hic tatmin etmiyorun otesinde korktugum bi hayat sekli. bir yerde geçis yapacakmisim gibi bi hisle devam ediyorum. ilk defa bu kadar dumduz siradan bir rutine girdigimi hissettim sevdigim cok sey var ama rutinde kalma fikri urkutucu bu yuzden heyecan verebilecek kucuk seylere yonelme istegi artiyor. insanliga bir sey birakmak olmayabilir buna cevabim. belki sadece yakin cevre. genel tatminsizlik duygusu, 30 senedir olan, bunu yapsam gecer sanip yapinca daha da cokuse surukleyen tatminsizlik ya da ne istedigini tam bilememenin sonucudur

Hatırlanmamak umurumda değil. Yapmaya çalıştığım kendi adıma güzel bir hayat yaşamak. Nedir bu güzel bir hayat? Sporu, kitabı, yurtdışı gezileri, farklı deneyimler, sineması/tiyatrousu/standup gösteri gibi şeyler. Tatmin edici südreyebilir bir hayat.

Çocuk çok severim ama istemiyorum +1

Ben herkesin bir yeteneği, yapması gereken bir işi olduğunu düşünüyorum. Yetişecek doğru toprağı bulmakla geçiyor bazen hayatın yarısı. Ama bulunca orada kalmak ve üreterek, bütün potansiyelini o işe vererek orada serpilip büyümek lazım. Huzuru da tatmini de bu şekilde bulabiliyor insan.

Sanat ve düşün çıktıklarımı topluma sunarak basit bir hayat düşlüyorum fakat siyasi ve toplumsal konjonktür yüzünden ya linç edilir (gerçek anlamıyla linç) ya da tutuklanırım.

Bu yüzden tatminsiz yuvarlanıp gidiyorum.

kendini fazla önemsiyorsun bence. ayrıca küçümsediğin şey insanların yüzde 90'ı için erişilmesi zor bir hayal.

benim kendi adıma baş koyduğum bir yol var. o yolda ne yapabilirsem kâr sayıyorum. bireysel olarak bir iz bırakma/etki etme amacım yok. yapabilirsem ne ala ama öyle bir beklentim yok. kendimi verimli ve iyi yaşayabildiğime ikna edebildiğim sürece gerisi önemsiz. gtümüzü yırtsak da en özelimizi, dünyayı değiştirenimizi en fazla tarih derslerinde anlatacaklar. biz zaten olmayacağız.

Korkunç bir senaryo olarak bulmuyorum. Dünyada 3 nesil sonra hatirlanmayan ama hem kendi dünyasını hem çevresinin dünyasını guzellestirmis çok insan var. Misal benim bir karşı komsum vardi cocukken, annem gibi baktı bana gün içinde. Şu an gozlerim duygulanir onun fotosunu görünce. Esini de öyle sevmistim, aklima gelir hala. Bunların yaninda einstein'e sokayim, banane.
Basini yukarı çevir, aya bak, yildizlara bak. Hadi 3 nesil hatırlandin, 10 nesil? 20 nesil? Hatirlanmayacaksin çünkü insan denen şey evrende ufacik bir kum tanesi. Bu kadar özel anlamlar yuklemeye gerek yok. Şu an belki de olağanüstü projelerde çalışan binlerce milyonlarca insan var, hepsinin adını bilmeyecegiz, hepsi wikipedia yer almayacak.

Hirs, daha iyi kariyer vs bunlar bende de var. Ama 32 yaşında bir insan olarak evli, çocuklu, mutlu mesut insanlara bakıp basarisizlik demem. O insanlar mutlu, sense o insanlar gibi olacagin için mutsuzsun, karamsarsin. Benim gözümde bu durumun kazanani onlar çünkü ortalama 80-90 yıllık hayatlarini mutlu gecirecekken sen böyle düşünemeye devam edin istediğin yere ulasamazsan mutsuz olacaksin.

Umarım cocuklarimi, torunlarimi mutlu mutlu seveceğim, emeklilikte bahcemde oturup viski ile bir sigara yakıp bahçeyi izleyecegim, bulutlara bakacağım, etrafımda torunlarına sesini duyacağım bir hayatım olur.

Geçen ay is arkadaşımın oğlu menenjitten öldü bir gecede. 20 yaşında. Eminim şu an hayatta olup sizin başarısızlık dediginiz hayatı yasamak için bir kolunu verirdi.

Bu hayatta birçok kişi hatirlanmak, önemli şeyler yapmak adına çocuklarıni, eslerini umursamadi. Sonuç ne oldu? Arkasından küfür eden yedi sülaleleri oldu. Benim babam çok güzel şeyler yapmadı, dümdüz adamdi. Cenazesine yüz küsur kişi katıldı, sürekli saçma sapan yerlerden "bana is bulmada yardimci oldu, bana şöyle yardım etti" falan diye insanlar arayip durdu. Umarım hepimiz bu şekilde hatırlanacak hayatlar yasariz.

Bundan yıllaaar önce Anadolunun bağrında bir köyde, iyi çalışıyor, iyi de kazanıyordum. Geceyarılarına kadar çalışıp, makam arabamla eve geldiğimde kaloriferciyi, karısıyla birlikte bir banka oturmuş, çekirdek çitleyerek yıldızları seyrederken bulurdum. Saatlerce gülüşerek sohbet ederlerdi. Ben de eve girerken, hayatımın en büyük yanlışı olan kadın inşallah susar da bu gece olsun kafamı dinlerim derdim.
Kalorifercinin mi hayatı basit idi benimki mi ve o mu mutluydu ben mi?


Göbeklitepenin tarihi 12 bin yıl. Bi o kadar da öncesi var desek 20 bin yıl yapar. Var olduğunu varsayıp Mu'yu, Atlantis'i de hesaba katarsak, yüzbin yılı bulur mu? O süre içinde feriştahı olsam birilerinin beni hatırlayacağı süre devede kulak olamaz. O durumda kasmaya da gerek olmaz. Çocuğum, torunum ben ölene kadar bana vijdan azabı hissettirecek kadar kötü olmasınlar. Bir de bu konuya niye takığım bilmiyorum ama, ölünce birileri mutlaka gömsün. Ötesi zerre kadar umurumda olmaz.

En sevdiiiim en sevdiiim

Basitligin ve rutinin konforunu kesfettigimden beri çok hoşuma gidiyor sıradan olmak <3

Öldukten sonrası zaten hiç umrumda değil de, hayattayken de kendi mutevazi beklentilerim karsilansa yeterdi. Karsilandi ;)

Ama bı 28den sonra bu kafaya ulaştım. Öncesinde herkes gibi kendimi çok farkli buluyodum, zordu eheh xd siradanlik harika

Hatirlanip ne olmayi bekliyorsun sacmalik.
Söyledigin sey muhtesem bir hayat.

Mustafa Kemal Atatürk gibi olmadıktan sonra kimsenin bu tür kaygıları olmamalı, 8 milyar nüfuslu bir dünyada kendimden bir iz bırakmak açıkçası çok umurumda değil, ben öldükten sonra da değil 3 nesil 3 sene sonra bile unutulsam hiç problem olmaz.

Etmez ve oyle bir hayat yasamadim zaten.

"kariyer" kismi gerekebiliyor ama o da dengelenebilir bi sekilde. Hayatin cogu is ve uyumak da olmak zorunda degil. Ama olabiliyor

modern kapitalizm kurguladığı hamster wheel içinde daha çok debelenebilmen için sana "özel olmalısın" hissini pompalıyor. bu sayede belki bir gün ümidiyle sisteme daha da çok hizmet edebileceksin.

@put it in your; iste buna ben de okey oldugumu saniyordum ama yurtdisi gezip, tiyatro izlemenin kime ne faydasi var? o anda mutlu olmak mi amac? yoksa bu gezileri ve tukettigin sanat eserlerini kullanarak bir seyler yaratabilmek mi?

yurtdisi gezip kitap okumak seni gelistiriyor ve donusturuyor. ama bu yeni degisen sen bir sekilde ortaya bir cikti koymuyorsan kime ne faydasi var, ne anlami var? yani super bir insan ol cok gezmis, okumus ol, ama sonuc ne? ne yaptin yani su hayatta? ne koydun ortaya? diye soruyorum kendime.

@mirket; yanimizda biriyle yildizlari izledik ve cekirdek citledik. sonra? ertesi gun yine aynisi. sonra? yani o ani mutlu gecirmek butun hayatimizin bosunaligini oteliyor mu? haftada yarim saat yakaladigimiz husu ve huzur anlari yetiyor mu? bana yetmiyor gibi geliyor.

@kaleci; ataturk olmaya gerek yok. mesela huseyin inan, deniz gezmis, mahir cayan, sinan cemgil 20-25 yasindaki cocuklar turk siyasi tarihinin birer parcasi oldular. inandiklari iste gerekirse olerek. ha battal mehetoglunu kimse bilmez gerci. o da oldu mesela. ama bu gencler bir sekilde 20 yillik omurleriyle 80 sene yasayacak bizlerin yapamayacagi seyleri yaptilar ve olumsuzlestiler. veya niyazi berkes'in kitabini okuyorum simdi. turkiye tarihi ile ilgili bir referans kitap yazmis ve orada duruyor eseri. cok imreniyorum bu durumlara. sanki boyle bir sey yapmadikca bosa yasamis olacagiz gibi hissediyorum.

Ben o saydığın isimler hakkında çok olumsuz düşünüyorum mesela.
Bence;
12 Mart muhtırasıyla bürokraside Amerika'nın hoşlanacağı türden bir temizlik yapıldı ve 12 Mart'ın yapılabilmesi için de bir sebep gerekiyordu.
Sağolsun o abiler de 20 yılda 80 yıllık yaşayarak o sebebi hazırladılar.

Festival basan Hamas militanları kaç yıllık yaşamış oluyorlarsa öyle işte.

Berkes'in hangi kitabı o? Anlatıyor mu bunu? Okumaya değer mi yani?

sahsen ben bir sekilde sanat veya dusun ciktilarimi insanligin veya toplumun kanonuna birakabilmis ve ona katki yapabilmis olmak isterdim. diger turlu bir hayati basarisizlik sayiyorum. boyle bir dusunceniz hic mi yok yoksa imkansizligi sebebiyle biraktiniz mi coktan? hirs mi diyoruz buna?

bu soruna ithafen

seni su an durduran ne? herkes iyi oldugu isi yapmali.

harika bir yasam.

katki yapmis cok insan unutulmus gitmis simdiye kadar, simdiden sonra da oyle olacak. bence senin bahsettigin sey katkidan ziyade sohret. insanligin gercekten hatirladigi isimlerin cogu da 'iyi' degil acikcasi.

diger turluyse, yani unutuluacak olsam bile sessizce katikimi yapmis olmak istiyorum olmeden diyorsan, yasadigimiz sistemde kimse kimseye oyle asil bir katki yaptirtmaz yani. bu dunyaya birilerinin menfaatine ters dusmeden katki yapamazsin.

Stalin gibi olmadıktan sonra kimsenin bu tür kaygıları olmamalı, halkı katletip bombalayıp onu yapamadığın köylüyü onyıllarca inim inim inletip halaskarlık hikayesiyle hatırlanmalı

nerdeyse her yüzyılda katliam yapıp birbirini katletmiş bu insanoğlunda iz bıraksan ne olur ki? ben normal bir hayat kendimce mutlu olduğum bir yaşam sürmek isterim. toplum normları sıkıcı çocuk yap, memur ol vb.

kendimizi bu kadar ciddiye almamıza gerek yok bence. başarılı olmak efsane olmak bunlar ego tatmini.

eder. bu zamana kadar yaşadığım hayat tatmin ediyor. bundan sonrası bedava ve ekstra bir gıda.

Valla beni eder :D hatta özellikle istediğim şey bu.

Valla bende olurum, işim gereği sürekli yeni teknolojiyi takip etmem gerekiyor. Dümdüz memur olmayı isterdim, akşam dizi izle vur kafayı yat.

Bence sizinki insanlığa katkı vs değil onaylanma ihtiyacı.

Gezmek, okumak ortaya bir şey koymuyorsak ne işe yarar diye soruyorsunuz. E koyun? yazın, çizin, paylaşın? Ama siz aynı zamanda bunun herkes tarafından onaylanmasını, takdir edilmesini ve alkışlanmasını da istiyorsunuz gibi. Eğer yaptıklarınızdan eminseniz, niye başkaları tarafından takdir görmeye ihtiyacınız olsun ki? Eğer öyle olsaydı Van gogh resim yapmaya devam eder miydi?

Bugün insanlık tarihine majör katkıda bulunmuş olan insanların çoğunun, o zamanın mevcut otoriteleri ile büyük kavgalar verdiğini, bazılarının canından olduğunu, kiminin dışlandığını, değer görmediğini, hapis yatırıldığını vs görüyoruz. Siz hazır mısınız buna mesela?

Eğer söylediğiniz şey, "varoluşumu anlamlandıracak şeyin ne olduğunu bulamıyorum. Bir şeyler yapmak istiyor ama onun ne olduğunu bir türlü bulamıyorum" ise, yalnız değilsiniz. Ama bunu bulma ihtimalini arttıran şeyler de zaten okumak, öğrenmek, paylaşmak, görmek vs. Ne işime yarıyor diye sormuşsunuz, işte bu işe yarıyor.

Ama söylediğiniz şey, "Yaptığım şeyler beni tatmin etmiyor. Daha büyük, daha yüce şeylerin parçası olmak istiyorum ama olamıyorum" ise, o zaman bu sadece bir yanılsama. Bütün bu yüce, büyük, yararlı vs gibi kavramlar son derece görece. Siz bunlara şu an olduğunuz yerden bakıp karar veriyorsunuz. Hangi yüce, hangi ölümsüzlük, hangi değer? Bunların tamamı sadece birkaç yüz sene öncesi için bile birbirinden tamamen zıt anlamlar taşıyor olabilirdi.

Özetle başarı, başarısızlık vs bunlara takılmayın. İnandığınız şeyler varsa bunları yapın, ya da yapmayın. Sadece bu kadar.

karakter, burc, yasanilan hayat bir suru kriter var. ben bu dunyaya birseyler katmak icin geldigime inaniyorum. 3 gunum ayni gecse afakanlar basiyor. baskasi ama kimse bana dokunmasin hep ayni rutinlerim olsun ister.

arkadaşım bu yazdığını not al yıllar sonra şu yazdığın bile elden gitme oranının ne kadar yüksek olduğunda hem kafanı duvara vururken okursun.
neyi ne kadar yaşayacağını planlayamazsın sadece planlıyor gibi görünürsün.
daha 20 gün önce gelir durumu gayet yüksek olan insanlar ve çocukları dağ otelde yandı bitti kül oldu.
depremi anlatmıyorum bile. anladın sen.

@antikadimag Bir şey koymak gibi bir zorunluğum yok ki. Birde bu yaptıklarımı kendi adıma ne için yaptığıma bakıyorum.

yurtdışı gezileri, tiyatro/standup, kitap okumasında kendi içimde bir meydan okuma var. Challenge. Bu karakter yapısı ve yaşanan (ve yaşanamayan) hayat ilgili. Benim lise ve üniversitem yıllarım çok vasat, çok sıradan geçirdim.

