tam f/p diyemem ama sık sık indirime girdiği ve kaliteli olduğu için marks&spencer diyeceğim.

Docker' s fena değil gibi
Bütçeye uygunsa Massimo Dutti ve Network.

Polo

Plo hangi polo? Polo Club mı USPA mı?

Zara'nın dümdüz, desensiz tişörtleri var. O kadar kaliteliler ki bütün renklerinden aldım. Siyahtan, kremden fazla fazla aldım. Sürekli giyiyorum. 790 lira mı neydi. Tavsiye ederim. Kumaşı da gayet tok, hiç öyle bazı markaların zar gibi içi görünen kumaşlarından değil.

yazdıklarınız arasında mango men iyidir. gant ve massimo olabilir. Beymen club da fena değildir.

Paketli yiyecekler kullanmayın, rafine şeker azaltacaklar diye basıyorlar katkı maddelerini. Canınız tatlı çektiğinde evde kendiniz yapın şekersiz.

Meyve şekerinin rafine şekerden daha faydalı olduğu gibi yerleşik bir düşünce var, halbuki rafine şeker dediğin şeker bildiğin glikoz, glikozu vücut insülin aracılığıyla kaslarda ve bazal metabolizmada enerji kaynağı olarak kullanır; meyve şekeri fruktoz ise insülini uyarmaz doğrudan karaciğere gider ve yağa dönüşür, bu durumda direkt yağa dönüşen bir şeker kaynağı mı sistem için daha faydalı yoksa kaslarda beyinde sinir sisteminde ve organlarda enerji kaynağı olarak kullanılan bir kaynak mı daha faydalıdır düşünmek lazım, bu Züber gibi ürünler bu algıyı daha da körüklüyor ama doğru değil bu.

kötü.

Ben basta seviyordum ama hurma cok sekerli geliyor. Waspco’nun barlarina cok sardim. Hurma olamdigi icin o baskin seker tadi da yok, guzel yani.

Zuber’de bir tek kakaolu fistik ezmesine asigim. Evde illaki bulunduruyorum. Tatli ihtiyacima yetiyor valla.

Züber'den sanırım nohut cipslerinden yemiştim kardeşim önermişti. Benzer marka olarak Fellas var onlardan da yiyorum. Bence tadı fena değil.

Ben bonbonlarını çok beğeniyorum. Tatlı krizlerine de iyi geliyor ama sağlıklı mı bilemem.

Ben etinin lifaliflerini yiyorum bu ara, içindekiler kısmına baktm bu işin uzmanı değilim ama zararlı bir şey yok gibiydi. Kuru incirli olanın tadını beğendim baya.

Bi ara alıyordum züber, kimileri gayet güzelken kimileri hiç hoşuma gitmiyordu. Genelde pestil tarzı ürünleri X meyve/sebzeyi hurmalı pestil yaptık gibi. Katkı durumunu bilmiyorum.

Lifalif'in yulaf bar/toplarından alıyorum epeydir. Aslında direkt hurma yeseniz daha iyi gibi kan şekerine pek etki etmediği söyleniyor.

Zamanında Lokma hi protein çok alıyordum, fiyat/performans iyiydi. Bi' ara baktığımda şeker oranı yüksek gelmişti bana yanlış hatırlamıyorsam, çok şaşırmıştım. Kontrol ettim şimdi, şu şekilde yazıyor;

Enerji (kcal): 356.0
Enerji (kJ): 1490.0
Yağ (g): 6.7
Doymuş yağ (g): 1.3
Karbonhidrat (g): 59.0
Şeker (g): 45.0
Lif (g): 16.0
Protein (g): 7.1
Tuz (g): 0.63
gene de yanlış yönlendirmeyeyim, bilen biri aydınlatsın bizi.

Noutos fena değil arada gideri var.

Genel olarak da zamanında gittiğim diyetisyen Lifalif önermişti, onu da arada alır, yerim.

birkaç kez denedim.

sıkıştırılmış toprak yemiş gibi hissediyorum. sevmedim.

fellas, tek geçerim. züber bayağı kötüydü

Delly tavsiye ederim. Züber ve benzerleri gibi hurmadan yapılıyor ama dışı şekersiz çikolata kaplı. Çikolata nedeniyle yavan değil diğerleri gibi.

Mümkün olduğunca paketli gıdalardan uzak durulmalı. Onun yerine badem, kuru üzüm (özellikle Adıyaman Besnisi), ceviz ve hurma ile destekleyebilirsiniz.

kalkar ama buzağı olarak kalır.

başınız sağolsun. allah taksiratını affetsin.

Başınız sağolsun.çok zor bi durum insanlar annesini babasını kaybettikleri zaman ne yapacağımı ne diyeceğimi bilemiyorum. Eğer annenizi hayatta üzmediyseniz, sizden razı olarak vefat ettiyse ne mutlu size.

Başınız sağolsun.

Başınız sağolsun. Allah rahmet eylesin.

Yazdım yazdım sildim. Geçiyor gibi ama geçmiyor.

kardeşim başın sağolsun. merhametli yüreğine hayran kaldım, bu memlekette xy kromozomlularda alışık olmadığımız bir şey bu. anacığın senin gibi merhametli bir evlat yetiştirdiği için çok güzel yerlerdedir şu an hiç şüphem yok. üzülme, güzel zamanlarınızı hatırla. üzülmen onu da üzer.

Hocam Allah gani gani rahmet eylesin, mekanı cennet olsun. Siz gördüğüm kadarıyla vefalı bir evlatsınız, elinizden geleni yapmışsınız, haklısınız anneler nasıl evlatları için daima daha iyisini isterse siz de rahmetli için öyle düşünüyorsunuz ama kuvvetle muhtemel anneniz yaptıklarınızdan razıdır.
Onu niye yapamadım, keşke şuraya da götürseydim bakış açısına sahip olmanız doğla şu anda, biraz vakit geçtikçe beraber geçirdiğiniz güzel vakitlere odaklanmak içinizi biraz olsun ferahlatır sanki, öyle hissediyorum.

Hocam başınız sağolsun, onun yerine yaşayacağınız 2 hayatınız var o zaman. Birisi sizin için birisi anneniz için. Yaşayın bu hayatı, gezin tozun yiyin için.

Başınız sağ olsun.

O öküz kalkıyor, biraz uzaklaşıyor, sonra koşa koşa geri geliyor, sonra uzaktan bakıyor, sonra bir anda hop diye geri geliyor. Ama o ilk ağırlığı azalıyor. Sizin yazdıklarınızı okuyunca benimki de geri geldi mesela.

su kısacık yazdıklarından anladıgım kadarıyla sen elınden gelenı yapmıssın hocam.
annen yasasaydı ve senın uzuldugunu gorseydı oda uzulurdu. sen genede sabırlı ol.
inancın varsa ibadete yonelmek ıyı gelıyor. yoksa es dost sevgılıyle daha fazla vakıt gecırıp kafanı dagıtmaya calıs. onlarla sohbet et iyi geliyor.

Allah rahmet eylesin başınız sağ olsun.
okurken içime taş oturdu.

ben de babamı kaybetmiştim zamanında. ilk birkaç sene çok zor geçmişti. kendimi dine ve müziğe vermiştim. içime kapanmıştım.

dünyanın acı yüzü.

Başınız sağ olsun, hiçbir şey söyleyemedim yazdım yazdım sildim. Umarım zaman sarar bu yaraları

aile işinden gelen 100bin çalışmaman halinde de geliyor ve şu an aylık gelir 170+100 sanırım.

bu durumda aşırı bi gelir kaybı olur. saçma.

sadece şu an için değil gelecek için de çalıştığımızı düşünürsek yaşanacak gelir kaybı büyük.

daha az stresli başka bir iş bak?

Zaten siz aile isinden 1/3 unu aliyorsaniz ki hic katkiniz yoksa bunu niye aldiginizi da anlamadim ama beni ilgilendirmiyor o kismi, teorik olarak aile sirketinize gecerek bir kayip yaratmiyorsunuz. ana yorumum bu olurdu yani, oraya gececekseniz kendi maasiniz kadar katki yapin bogazi bolmeyin diye ama boyle bir yorum yok.

Dolayisiyla is surada bitiyor 270k aylik mi? 100k aylik mi? Eger cok calisma disinda mobbing, isten nefret , bunun sagligi etkilemesi gibi bir durum yoksa net bir sekilde 270k.

Sizin durumunuz affiniza siginarak biraz iste rahatliktan gelen simariklik, zorunlu olsaniz hic aklinizdan gecmez kendime vakit ayiramiyorum yah lar.

soyle diyim madem 100k yetiyor aylik, bakkal hesabiyla aylik 170 kyi dokunmadan S&P 500 index fundinda degerlendirseniz %10 ortalama gelirden 10 senede 1 milyon dolariniz olur. Sonra artik vakit mi degerlendirirsiniz baska sey mi yaparsiniz bilemem.

şimdiki işe geri dönme ihtimali varsa 1 yıl deneyip bakın derim. ömür geçiyor. (30-40 arası çok hızlı geçiyor).

hatta imkan varsa 1 yıllık ücretsiz izin alın.

Aile işini profesyonel yönetmek zor olabiliyor. Özellikle işi tüm aile aynı anda yönetiyorsa.

Babanız ve ablanız işi yönetiyorsa, zaten onlar sizden daha vakıftır işe sizin karışmanız dengeleri bozabilir.

Ama şu olabilir, belki uzaktan da olsa aile işine destek atabilirsiniz. Müşteri bağlamak vb.

Eş yok çocuk yok diyorsun. Tam sıkı çalışma dönemin. Bence çalışmaya devam et. 170 bin lira az değil. Akarken doldur. Belki ileride evlenirsin çocuk olur, para gerekir ve para yaşlılıkta lazım. O zaman belki aileme zaman ayıramıyorum dersen diğer tarafa geçersin.

8 yıldır sıkı çalışılan iş var. Bu demek oluyor ki 23 yaşından beri bağımlı esnek olmayan bir iş hayatındasınız. Bu gelire göre dünyalığınızı da yapmış olduğunuzu düşünüyorum yani maddi sıkıntılarınız yoktur ve en azından araba ve eviniz varsa benim mottom hayat kısa daha stressiz daha çok şey katacak bir yaşam > para.
Her şeye para olarak bakmak bana göre değil. ben sırf sevmediğim için 3 kuruş kazandığım maaşlı işimi bile daha az kazanıp ama daha rahat kafada olacağım işe tercih edebilecek potansiyeldeyim. O yüzden benim düşüncem bu yaşlar geri gelmeyecek bu tecrübenizle de aile işi bozulsa bile yolunuzu bulacağınız bir işiniz olur.

İnsan kendine zaman ayıramadıktan sonra ne yapacak parayı. Çok şanslısınız bunu da bilin. yerinizde olsam bir dk düşünmez kalan hayatımı değiştirecek adımı atardım.

kediyi uzdun +1

sizin yerinizde olsam yasamimi degistirmek icin bir adim atardim ancak bu illa sundugunuz iki secenekten birini secmek olmamali. aile isinizi gelistirebilirsiniz, o isle bagli bir is kolu kurabilirsiniz, bunun icin egitimler alabilir, kendinize yatirim yapabilirsiniz. bu kurulu ve isleyen duzeni bambaska sekilde gelistirebilir katki yapabilirsiniz. biraz kisitli acidan bakiyorsunuz gibi geldi. yasiniz kendinizden tek bir katki yapmadan ya da kendinizi gelistirmeden aile isine tamah etmek icin de, boyle kurulu ve destekleyici bir duzen varken sirkette dirsek curutmek icin de cok genc.
mesela aile isine de katki sunabileceginiz, ornek veriyorum, fotograf cekmek, medya gibi bir hobiniz vardir, o alanda ilerleyip bir yandan kendi portfoyunuzu de olusturabilir ve aile isinizle bagli kendi isinizi kurabilirsiniz gibi gibi.

ayrica bisi yapmadan neden gelirin 1/3'unu aliyorsunuz anlamadim ahahahah aileyi takdir ettim :)

Ben en az bi' 8-10 sene daha akarken doldur derim, iyi birikim olur. Aile işi 10 sene sonra da şimdiki 100 bin kadar getiri sağlayacaksa resmen finansal özgürlüğünü kazanmış olursun.

Daha rahat başka bir iş bul?
Şu aralar benzer tercihleri yapma durumundayım, bir yanım senin gibi rahata kavuşmak istiyor. Diğer yanım daha gençsin bu kadar erken pes etme diyor.
170 değil 70 kazanacağın rahat bir iş bulursan hem sensiz yürüyen o sürece karışmamış olursun hem de seni oyalayan bir işin olmuş olur. Aile işinde çok da efektif olamadıktan sonra boş kalma hissiyatı gelecektir muhtemelen.

Aileden gelen 100 dahil 170 mi? Değilse "ne hayatlar var be..." demeye gelmiştim.

musluk akarken doldur kardeş, yaşın daha genç. yoğun tempoyu kaldırabilecek yaştasın. aile işi zaten yürüyor, şimdi 100k geliyorsa sen büyütünce max 120k gelir. aylık 150-170k gelirin düşmesi ciddi bir sorun bence.
mevcut işinden 170k kazanıyorsan boş adam değilsin, nerde olsa daha rahat edeceğin bir iş bulursun. rahat edeyim diyorsan aylık maaşının 100-120k ya düşmesine razı olarak daha rahat bir iş bulabilirsin diye düşünüyorum. ama maaşlı işi tamamen bırakmak çok akıllıca değil. ayrıca ticaret risktir. seneye ne olacağını bilemezsin, aylık gelirin birden düşüverir zorda kalırsın. tekrar ediyorum, musluk akarken doldur.

Valla sana abi tavsiyesi, kafanın kaldırmadığı yere kadar değil, bedeninin kaldırmadığı yere kadar devam et böyle. Evlilik var, çoluk çocuk var, gezmesi tozması var, Allah göstermesin sağlık durumları var, bunların hepsini düşünüp türküde söylediği gibi "muhannete muhtaç" olmayacağını anladığın zaman rahat ortama geç bence.

belli ki aileden varliginiz var. yani ev, yazlik, araba derdinizin olmadigi varsayimiyla yaziyorum.

tr'de net $3k kazancim olsa, ve ev alma gibi dertlerim olmasa, $8k icin hayatimi harcayacagima, oturur $3k ile hobilerime ve ilgilendigim seylere zaman ayiririm.

hele hele belirli bir yastan sonra. ama bazi insanlar bombos oluyor ve isi biraktigi zaman ne yapacagini bilemiyor. oyleyseniz devam.

Tabii, 9 günlük İtalya tatiliniz için mimari ve tarih odaklı bir gezi planı oluşturabilirim. İşte önerim:

Gün 1: Milano
Kalkış: Milano Malpensa Havalimanı
Aktivite:
Duomo di Milano: Gotik katedral, muhteşem bir manzara için tepeye çıkın.
Galleria Vittorio Emanuele II: Tarihi alışveriş merkezi, mimarisi göz alıcı.
Castello Sforzesco: Tarihi kaleyi gezip parkında dinlenebilirsiniz.
Akşam: Navigli bölgesinde yürüyüş, tarihi kanalların yanında akşam yemeği.
Gün 2: Milano
Aktivite:
Santa Maria delle Grazie: Leonardo da Vinci'nin Son Akşam Yemeği freskini görün.
Museo del Novecento: 20. yüzyıl sanatına dair eserler.
Brera Bölgesi: Sanat galerileri ve tarihi sokaklar.
Gece: Milano’nun yerel bir restoranında akşam yemeği.
Gün 3: Verona
Sabah: Milano'dan Verona'ya trenle geçin (yaklaşık 1.5 saat).
Aktivite:
Arena di Verona: Antik Roma amfi tiyatrosu.
Casa di Giulietta: Romeo ve Juliet'in efsanevi evi.
Piazza delle Erbe: Tarihi meydanı gezip fotoğraflar çekin.
Akşam: Verona'da bir gece geçirip güzel bir restoran deneyin.
Gün 4: Venedik
Sabah: Verona’dan Venedik'e trenle geçiş (yaklaşık 1.5 saat).
Aktivite:
San Marco Bazilikası: Bizans mimarisinin harika bir örneği.
Doge Sarayı: Tarihi ve mimari zenginliğiyle dolu.
Rialto Köprüsü: Şehrin sembollerinden biri.
Gece: Venedik'te kalın, gece kanalda yürüyüş yapın.
Gün 5: Venedik
Aktivite:
Murano ve Burano Adaları: Cam işçiliği ve renkli evleri ile ünlü.
Peggy Guggenheim Koleksiyonu: Modern sanat için harika bir durak.
Akşam: Venedik mutfağını deneyimleyin.
Gün 6: Bologna
Sabah: Venedik'ten Bologna'ya trenle geçin (yaklaşık 1.5 saat).
Aktivite:
Piazza Maggiore: Şehrin kalbi, tarihi binalarla çevrili.
Asinelli Kulesi: Şehrin simgelerinden biri, çıkış yolu biraz zorlu ama manzara harika.
Santo Stefano Kompleksi: Tarihi bir kilise kompleksi.
Gece: Bologna'da akşam yemeği.
Gün 7: Floransa
Sabah: Bologna’dan Floransa’ya trenle geçin (yaklaşık 1 saat).
Aktivite:
Duomo di Firenze: Floransa Katedrali, muhteşem kubbesiyle.
Uffizi Galerisi: Dünyaca ünlü sanat eserlerini görün.
Ponte Vecchio: Tarihi köprüyü keşfedin.
Akşam: Floransa'da yerel bir restoran.
Gün 8: Floransa ve Pisa
Sabah: Floransa’dan Pisa’ya günübirlik ziyaret (trenle yaklaşık 1 saat).
Aktivite:
Pisa Kulesi: Ünlü eğik kuleyi görün ve fotoğraflar çekin.
Piazza dei Miracoli: Katedral ve vaftizhaneyi keşfedin.
Öğleden sonra: Floransa’ya geri dönün ve şehirde serbest zaman geçirin.
Gün 9: Roma
Sabah: Floransa’dan Roma’ya trenle geçin (yaklaşık 1.5 saat).
Aktivite:
Kolezyum: Roma’nın simgelerinden biri.
Roma Forumu: Antik Roma’nın kalbi.
Pantheon: Mükemmel korunmuş antik yapı.
Akşam: Roma’da yerel bir restoranda akşam yemeği.
Dönüş:
Uçuş: Roma'dan dönüş.
Bu plan, tarihi ve mimari zenginlikleri önceliklendirdiği için size harika bir deneyim sunacaktır. Keyifli seyahatler!

