2 ay çok erken. Siz daha ulaşabildiğiniz kapsamı genişletmemişsiniz.
Hele bi tatillere gidin, haftasonu günü birlik ya da 2 günlük yakın yerlere kaçın. Hava limanına falan gidin gelin sonra anlatsınız kıymetini.

Aynı durumda ben arabayı senelerce tuttum mesela. Hiç de pişman olmadım.

2 ayda 20 kere kullanmak iyiymiş, ben de hiç kullanmadım sandım. Bence dursun şimdilik.

2 ayda 20 kere kullanmak cidden iyiymiş, zaten şu an arabayı 2 ay önce aldığınız fiyata satmanıza imkan ihtimal yok komple zarar.

Diğer yandan; ben babamım zoruyla 2016 yılında 2015 model hyundai i30 almıştım, yemin ederim 8 senede 30 kere kullanmamışımdır, çoğu da uzun yol, dördü de araç muayene git gel )) Sırf 2 kere aküsünü değiştim, öyle yattı otoparkta. Bu sene başında 24 bin kilometrede sattım arabayı, şimdiki aklım olsa ilk sene satardım. Kullanılmıyorsa komple masraf.

''bugün 2 saat trafikte kaldım otobüste'' bu konuda özellikle görüşüm belli. Kendi arabam olsa 5 saat kalsam dert etmem ama otobüste onlarca kişiyle belki ayakta kalmak korkunç bir şey bence.

arabam olsa en azından oturarak, klimamla rahat bir sıkışıklık yaşarım derim hep.

bence dursun.

Kalsın boşver. Hiç işine yaramıyorsa ver Bi galeriye kiralasınlar.

Garaj varsa çek dursun, şu an acil bir ihtiyaç yoksa araç satma dönemi değil. Haftada 1 çalıştır biraz dolaş. Sakın galeriye kiraya falan verme aracın içine ederler.

Tabii ki hayir. Dursun kenarda bakarsin bi daha alamazsin. Icinde bulundugumuz berbat duzen bana bunu dusunduruyor. Bi mal almissin, odemesinde de zorlanmiyorsan (veya belki direkt aldin borcu bile yok) tabii ki satma oyle hemen.

Otobusle kendi aracin bir mi ayrica ya. Motorsiklet desen daha tehlikeli arabadan. Araba gibisi yok. Benim arabam yok ve maddiyatci biri de hic degilim ama keske arabam olsa en cok istedigim maddi sey hayattaki. Baska seyi bu kadar arzulamiyorum. Hani evim de yok ama arabayi tercih ederim. Buyuk ihtiyac. Saskinim su an nasi gormezsin bu ihtiyaci diye

almışken satmayın.

duran arabanın aylık ortalama 3-5bin masrafı var.
hiç kullanmasanız da bunu ödeyeceksiniz (sigorta, kasko, vergi vs)

o yüzden almamak daha iyi bi seçenek olurdu ama almışsınız, satmayın bence.
elden çıkarınca yenisini koymak zor oluyor.

2 ayda 20 kez çok iyi.
her gün kullanacak değilsiniz ya. üç-dört günde bir, haftada iki. daha ne.

ben de ayda yılda bir kullanıcam diye araba almıyorum, lazım olunca araba kiralıyorum ancak yıl içindeki araba kiralama masrafım duran arabanın yıllık masrafına erişir oldu.

satarken zarar etmiyorum diyorsanız düşünülebilir ama zararlı çıkarsınız bence.

Ben hayatım boyunca çocuklara hiç bayılmadım. Ay hamile olsam da bebeğim olsa şöyle yapsak böyle yapsak hiç demedim, hiç içimden gelmedi. Ailem ve çevrenim %70'i öğretmen olduğu için sürekli bir çocuk eğitimi ve sorumluluk vurgusu vardı, kendim de çok benimsediğini hissedememiş bir çocuğum, sürekli ikaz edilmek düzeltilmek eleştirilmek yüzünden.

Yaşım 42, evlilik bile olamadı (çok istediğim halde), bu saatten sonra evlilik dahi olacağını sanmıyorum ama olsa bile çocuk istemiyorum...

Ama bugünlerde tatlı güzel aileler, çocuklarıyla ilgilenen anneler babalar gördükçe gözlerim doluyor, içim acıyor. Elimde değil, yönetemiyorum da.

Bu biraz bünye meselesi, içgüdüsel bir şey sanırım.

Hic cocuk istemedim. Artik cocugum olmasi icin son demlerdeyim. Baba adayi da yok hayatimda. Biri olacak da, cocuk yapacagim da zor artik. Tik tak tik tak...

Muhayyer divan gibi bebekli, kucuk cocuklu yasitlarimi gorunce bi ic geciriyorum ama sonra dusunuyorum bi aile kurmus olmalarini begeniyorum. Evlenmek istiyorum cunku ama cocuk sorumlulugunu almak istemiyorum. Disaridan o ciftler tatli geliyor bana ama cocuk fikri o kadar tatli gelmiyor. Bazen hele sokakta olur olmadik bi seye aglayan, mizmizlanan cocuklar goruyorum ve ohh iyi ki cocugum yok diyorum. Benim gozumde buyur gibime geliyor. Bazilari cok sevdigin biri olunca cocuk istersin diyorlar acaba diyorum ve yasimin gectigini fark ediyorum yavastan bu sefer de uzuluyorum.

Sonra kuzenimi goruyorum. Ard arda iki cocuk dogurdu. Neymis birlikte buyurlermis. Cildiriyor su an. Psikologa gitmeye basladi cok bunaldigi icin.

Bi de sakat dogan cocuklar var. Hem onlara hem ailelerine uzuluyorum. Bende anaclik degil de, cocuga karsi gosterebilecegim bi tolerans yok. Arada kaliyorum yani ama o kadar da arada degilim galiba.

Valla ben varım. Eski hayatımı özlüyorum. Ne para kalıyor ne vakit. Bi yandan da iki saat görmezsem özlüyorum. Heralde imkânım olsa zamanı geri alırdım.

Reddit kullanıyorsanız r/regretfulparents var, pişman ebeveyn hikayeleri ilginizi çekebilir. www.reddit.com

Çocuk istemeyen (ve 40 yaşında) biri olarak kendi tercihiyle çocuk yapmamış, benden büyük insanlarla konuştuğumda hiç pişman olan görmedim, biri bile "ben ettim sen etme, geç olmadan çocuk yap" demedi. On sene sonra keşke der miyim bilmiyorum ama evli ve çocuksuz hayattan çok memnunum.

Edit: r/childfree cidden toksik bir yer, aklı başında tartışmalar bulana kadar çabalamak gerekiyor. r/truechildfree daha az kalabalık ama daha makul insanlar bulunan bir subreddit.

Yine redditte childfree diye bir sub daha var

cocuk evliligin dinamiklerini bastan asagi degistiriyor.

cocuk ile baglantili olarak ciddi problemler yasamis ve yasamaya devam eden birisi olarak olmasada OK'mis diyemem, bir gulumsemesi bana yetiyor. Butun bu cikacak problemleri bastan bilseydim de yinede cocuk yapmaktan kacinmazdim.

cocuk sahibi olmak benim aklimdaki ideal cocuk sayisini degistirdi. Ben hep aralari max. 2ser sene olan 3 cocuk sahibi olmak isterdim. Ama maddi manevi kulfetini gorunce, tek cocukta jubilemi yaptim. 3+ cocugu olup maddi manevi hakkini vererek buyutene helal derim.

Sonunu düşünen kahraman olamaz.
hayat tercihlerden ibarettir. yaşadığımız her şey yaptığımız tercihlerin bir sonucudur.
bu sebeple keşkelerin, pişmanlıkların hiç bir anlamı olmadığını düşünüyorum.
çocuk sahibi biri olarak pişmanım demeyi bırakın bunu demeyi aklımın ucundan geçirmeyi bile hak görmüyorum kendimde.
zira bu benim ve tabii eşimin tercihiydi.

çocuk aslında çoğu insanın bilmediği ve sorumluluğunu alamadığı bir konu. geç yaşta çocuk sahibi olan ebeveynler olarak biz halen zorlanıyoruz. benim yaşım 38 eşim 36 yaşında. çocuğu isteyerek yaptık. avantajları tatlı olması, zorunlu sosyalleştirme yönlendirmesi vb. dezavantajları zamanını ve kararlarını çocuk belirliyor. tamamen kendi adıma olan düşüncelerim şöyle ben çocuk doğana kadar özgür bir bireymişim hayatın ne olduğunu çocuk olunca anladım. ekstra sorumluluk,tedirginlik,zamansızlık vb.ayrıca yeni nesil ebeveynlik çok zor. çocuğun doğduğu anda itibaren onu yemesin, şunu izlemesin, aman şu kursa gitsin vs. ana baba yıpranıyor.
şöylede bir durum var, çocuğu görünce sana sarılınca o kızgınlıklarını ve pişmanlıklarını bir süre unutuyorsun. çocuk olmasın demedim ama çocuk olduktan sonra kendi ebevynlerimiz keşke daha yardımcı olabilselerdi diyorum halen.

Çocuk sahibi olup bundan pişman olanlar, pişmanlığını çocuk üzerinden belirtmezler. Bu, genelde evlilik üzerinden aynalanarak ifade edilir. Pişman olunan olunan şey çocuk sahibi olmak değil, kötü giden evliliktir onlara göre. Çünkü çocuk sahibi olmak son derece kutsal bir yere konulduğu, bazen evliliğin amacı olarak tanımlandığı için pişman olunsa bile bununla yüzleşilmez. Mevcut pişmanlığın getirdiği sorunlar hızla büyüyerek evliliğin birçok yerine metastas yapar ve finalde siz bunu kötü giden evlilik olarak duyarsınız.

Şu sözü pek çok kez duymuşsunuzdur; " ben yirmilerimin başındayken sabaha kadar festivallerde içip eğleniyor ertesi gün de hiçbir şey olmamış gibi okula/işe gidiyordum. Şimdi ne içebiliyorum ne de kafam o müzikleri kaldırıyor."

Çünkü evrimsel olarak o enerji sende çocuk büyütebil diye vardı güzel kardeşim ama sen onu festivalde, seyahatlerde, partilerde harcadın. Bunu eleştirmek için söylemiyorum asla. Sadece evrimsel süreçteki durumu açıklıyorum. Kadının en doğurgan ve sağlıklı olduğu, erkeğin sperm kalitesinin en yüksek olduğu dönem yirmilerinin başı. İnsanlık tarihi boyunca döngü bu şekilde gerçekleşmiş. Dolayısıyla o yaşlarda sahip olunan yüksek enerjinin bir sebebi de çocuk büyütebilmek.

35'lerden sonra çocuk sahibi olmak elbette biyolojik olarak mümkün ancak maalesef çocuk büyütmek için gerekli olan enerji, tolerans seviyesi de o yaşlarda düşmüş oluyor. Bu da bir başka biyolojik gerçek. Sanayi devriminden sonra insan hayatı ve gündelik yaşayışın önceki yüzyıllara göre farklı şekillenmeye başlaması ve insan ömrünün de uzamasıyla birlikte geç yaşta çocuk sahibi olmak da yaygınlaştı. Ancak 300 bin yılda şekillenen biyolojik saatimiz öyle 150-200 sene ile değişmez maalesef. Tüm bunlar da günümüzde var olan ama aslında pek de dillendirilemeyen çocuk sahibi olmaktan pişman olmayı ya da hiç çocuk sahibi olmak istememeyi tetikleyen şeyler.

Evlenmedim evlensemde cocuk dusunmem yuzde 99

Cevremde goruyorum muthis bir fedakarlik yapman gerek

Full masraf

Belki inanilmaz bir tatile gideceksin senelik stressin kalmayacak ama cocugun okulu bakimi yemegi kurslari bilgisayari vs para kalmayacak derken memlekete gidip dagda cay icicen sadece bi sure

Cok basit ornek verdim dedigim gibi full fedakarlik yaoman lazim grce uykusuzluk var yok cocugun basina bisi geldi faoan cekilmez cile bence

Herkes pişman

kesinlikle dünyanın hem en güzel şeyi hem de en zor şeyi çocuk sahibi olmak :)

bu çok öznel bir konu. ayrıca cinsiyete göre de değişir.
çocuk sahibi olup da pişman olan kadın nadirdir. malum hormonlar vb.

bunun uzerine cok sey yazilir da gecen olani yaziyim sadece.
aksam yuruyuse cikmistim elinde scooter parka giden ebeveynler gordum, sonra dedim ki lan cocugum olsa her aksam alip parka falan goturmem lazim hava guzelse, degilse baska bir sey icin yine cikacagim edecegim. su an kendi kafama gore ciktim yuruyorum istemesem yurumezdim evde otururdum ne guzel diye dusundum icimden.

genel olarak da cocuklari sevmiyorum, hele ki erkek cocuklarini.

planlı yapılan bi çocuktan insan neden pişman olur anlamıyorum. sonuçta dünyadaki ilk bebek o olmayacak. bebek bakmanın ne denli zor olduğu, insanın hayatını çok değiştirdiği, eski hayatın neredeyse ortadan kalktığı, yeni sorumluluklar yükleyeceği, yeni masraflar çıkaracağı belli.

off ben bu çocuğu yaptım ama çok masraflıymış, bilememişim demez kimse. dememeli de zaten çünkü böyle olacağı belli bir şey. sorumluluk, zorluk, zamansızlık, uykusuzluk vs için de aynı şey geçerli.

ayrıca yeterli imkanlara sahip olur yeterli desteği alanlar da pişman olmaz. içten içe pişman olanlar b.ktan kocalarının b.ktan baba olacağını düşünmeden çocuk yapanlardır. ya da yeterli maddi gücü yoktur, sürekli kendisinden kısıp çocuğa veriyordur. o yüzden pişman olur.

mutlu bi evlilik varsa, baba gerçekten babalık yapıyorsa, eşlerin anne babası yardımcı oluyorsa insan çocuktan neden pişman olsun ki?

kendi adıma konuşuyorum. başlarda çoook zorlandığım zamanlar oldu. keşke yapmasaydık diye düşündüğüm zamanlar da oldu. ama kadınların hormonları şusu busu anca kendine geliyor. tabi ki gerçekte pişman değildim ama yenidoğan döneminde ne kadar destek olursa olsun insan biraz kafayı yiyor bebek anneye tam bağımlı olduğu için. ama o dönem harici asla pişman olmadım.

çoook geç evlenmiş bi kuzenim var. eşi de yaşlıydı. o söylemişti mesela pişmanlığını.

ha anne olup da keşke yapmasaydım diyen kadını toplumda taşlarlar. tabi ki fikrini samimiyetle dile getiremez. ama pişmanım diyebilmek için de insanın önce kendisine bakması lazım. yeterince şartlar uygun muymuş da bu işe kalkışmış.

bu çocuk mevzusu da bu ara duyurunun popüler konusu.

Tek başıma aktivite yapmak en keyif aldığım şey.

Bir kafeye giderim, gidiyorum da zaten ama alkol olan bir yere gitmem yalnız. Ben kontrollü bir insanım ama saçma sapan tipler rahatsız edici olabilirler, keyfim kaçsın istemem.

kendi basima restorana kafeye falan giderim bol miktarda ama tek icmem kesinlikle.

aksam cikmam.
yolumun üstünde bir yerde oturup alkollü bisi icerim ama aksam cikmam ya da gündüzden cafeye giderim gazete falan okurum diger insanlari izlerim fkdlkd

yapıyorum çoooook.

tek başıma içtim de dans da ettim seyahat de ettim.

aşın bunları sene 24 :D

not: boy

Yemeğe, konsere, sinemaya, tiyatroya vs yalnız giderim.
İçmeye de ancak bir iki bira içip kalkacaksam giderim.
Ama gece eğlencesine yalnız gitmiyorum, prensip meselesi değil de bilmem hiç olmadı böyle bir durum.

Yapabilirim ama genelde yalnız kalmıyorum,

Yaparim tabii ya cok keyifli. Tek basima sinemaya/tiyatroya/konsere giderim, bira icmeye veya yemege giderim, tatile cikarim, uzun araba yolculuguna cikarim.
Asiri keyiflidir. Kendisiyle guzel vakit geciremeyen insan hayattan gercekten zevk alamaz

Kendi evimdeysem %99 kendi evimde takılıyorum. İş ya da benzer sebeple başka bir şehre ya da ülkeye gidersem çıkarım ve tek başıma takılırım, takıldım ve takılıyorum da.

Yapıyorum, sürekli gittiğim mekanlar var müdavimcilik sevdiğim içün. Hatta şu anda o mekanlardan birinde biramı yudumluyorum. Güzel bir akşam, esiyo.

Tek gidip tek içiyorum. Personeller tanıyor beni.

tabi ki gider içerim.

Tek basima alisveris, tatil, yemek, eskiden sinema cok sevdigim seyler. Ama aksam eglenmeye falan bi yerlere gitmem tek basima. Icmeye de gitmem tek basima. Benim icin icki muhabbet ortaminda guzel cunku. Teksem gunduz saatlerinde cikiyorum.