O vasat ve sıradan yılların acısını çıkıyorum. Her yurtdışı gezisinde yeni deneyimler kazandım. Bu deneyimler diğer deneyimlere zemin hazırladı. İlki ikinciye, ikinci üçüncüye. İlk deneyim ve üçüncü deneyim dördüncüye. Böyle böyle gidiyor.

Bugün arkadaşlarıma Schengen vize almalarına yardımcı oluyorum. Gidecekleri şehirde bilgim varsa tavsiye veriyorum. Gider gitmez, beğenir beğenmez saygı duyarım.

Pandemi öncesi tiyatroya giderdim. Şimdi canım sıkıyor Standup gösterilerine gidip laf attığım oluyor. Belki bir süre sonra sahneye çıkarım. Tiyatro olmasaydı Standup gösterine gitmezdim misal.

Kitap okuma. İngilizce kitap okuma çalışıyorum örneğin. Bu da farklı bakış açısı veriyor.

Belki dışarıdan basit ve anlamsız gelebilir. Bütün bunlar birbirini tamamlayıcı şeyler benim için

Etraftaki gürültüden kasıt, inşaat, korna, anons, satıcı megafonu, insan bağırtısı, köpek havlaması ise bu sesleri kesecek kulaklık yok

Gürültü engelleyici kulaklıklar belirli frekanstaki tekrarlı sesleri engeller örneğin çamaşır makinası, klima uğultusu, elektrik süpürgesi, sokaktan uğultu şeklinde gelen "bazı" sesler ve uçak metro otobüs gibi araçların içindeki uğultuyu engeller

Olabildiğince bloke eden diyelim o halde.

Anl
Active noise cancelling

Grimavi nin dediği doğru, en büyük performansı o seslerde sergiler ama yine de büyük ölçüde ise yarıyor

ANC'nin grimavi'nin tarif ettiği sesler dışında bir etkisi yok. ANC, belli frekanstaki sesleri, o ses dalgalarının tersi yönünde ses dalgası yaratarak sönümleme mantığıyla çalışır.

www.zdnet.com

Böyle düzenli olmayan sesleri azaltan şey ANC değil kulaklığın pasif ses izolasyonu, yani süngerleri falandır. Bunun için de en etkili kulaklılar 'Over-ear' olarak geçen, kulağın üstüne basmak yerine kulağı çevreleyen kulaklıklardır.

acemi birliğinde 50 kişilik koğuşta rahat uyumamı sağlayan tıkaçlar:

www.hepsiburada.com

tabii ki yüzde yüz kesmiyor ancak yetmezse üstüne bir de şöyle bir şey alırsınız:

www.hepsiburada.com

Online ders veren öğretmenlerin nasıl kulaklıklar kullandıklarını sorayım öyleyse. Çok yoğun olmamakla birlikte çok da sessiz olmayan orta kalabalıkta bir kafede ders verdiğinizi düşünün, en doğru kulaklık seçimi ne olurdu?

bence sizin derdiniz sadece etraftaki sesleri duymamak olmamalı. eğitmen olarak mikrofon kullanacağınıza göre, dışarıdan gelen sesleri de almamak için dizayn edilmiş bir mikrofon kullanmanız lazım bence. insanlar sizin sesinizi nasıl duyacak?

Arkadaşlar bulunduğum şartları maksimum derecede optimize ederek işimi yapmaya ugrasicam işte. Her zaman çok sakin bir ortamda bulunamayabilirim, eğitime, bir sürü insanın bir arada yaşadığı bir alana gidiyorum. Orada özel ders vereceğim. En iyi şekilde nasıl veririm, soru bu. Mikrofon alamam. Kulaklığı en doğru şekilde nasıl secebilirim, diye soruyu herhalde bir dördüncü kez soruyorum.

Bütçe nedir ?

5000 e kadar çıkarım.

O fiyata adam gibi gürültü engelleyen bir kulaklık zor aşağıdaki linkten en uygun fiyatlı olanların yorumlarına bakabilirsin.

Ben Bose NC700 kullanıyorum ilk denediğimde aşık oldum, sipariş vermeden önce bir yerde gidip mutlaka seçtiğiniz kulaklığı test edin, hayal kırıklığı olmasın sonra.

www.rtings.com

Anker Soundcore Life Q30 Wireless
Var evde, epeydir kullanmadım ama gayet memnunum.

önemserim. hediye vermek, sevmek sevilmek için bir araç bir hatırlatma, ne güzel.

sevgililer gununun ozel bir gun oldugunu dusunmuyorum, boyle sacma gunlerin sizin gibi dunyaya yuk oldugunu dusunuyorum, kisisel ozel gunleri - dogumgunu - onemserim.

@gabe h coud

Özel günler birini sevmem için bir hatırlatma yapamaz, sevgi zaten varsa vardır.

sevgini göstermek diyelim o halde.

@gabe h coud

Bunun için de özel günlere gerek yok ama hadi neyse.

sevgililer günü bana çok yalan dolan geliyor.
doğum günü ve yılbaşı öyle değil ama.

Sadece doğum günlerini önemserim. Hediye almak için özellikle bir tarih beklemem, bazen gittiğim yer ya da gördüğüm şey birini hatırlatır, ona alırım.

Sadece doğum günü +1

Doğum günü ve yılbaşı +1

Sevgililer günü bana düğünün olduğunu duyan kuaför gibi geliyor.

sevmek sevişmek için ekstra ve ilave bir gün diye bakıyorum. diğer günler hediye alınmaz, sevgi gösterilmez diye bir konu yok burada.

Doğum günü, evlilik yıldönümü bile kutlamiyoruz, yani sozlu kutlama olabilir de ozel birsey yapilmiyor. Hediye isi genelde bayramlarda yegenler falan dahil cocuklara aliniyor. Onun disinda hanima birsey aldigim oluyor bazen ama rastgele zamanlarda.

Valla ben hiçbirini önemsemiyorum.

Özel günleri önemserim, sevgililer gününü hariç.

Özel günleri önemserim. Sevgililer günü de abartısız ama kutlanmaya değer. Farklı bir şey yapmanın bahanesi işte.

Doğum günü kıymetli bence, en önemlisi direkt kişinin kendisiyle ilgili bir gün, kutlanması kutlanmasını istemesi, hediye alınması vs. çok güzel şeyler.

Yıldönümü, yılbaşı, sevgililer günü vs. de güzel vakit geçirmeye bahane işte, bana çok mantıklı gelmese de, kutlamaktan hoşlanmasam da öyle "boklayanlardan" değilim, keyif alanlar kutlasın hediyeleşsin bunlar kötü şeyler değil ki.

Hediye alma çılgınlığıyla ilgili dediğinize katılıyorum bu yüzden kendi özel hayatımda arkadaşlarımla hediyeleşirken de artık sürpriz hediye alma işini rafa kaldırıp soruyorum ne istediğini ya da alışveriş listenden bir şey at alayım diyorum, hem onu bir masraftan kurtarıyorum hem de kullanacağına yüzde yüz emin olduğum bir şey almış oluyorum.
Bunun dışında benim en sevdiğim hediye "görünce aklıma sen geldin" hediyesidir, sebepsiz gelen küçücük bir hediye gibisi yok.

başka bir özel günde balon uçurup, kız istemeye meşale ile gidip konu sevgililer gününe gelince boklama olayını bi türlü anlayamıyorum. anneler günü, babalar günü gibi insana o kişiyi özel hissettirmeye dair bi bahane oluyor. ister sözle kutla, ister hediye al, ister yemeğe götür ister yemek yap...

kendi açımdan bakarsam sözle kutlansa dahi yeterli. ama bi şekilde hediyeleşme vs de oluyor. diğer günleri de önemseriz karşılıklı olarak. ama illa o güne özel büyük bi planımız vs olmaz.

Önemsemiyorum ancak sevdiklerle ertelenmek zorunda kalan toplanmalar için fena bahane değil sanki özel günler.

sevgilim de ben de 14 subatı saçma bulduğumuz için bir plan yapmadık. birine hediye almak için de özel gün beklemiyorum; karşı tarafın seveceğini düşündüğüm bir ürüne denk gelirsem ya da yalnızca içimden gelirse patdanak alıyorum.

Önemserim, hediye alıp vermek de güzel bir şey. Bence bu konu çok büyütülüyor.

Hayatta mutlu olmak için az sebep var, mutlu olunabilecek bir zamanı somurtmak için seçmek bence kimse için daha iyi değil.

Sevgiyi göstermek için illa sevgililer günü şart değil falan da deniyor sıkça, ama zannedersem bunu söyleyen insanların çoğunun zaten yılın hiçbir günü bir şey gösterdiği de yok. :D Bana böyle geliyor, kimsenin özel hayatını bilemeyiz tabi.

Daha önceleri popüler olan şeylerden hiç hazzetmezdim. Sonra popüler olan şeylerden hiç hazzetmemenin kendisinin daha popüler olduğunu farkedip bunu yapmaktan soğudum :D

Hediye alıp vermek güzel şey, insan sevdiği birinden hediye alınca iyi hissediyor.

Özel günleri genel olarak severim ama bazen insanın üzerine öyle bir baskı kuruluyor ki normalde hediye vermeyi seven biri olarak o gün kimseye hediye almak istemiyorum. Güdülenmiş hissediyorum, iradem dışında bir şeyler oluyor gibi geliyor, aşırı huzursuz oluyorum.

önemsiyorum çünkü insanı iyi hissettiriyor. çok büyük hediyelere gerek yok. dışarıda bir yemek yemek bile yetiyor maksat birlikte güzel vakit geçirmek

Yılbaşını önemserim.

Değer verdiğim kişiler önemsiyorsa onlar için önemserim. Kendim için önemsemem.

saygısızlık. size link gönderince ben size haber vericem de geç

Geldi mi link

titanic +1. kisisel algilama derim.

her sey oluyor gün icinde. özellikle de büyük sirketlerde insanlar isini sahiplenmiyor, pasif takiliyorlar. sonuc bu. :)

Çok beklemedim sonuçta ama bu "Sen bekle, biz sana bir ara link atarız" tavrı sinir etti. Bir biz mi milleti yormamak, üzmemek için bir tarafımızı yırtıyoruz her gün, anlamadım ki.

Linki atmak başkasının isiymis, atacak demişler. Bekle biraz tavrı gibi gelmedi bana

Sen bu alınganlıkla isyerinde hergün ağlarsın.

@dedem: En azından karımın ismini herkesin göreceği yere yazacak kadar alık değilim.

Benzer bir durum yaşadım. Haklısın.

Randevulaştık. Teams den önceden limk gelmişti. Ben hazırım açtım ekranı bekliyorum. Bekledm bekledim baktım 10 dakika geçmiş. Kapattım çıktım.

Umrumda olmaz.
Ben çıktıktan 5 dk somra telefon geldi. Dedim benim işim gücüm planım programım var. Sizi 10 dk bekledim. Görüşmemize gerek de kalmadı dedim. Ha tabi biraz tuzum kuruydu, işe ihtiyacım yoktu vs.

Organizasyon bozukluğu +1

şirketi eleme sebebim bu benim.

Süreçten çekilmiştim yakın zaman önce

@sekizdokuz, o metindeki ismin ironi olduğunu anlamayacak kadar alık kişilerin karşısındakini alik diye itham etmesi gerçekten kemiksiz fileto :)

Kurumsal hayat içinden geçmiş biri olarak falanca hanım diye biri hiç olmayabilir. olsa bile onun yüzünden değil ikinci görüşmeyi yapacak "kodaman"ın işi çıktığı için yapılmamıştır. bu da tabi adaya söylenmez. ne söyleniri düşünmek yerine her zaman sessiz kalırlar.

şehir değiştirip işe girseydiniz de bunu yaşayarak anlasaydınız daha mı iyi olacaktı? iyi olmuş böyle bence. her şerde hayır vardır.

"adamlar beni pek onemsemiyor" seklinde yorumlarim, onumdeki maclara bakarim..

Gorusme oldu mu peki ben anlamadim? Yoksa hic o hanim link filan atmadi mi?

@dedem: ben de diyorum ne yürekli insanlar var. İnşallah işini görmüşsündür, ne diyeyim

uzaktan olacağı için çok önemsemem, iş hayatının koşturmacasında olabilir.

ama işyerine çağırıp da bekletirse affetmem. maks yarım saat bekler çıkarım. hangi şirket olursa olsun.

bazı gerçekleri net bir şekilde değerlendirmen gerekiyor. ilişkiler, karşılıklı saygı, anlayış ve uyum üzerine kuruludur. sen, bu ilişkide hem maddi hem de manevi anlamda büyük fedakârlıklar yapmışsın. ancak, karşı tarafın senin en basit isteklerine bile direnmesi, ilişkinin temelinde bir dengesizlik olduğunu gösteriyor. instagram paylaşımları konusundaki tutumun, kişisel bir tercih ve sınırın. bunu ifade etmen, seni kısıtlayıcı ya da kontrolcü yapmaz. bilakis, sağlıklı bir ilişkide, partnerler birbirlerinin sınırlarına saygı göstermelidir. onun bu konuda seni anlamak yerine inatlaşması, iletişim sorunlarının derinleştiğine işaret ediyor. ayrıca, ilişkinin başında yaşadığınız uyum ve mutluluk, şu anki durumun devam etmesi için yeterli bir neden değil. insanlar ve ilişkiler zamanla değişir. önemli olan, bu değişim sürecinde birbirinizi destekleyip desteklemediğinizdir. sen, onun ihtiyaçlarını karşılamak için elinden geleni yapmışsın, ancak o, senin ihtiyaçlarını görmezden gelmiş. şu an hissettiğin kararsızlık, aslında içgüdüsel olarak doğruyu bildiğini gösteriyor. vazgeçme eşiğinde olman, bu ilişkinin seni mutlu etmediğinin bir göstergesi. kendine şu soruyu sor: "bu ilişki, beni gelecekte mutlu edecek mi?" eğer cevabın net değilse, yapman gereken belli.

İK işte.

Çok uzun zamandır kullandığım için normalim oldu benim. Duygusal olarak gelişmeye engel olmuyor benim gözlemlediğim. Ama dediğim gibi ben çok uzun süredir ve eser miktarda kullanıyorum. Benim bu vücudum o dozu antidepresandan saymıyor olabilir.

Kullanmayanlar negatif görüş bildirecektir bence herkes yanıtlasın.

Bana iyi geldiği sürece ölene kadar kullanırım sorun yok. Plaseboda olabilir , mühim olan iyi hissetmem. Duyguları körelttiğini hissrdersem doktorla konuşurum ilaç doz değişikliği vs için.

Lustral kullanıyorum. Herkese öneririm.