@tnz, tam dediğiniz gibi aslında kışın gezen arkadaşların deneyimlerini de merak etmiştim. Genelde yazın ya da baharda gidilen bi yer olduğu için bilinmezlik mevcut bende. Dediğinize de bakacağım ama. Çok teşekkürler.

@robert bosch, yapay zekadan gelen sonuç mu yoksa deneyime dayalı bi plan mı? Ama her türlü çok teşekkürler

@take, chatgpt :P

chatgpt programı çok güzel ama Roma'ya 1 gün aşırı az. bir daha gitme ihtimaliniz varsa verona ve bolognayı pas geçin. Roma'ya 3gün verin. asla pişman olmayacaksınız.

Roma' ya 1 gün ayırmak büyük mantıksızlık olur, hayır bir de 1 gün ayırıp Vatikan' a değinmemiş bile:) Gerçi Vatikan tek başına 1 gün zaten.

Şahsi fikrim 9 günde max max 3 şehir gezilir ki benim tercihim 2 şehir olur.

roma için 1 gün az +1 demeye gelmiştim demişler.
önerilerdeki her yere gittik verona ve bolognayı pas geçin +1
uffizi müzesi genelde aşırı yoğun randevulu gidiliyor yazları ama kışın rahat olabilir gene gitmeden kontrol edin.

Peki şu plana ne dersiniz arkadaşlar,

24 Şubat 11.00 Milano varış
25 Şubat akşam Venedik'e varış
27 Şubat akşam Floransa varış
2 Mart akşam Roma varış
5 Mart Türkiye'ye dönüş

Az ya da fazla gelen oldu mu size? Venedik ve milanoda gezilecek ne var çok bilmiyorum ondan kısa tuttum.

Floransa' ya çok zaman ayırmışsın gibi geldi bi' an.

Arabayı yıkadım, berbere gittim, boş boş oturdum onun dışında. Ankara'da yapacak bir şey yok.

sevgılımın yanına gıdıyorum

bazen turıstık yerler başta olmak üzere deniz bogaz falan gezıp yıyıp ıcıyoruz

modumuza göre sonra evde cınsellık yasamaca dadluslasmaca etkinlikleri

yazın olursa 2-3 gunluk ard arda ızın alabılırsek adalara gıdıp kalıyoruz yada ıstanbula en yakın yerlerde sürtüyoruz yüzme başta olmak üzere vs.

Bu haftasonu: temizlik, ütü, tatlı yapma, yürüyüş, kitap okuma ve dizi-film izleme ile geçti.

Çocukla oynuyorum, evde ve dışarıda, yemek de yapıyorum bazen, benim için fantastik sayılabilecek denemeler yapıyorum bazen. Ancak asıl istediğim; çöpe gidecek şeyleri yüklemek, ortalığı düzenlemek, temizlemek, bazı teorik çalışma gerektiren şeyler de olabilir, bunları biraz yapmışsam iyi bir hafta sonu olarak görüyorum.

Yeme içme manasında merak ettiğim yerler oluyor o listeyi tamamlamaya çalışıyorum. Bu cumartesi herise istanbul a gittim. Pazar günü de bazı bedelleri ödemekle geçti:( yediklerimi yakmam lazımdı :/

Koşu, yürüyüş, doğa gezileri, arkadaşlarla buluşma, date, yemek, temizlik, tiyatro, konser, havuz, tekne gezisi vs.

+ alışveriş :)

- Son dönemde genellikle tarihi yerleri ve kültür-sanat alanlarını geziyoruz. Kasırlar, saraylar, müzeler gibi. Bahçeleri genellikle çok bakımlı, manzaralı ve zaman geçirilecek şekilde oluyor. Oralarda zaman geçiriyoruz. Milli Saraylar ve İBB'nin son yıllarda restore ettiği tesisleri öneririm. Hepsi birbirinden güzel ve gez gez bitmiyor.

- Yeşil alanlarda/sahillerde yürüyüş: İstanbul'un kuzeyinde Polonezköy, Anadolu-Rumeli Kavağı, Beykoz gibi yerlerde tabiat parklarında ve sahillerde yürüyüş yapıyoruz. Akşam yemeği de yiyip -genelde balık- eve dönüyoruz.

benim iş yüküm hafta sonu daha çok, o yüzden aslında hafta sonu ne yapacağımı düşünecek vaktim çok olmuyor. imkanım olursa f1-f2 yarışlarını izliyorum, 2-3 tane maç izliyorum. bitiyor zaten. boş günlerim hafta sonu olsaydı ne yapardım diye düşününce de pek bir şey bulamıyorum açıkçası, herhalde yine camış gibi yatıp maç izlerdim. kalabalık sevmiyorum. e malum doğal olarak insanlar cumartesi-pazar dışarı çıkıyor, stres atıyor... o ortama girmek istemem pek. belki haftalık yemek yaparım, evi temizlerim. birisi bir yere davet etmediği sürece evden pek çıkmam herhalde hafta sonu.

denize gidiyorum, evde dinleniyorum ya da arkadaşlarımla bir şeyler içmeye dısarı cıkıyourm.

Son zamanlarda rutinin dışında olsam da koşu ve bira içmek.

Temizlik, örgü, egzersiz, varsa evdeki ufak tefek tamir işleri. Havalar ölümcül sıcaklığını kaybetmeye başladığı için daha çok yürüyüşe çıkabilmeyi umuyorum.

Tam olarak senin gibiyim. Bana niktonin bagimlilik yapma derecesi abartiliyor gibi geliyor. Bu dillendirildikce isanlar da buna inandi ve muthis bir bagimliliklari var saniyorlar bence. Ve gunde iki paket icip aniden birakanlarin hikayeleri de var. Istense birakilir veya azaltilir veya bizim gibi sosyal icicilik yapilabilir yani.

ben de senin gibiyim.

bence sen hic gercekten bagimli olmamissin. uzun yillar sürekli icen insanlar icin zor. bütün anilari sigaraya baglamislar senelerce...

İnan ben de anlamıyorum. Kahve çok sevdiğim için her ortamda elime bir sigara tutuşturulmuştur. Ben mi anlamıyorum çok mu güzel diye birden fazla kez denedim. Bok gibi tadı var, öksürtüyor, kokusu iğrenç, üstüme de siniyor ve hoşuma gitmiyor. İçen insan da pis kokuyor hatta. Üç beş içmişliğim var lisede ünide falan hiç de bağımlı olmadım. Bağımlı olan epey bir uğraşıyor olmalı diye düşünüyorum.

olay sadece nikotin degil, adam kadin kafasinda kodlamis, Pavlov'un kopegi gibi mola=sigara, kahve=sigara, acik hava=sigara, yemek sonrasi=sigara, arkadas muhabbeti= sigara diye. Bu eylemlerde sigara olmazsa ne yapacagini bilmiyor, yerine ne koyacagini bilmiyor, o eylemlerden zevk alamiyor, eksik hissediyor kendini bir nevi

bazı insanların biyolojik manada istisna olduğunu düşünüyorum. yoksa bal gibi de fizyolojik bağımlılık yapıyor üzerine de psikolojik bağımlılıkla perçinlenince bırakması zor oluyor. hatta psikolojik bağımlılığı yenmek işin en zor kısmı.

İşin çok çok çok büyük kısmı psikolojik, fizyolojik kısım gerçekten çok küçük - yani kendi deneyimlerime göre -
Etrafımdaki herkesin istisnasız " Sen bırakırsan herkes bırakır." dediği bir sigara tiryakisiydim. Günde 4. pakedi açtığım günleri bilirim - sıfır abartı -, bıraktım :)

ben 17-23 yaşlarım arasında ve 27-30 yaşlarım arasında sigara kullandım. günde yarım paket sigara içiyordum. bırakmak istedim ve iki defa pat diye bıraktım. artık yılda 2-3 kere özel günlerde, tatillerde, alkol yanında içiyorum.
bırakamıyorum diyen insanlara inanmıyorum. istese bırakır. bırakmak istemediklerini düşünüyorum.
sigara içen çoğu insan bundan keyif alıyor ve bırakmak istemiyor.
sigara içmese işyerinde kaytarmak için sebebi kalmayacak,
sigara molalarındaki dedikodulardan uzak kalacak,
sosyalleşmek için önemli bir araç kaybedecek,
ucuz yollu bir keyif maddesinden mahrum kalacak.

Galataport Frankie

Neolokal

Foxy
Muutto

Viyana

Ben de viyana diyorum

Viyana

ben prag diyorum. viyana soğuk ve sıkıcı bir şehir. müzeleri çok iyi, o kadar. herhangi bir sokağı, almanya ya da avusturya’daki herhangi bir sokaktan farksız. prag’ın başka hiçbir şehirde göremeyeceğiniz çok daha özel bir dokusu var. insanda adım başı fotoğraf çekme isteği uyandırıyor.

Prag diyorum.

haziranda prag - viyana - budapeşte yapmış biri olarak benim tercihim prag. daha sakin, sokaklarda yürümesi, binalar arasında kaybolması daha zevkli, hafif sovyet hafif ortaçağ mimarili. yemek seçeneği yok sadece.

vereceğim cevap aslında sizin ne beklediğinize göre değişir. alışveriş yapalım, müze gezelim, kalabalığın içinde kaybolalım derseniz de viyanayı tavsiye ederim.

Ben de Prag diyorum. Viyana için uzun bir zaman ayırıp müze, konser, etkinlik planlayıp gitmek daha güzel olacaktır.

Ben de gönül rahatlığıyla ve özlemle Prag diyorum.

Tango Argentino adında bir dans atölyesi içindeydi kaldığımız oda, Stepanska caddesi üzerinde.
Şansımıza tatil dönemiydi boştu atölye. Konumu da oldukça iyi.

Prag +1
Budapeste cok guzel ve buyuk bir sehir, ozellikle muzeleri gezmek isterseniz ve parlamento, biraz zaman alacaktir. sonrasinda prag, hem minik hem cok guzel iyi gelecektir. aksam disari da cikarsiniz.

viyana'nin havasinin ekimde ne olacagi belli olmaz, mayis haziran daha guzel aylar viyana icin. ayrica gelmeden mutlaka konser/opera biletleri alirsiniz, sarap baglarina gidersiniz, tuna'ya ya da gole girersiniz vs vs. viyana'ya budapeste gibi bir tik daha fazla gun ayirirsiniz.

viyana prag'dan daha güzel bir sehir, ancak daha pahali. prag icin 2 gün yeterli, viyana'ya haftalar yetmez.

7 günlük bir tatil oldugu icin tavsiyem 2 gün budapeste, 5 gün viyana olur.

Sokak ağırlıklı gezecekseniz Prag, müzeler için Viyana.

İkisi de çok güzel ama biri tercih edilecekse Prag.

Prag.

Viyana benim için beklentimin altında kalmıştı.

budapeşteyi boşverin vşyana prag'ta takılın

viyana. budapeste viyana arasi yakin prag uzakti galiba.

prag-berlin yaparsiniz daha sonra. viyana'daki müzeler cok güzeldi gezip görmek lazim ama 4 günden fazla sürecek bir sehir de degil.

Viyana demeyeni taşlarlar.
Hotel Deutschmeister. Merkeze de yakın.

Bence 1 gece viyana 2 gece prag

En azindan 100 bin dolarini keyfi harcardim diye dusunuyorum. Sirf gezme tozma gibi degil de, guzel bir otomobil alinabilir mesela. Kalaniyla sanirim cesitli isler denemeye calisirdim diye tahmin ediyorum. Her ne kadar gorece mantikli olsa da hic icimden yatirimlik ev vs almak gelmiyor. Alsam da surpriz bir eve oynardim sanirim.

Ev alırım

Yatırımlık değil ama kiracılıktan kurtulmak için

Ev alirdim. Cocuk yapardim otururdum icinde

Sorgusuz sualsiz önce guzel egitimli insanlarin oldugu bi sentten ev alirdim

En kotu denize bir minubus falan olsun max 20dk

Gerisi umrumda degil paranin

para demek guc demek. kesinlikle carcur etmezdim. mesela etrafimdaki insanlarin egitimi sagligi icin falan harcayabilirim ama araba gezme tozma falan bunlara pek para harcamam. %90'ini yatirim icin kullanirdim kafadan diye dusunuyorum.

Yarısı kadar nakite ve bir o kadar taşınmaza sahibim bir süredir. Yıllardır ticaretle uğraşıyorum. Çok yoruldum. Oğlumun yurtdisinda yaşama ve gezme isteğini de düşünerek Karayip adalarindski 4-5 ülkeden birinden ev alarak vatandaşlık alacağız kısmetse. 150 ülkeye vizesiz seyahat hakkı veriyor. Kompedani olduğumuz takı işini o turistik adalarda yılda 3-4 ay yapmaya devam edip kalan aylarda gezecegiz

En az % 70 gibi bi' kısmını sermaye yapar, işime ayırırdım, net.

emekli olurdum, ne ugrasacam is kuracam da bilmem ne...

Bir şeyin şükrü, yine onun cinsinden olur derler.
O nedenle bazı fakir ailelerin durumunu iyileştirirdim en başta.
Gençlerin evlenmesine de bizzat yardım ederdim.

Sonrasında kendim için bazı harcamaların başında, ilk olarak depremden ve apartman hayatından edindiğim tecrübe sebebiyle şehir kenarında yüksek bir yerden önü geniş alan ağaçlık ve bahçeli bir müstakil ev bakardım.

35 milyon tl...
Oturduğum evi para verip almam derim hep, bu para 3 tanesi bile etmiyor.
Bu paraya kaliteli bir ev bir arabadan başka bişi alınmıyor esasında. Bunlara yatırım diyen olur ama bir ev bir araba parası çatır çatır yenecek paradır bence.
Premium bir yeme şekli ama. Her kıtada en az 3 mişelin yıldızlı restoran, exclusive viski tadım turları, omakase ziyaretleri, hungry tourist'e senelik abonelik, vegas'ta 1 hafta all in geceleri, tulum'da beach party'ler...
Kaliteli eziş. Ölsem gözümün açık gitmeyeceği bir sene.

İyi bir ev, iyi bir araba alır, iyi bir hizmetçi tutar, iyi bir sağlık sigortası yaptırırdım.

Paranın kalanını yatırım hesaplarıma aktarır, hizmetçi (Asistan diyelin ki daha süslü olsun) yanımda, şehir, şehir, ülke ülke, otel otel gezedim.

Hayatımda kısa süreliğine kadınlar olurdu. (Bir gün onu görene kadar)

Yarısını amerikaya gitmek için e2 yatırımcı vizesi programlarından birine yatırırım. Gerisinide Amerika'da yerim.

Gelişine bağlı. Havadan geldiyse bir kısmını çarçur eder bir kısmını sevdiklerime yediririm. Olumlu dünya sonuçta.

Yaptığım iş sonucu kazandığım paraysa da, altın artı fon alırım.

@hot potato+1

%50'si ile dukkan alirim kiralarim.
%20-25 ile zeytinlik alirim.
gerisi ile de sepet yaparim, altin, doviz, kripto vs.

önce bir gezi planlardım: kore-japonya-avustralya-yeni zelanda
kalan para ile de yerli oyun firmalarına ulaşıp yatırım yapmaya çalışırım.
TaleWorlds olmaz elbet ancak Hero Concept, Rogue Duck, Phew Phew Games gibi firmalara yatırımcı olmak isterim.

Ev almam, daha çok para kazanacak bir iş kurardım. Bir kısmını borsaya atardım. Sürücü kursu kurulur o paraya 8-9 tane. Sallıyorum dominos, burger king gibi bayilik işleri de olabilir. Ev alan fakir kalmaya devam eder.

Yurtdışına yerleşirdim, iş kurardım.

İlk önce Ortadoğu’dan taşınırdım.

araç + karavan, geri kalanı ile kendi işimi kurardım.

Evi boyatırım. Bir tane corolla cross hybrid alırım. (Hatta bir hovardalık yapar, camry hibrit alırım belki. 100bin dolar olsun) Biraz altın alırım. Şöyle iki kilo falan. 165bin dolar diyelim. 60bin dolarına eşimle hacca giderim. 100bin dolarını ihtiyaç sahiplwrine bağışlarım. 400-500 bin dolara kira getirisi iyi bir semtten inşaat halindeki bir siteden dükkan alırım. Geriye 100bin gibi bir şey kalırsa, tereddütsüz seyahate (yurt içi/yurt dışı) harcarım.