Tek başıma çıktığım tatillerde yapıyorum. Bunun verdiği keyif de ayrı oluyor.

teksem yaparım tabi. tek başıma yapmadıgım şey azdır hayatta. enteresan şekilde bazen tek çıktığın tatil çok daha sosyal geçiyor çünkü tek olduğun için insanlarla muhabbet etme şansın çok artıyor.

zorunda olmasam tuvalete bile yalnız başıma gitmem.

hemen herkes yalnız takılıyormuş vayansnı.

tek başıma yaşadığım bi dönem evden sadece işe ve markete gitmek için çıkıyordum. bazen markete de gitmeyip getirden sipariş veriyordum ben ya ahsjks

siz fark etmez demişsiniz. beraber kalırız ederiz düşüncenizi paylaştınız mı ?

siz yine 8k ödeyecekseniz bence sorun yok otelde. yani toplam paylaşacaksanız, ama öbür türlü çok ayıp

@jül: yok 12k ödedim. Ben farketmezi 3 kişi bir yer tutarız diye söyledim. Deniz ya da şehir olması farketmez diye.

Çift artı tek kişi tatili bana hep saçma gelir. İlla ki gidecekseniz yanınıza kafa dengi birini bulun bence.

hadi sizin beraber aynı yerde kalma isteğinizi geçtim ki o durum da ayıp

ev 24dü bu da 24 ama evde siz 8 öderken şimdi 12 ödediniz.

iptal edemiyorsanız arkadaş alın yanınıza

@jül: yooo beraber ev işine okey dediler sonuçta ayrı odaları olacak. Öyle konuştuk. Evde kahvaltı yaparız vb diye. Şehir merkezine de okey dediler. Bana sen bul bişeyler dediler. Şimdi onlara gittiğimde oldu bittiye geldi gibi bişey oldu. Gideceğimiz ada bile değişti.
Bir de benim çok sevdiğim büyüklerim bunlar. Cidden beraber oluruz diye düşündüm. Ama manasız oldu.

Bence gereksiz bir tatil olmuş. Sizden büyüklerse ve iki kişilerse onlar gidiyor da siz de sanki onlara takılıyosunuz gibi düşünmüş olabilirler. Yani onlar ne isterse o olacak gibi sezdim ben. Acilen yanınıza birini bulun. Diğer türlü çekilmez. Siz x’e gitmek istersiniz onlar biz y’ye gideceğiz derler. Öylece kalırsınız ortada. Hiç gerek yok yani.

Hocam kardeşiniz, arkadaşınız vs. yoksa burdan tarihleri yazın belki biri eşlik eder ücreti paylaşır. Çünkü dışlanacaksınız gibi geldi.

@ruhen: dışlanasam razıyım hocam kafa dinlerim ama kadın diyor ki kocası zaten denizden çıkmazmış biz senle müze gezeriz taksiye atlayıp diyor. Ben de müze sevmem odada vakit geçiririm dedim.

Onlarla beraber olma zorunluluğunuzu anlamış değilim. Tanışmak yeterli değil bu konuda

Bu sizin için tatil falan değil.
- ben yanınızda emanet olarak 12.000 liraya zaman geçireyim.. olmuş.
Şüphe ve acabalar içinde eğlenmeye tatile gidilmez.

Çiftlerin yanında üçüncü kişi olarak tatili geçtim, Bim'e bile gitmem

Cift yaninda gitmek korkunc bi sey degil oncelikle. Aradaki arkadasliga bagli da 20 yas buyuk bir cift sacma bence. Senin adaya yalniz gitmene izin vermeyen bi ailen var da bu ciftle mi gidebiliyosun bi tek? Sacma ama aklima baska bi sey gelmedi. Istedigin kadar yakin ol, iyi anlas vs vs 20 yas....ciddi bir jenerasyon farki var arada.

Onlar seni istemiyor olabilirler
mi? Otelde kafamiz rahat olsun demisler bence denize yakinlik falan hikaye. Odalari ayri da olsa ayni evde olmak istememisler. Sen neden israrla birlikte vakit gecirmek istiyorsun anlammadim. Senin 20 yas buyuk birileriyle nasil bir ppaylasimin olabilir?! Sen o tatilde isteniyor musun ona
odaklan. Arkadas falan demissin de alma yanina kimseyi. Direkt bunlardan ayri bi tatil planla tek ya da arkadasinla.

Para hesabini ise hic anlamadim. Onlar ev icin 16k mi verecekti? Sen de 8k. Her turlu sacmalik. Ben kendimden 20 yas kucuk biriyle ayni evde takilmak icin otele verecegimden daha fazla para vericem. Cok sacma.

lisede ta tecrübe ettim asla bir yere üçüncü olarak gitmem ki o zaman da avmye gitmiştim tövbe ettim.

bence iptal ettir hemen. ne kadarı öderlerse kardır istemediğin yere gitmek zulüm olur.

ya da kafa dengin bir arkadaşını veya flörtünü getir takılın ikiniz diğerleriyle muhatap olmayın hiç

duyuruyu kesin seni onayliycam diye cifte bilenerek okumaya basladim ama sonuna dogru fikrim degisti.

*istemedigin bir seye evet demen = senin hatan.
*ciftin beraber ayni odada kalmasi, senin kendine tek oda bulmak zorunda kalman = normal
*onlarin 1 odaya kisi basi 6 bin odemesi senin 1 odaya 12 bin odemen = gene normal. yani ne olacakti ki? bu ciftin senin masrafini subvanse etmek gibi bir sorumlulugu yok. yaslarinin senden yuksek olmasi da konuyla alakasiz. "senin masraflarina yardim ederiz, neticede biz yasliyiz" gibi bir soz verilmemis gordugum kadariyla.
*"Beraber de tatile gitmemizin bi anlamı yok otelde ayrı ayrı." - niye ki? "beraber tatil yaparız yer içeriz diye gidiyorum" yazmissin bir de. otelde kalmaniz beraber yiyip icmenize engel degil.

@hot: sorun baştan böyle konuşmamız olmamız ve o esnada oldu bittiye getirilmesi.
Ben de onların standartlarına ortak olmak zorunda değilim. Herkes kendi planını yapsın denseydi. Bütün yaz bu plandaydık.

Ayrıca başka ada diye konuşmuştuk o bile değişti ve ben bu adaya gitmiştim.
Ayrıca ben onlara siz gidin demiştim. Yok olmaz senin iznini bekleriz bi hiç bi plan yapmıyoruz seni bekliyoruz deyip durdular bütün yaz. Ben kendimi zorla yamamadım onlara. zaten tek başıma tatili tercih ederim.

Neyse 3 gününe arkadaş buldum zaten. Kaldı 4 gün.

adam tüm gün denizden çıkmazmış, sen deniz istemiyorsun.
kadın müze gezeriz demiş, müze de sevmiyorsun.
neden gidiyorsun ki?

şehirde kalsanız onların istediği bi durum olmayacaktı. sen de farketmez demişsin, onların istediği şey olmuş. sıkıntı nedir anlayamadım, kabul etmeyebilirdin.

ben olsam bu işe girmezdim ama şu anda yerinde olsaydım iptal ederdim. işim çıktı derdim. paradan daha önemlisi zaman. kendi keyfine göre bir başka plan yap derim.

Yaw bir allahin kuluda dememiski
Senin ne isin var ciftin yaninda besleme yanci gibi tatilde?

Adam karisiyla yada sevgilisiyle tatil yapacak kafa dinleyecek belki sevismek isteyecek

Senin ne isin var iki kisinin yanina ucuncu olarak soyler misin

Amaç ne bana amaci soyler misin
Kaldiki senden 20 yas buyuk diyorsun saka mi bu

Hayat tecruben sifir galiba

Kim olursa olsun 2 kisiye 3uncu olarak tatile yada bakkala bile gidilmez bunu hic mi bilmiyorsun

Cildirdim resmen kimse yazmamis

Şartlar değiştiğinde ortaya çıkan bir emrivakiye o an hayır diyemeyip sonradan pişman olma vakası gibi duruyor sizinki.

Her ne kadar bu tatil için sizi beklediklerini söyleseler de hem adanın hem tatil yapış şeklinin değişmesi, aslında bu tatili kendilerine göre dizayn ettiklerini gösteriyor. Bu kadar değişen şartlara siz de hayır diyebilmelisiniz.

Tatilden beklentileriniz farklı olarak gözüküyor. Bence eğer şansınız varsa siz rezervasonunuzu iptal edin derim. Onlara ayıp olmaz zira kendilerinin zevkine göre kurgulamışlar zaten tatili. Siz her ne kadar yanınıza arkadaş bulsanız da sürekli hayal kırıklığı hissi yaşayıp canınız sıkılacak. Bence yol yakınken vazgeçin, en azından ilişkiniz bir şekilde devam eder. Yoksa bu tatil dönüşünde aranızdaki bağın da zayıflayacağını düşünüyorum.

Yeğeninin kararına hatalı olduğunu söyleyecek konumda değilsiniz diye düşünüyorum. Kendisini öyle mutlu hissedecekse öyle olsun. Kendi koşullarınız ile onun koşullarını karşılaştırmayın

Öncelikle üslubunuz çok güzel. Ayrıca doğru düzgün soru görmeyi de özlemişiz, yoksa burayı onedioya çevirecekler.

Yeğeniniz tabii ki Fransayı seçsin. Hem kendi için, hem gelişimi için hem de vizyonu için çok ama çok şey katar, özellikle söz konusu ülke Fransaysa.
Çekinceleri, korkuları olması normal, ama bu durumun sadece geçici olduğunu iyice idrak etsin. Zaten artık mesafe diye bir şey kalmadı teknoloji sayesinde. Çekinmesin gerek yok.
Bahtı güzel olsun, tebrik ederim.

Nice.

Çünkü birinci seçenek issizlik. Özel üniversiteden mezun mimarlarla konussun zaten anlar düşeceği hali. Harbiden sıkıntı bir durum .

Fransa'da tabiki daha iyi olacak çünkü; üniversite sonrası iki sene mi ne çalışırsa vatandaşlığa başvurur.
Onun dışında mezun olunca Fransa'da çalışmak zorunda da değil misal.

Illa nice ve kimya mi olacak?

Bence asıl sorun Türkiye'de yüzde 50 özelde mimarlik. Bunun geleceği genelde kötü.

Kaygınızı anlıyorum ama bence 18-19 yaşında bir bireyin bu seçimi internetteki anonim insanların şurası olsun, burası olsun yorumlarına gerek duymadan yapması daha önemli.

Bu anlamda "hangisini seçersiniz" sorusu bence çok anlamlı değil. Biz internette herhangi bir şekilde bir bedele katlanmadan "Nice güzel yer ya" diye yazıp Fransa'yı geçebiliriz. Halbuki mimarlık ile kimya gibi iki birbirinden oldukça uzak bölüm ve Türkiye ile Fransa gibi alakasız iki ülke arasında seçim yapmaya gelip bunlar neticesinde hayatı şekillendirmeye gelince o kadar kolay olmayacaktır.

yurtdışına gidip (uk) orada üniversite hayatına adapte olamadan tr’ye dönen ve burada devam edip bitiren birkaç arkadaşım var. ben olsam nice’i seçer ve bölüm değiştirirdim ama depresyona girip batırma ve tamamen bırakma ihtimali de var.

Öncelikle düşüncelerini paylaşanlara, cevap verenlere çok teşekkür ederim.

Eksiduyuru'yu amacına göre kullanmaya çalışıyorum. Zamanla unutulmuş olabilir ancak burası insanların fikirlerini aldığımız, tartıştığımız ve düşünceleri tarttığımız, önerileri değerlendirdiğimiz bir yer.

Yeğenim buradan birisi Fransa'da oku ya da Türkiye'de kal dedi diye karar vermeyecek tabii ki de ancak belki de burada yazılanlar çemberinden çıkmamış birisi için artılar ve eksiler olarak düşünmesini sağlayacak şeyler verecek. Nasıl bilemediğimiz bir durumda kaldığımızda buradaki farklı düşüncelerden ve tecrübelerden yararlanıyorsak, aynısı olacak.

Cevap verenlere çok teşekkür ederim.

Başka cevapları ve varsa kişisel tecrübeleri merakla bekliyorum.

Merhaba, tebrik ediyorum yeğeninizi. Yaptığı seçimi netleştirir misiniz; Türkiye-Fransa arasında Tr' mi, yoksa mimarlık-kimya arasında mimarlık mı?

Neden nice'te baska bolum olmuyor onu anlamadim. Kimya ve mimarlik cok ayri branslar. Hangisini istiyor? Mimarliksa neden fransada o secenek uzerinde durulmuyor?
Bir de sadece lise okuduysa Fransizcasi yeterli de gelmeyebilir bunu yabana atmayin. Bunu cevremde cok gordum. Fr lisesi diye sular seller gibi ogrenmiyorlar.

Bence bir sene fransada dil okuluna gitme secenegini de dusunun. Yabancilarin gap year dedikleri seyi yapsin iste. Kafasini toplar, ne istedigine en azindan su ankine gore daha iyi karar verir.

Turkiyede mimarlik da okuyabilir ayrica. Kalmadi artik vakif-devlet uni olayi. Para oldugundan iyi hocalar zaten ozellerde oluyor ve bunu artik herkes farkinda. Ha gidip de nisantasi uniyi yazmasin tabii. Vakif universitesi kavramini ilk baslatanlardan biri olsun.

meslek secimi cok sikintili ya. mimarlik ve kimya apayri bolumler. ve isin kotusu 18 yasindaki bir insanin bu mesleklerin ne oldugunu degerlendirme sansi yok. bilemez yani.

turkiye ve fransa'da okumak noktasinda fransa daha cazip geliyor kulaga.

ama "Türkiye'de kalmayı seçerse sadece okul masrafı, Fransa'daki tüm masraflarından daha fazla olacak." bunun dogru oldugunu sanmiyorum. 4 sene fransa'da yasama, konaklama masraflari okul masrafindan ucuz olamaz. bahcesehir mimarlik'a baktim %50 ile 300 bine geliyor. 4 senede 35 bin euro yapar ki fransanin bunun altinda kalmasi mumkun degil. ustune oradaki okula da harc odeyecek muhtemelen cuzi de olsa.

bence " eğer istemediği bölüm ise de daha sonra gittiğinde ikinci senesinde geçiş yapabileceğini anlatmaya çalıştım" bu kisim cok daha onemli. eger gercekten bu imkan varsa cok degerli. burada mimarlik'ta kalacak ve gercekten mimarlik'in ne oldugunu biliyor mu? ailede mimar var mi bunlar onemli.

Fransizlar çok irkçi bir millettir bunuda goz onune alabilirsiniz

Madem bu muhabbet başladı en azından Fransa'da yaşayan biri olarak yazayim; Fransa'da 7 yılım olacak. Yakın arkadaşlarım yabancı. Galiba sadece biri polis tarafından bir kere durdurulduğu için sorun yaşadı, onun dışında sorun yaşamadı, hepimiz mutluyuz (totalde iki Türk, 3 fasli, bir hintli var yani tam da ırkçılık yapmalik bir grup).
Fransa'da dağ köyünde yaşıyorum. Totalde de 4. Yaşadığı şehir oluyor galiba. Hala meşhur ırkçılığı merak ediyorum yani, bana da böyle denirdi bir kere spor salonunda birinin "dedemi Ermeni soykırımında oldurmusler" gibi boş muhabbeti dışında garip olay da yaşamadım. O yüzden bunlardan korkup gelmeme yapmasin kimse (ya da yapsin tabi bundan korkup gelmeyecek kişi zaten yurtdışında yapamaz).

Ben amacı net olmayan birini okudum yazdıklarınizda. İs kaygısı doğal elbette geleceği olmayan bölüm seçmesin, ancak okul bitene kadar ne Fransa'da kimya bölümü mezunlarına ne olacagi ne Turkiyede mimarlık bölümü mezunlarına ne olacağı belli değil.

Fransa'ya gitsin de, yaşayacağı olasi adaptasyon problemlerini kendi çözmek durumunda kalacak, onu da hesaba katın teşvik ederken.

Bir de, mimarlık ve kimya dışarıdan birbirine oldukça alakasız görünüyor, yegeninizin spesifik bir ilgi alanı yok mu? Ya da mesela konu mimarlık (tasarım?) İse mesela Fransa'da ilgili başka okullara giremiyor mu

@arbre, fransız liseleri öyle ahım şahım okullar değil, mezunlarının arasında burslu lisans kazanan neredeyse yok. geçişle fransa’ya ya da galatasaray’a girenler falan oluyor da yani kızın durumu çok normal, başarısız falan değil.

adaptasyon icin ne kadar erken yasta giderse her sey o kadar kolaylasir. ama baska bolum:')

1000 tane tercihim olsa 1000 tanesini de TR disinda medeni bir ulkeden yana kullanirim. Adaletin olmadigi yerden gitmek Hz Muhammedin yaptigi gibi hicrete es degerdir. Ulke cayir cayir yaniyor. Ama ates dustugu yeri yakiyor iste.

Ama yegeninize verecegim tavsiye eger gitmekten emin degilse, supheleri varsa gitmesin. Verdigi kotu kararlar da onu bilgelestirecektir. Onun disinda Kittie +1

babası müteahhit değilse mimarlık yazılmaz okunmaz artık.

1) bu secim o kadar buyuk ve onemli bir secim degil.
2) bu secim o kadar yanlis da degil. en basitinden logisticsmanager irkcilik olmadigini soylemis de, 7 yilda fransa'da arkadas grubunun 2 turk, 3 fasli, 1 hintli olmasi normal mi sizce? ve irkcilik gibi bir problemin disinda 18 yasinda oraya gitmek istememek cok garip degil. yegenlerim italya'da universiteye baslamislardi ve oradaki okullarini birakip geri donmeye karar verdiler mesela, yapamadilar cunku. bu tarz seyleri 18 yasinda yapmak kolay degil.

maliyeti düşürmek.