Kullananların hormonu mu, beynindeki bir şeyleri mi dersin bilemem ama hepsi bağımlı oluyor ve kullanmayı bıraktığında veya doz az gelmeye başladığında eski hallerine dönüyorlar. Çevremde kullanıp da iyileşen olmadı. Sallıyorum ilk 8 10 saat iyi sonra sadece birazcık iyi, orta, eski hal diye ilerliyorlar. Kullan diyenler zayıf kişiler. Ağlak ve ailesiyle sorunlu, kendi sorunlarını çözemeyen ve bunu hileyle çözmeye çalışanlar. Anksiyetem var .ss diye dolaşırlar. O yüzden ben bu tuzağa düşme derim.

Burada da kullanıp psikolojisi hala bozuk olan kişileri görebilirsin.

Antidepresan iyileştirmez, seni zihinsel olarak ayağa kaldırıp "hayatını düzene koyabilecek seviyeye" getirmeye yardımcı olur

İlaç sayesinde iyi hissedip hayatında memnun olmadığın şeyler için aksiyon alamazsan aynı döngüye girip bu ilaç beni iyileştirmedi dersin

Olumlu bakıyorum.

20 yıldır alıyorum bu hapları.

Duyguları bloke ettiği doğru. Robotlaştırıyor insanı.

''gerçek'' iyileşmeyi önleyip önlemediğini bilemiyorum.

Dünyada her şeye inanan herkes var. Ben şöyle düşünüyorum, bence doğrusu budur. Uzman olmadığım, kendi fikrimin olmadığı alanda bir uzmanın, bir grup uzmanın veya azınlıktaki bir kesimin görüşlerine itimat etmektense uzmanların çoğunluğunu oluşturan tarafın görüşlerine itimat ediyorum.

Çok detaylı bakmadım, ancak konuya uzmanların bir kısmı ve diğer kısmı diye bakınca sanki %50-50 bir karşıtlık var izlenimi veriyor; ancak şöyle bir anket yapılmış;

www.reddit.com

%79 psikiyatrist anti depresanların tedavide acil kullanımı lehine görüş bildirmiş, aynı anket bu yönde görüş bildiren psikiyatristlerin %39'unun kendi depresyonları için de ilk çözüm olarak anti depresan kullandıklarını göstermiş. %61'i ise ilk elden antidepresanla bir çözüm aramadıklarını ve ileri gözlem için beklediklerini söylemiş. Psikiyatristlerin kendi yetkinlikleri ve çevrelerinin rahatsızlıklarının gözlem ve tedavisi için daha geniş imkanlara sahip olduğunu düşünürseniz böyle olması çok da şaşırtıcı değil.

Şimdi söyleyeceğim şey için bir anket vs aramadım, ancak benim örneklerden gördüğüm kadarıyla anti-depresanlar hakkında olumsuz konuşan psikiyatristlerin birçoğu da antidepresanlara karşı değil, anti depresanların reçete edilmesinde acele edilmesine karşı. Yukarıda yolladığım sayfada acil çözüm için anti depresan önermeyen doktorların ne kadarının tamamen karşı ne kadarının sadece ilk etapta kullanımına karşı olduklarını bilmiyoruz ancak çok yüksek ihtimal ki o kümenin bir bölümünü de bu tip "ilk etapta kullanımına karşı" olanlar oluşturuyor.

Bu kadar laf ettim çünkü aslında "uzmanlar ikiye ayrılmış" gibi bir durum yok ortada.

Ben yıllar önce depresyon teşhisiyle antidepresan tedavisi aldım. İşe yaradı, depresyonum dönememek üzere geçti. Ben hastayım, ben tedavinin nasıl işlediğini iyileşmeme sebep olan süreçte ilaçların ne kadar payı olduğunu bilmiyorum. Ben depresyonun tedavi edilebilir olduğunu biliyordum bunun için doktora gittim ve dediklerine uydum. Size de bunu tavsiye ederim.

Günde 4 tane kullanıyorum. Sulinex alıyorum 375mg hem de.

Ben bir işe yaradığını düşünmüyorum. Doktora bırakmak istediğimi söyledim daha kötü olursun diyor. Şahsen ben eski halime göre aynı olduğumu düşünüyorum. Sadece intihar dürtüsü azaldı sanırım ama çok değil. Eskiden biraz daha meyilliydim sadece. Onun dışında çok uyku yapıyor bir de.

Sonraki muayenede artık gerçekten bırakmak isteyeceğimi söyleyeceğim. Herhalde prim falan alıyor bana yazdığı ilaçlardan o yüzden bu kadar ısrarcı :) devlette gidiyorum bu arada

Ben kullanıyorum ama mecburiyetten kullanıyorum. Kullanmak zorundayım çünkü iş yaşamıma devam etmem lazım.
Ben sinirli olduğum için kullanıyorum geçmişte insanlarla çok kavga ettim. Eğer bu şekilde devam etseydim ya mezara girecektim ya da hapishaneye ayıca işten de atılacaktım.
Bu antdepresanlar libidoyuda düşürüyor. İşte bu yüzden hiö kullanmak istemiyorum ama mecburum.

@komando: çok özür dileyerek nick-cevap uyumu diyorum:) başlık biraz içimizi sıktı, neşe olsun diye. ..

Hayatımı devam ettirmeme yarıyor. Sabah kalkıp işimi yapabilmem lazım, kafamın içinde kaybolup gidemem.

@sekizdokuzon ne demek neşelendiyseniz ne mutlu bana :)

hayatımı kurtardı. yan etkisi varsa filan da umrumda değil, o halimle zaten uzun yaşayamazdım ama öyle 80 sene yaşayacağıma böyle 50 sene fonksiyonel ve normal yaşayıp ölmeyi tercih ederim.

ayrıca farklı dönemlerde, farklı ilaçlar kullandım ve kısa süreli geçişler dışında hiç öyle robot filan olmadım. bonibon değil bu, maddi imkansızlık gibi mecburi durumları ayrı tutuyorum, terapistle psikiyatristle görüşmek ve arada takip etmek lazım. her ilaç herkese sürekli iyi gelmez, aynı etkiyi göstermez, yan etkileri değişebilir. ben tam tersine "ilaçlıyken" daha normal, keyifli, dolu yaşıyorum mental açıdan.

depresyon psikiyatrik/nörolojik bir hastalık
antidepresan da bir ilaç
pek tercih şansı yok bu konuda
döngünün depresyonda olmayan tarafındayken kullanılmasa bile tekrar ilaca başlamak tekrar bırakmak sağlıklı olmyacağı için kullandırıyorlar

İlaç kullanımında en büyük bakılması gereken şey "kişi hayatını devam ettiremiyor mu? Hayatı cehenneme dönmüş vaziyette mi? İşlevini yitirmiş mi?". Bu soruların cevapları evet ise ilaç kesinlikle bir müddet için işlevsel. Ancak bunun yaşam boyu kullanılması, gerçek problemin üzerini örtmek anlamına geliyor.

Yani kişi ne oluyor da ben böyleyim sorusunun dibine inmezse ilaç artık bir halı altı toz süpürme ve o halının ne kadar toz kaldıracağı meçhul. Yan etkisi cabası... Birçok insan uzun süreli ilaç kullanımı sonrası neşesini ya da ağlama becerisini kaybettiğini ifade ediyor.

Ez cümle hayatınız gerçekten yaşamanıza engel olmadığı müddetçe "ay tamam desteklesin" diyerek ilaç kullanılması doğru değil. Tabii hepsi "bence".

neden oldugu belirsiz bacak/kalca agrisi nedeniyle kullaniyorum. agri kesiciler ise yaramiyor, inflamasyon var ama neden oldugunu 7-8 senedir bulamadilar. kullanmazsam agridan duramiyorum, ozellikle kisin agri artiyor.

cymbalta spor.

dr la konuşmam
sana cipralex yazıyorum 6 ay çok düzenli kullanacaksın.
6 ay sonra ki randevu
dr: nasıl durumlar kendini iyi hissediyormusun?evet bırakmak istermisin? hayır.
o zaman bir 6 ay daha devam edelim.
depresanlar seni mantıklı düşünmeye itiyor.kontrol tamamen kendinde olduğunu inandığın an bırakmalıyım düşüncesine giriyorsun.ama düzen tertip önemli.

Antidepresan gerçek iyileşmeyi önlemez aksine kolaylaştırması için geliştirilmiştir çünkü beyin stres hormonlarının baskısı altında kaldığında vücudu tamamen tehlike moduna sokar ve vücut buna göre tepkiler vermeye, temel hayat aktivitelerini dahi yerine getiremez hale gelmeye başlar, dış dünyadaki gidişata sağlıklı bir şekilde katılamaz olur, stresi yönetemez olur, kendini bir şeylerden koruyamaz olur, başkalarına zarar verebilir vs vs. Bunlar öncelikle hormonların düzenlenmesini gerektiren şeyler olduğu için ve yaşam tarzı değişiklikleri fayda etmediği zaman ilaca başvurulmalıdır. İlaçtan önce yaşam tarzı değişiklikleri muhakkak ama muhakkak yerine getirilmelidir ama yetmiyorsa yahut olumlu sonuç alınamıyorsa ilaca ihtiyaç var demektir. İlaç burada beynin kırmızıdan mora kaçan alarm durumunu önce kırmızıya sonra turuncuya sonra sarıya sonra ufak ufak beyaza sonra hafiften yeşile maviye falan döndürür. Ama bu doktor kontrolünde olmak zorundadır. Doktor ise danışanlara mutlaka yine hayat tarzı değişikliklerini ödev olarak vermelidir, gerekirse terapi yoluyla ikna etmelidir ve ayrıca yine psikoterapiye de yönlendirmelidir.

Yalnız şu var, sadece ilaç kullanmakla da şifa olmaz arkadaşım. Hayat tarzı değişiklikleri hakkıyla yerine getirilmeden ve doğru düzgün bir psikoterapi alınmadan gerçek iyileşme elde edilemez. İlaç sadece kolaylaştırıcı, alan ve imkan sağlayıcıdır, şifa vermez şifayı bir taksi gbi alır getirir diyelim.

Bunlara bakarak karar verebilirsin. 42 yaşında, hayatında 13 defa antidepresan tedavisi almak durumunda kalmış bir ablan olarak söylüyorum.

Dulester kullanıyorum. Hem belfıtığıma iyi geliyor hem depresyonuma.
44 yaşında, bekar, işsiz 9 yaşında erkek çocuk annesiyim. Yani olabilecek en dip kuyudan el sallıyorum size. (nafaka ile geçiniyor diyenleri şöyle kenara alayım, değil nafaka almak oğlumun 7. aylık bebekliğinden beri babası ortada yok)

Daha önce özel hastanede terapi +antidepresan tedavisi deneyimim oldu. Hiç memnun kalmadım. Yıllar sonra artık çok çaresiz hissettiğim bir anda tesadüfen devlet hastanesine gelen psikiyatra gittim. İlk verdiği ilaç 1 ayın sonunda beni rahatlasa da kabızlık yapmıştı. Hemen ilacımı değiştirdi, 1.5 yıl yeni verdiği ilacı kullandım.(prozac, lustral vb değil) Bel fıtığı olunca bir değişiklik daha yapıp dulester kullanımına başlattı.şimdi sadece arada doz değişimine gidiyorum. Yetersiz hissedince dozu arttırıyor, sonra düşürüyor.

Daha önce bu doktor tanışma şansım yoktu ama yine de bu geçen yıllara yanmama engel değil. Keşke daha önce bulsaymışım kendisini. Kesinlikle doğru ilaç ve doğru doz önemli.

Çevremde hiç kimse depresan kullandığımı anlamıyor. Hatta söyleyince şaşırıyorlar. Çünkü uykulu (narkolepsi hastası olmama rağmen) sersem ve tepkisiz değilim. Aksine üzücü bir olay karşısında ağlayabildiğim gibi keyfim yerindeyse gayet de neşeliyim.
Libido düşüşü de yaşamadım. Aksine keyifli ve memnun bir halde olduğum için libidomda artış bile var. Çünkü anlamsız şeylere takılmıyorum, içimde huzursuzluk duygusu yok, kendimden memnunum, geri planda sürekli kendimle tartıştığım iç sesim sustu. Hatta şimdi tek derdim son 2 yıldır hayatımda kimsenin olmaması. Hatta geçenlerde duyuruya da yazdım, arkadaşlarım bile o kadar uzak ki bana yalnızlıktan bunaldım. Ama bu bunalma hissi bir en fazla iki gün sürüyor sonra yine eski keyfimle devam ediyorum hayata. İlaçlar herhangi birinin yaşadığı sıkıntılarla başetme gücünü veriyor bana. Bunu da beni ruhsuzlaştırarak ya da beni ekstra neşeye boğarak yapmıyor.
Üstelik burada terapi şansım yok. Ona rağmen... Bu arada bende de oğlumda da dehb tanısı var. Düşünün benim ev nasıl bir tımarhane :p

bir ruh sağlığı çalışanı olarak kullanılması gereken durumlar kesinlikle var. ancak ruhsal durumu toparlama gibi bir durumu olamaz. yani bir ilaç içtim sıkıntılarım bitti durumu olamaz. psikotik hastalıklarında kullanım gerekli ancak nevrotik hastalıklarda böyle bir zorunluluk yok.v
şöyle bir durum da var. işin içinden çıkılmaz durumlar bilinç seviyesinin düşük olduğu durumlarda kullanılması kaçınılmaz oluyor. her sorun konuşularak çözülmez, ilaç içerek de çözülmez.

Olmasaydı olmazdım muhtemelen.
Şimdiki aklım olsa o kadar uzun süre (10 yıl) kullanmaz, yemez içmez psikoterapiye daha erken başlardım. Terapi almaya başladıktan 6 ay sonra bıraktım.
Tekrar ihtiyaç doğsa kullanmaktan çekinmem. Yaşam kalitesini artırdığı bir gerçek. Ama uzun vadede atalete sürükleyebiliyor insanı. İçgörünüz azalıyor, kendinize ve hayatınıza dışarıdan bakıp harekete geçemiyorsunuz. Robotlaştırıyor dedikleri bu olsa gerek.
Benim tecrübem böyle.

Duyuruda psikolojisi bozulmamış kullanıcımız yokmuş...

YouTube hatta TikTok videosu da olur.

Time Trap (2017)

bana çağrıştırdığı filmler:
www.imdb.com
www.imdb.com
www.imdb.com

Memento (2000) – Nolan filmi
Tenet – Gene Nolan filmi

Aradigin yönetmen genel olarak Nolan. Zaman ve zaman algisi filmlerinde genelde yer bulur.

Mr nobody demeye gelmiştim söylenmiş.

About Time

Tam olarak zamanla ilgisi olmasa da All of us strangers.

Yukardaki fimlere katiliyorum ek olarak aklima gelenler
Arrival
Everything happens everywhere all at once miydi ne o film

www.imdb.com
www.imdb.com
www.imdb.com
www.imdb.com
www.imdb.com

www.imdb.com

time traveler's wife

A ghost story (2017)

Zamanın algısıyla değil ama direkt kendisiyle ilgili Outlander diye bir dizi var. Romantik tarihi macera.. baya poetik bir dizi.