Yanıma alıyorum, bel çantama koyuyorum.

Koşucular için beli saran koşu çantaları oluyor onlardan kullanılabilir.

cuzdan almiyorum, telefon ve cuzdan icin ozel cebi olan sortlar var onlari kullaniyorum. ya da yuk coksa bel cantasi gibi zimbirtilar var onlara bakilabilir kosuculara ozel.

Telefon için kola takılan bantlar oluyor. Telefonu onun içine koyuyorsun. Koşu için onlar iyi.

Cüzdan yanıma almıyorum.
Şundan alacağım yakında: www.decathlon.com.tr

Aldım bile:D

omza çapraz takılan çantalardan alabilirsin.
araban varsa arabada bırakabilirsin.

Koşarken anahtar, kimlik, kart ve içeceğim sular için koşu kemeri; telefon için kola takılan bant. sırt çantası vs gibi şeylerle koşamazsınız. tabi söz konusu yürüyüş ise bunlar geçerli değil. yürüyüşte düz sırt çantası.

yanıma sadece kimlik, araba (veya ev) anahtarı ve koşu bitince yüzümü silmek için biraz selpak alıyorum. bel çantası ve kol bandı da kullandım fakat bir süre sonra çok sıkmaya başlıyor.

zamanında ele geçirilen telefon tutuculardan satıyordu decathlon yani şunlardan
www.decathlon.com.gr
bu çok işe yarıyor. telefonla bu tutucunun arasına kağıt para ve kimlik koyuyorum, airpods kutusunu ve tek bir anahtarı cebime atıyorum. ama bazı koşu şortlarında anahtar vs için özel gözler oluyor oralara da koyabilirsin.

www.amazon.com.tr

Buna telefonu koyuyorum.

Para, kart, anahtarı da fermuarlı şort cebine koyuyorum.

www.tchibo.com.tr
şurada kemer gibi bele takılan minik çantalar var.onların muadilleri kullanılabilir.

Kola takilan ya da agirligi tek tarafta tutan seyler genelde onerilmiyor. Ben de arkada cep kismi olan sort/tayt ya da bel cantasi tercih ediyorum.
Kosularim uzun degil, yanima sadece telefon, anahtar, telefon arkasina da bazen ya kart gecmezse korkusuyla kahve parasi aliyorum. Kulaklik kutusunu hic tasimiyorum.

Balıkesir'den geldim, Erdek'ten. Gayet mutedildi sıcak konusunda, insanı aşırı baymıyordu. Şahsen Ankara'nın en yüksek en sivri noktalarından birinde yaşadığım için hem nem hem sıcak beni çok bunalttı ama vaktiyle Anamur sıcağını yaşadığım için kıyaslayınca çok daha iyi olur diyorum. Çanakkale de olur Balıkesir de.

Altınolukta denize sıfır otel tutulsun o halde... Mavi bayraklı plaj olursa süper olur

Erikli/mecidiye bir araştırin bence.

Küçükkuyu diyorum.

Fazla sıcağa dayanamıyor olabilirler ama deniz suyu sıcaklığını da düşünün isterseniz. Soğuk denizde herkes rahat edemez.

bu dediğiniz(balıkesir-çanakkale) bölgelerde her şey dahil otel mantığı çok kısıtlı bunun için izmir ötesine geçmek lazım. Her şey dahil olmadığı için dışarıdan yiyecek içecek masrafı da olacak, hem de gönüllerince yiyemeyecekler bence her şey dahil arayın, o fiyatlara eylül ayında 5-6 gün bulunabilir iyi araştırılırsa.

Her şey dahil önemsiz, yalnızca deniz güzel olsun sakin olsun diyorsanız, ben anne-babamı güneyli'ye yollamıştım geliboluda. Denizi harika kaldıkları yer de uygun fiyatlıydı. (2.5 iki kişi gecelik)

Nereden yola çıkacaklarını yazmamışsınız ama eğer İstanbul'dan yola çıkıyorlarsa ve bütçe önemliyse Avşa çok iyi bir seçenek olabilir. Arabayla değil, deniz otobüsüyle 3 saatte gidiliyor.
Pek konforlu değil ama kesinlikle bütçe dostu.

Marmara'ya yaklaştıkça denizin tadı kaçıyor bence. Ege'nin bile Akdeniz'e yakın olanı makbul diyip kaçıyorum. (iki yıl önce Eylül'de Antalya-Kemer'deydik, Eylülde gayet güzeldi hatta İstanbul çok nemliyken Antalya daha iyi gelmişti :D O yüzden Ağustos'u atlattıktan sonra Antalya çevresi veya Fethiye'de pansiyonlar vs. okeydir bence)

Adalara gidilir. Özel tekne turu yapılır. Kürek çekilir.

Çubuklu silo olur. Ordan arabalı vapurla İstinye' ye geçilip Emirgan' a yürünür, güzel restoranlar var yemek yenir, sonrasında sahilde yürümeye devam.

Şarap mahzeni :)

Olmadı şarap tutacağı olan masalar var. Onlar şık ve faydalı

Vacuvin şarap vakum seti diye arat, ithal bir ürün, şişeyi bitiremezsen tıpasını takıp tersine pompayla şişedeki havayı dışarı atıyor
encrypted-tbn0.gstatic.com

Böyle 1 aydan fazla şarabı muhafaza edip içmiştim

İthal bi ürün olduğu için pahalı maalesef eskiden migros un şarap reyonunda bi şişe ucuz şarap parasına satılırdı, fakat ömürlük bir ürün 10 yıldır bozulmadı

Havalandırıcısı var mıdır?

arinmarket.com

Ya da güzel bir karaf

www.pasabahcemagazalari.com

decante karafı alınabilir
www.pasabahcemagazalari.com

ya da şık bir tirbüşon veya şarap soğutucu kova olabilir
www.pasabahcemagazalari.com

www.trendyol.com

wmf şarap soğutucu

Bazıları söylenmiş daha önce ama ekleyelim.
Karaf, ahşap 6-8 şişelik şarap rafı, tadım defteri olabilir.

Wmf Somellier Şarap Açacağı Seti

Mirket + 1

havalandırıcı ya da güzel bir karaf

www.trendyol.com

www.trendyol.com

peynir sunum tahtası da olur

Sahiplenmemelisin çünkü bakimi da muhafazasi da oldukça güç bir hayvan.

Bro kedi sahibi olunca beynin serotonin reseptörleri kediye duyarlı hale geliyor ve kediyle olunca otomatik olarak mutlu oluyorsun, bu stres çağında muhteşem bir olay, o nedenle kedi sahibi olmalısın ama evde bi canlı beslemek en az bir çocuk büyütmek kadar masraflı ve zor mamasıydı vet. masrafıydı kılıydı yünüydü çok pahalı, ayrıca kafana göre bi tatile gideyim 2 gün bir yere kaçayım diyemiyorsun çünkü kedi her yere götürülebilen bi varlık değil tek başına bırakırsan da dönünce dünyayı sana dar eder ayrıca vicdanın izin vermediği için tek de bırakamazsın çok güveneceğin biri yoksa emanet de bırakamazsın, tüm hayatın kediye endeksli olur, zor yani ama kediler her şeye değer bence ben hiç pişman olmadım keşke dünyadaki bütün kedilere ben bakabilsem ama kedi bakmak çok zor ona göre düşünün karar ver minimum 10 sene sende olacak çünkü ama 15 de olur 20 de olur belli olmaz, eğer sahiplenip de 6 ay sonra ben buna bakamıyorum deyip sahiplendirme ilanı açarsan seni bulup döveriz şimdiden söyleyeyim ona göre karar ver.

kedi sahiplendim (tekir, sokak kedisi). oğlum yıllardır kedi beslemek istiyordu. çocuk şımarıklığı değil, severim sıkılınca da atarım gibi bir durum olmadığını biliyordum ama sorumluluğunu almaya da korkuyordum. gittiğimiz yazlıkta her sene yavru kediler oluyor, oğlan da çok seviyor, her sene acaba birini alıp götürsek mi, yapabilir miyiz diyip diyip vazgeçiyoruz. hatta 2021 yılında çok yaklaşmıştık vazgeçtik.

geçen sene kedinin biri, çok küçük yavru da değil 6-7 aylık eve geldi ve bir daha gitmedi. içeri almıyorduk kapıda yatıyordu, destursuz eve girip çıkıyordu. hiç diğer kediler gibi değildi. hepimizin o kadar kanı kaynadı ki dedik bu bizimle geliyor, bütün sorumluluğunu alıyoruz. iyi ki de getirmişiz.

neden sahiplenmelisin? mükemmel bir duygu. şu hayvana nankör diyenin allah cezasını versin. gelip yanına büzüşüyor, gorr gorr motor açıyor, karnına masaj yapıyor, en sıkkın anında iki sürünüp sırnaşıp mutlu ediyor. hoplaya zıplaya oynuyor neşe veriyor. canın sıkılınca gidip mıncıklıyorsun o da karşılık veriyor. acayip güzel bir duygu.

niye sahiplenmemelisin? her gün kumundan bok kürekleyeceksin, en geç ayda bir bütün kum kabını çamaşır suyuyla yıkayıp dezenfekte edeceksin. sabah akşam mama verilecek, haftada bir tüy taranacak. evin her tarafı tüy olacak, ağzından tüyü çıkacak, hele bir de uzun tüylüyse bütün koltuklar tüy olacak (sokak kedisi olmasına rağmen çok tüy dökmüyor, başka kedilere göre nispeten az benimki, sık sık taramakla da alakalı biraz). tırmalamak kedi için bir ihtiyaç, kedinin tırnakları içten dışa doğru uzuyor, tırmalayarak dış kabuğu atması gerekiyor. o yüzden ne kadar tırmalama direği de alsan o gidip halıları koltukları perdeleri tırmalayacak, eşyaların anasını belleyecek (benimki 1-2 şşşt yapma dedim, yapmıyor şimdi, nereyi tırnaklıyor bilmiyorum direğini de kullanmıyor. ama halılar koltuklar perdeler sağlam 1 yıldır). hasta olunca veterinere götürülecek, kavga dövüş ilaç içirilecek, ciddi hastalıklar epey masraflı, üzüntüsü de cabası (bu umarım hiç başımıza gelmez). en önemlisi tatile gidemeyeceksin, bayramda 1 hafta güneye kaçayım diyebilmen için şu dediklerimi yapacak birini bulman şart olacak. gezme tozma tayin yurtdışı işlerin varsa bakıcısını bulmadan yapamayacaksın, başına bela olacak. 1 aylık kuru maması 1500 lira, aylık kum 150-200 lira. bunun yaş maması var, maltı var, veterineri var, aşısı var (yıllık karma ve kuduz aşısı 900'er lira, iç dış parazit 3-4 ayda bir 600 lira), ilacı var, malzemesi (kum kabı, mama kabı, su pınarı, taşıma kutusu, tırmalama direği, tarama aleti, oyuncağı) var, var oğlu var, göçertmez ama biraz masrafı da var. bütün bu sorumluluğu peşin peşin kabul edip üstleneceksin, sonradan "yapamıyorum bana göre değilmiş" demeyeceksin.

ama böyle dertlerin yoksa, uzun seyahatlerde bırakabileceğim, bakabilecek biri var diyorsan, bok temizler, tüy tarar, mamasını suyunu veririm, halıya kusunca silerim, aşılarını aksatmam, masrafı da koymaz diyorsan mis gibi hayvan.

bokunu benden başka kimsenin temizlemeyeceğinden, veterinere götürme, ilaç içirme işlerinin bana kalacağından emindim. ne eşim yapar, ne oğlum yapar. ama ikisi de çok seviyorlar. ben hem seviyorum, hem bakıyorum. kedi de en çok beni seviyor. dibimden ayrılmaz. gece gelir koynumda yatar. çok kıpırdanırsam gider ayak ucumda yatar. sabah gelip öperek uyandırır. inanılmaz bir his var ya anlatamam. iyi ki sahiplenmişiz.

Valla bir canlının sorumluluğunu almak, hayatımı ona göre ayarlamak, temizliğiyle, mamasıyla, sağlık kontrollleri ile uğraşmak ve bu masrafa girmek istemiyorum.

Yan apartmandaki komşu kedisini sokağa bıraktı, ben de sokakta bir iki kez sevip mama verdim buna, o ara kış geldi biraz mecburen sahiplendim vicdan ağır bastı, kedi 3 yıldır bende, bazı açılardan zorlukları olsa da kedi sahiplenmek iyidir aslında, bir zaman sonra evlat gibi oluyor.

Eksiden kedi besleyen biri olarak.

Kafana göre dışarı çıkıp uzun seyahat edemiyorsun. Bir evlat gibi sorumluluk gerekli.

Her yer tüy. Her 2 güne pislik temizliyorsun. Eşyaların anasını aglatıyor. Her taraf tırnak izi. Ayrıca masrafı da çok. Maması veteriner masrafları benim senede 1 tatil masrafım kadar. Eger doktor tavsiyesi degilse önermem. Ama yalnız yaşayan ve yalnız yaşamaktan kafayı kırmak üzereyseniz kedi çok iyi bir seçenek.

Benim tek bir yorumum olacak o da kedi sayısıyla ilgili. Kediler yaşlandıkça şikayetleri artıyor. TR'deki ekonomiyi düşünerek ne kadar sayıda kedi bakabileceğinizi iyi düşünün. Örneğin fip için tedavi çok ama çok pahalı, kaliteli bir mama alacaksanız bunun fiyatını araştırın.

Sorumluluğu yüksek olduğu için hiç girmiyorum o topa. Arkadaşlarımın kedileri ile gideriyorum evcil hayvan sevgimi. Bir yere gittiklerinde bakıyorum. Çiçek sulamak bile sorumluluk ama sen yokken çiçek kendi başını belaya sokmuyor. Kedinin ne yapacağı belli değil. Bir de depresyona falan giriyor bazıları sahibi gidince. Yapamam ama yapana engel olmam.

kedileri dışarıda severim ama evde asla. kedi kakasiyla uğraşmak iğrenç bir şey.

Amaranta +1

uzun uzun yazdım ama tl:dr dersen özetlemiş arkadaşlar. ay kakası çok iğrenç, vay çişi çok kötü kokuyor, amanın her yer tüy oldu, abari eşyalar tırmık oldu, bu neymiş böyle ben hiç böyle olacağını tahmin etmemiştim dayanamıyorum diyeceksen hiç ama hiç kedi beslemeyi düşünme. kedi besleyecek olanlar bunları en baştan kabul etsin.

@jülsezar +1

yalnız arkadaşlar herkes neden sahiplenmemesi gerektiğini yazıyor. böle olunca kedi beslemek çok iğrençmiş gibi bir şey oldu. "doğru lan şunu sokağa atayım da kurtulayım, 15 sene daha bununla mı uğraşılır" diyeceğim nerdeyse (şaka tabi).

birkaçınız da neden beslenmesi gerektiğini, olumlu güzel taraflarını yazsanız da tercih yapabilse, elinde "bütün bunlara razıyım", iyi tarafı benim için ağır basıyor" diyebileceği argümanlar olabilse.

kibrit+1

benim icin nefes almak kadar hayati bir mesele. kedisiz evde hayat bulmuyorum ama!!!!! su sokaga atilan hayvanlari gordukce kriz geciriyorum. artilarini saymakla bitiremem evlat sevgisi denen sey iste agirlikla manevi yonu guclendiriyor merhameti taniyorsun

eksiler: kum kullanirsan evin her yeri kum olur. benim bebeler pelet kullaniyor tuvaletini kolayca alabiliyorum her gun temizlemek gerekir. bazen tam yemege otururken veya misafir kapidan girince bi yerden koku gelir:) benim icin tuvaletini guzel yapan kedi gazini cikaran bebek gibi sevindirici bir haber o yuzden komedi trajedi karisik o koku.

en buyuk eksi sen evde olmayacaksan hayvan ne yapacak? kediden anlayan bi cevre ihtiyaci onemli ve konum olarak yakin birileri lazim. olmayacaksan evine birileri gidebilmeli eger degilse hayvani baska kedili eve götürmek bir dert, kedisiz evde durmasi ayri dert.

maddi durum da saglik hizmetleri icin buyuk ihtiyac. mamasindan veterinere ucuza kacilinca kar edinilen hicbi durum görülmedi oyuncak haricinde

en nemrut kedinin bile duygulari vardir bi o kadar psikolojileri hassastir. ben yoksam baskasi ilgilenir demeyin cunku mhntemelen o hep sizi arayacak. ben sikildim bunlar zaten icguduleri var sokakta yasar diyemezsin cunku o ev bebesidir(hem de cins:'( )

yillarca ev arkadasi(ex bf) ile kedimiz oldugu halde kendi evime baska bi kediyi ilk sahiplendigim zamanlara gittim. bebenin huzursuz oldugu bi anini normal bi seymis gibi videoya cekmisim:( ne kadar bildigimi zannetsem de cahilmisim. her kedinin huyu farkli iyi tanimak gerekir. sahiplenirseniz kediler hk bolca bilgi edinin(su an yapmaya calistiginiz gibi), kedili bi evde zaman gecirin mesela

arkadasimla eve cikarken butce oldugu halde esya almakta cok zorlandik cunku kedilere uygun seyler secmek gerekiyordu. duz kumas bi koltugu hic etmek icin kedinin herhangi bir engeli yok, ona kizamazsin da. deterjanindan yatak basligina kadar her seyi "pati dost" almak durumunda kaliyorsun. mesela deri yatak basligi(nE?!) yerine ahsap seciyorsun

evladini camdan dusmesiyle kaybetmis biri olarak, butun cami kapiyi korumali hale getiriyorsun. aksi halde acilan gedikten sen de atlamamak icin zor tutuyorsun

yurt disi hayalin varsa ve onu goturemeyeceksen uzak duruyorsun

onu cok seviyorsun

Olumsuz taraflarına (veteriner masrafı, tuvalet temizlemesi, tüy dökmesi, eşyalara zarar vermesi vb.) arkadaşlar değinmişler zaten.

