Herkesin buna ulasmak icin kendi yolu var sanirim, benim recetem sana uymaz, senin receten bana uymaz. Bu da @rayde'nin yaptiklarindan sonra aklima geldi. Inatci degilim, biri "Yapamazsin" derse, "Iyi, yapamayayim. Ben de baska sey yaparim" derim. Ben de bana yapamazsin denmeyen baska seyleri yaparim. Oradan guven gelebilir. Sonra oradan aldigim guvenle yapamayacaklarimin ucundan ucundan kiyik kiyik girerim, olmuyorsa da umrumda olmaz. Dunyada bir milyon sey var, bir seyleri de yapmamak normal. Hatta bununla ilgi "Senin hicbir fazladan ozelligin yok. Bir iki seyde iyi olabilirsin, ama geri kalan milyonlarca seyde asiri dandik olacaksin. Bu da iyi bir sey; mukemmeliyetciliginle birlikte baskiyi da uzerinden alacak ve kendini herkes gibi goreceksin" diyordu bir yerlerde. Ben kurtulusu "Yapabilirim, basarabilirim. Iste senin olsun, yapabilirsin Rocky, aci yok"tan ziyade "Yapamam, eeee?"de, "Nasil olsa gunun sonunda herkes tuvalete girmiyor mu"da, "Sonucta millet de sunlari sunlari yapamaz"da, "Hicbirimiz ozel degiliz"de, "Balik da kavak agacina tirmanamaz yani"de buldum. O baski kalktiginda hayat daha guzel oldu, kendine veya baskasina guvenmenin ya da guvenmemenin cok azinin guzel oldugunu, kalaninin tamamen gereksiz ve dusunmeye degmez oldugunu hissettim ve bu yol beni rahatlatti.
Guvenmemek ayri yuk, o duvar hep onunde. Guvenmek ayri yuk, bu sefer duvar kalkiyor, kendini hayal kirikligina ugratma olasiliginin getirdigi yuk oturuyor. Gerek yok bunlara.
Ama herkesin yolu, herkesin kurtulusu farkli.
0