Interstellar

Tamamiyle zaman “algısı” sayılabilir mi bilmiyorum ama yakın zamanda Stargate izledim. Onu da söyleyebiliriz sanırım.

Ya bir de aklima geldi netflix de bir belgesel vardi ona bakabilirsiniz, bulursam yazacagim tam adini

m.imdb.com

Bunu da tavsiye ederim

tabiki. bir yerden başlamanız lazım ve vazgeçmemeniz.

Gençsem evet.

once mevcut isimi tamamen birakmadan (ucretsiz izin, part-time calisma, haftasonu yeni iste calisma) yapabiliyorsam onu denerim. bu bir opsiyon degilse ve gercekten cok istedigim bir seyse evet, bir sure cekerim. ama 1 yil icinde bu zorluklarin en az 1'i, 2-3 yil icinde hepsi cozulecekse yaparim. cunku su an rahatim oldukca yerinde, ve zaten sevdigim bir is yapiyorum.

not: tabi ben 40 yasindayim. 30 civari olsam daha esnek olabilirdim.

sonrası gerçekten aydınlıksa çekilir.

Tabi ki

40 yaşında sayılırım, şimdiki yeterliliklerimle sektörde pek kıymetim yok açıkçası. Zincirin en dış, en kolay gözden çıkarılan halkasıyım. İş rahat mı? Yani anlamsız işler yapmaya bir şekilde tolerans gelistirdiysen, mutlugu, tatmini başka alanlarda yakalayabilirsen rahat. Salla başı al maaşı.

Jimmy Carr(komedyen evet ama bu arada daha cok guru);
Kendisinden kariyer tavsiyesi isteyen seyircisine soyle der;
Eger basarisiz olma sansin olmasaydi, basarili olacagin ilahi bir sekilde garanti edilseydi, hangi isi yapmak isterdin? Iste o isi yap.

eger sizin icin boyle bir durumsa korkmayin.

Haziran çok uzak bir zaman değil. Olmazsa kaybedeceğin geri dönülmez şeyler yoksa bir kaç ay bu çile çekilir

emeğimi satıp karşılığında cebime para koyulacak hiçbir iş için böyle bir motivasyonum yok açıkçası, işin ne kadar güzel/özel/kazançlı olduğundan bağımsız olarak kendimde böyle bir istek ve motivasyon bulamam. neticede iştir. evet diğerlerinden daha iyi olabilir ama sömürülme oranım yüzde 60'tan 50'ye düşecek diye ekstra çabalama motivasyonum yok benim. belki üzücü, yenilgici bir yaklaşımdır bilmiyorum ama ben yapamıyorum.

ama hayatta çoğu şey için risk almak ve efor sarf etmek gerekir, o da ayrı bir konu. senin bir hedefin, isteğin var. bunu gerçekleştirdiğinde çoğu şey senin için daha iyi olacak. böyle bakarsak, özellikle de alternatif belirtmediğini düşünürsek senin açından bu topa girmek makul göründü bana.

baktığın zaman yaptığımız çoğu şey bir yere varmaz zaten. tünelin ucunda ışık varsa, riskin getirisi olabilecekse, tabii bu risk de çok uçuk ve mantıksız değilse bence denemeye değer.

ben GO GIRL diyorum.

saygılarımla,
tşk

yap

Haziran dediğiniz 4 ay sonrası; eğer sonucunda gerçekten güzel ve en önemlisi istediğiniz bir işe sahip olma imkaniniz varsa bence çile çekmeye değer.

Emek olmadan başarı saglanmiyor çoğunlukla.

4 5 aylık bir süreçten bahsediyorsun tabi ki yapman lazım

haziran dediğin ne ki. 4 ay sonra haziran. başlığı görünce birkaç sene sandım ben de. tabii ki evet.

yazalım da sonra burdan yapay zekayla data çekip ilerde bize koz olarak kullanıp dolandırsınlar :)

Ziraat Yüksek Mühendisi 16 yıldır çalışıyorum, 100k kazancım var.

GMY’yim. Aylık 630 net + yıllık %20-25 prim alıyorum. Sektör holding. 18 yıl tecrübe.
Üç yazlığım var, onlardan airbnb gelirim var.
Menkul kıymet gelirim var.
Outsource işi yapan şirketimden iyi bir kazancım var.
B2C’de de bir şirketim var ama o henüz yatırım aşamasında.

2018'den beri çalışıyorum.

temelde hala aynı operasyonda, aynı işi yapıyorum.

fazla mesai yapmasam yaşadığım şehirde herkesin maaşının ortalamasından biraz fazla kazanıyorum.

ve fazla mesai yapmasam o maaştan bir kuruş para kalmaz geriye.

mutlaka sektör değiştirmeliyim veya iş.

hedefim bu.

10 yil oldu. net $11k. sektor tech. ustune hisseler var. proje yoneticisiyim.

2013 yılında çalışmaya başladım,

12 Yıldır Kamu’dayım.

Kamu’dan : 45.000 TL
Amazon’dan aylık : 75.000 TL
Sosyal Medya Danışmanlığından: 30.000 TL
Diğer ek işlerimdrn 120.000 TL

Bunlar 3 aşağı 5 yukarı ortalama rskamlar. Ayda 200-250 K yı öldürmüyorum.

ahahaha adamlar aylardır biri sorsun diye bekliyormuş resmen :)) aylık 6 haneli gelirimi yazayım da kızlar mesaj kutumu patlatsın derken, kuyruğumu kıstırdım gidiyorum.

adam maas sormus hisseler, yatirimlar, sirketler vs.. havada ucusmus.

arkadaslarin parasi var ama takdir edeni yok heralde uzucu bir durum.

ben: 10 yillik tecrube 50 bin maas.

12 yıl
Eğitim
42 bin

Vay arkadaş. Analar neler doğuruyor. 40bin maaş 9bin civarı da ticket. Ama daha ocak zammı almadık. 10 yıllık kurgucu

maaşımı eşim hariç kimse bilmez. (tabi bir de yöneticim ve ik :) )

yalnız 16 aydır IT deneyimine o maaş çok az kamu değilse.

hadi gmy maaşını anladık ama diğer ek işlerimden 120bin nedir aga? o kadar önemsiz ki diğer ek işler ıvır zıvır ama 120bin tl :))

Lan bordro atın inanalım.

Yazacaktım milleti görünce vazgeçtim, ne alıyormuş öyle bizim duyurucular.

Yarışmaya ekşi duyurudan katılıyorum, 7/2 devlet memuruyum, teşekkürler. Herkese bol şans.

13 yıl devlet memuru 57k
Ev kayınvalidenin araba hanımın hiç bir şeyi kendim almadım. Mal gibi yaşıyorum. Borsa coin cart curt yok 300 bine yakın borç var. 200 250 bin alsam yönetemem çünkü hiç yönetmedim.

sonlara kaldığıma göre utanmadan cevap verebilirim,
10 yıl tecrübe; sektör ilaç (satış filan değil ama doğrudan arge ruhsat süreçleri; maaş 65k net

20 yıl
Şairim
0 TL

İt sektörü 12 yıl oldu, mayis 120. Dışardan da is alıyorum bir mayista oradan geliyor.

Geççiğimiz yaz Türkiye'den ayrılıp balkanlarda iş kurdum, şuan için şirket yatırımlarını çıkardıktan sonra aylık 2500€ gibi bir şey kalıyor elime.

Türkiye'de geçtiğimiz yıl bu dönemler toptancılık yapıyordum 3000-5000$ arası kazanıyordum. (12 yıl tecrübe)

eşim İK, işine uzaktan devam ediyor 7 8 yıl kadar bi tecrübesi var son zamla 46.000₺.

Makina parça satışı, farklı şirketlerde ve ürünlerde toplam 8 yıl tecrübe, 70bin tl net + şirket aracı. Millet ne güzel ek iş yatırım falan yapmış ihya oluyor.

11 yıldan beri çalışıyorum
55bin + 3ayda bir çift
Havacılık

yok.

bu bence sinifsal bir simariklik. hayattaki tutkularinin pesinden gitmek icin bir guvence olmasi gerekiyor. ben tutkularin pesinden gitsem kirayi nasil odeyecegim diye dusunecegim. o yuzden gidemem. gidemedim de.

uzucu bir hayat tabi. ama en azindan kira derdin olmuyor.

Her şeyi sınıfsal görmek sınıfsal bence :p Hayatta bir damak tadımız, bir gustomuz da mi olmasın?

Koşu ve spor. Yaz kış demeden, deli divane gibi koşarım.

Doğa sanırım.

gusto baskaa, sinemanin pesinden gitmek baska. boyle diyince isi gucu birakip kisa film falan cekecegiz, o piyasanin icine girecegiz diye anliyorum.

sinemanin pesinden gitmek derken film izlemekten bahsediyorsak ayri. hobi oluyor o.

Hayattaki en büyük tutkum elmalı turta, en güzel en lezzetli elmalı turta için her yere giderim gibi.

Sanırım yeterince tutkulu biri değilim. Hemen her şeyden vazgeçmem çok kolay.

Çok uzun zamandır çok sevdiğim ve devam ettirdiğim şeyler var ama tutku baya güçlü bir kelime.

Belki okumak, yazmak olabilir.

bir de ben aslında bırakıp giderim de antikadimag +1 hemen geri dönmem gerekir sorumluluklar ne olacak?

Eskiden gezmekti. Eski güzel günlerde gezebiliyordum, param yetiyordu. Şimdi peşinden gidemiyorum çünkü param yok.
Şimdi çay herhalde. Sabah çayı. Bir o kaldı. Sabah çay içmek için kurşun atar kurşun yerim.

Sorumluluklar nereden geliyor? Başkalarının tutkularının uzantıları olmasınlar. Yani bu hayatta sorumluluk addettigin şeyler ne kadar sana dair, ona bir bakmak lazım. Tutku denen şey bu sorgulamalardan doğuyor. Umarım aranızda beni anlayanlar vardır.

Sonuçta bir hayat standardım var. İzlemeyi istediğim oyunlar var, görmek istediğim başka ülkeler var, denemek istediğim yemekler vs. uzar gider. Bunları yapmaya devam etmek için de çalışmam gerekiyor. Bu da bir sorumluluk değil mi? Şirketin sahibinin tutkusunun uzantısı mı oluyorum?

param olsa giderdim ama gidemiyorum. gitmek ve gidilen yönde huzursuz olunca geri dönebilme şansına sahip olabilmek, döndüğünde bıraktığını aynı bulabilmek veya eski haline zahmet göstermeden getirebilmek bile bir lüks.

tutkunun peşinden git, başkasının hayat tercihlerini yaşama gibi öğütler tam başrol olan beyaz yakalı serenay sarıkaya'nın işe gitmeden önce boğaz'da sandal sefası yaptığı bir sülalesi rahatlar dizisinden replikler gibi. metrobüse binerken denk geldiklerini çarpa çarpa yere savuran abilerin önünden koşup yer kapmaya çalışırken tutku mutku düşünecek hal kalmıyor.

tutkum para kazanmak, kitap okumak, kelime haznemi gelistirmek, geziye cikmak.
arada denk gelirse güzel diziler.

tutkularim bunlar. standart olmaktan memnunum. tutkularim da hep mantikli, akilli tutkulardir. bana faydasi olmayacak ya da yetenegimin olmadigi bir seyi seviyorum diye pesinden gitmem.

tutkum yelken. hem ben, hem de eşim son yıllarda eğitim ve tatillerle epey geliştirdik, sertifikalarımızı aldık. balayımızda da gayet güzel bir tekne kiraladık, sadece ikimiz ve 10 gün boyunca ege'de gezdik. şu an için ancak yazları zaman ayırabiliyoruz ama peşini de bırakmıyoruz. bir 6 ay herseye ara verip akdeniz turu yapmanın hayalini kuruyoruz. tekne filan diyince çok sınıfsal bakılmasın, ikimiz de memur aile çocuğuyuz.

gitmem. artık o kadar gerizekalı değilim.

Çok ani değişimler oldu. Hiç aklımda olmayan kararlar verdim, hayatım büyük ölçüde değişti bir ayda.

normal, rutin. her zamanki gibi.

issel ve okulsal olarak baya kötü.
arkadaslarima neredeyse hic zaman ayiramadim. müdürüm nasil mobbing yapacagini sasirdi.

iyi olan tek sey ask hayatim. bir de borsa.

Müthiş diyemem ama kötü de değil. Genel kanının aksine bence çok hızlı bitti ocak ayı. Yani çok rutin geçirdim bi de, 5 gün iş 2 gün haftasonu evde yatış döngüsü dışında bir şey yapmadım ki şikayetçi değilim. 7/10 veririm iyi bir aydı

3 günde hayatım değişti ve bitmek bilmedi hala etkilerini toplamaya çalışıyorum. Baya boktan bi aydı.

Koşturmacalı

Bitmek bilmedi+1
Genel olarak boktan (iş, okul, aşk) oldukça ders verici de oldu. Tüm yılımı etkiledi neredeyse.

Tatsız.

Seneye kötü başladım. Ortalamanın altı diyebilirim. 10 üzerinden 5.

Çok hızlı geçti, tutamadım. Bol koşturmacalı, stresli geçti ve şu yaşta hayatımın dönüm noktalarından biri oldu.

Bulk sezonumun son ayıydı, max kalori alıp iri ve yağlı bir bayır domuzuna dönüşüp yaşam kalitemin -25 level düştüğü bir ay oldu.

yeni işe girdim. çok yoğun ve çok trafik yaşıyorum ama çok değer veriliyor, saygı duyuluyor. parası da çok iyi. stres olmuyorum ama yoruluyorum. hafta içi kendime zaman kalmıyor. yıllardır hibrit ve uzaktan çalışmaya alıştığım için zor bir süreçten geçiyorum.

bu ay hafta sonları arkadaşlarımın doğum günleri, her hafta sonu bir doğum günü neredeyse, sevdiklerimle buluşmalar, bol alışverişle keyifli geçti. dolu dolu geçti.

bir süredir işsizdim bu ay çok iyi iş geldi rahatladım.

Berbat. İşimi seviyorum ama Ağustostan beri bitmek bilmeyen iş yükü altında eziliyorum. Herkes yaya yaya rahatça çalışıyor hatta çalışmıyor, ben hariç. Çünkü o istenen işi bi tek ben biliyorum ve allah kahretsin ki talep fazla ama gelir olarak bi bonus hediye edilmiyor nedense! Üstüne bi de eleştiriliyorum. İşin yarattığı stres ve yetiştirme baskısı sebebiyle uyku düzenim de altüst oldu, uyuyamıyorum. Hayattan soğudum yemin ederim. Beynim sürekli tetikte.

Ne zamana kadar böyle gidecek onu da bilmiyorum. Sanki biri sorsa diye bekliyomuşum, tüm içimi boşalttım resmen :D Ne kadar bıktıysam.

İtici, instada fotosu çıkıyor ona bile bakamıyorum. Mustafa Sandal’a çok üzülmüştüm bununla şarkı söylediğini görünce.