Mehmet hakli, calisanlarin maasinin paylasmasini da ayip/yasak olarak goren bircok yer var. Ayni sebep. Kimsenin gelip de, falanciyla ayni isi yapiyorum, neden daha az aliyorum sorusunu cevaplamakla ugrasmak isteyecegini sanmiyorum. Ozune inilince hep acik acik soylenmek istenmeyen seylerden kacinma goruyorum.

İşinize gelmeyen, sizi zarara sokacak bir şeyi yasal zorunluluk olmadıkça yapmazsınız çünkü, neden yapasınız ki bunu?

Bu biraz kültürle, biraz da ekonomiyle alakalı. Ekonomisi stabil, enflasyon oranı düşük ülkelerin bazılarında ilanlarda maaç aralığı yazıyor çünkü piyasadaki maaş belli. Bu maaş hiçbir zaman içerde aynı işi yapan insanlarından uçuk derecede yüksek olmuyor. Halbuki enflasyonun yüksek olduğu Türkiye gibi bir ülkede piyasadaki maaş ortalaması içerdeki maaşlardan daha hızlı artıyor. Maaş gizliliği geyiği biraz da bu "Mevcut çalışanların maaşını enflasyona ezdiriyoruz ama yeni aldığımız elemanlara piyasadaki yüksek maaşı veriyoruz, aman herkes çenesini tutsun da huzursuzluk çıkmasın" durumu. Ha işe yarıyor mu? Kimse salak olmadığı için yaramıyor tabi ki.

Türkiye özel sektörü köle aradığı için asla yazmaz.

Cunku yazacaklari maas cok dusuk olacak ve kimsede basvuru yapmayip s*k gibi ortada kalacaklari icin.

Bide sen basvurunca onlar seni secmis oluyor yada eliyorlar buda ayri bi zevksel döngü

Sen is ariyorken mecbur basvuruyorsun diyelim cagirdilar seviniyorsun gidiyorsun sana asgari ucret vericez diyorlar sende o kadar yorulmusun zaten kabul ediyorsun

WELCOME TO KÖLELİK OWWWW YEEEAH BRO

1- Çalışanın maaş bilgisi de kişisel veridir. Siz o işe başvurup girdiğinizde, firmanın çalışanları ve ilanı görenler dahil herkesin maaşınızı öğrenmesi gibi durum ortaya çıkıyor.
2- Firmaların bazı pozisyonlar ve işlerde görece bazılarında ise net bütçeleri olur. Bunların bir kısmı başka ihtiyaçları karşılamak için ayrılan bütçeden geri döner. Kalan durumlarda ise firmaya kar olarak döner.
3- Mevcut çalışanların, benzer pozisyonlardayken farklı maaşlar almaları sebebiyle zam talebi ile gelmesinin önüne geçmek.
4- O pozisyona başlayan Olabildiğince düşükten maaş vermeye çalışmak. Bu da anlaşılabilir. Sonuçta burada da ilanlarını ve duyurularını gördüğümüz gibi herkes her işi en ucuza yaptırmaya çalışıyor. Hepimiz bir tamir işi olduğunda son derece kalifiye bir ustaya 50000 TL'den iş yaptırmak yerine 5000 liraya iyice öldürmeyecek usta arıyoruz sonuçta.

Vicdan ve mağduriyet sıralaması ile yazdım :)

çünkü düşük yazsa kimse başvurmaz, ayrıca aynı pozisyona sahip şirketler arasında açık bir rekabet olur ve maaşlar yükselir.

yüksek yazsa düşük maaşa razı olan adamları kandırıp düşük maaş veremez.
mesela o pozisyon için bütçesi 100bin lira olan şirkete başvuran adam bunu bilmezse 70bin lira isteyebilir, şirket 30bin lira daha düşük maaşla eleman çalıştırmış olur. köle arayan özel sektör için bulunmaz nimet

yaklaşık 1 aydır yeğenimle almanya'da ilanlara bakıyoruz. bazı ilanlarda saat ücreti yazıyor bazılarında maaş aralığı brüt olarak tabiki. bazılarında ise hiç yazmıyor. zaten çalışanlar da birbiriyle maaş konuşmuyormuş hiç. türkiye'deki durum ise bambaşka yukarda arkadaşlar yazmış zaten.

Mehmettheslim+1

almanya, abd, türkiye fark etmez. bunun tek sebebi pazarlıkta çalışan kısmın elini güçlendirmemektir. bakın kaç ay önce yazmışız: eksisozluk.com

Isveren, isciyi daha iyi somursun diye.

hem site yönetimi firmasında çalışmış hem de emlakçı olarak yazayım.
büyük binaların olduğu, aktiviteli sitelerde giderler çok yüksek. düşük aidat vereyim, her imkan olsun mantığıyla maalesef olmuyor. insanlarımız da maalesef bu düşüncede. sorunlar da hiç bitmiyor. bir de zaten site imkanları da %100 olarak kullanılmıyor.

o yüzden yeni yapılmış 3-4 katlı apartman. binaların sıkıştırmadığı, ferah bir ortamı olan.

Ne site ne apartman bahçeli otoparklı müstakil ev diyorum. 62 daireli sitedeyim ve sürekli problem çıkıyor sürekli masraf oluyor, insanlar isyan halinde.

İkisi arasında kesinlikle site. Güvenliği düzgün olmak şartıyla.

Semtteki insani gelişmişliğe göre değişir. Cahil cühela arasında yaşıyorsan site iyidir. Semt komple elitse site içine hapsolmaya gerek yok. Bu durumda etkileşim tam tersi güzel oluyor.

çoluk cocuk varsa site.
tek yaşayan erkek veya çocuksuz çift için apartman.

sitenin kendi içerisinde bir sürü sorunları var, bir dolu insanla bir arada yaşamak zorundasınız ve onlarla ortaksınız.

semte gore+1 siteler zaten genelde varostan bozulan yerlere yapiyorlar o yuzden elit semt duz otoparkli bina tercihimdir. sitelerde gereksiz bi aidat gideri var btw havuza falan girmezsin ama odersin. yabancilar, yatirim icin falan site mantikli

Benim için sitenin tek artısı güvenlik.
Bunun dışında ben mahalle insanıyım öyle hapishane gibi tek tip binalardan birinde oturmaktansa mahallede normal bir apartmanda oturmayı tercih ederim.

Sehir insaniyim, hic sevmem site. Turkiye o kadar tehlikeli bir yer degil zaten genelde, guvenlige gerek bana gore. Zaten site guvenlikcileri de sus daha ziyade, bir sey yapmak isteyen asgari ucretli guvenligi rahatca asip gecer.

Tercihimi tek blok apartmandan yana kullandım havuzsuz. büyük sitelerin giderleri çok fazla oluyor ve asla itiraz edemiyorsun verdiğin aidat olarak da büyük farklar var şu anda arkadaşımın kaldı normal bir site 7.000 lira aidat veriyor Ben bin lira veriyorum

30 katli devasa sitenin ne olduguna bagli bu soru benim icin.
Dip dibe degilse binalar ve bir suru bina yoksa hatta tek basina yukselen bi seyse istanbloom gibi direkt onu secerim.
Esenyurt, yenibosnadaki kule evlerse apartmani secerim tabii ki.

Yine duyuruda herkes istanbulda yasiyor sanarak cevap verdim :) Istanbulda degilsen de aciklayici cevabim gerci

3-4 katlı yeni.
Deprem, yangın gibi afet-acil durumları düşün. Asansör de iptal

ben karşımdakinin eğitim seviyesine göre ve günlük kaç insan gördüğüne göre selam veriyorum. pazarcıya dolmuşçuya bakkala selamınaleyküm diyorum. bende para olduğunu sezdiği anda beni yolacak birine mutlaka selamınaleyküm diyorum. böyle demezsen "aha entel dantel geldi, bunda para vardır" derler. örnek: sanayi.

diğerlerine merhaba, kolay gelsin, iyi akşamlar vb

Demiyorum. Muhafazakarlik bir yana kadinlarin diyecegi bir laf gibi gelmiyor bana. Muhafazakar da degilim. Ama soyleyenler oluyor tabii mesela basi kapali bi teyze adres soracak s.a. diye baslayabiliyor. A.s. diyorum tarzim olmasa da.

Bence hic kimse kullanmasin. Turkce degil sonucta.

Çol yadırgamayacağını düşündüğüm herkese, her ortama girerken selamın aleyküm diyorum. Özellikle büyüklerime. Tutup 60-70 yaşında adamlara “Selamlarrr” diye gelmek hoşuma gitmiyor.

Demem. Müslüman değilim. Arap da değilim.

Çevremde sa diyecek kimse yok. Biri ayda yılda bir bana derse sorun çıkartmam as derim.

Türküm, müslümanım, "selamı yayınız" diye bir hadis-i şerif vardır ve Selam Allah'ın isimlerindendir, birine selam vermek ona "benden sana zarar gelmeyeceğini taahhüt ediyorum" anlamına gelen bir söz vermektir ve yerine getirmek de gerekir. Bu sebeple selamı yaymak adına muhakkak selamlaşırım ama çok büyük çoğunlukla "selamlar" derim. Özellikle bir mekana girerken. "selamün aleyküm"ü evde kullanıyorum, sabahları uyanır uyanmaz mutfakta olduğunu bildiğim anneme sataşırken :)

Bana göre "selamlar" ya da "selam" iyidir, selam vermekle verilmiş bulunan sözü tutmak şartıyla. O sözü tutmayacaksa insan hiç selam vermesin daha iyi.

Demiyorum. Arap mıyım da diyeyim.

selam vermem ama selam alırım, cinsliğin lüzumu yok.

sadece babamla selamlaşma şeklimizdir. başkasıyla kullanmıyorum ama diyen olursa aleykümselam derim geçerim kasmam. arapçı değilim de yani artık bunun bizim dilimize yerleşmiş bir ifade olduğunu düşünüyorum. çok şaapmamak lazım.

Kendim ateist bir insanım bir ortama girerken genelde "merhaba" derim ama bana biri selamın aleyküm derse de nezaketen aleyküm selam der geçerim bunu karakter meselesi yapmam.

Demiyorum. Çünkü arap değilim. Kullananlara karşı da aşırı ön yargılıyım. Genelde merhaba diyorum. Selam demekte de sorun yok. İkisi de arapça kökenli olsa da Türkçeye geçmiş kelimeler. Araplaştırmanın gereği yok. Duyduğumda ön yargılı oluyorum. Tatavasını çekmemek için tipine göre aleykümselam, as ya da selam diyorum. Etkileşimi başlatmaya sebep olan konudan 1 saniye fazla geçirmek istemiyorum.

@muhayyer divan'ın dediği gibi "es-selam" Allah'ın adlarından biri. Barış getiren anlamında. Selam (Salam) ise kelime olarak barış ve esenlik zaten. Haliyle selam deyince karşısındakinin kafir olduğunu düşünen ve cevap vermeyen ama selamın aleyküm deyince "ALLAH'IN SELAMINI VERİYORUZ ONU DA MI ALMIYORSUNUZ? TÖVBE TÖVBE" diyen çomarları adam yerine koymuyorum.

Bu arada sırf Arapça değil. Datee çıkmak, lovebombing yapmak falan gibi lümpen İngilizce-Türkçe karışımı ifadelerden de rahatsız oluyorum. Türkçesi olmayan ya da anlamı uzak kalan şeylerde kullanılmasından o kadar rahatsız değilim tabii. Yapacak bir şey yok.

kaleci saçlı forvet icardi +1

merhaba diye cevap veririm :d

Tanıdığım biriyle selamlaşırken ya da biri bir şey soracağı zaman ağız alışkanlığıyla doğal şekilde söylerse karşılık veriyorum. Ancak bazen bunu ideolojik kullananlar var. Yolda random tipler durduk yere selam veriyor. O zaman sert bir bakış atıp devam ediyorum. Bu insanlardaki bu kadar yakınlaşma isteği, bu kadar her yerde bir temas kurma dürtüsü çok rahatsız edici. Selamı yayın diye hadis varsa bile eminim önünüze gelene selam verin anlamında söylenmemiştir, yeri geldiğince selam verilmesi istenmiştir. Çünkü tuhaf yani. Kimse böyle bir şey istemez kimseden. Birileri yine kendine vazife çıkarıp en müslüman benim kafasına girmiş belli ki.

Kendim kullanmam.

Herhangi bir yere girerken merhaba der geçerim, selamün aleyküm demem, bende anısı var, lisede yatılı okurken cemaatçi tipler pansiyondaki odalara girerken yüksek sesle selamün aleyküm derlerdi, aleykümselam demediğinde de triplere girerlerdi, hey gidi günler:)

Müslüman değilim. selamın aleyküm'ü, kültürel bir alışkanlıkla kullanan köylü bir amucaysa örneğin tabii ki aleyküm selam diye karşılık veririm ama bu genelde çok küçük bir kesimi oluşturur. Onun dışında selamın aleykümü kültürel bir asimilasyon olarak kullanmaya çalışan pek çok dallama mevcut, onlara merhaba poğaçacı şeklinde cevap veririm genelde.

Ben de dalgasına esselamu aleyküm ve rahmetullah diye girerim bazı ortamlara. 3 kez tekrar ediyorum hatta. :) Şunun selamı var dediklerinde aleyküm selam derim. Kasmıyorum.

bunun arap olmakla ilgisi yok, selam ve merhaba kelimeleri nasıl Türkçeye yerleşmişse yüzyıllardır kullanılan selamun aleyküm ifadesi de Türkçeye yerleşmiştir. Araplar başındaki Elif lam takısı ile birlikte esselamu aleykum olarak kullanır zaten bizden farklı olarak. Selamlaşmayı Peygamber efendimiz tavsiye ediyor, bu her selamun aleyküm diyenin müslüman olması gerektiği anlamına gelmiyor. zira yahudiler de ibranicede neredeyse aynı olan şalom aleyhim ifadesini kullanır.
merhaba diyene aleyküm selam diyip kıllık yapmam, selamun aleyküm dediğimde merhaba diye karşılık verene kıllık yapmam ama selam vererek girdiğim yerde adam buyrun diye karşılık veriyorsa ayar olurum. nasıl karşılık verdiğin önemli değil be adam, nezaketen bir karşılık ver en azından. sözün özü, elimden geldiğince selam veririm.

bana selam verildiğinde aleyküm selam derim ama kendim hiçbir zaman s.a demedim kimseye. sonuçta bu da bir selamlaşma şekli, sadece dili farklı. çok düşünmüyorum üstüne bu yüzden. inançsız olduğumu bilen tanıdıklarım da farkında olmayarak bu şekilde selam veriyorlar. insanlarda "selam", "merhaba" deme kültürü pek yok sanırım...

Arada eti puf, sık sık çekirdek ve patlamış mısır yiyorum. çok tatlı krizim gelirse de coco star, tadelle veya gofrik. ama bu sıcakta çikolatalar eriyor o yüzden yiyesim gelmiyor.

Çoğu abur cubur aklımda yemek yokken aç değilken bir parça yemek beni birden acıktırıyor

Ama favori abur cuburum eti susamlı çubuk, uzun yola çıkacaksam gün boyu dışarıda olacaksam yanıma bir paket alırım, açlığımı çok güzel tutuyor resmen kurtarıcım

Neredeyse her gün biraz gong yiyorum. Eti burçak da güzeldir dediğiniz gibi, en son sultaninin çikolata kaplısını denedim 10 numaraydı. Daha sağlıklı yemeye çalışıyorum bu aralar, onun için Tadım'ın hurmalı barını seviyorum.

Yemem.

Kinder bueno ve ferrero rocher. Reglken bunlarla besleniyorum adeta. Bir de cola zerodan vazgeçemiyorum. Bu ürünler evime ayda bir giriyordur ama sürekli almam.

Sağlıklı atıştırmalık olarak meyve beni tatmin ediyor. Bazen dondurulmuş meyveden sorbe yapıyorum. Tuzlu olarak kruvasan sandviç kaçamaklarım oluyor.

Eti gong cips gibi olandan.
Daim cikolata ki cikolata bile degil galiba ama paketi ayni gun bitirmemek icin zor tutuyorum kendimi.
Bu kadar.

Burcak bitter cikolataliya asiktim.
Tadelle, cekirdek, eti karam bitter, bazi rittersport cikolatalarina bayiliyordum hepsini biraktim.
Tek zaafim var reese’s cikolata

@mor oje reeses ilk kez duydum. her markette var mı?

Her sene kilo kilo aldığım blueberry :) buzlugu doldurup atıştırıyorum :)

abur cubur insanı sayılmam , ayda bir belki aklıma gelir, aç kalmışımdır ya da dışardayımdır ancak o zaman tüketiyorum. genellikle evde sade çubuk kraker ve susamlı çubuk kraker, ve altınbaşak bulundururum. çantamda altınbaşak mutlaka taşırım acil durumlarda işe yarıyor. cips olarak da sade, düz patates cipsi seviyorum ama yine ayda bir ancak tüketiyorum. tatlı sevmiyorum ama kan şekeri düşmesi, regl vs gibi durumlar için de eti fındıklı hoşbeş bulunduruyorum.