Ben 7 yaşındaki kedimizi sahiplenmeden önce "Bu eve hayvan girerse ben giderim." diyen 67 yaşındaki annemin yorumunu bırakıyorum: "Hayatımın 60 yılını böyle bir sevgiden mahrum geçirdiğim için çok pişmanım."

kedim yok çünkü uğraşamam.

Ailemin evinde yaşarken kardeşim istedi diye alındı. Kedileri çok severim ama kendi evimde yok, sebepleri klasik :

1) Kısırlaştırmazsan evin her yerine işer, evden kaçar, camdan atlar, agresifleşir, sesiyle huzur vermez.

2) Her yer tüy olur, halılar, tişörtler, paçaların, çorapların.

3) Açıkta yemek bırakamazsın

4) Kumu leş gibi kokar ve devamlı temizlemek zorundasın.

5) Rahat bir şekilde seyehat edemezsin.

6) Evdeki eşyaların içinden geçer, dünyanın parasını verdiğin mobilyalar ve kumaşları, kablolar, çiçekler...

Özetle sorumluluğu çok büyük, bunları bilmeden arkadaşının evinde görüp kucağında iki sevdin, hoşuna gitti diye kedi beslenmez.

Sokakta bahcede evet
Evde asla.
Kediler evcil degil vahşi hayvanlar. Ev onlara göre değil

İlk kedimi sahiplenmeden önce hayvansever olduğumu bilmiyordum, gerçekten.
Cevaplarda da gördüğünüz gibi bakış açısına göre değişiyor.
Benim hayatıma çok şey kattı olumlu anlamda.

yazmayı unutmuşum. yukarıda sayılan olumlu ve olumsuz yorumların yanında, kedi alerjisi kısmını da atlama. alerjin olmadığından emin ol.

benim kediye alerjim vardı. ne zaman bir kedi sevsem, ev kedisi bile olsa ağzım yüzüm yamulur, gözüm burnum akmaktan, silmekten, hapşırmaktan kıpkırmızı olurdu. hatta misafirliğe gittiğimiz bir evdeki kediyi sevdim diye o kadar yamuldum ki acile götürdüler, iğnelerle toparladım.

kedi sahiplenmemdeki en büyük endişem de buydu, ya alerjim tutarsa ne yaparım diye. geçen sene yazlıkta gelen kediyi ankara'ya götürme konusunda yükselmeye başlayınca her gün sokakta gezen bu kediyi alıp her gün ağzıma yüzüme sürdüm. elimi kolumu tırmalatıp kanattırdım. kendi kendime hard bir alerji testi uyguladım, bir sıkıntı olmadığına emin olduktan sonRa sahiplendim, ankara'ya getirdim. hala da yakalayıp yumulurum, bir sıkıntısı yok. alerjiden de kurtulduk galiba.

uzun yıllar kedi baktım. tüm kedilerim öldükten sonra küçük ırk bir köpek sahiplendim.

köpekle kurulan bağ kediden daha farklı oluyor. köpek ile daha bir karşılıklı iletişim kurulabiliyor.

o yüzden artık kedi bakmak istemiyorum. köpeği eğitebiliyorum artık eve pislemiyor, koltuk tırmalamıyor, eşyaları parçalamıyor, durduk yere havlamıyor. Ama kediler ne kadar kimi akıllı olsa da başına buyruk davranıyorlar.

@kibritsuyu

Bu alerji denen hastalık, bir gün birden kaybolabildiği gibi tam tersi olup, bir gün birden ortaya çıkabilen bir illet.

Alerji ilaçlarının da ciddi yan tesirleri vardır.

Bir gün ciddi bir kedi alerjisi başlarsa ne yaparsın?

@mirket

dediğin gibi aniden çıkıp aniden kaybolan bir şey. 1991-2004 yılları arasında da kedimiz vardı evdei onu da sokaktan tutup getirmiş, aileme zorla sahiplendirmiştim. 13 sene birlikte yaşadık, alerji falan olmadı. kedimiz öldü, birkaç sene sonra alerjim başkadı, ne zaman kedi sevsem yamuldum. etrafımdakiler de şaşırdı yahu 13 sene kediyle yaşadın bir şey yoktu, bu nereden çıktı diye.

bunu sahiplenirken de endişem oydu, testini yapıp getirdim, 1 senedir sıkıntımız yok.

aniden çıkarsa ne yaparım? bilmiyorum, ilaçla falan kesmeye çalışırım herhalde yan etkilerini göze alıp.

o risk her zaman her şey için var. sırf alerji de değil. yani her an her şey olabilir. ama bazı riskleri göze almak da gerekiyor. yoksa hiçbir şey yapamazsın, kavanozda tek başına yaşamak zorunda kalırsın.

babam hastanelik olup yatağa düşeceğini öngöremedi, köpek aldı. farklı şehirde hastanelik olunca, ben de yanına gidince (benden başka kimsesi yok) köpek yabancı şehirde sokakta kaldı. komşu, babamın el bebek gül bebek baktığı hayvana bahçede en fazla bir sokak köpeği kadar baktı. kimsenin aklına bu senaryo gelmemişti, olan köpeğe oldu. eğitimi, gelişimi her şeyi aksadı.geri aldık getirdik ama tekrar toparlayamadık. babamla mı ilgileneyim, hastanede refakatçi mi kalayım, köpeği mi eğiteyim de evde yalnız kalabilsin, kendi işime gücüme aileme mi bakayım derken köpekle yapamayacağımızı anladık, sahiplendirmek zorunda kaldık.

şimdi benim de ailem alır başını giderse, ben kedimle yalnız kalırsam, sonra ben de hastanelik olursam bu kedi evde tek başına ne olacak, kim bakacak diye düşünürsem hayat bana zehir olur. tüm ihtimalleri düşünüp en kötü senaryoları yazarsak hayatta hiçbir şey yapmadan fanusta yaşamam gerekir.

o yüzden bazı şeyleri de düşünmeden risk almak gerekiyor. gerisi kader kısmet.

2,5 ay önce bende de bahsettiğiniz gibi bir durum oldu. Bence artıları ve eksileri kişiden kişiye değişir. mesela titiz biriyseniz kedinin her yere tüy dökmesini, veya banyo tuvalet vs dahil kedinin meraklı olması sebebiyle evin heer yerini dolaşıp sonra da yemek masasının üstüne çıkmasını kaldıramayabilirsiniz.

biz çok temizlk hastası bir çift olmadığımız için kedinn bu hareketleri gözümüze batmıyor. masrafları da karşılamakta sorun yaşamıyoruz. senin sahipleneceğin kedi kaç yaşında ise masrafı ona göre değişir. bizimki 5 aylıktı, 2 doz karma aşı 1 doz lösemi, 1 doz kuduz yaptırdık (1 doz daha lösemi yapılacak) aşının tanesi 1200 TL istanbulda. ama başka bir şehirde oturuyorsan miktarı değişir. kayseride bir tanıdğım karmayı 500e yaptırmış. kuduz 300 tl bakanlık yapıyor.

2 ayda 1 iç-dış parazit ilacı yaptırman lazım 800 tl

kum masrafı kullandığın markaya göre değişiyor, 1 ayda 1,5 kutu (yaklaşık 15 lt) kum kullanıyoruz. 1 kutusu 150 tl olan kum da var 750 tl olan kum da var. senin tercihine kalmış.

mama ise kaliteden ödün verilmemesi gereken bir şey, 5-10 kg olarak alınca ucuza geliyor ama 1,5 kg ya da 2 kg alınca aylık masrafı 1000-1500 TL. (toplu alımda ucuzluk bir avantaj ama bayatlama ve kedinin ishal olma durumu dezavantaj)

1 tüp vitamın 620 tl (2-3 ay gider)
1 tüp malt 340 tl (2-3 ay gider)

daha ucuza da var ben iyisini almıştım. Yani bu iş öyle ucuz değil. kedin hasta olursa tahlil yaptırmak zorunda kalırsan 5-6 bin tl paran gidebilir.

bunları karşılayabilecek misin? onu değerlendir. BENCE KEDİ BAKMANIN KÖTÜ TARAFI: evden ayrılamamak. biz çok gezenti tipler değiliz o yüzden sorun olmadı henüz ama 1 hafta 10 gün tatile gidecek olsak sıkıntı olur. kediyi evde bıraksan bi dert, birine emanet etsen bi dert. hayvancağız yer değiştirdiğinde stres oluyo. yalnız kalsa ayrı stres oluyor. stres olunca da tuvalete çıkamıyor ya da ishal filan oluyor hasta oluyor çocukcağız.

yani sanırım şimdiki aklım olsa almazdım ama aldığım için de pişman değilim. kendime iş çıkarmış oldum durduk yere.

KOKU KONUSUNDA GÜNCELLEME: Evimiz çok küçük değil, boş bir odamız vardı kedi kumunu ve mamasını oraya koyduk koku sadece o odada var. bizim burnumuz alıştığı için bize hiç bir yer kokmuyor. geçen hafta annemle teyzem geldiğinde sordum; o odada koku olduğunu ama diğer odalarda olmadığını söylediler. odadaki koku da çok ağır değilmiş. sadece fark ediliyormuş hayvan kokusu olduğu.

Misafirlige gitmistim

1 evleri pis kokuyor

2 heryer kedi kılı ve cekyata bile oturamadik ustumuz basimiz kıl oldu

Bu hayvanlar cok tuy dokuyor koku yapiyor evi leştibgittigim kisilerin

arkadaşlar cevaplar için teşekkür ederim. çevreme de sordum sizlere de sanki durum şu :

kedi bakanların çoğu pişman olduğunu söyleyemiyor ama bir daha bu işe girişmezdim diyerek dolaylı bir itiraf yapıyor. istemeyenler de direkt söylüyor.

olumlu yönde çok az geri bildirim aldım bu @kibritsuyu ve birkaç kişi demiş ama genelde sanırım herkes geri dönülemez bir yola girmiş durumunda kalmış gibi.

hiç mi iyi yanı yok diye bakınca iyi yanlarından işte tatlı seviyorsun falan derken ardından çilesini yapıştırıyor herkes.

çocuğa karar vermek gibi. rasyonel düşünme ile olmuyor demek bu işler. duygusal içten geliyor sonrasını düşünmeden. karşılıksız iyilik yapmak işte. yaparsan yaparsın. yapmazsan yapmazsın.

yalnız şunu tekrar belirteyim. ben bu bahsettiğim sıkıntıların hepsinin farkında ve bilincinde olarak, tamamını kabullenerek gönüllü olarak sahiplendim, ilk kedim değil. kediyi sahiplendikten sonra sıkıntılarının farkına varıp, sonra da vicdanım sokağa atmaya elvermeyip mecburiyetten katlanıyor, iyi taraflarıyla da züğürt tesellisi gibi avunuyor değilim.

kendi özgür irademle, bütün zorluğunun farkında olarak kabullenip sahiplendim, bundan da asla pişman değilim, gayet memnunum.

yani kendi adıma "kedi bakanların çoğu pişman olduğunu söyleyemiyor ama bir daha bu işe girişmezdim diyerek dolaylı bir itiraf yapıyor" cümlesine kesinlikle katılmıyorum.

Bu sorumluluğa giremem diyordum ama kedi resmen gelip benim evde yaşamaya başladı kendimi içinde buldum. Kedinin kendisi beni sahiplenmeseydi ben asla götümü kaldırıp da sahiplenmezdim sadece düşünürdüm herhalde. Şimdi yanımda yatmış mırlıyor o nedenle kararından pişman değil diye düşünüyorum. Bence de iyi oldu.

"kedi bakanların çoğu pişman olduğunu söyleyemiyor ama bir daha bu işe girişmezdim diyerek dolaylı bir itiraf yapıyo"

Sonuna kadar katılmıyorum:)

Kedi bakanların çoğu pişmanım demiyor abi sen şu an zorluklarını anladığın için almamak için kendi kendini haklı çıkarmak adına herkesin pişman olduğunu ama söyleyemediği düşünmek istiyorsun ama öyle değil biz sana sadece kedi sahiplenmenin çok zor olduğunu bir anlık hevesle ya da sevgi patlamasıyla eve alınmaması gerektiğini bu işin çocuk büyütmekten daha zor olduğunu anlatmaya çalışıyoruz, pişman olanlar genelde bir anlık hevesle ve sevgi patlamasıyla alıp sonradan o zorluğu görüp kediyi başkasına kitlemeye çalışanlar oluyor, onlar da buraya yazmaz zaten. Kedi sahiplenmek kediyle yaşamak zaten mükemmel bir his bunu anlatmak saçma, önemli olan zorluklarını bilmek zorluklarını bilerek karar vermek, yoksa ben sana kediyle yaşamanın ne mükemmel olduğunu 15 paragraf yazarım ama kediyle yaşamanın zorluklarını ANLAMADAN kedi sahiplenirsen kedi seni sabahın beşinde boklu kumunu temizletmek için uyandırdığında bize küfredersin. Ayrıca senin kediden bi beklentin mi var abi sana ne anlatmamızı istiyorsun; sen eve gelmeden yemekleri yapar yemekten sonra da kahveni getirir su bitince su siparişi verir diyerek mi ikna edeceğiz seni içinde öyle bir sevgi varsa alır beslersin yoksa beslemezsin bu doğal bir içgüdü, kar/zarar performansına göre değerlendiremezsin, sen ikna olmaya çalışıyorsun ama ben sende öyle bir ışık göremedim kusura bakma, sen bu işlere girme.

Kedileri severim ama sahiplenmiyorum:
- Tüy sorunu
- Koku sorunu
- Tuvalet sorunu
- Eşya ve mobilyalara zarar verme sorunu
- Evde olmadığında, tatile çıkacağın zaman kimin bakacağı sorunu
- Sabahları erken saatte uyandırma sorunu
- İşin maddi boyutu
- Bir de çok alışma, başına birşey gelirse üzülme endişesi var.

Ayrıca duyduğum çeşitli konular var. Daha bu hafta birinden dinledim, kedisi musluğu açmış saatlerce su şarıl şarıl akıyor. Belki evi su basacak. Ötekinin kedisi zıplayıp kapıyı kulpundan açabiliyor, evin giriş kapısı açık kalıyor, kişi işinde veya dışarıda.

Bu nedenlerden hiç sahiplenmedim. Evim çok geniş/bahçeli olsaydı daha olumlu bakabilirdim.

www.eksiduyuru.com

kedi sahiplenince düşen hayat kalitemden bahsetmiştim burada ve yol yordam istemiştim buradaki arkadaşlardan.

ben de bir yakınımın bakamadığı bir cins kediyi almak durumunda kalmıştım. ama şimdi 2 yıl geçmiş olacak neredeyse. gül gibi geçinip gidiyoruz. yalnız, sanırım ben uyum sağladım kediye, o bana değil slkfsf artık gürültülerini takmıyorum, yoksa benzer şeyleri hiç yapmıyor değil. az yapıyor ama devam ediyor gürültüleri.

hatta buraya yazmamışım ama eve kedi geldikten sonra 1 ay içerisinde 3 defa hasta olmuştum. doktor bile kedi alerjin var bakma hayvana dedi. onu bile atlattık.

benim gibi, eve kedi girince depresyona giren bir tip dahi yapıyorsa, herkes yapar bence.

1. Herkes kum sorunu demiş ancak ben kedimin tuvaletini banyoya koydum, kendim banyoya işim düştüğünde ya da basitçe tuvalete gittiğimde toplamda 30 saniyede her gün kutusunu temizleyebiliyorum. Kum kabının dışında küçük, kum sıçratmayan bir kilim alıyorsunuz, o da tuvaletten çıktıktan sonra patilerinde kalan son kumları topluyor. Kumunda dert edecek ne var gerçekten anlamıyorum. Kum kaplarının kenarında köşesinde küçük poşet koymalık yerler oluyor, oradaki poşetlerden çekip kumunu 30 saniyede temizleyip çöpe atıyorum. Bitti gitti.

2. Tüy sorunu. Dönem dönem çok tüy döküyorlar ancak kedi sahiplenmeden önce Dyson aldım ve şu an iddia ediyorum ki herhangi bir kedi herhangi bir erkek kadar tüy ancak döküyor. Hatta evde erkek varsa kedi tüyü çok daha sevimli hale geliyor bile diyebilirim. Bunu eve ne zaman kardeşim, babam vs geldiği zaman anlıyorum. İnsan kılı, kedi tüyünden çok daha pis ve uğraşması tatsız bir şey.+ Kedi tüyü sorunu düzenli tarama ve bakım ile çok azalıyor.

3. Veteriner masrafları oluyor. Kediniz hasta olabilir, aşısı olur, tahlili olur vesaire. Maddi durumunuz el vermiyorsa kedi sahiplenmemelisiniz.

