merhaba. ben 84'lüyüm. şişlide bir özel okulda okudum. bir gün okula aynı soyisme sahip yaklaşık 25-30 ögrenci geldi. ilkokul 1 den lise ye kadar tüm sınıflara birer, ikişer dağıtıldılar. şırnak beytülşebbaplıydılar. bizimki azınlık okulu olarak açılmış sonra kuralları esnetilmiş bir okuldu, ben o zamana kadar hıristiyan kürtlerin olduğunu bilmiyordum. eskiden çok konuşulmazdı zaten din min işleri ki bomontide sözde bir italyan lisesinde canım sıra arkadaşımın şırnaklı keldani hıristiyan bir kürt olabileceğini asla hayal edemezdim.
onlarca çocuk jandarma köylerini bombaladığından kamyon kasalarında gelmişlerdi. pkk ile türk askeri arasında kalıp göçe zorlanan çok köy vardı o zamanlar. yani kabaca asker her daim köylerde koruma sağlayamıyor, kışları pkk gelip erzak, hayvan alıyor, yazın asker gelip neden yardım ediyorsun diyor, çare göç etmeleri.
benim tanıdığım bu arkadaşların ayak tırnakları yoktu mesela, çocuk halimle çok üzülmüştüm, soğuktan hepsinin kamyonlarda düşmüş. samimi olduklarımda hep bir doğdukları toprağa geri dönme özlemi vardı. bu özlem cok güzel sonuçlanmadı.
-devlet o köylere geri dönebilirsiniz dedi, yurtdışından asuriler, keldaniler, süryanilerin bir kısmı geri döndü. fransada yaşıyorlar diyelim köye dönüp bireysel ya da havuz oluşturup kiliselerini tekrar yaptırmışlar, evlerini dikmişler yılda bir kaç ay geliyorlar ( ben gurbette değil de köyümde öleyim diyenler temelli dönüyor) ben de youtube da izledim. asuri/ keldani / nasturi dönüş falan yazarsan bulabilirsin.
Kürtçe zazaca illa ki türküleri vardır da, "ben iki dil bir bavul" filminde batılı bir öğretmenin doğuda yaşadığı sıkıntılar hariç son dönemde türkiye de sanatsal bir eser hatırlamıyorum, o işlere herhalde yılmaz erdoğan bakıyor.
selahattin'in ilk kitabı iyiydi ama kısa hikayeler, bir tanesinin hatta kısa filmi var
youtu.beaçıkçası son yıllarda özellikle kürtlerin acılarına üzülemeyecek kadar kendimize, türklere üzgünüm.