Ülker Pötibör ve Eti Burçak dışında dışında aburcubur neredeyse hiç yemiyorum. Bu saydıklarımı da çok nadir. Arada da patlamış mısır yiyorum. Burada evde yaptığımız kek, kurabiye, poğaça gibi şeyleri değil ambalajlı ürünleri sayıyoruz bu arada değil mi?

Dondurma ve elmalı turtaya zaafım var, en hard diyet dönemimde bile önüme çıkarsa nefes almadan yerim.

Dondurma abur cubur mu sayılıyor? Tatlılar da mı? Meyveler nasıl abur cubur yaa? :D Bence sayılmaz. Abur cubur alüminyum astarlı paketli ürünler bana göre.

Sayılanlara bakarsak, o zaman yerim. Dondurma yerim, çilek, muz, kayısı, karpuz. Dondurma demiş miydim?

bu nasıl soru? abur cubur yemeyen var mı gerçekten? ben ayak kokulu peynirli doritosçuyum.

Her gün iki paket cips gömen biriydim. Artık elimden geldiğince sağlıklı yaşamaya dikkat ediyorum. Züber Noutos bence cips ihtiyacını gidermek için gayet başarılı, fıstıklı barlarının da tadını beğenmiştim. Bir de altınbaşak tahıl cipsi hoşuma gitmişti lays fırından gibi.

bademli patlamis mısır yeni favorim.
kola içmeyi çok seviyorum. hergün içerim neredeyse

sakına benim gibi üstünde şekersiz yazan ürünleri alıp hunharca yiyip sonra neden kilo aldım demeyin. sonradan farkedip herşeyin kalorisi varmış amk diye ayar olunabilir.

abur cubur yemiyorum.

Abur cubur ortamlarda denk gelince yerdim aliskanlik degildi. Sonra kulagima birsey calindi, bitter cikolata iyiymis diye, dedim alim, baktim sade gitmiyor, bitterle birlikte antep fistigi yedim. Bunu cok az miktarlarda yiyordum ama duzenliydi, bu nedenle su an asiri siddetli bagimlilik oldu.

Adi duyulmamis ornekler verecegim ama bunlar tam abur cubur da sayilmaz aslinda. Ekmege falan surulebilir veya direk kasiklanabilir.

- Toros naturel markali Ermenek Helvasi, sadece susam ve keciboynuzu pekmezinden olusuyor.
- Patar marka findik ezmesi, digerleri de iyi genelde ama bu dehset-ul vahset.

Her yerde bulunamayacak da olsa bir kac ornek daha vereyim.

- tony's chocolonely cikolatalari,
- Lindt orange intense,

@kediyi uzdun: her markette yok ithal bir urun. Migros, macro ve carrefourlarda var ama hepsinde olmuyor. Biraz magaza gezmek lazim. Tuzlu, yer fistikli muhtesem bisi

Okula erken başlayanlara genelde bu konuyu sorarım. Neredeyse %90'ı bu durumdan şikayetçidir.
Bir uzmanın ne düşündüğü elbette daha önemli ama ben çocuğu okula erken yazdırmanın onun hayatını zorlaştırdığına inanıyorum.

Beni herkesden 1 sene once okula yazdirdilar ve hayatim karardi


1 yas kucuk yastaki cocuk icin cok buyuk bir fark cok sikinti yasar hayat boyu

Uzman değilim ama daha önceden okuduğum bir makalede Kanada'da buz hokeyi sporunda başarılı olan çocukların neredeyse tamamının ocak-şubat-mart doğumlu olduğunu çünkü küçük yaşlarda birkaç ayın bile vücut koordinasyonuna büyük ölçüde etki ettiğini ortaya koyuyordu.

Diğer yandan okuma yazma bilen çocuklarda ADHD yatkınlığı konusunda da çalışmalar var. Akranlarıyla sıkılıp dikkat eksikliği de yaşayabilir yani ilerleyen hayatında.

O nedenle en mantıklı olan şey bir uzmana danışıp, çocuğa özel bir karar vermek gibi görünüyor.

Bu olay biraz kumar sanırım. Ben de erken başlayanlardanım. Benim hoşuma gidiyordu, üniversite bitene kadar her ortamda en küçük ben oldum. İnsanların beklentileri daha kolay karşılanıyordu. "Aaa daha kaç yaşındasın sen" muhabbeti çok dönüyordu ben de "yaa evet evet" deyip geçiyordum. Bir ortamdaki en genç insan olmakla ilgili bir problemim yoktu. Arkadaşlarımla aramda zaten sorun olmadı hiç. Bu tarz muhabbetler genelde hocalarla falan yapılıyor.

Ben de kendi kendimi ogrenmisim. Anaokuluna yazdirmaya goturmustu annem. Mudur ilkokula alalim demisti. Bana siniflari gostermisti. Bak burada oyuncak var, burada defter kitap var demisti. Ben birinci sinifi tercih etmistim. Annem daha kucuk diyip (cilizdim da) anaokuluna vermisti. Bende ters tepti. Yasim gelince ilkokula bi gectim kimse bi sey bilmiyor. Cok sikiliyordum. Ve butun yil ogretmen benle dogru duzgun ilgilenmedi bile. Cunku ben her seyi hemen yapiyordum. Yanima ugramiyordu. Sen zaten yapmissindir diye. Millet heceliyor (normal olarak) bana cok salak geliyordu herkes. Cocukluk iste. Hep bi adim onde oldum siniftakilerden. Zaten caliskan ve akilliydim yasitlarima gore hep ama ekstra bi sey olusturmustu bu durum. Kendimi farkli hissediyordum kotu anlamda. Garip bi duyguydu.

Bir yastan bi sey olmaz onun disinda. Vardi lisede bizden bir yas kucukler. Hic sorun olmuyordu.

Ben de 5 yaşında öğrendim ama normal zamanda okula başladım, o zamanlar 7 yaştı. Sınıftakiler bilmiyor, ben biliyordum ancak öğretmen bunu farketmedi bile sessiz bir çocuk olduğumdan. Açıkçası kendi kendine okuma yazma öğrendi diye herkes genius çıkacak diye bir şey yok. Her şey vaktinde güzel, bence zamanında başlasın. İçimde hiç 'ayy keşke 1 sene erken yazılsaydım' hissi ya da pişmanlığı olmadı. Hayata 1 sene erken atılmaya bence gerek yok, oyununu oynasın çocuk.

2011 kasım dogumlu kızımı beklemeyip erken baslattık. okuması vardı, tekrarlı aktivitelerden sıkılıyordu, yeniden ana sınıfı onu bayar diye düşündük asıl etken, fiziksel olarak yasının ilerisindeydi. yani bir sonraki sene göndersem sınıfın en irisi olabilirdi. bu denklemde bir sorun yaşamadık. benim çevremde gördüğüm okula erken başlayan çocuk minyon ise büyüklerin arasında baya zorlanıyor, eğer mental ve de fiziken büyük duruyorsa gönderebilirsiniz. ek not, her çocuk kendi içinde değerlendirilmeli , siz yine kendi durumunuza bakın. son not, erken okuması eğitim hayatında acayip bir fark yaratmadı, dikkatli bir öğrenci o kadar.

Okula bir şekilde gidecektir. Çocuktaki saklı becerileri ortaya çıkarmaya bakın. Yıllar süren sınavlar sonunda değil de , şimdiden belirli bir meslek hususunda ayrıca yönlendirme yapın.

Beni de yaşıtlarımdan iri olduğum için 5.5 yaşında okula gönderdi ailem. Zorbalanma gibi bir durumla karşılaşmadım. Üniversitede de hazırlık atladım. Benden en az 2 yaş büyüklerle okudum. Sınıfın gerisinde kalmadım.

ben yanlış mı biliyorum diye düşündüm ama zaten okul yaşı gelmiş, göndermek istemiyorsanız dilekçe vermeniz gerekecek, adresine bağlı okula kaydı düşmüştür bile. 2018 kasım doğumlu kızımızı yazdırıyoruz biz bu sene.

Devlet okulunda zorbalık görür. Ayrıca çocuğunuz üstün yetenekli - üstün zekali olabilir. Bence bu konuda profesyonel bir destek alın.

Zorbalık riskine karşı uzaktan eğitim veya özel okul en temizi. Ayrıca sınıf atlamayı da düşünün.

Bazı arkadaşlar sorun yaşamadık vs yazmış. bişeyler söylemek istiyorum.

ben 86 dogumluyum. 6 yasında okula yazdırıldıktan sonra ilk okulda herkes benden iriydi ezilmek kaçınılmaz oldu. orta okul ve lisede de o dönemde bilenler bilirler doğudan cok fena göç vardı. bu göç eden cocuklar okullarda gruplasarak teror estiriyorlardı.
devletin okullarından bahsediyorum. hele ki cok gelısmemıs yada varoşumsu bi yerde cok göç almıs bı yerde ise bu okul cocugunuzu baya ezerler.

dersenki bu durum bize uymuyor o zaman gönderin.

Sınıf öğretmeniyim, yazdırmayın. Okul sadece okuma yazmadan ibaret değil. Yazıp çizmeyle arası yok demişsiniz çünkü ince motor becerileri henüz gelişmedi. Yaşını beklemeden gönderirseniz ite kaka bir şekilde sınıftakilere uyum sağlar ama ön plana çıkan bir çocuk olma ihtimali düşer. Kendi yeğenimi de bir yıl bekletmiştim hiçbir zararı olmadı.

Bazı aileler hiç okula vermeden evde eğitimi tercih ediyorlar. Bunu da düşünebilirsiniz. Okulun sosyalleşme yönü olsa da bazı açıdan zaman israfı. Şimdi sınıfında suriyeli olacak falan.. hiç gerek yok.

ben de 5,5 yasinda baslamistim -ki basladigimda okuma yazma biliyordum. bir avantaji oldugunu dusunmuyorum. hatta onlardan kucuk oldugum icin sinif arkadaslarim dalga geciyorlardi. lisede bile siniftakiler dogumgunumde fenerbahce formasi alip arkasina dogum yilimi yazdirmislardi bu nedenle. ahaha

4 yil lise okuyup 21 yasinda muhendislik fakultesini bitirdim. o yasta avrupa'daki genclerin yarisi okula yeni basliyor.

Bir hoca özellikle böyle çocukları istiyordu. Sonra bu öğrencileri yarışmalara, olimpiyatlara vs. girdirip madalya topluyordu. Bu çocuklar sonradan çok iyi bölümlere girdiler. Eğer çocuğun herhangi bir alanda yetenekli olduğunu düşünüyorsanız, o yönünü desteklemeye çalışın. Erken yaşta alınan kaliteli ve verimli bir eğitimin yerini tutacak hiçbir şey yoktur. Elalemin yaramaz çocukları bizimkini ezer korkusuyla çocuğun potansiyelini harcamayın.

okul öncesi öğretmeniyim, yazdırmayın +1

ekim kasım aralık ayı doğumlular için ilkokulu öteleme hakkı tanıyor devlet. benim mottom her zaman devlet bi hak tanırsa kullanmak yönündedir. yılın son 3 ayında doğmuş çocuğu olan velilere bu hakkı kullanmalarını salık veriyorum. kimi dinliyor kimi dinlemiyor. dinlemeyenler 1.dönemin sonuna doğru ağlayarak geri geliyor. hocam siz demiştiniz ama biz yine de yazdırdık çocuğu ama olmadı öğretmeni oturmuyor diyor dersleri dinlemiyor evde ödev yaptıramıyoruz diyerek geliyorlar. normal çünkü çocuk henüz o hazırbulunuşlulukta değil. okuma-yazma öğrenmek ilkokula başlamak için kriter değildir. bizim çocuğun boyu uzun, bizim çocuk çok okula gitmek istiyor, bize çanta bile aldırdı, sayı saymayı biliyor, renkleri biliyor 1.sınıfa göndericez diyip götüren çok. ha uyum sağlayan da yok mu tabiki var. ama ne gerek var. 1 sene daha anaokuluna gitmesinde hiçbir sakınca yok. kasım doğumlu yeğenim ertelemeden başladı şu an 3.sınıfa geçti annesi inanılmaz zorlanıyor, çocuk da öyle. hep bişeylere yetişme derdinde. sınıftakilerin kolayca yapabildikleri, anlayabildikleri şeyleri o daha fazla efor sarfederek yapmaya çalışıyor. bi yerde de bırakmak istiyor çünkü alfa kuşağı her şeyden çok çabuk sıkılıyor.

çok uzun yazdım bilmem okur musunuz ama her zaman söylerim, ebeveyn olarak çocuğunuz için en iyisini siz bilirsiniz. çocuğunuzu en iyi tanıyan sizsiniz. çocuğun iyiliğine olacaksa yapın. 1 yıl eğitim-öğretimi ötelemek çocuğunuza hiçbir şey kaybettirmez.

Annem babam bir köyde ilkokul öğretmeniydi. (1-2-3 ve 4-5 birleştirilmiş sınıflar) , köy yeri olunca derslere kafama göre girip çıkıyormuşum , öğrencilerde bana bakıyormuş falan. Ben de beş yaşında öğrenmiştim okumayı. İlkokul birinci sınıfta yediğim dayağın haddi hesabı yoktu , sanırım sıkılıyordum millet okuma öğrenmeye çalışırken onlara sarıyordum.
Bende kötü olmuştu bu durum.

Bence anaokuluna gitsin , zaten yazma ayrı bir olay. Bu yaşta ince motor becerileri eksiktir , ondan size öyle geliyor. Her şey yaşında güzel.

herkese teşekkürler. öğretmeniyle de konuştum. bir yıl daha anaokulu okuyacak.

ben de 4 yaşında annem abime fişleri öğretirken öğrenmişim, yaşıtlarımla okula gönderildim ve iyi ki öyle yapmışlar. asla erken gönderilmeyi istemezdim. kendi oğlumu da 1 yıl geç göndermeyi düşünüyorum. kaçıracağı hiçbir şey yok.

Taşınıp geri gelenlerin cevapları da sayılıyorsa; Yunanistan'da yaşayan bir arkadaşımın gönderdiği link üzerinden merkezî orada olan bir çağrı merkezine iş başvurusunda bulundum. Türk bir ekiple Türkiye'deki müşterilere Atina üzerinden hizmet veriyorlardı. Her şey hir ay içinde olup bitti, iki yıl önce bugün Atina'da bir otel odasındaydım. Yedi ay sürdü benim yurtdışı maceram ama aynı şekilde oralara taşınıp düzenini oralarda kuran çok insan var. B2 İngilizceden ve işleyen bir kafadan başka bir şey istemiyorlardı. Çok da güzel bir deneyimdi. Şu an orada olmayı çok isterdim, özellikle yazları Atina'yı çok özlüyorum.

Şirketin ismi; Teleperformance Hellas, bakmak istersen.

8910 tesekkurler bi bakayim.

Sonsuz: tamam git ama nasil? Tura katilip kacak mi kalayim mesela :)
Tatile gidip donmeyeyim mi? Nerden neyle baslayacagimi bilmiyorum

en hizli yontem vasifsiz is pozisyonlari: seralarda meyve sebze toplayicisi, call center, horeca (hotel restoran cafe) de servis vs. ama bu pozisyonlardan cikip daha iyi odeyen pozisyonlara gecme sansiniz dusuk cunku pozisyonlar vasif/egitim gerektirmiyor.

o yuzden ideal yol, mesleginiz ile ilgili bir pozisyon bulmak.

mavi yaka olabilir ama genelde gittiginiz ulkede ustalik belgeniz olmadan bu isi yapamazsiniz (elektrik, su tesisati, marangozluk vs), ama cirak olarak girer, bi yandan da ustalik egitimi icin ugrasirsiniz.

beyaz yaka da olabilir ama bunun icin size sponsor olacak bi sirket bulmak gerek genelde (calisma vizesi icin).

son yontem ise yuksek lisans programina yazilip gideceiginiz ulkede bi diploma edinmek. is garantisi saglamasa da sansinizi bi adim artirabilir.

"onerileriniz var mi?" veya yurtdışına nasıl gidilir tarzı soru soruyorsan %100 gidebilecek durumda değilsin, meslek farketmeksizin.

altın kural: sıfırdan herşeyi kendin yapmak zorundasın. yardımlaşma, tolerans başka ülkelerde düşük veya sıfır.

anadilini bilmediğiniz bir yere gitmeyin. bilmiyorsanız da dilini öğrenmeyecekseniz gitmeyin. ya önceden öğrenin ya da orda öğrenin. 3. bir yabancı dile bel bağlamayın.

ayıp oluyor.

Master programı. Meslek işçi ama master programıyla alakalı değil. Öneri olarak master, dil kursları, indeed linkedn sitelerden iş bulma, esc.(Avrupa için) Dünyanın her yeri olabilir. Yerleşenlerin YouTube kanalları var ve hikayelerini anlatıyorlar.

finansçıyım. Şirket içi transferle İngiltere'ye geldim 1,5 sene önce. ama 2 ay sonra İstanbul'a geri döneceğim. tamamen kişisel tercih benimki. Türkiye'de tuzum kuruydu, atraksiyon olsun diye atladım geldim. sıkıldım, dönüyorum. :)

yuksek lisans ogrencisi olarak geldim kanada'ya. okul harcini turkiye'de lisans sonrasi 5-6 sene calisip yemeden icmeden biriktirdigim parayla karsiladim. ilk isime sinif arkadasimin kayinbabasinin yonetici oldugu bir bankada girdim. sonra oyle gitti.

sanırım hayatta hatırladığım ilk isteklerimden biri yurtdışında yaşamaktı. baya baya 4-5 yaşımdan beri.