4. Kediyi evde bırakıp bir yerlere gitme konusu: Bu o kadar zor değil, hele düzenli çalışan insanlar için hiç değil. Ben ayda bir Ankara-İstanbul arası gidip geliyorum, 2 ayda bir de 3-4 günlük yurtdışı seyahatim oluyor. Ankara-İstanbul arası tren yolculuklarına kedim alıştı ve stressiz gidip gelebiliyoruz, yolda uyuyor. Yurtdışına giderken komşuma ya da bir arkadaşıma anahtarı bırakıyorum. Şu an 15 günlük uzak bir tatil yapmam için kedimi ailemin evine bırakmam gerekir (Ankara). Ama bunu, kedinin bana sağladığı psikolojik rahatlığa kesinlikle değer buluyorum.

5. Kediyi neden sahiplenmeliyiz? Çünkü, kedi insana evde bir arkadaş olduğu hissini çok iyi veriyor. Evde canlı kanlı, çoğunlukla sessiz, sizi mutlu etmek için hazır bekleyen muhteşem bir varlık var. Sizi yormuyor, kendi hayatı var ve size arkadaşlık ediyor. Bilhassa yalnız yaşayanlar için bir varlığı sevebilme kapasitesini kaybetmemeyi sağlıyor, şefkat ve merhamet hissi uyandırıyor. Bunlar çok değerli şeyler. İnsanlar bu tarz sevgi temelli duyguların ne kadar önemli olduğunu yok sayıyor, görmezden geliyor veya aşağılıyor. Ancak bir şeyleri sevince hayatta anlam ve keyif buluyorsunuz. İşte canım sıkılınca bazen kedimin fotoğraflarına bakıyorum. Kedimi bazen konuşturuyorum kendi kendime. Epey oyun oynuyorum. Beni canlı ve zinde tutuyor. Bir canlı için emek göstermenin ondan çok kendime iyi geldiğine inanıyorum. Sizi mutlu eden ve kedi her şeye değer diye düşündüren kısmı da bu oluyor. Emek veriyorsunuz ve o kendi çapında size karşılık veriyor. İnanılmaz bir bağ oluşuyor arada. Bunu maddi olarak açıklayamazsınız ancak çocuk sahibi olmak gibi, bir kere tattıktan sonra bir daha bırakamazsınız. Geri kalan ıvır zıvır temizlik derdi vs bana sadece tembel insan bahanesi gibi geliyor. Temiz insan hep temizdir. Evim kokmuyor, evim biraz tozlansa kedim hapşırmaya ve rahatsız olmaya başlıyor ve temizlik yapmamı bekliyor. Yatağımı toplamadığım zaman bile kızıyor -toplu haline alıştığı için düzgün olmasını bekliyor. Çocuk gibi, nasıl alıştırırsanız o şekilde bekliyor.

Son olarak, evdeki eşyalara zarar verme hikayesi... Hikaye diyorum çünkü evdeki eşyaları eskimesi için alıyoruz, eskisin ve yenisini alabilelim. Bir ömür boyunca aynı koltuğu kullanmak istemiyorum mesela. Aynı perdeyi de. İnsan her zaman farklılaşmak istiyor, sıkılıyor. Kedimin bunları eskitmesinden ziyan değil, keyif alıyorum. Eskisin ki yenisini alabileyim. Çünkü bu tarz eşyalar tek başına yaşayan bir insanın ömür billah eskitemeyeceği eşyalar. Eşyaya hizmet edeceğime, eşya benim ve kedimin keyfini yerine getirsin yeterli. 70 yaşında hala aynı perdeyi kullanmak isteyeceğinize emin misiniz? Hayır.

Bozcaada cok kalabalik olacak, eger kalmayi planliyorsaniz spontane takilmayin ayarlayin bir yer. Arabali gececekseniz de online rezervasyon yapin mutlaka, online olmayanlar asiri sira bekledi 15 temmuz haftasi. Hatta aksamdan siraya girip arabada sabahlayip sabah binebilenler oldu. Ben bu durumda kalsam cildirirdim muhtemelen,’o yuzden onlem almaya bakin

gökçeada > diğer her yer.

Küçükkuyu deyip kaçıyorum.

2 sene üstüste hem tarihi hemde denizi sebebiyle o tarafa gidiyoruz. tavsiyem kesinlikle eceabatta bir pansiyon kiralayıp tüm bölgeyi rahatça gezebilirsiniz. kabatepe plajını o yoldaki gözlemeciyi ve çanakkaleye feribotla geçip (bir gün yetiyor) gezmenizi tavsiye ederim.

altına yatırmak istiyorsan borsada altıns1 var spot tarafta.

altin alacaksan gram alacaksin. neden iscilik ödüyorsunuz?

işçiliksiz bilezik diye bi' şey yok maalesef.

Gram altın alabilirsiniz amaç yatırımsa.

Kibrit çöpü dedikleri işçiliksiz incecik düz bilezikler var. Teyzem almış bir tane takmış. Bence alınabilir.

Bilezikten ziyade 24 ayar gram altın almanızı onerırım.

emlakyoruma bak orada bölge ile ilgili yorum yazanlar olabiliyor

Yatırım için almak mantıklı mı acaba? Alıp kiraya vermek için yani? Duyuruya salça oldum ama çok pardon.

Çok küçükler. İnsan kafayı yer.

Klasik Kağıthane, övülecek bir tarafı yok. Lokasyon olarak Levent'e yakın o anlamda merkezi. Yaşam anlamında başka bir artısını göremiyorum.

Yatırımlık alıyorsanız o civarda yaşayanlar için kiralama anlamında iyi bir alternatif dolayısıyla kiracılardan yüksek talep görür. Olabildiğince Kağıthane metrosuna yakın projeleri tercih etmek isabet olur oralar daha derli toplu; Büyükdere Caddesine doğru Gültepe, Emniyetevler, Çeliktepe, Telsizler gibi mahalleler var ki İstanbul'un yapılaşma anlamında ikonik en kötü yerleri. NEF projelerinden birisi onların göbeğinde 163 olması lazım o mahallede ancak o kadar alakasız bir yapı olur.

NEF projeleri 1+1 de çok küçük oluyor 30 m2 civarında alanları oluyor.

- Özetle yatırım ve kiralama için düşünülüyorsa olabilir.
- Yaşam için düşünülüyorsa ben olsam tercih etmem. Biraz daha ötede 5. Levent, Finanskent bölgesini tercih ederim ki vaktiyle etmiştim.

2020 den beri Kağıthanede anucurlar ve Gündoğmuşlar arasında bir çete savaşı mevcut son zamanlarda da ciddi büyümüş durumda bu durumu da gözönünde bulundurun derim.

bahçeli değil ama elma pubı bi dene kartal anıtının orada

craft beer lab
joker no 19

Thales duruyor mu hala? Orasi geldi aklima

@silph elma pub'a gittim, tek gittiğim için terörist muamelesi yaptılar :D

sanki tek gittim diye millete salça olacam.
yeri güzel personeli kötü.

Kimsenin hayatına kimse karışamaz. A kişisi kendi parasını istediği gibi harcar.

A kişisi haksız ve cimri cidden. Tatile gidip ekmek üstü peynir yemiş öyle şey mi olur. İlla en pahalısını yesin demiyorum ama her yerde uygun seçenekler de var.
B haklı bence. 40 yaşında da bu işlere girişecekse yaşlanınca parayı napcak. Öğrenci olsa geliri az olsa neyse de.

A kişisi abartmış. İnsan yaşamında dengeyi kurabilmeli.

Eğer B kişisi A kişisinin sevgilisi, eşi, annesi, babası ise B kişisi haklı; değilse B kişisinin nutuk atmasına hiç gerek yok. A kişisi yaşını başını almış iyi kazancı olduğuna göre fena da bir eğitim seviyesinde değildir. Birikim yapması hayat önceliğinde iyi bir yemekten daha önde olabilir. Bu da kimseyi alakadar etmiyor bence.

B kişisi haklı ama A'nın kendi parası kendi hayatı.

1 hafta krem peynir ekmek yedi diye dişleri dökülüp gidecekse geri kalanımız çoktan mezarda olmalıydı.

bu biraz kültür, biraz zevk meselesi. kimisi tatilde hiç bişi yapmayayım, elimi sallıyım garson gelsin, elimi sallıyım içeceğim gelsin ister, kimisi kendi işini kendi görmeyi sever.

herkesin hayatına kimse karışamaz o yüzden haklı haksız şeklinde bir çizgi çekmek doğru değil bana göre böyle konularda. siz ne düşünüyorsunuz diye sorarsan b kişisiyle benzer şekilde düşünürüm kesinlikle ama adamın kendi parası kendi hayatı sonuçta. cimriyse cimridir 40 yaşından sonra değişmez. benim arkadaşım olsa muhabbet esnasında bahsetse he he der geçerim, laf anlatmaya falan çalışmam. fakat kesinlikle beraber yola falan da çıkmam.

A kişisinin kendisine faydası yok.

Yöneticiyse yanındakilere kan kısturuyor bile olabilir.
Ama öldüğünde kendinden sonraki varisleri yaşayacak onlara sağlam bir mal varlığı bırakıyor en azından.

B kişisi haklı.

20 yaşında öğrenciyken gidilen tatilde gayet makul bir seçenekken 40 yaşında parası olan adamın yaptığı şeye tatil bile denmez.

İkiside haklı ama ikiside gereksiz tipler

A kişisi gibi insanlardan nefret ederim. Para için yaşayan, parasını alacağına canını al tipler çok sinirimi bozuyor. B haklı

A ve B yakın arkadaşsa bilemem ama; herkesin hayatına kimse karışamaz.

Tatilin amacı gevşeyip mutlu hissetmek, huzur bulmak. Eğer kişi rahat ediyorsa tatilin doğrusu yanlışı olmaz.

Ortak gidilen tatillerde orta yol bulunur elbet ama özellikle bireyselse ne yaptığının ne önemi var?

Adam huzur bulup eğlenmeye gittiği yerde yemeğe, otele ödediği parayı dert edip stres içinde dönecekse neden yapsın böyle bir şeyi? Cimriyse cimri insanlara uygun bi tatil yapmış. Neticede onun iyi hissetmesi önemli.

Ancak çıkarıma gelince iş değişiyor. B kişisi kafa açmış evet ama A kişisi konuya "millet 30 bine kalıyor ben 3 bine buldum" diye girerek daha önce kafa açmış. Bizde kendi hayatına odaklanmayıp en iyisi benim yaptığım, herkes öyle yapmalı diye düşünme sorunu çok yaygın.

Özetle A kişisinin yaptığı kendine göre güzel bir tatildir ancak tartışma anındaki senaryoda B kişisi haklı. Biri bana gelip siz keriz misiniz demeye getirse ben de saçmalama sen cimrisin diye herkes mi peynir ekmekle tatil geçirsin derim.

a kişisi komple garipte, b kişide ayrı garipmiş argümanı çok anlamsız, 1 hafta ekmek yemekle şeker hastası olunmaz, konu tatil kafasının nasıl olduğuna geldiyse b kişisi böyle tatil yapmıyorum ben herşey dahil relax tatil seviyorum dese hadi bir nebze.

A kişisi tatile çok para harcarsa karakteri gereği daha mutsuz olur, Allah kurtarsın diyelim.

Genel olarak cimrilik mi, evet cimrilik.

A kişisine şu muhabbetin üzerine selam veren dahi haksız

A kişisi cimri bu belli ya eskiden yokluk görmüş ondan bu halde ya huyu böyle çevremde böyle insanlar vardı.

" Kimsenin dişi 1 hafta peynir ekmek yedi düye düşmez." diyen arkadaşlar tatilde bile bu şekilde yaşayan A kişisinin normal gündelik hayatta bal bademle beslendiğini mi düşünüyorlar acaba?

Herkesin hayatına kimse karışamaz kesinlikle; illa yorum yapacaksam A oksijen israfı.

A kişisi ölünce damadı ve çocukları arabayı değiştirir, üstüne kalan parayı da dışarda karı kızla ezer. Kızları da altın dizer, instagrama konu çıksın diye sağda solda parayı çarçur eder. Ölen de yediği krem peynirle kalır.

Üniversitede öğrenciyken kaldığımız apartman her kata 4 daire 6 katlı binaydı. Hepsi aynı kişinindi, adam da en son katta bir dairede eşi ve 2 kızıyla kalıyordu. Adam o kadar cimriydi ki, bir kere biz öğrenci eve giderken poşetteki ekmekleri görüp ekmek almayı unuttum bir tanesini alıyorum diye emrivaki poşetten almıştı :D Ben de gıcıklığına amca ekmek x lira başka param yok ver ben alıp size getiririm diyince de poşete geri koyduydu :D Kendi oturduğu daire hariç 23 daireden kira alıyordu ama apartmanı karısı temizliyordu aidatı da almak için, asansörün bir anahtarı vardı yazın ve geceleri kitlerdi. Bu adam biz 3. sınıfın ilk dönemiyken öldü, kızları apartmandaki tüm daireleri ikinci dönem başlamadan sattıydı. Eni sonu olacağı bu.

Düz, tek renkli desensiz 3 tişört aldım bayram öncesi şehirdeki caddede normal bir dükkandan.
Tavsiyem, ummadığın bir dükkandan bile beğeneceğin bir şeyler muhakkak vardır. Yürümeye başla..

WWF'e bir baksana.

decathlon

4-5 ay kadar önce spor ceketin içine giymek için tişört arıyordum - buraya da sordum hatta - Zara' ya fln baktım bi' şeyler buldum sonra hanımın tavsiyesiyle Mavi' ye baktım, hiç ihitaml vermesem de istediğim tişörtleri buldum, yalnız çok enteresan aldığım tişörtlerin hepsi aynı tarz, model, beden sadece ve sadece renkleri değişik olmasına rağmen; beyaz ve gri idare eder, camel rengininse dokusu, kumaşı, duruşu çok daha güzel diğerlerinden, bunu da çözebilmiş değilim.

Koruyamıyorum.

gündemi takip etmeyi bıraktım. tv yok haber yok video yok kafam mis gibi.

İnsanların anası babası ölüyor da yeri geliyor cenaze evinde kah kih gülüyor, insan her şeye alışacak ve adaptasyon gösterecek şekilde evrimleşmiş biz de adapatsyon gösteriyoruz. Delirecek olsa Yahudiler gaz odalarında ölümü beklerken delirirdi mesela ama onlar da kamplarda günlük işlerinde çalışıyorlardı, bu kadar hassas olmaya gerek yok.

Kişisel algılamıyorum. İnsanlık, doğası gereği her zaman acımasız olmuştur. Dünya toplumları, askerlerin yönetimi ve kontrolündedir. Adalet diye bir şey yoktur. Bu bilgilere bakınca üzülmek yerine, bu bilgilere sahipken hayatımı nasıl güzelleştirebilirim ona odaklanıyorum. Arzu ettiğim değişim için kendimdem başkasına yardım edemem. Birey olmak böyle bir şey. Gerçek Bireylerin oluşturduğu kalabalık bir topluluk, insanı haklar için mücadele etmeye karar verirse eğer bir gün, ben de desteklerim. O zamana kadar; like i give a damn diyorum.

Senelerdir tv ve haber izlemeyerek
Tv ancak masterchefe bakiyorum annemle

Beslenmeye dikkat edip haftanin 5 gunu spor yaparak

Cevremdeki negatif insanlara tekmeyi basarak

Bi sikinti okursa icime atmadan direk enerjimi karsi tarafa bosaltarak

hayat acımasız. Her zaman her yerde kötü şeyler oluyor siz görseniz de görmeseniz de.
Gamsız olacaksınız. Yani elinizden geldiği kadar. Gamsız adam uzun yaşar mutlu yaşar.

Değiştiremeyeceğim şeyleri kafaya takmıyorum. Ben İstanbul'daki köpekleri koruyabilir miyim? hayır. Ekonomiyi düzeltebilir miyim? hayır. Niye bunları kafama takayım? Dünyada yaşayan insanlar ve hayvanlar acı çekiyor biliyorum ama elimden birşey gelemez.

Her sabah yeni bir korkuncluga uyaniyoruz, her gun bir baska sey icin isyan & mucadele etmek zorunda kaliyoruz. Ben kendi adima cildirmamak icin haber izlemiyorum, mesela bu sabahin konusu Altindag’daki kopek katliamini takip ediyorum ama videolarini izlemiyorum, spora gidiyorum, beni rahatlatacak dizi&film bisiler izlemeye calisiyorum.

Burada onemli olan empati yaparken icsellestirmeyi bir noktada durdurmak. Dunyada iyi kotu cok fazla sey oluyor her an her saniye. Her kotu seyi icimizde ozumsesek yasayamayiz. Bir noktada sakin kalabilmek icin empatiyi bir duzeye kadar yapmak zorundayiz.

kısmetse olur canlı yayın izleyerek

www.youtube.com

Dünyada diye dedigin sey orta dogu foseptigiyse zaten umrumda olmaz.

TR'de olan seyler içinse sabrediyoruz, tasinip gidecegimiz güne kadar.

koruduğumuzu kim söyledi? sokakta kendim dahil aklı başında tek insan görmüyorum, sadece öyleymiş gibi taklit yapıyoruz

Tamamen kaçarak uzaklaşarak değil tam tersine okuyarak üzerine düşünerek benim gibi düşünen insanlarla internetten de olsa bağlantı kurarak, dünyadaki düşünürleri politik aktivistleri takip edip ilham alarak

Öncelikle gerçeği kabul edin, arabanız, refah bir hayatınız olmayacak, hükümet değişse her şey bir senede düzelmeyecek, 20-30 sene iyimser bir süre

Deli gibi gündem takip eden, hayatının yarısı twitter'da geçen, dünyada ne olup bittiğini takip edip avrupa'da aşırı sağın yükselmesini, abd'de trump'ın tekrar seçilme ihtimali olduğunu görüp buna üzülen ve saydığın diğer şeylere karşı da üzüntü besleyen biri olarak bunlara karşı "akıl sağlığımı koruma ihtiyacı" gibi bir ruh haline girmedim hiç bilemiyorum.