Bok gibi sesi ve şarkı söyleme tarzı olmakla birlikte gayliğini gizlemek için çok aptal bi yöntem seçtiği için de ayrıca itici bir kişilik gibi geliyor bana.

birşey bulmuyorum. türkçe şarkı dinlemiyorum fakat sosyal medyada karşıma sürekli gözlerime bak şarkısının konser versiyonu geliyor.

paylaşan tiplerin genelde şişme mont giyen tas kafalı erkekler, ucuz şekerli parfüm kullanan dudakları botokslu, tırnakları takma olan kadınlar, dış görünüş ve sahip olduklarını her daim gösterme ihtiyacı duyan kültürel seviyeleri düşük, sanattan anlamayan tayfanın sevdiği birisi.

Buralara dişiyle tırnağıyla geldiğini sanıyordum. Golddigger olduğunu öğrendikten sonra soğudum. Yalnız anladığım kadarıyla pop müzik ve yerli dizi piyasasında bu tarz insanlar her yerde. Kaçış yok, ciddiye almadan dinliyorum.

Sapık gibi baktığı fotoğrafı hep önüme çıkıyordu instagramda, adını engelledim.
Benim zamanımda bir sürü insan vardı, mor ve ötesi, duman, kargo, manga, teoman, ogün sanlısoy…. Yeni nesilde kimse yok, bence onda da milyon dinleniyorlar.

Bilinçli olarak dinlemedim. Radyoda ya da arkadaşların arabasında vb denk geldiysem bilmiyorum. Adını sağda solda haberlerde duysam da bildiğim bir şarkısı yok.
@coma'yı görüyor ve arttırıyorum. Benim zamanımda kurban, acil servis, bulutsuzluk özlemi, knight errant, pentagram ... Vb vardı. İlk aklıma gelen gelenler

@false pretension, ben o kadinlardan degilim ama dinliyordum Serenayla sevgili olana kadar. Mustili sarkisi guzel degil mi ya?

benim facebookta arkadaşımdı, şok oldum böylesi meşhur olunca. o ses türkiye'de yabancı, rock vs söylerdi. www.youtube.com
linkteki şarkısını dinleyince facebooktan istek göndermiştim, eklemişti o da beni. paylaştığı şarkılar, tarzı vs takip ediyordum. tamamen bambaşka biri aslında rock vs dinleyen, söyleyen.
tarzında meşhur olamadığı için bu yolu seçti galiba. ya da birileri gözüne kestirdi gel meşhur edelim, kazanalım gibi. hala şaşırırım gördükçe

biraz da toplum mühendisliği gibi. yeni nesile pompalanan tuhaf tavırlar, sapık gibi bakışlar, sosyopat tarz. yazık dinleyene de, dinletene de
bu ve bunun gibi; diziler, rapçiler vs aracılığıyla toplum mühendisliğine maruz kalan ülkeme de

Turnusol bi arkadaş, dinleyenle hiç bir şekilde ilişkiye girmiyorum, merhaba merhaba dahil.

mabel matizle antidepresan'ı söyleyen buydu di mi? Tek bildiğim şarkısı o. Sosyal medyada ismini arada bir görüyorum ama hiçbir şarkısına denk gelmedim. Ha belki sağda solda kulağıma çalınmıştır ama ismen onun olduğunu bilmiyorumdur öyle olabilir.

O yüzden bir düşüncem yok. Bu kadar popüler olduğunu da bilmiyordum

Evet çok farklı oluyor.
Neredeyse hiçbir farkı olmayan Kıbrıs’a gitmek bile bazı konulara başka açıdan bakmana sebep oluyor.

Ama gitmişken Karadağ ve civarı değil de mümkün olduğunca bizden farklı bir kültürün olduğu bir yere gitmeni öneririm.

Bu arada kabul ediyorum ki bu durum kişiden kişiye değişecektir ama etrafında olanlarla ilgilenen, ortalama farkındalıktaki herhangi bir insan için bile bence çok farklı ve zenginleştiren bir deneyim.
Denk getierebilirsen en en iyisi orada yaşayan lokal birinin evinde kalmak, hayatına dahil olmak. Couchsurfing sayesinde yapılabiliyordu bu eskiden, şu anda durumu bilmiyorum.

Ciksan canin isteyebilir. Sevdigin bir kulturle basla, random bir ulke secme. Al bi 3 gunluk bilet, gez, hala sevmediysen gitmezsin. Ama 7-10 gun gibi surelere gerek yok; 2-3 gecelik seyahatler de cok iyi geliyor.
Bence cik, baska bir dunya gor, farkli kulturler tani, ulkeye bir de uzaktan bak

Çok farklı olduğunu düşünmüyorum. Çıkıyorum ama şu an izlemekten yüz kat farklı değil. Seviyorsan çıkman lazım, sevmiyorsan kal. Bu senin tarzın.

www.instagram.com

kusura bakmayın ama imkanı olduğu halde hayatında hiç yurt dışına çıkmamış insan benim gözümde vizyonsuzdur ve bu özellik bana o insanla ilgili çok şey söyler. cehaletiyle barışık olan milliyetçi, kırsal ve muhafazakar insanlara (ki bazıları benim akrabalarım olur ve bu insan tipini iyi bilirim) bir şey diyemem ama bu kümenin dışında kalan birinin koskoca bir gezegende tek bir ülke görerek ölmeye razı olmasını anlamıyorum. bu başlı başına dev bir depresyon, bir vazgeçiş, bir nihilizm, bir anomali, neyse ne işte.

uçakla iki üç saatlik bir mesafeye giderek o güne dek hayatında hiç görmediğin bir şeyi canlı görecek, hiç almadığın bir koku duyacak, hiç duymadığın bir ses dinleyecek, belki hiç hissetmediğin bir duygu yaşayacaksın. zihnine bir sürü yeni veri girecek. hayata, dünyaya, insana baktığın perspektifin genişleyecek. bir insan kolaylıkla elde edebileceği böyle bir fırsatı kendi isteğiyle neden geri çevirir ki? evinde pencere var ama hayatında hiç dışarı bakmamışsın ve bakmak istemiyorsun gibi bir absürtlük.

Hic yapmadigin bir sey icin "canim istemiyor" demek cok mümkün degil. Daha cok konfor alanindan cikmaya korkmakla ya da en iyi ihtimalle cekinmekle aciklanabilir br sey bu.

bence hiç gerek yok. 4 başlığın farklı kombinasyonları yurtdışı şehir gezisi. turist olmak tamamen para tuzağı. gidip uzun süre kalıp yerliler gibi yaşamadıktan sonra bence bir anlamı yok. bir tane avrupa şehrine gitseniz yeter.
bizim şehirlerimizden daha güzel mi evet daha güzel, insanlar daha mutlu mu evet daha mutlu. ama bunu gidip görünce bir şey değişmiyor.

Herkes yapıyor diye yapmak çok keyif vermeyebilir ama denemeden de bilemezsiniz. Belki de o vize alma, kalacak yer ve uçak bileti bulma telaşı ya da kapıda geri çevrilme korkusu gibi angarya ve bir ölçüde gurur kırıcı işler sizi seyahat etmekten sogutuyordur. Tüm bunlara değip degmedigini de deneyerek anlarsınız.

Aslında büüyk ölçüde israf. Bunu alım gücü yüksek ülkelerde bile pek yapmak istemiyorlar. Türkiye gibi bir ülke vatadanşının yurtdışı gezmeleri ciddi bir israftır.

Ayrıca esas görülmesi gereken yerler çok uzak ve çok masraflı. Kaç kişi yeni zelanda'ya gitmiş? Kaç kişi mauritius'a gitmiş? Yurdum youtuber'ı ve beyaz yakalısı gelecekse bunlarla gelsin.

Sorun değil ama hiç çıkmadım demek istemiyorsan tam zamanı.
Çünkü döviz çok ucuz. Yurtiçi tatilden ucuza bile gelir muhtemelen.

imkanınız varsa kesinlikle çıkmanızı öneririm. tabii ki nereye gittiğinize göre değişir fakat avrupa özelinde şehirlerin mimari dokusu, şehrin/yolların/insanın insana verdiği değer, normal zamanda girmeyecekseniz bile bir kaç müze gezmek ve tabii ki bildiğimiz kültürden uzakta bir yerde tatilde olmanın verdiği his insana "iyi" geliyor. ilk seferinde biraz planlı olmak çok iyi olur. uçaktan indim ilk gün şuraları gezerim, şuralarda yemek yerim gibi temel bi kaç nokta için hazırlıklı olmak aylak aylak gezmekten de daha iyi hissetirecektir.

10 günlük bir seyahate gerek yok. 2-3 günlük Paris ya da Budapeşte ya da Roma ya da benzeri bir Avrupa seyahati ile başlayın.

yazın bir yunan adasında iki gün denize girin.

ne zararı olabilir?

Sorunun bilinçaltında bir ön yargı olması muhtemel. Yani çevreden, daha küçükken tabi ne gerek var gibi şeyler çok duyduysan etkilemiş olabilir.

Öncelikle tek değil de birlikte vakit geçirmeyi sevdiğin biriyle gitldevek bir plan yap
Deniz plaj hoşuna giderse, biraz da rahat biriyim dersen Yunanistan, İspanya diye bak.
Küçük kucuk kültürel bir gezi dersin floransa roma yi unutma.
Çok uzun kalma, kısa bir tatil deneyebilirsin

20 günlük japonya gezisi paklar sizi, sağlığım yerinde olsa üzerine 1 dakika düşünmem bileti alırım

Hafta sonu gideceğim.

İzmir

İstanbul'dan giden biri İzmir'in neyini sevsin?

Bu hafta İzmir'e gidiyorum. Çok gezemeyecegim, Şirince'den başka yer de göremem muhtemelen ama "Bak şuraya git, bir yere otur, izle. Bir o atmosferi gör." diyeceğiniz yerleri merak ediyorum.

Şimdiye kadar gelenler hep bişeyler buldu benim gördüğüm de bakış açısı da önemli tabi.

Buna benzer seyler yaptim eskiden, cok kisa geziler falan, pek param yoktu bir kisminda bazi sikintilar oldu ama neyse. Giresun, Hatay, Antep (cok pahali geldi anadolu icin), Denizli, Erzurum, Igdir, Rize...

Sinop, Amasya, İskenderun.

Diyarbakır, Urfa, Mardin.

Eskişehir.

mayıs ya da haziranda van.

Çatalhöyük, Efes, Nemrut gibi yerleri gezin.

mevsimlerden bağımsız konuşuyorum.

çanakkale
adana
Hatay
Kapadokya
denizli-pamukkale
bursa
Antalya

Kişisel alma ama benim de gördüğüm " benim de hayata karşı savunma mekanizmam bu " diyenler bunu densizlikle karıştırıyor

@grimavi Yorum yazmak istemiyordum ama yazdığını anlayamadım. Densizliği ise hiç anlayamadım.

saka baska bullylemek baska.

cok yakinlarinla degilsen sakayi sadece kendi üzerinden yapabilirsin.

Genelde kendini bu şekilde açıklayan, şakacı veya alaycı olduğunu iddia edenlerin büyük bir kısmı açık söylemek gerekirse zorba. Kimse şaka adı altında rahatsız olduğu veya hadsizlik olduğuna inandığı şeylere katlanmak zorunda değil. Benzer şekilde geçenlerde biri de çok dobra olduğunu anlatıp insanların neden dediklerimi bu kadar önemseyip bana tepki gösterdiğini anlamıyorum diye bir soru sormuştu.

İnsanlar günlük hayatta ve özellikle böyle bir ülkede zaten sayısız istenmeyen duruma maruz kalıyor. Bir tanesine daha katlanmak istemediğinde de alaycı, kırılgan veya hassas olarak etiket yiyor. Bunu varoluşa falan bağlamak gereksiz bence.

Mümkünse alaycı yanınıza sadece en yakınınıza, sizi iyi tanıyan ve kırılmayacağına inandıklarınıza gösterin. Kişisel algılamayın çünkü sizin üzerinizden genel konuşuyorum ama sizin komik ve zeka parıltılı saydığınız/sandığınız, kimsenin umurunda olmayan savunma mekanizmanızın ürünlerine kimsenin tahammül edip anlayış gösterme zorunluluğu yok. Bir de öncesini sonrasını düşünmemek ve bunu bir gerekçe olarak sunmak bana açıkçası ergen kafası gibi geliyor. Yetişkin olduğunuzu varsayarak konuşuyorum. Artık söylediklerinizin sorumluluk ve bilincinde olmanız, gerektiğinde sonuçlarına katlanmanız gerekmez mi?

hayat pahalılığı, geçim derdi toplumsal mutluluğu düşürüyor. senin böyle bir derdin olmasa bile gün içinde temas ettiğin herkeste var ve onların gerginliği yansıyor.

gergin insan alıngan-sinirli fevri olur.

Bence alınganlık değil öküzlük yaygın. Bu kadar öküz olunca kimse kimseye tahammül etmiyor çünkü niye etsin.

@pantepember bana sorduğun şeyi @seni tanıdığım güne lanet olsun uzun uzun açıklamış

Pot kırmak ya da çizgiyi aşmak konularını potun tuzla buz olana kadar anasını ağlatıp çizgiyi delik deşik etmek şeklinde yapanları ayrı bir yere koyuyorum. Kara mizahı, şaka yaparken sınır tanımamayı severim ama amacı hakaret olup da bunu az önce yazdığım gibi işledikten sonra mizah kalkanına sığınmaya çalışanları sevmem. Yani biri kişilik özelliklerinden söz ederken "dobra" olduğunu söylüyorsa onunla zaman kaybetmeye gerek yok. Dürüst değil, patavatsız o kesin.

Bunları elediysek kalan kısımda, evet. Son 5 sene tamamen hassas kar taneleri yetiştirmek ya da insanları ona çevirmekle uğraşan bir akım bela oldu başımıza. Bu alınganlıklar ya da altında anlam aramalar sadece mizah konusunda değil, her alanda yayıldı ve çok saçma hal aldı. Çok basit ve yakın örnek için otel yangınında kaplama ile vakit kaybetmeden soğuk kasa tırını morg vazifesi görmesi için gönderene Beypiliç'i "yanarak ölenlerin cesetleri için kızarmış tavuk resimli kamyon gönderiyorsunz" diye linç etme çabası tamamen aptallık seviyesinde alınganlık. "Sizin ayarlayamadığınızı yapıp kamyon getirdiler bir şekilde üstünü örtemediniz mi?" diye otele serzenişte bulunsalar anlarım ama... Orada aile üyeleri yanan ya da yangından son anda kurtulan kişilerin aklına o anda o tavuk yakıştırmasının gelmediğine %99 eminim. Bak mizah konusu da değil hatta bu örnek. Boş alınganlık ve işgüzarlık.

Özgüvenli ya da samimi görünmek için nezaket sınırlarını aşan hareketlerde bulunmamak lazım. Herkesin hayatı zor, her zaman şaka kaldıracak durumda olamayabiliyoruz. Her düşündüğünü söylememek, haddini hududunu bilmek lazım.

