıkıcı bir haldeyim. şu anki hayatımın geçmiş hayallerimle kesişen noktası yok. öyle uçuk hayallerim de yoktu. köprüden önceki son çıkışı kaçırmışım gibi hissediyorum. son iki yıl alkolle, pozitif bakmaya çalışmakla ve "yarın uyanamazsan her şey çözülür" düşüncesiyle geçti. artık her şeyiyle benliğimle bu kadar çelişen bir hayatı yaşamakta artık iyiden iyiye zorlanıyorum.

gerçekten izole bir hayat yaşıyorum ve bundan iyice sıkıldım. daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. biriyle anlamlı bir şey paylaşmayalı, içten bir sıcaklık hissetmeyeli çok uzun zaman oldu. sadece fiziksel bir temas değil bahsettiğim. reels gönderecek kimse bile yok. bu durumu değiştirecek fırsat çıksa ne yapacağımı artık kestiremiyorum.

psikiyatriye gitmem beni zora sokabilir. hele şu an yaşadığım şehirde gitmeyi göze alamam. belki başka şehirde yapabilirim ama bu çok yorucu ve masraflı olur.

Şu abinin tarzını yorumlayalım: www.instagram.com

Benden muhtemelen 15 yaş küçük ama ben inanılmaz yükseldim. Mükemmel bir mizah ve aşırı güzel eller <3

yoksa sadece pr saysesinde şöhrete kavuşmuş biri mi? bayhan gibi kendi özgün eserlerini seslendirmek yerine başkalarının şarkılarını söyleyen birisi nasıl bu kadar çok sevilebiliyor anlayabilmiş değilim. sizce zeynep bastık'ın müzikal başarısı yetenekli olmasından mı yoksa iyi bir reklam şirketiyle çalışmasından mı kaynaklı?

Merhaba,

Gün içinde ruhsal ve cinsel sorunlarını anlatıp fikir isteyen bir kullanıcının sorusu paylaşılmıştı. Epeyce de cevap gelmişti ve soruyu soran kişi cevaplara tik atmıştı.

Merak ettiğim konu; soru moderasyon tarafından mı silinmiş kullanıcı tarafından mı? Cevap tikleyen kişinin sorusunu sileceğine (hem de daha yeniyken) pek ihtimal vermediğim için soruyorum; cinsel sorunlar/bağımlılıklar konusu duyuru kurallarına aykırı mı?

Romantik ya da sosyal anlamda nasıl insanlardan ilgi görüyorsunuz?

Benim havuzda, hirssiz ama zeki, zeki değil ama hırslı, çocuksu, romantik, *msalak, mainsplaining erbabı gibi bir sürü çeşit var.

Bir de çok konuşan, hafif pick me&drama queen kadınlar arkadaşlığımdan hoşlanıyor gibi. Aklı başında kimsenin ilgisini çekmiyormusum.

Siz kimlere hoş geliyorsunuz?

Şahsen 300 ile 500 lira arası nakitle dolanıyorum. Normal harcamalarım hep kredi kartıyla.

ekmek alışkanlığını uzun yıllar önce yendim artık alışkanlıktan değil keyfe keder yiyorum. ancak sebze yemeği olunca tek başına sebzeyle doymak mümkün olmadığından sırf doyabilmek adına yiyorum ekmek. peki hiç yemeyenler nasıl yapıyor bunu sebze yemiyor mu? mesela ıspanak yemeği var yanına et, pilav, makarna da gitmez pek. e sadece ıspanakla da doyulmaz. bir formülü var mıdır bu işin yoksa harbiden sadece ıspanak yiyip sabah kahvaltıya kadar aç mı kalıyor insanlar?

hayatımın ve duygularımın yolunda gittiği, yaşam motivasyonumun yüksek olduğu zamanlarda bir sürü şarkı dinlemişim.

ancak iyi hissetmediğim zamanlarda hiç dinlememişim.

dinlediğim şarkıları last.fm'e otomatik kaydediyorum 10 yıldır (lastfm'e kaydedilmeyen mecralardan dinlediklerim istastiği bozmayacak kadar. bir de çalışırken arkaplanda olsun diye asansör müziği, japanese-city pop).