Yani hayatta pozitif şeylere daha mı çok odaklanıyorum ya da gamsızın teki miyim bilmiyorum ama boş zamanlarını değerlendirme yöntemi olarak oyun oynarken siyasi tartışma programı dinleyen; geçtim Türkiye'yi hatta Almanya, Fransa, Birleşik Krallık gibi ülkeleri, Macaristan'daki, Polonya'daki ve hatta Estonya'daki seçimileri sağcılar kazandı diye üzülecek derecede gündem bağımlısı biri olarak dünyadaki kötü gelişmeler beni derinden etkilemiyor.

Hayat hep bir şeyleri bekleyerek geçiyor, beklediğimiz şey geldikçe başka şeyleri bekliyoruz ve bu döngüyle yaşamaya devam ediyoruz. Bu sırada etrafımızda dönen olaylarda etkimiz olduklarına iyi etki bırakıp, etkimiz olamayacaklara da ses çıkararak hayatımızı devam ettirip ölücez işte. Bu kadar hassas olmaya gerek yok, travmayı doğrudan yaşayan kişiler hariç kimse akıl sağlığını kaybetmez dünyada kötü şeyler oluyor diye.

koruyabileceğim kadar takip ediyorum dünyayı, koruyamayacağım yerde bırakıyorum.

- Gündemi çok aşırı takip etmiyorum.
- Haftasonları uzun mesafeler koşuyuorum.
- Akşamları içiyorum.
- Kedi seviyorum.

Edmond honda+1
Vallaha nedense Türkiye'de yaşayanlarin gözüne Avrupa'daki sağ daha çok batıyor gibi. O kadar farklı ülkeden arkadaşım var, türk arkadaşlarım da var. Bir dakika bile şunun muhabbetini yapmıyoruz biz. Ama Türkiye'dekiler ile sürekli aynı muhabbet dönüyor.
Bence Avrupa'daki sağ yükselişini bu kadar kafaniza takmaniza gerek yok. Eğer bir firsatiniz varsa da bundan gelmiyorsaniz hata yapıyorsunuz. Ama duyuruda bazen çıkan sorular gibi "bulaşıkçı olarak geleyim" gibi sorulardaki insanlardansaniz gelememeniz/gelmemeniz normal.

Türkiye'de haberler falan çok iç karartici. Ben burada aksam 8 haberlerinde 30 dk izliyorum o kadar. Onlarda da harbiden önemli şeyler var yok burada şöyle ölmüş yok buna böyle olmuş yok yani. Sosyal medyadan vs kendinizi keserseniz daha mutlu olursunuz.

Erişim alanımda olmayan şeylere karışmıyorum. Olduğum yerde iyi olduğuna inandığım şeyi yapmaya çalışıyorum.

Ornek: bir şeyi boykot etmeyi beceremeyen birinin x yerdeki savaş ile ilgili kaygısı anlamsız. Isyerinde mobbinge boyun eğen, hakkini aramaya cesaret edemezsem ornegin Afrika'daki çocuklara üzülsem kime ne faydası var... mantığım bu.

Yurtdışına yerleştim bir süre. Sürekli tinder kovalayıp keyfime bakıyorum. Diğer yandan da sağlıklı yaşamaya çalışıp, Türkiye gündemini takip etmiyorum. Hayat çok güzel. Tek canımı sıkan şey yaşlanmak.

dedeman iyi, idare eder

Point Hotel Barbaros

avantgarde' a da bakın derim.

Metro’ya binmeye üşenmezseniz Delta o çevredeki nispeten uygun fiyatlı otel.

raffles otelde kalin asansorle inersiniz iste :)

Doubletree by Hilton İstanbul Gayrettepe

hayır üzülmüyorum. benim ailem var zaten, annem , babam, kardeşlerim ve yeğenim. çocuk sahibi olmadığım için gayet mutluyum. 43 yaşındayım, ilerleyen yaşlarda kendimi maddi ve manevi olarak hazır hisseder ve çocuğum olsun istersem evlat edinme işlerini değerlendirebilirim. ancak şimdilik öyle bir planım ya da isteğim de yok.

evli olmak, çocuk sahibi olmak muhakkak muhteşem ve asla anlayamayacağım duygulardır ama bence herkese göre şeyler değil. böyle bir tercih yaptığında en iyi şekilde yapmalısın. ben sabır, sorumluluk duygusu, maddi manevi güç vs. sebeplerle o yeterlilikte biri olduğumu düşünmüyorum.

Eskiden böyle bir seçenek yokmuş ya da yok denecek kadar azmış, 40li yaşlara kadar evlenmemek, çocuk sahibi olmamak seçeneklerde değilmiş. Artık bunlar da birer ihtimal ve insanlar bunu da seçiyorlar.
Daha da normalleşecek.

hayır

Üzülüyorum çünkü ömrüm evlilik istemekle geçti. Neyse detaylandırmaya gerek yok, üzülüyorum. Ama belki evlenseydim çok ağır şeyler yaşayacaktı deyip üzüntümü azaltmaya çalışıyorum.

39 yaştan bildiriyorum zerre pişmanlık yok, hatta gençliğimde bir dönem evliliğin çok yakınındayken bir vesile evlenmedim. Ne zaman aklıma gelse iyi ki evlenmemişim diyorum.

Mobil arayüzde edit niye yok? Başlığı Old school'a çevireceğim düzeltemiyorum.

takip. bana da lazım iyi bir hamam tavsiyesi

Geçen gün sordum, burayı tavsiye ettiler, henüz gidemedim.


www.sureyyahamam.com.tr

@kumandanim Baktım ama burası lüks yer. Asgari ücreti verip çıkacağımız bir yeri istemiyoruz. Dediğim gibi geleneksel mahalle Hamamı arıyoruz. Tellağı güçlü kuvvetli, kesesi köpüğü güzel olsun.

Makyaj pamuğuna diş macunu sık. Onunla ovala. Pırıl pırıl olur. Kararıyorsa hakiki gümüştür.

sirkede 10 dk bekletip durulayabilirsiniz.

Hocam şunu belirtmek istedim, o bileklik gümüş değil, gümüş kaplama.

Töbe bir daha gumus almam hep celik aliyorum daha iyi parlatma paslanma fln hicbir sikintisi yok ve ucuz

ben de aynı albümden selam ver isimli şarkısını bu yazın şarkısı ilan etmiştim, bu da nispeten az biliyor bence.

open.spotify.com

Vokal tarzı zaman içinde değişti; bir ara bayağı ağdalı söylüyordu, name yapıyordu, birkac albümdür de tek tondan söylüyor. Çok anlamam bu işlerden, bilen bir arkadaş açıklar belki. İlk zamanlarda daha içli, daha kuralsızdı vokali sanki. Bunu da sözlükte okumuştum, düşününce katıldığım bir görüş.

@sekizdokuzon; evet bu şarkıda sıfır nağme yapmış. Şidmki tarzıyla söylese;

Yalnığğğğzığımmm sabah ayazleındaaaaaaağğğğğ
Diye bi nağme yapabilir

Belki iddialı bir yorum olacak ama "Gay misin?" baskıları adamın yeteneğini iğdiş etti bence.

Sarıl Bana efsaneler efsanesidir, önünde binlerce şarkı diz çöküp tövbe ister, öyle bi' yerdedir bende.

@sekizdokuzon; çok ilginç bir bakış açısı olmuş.

Zaten gaylerin bir çoğunun, çevrelerinin psikolojik manipülasyonları sonucu gay olduklarını düşünürüm hep. Tarkanda da gençliğinde bir potansiyel görüp oradan yürümüş olabilirler. Kendi haline bıraksalar bir kadına varıcakken, olayların böyle ilerlemesi yüksek oranda çevre manipülasyonları.

- dediğin gibi “gay misin?” baskıları adamın yeteneğini iğdiş etmiş

Ben tam tersini söylemeye çalışmıştım. Adamı homoseksüel eğilimlerini bastırmaya itip yaratıcılığını bitirdi 90'lar ve 2000'ler başı medyası. Bir ara açık açık "Sen gay misin?" diye soruyorlardı, Reha Muhtar erkeklerle çektirdiği samimi fotoğraflarını paylaşıyordu programlarında. Gay olmanın geçer akçe olmadığını düşünüp ana akıma uyum sağlayayım derken orijinalliğini kaybetti, demek istedim.

Yani tabii tasasi bana düşmez ama karısı npc gibi. Oralarda bir sıkıntısı var adamın.

Bence Türkiyede gayliğini rahatça yaşayan bir Tarkan var diye düşünüyorum. Sezen aksu ekolünden gelen birisi olarak, o soruları da ğek taktığımı sanmıyorum. Karısı zaten anlaşmalı evlilik ama çocuk sahibi olmayı düiündüğü için en iyi bu şekilde yapmak istemiş olabilir.

Adam düz, belki bi seksüel haliyle böyle nağmesiz vokallerle aşmış şarkılar yapabilirken,

Gaymisin homo musun, baskılarıyla oynak ve nağmeli vokal teknikleriyle Karma albümünü ve devamındaki iki üç albümü yaptı.
Şimdi hayat tarzıyla beraber (evli çocuklu) tekrar düz vokale döndü .

Adını unuttum ama gitarist olan adam bence net sevgilisi.

youtu.be

Adamı zorla gay yaptılar ve nağmeli vokşe yönlendirdiler. düz kalsa, düz vokalle aşar giderdi yeteneği…

Bu gitarist olan adam halen ekibinde ve konserlerde o inanılmaz AŞK (büyük harfle aşk) vibe’ını veriyorlar sahnede birliktelerken… havaya aşk partiküller saçılıyor yanyanalarken. Acaip bişi

Benim teori iptal o zaman. Bilemiyorum:)

Büyük sanatçı olmak için gay olmak gerekiyor sanırım, öyle olunca Tarkan olunuyor galiba. Yada Da vinci, ve aklımıza gelen diğer “Dahi”ler.
Tamamen düz bir akıl yürütmeyle, sanırım o zaman bazı portaller açılıyor ve o kişiyi dahi yapan bilgi, estetik, keşif, yeryüzüne biz düz insanlara iniyor jdjdjsj

Hayatın anlamını çözecem az kaldı hsjsjjsjs

maalesef şarkı sade değil de aşırı yavan, sözleri de çok basit.
hatta daha da ileri gitmem gerekirse; şarkı, resmen yeryüzünde şarkı namına bir şey yokmuş da ilk örnek, prototip gibi.

tarkan'ın sesini severim ama her şarkısını da başarılı bulmuyorum.

ayrıca bu yavanlık (sadelikten bahsetmiyorum) neden bizim müzik kültüründe var anlamıyorum. şarkı sanki fi tarihinden kaydedilmiş de şimdi dinleyince bir şeyler eksik gibi. bir de 60-70-80'ler yabancı şarkılarına bakıyorsun, şarkılarda zaman kavramı hiç yok, sanki dün kaydedilmiş gibi. bizde bunun örnekleri çok nadir ki çoğunu arabesk eserler oluşturuyor, muhtemelen çok sesli çalgılardan dolayı.

sarıl bana'yı ben de yavan buldum ama bu gitaristle olan nedir?
gitarist içime sığdıramıyorum bakışları falan.
biz de aşk mı yaşamışız dedirtti. gerçek değilse bile özendirici.

Fitbod var. Senelerdir kullanıyorum. Amaca göre antrenman planı oluşturuyor ve kas yorgunluklarını bilimsel olarak hesaplayarak her antrenmana yeni planlar çıkarıyor. Özel bir hocayla çalışıyormuş gibi kaldırılan ağırlıkları giriyoruz ve kademeli olarak gelişmemiz için ağırlık ve tekrar sayıları tavsiye ediyor...

Keylifts
Sadece 5/3/1 yapanlar için efsane. Kendi programlarimi falan da yarattim ayrı konu. Her sene ödüyorum.

Runkeeper kullanıyorum, bi' ara da freeletics almıştım.

misli.com

@numlock

Asdfghjk

yaoyao indirdim ve 1 yillik satin aldim. ip atlama uygulamasi... pek ip atladigim da yok da para verince belki yaparim demistim...


bir de esneme hareketleri icin getbend (ya da bend) diye bi uygulama aldim senelik. ayni sebepten :D

iki uygulama da guzel bu arada. yaoyao baya iyi hatta.

Geç bile kalmışsın
Geri adım atarsan daha da pişman olacağın tecrübeler yaşarsın

Tecrübe

Anne ve abi var sadece. Abimi senede bir iki defa görüyorum ve hal hatır sorma dışında muhabbetimiz yok. 'Küs' değiliz, ama abi-kardeş ilişkimiz yok.

En güzeli ekonomik özgürlüğünü kazandıktan sonra aile ile bağı kesmek

Babamla konuşmuyorum. Ölürse vicdan yapmam. Dünyadan bir psikopat eksilmiş sayarım. Zararı kendine olsa başka ama dokunduğu her insanda derin yaralar açmış birisi.

Düşünmesen daha iyi değil mi? Ölünce bakarsın vicdan yapıyor musun. Şu anda, mevcut bilgilerle için rahatsa gelecekte ne olur düşünme. O zamanın Kittie'si düşünsün.

Şahıs abin olmasa hayatında olur muydu? Hayır.

Kan bağı var diye sana zarar veren bir insan için vicdan azabı duymamalısın bence. Abilik sadece kan bağı ile olmaz, manevi yönü vardır.

Ablamla konuşmuyoruz.
Daha doğrusu kendisi o pişkinliği ve iki yüzlülüğüyle konuşuyoruz sanıyor ama ben kaçıyorum. çünkü;

İki yüzlü ve narsist birisi. Zerrece kıskanılacak özelliği olmamasına rağmen bütün akrabalar onu kıskanıyor zannediyor (narsist).
Yüzüme başka, arkamdan başka davranıyor (iki yüzlü). Duygusal olarak pozitif enerjimi vampir gibi emiyor.

Bunlar benim için uzak durmak için yeterli sebepler.

Benim yok ama @kumadanım çok güzel demiş sırf kan bağı var diye insanların verdiği zararları yok sayamayız eğer zarar veren birisi olsaydı konuşmazdım ben de.

Aileler, kişilerin prangasıdır. Kurtul.

Ben de abimle konuşmuyorum. Bir kötülüğü dokunmadı ama bir faydasını da görmemiştim. Evlendikten sonra tamamen kendi kurduğu ailesine döndü, karısı ile arası iyi olsun diye herkese sırtını dönüp gözünü kapattı. Annem kanser oldu, bir kere kemoterapiye götürmemiştir. Evliliğinde de sorun yaşamaması adına ben hayatımdan çıkardım, karısı çok sorunluydu çünkü. Annem torununu rahat rahat göremiyor mesela. Falan filan. Ölümü düşünmüyorum, fazla umrumda değil bu konu galiba. Ayrıca bence onlar düşünsün anne baba bugün var yarın yok, yarın vicdanımız sızlamayacak mı diye düşünsünler yani. Eyyorlamam bu kadar.

Bunları bazen ben de düşünüyorum ve 1 milyon yıl sonra yaşanacak gelişmeleri uçan arabaları falan düşündükçe bunlara şahit olamayacağım ve o zevki yaşayamayacağım için kendimi kötü hissediyorum. Umarım 450 yıl sonra Dünya'ya 17 futbol sahası büyüklüğünde bi göktaşı çarpar da medeniyet 1500 yıl geriler diye umut etmek beni kötü biri yapmaz :(

Tam bir akademisyensin bence. Bilgiyi kıskanmak var onu biliyorum ama bu derecesi aklıma gelmezdi. Bilgiyi bu derece kovalamak, bu kadar fazla ciddiye almak ilk defa gördüğüm bir şey ve bu anca akademisyen kafasında olur.

Hayır kötü hissettirmiyor, benim yapım daha insana topluma yönelik şeyleri önemsiyor. Mesela dünyanın yuvarlak ya da düz olduğu tartışmalarını aşırı derecede saçma buluyorum, bunu araştırana kadar dünyanın iyiliğine, doğanın ve insanın iyiliğine çalışmalar yapılmalı diye düşünüyorum.

Herkes bir şeylere meraklanacak, bir şeyleri sevecek. İlerleme böyle oluyor.

@arbre'nin bahsettiği şey kıskançlıktan çok imrenmeye girer bence. Ölmüş kadın örneği hariç. Kıskançlık başka bir şeyi görüp beğenip edinmek tecrübe etmek istemek başka. Önce kıskançlık mı duyuyorsun yoksa imreniyor musun bunu anlamak isterdim. Benim bildiğim kıskançlıkta "onun olmasın benim olsun" düşüncesi var. İmrenmekte "benim de olsun" var. Hangisi?