Yazdiklarindan dolayi bana sıkıntili bir tipmissin izlenimi verdin karsindaki insanlardan ziyade

Bu dünya imtihan dünyası. Ben bunu bilir bunu söylerim.

Hayat bir simülasyon değilse?

tüm tasarımı bilmeden çok sınırlı bir bakış açısıyla saçma diye yorum yapamayız. insanı boşver fizik yasalarına, atomaltı parçacıklara, evrenin büyüklüğüne baktığında aslında akılalmaz bir tasarım. niyetini bu perspektiften asla bilemezsin.

Kafa güzel veya bozuk galiba :) daha iyisini yapabileceksen bir de senin simülasyonu deneriz

Simülasyonu hazırlayana sormak lazım... Gerçi onlar da evren simülasyonunun arka planındaki kozmik radyasyonun milyar yıl içindeki dalgalanmasını falan inceliyor olabilirler, konunun ne estetikle, ne de bizimle alakası yoktur belki.

tek ana kural var butun varolus icin. varolan her sey kendi etkinligini, gucunu arttirmak icin hareket ediyor. spinoza conatus, schopenhauer wille diyerek tanimlamis bu gucu. nietzsche will to power demis. ayni muhabbet, ciddi paralellikler var.

bu minvalde insanoglu parasini, fiziki gucunu, statusunu, cazibesini arttirmaya calisiyor. ulkeler yine ayni sekilde kendi etki alanlarini, zenginliklerini, guclerini arttirmaya calisiyor. bu gucle daha gucsuz olanlari somuruyorlar. madde de bu kurala tabi. gaz icinde bulundugu odaya yayiliyor. kursun duvara carptiginda ikisi de kendi fiziki butunluklerini korumaya calisiyor. kursun gucluyse duvari deliyor, duvar gucluyse kursunu durduruyor.

yazilimdaki tek kural bu ayrismalarin - principium individuationis - geregi varolusta kendilerine yer kapmaya calismasi. bu mucadele sonucunda entropi olusuyor ve butun objeler zamanla digerleri tarafindan yipratilarak yok oluyor. yerlerine yenileri geliyor. dogada surekli bir olusum ve bu olusan seylerin guc mucadelesi var. hayvanlarda cok belirgin bu. butun hayvanat bir birini yiyor. hayatta kalanlarla yola devam ediliyor.

bir bu, bir de fraktallar cok temel iki oge varolusta.

anlamsiz bir kaos tasarlamak, herseyin düzen icinde oldugu bir sistemi tasarlamaktan daha zor. eger tanrı varsa, kaosun tanrısı oldugu icin tanrı olabilir, düzenli yaratan tanrı o kadar da tanrı degildir.

Tasarımda saçmalık yok. Rahat ol. Evet tesadüf ve rastgelelik de yok. Nasıl olabilir ki?
Her şey tesadüfen mi oluştu?

Her şey rastgele.

Hayır.

Tam tersine, evlenmediğim için benim çok zeki olduğumu düşünen bir arkadaşım var. Kiminle tanışsam " evli misin" diye soruyorlar. Bu arkadaşım da " rock bizim gibi aptal mı, niye evlensin?" diyor. Hatta hepsi bana evli olmadığım için çok şanslı olduğumu söylüyorlar.

bence o kiz gözünü acsin diye söylemis. bir insan uzun bir iliskisi varsa niye evlenmesin?

oglan bir isler ceviriyor. benim de öyle tanidigim bir cift var. 14 senedir birlikteler. kiz ailesiyle, oglan ailesiyle yasiyor. bana fenaliklar geliyor bunlar hala bulusup date yapiyorlar. kiz cok güzel ve oglan o kadar tipsiz ki... kizi oyaliyor resmen.
bir sey diyemiyorum ama sorarsa direkt ayril diycem. kiz coook güzel. ömrünü bir salakla heba ediyor.

bkz: sunk cost fallacy

İşin garibi; bahsettiğim kadınlar otuzlarinin başında. Ben otuzlarinin sonuna sıfır evlenme teklifi, sıfır isteme, nişan, nikah gelmeme ve hali hazırda sevgilimin olmamasına rağmen yukarıda bahsettiğim kadın bana hiç ilişmiyor, kırıcı tek bir laf etmiyor. Ama yaşıtı olan kızaysa hiç acıması yok. Ben belki on yaş küçük olsam bana da aynı tavrı gösterir miydi? Zaten geçkin bir kadın, bir de ben canını sıkmayayım mı diyor kendince? Ya da yaşıtı, taş gibi, erkek arkadaşıyla gönlünce gezip tozan kıza istediği hayatı yaşadığı için ayrı bir garezi mi var? Kızı acımadan eleştirdi bütün gün, son zamanlarda şahit olduğum en brutal şeydi, kanım dondu.

hayır. arkadaş grubumda evlenmeye niyeti olan kimse yok. akraba ve tanıdıklar arasında da benim evlenmeye pek de istekli olmadığımı gördüklerinde hak veriyorlar. bir tanesine evlilikle ilgili fikirlerimi söylediğimde "bu kadar genç yaşında bunları nasıl fark edebildin?" deyip takdir etmişti o zamanlar 23 24 yaşlarımdaydım.

o zorbalayan kadın kıskanmış kendisi özgürce istediği erkekle gezemediği için diye yorumladım.

hayir.
bu olayda da cok sebep olabilir belki tehlike olarak goruyordur belki kendi ailesi baskiciydi kizi ozgur diye kiskaniyordur.

evet ve hayır.

gençken evli iken bile evli olduğuma inanmamışlardı. "evli görünmüyorsun" dedi bana kadının biri. benim yanımda kocasını itin götüne sokuyordu. tanımlamasını istedim evli görünmenin fiziksel şartlarını. yüzük de var elimde üstelik cevap yüzük ise. a doğru dedi ama kocası bana aylarca ofisinde teknik eğitim verdi. duysa gebertir ama ne benim ne de adamın öyle bir niyeti olmadığı için korktuğu şey asla olmadı.

şimdi soruyorlar evlendin mi, neden boşandın, ne kadar sürdü??! ama baş başa kalınca veya kenara çekip evlenme erkeğin kahrı çekilmez diyorlar. çünkü sevişmeyi sevmiyorlar, büyük ihtimalle erkek onları hiç tatmin edememiş. bir kadın "ay bitse de şu şey artık" diye iğreniyordu. seksten bahsediyor.

evlenmemiş kadınlar tarafından zorbalanıyorum ama bir fesatlık geliyor dalga dalga.

bu bir yarış. evlenen de evlenmeyen de pişman.
kimse kimseyi sevmiyor. her şey gösteriş için.

kullanmam. zaten yatmak icin para istemeyen birini bulmam cok zor degil. bir de butun gece (8+ saat) asiri pahali olur.

Göt eskortu olsa neyse de uyku eskortu, bilemedim.

r.resimlink.com

Yoktur gerçekten

Yurtdışında cuddling groups duymuştum. Cinsel herhangi bir şey olmadan yalnızca bir süre sarılıyorlardı.

encrypted-tbn0.gstatic.com

Hayır

Dakimakura / body pillow alırım onun yerine

Yastigim benim boyum kadar. Sayilir mi?

Geçen ay almıştım ben İstanbul'da bir sağlık ocağından. Doktora, ile, ilçeye göre değişir mi bilmiyorum.

geçmiş olsun. verirler.

80k. Yaza kadar bitirmeyi umut ediyorum.

1.3 m TL
1m kredi 300k kredi kartı

60-70k arası

borcum yok. ama evim arabam da yok.
iyi borc ise sevinmelisin borcun olduguna.

200k civarı

80k

Kabaca yuvarlarsam 400k kredi borcum var

80 bin civarında temmuz da bitecek diyorum ama her ay hesapta olmayan bir masraf çıkıyor.

Borçtan korkanları hiç anlamıyorum. Ödeyecekseniz borcunuz olmasının zararı olmaz, yararı olur. Normalde almak için bekleyeceğin şeyleri şak diye alır yavaş yavaş ödersin.

Bankalara 0, oraya buraya 1m borçspor.

Konut kredisi var 1,2 milyon lira kalmış. 5,5 senesi var bitmesine.

Onun dışında kyk kredisi var da aylık ufak miktarlar olduğu için çok saymıyorum onu.

Kredi kartında kalan borç yok şu an. Ekstre kesilince bakarız

Kredi kartını sayarsak 25bin.

0.

310k gibi,

ama alacaklarıma kıyasla ufak bir miktar ve kredi limitimin %10'u bile değil. yani aslında borç miktarı önemsiz. kişiye ve duruma göre yorumlamak lazım.

70-80 bin civarı.

Araba değiştiresim var şu ara o zaman da biraz kredi çekerim herhalde.

Kredi kartı 70 e geldi
Borçlar ise 330k

Varlık 100k (cep telefonu + scooter minik)

Tüm sürecin tek iyi yanı dişçiye 7k borcum kalmış olması

Sifir. Cunku hic sevmem.

taksitli 50bin tl kredi kartı borcu var. kasko, trafik, konut sigortası gibi harcamalar hep. uzun zamandır gereksiz harcama yapmıyorum. 3-4 aya da bunlar biter.

300k.

1.2 Milyon ev kredisi.
100K TL akraba için akrabalardan altın borcu.
Kredi kartı falan da var ama daha düşük tutarda :)

Kredi borcunu yazanlar borçlarını faizli toplam borç olarak mı alınan anapara olarak mı yazdı acaba?

150k kredi kartı.

yatırım yapmasam kapatabilirim aslında.

x.com

olmadı. mantık çerçevesinden geçiririm her zaman. hata yapma lüksümün olmadığını düşündüm hayatımın büyük kısmında.

oldu ama saçmaladığımı çok sonradan fark ettim. ne yazık ki mantıktan çok duyguyla hareket etmeye fazlasıyla meyilliyim, çok kolay radikal kararlar alabiliyorum. 4-5 senelik bir süreçti, aşırı yıprattı ve hayata başlamamı geciktirdi. yine fevri ancak bu defa mantıklı bir kararla toparlanabildim. beni dibe çeken unsurları çıkardım hayatımdan, aklımdan. kendimi suçladığım tabi ki oldu hem süreçte hem sonrasında ama yitti gitti :D

İçten içe anlamsız gelen işleri yapmaya devam ettigimde, baskı ve zorbalık gördüğümde, hakkım yendiğinde ve kendimi ifade edemediğimde dağılırım. Karanlık tarafım açığa çıkar ve biçerdöver gibi önüme geleni kıyarım. En büyük hasarı kendim alır, başlangıç noktasına döner, tekrar denerim.

Eskiden bu savrulmalar esnasında ve sonrasında çok yoğun özgüven krizleri geçiriyor, kendime çok yükleniyordum. Şimdi o noktaya gelmemeye uğraşıyorum, gelirsem de o karanlığı yaşayıp irini akıtıyorum.

Çook. Son iki yıldır saçmalıyorum. Artık saçmalamam umarım.

kendimi çok zorlamama rağmen kitap ilerleyemiyorsa, bırakıyorum. pek hoşuma giden bir durum değil tabii

Ben önceden illaki bitiriyordum sonra birgün mina urgan'ın kitaplarından birini okuyordum hangisi hatırlamıyorum

Orada Urgan'ın kendisi de başladığı kitabı beğenmese de illaki bitirdiğini anlatıyordu

Sonra bunun üstüne Fethi Naci'nin kendisine "Karpuzu kestin baktın ki kabak, gene de zorla yiyecek misin o karpuzu?" dediğini söylüyordu.

Mantıklı geldi, artık sarmazsa devam etmiyorum.

En son Görmek'i yarım bırakmıştım.

Eğer %10, %15 civarına kadar olmuyorsa bırakıyorum.

Oluyor olmaz mı, bazen mevsim sebebiyle bile okuyamadığım kitap oluyor. bakıyorum tam yazlık ya da tam kışlık bir kitap o mevsime erteliyorum ya da bakıyorum hiç sarmadı, beklediğim gibi gelmediyse erteliyor ya da tamamen bırakıyorum.
Sonsuz hazine gibi kitap var yeryüzünde hangisini okuduğunun ne önemi var sen okuduktan sonra, yediğimiz içtiğimiz gibi beğendiğimizi sevdiğimizi okumakta özgürüz. istersen aynı kitapları bile dön dön oku, kim karışır. ben çok okudum eskiden okuduğum kitapları, hala da özledikçe, okuduklarım vardır.

Evet bırakıyorum en son bir polisiye hayranı olarak Ahmet Ümit'in Kayıp Tanrılar Ülkesi'ni yarısında bıraktım. Normalde bir kitabın ilk çeyreğine gelmeden içine çekip çeymeyeceği anlaşılıyor, eğer beni çekmemişse bırakıyorum. Hayat zevk alınmayan bir kitabı zorla, sırf bitirmiş olmak için okumaya devam edecek kadar uzun değil okunacak birçok kitap var onların zamanını böyle bir durum için harcamak bence gereksiz.

Hiç sevmediğim takıntılarımdan biridir.
Başladığım kitabı ya da filmi bitirmek zorundayım.
@ cosmicstring'in dediği gibi hayat kısa, kitap çok ama bunu kendime anlatamıyorum.

Eskiden zorla ve inatla bitiriyordum. Artık sarmazsa bırakıyorum. En son China Mieville'in romanlarından birini bırakmıştım galiba.
Hayat kısa, kitap çok. +1

non-fictionlarda pek olmuyor. cünkü konusunu bilerek seciyorum. yazarin dilini begenip begenemdigimi 10 sayfada anlarim zaten ona göre alirim ya da almam.

fictionlarda cok oluyor. karakterlere cok uyuz olursam, konu sacma ya da fazla karmasik gelirse birakiyorum. sürükleyici degilse birakirim.

hic zorlamam, sikildigim kitabi ilerlemeyecegini hissedince birakirim.

yaratma cesareti'ni biraktim daha baslarinda. cevirmen ceviriden cok kendi anladigini anlatmis kitaptan uzun dipnot ve hayvani bir onsoz yazarak. cok sikti biraktim. hatta unutup ikinciye basladim, onda da biraktim. ingilizcesinden okurum belki daha sonra.

guzel oldugu halde kosmasaydim yazamazdim da yarim kaldi ama devam ederim diye umuyorum. bu bilincli bir yarim birakma degildi :)

"dikkatim dağılıyor, fırsat bulamıyorum" bahaneleri dışında nadir de olsa bıraktığım oluyor.

muazzez ilmiye çığ'ın bir kitabını okuyordum yıllar önce. kendi alanıyla ilgili yazdıklarına bir şey demeyeceğim, ama benim iyi bildiğim konularda hatalı argümanlarına denk gelmiştim hem de yoğun şekilde. devam etmek istemedim.

bundan sonra yüz tane kitap daha yarım bıraktım ama sebepleri en başta belirttiğiniz okuma alışkanlığı eksikliği.

mumkun oldugunca zorluyorum ancak evet biraktigim oluyor. bazen bazi kitaplarin zamani degil diye dusunuyorum. mesela Ursula Le Guin'in 2-3 kitabini arka arkaya bayilarak okudum, sonra Mulksuzler'e basladim, mumkun degil gitmedi kitap, ne okudugumu anladim, ne geri donunce hatirladim, kitabin icine giremedim filan olmadi bi sekilde, biraktim. Tekrar donerim bir sure sonra.

düzenli olarak kitap okuduğum zamanlarda en net hatırladığım yarım bırakma olayı mülksüzlere ait.