şarkı dinleme sıklığım ile hayatımın enerjisinin yüksekliği arasında doğrudan bir alaka var. 2025'te dinlediklerimin çoğu da yolculukta araba ile bir yerlere giderken. üstelik çoğu benim tarzım bile değil.

sizde durumlar nasıl?
böyle bir şey var mı gerçekten yoksa bendeki bir rastlantı gibi bir şey mi ya da yaşın ilerlemesinin getirdiği bir durum mu.

ya da "e çok normal değil mi, insan keyifsizken müzik dinlemez. thank you captain obvious" gibi bir durum mu

daha dün buradan bi arkadaş paylaşmıştı.

yurtdışı gezi haritası şeklindeydi. bilmemne opera binası, ortasından geçen tek heceli nehir vs yazıyordu. yani yurtdışı gezi rotalarının hep birbirinin aynısı olduğuna dair bi eleştiri gibiydi karikatür. hatta dünkü soruda da arkadaş buna atıf yapıyordu, o sebeple karikatürü kullanmıştı.

duyusu eskiden eski sayfalara gitmemize izin veriyordu. şimdi sadece ilk sayfa görüntülenebiliyor. o sebeple bulamadım.

teşekkürler.

4 yaşındaki yeğenim benim için. Bütün hayatımı mutlu olması için harcayabilirim
Gözlerinin içi hep gülsün istiyorum.

Siz en çok kimi seviyorsunuz?

yeşil pasaportum var. 13 yıl doğu anadolu'da ve iç anadolu kırsalında doğu hizmeti yaptım. birkaç gün önce aldım. ama ne bir yere geziye gitmeye niyetim var ne de ona ayıracak param. hayatım boyunca da zaruret olmadığı müddetçe bir yere gideceğimi sanmıyorum. yıllık iznimde sonra iptal miptal ederler diye aldım.

bazen sözlükte yeşil pasaport ayrımcılıktır diye başlıklar açılıyor. bir bakıyorum 2 yüz küsür entry girilmiş.

ben yeşil pasaportu alana kadar hangi ülkelere vizesiz gidebileceğimi bilmiyordum. onu da öğrendim. abd, ingiltere yok.

geçen televizyonda ünlü bir gazeteci "biz bastırıyoruz. gazetecilere de vermelerini istiyoruz. umarım verecekler." diyordu.

eczacılar, avukatlar, daha bilmediğim bir sürü meslek grubu...

bu zamana kadar hep bir yerlere 3 ay vizesiz gidilebilen bir araç olarak biliyordum ama bence bilmediğim bir şeyler var.

insanlar gidip oralarda çalışıyor mu, yeşil pasaportla benim bilmediğim bir şey mi yapılıyor? aklıma başka bir şey gelmiyor.

yılda 10 gün tatil için bu kadar kıyamet koparılması bana böyle düşündürüyor. bu kadar insanımız yurt dışına vizesiz gitmeye bu kadar muhtaç mı?

iş için isteyenler var. iş için bu kadar insanımız mı var yurt dışına gitmesi zaruri olan?

Ya evde mutfaktayken, temizlik yaparken, işte spor yaparken falan arkada dönsün, kulağıma sesi gelsin, yemek yerken oturup bakayımlık bir Türk dizisi neye başlamalı? Aşkı memnu'ya 18.kez başlarsam ciddi akıl sağlığımı yitiricem çünkü. Çok bölümlü olsun, bitti diyip yeni birşey aramak zorunda kalmayayım hemen. Tabi çöp de olmasın. Eskilerden de olur. Sararsa oturur düzgün düzgün izlerim de.

Öneriler?

Biraz iç dökmeli uzun bir yazı olacak baştan uyarayım. Öncelikle 28/K kişisiyim. Ülkenin %80 i gibi sorunlu bi ailede sevgi görmeden büyüdüm. Fiziksel ve duygusal sevginin ikisini de evde tatmadım. Sadece kazandigi parayı çocuğun yemeğinden bile kısıp para biriktirip ev arsa alma motivasyonlu narsist bir anne ve kendi annesinden bosanamamis sorumsuz surekli dolandirilan bir babanin ürünüyüm. Hayatım hep maddi manevi kisitlanmak ile gecti. Hicbir zaman yeni seylere cesaretim olmadi cunku basim belaya girse kosabilecegim arkamda duracak kimsem yoktu. Hic sorun cikarmadan buyumek icin kendimi her seyden kistim en ufak sorunda annem kendini yataklara gomup senin yuzunden boyle oldu senin yuzunden olecegim diye manüple ediyordu. Her isimi kendim gordum. “Kiz kismi orospuluk haric her seyi bilip yapacak orospulugu da bilecek ama yapmayacak” denilerek buyutuldum. Yurumeye basladigimdan beri tarla ekme bicme kazma ormandan odun tasima cati tamiri kum cimento tasima siva boya her ise kosturuldugum icin boyun duzlesmem ve ciddi sirt bel agrilarim var.