Bende de var bu his. Hem teknolojik hem de tarihsel olaylar açısından gelecekte yaşanacak ve şahit olamayacağım olayları düşündükçe sinirim bozuluyor. Hatta hayata devam etme içgüdümdeki en büyük etken ölürsem kaçıracağım şeyler :D

Bunu yaşamayan insanı garipserim ben hatta, herkes yaşıyor diye düşünüyordum :)

Son dediğine istinaden de, yıllaaar önce bir soru görmüştüm, kırmızı butona basarsanız tüm evren yok olacak, basar mıydınız diye. O zaman niye basayım ya çok saçma diyordum ama şimdi olsa basardım sanırım :') kapanışı yapıp gidelim hissim baskın gelebilir :d

zaten olmus olacagim neyine kotu hissedeyim. kotu hissedebilmek icin hayaletimin ortalikta takilip hayiflanmasi lazim "ah ne guzel teknoloji ah ben bunlari kacirdim" falan diye. oyle bir sey olacagini sanmiyorum.

Yaşamları daha da zor olacak.

-Artan nufus artışı tarım alanlarını azaltacak. Bu da herkesin yiyeceğe erişemeyeceği ya da hayat pahalılığı demek
-Konut sorunu olacak
-İklim değişikliği kaçınılmaz
-Su kaynaklarının yetersizliği

bir sürü sorun da beraberinde gelecek

bunu kestirmek mümkün değil önümüzdeki 40-50 senede büyük bir dünya savaşı çıkıp ortalık toz duman olabilir. terör örgütleri nükleer silah üretecek seviyeye gelebilir. nufus artışı ve global ısınma nedeniyle büyük kuraklıklar buna bağlı büyük sorunlar çıkabilir ve medeniyetin ilerleme hızı hayal ettiğimiz gibi olmayabilir. bana kalsa insan ömrü şöyle 150-200 yıl olmalı. doğdun, okudun, iş meslek para kazandın derken emekli olduğunda zaten ömür bitiyor yaşamaya vakit kalmıyor. ömür 150+ sene olsa 60-70den sonra iş güç derdi olmadan yaşanacak 70 sene daha kalır.

bana gelecek daha korkunc geliyor teknoloji, farkindalik vs ilerlese de. su anki super teknolojilerden ucak bile tatsiz bir ton prosedur derken hic de gorundugu gibi heyecan vermiyor. nufus, gida, enerji krizleri derken ucan arabadan zevk almam beklenemez:( 1 pessimist

Yahu tamam da ben her şey çok güzel olacak da onu göremeyeceğim demiyorum ki.

Sonuçta iyi de olsa kötü de olsa yaşanacakları göremeyeceğim. Taşa mızrağa da dönsek, kuraklıkla da boğuşsak, beyinlerimizi bilgisayara da aktarsak veya başka gezegen ve galaksileri de görsek, bilemeyeceğim.

Ona bakarsanız hiç elektriğin bile olmadığı zamanda köyde doğup ölen için hayat çok güzeldi belki. Belki elektrik geldi makinalaşma başladı mertlik bozuldu. Bunun sonu yok ki. Her kuşak bir sonrakini kötü görebilir. İnsanını da, gidişatı da.

Derdim o değil, derdim, ben şu ana ve geçmişe az çok hakimim ama geleceğe hakim değilim. 1000 sene sonra ortam wall-e deki dünyaya bile dönmüş olsa, oradaki adam bu geçen 1000 senede neler olduğunu bilecek, ben bilemeyeceğim. (tabi büyük bir felaket, savaş, dünya dışı müdahale olmadığını varsayıyorum) Bizim ne eksiğimiz var gelecekteki adamdan ya bak yine sinirim bozuldu. Veya bizden öncekilerin ne suçu var adam belki medeniyet görmedi, ev görmedi, araba görmedi, elektrik veya teknoloji görmedi. Uçmadı belki hiç hayatında.

Yani evren veya canlı yaşamı diye bir film var diyelim, hepimiz başında ortasında bir yerinde çıkıyoruz.

En sonu görenler, aynı zamanda baştan sona her şeyi "biliyor" olacak. O bilme eylemi ile benimkinin aynı olmayacağı kesin. O işte sinirimi bozuyor.

En sonunda bu dünya boş önemli olan öbür dünya deyip tasavvufa yönelicem, ben de afyonumu alıcam az kaldı sdfjsg

Derdim ölümsüzlük de değil bu arada. Ölüm bence yaşamı anlamlı kılıyor. Ama işte ileriyi bilmemek rahatsız ediyor.

Keşke ölünce kenarda izleme yeri olsa. Gerçi öldükten sonra bir şey olacağını sanmıyorum boşuna kendimizi eğlemeyelim de bari şu vücudu dondurup çözme işlemi başarılı olsa da 50 yılda bir 1-2 gün uyandırılıp tekrar dondurulsam. O arada ne olmuş ne bitmiş araştırmış olurum. Gerçi kişisel tatminlik dışında bu bilgiyi ne yapıcam? Ona yaşamak mı denir? Sanırım içimizdeki ego ve tanrı olma iç güdüsünün bir parçası bu her şeyi bilme isteği.

gelecekte dünyayı korkunc şeylerin beklediğini düşünüyorum. kıskanmak değil üzülüyorum

herkes böyle hissediyor sanıyordum +7

Kıyamet diye bişi yok ama olsaydı onu görmek istemezdim, oeh gerek yok o kadar

abi pardon da daha günümüzdeki tüm olanakları, teknolojilerin hepsini kullanamıyorsun ki 300-500 sene sonrasına göz diktin :)

aksine gelecekteki insanlara zavallı, bahtsız insanlar gözüyle bakıyorum. x ve y kuşağının muhtemelen hayatın en güzel zamanlarını yaşadığını düşünüyorum.

Aynı seviyelerde zam yapmış ev sahiplerimiz. Bence nezaketen söylemek gerekiyor.

Eğer düşük derse de eski kiracı olduğunuzdan girin, zamdan çıkın. Kiraları zamanında yatırıyorsanız zaten ikiletmez.

Her sene yeni kiracı gibi zam yapacaksa ne ala dünya.

- 4bin fark piyasaya göre düşük sayılmaz, bence normal olanı.

- Her sene yeni kiracı oranından kira ödemeyi kim çıkardı bilmiyorum, eski köye yeni adet icat ettiler (kızgın yüz)

- Tüfe oranıyla 4k civarı fark oluyorsa bence şartlarınızı söyleyip yasal orandan göndereceğinizi kabul ettirin (zor biliyorum, ben ettiremedim)

- Kimse uymayacaksa neden tüfe oranı üzerinden sözleşme yapılıyor, herkes sözünü tutsun (ulusa seslendim)

- Devlet artık kiraları kendi belirleyip, kendi toplasın ve ev sahiplerine yatırsın, hatta isterse üç beş gün de işletsin paraları (yetti gaari, belki bakanın kulağına gider diye yazayım dedim)

- Allah, aklı başında, vicdanlı ev sahipleriyle aklı başında, vicdanlı kiracıları birbirine denk düşürsün

Tüfe oranıyla göndereceğinizi, kabul etmezse geçen sene ve ondan önceki sene yapılan %100 ve %300'lük zamları %25'e çekmek için yasal yola başvuracağınızı söyleyebilirsiniz. İpler zaten gergin, kopsun gitsin. Sürekli alttan almak zorunda değilsiniz. Bu konudaki argümanımı detaylandırmak isterim.

- Usulen önce arayıp "%65 yapacağım, haber vermek istedim" demeniz iletişim açısından iyi olur. Belki daha ucuza bile kapatabilirsiniz. Bu dediğimi, %65 kabul edilmiyorsa ve daha aç gözlü davranılıyorsa yapmanızı tavsiye ederim

- Aşağıdaki bir arkadaş, ev sahibim olsa ve aramız bal börek bile olsa, ben böyle deyince benle ipleri kopartırmış. Bence sorun değil. Sonuçta yaptığım ekstra yüksek zamlarla o ilişkinin parasını ödemişim. İade aldığımda tabii ki somurtuk bir yüz görebilirim. İnsanlara anlaştığınızdan daha yüksek para verirseniz size tabii ki gülümseyecekler istemsizce.

- Sözleşme hukuku bu. Boru değil. Sözleşmedeki kurallara uymayacaksanız neden sözleşme yapıyorsunuz? Sözleşme, zam konusunda asıl belirleyici. Bu "sizin için uygun olursa" aramalarının yazılı sözleşme yapılmadığı sürece hiçbir bağlayıcılığı yok. Size önerdiğim yöntem ev sahiplerince de "tüfe altında ödedi, farkı hemen ödesin" şeklinde tahliye davalarında kullanılıyor.

- Kiranın piyasanın altında kalması, ev sahibinin sorunu. Sizin değil. Bir yatırım riski almış evini bir süreliğine kiraya vererek, elinde sözleşme şartlarını belirleme şansı varmış. Oraya Tüfe yazmış. Projeksiyonu tutmadı diye onun yatırımının riskini sizin almanız doğru olmaz. Çünkü kira gelirinden pay almıyorsunuz. Niye zarar size girsin? Madem gelir riski alanın, risk de geliri alanın olmalı.

Farkına varmalısınız ki şu zamana kadar bal böreklik, sizin yüksekten yüksekten kira yatırmanız ve hakkınızı almak istememeniz sebebiyle. Her ay masada fazladan ve bahşiş denemeyecek kadar büyük bir para bıraksanız bana, ben de sizinle iyi ilişki kurmaya çalışırım.
Ev sahibinizi iyi ilişkiler kurarken sınırlarından azad etmek çoğu kişinin yaptığı bir hata. Sınırlarını bilmediklerinde, maaşınızın tamamını bile isteyebiliyorlar.

iletişim, iletişim, iletişim.

Ev sahibi olsam, kiracımla aram bal börek dahi olsa;
nejdet c' nin dediği gibi konuşsa ipleri kopartırım.

lisan-ı münasiple zam alamadığınızı, max bunu yapabileceğinizi güzelce anlatırsanız sorun yaşamazsınız muhtemelen.


nejdet c hocam; olay alttan almak falan değil ki. TElefon açıp meeni bi' şekilde iletişim kurarak orta yolda buluşmak. Kimse bizim cebimizden paramızı zorla almadığı gibi biz de kimsenin malına zorla çökmeye çalışmıyoruz.
Bu bir nevi bi' ticaret, usulüne uygun iki tarafın da mağdur olmadığı çözüm yolu bulmaya çalışmak lazım.
İlk yazdığınız cevap biraz agresifti, ona istinaden yazmıştım.

aynı sizin gibiyim. kira zam olayı yaklaştıkça anksiyete doruk noktaya ulaşıyor.

ben ev sahibine mesaj attım. teftüf oranı şu kadar, kiramız xx kadar oluyor. küsüratlı bir şey çıktığı için yukarı düzleyip xx sizin için uygun mudur? şeklinde kibarca yazdım. o da kabul etti.

Yeni olmayan kiracinin piyasanin bir miktar altinda kira oduyor olmasi zaten normal. Siz %65'i soyleyin, kabul eder zaten.

Geçtiğimiz yıllarda zaten yasal oranın çok üstünde yapıp olması gerekeni yapmışsınız. Bu yıl zaten işler değişiyor, örneğin asgari ücretli yılın ortasında geçen sene ki gibi zam almadı ya da beyaz yakalının da aldığı zamlar geçen sene ki oranlar da değil.
Yukarıda yazan bir yoruma katılıyorum eski kiracının yeni piyasayla bir olması olayını kim çıkardıysa çok saçma bir olay. Siz 4 yıl önce girmişsiniz şu an piyasanın ne olduğu sizi ilgilendirmiyor. Ben olsam %65 zammı uygulayıp yasal oranda artışı hesabınıza yatırdım, bilginize. gibi bir mesaj atarım. Eğer arayıp ısrar ederse yukarıdaki argümanlar ile kendimi savunup konuyu kapatırım.

tüfe'nin niye en üst sınırını baz alıyorsunuz ki arkadaşlar. en üst sınırı da kabul etmek zorunda değilsiniz. açın görüşün önce ne yapalım deyin o da siz ne düşünüyorsunuz diye sorar zaten. (5 sene dolmamış ama aynı seviyeye gelmiş hemen hemen, ayrıca eski ve güvenilir kiracısınız) %40 düşünüyorum deyip %45 yapın en fazla. kira zam sınırı %25 iken nasıl %300 yaptıysanız, tüfe'nin üst sınırı %65 diye illa bu orandan yapmak zorunda değilsiniz. bu ifade ev sahibi EN FAZLA bu oran kadar zam yapabilir anlamına gelir.

kumandanim'in dediğine katılmıyorum. kiracı değilim.

kanunlarla belirlenmiş bir sayı var ortada. ben ev sahibi arayacağım kendi iş yerimin bana zam yapmadığını söyleceğim de nolur daha fazla kiraya zam olmasın diyeceğim de... niye kiracı özelini ev sahibiyle paylaşmak zorunda? belki adamın zam almadığını anası babası bilmiyorken bu gayet özel bilgidir. niye bu adam sırf bir alışverişin tarafı olduğu için ekilip bükülmek zorunda? daha açık sorayım, kiracı neden ev sahibine yalvarmak zorunda? "aramız bal börek" ten kasıt "senede bir beni arayıp yalvarıyor, kendimi bana üstün hissettiriyor" ise direkt söyleyin bilelim. üstte dediğim gibi, kiracı değilim. iki kuruş için insanların onurlarının masaya yatırılmasına karşıyım. mesaj at, uygun mudur diye usulen sor gitsin. iyice suyu çıktı bu işin.

@ titanyum22; Hocam ben 24 senelik profesyonel kiracıyım :)

Kimseye zam almadığınızı söylemek zorunda değilsiniz tabi ki;


Improbable' ın dediği gibi telefon açarsınız, kafanızdaki rakam ne diye sorarsınız, bişey söyler, söylemezse size sorar, siz aklınızdaki rakamı söyler ve bi' şekilde orta yol bulunursa oturmaya devam edersiniz. Kimsenin eğildiği, büküldüğü yok ki. Siz ev sahibi ile konuşmayı ne sanıyorsunuz vallahi anlamadım.

Ben 25 senelik profesyonel iş hayatımda da astımla da üstümle de gayet kibar ve olumlu, yapıcı konuşurum hep ki özel hayatımda da böyle bu. Olması gereken medeni şekil bu zaten. Ha karşıma hırtın teki çıkar onun da ağzının payını hakedecek şekilde güzelce veririm o ayrı ama örneğim 10 senedir kiracıyım son oturduğum evde, ev sahibime telefon açıp "atar gider " tonda " bu kadar zamn yapıyorum, işine gelirse " demem, diyemem zaten, bana yakışmaz.

anlatmak istediğim tamamen bu. yoksa kimse 3-5 milyonluk eviyle kimseye " köpek " çekemez.

Cinsiyetiniz, yaşınız, maddî imkanlarınız önem kazanıyor.

Ben dikiş öğrenmeye çalışıyorum mesela, zaten ihiyacım da var ama şahane el yapımı ürünler üretilebiliyor satılabiliyor.

Ya da ne bileyim hobi bahçesi olabilir, marangozluk olabilir, çamur kil heykel olabilir, makrome gibi bişeyler olabilir... üretkenlik size iyi gelecek gibi görünüyor.

Yazmaya merakınız varsa yazarlık kursu alabilirsiniz mesela. Çok ciddi eğitimler var. Senaryo, roman, tiyatro gibi... Bizzat amatör tiyatro gruplarına katılabilirsiniz. Seslendirme dersleri alabilirsiniz... Gibi.

@Mirket

Kendim müzisyenim ama müzik eğitimi hiç aklıma gelmedi hakaten :))

Yemek kursu demeye geldim bir de.

@Mirket

Sıkıntıdan alacağım herhalde böyle giderse

@muhayyer divan

Cinsiyet Erkek, Yaşım 28. Ya açıkçası bana rahat mı batıyor bilmiyorum. İş ve spor nedeniyle mental olarak yoruluyorum. Yani evde yapabilecek basit aktiviteler arıyorum. Fakat bahsettiğiniz işlere hobi olarak hem uzağım hem de zaman ayıracak vaktim yok. Şu an aklıma gelen en iyi aktiviteyi söyleyeyim, oradan anlayın neler yapabileceğimi. Puzzle alıp, yapmak istiyorum. Aklıma gelen en basit aktivite bu şu an. Buna ekleyebilecek şeyler düşünüyorum. Müziğe ilgim olsa müzik aleti çalmayı öğrenirdim o da yok. Belli rahat batıyor bana.

Yerinde olsam bir insan icin olmazsa olmaz seylerin egitimini alirdim

Misal yemek yapmak ascilik tarzi

Bence her birey yemek konusunda pro olmali

Nereye gidersen git aç kalmassin maddi olarakta mide olarakta kimseyide ac birakmazsin

kariyerinizi gelistirecek egitimler alin, ben yazilim ogreniyorum mesela

ilginiz varsa seramik kursları baya keyifli oluyor

maket yapıyorum ben

Ben böyle boş vakit değerlendirme sorularına standart spor, müzik, dil cevabı basıp geçiyorum.

Aynı anda birden fazla kitap okuyamıyorum. Sadece bir taneye odaklanmak istiyorum. Nereye gidersem gideyim aynı kitabımı götürüyorum. Dil Türkçe.
Kitap kulübümüz var, orada belirliyoruz önümüz ay hangi kitabı okuyacağımızı. Kendi sectiklerim yanında kulübün belirlediği kitapları da alıyorum. Araştırma türünde yazılmış kitaplar, çevre ve doğa sorunları, veganım ve veganlıkla alakalı, toplumsal sorunlar, gezegen sorunları, feminizm bu tarz kitaplar ilgimi çekiyor daha çok. Ekonomiyi öğrenmeye çalışıyorum. Felsefe ilgimi çekiyor ama felsefe terimleri bilmezsen felsefik kitapları okumak zor. Felsefe terimlerini anlatan bir kitap buldum sahafta gezerken aldım, öğrenmeye çalışıyorum :)

5 e kadar çıktığım zamanlar oluyor.