Evet zamanının gelmediğini düşünüp bıraktığım kitaplar oldu, bir şekilde geri dönüp bitirdiklerim de oldu, az da olsa bir daha dönmediklerim de olmuştur.

ben beğenmezsem direkt bırakırım hatta yazarına söylenirim küfür bile edebilirim bu ne biçim kitap diye :D

en son kinyas ve kayrayı bıraktım, birkaç sayfa okudum baktım feci kötü. aşırı depresif bir şeydi. hayatta okumam öyle bi kitap.

Her kitabın zamanı var. Şu an okuduğum kitap beni aşırı düşürüyor mesela, içimi sıkıyor. Baksan Türk klasiği, okumayanı dövüyorlar ama şu an bana iyi gelmiyor. Böyle olunca biraz zorlayıp olmazsa bırakıyorum. Allah kelamı değil neticede.

bol kitap okuyan biriyim 1 ocaktan bu yana 5 kitap bitirip toplamda 1276 sayfa okumuşum. bu istatistiği de vereyim ki anlaşılsın. Bu kitaplardan yarım bıraktığım olmadı. Çok zorluyorsa, aynı cümleleri tekrar tekrar okuyorsam bırakıyorum.

son yarım (yarım bile değil 10-15.sayfada) bıraktığım kitaplar: Virginia Wolf- Deniz Feneri, Adam Fawer-Oz, Oğuz Atay-Tutunamayanlar

Çocukluktan yetişme iyi okuyucular artık ne tarz seveceklerini bildikleri için bir kitabin isminden, cisminden etkilenmezler ve okudukları bütün kitapları çok severler sevmeyecekleri kitaplari da hiç sevmezler.

Ama diğer arkadaşlar için bir yazar dostumun bir kitabinda da verdiği tavsiyeyi vereyim. Bir kitabın herhangi bir sayfasını açtığınızda ve okuduğunuzda bir sonraki sayfayı açma isteği güçlüyse o kitabın tamamını seversiniz.

Onun dışında sevmeyeceğim bir kitabı okumaya devam ederken kendimi hayal bile edemiyorum.

kendimi çok zorlamama rağmen kitap ilerleyemiyorsa, bırakıyorum. pek hoşuma giden bir durum değil tabii +1

Bazı kitaplar cidden kötü. Lanet olsun der bırakıyorum.

en son sefiller'i yarım bıraktım. kitabın %22'sindeyken bıraktım. (1600 sayfa galiba)

kitabın gidişatı vs çok belirgin olduğu için daha fazla okumak istemedim.

yarim birakma olmuyor ama giremedigim kitaplar oluyor. bazi kitaplardan sekiyorum birkac kere denememe ragmen.

Eskiden zorlardım kendimi, artık akmıyorsa veya beğenmemişsem bırakıyorum. Bir de tabii bildiğim bir yazarın kitabıysa daha fazla şans veriyorum. Orhan Pamuk mesela; illa ki o ilk 50 sayfasında sıkılacağımı biliyorum, yazarın dünyasının içine girene kadar o sabrı göstermem gerekiyor. Sonrasında akıyor benim için kitap.

Hayvan sevmek. Sokakta yaşayan hayvanları beslemek, onlarla iletişim kurmak. Onlara destek olmak. En yakın arkadaş ile bütün bir günü geçirmek. Hobilerinle uğraşmak. Kitap okumak.

Temizlik yapmak deme lütfen. Evi dip köşe temizledim bugün canım çıktı. Bu mutluluk veren bir şey değil :(

Valla neredeyse alakalı her duyuruya aynı şeyi yazıyorum ama benim için 1 senedir güzel bir gün batımında (mümkünse doğada) koşmak.
Temiz nevresim, sen, gecelik üçlüsü beni de aşırı mutlu ediyor.

Gün batımı, gün doğumu izlemek, yunus görmek, dans etmek, yağmur sonrası toprak kokusu, gök kuşağına rastlamak,öpücükle uyandırılmak ilk aklıma gelenler oldu

hayvan sevmek
Hayvan beslemek
Çocuk mutlu etmek
Muhtaç birinin yardımına koşmak

(kısaca güçsüze muhtaca dilsiz canlara yardım etmek dışında beni çok da mutlu eden bir şey yok bu ülkede)

Çayın yanında bisküvi yemek
Patlamış mısır

sükretmek. aldigi nefes icin bile sükür diyen insan mutlu oluyor.

-Yanimda mama tasiyip sokakta kediyi kopegi beslemek, yolda gordugumde sevmek, selam vermek, onlarla konusmak
-kedimin gelip yanima sokulup uyumasi
-kisin yorgana sarinip uyumak
-kisin gunesli havada deniz kenarinda yurumek
-ormana gitmek
-arabaya atlayip sokaklarda dolasmak
-en sevdigim yabanci cikolatayi bulunca stoklamak

Eti Karam yemek.

Bu temiz nevresimle ilk uykunun çok iyi olması olayı bende hiç yok. Bi fark hissetmiyorum yani. Tabii leş gibi kokan nevresim değil kastettiğim de, standart bir nevresim de benim için ilk günkü keyfini veriyor :d

Beni mutlu eden şey, yapmam gereken hiçbir şey olmamasının verdiği huzurla miskinlik yapmak, yatakta uzanıp telefondan dizi falan izlemek, tembelce yatmak. Yani atalet, üşengeçlik seviyorum.

Antrenman sonrası yorgunluğu, zorlanmış kaslarda hissedilen hafif sızı,
Moka pot'un fokurdama anı,
Site otoparkında sevdiğim yerin kapılmamış olması,
Ekmek yapma makinemin pişmeye beş kala eve yaydığı koku,
Saksıdaki biber çiçeğinin bibere döndüğü an,
Okuduğum kitabın son cümlesi,
Şarabımın mayalanırken yaydığı koku,
Temiz nevresim kokusu,
Bostanlı sahilinde yağmur sonrası, ya da günbatımı joggingi,
Boş otobanda hız,
Yağmur gecesi balkonumda ışıklandırılmış havuz manzaralı sıcak şarap,
Bir önceki madde eşliğinde David Gilmour,
Zorlu bir parkurda trekking sonrası yalınayak betona basılan ilk anın hazzı,
Islak bir trekking sonrası alınan ılık duş,
Puzzleın son parçasının yerine konuşu,
Karda yaktığın mangalda yaptığın sucuk ekmek,
Sevdicekle oynanan kartopu,
Terhis olduğun gün lumbarağzından çıkıp dışardan dönüp baktığın an,
Dışarda geçirdiğin soğuk gecenin sabahı günün ışıma anı,
Güzel geçmiş bir gecenin ardından sevdiceği kahvaltı hazırlarken seyretmek,


Bu uzar gider. Liste uzun bende.

hersey yazilmis zaten
ben elizabeth ve sonrasi sicak dus diorum.
fiyat/performas orani oldukca yuksektir.

Birini mutlu etmek. Mutlu etmek için minik de olsa bir hediye vermek.

sıcak bir ev. sıcak bir eş. sıcak bir yemek. deniz kenarı yürüyüş. yatmadan güzel bir dizi izlemek. denizden sonra ılık duş almak.

telefona bakmamak.

yaa ben yemek yaptığımda ve eşim yemeği beğenip doyduğunda çok mutlu oluyorum :) benim de bazen kocamköylü modum açık kalıyor sanırım hghghfhdfg

- Sabah çok erken saatte sahil boşken uzun koşu. Ne kadar uzarsa o kadar mutlu ediyor beni.
- Bi' şişe rose ya da beyaz şarap açıp yemek yapmak, hanıma yeni reçeteler tattırmak, beğenmesi mutlu ediyor.
- Evde kedi köpekle vakit geçirmek.
- Fesleğenleri budamak, yaprakları ayırdıktan sonra kalan sapları köklendirmek için suya koymak.
- Avokado çekirdeklerini köklendirmek. 5 sene önce köklenen avokado çekirdeklerim şu anda 1 metre boyunda kabaca.
- Soğuk bira eski kaşar, çekirdeksin yeşil zeytin ve kornison turşuyla Fenerbahçe Beko maçı.

ana kimse yazmamış hala:

müzik dinlemek tabii ki. iyi bir kulaklıkla daha iyi.

Denize bakmak

1. Bisiklete binmek: Şehri keşfetmenin belki de en güzel yolu. Ne park derdi var ne trafik. Yorulduğunda dilediğin yerde mola verebilirsin, çok rahatlatıcı bir yorgunluk veriyor ama bisikletin biraz eli yüzü düzgün olmalı. Pahalı bir bisiklet ile sür demiyorum ama en azından freni, vitesi iyi çalışan ortalama bir tanesine bin.

2. Birşeyler ekmek: Zaten burada da yazılmış, ben kendi adıma geçenlerde sarımsak diktim. Bir file sarımsak almıştım herhalde 6-7 hafta önce. Çok sık tüketmeme rağmen ihtiyacımdan çok fazla vardı içinde. Ben de içlerinden filiz verenleri gidip toprağa diktim, başka hiçbir şey de yapmadım. Baktım ki gerçekten de büyüyüp serpiliyorlar, keyfim yerine geldi. Tavsiyem budur, süpürge tohumu olsa dahi bir şeylerin gözlerinin önünde büyüyüp geliştiğini görmek güzel bir şey galiba :)

Ben de bulunduğum yere ait hissetmiyorum kendimi. Bence kısa süre yurtdışına gitsen konforunu özlersin.

ben de kendim disinda bir seye ait oldugumu düsünmüyorum. bosluk da hissetmiyorum.
sen neden bir seye ait olmak istiyorsun? bahsettigin sey nasil bir bosluk?

İyi tarafından bakabilirsin. Niye bazı şeylere aidiyet hissetmek istiyorsun ki? Şu an hiçbir yere ait değilsen özgürsün anlamı da çıkar. Ben kendimi bir yere ait hissetsem ve oradan gitmek zorunda kalsam çok zorlanırdım örneğin.

Bir de niye bir dine ya da siyasi görüşe ait olmak istiyorsun? Bence saçma bir düşünce. dini ya da siyasi görüşler sana ait olur. Kendi görüşlerin olur. İlla toplumsal değerlere, dine, belli siyasi görüşlere ait olmana gerek yok. Ha belli görüşlere, inançlara yakın hissedebilirsin, o ayrı. Ama aidiyet bence bir noktada tehlikeli bile.

Burada şimdi sana "şükretmeyi öğren" gibi bir saçmalık söylemeyeceğim ama mutsuz olmanın sebebi bir şeylere ait olmamanla ilgili değil, olmamalı. Tam aksine ben kendimi hiçbir yere ait hissetmediğim için herhangi bir yere gidebilirim düşüncesi beni rahatlatıyor mesela.

Bir konu var ve halledemiyorsan. Görmezden gel. Çekil, bekle. O kendi kendini halledecektir.
Aidiyet hissetmiyorsan. Bırak. Hissetme. Şart mı?

İçinde bir boşluk var. İşte bak, bu sorun.
Bu sorun herkeste var. Allah insanları içlerinde bir boşlukla yaratmış. Ya da big bang böyle patlamış.
Bu, herkeste var.
Herkes bu boşluğu bir şekilde dolduruyor.
Din ile,
Alkol ile,
Kumar ile,
Ninelerimiz gibi örgü, dantel, oya ile,
uzaya enerji yollamalarla,
Kedi ile.

Sen de bir şey bul. Günde bir saat olsun, seni senden alsın dışarı çıkarsın. O süre içinde sen, seni hatırlama. Aklın fikrin sadece onda olsun.
O bir saatin sonunda kendine geri döndüğünde, inan o boşluktan eser kalmamış olacak.

Aslında zaten ilk konu da buraya bağlı. Bir kabukta hissediyorsun kendini. Çıkamıyorsun ama orada da değilsin. O boşluk veriyo işte sana o hissi.

O boşluğu doldur sen bişeyle. O bişeyin ne olduğunu bulma işi sana kalmış.

Her şeye ok veren bir insansan en başta kendine yabancılastigindan ortaya çıkıyor bu hisler. Benim deneyimim bu yönde. Herkesle iyi geçinmeye, sorun çıkarmamaya çalışmışsan uzun süre hem siliklesiyor hem ait hissedemiyorsun. Ufak tefekler marazlar çıkarmak, kişiliğine dair ufak ipuçları vermekte buldum ben çareyi. Uzlaşma çift taraflı olur, yalnızca bir tarafın susup sinmesi, alttan alması, içine atıp konuşmamasıyla olacak iş değil.

kalbinin huzuruna çıkmaya nail bir yer, his olmasını diliyorum.

bu tür şeyleri zorlamak anlamsız. rüzgar bile eseceği yöne ağaçların arasından geçmeden karar vermez.

bu ben :) bir suredir yurtdisinda yasiyorum bu hissimi daha da tetikledi burdayken buraya hic ait degilim, turkiyeye geliyorum oraya da ait degilim, aile evinde yine ben ben degilim, esimin yaninda yine evet bu benim diyemiyorum, ben kendi adima yalnizligimin bana iyi geldigini kesfettim sadece, ben yalniz olmayi, biseyleri yalniz yapmayi ve uzerine dusunmeyi seviyorum. Hatta yilllar once kulagimin arkasina bir cicek dali yaptirmistim dovme olarak bir anlami yoktu ama artik onu kendime benzetiyorum. Belki de bir yere ait olmamiza gerek yoktur.

ben sadece yerleşmek olarak kendimi belli kırılmalar sonrasında ait hissetmemeye basladim. sehir veya ev degistirsem bunun icin sevinmem veya baglanmam.

Hayatı bu kadar ciddiye almayın

Özünde kimse betonun içindeki demir gibi bir yere ait olmaz.

Doyumun sonu yok. Bugün aşık olduğun eve yarın yabanci olursun. İnsana şehre her şeye


Deneyim olarak bakın

İş o ki çadıri bile saray yapan siz olun.

Siz aidiyet hissetmek zorunda olmayın etrafınızdaki canlı cansız her şey size aidiyet duymak istesin

siz bir mal mısınız ki bir mülkiyetin peşindesiniz? insansınız, bunlar normal duygular. önemli olan kendinize baktığınızda ne gördüğünüz ne bulduğunuz ne yaşattığınız. kendinizi, kendi bilincinizi ve benliğinizi kendinize ait hissediyor musunuz? that's my question.

gibi gibi diyelim

ne demek olduğunu bilmiyorum bu söylediğinizin.

mediocre, ortalama-vasat nitelik demek değil mi?
vasat olduğu halde kendini elit gören biri demek mi bu?

eğer öyleyse, sanırım artık vasat biri olduğumu kabullendim.

prnt.sc

şaka maka, ben de @biseysorcaktim gibi parçalayarak anlam çıkardım ama biraz farklı;
ne dipte, ne de yükseklerdeki değerleri/beğenileri/kültürleri savunmak yerine ortalamanın/ortalarda olmayı savunma meselesi mi?

hayır ekşi yazarı değilim.