28 yaşıma geldim. Son 3 yildir calistigim icin maddi olarak kismen bagimsizligim var. Yine de aile evinde yasiyorum istanbulda kira karsilayacak sifirdan ev kuracak getirim yok. Annem kendi aldigi evlerden birinde yasiyor sadece kis aylarinda geliyor. Babam eve 2-3 gunde bir alsamlari geliyor. Evden remote calisiyorum. Hikaye buydu.

Simdi sorum su hayata o kadar gec kalmis ve tecrubesiz basladim ki arkadas edinemiyorum. Maddi bagimsizligimi kazanana kadar arkadasim olmasi yasakti. Annemin kafasinda disari bi cay icmeye bile ciksam butun masanin hesabini odedigim gibi bi senaryo vardi ve bu dusunceye tapiyordu resmen. Arkadas masraf disari cikmak masraf yurumek bile masraf ya yururken susayip su alirsam? Hayatimin buyuk bir kismi evde oturarak gecti. Arkadas edinmeye calistigimda masada herkes cocukluklarini gezdikleri gordukleri yerleri anlatirken benim anlatacak bir seyim olmadigi icin susup oturuyorum. Her seyi kendim hallettigim icin esnafla resmi kurumlarla konusmayi bilirim ama sosyal sohbet bilmem anlamam. Sacmaliyorum anlatacak bir seyler bulamiyorum insanlar garip davranislarimi gorup uzaklasiyor. Gozumun onunde is yerindeki bütün ekibim birbiri ile bulusuyor gorusuyor asla bir yere cagirilmayan tek kisi benim. En kotusu de ekipten birinden 3 yildir cok hoslaniyorum. Benim karekterimin tam tersi oldugu icin muhtemelen asiri disa donuk ve cok rahat bi hayat gecirdigi icin ona olan merakim yuzunden olan bir sey bu. Tahmin edersiniz ki ona bunu beli de edemiyorum. Gorudugum anda put gibi duruyorum. Naz cilve bunlarin hicbiri yok tabiki dduz duvar gibi beton gibi biriyim.

Acikcasi bu saatten sonra da toparlayacagimi sanmiyorum son bir yildir aklimda surekli intihar dusunceleri var. Psikoloğa da psikiyatriste de gittim klasik şemani cizelim ya da sosyallesmeye calis tavsiyeleri daha cok sinirim bozuyor şemamın zaten farkindayim sosyallesebilsem sana neden geleyim? Ya da antidepresan kullanmak istemiyorum. Direk yok olmak istiyorum aslinda. Varligim silinsin kimse icin var olmamais olayim istiyorum. Son bi iki aydir calisamiyorum da bilgisayar basina oturdugumda kusasum geliyor. Hayatimi devam ettirmekte cok zorlaniyorum. En kotusu ve belki yargilayacaginiz kisim da annemin babamin yaslanacak olmasi ve onlara bakacak tek kisi ben olacagim icin basima kalmalari. Benim hicbir ihtiyacimi karsilamayan ben hastalandigimda bile bakmak yerine okula gonderip aman evde tek basina olmesin okulda hic degilse ogretmeni ilgilenir diyen insanlara bakmak istemiyorum. Onlar elden ayakta. Dusmeden yok olmak istiyorum. Soru soru baglamindan cikti iyice karisik anlattim ama durum bu. Ne yapacagimi bilmiyorum.

neredeyse 10 yıldır sosyal içiciyim.
genelde ayda 1-2 tane içerdim.
sonra ortalamam senede 3-4 pakete çıktı.
geçen yıl itibariyle ortalama haftada 1 pakete çıktı. ama son aylarda 3-4 günde bir pakete kadar düştü. sık sık canım istiyordu.

ciddi bir bağımlılığım yoktu ama buna rağmen nefesim bozulmaya başlamıştı.
30 yıldır günde bir paket içen insanlar gibi hırıltı olmaya başladı ve spor yaparken, hızlı yürürken nefes nefese kalmaya başladım.

1- ben çok yoğun sigara içmediğim halde neden bu sorunları yaşadım. benden çok daha fazla içenler böyle şeyler yaşamıyor.
2- ne kadar süre sonra bıraktım diyebileceğim? şimdi ufaktan canım istese de, hiç dayanılmayacak gibi değil. ne zaman nefesim vs düzelecek, ne kadar süre sonra ömrümde hiç sigara içmemiş gibi olacağım.