Genelde 2

cinsten çok kitabın büyüklüğü, kalınlığı, sıkıcılığı veya akıcılığı etkiliyor.

Dışarı çıkarken e book'umu alıyorum. Ya da yakındaki parka falan gidersem küçük bir kitap. Tuğla kitaplar okuma köşemde. Akıcı kitaplar yatakta başucumda. Evde her köşe kitap.

2 ya da 3. İçlerinden bir tanesi mutlaka daha ilgi çekici ve akıcı oluyor. Onu bitiriyorum ve yeni bir kitap ekliyorum. Tek bir kitap okumaya çalışınca sıkılıyorum ya da zamanımı iyi değerlendiremediğimi düşünüp stres oluyorum.

Benim şöyle:

1. Kindle kitabı. Yolda izde okuduğum, genelde kurgu kitap. Her zaman yanımda. Şehirdışı-yurtdışı seyahatlerde vs 2 numaradaki kitabı çok taşımıyorum çünkü bu kitap kütüphanemde kalması içindir genelde, oradan oraya taşımak zor geliyor.
2. Normalde okuduğum kitap. Yani evde, dışarıda bir yere kitap okumak için gittiysem okuduğum, odaklanma isteyen kitap. Bu profesyonel alanımda ilgili de olabilir, farklı bir konuda da.
3. Yemek kitabı. :) Elimin altında baking üzerine mutlaka bir kitap olur. Ayak üstü baktığım, kucağıma alıp saatler geçirdiğim de olur. Mutfakta bir kütüphanem var, bitirince oraya koyuyorum. Yanımda taşımıyorum, evde oradan oraya gider.

Birden fazlaya odaklanamıyorum. Ağırlıklı olarak sesli kitap dinliyorum örgü örerken, ev işi yaparken veya işe gidip gelirken. Genelde İngilizce çünkü sesli kitaba ulaşım daha kolay. Bir de bazı kitapların sadece İngilizce çevirisi oluyor mesela. Storytel'e üye oldum bir gazla ama aradığım Türkçe kitaplar pek olmuyor orada. Ve ağırlıklı olarak kurgu.

Genelde 2. Kitap kulübüne üyeyim. Orada seçilen ve kendi istediğim kitabı birlikte götürüyorum. İlkini süresinden önce bitirirsem diğerine geçiyorum.

@silverleaf, yemek kitabi okumak iyiymis :) burhan altintop da gece yatmadan tatli tarifleri kitabi okuyordu hahaha

@robert bosch İleride fırın açma gibi bir hayalim var, her gün biraz biraz bu işle ilgilenmezsem kötü hissediyorum :)

yanılmıyorsam lise veya yakın sonrası iki kitap birden gitmeyi denemiştim ama hayır, benlik bir olay değil. bir kitaptan alabileceğim verimi üst seviyede tutabilmek için zaman-mekan fark etmeksizin başladığım kitabı devam ettiririm, bitirir, bir sonrakine geçerim. sadece e-kitap okumak için tablet aldım mesela. aynı zamanda stroytel abonesiyim. eğer toplu taşımada ayakta elimde tutmakta zorlandığım kalınlıkta bir kitap ise sesli kitaba ek olarak tabletten veya fiziki basımından devam ediyorum. hızlı veri akışının/bildirimlerin hakim olduğu bir çağdayız ve eskisi gibi kitap okuyabilmek için böyle bir yöntem buldum kendimce.

ingilizce bilgim var ama hep türkçe okuyorum; bunlar da hep yerli ve yabancı klasikler oluyor, araya modern klasikleri de ekliyorum.

Aynı anda tek okuyorum. kişisel gelişim, felsefe, psikoloji vb konularında bir kitabı ortalama bir iki haftada bitiriyorum. İçeriğin zenginliği ve bendeki karşılığına göre ne kadar iyiyse o kadar yavaş okuyorum. Bitince de üzerine roman okuyorum tür pek fark etmiyor. Roman genelde bir veya iki günde bitiyor sonra yine kişisel gelişim olaylarına dönüyorum.

Okur notu: Kitaplar çok pahalı.

2
Biri roman biri kurgu dışı. Romanı neredeyse her gün, diğerini haftada iki üç gün okuyorum.

Varsa tabii ki Türkçe tercih ederim ama çevirisi olmayan veya takip ettiğim serilerin yeni çıkmış kitaplarını sabredemeyip ingilizcesinden okuyorum.

İş için sürekli kitap okuyorum. O yüzden genellikle 2, bazen iş dışında hiçbir şey okumuyorum, bazen üçüncü kitap ekleniyor.

1 üzerinde çalıştığım kitap (her zaman)
2 roman olur, öykü olur bir kurgu kitap (çoğu zaman)
3 yavaaaş yavaş az az okuduğum bir kurgudışı (ara sıra)

Edit: Bazen önceden okuduğum kitapların İngilizce sesli kitaplarını dinliyorum ev işi yaparken, yürürken. Harry Potter, Otostopçunun Galaksi Rehberi falan. Bunu da yaptığım zamanlar 4.

Hayatım boyunca aynı anda 2 kitap dahi okumadım, okuyanlara hayret ile bakıyorum.

Bonus olarak hanım aynı anda minimum 6 kitap okuyor, abartısız :)

bir.
ikinciye başlayınca herhangi birini yarıda bırakabilirmişim endişesi olur bende. mesela birini evde birini ofiste ya da ne bileyim yolda tatilde gibi böldüm. ikisini birden devamlı taşıyıp durmayacağıma göre hiç o topa girmem. bir de işim gereği gün boyu okuyup yazmakla geçtiği için öyle bir enerjim de yok işin doğrusu...

biri sesli olmak üzere 2 kitap genelde.

Geceleri dinlemeli, gün içinde okumalı :V

Genelde 3 ama 4'e çıktığı oluyor.

Bir kuram 1 roman şeklinde.

Sahibindeni tarıyorsun toplu satış fiyatlarına bakıyorsun. Kendi eşyalarınla kıyaslayıp bir fiyat belirliyorsun sonra biraz iskonto uygulayıp fiyatı söylüyorsun.

2. el eşya 5 yıl kullanılmışsa yarı yarıya.
10 yıl kullanılmışsa 1/3

fiyattan ziyade 2. el piyasası ölücü bir piyasa elimdeki 5 senelik bosch ocaklı fırını 1000 liradan koydum ki 2 aydır soran eden yok, biri 200 veririm falan dedi.
sahibinden daha mantıklı komisyon kesmiyor letgo tam bir keşmekeş.
çevredeki tüm 2.elleri arayın ama çoğu ürün almıyor, avizelerim 4-5 senelikti mağazadan uçuk rakama almıştım adam tanesi başına 200 tl falan teklif etti. let goda aynı avizeyi 5k koyan vardı.
şans meselesi. bence sen teklif vermek yerine kaç verirsin de ve kurtul eşyalardan.

2 tane mobilya var diye dusundum 13, 3 parcaysa 15

2 kira depozitosu vardı. 2-3 parça harici ne istersen al, depozitoya sayalım dedim, kabul etti. Bence iyi bir anlaşma oldu.

hayırlısı olsun, çözmenize sevindim de depozito ne kadardı bilmiyorum ama kuşa dönmedi mi abi o para eski kiracıysa? gerçi dövizse bilemem.

döviz olarak değil, türk lirası olarak iki kira.

lakin şöyle bir şey var. elbette ki depozito "iki kira tutarı" kadar. yani kiracı ilk girdiğinde kirası aylık 7000 liradan 14.000 lira verdi. ama bugünkü kira tutarı atıyorum 15.000 lira ise benim de iki kira tutarı olarak 30.000 lira iade etmem gerekmez mi? yani kira tutarı neyse onun üzerinden hesaplamak mantıklı değil mi? ben adama 30.000 lira verecektim, vermedim. karşılığında eşyaları verdim.

şu anda kirada oturduğum eve 2017 yılında bir aylık kira bedeli 1500 lira depozito verdim. şu anda 20.000 liraya oturuyorum. ben çıkarken adam bana çıkarıp 1500 lira verirse olur mu yani? 20.000 lira verecek. yani ben 20.000 lira isterim. kira neyse o kadar.

Abi valla bu dediğin ilk defa duydum ne yalan söyleyeyim, yoksa benim de içerde iki kira depozitom var da hiç sanmıyorum ev sahiplerinin böyle bişey yapacağını.

Tahminim imkansıza yakın yani :)

hocam öyle bir şey olabilir mi allahaşkına? yani eşyanın doğasına aykırı. o zaman kontratta "iki kira bedeli" diye belirtmenin ne anlamı kalıyor ki, doğrudan "14 bin depozito alındı" yazardık. bunun kaç kiraya tekabül ettiğini belirtmenin ne anlamı kaldı? kontrat tarihindeki kira bedelini, fesih tarihindeki kira bedeline iblağ etmeyeceksek "şu kadar kira bedeli" diye belirtmenin ne anlamı var?

ev sahibi böyle bir şey yapmayıp bunu anlayamıyorsa gitsin beynini muayene ettirsin, bu işler böyledir. gerizekalı değilse "kira bedeli" olarak belirtilen depozitonun cebine giren paradan değil, fesih tarihindeki kira bedelinden hesaplanacağını anlaması lazım. bi zahmet yani o kadarına da kafası çalışsın.

Arnavutköy ve Yeniköy'de yürüyüş, yemek, kafe... Buralara şehir hatlarının vapurlarıyla gidebilirsiniz, o da keyifli olur (Yeniköy için İstinye'de iner çok kısa yürürsünüz).

Adalar, Kadıköy Balıkçılar Çarşısı, Bağdat Caddesi gibi yerleri gezdirebilirsiniz, köprüden de geçmiş olurlar. Turistler nedense hiç Anadolu yakasına geçmiyorlar.

Adalar çok güzel bir seçenek, bir alternatif de Anadolu Kavağı.

Ne olursa olsun Taksim' i görsünler bence, ek olarak Nişantası civarları. İstiklal' e yakın zaten.

edit: Sahil şeridi demişsiniz, Bebek ekliyorum :)

sen 15 yaşında olsaydın nereleri görmek isterdin?

İnstagram'da çok story, post paylaşmıyorsan rahatsız olacağını düşünmüşlerdir.

Bu taraklarda bezin yoksa olur öyle. En basitinden sen kimseye bunu yapmıyorsan sana da yapmazlar. Ya da sosyal medya kullanımı vs konularında ketumsan hoşuna gitmeyeceğini düşünebilirler.

Arkadaşlarının doğum günlerini hikayede kutlayan ve kutlanan doğum gününü hikayelerinde paylaşanların %99,99'u kadın. O kutlanılan kişiler de aynı şekilde başkalarının doğum günlerini böyle kutluyorlar. Onlar için bir düzen haline gelmiş. Bu kişiler genelde sık sık hikaye paylaşan kişiler tabii.

bu mevzuyu ben de daha onceden dusundum. ulastigim sonuc su:
bazi civiklar, bu tarz seyleri dillendirmeyi seviyor. bu tiplerin iliskileri de daha vicik vicik oluyor, sonra bir anda sona erebiliyor.

bizim gibi insanlar ise stabil, ongorulebilir. ben vicik vicik degilim, dolayisiyla etrafimdaki civiklar da bana pek bulasmiyor. ama arkadasliklarimi bitirdigim cok cok nadirdir, cok buyuk bir kazik yersem belki.

gereksiz dogumgunu mesajlarinin onune gecmek icin ben dogumgunumu heryerden kaldirdim, cok cok mecbur kalmadikca kimseninkini de kutlamiyorum. bos isler..

sen arkadaşlarına yaparsan onlar da sana yapmaya başlar, senin yaptığını gören başka arkadaşlarında senin gününde sana yapmaya başlar, bu bir döngü.

taktik vereyim kullanırsın; telefonunu çekmeceye koyuyorsun kapatıp.

gidiyorsun yanlarına. 1-2 kişi en sevdiklerine yapıyosun bu taktiği de.

çok tatlı/yakışıklı olmuşsun falan. hadi resim çekilelim. çekiliyosun. sonra da onlar gitmeye yakın diyosun ki ya fotoğrafları da alamadım tel şarjı yok, story atın beni de etiketlersiniz anı kalır hem napalım böyle olsun diyorsun. sonra da ilk buluşmada ‘ya benim hoşuma gitti bu story işi, ne güzel anı kalıyor falan dersin. onlar da aa bunu sevdi hep yapalım moduna girerler.

atmayanlar seninle görünmek istemiyorsa şutungen bile yapılır :d

bol şans.

dün doğum günümdü benim, bir hafta geç yazdırdıkları ve o gün de artık resmi tatil olduğu için benim doğum günüm resmen duyurulmuyor, milletin doğum gününü herkes odasına gelip kutlarken benim doğum günümü bilen sadece 4 yakın arkadaşım kutladı iş yerinden mesela. özellikle söylemedim söylemek istemiyorum.

sanırım bu ben de travma çünkü doğum günüm yaza geldiği için okul arkadaşlarımdan sadece en yakınları arayıp kutlardı o kadar. ben bir kıza lisede başarı bursumdan ayırıp para vermiştim hediyesi için 10 kişi para verdi biz 3 enayi arkadaş para verdik sonra onlardan alırız diye, diğerleri de vermedi. kıza hediyesini verdik hediyeyi aldı sarılmadı bile bastı gitti yanımızdan. böyle böyle çok olay var.

bu yüzden sadece ailemin arkadaşlarımın kutlamasını çok önemserim, instagramdan falan kimseyi paylaşmam doğum günü için, bunları biraz da şov olarak görüyorum.

- Instagram' da çok aktif değilseniz yapmıyor olabilirler.
- Siz onlara yapıyor musunuz? Büyük ihtimalle hayır, siz yapsanız onlar da yapar gibi geldi.

Benim en yakınlarım doğumgünlerini unursamıyor mesela. Bir yıl unutulur, bir yıl kutlanır kimse kimseye alınmaz.

Ama doğumgünlerini umursayıp büyük olay gören daha az yakın olduğum insanlar da var. Onlar unutursa alınırım.

Biraz ilişkilerin dinamiğiyle alakalı bu bence. Birisi önemli gördüğü bir şeyi sizin özelinizde önemsemiyorsa bu kötü. Ancak zaten aranızda böyle bir şey yoksa bu iyi ya da kötü değil.

Burda da talep eden taraf olarak iş size düşüyor. Siz önemsiyorsanız önemsediğinizi belli etmelisiniz.

Ne istediğini dile getiren bir arkadaş olman yeterli olacaktır. Ya böyle videolar görüyorum, çok hoşuma gidiyor, böyle bir sürpriz beni de çok mutlu ederdi vb ben dili ile kendini ifade edersen seneye alırsın videonu. Kim olduğundan ziyade ne istediğin ne sevdiğin ve bunu ne nasıl duyurduğun ile ilgili olay.

siz yapmadığınız için yapmıyorlardır. Siz yakınlarınızın doğum gününü storyden kutlarsanız onlar da sizinkini kutlar genelde.

sen yaparsan sana da yaparlar.
Çok üzerine düşünülecek bir konu değil.

Ben bunu yaparlar diye korkuyorum mesela. Niye? Çünkü onlar yapınca alıntılayıp siz de paylaşmak zorundasınız nezaketen. Öyle olunca da sadece paylaşımda gördüğü için yazan bir sürü samimiyetsiz kutlama oluyor. Beni birinin arayp hatta yanıma gelip kutlaması hepsinden daha kıymetli.

Sebebine gelince ben de diğer 15655 cevap gibi düşünüyorum. Sizin bu tarzı sevmediğinizi düşünüyor olabilirler ki ben daha hiçbir erkek arkadaşımın bu şekilde kutlandığını da görmedim. Zaten çok aşko kuşko kızlar bunu yapar.

Aşırı keko bi haraket bence bu arada. Bazen kardeşler kuzenler birbirine yapıyor veya belli bir gurup arkadaş kendi aralarında döndürüyorlar, bana böyle salavat zinciri gibi geliyor.

Kesin biri başlatmıştır o yapınca o da yapmıştır sonra adet olmuştur.

Bana biraz sululuk gibi geliyor mesela ben böyle bir şeye özenmem. Beni bilen arkadaşlarım da bana böyle bir şey yapmaz. Ha olur da ben birine yaparım, o da bana yapar herhalde.

Bu tarz şeyleri arkadaşlarını pazarlamak için yapan da var bu arada. Hani yalnızsa biri sorsun da tanıştırırım belki diyen.

Ben de yaz doğumluyum ama aklına gelip de arayan veya mesaj çeken insan sayısı 3 bile olmuyor bazen. Geçmiş yıllarda kimsenin aklına gelmediğimi bilirim.

Bence bahsettiğin durumlarda biraz menfaat düşüncesi ya da beklentisi rol oynuyor. Onu vurgulayayım ki benim şuyumu unutmasın, onu ön plana çıkarayım ki o da aynısını bana yapsın gibi.

Benim böyle davalarım yok. Unutulmak gerçekten yaralıyor ama karşılık olarak ben de onları unutuyorum, yalnızlaşmaya giden süreç zaten böyle işliyor.