ülke dışına çıkmama babam vesile oldu. tam sözleri "bu millet katır kutur yer birbirini, kaç kurtar kendini" oldu.
gittiğim ülkeyi seçmemize babamın bulgaristan göçmeni iş arkadaşı vesile oldu. oğlu buradaydı.
üniversite için geldim.
18 yaşındaydım.
önce viyana'ya taşındım. 15 sene viyana'da yaşadım.
şu an hala avusturya'dayım ama orta büyüklükte bir köyde yaşıyorum.
üni bitti. çalışıyorum. evlendim falan. mutluyum.

önerim. iş bul git. kendi işini yap. gittiğin ülkenin dilini ilk sene abanarak öğren. yoksa yalan oluyor.

Ne amaçla gittiginizi kendinize belirleyin ve ona göre bir ulke secin.

Evlilik yoluyla Hollanda'ya geldim. Yazilim isleri yapiyorum. 3 sene oldu, ulkenin duzeni, firsatlari vs guzel ama ben pek mutlu hissedemiyorum.
Sebepleri;
- Sosyallik,
- Bozuk hava(ki kasvetli havalari severim derdim ama insan biyolojisine hukmedemiyor.),
- Finansal.

Is bularak gidilebilir ama sanki biraz daha zor. Cok goz onunde olmayan meslekler de bazen iyi isler bulabiliyor. Zaten bazi arkadaslarinizin bulundugu ulkeye gitmek daha guzel olabilir.

sekizdokuzon gibi geldim ama 8 yil once geldim. hala da burdayim, baska sirkette calisiyorum ama su an Turkiye'den pek insan almadiklarini biliyorum. cunku Turkiye'ye tasindi musteriler.

Emre Belözoğlu. 43 yaşında. Ben 39.75

O yaşlandıkça ben de yaşlanıyorum.

Editlemeye üşendim: Sena Şener aynı şarkının sözlerini yazıp şarkıyı seslendirdiğinde 17 yaşındaymış.

Emre Belözoğlu. 43 yaşında. Ben 39.75

O yaşlandıkça ben de yaşlanıyorum.

Ahmet Kaya öldüğünde 42 yaşındaymış mesela, bana hep 50-60 vardır gibi geliyordu öğrenene kadar.

Che Guevara oldugunde 39 yasindaydi, yasli olmadigini biliyorum ama her dusundugumde sen ne ara buyudun de bu yaptiklarini yaptin diyorum.

Bu anlamdaki ilk şoku galiba Fatih'in İstanbul'u 21 yaşında fethettiğini öğrendiğimde yaşamıştım. Yani ben de 12-13 yaşındaydım, 21 yaşındakiler kocaman insandı. Ama yine de "O yaşta öyle şeyler yapılıyor mu?" demiştim bir taraftan.

Benim de en çok şaşırdığım kişi Ahmet Kaya olmuştu. O zaman kendim de çocuk olunca 50’lerinde ve “çok yaşlı” bir adam gibi geliyordu. 43 yaşında öldüğünü yakınlarda öğrendim ve bu kadar genç olmasına çok şaşırdım.

Ahmet kaya da fatih de yasliydi arkadaslar. Bugunun yasiyla dusunemezsiniz. Aklima gelmedi kimse su an ama bunu yazmak istedim. Ahmet kaya 43mus bilmiyordum ama o zamanlar icin genc bir yas sayilmiyordu. Insanlar da kendilerini dinamik hissetmiyordu. Biz cocuk oldugumuzdan oyle sanmiyorduk bence insanlari.

yargı dizisindeki pars savcı, bahar dizisindeki timur, yani mehmet yılmaz ak.

epey yaşlı gösteriyor. bir dizide savcı, bir dizide boyu kadar 2 çocuğu olan profesör doktoru oynuyor. ben 1970'lerin başında doğmuştur diye düşünürken 1986 doğumlu imiş.

@kibritsuyu: Benden 1 yaş büyük...

Şimdi aklıma geldi; Emrah Sefa Gürkan. 82 doğumlu.

George costanza.
Adam 29 yasindaymis seinfeld başladığında.

O kedi senin sorumluluğunda artık.

"Bir şeyi kendine alıştırdığında onunla bağ kurmuş olursun. Ona vakit ayırırsın böylece sorumluluğun altına almış olursun. O bağı kurduktan sonra ise o sorumluluk sonsuza kadar sana aittir. Suladığın bir çiçeği ertesi gün de sulamak senin sorumluluğundur."

ikisini de alıp bu dertten kurtulabilirsin.

Iki kediye bakacak motivasyonum yok maalesef

Ben daha cok isin psikolojik tarafini merak ediyorum. Ne dusunuyorsunuz? Millet deli gozuyle bakiyor da

Normalsin, fazla düşünüyorsun.

Sen normalsin ve iyi bir insansın. O kediyi alabilirsin belki, hem sağlık sorunları nedeniyle gözetiminde olur hem de yetişkin kedileri insanlar çok evlat edinmek istemiyor sokakta zorlanabilir.

Yavru kedi için de sokakta yaşamak zor ama yavru olduğu için şansı yüksek. Birisi onu alıp bakabilir.

Deli gözüyle bakanlar emin ol o hayvanı o haliyle orada bırakıp gidecek insanlar. Alıp bir veteriner kliniğine götürseler o kedi iyilesebilecekken bırakırlar orada Vicdan yok çünkü.

Bence yetişkin ve sana bağlı olanı almalısın. Yavruyu herkes alabilir ama hikayesini bildiğin yetişkin kediyi kimse almaz.

Bu arada demeden geçemeyeceğim, ne güzel insansınız <3 iyi ki varsınız.

Bence normal. Ben 3 yıl önce tedavi ettirdiğim kedi için kredi çekmiştim. Son 5 taksidi kaldı. Sokakta gördüğüm istisnasız her kediye sabahları “günaydın”, akşamları da “naptın, nasıl geçti gün, sabah görüşürüz” falan diyorum. Delilikse delilik. Boşver, millet önce kendine baksın.

Kediler anlıyor bence. Mesela benim de sokaktan eve aldığım ama hala dışarı da çıkan bir kedim var. İlk veterinere götürdükten sonra yanıma yatmaya başlamıştı, hemen o akşamdan. Nasıl olduysa anlamıştı yani onunla ilgilenildiğini. Çok garip ama güzel bir duygu.

Bence de yetişkin olan kediyi alın eğer evde kedi beslemeye karar verirseniz. Ama eve ne kadar alışabilir onu bilmiyorum. Benimki her gün illa ki en azından 5 dakika da olsa sokakta bir tur atmak istiyor. Hatta veteriner eve kapatırsanız psikolojisi bozulup yemek yemeği kesebilir bile demişti.

Sıranı kaptırmamaya dikkat et.
Temizlik görevlileri, güvenlikçiler, kayıt kontrol gibi yerlerde çalışan insanlar aşırı gergin ve agresif olabiliyorlar. Bir şey derlerse üstüne alınma, herkese öyleler.
Sıran gelmeden zinhar doktorun odasına girme, paparayı yersin.
Hijyen konusunda olumlu ya da olumsuz bir şey diyemem.
Anksiyete atağı yaşayabilirsin, çıkışta zamanın varsa sakinleştirecek bir etkinlik planla.

Geçmiş olsun.

Kan aldırırken çekinme, her malzeme tek kullanımlık.

Hastane kalabalık olabilir, sıranı kaptırma+1
Araya kaynak yapmaya çalışanlar olabiliyor, doktora bir şey soracağım falan diye doktorun odasına girmeye çalışıyorlar sıra almadan işini halletmeye çalışıyorlar.

Hastanede çalışan herkes gergin oluyor genelde, yoğunluktan dolayı kişisel alma.

Özel hastanede göreceğin özeni göremeyebilirsin. Çünkü maalesef para dünyada her şeyden daha fazla saygı görüyor.

Geçmiş olsun

Hiç korkmayın.
Belki 20 yıldan uzun süredir özel sağlık sigortam var, kendim için devlet hastanesine hiç gitmem gerekmedi.

Birkaç yıl önce devlet hastanesinde muayene ve tedavi olmam gerekti bir hastalık için. Belki bana öyle geldi ama özel hastaneden hiçbir farkı yoktu. Neredeyse yoktu diyeyim. Elbette biraz daha kalabalıktı, bankodaki kişi biraz daha az gülümsüyordu ama hiçbir sorun yaşamadım, yabancılık çekmedim. Bahsettiğim hastaneler İstanbul'da, şehir içindeki yoğun hastanelerdi.

Ama bu yaz tatilinde Milas'ta acil servise gittim oğlum için, o deneyim güzel değildi. Doktor çok zor durumdaydı, çok çalışıyordu ama 80-90 dakika kadar bekledik doktoru görmek için vs.

Yani özetlersem randevulu gittiğimde hiçbir sorun yoktu. Kan vermem de gerekti, yerini söylediler, sıra numaramı aldı, sıram gelince içeri girdim, güleryüzlü hemşireler kanımı aldı, çıktım.

Ek: Devlet hastanesinin kendine göre bazı kuralları vardı. Kan testi için kan vereceksem saat 11:00'e kadar alıyorlardı mesela. Bu gibi alışık olmadığınız durumlar olabilir ama bir sonraki gün doğru saatte giderseniz hiç sorun olmaz.

Hijyenle alakalı bir sorun yaşamazsınız. İçiniz rahat olsun.

Sizi temin ederim ki ortalama bir devlet hastanesinde malzeme sterilliği, en iyi özel hastaneden iyidir. Ayrıca doktor kalitesi ve tedavi hizmetleri de Türkiye'de en iyi üniversite ve eğitim araştırma/şehir hastanelerindedir

ilk kez gidene hiçbir şey olmaz korkma.

Nundu +1

Düzgün bir devlet hastanesi her zaman her yerde özelden iyidir (çok spesifik bir şey değilse). Belki konforu daha azdir belki Gülen yüzü daha azdir ama yetkinlik vs ben özel ile karsilastirmam. Bunu da ailesinde 30 sene sağlık alaninda çalışmıs bir anne baba, bir hemsire, bir laborant, iki doktor olan biri olarak yazıyorum.

Ailecek özel sağlık sigortamiz var, amerikan ve Memorial arasında geçti hep ömrümüz.

Taa ki 2021'de covid olana kadar. 2021 Mart'ta covid oldum baya ciddilesti durumum ateşim vs inmiyor (vaka sayıları tavan donem) Memorial da amerikan Hastanesi de almadı full dolu diye.

Basaksehir cam ve sakura'da çok yakın bir doktor arkadaşım var dedi gel buraya. Sagolsun ilgilendi odaya çıkardı. 1 hafta yattım orada ve Amerikan hastanesinin odaları bile o kadar lüks değildi:)

Daha sonra da çok gittim oraya. Her şey inanılmaz pratik. Kimliğini çipten okutup tak diye gidiyorsun kan veriyorsun film cektieiyorsun sıra vs yok.

Bütün aletler en son teknoloji -amerikan ve Memorial'da yok bir çoğu-

Tabii işin üzücü kısmı bunları aslında Türk vatandaşları amaç edinerek yapmamislar. Sağlık turizmi amaclanarak bir çok şehir Hastanesi bu kadar lüks yapılmış. Pandemi patlayınca mecburen halka hizmet tadında :)

Öte yandan tüm bunların yanında doktor arkadaşımla gezerken ne kadar doktorla karsilastiysak hepsi çok mutsuzdu. Liyakatsiz yerleştirilen bashekimler yuzunden organizasyonda hep sıkıntılar var ve hepsi doktorlara patlıyor vs

Sözün özü şehir hastaneleri hem doktor hem de hastane olarak pek çok özelden iyi, hele medicana Acıbadem falan kıyaslama dışı bile kalır.

İçin rahat etsin, Sait çiftçi vs gibi eski devlet hastaneleri bile medicana ve Acıbadem'den iyidir.

Hastanede beyaz önlüklü ve yesil önlüklü birtakim kisiler göreceksin, çekincen olmasin, onlar doktor ve de hemsireler.

Makbur: benim de ozel saglik sigortam var ama kullanamiyorum memorialin muayenesinde. Memorialin oldugu pakete de amerikan giremiyor denildi bana. Bu sigortaci kandiriyor mu beni diye dusunuyorum su an. Bununla ilgili de bi duyuru acayim bir ara

Ben zamanında Şanlıurfa'da bir devlet hastanesine gitmiştim. Ortamı görseydiniz heralde orada ruhunuzu teslim ederdiniz.

Niye bu kadar panik oldunuz anlamadım. hiçbirşey olmaz.

Hijyen değil de kalabalık rahatsız edebilir. Sağlık personelinin steriliteye, temizliğe dikkati aynıdır ama size muamelesi biraz avam gelebilir size

Kittie, sigortacı kandırmıyor. Acıbadem, John Hopkins ve bir iki hastane daha ayrı bir pakette ve o paketi almak isterseniz sigorta priminiz iki kat yükseliyor.

Ne insanlar var şu duyuruda... Hayattan kopuk, gerçeklerden uzak. Anksiyete diye sayıklayan.

Sorma shepard hayat cok zor be

Terapist de çözmek için uğraşıyor, halbuki devlet hastanesine git, metroya bin vs dese çözülecek bütün ruh hali.

kokusu bozulmadiysa kullaniyorum ben. bozulmus ruj cok kotu kokuyor anlasiliyor zaten :)

Hem kokusu hem de rengi değişmemişse kullanıyorum. Altı yıldır kullandığım bile var ve bir sorun yaşamadım hiç.

Cok eski bi cantamdan artik piyasada bulunmayan cok sevdigim bir ruj cikti. Sanirim 6-7 yildir orda kalmis olabilir. Ne rengi, ne kokusu bozulmustu. Attim direkt. Bozulma falan yok bence. Icinde artik hangi kimyasallar varsa bozulmayi onluyor sanirim.
Ne gerek var. Ysl bile olsa at gitsin.

imla ve noktalamaya genellikle dikkat etsem de bisi ve diil'i ben de kullanirim resmi olmayan yazismalarda. ama baya konusunda takintiliyim sanirim :) baya yazinca hosuma gitmiyor, bayagi yazinca da cumle baglamindan sasiyor bana gore. ben o yuzden ikisini de kullanmiyorum, epey kelimesini kullaniyorum onun yerine :)

bu kadar yazdim soruya cevap vermemisim :) kullanmayarak cozuyorum o sorunu ama bu kadar takik olmasam ona, baya seklinde de kullanirdim nolacak :)

De, da, ki'ler haric dikkat etmiyorum bu tarz yerlerde yazima.
Baya, bayagiya gelince baya yazarim boyle yerlerde.
Gercek dunyada ise bu kelimeyi kullanmayi tercih etmiyorum. Bayagi daha cok adi anlaminda oldugundan oldukca falan derim onun yerine.

yazması daha kolay olduğu içindir. mesela sen de cümleye "ama" ile başlamışsın. mesela ben de/da birleşik yazılınca uyuz oluyorum ama bir yerine bi yazarım. çünkü öyle alışmışım 2000lerde mırç vardı böyle konuşuyorduk :P

özellikle olsun ya da olmasın böyle yazanları engelliyorum.

tm, ok vs. bende kullanıyorum da baya ne demek? kelime anlamı anlamı da yok benim dil lügatımda. türkçe dersinde çok sorun yaşadığımdan o -ğı eki gelecek :)

İmla noktalamaya diqqat, gerisini yardir +7

Evet ve çok kullanırım resmi olmayan yazışmalarda benim için bayadır :)

çoğu imla kurallarına ve sözcükleri düzgün kullanmaya dikkat etsem de, neredeyse tek istisnam "baya" kelimesinde. bunu bazen bayağı şeklinde kullansam da, çoğu zaman biliçli olarak baya diyorum. en büyük sebebi bayağı'nın basit, sıradan, aşağılık gibi olumsuz anlamları var. bazen buna çağrışım yapabiliyor.

bazen baya yazmak rahatsız ediyor beni de, epey diyorum o vakitlerde.

eskiden bilinçli olarak yazıyordum ama şöyle bilinçli,

bayağı: adi, basit
baya: alenen, açıkça

böyle bir ayrım var sanıyordum ahaha. hiç kontrol etmemiştim. "böyle bayağılıklara gerek yok" ve "sen baya baya delirmişsin" şeklinde kullanırdım mesela.

sonradan öğrendim baya diye bir kelime yokmuş ama hala her iki bağlamda da "bayağı" demek garip geliyor, hiç alışamadım.

bişeysoracaktım +1
Bilerek bayağı yazmıyorum, kendimce baya ayrı bir kelime. Galatı meşhur olarak yoluna devam edip ileride bu hale evrilecektir.

@mark greg sputnik +1

Tam olarak böyleydi bende de. Sonra kendimi alıştırdım. Bayağı kelimesi, "çok, pek çok" anlamını karşıladığını da düşününce, "pespaye" anlamını çağrıştırdığı için diğer anlamlarda kullanmakta zorlanıyorum. Ama kendimi zorluyorum.