Ben bilgi faşistiyim.

Bir sey sorcaktim, evet o

Görünüşe göre yazılanı anlamayan kesimdenim

Ben de Terry gibi bir küheylanın attan düşmekle ölmesini aşamıyorum, 30 sene oldu.

Anthony pardon.

Sahnede kullanılan renk paletini de hatırlıyorum; cayır cayır kırmızı, siyah, koyu turuncu. İnanılmaz travmatik bir sahneydi.

Bir de bununla kıyaslanamaz ama küçük İbo'nun yengesini aşığıyla yatakta basma sahnesi var: icdn.ensonhaber.com

Bende zaman etkisinden etkilendim, aşamadım.

Su akarken herşeyi bırakıp kenara çekildiğinde zaman akar. Senli ya da sensiz. Öneminin olmadığının, toz tanesi olduğunun kanıtı. Gerçekten mi? diye düşünerek 1 yıldır deniyorum. Ve gerçekten aşamadığım şey gerçek.

Filmlerdeki derin psikolojik mesajların insanları etkilediğini ancak görünür etkileri geç çıktığı için farkedemediğimizi düşünüyorum. Soru o kadar kaliteli ki bu arada, duyuruda böyle kaliteli bir konuya değinildiğini belki yıllardır ilk kez görüyorum. Bir cuma gecesi sabaha kadar konuşulası. Bravo.

Mumya evinde kız kurtulmak için mazgaldab parmağını çıkarıyordu, psikopat katil parmagini kesiodu

Bı de asıl tendonunu makasla ...

amerikan filmlerinden biriydi, bir tane cocuk filmi vardi, ari sokmustu, vefat etmisti. iste o.

Allah'in belasi Chucky

Sinemada izlediğim ilk film Tarzan'dı 1999-2000 civarı olması lazım. Filmin sonunda baba goril ölünce hüngür hüngür ağlamıştım 3-4 yaşındaydım. O zamandan beri animasyon filmlerde ekstra duygusal oluyorum. Normal filmlerde pek duygulanmam, animasyonlarda en ufak şeylerde ağlarım shdhdh

Bi de Pokemon'da Ash'in butterfree'si pembe bi dişi butterfree bulup ash'ten ayrılıyodu. Çocukken bu sahneyi izleyip yatağa gidip ağlaya ağlaya pokemon şarkısını söylemiştim hshshs

Harry Potter'ın ilk filminde Profesör Quirrell'ın kafasının arkasındaki Voldemort da baya korkutmuştu beni. Gece uyuyamamıştım sinemada izlediğim gün ahaha

ilk bilinçli ve hüngür hüngür ağladığım film braveheart idi. william wallace ın bruce un ihanetini öğrendiği ve yine wallace ın "özgürlük" diye bağırdığı anlarda gerçekten hıçkıra hıçkıra ağlamıştım. çok etkilemişti :D

arı mayanın annesini kaybedip hep onu araması. eşek arılarıyla takıldığı bir bölüm vardı sanırım hayal meyal hatırlıyorum arı mayayı zorbalıyorlardı çocuk aklımla çok ağlardım o bölüme.

bir de türkan şorayın bir filmi vardı çocuğuna kalp pili arıyordu kalp pili diye kalem pili satıyorlardı türkana tüm parasını alıp. sonra doktorlar türkana ne bu cahillik vs diyorlardı orada da çok ağlardım

canım kardeşim
uçurtmayı vurmasınlar
a nightmare on elm street

anthony sahnesinde ablamlar derinden etkilenmişti :)

canım kardeşim
uçurtmayı vurmasınlar

Korku gerilim olarak,
Merdiven altindakiler filmi mukemmeldi ama cok yusuflatmisti

Birde Kucukken klozet vardi konusan seninyicem fln yapan o yüzden wc ye gidenemistim yalniz uzun sure

alacakaranlık kuşağının dizisi vardı trtde. bir bölümde bir ailenin başına evlerinde acayip şeyler geliyordu, depremler vs gibi çok kaygı vericiydi. ama sonra aslında bir kızın oyuncak evi olduğunu anlıyorduk. yani oyuncak ev ama insanlar da gerçek gibiydi. sanırım biz kimin oyuncak evindeyiz acaba sorusunu sordurttuğu için çok etkilenmiştim. 35 sene filan olmuştur, hala ara ara aklıma gelir.

Hayalet Gemi sanmistim ama sanirim degilmis. Sene 2005 veya oncesi, Findikkale Turizm'in Giresun-Istanbul seferinde gece gec saatlerde bir film actilar. Balo sahnesi var, dans ediyorlar vs, ses duyamiyorum tabii, neyse bir duzenek kurmuslar birileri, metal bir ip gibi birsey var, onu serbest birakiyorlar, butun pistin uzerinden zart diye geciyor ve dans eden herkes ikiye bolunuyor vs.

Fatma Girik tabi ki, kartalin cocugu kaptigi film.
Bir de aysecik olabilir, kadin tasi bebegi yapmisti, sonra denize atiyordu falan.
neler izlemisiz :D

Psycho yüzünden belli bir yaşa kadar evde kimse yokken duşa giremezdim.

Cevaplar kümülatif travma etkisi yaşattı, bazılarını unutmuştum hatırladım:))

@Ley Fatma Girik Boş Beşik :(( en çok bunu hatırlayınca üzüldüm

Bermuda şeytan üçgeni.

Cevaplar beni de geçmişe götürdü.
İlaveten, Jaws ve Tarkan'ın ahtapotu yüzünden kıyıda bile tedirgin yüzerdim.

@eileengray ayyyyy dur dur ben bu filmi VHS kasetten izlemiş olabilirim!!!

Üvey anne ablaların ayaklarını törpülemek istediğinde şey demişti "kraliçe olunca zaten yürümene gerek kalmayacak" (evil smile)

Beyaz çorapların kanlanma sahnesinde de külkedisinin güvercinleri konuşarak şey diyordu. "ayakları kanıyor gerçek gelin o olamaz"

Ps: o filmden ne kadar etkilendiysem, ayaklarım 39 numara ama bazen modelini çok beğendiğim numarası kalmamış 38 38,5 ayakkabıları satın alıp kendi kendime şey derdim. "kızım boşver kraliçe olunca yürümene gerek kalmayacak" sdfsdad

hayvan ciftligi filminde atin ölümü
braveheart - freedom sahnesi.

11-12 yaslarindayken solcu kuzenlerimle izledigimiz filmler.

Yerba mate çayı yaptım şimdi okumam gereken bir makale var. Sanki hayatımda kocaman bir belirsizlik bulutu yokmuş gibi, sanki 1 ay içinde başka bir şehre yine yeniden taşınma ihtimalim yokmuş gibi yaşamaya çalışıyorum. Sen nasılsın?

Fena değil.

- 2024'ün sonunda bir yanlış yaptım. Onun moralsizliğini hafiften anca atıyorum.
- Bu cuma vize başvurum var, Schengen. Artık uzun versinler. 2 seferdir 6 ay veriyorlar.

aşk acısı çekmece. Sorgulayınca cevap da bulamıyorum: Bir kadın nasıl olur da "sen benim canımsın" der o ses tonuyla ve sonra döndüğünde sanki hiç sevişmemişsin gibi arkasını döner gider bilmiyorum. Gerçekten cheater mıydı? Yalancıydı ve inandırdı mı beni? Böyleyse ben bunu 2.kez yaşasam da asla anlamam. Ona da ayrı hayret ediyorum. İşin başka bir tarafında ise içimdeki şeytan diyor ki: "güvendiği yeni biri/birşey olmasa asla böyle stabil olamazdı. Resmi olarak güvenilmemesi gereken biri o." Diyor. Gerçek şu ki bu tür hamleleri hiç anlamıyorum 2 li ilişkilerde. Bu tarafı bok gibi gidiyor özetle.

Dışında sağlık en önemli şey. 2 haftadır canım çıktı hastalıktan. Şimdi bu entry yazarken aklıma geldi. Doktor kontrolüne gitmeliydim. Bari arayayım da doktor nöbetçi ise gideyim. Halime bak, entry olmasa farketmeyeceğim.

Sizin nasıl gidiyor?

Phyton öğrenip derslerde öğrencilere anlatmaya karar verdim, iki gündür huzurluyum.

Ara tatile girmemize üç gün kaldı. Bir yandan iki hafta tatilim var iş yok diye seviniyorum, diğer yandan benim iki oğlanın da okulu, kursu her şeyleri tatil ben bunları nasıl zaptedicem diye üzülüyorum.

İşimle ilgili bir karar vermem gerekiyor hiç istemiyorum.

finlandiya’ ya vize başvurusu yapabildim dün uzun uğraşlar sonucunda, acabasını düşünmeden gelen bir rahatlama var. uzun zamandır başına oturamadığım, yarım kalan baldur’s gate 3 oyun serüvenime devam ediyorum gelen rahatlamayla :v

çok bunaldım. iki hafta sonraki halimi merak ediyorum

benim kötü.

hicbir sey yapmak istemiyorum. hayattan bezmislik halindeyim. is yogun, okul yogun, her sey kötü su aralar.

ama düzelir ins

evliligi sorguladigim, hayatimi komple sorguladigim bir donem, kafamda hep ya bu diyardan gideceksin ya bu deveyi gudeceksin cinliyor, 30 lu yaslari sevmedim

Son paragrafınız doğru kabul edilebilir ama özelini tanımadığı birine dökmek bazıları için sancılı olabiliyor. Sadece gözden çıkarmak olarak görmemeli bence, karşı tarafın yardım almasından ziyade bizzat soruna el koyup doğru adımı atmasını bekliyordur belki de...

ben direkt giderdim. yipranma gördügün anda gitmek lazim.
gitmek istemese ona ne cözüm sundugunu sorardim. gitmeyi reddedene ben rastlamadim.

hatta bence iliski iyiyse de gitmek lazim. psikologlari zengin etmeyi severim. dflkjg

Özelini sokaktan geçen birine anlatmiyorsun ki. Bunun için eğitim almış psikoloğa anlatıyorsun. Hastaneye gidiyoruz, doktora yeri geliyor her yerimizi açıyoruz. Doktor çünkü o, ondan cekinmiyoruz. Psikoloğa da en özelimizi anlatmalıyız bence.

Teoride evet ama pratikte o olgunluğa ulaşan bir karşı cins olacağını sanmıyorum. Hep saykolara denk geliyorum.

@arbre, sen neden gitmezsin?

İlişkiye başka otoriteler (polis, doktor, savcı,. Müge Anlı) girdiyse o ilişkiden cacık olmaz.

@gabe h coud

Belki de saykoluk sendedir, farkında değilsindir. Bana hep sayko denk gelse acaba bende bir sıkıntı mı var, neden hep saykoları ben çekiyorum? diye düşünürdüm.

Umarım seni kırmamışımdır ama bazen birilerinin bizi uyarması gerekiyor.

@arbre neden gitmezsin, ben de sorayım?

giderim. keşke gitsem. keşke gitse.

vay arkadaş, kadın cinayetlerinde “o saatte orada ne işi varmış” tan ne farkı kaldı şimdi.

@ gabe h coud

Verdiğin örnek konuyla çok alakasız. Bence sil, bu verdiğin örnek öyle ağıza sakız yapılacak bir söylem değil, çok ciddi ve rahatsız edici.

Bir insana hep aynı tipte insanlar denk geliyorsa orada kişinin kendini bir değerlendirmesi gerekir. Mesela bana hep sayko denk gelse " neden hep ben" derim. Özeleştiri yapmak lazım. Belki benim bir davranışım sinir bozucudur, karşı taraf bana bunu ifade etmeye çalışıyordur ama ben umursamayı bırak, dinlemiyorumdur bile. Saykoya bağlıyordur karşı taraf. Yani demem o ki, sayko demek işin kolayı.

Unutmayın, ilişki tavsiyesi almaya gitmiyorsunuz, sizde olanı sokratik sorgulamayla terapist çıkarıyor, o da kitaplardan tam olarak okumuyor. Çift terapisinin ne olduğunu erkekler bilmiyor, belki de o yüzden çekiniyorlar ve korkuyorlar?

Erkeğim. Cevaplayacağım ama bekarım ben, ona göre ciddiye alıp almamak size kalmış.
İlk iş olarak gitmezdim. Bende, sanki açık ve doğru iletişim olduğu sürece hiçbir sorun terapilik olacak kadar çözümsüz kalmaz gibi bir algı var.
Eşim o iletişimi doğru kuramıyorsa belki o işi çözmek için bi uzmana danışabiliriz ama çift terapisi işine ben de çok sıcak bakıyorum diyemem.
Çaresiz kalırsam, belki ancak o zaman.

@damba

Bence, erkekler çift terapisinin ne olduğunu biliyorlar. Sadece gitmek istemiyorlar. Psikiyatrist ve psikoloğa da gitmek istemiyorlar. Anlam veremediğim şekilde bunu gurur meselesi yapıyorlar.

erkegim, gittim.

Gabe e niye yukleniyonuz abi semasi oyledir adamin. Sema psikolojisinde bihaber hatunlar kendinize gelin

Soeuya yanit, gitmem. Ayrilirim daha iyi. Hatun mu kalmado piyasada

bedava olsa giderdim. ölsem psikologlara para kaptırmam.

@arcmeister8

Bedava olsa gidiyorsun da paralı olunca neden gitmiyorsun?

Psikologlar dert dinleyerek para kazanıyor diye bir algı var. Psikologlar, bizim arkadaşımız değil, onlar bize sorular sorarak aslında biz farketmiyoruz belki ama bizim hakkımızda, kişilik ozelliklerimizle ilgili bilgi ediniyorlar ve ona yönelik bizim iyilesmemizi sağlıyorlar. Psikolog çok faydalı bir şey. Bir insan kendi için en büyük yatırımı psikoloğa giderek yapar bence.

İlişkim de kötü gidiyorsa çift terapisine giderdim, ama tabi eşimin de gitmesi lazım. Hatta ayrıca bireysel olarak da giderdim psikoloğa.

gereksiz.

Erkegim.Gitmezdim. Eger 3. bir taraftan yardim alinacak hale gelmisse is bitmistir zaten.Duzeltmeye ugrasmak gereksiz.Ne olacaksa olsun diye dusunurdum.

ben giderdim.

en yakın arkadaşım evliliğinde problemler yaşadı. eşi gitmek istemedi. gerekçesi: "şimdi oraya gideceğim benim ailem hakkında bir şeyler diyecek asabım bozulacak". yani aslında kendisinin ve ailesinin kusurla oldugunu içten içe bilip bununla yüzleşmek istemedi sanırım. sonuç olarak düzeltemediler ve boşandılar.

Giderim

kişisel gelişimin büyük bir parçası, evet.

Aydınlanma yolunda aşılması gereken bir köşe taşıdır.

Benim de ehliyetim yok, 38 yaşındayım.