3 ay kadar aurorix kullandım, daha çok sosyal fobi için. o dönem hayatımda da köklü sayılabilecek değişiklikler yaptığım için ilacın etkisini tam olarak kestiremiyorum. yani mesela sabahtan akşama kadar sokakta kaldığım zaman otomatik olarak açılan, sosyal fobisinden eser kalmayan biriyim. o dönem sürekli dışardaydım, ilaç sayesinde mi rahatlamıştım yoksa dışarda olmanın etkisiyle mi olmuştu bilmiyorum.
sonra neden bilmiyorum, gayet iyi hissettiğimi ve bir derdim olmadığını söylediğim halde psikiyatristim selectra yazdı. selectra maceramı uzun uzadıya şurada anlattım,
eksisozluk.comözetle, benim için mucize oldu diyebilirim. hala sığır gibi yaşıyorum ama mental olarak çok ciddi bir iyileşme yaşadım. hani kırık-çıkıkçılar şöyle paaat diye vurur da yerine oturtur ya, bu ilaç onu zihnime yaptı. çok net hissettim bunu. plasebo etkisi falan diyenleri de zerre sklemiyorum açıkçası. bunun payı vardır muhakkak ama ilaçları bonibon zannedip sadece psikolojik şartlanmayla iyileştiriyor sanmak düpedüz saçmalık. telkinle, "bu ilaç işime yarayacak" diye düşünmekle olsaydı üç sene önce de iyileşirdim.
şöyle söyleyeyim selectra'yı üreten kişiyi/grubu bulsam gidip elini öperim, abim canım abim / ablam diye sarılırım. çay ikram ederim, misafirliğe gelse "öf nerden çıktı bu şimdi" demeden buyur ederim. hayatımın en güzel olduğu dönemlerde bile bu kadar rahat değildim sanırım mental olarak.
son birkaç haftadır eski halime döndüm ama yavaştan... uyku düzenimi bozdum, belki onun da hormonal etkisi olmuştur. yine de ilaç öncesi halime göre hala çok çok iyiyim. "şizofren miyim lan? yok yok, olsam şizofren olduğumu düşünmezdim" diye düşünüp uykuları kaçan biriydim. şimdi vurdum mu kafayı uyuyom tertemiz. şizofren de değilim.
(öyle miyim lan acaba? olmadığımı düşünüyom sonuçta, şizofrenler de öyle düşünüyo?)