Birseysoracaktim +1

Bayağı=adi
Baya=epey, alanen vs

Benim için ağabey/abi konusu gibi biraz. Doğru yazımı ağabey ama asla öyle yazmam cümle içinde. Şimdi örnek olarak yazarken bile rahatsız hissettim.

Diil, bişi vs pek yazmam. Bir yerine bi yazıyorum tabii ki ya da burada yerine burda falan bazen ama genelde konuşma etkisi vermek için. Baya ise bilinçli tercih çünkü sondaki -ğı kısmının kelimeyi bozduğunu düşünüyorum.

İmla takıntılı değilim ama kurallara uyarım hani grammar nazilikten değil de öteki türlüsü hoşuma gitmiyor.

Bu arada konuşma dilinde de değil'in doğrusu diil diye geçiyor ama ben bastıra bastıra değil demeyi seviyorum. TRT spikerlerinin uydurduğu "doğru Türkçe telaffuzu" mevzusuna çok kılım. Açık e, kapalı e ayrımı gibi şeylere dikkat ederim ama yapacağım yerine yapıcam demezsen seni afaroz eden ekibe ayrı kılım :D

Çok dikkat edersem Osmanlıcaya kayıyorum. Onun için biraz sallapati oluyor.
'de','da' ve 'ki' konusunda takıntılıyım ama.

Gündelik konuşurken bilinçli şekilde baya yazan takımdanım ben de.

Bayağı sözcüğünü daha ziyade olumsuz anlamıyla ilişkilendiren cevapları verenlerle sebeplerim aynı.

Abi yazmak gibi bir şey benim için de.

Ekmeğimi Türkçe bilgimle kazanıyorum, alışkanlıkla noktalamaya, eklerin yazımına, düzeltme işaretine uyarım, bunları düşünmeden yapıyorum. Ama gündelik yazışmalarda konuşma dilini yazıya aktarmayı kusur görmüyorum, ben de yapıyorum. Baya bilinçli olarak baya yazıyorum yani :)

Maksimum 20 seneye TDK tarafından onaylanır bu şekildeki kullanım.

burada Sözlük’ten gelen alışkanlık ve kültürle cümlenin ilk harfini küçük yazıyorum. arada telefonun düzeltmesiyle büyük yazdığım da oluyor, o zaman hepsini büyük yapıyorum. genel olarak imla kurallarına çok dikkat ederim. “baya” hiç kullanmadım, kullananlara gıcık oluyorum. de, da eklerini ayrı yazmayı bilmeyenler kültürsüz, dikkatsiz, özensiz, cahil geliyorlar, kusura bakmasınlar. benim bir yanlışımı gören olur da düzeltirlerse, çok olumlu tepki veririm.

Bazı “entitled” kadınlar bahsedildiği gibi yazıyor, onlar da gözümden düşüyor.

evet cünkü notere dilekce degil internete bos bos seyler yaziyoruz.

bayaa diye yazilir hatta. :D

evet doğrusunu bilerek genelde "baya" yazıyorum. Dil yaşayan bir şey, belki de ileride sözlüğe bu şekilde geçer.

Mesela ilkokuldan sonra hiç ağabey yazmadım.

Ben yazdığın diğer kelimeleri kullanmıyorum ama "di mi/dimi" yazıyorum.

imla kurallarina takintili bir grammer nazi olarak ben de "cok, epey" anlaminda kullanirken baya yaziyorum. bayagi'yi adi anlaminda kullanirken uzun uzun yaziyorum. bayadir baya yaziyorum yani.

Evet "bayağı" yazınca "adi" kelimesi aklıma geldiğinden bile isteye "baya" şeklinde yazıyorum, illa yazmam gerekiyorsa. Eklerin yazımına, gereksiz kelime kısaltmalarına ben de takıntılıyım. Ama bu bana normal ve böyle olmalı gibi geliyor yazışırken :)

Tüm kurallara uyarak yazmaya çalışsam da bayağı konusunda yukarıdaki arkadaşlara katılmaktan alıkoyamıyorum kendimi. Bayağı kelimesi, baya baya adi anlamına geliyor çünkü aslfahsfj. Ayıp olur karşı tarafa.

eğer "epey, oldukça" anlamında kullanacaksam bilinçli olarak baya yazıyorum.
bayağı ve baya arasında fark olması gerektiğini düşünüyorum. bu yüzden baya yazımı benim için bilinçli bir galat-ı meşhur.

bayağı: adi, basit
baya: epey, oldukça

Tdk göreve!

Bayağı yazmayı sevmiyorum. Ağabey yazmak gibi tuhaf geliyor.
"De, da" bağlaç ya da eklere takıntılıyım. Yanlış yazmışsam silerim ya da düzeltirim. Dikkat etmeyenler gözüme batar ama unuturum sonra :)

çoğu kişi doğrusunu "baya" zannederek yazıyor. "iddia" kelimesinin doğrusunu da "iddaa" zanneder aynı güruh.

Olmayacak kittie :( aynı seviye asla olmaz. Bu sebepten zaten kizartmanin tadi asla bulunamiyor.

Oluyor. Fırça ile sürüyorsun.

Elbette kızartma gibi olmayacak, aynı performansı almanız mümkün değil ancak sık yiyorsanız fırında yapmak elbette daha iyi.

olmaz +1

Yag kadar olmasa da yeterli citirliga geldi arkadaslar. Isin sirri panko galiba.

Bravo kittie. Aynısı olmuyor zaten olsa kfc, popeyes bu kadar para yapmaz :( panko tabiki fark ettirir, panko efsane.
Şifa olsun, yarasin.

Katiliyorum. Cok kek bir is. Bi de disarida bi sey saniyolar.

Yazdıklarınızda doğru olmayan noktalar var. Senede 5 ay değil, sınav haftaları haricinde dönemde 14 haftadan senede 28 hafta derse giriyorlar. İkinci nokta haftada 9 değil 12 saat derse girerler, daha fazla girerlerse maaşlarına ek olarak ek ders ücreti alırlar. 12 saatten az girerlerse birim yöneticisi hakkında soruşturma açılabilir, neden ders yükünden az çalıştırıldığına dair. Üçüncü nokta ise 2 memur maaşından fazla ücret almıyorlar. Akademide 1. derece olmayan bir doçent bile 2 memur maaşı kadar almıyor, okutman hiç almaz.

Bu noktalar haricinde alınan maaş ve yapılan işin niteliği değerlendirildiğinde kesinlikle çok temiz ve keyifli iş olduğunu söyleyebilirim.

@cek,

Benim okudugum hazirlik okulunda haftada sadece "1" gün, bir grubun dersine giren vardi yarim günlügüne, kalan günlerde bölümün islerini idare ediyordu baskan oldugu için(yersen).

Kaldı ki 28 hafta derse girilse dahi bu senenin yarısı eder ve günlük çalışma saatleri max 3.5 saat, haftada max. 14 saat.

Haftanın 6 günü 9-5 çalışan bir insana göre inanılmaz kısa. Yaptıkları işin de ne kadar rahat bir iş olduğunu zaten yazıda belirttim.

Bölüm başkanlarının ders yükü 12 saat değil 5 saat oluyor, özel bir durum. Belki ders yüküne saydırdığı başka şeyler de vardır ona göre daha az derse giriyor olabilir. Hatta ders yüküne sayılan başka şeylerle ders yükünü dolduran ve aktif olarak hiçbir derse girmeyen hocalar da var akademide. Ama bunu "okutmanlık" adı altında genellemek doğru olmaz.


9-5 çalışanlarla asla kıyaslanamaz. Rahatlık konusunda aynı fikirde olduğumu belirtmek için söyledim. Yalnızca verdiğin bilgilerin doğru olması açısından düzeltme yapmak istedim.

Bence Türkiye'deki akademik işlerin çoğu iyi. Hem maaş hem de çalışma koşulları açısından. 9 saat çalışarak dediğin koşullarda olunabilecek bir ülke yok.

Bir de sosyal, STEM ayrımı olmadan herkes aynı parayı alıyor. Başka bir ülkede sosyalciye fazla para vermezler. Bu bağlamda da süper

Ben ELT mezunuyum, bildiğim kadarıyla devlet üniversitelerinde okutman olabilmek için tezli yüksek lisans yapmış olmak gerekiyor son 3 - 5 yıldır. Tezli yüksek lisans yapmış İngilizce öğretmenliği mezunu biri olarak sadece özel dersle geçinen biri olarak söylediğiniz çok çekici geldi. Konu hakkında bilgi/tavsiye vermek isteyenler mesaj atar veya bu duyuru altında fikirlerini paylaşırsa çok sevinirim <3

Aslında asıl kral olay devlet ilkokullarında çalışan ingilizce öğretmenlerinde. Onların ders yükü haftalık 15 ders. Bir ders saati ilkokulda 40 dakika olduğu için aslında haftalık 600 dakikalık bir ders yükü var. Okutmanların ise haftalık ders yükü dediğim gibi 12 saat ama 1 ders saati 50 dakika (belki üniversitesine göre değişiyordur) olduğu için yine haftalık ders yükü 600 dakika ediyor. Reşit insanlara belli bir seviyeye ait ders kitabını takip edip gümbür gümbür İngilizce anlatacağına, bir ilkokulda ingilizce öğretmeni olup tahtaya table->teybıl->masa şeklinde 10 kelime yazıp bunları defterinize geçirin diyerek de aynı parayı kazanabilirsin. Okutmanlık yaptığın öğrencilerin çoğu dönem sonunda hazırlığı atlama sınavında belli bir başarıyı sağlayamazlarsa göze batarsın ama ilkokuldaki öğrencilerin dönem sonunda annesine "teybılın ingiliccesi masa" demesi bile göze batmamak için yeter :) Devletteki ingilizce öğretmenlerinin rahatı kimsede yok :)

İlk tercihim açacak. İkinci tercihim anahtarlık.

@michael: +1

saçma. bence hiç biri. böyle garip garip adetler ne zamandan beri var.

Böyle hediye gelen açacaklar aşırı dandik olduğu için ilk kullanımda yamuluyor ve sadece bir buz dolabı süsü haline geliyor. O yüzden açacak değil. Mum ya da anahtarlık.

Adınıza x derneğe bağış yaptık yazılı bi belge verin şunlara para harcayacağınıza. Hiçbir işe yaramayacak ve dağıttığınız kişilerin çoğunun bir hafta içinde çöpe atacağı zımbırtılara gerek yok

Bu olay yeni saçma instagram icatlarından yeni bir tanesi.
Bebek yeni dogdugunda inanın kafanızı kaldırıp da millete mum magnet dagıtma derdinde olmayacaksınız.

@limonlu eksi, nasıl yeni Instagram icadı ya. Ben 32 yaşındayım ben doğarken de dağıtılmış.

acacak.

özellikle yakinimsa üzerinde bebegin dogum günü tarihi yazani buzdolabina takmak isterim.

Limonlueksi: Kimse dagitmiyor ki. Ziyarete gelen aliyor evdeki/hastanedeki bi sepetten, kutudan.

Anahtarlik. Uzerinde bebek adi falan yazmiyor diye. Mum da olurmus da burdaki mum guzel degil uyduruk duruyo

1- açacak
2- anahtarlık

Verilenleri eninde sonunda çöpe atıyorum:(
Adınıza fidan dikilmiştir gibi bir yazılı kağıt verilse daha çok sevinirim. Birinci derece akrabalar için magnet vs olabilir.

Açacak

Açacak.

verilen seyler genellikle cok buyuk butce ayrilmadiysa cok dandik oluyor. cekirdek ailelet disindaki herkes bir sure sonra mecburen cope atiyor. o nedenle ben de bagis yapilmasini daha mantikli buluyorum. ama illa somut bir sey de verilsin isteniyorsa sabun kullanisli olabilir. isteyen saklar isteyen kullanir en azindan direkt cope gitmemis olur.

Nerelerde derken mesela cevrenizde de insaarin oldugu yemek masasi, ne biliyim toplu tasima sokak vs vs gibi alanlarda

Bilgisayar başında iş yaparken hata yaptığımda kendime kızarım mırıldanma şeklinde. Elim kolum pek oynamaz. Nadiren parmağımla alnıma vururum "ne yaptın be salak" der gibi.

@pispinti harfi harfine beni yazmış.

Hep konuşurum. Beynimin içinde zaten durmaksızın, onun dışında evde tek başımayken, dışarda bi yere yürürken, işte yine sağa sola giderken ve yakınımda biri yoksa vs her ortamda konuşuyorum. Çevremde insanlar varken dışımdan konuşmuyorum en fazla mırıldanıyorumdur.

Elim kolum oynar, bazen soruyu Türkçe sorup ingilizce cevap vermek gibi aksiyonlara girerim. İşin içine eğlence katıyorum :d

Hahaha bu soru biraz rahatlzttı beni, çünkü ben de çok yapıyorum. Hatta @nundu gibi bazen İngilizce de konuşuyorum. Genelde kendi başımayken yapıyorum ama eşim diğer odadan sesimi duyarsa bazen korkuyor delirdim mi diye.

Bilgisayar başında yanlış iş yaptığımda +1 bu da monolog şeklinde değil de, ortaya söylenmiş bir cümle şeklinde oluyor.

Bana yakışmıyor kendi kendime konuşmak, yapmamaya çalışıyorum.

Eskiden cok konusurdum. Bos kaldigim an, etrafta kimse yokken icimden konusurdum gerci ama yine de etrafta kimse olmamasina dikkat ederdim. Spordayken hele surekli konusurdum icimden. Bazen spora ayirdigim sureyi gecerdim. Bu duyuruyu okuyunca fark ettim ki terapiye basladigimdan beri hic yapmiyorum bunu. Su an soktayim.fark etmemisim bile bu olayi biraktigimi.

@kittie

Nasil bi terapi hocam banada boyle bisey lazim.

Zaten bipolar hastasiyim.

karşıdakini dinlemiyorsun sanırım, sadece ses kesildiği zaman kendi söyleyeceğine odaklanıyorsun.

yoksa konunun bir akışı vardır her zaman.

Bende de ne zaman biriyle konuşsam nasıl oluyor hiç anlamıyorum aynı anda konuşup, aynı anda susuyoruz. Senkronize durumlar. Karşımdaki de ben de birbirimiz sustuk sanıyoruz aynı anda konuşmaya başlıyoruz. Bazen " sen devam et, ben seni dinliyorum" diyecek oluyorum, aynı anda karşımdaki de benzer bir şey söylüyor. Telefonda falan da aynı.

Aktif dinleme, pasif dinleme, etkin dinleme vb konuları araştırabilirsiniz.

Merhaba, Siddetsiz İletisim-Can Kulagi ile Dinleme pratikleri aradiginiz sey olabilir.

Ara sira bu normal de surekli oluyorsa dinlemiyorsundur. Ustun koru dinliyosundur karsi tarafi. Yoksa karsi taraf sirf es verdi diye bitti sanilmaz soyleyecegi :)

karsidaki konusurken, lafinin sonuna geldigini tahmin ettigin anda sanki izin istiyormus gibi elini kaldir... bir sure bekle oyle. Kendiliginden durup soz hakkini sana verir.

denemeyle sabittir.

Hatta daha buyuk toplantilarda sinifta parmak kaldirir gibi davran. en garantisi o.

Birde konusurken hic susmayip sadete gelmeyip birde konusturmayanlar var hocam o daha uyuz bisi

Kaptan gelip hemen terket burayı diyor.

Öyle yapanlara kamara temizleme cezası veriyorlar. Hatta Kaptan gelip lumbuzlar iyi temizlenmemiş deyip ayıplayabiliyor.

Belirli saati aşmış olanlari okyanusa yallah

Arkadaslar ilk cevapta gulduk eglendik yetiskinler olarak.

Otel odasindan farki yok mu yani?

Çıkmazsan kamaranda kalabiliyor, yemek saatinde restoranda yemek yiyebiliyor, güvertesinde gezinebiliyor, istersen güvertedeki havuza girebiliyor ya da güneşlenebiliyorsun.
Zevkine kalmış.

Gemiye ilk gittiğinizde, yerleşme işi tamamlanınca, bir yangın ve gemi terk tatbikatı yapılıyor. Can yeleği bağlama ve yangın durumunda nerede toplanacağın falan anlatılıyor. Tek zorunluluk o tatbikar. Onun dışında herşey zevkine kalmış.

Son gittigimde pek cok kisi gemiden inmiyordu, otel gibi tum gun gemide havuz basinda, restoranlarda vb zaman geciriyordu.

kalabilirsin ama tercih ettiğin cruise e bağlı bizim geminin havuzu göt kadardı, çok büyükler hariç çoğunun o şekilde havuzu ne zaman o kata çıksam full doluydu ayakta duracak yer bile yoktu.
tabiki otel gibi kullanabilirsin ama gemi çok sıkıcı denizi havuzu olmaynca, zaten şezlonglarda hemen doluyor.

şema terapisini düşünebilirsiniz. bir psikolog ile görüşün.

öz şefkatsizlik üzerine ben bu şekilde yardım alıyorum. ilerleme kaydettim.

Terapiye git. Inanmazdim boyle profesyonel yardim islerine falan ama hafif hafif ilerliyorum.

Bir kere bence mükemmel olmaya çalışma. Çünkü mükemmel insan olamaz. Örneğin; hasta oluyorsun, yerinden kalkamıyorsun. Aynı anda her işe yetişemiyorsun, çok calışmana rağmen sınavda başarısız olabiliyorsun. Yemek yapıyorsun güzel olmayabiliyor, birden fazla haneden oluşan sayıları kafanda carpamıyorsun. Halbuki mükemmel olsak bu böyle olmazdı. Biz insanız makine değiliz. Bilgisayar bile bazen error veriyor.

