çocukluğu ve gençliği biraz problemli bir sevgilim var. özetlersem; anne-babası boşanmış ve kötü kavgalar etmiş, annesi oldukça tuhaf bir kadın, sürekli olarak kavga ediyorlar. babası başka bir kadınla evli ve paranoid şizofren. onun yanında kalamıyor. annesiyle kalıyor ama annesiyle her gün kavga e
çocukluğu ve gençliği biraz problemli bir sevgilim var. özetlersem; anne-babası boşanmış ve kötü kavgalar etmiş, annesi oldukça tuhaf bir kadın, sürekli olarak kavga ediyorlar. babası başka bir kadınla evli ve paranoid şizofren. onun yanında kalamıyor. annesiyle kalıyor ama annesiyle her gün kavga ediyorlar. 2 gün önce benim yanımda kavga ettiler. ama bildiğiniz kavga değil. son ses bağırmalar, kapıları yumruklamalar, tekmelemeler, annenin üzerine yürümeler falan.
annesi "gidip babanın yanında kalıyosun bi süre" dedi. bugün arkadaşı gitti annesinin hazırladığı çantayı aldı. eşyalarını koymuş bizimkinin. annesini görmek istemiyor. annesi çocuğuna "elimde olsa öldürücem seni" falan diyen bi kadın. belki sinirle söylüyor ama feci kavga ettiler. birbirlerini görmek istemiyorlar.
sevgilimin ablası evli, kendisi caddebostan'da ama ablası avcılar civarında oturuyor. şimdi 2 gündür arkadaşında ama yarından itibaren ablasına geçecek. biliyorum ki onun yanında da kalamayacaktır, ablası da annesini tutacak vs. her ne kadar telkin etsem de onunla da tartışırlar, ablası da rahat durmaz. eylül sonunda da okulu başlayacak.
kendisi arkadaşlarından kazık yemiş, aile ilişkileri kötü, yani hayatı iyi gitmeyen biri. intihar etmeye çalışmış zamanında bikaç kez. şimdi gene böyle düşünceler içinde. yani ben çok konuştum saçmalama diye. "sen olmasan kolay olurdu" gibi şeyler söyledi. "bi daha o lafı ağzına almayacaksın" dediğimde "hee tamam tamam" dedi geçiştirdi. öyle bi şey yapacağını sanmıyorum tabi ama gerçekten hayatı kötü gidiyor.
her ne kadar "geçecek, düzelecek, beraber halledicez, üzülme takma bu kadar" desem de yeterince destek olamadığımı düşünüyorum. zaten panik atağı var, ilaç kullanıyor ama yeniden doktora gitmesi ayrıca ücret demek. ben ödesem kabul etmeyecek. psikolojik yardım alma işi de sakat. açıkçası ne kadar yardımı olacak onu da bilmiyorum...
ne yapmalıyım bilemiyorum. çok üzülüyorum...
0
hocam ciddi olarak söylüyorum bunu,terapist misin ?
ya tabii ki her zaman yaninda ol,yardim et ama sen düzeltemezsin onu.
senin isin degil tesellisi gecmisin.hatta patlar öyle diyim.
cok iyi kalpli olma,senden iyisini buldugu anda gidecek.
umarim hersey iyi olur.
0
Şunu yap demek çok zor ama sakın bırakma hep arkasında ol. hem çok onurlu bir iş yapıyor olursun hem aranızdaki bağlar çok güçlenir eğer kız herşeyden bıkmış durumda değilse tabi bir de öyle modeller var. ama ne olursa olsun az çok demeden birşeyler yap, söyle.
0
yanlış anlamalara karşı belirteyim; ilişkide iki taraf da erkek. eşcinseliz evet.
@serabetan yani tabi ki her şeyi düzeltebilecek ben değilim ama bugün "biliyorum seni de üzüyorum, ama senden başka anlatacak kimsem yok" filan dedi. sevgili olarak tabii ki ben yanında olmak zorundayım...
0
sakat, çok sakat işler...
sana "kitabın orta yerinden" bi-iki bişey söyliim (sevgilin gibiydim eskiden, gençliğimde)
-onun bu durumundan dolayı kesinlikle sorumluluk hissetme... durumdan sorumlu değilsin, ve daha önemlisi düzeltmekle yükümlü değilsin!
-ona davranman gerektiği gibi davran. fazla şevkate boğma, fazla sevgiye boğma, bu tip şeylere alıştırma (ilişkiniz korkunç bir hale döner)
anormal bir hayatı var evet, ama sen mümkün olduğunca "normal" davranmaya çalışırsan, emin ol en sağlıklı şeyi yapmış olursun. ikiniz için de...
-doktor ücretini vermeye çalışma, bak öğrencisiniz, medikonuz var... ücretsiz sağlık yardımı alabiliteniz var. bunları araştırıp önüne koy onun.
balık verme, balık tuttur.
-tekrar ve tekrar rica ediyorum; ona ihtimam gösterilmesi gereken bi bebek, kırılacak bi eşya gibi filan davranma... kendine-ona ve ilişkinize uzun vadede yapacağın çok ciddi bi kötülük olur bu...
normal ol, ve onu da "normal olma"nın güvenli sularında olmak zorunda bırak böylece... senin yanında yer almak için o bu taraflara çekilsin,
sen oralara gitme beraber olabilmek için...
(ya biraz fazla soyut ve genel anlattım sanırım ama, çok detaylı konular. bu kadar özetleyebildim)
0
yeni gördüm son yazdığını;
cinsel varoluşunuzun hiçbir önemi yok. sevginin, aşkın, paylaşmanın, çaresizliğin, umudun, acının cinsiyeti olmaz. hep aynı şeyi yaşıyoruz...
0
kardeş yaklaşık olarak benzer yollardan geçmiş biri olarak(eşcinsel heteroseksüel çok farkedeceğini sanmıyorum) delfina'nın yazıklarının hepsine +1 diyorum. Artı, kendini kötü hissetmene sebep olmasını kabul etme, olaya üzülünebilir. Ama kişiselleştirme yani, sorunun bir parçası değilsin sen. O kadar ayılıp bayılmıyosan(yaani çok seviyo olabilirsin, ama hayatımın sonuna kadar onunla olmak istediğimden eminim demiyosan) bence ufaktan kendini uzak tutmaya başla, yoksa bi noktadan sonra nefret etmeye başlayabilirsin ondan. Kolay gelsin cidden.
0
Ben de delfina +1 diyorum. Eğer başa çıkamıyorsa kendi hayatını kurabilene kadar bu durumla yaşamayı öğrenmesi lazım yoksa kendi sağlığı için cidden çok kötü olur. O yüzden siz onun yükünü ne kadar taşımaya kalkarsanız, o eve gittiğinde o yükü taşımakta o kadar zorlanacaktır. Sizin göreviniz yükü taşımak değil, çok yorulduğunda sığınabileceği aklı selim bi liman olmak bi nevi. Umarım her şey kısa sürede çözülür.
0