kesinlikle öyle. rammstein'la büyüdüm diyebilirim. benim için o kadar güzel ve özeldir ki hala kelimelerle ifade edebilmem mümkün değil. ergenliğimdeki tüm ümitlerimi, enerjimi, kafamın güzelliğini (kafa güzelliğinden kastım saf ama aynı zamanda abazan olmak gibi mesela, hayat kurabileceğin kadar güzel oluyor sonuçta o dönemde. almanya'ya gitmek için schengen'e ihtiyacın olduğunu bilmiyorsun mesela, orada güzel bir hayat düşlüyorsun sadece. olumlu yanlar var, olumsuzlar yok) vs. onlara işledim bir anlamda. raftan ne zaman o döneme dair güzel bir şey çekmek istesem ver ediyorum ramştayn'ı, hüzünleniyorum.
ergenlikte çok fazla müzik dinledim, çok fazla müzik sevdim ama rammstein-oomph-megaherz üçlüsü benim için bambaşkadır. yeri doldurulamaz. mesela sık sık dinlemiyorum artık onları. hatta neredeyse hiç dinlemiyorum. ama her dinlediğimde gözlerim doluyor, sanki hiç ayrılmamışız ve hala 15 yaşındaymışım gibi hissediyorum. benim için bunlar grup falan da değil zaten. yani ben till lindemann'ın özel hayatıyla ilgilenmem. rammstein albüm çıkaracak mıymış, pek bakmam. benim için gruptan, müzikten öte bir şey o. kişilerle, gerçeklerle sınırlamam. benim için till yok, oliver yok, rammstein var.
ulan yine çok duygulandım. ne güzel çocuktum. duisburg'da tır şoförü falan olcaktım sufjfksl. şimdi sefanı suriyeliler sürüyor, biz sana hasret yaşıyoruz merkel reis. ama olacak. yapacağım. ausfahrt tabelasından sağa sapacağım. gün doğarken gireceğim berlin'e, morgenstern çalacak. bir kez de olsa yapacağım bunu. yapmadan öleni sksinler.
0