Bunlar kader değil, gerçekten değişiyor. Ayrıntılı olarak da anlatmaya çalışacağım günün ilerleyen saatlerinde.

Kişisel olarak aşamazsın. Öz şefkat ve sevgiyi kendine veremezken, yaşadığın her farkındalık sende daha fazla utanç yaratır ve olumsuz duygularını daha çok besler.
Kendini sevmeyi öğrenmek zor bir süreç. Elinde bir şema, sistem yoksa farkındalıkların ile öylece kalırsın olduğun yerde.
Demek istediğim tek başına araştırıp okumak sana bilgiyi sağlar ama bu bilgi ile ne yapacağını bilmiyorsan daha da üzer seni. Bu yüzden bir sisteme ihtiyacın var.
Ya parasını verip terapiye başlayacaksın, uzman seni yönlendirecek. Ya da şiddetsiz iletişim vb grup olarak kendini, duygularını, ihtiyaçlarını, utançlarını tanıyacağın bir eğitime katılacaksın. Ondan sonra terapi alacaksın üzerine. Her şekilde desteğe ihtiyacın var. Başka insanlardan yardım istemek sanırım zor geliyordur sana. Önündeki Yolculuğu ben son 3 senede tamamladım. Soruların olursa yardım etmekten keyif duyarım.

Terapiye gidecek imkanın olmaz ise iki okuma tavsiyem olur:

1. Rahmetli Doğan Cüceloğlu'na sağken mail yazmıştım, böyle böyle şöyle şöyle demiştim ben napıcam demiştim. Sebeplerinden en önemlileri de bu saydığın şeylerdi tabii. Cevabı şu olmuştu:

Değerli muhayyer divan;

Mektubunuzu okudum.

Size bir önerim var. Lütfen önce benim İçimizdeki Çocuk kitabını en az iki kere okuyun. İlk süratle anlamak için okuyun. Daha sonra uygulamaları yaparak tekrara okuyun.
Onu bitirdikten sonra, Gerçek Özgürlük kitabımı da iki kez okuyun. İkinci okuyuşunuzu notlar alarak yapın.
İki kitabı da okuduktan sonra bana tekrar yazın, kendinizi hatırlatın.
Ne gibi iç görüler elde ettiniz, onları da yazın.
O zaman video konusunu düşünürüz.
Selamlar. Tanıştığımıza memnun oldum.

Doğan Cüceloğlu"

2. David Burns'ün İyi Hissetmek isimli kitabını bütün yönlendirmeleri harfiyen yerine getirerek okumak.

Bu ikisi çok iyi gelecektir.

Aralık ayında yeniledim, anne ve çocuk için 8500tl civarından 18.000 civarına çıktı. Tahminim bir önceki senenin primini 2.2 ile çarparsanız yakın bir değer bulursunuz.

öss değil de tss için cevap verecek olursam 4750den 11000e çıktı, haziran ayında yeniledik. neredeyse üste söylenen oran tutuyor.

Acibadem paketi yuzde 200e yakin artti. Soku atlattiktan sonra mecbur odedim.

@kittie üç katına mı çıktı yani?

Evet ben de anlamadim nasi oldu

ben şahsen almam başa bela olarak görürüm.
tabi işe yakınsa vs o ayrı

Almam. Hem o semtin degeri var kentselle acayip kar yaparim donemi bitmedi mi? Servet isteniyor artik kentselde. Hem durduk yere bile cokebilecek eve servet odicen hem de sonra kentsel icin odeme yapican. Bu kadar gucun varsa al tabii. Kentsele elbet girecek tum eski binalar.

Dediğim ev 4 katlı evin girişi ben oturumluk değil yatırımlık düşünüyorum ama kentsele girerse para isteyebilirler doğru o aklıma gelmemişti @kittie

Kentsel dönüşüm kolay bir süreç değil.
Karlı olabilir.
Ama astarı yüzünden de pahalıya çıkabilir.

Bir de kentsel dönüşüm hayali kurarken rezerv alan gerçeğiyle yüzleşmek de var.

istanbul'da zemin ve bodrum katlardaki dairelerde arsa paylarının zamanında olması gerektiği gibi tanzim edilmediği için açılan bir çok dava mevcut. örneğin, zemin kat daire 80m2, 2. kat daire de 80m2 ama zeminin arsa payı (sallıyorum) %4, 2. katın %8. zamanında şerefiye falan gibi sebeplerle arsa payını az vermişler. dolayısıyla kentsel dönüşüme girdiğinde size çok daha küçük daire verirler. buna dikkat edin.

hatay depreminde şuna şahit olmuştum,
hasar gören binaların çoğu giriş katı üzerine çökmüştü.
ben olsam giriş katı almam. sıfır bile olsa.

İstanbul'dan yalnızca arsa/arsa değeri olan ev alınır. Deprem gerçeğini unutmayın. Eviniz sağlam kalsa bile İstanbul'un toparlanması yıllar alacaktır.

kadıköyün hangi bölgesinde? bitişik nizamlı tarafa kentsel gelmedi malum. ayrıca bahçesi var mı yani 4 katlı da yerine ne yapılabiliyor o önemli. gene aynısıını dikerlerse para vermen gerekir çünkü.

bahsedilmiş. bu tip bir yer alacaksam ilk bakacaklarım şunlar olur;
1. evin arsa pay oranı
2. toplam hisse pay oranı
2. eski imar ile mevcut imar karşılaştırması
2.1. bina yıkılıp arsa niteliğine döndükten sonra ücreti mukabilinde katkı sağladıktan sonra elime geçecek gayrimenkulun mevcut durumu. (çekmesi, kot farkı, bahçe payı, elime geçecek toplam net m2)
2.2. ücreti mukabilindeki inşaat maliyet katkısı ve daire ücreti ile harcayacağım paranın buna değip değmeyeceği

özetle aynı maliyetlerle yeni bir binadan aynı muhitte bir ev bulabiliyorsam uğraşmam. kağıt kürek masrafı, diğer hissedarlarla mahkemelik olma durumu, zaman kaybı, sinir harbinden kurtulurum.

bu tamamen sizin maddi gücünüze ve beklentilerinize bağlı bir durumdur.

ciğer mi yedin kardeş?

Kadıköy'de yaşlı bir binanın giriş katında oturuyorum. Kat malikleri depremden beri kentsel dönüşüm konusunu konuşuyor ama fiyat alındığında daire başına Kiptaş'tan 4 milyon, müteahhitliden de 2 milyon (+ 6 daire) çıktı en son ve konu sürüncemede şimdilik. Veri olarak bırakayım dedim.

Erişkin?
X kuşağı?

Yas siniriniz vardir herhalde.
X yas uzeri icin?

ileri yaş grubu deniyor
yaş almış kişileri de deneyebilirsiniz

İhtiyar kelimesi aslında çok güzel, muhtar, yapan eden. Daha doğrusu yapmış, deneyimli anlamında kullanılıyor. Ama dil o kadar gariptir ki devletin veya başka bir zümrenin değil, bizzat kültürün kodlarıyla gelişiyor. Dolayısıyla tümden toplumu elden geçirmemiz gerekiyor.

yaşkın

Türkçede karşılığı yok.
Tıpta "geriatri" diye isimlendiriliyor.
İngilizce olarak "senior" uygun olur.

Belki bir de "gri-saçlı" olabilir (yine İngilizce'den).

Medeniyetsizlik, edepsizlik ve saygısızlık olduğunu düşünüyorum.
Alan açmak için, milletin park ettiği arabalarını bile taşıyıp götürdüklerine tanık oldum.
Bunu yapmak isteyen köyüne geri dönsün.

Cahillik ve ahmaklık başka bir şey değil. Kötü bir şey yok bunda ne var iki davul çalıp eğleniyorlar meselesi değil. Bir başka insanı rahatsız ediyor olması yapılmaması için yeterli neden ama ülkede saygı duyulan bir şey kaldı mı ki buna saygı duyulsun. Seyyar satıcısı, bangır bangır sela okunması, alt komşu üst komşu... Yani bizim insanımız gerçekten medeniyet nedir öğrenemedi maalesef.

Düğün denen olayın angaryası dışarı taşmış her kısmına karşıyım.
Gelinin kapısında davul çalma,
Konvoy yapma,
Korna çalma.
Hepsi çağ dışı uygulamalar.

Berbat bir şey bu sokak düğünü. Ne zevk alıyorlar anlamıyorum. Bazı kişiler n'olacak insanlar eğlensin diye düşünüyor. Çok garip gerçekten.

olumsuz dusunuyorum, eskiden 2 katli binalarda tum mahalle akraba iken belki sorun yoktu ama su an koca koca sitelerin ortasinda otoparktaki arabalari cektirip ciyak ciyak muzik acip kutlama yapmak bana hic dogru bir sey gibi gelmiyor. gecen gun yan sitede yaptilar. dugun oncesinde de yarim saat son ses kuran okundu dinlemeye mecburmusuz gibi son sesle. ayni desibelde metal muzik acip tum mahalleye yarim saat dinletsem kac kisi polisi arardi acaba diye dusunmedim degil. sonra da erik dali vs. gece 12ye kadar devam etti. saygisizligin dusuncesizligin alasi resmen. uyuyan, hastasi olan, ertesi gun sabahin korunde ise giden var midir dusunmeden sanki evin icinde calan sacma sapan seyleri dinledik butun gece. genelde insanlarin dangozluklarina takilmamaya calisirim ama bu gercekten can sıkıcı bir sey.

Berbat bir şey. Herifler sokak kapatiyor yani gecemiyorsun. Otoparki kapatiyorlar park edemiyorsun.

Saygısızlık.
Konvoy, sokak ortasında çalgılı saçmalıklar bir de trafiği durdurup oynamak falan çıktı saçma sapan işler.
İnsanların işi gücü var, uyuyan var, hasta var böyle kepazeliklerden nefret ediyorum.

Sokak dugunu hic gormedim. Tam olarak saatlerce sokakta dugun mu yapiliyormus. Vay be. Aninda polis cagirirdim herhalde gorsem :))
Dugunun sokaga tasan her seyi saygisizlik. Hele bi de dugunun kendisi sokakta olacak. Korna calma, gelin istemeye davul zurna getirme. Bizim apartmandan bi gun gelin cikti. Kadin davul zurna getirecekti ama apartmanda bi yasli amca aylardir hastaydi. 10 dakkalik seydi ama hasta komsu icin sessiz sedasiz gitmislerdi. Ben de ne zaman korna morna bi seyler gorsem hastalari dusunuyorum. Cevreye rahatsizliktan baska bi sey degil.

Medeniyetsizlik. Alınan kırılan olacaktır ama 22 yıl medeni insanların olduğu bir semtte yaşadıktan sonra taşındığım pendik’te kız alma diye bir şeye denk gelmiştim. Kapının önünde davul zurna çalıp oynayan kalabalığı polise şikayet etmiştim ve polis iplememişti o gün yaşadığım bu şaşkınlığa inanılmaz gülüyorum şimdi :d

Medeniyetin olduğu hiçbir yerde olmaması gerek. Bunu normal ve şirin göstermek şehir yaşamına uygun değil.

Mobil edit: Kadin dedigim gelinin annesi

sehre uygun degil+1
koylerde de zaten silah sikip birileri kaza kursununa kurban ediyorlar. olmaz kere olmaz yani

dugun zaten sevmedigim berbat otesi bir adet bi de apartmanlarin ortasinda siz neyin kafasi halkimiz. diger oncekileri saymiyorum bile nisan misan of darlandim ha

Düğünün her türlüsünden nefret ediyorum ve bencilce buluyorum ama bu hem bencillik hem medeniyetsizlik. .

hos degil tabii ama o insanlarin kafasinda da herkesi cagirma ve mekan parasindan kurtulma var. yani cute da geliyor o yüzden.

Örneğin suadiyede bu cehalettir, kabalıktır, medeniyetsizliktir.
Ama gültepede şarttır, orada yadırgamam.
Bazı şeylere çok çabuk öfkeleniyoruz ama toplumun huzuru, toplumun yapısı için şart olan şeyler var. Sokak düğünü de bunlardan bir tanesi.

Etmediğim küfür kalmıyor. Kimsenin keyfi sokak kapayıp gürültü yapmaya hakkı olmamalı.
Genel olarak düğünle alakalı çoğu şeyden tiksinirim, kornalı konvoy, yol kenarı davul zurna dans vs.

Yıl olmuş 2024 halen daha sokak düğünü yapanlar var

Şehre sokak düğünü çok fazla +1 tamam insanlar eğlensin görece az masraflı da yüzlerce kişi kutu kutu üst üste yaşıyoruz, bebeği var, hastası var. Beraber yaşamanın kuralları var ve hepimiz uymak zorundayız. Davullu zurnalı kız almaya gelmek görece kısa sürdüğü için bence kabul edilebilir ama düğün çok fazla diye düşünüyorum.

fiyatları görünce ben diyemiyorum.

yapsın insanlar. saygısızlık demem.

yaşadığım muhitte düğünü değil ama düğün öncesi davul zurna çalınma kültürü yaygın ve yazları her haftasonum pencere açık olduğu için zehir oluyor. Camı kapıyı kapatamıyoruz da malum sıcak havalar zaten ben neden kapatayım bu gürültü kirliliği kültürü bitmeli.
Çocuk uyutan var, hasta olan var hiçbir şey olmasa da bu çok rahatsız edici. Tam bir varoş kültürü.

Sokağı komple kapatıp bangır bangır müzikle eğlendikleri mi, yoksa evlerinin bahçesinde/sitelerinde vs. kutladığı düğün mü? İlki ise onlar mahallenin topluca katıldığı ve herkesin (ya da ezici çoğunluğun) memnun olduğu etkinlik oluyor.

Alternatif güzergahlar olduğu için haberin bile olmuyor ama şu an bile Ümraniye'de, Pendik'te, Esenyurt'ta, Bağcılar'da hatta Üsküdar ve Sarıyer'in bazı yerlerinde sokak düğünü oluyor olabilir. Benim sokağımda olmasını istemem ama mahalle organizasyonu da beni ilgilendirmez. Şurada gelin alma olayı ile 1 saat kafa ütülüyorlar ona laf ediyorum 1 günü komple hiç çekemem. Şu gelin alma olayı da bitsin lütfen. Köyünde ya da kasabasında kim ne yaparsa yapsın ama çevrede kaç site var öğlen davul-zurna ya da YouTube+Bluetooth hoparlör dayanıyor ayıp. Gerçi bunca senedir 4-5 kere falan denk geldim. Yetti arttı bile.

Mahallenin toplu onayı olmayan sokak düğünleri, sebebi ne olursa olsun yol kesip caddede dönen varoşluklar vs. modern toplumlarda yeri olmayan şeyler. Kırsalda isteyen, istediğini kanunlara uygun olduğu sürece istediği gibi kutlamakta özgür tabii.

çok uzun olmayan, 100-150 metrelik bir sokak düşünün, yolun iki tarafı da bitişik nizamlı 4 katlı binalarla sıralanmış. bazılarında kot var, bazılarında çatı katı. her apartmanda en az on bağımsız bölüm var. bunların yarısı aile olsa falan filan.

solda 20, sağda 20 bina olsa toplam 40 apartman eder, bu da en az iki yüz aile demek. kız alanı, vereni, sözü, nişanı falan dersek "insan bi kez evleniyor, komşular katlansın o kadar" dendiğinde her hafta bir düğün olur o sokakta.

velhasıl, kırsalda yapıldığında buna eskisi kadar gıcık olmuyorum hatta normal buluyorum ancak şehirlerde; apartmanların olduğu yerlerde buna kesinlikle karşıyım.

görgüsüzlük.

dün pazar günü evden çıkmadım ve yaklaşık 2 saat falan davul zurna dinledim ki bu düğün bile değil salak salak gelin alma vs.

İnsanların bu tarz bir düğünü kendilerine nasıl layık gördüklerine de şaşırıyorum. Plastik sandalyeler yan yana dizilmiş, özensiz kıyafetli insanlar yani markete giderken bile giymeyeceğim, kapı çalsa açmayacağım tarzda giyinmiş insanlar. Uyduruk ses sistemi ile çalınan arabesk müzikler ile oyun havaları. Burada yanlış anlaşılmak istemediğim için ekleme yapmak istiyorum. İnsanların maddi imkanı olmayabilir ama özen maddi durumla ilgili bir şey değil. Böyle bir düğündense düğünsüz evlilik daha iyi.

şehirlerde yasaklanması gerektiğini düşünüyorum.

bebeklikten itibaren sofrayı çok cazip göstererek alıştırdık. birlikte sofraya oturma seansları çok önemli. biz ne yiyorsak ondan yedi, yiyor. yemeklerini ayırmadık ve ayrıca bir özen göstermedik. ha fedakarlık yaptık mı yaptık, az tuzlu yedik mesela ama bizim için de iyi oldu. yumurtaya tuz atmak yerine bi ısırık yumurtadan sonra bir tane zeytin yedik. o da öyle alıştı.

aman onu hazmedemez, aman bunu yiyemez demedik hiç. bir de açıklayıcı olmak ve biraz da hafif aragazı (şunu yiyeyim de saçlarım uzasın, bunu yiyeyim de çok güçlü olayım vs. gibi) verdiğimiz için hiç sorun yaşamadık. telefon ve tableti yemek yerken asla vermedik, biz de bir şey izlemedik. en başında koyduk bu kuralı ve öyle devam etti. ufak atıştırmalıklar yerken bir şeyler izler sadece. eti de mangal, baba köftesi ve özel tarif tavuk kanat ile çok sevdi. balıkta da anne balığı etkili oldu.

en başından yanlış gitmiş sanırım bir şeyler. yine de eğlenceli sofra ortamında aşacağını düşünüyorum. ayrı tutarsanız yemez, birlikte yiyin.

Young Sheldon’da annesi bir bölümde yiyecekleri milshake kıvamına getirip veriyordu ama içine güzel tatlar da koyuyordu. Bana iğrenç gelmişti ama çocuk sevip içiyordu. Ne kadar mantıklı bilemedim.

Annem yemekte benden yardım alırdı çocukken. Benim çok da sevmediğim yemekler olunca birlikte yapardık yemeği bir sonraki sefer, yapımını görüp uğraşınca hoşuma giderdi :D Her zaman işe yaradı. Bir deneyin belki çalışır. Büyük ihtimalle babama da önden haber yolluyordu çünkü o da benim yardım ettiğim yemekleri yerken "of çok güzel, üf harika" şeklinde yerdi. Bir sorayım bunu :D

@Improbable, babası üzüm vermeme kızıyordu üzümün dış zarlarını soyup o şekilde vermediğim için :/ maalesef aşırı abarttı bazı şeyleri. ben de çok sağlıklı beslenen biri değilim, et yemem vs. ikimize de benzemiş biraz.

@akhenaten, bugün birlikte kek yaptık mesela, yumurtayı içine fazla koydum besin değeri artsın diye. ama kek işte, şekerli :/

@cemallamec, bunu da denedik :) güzel bir öneri, teşekkürler

bunları şu sebeple yediriyoruz argümanı anlayabilecek yaştaysa, boyun uzasın (büyümen neden önemli), kemiklerin bizim gibi sağlam olsun

bir de gerçekten acıkıyor mu başka şeyler yediği için mi tercih etmiyor

keki hurma ezmesi kullanarak yapabilirsin, tamamen şekersiz olarak. çok da yenilebilir ve güzel oluyor. tarifler var internette.

benim kız da peynir yemiyor. ıspanak da yemiyor. hayati besin mi bunlar? yoğurt yiyor mesela ama. yemediklerine değil yediklerine odaklanmaya çalışıyorum.

kilosu düşük ama kan değerleri iyidir, sağlıklıdır. o zaman kafaya takmaya gerek yok. bir de sırf proteinden kilo almayacak bu çocuk. karbonhidrata da ihtiyaç var. ekmek de yesin.

yemediği şeyleri yediklerinin içine minicik minicik doğramak gerek sanırım. mesela ciğeri yeşil mercimek çorbası içinde yiyebiliyorlar. yumurtayı da çorba içinde yedirebilirsin gibi geliyor mesela erişteli bi çorba içinde kaynar gider.

yemek problemini çözemiyoruz. 3. yaşında protein alsın diye biz yediriyoruz bu sefer kendi yememeye başladı. kendi yese diğer sorunlara daha sonra odaklanacağız. eğer çözen varsa akıl versin.

yemek istemiyorsa tok demektir.
öğün aralıklarını artırın.
çocuk çok küçük değilse evdeki diyete benzer yiyecektir.

yemek istemiyorsa toktur diyenlerin çocuğu var mı çok merak ettim :D çocuk açlıktan ağlıyor ama ağzına sürmüyor. evde ne pişerse onu veriyoruz, ama yok kafayı çeviriyor tadına bile bakmıyor. sonra da açım diye ağlıyor. başka yemeğin içine küçük küçük kattıklarımızı da geri tükürüyor. ağlama duvarı yaptık duyuruyu kusura bakma sista

Sebzeli borek. (Sebzeleri pisirir oldurup yufkaya sararsin. Biraz vitamini olur tabii ama belki denenebilir)

Peynirli, sutlu, cirpilmis yumurta. (Krema gibi oluyor, yumurta tadi ve kokusu da asla gelmiyor.ben yetiskin olarak baska turlu yiyemem)

Havucu patates gibi kesip yanina sevecegi bi sos yapsan? Atistirmalik diye.

Balik yemiyorsa onu da fishfinger gibi yapsan? Tarifi vardir eminim nette.

@nuisance2, öyle değil işte. bıraksam hiçbir şey yemeden günü kapatacak. kilosu çok düşüktü, ancak toparladık.

@pide’nin yazdığı gibi. benimki de tükürüyor, eğer pilav et oranını iyi ayarlamazsam ve etin tadını baskın alırsa direkt tükürüyor, çığlık çığlığa yemiyor.

@mikahakkinen +1

@elorelia, çok teşekkürler. ben de benzer şekilde yapıyorum ama daha ne kadar böyle gidecek :(

@bir soru sorcam, açıklıyorum, anlatıyorum. yalnızca yemek konusunda değil, akşam uyuması için, çorap giymesi için, dişlerini fırçalaması için… bi yerde ikna çabasına dönüşüyor, hayır yapacaksın, kurallar böyle, uymak zorundasına dönüyor.

Yaşa göre cevap degişir gibi geliyor bana.

Ben kendi çocukluğumda açlıktan bayılıp yine de yemek yemiyomuşum. Annemler sinirlerinden ağlıyomuş artık. Daha büyük yaşlarımda yemek yememek için verdiğim kavgaları hatırlıyorum. Şimdi birkaç sebze yemeği hariç çok sorunum yok. Çocuklar gıcık varlıklar yani yapacak bi şey yok. Bunun çok net bir cevabı olduğunu da sanmıyorum. Her bebek/çocuk için farklıdır

"açıklıyorum, anlatıyorum."
psikoloji şeysi olcak ama cevabı çocuk bulsun biraz daha manipülasyon belki işe yarar
yani büyüme hikayesini çocuk anlatsın
sorunun cevabını o versin

yas 3.5, bizimkine buyuyemezsin diyince buyumek istemiyorum yemicem o yuzden diyor :) çöp kadar kaldi yememekten fakat sonra fark ettik ki bademcikleri dev gibi, burnu hep tikali (hasta olmadigi halde), agzini kapatamiyor. oyle olunca bi kbb ziyareti cozdu isimizi. yakin zamanda adaya veda eden geniz eti ve bademcikler sonrasi simdi istahi iyi. gecen gun ilk defa "anne aciktim ne zaman yemek yiycez?" diye bir soru duydum sukur namazi kilacaktim inancsiz halimle :)

yani demem o ki, nefes veya yutma sıkıntısı da istahsizlik yapiyormus, birebir yasadim. oyle bir durum olup olmadigini da kontrol edin bence.

ben yumurtayi hep muzla cirpip (seker koymadan) icine yaban mersini koyup pankek gibi pisirerek yediriyordum. bazen de keciboynuzu unu da koyup kakaolu goruntulu gibi yapiyordum.

bir de sevdigi seylerden yuruyorum, illa bunlari yiyeceksin diye israrci olmamaya calisiyordum. hah peynir yiyor, ellemiyim ne kadar istiyorsa o kadar yesin, ogunu peynirle gecistirsin yeter ki yesin filan. yanina da muz veriyordum en azindan saglikli bir seyler yiyor diyip geciyordum. cunku bu yasta 1 yas tisortleri hala oluyor dusunun zayiflik halini. ama ne var mesela, kan degerlerine bakildi, eksiklik yok. boyu yasina gore normal kilosu az sadece o da hareketli diye kendimi teselli ediyordum.

bir de eski evimizin bahcesinde karadut agaci vardi, avuc avuc karadut yedigi bir donem var, o donem istahi inanilmaz artmisti. bilmiyorum psikolojik mi, yaz diye nefes sıkıntısı mı azalmisti yoksa gercekten istahina faydasi mi olmustu bilmiyorum. ama karadut surubunu istah artirici olarak kullanan cok kisi duydugum icin bi sans verilebilir diyecegim.

benim tecrubem bu kadar, bu zorlu yolda size kolayliklar diliyorum, yemeyen cocuk cok zor :(

Adl, İpekyol, yargıcı, roman, Vakko, zara, oleg cassini,

Network.

yaşadığınız şehirde abiye satan butiklere bakabilirsiniz. örneğin, ankara'da yaşıyorsanız izmir caddesi'nde aradığınız elbiseyi bulma ihtimaliniz yüksek.

www.denizbutik.com

Gorunmezkaza +1
Istanbul icin fatihe bakardim.

Ormanın ortasında gotik malikaneler olur ya, şato gibi. Öyle bir evde yaşamasam da bir girip gezmek isterdim.

Öncelikle şöyle büyük bir mutfak hatta mümkünse ada tezhah bir mutfağı olan bir ev isterdim. Şu ana kadar oturduğum tüm evlerde tek ve yetersiz tehgah vardı, şimdiki evimde de öyle.

birden fazla mutfak eşyası koymak istediğimde olmuyor hep birini bi yerlere kaldırmak zorunda kalıyorum rahat çalışabilmek, yemek yapabilmek için.

Ebevenyn banyosu olan bir yatak odası olursa da çok rahat ederdim.

Yatak odası, salon ve ekstra bir oda haricinde hobi odası yapabileceğim geniş bir oda da hayallerim arasında :) mesela yeşil perdeyle çekimler yapmak bir şeyler denemek, üretmek istiyorum ancak şu anki evimde bu ancak ayakları, perdeyi kur topla şeklinde mümkün. Sürekli asılı durması mümkün değil çünkü tüy torbası bir kedim var :)

ha tabi bunları müstakil ve çok büyük olmasa da havuzlu bir evde birleştirebilmeyi isterdim. tabi ki şu an ekonomik şartlar ve en önemlisi benim ekonomik durumumdan dolayı sadece hayal olarak kalacak gibi gözüküyor.

2+1 apartman dairesi. kafelere vs yakin ama ayni zamanda kösede, sessiz sakin kalmis bir yer.

büyük bir ev yalniz insanin enerjisini ceker.

Müstakil/bahçeli evlere hiiiç özenmiyorum. Sevdiğim bir şehrin, nezih ama merkezi denebilecek bir mahallesinde, mahalle içi yeni, güvenlikli ve yalıtımı iyi (türkiyede hayal ama soru da hayalimizdeki :d) bir apartmanda, mümkünse en üst katın bir altı 3+1 geniş bir daire. Arabam yok ama kapalı otopark olsun, toplu taşımaya da (metro olursa tadından yenmez) yakın olsun. Böyle şehir içi iki üç bloklu siteler ya da direkt bahçeli tek bloklu siteler olur ya, onun gibi bir apartman dairesi çok iyi olur

Önünde yatımı bağlayabileceğim bir iskelesi olan, deniz kenarında bir yalı ama arkasında da koru var. Ormana gerek yok. Şehrin gürültüsünü ve kalabalığını uzakta tutsun yeter. Orman olursa gezmek, alışveriş yapmak, birileriyle buluşmak vs. isteyince "dışarı çıkmak" değil "şehre gitmek" zorunda kalırım.

İstediğim evde yaşıyorum. Arka bahçede kendine ait gölü var. Ördekler, kaplumbağalar, balıklar, lotus çiçekleri, çeşit çeşit berryler. Huzur doluyorum evimde.

Bizim burada Bafa gölü milli parkı var mesela arada gidip kalıyorum çadırda 1-2 gün. Ormanları çok seviyorum, insan yerlesiminden uzaklasabildigim kadar uzaklaşıp orada kamp kurmayı.

Hayalim de zaten bizim buralarda, Datça olur Didim olur, iyice böyle ormanın içinde tepelere doğru şu youtuberlarin yaptığı gibi bir göz odalı bir kulübe yapıp içinde yaşamak.

Tabii bunu gerceklestirebilmek için insanın önce kendini değiştirebilmesi gerekiyor. Modern hayatın getirdiği konforun fazlasıyla kölesiyiz.

Vallahi de hemen yakınında doğa ve yeşillik arasında yürüyüşler yapabileceğim herhangi bir ev olur. Yeter ki metropolden , büyük ışıklı caddelerden, gürültü ve keşmekeşten uzak olsun. Ve ben de saatlerce doğa içinde yürüyüş yapabileyim.

Yani İzmir insaniyim haliyle alismisiz kalabalığa.

Şimdi yaşadığım yer Fransa'nin en dağlık alanlarindan biri. Ben de 900mde yaşıyorum. Vallaha baya mutluyum. Yani sabah mutfak panjurunu açınca hayvan gibi dağ çıkıyor hele kışın karlı hali.

Ama gene de yakinimda göl olsun isterdim. Yani dag, kışın karlarla cevrili olmak falan güzel de biz deniz kenarinda buyumusuz. Fasli arkadaslarim da aynisini der. Bu sebepten hayalim cenevre taraflarina gidebilmek çünkü gördüğüm ve duyduğum bu göl olayını çok iyi kullanabiliyor insan orada.

Onun dışında ben evde sadece banyo umursayan bir adamım. Geri kalani hanimin isi. Bir de home gym yapabilirsem çok iyi olur.

Onun dışında bir şeyler ekip bicebilmek iyi olur. Ha şu anda da var yapabilecek yer de kiralık olunca insanin o kadar uğraşasi gelmiyor gibi.

Aslında Avrupa'da istediğin şeye ulasmak pahalı değil de Türkiye'de hem işin olduğu hem de böyle evin olabilecek yerler çok pahali çünkü isler belli sehirlere konsolide olmuş halde. Bence is kismini kenara atsan çok para gerekmeyebilir de is ile birlesince çok para lazım:/

Ben ıssızlık ve devasa yerler sevmiyorum. İşlek bir cadde ve 2+1 ev. Dağ manzarası falan beni yalnız hissettirirdi ben insan görmek istiyorum.

İzmir'de Foça yarımadasında, 1000 metrekare bir arsa.
Çevresi fensle çevrili. 2 metre aralıkla çepeçevre selvi dikilmiş, boyları 2,5 metre ve dış dünyayla ilişiği tamamen kesiyor.
500 metrekarelik kısım tamamen çim. Bu kısımda dubleks, çelik konstrüksiyon, geniş verendalı, bol camlı bir ev ile bir yüzme havuzu var.
Bahçede sondaj, bir mini rüzgar türbini ve çatıda güneş enerji panelleri var.
Diğer 500 metrekarede yükseltilmiş yastıklı sebze bahçesi, iki zeytin, bir kayısı iki mandalina bir erik ve bir elma ağacı var.
Bahçede serbest dolaşan bir alman kurdu, bir kedi bir keçi var. Ağaçlık alanın bir köşesinde bir kümeste kalabalık bir ispenç ailesi yaşıyor.
Giriş kapısının yanında bir kapalı garaj içinde Wolkvagen Tiguan var.

küçük böyle 2+1 ev ama bahçeli olsun, şehrin içinde olsun

Soyle 2+1 yuksek tavanli, eski bir nisantasi dairesinde yasamak istiyorum

Temizlemesi kolay, minimal döşenmiş, her eşyanın bir yeri olan akıllı ev sistemi güzel entegre edilmiş modern tasarımlı bir ev.

Ben de bitki seviyorum, birçok bitkim var ama kartpostallardaki o kır evlerinin işi bitmiyor, durmadan eve bakmak, evle uğraşmak gerekiyor. Düşündükçe bunalıyorum ben :D

köy şartları zor öyle dağda bayırda yaşayacak biri değilim en azından şu anlık. 2+1 ne çok küçük ne çok büyük ama geniş balkonlu bir ev isterdim, balkon cephesi başka bir eve bakmasın, önü açıklık olsun...

Shdhfs betimlemeleri duyunca aklima geldi sorry x.com

Apartmanda yasadim, koyde yasadim, havuzlu asansorlu villada yasadim (kisa bir donem), mutakil bahceli evde yasadim.

Onemli olan klise olacak ama huzur ve yaninda cevrende sevdigin insanlar olacak o bence. Yoksa en iyisi olsa bile o bir sure sonra siradanlasiyor.

Tipki deniz goren bir ev hayali kurup aldiktan sonra bit sure sonra kafani cevirip denize bile bakmamak gibi.

@nundu +1
Bir de çok büyük mutfak ve ada tezgâh +1

Teknoloji, konfor, büyük şehir olanaklarına yakınlık istiyorum. Hiç dağ bayır müstakil ev derdiyle uğraşamam.

denize sıfır arkası orman bir malikanede yaşamak isterdim.

Ben hayalime kavuştum darısı iyi kalpli , iyi niyetli insanların başına

Villa, bahçeli , barbeküsü olan, kış bahçesi olan , sabahtan akşama herşeyi güneş alan, göz alabildiğince orman ve parka bakan dünya güzeli hayat

Buyuk bir bahce icinde, ay coregi seklinde, kucuk bodrum ustu tek kat, bir yamaca oturtulmus sekilde. Bodrumun bahceye acilan kapisi olacak. Cok buyuk olmasina gerek yok, 3 oda yeter. Yuksek tavan sart. Konstruksuyonun gorunmesi super olur, betonsa beton, ahsapsa ahsap. 4 arabalik da garaj alirim, sagli sollu. Bahce icinde farkli meyva agaclari olsun lutfen. Tsk.

Çorap alırım.